ONS BLAD"
feuilleton
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: KK
N.V. Alkmaarsch Warenhuis
BUITENLAND.
8e Mask m let gei; t
No* 584.
Zaterdag 23 September 1922.
14e Jaagrang
31
0 60 f hooger.
Zij, die zich met 1 October
■)p dit blad abonneeren, ont
vangen de tot dien datum
jersGtilinande nummers gratis
Brieven uit Duitschland.
Langestraat 24 RchSerstraat 49
£$0 Abonnementsprijs;
iper kwartaal voor Alkmaar
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
f 2.—
f 2 85
433
Advertentieprijs;
Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0.25; Reclara?
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voo-
uitbetaling per plaatsing f 0.60
AarTaile abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—, f 60,—, f 35,—, f 15,-J
tienheiligen-kerk", een in Franken- op zijn reis door deze streken nim
Berlijn, 15 Sept. 1922.
DOOR THURINGEN EN
BEIEREN.
Wanneer de vreemdeling' Saal-
feld in T'huringen bezoekt, een
stadje met ruimi 16000 inwoners,
dan vallen hem de kerken en ve
le torens op en herinneringen
aan een groot Katholiek verle-
deen. Het moet dus wel verbazen,
als „Herr Ober" van een der
hotels ter plaatse, gevraagd naar
de Roomsche Kerk, een beweging
maakt 'als b.v. in Obdam of Span
broek iemand zou maken, wien
de weg „gevraagd wondt naar de
Synagoge* Herr Ober riep een
kamermeisje ter hulp, dat
Roomsoh zou ziin. Veel meer dan
dat er zeven straatjes verder een
Roomsch kerkje stond, scheen ze
van haren Godsdienst niet te we
ten; van 15 Augustus had ze geen
beset, kon me ook niet zeggen,
hoe laat op Zon- en Feestdagen de
H. Mis gelezen of gezongen wordt
In een klein kerkje woonde ik op
dien dag de Hoogmis bii met nog
geen 50 kerkgangers. Gedurende
Üe reformatie heeft het janhag
svan edelen geestdrift bezield"
nier gemoord en kerken en kloos
ters vernield, als in die dagen ten
onzent, heldendaden, andermaal
'(Vereeuwigd (als zoodanig!),
op het papieren noodgeld der stad
Saalield.
f Hoe geheel anders alles, als men
tnkele kilometers verder de Bei-
ersche grens gepasseerd is. Daar
bloeit een warm' Katholiek leven;
langs de wegen hier en daar het
beeld van den gekruisigden Ver
losser en "de vriendelijke landbe
volking „groet u met een vroolijk
„Grüss üott".
.Was ons doel in Saalfeld, de
feeëriek duizendjarige grotten al
daar te bezoeken, het doel, dat ons
naar Lichtenfels in Beieren voer
de, was de wonderschoone Bede
vaartskerk der „Veertienheiligen".
Lichtenfels zélf is een onbeduidend
pud stadje. Troosteloos en verla
ten scheen het ons, als we er onze
entree deden bii stroomenden re-
yen, opgezwiept door heftige
Windvlagen. Op de natte hobbeli
ge keien van het marktplein, ston
den we en monsterden de benge
lende uithangborden, zoekende
naar een herberg. Door den wa
terval van een overloopende goot
heen gingen we ter informatie 'n
„Wirtschaft" binnen, annex slage
rij en bakkerij, zooals dat hier veel
samengaat. Het bleek, dat we het
aanbevolen hotel voorbijgezwom-
men waren. Ach zoo'n stadje bii
regen en wind
Den volgenden morgen lachte
ue zon en we begaven ons op
R«a Main-dal naar de
Bedevaartskerk. Aan den rechter
oever van den Main, hoog op een
rots staat daar in rustige pracht
als ,won Marchen umwoben"
het Oude Benedictijner-Klooster
„tsanz Aan deze zijde van de
rivier, op „ongeveer 6 K.M. afstand
inn Dichtenfels, troont op een
MJU meter hoogen heuvel de „Veer
land en ver daarbuiten zeer gelief
de bedevaartsplaats.
Het trotsche bouwwerk' van Bal-
tbasar Neumann, in schoonen ba-
rok-stijl, beheerscht met zijn twee
machtige torens hét Frankische
Main-tual, Inwendig is de kerk
van y oor name pradit; het ge
welf, rustend op marnieren zuilen,
is heerlijk beschilderd door den
Itabaanschen Meester Appiani: de
verkondiging van de Geboorte des
Heeren aan de herders. Altaren en
kansel in rococo—stijl zijn lomst-
werken van Feuchtmayr. Het „ge-
nadenaltaar", midden in de kerk,
die 10.000 menschen bevatten kan,
staat op.de plek der bovennatuur
lijke verschijningen, sedert 1445
steeds veel bezocht in 'tij
gemeenen nood en ook nu nog
steeds veel bezocht in 'tijden van al
ok
immer een toevluchtsoord voor
velen, die hulp en troost zoeken en
er dikwijls zelfs wonderlijk vinden!
Achter de kerk strekt zich het
klooster der Franciscanen uit. Een
vriendelijke pater leidde ons hier
rond en toonde ons de rijke bi
bliotheek, die vermaard is. Hoe
wel ze door vroegere plunderin
gen veel verloren heeft, bezit ze
toch nog bijna 6000 werken. Bii
het vernemen der geschiedenis van
dit genaden-oord, dacht ik aan het
weer opbloeiende „Runxputte" in
Noord-Holland, waar, naar ik har
telijk hoop hetzelfde moge bereikt
worden, wat hier bereikt is onder
zware beproevingen. Dit mag ten
voorbeeld gesteld worden. Ook
hier werd in den loop der eeuwen
meermalen verwoest wat opge
bouwd was. De eerste kapel, in
1448 gebouwd, werd in 1525 ge
durende den Boerenopstand ge
plunderd en in brand gestokenin
1543 verhief zich een nieuwe kapel
op de ruïnen. Tijdens den derngr
jarigen oorlog in het begin der ze
ventiende eeuw -Werd ook deze
verwoest 'door de Zweden. Vol
vertrouwen ging men weer aan
den opbouw. En in 1743 werd .de
eerste steen gelegd van de tegen
woordige kerk. Bij den opbouw
had men met zoovele moeilijkhe
den te kampen, dat ze eerst in
1772 kon worden ingewijd.
Maar wederom kwam1 een ramp
over haar: de secularisatie van
1803. De kerk werd van alles be
roofd en onteerd; veel werd. balda
dig vernietigd en de pelgrims
tochten werden tenslotte verbo
den. Maar met kinderlijk vertrou
wen en manmoedig bleef het ge-
loovige volk deze hem1 zoo
dierbare plaats bezoeken, dikwijls
bn nacht én langs geheime wegen.
Zelfs een ramp als in" 1835, toen de
kerk door den bliksem getroffen,
zwaar door het vuur gehavend
werd, kon het niet ontmoedigen
pe kerk werd gerestaureerd en
thans prijkt daar hoog jop den
groenen heuvef dit héérlijke bouw
werk, een monument van rotsvast
geloof en vertrouwen. Een wan
deling door het thans opgedroog
de Lichtenfels leverde niet veel op.
Het marktplein lag te blakeren iii
de brandende zon en was al even
verlaten als gisteren. Slechts een
hond en een paar kippen, die zich
blijkbaar vreeselijk verveelden^
slenterden er lusteloos rond. Ach
zoo'n stadje op .een heeten zomer-
schen middag
Het middagmaal in ons hotel
was van dien aard, dat we in 't
restaurant van het betrekkelijk
groote station een stevig dessert
namen. Een gastronoom zal zich
de stad uitgezien, een imposanten
indruk. Een bezoek aan deze ves
ting js Ioonend, zoowel om de
kunstschatten, die in het gerestau
reerde gedeelte getoond worden,
als om het panorama dat men
vandaar genieten kan.
Een goed hotel, een goedé ta
fel en matige prijzen deden ten
slotte het overige, om' met onver
deeld genoegen te kunnen terug
denken aan de schoone stad bii
herThuringer woud.
Ons bezoek aan Coburg1 was
evenwel maar een „Abstecher",
we moesten naar Würzburg, de
de oude 'Beiersahe stad aan den
Main, een stad, niet genoeg be
kend in Holland en toch zoo
waard, meer bekend te zijn, waar
om ik trachten wil, in een volgen
den brief wat belangstelling voor
baar te wekken.
H. IJ.
mer bevredigd voelen, tenzij hii
dan een Valuta-Hercules is ot een
Millionen-Mark-Gaukler. Het ging
er in 'de stationswachtkamer lustig
toe. Een vroolijk gezelschap aardi
ge bakvisdhjes voerden met bege
leiding van inondo-li n e-mu zi e k een
Beiersehen dans uit, onder vele
gilletjes en handgeklap, zooaïs dat
ehoort.
Een lokaaltje met uitsluitend Üer
de en vierde klas-wagens nam ons,
allen op. Men reist hier tegenwoor
dig meer verstandes-gemass dan
Stand esgemass. Het volgeladen
treintje bommelde lustig door het
verrukkelijke heuvelachtige land
schap, terwijl overal vroolijk ge
zang klonk. Niet het ontzettende
gelal, zooals we dat bij ons hoo-
ren van feestgangers in stad en
lande, neen, aardige wijzen, meer
stemmig en zuiver gezongen, altijd
Sevoelvol, soms heel mooi; dui-
elijk worden zingende de woor
den uitgesproken der veelal zoo
lieve TDiuitsdhe liedjes. Aan elk sta-
tiontje, waar ons treintje stopt,
vloog het jonge volkje uit de wa-
§ens om te drinken en te stoeien.
n als dan de zwaargebaarde oude
conducteur met zijn fluitje het sein
gaf voor ^instappen", werd daar
maar weinig acht op gegeven. Hii
moest zijn passagiert]es telkens
letterlijk de wagens indrijven,
Toen m Creidlitz de laatste kleu
ters waren ingestegen, riep een
hunner den conducteur toe, dat
zijn broertje nog .ergens om een
hoekje stond en toch ook mee
moest, waarop de spoorman met
een streng .gezicht 't ventje ging
halen en in den wagen tilde.
Overat langs den weg werd ons
treintje levendig .toegejuicht, wat
door de passagiers, groot en
kiem, uitbundig beantwoord werd.
Zoo bracht .ons treintje ons, na
een ritje van ongeveer driekwar
tier in Coburg, de hoofdstad van
hef 'voormalige Hertogdom', En
zoo loopt dat treintje alle dagen
dien weg .en iuichen landbevol
king en passagiers elkaar dagelijks
toe en zingen hun aardige liedjes.
Coburg, een stad met nauwelijks
240UUinwoners maakt in de bui-
tenwijken een zeer voornamen in
druk, wat ze dankt aan haar ver
leden als hoofdstad van het Her
togdom Saksen-Co'biurg-öotha en
vooral als residentie van den her
tog, dié de stad deze eer schonk in
afwisseling met .Gofha. Daar
wordt wel dikwijls gelachen om de
vele vorsten, die vroeger in
Duitschland hunne staatjes hadden
men kan echter niet ontkennen,
dat ze veel schoons tot stand
brachten tot nut en genoegen der
bevolking die têvreden was met
dien staat van zaken, ja dezen mis
sChien in verrassende meerderheid
terugverlangt, zij het dan met en
kele wijzigingen. De- binnenstad
met een mooi oud marktplein
maakt een prettigen indruk. Hoe
wel Coburg overwegend protes
tant is, dragen nog .vele oude par
ticuliere zoowel als publieke ge
bouwen in hunne gevels goed
verzorgde heiligenbeelden, vooral
der H. Maagd. Fraaie parken en
een heuvelachtige omgeving ma
ken mede deze stad tot een aan
gename woonplaats. Bezit de stad
een mooi oud Raadhuis, schoone
kerken en vorstelijke paleizen,
haar trots is de vesting „Coburg",
waaraan ze haar naam ontleent
Gelegen op den top .van een hoo-
gen heuvel, maakt dé vesting van Klein-Azië te handhaven, totdat de vre
De Ludolphifabrieken hebben ge
durende het seizoen 1922'23 de
alleenverkoop yan hare origineele
petroleumkachels opgedragen aan de
DE CRISIS IN HET OOSTEN.
Bemiddeling van den Volkenbond?
Uit Genève wordt bericht, dat de
Kemalistische vertegenwoordigers te
Rome en te Genève mededeelen dat de
regeoring te Angora bereid is, de be
middeling van den Volkenbond te aan
vaarden.
De houding van Amerika.
Na een Kabinetszitting werd offici
eel medegedeeld, dat de Vereenigde
Staten niet zullen deelnemen aan een
actie der Geallieerden tegen de Tur
ken te Konstantinopel of ten aanzien
van de Dardanelles
Bet doodvonnis van Kemai Pasja.
De „Morningpost" verneemt uit Kon
stantinopel dat de Turksche bewoners
aan den Sultan en den Sjeik-ul-Islam
een memorie hebben overhandigd, ver
zoekend om onmiddellijke vernieti
ging van het doodvonnis, twee-en-half
jaar geledon over Kemal uitgesproken
Een conferentie te Moedania.
De correspondent van de „Daily
Mail" te Konstantinopel meldt, dat Ke
mal mededeelde, dat hij zijn legers
slechts eenige dagen kon ophouden,
op voorwaarde dat terstond een confe
rentie te Moedania zal worden gehou
den en dat Konstantinopel en Oost-
Thracië aan de Turken wordt afge
staan.
Hulp der Sovjets.
Gemeld wordt, dat de Sovjetregce-
ring groote hoeveelheden wapens in
Italië koopt, ook pantserauto's en ma
chinegeweren. Geloofd wordt, dat de
Bolsjewisten ten doel hebben den Ke-
malisten hun actie te vergemakkelij
ken.
De houding der Kemalisten.
Een draadloos bericht uit Annapolis
meldt dat Moestafa Kemal thans in
zijn regeering tegenover twee partijen
staat: de eene, de oorlogszuchtige, die
de onverwijlde bezetting van Thracië
eischt, en de andere, de pacifistische,
die geneigd is de huidige positie in
desconferentia de vredesvoorwaarden
vaststelt.
Naar men gelooft steunt Kemal de
pacifistische leden der regeering, en
ral hij in staat zijn het leger in be
dwang te houden.
Reuter meldt uit Konstantinopel dat
men in Kemalistische kringen den toe
stand pessimistisch inziet.
Gemeld wordt dat er een ernstige
toestand zal ontstaan, tenzij er binnen
acht en veertig uur toezeggingen wor
den gedaan.
Poincaré en Curzon.
De houding der Engelsche regeering
doet te Parijs het verloop van de on
derhandelingen tusschen Poincaré en
Curzon, minder optimistisch inzien dan
eerst.
Men laakt algemeen het besluit, dat
Engeland schijnt te hebben genomen
om zijn troepen te Tsjanak te hand
haven en zelfs te versterken omdat
men vreest, dat dit op den duur een
botsing tusschen de Engelsehen en de
Turken onvermijdelijk zal maken, en
dat de oorlogsverwikkelingen, die hier
uit kunnen voortvloeien, niet zijn te
overzien.
Ofschoon men te Parijs nu niet ge
neigd schijnt de Turken geheel hun
zin te geven, acht men het toch billijk
dat hun na hun overwinning heel an
dere voorwaarden worden aangeboden
dan in Maart van dit jaar. De houding
van Engeland dat maar blijft vragen,
dat Frankrijk bij de Turken op mati
ging zal aandringen, terwijl het zelf
niets doet om een in haar gevolgen
zoo gevaarlijke botsing te vermijden,
wordt als onlogisch beschouwd.
Ferid Bey, de vertegenwoordiger
der regeering van Angora te Parijs,
heeft verklaard dat Turkije door het
verdrag met Rusland zich heeft ver
bonden de deelneming van dit land
aan de regeling van het probleem der
zeeëngten te vragen. Volgens den
Turkschen diplomaat zou men echter
twee conferenties kunnen houden: een
algemeene, waarbij de vrede tusschen
Turkije en de mogendheden wordt her
steld, en waarbij Rusland niets te ma
ken heeft, en een andere, speciaal tot
regeling van de doorvaart, waaraan al
le oeverstaten van de Zwarte Zee zou
den moeten deelnemen.
De tweede dag der conferentie over
het Oosten bracht een belangrijke toe
nadering tusschen het standpunt van
Frankrijk en Italië eenerzijds en dat
van Engeland anderzijds. Havae kreeg
na afloop der bijeenkomst in geallieer
de kringen den indruk, dat de onder
handelingen een gunstig verloop had
den en reeds heden tot een resultaat
konden leiden. Van Fransche en Ita-
liaansche zijde zou men het doelmatig
achten om aan de Turken bij de oproe
ping voor de conferentie verzekerin
gen te geven in zake hun territoriale
aanspraken, terwijl Curzon zou willen
dat de wijzigingen van het verdrag
van Sèvres eerst zouden worden gefor
muleerd tijdens de vredesonderhande
lingen. Dientengevolge zal de confe
rentie moeten beslissen of de geallieer
den een collectieve nota tot de Turken
zullen richten of een afzonderlijke no
ta van elke mogendheid, waarin haar
zienswijze wordt uiteengezet.
Uit Rome wordt medegedeeld, dat
Italië over het verloop der onderhan
delingen te Parijs tevreden is. Het
wordt als een Italiaanseh succes be
schouwd, dat Italië, tegen den oor-
spronkelijken wil van Lord Curzon,
aan de besprekingen deel nam. Enge-
land's toestemming tot de bijeenroe
ping van een Oostersehe conferentie
geldt als een overwinning van het Ita
liaansch-Fransche standpunt.
Italië zal een stad in Zuid-Italië
voorstellen als plaats van conferentie.
Het Britsche standpunt.
Reuter verneemt, dat de Britsche re
geering niet den wensch koestert op
eenigerlei wijze vijandelijkheden te
verhaasten. Als er oorlog komt, dan
zal deze zijn verhaast door een daad
der Kemalistische troepen. Ten opzich
te van de misvatting nopens hetgeen
Britannië wil, wordt verklaard dat
Britannië niets voor zichzelf nastreeft
het volgt geen kortzichtige politiek op
eigen houtje en evenmin een politiek,
gegrond op eigenliefde. Dergelijke
overwegingen zijn niet aan de orde.
Zijn hoogste belang, waarvan geen
wijziging kan worden in overweging
genomen, is een doeltreffende neutral!
seering der zeeëngten en een volledige
waarborg voor vrije vaart voor alle
landen onder de auspiciën van den
Volkenbond of eenige andere doeltref
fende internationale organisatie.
Alle andere zaken, waarom het gaat
worden omschreven als van onderge
schikten aard en vatbaar voor vreed
zame regeling tusschen Turkije .en de
meer rechtstreeks er bij betrokken sta
ten.
De toestand zeer ernstig.
In een telegram van den secretaris
der apostolische delegatie te Konstan
tinopel aan het Vaticaan wordt de
toestand als zeer ernstig omschreven.
Zeeverkeer gestaakt.
Volgens een telegram uit Konstanti
nopel aan de „Associted Press" te
New-York is het zeeverkeer tusschen,
Konstantinopel en de havens van de
Zwarte Zee, de zee van Marmora er
den Bosporus gestaakt.
Een offensief tegen Konstanti
nopel?
De Kemalisten hebben nog geen
openlijke daad van vijandschap ge
pleegd aan de grens van Tsjanak, of
schoon hun aantal snel toeneemt. Uit
betrouwbare bron wordt gemeld, dat
er een ernstiger concentratie plaats
heeft te Ismidt, waarheen Moestafa
persoonlijk op weg is. Er schijnt grond
te zijn om te gelooven, dat Konstanti
nopel eerder hun doelwit ie dan Tsja
nak.
Ezine bezet?
Het heet, dat de Kemalisten de stad
Ezine aan de Aziatische zijde der Dar
danellen even buiten de neutrale
zone bezet hebben en zware Skoda
batterijen in stelling brengen.
De Russische Zwarte Zeevloot.
Uit Petersburg wordt bericht, dat de
Russische Zwarte Zeevloot in de rich
ting van Konstantinopel in zee is ge
gaan. In alle Zwarte Zee-havens
heerscht groote bedrijvigheid.
ÜE IERSCHE KWESTIE.
Een republikeinsch DaiUAd
gesneuveld.
In een gevecht in het berggebied
van het graafschap Sligo is het tegen
het Iersohe verdrag geporteerde Dail-
lid Devins met vijf andere rebellen ge
sneuveld. Een nationalist werd gedood
Een vrouwelijk admiraal".
Een poging om mrs. Laverton, die
te Ulster bekend staat als de „vrouwe
lijke admiraal", te ontvoeren, is mis
lukt. Bij de operaties der Vrijstaters
tegen Pettigo heeft deze moedige
vrouw zich een zekere reputatie ver
worven doordat zij de Britsche troe
pen met haar jacht, in aanzienlijke
mate heeft bijgestaan. Den laatsten
tijd bemerkte zij, dat zij werd gevolgd
door twee verdacht uitziende mannen,
die zij voor Sinn Feiners hield, die
zich ook ophielden in de buurt van
haar jacht, waar mrs. Lowerton ge
woonlijk vertoeft en dat in de Lough
Erne ligt. Op een plek nu in de nabij
heid van Lenaghau zag zij een auto le
dig op het midden van den weg staan
Zij trok onmiddellijk haar revolver.
(Naar een Engelsche vertelling).
66.
Hij krulde zijne lip, terwijl bij dit
zeide.
Nu zo,u het verhaal komen van de
oneerlijke voorkeur mijner teekening
boven die van Esperans. Ik mocht het
niet verkorten door dg bekentenis, dal
ik reeds met al de bijzonderheden was
bekend gemaakt.
Er waren drie plarmen ingezon
den,-dus vervolgde hij; twee daarvan
waren boven het middelmatige, een
was het werk van een geniaal kunste
naar. Mevrouw Zitman koos dit laat
ste plan, dat Esperans geteekend was;
ot miine oogen om persoonlijke
®n stemde, na de zaak twee
maanden m overweging te hebben ge
nomen, voor uwe teekening.
néT?,, waren dio redenen?
iwmr- 'herhaalde hij
ik heb u altijd voor zulk, be
daard man aangezien, dat ik dacht dat
men u te huis dikwerf met den bij
naam van „Geduldige Gear" zou heb
ben vereerd.
Ik verontschuldigde mij, dat ik hem
de rede was gevallen.
buiten w be^en' dat 'k m deze zaak
heb S? WMzorgen genomen
eea'cht het t f1 mi'i verplicht heb
geacht het_ karakter der beide perso-
zuster°PenW1dtWei'kd?- keuzo Sr
zuster en die van mü eevallen
nauwkeurig te bestudeeren. lli wendde
daarom voor, dat de zaken mij naa?
Londen riepen, maar het doel mijner
reis was, inlichtingen te nemen óver
Esperans en over u. Gij hadt ons al-
»een uwe naamletters opgegeven -
eene voorzorg van uwen broeder in
Rewton street mijn vader was ad-
vokaat, en had in vroegere jaren za
ken voor uwen broeder gedaan zoodat
ik u weldra kendé. Ik ontdekte spoe
dig, dat gij een arme klerk waart, op
het kantoor van een bouwmeester,
blijkbaar een geduldige zwoeger, zon
der de minste eerzucht. Esperans had
zijn echte naam en adres in een verze-
gelden brief opgegeven, welken ik ge
opend en terug verzegeld had, eer ik
Nettlewood verliet. Dit ergert u, voer
hij voort, toen hij zag, dat ik onwille
keurig terugdeinsde, maar het was
het eenige middel dat mij ten dienste
stond, om dit geheimzinnig genie op
te sporen, en er stond te veel op het
spel om aan overdreven kieschheid toe
te geven. Ik geraakte eindelijk op het
spoor van Esperans en bevond, dat hij
een uitsteken begaafd, jong. schran
der, en buitengewoon schoon man was
op wie mijne romaneske zuster onmid
dellijk verliefd zou zijn geraakt.
Ik wil dergelijke taal niet hoe
ren! riep ik uit.
Vergeef mij, maar zij is roma
nesk, zeide hij en zij zou dien man be
mind hebben. God gave dat het ge
beurd ware? voegde hij er bitter bij,
want door u te Nettlewood te roepen,
beging ik een grooten mistap. Die ver
vloekte overdrevene voorzichtigheid
heeft mij altijd schade toegebracht,
riep hij op heftigen toon uit. Ik meeD-
de, ^dat ik ten minste van u voor Ma
ry Zitman niets te vreezen had gij
waart bedaard, bescheiden, zelfs verle
gen van aard. Gij waart sedert jaren
aan een armmoedig leven gewoon, en
bezat de middelen niet om eene vrou\v
te onderhouden. Ik hield u twee maan
den lang van verre in het ooav en
sloeg uw handelwijze nauwkeurig gar
de. Ik maakte kennis met de familie,
waar uwe zuster lessen gaf, en door
haar leerde ik de eigenaardigheden
van uw karakter nog beter kennen. Ik
bestudeerde u langzaam en zorgvuldig
door haar, en weer bracht overdreve
ne voorzorg mij op een dwaalspoor:
ik verliefde op uwe zuster Ellen.
Op een dwaalspoor! dat meent
gij zeker niet, mijnheer Vaughan.
Hoe kan ik het met het tegen
woordige anders beschouwen? ant
woordde hij lastig.
Uwe voorzichtigheid leidde u tot
geluk. Gij hebt de liefde van een der
edelste, liefhebbenste harten ter we
reld gewonnen.
Ik beklaag mij niet, zeide hij koel
vergunt gij mij te eindigen?
Ik knikte toestemmend.
Ik verborg zooveel mogelijk den
dwazen hartstocht dien ik zoo eens
klaps voor haar had opgevat. Ik keer
de naar Nettlewood terug en had de
bekentenis dier liefde nog niet afge
legd. Ik had zelfs toen stellig voorge
nomen tenzij ik volkomen overtuigd
was van het onwankelbaar besluit mij
ner zuster, om ongehuwd te blijven,
geene bruid in huis te brengen om
haar tot een armoedig bestaan te ver-
oordeelen; maar ik vroeg Ellen ten hu
welijk, toen ik de zekerheid van Me
vrouw Zitman's eigene lippen had be
komen, dat zij niet meer in den echt
treden zou. Zoolang ik daarover nog
in twijfel verkeerde, begaf ik mij meer
maals naar Londen, en fladderde om
de vlam heen, die mij zoo aantrok,
maar waaraan ik mij, gesterkt door
mijn onwankelbaar besluit, niet brand
de. Het is wel mogelijk, dat onze ge-
heele familie aan vlagen van krank
zinnigheid onderhevig is, want mijne
liefde voor haar was als het ware een
ontembare razernij. Zij bespeurde dit
dan ook weldra, niettegenstaande ik
het ijs tusschen ons niet door gloeien
de liefdebetuigen verbrak. Hare weer
galooze schoonheid bracht mijn hoofd
op hol, maar vervoerde mij niet tot
eene daad die ik voor dwaas aanzag.
Toen mijne zuster eindelijk in eenen
aanval van opgewondenheid, waar
aan zij somwijlen onderhevig is, zwoer
ter wille van mij ongehuwd te zullen
blijven, was ik dwaas genoeg haar te
gelooven, en bood ik uwe zuster mij
ne hand aan. Wij beminden elkander
sedert lang, en er bestond dus hoege
naamd geene reden tot een langdurig
wachten met ons huwelijk. Kortom wij
trouwden.
En dit met eene geheimhouding
die mij nog altijd onverklaarbaar blijft
Ik vreesde, dat mijn voorbeeld
Mary zou aanlokken eveneens te doen
ja zelfs, want zij is eene zonderlin
ge vrouw dat mijn huwelijk haaF
zou mishagen. Ik werd door zaken in
Londen teruggehouden, en wilde haar
liefst de tijding persoonlijk meedeelen
Maar toen gij u naar Londen begaaft,
keerde ik onmiddellijk terug. Ik ver
beeldde mij dat ik Mary eenen dienst
zou bewijzen, en u van eene begooehe
ling zou genezen die onvermijdelijk
ons aller ondergang na zich moest sle
pen, als ik in Nettlewood teruggekeerd
eenige dagen besteedde om mijne zus
ter door kalme redeneering tot rede te
brengen, en zoodoende, haar eigen toe
komstig geluk te redden. Ziedaar de.
rondborstige bekentenis van mijne ge
heime daden. Laakt gij mij u?
De bekentenis was oprecht, maar ik
was niet gerustgesteld.
Het was een gerekte, omstandige op
heidering, doch die mij niet voldeed,
{Wórdt ycrvolgdj
