Ing ezonden Mededeelingen.
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: SgSSFif"fa-433
No. 474
Woensdag 3 Mei 1922:
14e Jaargang.
- Brieven uit Frankrijk
FEUILLETON
tUN SLACHTOFFER.
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.
Voqr bubcn Alkmaar.f2 85
Met Gei'lusireerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
Advertentieprijs; 1
Van 1—5 regels f 1.25; elke regel meer f 0.25; Reclame!
per regel f 0.75; Rubriek «Vraag en aanbod" bij vooï
uitbetaling per plaatsing f 0.60
Aan aiie abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—, f 60,—, f 35,—, f 15,-1
:o:
NEDERLANDSCilL KUNSTENAAIL
TE PARIJS.
De Nederlandsche muzikale kuns
ixeell de Saaiste weken te Parijs hoogtij
gevierd De Hollandse he pianist en
com| o ijst Dirk Schiifer, wiens naam
als kunstenaar reeds lange jaren builen
de grenzen van ons land bekend is,
heelt een drietal concerten gegeven,
die hoogelijk zijn gewaardeerd in mu
zikale en deskundige kringen. En al
was het publiek niet zoo talrijk als
waarop zijn groot talent met recht
aanspraak mag maken, hel succes bij
de aanwezigen was buitengewoon Een
,goed bezette zaal viel ten deel aan
een Haigsche combinatie van toonkun
stenaars mevrouw Sant LagensMan
ners zong met haar krachtige en fraaie
stem een aantal liederen, waaronder
die van Alphons Diepenhorst, den diep-
sten ir.aruk maakte Het Haagsche
Strijkkwartet gaf ook hier blijk van
zijn voortreffelijk samenspel; Runt van
Santen zong eenige zelfgedichte en
door Siateuhorst Meijer getoonzette lie
deren, terwijl de laastte zich eveneens
als solist in eigen composities deed
hooren De avond werd ingeleid door
den heer de Groot, die in een confe
rence tiet muzikale leven in Holland
vanaf de 17e eeuw tot op onze dagen,
ons schetste. Het was een avond vol
kunstgenot en over den bijval hebben
de medewerkenden zich zeker niet te
beklagen gehad.
Het glanspunt echter' van al deze
muzikale uitvoeringen te Parijs door
landgenooten, is zeer zeker geweest de
komst van de „.Maastreechter Staar".
Uitvoerig hebben de Nederlandsche
bladen reeds verslag uitgebracht over
hun bezoek, hun triuinphalen intocht,
de schitterend gestaagde "concerten en
de ofïicieele ontvangst, maar toch zou
ik als wekelijksche briefschrijver in
mijn taak te kort schieten, indien ik
er njel opnieuw melding van maakte,
't Bezoek van de „Maastreechter Staar"
is tol een van de grootste gebeurtenis
sen geworden iu het muzikale leven
van- dit seizoen niet alleen^ het heeft
er ook veel toe bijgedragen de banden
tusschen Frankrijk en Nederland dich
ter toe te halen. Wel heeft het Belgi
sche „Comité de Politique Nationale"
getracht de komst in een valsch dag
licht te stellen en heeft het op de
meest perfide wijze een rondschrijven
gezonden aan de Parijsche pers, om
het te doen voorkomen alsof de Maas
trichtenaren geen goede Nederlanders
zijn en er den voorkeur aan zouden
geven tot België te behooren, maar
op een enkel blad na, „l'Oeuvre", heeft
geen enkel orgaan er melding van
gemaakt Niet het minst heeft deze
onwaardige campagne afbreuk gedaan
aan hcLgroole sucoes dat het beroem
de mannenkoor heeft mogen inoog-
sten. Was de ontvangst aan het slation
door talrijke zusterverenigingen har
telijk en enthousiast, de volgende da
gen hebben een voortdurend bewijs
geleverd, boe men te Parijs, waar zoo
veel gebeurtenissen ujt den aard dei-
zaak onopgemerkt voorbij gaan, het
veibiijf van de „Maastreechter Staar"
heeft medegeleefd. In woord en
beeld hebben verscheidene bladen de
Lunburgsche zangers herdacht, hun
iunst gi prezen en hun dankbaarheid
uilgesproken voor het schoone doel,
steun te verleenen aan de hernieuwing
van hel muzikale leven in de ver
woeste gebieden. Van zeer nabij heb
ik alle gebeurtenissen gedurende dit
vijidaagsrhe verblijf mede gemaakt. Na
getuige te zjjn geweest van de indruk
wekkende plechtigheid aan den „Are
Ie Trioinphe', waar een krans werd
eergelegd op het graf van den „on
bekenden soldaat", nadat de Marseil-
.iise. aandoenlijk schoon door dit koor
ait 22S leden bestaande, was gezongen,
enige olficieele woorden waren gespro
ken, moest ik in de auto van den ar-
ti.slieken leider, P. Gulen, een tocht
mede maken door de stad. In een 14-
at toeristenwagens doorkruisten wij
Parijs, dat, in dezè dagen een uitzon
dering, glansde in het heerlijkste zon
nelicht. Wij woonden een korte repeti
tie bij, die ons een voorproefje gaf van
wal wij genieten zouden op den uilvoe-
ringaavond zelf. Het „Theater des
Champs Elyseës', wellicht het mooiste
maar zeker het meest moderne der
Parijsche schouwburgen, waar de ac-
cousliek voortreffelijk is, zag op bel
eerste concert een talrijk publiek sa
men gekomen, om de „Maastreechter
Maar zijn bewondering te wijdeij.
o root was bet succes, dat koor en lei
der te beurt viel en nu en dan zells
den vorm van een ovatie aannam.
Staande werden de „Marseillaise" en
hel „Wilhelmus" aangehoord en na
dat „1' Ame du soldat est immortelle"
uad weerklonken, hield het applaus
schier niet op. Willem AndriesseJi, die
als solist, eenige pianonummers ten ge-
lioore bracht, mocht zich eveneens in
een groot succes verheugen. Slechts
'één roep was er na afloop van dit
concert, dat een koor" als de „Maas
treechter Staar", moeilijk zijns gelijke
zal vinden. De olficieele ontvangst ten
stadhuize en in hel gezantschapsge-
bouw door Jhr. Loudon, heeft aan
tiet gezoek bijzonderen luister bijge
zet. De schitterende zaten van hel oude
„iiotel de Ville" waren gevuld mei
een talrijk en uitgelezen publiek. De
„Garde Republicaine" bracht eenige
nummers op uitnemende wijze ten ge-
hocre; de voorzitter van den Parij-
schen gemeenteraad, Oesar Carré, sprak
woorden' van welkom en hartelijkcn
dank, evenals de - vertegenwoordigers
van den „Prefect de la Seine". De
Burgemeester van Maastricht, de heer
van Oppen, bedankte in een keurige
Fransche rede voor de hartelijke en
schitterende ontvangst, eindigende met
een „leve de stad Parijs!" en „leve
frankrijk!". Hierop rezen de zangers
van hun zetels en onder de bezielende
leiding van den heer Gulen, klonk
schooner dan ooit de „Marseillaise"
en net „Wilhelmus" door de wijdsche
zalen van bet Parijsche stadhuis. Zoo
luid was het applaus, dat het Fran
sche volkslied nog eens moest wor
den herhaald Nog nooit, verzekerde
mij een vertegenwoordiger van een
der Parijsche bladen, heb ik bij een
oiiicieele ontvangst in dit gebouw, en
hoeveel heb jk er reeds mede ge
maakt, iets dergelijks beleefd. Welvoor
ziene buffetten wachtlen daarop de
aanwezigen in de eindelooze zalein,
waarvan de schoonheid zjoii nog heer
lijker deed bewonderen, nu zij glans
den in de volheid van eleclrische be
lichting. Het was reeds laat in den
middag, toen de „Maastrechler Slaar"
het Nederlandsche legatiegebouw bin
nentrad, waar reeds velen aanwezig
waren om het te begroeten, Zoo har
telijk als slechts mevrouw Loudon en
onze.gezant dat vermogen, werden zij
welkom geheeten; de directeur van hei
koor, de heer Muslens, sprak woorden
van dank, "het „Wilhelmus" werd op
nieuw aangeheven en de heer Loudon
gaf zijn vreugde te kennen over de
komst, daarbij wijzende op het groote
nut dal nun kunstzinnig en liefdadig
doel weet te verrichten. Geruimen ijd
verbleef men nog in de opengestelde
zalen en in den grooten tuin, waar
duizenden bloembollen stondep te
bloeien. Des avonds volgde het twee
de en laatste concert dat eveneens
de zoo welverdiende lauweren bracht.
Slechts heel in het kort heb ik van
ailts kunnen gewagen, wat deze dagen
lol een onvergetelijke gebeurtenis zal
maken van onze Limburgsche, Neder
landsche landgenooteiT en ook van ons,
die een zekere vaderlandchae trqts
door haar komst hebben gevoeld. De
„Maastreernter *Staar", „1'Eloil de
Maastricht" gelijk men hjer zegt, heeft
inderdaad aan den Parijschen kunst-
hemel geschitterd, geen wonder dat
„de zon" zich derhalve deze dagen,
maar zeer sporadisch, heeft laten zien.
„Tot weerziens" is in dit geval geen
ijdel woord, maar de oprechte wensch
van allen, die deze dagen hebben mee
beleefd.
Parijs, 26 April 1922,
Mr. P v. S.
DE CONFERENTIE VAN GENUA.
De Russische petroleum.
De „Evening Stand." verneemt uit
Genua, dat de Shell-groep een vijf-ja-
rige overeenkomst heeft geteekend
met Krassin voor de uitsluitende rech
ten van verkoop van Russische petro
leum. De overeenkomst met Rusland
is ten aanzien van de winsten aange
gaan op den grondslag van gelijke
verdeeling. De Fhellgroep neemt deel
aan de exploitatie der petroleumvel-
den.
De Neutralen.
Van een neutraal diplomaat niet-
Nederlander, uit_. Genua terugge
keerd, vernam het „ïïdbd." dat de
neutralen daar zeer tevreden zijn"
over hetgeen ze, door zich aaneen te
sluiten en zich op zijn tijd te doen gel
den, hebben kunnen bereiken. De tijd,
dat de neutralen volstrekt niet telc^n,
is voorbij en het driemanschap Mot-
ta-Branting-v. Karnebeek heeft de al-
liés geleerd, dat zij rekening met hen
moeten houden. Daarom zou het de
bedoeling zijn de groep der neutralen
oök 'na afloop der conferentie te laten
voortbestaan.
Te Parijs is men ontevreden over
Barthou's onvoldoenden steun aan Bel
gië inzake de restitutie van particu
liere eigendommen in Rusland. Te
vens voorziet men, dat de Russen het
moeizaam ineeengezette memorandum
toch niet zullen aanvaarden
De Russische kwestie.
De sub-commissie voor de Russische
kwestie heeft haar onderzoek beëin
digd van de artikelen van het docu
ment, hetwelk aan de Russische dele
gatie zal worden voorgelegd. Het ont-
werp-artikel in zake dooi den Belgi
schen gedelegeerde Jaspar was voor
gesteld, is niet aangenomen. In ver
band hiermede heeft Jaspar het defi
nitief opgestelde document niet. onder
teek end.
Barthou ging met het document ac-
coord onder voorbehoud van goedkeu
ring daarvan door zijn regeering.
De Belgische eerste minister en de
minister van buitenlandsche zaken te
Genua hebben telefonisch van gedach
ten gewisseld omtrent het feit, dat. in
de commissie voor de Russische aan
gelegenheden de Engelschen en Ita
lianen hebben gestemd tegen het
amendement van Jaspar en niemand
de Belgische motie steunde. De eerste
minister gaf de delegatie telefonisch
instructie om, wat er ook gebeurde,
op haar stuk te blijven staan.
Nu het vooronderzoek van de basis
van de onderhandelingen met Rusland
is afgeloopen, behoudens eenige spe
ciale punten, die nog tot onderwerp
van nadere behandeling in de commis
sie ad hoe zjjn gemaakt, is gebleken,
dat op verscheidene punten met de
Nederlandsche nota in de sub-commis
sie is rekening gehouden, o.a. ook wat
betreft de schulden van vóór den oor
log, welke allereerst aan een regeling
•tusschen de schulclhouders en de Rus
sische regeering worden overgelaten,
zulks in tegenstelling met het rapport
van Londen, waarin een regeling dooi
de regeeringen met voorbijgaan van
dé houders van schuldbrieven was
voorgesteld.
Rakofski kondigde aan, dat de Rus
sische delegatie heden een nota zal in
dienen, waarin gevraagd worden cre-
dieten tot een bedrag van drie milliard
goudroebels over drie jaar.
Barthou heeft na het ontvangen van
Tsjitsjerins brief onmiddellijk een
communiqué uitgevaardigd, waarin de
voldoening der Fransche delegatie
over den brief wordt uitgesproken en
de verzekering wordt gegeven, %at
Frankrijk volstrekt geen vijandelijke
gezindheid jegens Rusland koestert.
Frankrijk is slechts vertoornd op de
bewerkers van het vredesverdrag van
Brest-Litofsk.
Ten slotte heeft Tsjitsjerin het ant
woord der Russische delegatie op de
Poolsche nota van 25 April overhan
digd. Het is in even krachtige bewoor
dingen gesteld als alle tot dusver ver
zonden Russische nota's. De delegatie
verklaart daarin, dat de uitlegging
van het protocol van Riga op de wij
ze der Polen een schending is van de
bepalingen daarvan.
Tsjitsjerin aan Skirmunt.
Tsjitsjerin heeft tot Skirmunt een
brief gericht, waarin hij de argumen
ten der Poolsche nota van 25 April
bestrijdt. Hij verklaart, dat zijn regee
ring gewoon is zich gebonden te ach
ten door alle overeenkomsten, getee
kend door zijn geregelde vertegenwoor
digers, en voorts, dat tot zijn spijt de
jongste Poolsche stap niet van dien
aard is, dat de dooT het verdrag van
Riga in het leven geroepen betrekkin
gen daardoor worden verbeterd.
Conclusies van Mr. Vissering.
Mr. Vissering, legt aan het oordeel
der verschillende landen, welke op -de
ze ^conferentie vertegenwoordigd zijn,
de volgende beginselen voor;
lo. dat men zich hoede voor de dwa
ling, dat een land, dat ernstig zijn
muntwezen en zijn standaard wil her
stellen op de voor-oorlogsche goud-
pariteit, tracht dit doel te bereiken
door een voortdurende deflatie, op 'n
wijze, dat ook de obligaties, welke tij
dens het depreciatieproces der fidu-
ciaire geld zijn uitgegeven, op de
goudpariteit worden gebracht.
2. dat het in de landen, waar het
papieren geld zeer sterk gedepreci-
eerd is, wenschelijk zou zijn een over
gangsmaatregel te nemen, bestaande
uit een stabilisatie van dit papieren
geld op een pariteit, welke bepaald
moet worden in verband met de om
standigheden zoodat de leeningen, wel
ek tjjdens en zoo mogelijk ook die wel
ke na den oorlog zijn uitgegeven, wor
den geconverteerd in de zoo vastge
stelde waarde van de fiduciaire munt;
3. dat in andere landen, waar de de
preciatie van het papieren geld de 50
a 40 pCt. der vooroorlogsche pariteit
niet heeft overschreden, het ook wen
schelijk zal zijn zoo spoedig mogelijk
een basis van stabiliseering voor de
papieren munt aan te nemen, met den
zelfden invloed op de leeningen, wel
ke tijdens en na den oorlog zijn uit
gegeven;
4. dat alle schulden, door de regee
ring en publieke lichamen aangegaan,
tjjdens en na den oorlog, geconven-
teerd zullen worden in uniforme 4 pCt.
leeningen in de aldus gestabiliseerde
munt;
4. dat de circulatie van papieren
munt voor het oogenblik worde voort
gezet tot het oogenblik geschikt ljjkt
om het gangbare papieren geld te ver
vangen door de gestabiliseerde munt.
6. dat het daarbij wenschelijk is, dat
maatregelen worden genomen, dat de
betaling van rente en aflossing op de
leeningen van regeeringen en gemeen
te zoowel als andere verplichtingen,
voor den oorlog aangegaan op de
goudbasis, worde verricht op die voor
oorlogsche goudbasis.
Instructies van Poincaré.
Poincaré heeft de Fransche delega
tie te Genua telegrafisch verzocht, de
geallieerde vertegenwoordigers te Ge
nua uit te noodigen het memorandum
niet tot de sovjetregeering te richten
vóór het Fransche kabinet er kennis
van heeft genomen.
Men verzekerde zelfs, dat hij aan de
Fransche delegatie instructies zou zen
den om zich geheel met het standpunt
van Jaspar te vereenigen.
Bü de eindbespreking van het me
morandum zijn de discussies plotse
ling heropend. Mij afwezigheid van
Barthou heeft Barrère het Belgische
standpunt verdedigd. Daar ook de
nieuwe redactie, hoewel goedgekeurd
door de Franschen, België niet bevre
digde, werden de discussies om acht
uur geschorst tot negen uur.
De Belgen hebben uit protest giste
ren de vergadering der subcommissie
voor de Russische zaken niet bijge
woond.
Poincaré en de Opperste
J Raad.
Poincaré blijft een bijeenkomst van
den Oppersten Raad op het oogenblik
ongeschikt achten.
Hij meent, dat aan den vervalter
mijn van 31 Mei en de beslissing der
commissie van herstel moet afwach
ten in geval van een in gebreke blij
ven van Duitschland.
Afwezigheid van Barthou en -
Lloyd George.
Barthou is gisterenavond van Ge
nua naar Parijs vertrokken om rap
port uit te brengen en Je maatregelen
in verband met het Russische compro
mis te bespreken.
Barthou wordt Zaterdag weer te
Genua terugverwacht. Hij wordt in-
tusschen door Barrèro als eerste gede
legeerde vervangen.
Eerst na den terugkeer van Barthou
zullen de besprekingen over dén gods
vrede worden hervat.
Kort na zijn vertrek werd bekend,
dat ook Lloyd George gisterenavond
Genua voor 48 uur zou verlaten. Het
doel zijner reis wordt streng geheim
gehouden. De Engelsche delegatie ont
kent, dat hij zich naar Londen of Pa
rijs zou begeven. Vermoedelijk zal hij
verschillende plaatsen in Italië bezoe
ken.
Het schijnt echter een feit te zijn,
dat in deze week iets beslissends zal
geschieden.
Het beginsel der meestbegun-
stigde natie.
De economische commissie heeft in
beginsel de bepaling goedgekeurd be
treffende de meest begunstigde natie
d.w.z. dat alle Europeesche landen
elkaar wederkeering als meestbegun-
stigde natie zullen behandelen.
DE IERSCHE KWESTIE.
Een overeenkomst.
Het is waarschijnlijk dat de over
eenkomst, welke door hooggeplaatste
officieren en door leden van politieke
en militaire afdeelingen van het Dail
Eireann en de voorloopige regeering
is onderteekend, een keerpunt in den
huidigen critieken toestand zal blij
ken te zijn. De overeenkomst schept
een basis, waarop het sluiten van alle
gelederen van het leger geschieden
kan.
De gevechten en wandaden.
Maandagavond werd in Dublin be
roering gewekt toen ongeregelde troe
pen het clubhuis der Iersche Unionis
ten in Kildare-street, en het groote
commandantsgebouw, het voornaam
ste strategische punt dér stad, in be
zit namen.
Groepen, die tot het ongeregelde le
ger bekorden, deden invallen in de
filialen van de Bank van Engeland in
verschillende steden van Ierland, o.a.
in Limerick.
De commandant, die den inval op
de bank in Wexford leidde, verklaar
de dat het geld werd geëischt om de
schulden van het republikeinsche le
ger te betalen.
oy.
Mark verschrikte hevig :„Uw zoon
niet
„Neen, volgens de wet zijt ge 't wel,
want ik heb u aangenomen. Mark,
mijn bloed vloeit niet in uwe aderen."
„En mijn vader dan
„Uw vader is dood. Hij stierf vóór
uwe geboorte, hij werd vermoord op
't oogenblik dat hij met uwe moeder
van de huwelijksreis terug kwam."
Het was Mark, alsof hij droomde.
Aan de waarheid van hetgeen hij ver
nam, kon hij ternauwernood geloof
slaan. Hij luisterde, zonder te begrij
pen, ten prooi aan de smartelijkste
verbazing, die met elk woord grooter
werd.
„Vermoord," herhaalde hij, zijne
ooren niet durvende gelooven. „En
wie was de ellendeling, aie de misdaad
pleegde
„Daar is men nooit achter gekomen.
Ik kende uwe moeder toen nog niet.
driejaar oud waart,pnt-
moette ik haar en ik kreeg haar spoe
dig lief. Gij waart toen een aardig,
schrander kind. Zij was diep onge
lukkig, want ze was met hare moeder,
de barones de Mézière, zonder fortuin
achter gebleven."
,,De barones de Mézière," vroeg
Mark, voor de eerste maal in zijn leven,
dien naam hoorende.
„Zoo heette uwe moeder. De beide
vrouwen waren zoo ongelukkig en
moesten zooveel moeite doen om rond
te komen, dat 't mij tot in mijn ziel
leed deed. Ik stapte over alle bezwa
ren heen, en huwde uwe moeder. U
gaf ik mijn naam."
Mark herhaalde :„Dus ben ik uw
zoon niet
„Neen."
„En gij hebt mij aangenomen, op
gevoed en lief gehad."
„Ik heb u mijn naam en mijn titel
gegeven en nooit hebt ge kunnen ver
moeden, dat ge niet mijn kind waart
is 't niet zoo
„Neen, nooiFI"
Tusschen beide mannen hcerschte
er een lang stilzwijgen.
Mark zag het geluk, waarvan hij
een oogenblik gedroomd hat^ ver-,
dwijnenalle luchtkasteelen gingen
in rook op. Hij was een* nieuw leven
ingetreden, een leven van plichten en
beproevingen. Hoe dankbaar moest
hij niet zijn jegens den man, die niet
in wérkelijkheid zijn vader was en
hem toch zooveel liefde had geschon
ken en 'alle plichten jegens hem ver
vuld had zóó trouw, alsof hij door de
banden der natuur aan hem verbon
den was. Hij durfde hem nu niet meer
als gelijke in stand beschouwen en aan
zijn wenschen of bevelen weerstand
bieden. Hij'moest thans slaafs onder
danig zijn, wilde hij niet voor het
ondankbaarste schepsel der wereld
doorgaan. Hij was alles aan dien man
verplicht, voor wien hij eigenlijk niets
was. Dat waren de gedachten, die
Mark's brein doorkruisten.
De markies scheen- te begrijpen,
wat er in het hart van zijn pleegzoon
omging, want hij zei plotseling :,,Weet
ge wel, hoe uwe moeder mij beloond
heeft
„Neen vader."
„Welnu, dan zal ik het u zeggen,
want ik wil u niets meer verbergen.
Op zekeren nacht heeft ze mij ver
laten, na mij de jmeestt qnwaardige en
sciiandelijkste beschuldigin' naar het
hoofd geslingerd te hebben cat ik uw
vader had vermoord."
„Gij vader En zichzelf in de réde
vallende, zei hij :„vergeef mij, als
ik u nog steeds vader noem."
„Ik zou ongelukkig zijn, als ge mij
dien titel niet meer wilcfet geven, ik
ben immers uw vader door de wet en
door de liefde, die ik voor u koester."
Daarop vervolgde hij :„Ge.kent mij,
gelooft ge, dat ik in staat zou hebben
kunnen zijn, zulk eene misdaad te
hebben bedreven
„O, neen vader, duizendmaal neen!"
„Niettegenstaande al het gebeurde
had ik uwe moeder vergiffenis ge
schonken. De smart over den dood van
uw vader had haar verstand verbijs
terd. Ik vroeg haar slechts een ding,
namelijk in den huiselijken haard
terug te keeren. Doch in plaats van
aan mijn verzoek gehoor te geven, ging
ze naar Parijs en nam u mee."
„Hield zij dan zooveel van mij
„Neen, dat niet, maar zij wist, dat
ge mijn hart gestolen hadt en dat met
uwe liefde ook alle geluk uit mijn leven
zou verdwijnen. Ik heb langs gerech-
tejijken wtgjflij JMUasJtJBSSSlK,
gemaakt, dat was mij onmogelijk u
te laten opgroeien bij de vrouw, die
alle plichten met voeten trad."
„En dat was mijne moeder," zei
Mark, wien het hart bij deze vreese-
lijke mededeelingen bloedde.
„Ja, zoo was uwe moeder. Ik/heb
alle stukken van het rechtsgeding be
waard. De heer Lantin heeft mij ter
zijde gestaan."
De markies zweeg. De vreeselijke
herinneringen van het verledene sche
nen hem verder spreken onmogelijk
te maken.
Mark wist niet of hij waakte of
droomde.
Was alles waar In welk een net
van geheime en droeve gebeurtenissen
was hij plotseling verward geraakt 1
Tot dusverre had hij onwetend, zorge
loos en gelukkig het onbekommerd
leven van een rijk edelman geleid.
Hij wist niet beter, of hij was de laatste
en eenige afstammeling van het ge
slacht d'Arbois.
Mark was in een leuningstoel neer
gevallen, waar hij, naar ziel en lichaam
gebroken, met het hoofd in de handen
~esteund, bleef zitten. Niete lachte.!
SSL WJWsjL HP»,
Na eenige oogenblikken hief hij het
hoofd op en vroeg.-„Hebt gij mijne
moeder nooit weergezien
„Nooit."'
„Ge weet dus niet, of zij nog leeft
„Ik heb nooit over haar hooren
spreken. Ik heb haar in een krank
zinnigengesticht moeten laten op
sluiten, maar zij is ontvlucht en men
weet niet, wat er van haar geworden
is."
En zijn zooii met eenen doordrin
genden blik aanziende, vroeg de mar<
kies :„Zoudt ge haar willen zien
Mark sprong op en zenuwachtig
en gejaagd riep hij uit„Ja, ik, ik zoti
haar willen zien, om haar mijne ver-
wenschingen naar het hoofd "te slin
ger en
Toen viel hij uitgeput in den stoelj
neer. De markies maakte een gebaarj
van tevredenheid.
„Dus ge begrijpt nu, dat uw huwe
lijk mef mejuffrouw ci'Olne onmogelüls
is Nis
«Kank ..ysmolgAr
