ONS BLAD
BUITENLAND.
N 518.
Dinsdag 20 Juni 1922.
14e Jaargang
Abonnementsprijs:
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: SJSSfiTVS
Advertentieprijs:
Brieven uit Frankrijk.
KORTE BERICHTEN
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
51
99
Per kwartaal voor Aikmaar f 2.-—
Voor buiten Alkmaarf2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
Vaij 1—5 regels f .25; elkeregel meer f0.25; Reclame
per regel 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voofc
uitbetaling per plaatsing f 0.6Q.
Aan aiie abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200—, f 100,—, f 60,—f 35,—f Ï5°I
„ALS DE AVOND DAALT."
l'Ioog boven Parijs, ongeveer 100
Meter boven de Seine, verheft zich
het- eeuwenoude Montmartre, waar men
aan de Basiliek van het H. Hart in
onze tijden nieuwen luister heeft ge
schonken. Meerdere malen reeds heb
ik u binnengevoerd in dien dag en
nacht geopend en tempel, u een bli.a
laten slaan in dat Godshuis, dat ais
waarschuwend teeken voor geheel die
wereldstad, aan haar voeten uitgestrekt,
is gesteld. Thans wil ik u voeren, als
d-e avond is gevallen en de schemer
nog grooter bekoring schenkt aan die
oude geveltjes, de half in ruïne ver
vallen gebouwen, langs de kronkel
paden van het oude Montmartre, de
berg der martelaren, eon naam ont
leend aan den H. Denis, den eersten
Bisschop van Parijs. Klimmen wij op
langs do steile trappen, nu en dan
rustend, om een blik te slaan op de
wereldstad, die meer en meer in de
diepte verdwijnt of benutten wij het
opwaarts klimmende treintje, dat ons
zooveel gemakkelijker het doel doet
bereiken, zonder ons het wonderschon
ere uitzicht te besparen. Montmartre
gaat verdwijnen, vervallen zijn de tal
rijke woningen, waarin eens de be
roemdste schilders hun meesterwerken
maakten, dichters- hun liederen -zon
gen en waaraan zoovele schrijvers, on
derwerpen voor hun letterkundigen ar
beid liebbben ontleend. Het gaat ver
dwijnen, maar toch, veel is er nog te
bewonderen, menig plekje verdienmo'.
onze aandacht en het typische levea
der Parijsclie Boliême is er nog niet
geheel uitgestorven. Telkens weer trel't
men er op zijn zwerftochten hoekjes
aan, die het oog bekoren en waar
schilders bet penseel hanleeren evenals
hun beroemde voorgangers. De „place
de Tertre' is net middelpunt van het
Montniarue-leven en niet beter kan ik
raden dan alliums eenmaal tijdens uw
bezoek aan Parijs op dat 'oude pleintje
uw middagmaal le gebruiken. Verwacht
er geen weeidc als in de restaurants
der benedenstad, waar de ciiampagne-
kurken knallen, de strijkjes hun onbe-
he-erschte muziek doen hooren en ver
leidelijk lonkend den vreemdeling aan
staren. Hier niels van dat alles, een
omgeving, die doel denken aan de rust
van een dorp, een eenvoudige herberg,
waarvoor de tafeitjes gereed staan dn
weiuig-eLscnende bezoekers te ontvan
gen. De prijzen zijn niet al te hoog,
de spijzen voldoen aan redelijke ei-
sch&n en de gemoedelijke stemming,
die er neerecht, de kijk die een be
zoek aan dit milieu u geeft op een
geheel andere zijde van het Parijsclie'
leven, vergoedt ruimschoots, wat men
«r aan luxe mist. Sla uw blikken
in bet rond, aanschouw aan de over
zijde een der oudste kelkjes van Parijs,
St. Pierre do Montmartre, overblijfsel
van het Benedictijner Klooster in 1117
door Lodewijk VI gesticht, geniet van
het wondere uitzicht over de „Ville
Lumiere", waar de avondlichten wor
den ontstoken en het zal u duidelijk
worden hoe Parijs terecht de haam van
lichtstad draagt. De poëzie schuilt
overal, zong eens de Genestet, maar zoo
ergens, is zij te vinden op het oude
Montmartre, ais men heentuurt o-ver
die wijde wereldstad, tot rust komende,
na de woei'ga drukte van een zomer
seden dag. Rustig slenterde de pastoor
van Montmartre. door de oude straatjes,
juist toen ik mij wilde neerzetten op
dat karakteristieke pleintje, zich Lhuis
voelend in die intieme spheer van
die stille omgeving, als een dorpsher-
FEUILLETON
ÜIJN SLACHTCFFEft.
ïül
En toen de bankier van zin scheen
te zijn, of hij langs den bediende heen,
wilde voorbij dringen, pakte de man,
die waarschijnlijk zijne bevelen ont
vangen had, hem bij den schouder
en wierp hem buiten de deur.
De heer Lantin schuimbekte van
woede en dreigend hief hij de vuist op
tegen het huis, toen hij op straat
stond.
„Die schurk die schurk 1" brulde,
hij. Hij weet niet wat hem wacht
Ik zal mé wreken, dat beloof ik hem."
En hij ging heen, den geest vervuld
met woedende gedachten van allen
aard, daar hij al zijn schoone plannen
in het water zag vallen, en hij niet
wist, welke gevaren hem bedreigden,
gevaren die nog vreeselijker schenen,
nu zij in eeen onbekend duister gedom
peld lagen. De brief van den markies
verklaarde niets en liet alles vreezen.
De markies ging heen. Hij vluchtte
ongetwijfeld. Waren zij verraden
^Wat had-inen dan aezegd O, als
der, die ieder paadje kent van zijn
landelijke gemeente. Een ieder kent
hem, j>roet beleefd en zijn persoon
lijkheid gaat zoo geheel in die om
geving van jonge en oude kunstenaars,
de eigenaardige bevolking van het
schilderachtige Montmartre. En terwijl
wij daar zaten aan het eenvoudige
maal, kwam nu en dan een in de
karakteristiek geworden artistenMcij-
ding gestoken kunstenaar zijn liedjes
voordragen, een krabbelte-ekiening ma
ken van een der gasten, of trachtte
een der guitige Parijsohe straatjongens
zijn speciaal Montmartre-courant te ver-
koopen. Een heel oude liedjeszanger
dwaalde er eenzaam rond, de grijze
lokken gaven hem iets eerbiedwaardigs
en de fijne trekken van zijn weloesne-
den gelaat spraken van een afkomst,
die hem een gansch andere toekomst
had voorspeld. Met zachte stem zong
hy zijn eenvoudige, onschuldige lied
jes, met droomerigen blik, meer levend
in een ver verleden dan in het heden.
Schuchter antwoordde hij eerst op de
vragen, die ik hem stelde, maar eens
zijn vertrouwen gewonnen, begon hij
te vertellen. Hij sprak van zijn jeugd,
hoe hij eens was verbonden geweest
aan een der grootste theaters van Pa
rijs, Ijij hoofdrollen had gezongen in
de oude opera's en hoe er een droeve
omkeer in zijn leven had plaais ge
vonden, De toekomst, zeide hij, lachte
eens ons tegen, mijn vrouw en mij.
Zij zong zoo mooi en algeméén© be
wondering viel haar ten deel. Maar
eens op 'n avond, 'n zomeravond als
nu, is het onverwacht gekomen, haat
geest werd- omsluierd en van af dat
oogienblik tot nu toe is zij gebleven
een zieke, die mijn verzorging noodig
heeft Mijn kra.chlen schoten te kort
haar t© verzorgen en mijn artistieke
loopbaan le volgen. Hier op Mont
martre hebben wij ons gevestigd, hier
heb ik mijn liedje gemaakt en gezon
gen,, genoeg verdiend om in ons le
vensonderhoud te voorzien. En verder
ging hij weer deze oud© man, ah lede
ren avond, jaar in jaar uit, om voor
zich en zjjn zieke levensgezellin het
noodig© bijeen te verdienen. Het was
diep tragiscn, maar gaf tevens een kijk
op hét leven van zooveel kunstenaars,
die gedroomd hebben van eer en roem
en wien het leven zorgen en ontbering
heeft gebracht. Hij was niet d© eenige
die ronddwaalde op die „place de
Tertrtri, maar wel degene aan wien
mijn herinnering zich het langste zal
hechten. Hoe weinig vreemdelingen
kennen dat intieme hoekje van Mont
martre, zoo fel afstekend tegen het
luidruchtig© leven daar beneden. Wie
er eens is geweest, keert er weer,
zeker niet het minst om zijn oogan te
laten waren over dat groots Parijs in
do verte, om beter te begrijpen welke
plaats dit wondere plekje de eeuwen
door heeft ingenomen in cl© wereld der
kunst. Men zal nog meer kunnen ge
meten van opera's als „la: Vie de Bo
hème van Pacciné" en „Louise", na
een hezoek aan da plaatsen, waaraan
zij zijn ontleend. Ziehier één van dp
a\ ondon Ispanniogenwaarbij de droeve
noot scans niet ontbreekt, die ik u
wilde aanraden, omdat zij u geeft een
begrip van etn door velen ongekend
Parijs.
Een avondwandeling door het Boïs
de Boulogne, niet al te vroeg, negen
uur, loovert wederom een geheel an
der tafereel voor uw oogen. Het mon
daine Parijs in luxe auto's rolt aan u
voorbij, nel is een „va et vienl", druk
ker vaak dan op de uren van den dag
en zeker eigenaardiger. Zet u neer
in een san de restaurants, die er tal
rijk zijn, om dat leven te bespieden
en gij zult uw avond, doorgebracht
hij den ellendeling, die hen verraden
had, eens te pakken kon krijgen
Zou men hem aanhouden Moest hij
vluchten Hij wist 't niet, en begreep
niet, wat er gedaan moest worden.
Den geheelen nacht zwierf hij door
de straten, niet wetende wat hij deed,
maar naar huis te gaan, t durfde hij
niet. Hij meende, dat hij bespied,
vervolgd werd en hij gevoelde, dat
hij steeds dieper zou zinken en dat
allerlei schande hem bedreigde.
Het was de kastijding, die begon.
Hij zag zijn geluk ineenstorten, zijn
trots werd' vernietigd, zijn verwach
tingen gingen in rook op. Nog over
een enkel uur was hij machtig en rijk
en thans benijdde hij de zieierust van
den voddenraper, d: op de niest-
hoopen zijn levensonderhoud zocht.
Wat zouden vrouw en dochter zeg
gen Hoe zou hij ophelderen, wat ei-
gebeurd was
Op datzelfde uur nam markies
d'Arbois den trein, die hem ver bui
ten Parijs zou voeren.
Dat was de vlucht, de nederlaag,
de schande!
in de schoone natuur en de koele
buitenlucht, niet betreuren. Een avond-
tocht op de Seine met ©en van dia
stoombootjes, welke afvaren bij het
„Louvre", is eveneens een avondpas-
seering. die ver uftgaat boven de ge
nietingen in warme lokalen, waar ©en
Jaszband oorverdoovend schalt en
kunstmatig© vroolijkheid zich maar al
l© zeer doet gelden. Laat u Voeren
neer Charrinton, onder de tallooze
bruggen van Parijs heen varend, zet u
neer in de landelijk© omgeving, waar
©en eenvoudig© herberg, wel verzorgd,
tot rusten uitnoodigt, of Vaar heen
in de richting, van het Bosch, om
met een wandeling uw avond te be
sluiten.
Smaken verschillen, maar dit 'is
zeker, Parijs te leeren kennen in de
avonduren, kan men niet beter dan
door d© richting te volgen in dezen
brief aangegeven.
Parijs, 14 Juni 1922.
Mr. P. v. S.
DE CONFERENTIE TE
's-GRAVENHAGE.
De zitting van gisteren.
Bij do opening der vergadering zette
de president, de heer Van Karnebeek
uiteen, dat in deze vergadering de be
sluiten van de vorige bijeenkomst zou
den moeten worden bevestigd.
De Fransche gedelegeerde, de heer
Benoist, legde hierop de verklaring af,
dat de Fransche regeering zich op de
bijeenkomst van 26 Juni zou doen ver
tegenwoordigen.
Vervolgens deelde de president me
de, welke der vertegenwoordigde mo
gendheden zich bereid hadden ver
klaard, in de algemeene commissie zit
ting te nemen. Het bleek, dat alle ver
tegenwoordig*!© staten, met uitzonde
ring van Albanië, zich hebben laten in
schrijven.
Daarna werd overgegaan tot het sa
menstellen der sub-commissie.
In de sub-commissie betreffende de
eigendommen hebben zitting de verte
genwoordigers van België, Frankrijk,
het Britsche Rjjk, Italië, Japan, Neder
land. Noorwegén Roemenië afwis
selend met het koninkrijk der Serven,
Kroten en Slovenen in de sub-commis
'sie voor dé schulden, Finland,
Zwitserland en Zweden.
In de sub-cömmissie voor de schul
den zijn vertegenwoordigd België,
Frankrijk, het Britsche Rjjk, Italië, Ja
pan, Nederland, Denemarken, het ko
ninkrijk der Serven, Kroten en Slove
nen afwisselend met Roemenië in
de sub-commissie voor de eigendom
men, Spanje, Zwitserland en Lithau
en. In deze commissie zullen de verte
genwoordigers voor Spanje en Portu
gal alternatief denzelfden zetel inne
men.
De sub-commissie voor de credieteu
Destaat uit gedelegeerden van België,
Frankrijk, het Britsche Rijk, Italië, Ja
pan, Tsjecho-Slowakije, Polen, Bulga
rije, Letland, Estland en Griekenland,
Nederland zal, ten einde het getal elf
der in de sub-commissie vertegenwoor
digde staten niet te doen overschrijden
hierin niet vertegenwoordigd zijn, be
houdens wanneer Nederlandsche belan
gen bij de beraadslagingen ter sprake
komen of bij de besprekingen betrok
ken zijn.
Minister Van Karnebeek gaf in over
weging, dat de algemeene commissie
vóór den 26e bijeen zou komen ter be
noeming van een president en ter ver
kiezing vain presidenten 5er sub-com
missies. Z.i. zou het ook nuttig zijn
XXVII.
DE VERLOSSING.
Tun' moeten wij terugkeeren tot
Christine, die wij verlieten in het
oogenbiik, toen d agente de kamer
binnen .kwamen, terwijl achter hen
le m.ssaris pi liti clieen.
De m b befd den hoed af en vroeg
aan de ongelukkige, die zich nauwe
lijks st i kon houden: „Mevrouw
b de eer, de markiezin d'Arbois
te ziep
De moeder van Mark antwoordde
met een nauwelijks verstaanbare
stem „Ja, mijuheer."
„Ik kom uit"naam van uw echtge
noot."
„Om mij nogmaals.aan te houden,
en 'op te sluiten," vroeg Christine.
„Ik moet u doen terug brengen
naar 't krankzinnigengesticht, waar
uit gevlucht zijt."
„Wei erom onder de ankzinni-
m Maar ik ben niet krankzinnig,
mijnheer. Iedereen, die mij kent, zai
dit e estiecn. Re d cht jaren ben
ik u t het gesticht cn woon ik hier.
Ge kunt al mijne.buren ondervragen."
Zij keek om zich heen, alsof zij be-
sc ermin; hcopte te vinden.
wanneer de president van de algemee
ne commissie en de drie presidenten
der subcommissies gezamenlijk een
soort van centraal comité vormden, om
eenheid en snelheid van het werk te be
vorderen en zich verder bezig te hou
den met vraagstukken betreffende de
wijze van onderhandelen.
Sir Philip Lloyd Greane bracht op
rechten dank aan jhr. mr. v. Karne
beek voor de wijze,, waarop hip zich van
zijn taak gekweten had.
Tenslotte zeide hij, dat het een ge
lukkig voorteeken zou zijn voor de toe
komst van de commissie, indien men
erop kon rekenen, dat minister"v. Kar
nebeek de functie van - eere-president
aanvaardde. Dit voorstel werd met al
gemeen Lppx&Wl-Hgïbe'C.
Terder gaf hij in overweging, dat
ieder land in de algemeene commissie
door niet meer dan twee personen zal
worden vertegenwoordigd, terwijl in de
sub-commissies bovendien nog afzon
derlijke leden zullen kunnen worden be
noemd.
l>e Fransch gedelegeerde Alphand
hield nog een geestige redevoering,
waarin hij zeide, dat de conferentie
gisteren haar dood nabij was, maar he
den 'n kind ten doop kon houden, dat
voorspoedig geboren was en zijn weg
wel zou weten te vinden.
Frankrijk en Engeland.
Een' Reuter-telegram uit Londen
meldt: Lloyd George en Poincaré zijn
ten aanzien van de conferentie in Den
Haag overeengekomen, dat de taak
der deskundigen aldaar zal zijn te za-
men met de Russen een onderzoek in
to stellen naar de practische middelen
tot oplossing der moeilijkheden, welke
te Genua zijn gerezen omtrent de schul
den, het privaatbezit en de credieten.
Er heersehte volkomen overeenstem
ming tusschen de ministers omtrent de
samenwerking der Haagsehe commis
sies op dit punt.
De journalisten.
N-kar tharis omtrent de persregeling
isaadAkv-ui het den journalisten wei
na de ochtendzittingen, maar niet na
de middagzittingen der conferentie ver
oorlooi'd worden zich in de corridors
van het Vredespaleis tusschen de ge
delegeerden te bewegen.
Na deochtendzittingen namelijk
gaan de gedelegeerden meestal regel
recht naar hun hotel voor de lunch, na
de middagzitting©n blijven velen in de
corridors de thee gebruiken. Dan wor
den ajlerlei gesprekken aangeknoopt
naar aanleiding van opmerkingen in de
zittingen. En in die omstandigheden
acht men het niet gewenscht, dat de
journalisten vrijelijk rondloopen.
De houding der Russen.
De „Tagiiche Rundchau" verneemt
uit Moskou het volgende: Het klein
college van den raad van volkscommis
sarissen heeft nauwkeurige richtsnoe
ren uitgewerkt over de tactiek, welke
de Russische delegatie in den Haag
moet volgen. De leiding der delegatie
zou definitief aan Litvinof worden op
gedragen.
Van de zijde van Moskou wordt aan
Litvinof in de eerste plaats tot taak ge
steld, de door Tsjitsjerin te Genua met
succes toegepaste politiek voort te zet
ten, waardoor de tegenstellingen tus
schen de groote mogendheden der En
tente, met name tusschen Engeland en
Frankrijk, worden vergroot.
Met Engeland moet- Litvinof tot iede-
ren prijs het sluiten van een econo
misch verdrag bewerkstelligen. Ook
heeft hij de instructie ontvangen, de
door Tsjitsjerin te Genua begonnen on
derhandelingen met de mogendheden
der kleine entente voort te zetten. Het
klein college heeft, zich uitdrukkelijk
En mijn zoon, die er nu juist niet»
is." Zich weder tot den commissaris
wendende, ging zij voort„Win in
licht in. iedereen zal u zeggen,
dat ik bij mijn volle verstand ben."
„Dat ligt nier op m n weg," ant
woordde de commissaris. „Bij mij
is eene aanklacht ingediend én de
noodige verklaringen vail de genees-
heeren werden daarbij overgelegd.
Gij ksat een nieuw onderzoek aan
vragen en daarin zal men u zeker ten
d; st staan."
„Een onderzoek, als ik daar ginds
opgesloten zit, wan-neer ik gescheiden
ben van de wereld der levenden, op
gesloten in dat levend graf, waaruit
geen enkele klacht, geen enkel gebed
tot de buitenwereld doordringtIk
kan dat huis, 't is bij dokter Syra
cuse te Boulogne, niet waar
„Ja mevrouw."
„O, de ellendelingen," riep de on
gelukkige vrouw. „Worden zij dan
ooi moede mij te pijnigen? Maar
thans heb ik mijn zoon. Ge zult me
niet wegvoeren, niet waar, zonder dat
ik mijn zoon gezien heb V"
„ik ben verplicht u dadelijk mede
te nemen, mevrouw," antwoordde de
commissaris,
uitgesproken tegen het sluiten van een
collectief verdrag met de Entente-mo-
gendheden.
RTJSLANDS POSITIE KRITIEK?
De Haagsöhe correspondent van de
„Daily Express" verneemt uit betrouw
bare bron, dat de positie van Rusland
zeer kritiék is. Tenzij terstond veran
dering intreedt, wordt Rusland op
nieuw het tooneel van een revolutie,
even belangrijk als de Bolsjewistische.
Trotsky zou het leger voor alle even
tualiteiten geconcentreerd hebben. Le
nin's pbysieke en psychische toestand
zou oorzaak zijn van don nieuwen toe
stand. Krassin keert naar Moskou te
rug, om een poging tc doen, de extre
mistische beweging te stuiten.
- -DE TOESTAND IN CHINA.
Tsjeng-XsjücV.g Ming beeft verklaard
dat de regeering van Kantou Ayeft op
gehouden te bestaan. Kanton is thans
vereenigd met de Noordelijke regee
ring, 'welke het oude republikeinsehe
parlement erkent. Volgens berichten uit
Kanton is de Zuidelijke regeering ge
heel vernietigd. De troepen van Soen
Yat Sen zijn uiteen gejaagd; de ex-pre
sident zelf is gevlucht.
DE ONTRUIMING VAN OPPER-
SILEZIë.
De eerste zone van het aan Polen
komende gebied van Opper-Silezië is
Zondag op de overeengekomen wijze
ontruimd. In Kattowitz werd de plebis
ciet-politie teruggetrokken en de nieu
we Poolsche politie in dienst gesteld.
De intergeallieerde troepen bevinden
zich nog in Kattowitz; zij zijn echter
marschvaardig en zouden gisteren of
vandaag de zone verlaten. De in het
afgestane gebied liggende Duitsehe
spoorwegen zijn Zondagavond door de
Duiteche spoorwegdirectie aan het Pool
sehe bestüur overgedragen.
DE IERSCHE KWESTIE.
De brandstichtingen in Belfast.
De brandstichters te Belfast hebben
einde der afgeloopen week niet min
der dan zeventien branden gesticht;
Vier der brandstichters werden gear
resteerd.
Twaalf paarden zjjn in hun stallen
levend verbrand. De dieren worstelden
verschrikkelijk om aan het vuur te ont
komen.
Een broeiende storm.
Er broeit een storm in Ierland ten
gevolge van de vijandigheid van de
republikeinsehe leiders tegenover" het
ontwerp-Constitutie van den vrijstaat.
De Valera en zijn volgelingen kwa
men in het geheim bijeen.
Brandstichtingen en moorden.
In het laatst der vorige week zijn bij
Newvry vijf boerderijen verbrand en
zes personen, waaronder ©en vrouw,
vermoord. De aanval werd gedaan
door een sterke bende soldaten van
het lersche republikeinsehe leger.
Kalmte te Belfast.
De toestand is thans rustiger, dan zij
sedert eenigen tijd is geweest. Voor het
eerst sedert weken is er Zondagavond
geen brand gesticht.
De premier Sir James Craig is uit
Londen teruggekeerd. Het noordelijke
parlement hervat heden zijn zitting.
Te Dublin is het tellen der uitge
brachte stemmen zonder incident voort
gezet.
POINCARé IN ENGELAND.
Bij de door Lloyd George aan Poin
caré aangeboden lunch waren alle le
den van het Engelsohe kabinet aanwe
zig, behalve Birkenhead en Curzon. Er
heersehte groote hartelijkheid. Toespra
ken werden niet gehouden.
De ministers Homo en Balfour wa
ren aanwezig op de daarop volgende
conferentie tusschen Poincaré en Lloyd
Gorge.
saas?
„Zonder dat ik mijn zoon omhelsd
heb
„U zoon kan u komen opzoeken."
,|Daar ginds Nooit 1 Dat staan
z niet toe. O, ik ken hen."
De commissaris kon een medelij
dend gebaar niet onderdrukken.
Christine maakte geheel den indruk
van eene vrouw, dij bij haar ver-
tand is, misschien was zij een weinig
opgewonden. Hij was ontroerd door
de smart, welke hij haar berokkende,
en ontevreden op zichzelven, mom
pelde hij„Ik kan er niets aan doen,
mevrouw."
„Ik ben reeds eenmaal opgesloten
geweest," ging Christine voort. De
eerste maal zeide men ookge zult
protesteeren, ge zult u verdedigen.
Ik had een vriend, die op vrije voeten
bleef, die beloofd had mij niet te zul
len vergeten. Maar toen ik er eenmaal
was, hoorde ik niets meer. Niemand
wilde naar mij luisteren, noch de doc-
oren, noch de rechters. Mijne stem
kwam nooit buiten de muren van dat
vervloekte huis, waar ik opgesloten
zat. Men onderschepte mijne brieven.
Ik was levend begraven. De eenige
vriend ,die mij had kunnen helpen,
was dood.".
Poincaré en zijn echtgenoot© hebben
Londen gisteravond verlaten. Lloyd
George en vele autoriteiten waren bij
bun vertrek aan het station aanwezig.
HET HERSTEL VAN DUTTSCH-
LANDS FINANCIO
Na de conferentie tusschen Lloyd.
George en Poincaré werd officieel be
kend gemaakt, dat de commissie van
herstel een onderzoek zal instellen naar
de middelen tot herstel van Duitseh-
lands financiën. Poincaré zal waar
schijnlijk aan het eind van Juli naar
Engeland terugkeeren om het rapport
der commissie te bespreken, lntus-
scJien liggen geen dwangmaatregelen
tegen Duitschland in het voornemen.
Aan Britsche zijde was men van opi
nie, dat liet tijdstip thans zeer ongun
stig was om het bedrag van Duitsch-
lands schuld definitief vast te stellen.
NIEUWE FRANSCH-DUITSCHE
BOTSINGEN.
In Biskuvitz is L't tot een botsing
gekomen tusschen a P. O.-beamhten
en Fransche soldaten, x" het' gevecht
werden 3 burgers gedood e? één zoo
danig gewond, dat hij kort daarna
stierf.
Draadloos wordt gemeld, da! als
laatste stad in het aan Polen over te
dragen deel van Opper-Silezië, Ilatibor
zal worden ontruimd, nl. 2 en 3 Juli.
De „N. Berliner Ztg." houdt he»
bericht omtrent de onderhandelingen
inzake- een kleine leerling aan Duiitscb
land staand©.
Blijkens een radiogram uit Ber
lijn zijn op de 55.000 M3. timmerhout,
door Duitschland aangeboden voor den
weder op] K) uw in- Noord-Frankrijk,
slechts orders ontvangen voor 15.000
M3.
Studenten vielen een Mormonen-
dienst te Edinburg binnen. Zij bestre
ken de ouderlingen van het hoofd
tot O,;, voeten met groene verf, stroop,
olie en bandensolulie en beplakten ze
vervolgens met veeren.
De bladen bevatten een telegram
uit Rome, volgens hetwelk de metaal-
arbeidersbond de staking heeft gepro
clameerd voor geheel Italië wegens ge
welddaden van fascisten tegen eoci-
alisten.
Italiaansciie soldaten heb Den
het vuur geopend op een Zuid-Slavi
sch© grenspost, welke post da grens
lijn inspecteerde. De Italianen vervolg
den haarden cr ontstond een sclier-
mutseling. 'Ten slotte werden de Itali
anen genoopt terug te trekken.
Elf spoorvakbonden lieten den
Amerikaanschen Spoorarbeidraad we
ten, dat zij voornemens zijn te staken,
indien de loonsverlagingen, die de raad
heeft aangekondigd, van kracht wor
den.
Herrera, redacteur van een anar
chistisch blad, gaf in ft© kathedraal
van Montevideo vijf revolverschoten af
op den aartsbisschop, die lichtelijk
werd gewond, evenals een tweede per
soon. .De menigte deed een poging om
Herrera te lynchen. Verscheidene anar
chisten werden in de nabijheid van cte
kerk gearresteerd.
Uit Kalkfontein wordt gemeld, dat
de Bondelzv art-hottenloHen oproerig
blijven. Zij doen aanvallen op afgele
gen boerderijen en voeren liet vee weg.
Te Dilrrenberg had Zondag een.
zwemfeest plaats. De tribune bleek niet
bestand te zijn legen het gewicht tier
talrijk© toeschouwers en stortte in. Drie
personen weraeil gedood; een kind
wordt vermist.
Er zijfl bij de berging van het
s.s. „Avaré" in Hamburg geen nieuwe
dooden gevonden. Vastgesteld is thans,
„Dood?"
"Vermoord door de ellendelingen,
die mij hadden doen opsluiten."
Thans keek de commissaris de arme
vrouw nog eens aan, en nu begon hij
aan den geestestoestand der onge
lukkige te twijfelen.
Christine bemerkte het en zeide
„Gij gelooft mij niet En toch_neeft
die misdaad toen genoeg opgang ge
maakt. Een geneesheer werd des
nachts vermoord met zijne dienst
bode, in den omtrek van Tours. De
schuldigen werden nooit ontdekt."
„En kent gij die schuldigen?"
„Dat zijn mijn echtgenoot en zijn
medeplichtige, de heer Lantin."
„En hebt"ge hen aangeklaagd
Ik hebt geen bewijzen
De man maakte opnieuw een mede
lijdend gebaar, want hij geloofde,
dat Christine op dat unt niet goed
bij het hoofd was.
„Dat alles gaat me niet aan. Ge
moet mij volgen
fWuïdt Y»rvolgdJf
