1,9,10,12,14,16 cis,
:ra's
iddelen
wisselt
rad a.s,
ix9' draait
1 u.
Ui!
ONS BLAD
ranfabrisk, Haarlem.
oekhraden,
a Diploma.
ANTOOR
hef bloed
de ziekten.
1 Kunsten en
I
Bwreau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon; KctiFn^s!'433 I Van '~?f&fH5-;e'ke,r,ege! meer f °/25i£l?!ata
BUITENLAND.
FEUILLETON
Bk sloek van ket geld
No- 562-
Dinsdag 22 Augustus 1922.
14e Jaargang.
zoojr.
n M.O.
bod-Milne's
oopstr. 63-65, Alkmaar,
Reclame
tvangsten
Abonnementsprijs;
er kwartaal voor Alkmaar f 2.—
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis
Advertentieprijs:
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400—, f 200,—, f 100,—, f 60,—, f 35,—, f 15,^1
Mosterd na den maaitijd.
VERSPREID c BERICHTEN
KORTE RER1CTHEN
n 1*4214 en 78 uur.
J. B, HARMS).
ORMHAKKEN, goedkoopt
terker. Verkrijgbaar bij ver
reparateurs.
reparateurs bij 1 dozijn
en, fabrieksprijs.
rogisten en bi/ Apotheek
m.
ft ons £>ni.
vij zijn uitermate tevre-
week weder een nieuwe
i aan Mjj. „Hoekstra",
f12.50 en f 10.
ren bijbetaling
HOLLANDSCH DAGBLAD
S9
99
/oor buiten Alkmaarf2 85
'Met Geïllustreerd Zondagsblad O 60 f hooger.
^Ti
9 KcuAuiife NO. aaa I per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voi
Vlak voor de groote verkiezingen
was bet brandpunt van de kritiek het
Ministerie van Arbeid, meer bijzonder
>gen den Minister, die dat Departe
ment beheert: Minister Aalberse.
De vraag is mij gesteld, waarom ik
nu nu in alle kranten de oplossing
van de Kabinetscrisis besproken wordt
daarover tot heden niets heb ge-
egd.
Het antwoord daarop is zeer eenvou
dig: ik ben van oordeel, dat de kritiek
tegen de werken van het Departement
niet houdbaar is en dientengevolge de
breede massa van het volk er weinig
van zou begrijpen, wanneer een ver
andering van Minister van Arbeid zou
plaats vinden.
Wil men het met alle geweld arbei-
derspolitiek noemen, wanneer sociale
maatregelen, die door het particulier
initiatief niet of geheel onvoldoende
verricht worden door Overheid worden
genomen; men ga zijn gang; maar men
mag wel stekeblind zijn om niet te zien
dat bij het achterwege blijven van die
maatregelen we minstens nog verder
van huis waren.
Mijn bedoeling is echter even in 't
kort mijn zienswijze nader kenbaar té
malton. Dat jk zulks niet eerder deed
irrsm door het gevaar hetwelk er be
staat, dat tusschen het schrijven van
een artikel en het tijdstip waarop het
wordt gelezen, juist ruimte genoeg is
om een geheel andere situatie te krij
gen en het dus mosterd na den maal
tijd zou zijn.
Maar sindsdien is er inderdaad al
heel wat te doen geweest over het al
of niet aanblijven van dezen bewinds
man; het vóór en tegen is besproken,
allerhande oplossingen zijn aan dé
hand gedaan; en waar onze actie op
sociaal terrein zooveel belangen heeft
bij een sociaal-voelend Minister op het
Departement van Arbeid, kan men het
mij niet ten kwade duiden, dat ik het
er ten slotte bij waag op te laat of niet
te laat, als mijn meening uit te spre
ken, dat er al moeilijk een betere keus
kan zijn dan dezen minister.
Men kan een andere oplossing be
ter vinden als men wil, men kan zelfs
van oordeel zijn, dat de groote be
kwaamheid van dien minister aanlei
ding is om te trachten meer nut van
hem te hebben op een ander Departe
ment; het verandert m.i. niets aan het
feit dat de breede massa van het volk
daarin slechts zou zien een wijken voor
minder gewenschte invloeden.
Maar het zou naar mijn inzien ook
practisch onjuist zijn.
De tegenwoordige malaise in het be
drijfsleven heeft het ligt voor de
hand een reactie tegen de sociale
wetten en voorziening in het leven ge
roepen. Deze reactie uit zich echter nog
in hoofdzaak in negatieve leuzen, zon
der eigenlijk concreet aan te geven
wat men dan wèl wil.
Zondert men v. Houten, mej. v. Dorp
en nog eenige liberale oudheden en ver
wanten daarvan uit, dan hoort men
eigenlijk meer schimpen op „ambtena
rij op belastingen, steunregelingen
draconische wetten en meer van zulk
moois, dan wel duidelijk aangegeven
wat men er voor in de plaats wil ge
ven. 6
13 aan geen twÜfel onder-
«trnVc gezond verstand komt
be<minen 6<latan woord en men zal
uegnjpen dat men met eenie-e twjlHp
je leuzen niet klaar komtTtotSc"-
iiseh werk gehouden is.
wetten Tf" a™ Yaf algemeen" geldende
wetten af, dan zal men het eenieste
middel daartoe moeten gebruiken nl
door onderlinge aammwarkW*
verschillende groepen, het georganiseer
de bedrijf de noodige maatregelen te
laten nemen en te doen zorgen voor de
behoeften van de bedrijfsgenooten in
overeenstemming met de functie door
hen ingenomen.
Het gelijkt bijna een fictie daarover
te schrijven op een tijdstip dat de te
genstellingen scherper naar voren ko
men dan wellicht ooit te voren en toch
moeten we m.i. noodwendig daartoe ko
men, willen we althans voorkomen dat
we niet allen gelijk te gronde gaan.
Ondanks alles wat op dit moment de
tegenstellingen scherper doet uitko
men, zal men tot erkenning moeten
komen, dat alleen door onderlinge sa
menwerking, door het geordend en ge
organiseerd bedrijf de 'bedrijfswetten en
voorzieningen kunnen gemaakt worden
zij het dan onder controle van de Over
heid.
Ook voor die verandering waartegen
toch zelfs de conservatieve elementen
geen bezwaar kunnen hebben, hebben
we noodig iemand vaii groote be
kwaamheid, met groot sociaal gevoel
en economische kennis en daarnaast
iemand die het particulier Initiatief
gaarne op de eerste plaats wil gtelle i,
mits dit maar voldoende krachtig op
treedt; anderzijds iemand, die niet be
reid is elke willekeurige regeling maar
voetstoots als voldoende te beschou
wen.
Voor dat groote werk, dat mot zoo
veel kennis van zaken moet worden
verricht kunnen we niemand beter vin
den dan den Minister die reeds zijn ge
heele leven bijna op sociaal-economisch
terrein werkzaam was en bij het over
groots gedeelte van het Katholiek volk
het volste vertrouwen geniet.
De arbeidersgroepen waren tot sa
menwerking steeds bereid en zoodra
ook andere groepen zullen begrepen
hebben, dat een bedrijf waarin de arbei
dei's de noodzakelijke medezegging
schap hebben verkregen, beter is dan
géén bedrijf, en samenwerking beter is
dan samen ten gronde gaan zoodra dat
idee tot meerdere helderheid komt, zul
len ook maatregelen genomen moeten
worden, zonder dat noodeloos hetgeen
tot stand kwam onder den voet wordt
geloopen.
Naar mijn vaste overtuiging zou dus
een oplossing waarbij wij Aalberse niet
als Minister van Arbeid zouden terug
vinden, geen bevrediging wekken en
zou m.i. niet zijn in het belang van ons
bedrijfsleven, dat zeker meer dan ge
wone belangstelling verdient.
A. J. LOERAKKER.
DE IERSCHE KWESTIE.
Een aanslag op Collins.
Een automobiel, waarin naar men
meende Collins zat, werd in de nabij
heid van Dublin aangevallen door re
bellen, die bommen wierpen en een
zwaar geweervuur openden, waardoor
de chauffeur werd gewond. De inzit
tenden beantwoordden het vuur en
brachten den rebellen verliezen toe.
Collins was op het tijdstip van den
aanval reeds mijlen ver weg.
De terugtocht der ongeregelde
troepen.
Met den val van Bandon en Dunman
way in het graafschap Cork hebben de
nationale troepen thans elke belangrij
ke stad van Cork tot Donegal in bezit.
De ongeregelde troepen hebben zich
in de bergen teruggetrokken, en nemen
hun toevlucht tot een uitputtingstac
tiek, doch zij zullen de voornaamste
posities niet langer ernstig bedreigen.
(Naar eene Engelsche vertelling.)
89.
Inderdaad, het was Herbert.
Hij scheen bijzonder opgeruimd; ik
hoorde hem een vroolijk liedje zingen.
Het deed hem volstrekt niets dat hij zjj
ne zuster alleen in die eenzame woning
liet; hij genoot reeds vol zelfzuchtige
Vreugde, in het vooruitzicht der ver
baken, die hij in de stad vinden zou.
Hij dacht alleen aan zich zelve, daar
van wa8 jk overtuigd, en hij wist alle
nrnderpajen weg te ruimen. Welke
,',5e beweegreden kon hij hebben
se zusf18 Daar bonden te reizen, en zij-
tie d,^e 200 zvvak en zenuwach-
juis r te laten ket groote
hSï vpftri aa- z°oveel schrik aanjoeg,
lij en ik vroohjk zingende voor-
fStS^»"3J4»»«opomhmi
W ik SS 'ilf'rn "'"i'i1 bakker geworden
weldra uit het gezicht
verloren, ik volgde hem eenige schre
den, doch keerde toen om en stapte
Haastig den weg naar het kasteel op.
rk genoot eenige voldoening, met
hu's te z'en> waarin zij op
bevel baars broeders opgesloten zat.
staiteTo3 ht in de zaa]> doch hare ge
lichte verKto? nlet achter d® ver-
zij daar k f' ™'|n' art zeide mi.i> dat
Een haH nf e1enzaa®heid zat.
trA? üalt UUI later keerde ik tenia-
Het Hls een koude nacht pn u-
delde met versnelde stap.
Ik hoorde tot mijne verbazing bii
de eerstvolgende kromte van den wee
waar een alleenstaande boom den rij'
weg beschaduwde, het getrappel van
paardenhoeven..
Mijn eerste gedachte was, dat men
mij bespied had; mijn tweede, dat de
ruiter zich op zijnen weg had opgehou
den, misschien om met iemand te pra
ten; ik zag duidelijk eene gestalte haas
tig het voetpad afkomen, dat naar het
Veerhuis leidde.
Datzelfde voetpad lag op mijn weg,
en ik sloeg het ook in; de gestalte keer
de zich om, en ik verbeeldde mij dat zij
naar mij omzag eer zij zieh haastiger
voortspoedde.
Plotseling verdween die persoon.
BEIEREN EN HET RIJK.
De besprekingen met de Beiersche
ministers Schweyer en Gurüer over de
Beiersche vragen aan de rijksregeering
zijn beëindigd. Onder voorzitterschap
van rijkspresident Ebert werd een con
ferentie gehouden van leden der rijks
regeering en de beide Beiersche minis
ters, waarin het resultaat der besprekin
gen tusschen den rijksminister van
justitie en den Beiersohen minister van
justitie besproken werd. De beide Beier
sche ministers zijn Zondagavond naar
Munchen teruggekeerd om het resultaat
der besprekingen aan den Beierschen
ministerraad voor te leggen. Deze mi
nisterraad zou gisteren bijeenkomen.
NA DE SPOORWEGSTAKING IN
ITALIë.
Naar aanleiding van de disciplinaire
maatregelen tegen 55.000 spoorwegbe
ambten, die deel hadden genomen aan
de jongste staking, heeft de socialisti
sche Kamerfractie een protest gezon
den aan den premier, waarin wordt
gezegd, dat Facta beloofd had clemen
tie te gebruiken tegenover de betrok
kenen.
In een officieele mededeeling wordt
ontkend, dat Facta te dien aanzien eeni
gerlei belofte zou hebben gedaan. De
socialisten houden dit echter staande
en geven te verstaan, dat als de maat
regelen niet worden ingetrokken, er
wel eens een nieuwe staking zou kun
nen volgen.
DE POSTSTAKING IN SPANJE.
Er zijn bevelen tot inhechtenisneming
uitgevaardigd tegen de leden van het
stakingscomitó van het postperBoneel,
daar de Spaansche regeering een ge
schrift, dat gepubliceerd is in ant
woord op een rede van den minister
president Sancher Guorra, van strafba
ren aard acht.
De voorzitter en de secretaris van
het stakingscomité der postbeambten
werden Zaterdagavond gearresteerd.
De postmannen, die dit geval hadden
voorzien, hadden tevoren twee plaats
vervangers benoemd. Te Bilbao zijn de
voorzitter en de secretaris van het
plaatselijk stakingscomité gearresteerd.
Volgens mededeeling van den minis
ter van binnenlandsche zaken zijn er
door postbeambten daden van sabotage
gepleegd te Madrid en te Valencia.
THOMAS OVER DE HOUDING VAN
FRANKRIJK.
Thomas, die te Chester het woord
voerde, zeide o.a.: Wjj gaan als natie
gebukt onder de werkloosheid tengevol
ge van de blinde en dwaze politiek, die
te Versailles is vastgesteld. Duitsch-
land diende te betalen, doch daar
Frankrijk het Duitschland onmogelijk
maakte te betalen, had Engeland thans
oneenigheid met Frankrijk. De vriend
schap met Frankrijk moest behouden
blijven, doch Engeland was niet bereid,
deze vriendschap aan te houden ten
koste van de worging en verhongering
van zijn volk.
HET NABURIGE OOSTEN.
Schanzer verklaarde aan het „Gior-
nale d'Italia", dat men er naar streefde
dat Griekenland en Turkije hun vijan
delijkheden zouden staken.
De „Matin" meent te weten, dat het
Britsche antwoord aan de Fransche re
geering inzake de kwestie van het Oos
ten in zekere mate voldoening geeft
aan de Fransche desiderata.
Aan de Quay d'Orsay en de Consul-
ta is medegedeeld dat de Britsche re-
geering zich in beginsel ingenomen ver
klaart met het advies van de hooge
commissarissen der Entente te Konstan
tinopel om onder hunne auspiciën tus
schen Grieksche en Turksche gedele
geerden een preliminaire uitwisseling
van gedachten te doen plaats hebben
te Venetië.
Ik stond stil en wreef mij de oogen; j
toen spoedde ik mij naar de plaats
waar die persoon verdwenen was.
Links was een hooge dijk en daaron
der liep een smal pad dicht langs het
water.
Ik had een angstig voorgevoel dat
iemand zich in gevaar bevond, mis
schien was er een wanhopig schepsel
op het punt zich het leven te benemen
Ik snelde naar den dijk en daalde het
smalle pad af.
Ik zag nu duidelijk in de verte eene
vrouwelijke gestalte, zich voortspoeden
naar de in duisternis gehulde bron
van het Nettlewoodsche meer.
Overtuigd dat de schaduw des doods
naast die vrouw voortijlde om haar te
verleiden, volgde ik haar, en riep zoo
hard ik kon, te blijven staan.
De echo's der bergen herhaalden mij
ne woorden, en riepen haar van alle
kanten toe: „Houd op!"
Ik had haar bijna ingehaald, en was
geheel buiten adem, toen zij zich eens
klaps omkeerde en met wanhopige
haast naar het water ijlde.
Daar was de dijlc stijl en hobbelig;
haar kleed bleef aan de vooruitsteken
de wortels van eenen boom haken. Zjj
worstelde om los te komen en ik zag
DE GRIEKSCH-TURKSCHE
KWESTIE.
Reuter zegt, dat deze conferentie
niet voor einde September zal plaats
vinden.
EEN REDE VAN POINCARé.
Te Triaucourt een gedenkteekön ont
hullend voor degenen, die in den oor
log gevallen waren, herinnerde Poinca-
ré aan de invasie van het begin van
den oorlog, toen de Duitschers brand
den, roofden en moordden.
„Gij, die uw ouders, vrouwen, kinde
ren en vrienden zaagt vallen", zoo ver
volgde de minister-president, „zoudt
gjj kunnen begrijpen en aannemen, dat
er thans, na de overwinning, mensehen
op de wereld zijn te vinden, zoo ver
blind, dat zij ons aanraden, de daders
van dergelijke aanslagen ongestraft te
laten en Duitschland de schadeloos
stelling te laten houden, welke het
schuldig is aan de gezinnen dier slacht-
offers?"
„Het was geen oorlog, het was een
gedisciplineerde barbaarsobheid en een
officieele aanmoediging van misdaden
tegen het gemeene recht. Alle Duit
schers waren 'bekend met deze aanmoe
diging, deden mee aan de plunderin
gen en verbrandden onze ongelukkige
provincies. Zij aanvaardden allen de
verantwoordelijkheid, zij waren allen
solidair met het gepleegde kwaad. Al
len zjjn gelijkelijk gehouden de schade
te herstellen, welke wij leden. Wij zul
len weten te eisehen, dat zij ze herstel
len".
Dergelijke redevoeringen zijn niet
zeer bevorderlijk voor den vrede, dunkt
ons.
EEN NIEUWE REDE VAN
POINCAR
Poincaré heeft gisterenmiddag in
den Algemeenen Raad van het departe
ment van de Maas een groote rede ge
houden ter verdediging van zijn te Lon
den gevoerde politiek.
Hij zeide o.a., dat gedurende de drie
jaar na den wapenstilstand de overeen
stemming tusschen de geallieerden al te
vaak ten koste van Frankrijk tot stand
is gekomen. Hij eisehte 't recht van
een eigen Fransche politiek en_ keerde
zich tegen de wet vah de meSMérheid,
éis tOOWêl in den Oppersten Raad als
in de Commissie van Herstel Frankrijk
verplicht heeft, bich voor den wil van
de meerderheid te buigen, dit is in de
Commissie van Herstel voor den wil
der minst geïnteresseerden.
Daarna behandelde hij den klaarblij-
kelijken onwil van Duitschland om te
betalen. De Commissie van Herstel had
daarom het opzettelijk in gebreke blij
ven kunnen constateeren, indien niet
de instructies van zekere gedelegeer
den zich daartegen verzet hadden.
Vervolgens kwam Poincaré tot het
punt, dat Lloyd George zonder Frank
rijk te raadplegen in het openbaar ver
klaard heeft, dat het Duitsche verzoek
om een moratorium toegestaan moest
worden, en door een ongelukkigen sa
menloop van omstandigheden, zoo ver
volgde Poincaré, herinnerde Engeland
door het publiceeren van Balfour's no
ta, Frankrijk eraan, dat het de schul
denaar van Engeland is. Dit verhinder
de hem, Poincaré, met zijn plan voor
den dag te komen
In de huidige omstandigheden was
er geen andere weg dan het moratori
um te weigeren, of het slechts toe te
staan tegen onderpand van de fiscale
mijnen van het Roergebied en de bos-
schen van den Duitsehen staat. Dit
blijft het Fransche standpunt; wat er
ook gebeure, wij zullen het niet opge
ven, zeide Poincaré.
Indien Frankrijk tegen zijn wensch
gedwongen zou worden, geisoleerd stap
hoe zij zich met beide handen van dien
hinderpaal poogde te bevrijden.
Ik deed eenen sprong vooruit, sloeg
de armen om haar heen, en hief haar
met kracht uit het water.
Hare lange haarlokken waren druip
nat; de omslagdoek die om haar hoofd
was geslagen geweest, dreef over het
water.
Toen ik mij bukte om in haar gelaat
te kunnen zien, herkende ik tot mijn
schrik de persoon en: Letty Ray, riep
ik uit.
Zij richtte zich haastig op; en zag
den gloed harer oogen, die flikkerden
als van een wild dier.
Laat mij los, gilde zij, gij hebt nu
niets meer van mij te vreezen. Ik heb
den duivel van al te nabij gezien, maar
de wanhoop is voorbij!
Het was eene dwaze en overijlde po
ging, Letty, zeide ik; wat ter wereld
kon u toch tot zulke wanhopige daad
bewegen?
Het bedrog van eenen man. Die
laaghartige bracht mij den genadeslag
toe, hij doodde het heerlijke leven dat
hij mü had voorgespiegeld en beloofd
had met mij te deelen. Ik dacht dat hij
met mij zou huwendaar hij eeuwi
ge trouw gezworen bad; doch hij zocht
pen te doen, dan zal Frankrijk dit
slechts zoolang doen, totdat Duitsch
land erin zal toestemmen, zich van
zijn schuld te kwijten. Indien Duitsch
land op royale wijze zijn verplichtin
gen erkent en zich geneigd toont, aan
deze te voldoen, dan zal Frankrijk er
ook niet afkeerig van zijn, te zamen
met Duitschland de beste midedlen te
onderzoeken voor de uitvoering van
het vredesverdrag.
Poincaré verklaarde zich ten slotte
bereid tot een breed opgevatte Euro-
peesche politiek in bet besef, dat de
wereld niet ophoudt aan de Fransche
grenzen.
DE COMMISSIE VAN HERSTEL.
De gedelegeerden der Oommissie v.
Herstel, Bradbury en Mauclère, hebben
gisterenmiddag rijkskanselier dr. Wirth
een bezoek gebracht.
Om vier uur smiddags begonnen de
officieele besprekingen in het ministe
rie van financiën onder voorzitterschap
van den rijkskanselier, die de verant
woordelijke leiding heeft. Aan de on
derhandelingen neemt de minister van
financiën dr. Hermes deel. Buitendien
de chefs der betreffende ressorts in
het ministerie van buitenlandsche za
ken, financiën, economische zaken, en
wederopbouw. Voorts de Duitsche ge
zant te Parijs, dr. Mayer, en staatsse
cretaris b. d. dr. Bergmaan.
De onderhandelingen moesten echter
om vijf uur worden afgebroken, daar
het kabinet op dat uur tot een zitting
was bijeengeroepen.
Omtrent de plannen der beide leden
van de Commissie van Herstel ver
neemt een persagentschap van Fran
sche diplomatieke zijde in Berlijn, dat
niet het geheele schadevergoedingspro
bleem behandeld zal worden. De Com
missie heeft slechts de taak vast te
stellen, welke waarborgen de Duitsche
regeering voor het vereischte moratori
um in staat is te geven.
DE FINANCIEELE NOOD VAN
OOSTENRIJK.
De reis van dr. Seipel naar Praag
betreft slechts een politieke aangele
genheid. Seipel heeft een nolitiek pias
meogenoffien, ovêT Welks' inhoud niets
bekend is.
Tijdens zjjn reis legde hij er tegen
over een dagbladschrijver den nadruk
op, dat Oostenrijk voor zijn redding fi-
nantieele steun behoeft, of een nieuwe
politieke oriënteering van Midden-Eu
ropa.
Volgens het oordeel van den voorma-
ligen minister-president graaf Czernin
zou een enge politieke en economische
toenadering tot Italië het verstandigst
zjjn. Een dergelijke toenadering zou,
volgens Czernin, te verwezenlijken zijn.
Seipel zou echter te laat tot een zelf
standige actie overgegaan jjn.
Intussohen zijn gisteren de onderhan
delingen in Praag begonnen.
Daarenboven meldt een bericht uit
Berlijn dat dr. Seipel aldaar wordt ver
wacht om besprekingen met dr. Wirth
te houden. Men vermoedt dat het hier
de kwestie der Duitsche hulpverleening
aan Oostenrijk betreft.
HINDENBURG TE MUNCHEN.
Naar uit Munchen wordt gemeld is
maarschalk Hindenburg gisteren door
een groote menigte een geestdriftige
hulde gebracht. De stad had te zijner
eere rijk gevlagd, doch uitsluitend in
blauw-wit en zwart-wit-roode kleuren.
Zelfs het Beiersche ministerie van oor
log had slechts de Beiersche vlag uit
gestoken.
Hindenburg heeft gisterenochtend mi
nisterpresident graaf Lerchenfeld, den
aartsbisschop, den evangelischen kerk
voogd, genera-al-veldmaarschalk Leo
pold, en kroonprins Rupprecht een be
kleen mijnen ondergang. Moge God
hem nog heden nacht oordeelen, gilde
zjj.
Zwjjg, zwjjg! riep ik haar toe.
Zij wankelde en zag mij doordringend
aan.
Neen, dat meen ik niet, riep zij
uit. Ik zal hem blijven beminnen, al
heeft hij mij verstooten; eens heeft hij
mijn hart veroverd, door zijne liefdes
verklaringenWaren zijne ecden
valsch, mijne liefde blijft voortleven.
Zestien maanden geleden, zwoer ik
hem trouw
-Hij verdient de liefde van een eer
ljjk meisje niet, Letty.
En toch zal ik hem blijven lief
hebben, zeide zij norsch. Ik zal hem
blijven beminnen ondanks zijn verraad;
als hij met eene andere trouwt, zal ik
hem en haar vervolgen met mijne lief
de. Hij heeft alles in het werk gesteld
om mijne liefde te winnen. Luister!
Zij greep mijnen arm en zag mij door
dringend aan.
Al haat hij mij nu, al ondervindt
hij dat ik steeds een hinderpaal zal zijn
tusschen hem en zijn geluk, ik zal hem
niettemin tot zijn stervensuur toe be
minnen ik zal hem vervolgen al de
dagen van dat leven, hetwelk gij zoo
zoek gebracht. Daarna heeft hij de stu
denten en de Rijksweer, die zich voor
de academie hadden opgesteld, geïn
specteerd. H|j werd op het plein voor
het legermuseum door den geheelen ge-
neralen staf in groot tenue, o.a. de Bei
ersche prinsen, en voorts door Luden-
dorf ontvangen. Het geheele Beiersche
ministerie was aanwezig. De prinsen
werden stormachtig toegejuicht.
In de hall van het museum had de of
ficieele begroetingsplechtigheid plaats.
Generaal von Bothmer gaf uiting aan
de dankbaarheid van het Beiersche le
ger jegens Hindenburg. Hij hoopte dat
de maarschalk uit de Beiersche bergen
moge terugkeeren met de overtuiging
dat de Beier heden nog evenzeer aan
het Rijk is gehecht, als toen hij man
moedig ten strijde trok.
Hindenburg nam ten slotte het woord
en beloofde tot zijn laatste levensdagen
toe voor het vaderland op te zullen ko
men.
In den namiddag bezocht hij Luden-
dorf, Gisterenavond gaf de voormalige
ministerpresident von Kahr te zijner
eere een „bier-avond."
MIJNRAMP IN GAEICIE.
[Té Siersja heelt een mijnongeluk
plaats gehad, waarbij naar verluidt,
30 personen werden gedood terwijl
een 20-tal mijnwerkers nog wordt
vermist.
Betreffende de mijnramp Dij' Siers-
za wordt gemeld, dat tot dusver 8
lijken geborgen zijn. Nog 17 mijn
werkers worden vermist. Er bestaat
geen hoop meer dat men hen nog!
tevend 'hoven zal kunnen brengen.
STOOMSCHIP IN NOOD.
Het Japansthe stoomschip „Ryolèai
Mam" liep Donderdagavond op een
iif nalij Mindoro, een eiland 'in de
Phiiipp'ijnen. In antwoord op draad-
lOoze waarschuwingen kwamen een
torpedo-jager en eenige andere sche
pen ie huip, doch 3n verband met de
onstuimige zee konden Zij het SciTip
niet USacren. De te hulp gekomen
schepen blijven ter plaatse, in de
hoop, dat zij de Japansche beman
ning van 46 kloppen zullen kunnen
redden. Het is onmogelijk Bet schip
te behouden.
Te Meiderich bij Duisburg zijn
door den Belgischen militairen veilig
heidsdienst 6 verdachten aangehouden,
die verondersteld worden betrokken te
zijn. bij den moord op den Belgischen
luitenant Grafie.
Het „Journal" beeldt Lloyd
George af, die hezig is met het golf-
spel en daaruij de verzuchting slaakt:
Hè, kon ik maar met eén slag Frank
rijk naar Sint Helena slaan!"
In een spóorwegwerkplaals fa
Boekarest vernielde een brand 42 wa
gons. De schade bedraagt 1 milliard
Kronen.
De Kamer van Koophandel van
Straafsourg heeft een motie aangeuo-
mcbj waarin de repressaille-maatiege-
le'n der regeering te Elzas-Lotliaringeii
tegen de Duitschers worden afgekeurd.
Ill Sussex slipte een autobus nt-
bij Bonmey; zij viel ondersteboven
in de Dyke, terwijl de passagiers er
onder geraakten. Acht hunner verdron
ken in bet vier voet diepe water. De
anderen werden licht gewond.
In de Cbineesche provincie Ilue-
nan is door den laaisteu burgeroor
log hongersnood uitgebroken. Dagelijks
sterven duizenden personen.
Alle pompers en beambten in de
mijnen in het zuideljjk gedeelte van
dwaas waart te redden. Ik stond zoo
even tegenover den dood.Het was
een zalig gevoel, aan al de kleingeestig
heid en kwellingen en den last van
mijn ongelukkig leven te ontkomen. Ik
bezit in de gansche wereld geen enke
len vriend.zelfs niet de liefde van de
moeder die mij het leven gaf.
Zij hief een hartstochtelijke jammer
klacht aan, die mij het bloed in do
aderen deed stollen, bedekte haar ge
laat met de handen, en barstte in een
krampachtig weenen en snikken uit.
Hoe pijnlijk om getuige te zijn van
zulk een smarte, en zich onmachtig to
gevoelen, om die te lenigen.
Heb moed, Letty, u wachten goe
de vrienden, trouwe vrienden die u
zullen versterken en opbeuren; Jioop
op een betere toekomst, waarin gij met
berouw op de dwaasheid van dezen
nacht terug zult zien.
Ik dank u.. Ik dank u. Gij zijt
wel goed, mij zoo toe te spreken; maar
gij gelooft er zoo min aan als ik. Ik ga
naar huis. Wilt gij den rol van vriend
spelen, en niets van het gebeurde zea-
gen?
iWordt vervolgd)
