ONS BLAD
DE BANK VAN WiSSELilK
Ingezonden Mededeelingen,
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: SKSffi'SF.S'433
BUITENLAND.
ZIJN SLACHTOFFER,
No- 492.
Brieven uit Duitschland
Zaterdag 20 Mei 1922.
14e Jaargang.
ORD-HOLLANDSCH
IS
39
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaar f 2.
Voor buien Alkmaar....f2 85
Met Gefiustreerd Zondagsblad 0 60 f" hooger.
Advertentieprijs;
Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0.25; ReclamQ
per regel f 0-75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor.
uitbetaling per plaatsing f 0.60
Aan alia abpnné's wordt op aanvrage gratis
een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,
f 400,—, f 200,—, t 100,—, f 60.—, f 35,—. f 15.-
DE VERVOERMIDDELEN.
Toen 'k e^ns op een regenachti
gen dag in Alkmaar bij het station
on den tram stapte, wend het ge-
d i!d van paard en koetsier buiten
gewoon op den proef gesteld door
net 'ange uitblijven van den con
ducteur. De koetsier ui de zijn on
geduld door driftig bellen, het
paard dom' her i deliik omkijken
terwijl" de 6 a 7 passagiers rustig
de- dingen afwachten. Het bleek,
dat de conducteur nog eenige pas
sagiers op het perron had aange
worveneen drietal oudere dames
met wie hij dan eindelijk druk ge-
sticuleerend kwam opdagen. Va
derlijk vriendelijk hielp de goede
man de dames bij het instijgen. Hii
blies op zijn flui je en alis een pijl
uit den boog (bij wijze van spre
ken') vlogen paard en tram voor
uit. teridat hetzelfde signaal bij de
Schoutenstraat het zaakje toi stil
stand bracht.
Hier stapten de meer genoemde
dames uit. Toen ze, daar staande
midden in de Langestraat, nog een
paar woonden wisselden mei den
conducteur, kwam deze tot de ont
dekking, dat de dames eigenlijk
bij de Boterstraat hadden moeten
uitstappen, dies noodigde hij ze
vriendelijk uit, dan maar weer in
te stappenEn zóó vriendelijk
zóó landelijk gemoedelijk was al
les, dat ons conducteurtje zelfs
vermaande, zoo op dien bekenden
half-zingenden toon: „Kallempies
an, kal'lempies an maar!"We hebbe
de tijd!"
't Is lang geleden en de vriende
lijke conducteur is reeds overleden
en alles bij de A. T. M. is natuur
lijk thans modern dus kan haar
geen „verwijd' van gemoedelijk
heid meer treffen. Een verwijt:
Verwijten? Spotten? Ik denk er
niet aan!!
Het zal wel niet verwonderen,
als ik zeg, dat ik aan deze uiter
ste gemoedelijkheid wel eens denk,
wanneer ik op den Berlijnschen
tram den modernen Pruisisch en
trambeambte gadeslaeen toon
beeld van de alleruiterste onge-
«moedelijkheid. Er zijn natuurlijk
uitzonderingen, maar dan toch
neel wéinige. Een zeer gematigd
oordeel zou kunnen luiden: De
Berlijnsche tramconducteur op z'n
best is niet bepaald vlegelachtig en
ook niet direct grof, hij snauwt U
wel toe, ais ge hem om. inlichtin
gen^ waagt, maar hij geeft ze U
Hij is communist en zooals zijn
voorgangers in den Gemeente
raad, in Lands- en Rijksdag zich
meenen te moeten gedragen, zoo
wil hij zich gedragen op zijn ter
rein.
Onlangs bood een passagier den
conducteur zijii „Sammelkarte" (ze
venrittenkaart) aan, om te knip
pen. Otadat de kaart dubbelgevou
wen' was, wilde de conducteur ze
niet aannemen, maar eischte op al
le ronhebbelijkste wijze, dat de pas
sagier hem de kaart opengevou
wen zou aanbieden. Toen aan de
zen eisch niet werd voldaan, on
derhandelde de conducteur met de
wagenvoerder en de vol-belette
wagen werd op een zijlijn gebracht
en tot stilstand, totdat de „onwil
lige" passagier zou zijn uitgestapt
of onder excuses zijn kaart open
gevouwen zou hebben aangebo
den.
Sociaal voelt zoo'n ultra-radi-
caal-soeialist absoluut niet, dat be
wijzen de veelvuldige dode stakin
gen, waarvan duizenden, die voor
Hun dagelijksch bes aan zwoegen
de dupe zijn. Door nog andere oor
zaken steekt de Gross-Berliner
Strassenbahn ongunstig af bii de
Hotlandsche trams, oa. en vooral
bii de Amsterdamsche, waar de
conducteur in den regel voorko
mend is en beschaafd m zijn optre
den en waar de wagens een lust
zijn om te zien. Het materiaal in
Berlijn is oud, de wagens zien er
Verwaarloosd uit en slingeren ge-,
weldig. Beter is 't gesteld met de
andere middelen van vervoer, die
bewondering afdwingen, hoewel
ook hier evenals bij den tram het
rollend materiaal' niet talrijk ge
noeg is.
L>e ..Hoch und Untergrundbahn!
Hier maakt alles een uitstekenden
indruk.. Men daalt van de straat
de breede trappen af en vindt be
neden rechts de loketten voor den
kaartjesverkoop. Door de controle
betreedt men de ruime perrons,
die goed verlicht zijn en prettig
gestoffeerd met enkele kiosken
voor couranten-, sigaren- en bloe
menverkoop en verschillende auto
maten.
De wanden der tunnels zijn bii
de stations met witte tegels be
kleed en eenvoudig, fraai versierd.
Komt een trein uit de duisternis
schieten, dan staan de passagiers
reeds op de juiste plaats van het
perron, waar ze weten, dat moet
worden ingestapt Rookooupé's
steeds voor, niet-rooken achter. In-
en uitstappen zóó vlug, dat de
trein hoogstens 1 minuut opont
houd heeft en dat, terwijl telkens
drommen van menschen in- en uit
stappen.
De wagens glijden in vliegens
Vluggen vaart door den tunnel, om
op een gegeven oogenblik in het
daglicht op te duiken. Men stijgt
tot op circa 10 meter hoogte en de
Untergrundbahn is Hochbahn ge
worden, eveneens met stations en
perrons op .die hoogte.
Gaat ge in een bepaa'de richting
verder, dan voert de trein U op
nog grooter hoogte over het sta-
tionsemplacement van Potsdam;
mer Bahnhof naar station Gleis-
dreieck, een kruispunt waar voor
ongeveer 15 jaren een ontzettend
ongeluk plaats greep door botsing
welk gevaar nu uitgesloten is,
doordat men „eenvoudig" de krui
sende lijn nog een tiental meters
hooger heeft gebracht: zoodat
men daar nu heeft de lijn Gieiss-
dreieck-Leipziger platz, onder de
lijn Gleisdreieck-Hallesches Tor en
boven den spoorweg Berlijn—
Potsdam.
Vele duizenden worden door
•den Hoch und Untergrundbahn
dagelijks vervoerd, steeds zijn de
■wagens overvuM en toch neemt
men nergens een hinderlijk ge
drang waar, ook niet op de sta
tions der spoorlijnen: Stadtbahn,
Ringbahn en Wannsee-bahn, die
een regelmatig verkeer miet de
voorsteden onderhouden en waar
het vervoer nog beduidend groo
ter fs.
In de ochtenduren tot 10 uur,
alle 3 minuten een trein, steeds
van een lengte, zooals men die bij
Hol'andsche treinen a'leen op bij
zonder drukke dagen ziet. Meerma
len zijn coupe's met de traditionee
le 10 zitplaatsen, bezet door een
twintigtal menschen. Later op den
dag bestaat er op deze lijnen een
10 minuten-dienst.
De treinen worden niet begeleid
door conducteurs; de passagiers
openen en sluiten zelf de portieren
en toch ook hier weer aan elk sta
tion een oponthoud van hoogstens
1 -minuut Vóór aan eiken Locomo-
is een groot wit bord aangebracht
waarop het eindstation staat aan
gegeven.
Practisch is, dat onveranderlijk
de 3e k'laswagens zich voor en
achter in den trein bevinden, de
2e klaswagens in het midden.
Op elk perron staat langs de lijn
op een gegeven punt eèn bord
waarop vermeld staat „Hier halten
die wagen 2e klasse", een maatre
gel, die veel heen en weer gédraaf
en gedrang voorkomt.
Een vlug £n goed middel van
vervoer zijn ook de auto-omnibus
sen, mooie wagens met zitplaatsen
ook bovenop, die evenwel niet tal
rijk genoeg zijn, om'den tram' be
duidend te ontlasten.
Het publiek gedraagt zich-over
het algemeen zeer beschaafd. Zoo
dra in tram of trein een oorlogs
invalide komt, wordt voor hem een
zitplaats ingeruimd.
Voor oude menschen en dames
heb ik meestal dezelfde voorko
mendheid waargenomen. Toch
schijnen hierover'klachten verno
men te zijn, waardoor het noodig
wordt geacht, in alle middelen van
vervoer als trams en treinen op
vallende plakkaten aan te bren
gen, met de volgende woorden,
die wel overal verdienen ter har
te genomen te worden:
„Vor einem grauen Haupte
solist du aufstehen."
H. L.
Anno 1886.
Volgestort kapitaal f 1.000.000.
Reservefonds f 270.000.
DE CONFERENTIE YAN GENUA.
De houding der V. S.
De „Times" verneemt uit Washing
ton, dat Amerika bereid is met de an
dere mogendheden deel te nemen aan
een zuiver wetenschappelijk onder
zoek naar de omstandigheden deT po
sitie van Rusland en naar de middelen
om den handel, de nijverheid en de
financiën van dit land te herstellen,
maar Amerika weigert categorisch deel
te nemen aan beraadslagingen, welke
een erkenning van het sovjet-regime
zouden meebrengen,
Lloyd George in actie.
Naar de bladen uit Genua vernemen
heeft Lloyd George Donderdagmiddag
achtereenvolgens Schanzer, Barthou,
Motta, Wirth en Rathenau ontvangen:
Het bezoek der Duitschers duurde on
geveer een uur. Onmiddellijk daarop
zette de Britsche premier de bemidde-
lingsaetie voort tussehen Italië en
Zuid-Slaviö, waartoe de gedelegeerden
dier landen in de villa Alberti bijeen
kwamen.
Optimisme van Lloyd George
De correspondent van de „Daily Ex
press" te Genua heeft een interview
met Lloyd George gehad, waarin deze
het feit, dat de conferentie haar werk
voortzet in anderen vorm na de geva
ren, welke zij te doorstaan had, bemoe
digend noemde.
Lloyd George wees met voldoening
op het jongste resultaat, dat voor de
eerste maal in de geschiedenis in Oost
Europa een effectief vredesverdrag
was tot stand gekomen, geen schijn-
vrede van het oogenblik, maar een
plechtige overeenkomst met de belofte
van wederkeerige non-agressie, niet al
leen voor den duur der onderhandelin
gen te 's-Gravenhage, maar nog voor
maanden langer.
Gevraagd wat hij van de Haagsche
conferentie dacht, zeide Lloyd George
dat het gevaarlijk is voorspellingen te
doen, maar zij moet ons in staat stel
len een blijvend vredesmonument ep te
richten.
Britannië moet, kan en wil het groo-
te werk, met zooveel sucees te Genua
begonnen, niet stopzetten.
Lloyd George over de Russen.
In de rede, door hem Woensdag in
de politieke subcommissie gehouden
ter aanbeveling van de conferentie te
's-Gravenhage, heeft Lloyd George in
antwoord op de opmerkingen van
Tsjitsjerin, openhartig gesproken te
genover de Russen. Zonder twijfel, al
dus de premier, waren de twee regee-
ringsstelsels, n.l. dat in Rusland en dat
in andere deelen der wereld, volkómen
onvereënigbaar met elkaar, maar toch
kwamen ze dichter naar elkaar toe.
Lloyd George meende niet, dat er
bezwaar kon zijn tegen twee afzonder
opent rekening-courant en cbèqoe-
Incasseert en disconteert
verleent bedrljiscredlelen aan
belast zich met den aan- en
neemt gelden jp deposito tegen
de navolgende rente
met 1 dag opzegging*) 3
voor maand vast 3'/«
n m 4
1 jaar
Bedragen tot f 25 000 zijn
desgewenscht direct opvraag
baar, mits de opvraging geschiedt
op de kasuren der Nederland-
sche Bank.
rekeningen met eene rentevergoeding van 3%
op binnen- en bnftenlsnd,
Lanobouw, Handel en Nijverheid,
verkoop van effecten voor geldbelegging,
verhuurt in hare zwaar gecon
strueerde ondergrondsche Safe-
Deposit loketten, waarvan de
huur iedraagt
Model A per jaar f 6.
B f 12—
c fl8._
0 f27.-
De inrichting biedt tevens ge
legenheid tot plaatsing van eigen
brandkasten der cliënten.
lijke commissies, omdat het in de prac
tijk daarop toch zou neerkomen of
men het een gemengde commissie
noemde of niet. De Russen met hun
acht onafhankelijke republieken, zou
den afzonderlijk bijeenkomen en de an
dere mogendheden zouden bijeenko
men met hun vijf en twintig naties,
die naar hjj hoopte meer onafhankelijk
waren.
Spr. bepleitte het pact van non
agressie "omdat hij niet wensehte, dat
Rusland aangevallen werd of aanviel.
Aan het slot zijner rede besprak de
Britsche premier, de invallen in Rus
land. Hij zeide, dat Engeland niets
niet Wrangel te maken had gehad.
Een rede van mr. Patijn.
Gisteren werd de slotzitting gehou
den. O.a. voerde het woord mr. Patijn.
„Het is mij een zeer bijzondere eer",
aldus de heer Patijn, „om te verklaren
dat mijn regeering zich gelukkig zal
achten een dienst te bewijzen door de
commissies elke faciliteit te verschaf
fen om in Den Haag bijeen te komen
en te arbeiden, de stad, waarop de
keuze der geheele conferentie gevallen
is. De Nederlandsche regeering zal de
commissies, welker bijeenkomst de con
ferentie van Genua noodig acht in
het belang van den wederopbouw van
Europa, zoo goed mogelijk ontvangen"
„Wü verhelen ons niet dat de taak,
welke ons is opgelegd, hoe aangenaam
zij ook is, ditmaal zeer moeilijk wordt
gemaakt door het feit, dat men tot ons
zal komen onder den nog levendigen
indruk van de schitterende ontvangst,
welke de Italiaansche regeering ons
heeft bereid. Ik verzeker u nochtans
dat de commissies in Den Haag de in
ternationale atmosfeer zullen vinden,
waarvan de heer Lloyd George gewag
heeft willen maken bij het rechtvaar
digen der keuze.
Ik uit de- beste wensehen voor het
welslagen der werkzaamheden; mogen
zij bijdragen tot de vriendschappelijke
betrekkingen van alle volken en haar
aandeel voegen bij den economischen
wederopbouw van Europa."
De heer Facta betuigde hierna zijn
dank.
De rede van Colrot.
Colrot, gaf een overzicht van de re
sultaten van den arbeid van de econo
mische commissie en zette uiteen, dat
de verbreking van de harmonie tus
sehen productie en de behoeften van
het verbruik ertoe leidt het aangaan
aan te bevelen van ententes en conven
ties, die strekken tot het herstel der
oude handelsbetrekkingen, noodig voor
den status van het nieuwe Europa.
Oolrat verzocht de vergadering de
resoluties van de commissie te beltrach
tigen en herinnerde eraan, met welk
een ijver zijn medewerkers hadden ge
arbeid voor het herstel van Europa.
Ten slotte verklaarde hij, dat de toe
stand in Europa gegrondvest is op
verdragen. Al degenen, die deze zou
den trachten te niet te doen, zouden
het herstel van Europa tegenwerken
en handelen tegen den geest van de ge
delegeerden te Genua.
De rede van Rathenau.
Tsjitsjerin aan het woord.
De. rede van Barthou en van
Lloyd George.
Nadat Colrot gesproken had en Bos-
si, in naam der Italiaansche delegatie
gezegd had, dat de conferentie te Ge
nua de belangrijkste uiting is geweest
van het verlangen om terug te keeren
tot de economische samenwerking van
vóór den oorlog, kreeg dr. Rathenau
het woord. Deze zeide, dat de histori
sche waarde der conferentie meer en
meer in de toekomst geapprecieerd zou
worden. Een historische gebeurtenis
der conferentie is, de toenadering tot
Rusland; de Duitsche delegatie acht
zich gelukkig daartoe meegewerkt te
hebben.
Daarna nam Tsjitsjerin het woord,
die op het oogenblik dat over het be
sluit der economische commissie ge
stemd werd, in herinnering wensehte
te brengen de voornaamste bezwaren
der Russische delegatie, tijdens de be
sprekingen geopperd. Onder deze re
serves nam de delegatie echter de be
sluiten aan.
De besluiten der economische com
missie werden toen aangenomen. Daar
na ging men over tot de besluiten der
politieke commissie.
De gedelegeerde van Lithauen maak
te reserves betreffende het non-agres
sie-pact. Skirmunt zeide d£'t Polen het
instellen van een neutrale zone tus
sehen Polen en Lithauen aanvaardde,
conform de aanbeveling van den Vol
kenbond. Hij voegde er nog aan toe,
dat Polen nooit Lithauen zou aanval
len, waarmee het in vriendschap wilde
leven.
Nadat Barthou de Italiaansche re
geering voor haar gastvrijheid had
bedankt, ging hjj nog eens het resul
taat der conferentie na.
Hij zeide, dat Frankrijk oprecht van
plan was de besluiten van Genua tot
levende werkelijkheid te maken. Ook
FEUILLETON
81.
„Komaan," zei de bankier, zoo
hoor ik u gaarne spreken. Ik van mijn
kant za! den nieuwen storm, waar
door de markies bedreigd wordt, wel
weten te bezweren. Ik beloof n dat
ik al het mogelijke zal doen, wat in
mijn vermogen is."
„Het Is goed," zei de heer d'Ar-
bois. „Ik reken op u."
„Mijn eigen belang staat er u voor
ir, dat ik talles zal doen, wat In mijn
vermogen is." t
Markies d'Arbois stond op. De
heer Lantin stak hem de hand toe.
„Tot spoedig dus 1"
„Tot Spoedig," antwoordde de mar
kies, de hand aannemend, welke hem
geboden werd.
En de twee mannen namen af
scheid van elkander, als twee kerels,
die een uiterst deftige zaak afgehan
deld hadden.
w De waehtkamsr was thans gevijld
'met een aantal personen dïê op den
heer Lantin wachtten.
De bankier ging met den bezoeker
tot op den drempel van het vertrek
mede. Ten aanschouwe van allen
drukten de beide mannen elkander
hartelijk de hand, maar hij ging zijne
werkkamer weder binnen, zonder de
menschen, die op hem wachtten,
zelfs met een enkelen blik verwaardigd
te hebben.
Hij belde den portier.
„is de heer de Saint-Elme in het
bureau
,Neen, mijnheer, hij is ten zijnent."
„Laat hem dan oogenblikkelijk
telefoneeren, dat ik hem dadelijk
wacht."
„Zeer goed, mijnheer."
„En ik ontvang niemand, niemand,
begrepen, uitgezonderd den heer de
lint-EIme. Verwijs al de menschen
naar mijnen secretaris."
„Ik zal 't zeggen, mijnheer." De
Dortier ging naar de deur en verdween
De heer Lantin volgde hem en schoof
den grendel voor de deur, waarna hij
neerviel in een gemakkelijken stoel.
Hij gevoelde er behoefte aan. alieen
te zijn,.
XVI.
HET PLAN.
Om een juiste en tevens zeer ouwe
lijke uitdrukking te gebruiken, was het
den heer Lantin, of plotseling het dak
boven hem was ingestort. ^Reeds
sinds langen tijd, sedert hij Eendenbek
tam had gemaakt geloofde de machtige
bankier dat hij niet het minste gevaar
meer liep. Nu zijn fortuin een werke
lijk ontzaglijke hoogte bereikt had,
meende hij op het punt te zijn, waar
op eene eervolle loopbaan, waarnaar
hij zoo smachtte, voor hem geopend
zou worden. Bij groote algemeene
rzmpen, had hij steeds met veel ophef
in de dagbladen, aanzienlijke sommen
gegeven en in ruil daarvoortrachtte
hij de ridderorde van het legioen van
eer te verkrijgen. Hij rekende er op
het lintje weidra op zijn borst te zien
prijken. Een der ministers had reeds
iets laten doorschemeren.
Eiken keer er verkiezingen in
Touraine waren, stelde hij zich Candi-
daat en de door hem betaalde bla
den kwamen eiken dag uit met
berichten over zijne kunde, zijn wel
dadigheidszin en ae hooge plaats,welke
hjj in de Franschegcldwereld had.
Hij was werkelijk op weg iets in ae
staatkundige wereld te worden en
iuist in dit oogenblik werd hij als door
e me schikking van het noodlot, genood
zaakt wederom zijwegen te bewande
len en personen te gebruiken, die 't
des te 'erger op zijn zak zouden aan
leggen, nu hij een plaats in de wereld
bekleedde, die iets beteefcende.
En toch, hij moest wel. Door den
stroom werd hij voortgedreven en er
was geen tijd te verliezen. Ziin leven
en rijn fortuin stonden op het spel.
Als graaf u.Arbois hem ontsnapte,
hem en den markies, als hij naar zijn
moeder terugkeerde, welke verschrik
kelijke moeielijki.eden konden daar
van het gevolg niet zijn Men kon
zich van de moeder meester maken,
haar opsluiten, maar de graaf, hoe
moest 't daarmede dan gaanTNog nooit
was de bankier in zulk eene moeielijk-
heid geweest.
Welk eene fout had hij begaan, welk
eene onherstelbare fout door Christine
te vergeten en haar op vrije voeten te
laten. Hoe bitter verweet hij zich dien
misslag op dit oogenblik en nog ern
stiger verweet hij dien aan zijnen vroe-
geren medeplichtige Eendenbek. Hij
zou de helft van zijne fortuin gesteven
hebben, als hij het onderhoud dat
tussehen de markiezin en haar zoon
had plaats gegrepen, had kunnen ver
mijden. Hij moest thans met den uiter
sten spoed handelen. Moeder en zoon
mochten elkander in geen geval meer
zien.
Geheel onder den indruk van die
vrees, stond de heer Lantin op. Hij
>,vas te onrustig om te blijven zitten.
Hij kon niet méér op zijne plaatsblijven
Hij drukte op een electrische bel en
reeds voor men aan het bevel gehoor
had kunnen geven, snelde hij naar
de deur.
De portier verscheen. „Welnu," zei
hij, „is er naar den heer de Saint-Elme
getelefoneerd."
„Zeker, mijnheer."
„En wat is er geantwoord
„Mijnheer de Saint-Elme was te
huis, maar hij, sliep nog. Zijn knecht
stond mij te woord."
„Zal hij dadelijk komen
Ja, zoodra hij gekleed is."
ïft
elefoneer nog eens en vraag hem
zich zooveel mogelijk te haasten.
„Zeer goed, mijnheer."
De portier verwijderde zich, maar
zjin ip««ster, die op eej nieuw enk
beeld gekomen was, riep hem terug*
„Weet ge wat," zei hij, 't is beter»
dat ge zelf dadelijk een rijtuig neemt
om den heer de Saint-Elme te
halen, dan zai hij spoediger hier rijn."
De bediende stond op het punt te
gehoorzamen, maar in hetzelfde
oogenblik hoorde men iemand snel
naderen, en de heer de Saint-Elme ver-
scheen.
„O, zijt ge eindelijk daar," riep de
heer Lantin met een zucht van verlich
ting.
„Ja, hier ben ik. Ge ziet, dat ik
haast gemaakt hebt," zei de ander,
geheel buiten adem., „Ik heb dadelijk
een rijtuig genomen."
De heer Lantin wendde zich tot den
portier.
„Laat ons alleen."
En "toen de man verdwenen was,
sloot hij zorgvuldig de deur.
De heer de Saint-Elme was in een
gemakkelijken zetel neergevallen. Hij
streek zijne knevels eens op en sloeg
de beenen over elkander, als een mail
die zich erg op zijn gemak gevoeit.j
flJVdl vervolgd-)
