ONS BLAD
lf5 Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: tSSSmSPA438
NEDERLANDSCHE LANDBOUWBANK
FEUILLETON
BUITENLAND.
14e jaargang.
Abonnementsprijs i
Per kwartaal voor Alkmaar
Voor bui'en Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
0 50 f hooger.
Aan aüa
Brieven uit Frankrijk
Gestort kapitaal drie mliiioen.
Het Bljk&ifttocr Alkmaar - Is ijk C 80,
VIf>
ób<3.
ag ^September 1922.
ORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
99
99
'•Mr
?"TI ""Ti'-ïtMl' i' ml -i'i ui f*
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0.25; Reclamtj
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voo!
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
abönné's wordt opTaanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 4Q0,—f 200,— f 100,—, f 60,—, f 35,—, f 15,-
FRANKRIJK EN DE WERELD
POLITIEK.
Het is of de Fransdie Regee
ring met blindheid is geslagen.
Geheel de wereld heeft do pvertui
ging dat Duitsch'.and onmachtig is
gijn schulden te betalen; een ver
dere va! van de mark (het uiterste
{s bijna bereikt) onherroepelijk een
financieele debacle ten gevolge
tnoet hebben die niet tot dat Rijk
peperkt zal blijven, Frankrijk al
leen ziet dit blijkbaar niet m. Poin
caré wijkt niet van zijn standpunt.
Het echéc te Londen is hem hoog
stens een aanmoediging geweest,
liiin onverzoenlijkheid nog, eens
sterker aan de wereld te toonen.
Zijn rede te Bar le Vuc, de tweede
jsedert eennige maanden in die
plaats, heeft opnieuw zijn onver
zettelijkheid .bewezen en voor de
zooveelste maal 'doen zien, wat
Puitschland heeft te verwachten,
indien Frankrijk van zijn voorbe
houden recht tot zelfstandig op
treden, gaat gebruik maken. De
„mark" £aat met verbijsterende ze
kerheid de „kroon" achterna en
)de „franc" vertoont duidelijk spo
ren een zelfden weg, zij het dan
ook in minder snel tempo, op te
paan; de binnenlandsche toestan-
tien in Duitschland verontrusten
een ieder, de invloed er van op
Frankrijk en geheel de wereld ver
vult de menschheid met redelijken
angst Poincaré alleen, verstaat, die
teekenen niet en gaat voort nog
Sterker de duimschroeven den
Overwonnene te willen aanleggen.
|Een moratorium waarover de be
slissing binnen enkele dagen zal
vallen, acht hii ongewenscht, als
nieuwe waarborgen niet jvordën
gegeven. Onafgebroken klinkt nog
Steeds ziin leuze: „Duitschland
fnocten zal betalen." Hij gelooft
niet in den goeden wil van ziin
vroegeren tegenstander, hii wijt
aan hem zelf de schuld van ziin
peconomischen ondergang. Het
yerdrag van Versailles heeft hii
een domheid genoemd; en toch
bouwt hii daarop ziin gansche
dwang jwftiek. Een beslissing!
door een „Internationale justitie
prijst hii in zijn jongste rede aan,
imaar te Londen verwierp hii het
voorstel om den volkerenbond uit
spraak te laten doen.
De verwachtingen van de door
hem geeischte garanties, stelt hii
niet hoog, hii is er van overtuigd
8at de Fransche schuldvordering
aardoor. binnen afzienbaren tiild
geen merkbare kwijting zal onder
vinden, en toch verzet hjj zich
tegen een moratorium, dat, indien
(iet niet reeds te laat is, eenigen
Steun kan geven.
Inconsequent opjal van punten,
hinkend bii, wij1 en op_ twee g^edach
ten, is hg alleen consequent*m ?iin
haat tegcren Duitschland en in ziin
niet te vervullen eischen. Hii
spreekt van de noodzakelijkheid
een wereld politiek te voeren
maar op hetzelfde oogenblik Iaat
hu Frankrijk een weg volgen, die
meer en meer afleidt van het Eu-
ropeesch belang. De vriendschap
met Engeland heeft hij, felle anti
pode van Lloyd George, een hevi
ge knauw toegebracht en hii. hoort
ie stemmen niet, die waarschu-
wend in het buitenland opgaan,
Pm zijn heillooze politiek te sta
ken. Hu luistert alleen naar de
Fransche persorganen, die, haast
3%
3H /o
vergoedt onderstaande rente:
Yoor Creditsaldi in Rekening-Courant
Deposito's onbepaald met 1 dag opzegging
een hall jaar vast, 4
een jaar vast4%
De Directie van het Bijkantoor Alkmaar,
MULDER BEEKMAN.
allen Regeeringsgezind, ouder ge
woonte meegaan met hem die de
macht in handen heeft.
Zirhebben gejuicht toen de veel
soepelere Briand heenging! en de
onwrikbare Poincarë verscheen
zii zullen opnieuw juichen als de
ze laatste plaats voor een ander
moet maken. Een eigen meening
hebben de meesten niet, zii zijn
nieuwsbladen in den ruimsten en
niet altijd besten zin van het
woord „Journaux d'information
et pas (i'opinion" gelijk 'de term
luidt. Poincaré, zelf publicist, moet
dit beter weten dan wie ook en
toch baseert hii op hun uitspra
ken de verzekering dat het .Fran
sche volk grootenoeels achter hem
staat. Wel kiezen velen ziin zijde
Een ieder weet wel, dat dc Fran
sehe soep nooit zoo heet wordt
gegeten als zii ter tafel wordt ge
bracht, (de kort naar haar in wer
king treden wederom opgeschorte
dwang maatregelen in den Elzas
toonen het opnieuw^ maar een ie
der weet ook dat Duitschland a_n
het einde is van zijn kunnen, zths
de geringste uitvoering van F,, .n-
care's plannen de genadesla® kan
zijn. Wat een ineenstorten van dit
machtige Rijk zou beduiden is
men zich hier niet bewust in krin
gen, waar de politieke lakens wor
den uitgedeeld of men wil 'de oio-
gen daarvoor liever sluiten.
Iedere stem die een ander ge
tuid Iaat hooren wordt voor anti
nationaal en Duitschgezind versie-
uit slecht begrepên eigen belangde verstokte leiders ech
bevredigt hen de gedachte dat
Duitschland en niet de eigen bur
ger de leege staatskas zal vullen,
maar mets is minder waar dan .dat
zjjn onbuigzame politiek het mee-
rendeel des volks, uit het hart zou
zijn gegrepen. Zoowel de uiterste
rechterzijde, hem in vele opzich
ten zeer na.,maar voor wie: Poiin
caré's buitciilaiidsclic politiek j«uk
niet ver genoeg' gaat, als de uiter
ste linkerzijde, die meer verwacht
van een vriendschappelijke hou
ding jegens Duitschland, staan te
genover dezen minister president.
Het lijdt geen twijfel of 'harde no
ten zal hii .in de eerstvolgende zit
tingen van het parlement te kra
ken hebben. Zeker door zün te
genstanders maar zelfs door zijp
vriender zal hem het vuur nauw
aan de schenen worden gelegd. Bii
zeer velen heeft hier de ovprtui-
gingl dat het ministerie Poincaré
zijn langsten tijd heeft gehad. Niet
openlijk maar heimelijk worden
reeds namen genoemd. Rapers op
de politieke kust zijn hier steeds
talrijk. Briand met ziin vrienden
staat reeds op den uitkijk; Cail-
Iaux hoe ongelooflijk het ook mo
ge klinken en hoe ongewenscht
zijn verschijnen ook zou zijn
wo'ixlt een kans gegeven en meer
deren koesteren het onbegrijpelij
ke verlangen, het uit den koers
gedwaalde Fransche schip van
Staat te mogen geleiden. Zoover
is het echter nog niet, nog zwaait
Poincaré zijn onbarmharligen soep
ter, is hii de leidende man van het
oogenblik. De dagen waarin wij
thans leyen, zijn uiterst kritiek en
zoowel in de omgeving van het
parlement als in die van het hotel
„Astoria", waar de commissie van
herstel is gevestigd, is men zich
hier van bewust. Men ontveinst
zich niet, dat sinds de ondertee-
kening van het onzalige verdrag
yan Versailles, geen oogenblik
zoo gewichtig js geweest als het
huidige.
ter bedenken dat het juist de ware
vrienden zijn, die de feiten durven
toonen, en bovenal, dat ook de po
litieke kruik zoolang te water gaat
tot 'hii barst. De schueren ziin
reeds merkbaar en wellicht eerder
dan zii zelf meenen, zal'de ontgoo-
einde van het jaar het geheele vraag
stuk van het herstel nog eens opge
nomen wordt, waarin Amerika zieh
ook mengen zal, te zamen met de lee-
De „Lokal Anz.'' meent, dat het
aannemen afhankelijk is van de ga
ranties die België voor het punctuee-
ie inlossen der schatkistwissels zal ver
langen. Aan te nemen is, dat Duitsch
land gemakkelijker met België dan
met Poincaré het eens zal worden.
De „Vorwarts" ziet in de directe
onderhandelingen met België een niet
te onderschatten voordeel. De „Frei-
heit" meent, dat de onzekere toestand
'blfjft bestaan.
Nadere bijzonderheden.
De voorzitter van de Oommissie v.
Herstel, Dubois, deelde aan vertegen
woordigers der pers mede, dat de Bel
gische gedelegeerde, die in het bijzon
der geïnteresseerd is bij de betalingen
in 1922, de wijze van betalingen door
schatkistbiljetten en degelijke waar
borgen heeft voorgesteld. Dubois
stond er op nader te verklaren, dat
het feitelijke betalingen geldt. België
zal bons gebruiken, welke het zal kun
nen verdisconteeren.
Dubois was van oordeel, dat het
Fransche standpunt een werkelijke
rust terweeg moet brengen.
De commissie van herstel heeft aan
de Kriegslastencommission een nota
gezonden over haar beslissingen in za
ke de kwestie van herstel.
Daar de commissie van herstel meen
de het door de Duitsehe regeering
voorgesteld uitstel niet te moeten toe
staan, heeft zij het niet voor aangewe
zen gehouden, om zich thans over de
door de Duitsehe regeering bedoelde
voorstellen uit te laten, die een strik
te uitvoering van de door de commis
sie van herstel voorgeschreven kolen-
en houtleveringen moeten verzekeren.
De commissie van herstel behoudt
cheling komen. zich alleen het recht voor om 'het in
Geen verontschuldiging1 zal dar, werking treden van die regelingen,
ie vinden, ziin in voorgewende pa pooals door du
bekendheid met de werkelijke to,.- vumgetódd, te eischen.
standen in Duitschland. De waar
schuwende alarmklok is genoeg
geslagen. Het failliet der Fransche
politiek zal te danken zijn aan ei
gen schuld, die het meeste plaagt;
des te heviger waar de redding
dan moeilijk zal zijn te vinden. Wil
zullen ons aan verdere voorspel
lingen die maar al te zeer voor de
hand liggen en alleen weinig hoop
vol zouden luiden, niet overge
ven, wü moeten afwachten wat de
komende weken zullen brengen.
Hoe ver is de wereld nog af van
den „heiligen weg" naar de vrede
hoe beweegt zii zich nog voort
op den lijdensweg, waarvan het
einde niet is te zien.
Poincaré heeft onlangs den „vo-
ié sacré, den heiligen oorlogswee
naar Verdun ingewijd, moge hii
tot heil van het dierbare Frank
rijk en van geheel Europa, den
eersten stap spoedig zetten op
den heiligen vredesweg, door Ro
me herhaaldelijk aangewezen en
de eenige die tot herstel der ver
dwaasde wereld kan voeren.
Parijs. 30 Augustus 1922.
Mr. P. v. S. i
Be bv?oratorium-kwestie.
De indruk in Duitschland.
De indruk, die het antwoord van de
commissie van herstel in Duitschland
gemaakt heeft, is in het algemeen de
ze: een tijdelijke oplossing om te voor
komen een breuk met Frankrijk. Mis
schien is het mogelijk, dat aan. het
In Parijs.
heeft de beslissing van de Commissie
van Herstel, een plotselinge ontspan
ning in alle kringen teweeggebracht.
Men gaf toe, dat per slot van reke
ning de Commissie van Herstel, ter
wijl zij de jure een moratorium wei
gert, het de facto toestaat, doch men
uitte de vrees, dat de Belgen, die vrij
gelaten zijn om van de waarborgen in
goud af te zien en den Duitschers nieu
we faciliteiten toe te staan, aldus een
latere afzonderlijke actie van Frank
rijk zouden kunnen belemmeren. Maar
daar de Commissie een precedent ge
schapen heeft in de afzonderlijke han
delingen tusschen België en Duitsch
land, zal dit precedent Frankrijk kun
nen dienen om afzonderlijk sommaties
tot Duitschland te richten en alleen
tegen Duitschland op te treden zonder
dat de geallieerden voortaan het recht
hebben het verwijten te doen.
De Britsche pers.
De Engelsohe bladen stellen vast,
da.t de zwartkijkers, die de laatste da
gen bezig waren het graf der Entente
te delven, opnieuw in het ongelijk zijn
gesteld. Nochtans wordt in het licht
gesteld, dat nog vele zware onderhan
delingen gevoerd moeten worden,
daar de resolutie der oommissie ver
scheidene punten ongeregeld laat,
met name hetvaststellen van den
aard der waarborgen. Bradbury, sprak
de hoop uit, dat andere middelen daar
voor zouden worden gevonden dan
storting van de veertien millioen pond
goudsterling, welke het effect zou heb
ben, dat de mark nog verder zou wor
den gedeprecieerd. Men wijst met nar
Poincaré, die zijn vaak herbaalden
eisch van productieve waarborgen liet
varen,
De Fransche pers.
De Fransche bladen zijn verdeeld in
hun oordeel. De „Éclair" meent, dat
Engeland Frankrijk heeft doen capita
leeren, en vreest dat het Fransche pres
tige ernstig getroffen is. De „Echo de
Paris" beveelt tier regeering aan, het
eerbiedigen van het verdrag met den
zorg voor de belangen der Fransche
onderdanen te vereenigen. De „Ma-
tin" wil hopen, dat een crisis zal wor
den vermeden. De „Gaulois" waar
deert vooral, dat het voortaan moge
lijk zal zijn afzonderlijk tegen Duitsch
land op te treden zonder het blok der
geallieerden te verbreken, daar de
Belgen zijn uitgenoodigd dit thans te
doen. De „Petit Parisien", ziet in de
beslissing der Oommissie een ware
verlichting en een moreele voldoening
voor Frankrijk, alsmede een ernstige
waarschuwing voor Duitschland.
De Fransche Ministerraad.
Poincaré heeft in den Franschen
ministerraad een uiteenzetting gege
ven van den huidigen staat der ver
schillende kwesties betreffende de bui
tenlandsche politiek. Daar de Com
missie van Herstel Duitschland het ge
vraagde moratorium niet heeft toege
staan, was de ministerraad van oor
deel, dat hfj voor het oogenblik slechts
acte van dit besluit nemen kan.
Getrouw aan bet door Poincaré te
Londen voorgestane denkbeeld be
sloot de Raad aan te dringen op het
zoo spoedig mogelijk bijeenroepen te
Londen van een conferentie, waartoe
alle geallieerden zouden worden op
geroepen om het geheele vraagstuk
der intergeallieerde schulden en dat
der schadevergoeding te bespreken.
De ministerraad stelde tevens den
tekst vast van het antwoord op de
nota van Balfour in zake de intergeal
lieerde schulden.
Bet standpunt van Bradbury.
as, tfv-w iJb Erjerelsehe
gedelegeerde in de -Commissie van
Herstel, Heeft den correspondent van
de „Times" te Parijs medegedeeld,
dat ofschoon de aanneming van het
Belgische voorstel in het belang is
van het Duitsehe crediet, hij aan een
onbewimpeld moratorium de voorkeur
zou hebben gegeven. Doch indien de
noodige schikkingen kunnen worden
getroffen, wordt alle hulp, die nood
zakelijk is voer dit jaar verleend.
HET ANTWOORD VAN POINCARÉ
OP DE NOTA VAN BALFOUR.
In een brief van Poincaré als ant
woord op de nota van Balfour van 1
Augustus betreffende de intergeallieer
de schulden wordt verklaard, dat Poin
caré de Engelsche meening deeltj dat
de definiljeve oplossing van het vraag
stuk der schadevergoedingen afhangt
van het verband er van met het vraag
stuk der intergeallieerde schulden.
Poincaré merkt op, dat de inter
geallieerde schulden niet met elkaar
kunnen gelijkgesteld worden. De eer
ste werden alle aangegaan in het be
lang der gemeenschappelijke zaak.
Voor de eerste maal in de geschie
denis hebben overwinnaars er van af
gezien om van de overwonnenen de
oorlogskosten te eischen. De eisch van
betaling der oorlogssehulden zou een
deel dezer lasten do^n vallen op die
geallieerde landen, die de grootste mi
litaire krachtsinspanning leverden en
den zwaarslen last op zich namen.
Aldus zou de bijzondere aard der in
tergeallieerde schulden de annuleering
er van rechtvaardigen, terwijl de scha
devergoedingsschulden betrekking heb
ben op opzettellijke, meerendipels nutte-
druk op de gewijzigde houding van iooze vernielingen en op pensioenen.
Ee ilui sas Hst sein
^(Naar een Engelsche vertelling).
Ik strijd met open vizier ik
waarschuw mijnen vijand voor den
aanval. Mijnheer Gear, nog eens,
neem u in acht!
Hij dreigde met de hand, die met
de zweep gewapend was, en daalde
toen den weg af. Ik hoorde hem on
der het heengaan zijn verwenschingen
tegen den wind en den regen uit
braken, die hem met volle laag in
zyn aangezicht zweepten.
Korten tijd er na volgde ik hem,
nog meer dan vroeger overtuigd, dat
hij een echte gek was.
tegen de helft van December was
net dak op het nieuwe kasteel van
Netüewood; het gebouw was vol
tooid, en de laai van den bouwniees
ter ten einde.
"JP^nwind was plotse-
0 vallet gaan liggen, het
vroor niet meer, en een zoele vochti
ge lucht verhaastte de vordering van
het werk.
De oude inwoners van Cumberland
beweerden, dat het hun niet geheug
de, ooit zulk zacht weder op zulke
scherpe koude te hebben zien volgen;
het was om zoo te zeggen lenteweder.
At de sneeuw op de bergtoppen smolt
weg, en de strook weiland aan weers
zijden van Nettlewood was reeds hel
der groen en frisch.
Mevrouw Zitman kwam weer dage
lijks de vorderingen in oogensehouw
nemen; haar bleek gelaat werd min-
Q6r teei, dö vroolijkheid en levenslust
zoo natuurlijk op haren leeftijd, sprak
weer uit elke beweging, zoodat zij in
opgewektheid en vatbaarheid voor al
le indrukken onweerstaanbaarder was
dan ooit.
Ik drong mij zeiven op, dat ik ver
heugd was over de aanstaande vol
tooiing mijner taak dat ik het
Kerstfeest met mijne moeder en mijne
zuster verlangde te vieren.
in dit eenzaam oord was de beko
ring stcTkcr, en do vijand werd mij
haast to machtig; ik dacht zielerust
et: kalmte weder te vinden in de druk
ko Londensche straten, die door de
buitenlieden als zoo gevaarlijk wor-'
den geacht. Ik zou, van mevrouw Zit
man verwijderd, weder tot het werke
lyk leven terugkeeren; en het zou mij
niet zoo heel moeilijk vallen, de liefde
te overwinnen, die zulk eenen om
mekeer bij mij te weeg had gebracht.
Mijn roman was op al te gevorder
den leeftijd begonnen, en was te
machtig om spoedig en zonder smart
overwonnen te worden. Mijne wan
hoop. toen het einde van mijn ver
blijf te Nettlewood naderde, had mij
voor zooveel zelfmisleiding moeten
waarschuwen misschien waar
schuwde zij. mij en toch sloot ik er de
oogen voor, en ijlde ik blindelings het
einde te gemoet.
Het einde naderde vóór de terug
komst van Herbert.
Het huis was voltooid; een nieuw
leger werklieden en schilders werkte
aan vier kamers, langs den zuidkant
gelegen, zoodat mevrouw Zitman, in
dien zij wilde, tenminste een gedeelte
van het huis kon bewonen.
De mèésterwerkman bleef verant
woordelijk voor het. inwendige van
het nieuwe gebouw; schilder en bc-
hangeiwerk behoorden niet tot mijne
verantwoordelijkheid. Er "bestond dan
ook voor mij geene reden langer te
Nettlewood te blijven.
Ik zegde aan vrouw Ray dat ik van
zin was de volgende week te ver
trekken. Wij bevonden ons in de ach
terkamer toen ik haar mijn besluit
bekend maakte.
De oude vrouw zat op hare gewone
plaats en hoorde de tijding met on
verschilligheid aan.
Letty Ray leundo met eenen arm
tegen den rug van haars moeders
stoel en zag mij doordringend, zelfs
bijna weemoedig aan.
Ik denk, mijnheer," zeide zij, dat
wfj u zullen missen; ik hoop dat gij
tevreden bij ons geweest zijt.
Zeer tevreden, zeide ik^alles was
goed, rein en tegen billijken prfjs. Ik
ben allerbest bediend geworden, en
dank u voor uwe goede zorg en voor
uwe vriendelijkheid, Letty.
Hoor eens, hoe geed hij de rol
van beschermer speelt, mompelde de
oude vrouw; het is bjjna eene kome
die!
Gij verlangt zeker lieen te gaan,
zeide Letty, terwijl zij een ongeduldi-
gen ruk aan den stoel van hare moe
der deed. Die ruk moest dienen om
de moeder het stilzwijgen le gebieden
Deze echter werd boos en noemde j
haar een brutaal stuk, dat hare moe-
der zoo durfde heen en weer schud- j
den.
Vrouw Ray vertoonde zieh allengs
in hare ware gedaante; mijn tijd werd
kort, er was niet veel voordeel meer
van mij te trekken. Zij bekommerde
zich volstrekt niet om mijne aanbeve
ling van haar huis.
Gij zult wel verlangen om te
huis en bij uwe moeder te zijn, mijn
heer Gear zeide zij, met eenen spot
lach, en wij ook zullen blij zijn, weer
onze vrijheid in de herberg te genie
ten. Ik ben niet bijzonder gesteld op
al dat vreemd gespuis, dat hier in den
omtrek rondloopt, en op allerlei uren
en allerlei weer en wind thuis komt;
soms als boosdoeners te midden
van den nacht. Al moeten wij ook met
allerlei slag van vol'k omgaan, het is
toch een troost, dat wij er eindelijk
eens van verlost zullen zijn.
Wanneer verlangt u vandaag'
uw middagmaal te nemen, mijnheer
Gear? vroeg Letty.
Zij verlangde eene andere wending
aan het gesprek te geven, en aan
het geschimp barer moeder een einde
te maken
Deze noodzakelijke schadevergoe
ding moet den voorrang hebben boven
iedere andere regelnig. Die voorschot
ten, die Frankrijk moest toestaan bij
gebreke aan Duitsehe betalingen voor
het herstel, heben het evenwicht in de
Fransche begrooting verstoord.
Poincaré maakt onderscheid tus
schen de Engelsche en de Amerikaan-
sche schuldvordering. Een deel der
sciiuld aan de V. S. vloeit voort uit
den aankoop van voorraden, die weer
ten bate van de Fransche schatkist
verkocht zijn. Wat het andere deel
betreft, stelt Frankrijk er prijs op zich
te herinneren, dat de V. S. tot den oor
log toetraden zonder rechtstreeksche
bedreiging van hun bestaan en slechts
voor de verdediging der beginselen,
die den grondslag der beschaving vor
men, terwijl Frankrijk en Engeland
streden ter beveiliging van do ooafhan-
kelijkneid. de eigendommen en de be
staansmiddelen hunner onderdanen.
{Wordt vervolgd.)
DE IERSCHE KWESTIE.
Aanvallen der rebellen.
In den nacht van Dinsdag en ook
Woensdag hebben hevige gevechten
plaata gevonden te Bantry, waarbij de
aanvoerder der rebellen benevens nog
vier andere opstandelingen werden ge
dood, terwijl van de zijde der Vrij-
staat-troepen een man werd gedood
en twee werden gewond. De aanval
werd afgeslagen, doch de rebellen con
centreeren zich thans om een nieu
wen aanval te beginnen.
DE NOOD IN OOSTENRIJK.
In de gisteren te Weenein gehouden
zitting van de commissie voor bui-
tenlandsche aangelegenhedefn brac'nt
bondskanselier dr. Seipel rapport uit
over de resultaten van zijn réizen naar
Praag, Berlijn en Verona.
Dr Seipel verklaarde van oordeel
te zijn, dat de actie van den Volken
bond groote kans van slagen heefl
en waarschijnlijk een spoedig resultaat
zal opleveren. Oostenrijk zou door een
economische aansluilpig bij een of
meer de rnaburige staten voor den
ondergang benoed kunnen blijven.
Te Praag werd niet alleen een poli
tieke waarborg, doch ook een plech
tige belofte inzake de eerbiediging van
Oostenrijks onafhankelijkheid gegeven.
Ook werd beloofd, dat men te Praag
wellicht zal deelnemen aan een finan
cieele actie.
Inmiddels zal men met de tot dusver
verleende voorloopige credieien nu e-
len toekomen. Een economische aan
sluiting bij Tsjecho-Slowakije zou
slechts codr een geleidelijk in te voe
ren organisatie van Ooslenrijksch cco-
Ik denk ten vijf ure, gaf ik* ten
antwoord.
Vrouw Ray staarde weer in het vuur.
Zonderlinge lieden die van tijd
tot tijd den grooten heer willen spe
len, zeide de oude vrouw.
Goeden morgen, mijnheer Gear,
zeide Letty, die mij wenkte om het
onderhoud af te breken, dat mijnen
lachlust had opgewekt.
Goeden morgen, zeide ik.
Wij hebben hier eens iemand ge
herbergd, zei vrouw Ray, iemand die
hier zijn fortuin had kunnen maken,
maar hij was een zot, die zijn eigen
hoofd volgde, waardoor hij zijn leven
lang - een arme duivel bleef. Hij luis
terde nooit naar goeden raad, en dat
was zijn ongeluk. Het was een dwaas,
de grootste zot van de wereld!
Ik was half weg in de gang, eer zij
gedaan had met spreken, maar het
oude wijf schreeuwde zoo hard, dat
mij geen enkel woord ontging. Letty
volgde mij naar buiten
(Wordt vervolgd):
