Fotograaf K. KLIK S EST, Kunsthandel. Origineele Batiks Cris Agterberg. FOTOHANDEL ONS BLAD3 Spoorstraat 86 - Alkmaar. hts tiew Wü Ut sein I No. €30. Zaterdag 18 November 1922. Me Jttgaag- f 2.— lm heerlijk Wmmm, BUITENLAND. van TELEFOON 302, FEUILLETON. NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD Abonnementsprijs Per kwartaal voor Alkmaar Voor buiten Alkmaar Met Geïllustreerd Zondagsblad f 2 85 0 60 t hooger. Advertentieprijs: Van I5 regels f 125elke regel meer f 0.25Rectaal per regel f 0.75; Rubriek «Vraag en aanbod" bij vot, uitbetaling per plaatsing f 0.60 »"'vt v»vi.iuj..w.u v vu uiiuvtdiiii^ pui pioaiaui^ v.wu Aan aiie abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—t lOQ,—f 60,—, f 35,—, f 15,3 't Mag alreeds iu wijden kring be kend heeten, dat Vrijdag a.s. de Eer waarde Zusters van het St. Elisabeth- gesticht in de Emmastraat te Alkmaar het 25-jarig bestaan van genoemd ge sticht zullen vieren, in meerdere berichten toch werd van dit heugelijk feit alreeds melding gemaakt: een uitgebreid comité toog aan het werk om in de plaats van inwoning der Eerw. Zusters huis aan huis giften voor een hulde-geschenk in te zame len, pogingen zijn mede in 't werk gesteld om ook in de buitengemeenten comité's subcomité's tot het hul- digingsdoel op te richten en ten slotte zullen de provinciale en plaatselijke bladen nog verzocht worden, giften tot dit doel in ontvangst te nemen van overal, vooral van daar, waar zich geen subcomité's mochten (kunnen) vestigen. Zooals men ziet, is de opzet zéér groot. Zeer terecht oj. beeft het centrale comité te Alkmaar ingezien, dat de huldiging van de goede en beminde Zusters niet beperkt mocht blijven int de eigen stad, doch dat ook de om- gi ving, van ver en dichtebij- in de ge legenheid moest worden gesteld door middel van giften te betoonen, hoezeer het werk dezer liefdezusters steeds op prijs is gesteld. 't Moet een provinciale huldiging worden, immers: de liefdevolle en belangelooze zorgen dezer Zusters heb ben zich niet beperkt tot de zieken van Alkmaar alléén; geenszins, van heinde en verre zijn jddóór onze lij dende broeders en zusters naar het St. Elisabethgesticht te Alkmaar ver voerd. vanaf Texel zoowel als van Be verwijk en velen in de wijdere omge ving van Alkmaar zouden het daar zijn wii zeker van betreuren, in dien zy van deze jubileuingeheurtenis onkundig bleven en alzoo niet in staat zouden zijn, het hunne en hst hare er toe bij te dragen, dat deze huldiging een waarlijk gróótsche zal worden. 't Is dAarom. dat wjj op dèzsp plaats in ons blad nog enkele woorden willen wijden aan het sehoone jubileum, dat gevierd gaat worden, en waarvoor naar wij tot onze vreugde alreeds mocfc ten opmerken zulk een groote en algemeens sympathie en belangstelling bestaat. Behoudens dan een enisle hoogst zeldzame uitzondering, waarbij ge loofsverschil een dergelijke verblinding bleek te kunnen veroorzaken, dat men vanwege het katholieke geloof der Zusters de algemeenheid der ziekenin- ■ichting, waar een ieder zonder onder scheid met dezelfde liefde wordt ver zorgd, niet zag of niet wilde zien. Wellicht zal a.s. Vrijdag de gansehe inzameling van giften over het heele gebied, waarvan het St. Elisabethge sticht het middelpunt vormt, Dog niet volledig geschied kunnen zijn, doeh het comité stelt zich vóór, op Vrijdag a.s. den jubileerenden Zusters datgene aan te bieden, wat alsdan reeds bijeen gekregen zal zijn, om op een later tijd stip de later nog ingekomen hulde-ga- ven over te dragen. Zoóals reeds gezegd: de sympathie en de belangstelling voor dit jubileum is groot en algemeen. Hoe kén het ook andere? Wie wordt er niet bewogen, als hij ziet enondervindt, met welk een bovenaardsche liefde en toewijding de Zusters zich steeds van haar zware iefde-taak kwijten, zónder om eenige belooning te vragen, zich blij tevreden stellend niet de voldoening, welke zij in het goede werk zelf ondervinden en vooral met de wetenschap, dat zij zich aldus rijke verdiensten verzame len voor den schoonen Hemel! „Wellicht is er op aarde niets verhe vener dan het offer, dat het zwakke geslacht in zijn schoonheid, jeugd en vaak hooge geboorte brengt, om in de hospitalen de grootste menschelij- ke ellende te verzachten, wier aanblik zoo vernederend is voor onzen trots en zoo tenigstootend voor ons gevoel" met deze woorden van den ongeloovi- gen Voltaire zullen de bewoners van Alkmaar en omgeving zeker instem men. Op Vrijdag a.s. is het 25 jaar ge leden dat de Eerw. Zusters Augusti- n essen haar intrek namen ki het nieuw gebouwde ziekenhuis in de Em- mastraat, dat gesteld werd onder de bescherming van St. Elisabeth, land, gravin van Thuringen, vorstelijk voor beeld van Christelijke naastenliefde. Wie ze gedurende dit tijdperk heeft gadegeslagen zal erkennen, dat zij Elisabeth's voorbeeld ten volle hebben nagevolgd. En het is ook vanzelfspre kend. Immers, het levendig geloof der waarheid werkt in allo goede Chris tenen dit wonder uit, dat zij in den lijdenden mensch leden van Christus erkennen en hen jn hunne werkdadige liefde omvatten. Uit dit geloof is toch al het groote en heerlijke ontsproten, dat de christelijke naastenliefde in den loop der eeuwen heeft geschapen, het is de levende, altijddurende wortel, waaruit steeds nieuwe bloesems 'van liefde, voortspruiten. Ook thans is dit geloof, werkend in liefde, nog niet uit gestorven en ook Alkmaar heeft gedu rende 25 jaar daarvan getuige kunnen zijn. Voor velen is het woord „zieken huis" een verschrikkelijk woord, ver wekt het zorg en angst; velen zien er tegen op, als de medicus verklaart „er moet een zuster komen", snaar hoe spoedig z\jn dezulken, die met beide kennis maakten, tot andere gedichten gekomen; hoe spoedig is het akelige denkbeeld van de ellende, die in een ziekenhuis soms beerscht, weggevaagd Want wat woont daar steeds, niette genstaande alle narigheid een bljjmoe dige geest: wat weten de zustere bij de grootste pijnen en zwaarste smarten een opwekkend woordje te plaatsen dat den zieke verkwikt; die heilige blijmoedigheid, een teeken van een ziel zonder bekommernis, gaat niet ver loren, zelfs niet bij het meest torug- stootende werk, dat de moeitevolle maar zelfopofferende taak kan eischen Zjj zijn de ware navolgsters van den barmhartigen Samaritaan, die het meest hebben geluisterd naar het woord dat de Zaligmaker, het grootste voorbeeld van liefde, bij het uitspre ken dezer parabel zeide: „Ga en doe gij eveneens zoo." Zij zijn het, die het zwaarste lijden verzachten, die elk leed weten te stillen, elke wonde hee- len, die zooveel zieken behouden, wel ke andere onherroepelijk ten doode waren opgeschreven, alleen ten gevol ge van een onoordeelkundige verple ging. Want wat gezegd en niet ver zwegen behoeft te worden, is dat be halve de liefde, die de zustersverpleeg- sters den naaste toedragen, behalve hun geduld en hun zelfopoffering, zij ook de noodige kennis en bekwaam heid hebben. Door sommige bevooroordeelde men schen wordt wel eens minachtend ge zegd: „Och, die zustere kunnen niet veel, alleen maar wat bidden", maar de groote menigte van hen, die of in het ziekenhuis of thuis verpleegd zijn, zullen dit niet willen en durven be weren en juist met dankbaarheid naar de zusters opzien. En daarom we zijn er zeker van dat den Zusters een gróótsche hul de bereid wordt! Mogen de Eerw. Zusters op dezen jubileumdag met vreugde constateeren dat haar ziekenhuis onder Godes ze gen zoo'n bloeiende instelling werd, zoo zullen zij voorzeker daarvoor mede dank weten aan de vele heeren dok tere, die in den loop der jaren zoo ijverig en sympathiek in dit gesticht arbeidden en den goeden naam van bet St. Elisabethgesticht niet weinig hielpen vestigen en verbreiden. Hulde dan ook aan Dr. Dirken, aan den chirurg Dr. van Dam, aan den specialisten Dr. Bruins en Dr. Vos, aan den internist Dr. Korteweg, aan Dr. Conijn, Dr. Schróder en aan zoo vele andere artsen nog, welke in het ge sticht hun zieken behandelden. De mensch leeft echter „niet van brood alleen"; de zieke behoeft nfüist en zelfs vóór lichamelijke ver zorging ook geestelijke verpleging. En hier spreken wij meer in 't bij zonder tot de Katholieken déze ver pleging is het, welke de elkander op volgende'heeren Rectoren den Room- schen zieken bij dag en bij nacht voort durend geschonken hebben. Hebben hoeren doktere gearbeid voor de gezondheid van het mensche- lijk lichaam, de heeren Rectoren be ijverden zich het geestelijk heü der zie ken, der Roomsche zieken, te beharti gen. Ook- bun, ,en onder hen meer in het bijzonder den huidigen Reetor, den ZeerEerw. heer J. Boele komt bij dit jubileum een woord van dankbare hulde toe. Ten slotte mogen hier nog enkele interessante historische feiten en data in herinnering worden gebracht: Op verzoek van den toenmaEgen Daken van Alkmaar, den ZeerEerwaar den Heer H. J. Ruscbeblatt openden de toenmalige Directeur van de Con gregatie der Eerwaarde Zusters Aagft®' tinessen uit Delft, en de Algemeene Overste, de Eerw. Moeder Vincentia, op den 24sten November 1897, de thans alom bekende «ekeninrichting aan de Emmastraat, welke weid toe gewijd aan Sint Elisabeth, het vorste lijk voorbeeld der Christelijke naasten liefde. Op dien datum namen acht Eerwaarde Zusters van de Delftsche Congregatie aldaar haar intrek. Als bijzonderheid zij hier vermeld, dat op dienzelfden dag reeds de ver pleging van twee dier zusters werd in geroepen door de Familie van Bree- men, destijds woonachtig in de Lange- etraat en door de Familie van Jonkhr. van Reenen, Burgemeester van Ber gen, toenmaals nog woonachtig op de Oudegracht te Alkmaar. Van die eerste acht zustere is er eens gedurende al die 25 jaren onafgebro ken in Alkmaar gebleven nd. de Zeer- Eerwaarde Zuster Allegonda, voor vele oud-Aikmaarders voorzeker geen (Bi- bekende naam. De toevloed van zieken uit stad" en omtrek was reeds de eerste tijden zóó groot, dat al heel spoedig uitbreiding van het bestaande ziekenhuis noodza kelijk werd. De eerste uitbreiding bestond in het gebruiknemen van het vlak naast het St. Elisabethgesticht gelegen heeren huis, toebehoorend aan de Familie Aghina, dit gebeurde in 1889. Een tweede, veel grootere uitbrei ding geschiedde in 1906 en bestond in een nieuwe vleugel ten Z. 0. van het ziekenhuis, welk mooi gebouw aanvan kelijk aHeen bestemd was voor de ver pleging van zenuwpatiënten. De derde uitbreiding in 1910, bestond wederom in 't ingebruiknemen van een beerenhuis, gelegen naast het perceel van de Familie Aghina, dit heerenhuis was karten tijd bewoond geweest door den ZeerEerwaarden Deken Horning z. g. De vierde uitbreiding eindelijk, nJ. de fraaie zusterskapel en een gedeelte van een zusterhuis had plaats in 1913, door welke uitbreiding veel nieuwe ruimte voor patiënten in het bestaan de huis werd verkregen. Nu echter sedert geruimen tijd dage lijks zich de behoefte doet gevoelen aan grootere en doelmatiger uitbrei ding, zal, naar wij vernemen, in de naaste toekomst worden overgegaan tot den houw van een geheel nieuw ziekenhuis, dat aan de eischen des tijde in alle opzichten zal beantwoor den. Reeds langen tijd is het bestuur van het St. EBsabethgesticht met den Alkmaarseben Gemeenteraad over de zen bouw in onderhandeling, terwijl 't plan bestaat om aan het thans bestaan de ziekenhuis een andere nuttige be stemming te geven. Om een denkbeeld te geven, hoe het St Elisabethgesticht zich in deze 25 jaren heeft uitgebreid, dienen de vol gende gegevens: In 1897 werd aangevangen met 8 zusters, terwijl er thans 49 zyn, waar onder 17 gediplomeerd. Het jaar 1898 bracht 77 patiënten met 2631 verpleeg dagen; deze cijfers bedroegen in 1921 respectievelijk 1180 en 24338. In 1897 geschiedden 31 operatiee en In 1921 786 (groote), terwijl in dat zelfde jaar meer dan 2000 patiënten polyklinisch behandeld werden. Eerwaarde Overste was de Eerw. Moeder Augu&tina, thans werkzaam aan het Moederhuis te Delft De tegen woordige Overste, de Eerw. Moeder Alphonsa neemt sedert 7 jaar de func tie waar. De geestelijke zorg voor de Eerw. Zustere en katholieke patiënten werd achtereenvolgens waargenomen door de ZeerEerw. heeren Ruscheblatt C.Schneiders, H.Zeegere,H. Verzijlen «adert 1913 J. Boele die tbaa» nog met zoovéél toewijding het Beetortaat DE IERSCHE KWESTIE. Het hoofdkwartier van het Vrijstaat leger heeft de executie bekend ge maakt van vier burgers, die de krijgs raad schuldig had bevonden aan het bezit van wapens zonder behoorlijke machtiging. De bekendmaking ver wekte opschudding, daar het de eerste executies betreft sedert de verleening van zelfbestuur aan Zuid-Ierland. Men vreest voor represaille-maatregelen. Krijgsraden, die de bevoegdheid heb ben de doodstraf uit te spreken, wer den enkele weken geleden ingesteld na het expireeren van het amnestie- aanbod der provisioneels regeering aan allen, die de wapens zonden inle veren. DE REGEERINGSVERKLARING VAN MUSSOLINI. Over de verklaring, welke Mussoü- ni in de Italiaansehe Kamer heeft af gelegd, meldt de Romeinaehe corres pondent van het „BerL Tagebl." dat Mussolini begon met een verheerlijking van de revolutie der 800.000 Zwarte Hemden. Mussolini verklaarde, dat hij de be lastering van het fascisme bad kunnen bestraffen en de hal van het parlements gebouw in een bivak van fascistische troepen had kunnen herscheppen. Hü heeft daarvan echter afgezien. Voor- loopig tenminste. Indien «enigszins mogelijk, ging Mussolini voort, wü ik niet tegen de Kamer in regeeren, maar de Kamer moet begrijpen, dat zij een delicate positie inneemt en dat haar ontbinding evengoed binnen twee dar gen als bitnen twee jaar mogelijk is. Blijkens bericht uit Cairo heeifc een groep jonge Egyptenaren zes schoten gelost op twee leiders der liberale oonstitutioneele partij, Hassan abd-el Rezek Paaja en Ismail Zcerdi Bey, toen deze gisteravond een vergadering der partij verlieten. Beiden werden ernstig gewond, EEN DEMONSTRATIE VAN WERK LOOZEN. Ongeveer 25.000 werkloozen, die zich „hunger marchers" noemden, hiel den {dateren in het Bydepark te Lon den een demonstratie ter ondersteu ning van hun eisch tot onderhoud op kosten van den staat De demonstran- i, van wie 2000 te voet uit de pro vincie waren gekomen, o.m. uit zoo ver afgelegen centra als Glasgow en Newcastle, slaagden er in den premier te spreken te krijgen, die antwoordde dot de minieters van Gezondheid en Arbeid hen zouden ontvangen. TE DURE VARKENS. In Holzminden zijn op de markt ern stige plunderingen voorgekomen. Daar de handelaars voor de varkens prijzen vroegen, die den kooplustigen te hoog waren, wierpen deze iaatsten zich op de handelaars en eigenden zich binnen enkele minuten alle varkens toe zon der er iets voor te betalen. DE REGEERINGSCRISI8 IN DUITSCHLAND. Het staat thans vast dat de Duit- eche sociaal-democraten aan de kabi netsvórming van Cuno geen moeilijk heden In den weg zullen leggen. Na een beraadslaging van bijna twee nur nam de sociaal-democratische fractie het besluit er niet tegen te protestee ren, dat Cuno zal trachten een kabinet te vormen. DE HONGAARSCHE FASCIS TEN. Donderdag heeft de politie te Boeda pest den organisator van het Hongaar sche „fascistenkamp", Stephan Frie- drieh gehoord. Friedrich gaf op den toon van een man, die zich machtsfac tor voelt, vrijmoedig alle gewenschte inlichtingen. Hij verklaarde overigens, dat de fascistenorgaaisatie, niettegen staande het verbod v*a den minister, niet zal worden ontbonden. EEN ULTIMATUM. Engeland, de Vei. Staten, Frankrijk Italië en Zweden, hebben een ultima tum aan China gericht, waarin zij ver klaren China een week tijd te geven om de tien vreemdelingen, die door bandieten zijn aangehouden, vrij te laten. De mogendheden verklaren, dat indien de gevangenen niet binnen den aangegeven termijn zijn vrijgelaten, zjj een verklaring zullen afleggen, waar in zjj China een natie zullen noemen, welke een regeering bezit zonder ge zag en aan rooiers es overgeleverd, DE CRISIS IN HET OOSTEN. De sultan ftaar Malta vertrokken. De Sultan nam gisterenmorgen de wijk naar bet Ëritsehe oorlogsschip „Malaay", dat onmiddellijk naar Mal ta vertrok. Hij wa* vergezeld van spa zoo* Er- togroel en zes geleiders- De vlucht had ongemerkt en nonder incidenten plaats. Bij het aanboord gaau wees de sultan er op, dat hjj geen afstand deed van den troon, doch aieh terugtrek wegens onmiddellijk dreigend gevaar. De Sultan deelde Woensdag aan ge neraal Harington mede, dat hy den wensch koesterde, onder Britsehe be scherming te vertrekken, doch niet vóór Vrijdag. Donderdag werden alle toebereidselen voor het vertrek geno men en gisterenmorgen reed de sultan in het geheim per automobiel naar het vlootstation, begaf zich aan boord van de admiraalsloep en scheepte zich in op de „Malaya", waar hij werd ont vangen door den Britsehen admiraal en den fungeerenden hoogen commis saris. De Sultan wenachte klaarblijke lijk de Selamiikplechtigheid niet af ta wachten, die 's-middags plaats had, daar hij een aanslag op zyu leven vreesde. De definitieve plaats van bestem ming van den Sultan zal aan Malta worden medegedeeld. Cttrzon naar Parijs. Lord Curzon, de Engelsche minister van buitenlandsche zaken, is gisteren middag vergezeld van deskundigen naar Parijs vertrokken. ^Naar een Engelsche vertellingj.' Allen's schuldige vlucht met Wen- G?ds wetteLn onder den voet ge treden, hare reinheid en eer eesrWi vlekt; alles was beter dan een plotse linge, onvoorziene dood, dab een laf hartige moord in het geheim op haar gepleegd. Gij meent dus dat zij dood is Mary! Ja, antwoordde zij. Dan zult gij mü tevens zeggen waarom gij dat denkt? zeide ik, van heden af moet er geen halfvertrouwen meer tussehen ons bestaan! Canut, ik zal het u zeggen. Zy klemde zich vaster aan mijne borst, als voelde zij zich beter be- jchermd in mijne armen, en als vrees- Te zy, hare bekentenis met haar eisen even te zullen beproeven. Hare stem beefde eerst, maar werd krachtiger naarmate zy zich meer op wond; zij klonk eindelijk vast en moe- hg. ïfil verontwaardiging sprak zij: Canut, ik geloof dat zij dood is. Ik heb nooit iemand ontmoet die ik minder in staat acht huwelijksbanden te breken en de bescherming van ha ren echtgenoot te ontvlieden. Ik ge loof het om twee oorzaken: ten eerste, omdat mijn broeder door haren dood zijn vrijheid herkreeg; ten tweede, om dat mijn broeder altijd zoo begeerlijk naar rijkdom is geweest, dat ik hem in staat acht elk middel te baat te ne men om de hinderpalen te overwinnen die zijnen gouddorst in den weg staan. Jaren geleden, toen ik hem meer ver trouwde en minder vreesde, verkocht hy zijne ziel voor geld. Hy moge begeerlijk zijn, Mary ik heb verscheidene menschen ge kend die dat gebrek hadden maar hij zou toch zeker de hinderpalen eer biedigen die door God zelve hem zijn m den weg gelegd? Dacht ik dat ook, toen gij my den morgen na Ellen's vlucht, ge knield voor hem zaagt liggen? vroeg zij; ik smeekte hem toen op myne knieën, in zyn eigen belang my te zeggen waar EUen zich bevond. Hy deed het verhaal van hare vlucht, van zijne wanhoop, van Wen ford's ver raad. en op. dat alles vroeg ik hem, waar EHen was, en herhaalde die vraag zoo dikwijls dat hy mij krank zinnig noemde. Het is zonderling dat gij hem van grootere zonde verdenkt dan ik. Ik heb het masker zien vallen, zeide zij, op gespannen toon; hoe gaar ne ik ook aan zijne deugd wensch te gelooven: de overtuiging zijner godde loosheid is bij mij te sterk. Ziedaar, nu is het er uit.ik heb het nu aan u bekend even als jaren geleden aan Janet. r— En Janet? Die gelooft nog in hem. Zij schuift alles op de droefgeestigheid waaraan ik verscheidene jaren geleden heb. Maar zy zegt dit misschien om my te troosten; misschien sluit zy met op zet hare oogen voor de onwaardigheid van hem, dien zij van kinsbeen af heeft lief gehad. Maar Ellen's brief.... Wenfords brief? Ik zal daar straks op' terugko men, zeide zij rillend, en u uitleggen waarom ik geloof, dat die nagemaakt waren. O, Canut! riep zy hartstochte lijk uit, ik offer Herbert aan myne lief de voor u op; ik, die had voorgeno men liever te sterven dan hem te be schuldigen. Woorden kunnen hem niet bena- deelen, en als hij zoo slecht is als gy denkt, dan zyt gij verplicht te spreken mij ter wille van Ellen den sleutel tot het verdwijnen mijner ongelukkige zus ter in handen te geven; eer, plicht, zelfs het leven van anderen staan op het spel en gebieden u te spreken. Dat geloof ik ook, zeide zij, ter wijl zij moed vatte; luister dan nu, en zeg my, of ik mijn leven lang achter dochtig ben geweest; of ik hem on recht heb aangedaan. Janet verzeker de my jaren geleden, dat ik hem niet begreep, dat myn zenuwachtig gestel mij zonder reden angstig maakte r— dat ik niet toegevend genoeg was voor sommige zijner daden, die niet te verschoonen waren dat Ik mijn gs- heele leven wreed tegen hem geweest ben. Als gij even zoo denkt, ben ik voortaan de gelukkigste vrouw yan de wereld! Zij zweeg en hief haar hoofd van mijnen schouder op om rechtuit te staren, met de eene barer blanke han den tegen haren boezem gedrukt, als of de geesten van het verleden zich voor haar schaarden en zij nauwelijks moed genoeg bezat om ze onde* de oogen te zien: Het verleden was vreeselyk duister, maar uit liefde voor mij eh Ellen, ging zy tot dat verleden terug. Ik zal mjjn verhaal zoo kort mo gelijk maken, zeide zij verder: Ik hoef niet van mijn ongehuwd leven, slechts even van mijn gehuwd leven te spre ken. Gy weet, dat mynheer Zitman met een groot vermogen naar zijne ge boorteplaat» terugkeerde; hy was veeL ouder dan ik, barsch, en even gierig als mevrouw Ray. Hij was zeer ryk, kwam veel, weldra dagelijks bij mij nen vader aan huis, en vroeg my ein delijk ten huwelijk. Myn vader en mijn broeder dwongen my als het ware tot dat huwelijk. Zy verbitterden mijn le ven te huis, en om aan die ellende te ontkomen trouwde ik mijnheer Zitman God moge het mij vergeven! Waarom verhaalt gij dat? zeide ik. Ik moest niet naar uw verhaal wil len luisteren? gy zyt nog niet zoo sterk en gezond als voorheen! Morgen Ik ben sterk genoeg, sprak zij verder, ik zet mijne taak nu moedig voort. Ik verwijt mij sedert lang mijn stilzwijgen, en ik zal niet rusten, eer ik gevoel dat ik weer uwe liefde en uw vertrouwen in, mü Jmaêt, zooak voorheen. Ik was niet gelukkig met mynheer Zitman. Ik werd nog onge lukkiger na den dood van mynen vader, toen myn broeder, met wien myn man zeer was ingenomen, bij ons kwam wonen. Men bewaakte my, men wantrouwde en bespiedde mij, men behandelde my als eene nul in het huis waarheen men mij gelokt had. 11: wan trouwde Herbert het eerst. Hij speelde eene valsche rol; hy huichelde vriend schap en liefde voor ons beiden, maar zette ons heimelijk op listige wijze te gen elkander op Als hij met my alleen was, schilderde hy in levendige trek ken hoe gelukkig ik my als jeug dige weduwe zou gevoelen als ik weer vrij was, zooals voorheen kortom, hij speelde den bek oorder tot ik hem het stilzwijgen oplegde, en voor al tijd de ooren sloot voor de wreede ge dachten die hij by my had opgewekt. Myn man ging omstreeks dien tijd voor zaken met mynen broeder naar Londen; toen hij vertrok was hü gezond en krachtig, en binnen de week daarna stierf hj! (Wordt vervolgd,]

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1922 | | pagina 1