-O' 1 1 i n 1 i 1 1 ONS BLAD De Passiespelen te Oberammergau. JURGENS' PLANTENBOTER BUITENLAND. DE BANK VAN WI8SEUNK ZIJN SLACHTOFFER Zateraag 27 Mei 1922, He Jaargang S9 19 f- Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: mS'433 twfjszoradesi Mededeel ingen. No. «*y M Jsf* O ZJLi MDSCH DAGBLAD Abonnementsprijs: Per kwartaal voor Alkmaar Voor buiten Alkmaar .f2 85 Wet Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger. Advertentieprijs. Van I5 regels f 1.25 elke regel meer f 0.25Reclamef per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor uitbetaling per plaatsing f 0.60 Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, t 100,—f 60,—, f 35,—f 15,-. SMSO—■Wlllll MIMI «J—I I- TM—n IBI ,111 II lil I I I I l Hl I I III MilII llUjj Oberammergau, 20 Mei 1922 't Kan vreemd en vooral.... vlug gaan in het leven van een journalist! Zonder ook maar de minste „Abnung" zit je Donderdag nog op je redactiebu reau Vrijdags vertrek je van het Cen traal Station te Amsterdam naar de Ty- roolsche grens en Zaterdagsavonds zit je doodkalm op een pensionsbovenkamer in het wereldberoemde lieflijke Zuid-Beier- sche dorpje Oberammergau in een brief aan de lezers van je krant je wedervaren e v^-tellen (terwijl, net zoo als bij ons n Holland, het toch al niet te sterke elec- •Tische licht zoo nu en dan uitknippert en tartend, gedurende meerdere minuten 't blijft!) Voor de bovenbedoelde journalistiekej „hocus pocus" zal de vriendelijke lezer nog méér respect hebben, als hij ver neemt, dat we Donderdagmiddag nog niet in het bezit waren van een nog geldige j pas en dat de hééle pas-moeilijkheid (over T algemeen een kwestie van 'n dag of tien) in een halven dag lijds van mekaar ge bokst" moest wordenl Wilden we onzen lezers vertellen, hoe met kunst en vliegwerk de vereischte pas nog tijdig vóór het vertrek van den bui- tenlandscben trein op Vrijdag in ons bezit kwam, we zouden er ettelijke kolom men voor noodig hebben en de lezer zou de kans loopen door heel dat relaas niets te vernemen van onze eigenlijke reis en onze bevindingen te Oberammergau. We volstaan daarom maar met op te merken, dat we in verband met die pas- sen-geschiedenis aan een heele serie van provinciale, gemeentelijke en Duitsch- consulaire ambtenaren, en niet het minst ook aan een tweetal burgemeesters, groo- teÜjks dank verschuldigd zijn. Uit deze opsomming blijkt wel, hoe véél démarches er noodig geweest zijn, om de plotseling vastgestelde plannen tot bijwo ning der Passiespelen van dezen Zondag niet door het gemis van een pas te doen mislukken! Nadat we inderhaast wat bij elkaar ge pakt hadden in een kotter ft zal natuurlijk wel blijken, dat we 'n heele boel noodige dingen vergeten hebben en dat we meer der onnoodig spul op onzen buitenland- schen levensweg als ballast mee sjouwen), PLANTA kon de reis aanvaard worden en te 6,18 uur stoomden we gelijk gezegd het Amsterdamsche Centraal Station uit. Aardig leven (over 't algemeen) in zoo'n buitenlandschen treinj telkens frap peert het weer. hoe de Hollanders, wan neer ze naar of in het buitenland reizen elkander zoo graag en zoo gemakkelijk „vinden" terwijl ze in het eigen land van Maastricht naar Den Helder „geen stom woord" tegen elkaar zeggenl Spoedig was het grensstation Zevenaar bereikt, en nadat we ons door het letterlijk en figuurlijkl nauwe douane poortje Duitschland binnengedrongen en binnengeworsteld hadden, vervolgden we onze reis door donkeren avond en door donkeren nacht. Toen we hedenmorgen in de bovenste krib van ons slaap-compartiment ont waakten, en tot ons genoegen constatee- ren mochten, dat noch ondergeteekende, noch de slaap-compagnon van „beneden" tengevolge van 't geschommel, 't geruk en getrek van den trein.zeeziek was ge worden (wat heusch lichtelijk gebeuren kanl) had de trein ons reeds een flink deel van 't Duitsche rijk dóór getrokken: nog een uurtje en we zouden in Stutgart arri- veeren. We hebben ons gehaast, want we wisten, dat 't eeuwig-zonde zou wezen, indien we den aanblik van de onvergelij kelijk schoone zuid-Duitsche landschap pen misten, en aldra zaten wij voor het breede coupé-venster te gemeten: steden en dorpen van typisch zuid-Duit- schen bouwtrant, diep in de dalen of hoog tegen de bergen op gelegen, in het zonne licht hel wit of zacht geel of grijs met warm-roode daken zich afteekenend te midden van het duizend-tintig voorjaars groen van grond en boomen en struikge was, steden en dorpen snelden wij in duizelingwekkende vaart donderend voor bij; en in het immer wisselend land schap ontwaarden wij aan mensch en na tuur en ding, hoe wij steeds verder ons verwijderden van het noorden, van het land „van mist en vuilen regen", van het land volgens De Genestet „niet op m ij n verzoek ontwoekerd aan de zee". De berg-kindertjes liepen hier barre voets de mannen droegen hier hun kuitkousen en Tyroler mutsen met plui men, de vrouwen bewogen zich hier in de schilderachtige kleurige kleedij van het land; en waar we met deze luidjes hier en daar aan een station even in aan raking kwamen, daar werkte hun lande lijke gemoedelijkheid, hun blijgeestige le vendigheid aanstekelijk. Te half twee in den middag kwamen wij te München aan, waar we maar niet ge zocht hebben naar de welgevulde kofter, welke ons déér aan het station 'n jaar of twee geleden, toen 't in Duitschland nog hyper-onveilig was, „ontrold" werdl Van daar moesten wij met een zij-lijn tje in zuidelijke richting naar Murnau, en vandaar, met nóg weer een zij-lijntje naar het oord van bestemming: Oberam mergau. Nu stelle men zich deze zijlijntjes niet., op z'n Hollandsch voort Als men nagaat, dat we te 2.36 uur uit München vertrokken en in Oberammer gau arriveerden te 6.47 uur, dan zal men begrijpen, dat deze zij-lijntjes de Holland- sche begrippen dienaangaande wèl wat te boven gaan. Na een reis door een steeds verrukke lijker wordend landschap van steeds grootscher, steeds geweldiger en toch steeds ook teerder en lieflijker natuur beeld, waarbij op den voorgrond in het groen-blinkende dal de eenzame, oude herder zijn schaapjes blanke wolkjes in een eindeloosheid van zacht groen weidde, en waarbij op den achtergrond de uitloopers der Alpen hun besneeuwde kruinen ten hemel hieven en blinken deden in de zon, kwamen wij in 't lieve Oberammergau aan. In en om het stationnetje was 't een ont zettend druk en bont gedoe en wat ons in vele Oberammergau-ers aanstonds opviel, dat was hun „Bühnefertig" uiter lijk: de 800 inwoners van Oberammer gau, welke (van de totale 2000 inwoners) aan de vertolking der Passiespelen mede werken, zij laten zich niet beschminken en bespuiken en bepruiken, zij dragen er zorg voor, dat ze voorzoover noodig in hun uiterlijk steeds datgene behou den, wat zij voor de vertolking van hun rol behoeven, en zoo zagen wij dan ook stationsbeamhten met de dienstpet op, winkeliers voor den ingang van hun zaak, ja zelfs een chauffeur van een hier in de buurt rijdende auto-omnibus, allen met apostelsche lange haren en lange baarden uitgedoschtl Te zeven uur trok de muziek door het dorp een traditionneele gewoonte daags voor iedere uitvoering der Passie spelen, en geheel den avond bleef het in Oberammergau gezeHig druk van wan delende vreemdelingen en van schertsen de, kuierende of op landelijke bankjes ge zeten Oberammcrgau'ers, die dat is duidelijk de uitvoeringen der Passie spelen beschcuwen als de grootste evene menten in bun dorpsbestaan. Het verluidt, dat het bezoek van vreem delingen niet zóó groot ts. als het speciaal uit Amerika verwacht werd, doch cijfers waren nog niet te noemen, en daarbij: de Passiespelen nemen nog pas een aanvangt Onze hoofdredacteur vertrok Za terdag 1.1. naar Oberammergau ter bij woning van de Passiespelen. Door omstandigheden zijn wij tot onzen spijt eerst heden in de gelegen heid zijn eersten brief te plaatsen. GRENSSCHENDING. In de omgeving van Kas tav is een groep fascisten over de Zuid-Slavische grens getrokken. Zij deed een aanval op een grenspost, maar werd afgesla gen. Twee üren later kwamen twee compagnieën Italiaansche infanterie eveneens over de grens. Op dit schie ten kwam een Zuid-Slavische patrouil le de post te hulp. Er volgde eén ba jonetgevecht. De Italianen trokken te rug en lieten op Zuid-Slavisch gebied vijf dooden en vele gewonden achter. Naar uit Belgrado wordt gemeld, verluidt aldaar, dat Italiaansche lucht schepen te Skoetari zyn aangekomen en dat de stad door Italianen zou zyn bezet. Naar aanleiding van de dezer dagen uit Fiume ontvangen berichten om trent toebereidselen der fascisten tot nieuwe ongeregeldheden heeft de Zd.- Slavische regeering haar vertegen woordiger te Rome opgedragen in ver band hiermee stappen te doen bij het Italiaansche dept. van buitenl. zaken. Den gezant werd de verzekering ge geven, dat onmiddellijk de noodige maatregelen zouden worden genomen om de actie der fascisten te beletten. Anno 183& Volgestort kapitaal f 1.000.000. Reservefonds f 270.000. Dg Rgnlr °PeD'rüfcening-couranf encttèque-reketüngennte! eette rentevergoeding™ 3 incasseert en disconteert handelspapier op binnen- en buitenland, verleent bedrljfscredleten aan Landbouw, Handel en Nijverheid, belast zich met den aan- en verkoop van effecten voor neemt gelden in deposito tegen de navolgende rente met 1 dag opzegging 3 voor maand vast 3% 3 3% 4 1 jaar Bedragen tot f 25 000 zijn desgewenscht direct opvraag baar, mits de opvraging geschiedt op de kasureu der Nederland- sche Bank. verhuurt in hare zwaar gecon strueerde ondergrondsche Safe- Deposit loketten, waarvan de huur edraagt Model A per jaar f 6. B f 12— C f 18- f 27— De inrichting'biedt tevens ge legenheid tot plaatsing van eigen brandkasten der cliënten. DE MOGELIJKHEID VAN EEN CONFERENTIE TE WASHINGTON. De berichten omtrent Amerikaansche plannen om te Washington een nieuwe conferentie te beleggen in plaats van aan de Haagsche of andere in Europa mee te doen, komen telkens terug. Nu wordt weer aan de „Petit Parisien" geseind uit Baltimore, dat, wanneer de bijeenkomst van bankiers en die van Den Haag geen bevredigende uitkom sten geeft, de Amerikaansehe regeering uitnoodigingen zal verzenden voor een conferentie te Washington, die een lo gische voortietting zou zyn van de vo rige. Do „Chicago Tribune" bevat een te legram uit Washington, waarin wordt gezegd, dat deze geruchten officieel in hot Witte Huis worden tegengespro ken. HET RIJKSKABIN ET-WIRTH EN HERMES. De met groote spanning verwachte zitting van het Duitsche rijkskabinet is Woensdagavond gehouden. De minister van buitenlandsche za ken, dr. Rathenau sprak uitvoerig over de voorgeschiedenis en het tot stand komen van het verdrag tusschen Duitschland en Rusland, wees op de voordeelen daarvan en weerlegde de bedenkingen, die van enkele zijden er tegen waren geopperd. Het resultaat van Genua noemde hij positief. Om 1 uur werd de zitting voor kor ten tijd afgebroken, daar intusschen de rijksminister van financiën, dr. Hermes uit Parys was aangekomen en het ka binet thans zijn mededeelingen om trent zijn Parijsche besprekingen in ontvangst kon nemen. In het middenunt der besprekingen stonden natuurlijk de meeningsverschil len, die in dit opzicht tusschen dr. Wirth en dr. Hermes bleken te be staan. Het Woensdagavond verspreide be richt, dat de rijkskanselier met aftre den gedreigd zou hebben, spreekt dr. Wirth met beslistheid legen. Van ver schillende zy'den is men thans bezig het conflict bij te leggen. Zooveel kan men op het oogenblik reeds zeggen, dat het gevaar van een groote binnen- landsch-politieke crisis overwonnen schijnt te zijn. Gisterenmiddag is het Dnitsehe rijks kabinet weer bijeengekomen om op den grondslag van het door HermeB uitgebrachte rapport nopens zijn on derhandelingen met de commissie van herstel te Parys beslissingen te nemen en het definitieve antwoord aan die commissie op te 6tellen. Gisteren voormiddag hebben vier rijksministers, Wirth, Rathenau, Her mes en de minister van arbeid een conferentie gehouden met het doel het geschil tusschen Wirth en Hermes op te lossen. Hermes heeft bij zyn besprekingen te Parijs zekere afspraken gemaakt, waarmee Wirth niet akkoord ging. Met name heeft Hennes, in de ver onderstelling, dat de onderhandelingen omtrent een internationale leening v. Duitschland tot een resultaat zouden leiden, de volgende toezeggingen ge daan. -De rijksregeering is bereid het tekort op de gewone en de buitenge wone begrooting onder alle omstan digheden te dekken. Hermes is bereid van de uitgaven des Rijks te onderzoe ke, of zij dringend noodzakelijk zyn en eventueel op de vermindering daar van aan te dringen. Volgens Hermes' voorstellen zal de rijksregeering na gaan, of, wanneer deze maatregel niet voldoende zou zyn, nieuwe belastin gen noodig zijn voor het in evenwicht brengen der begrootiug. Wirth acht deze voorloopige afspra ken van Hermes met de Commissie v. Herstel, onvereenigbaar met de beslui ten, die de rijksregeering en de rijks dag indertijd hebben genomen naar aanleiding van de nota der commissie van herstel. Met name acht hij de in voering van nog meer belastingen on mogelijk. De commissie voor de buitenlandsche leening van Duitschland hield drie zit tingen op 25 en 26 Mei en ging daar op uiteen tot 31 Mei, ten einde zekere leden in staat te stellen hun inlichtin gen aan te vullen en in contact te treden met hun respectieve fiuancieele kringen. WRANGEL's TROEPEN IN BUL GARIJE. Naar de „Vossische Zeitung" ver neemt, heeft generaal Wrange! tot de Bulgaarsche regeerihg een protestschrij ven gericht wegens het voornemen van die regeeriug, aan zijn troepen een langer verblijf in Bulgarije le ontzeg gen. De Bulgaarsche regeering heeft hier op ten antwoord gegeven, dat het be roep op haar gastvrijheid, door Wran ge! in zijn protest gedaan, hier niet in aanmerking kan komen, omdat Wran- EU ILL ET ON /TT" 86. Mark hief in wanhoop de handen imeekend naar den markies op „Vader 1" „Ik ben uw vader niet meer," riep de markies nog driftiger uit, „ge weet 't nu, ge hebt het gehoord. Neen, ik ben uw vader niet meer. Ik heb niets voor u gedaan. Ik ben een ellendeling, die niet waard is door u neergeschoten te worden Ge draagt mijn naam niet meer, want de naam van een moor denaar moet u met afschuw vervul len." „Vader," mompelde Mark, geheel onder den indruk van die vreeselijke woede. „Heb toch den moed eene eigene meening te vormen. Komaan, behandel mij, zooals ik het verdien. Vervloek mij, wreek uw vader 1" „Neen, nooit zal ik gelooven dat.." Welnu, als ge 't niet gelooft, waarom ïijt ge dan zoo Waarom schaart ee w aan üe zijue van hen, die mij beschul digen „Ik ben zoo ongelukkig!" „Ge zijt het minder dan ik, want ge zult nooit weten, wat die vrouw mij heeft doen lijden. Alles wat ik tot dusverre héb moeten verdragen, is niets in vergelijking met hetgeen gij mij hebt aangedaan." „Ik, vader?" „Ja, gij. Denk eens na, hoe vreese- lijk het is", van de laagste en zwartste misdaden te worden beschuldigd 1 Ik heb immers niemand ter wereld om lief te hebben dan u De markies was een goed tooneel- speler. Hij had deze woorden met eene uitdrukking van medelijden geuit, tranen stonden in zijne oogen en men zou gemeend hebben, dat hij werke lijk dacht, wat hij zeide. Mark wist niet meer wat hij er van moest denken. Wanneer de'markies eens onschuldig was, dan was 't wel verschrikkelijk zoo beschuldigd te worden en nog wel door hem, zijn pleegzoon. Zijn geheele zie! kwam tegen die gedachte in opstand en smartelijk riep hij uit i „AJijn God, mijn God lL De markies zag, hoe besluiteloos hij was en begrijpende, welk een strijd er in zijn binnenste plaats greep, acht te hij thans het oogenblik gekomen om den laatsten slag te slaan. „Nooit had ik kunnen denken, zei hij droevig, en het scheen dat er tranen in zijne stem trilden, dat ik nog eenmaal door u doodelijk getroffen zou worden." „Doodelijk getroffen," riep Mark uit. „Ja, of denkt ge soms, dat ik na al die beschuldigingen nog lang zal leven? „Vader. 1" „Ge hebt aan mij getwijfeld, dit is reeds te veel 1 Mijn leven is voor altijd vergiftigd en het'beste zou zijn, als er een einde aan kwam." De ellendeling liet zich in een leun stoel neervallen en snikte hevig, met het hoofd in de handen verborgen. „Denk eens aan, hoe verschrik kelijk," fluisterde hij te midden van zijne tranen. Mark's hart kromp ineen en bij de gedachte, dat de man hem aangenomen opgevoed en lief had, wierp hij zich voor hem op de fcriielJLen rjep uit Vergiffeni^ l'J De markies bief het hoofd op, sloot hem ii! de armen en mompeide „Eindelijk I" Lang zwegen de beide mannen. Op nieuw had de markies de hand op Mark gelegd, en nis voor altijd, zooals hij dacht, ten minste wanneer de jon ge man zijne moeder niet meer terug zag. Doch ook daarvoor bestond geen vrees. Lantin was gewaarschuwd en zou wel oppassen. Hij was zoo op het voorgenomen huwelijk gesteld, dat hij niets verzuimen en tegen geen enkele moeite zou opzien, om het te doen doorgaan. Mark was ontevreden op zichzelf, over het woord, dat de aandoening hem had ontlokt. Het was'hem, ot hij zijne moeder nogmaals verzaakt had èn zijn hart werd door berouw overstelpt. De markies reikte hem de hand. „Ik zal u vergiffenis schenken,'! zei hij, „op ééne voorwaarde." „Dat ik uw wil zal doen en juffrouw Lantin huwen „Ik heb mijn woord aan haar vader gegeven." „ik heb niet het recht langer een eigen wil te hebben en toch staat dit huwelijk voor mij gelijk met de begra fenis van mijn geluk. Daarna ging hij voort i „Maar om te trouwen moet ik toch de toestemming van mijne moeder hebben." „Die hebben wij, zij kent den heer Lantin en zijne dóchter, en weet dat die verbintenis tot uw geluk zal bij dragen." „En wat zal er van mijne ongeluk kige moeder geworden „Ik zal doen wat gij wilt. In haar eigen belang is het echter gewenscht, haar in een gesticht op te sluiten." „Kan ik haar dan zien „Meer dan dat, na het huwelijk kunt ge haar bij u nemen, als zij eerbied heeft voor den naam, dien zij draagt. Ik zal Parijs verlaten." De afkeer, dien Mark tegen den markies gekoesterd had maakte meer en meer plaats voor andere gevoelens. De heer d' Arbois was nu veel kal mer geworden en zijn gelaat had eene verandering ondergaan. Hij scheen nu meêgaande en de toekomst, die hij Mark voorschilderde, bracht alles in orde. Hij stond den jongen man im mers toe over zijne moeder te waken en haar hjj zich w huis te jbeloben. Op die wijze kon er aan zyne ueproevingen een einde komen. Ik zal doen wat ge wenscht,vader." „Dan zal ik den liter Lantin waar schuwen, dat het huwelijk zoo spoedig mogelijk zal voltrokken worden." „Zocals ge wilt." „Wij zullen u bij uw woord houden," dacht de markies en verheugd, dat zijn list zoo goed gelukt was, ging hij heen. Mark viel uitgeput op een stoel neer en prevelde hartstochtelijk „O, mijn lieveling, vergeef 1 Het is immers weer mijne moeder 1 Voor de rust mijner ouders offer ik u op, maar zal nooit u vergeten Ik zal u blijven liefhebben, als een heilige, voor wier beeltenis men neerknielt zonder haar te durven na deren." Na het onderhoud met Mark, reed de markies zoo snel mogelijk naar den heer Lantin. „Maak alles in orde, ik heb de toe stemming van mijn zoon," zei hij, zoodra hij de kamer van den bankier binnentrad. „Dus hij wil mijne dochter huwen iXKordt vemisdJ

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1922 | | pagina 1