Garage 10. MET.
Ingezonden Mededeelingen,
No 477
Zaterdag 6 Mei 1922-
14e Jaargang.
99
ONS BLAD
39
Bureau: HOF 6, ALKMAAR: - Telefoon: SSKffiOT#4"
Het program der ..Nieuwe
Katholieke Partij"
dUITENLAND.
FEUILLETON
2IJH SLACHTOFFER
luxe Muurimhfiiig.
TEITON S72.
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaar f 2.
Voor buiten Alkmaarf2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
Advertentieprijs;
Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0 25; Reclame»
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij vooti.
uitbetaling per plaatsing f 0.60
Aan alie abonné's wordt op aanvrage gratis
een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f
400,—, f 200,t 100,-, f 60,-, f 35,-, f 15,-
Het dezer dagen verschenen pro
gram der .Nieuwe Katholieke Partij".
waarvan wij gisteren het voornaam
ste publiceerden zal bij menigeen,
die er kennis van nam, de vraag heb-
hen doen rijzen:
„Was daarvoor nu de stichting van
een nieuwe katholieke partij, en ge-
volgeliik een scheuring in de aloude,
ééne partij noodig?"
Tn geen enkel opzicht geeft het pro
gram der nieuwe partij blijk van noe
menswaardig principieel verschil,
't. kan vrijwel geheel zonder eenig be
zwaar door iederen Katholiek in deD
lande worden onderschreven.
Zeker, er zijn verschillen. men
heeft natuurlijk (méér dan zulks in
het voorloopig program der officieele
partij geschiedde) de bijzondere wen-
schen, waaraan de actie van Cranen-
burgh haar ontstaan te danken heeft
gehad, speciaal naar voren willen
brengen, doch daar waar dit geschied
is, gebeurde het niet zóó, dat men, bij
welwillende lezing graag het beste ge
toornd, de samenstellers en aanhan
gers van dit program van minder no
bele bedoelingen zou kunnen of moe
ten beschuldigen.
Bij de programmapunten, waar 't
op ttón komt, is de formuleering over
't algemeen zóó vaag, zoo weidseh, dat
een officieel-katholiek kiezer daarin
•wenzeer de uitdrukking van zijn desi
derata lezen kan als een nieuw-kahko-
l;ek kiezer, en overigens is er zorg
voor gedragen, duidelijk te doen uit
komen, dat men in de min of meer
'■uiver katholieke kwesties met „de"
partij eigenlijk volkomen homogeen is.
Door aldus hun program samen te
stellen, hebben de voormannen van de
„Nieuwe Katholieke Partij" on
danks hen zelf en hun actie zélf
aangetoond, dat de stichting eener af
zonderlijke katholieke partijover
bodig was, en uit die. overbodigheid
blijkt eerst recht, welk een onverant-
woordelijk-lichtzinnige daad zij ge
steld hebben, die in laatste instantie
een scheuring in de katholieke partij
tot feit hebben doen worden.
De „Nieuwe Katholieke Partij",
en dus ook haar program, was over
bodig, tenzij men den Swanianen (bij
voorbaat) hetzelfde verwijt zou willen
maken als deze den vertegenwoordi
gers der officieele partij voor de voe
ten werpen: dat het program wel
mooi en goed is over 't algemeen, doch
dat de bedoeling en de uitvoering daar
van niet overeenstemt (niet overeen
zal stemmen) met de wenschen ten de
ze van den goeden Katholieken Staats
burger 'in 't algemeen, dat er n.l.
te zeer „eenzijdige politiek" gevoerd
wordt.
Als men het program der nieuwe
partij in dit licht bezit, als men bij
het lezen van dit program voortdu
rend denkt: wat moeten de Swanianen
krachtens hun houding ter stichtings
vergadering te Utrecht eigenlijk be
doelen en op welke wijze moeten zij
derhalve dit en dat wenschen titge-
voerd te zien, dan zou op dit program
een kostelijke persiflage te .everen
zijn.
En in gemoede: waarom stichten de
Cranenburgbers een eigen partij en
waarom stellen zij een eigen program
samen, als ze daarmede geen bijzonde
re bedoelingen hebben en als zij hun
vrijwel door een ieder te onderschrij
ven programmapunten niet op een
bijzondere wijze speciaal in hun
geest, welke te Utrecht tot uiting kwam
willen zien uitgevoerd.
Op de uitvoering van een program
komt het maar aan!
En gezien de mentaliteit der Swa
nianen staan wij juist tegenover de
uitvoering van bet program der nieu
we partij wij zeggen het ronduit
tamelijk achterdochtig.
Wanneer hier als richtsnoer voor so
ciale politiek de „Rerum Novarum"
wordt aanvaard, wanneer hier wet
ten worden geëischt, „uitsluitend het
nlsremeen belang" bevorderend en zicb
richtend „op het voorkomen van den
klassenstrijd, wanneer gezegd wordt
..de staatkunde moet uitgaan van de
Christelijke sollï» riteitsgedaohte,
wanneer wordt geëischt, dat de over
heid krachtig dient „mede te werken
tot verheffing van de economisch
zwakkeren", en (wat het grappigst is:
't, staat er trouwens als punt.... 11
van de „Alg. beginselen"!) dat de par
tij „met handhaving harer beginselen
naar staatkundige eenheid onder alle
katholieken" streven moet, dan zijn
dit voor ons grootendeels praktisch
beteekenislooze wóórden en nóg eens
wóórden, een kiekeboe-gespeel achter
nobele, vaststaande termen.
Wat verstaat een Swaniaan onder
„algemeen belang"? onder „Christelij
ke solidariteitsgedachte?
Als men het algemeen belang zoekt,
waarom wil men dan niet in een kie
zersorganisatie daartoe samenwerken
met de voorstanders van (schijnbaar)
tegenovergestelde privé-belangen, n.l.
met de arbeiders?
Als men de „Christelijke solidariteits
gedachte" wil doen zegevieren, waar
om heeft men dan niet tot een goede
oplossing van het bedrijfsradenvraag-
stuk willen medewerken? En waarom
komt er nu. in het program nog niets
voor, dat een richtsnoer zou kunnen
bieden tot bewerkstelliging van den
socialen vrede?
Op welke wijze denkt de nieuwe
partü mede te werken tot verheffing
van de economisch zwakkeren", als zij
een Aalberse verguist, die in die rich
ting eenige edele pogingen deed?
Die pogingen van Aalberse kostten
geld, en d&Lrom moet het werk van
dezen minister natuurlijk afgebroken
worden, doch als de nieuwe partij de
verheffing van de economisch zwakke
ren wil bewerken zonder dat 't den
beter gesitueerden wat kost, dan is
hier de liefde tot de economisch zwak
keren wel érg platonisch enop
koopjes uit!
Dat de nieuwe partij, die zich niet
ontzag de „staatkundige eenheid on
der alie Katholieken" moedwillig te
breken, in haar program zegt naar die
zelfde eenheid te streven, betitelden wij
hier boven reeds als „grappig."
We zouden 't ook.... brutaal kun
nen noemen.
DE CONFERENTIE YAN GENUA.
De schadevergoedingskwestie.
De perschef der Engelsche delegatie
deelde mede, dat Lloyd George er op
staat, dat nog vóór 31 Mei in of bij
Genua een bijeenkomst zal worden ge
houden van de onderteekenaars van
het vredesverdrag van Versailles, ter
bespreking van de maatregelen, die in
zake de sohadevergoedingskwestie
moeten worden genomen.
Een nieuw memorandum.
De Russische delegatie heeft een
nieuw memorandum overhandigd, waar
in zij uiteenzet, welke waarborgen Rus
land wil geven voor de eventueel te
verleenen credieten. De sovjetregee-
ring is bereid alle gewone en bijzonde
72.
Jeanne verliet haar, getroost, ge
heel vervuld met hoopvolle verwach
ting.
Den volgenden dag, stond Christine
op, en na zich gekleed te hebben ging
zij met wankelende schreden naar den
boulevard Malesherbes, waar de wo
ning van den verfoeiden echtgenoot lag
Al hare ongedwongenheid was ver
dwenen, en tevens de opgewonden
heid, waardoor zij tegenover Jeanne
d'Olne zooveel geestkracht had ten
toon gespreid. Thans begreep zij, dat
zij tegenover de koude, naakte wer
kelijkheid stond.
Haar zoon zou haar misschien niet
willen ontvangen,weigeren haar te her
kennen. Bovendien maakte het groot,
rijke gebouw, met al de bedienden,
die spottend naar haar keken, haar
schuchter. Zij was onder den indruk
van een voorgevoel, waarvan zij zich
geene verklaring kon geven. Zij vrees-
ïe, zii wist niet, welke nieuwe verwik
keling, weiKe nieuwe smart, misschien
heviger dan al wat zij tot nu toe ge
leden had, hoewel zij reeds zoo wreed
beproefd was, zich zou voordoen. Zij
vreesde de onverschilligheid, de on
dankbaarheid, de verachting van ha
ren zoon 1
Ziedaar de reden, waarom zij zoo
ontroerd was, waarom haar hart zoo
angstig klopte, toen zij aan de bel
trok, waarom zij bleek was, als een
veroordeelde, die naar het schavot
gaat.
Als haar zoon haar verstiet, zou
niet alleen haar leven afgesneden wor
den, maar tevens zou alles verwoest
worden, waarop zij tot heden gehoopt
had, al haar droomen, al het geluk,
waarop zij gedurende al die jaren ge
hoopt had, zou eensklaps in rook
vervliegen 1
XI.
BIJ HAAR ZOON.
Nadat Christine gescheld had, werd
de kleine deur van het hotel, welke
meestal door de bedienden gebruikt
werd, geopend. Met wankelenden,
aarzelenden tred trad Christine
meer naar voren."
Op het oogenblik, toen zii den drem-
re ontvangsten, als waarborg voor de
credieten aan te bieden.
Barthou.
Barthou is gisteren om 11 uur 40
van Parijs naar Genua vertrokken.
Een verklaring van
Minister Shortt.
Op het jaarlijksch diner van het Iron
and Steel Institute te Londen zeide de
Engelsche minister van Binnenland-
sche Zaken Shortt, dat de persoonlijke
betrekkingen tusschen Lloyd George
en zijn collega's en de vertegenwoordi
gers van Frankrijk zoo hartelijk en
vriendschappelijk mogelijk zijn.
De minister verklaarde te kunnen
verzekeren, dat Frankrijk's verlangen
tot handhaving van de vriendschap en
het bondgenootschap met Groot-Brit-
tannië even warm is als dit verlangen
bij degenen, tot wio hij het woord
richtte.
Lloyd George doet zijn best, zeide de
minister, de groote moeilijkheden, wel
ke zich voordoen, te boven te komen
met een energie, welke slechts weini
gen met hem kunnen toonen.
Minister Shortt zeide te hopen *n te
gelóoven, dat Lloyd George zijn
streven succes zal hebben.
Fransche instructies.
Als instructies, aan Barthou meege
geven noemt „l'Oeuvre": „De Belgen
tot het uiterste steunen in de kwestie
van het memorandum, de amendemen
ten voorstellen op het te sluiten pact;
niet toelaten dat men praat over vrij
handel of bescherming, niet toelaten,
dat men praat over schadevergoedin
gen, zelfs niet indirect door een be
spreking van het plan Home over eom
pensatie der geallieerde schulden en
eindelijk toe te laten, dat de te Genua
te teekenen verdragen niet alle hand-
teekeningen dragen.
Het bericht dat de commissie van
herstel met de Duitsche regeering aan
het onderhandelen is over hetgeen 31
Mei gebeuren zal, wordt bevestigd;
daarvoor zijn Hermes en Bergmann
uit Genua te Parijs aangekomen.
In elk geval wordt herhaald, dat de
commissie van herstel op de nakoming
van Duitsche verplichtingen voor 31
Mei zal aandringen.
Een ultimatum van Lloyd
George?
De „Intransigeant" publiceert het
volgende telegram uit Genua, gedag-
teekend 5 Mei, 10.30 's morgens:
„Een der beide Engelsche ambtena
ren, belast met de betrekkingen met
de pers, heeft me zooeven woordelijk
het volgende gezegd: Lloyd George
heeft besloten Frankrijk te doen kie
zen tusschen de vriendschap van Bel
gië en de vriendschap van Groot-Brit-
tannië. Als Frankrijk aan de zijde van
België blijft en als België door zijn stijf
hoofdigheid de onderhandelingen met
sovjet-Rusland doet mislukken, dan
pel zou overschrijden, oleef zij staan.
Hare ontroering was zoo groot, dat
zij geen stap meer doen kon.
Zij zou hem zien 1 Na zoovele jaren,
waarin zij hem beweend had, vervlo
gen in wanhoop en in tranen, zoo zich
plotseling in zijne tegenwoordigheid
bevinden. Wat zou hij tot haar zeggen?
Hoe zou hij haar ontvangen Zij wist
't niet.
Het was geen kind meer, dat zij zou
terugvinden, naar wien zij de armen
slechts uitstak, om hem te zien toesnel
len, de handen vol liefkoozingen, de
lippen vol kussen. Het was een man,
een man, dien zij verplicht zou zijn op
heldering te geven, die wellicht voor-
oordeelen tegen haar had, die haar
wellicht niet gelooven zou, en in wiens
belang het in elk geval was,haar te ver-
stooten. Zij kon hem immers niets
anders brengen dan armoede. Zij
moest eischen, dat hij den man zou
verlaten, die hem fortuin en vreugde
bood, om zich verder te wijden aan
zijn plicht.
In het leven van haren zoon ging
zij de smart en de wanhoop brengen,
en hare moederlijke liefde was zoo
groot, dat- zji zich aarzelend afvroeg,
zal er geen sprake meer zijn van het
plan-Blaekett en zal ieder zijn oorlogs
schulden aan ons betalen."
De stand der werkzaamheden.
Ook de economische commissie heeft
haar taak volbracht. Alle deskundi
gen zijn vertrokken. Slechts de poli
tieke kern is overgebleven. Het eind
der conferentie wordt in ieder geval
binnen een week yerwaeht.
Omtrent het onderhoud tusschen
Wirth, Rathenau en Lloyd George wor
den door de betrokken personen zeer
beknopte aanduidingen slechts gedaan
De verslaggever van de „Corriere
della Sera" meldt, dat de leden der
Duitsche delegatie met het grootste
pessimisme den binnenlandschen toe
stand van Duitschland hebben bespro
ken. Volgens hun mededeelingen staat
het Rijk aan den vooravond eener
groote crisis. Rathenau heeft gewezen
op de mogelijkheid, dat hij naar
Duitschland terugkeert, daar bij het
eindigen der commissievergaderingen
en met bet oog op Duitsehlands uit
sluiting uit de sub-commissie voor de
Russisehe aangelegenheden zijn aanwe
zigheden te Genua geen doel meer
beeft.
Op aandrang van Lloyd George zag
hij hiervan af.
Het Russische vraagstuk.
Volgens de „Daily Telegraph" zal
subcommissie nummer een niet meer
vergaderen voor het Russische ant
woord op de nota is ontvangen en dit
wordt niet voor Maandag of Dinsdag-
verwacht.
Barrère heeft aan Facta een nota
overhandigd, waarin de Fransche de
legatie officieel ter kennis der confe
rentie brengt, dat de Fransche regee
ring besloten heeft haar handteekening
niet te plaatsen onder het tot de Rus
sen gerichte memorandum zoolang
België niet gemeend heeft zijn hand
teekening te moeten plaatsen.
De „Corriere della Sera" bevat een
bericht, volgens hetwelk de Russisehe
delegatie op het memorandum een
gunstig antwoord zou hebben gegeven
Zij zou tevens hebben voorgesteld een
discussie te openen over het crediet
aan Rusland. In het antwoord wordt
voorts gezegd: Rusland is niet voorne
mens tot den Volkenbond toe te tre
den, Ook kan het de eischen der Enten
te inzake de Russische politiek in Azië
niet aanvaarden.
Toenmend pessimisme.
Er heerscht alom toenemend pessi
misme nu België onverzettelijk blijft
en Frankrijk solidair is.
Ook de kansen van het pact van non-
agressie verminderen. Frankrijk zal
slechts medewerken als het zich niet
gekortwiekt acht in zijn bewegingsvrij
beid tegen Duitschland en Duitsch
land alleen als het er bescherming
in ziet tegen eventueele booze plannen
van Frankrijk.
of zij niet beter deed,haar zoon geluk
kig te laten leven, onbekend met al
de ellende en al de schanddaden. Maar
de herinnering aan Paul kwam boven
dan dacht zij aan die vereeniging men
de dochter van Lantin, haar beul, den
moordenaar van dokter Bernaud.
Neen, zoolang zij leefde en kracht had
mocht zij niet toelaten, dat een derge
lijke echtverbintenis gesloten werd.
Deze laatste overweging had haar
besluit onwankelbaar gemaakt. Zij
zou spreken 1 Ook de smart van Jean
ne had haar getroffen. Wellicht bemin
de haar zoon dat jonge meisje, dat hem
aanbad en hem gelukkig kon maken.
Niet dan met tegenzin en gedwongen,
aanvaardde hij dat huwelijk met juf
frouw Lantin, dacht Christine. Na
hetgeen juffrouw d'Olne gezegd had,
raadde de treurende^moeder, of liever
zij veelde als bij ingeving, wat er
tusschen de vroegere medeplichtigen
moest omgaan.
Die gedachte was beslissend geweest.
Zij snelde toe, zij kwam haren zoon
ter hulp, zij moest hem helpen in de
liefde.
En toch, zooals wij reeds gezegd
hebben op het oogenblik, toen zij voor
De Britsche delegatie.
Lloyd George, Birkenhead en Wor-
thington Evans hebben den geheelen
dag geconfereerd over de aan de orde
zijnde vraagstukken en de gebeurlijk
heden. Zjj hadden een lang onderhoud
met Skirmunt en vervolgens met Nins-
jitsj.
Barthou en Lloyd George.
Barthou heeft een onderhoud ge
vraagd met Lloyd George terstond na
zijn aankomst hedenmorgen.
In den loop van het onderhoud zal
een besluit worden genomen betreffen
de een eventueel gemeenschappelijk
onderhoud met Wirth en Rathenau.
DE IERSCHE KWESTIE.
De Valera,
De Valera, die te Dublin het woord
heeft gevoerd, her-haalde' dat het ver
drag verworpen moet worden en de
onafhankelijkheid dient te worden ver
dedigd, zelfs op gevaar van burger
oorlog.
In zijn rede zeide De Valera nog
het te octreuren, dat de Dail-leden
verdeeld zijn, in plaats van aaneen
gesloten front te maken tegen lerland's
eenigen vijand: Britannié. Er zijn.man
nen en vrouwen in Ierland, die nim
mer zullen toestemmen in een Britseh
burgerschap. Indien zij worden ge
dwongen van het Britsche rijk deel
uit te maken, zou dit geschieden over
hun lijken,
De voorwaarden van
den wapenstilstand.
De overeenkomst bestaat uit de vol
gende drie voorwaardenlo. alle
krijgsverrichtingen, behalve de gewone
legerdiensten en de training zullen
women gestaakt; 2o, alle ingrijpende
reorganisatie zal worden gestaakt; 3o.
beide partijen zullen samenwerken om
de orde te handhaven en aanvallen
op personen en eigendom te beletten.
Het bestond verbroken.
Het bestand overeengekomen tus
schen ae beide groepen in den Ier-
scnen vrijstaat werd twee uur na de
onderteekening door de ongeregelde
troepen verbroken. Dezen hadden hui
zen opgevorderd aan beide zijden van
een straal te Canningham en richtten
van daaruit een hevig vuur op niets
kwaads vermoedende regeeringstroe-
peu die in vrachtauto's door de straat
trokken. Kennis drawnd van het be
stand hielden de geregelde troepen
aanvankelijk stil en beantwoordden het
vuur niet ,uoeh toen de salvo's voort
duurden, zochten zij dekking en ant
woordden. Drie man der geregelde
troepen werden op slag gedood, een
hunner werd levensgevaarlijk cm drie
werden ernstig gewond. Men gelooft,
dat vier man van de ongeregelde troe
pen gedood zijn.
BILLIJK TARIEF.
WREED OFTRF.DEN DER TURKEN
De „Times" verneemt uit Konston-
tinopel, dat de leden der Amerikaan-
sche hulpcommissje melding maken
van de afschuwelijke behandeling der
Christenen en Armeniërs in het Khar-
putdistrct. Zij verikeeren in staat van
slavernij; de eigendommen der Ar
meniërs, die bij de jongste deporta
ties gestorven zijn, zijn verbeurd ver
klaard. De christenen hebben geen
rechten. Hun vrouwen worden in de
huizen oer Moslims als slavinnen ge
bruikt.
De toestand der gedeporteerde Grie
ken is nog erger. Van de 30000 ge
deporteerden, die Sivas verlieten, zijn.
er vijf duizend vóór hun aankomst
te Küarpul gestorven, terwijl er nog
vijf duizend in Kharput zelf of wes
telijk daarvan stierven. De Turksche
autoriteiten verklaren openhartig, dat
het hun voornemen is alle Grieken
te laten sterven.
DE STRIJD IN MAROKKO.
De weerstand, welke door de troe
pen van Raisoeli aan de Spaansche
troepen wordt geboden, is heviger dan
ooit te voren ondervonden. De Spaan-
sche autoriteiten melden officieel, dat
het aantal dooden bij de laatste ope
raties gevallen 350 bedraagt De Inlan
ders beweren veel wapenen en munitie
van de Spanjaarden te hebben buit
gemaakt. Volgens hun zeggen lag het
gevechtsterrein bezaaid met Spaansche
dooden en gewonden. De inlanders
geven toe ook zware verliezen te heb
ben geleden, doch volgens hun oor
deel hebben zij een beslissende over
winning behaald.
DE STRIJD IN CHINA.
De „Times" verneemt uit New-
York: Amerikaanscfie persberichten
zeggen, dat Tsnag-tsolin's leger ge
steund wordt door Japanners. Op liet
slagveld van Tsjang-sin-tien zijn gra
naten en granatenkisten gevonden van
lapansch maaksel.
De militaire gouverneur van Sjan
toeng me;dl, dat twintigduizend man
van Isangs leger zijn vervoerd over
oen Zuid-Mandsjoerijsche spoorweg
naar Dairen, en vandaar per schip
naar Sjantoeng.
Isjang-tso-lin is naar Moekden ge
vlucht, Woe-pelfoe beeft Peking in zijn
macht.. Het verslagen leger trekt in
wanorde terug naar Tientsin. Men ge
looft, dat de burgeroorlog uit is.
DE HABSBURGERS.
In regeeringskringen te Boedapest
verlujdl, dat aan ex-keizerin Zila het
vern.ijl in Spanje slechts is toegestaan
onder voorwaarde, dat zij zich van
eike agitatie onthoudt.
De Honjjaarsche regeering heeft in
net afgeloopen jaar 5.000 000 Hong,
kronen ter beschikking der konink
lijke familie gesteld. Daarvan zijn
600.000 kronen door de Karlisten voor
politieke actie gebruikt. In de laatste
weken zijn opnieuw 3.000000 kronen
naar Funchal gezonden.
UIT HET BEZETTE GEBIED.
Ingevolge de jongste incidenten heb>
ben de militaire autoriteiten in het
bezette gebied bepaald, dal de soldaten
bij hun garnizoenstenue wapens moe
ten dragen.
Bovendien wordt den soldaten aan
geraden, om uitsluitend in gezelschap
de deur stond, welke haar den'tóegang
tot haren zoon moest ontsluiten, had
eene laatste aarzeling haar overvallen.
Als bedwelmd was zij blijven staan;
haar hart klopte zoo hevig, dat zij
vreesde niet te kunnen overleven.
Zij werd doodsbleek en tegen een
muur moest zij steunen, om niet te
vallen.
De portier die uit zijn hokje was ge
treden, zag haar, snelde toefen herken
de de geheimzinnige dame, die hij
reeds meermalen in den omtrek van
het huis gezien had.
Hij greep haar bij den arm.
„Wat scheelt er aan, mevrouw
vroeg hij, werkelijk nieuwsgierig.
Bij de klank van die stem herstelde
Christine zich een weinig en zij her
kreeg hare tegenwoordigheid van
geest. Zij stotterde„Het is niets.
Eene flauwte."
De portier vroeg: „Hebt ge ge
scheld
„Ja."
„Wat verlangt ge dan
Met een zoo zachte stem, dat hij
haar nauwelijks vkon verstaan, zei zij
terwijl hare fijne lippen van ontroe
ring trilden) „Ik zou den jongen
'graaf'ifArbois willen spreken.1''
„Mijnheer den graaf Verwacht
hij u
„Neen, mijnheer."
„Kent hij u
°p die vraag bewaarde Christine
het stilzwijgen. Zij kon het antwoord
niet over de lippen brengen. Het was
haar zoon. Zij was zijne moeder I
Het was haar vleesch, het kind van
Paul, en nu vroeg men of hij haar
kende En zij was genoodzaakt hierop
ontkennend te antwoorden.
Werkelijk, hij kende haar niet. Als
hij op dit oogenblik langs haar heen
was gegaan, zou hij haar gezien, haai'
misschien aangeraakt hebben, zonder
iets te vermoeden.
De portier zag zich genoodzaakt
de vraag te herhalen. Zij zag aan
zijn houding, dat haar stilzwijgen de
nieuwsgierigheid van den man gaande
maakte.
Zij zeide„Neen mijnheer, hij kent
rnjj niet."
„Dan betwijfel ik of hii mevrouw
zal ontvangen."
ÏWordt vemlgdli
