VOOR DE
1
DE SCHULDIGE
u*
Uit den Moppentrommel.
as
ore
t
<u
"5 B U)
a
r~i
I u°
6§|
CL>S
fcw
OD
<X>
CO
SeaafT
&§*s
Sjf.SAg
3 c h a
4) e> g
Q 3» «L 4,
Clfc
d> cs> E
fe J*
.a -o
?ScS«"
C5
:s»;3
J
a e e
so
E o
7 J
■C S
4»
*K.
Qi
w>*0
.2 o
S3
p o
"b 06
*1
sï c
2i
3 c
0)
2§
8 I
§1
E
V 9
ja .g
GO 3
.S>S-3
Ss i
"q ir
§S
-of"?
•si a
S
as
t; 5* c
I O e -
5 2
c a Q. a u
C C t- QC
j* 3 0> ^5
ff JS -8
3"ö
O 3
2
- %53^
g I I
8.B«-||
Si, K
a-jjfefcgo^c
&1 i°.£ i
,t S sS-S Si
^"Y
|i
t- _e
ssj T
»cs to
p. is
8 n-3
B"
uj a
1!
J t
Fs
g8
I «3
13 0
3"
3
Q -3
is
S'q-S
Q sl
Q D. V o
X V °-
O
o3
"0 «0 4J
•§s M
is s».5
M H
t-
w»
•g.2
25 a
•3
■o-S
a .3
g a
33
3
ja a.
-a 5
c -5
a"l
la».'
I 0 *3
1-a
r 50 a
*3
FWsp
ïMlis-sla»
PiaS
■s^lS^SBg
51 8.3.1s
M
3 'S
0-^-8
èi
-a 2
N w. t:
3§fe|g«;
S1
5 SfS-3
U 73 "3 o2
§3'Ér-
a's
!12
„Nu." antwoordde haar echtgenoot
„dat is een uitstekend idee
Maar kapitein Allerdyce schudde 't
boofd-
Ik heb helaas, zeer dringende
zaken," zei hij .en hoe jammer
ook. ik moet met den nachttre n ver
der Het spijt mij zeer, Marie Ik zou
mij gaarne naar ie wensch gevoegd
hebben
„Kom dan ten minste met ons dinee
ren." zei Stephonovitch. ,,u kunt dan
nog heel best den nachttrein krijgen
Ik zal ie zeif naar Malingsburg terug
brengen Zoo is het in orde hè Dat zal
je toch met weigeren."
Allerdyce aarze.de Ik mag dien
trein niet missen sprak hij langzaam.
De Rus glimlachte „Jelui bent ook
zuiD* gewichtige personages." zei
hij, „jelui gezanten van den koning
ran Engeland Maar je moet Marie
niet teleurstellen. Ze is ziek geweest.
Ze is nog niet geheel hersteld en zieken,
dat weet je, moeten gehoorzaamd
worden. Kom ten minste voor een
kort poosje We dineeren om acht
uur. dan een praatje, een sigaret en
ils je er dan nog op staat, breng ik je
vlug naar Malingsbrug. Wat denk je
daarvan
„ja. jack." zei Marie Stephonovitch
met zachte stem. „Je moest het maar
doen. We zullen je om zeven uur la
ten halen De bedienden van het ho
tel brengen je bagage aan den trein
tn Michaël, zorgt dat je niet te laat
komt"
Aldus werd besloten Jack Allerdyce,
die op den nachttrein moest wach
ten. was niet ongenegen de uren die
hem nog overbleven, door te brengen
hi gezelschap van zijn bekoorlijke nicht
sn haar echtgenoot. Hij was werkelijk
blij geweest haar weer te zien Ze had
den in hum jonge jaren veel met elkaar
omgegaan jen aangtname dagen gesle
ten De klok v»n achten vond dan
ook een vroplijk trio aan het diner in
de eetzaal van Stephonovitch'® wo
iling te Planatska vereenigd
Toch vond Allerdyce in Michaël
Stephonovitch iets dat zijn kritisch
oog niet beviel. Het was iets onbe
stemds en zeer moeilijk aan te duiden,
maar het trof hem telkens weer. hoe
veel moeite hij ook deed om de iet
wat ruwe vriendelijkheid van den an
der te beantwoorden. Wat Mane be
treft, die was nog geheel dezelfde, nog
even sympathiek als voorheen.
Het verwonderde hem alleen, dat
zij zulk een plompen onbehouwen man
bad kun'ndn trouwen. Hij vroeg zich
ei of Stephonovitch een goed echtge
noot voor haar was, of hij de gehecht
heid verdiende, die uit haar stem
sprak telkens als zij het woord tot
hem richtte.
Onmiddellijk na het diner nam Marie
Stephonovitch. die werkelijk nog
niet geheel hersteld was, hartelijk af-
'tc'neid van haar neef en ging naar haar
kamer.
.^aat het niet te laat worden,
Zei ze nog tot haar man. „Het ts nog
zen neele reis naar Malingsburg en dan
de slechte wegen."
„Neen, neen." zei Stephonovitch.
^Een sigaretje en dan gaan wij."
„De gast is gewoonlijk zeer dank-
oaarzei Allerdyce lachend, terwij)
jffi de gastvrouw uitgeleide deed,
vooral wanneer het er om te doen ls
den trein niet te missen."
et was met meer dan een half uur
tater, dat Marie Stephonovitch. voor
net vuur in haar slaapkamer gezeten,
ontdekte, dat zij in de zaal een los
Stuk papier had laten liggen, waarop
JacK. Allerdyce zijn adres had ge-
jr oeld.
et was bijna zeker, dat een of an-
jer° ëverige bediende het den volgende
pr-T-en zou opruimen of verbranden.
I-'nar kamenier was beneden en zij
toni het hard voor zulk een kleinig
heid te schellen Ze opende de deur
in luisterde zorgvuldig. Alles was stil.
ilichaël en Jack Allerdyce waren reeds
tertrokken Ze ging stil naar beneden
n de deur der eetzaal openende, trad
ij binnen.
Tot haar verrassias» vond M het var-
trek niet ledig Bij de tafel rat In een
ongemakkelijke houding m i het hoofd'
voorover gebogen haar neei Jack
Allerdyce Zijn gelaat was bleek,
zijn ademhaling moeilijk en onregel
matig Tusschen de vingers van de lin
kerhand. die op de taiel lag uitgestrekt,
hield hij een halt verbrande sigaret
Een tijdlang stond de verschrikte
vrouw in de open deur starend op de
beweginglooze gedaante bij de tafel
Toen hernam Marie Stephonovitch
haar zelfbeheersching en trad naderbij.
Na een onderzoekenden blik over de
tafel greep zij naar een open doos met
sigiretten nam er behoedzaam een uit
en bracht die aan den neus Na een
oogenblik schoot zij de doos weg en
verliet, m"t de sigarette nog tusschen
de vingers het vertrek.
Aan de overzijde van den ruimen
corridor lag de rookkamer, waar graai
Stephonovitch gewoonlijk zat wanneer
hij alleen was Zooals zij verwachtte
was hij daar nu ook Hij sprong ver
schrikt op toen zij zpo onverwacht bin
nenkwam en wierp haastig een courant
over eenige_ papieren op zijn bureau.
„Ben jij het Wat doe je hie Marie?
Ik dacht, dat je rustig sliep."
„Ik ben gekomen. Michaël," sprak
ze met haar zachte stem, „om te zien
wat je voor papieren onder die courant
hebt
Een oogenblik staarde hij haar als
wezenloos aan Toen wendde hij zich
weer naar de taiel.
„Ben je krankzinnig," vroeg hij.
„Die courant Wat meen je Ga
asjeblieft naar je kamer, Marie, en
laat mij rustig schrijven
„En mijn neef," vroeg zij. „O. ik be
grijp je al Je bent heelemaal niet ge
gaan. Ivan heeft hem naar het station
gebracht 1"
Hij antwoordde niet. Ze was blij on
danks den droevigen ernst der zaak
dat hij zich niet tot een leugen verne
derde.
„ik vroeg je, Marie," begon hij weer,
„dat )e naar je kamer zou gaan. Ik
heb het zeer druk en wensch alleen
te zijn Hij keerde zich van haar af,
greep een pen en doopte dien in den
inktkoker die op zijn lessenaar stond
„Dus dan ls het waar Michaël,"
vervolgde zij kalm, „dat je tot dat
geheime genootschap behoort, waar
van Dimitro Pikowski een der leden
Is. Jij, een man van adel die zich moest'
scharen om den troon van den Tsaar
om dien te steunen, jij neemt deel in
geheime complotten tegen hem. Dief
stal en bedrog zijn naar ik veronder
stel, niets voor de leden van uw roem
ruchtige broederschap."
„Stil Marie, om 's hemels wil
„Neen, ik zal niet stil zijn Het is
niets anders dan diefstal en eerloosheid.
Maar het is hard, dat je een man tot je
offer kiest, die mijn neef en je gast is.
Neen, kijk mij zoo maar niet aan. Ik
heb mijn neef gevonden vergiftigd
en bedwelmd en door jou.
Daarvoor kan maar één motief zijn.
Hij is met een zending van den ko
ning van Engeland op weg naar St.
Petersburg Kan je loochenen dat
de brieven die op het oogenblik op je
lessenaar liggen, daar onder die courant
depêches zijn, die hij moet overbren
gen Ik vraag je, Michaël. dit te ont
kennen."
Hij keerde zich verstoord tot haar.
„Misschien wil Je mij aanklagen,"
bromde hij.
„Denk er echter om. dat je mijn
vrouw bent.Siberië voor den man is dik
wijls ook Siberië voor de vrouw."
Daax schoot haar een gedachte
door het hoofd.
„Wist je, dat hij te Malingsburg was
in het hotel St. Nicolaas," vroeg zij.
geen notitie nemende van zijn boos
heid. „Wist je dat, Michaël, toen Ie mii
meenam daarheen
„Ja."
„Dan doorzie ik het geheele complot.
Ik moest het middel zijn tot zijn onder
gang. O, Michaël
Graaf Stephonovitch keek een wei
nig verlegen. „Het was de eenige weg,
bromde hij, „om het doel te bereiken,
zonder argwaan te wekken. Allerdyce
is zoo bezorgd. Hij meent overal val
strikken te sian"
„Dus." sprak ze scherp „was rk
het lokaas, omdat hij mijn neef was
en mij vertrouwde.
Een vraag slechts. Michaël. Heb je
de brieven geopend
„Neen. maar dat doet niets ter zake.
Ik moet ze dadelijk openmaken We
hebben veel moeite en kosten aange
wend om ze in handen te krijgen."
„Michaël. luister eens naar mij." 't
ls nog niet te laat. Zie af van het mis
dadig bedrijf, zoolang het nog tijd is."
„Stil. Je bent krankzinnig."
„Neen, niet ik. maar jij zelf bent
krankzinnig Je bent vergeet dat je
een man bent. een edelman. Maar ik
zal dit niet gedoogen. Zoo zeker.
Michaël, als je hedennacht je gast be
roofd hebt, zoo zeker is het, dat ik.
hoezeer ik je nog liefheb, aan heel de
wereld bekend zal maken wat je ge
daan hebt."
„Neen Bij den hemel, dat zal je
nietZijn oogen schoten vuur uit
een vaalbleek gelaat.
„Dat zal ik wel. Je kent mij en weet
dat ik een wil heb Je hebt de keuze
wil je een eerlijk man zijn, eer, edel
man oi wii je je met schande over a
den zien Als je je voornemen uit
voert en mij dwingt mijn woord ge
stand te doen ach, Michaël. wat
zal je er mee winnen Achting
Dankbaarheid Ach, die arme Jack I"
„Ha," stoof hij op. „Met je neef
heb je dus medelijden En wil je mij
dit aandoen
„Ja, Michaël, dat wil ik. Zelfs jou
zal ik zoo noodig opofferen om de mis
daad te beletten, die hier gepleegd
gaat worden. Heb ik ooit mij l woord ge
broken
Een doodsche stilte heerschte ln het
vertrek. Na een blik naar de pendule
op den schoorsteenmantel kwam zij
vlak bij hem; lei hem de hand op den
schouder en sprak
„Geef mij de brieven, ik zal ze op
hun plaats brengen, terwijl hij slaapt.
Het is nog tijd."
Maar de man schudde ruw haar hand
van zijn schoid;r en antwoordde^n e:
„Herinnert je je nog, Michaël." ging
zij voort, „hoe je nu vier jaren gele
den. mij voor het eerst ontmoette
op het bal in het Winterpaleis? Ik
weet nog. dat ik een witte japon droeg
met kleine pareis bezaaid. Wij dans
ten samen den geheelen avond en na
derhand zei iemand tot mijn moeder,
dat ik wijs deed met jou te kiezen, wijl
je een van de beste partijen was.
Toen beminde je mij en zou je meenen
dat eenige gestolen papieren meer
waarde voor je hadden
De man liet een onverstaanbaar ge
luid hooren. Hij schoof op zijn stoel
vooruit een weinig over den lessenaar
en weer heerschte er een doodsche stil
te in de kamer, slechts verbroken door
het tikken der pendule.
„Het is nu te laat," ging zij weer
met kalme stem voort, „dat hij den
trein van Malingsburg kan halen. Je
zult hem naar Stretsel moeten bren
gen en dan zal je nog hard moeten rij
den om daar den trein te krijgen, denk
ik Ik heb bevel gegeven, dat na het
diner de twee bruinen voor de lichtste
slede moeten gespannen worden. Ik
heb Ivan reeds gezegd, dat je mis
schien naar Stretsei zoudt gaan in
plaats van r.air Malingsburg en dat
je zelf je gast zou wegbrengen. Zie
Michaël, alles is gereed.
Het is zoo gemakkelijk het rechte
te kiezen, voor het te laat is. Wat Is
een dwaze, eerlooze diefstal tegenover
onze liefde. Of zou je die willen verlie
zen Er is geen andere weg. Ik zweer
je dat ik mijn woord zal houden
Ze kwam nog dichter bij in haar
angst, die haar het bloed naar het
hart terugdrong. En nog gaf de man
aan het bureau geen teeken van toe
stemming.
„Michaël," en haar stem doortrilde
hem tot in het diepst zijner ziel,
„Zou je mij door verdriet willen dooden
Denk om ons geluk, om onze liefde
Ik ben zoo vermoeidHet staan
doet. mij pijnMan, denk, denk
toch wat het zeggen wil, als wij el
kander verliezen. Herinner je je dat
onze kleine onze Boris stierf
Hij was zoo lief, zoo aardig en no?
slechts een jaar oud. Heb )e vergeten,
hoe. toen hij gestorven en ik ontroost
baar was, je mij hebt gezworen, dat je
liefde, zoolang ik leefde, alle ver
driet van mij zou verwijderd hou
den Of dat we dat samen zouden
dragen
Dat...."
Met "een kreet stiet Michaël Step
honovitch zijn stoel achteruit en
sprong op. Hij sloot zijn vrouw in
de armen en hijgde met gebroken
stem „Lieveling, ik zal doen wat Je
wenscht. Hier zijn de brieven. Doe er
mee wat je wil."
Zij had zijn en haar geluk gered I
VLEIEND.
Een leeüfke dame had rich tn het wtt
gekleed en vroeg aan haar man, of ie er
niet allerliefst uitzag. „Wel reher. vrouw
tje." spraik hij lachend, „je bent precies een
vlieg in de meJk.
BELEEFD.
Mevrouw (tol de keukenmeid). Meis
je, bij ons is men gewoon de kliek
jes op te eten.
Meid. Best, mevrouw; ik zal ze zui
nig voor u bewaren.
OPRECHT.
Rechter. Ge hebt dezen getuige een
ezel genoemd. Wat kunt ge ter uwer
verontschuldiging aanvoeren?
Beschuldigde. Dal ik hel nltjjd eer
lijk met hem heb gemeend
EEN GOEDE ZOON.
Student A. Je zou reeds lang heb
ben kunnen pro moveeren.
Student B. Zeker, maar ik vrees,
dat mijn goeden vader iets zal over
komen Lenaevolofi van rJV 'n aroolo
vreugde.
VAN ZIJN STANDPUNT.
A. Lieve hemel, ik gevoel mij heele
maal onwel door dal waler drinken.
B. (lid van de natie gemeente). Dat
is je verdiende loon; wie drinkt er
ook water als wijn?
EEN VERZUCHTING.
Spitsboef. „De wereld wil bedrogen
zijn," hoort men averat roepen en
zoodra men het 'n beetje doel, wordt
men in de gevangenis gesmeten.
TROEF.
Afgevaardigde A Ik heb nog nooit
gezien, dat u in de Kamer uw mond
hebt geopend.
Afgevaardigde R Dan hebt u niet
goed gezien, wan ik geeuw altijd,
als u aan 't spreken bent.
Z ELFSCHATTING.
„Je hebt mij het leven gered. Hier
heb je een guldenl"
„Maar dat is zeer weinigl"
„Ja, ik kan hel niet helpen, dat ik
zoo weinig waard ben!"
EEN DICHTER ALS COMMENTATOR
Een dame die de beteekenis van een
passage in Tennyson's gedichten maar
niet kon begrijpen, schreef eindelijk
aan den dichter om hem uitlegging
te vragen. Tot antwoord kreeg zij dei
volgenden korten brief:
„Mevrouw! Ik lever het Engelscle
publiek alleen poczie, geen herséis.
Uw dienstwillige
Alfred Tennysoi."
BOTANIEK.
Onderwijzer. Hel blad ven dé roos
heeft een getanden rand. Welk Wad
nog meer?
Leerling Van de zaag.
WEDERZiJDSCEE rOMPL'METTEN.
Jong advocaat. Ik vraag vrij
spraak voor den beklaagde, omdat
hij idioot is. Hij ls altijd bekom pen
van geestvermogens geweest o kan
niet toerekenbaar worden geaht.
De rechter. Nu, hij komt m voor
niet zoo heel bekrompen van geest
vermogens te zijn.
De beklaagde. Maar, mijnher de
rechter, zie dan toch eens we voor
verdediger ik heb gekozen.
rasTFë^XT
Q 9-V s V
Z N S
ifl'lïfl»!
ifsêsig-SaSj-S
«|2^2|n-,uri
«al -ï 1*2 S
-ë f Sj 3 s a
iif«I-3S
C a r* 2»
5 5 c 5
1 S| 6|.ï
T3 O -O a
35
I
Pa
T3 N
8 S
II
3 oj g s -o a g -g
"O u
s a
M "S a S"5
"O .i--
Q< O O rg "-ri
o -- i. .8
3 3 D rri *a O
PaaP a
a
a)
.a a a;
i V oo'-j o
i 1,3.3 -o
8*
s _gS(^x)-SP a .2P s o -S 3 g
I
'8 - g
J3 U
=fS s
f
S"?* 8 ff
2 a -3 ce J3 s
S.-3 fe a e-5
5
w -fs i.;rs
.a .a
•P xj
- - cJN
-9SS S
No. 16
EERSTE UARGANO 1922
inmu naisaiinnmmiisninisiii iiHHiiESBiiii;iiüiiitiiiimnimimiir.Hm Jimmimmiiinimn^
HUISKAMER
;;;iiiiiiiniiiiiiiiiiniiiiniit:!i;iiiiit;iiinninniui;nniiiuiiiii:iiiii:iiiniiniiii iiiiiiiiiii:ii;ihi iiiuuiiiiiiimiMiiiiiiiiiiisiïï
Fi
XII
NAAR HET FRANSCH
Slot
Wij waren arm en ellendig en de ge
zondheid van mijn vader en mij nam
van dag tot dag af Hij beschuldigde
zich de oorzaak onzer rampen te zijn
zag de toekomst met schrik tegemoet en
werd door een ongeneeslijke kwaal on
dermijnd ik geraakte daardoor bui
ten mij zelf en besloot mij te wreken
Voor mij was Géroux de oorzaak van
al onze ellende hem moest ik treffen.
De tijd kwam Wii verl eten Parijs waar
wij in armoe en ellende geleefd hadden
en brachten eenigfe dagen in Louville
door lk bespiedde Géroux om een
gunstige gelegenheid te ontdekken lk
merkte op dat hij eiken avond uitging
om zijn brieven op de post te brengen
Óp dien dag dineerde hij bij baron
Vo(caster, waa door het laat werd
Mijn vader had ik zoo dikwijls over
mijn wraak gesproken dat hij niet meer
geloofde aan de uitvoering Hij verheug
de zich hierover want hij keurde alle
gew Iddadigheid af s Avonds ging ik
met hem uit en wij kwamen voorbij de
woning van Volcaster die schitterend
verlicht was lk sprak weer over mijn
wraak die nu spoedig bevredigd zou
worden Toen mijn vader sliep ging
ik stil uit en posteerde mij n den om
trek van Geroux's woning Eén laat
bezoeker diende zich aan het was Gil
bert de Marsan Ik wachtte op zijn ver
trek en of Géroux dan nog zou ui gaan
Dit duurde niet 'ang De oude ging naar
de brievenbus die op een enzame
plaats s ond. Daar trof ik hem met een
dolksteek en haas'.te mij te vluchten
Het overige is u bekend Onbekend in
die stad waar ik v eemd was werd' ik
door niemand verdacht het was Gilbert
de Marsan die door 'n samenloop van
omstandigheden aangehouden werd
Landry zweeg Hij was uitgeput van
vermoeidheid en zijn laatste woorden
waren nauwelijks verstaanbaar geweest
„Rust wat uit. ei de rechter die
voor een raam ging s aan om hem meer
vrijheid te laten
Daarop liet hij den jongen man een
gtes wijn brengen, dat deze dankbaar
en begeeng uitdronk.
„Hebt u pijn vroeg de rechter
„Een beetje antwoordde Pierre,
die er niet van hield te klagen.
„Bent u ziek
„O dat is niets mijnheer dat za!
niet lang meer duren
Hij sprak deze woorden op droevigen
toon en met die moedeiooze onverschil
ligheid eigen aan hen dis niets meer
te hopen hebben
Pe dood Dien vreesde hij niet
maar toch kon hij een droevige stem
ming die zich van hem meester maak
te en waarvoor hij geen verklaring wist.
niet van zich afzetten.
Na een korte pauze hernam de rech
ter
„Hoe verklaart U dat niemand op het
denkbeeld is gekomen dat U Anselme
Géroux k.on gedood hebben
„Men waande ons buitenslands.
Wij hadden het voornemen te kennen
gegeven Frankrijk te verlaten waarvan
ook een oogenblik sprake is g weest.
Wij hadden echter de middelen daar
toe niet Toen hebben wij ons weer te
Parijs gevestigd in de hoop op betere
tijden
„Volgens uw zeggen was de heer
Mochelier met uw vijandige gezind
heid tegenover Géroux en uw wraak
zuchtig plannen bekend
,Ja. die heb ik hem duidelijk genoeg
getoond."
Meent u dat hij dit na den moord op
Géroux aan de justitie heeft meege
deeld
Blijkbaar niet want dan zou men
mij ten minste in verhoor hebben ge
nomen Men wis wei niet dat wij nog
in Frankrijk, waren, maar Mochelier
wist het wel."
„Hoe wist hij da
„Omdat ik hem een brief schreef, die
ofschoon zonder onderteekening hem
wel bekend moest voorkomen."
„Wat was het doel van dien brief
„Hem bang te maken dat hij zijn
invloed niet lange zou gebruiken mij
te beletten een betrekking te vinden,
ik wilde hem ook den lust benemen
mij al den moordenaar van Géroux
aan te klagen."
„Daarin bent u volkomen geslaagd
„Ja buiten verwachting."
„Hoe, twijfelt u er aan Dan was het
een groote onvoorzichtigheid."
Ik waagde alles Aan de justitie
overgeleverd te worden of mijn ellendig
leven voort te slepen dat was mij het
zelfde Het was echter niet alleen door
mijn bedreigingen dat Mochelier zich
stilhield n mij niet meer belette een
betrekking te vinden."
Waarom dan
„Omdat hij er belang bij had dat ik
niet verdacht werd van G'éroux gedood
te hebben."
„Kom Hij haatte u dit zegt u zelf
Hij zou u niet vergeven zijn trots be-
leedigd te hebben."
„Zeker maar hij haatte Gilbert de
Marsan nog meer wegens zijn houding
jn de zaak der mijnen van Rochetaille
Bovendien was de Marsan de mededin
ger van zijn zoon naar de hand van juf
frouw Volcaster die de Marsan beminde
en ontroostbaar was over zijn veroor
deeling."
De rechter was verontwaardigd en
nam zich voor den bankier hierover te
ondervragen Nu echter wilde hij zijn
inlichtingen volledig maken sn stelde
Landry nog eenige vragen
..Hebt u na den moord geen gewe
tenswroeging ondervonden vroeg h'j
„J-a toen ik de arrostacie van een on
schuldige vernam. Het verdriet zijner
moeder sneed mij door het hart ik
heb die ongelukk'ge vrouw een brief
geschreven om haar gerust te stellen
en beloofde haar ais haar zoon verrei'
deeld zou worden den waren schuldige
te doen kennen mits zij mijn pian
absoluut geheim hield."
„U hebt echter uw belofte niet gehou
den."
..Neen. om mijn vader, die mij niet
kon missen en die van verdriet zou
sterven als ik mij aan de justitie over
leverde.""
„Uw vader wist dus niet dat U de
schuldige was
1 k heb het hem althans nooit ge
zegd. Ondanks ijn afkeer van Géroux.
zou hij er nooit aan gedacht hebben
hem leed te doen Hk was zoo goed,
zijn goedheid en ve Vouwen hebben
hem ongelukkig gemaakt Arme va
der De stem van Pierre werd als
in tranen verstikt ondanks de moeite
die hij deed ze terug te houden. „Daar
om heb ik den stap. dien ik nu gedaan
heb zoo lang uitgesteld."
„Wanneer heeft het plan om u aan
te klagen bij u va ten vorm aangeno
men"
„Na de veroordeeling van Gilbert
de Marsan Ik had gehoopt dat hij vrij
gesproken zou worden. Dan had ik mij
stil kunnen houden."
„WatZou U dan altijd met die vree-
selijke misdaad op uw geweten zijn
blijven loopen
„Ik twijfel nog of het zulk een groo
te misdaad is de maatschappij van zulk
een gevaarlijk wezen te bevrijden."
Het is altijd een groote misdaad zijn
evennaaste het leven te benemen wat
zijn fouten ook zijn ware of ingebeelde.
Waar zouden wij heen gaan als ieder
zich kon wreken onder voorwendsel
recht te doen Maar laten wij hierover
zwijgen Dat is nu eenmaal een uitge
maakte zaak."
Toen hervatte hij zijn verhoor en
vroeg
„Dus na den moord van Géroux bent
U door niemand verontrust
„Neen." 1
„En u hebt niets gedaan om de jus
titie van het spoor te brengen
„Jawel ik heb een naamloozen brief
met bedreigingen aan baron Volcaster
gezonden."
Nog al een anonyme brief. Dht was
dan een manie van u geworden
„Ik gebruik e de middelen die ik
geschikt achtte om mij voldoende te
beveiligen
„Verklaar u nader
„Een zeker aantal personen te
Louville schreven den dood van Géroux
toe aan een of anderen anarchist, die
het kapitaal had willen treffen in zijn
meest schandelijken vorm een verach-
telijken gierigaard en ^rutalen schurk
die het goud opstapeld. voor zich zelf
zonder eenig nut voor de maatschappij
en ten koste van anderen Deze onder
stelling, die een politiek karakter gaf
aan den moo'd van Géroux wendde de
verdenking van mij af. Daarom zocht
ik die veronderstelling voedsel te geven
„Waarom koos u juist den baron
daarvoor uit
„Omdat hij het meest bekend is en
er dus de mees e ruchtbaarheid aan ge
geven zou worden. Hierin bedroog ik
mii echter De baron is niet gemakke
lijk bang te maken, hij heeft die be
dreiging riet ernstig opgenomen, dit
is mij gebleken Overigens had ik er
spoedig spijt van."
„Waa.-"-»'
„Om de edelmoedigheid van den ba
ron, of liever van zijn dochter.^
„Hoe is u die gebleken
„Zijn dochter was mijn voorspraak
om van den baron een betrekking t»
krijgen en zij werd de weldoenster van
mijn vader, dien zij bezocht, onder
steunde, troostte en wiens lijden zij ver
zachtte. Hij beschouwde haar als een
heilige, voor wie hij een dankbare ver
eering gevoelde."
„En nam u zoo voor uw vader welda
den aan van een vrouw, die door uw
stilzwijgen ongelukkig werd
„Ik wist toen nog niets van de gene
genheid die mejuffrouw Volcaster en da
Marsan elkaar toedroegen. Integendeel,
men sprak van e n huwelijk van de jon
ge dame met Fernand Mochelier. Eerst
na de veroordeeling werd mij de waar
heid bekend.
„Hoe kon baron Volcaster u zoo wel
willend aannemen, na uw optreden te
gen Mochelier en zijn zoon. De baron
was natuurlijk intiem met den baron;
Fernand was de verloofde zijnet
dochter."
„De baron wist er blijkbaar in 't
geheel niets van. De bankier had
ditmaal zeer gunstige en aanbevel ns-
waardige getuigen van mij gegeven*
tot mijn verwondering."
„En schrijft u dit toe aan uw naam
loozen brief
,Ja, maar vooral aan zijn verlangen
om Gilbert de Marsan in het verderf
te storten."
„Toen het huwelijk van zijn zoon afge
sprongen was, had hij daar toch geen
belang meer bij en had hij u kunnen
benadeelen."
„Daar is hij te slim voor. Na zich
zoo lang stil gehouden te hebben kon
hij niet meer voor den dag komen zon
der zich te blameeren. Bovendien had
hij andere dTgin aan het hoofdJ
het schandaa met zijn zoon bijvoor
beeld."
De rechter scheen in gédachten ver
zonken.
Pierre Landry stond op eijiriep in een
vreemde vervoering met een schrik
wekkende uitdrukking in zijn oogenen
zijn gelaat: „Wat mij betreft, ik heb
niets meer op deze wereld te verwach
ten. Mijn vader is dood en ik za! hem
weldra volgen. Vooral echter heb ik
een plicht van dankbaarheid en recht
vaardigheid willen vervullen en door
mij aan te klagen een eind willen ma
ken aan een dwaling; een onschuldige te
redden en vooral het geluk verzekeren
van 'n jong meisje die een engel was
voor mijn vader. Ik betreur dit ellendi
ge leven niet. maar ik betreur het
kwaad dat ik gedaan heb aan hen die
ons goed deden. Ik heb het hersteld zoo
veel ik kon en opdat God mij za! verge
ven, hoop ik dat zij mij vergeeft. Ea
nu laat de justitie haar werk doen,
maar dat zij zich haaste. Anders
kon ik dood zijn vóór ik veroordeeld
was. Ik bezweer u dus, mijnheer, spoed
te maken om den onschuldige de vrij*
heid terug te geven
Pierre Landry viel plotseling lood
zwaar op zijn stoel. Hij kreeg een be
nauwdheid die lang duurde en de hulp
van een genee heer noodig maaktaj
Deze achtte den toestand van
