Noord- Hollandsch
Dagblad
TWEEDE ELAD
to.
De kleine koorzanger
ALKMAAR
Dinsdag 18 Anril 1§22.
vrij naar René Bazin,
door Will. VermeuR;;.
„Désiré Prodhomrne, Mr. Kuiper,
maakt alles, wat houten vaatwerk
betreft, klopt kleeden, zijn vrouw
eveneens".
Nog zie ik 't bord van raw hout
terug, waarop naief onbedreven die
opsomming van de bedrijven van Dé
siré Prodhomrne en echtgenoote ge
penseeld was. Het diende als gevel
versiering aan een oude deur, die
op eefr even oudplaa+r ea n e-eino
van een buitenwijk uitkwam. De na
gelbloem op den met aarde en mos
o, ge vulden muurrand groeiden als in
een smal tuinbed. En aan den an-
duen kant daarvan omringd door
gioote leege okshoofden, door bun
dels hoepels, door planken van best
kastanjehout en bossen wilgetenen,
die in een kuip in 't vocht lagen,
werkte baas Prodhomrne: hij draaide,
floot, klopte, werkte met de gewone
sdhaaf en met de reeschaaf, lijmde
en trachtte aldus 't dagelijks Ji brood
te verdienen voor zijn acht kinderen,
zijn vrouw en zichzelf. Dat waren
er samen tien, uitgezonderd nog een
witte kat, die bijna evenveel at als
een menscii't was niet gemakkelijk
met de kuiperij en zelfs niet met
den verkoop van vaatwerk er bij,
zooveel monden eten te geven. Toen
dan ook de druifluis, de paddestoel
en de andere vijanden van den wijn
stok, zich te goed gingen doen aan
't nog sure sap en de wijnoogsten
in de buurt, die zooveel rijks be-
'oofden, jammerlijk deden mislukken:
ioen slechte oogsten 't den pach
ters bijna onmogelijk maakten, om
een nieuwe maat te koopen en even
zoo de kastanje-verkoopers om zich
van een anderen liter te voorzien,
ging hij kleeden kloppen. Hij klopte
ze, nadat hij ze over een touw ge
hangen had, dat tusscfién twee boo-
men gespannen was, zoo. maar op
den weg, zoodat de wind 'het vele
stof warrelend opwoei. i_n daa h
de eer had, de kostbare tapijten en
den zwaar wollen joop-er, die alleen
bij hooge plechtigheden in de ka
thedraal gebruikt werden, te mogen
kloppen en omdat verscheidene voor
name families hem hunne karpetten
toevertrouwden, had hij het zeer druk
en moest zijn vrouw hem helpen.
Vandaar het bord. Dit zSu echter
veranderd worden, later verdwijnen.
De eerste, die daartoe aanleiding
gai, was Désiré, niet de vader maar
de eenige zoon, eetpkind nog, dat één
oude zuster en nog zes jongere zus
jes had. Men bediert hem, en om
nog den andere reden: hij had 'n
mooie stem.
Eens, dat h'ij een azijnvaatje, een
waar kunststuk, waarop iedere kui
per groot kon gaan, bij een kanu-
niken bracht, had hij gezegd: „Dank
u, mijnheer", toen de geestelijke hem
een 2-francsstuk foo. gaf. Dit „dank
u, mijnheer", werd zijn fortuin.
De kanunnik had geestdrjUig uit
geroepen: „Zeg dat nog eens:„dank
u".' „Dank u, mijnueer" Toe
herhaal het nog eens. Je hebt een en
gelengeluid."
En de jongen had gelachen, dat
het hoog klonk, héél hoog, helde als
de smetielooze klank van kristal, zui
ver als de zang van een roodborstje.
Acht dagen lafer had de enthou
siaste pastoor hem toegelaten tof de
zangschool van de Kathedraal. Daar
leerde Désiré muziek lezen, de sleu
tels en neten kennen, de kruisen van
de mollen onderscheiden, daar leer
de hij tamelijk wel den weg vinden
in de Missales en Vespèrales, die
zoo stevig' in leer gebonden en aan
de hoeken van ijzeren plaatjes voor
zien waren. Wat hcj; „met uitdrukking
zingen" betreft, volgens het zeggen
van den koorleider zoo'n bewonde
renswaardig iets dai behoefde men
hem niet te onderwijzen, dat vond
hij vanzeit, zonder te zoeken.
Het. kapittel was verrukt. De oud
ste kém n ken Herinnerden zich niet,
ooit de stem van een koorzangertje
gehoord te hébben, zooals die van
Désiré. En ze waren waarachtig toch
niet jong, de oudsten van het kapit
tel, wat, zij konden zich' nog leven-
de kroning van Karei X voor
stellen. 1). De yiafste gekozenen wa-
'en het natuurlijk roerend eens. Al
len kekc-n den kuiperszoon, wanneer
nij verscheen, even goedig— glim
lachend aan. En er heersefite iets van
een prettige spanning om de lesse
naars, die daar in een halven cirkel
stonden. Wanneer Désiré dan de eer
ste tonen van de antip'hone aanhief,
doortrilde ieder een gevoel van spon
tane blijheid. Enkelen waren dichter,
vonder het te uiten. Andere waren
heiligen, zonder het te weten. Maar
innerlijk dachten ze het allen, zon
der onderscheid, dat zulk een muziek
niets vaii- de, aarde Had. 't LicfvtscBijn-
sef, dat d oor de gebrande kerkramen
op) 't kinderkopje neerglansde was
voor veien als de glimjadh' van de
gelukzaligen, die daar afgebeeld ston
den, Met cle vrienden, kwamen voor
neut ook de voordeeltjesmet Pink
ster schonk de directeur, gevleid door
f e SiOm'plimeuffes. die men Hem over
zijn leerling maakte, Hem een Heerlijk
maal eten; een sentimienteele oude
vrijster gaf hem een gebreide wol
len muts. als souvenir aan een Mis
van Gounod, waarin Désiré zoo schit
terend de solo's vertolkt had; de
pastoor der stad of de kununnifcen
van hét kapittel die 's avonds voor
een klein gezelschap een „O, Sa-
lutaris" of een „Regina ooeli" diri-
gee.den. dat zij zelf gecomponeerd
hadden, boden hém vaak een zilver
stukje aan. Die giften en gaven ver
driedubbelden toen deze 12-jarige
kunstennaar meer en meer bekend
werd. toen men hem zelfs uitnoo-
digde. om in de huwelijksmissen te
zingen. Désiré werd bijna rijk, ten
minste voor Zijn familie en zijn voor
stad. waar iedereen arm was. Ik zeg
niet. dat Hij ziin fortuin onbaatzuch
tig gebruikte. Men zag hem van zijn
eerste spaarduitjes hbnigballetjes koo
pen. pen beroemde lekkernij uit den
kruidenierswinkel van de voorstad,
waar zijne ouders zout en kaarsen
haalden. Men zag hem zijn zakken
vullen met knikkers en hem wandelen
met een roodge stippelde das. die al
zijn zusters hem benijdden.
Maar gelukkig, héél gauw liet Hij
zijn goed hart zien. De kleine zanger
hield niets meer voor zichzelf. Hij
begreep, dat Wij in de kuiperij', die
slecht ging. een flinke hulp kon zijn.
Hij zag. dat 't ook met den verkoop
van vaatwerk niet marcheerde. Al
tijd had het hem ptijn gedaan, wan
neer hij zijn goede moeder den weg
zag afgaan, met Haar zwaren last
kleeden en haar risten stok; wanneer
hij haar zag terugkéeren met ge
heel grijze haren, pis of hij in twee
uu.- tijds twintig jaar ouder geworden
was; En op zekeren dag, dat hij wat
meer geld dan gewoonlijk fhiuis
bracht, nam hij een mes, klooi op
den muur. schrapte de laatste woor
den op Het bord „zijn vrouw even
eens" weg, en verklaarde h'oog-ern-
stig: „Moeder, zoolang ik kan zin
gen, Woeft u geen kleeden ineer te
kloppen". Hij ging voort met zin
gen. moeder Prodhomrne hield op
met kloppen.
Wat zijn stem van de andere ge
luiden onderscheidde, was behalve
de volmaakte helderheid: de zuiver
heid bij den inzet, de juistheid van
u.tdrukking, de innige voeling van
de diepe, angstige, ernstige of blije
gedachte van den dichter. Hij had
de gave, door maar eenvoudig te
lezen. <jen toon te raden, waarop h'ij
zingen en de uitdrukking, die
hij geven moest aan de latijnsche
woorden/welke men maar één keer
voor hem vertaalde.
En. zoodra hij het begrepen Bad,
veranderde zijn methode niet meer;
de noten werden als 't ware voor
goed in zijn geheugen gegrift; geen
De kaarsen op het Altaar vormden
"een flikkerende wemeling Van heel
fijne vonkjes. De gele kleuren der
kerkramen donkerden langzamerhand
weg en de pigrpere tinten daartrrs-
söhén waren al opgelost in donzige
zwartheid, die de kerk overal vulde.
Eindelijk, terwijl de zware basstem
men den dienst eindigden, doorlichtte
een klein vlamke Het koor. De broer
van den directeur ging de kaars
bij den lessenaar van Désiré aanste
ken. Duizenden oogen volgden 't
lichtje, dat daar voortging.
Het blonde, bleeke kinderkopje, rond
de blank in de zwarte donkerte daar
omfiéen. Iets yerder boog een zwar
te gedaante naar voren: de koorleider
vroeg: „Ben jullie klaar?". Didht bij
den lessenaar fluisterde dan diens
broer aan z'n oor: „We zijn klaar".
Dan ontstond er een oogenblik van
roerlooze stilte. Daarna drie Alleluja's
luid als zwevende vogels, zingend
boven de groote menigteDésiré
zond ze zacHtkens uit. .even-bang,
als de eerste duiven uit de ark. die
die^iondom dé Hapiiielen glimlachten
j •«*-. - -e
«ch'uchter. bevend boven de nog som
bere golven fladderden. Dan begon
de Hymne en de stem werd vaster en
breeder en dieper: „O filü et filiae",
zong spirak de kleine zanger; „Zo
nen en Doclit'ren der Christenvolken
de Koning der Hemelen is Heden
verrezen; Hij Heeft den dood ver
wonnen". De zang werd nog ster
ker en licht jubelend van hevige ont
roering, trillend van piassie, wierp
die de heerlijke tijding door dewij-
de en hooge ruimte, terugkaatsend
tegen de ruuren en aanzwellend tot
één groot vlekkeloos-zil'vren geluid.
De drie Maria's hebben zicH naar hét
Graf begeven om filet Goddelijk
Lichaam te balsemenPetrus en Joan
nes. achter haar, Hebben zich vlug
gehaast, maar Joannes, de geliefde
leerling, heeft sneller geloopen. O,
dé Heiligen in de kerkramen, die sché
nen te bidden en de handen naar
hém ,ujt te strekken, sidderen tegen
woordig1 voor de gezangen, zwaar
ais donderslagen, die zijn orgaan
voortbrengt. Hij is er zich bewust
van. Hij kan er niets aan doen. Men
zegt alleen dat eens per jaar op
Paasch-Zaterdag. als de koorknaap
in de roode toga Alleluja zingt. Dé
siré niet met de andere zangers méé
antwoordt dat men Weeft gezien, hoe
hij met zijn grove vingers een traan
van zijn ruwgeiimpelde oogleden weg
vaagde.
1) 1830.
Alkmaar '22.
ontroering was in staat, zijn Heldere
kinderstem te doen aarzelen of be
ven. Tijdens de godsdienstige plech
tigheden. als de kathedraal geheel
gevuld was van een groote menigte,
kon men hem bij den lessenaar zien,
rechtopi. fier, kordaat, zijn bleek ge
zicht met de blonde haren een weinig
omhoog. Het licht van de htooge
vensters omrandde zijn hoofd met
een gulden glanzing.
Hij wachtte, alleen op dat groote
koor, .droomerig turend met beweeg-
looze oogen naar de geloovigen, naar
de notebaiken in het misboeknaar
den zangonderwijzer, die achteraan
de maat begon te slaan. Eu als dan
het oogenblik gekomen was, open
de Hij zijn mond. die in zijn bleeke
wangen een grooten rooden boog
vormde. Hij zag de menschenmassa
niet meer en hét boek en den direc
teur niet: niets dan ergens midden
in de gewelven, héél hoog, héél ver,
een vaag punt, aan hem alleen be
kend. Hij zóng. Dan doorsidderde
een lichte trilling de zielen van de
menigte, die daar in ingetogenheid
neerknielde. En dan luisterde 't alleen
naar hem. .vol aandacht en verlan
gen. vol ontroering trachtend met
de stem. die zong, omhoog te stij
gen.... De sc'hoone dames bedienden
zich van haar face a main; verschei
dene weenden: En de oude juffrouw
Odiie maakte plannen voor een mooi
wit miskleed, waaraan zij voor den
zoon van Désiré Prodhomrne een
rand haken zou; de kleine eerste-
comitnunie-kinderen hieven hlun van
v ei rukking stralende oogen naar bo
ven. glsof zij den hémel zagen; de
jonge gravin Simone. die we allen
bewonderden om de ernstig-waardige
uitdrukking in haar droomerig-staren-
de oogen en om haar goiudgianzige
krullen, vroeg zejfs eens aan Haar
moeder, of zij niet zou kun neh trou
wen met den koorknaap, die een stem
als die van een nachtegaal had. Maar
de triomf van den kleinen zanger was
hét „Alleluja" op Paasch-Zaterdag.
Dien dag zingt men den zang der
Verrijzenis op hét uur der Vespers
en de wereld slaapt in. Jnnig-ver-
heugd door de vreugde van den
volgenden dag, vol van blije drao
men. Veel menschen, zij, die geleden
en gebeden en gevast hadden met
de treurende Kerk. anderen zelfs,
die de groote en heilige Vastentijd,
de mééleving met Christus' Calvarië
niet tot inkeer gebracht had. kwamen
bijéén om de hymne van het nieuwe
leven te h'ooren. Dan liepen zij, vaag-
piekkend in de doezelige avondsche
mering door 't mysterievoile gebouw;
enkelen begaven zich' naar de gale
rijen. daar, waar de gewelven begin
nen; maar allen kwamen zoo dicht
mogelijk bij het koor. om beter te
kunnen fiooren. wanneer zé zou oip-
klanken, klaar en hoog, de lieve
stem van het kind, dat men daar aaii-
weziigi '-wist.
h'oe mén h em begreep In z'n Heiligen
geestdrift, wanneer Désiré zong:
De Engel, op den steen gezeten,
heeft geantwoord: „Hij is niet meer
hier; zoek Hem ondier de levenden".
F.n Christus verscheen aan de ver
gaderde leerlingen; de laatste twijfej
is weggenomen; Thomas zelf eindigt
met te gelooven; de diepe Hemelen
openen zich, toonend Gods onein
dige gloruie; waartoe de menschen
genoodigd wordenHeel Het ver-
Haal herleefde, steeg op, juichte in
breeder en breeder golvingen door
de kerk zooals de Wierook in Wijder
en wijder kringen ópkringeït. En na
elk vers werd het refrein blijer. Bet
Allelua machtiger, hét Apeliua van
hét kind dat den God-Mensdh be
zong,
Hoe kwam hij in 's Hemels naam
aan die liefde voor de muziek? Hij.
de kleine Désiré?
„De onschuld verklaart zéér veel
ONZE DRAADLOOZE IN DIENST
VAN DE VOETBAL-BELANGSTEL-
LING.
Wij mogen constateeren, dat de
draadlooze gisteren uitstekende dien
sten bewezen heeft tot bekendmaking
van verslag en uitslag van den te Am
sterdam gespeelden internationalen
voetbalwedstrijd Holland-Denemarken.
Nauwelijks was te Amsterdam het
spel aangevangen, of draadloos ver
namen wy, hoe het spel verliep, en
vervolgens werden wij geregeld onge
veer om de tien minuten van verloop
en uitslagen op de hoogte gehouden.
Vóór ons bureau gaf een groote
schare blijk van haar belangstelling
in deze voetbalgebeurtenis, waarvan
zij de bijzonderheden nog tijdens den
kamp, weinige minuten „na datum"
'zelfs, van inderhaast samengestelde
bulletins konden aflezen.
Gestadig groeide de belangstellende
menigte aan, tot zjj zich aan het slot,
toen de gunstige einduitslag bekend
geworden was, onder luid „hoera!" ver
spreidde over de stad, om het voor
belangstellenden zoo groote nieuws
allerwegen te verkondigen.
Iets later in den middag konden
wü een volledig gedrukt verslag per
bulletin verspreiden.
Het behoeft niet gezegd, dat deze
bulletins overal gretige lezers vonden!
DE KIPKARRETJES VER
DWIJNEN.
Nu de ophooging van het Rochda
le'-terrein de vorige week gereed is
gekomen (historische gebeurtenis!), is
men hedenmorgen begonnen met op
ruiming van steiger en rails aan den
Singel.
Binnenkort zal men hiermede gereed
zijn, zoodat Emma- en Steynstraait
tot veler tevredenheid spoedig weer
haar oude aanzien zullen hebben.
„INTER NOS"
Woensdagavond, dua morgen,
Amsterdamsche ileisr^.
w 18 April 1922
Opgave van MLLDhK Q(J A X, Ka:; siers.
(Ontr* vn iraa. ïlooee :®ïeloon
geeft de R. K. Tooneelverecuiging „In-
- ter Nos" Haar derde uitvoering in dit
dingen", zei de pastoor, die Bet g®- fagiöbtc pjia de twee wélgèsïaagde op-
tUid ontdekt had. .>Ajs hi] de stem VOeringen, die achter ons liggen, ver-
maai behoudt", 7^1 juffrouw Odile. -
Wat dat aanging, daarover uïaakten
de ouders zich niet ongerust. Vol
iilusie's oor de toekomst, waaraan
h'ij niet meer twijfelde^ begon de
kuiper, trotscfi op zooi'n zoon, hét
kieedenkloppen zelfs wat minderwaar
dig te vinden. Hij dacht na. weigerdi
er een. daarna twee, weigerde z<
tenslotte allen en" verwijderde van
hét bord. dat voortaan slechts twee
bearijven vermeldde, voor altijd met
de woorden: „klopt kleeden".
Helaas. Ik weet niet h'oe lang de
stemmen van bastaardnachtegalen
mooi.bjjven; maar na vier jaar nam
men waar dat die van Désiré min
der buigzaam werd en neiging ver
toonde om zwaar te worden. De zang
schooi gelootde het eerst niet wc ga
ietwat verrast, weid ongerust.
Men sprak af om tot hét aan
staande Paasch'ieest eens nauwlettend
icht te geven op de kostbare stem;
de directeur probeerde Hét met een
reeks oefeningen van z'n eigen vin
ding; zijn broer bereidde in 't ge
heim vóór de repetities een soort
drankje; een apotheker maakte iets
me .-- honig klaar, dat een kraai aan 't
zingen gebracht zou hebben. Men
moest het opgeven. Gedurende veie
maanden verscheen Désiré niet meer
op (hiei koor van de Kathedraal. In
zijn plaats kwamen er andere kindé
ren; voor den lessenaar, door een
enkele kaars slechts verlicht' voor
hétzeifde missaal, geel beduimeld
door de zangers vertoonden zich an
deie hoofden, donkere, blonde en
roodharige. Maar het waren slechte
noten. Het geheim van Désiré was
niet overgegaan. De alleluja's
den geen vleugelen meer zooals vroe
ger. Op het plaatsje, .achter den muur,
met de nagelbloemen, tiinimerde Dé
siré; Hij sneed pinnen, en floot de
keikmeiodieën. Hij trok door Frank
rijk, om zijn ambacht deugdelijk te
reeren en leerde toen de okshoofden
vervaardigen die te Bordeaux, in
t PrövencaalscBe en in Bourgondië
in zwang waren.
Iedereen vergat Hém. zijn bewon
deraars stierven. Het werd een spoe
dig vergeten tijd van roem.
Maar Ii'ij, hïf Herinnerde het zich.
Toen Hij terug kwam in de voor
stad en zich daar in het Huis van
zijn vader, dat versier was met een
nieuw uithangbord, gevestigd had als
Mr. Kuiper, kreeg hij weer zin in
den koorzang.
Hét kostte hém1 moeite, om onder
de zangers opgenomen te worden;
hij' slaagde er toch' inHij zingt nog.
Maai niemand zou Désiré Herkennen
in den dikken, kaalhoofdig en man,
wiens koorhemd zich' zoo wijd uitzet
alls Wet omhulsel van een kroonkan-
dei'aar. De gewelven, die Hoorden
uitjubelen de zuivere tonen van voor-
Heen. de .gebeeldhouwde hoofden
voeringen, die achter ons liggen,
wachten we ook ditmaal iets goeds.
Gegeven word het blijspel in drie
bedrijven „Om Papa's Principe", door
den Heer Lugt bewerkt naar den be
kenden roman van F. d. Sinclair op
verzoek deelen we nog mede dat:
le. De plaatsbespreking is morgen
om hall één. precies aan de zaaijb jij'
loting,
2e. Dat de uitvoering te acht uur
begint, en vroegtijdig is afgeloopen.
3e. Dat kinderen beneden 16 jaar
BESLIST GEEN TOEGANG hebben.
4e. Dal de toegangsbewijzen NIET
van de kaart mogen afgescheurd wor
den, maar in 't geheel moeten worden
ingeleverd.
HET GROOTE PAASOH-EI VAN
DEN HEER KOKKES.
Hedenmorgen waren wij getuige
wtn het openen der inzendingen
een duizendtal van hen die meege
daan hadden aan den wedstrijd, uit
geschreven door den Heer Kokkies,
banketbakker, Langestraat 63, alhier
om het gewicht te raden van het door
hem geëtaleerde „ï-euaen-Paaschei".;
Bij een zoo groiot aantal inaendin-
gen was de verscheidenheid van het
opgegeven gewicht natuurlijk ook
aeer groot, heit varieerde aoowat van
'n paar ons tot..... 30 pond! De heer
Kokkies, die het ei niet eens gewogen
had en dus aeff naar Het gewicht
gissen moieist, deelde ons mede, dat
het naar liij meende 7 pond en 250
gram kleun wegen. D'it bleekechter
niet juist te zijn, want toen het ei
gewogen wierdmoesten er gewichten
bijgehaald worden, tot ten slotte
bleek, dat hielt juiste gewicht was:
11 poind, 2 ions en 2 lood.
Niet zoo heel veel inzenders kwa
men er dicht bij, zooals bleek' uit de
controle der inzendingen.
De navolgende inzendingen werden
ter zijd© gelegd als tomende in aan
merking:
B. Slotte, Hofstraat 7, 12 pond; Gre
ta Buis, Sohoutoiiistraat, 12 pond; Am
nio Buis, id. 11 pond 1 omsLeo
Buis, id, 11 pond 250 gram; Henke,
Molenbuurt, 12 pond; mej. Kooij,
Snaarmanslaan, It pond; M, Hioeik-
n ie ij er, 12 poind; Nellie Kooij, Noord-
Soharwoiude, 11 pond 11 gram; Jan
Verwaal, Kennieimerpark 1, 11 pond,
O. Bijvoet, Achterdam, 11 pond 3 ons
8 loiod; Mevr. Hekket Wéstcrweg 29,
11 pond; L. Boom, Kooltuin, 12 poind.
Met algemieienc stemmen werd be
sloten de prijs toe, te kénnen aaft den
jongen haar Leo Buis, die er Het dicht
ste bij was.
Die prijswinnaar behoort tot oen
talrijk gezin kindéren en wij waren
er getiuigie wat 'n hoop vreugde het
cadeatx in" den kring ta weeg' bracht;
bij voorbaat hadden de kinderen, want
ook zijn Zusjes hadden mieegeraden,
reeds afgasprokën, dat, zoo een hun
ner het winnen mocht.... eerliik' zou
gedeeld worden I
">T A AIS L RE NI NG- N
7« Nederland io
A NK-Ï NSTFLUNGEtt
Kol. Ranb
Indische Bank -
rTandei Mjrfl
N1DUSTR. OND. RlNNFNT AND.
fnsnllndr Offefabrieken
INDUSTR. OND. BUÏTFNI-AND
Steel
CULTUUR MAATSCHAPPIJEN.
Bodfone
Companïa
Cultuur Vorstenlanden
Dito ictions
H. V. A
Tara Cultuur
Poervroredio
mijnen.
Rediang
petroleum.
Dordtsche Petroleum1
Gec. HolL olie. i
Oudf Kon. Petroleum
Orion
RUBBERS.
Amiter^. Rubber
Dell Bat. Rubber rm
Koloniale Rubber i
Nederl. Rubber.
Serbadjadl
intercontin. Rubber
SCHEEPVAARTEN.
Hoil. Amer. Lijn.
Holl. Stoomboot
Holl. Lloyd
Kon. Boot
Paketvaaxt
Scheepvaart Unie
SCHEEPVAART BUITENLAND,
Marine comm, -
Marine pref..
TABAKKEN.
Besocki
Deli Batavia
Oude Deli
t
Senemba
AMERIKA.
Southern Rallr
Union Pacific
bet. ?een koers
o onveranderd
0 m NIEUWE STAATSLEENING 1005/g' 9/16
iPROL. vorig© koers 4s/4 neden 4i/s
.Vorige koers Vóórbeurskoers
Berlijn 089
Parijs^ 24.371/2'
Brussel 22.52Vai
Weenen 0.033/4
Londen 11.633/4
New-York 2.63y2
VREEMD BANKPAPIER.
Duitset) Bankpapier (rood) 0.9iya
Oostenr. Bankpapier 004'
Vorige
koer?
Q31
Koers
plm. c.$c plm. 1.4.5
f -o ed
plm. a.
?n tr
plm. 5.Tr
iaiH
c-/
*3*
raa
Qi
121
co
-
-
102*1,
103
-
11 H
I'
136
?f7
SA,
c7
f 6
I 4^
qi8
83
ir6*$
q6<j
ISO
1 fU
37 H
£4
07 t
wH
ZrO
f49
T4G
47-
IJOK
4;o
■52
48
15**
5CÖ*
•32
dQO
IS»
5*-'
4QC
IS*
5"
1
51
£6H
45'/'
211
IC*
87
45
-
ie- i
15V
6 H
^3
*C5
22
107
68
-w
-
20L
8^
2i6/
53*
306
26 c
56
315
«75
274
2'4
016
27 2
384
390
39
394
39a
146'/,
26-/,
148
£4
1'5
S uur
0 88
21.40
22.55
O.li,15/8
11.03
2.63
0.91
0.04
B EUR S 0 V E K Z iCHT
DRAADLOOS
AMSTERDAM, 18 April 1922.
De affaires ter beurze waren nog wel niet omvangrijk geworden doch op
enkele afdeelingen ging toch nog wel wat om. In de le plaats waren het de
Koninklijken waarnaar de belangstelling uitging en die tot hoven 510 ni veer
den. Geconsolideerden ondergingen eveneens een lichte verbetering. Aan Sui
kerwaarden, die geruimen tijd vrijwel verwaasloosd zijn geweest, werd ook
de noodige aandacht geschonken, waarbij de stemming voor deze fondsen
weer vastlag, zoodat in bijna alle gevallen een koersavance werd bepaald.
Bepaald gunstig waren de tabakken. De omzetten wren niet groot, doch de
Sumaitra-aandeelen haalden een flinke koerswinst.
Rubber op bescheiden schaal verhandeld, hetgeen evenzeer het geval was
met scheepvaartpapieren, van Industrieelen traden Jurgens aancTeelen op den
voorgrond, gewone waren eenigszins in reactie. Amerikanen stil, doch vrijhou
dend.
Die moeder van den prijswinner
verklaard© oms, dat zij van haar
zoontje met zijn groot Paaschei een
kiekje zou laten maken, waarvan
de heer Kokbes dan een present ©xem
plaar zal krijgen.
Ten overvloede is hier gebleken
niet alleiem uit het aantal kijklueti-
gen, dat zich geregeld zoowel over-
g als 's avonds voor de etalage
verdrpng, maar ook door het overstel
pend aantal inzendingen dat deze re
clame uitstekend geslaagd is. Zoo-
dat wij er dan ook met recht den
heer Koktoes geluk kunnen mee wen-
schen.
DE VOORJAARSKOEMARKT.
De aanvoer bedroeg heden 1188
stuks vee, waarvan 1140 koeien en
48 kalveren. Vorig jaar bedroeg de
aanvoer 2131 stuks tegen 1906 stuks
in 1920.
D© handel was in den beginne stug
en bleef naderhand nog matig, er
werden dan ook sleefits matige prij
zen besteed.
KAMER VAN KOOPHANDEL EN
FABRIEKEN.
Dinsdagmiddag te half twee verga
derde in de Charterzaal van het stad
huis, alhier, de Kamer van Koophan
del en Fabrieken voor Noord-Holiand's
Noorderkwartier.
De algemeen voorzitter, de heer W.
G. Visser, opende de vergadering en
toette allen welkom.
De notulen zullen in afschrift aan de
leden toegezonden worden.
Uitgegaan is een stuk aan den Mi
nister, waarin medegedeeld wordt, wie
in de vorige vergadering tot voorzit
ters gekozen zijn.
Ingekomen zijn berichten van ver
hindering van de heeren Grondsma en
Ringers.
Verde'r is ingekomen een schrijven,
verzoekende steun voor het uit te ge
ven officieel maandelijksch orgaan der
Kamers van Koophandel. Kosten zijn
8 per jaar.
Besloten wordt drie abonnementen
op het orgaan te nemen.
De secretaris zal een bijdrage voor
het orgaan leveren over het kaartsy
steem, zooals dft op zijn bureau werkt.
Bericht van den Minister, dat de re
kening der oude commissie is goedge
keurd.
Een schryven van den Minister over
presentie- en reisgelden en een schrij
ven van de Kamer voor Friesland,
waarin deze hiertegen opponeert. Pre
sentiegelden mogen niet worden toe
gekend, doch wel worden reis- en ver
blijfkosten vergoed, n.l. 0.42 per uur
werk. Nachtwerk geldt van 6 uur n.m.
tot 8 uur v.m. De Kamer voor Fries
land wil wel presentiegeld, toegekend
zien.
De voorzitter, hoewel het billijke van
presentiegeld inziende vindt het niet
goed tegen den Minister te dezer za
ke te ageeren.
De heer Hoogland wil ahaesie aan
het schrijven betuigen.
De heer Eau Breda merkt op, dat
de Kamer voor het algemeen belang
werkt. Een elk mist veel tijd. En dan
is het billijk, presentiegeld te ontvan
gen. Spr. wil niet alleen adhaesie be
tuigen, inaar zelf een adres 'aan den
Minister richten.
De heer Schmalz is er ook voor. De
grootte moet nog worden bepaald.
Ook de heer Dokter wil adhaesie be
tuigen.
De heer Arntz, 'wil de begrooting af
wachten. Laat die het niet toe', dan
geeft het toch niets.
De voorzitter kan mededeelen, dat
over 1023 op 20 a 24000 gulden gere
kend kan worden. Op het eind van
dit jaar hebben we 'u 12000.
Besloten wordt adhaesie te betui
gen.
Nog is ingekomen een schrijven van
den Minister, in zake de stemming.
Veelal wordt het stelsel beeritiseerd
Gevraagd wordt de meening der Ka
mer.
De Voorzitter stelt voor, dat de se
cretaris een rapport over de gehouden
stemming opmaakt, waarin de bezwa
ren vermeld zijn. Hot was \eelal een
kwestie van toeval.
De nêfei ui uer Klei merkt op, cut
het compromis, dat in Alkmaar geslo
ten was, van geen waarde werd door
het stelsel van stemming. Het eigen
aardige is, dat de no's 1 de grootste
waarde hebben. Het kiesstelsel heeft
groote gebreken, want het voldoet
niet aan dc bedoeling der kiezers.
Door het compromis bereikte men
geen resultaten. Het stelsel moet zoo
worden dat een kiezer een bepaald
aantal caudidaten moet stemmen.
De heer Nobel wil het rapport, alvo
rens het verzonden wordt, bespreken.
Aldus besloten.
Alsnu vvo.dt behandeld" het regle
ment van o:de voor de vergaderingen
De Voorzitter stelt voor een com
missie te benoemen, die het regle
ment van den secretaris toetst aan dai;
van den secretaris te Rotterdam.
In deze commissie worden benoemd
de Heeren Visser, Van den Kleij' en
Kolster.
Opmaken van rooster van aftreden
Om de 2 jaar treedt de Helft der léden
a'f. 'Voor de eerste maal gebeurt dit
voor dagwerk en Ö.57 voor* nacht-'1 Januari 1924. Dan moeten aftreden^
