i
f
3
trs 2zrsstrKS5*«
<3 j O rïTöC iï
n* N B ~.s
j r-» fD ro
fc siB?f5s:
>-s™
Si», >-» CA n
m Ï-L V"*' H-* O
ÏPfJliiTE
Q<|
sa - -
3-D.ï.d.w S M 3 5
7®'2.Sx2J, ^ro
B=t?. 2
Cflpj 3 O
O 3
ö- 3 a
r>
-S3n5T<l3
3 S" Rog? -
£-iowi>'
»?a 3
onder dat er een woord gesproken bij de open deur boven aan de trap die pakte nog vóóraat zijn zachtgeschóelde op ae plaats waar u aan wal gaat
werd. Al had ik echter ook iets geweten op mijn hut uitkwam, daarna gingen voeten den vloer der hut hadden be- /.oodra de vloed komt gaan wii zee in*
bi gehoord, dan zou het toch van gee.i zij verder en een moment later was treden. Mijn adem kwam in felle stoo- Ik hoop dat u en de jónge dame veilie
Of weinig beteekenis geweest zijn in alles weer even stil als tevoren. Maar ten. maar het antwoord op mijn plot- thuiskomen."
vergelijking met hetgeen ik onmiddel- in die stilte, boven het zacht, nauv/e- selingen aanval was even kalm en koel „Hartelijk dank I" bracht ik noz
ftjk daar zig iets dat mij plotseling ijks hoorbare klotsen van het water als de avond van een mooien herfstdag, uit. Toen, mij herinnerend dat ik noz
Bijna ziek maakte van een ontzettende togen de wanden van het jacht, hoorde „Kunt u roeien eenig geld bij mij had stak'ik de hand
vrees en mij van het hoofd tot d voe ik het zware bonzen van mijn hart. Ik zal nooit vergeten welk een gees- in mijn vestzak nam er eenige zeld-
ten deed beven als een net. en het verwonderde mij toen niet, telijke douche mij werd toegediend stukken uit en wrong ze den man in
De slanke, keurig uitziende Chinees evenm.n als nu. en nog minder schaam door die duidelijk en toch nauwelijks zijn klauw-achtige vingers Ik hoorde
«Je tot dusver bijna onbeweegelijk, en ik mij over de angst die dat bonzen verstaanbaar gefluiisterde woorden, ver- hem zachtjes lachen tóón verdween
Alleen af en toe aan zijn sigaar trekkend, veroorzaakte. Het was duidelijk, dat, gezeld door een spookachtig lachje zijn hoofd achter de reeling en ik
aan de andere zijde van de tafel had w£t de Chinees er ook mee beoogde, van verborgen vroolijkheid. Mijn greep stoo te de boot af, en boog mii in de
gestaan, werd plotseling, maar onhoor als Baxter en de Franschman bedwelmd werd losser en in het licht der sterren eerstvolgende oogenblikken over de
baar, actief, toen de beide andere man- waren, iets wat ik stellig geloofde, staarde ik mijn bezoeker aan. Lo Chuh riemen met een kracht en inspanning
nen, blijkbaar m het bestudeeren der juffrouw Raven en ik volkomen waren Fen 1 zooals ik die vroeger zeker nooit bh
papieren verdiept, zich over de lesse- overgeleverd aan de genade van enkele „Ja!" antwoordde ik, mijn stem eenigen arbeid had getoond, juffrouw
naar bogen Met een ongeloofelijk Chineesche avonturiers die waarschijn- vastheid gevend en op even zachten Raven greep zwijgend het roer en
snelle beweging schoten zijn lange lijk voor niets.zouden terugdeinzen. Hoon als hij gesproken had. „Ja, dat stuurde de boot in een rechte liin naar
smalle vingers zijn vestzak e even De vraag waarmede ik mij nu bezig- kan ik I" de plaats die de Chinees ons had aan-
sne kwamen zij weer daaruit te voor hield was echterwat was hun doel Hij wees zwijgend op de deur der geduid. Het mag vreemd schijnen
schin en schoten toen meteen bliksem De Chinees in de helkleurige pyama hut waarin juffrouw Raven zich be- maar geen van ons beiden -prak een
snelle beweging naar de op tafel staande had zich ongetwijfeld gevoegd bij zijn vond. woord totdat na een half uur stevig
glazen. In twee daarvan wierp de Chi- landgenooten in het vooronder en zij „Maak de juffrouw wakker zoo roeien, de kop van de boot in het zand
RSa® een Wei m Wit voorwerp een ta^ waren op dit oogenblik natuurlijk bij- zacht mogelijk," fluisterde hij. „Zeg stootte. Ik sprong eruit, met een gevoel
biet of pil, dat kon ik niet zien dat een tot het smeden van het een of haar dat zij zich gereed moet maken van dankbaarheid dat moeilijk te be-
tcrstond zonk en bijna even spoedig ander misdadig complot. Zouden zij kom aan dek en maak vooral geen schrijven is en sprak toen onwille-
u whiskey oploste. Dat alles was den Franschman en Baxter vermoor- gerucht. Alles is voor u gereed keurig weer, tengevolg van een bijna
pjebaurd m veel minder tijd dan noodig den, teneinde in het bezit te komen daarna kunt u aan wal gaan en ver- komische oorzaak,
is om t te vertellen toen een of twee van den kostbaren buit die nu veilig dwijnen, begrijpt u? Het is niet goed „Lieve deugd!" riep ik uit Ik heb
jmmuten later Baxter en de Fransch- aan boord van het jacht geborgen was voor u, langer hier te blijven." mijn schoenen in de hut achtergelaten
man zich weer omwendden, na het Het was mogelijk; in elk geval zou Er is toch geen gevaar voor Ondanks den vreemden toestand waar-
feMk en de papieren weder in de lesse het niet de eerste roofmoord zijn haar vroeg ik. in wij ons nog steeds bevonden krees,
«ar geborgen te hebben, rookte hun Ongetwijfeld was de voornaamste on- „Voor niemand uwer, als u doet juffrouw Raven's gevoel voor humo?
makker even kam en onverschillig der de vier Chineezen een zeer sluw wat ik u zeg," antwoordde hij. „Alles weer een oogenblik de overhand' zii
als eerst zijn sigaar en goot den inhoud en scherpzinnig man. en onze vriend is gereed u hebt niets anders te lachte. overnana, zij
van zijn glas door zijn keel Lo Chuh Fen was waarschijnlijk niet doen dan spoedig aan dek te komen, „Uw schoenen'" zeide zii wat
Mat was mij op dat oogenblik vol- minder De beide anderen zouden niet voorop, in de boot te stappen en te wilt u nu doen Zie eens naar die stee-
komen onverschillig of ik al dan niet noodig zijn. En als van deze twee, vertrekken. Vlug nu!" nen 1 En dan de lange weg naar huis
enaer bewaking stond Ik bleef waar zooals luffrouw Raven hoopte en ik Zonder verder nog een woord te spre- „Er zijn andere dingen waarom wii
ik was en mijn oogen bleven spi dend wel mogelijk geacht had, de dienaar ken sloop hij onhoorbaar de trap weer eerst moeten denken," hernam ik.
•p de beide openingen gevestigd V/ant van dokter Lorrimore. Wing, er een op en verdween. Eenige seconden stond ,Het is nog steeds nacht, laten wij
ket scheen mijI toe dat de „nette was dan was er inderdaad sluwheid ik besluiteloos Was het een valstrik dat niet vergeten. En nu deze boot
Chinees daarbinnen opzettelijk zijn en slimheid voldoende en te over voor Zouden wij veilig zijn op het dek of denkt u mij te kunnen helpen om ze
metgezellen trachtte te bedwelmen het beramen en uitvoeren van het een een mikpunt voor Chineesche kogels, een eind deze beek in te trekken
cpaat hij daardoor het een of ander of ander plan. Terwijl ik daar lag of slachtoffers voor Chineesche messen Wij slaagden erin, de vrij lichte boot
duister doel zou kunnen bereiken En zweetend en bevend van angst, ik zijn? Het kon zijn en toch.... op een goed beschutte plek tè verber-
wat zou er in dat geva worden van een machteloos, kalm, vredelievend Ik nam plotseling een besluit; het gen, dicht bij het bosch Inhetonzeke-
juffrouw Raven en m.jzeh Een enke man. die nauwelijks het eene einde was maar één stap naar de deur van re 1 cht - want er was geen maan en
oogenblik dacht ik erover om door de eener revolver van het andere onder- de binnenste hut - en ik krabde zacht sinds wij het jacht verlóten hadden
«n..e,e hut Baxter te bereiken en hem ^heiden kon. begon het mij waar- tegen de paneelen. De deur werd ter- waren de sterren verdwenen onder
te zeggen wat ik zooeven gezien had chijnlijk voor te komen, dat de Chi- stond geopend. zware wolkenmassa's die uit het zuid
maar ,k bedacht spoedig dat ,k daar neezen hun Franschen en Engelschen „Ja?" fluisterde juffrouw Raven, oosten waren komen opzetten -scheeó
med- wellicht een tooneel van moord makker zouden aanvallen, zoo moge- Ik herinnerde mij dat zij zoo noodig het bosch zwa t en ondoordringbaar
en obed zou veroorzaken waarbij ,jk zich van hen ontdoen, den buit zonder vragen doen zou Vat ik haar „Wij zullen hier moeten wachten
v.r.r chineezen tegenover drie anderen voor zichzelf behouden en met het zeggen zou? moeien wac. ten
zo in staan Van deze laatsten was iacht naar ja waarheen gaan? Maar „Kleed u terstond en kom naar bui-
er .ai bovendien nog een ikzelf in dat geval wat zou er dan geworden ten zeide ik „Vlug!"
die met alleen niet gewapend maar van mijn gezellin en mijzelf Het „Ik ben gekleed gaan slapenant-
zeer waarschijnlijk geheel onbruikbaar was niet zeer waarschijnlijk dat deze woordde zij
was als het op geweld gebruiken aan Oosterlingen, ons met dezelfde hoffe- „Des te'beter kom dan terstond,"
'ijkheid zouden behandelen die wij beval ik haar.
kwam. Neen het eenige wat mij te
tot het dag wordt," merkte ik op.
„In deze duisternis kunnen wij geen
weg vinden door het bosch ik kan
mijzelf den pveg niet meer herinneren,
-als er tenminste een weg was
waarlangs zij ons van de ruïne hierheen
gebracht hebben U doet het best,
d >n stond was wachten en dat deed ondervonden hadden van den excen- Zij kwam dadelijk de hut uit en stond met in de boot te gaan zitten en het u
ian ook. met zwaar bonzend hart tneken Netherfield Baxter. naas. mij n de duisternis Ik (egde daar zoo aangenaam ^gelijktemaken
Ik veronderstel dat er bijna een uur mijn hand op haar arm met bemoedi- met deze dekens. Het is in elk geval
r'ip.n hp.t An mppr moor min -4.-.»» ji.
i. ian ook, met zwaar bonzend hart trieken Netherfield Baxter,
en strak gespannen zenuwen.
-a eerstvolgende oogenblikken ge
ver1 iep het kon meer maar ook min- senien druk
Wees niet
beurde er niets bizonders Baxter der geweest zijn Wel weet ik dat het
dronk zijn glas in één teug .eeg de angzaam verstrijken van den tijd mij
Franschman deed over het zijne twee eenig denkbeeld gaf van wat een be-
langzame teugen. Daarna egden be den schuldige voelen zal als hij wacht op
E -.1 op een bank neder trokken de het vonnis dat over hem zal worden
cexens over zich heen en vie.en voor geveld Eens of tweemaal dacht ik
zoover Ik dat zien kon bijna terstond erover om alles erop te wagen, luffrouw
welwillend van hen, ons die mee te
geven I"
Zij zette zich weer in de boot en ik
wikkelde een der dekens om haar
schouders, een andere om haar knieën.
„En u vroeg zij.
.Jk moet mij eerst bezig houden
I k ging haar voor op de trap en met het maken van een paar schoenen,"
1-. '"ik glimlachend. „Deze
bang, fluisterde ik
Volg mii naa. het dek Wij vertrek
ken
„Vertrekken herhaalde zij ver
baasd Gaan wij weg?'
Ja, kom vlug zeide k
in s aap. De Chinees echter was zorg Raven te wekken en een poging tot naar het voordek. De nacht was bui- antwoordde ik glimlachend
vu d geren meer punctuee Hu gunde cntv uchten te doen met de boot die tengewoon helder- de sterren fonkel derde deken zal ik in repen scheuren
zien den tijd om rust g zijn gaar op te angszij van het ,acht ag. Maar een den aan het firmament. De strook wa en die om mijn voeten wikkeen Ik
ro:v:en en znn whiskev te drinken onoenh hk naHpnt™ u.,. ""J" vüelen wixxeien ik
nam daarna uit een handkoffer een dat zulk een wanhopige laad slechts kalm en donker vóór ons. Wij konden distelsTopen om maar^niets te zeggen
pyama van geeigestreepte „de en tengevolge kon hebben dat zoowe, zelfs de bosschen aan de kust zeer van het karrespoTr over de heide
begon zich vervolgens op zijn gemak uffrouw Raven als k eenige kogels duidelijk zien en aan den rand daarvan zonder eemge bedekWns voor miin
te ontkleeden Die bezigheid vorderde door het ichaam zouden krijgen een ichten Je streep - de beek d e ,n voeten bedekking voor mijn
ruim twintig m nuten en zelf' daarna Toen berekende k mijn kansen om zee uitmondde. En ook kon ik
aan Ik nam mijn zakmes en begon, op
treuzelde hij nog zijn pyama n de ongezien >angs het dek op handenen den boeg van het vaartu g dat wij op den rand van de boot zittend miïn
p ooien leggend en deze glad strijkend voeten naar boven te kruipen en dan het punt stonden te verlaten eenige ongewone taak eenise m nuten hX
Terwijl h,i] heen en weer ging m de hut aan her uik te uisteren naar wat schaduwen onderscheiden waar °.ngeWOn.e taalt,. eenige minuten lang
wierp hi] van t„d tot tijd een buk op er beneden verhandeld werd —maar schijniijk de Chineezen die ons wilden
Baxter sn den rranschman en ik opnieuw bracht senig nadenken mij zien vertrekken
tot de siotsom dat zulk een waagstuk
tellig moest eindigen met eenige een
■laakte uit zijn tevreden ka men glim
lach op dat beide ma-nen n diepen
Siaap verzonken agen Einde'ijk stak
hij zijn voeten n een paar even he
ad. iijn pyama gekleurde oantotte s
er p .itseiing met een greep van zijn
zien vertrekken
Een dier gestalten was evenwei dui
delijk te herkennen Lo Chuh Fen was
imeter^ staai n mijn 'ichaam En zoo daar op ons wachtend de armen ge
strakker ™6t „"a ""a vu]d,met dekens Zwiigend wenkte hij sedert ons" onderhoudrpet Baxter" zijn
nuut .trakker gespannen en badend ons. hem te volgen, ging ons voor lang? er vreemde dingen gebeurd Luister
n het zweet van vrees en piotsennv de ziide van het ianht naar n-„ ,i. 4-, j.
•ir—-. j»ii„ i. - en plotseling de zijde van het jacht naar de roeiboot En ik vertelde haar toén alles wat er
k Ir i.w t, vingers sioop zonder door het minste gerucht erop Hij ging er zelf het eerst in. hielp ons gebeurd was op het jacht na den terue-
r aar oven ,n Je dui te zijn voorbereid zag ik de gestalte toen naar beneden klom daarna WftPT Ifftflr Vün rlfliM i7v<inn/s In «1 An mII» CLi
sloeg mijn gezellin mij zwijgend gade.
,Wat beteekent dit alles vroeg
zij eindelijk „Waarom hebben zij ons
'aten gaan
„Daarvan heb ik niet het minste
vermoeden," antwoordde ik. Maar
t-rnfs En ook 'k gleed toen zachtie1
«rug naar mijn kussen- en dekens
TWEE F.N TWINTIGSTE
HOOFDSTJJ K
Een b'oedige dageraad
Ik hoorde stappen icht ais dwarre
van aan man n d. LI ?estalte toen naar beneden, klom daarna weer keer van den Franschman en zijn Chi-
danr hovLaan d t p?n'n|j> V£ln ,d® op ket ,acht an booS toen zijn gee' g® neeschen metgezel „Wat moet men
deur bovenaan de trap scherp zich zicht naar mij over. daar nu van denken besloot ik miin
Het^r niefdoo6" h6me ..Roei maar rechtuit.' mompelde hij verhaal .Lijkt het er niet op alsof
dannnrh^d d h sen, plotf'in^ ..Er is recht vóór u een groote lan- de Chineezen met deze twee mannen
dapperheid daar ben ik volkomen dingspiaats, en ook op het strand is het valsch spel wfllen spelen
vree®- dat" 7 ZT ZZTït 7 De ,morSen zal spoedig aan -Bedoelt u. dat zij voornemens zijn,
vree dat ik voor k eigenlijk ?oed breken, dan kunt u door het bosch 1
wist wat 'k deed de dek^n? en kussenc een goed heenkomen zoeken
van mii atgeworpen had opsprong ,En de boot vroeg ik
i. k'-"» ,c,n ue uoor f vroe^ ik
tsd2.t""rr^st z TJZ zizjzzl d,!
hen te vermoorden vroeg zij angstig
fluisterend. ,Neen toch
„Ik geloot dat iemand die een leven
zooals dat van Baxter geleid heeft.
een cogent h.eiden zij opi wegnam en den ndnnger bij de armen antwóor^' M. "lóTze m3er =ik anders" dTn een Gewelddadig
OIO J)
O
I II I I I I l<| I II I I I l%|l I I I? III I lu |^l I l
Mllll Ml I I I I5H I I m I I I I I M l
,1
i?
d.« «rucl.1» •».- «ntwooraoe .1, JwJW »oe aan,01'. «M» bJ0b n5„S'.?ktfK5S»S» d"
„Ja, da. meen ik aeke,. Ik denk da. de aoo ,s hernam ,k pe.nzend H„ h« jjd m Wj ,rok
hier blijven. ,o. be. da/w„d. en de y» «lij^ B.v.dht.» ken on. ..en -ve.de. van de knak
na me. den bult dit de voeten te ma- vloedj: bepaald overdreven teer- eene, long. _elkenb«J»« °P
een.
"Jvrees.lijk mompelde zip 2^Z
sn atmosfeer van
w. «u.,.0.00. zulke dingen ge- Court - aatnuzoo ,u 0g9zlchtejnder7 terwijl de donkere romp
.efd en mogen ons gelukkig achten andere wereld schijnt te zijn! ^antwoordde niet en wii staarden van het vaartuig echter nog een ge-
et mijn werk, Ik'bond destrooken om zij!'„Maar het is een heele tijd sinds de donkeremassaeenige gestalten "op het dek heen en
eösS r!é\-.i."a„Te s±a
r. i i r-ij.mnrirto w nn vanopn hftt rnii immers wel kun- ren
•.enen.
„Ik begrijp het nietriep zij uit, therfield Baxter gezien;
idat verscheidene minuten waren op.
irloopen. „Die mannen moeten toch
eten dat wij zoodra wij vrij waren,
;n terstond zoudsn doen ve volgen.^
„Ik begrijp er in 't geheel niets van,'
ïtwoordde ik. „Maar wij hebben ook
merkte ik op te vangen het zou immers wel kun- ren
nen zijn, dat er van de mannen die Op hetzelfde oogenblik evenwel dat
ten merKwaaraia n»u zeide zich aan boord van het jacht bevon- wij onzen blik wendden naar onze
zii'met eeMachTe Hh is van het soort den, de kust zouden trachten te berei- voormalige gevangenis, kwam ar weer
zij meteen lacnje. j.nij ^yanu^v^^ dood te ieven aan boord. Nogmaals klonk een
schot, door twee andere snel op elkan-
E*Tae"'°e.emt.Ch?k STIK ï.rfi °°Ï«TS« hiep. etilte duurde «nv.r- der gevolgd. T..»i|l .11 in 4. richting
MiSSSff&ÏT Sïï'S'Stf'S «t 2
eholpen heeft om het jacht te veria- vrouwen zijn die door zulk een man voor de thuisreis de ,d lr dL boeg een boot" in het water af-
9n' Zei^slechtsZ wachUe'n totdlt het "t Geel antfoordïe zij. „Ik ons gib oei d ZJfeZ en deód ons lalen waarin zich een man bevond die
S'd^S SlSzK zeidfzoo^n reeds dat hij een^ merk- siecMs bS
In vergeeb niet dat weg kunnen wa^di|„^d ^k weinig spottend. bówult wareT'dat "de nacht"voorbij van het jacht scheen echter er evenzeer
voor wij hen de' politfl op het „d^.av^d ik .er «enig ging. b«m«,k« - ZSiS^tS^SSSSS
ajn, naar
een voor wij hen de politie op ner „uisteravona naa ik er iccua oQ...s --- - - vier sch0ten klon-
spoor hebben kunnen zetten. Veronder- vermoeden van dat hij uw belangstel- "ken - en na een daarvan viel de man
ter' eenndednaVranZsctman watVzonu hen VafwiMchter niet zeggen dat ik „De dageraad mompelde ik. Op in de boot voorover met angstwekkende
dan verhinderen om over de Noordzee zijn daden niet zou afkeuren of veraf- dat oogenblik hoorden wij een zwak sneihe d jk onwllk.
zij die in klinkende mun hebben om- slaagd schijnt te zijn om die eenigszins „41e maar, mjstaai wee pi^
gezet voor er veel tijd verloopen is." te vervangen, zou ik u willen vragen
Weer zweeg zij eenigen tijd, en toen of u het niet wenschelijk acht om ons
ij weer sprak was't op beslisten toon huiswaarts te begeven? Is bet noodig
DRIEËNTWINTIGSTE
HOOFDSTUK.
z.j
De vierde Chinees.
De gestalte in de boot deed moeite
om overeind te komenzelfs op den
afstand, die tusschen hem en ons ge
legen was, konden wij zien hoe moeilijk
hem dat viel. Maar de stralen der pas
"li.'SS-!J?4£5Sisi"irsn,nt**-j™
nee», niet. dn, zij zuilen zijn', het zuideliike' pnn, v.n de- de wijd. ...ervink,.^ v.r.nde.de^^. .„^..blindend. (d,t ^«l.t kond,»
met behulp van door ons gegeven in- zen inham om te komen," antwoordde lange, zacht-gele lichtstreep aan aen onderscheiden of de gestalte die van
lichtingen niet achterhaald2 zouden ik „Gistermiddag keek ik van het horizon plotseling van kleur - eerst een Enff ^hman of van een Chimees
worden Ik ben er van overtuigd dat dek van het jacht hierheen en zag toen in een zacht rose daarna u een warm was in elk;geva^1 echter wad, 1nan
het om iets anders s?aat daar een soort van rotsmuur die recht- rood. Het tooneel om ons heen, hemel, vrij groot. Hij slaagde er nu ook in, op
„Wat denkt u dan?" vroeg ik nieuws- uit de zee in loopt. En als de vloed op- zee en land verhelder_de_ als^M too- t» staan eji^een^rm te^strekken^n de
gierig.
komt..'
verslag. En even plotseling schoot van richting van het jacht, waarvan hij
achter den hoek van 't zuidelijk einde op dat oogenblik reeds ongeveer twin-
,!ik heb een vaag idee," antwoordde „Welnu, dan maar door het bosch,'
zii'met een lachje dat duidelijk te ken- viel zij mij in de rede. „Wij kunnen in uc. innam, *mn oc.wy j
nen gaf dat zij zelf niet veel vertrouwen elk geval ons daarin een weg banen, en tegen den rooden horizon, de langwer- schoten klonken een van het jaJht
had in haar zienswijze, „veronderstel het zal binnen een uur wel beginnen pige, laag op het water liggende romp en een vanuit de boot. Het scheen mij
Ln, dat deze Chineezen van wie u te dagen van een vaartuig, een donker, onheil- toe dat de man in de boot wankelde,
zegt dat zij zoo buitengewoon slim en „Als u het probeeren wilt om door spellend voorwerp, waarin ik terstond maar een oogenblik later was hij weer
sche'rpzinnig zijn, een complot gesmeed het bosch te dringen," antwoordde ik. een torpedo-vernieler herkende. De met de nemen bezig Van het jacht
hebben om den FranschmÓn en Baxter „Maar het zal er donkerder z«n en boot voer met volle snelheid en zou, wam nu geen enkel schot meer en
aan de politie uit te leveren, met den "het gaan is er zeker moeilijker dan u dat was dadelijk te zien, spoedig uit het de boot verwijderde zich meer en meer
geroofden chat? Wat denkt u daar- denkt. Echter...." gezicht verdwenen zijn. En ik vroeg in de richting van een landtong, on-
van Juist op dat oogenblik en nog voor mijzelf nieuwsgierig af, of vanaf het geveer drie vierhonderd meter van
Ik was iuist met mijn ongewonen ar- zij eigenlijk tot een definitief besluit dek de inham en het daar voor anker de plaats waar wij ons bevonden
be d gereed en sprong plotseling op gekomen was, werd ons beider aan- liggende jacht zichtbaar zouden zijn, Er waren hooge rotsen aan de zeezijde
miin vreemdsoortig „geschoeide" voe- dacht plotseling van ons onderwerp toen de snelheid van de boot plotseling van die landtong en daarachterjrer-
ten met een uitroep die ditmaal niet afgeleid. Over de strook water ter breed- verminderde de boot zijwaarts wend- dween de boot
het gevolg was van een onaangename te van ongeveer driekwart mijl die ons de en na een groote boog beschreven IS ans. "n dier schurken
aanraking met de scherpe steenen. scheidde van onze voormalige gevan- te hebben, langzaam op de baai toe- welke ontsnapt is, mompelde ik,
Wel verduiveld riep ik uit. „Dat genis, kwam duidelijk en onmisken- voer daarbij, zooals een fox-terrier niet zeer aangenaam gestemd door de
idee is nog niet zoo slecht 1 Zoo geheel baar het geluid van een revolverschot, snuffelt aan een ratten- of muizenhol, gedachte dat hij niet ver van ons ver-
onmogeüjk is dat niet!" onmiddellijk door een tweede gevolgd, spiedend vóór de lijn van onderzee- wijderd was. Ik ben benieuwd wie
Wii dachten dat Wing zich aan Juffrouw Raven, die opgestaan was sche klippen aan de inham het is Maar ik ben er zeker van, dat
boord van het jacht bevond," ging zij ging plotseling weer zitten. Een derde Tot op dat oogenblik hadden juf- hij gewond is, want na een yan de scho-
voort Als dat inderdaad het geval is, schot klonk, een vierdi en een vijfde, rouw Raven en ik de onverwachte ten van het jacht viel hij als een blok
geloof 'ik de veronderstelling van zoo- Wij zagen duidelijk de vuurstralen, verschijning van de boot zwijgend ga- in de boot neer. Natuurlijk zal hij zijn
even wel te mogen maken. Laten wij die ongetwijfeld van het dek van het degeslagen toen ik mij omwendde weg wel door het bosch nemen, en
1 1W ./,1,!nn 1- J. 1A aa 11CT 1V /^Q+ /"I Q-Tpl"
eens aannemen dat Wing in aanraking
kwam met deze lieden toen hij naar
Londen gingdat hij in hun dienst ven.
jacht kwamen.
„Schieten," mompelde juffrouw Ra-
trad in de hoop daardoor achter hun
geheim te komen dat hij verder de
andere Chineezen heeft weten over
,Een gevecht natuurlijk," zeide ik.
Dat is juist.Luister eens
zag ik dat dezelfde gedachte die in wij zijn óók daarop aangewezen
mijn brein was opgekomen, ook haar „Nog niet," zeide juffrouw Raven
bezighield „Kijk daar eens!" Zij wees over den
„Denkt u dat die boot naar het jacht inham achter de klippen en ik zag dat
zocht?" vroeg zij ,Het is een kanon- van den torpedo-vernieler een boot
Een half dozijn losbrandingen, scherp neerboot of iets van dien aard, niet- was afgezet die in snelle vaart toeging
te halen om zich van Baxter en den en hard, volgden zeer snel op elkander, waar op de rij van klippen, welke nu, bij den
Franschman meester te maken, kort- toen twee of drie bijna gelijktijdig. .Een torpedo-vernieler van het opkomenden vloed, nog slechts te zien
om dat hij, de rol van detective De echo's volgden met een akelig ge- nieuwste type," antwoordde ik „En was aan een witte streep schuim,
gespeeld heeft Zou dat met de ver- luid uit het bosch en van de rotsen, wat u eerst vroeg was juist waaraan „Zij gaan er op afriep ik uit.
klaring kunnen zijn van het feit dat Bijna even snel als de vuurstralen het ik dadelijk dacht toen de boot inzicht „Ik ben wel benieuwd wa. zij zullen
zij ons teruggezonden hebben duister scheurden, stierf het geluid kwam Het is zeer wel moge ijk dat vinden
Misschien gedeeltelijk, wellicht ook der schoten weg. en er volgde een lood- den autoriteiten iets omtrent het jacht „Lijken natuurlijk antwoordde
geheel zeide ik nog bezig met dit zware,|sombere stilte. ter oore gekomen s en dat men den juffrouw Raven op kalmen toon
nieuwe idee te verwerken. Maar waar „Dat is juist wat?" vroeg mijn torpedo-vernieler van de meest nabij „Wat zouden zij na al dat schieten
hot hun hf.Hnp.linv ziin. gezellin kalm. zijnde oorlogshaven gezonden heeft anders moeten vinden Ik denk dat
„Wel, zoo niet geheel, dan toch ge- om de kust af te zoeken. Misschien de man die wij zooeven in de bootza-
deeltelij'k wat ik verwachtte" antwoord heeft men het. 'acht reeds bemerkt, gen, de eenige overlevende is."
de ik. „De gedachte was reeds bij mij maar men kan de klippen nog niet „Er was een man aan boord van het
Dat is toch werkelijk gemakkelijk opgekomen, dat, als het verdoovings- passeeren jacht, die op hem vuurde en op
genoeg' antwoordde zij snel .Zij middel dat de Chinees in de glazen van De vloed komt toch wel snel op," wien hij teruggeschoten heeft, merkte
behoeven niets anders te doen dan het Baxter en den Fransch'man geworpen merkte mijn gezellin op naar de vóór ik op.
jacht bijvoorbeeld in de haven van had, niet zoo krachtig werken zou als ons gelegen kust wijzend Het water „Ja.^maar «ie heeft niet meer ge
Berwick te brengen en de politie aan zijn bedoeling was en de beide mannen zal onze boot ook spoedig bereikt heb- vuurd," hernam zij. „Zij zijn stellis
boord te halen. Een eenvoudige zaak 1" bij een te vroeg ontwaken uit hun slaan of» 1"
en wanneer zou het hun bedoeling zijn,
die uitlevering te doen plaats hebben,
als uw theorie tenminste iuist zou blij
ken te zijn
