Fotograaf K. KLIK S EST,
Kunsthandel.
Origineele Batiks
Cris Agterberg.
FOTOHANDEL
ONS BLAD3
Spoorstraat 86 - Alkmaar.
hts tiew Wü Ut sein I
No. €30.
Zaterdag 18 November 1922.
Me Jttgaag-
f 2.—
lm heerlijk Wmmm,
BUITENLAND.
van
TELEFOON 302,
FEUILLETON.
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaar
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
f 2 85
0 60 t hooger.
Advertentieprijs:
Van I5 regels f 125elke regel meer f 0.25Rectaal
per regel f 0.75; Rubriek «Vraag en aanbod" bij vot,
uitbetaling per plaatsing f 0.60
»"'vt v»vi.iuj..w.u v vu uiiuvtdiiii^ pui pioaiaui^ v.wu
Aan aiie abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—t lOQ,—f 60,—, f 35,—, f 15,3
't Mag alreeds iu wijden kring be
kend heeten, dat Vrijdag a.s. de Eer
waarde Zusters van het St. Elisabeth-
gesticht in de Emmastraat te Alkmaar
het 25-jarig bestaan van genoemd ge
sticht zullen vieren, in meerdere
berichten toch werd van dit heugelijk
feit alreeds melding gemaakt: een
uitgebreid comité toog aan het werk
om in de plaats van inwoning der
Eerw. Zusters huis aan huis giften
voor een hulde-geschenk in te zame
len, pogingen zijn mede in 't werk
gesteld om ook in de buitengemeenten
comité's subcomité's tot het hul-
digingsdoel op te richten en ten slotte
zullen de provinciale en plaatselijke
bladen nog verzocht worden, giften
tot dit doel in ontvangst te nemen van
overal, vooral van daar, waar zich
geen subcomité's mochten (kunnen)
vestigen.
Zooals men ziet, is de opzet zéér
groot.
Zeer terecht oj. beeft het centrale
comité te Alkmaar ingezien, dat de
huldiging van de goede en beminde
Zusters niet beperkt mocht blijven
int de eigen stad, doch dat ook de om-
gi ving, van ver en dichtebij- in de ge
legenheid moest worden gesteld door
middel van giften te betoonen, hoezeer
het werk dezer liefdezusters steeds op
prijs is gesteld.
't Moet een provinciale huldiging
worden, immers: de liefdevolle en
belangelooze zorgen dezer Zusters heb
ben zich niet beperkt tot de zieken
van Alkmaar alléén; geenszins, van
heinde en verre zijn jddóór onze lij
dende broeders en zusters naar het St.
Elisabethgesticht te Alkmaar ver
voerd. vanaf Texel zoowel als van Be
verwijk en velen in de wijdere omge
ving van Alkmaar zouden het daar
zijn wii zeker van betreuren, in
dien zy van deze jubileuingeheurtenis
onkundig bleven en alzoo niet in staat
zouden zijn, het hunne en hst hare er
toe bij te dragen, dat deze huldiging
een waarlijk gróótsche zal worden.
't Is dAarom. dat wjj op dèzsp plaats
in ons blad nog enkele woorden willen
wijden aan het sehoone jubileum, dat
gevierd gaat worden, en waarvoor
naar wij tot onze vreugde alreeds mocfc
ten opmerken zulk een groote en
algemeens sympathie en belangstelling
bestaat.
Behoudens dan een enisle hoogst
zeldzame uitzondering, waarbij ge
loofsverschil een dergelijke verblinding
bleek te kunnen veroorzaken, dat men
vanwege het katholieke geloof der
Zusters de algemeenheid der ziekenin-
■ichting, waar een ieder zonder onder
scheid met dezelfde liefde wordt ver
zorgd, niet zag of niet wilde zien.
Wellicht zal a.s. Vrijdag de gansehe
inzameling van giften over het heele
gebied, waarvan het St. Elisabethge
sticht het middelpunt vormt, Dog niet
volledig geschied kunnen zijn, doeh
het comité stelt zich vóór, op Vrijdag
a.s. den jubileerenden Zusters datgene
aan te bieden, wat alsdan reeds bijeen
gekregen zal zijn, om op een later tijd
stip de later nog ingekomen hulde-ga-
ven over te dragen.
Zoóals reeds gezegd: de sympathie
en de belangstelling voor dit jubileum
is groot en algemeen.
Hoe kén het ook andere?
Wie wordt er niet bewogen, als hij
ziet enondervindt, met welk een
bovenaardsche liefde en toewijding de
Zusters zich steeds van haar zware
iefde-taak kwijten, zónder om eenige
belooning te vragen, zich blij tevreden
stellend niet de voldoening, welke zij
in het goede werk zelf ondervinden
en vooral met de wetenschap, dat zij
zich aldus rijke verdiensten verzame
len voor den schoonen Hemel!
„Wellicht is er op aarde niets verhe
vener dan het offer, dat het zwakke
geslacht in zijn schoonheid, jeugd en
vaak hooge geboorte brengt, om in
de hospitalen de grootste menschelij-
ke ellende te verzachten, wier aanblik
zoo vernederend is voor onzen trots
en zoo tenigstootend voor ons gevoel"
met deze woorden van den ongeloovi-
gen Voltaire zullen de bewoners van
Alkmaar en omgeving zeker instem
men.
Op Vrijdag a.s. is het 25 jaar ge
leden dat de Eerw. Zusters Augusti-
n essen haar intrek namen ki het
nieuw gebouwde ziekenhuis in de Em-
mastraat, dat gesteld werd onder de
bescherming van St. Elisabeth, land,
gravin van Thuringen, vorstelijk voor
beeld van Christelijke naastenliefde.
Wie ze gedurende dit tijdperk heeft
gadegeslagen zal erkennen, dat zij
Elisabeth's voorbeeld ten volle hebben
nagevolgd. En het is ook vanzelfspre
kend. Immers, het levendig geloof
der waarheid werkt in allo goede Chris
tenen dit wonder uit, dat zij in den
lijdenden mensch leden van Christus
erkennen en hen jn hunne werkdadige
liefde omvatten. Uit dit geloof is toch
al het groote en heerlijke ontsproten,
dat de christelijke naastenliefde in den
loop der eeuwen heeft geschapen, het
is de levende, altijddurende wortel,
waaruit steeds nieuwe bloesems 'van
liefde, voortspruiten. Ook thans is dit
geloof, werkend in liefde, nog niet uit
gestorven en ook Alkmaar heeft gedu
rende 25 jaar daarvan getuige kunnen
zijn.
Voor velen is het woord „zieken
huis" een verschrikkelijk woord, ver
wekt het zorg en angst; velen zien er
tegen op, als de medicus verklaart „er
moet een zuster komen", snaar hoe
spoedig z\jn dezulken, die met beide
kennis maakten, tot andere gedichten
gekomen; hoe spoedig is het akelige
denkbeeld van de ellende, die in een
ziekenhuis soms beerscht, weggevaagd
Want wat woont daar steeds, niette
genstaande alle narigheid een bljjmoe
dige geest: wat weten de zustere bij
de grootste pijnen en zwaarste smarten
een opwekkend woordje te plaatsen
dat den zieke verkwikt; die heilige
blijmoedigheid, een teeken van een
ziel zonder bekommernis, gaat niet ver
loren, zelfs niet bij het meest torug-
stootende werk, dat de moeitevolle
maar zelfopofferende taak kan eischen
Zjj zijn de ware navolgsters van den
barmhartigen Samaritaan, die het
meest hebben geluisterd naar het
woord dat de Zaligmaker, het grootste
voorbeeld van liefde, bij het uitspre
ken dezer parabel zeide: „Ga en doe
gij eveneens zoo." Zij zijn het, die het
zwaarste lijden verzachten, die elk
leed weten te stillen, elke wonde hee-
len, die zooveel zieken behouden, wel
ke andere onherroepelijk ten doode
waren opgeschreven, alleen ten gevol
ge van een onoordeelkundige verple
ging. Want wat gezegd en niet ver
zwegen behoeft te worden, is dat be
halve de liefde, die de zustersverpleeg-
sters den naaste toedragen, behalve
hun geduld en hun zelfopoffering, zij
ook de noodige kennis en bekwaam
heid hebben.
Door sommige bevooroordeelde men
schen wordt wel eens minachtend ge
zegd: „Och, die zustere kunnen niet
veel, alleen maar wat bidden", maar
de groote menigte van hen, die of in
het ziekenhuis of thuis verpleegd zijn,
zullen dit niet willen en durven be
weren en juist met dankbaarheid naar
de zusters opzien.
En daarom we zijn er zeker van
dat den Zusters een gróótsche hul
de bereid wordt!
Mogen de Eerw. Zusters op dezen
jubileumdag met vreugde constateeren
dat haar ziekenhuis onder Godes ze
gen zoo'n bloeiende instelling werd,
zoo zullen zij voorzeker daarvoor mede
dank weten aan de vele heeren dok
tere, die in den loop der jaren zoo
ijverig en sympathiek in dit gesticht
arbeidden en den goeden naam van
bet St. Elisabethgesticht niet weinig
hielpen vestigen en verbreiden.
Hulde dan ook aan Dr. Dirken, aan
den chirurg Dr. van Dam, aan den
specialisten Dr. Bruins en Dr. Vos, aan
den internist Dr. Korteweg, aan Dr.
Conijn, Dr. Schróder en aan zoo vele
andere artsen nog, welke in het ge
sticht hun zieken behandelden.
De mensch leeft echter „niet van
brood alleen"; de zieke behoeft
nfüist en zelfs vóór lichamelijke ver
zorging ook geestelijke verpleging.
En hier spreken wij meer in 't bij
zonder tot de Katholieken déze ver
pleging is het, welke de elkander op
volgende'heeren Rectoren den Room-
schen zieken bij dag en bij nacht voort
durend geschonken hebben.
Hebben hoeren doktere gearbeid
voor de gezondheid van het mensche-
lijk lichaam, de heeren Rectoren be
ijverden zich het geestelijk heü der zie
ken, der Roomsche zieken, te beharti
gen.
Ook- bun, ,en onder hen meer in
het bijzonder den huidigen Reetor, den
ZeerEerw. heer J. Boele komt bij
dit jubileum een woord van dankbare
hulde toe.
Ten slotte mogen hier nog enkele
interessante historische feiten en data
in herinnering worden gebracht:
Op verzoek van den toenmaEgen
Daken van Alkmaar, den ZeerEerwaar
den Heer H. J. Ruscbeblatt openden
de toenmalige Directeur van de Con
gregatie der Eerwaarde Zusters Aagft®'
tinessen uit Delft, en de Algemeene
Overste, de Eerw. Moeder Vincentia,
op den 24sten November 1897, de
thans alom bekende «ekeninrichting
aan de Emmastraat, welke weid toe
gewijd aan Sint Elisabeth, het vorste
lijk voorbeeld der Christelijke naasten
liefde. Op dien datum namen acht
Eerwaarde Zusters van de Delftsche
Congregatie aldaar haar intrek.
Als bijzonderheid zij hier vermeld,
dat op dienzelfden dag reeds de ver
pleging van twee dier zusters werd in
geroepen door de Familie van Bree-
men, destijds woonachtig in de Lange-
etraat en door de Familie van Jonkhr.
van Reenen, Burgemeester van Ber
gen, toenmaals nog woonachtig op
de Oudegracht te Alkmaar.
Van die eerste acht zustere is er eens
gedurende al die 25 jaren onafgebro
ken in Alkmaar gebleven nd. de Zeer-
Eerwaarde Zuster Allegonda, voor vele
oud-Aikmaarders voorzeker geen (Bi-
bekende naam.
De toevloed van zieken uit stad" en
omtrek was reeds de eerste tijden zóó
groot, dat al heel spoedig uitbreiding
van het bestaande ziekenhuis noodza
kelijk werd.
De eerste uitbreiding bestond in het
gebruiknemen van het vlak naast het
St. Elisabethgesticht gelegen heeren
huis, toebehoorend aan de Familie
Aghina, dit gebeurde in 1889.
Een tweede, veel grootere uitbrei
ding geschiedde in 1906 en bestond in
een nieuwe vleugel ten Z. 0. van het
ziekenhuis, welk mooi gebouw aanvan
kelijk aHeen bestemd was voor de ver
pleging van zenuwpatiënten.
De derde uitbreiding in 1910, bestond
wederom in 't ingebruiknemen van een
beerenhuis, gelegen naast het perceel
van de Familie Aghina, dit heerenhuis
was karten tijd bewoond geweest door
den ZeerEerwaarden Deken Horning
z. g.
De vierde uitbreiding eindelijk, nJ.
de fraaie zusterskapel en een gedeelte
van een zusterhuis had plaats in 1913,
door welke uitbreiding veel nieuwe
ruimte voor patiënten in het bestaan
de huis werd verkregen.
Nu echter sedert geruimen tijd dage
lijks zich de behoefte doet gevoelen
aan grootere en doelmatiger uitbrei
ding, zal, naar wij vernemen, in de
naaste toekomst worden overgegaan
tot den houw van een geheel nieuw
ziekenhuis, dat aan de eischen des
tijde in alle opzichten zal beantwoor
den. Reeds langen tijd is het bestuur
van het St. EBsabethgesticht met den
Alkmaarseben Gemeenteraad over de
zen bouw in onderhandeling, terwijl 't
plan bestaat om aan het thans bestaan
de ziekenhuis een andere nuttige be
stemming te geven.
Om een denkbeeld te geven, hoe het
St Elisabethgesticht zich in deze 25
jaren heeft uitgebreid, dienen de vol
gende gegevens:
In 1897 werd aangevangen met 8
zusters, terwijl er thans 49 zyn, waar
onder 17 gediplomeerd. Het jaar 1898
bracht 77 patiënten met 2631 verpleeg
dagen; deze cijfers bedroegen in 1921
respectievelijk 1180 en 24338.
In 1897 geschiedden 31 operatiee en
In 1921 786 (groote), terwijl in dat
zelfde jaar meer dan 2000 patiënten
polyklinisch behandeld werden.
Eerwaarde Overste was de Eerw.
Moeder Augu&tina, thans werkzaam
aan het Moederhuis te Delft De tegen
woordige Overste, de Eerw. Moeder
Alphonsa neemt sedert 7 jaar de func
tie waar. De geestelijke zorg voor de
Eerw. Zustere en katholieke patiënten
werd achtereenvolgens waargenomen
door de ZeerEerw. heeren Ruscheblatt
C.Schneiders, H.Zeegere,H. Verzijlen
«adert 1913 J. Boele die tbaa» nog met
zoovéél toewijding het Beetortaat
DE IERSCHE KWESTIE.
Het hoofdkwartier van het Vrijstaat
leger heeft de executie bekend ge
maakt van vier burgers, die de krijgs
raad schuldig had bevonden aan het
bezit van wapens zonder behoorlijke
machtiging. De bekendmaking ver
wekte opschudding, daar het de eerste
executies betreft sedert de verleening
van zelfbestuur aan Zuid-Ierland. Men
vreest voor represaille-maatregelen.
Krijgsraden, die de bevoegdheid heb
ben de doodstraf uit te spreken, wer
den enkele weken geleden ingesteld
na het expireeren van het amnestie-
aanbod der provisioneels regeering
aan allen, die de wapens zonden inle
veren.
DE REGEERINGSVERKLARING
VAN MUSSOLINI.
Over de verklaring, welke Mussoü-
ni in de Italiaansehe Kamer heeft af
gelegd, meldt de Romeinaehe corres
pondent van het „BerL Tagebl." dat
Mussolini begon met een verheerlijking
van de revolutie der 800.000 Zwarte
Hemden.
Mussolini verklaarde, dat hij de be
lastering van het fascisme bad kunnen
bestraffen en de hal van het parlements
gebouw in een bivak van fascistische
troepen had kunnen herscheppen. Hü
heeft daarvan echter afgezien. Voor-
loopig tenminste. Indien «enigszins
mogelijk, ging Mussolini voort, wü ik
niet tegen de Kamer in regeeren, maar
de Kamer moet begrijpen, dat zij een
delicate positie inneemt en dat haar
ontbinding evengoed binnen twee dar
gen als bitnen twee jaar mogelijk is.
Blijkens bericht uit Cairo heeifc een
groep jonge Egyptenaren zes schoten
gelost op twee leiders der liberale
oonstitutioneele partij, Hassan abd-el
Rezek Paaja en Ismail Zcerdi Bey,
toen deze gisteravond een vergadering
der partij verlieten. Beiden werden
ernstig gewond,
EEN DEMONSTRATIE VAN WERK
LOOZEN.
Ongeveer 25.000 werkloozen, die
zich „hunger marchers" noemden, hiel
den {dateren in het Bydepark te Lon
den een demonstratie ter ondersteu
ning van hun eisch tot onderhoud op
kosten van den staat De demonstran-
i, van wie 2000 te voet uit de pro
vincie waren gekomen, o.m. uit zoo
ver afgelegen centra als Glasgow en
Newcastle, slaagden er in den premier
te spreken te krijgen, die antwoordde
dot de minieters van Gezondheid en
Arbeid hen zouden ontvangen.
TE DURE VARKENS.
In Holzminden zijn op de markt ern
stige plunderingen voorgekomen. Daar
de handelaars voor de varkens prijzen
vroegen, die den kooplustigen te hoog
waren, wierpen deze iaatsten zich op
de handelaars en eigenden zich binnen
enkele minuten alle varkens toe zon
der er iets voor te betalen.
DE REGEERINGSCRISI8 IN
DUITSCHLAND.
Het staat thans vast dat de Duit-
eche sociaal-democraten aan de kabi
netsvórming van Cuno geen moeilijk
heden In den weg zullen leggen. Na
een beraadslaging van bijna twee nur
nam de sociaal-democratische fractie
het besluit er niet tegen te protestee
ren, dat Cuno zal trachten een kabinet
te vormen.
DE HONGAARSCHE FASCIS
TEN.
Donderdag heeft de politie te Boeda
pest den organisator van het Hongaar
sche „fascistenkamp", Stephan Frie-
drieh gehoord. Friedrich gaf op den
toon van een man, die zich machtsfac
tor voelt, vrijmoedig alle gewenschte
inlichtingen. Hij verklaarde overigens,
dat de fascistenorgaaisatie, niettegen
staande het verbod v*a den minister,
niet zal worden ontbonden.
EEN ULTIMATUM.
Engeland, de Vei. Staten, Frankrijk
Italië en Zweden, hebben een ultima
tum aan China gericht, waarin zij ver
klaren China een week tijd te geven
om de tien vreemdelingen, die door
bandieten zijn aangehouden, vrij te
laten. De mogendheden verklaren, dat
indien de gevangenen niet binnen den
aangegeven termijn zijn vrijgelaten,
zjj een verklaring zullen afleggen, waar
in zjj China een natie zullen noemen,
welke een regeering bezit zonder ge
zag en aan rooiers es overgeleverd,
DE CRISIS IN HET OOSTEN.
De sultan ftaar Malta vertrokken.
De Sultan nam gisterenmorgen de
wijk naar bet Ëritsehe oorlogsschip
„Malaay", dat onmiddellijk naar Mal
ta vertrok.
Hij wa* vergezeld van spa zoo* Er-
togroel en zes geleiders- De vlucht
had ongemerkt en nonder incidenten
plaats. Bij het aanboord gaau wees de
sultan er op, dat hjj geen afstand deed
van den troon, doch aieh terugtrek
wegens onmiddellijk dreigend gevaar.
De Sultan deelde Woensdag aan ge
neraal Harington mede, dat hy den
wensch koesterde, onder Britsehe be
scherming te vertrekken, doch niet
vóór Vrijdag. Donderdag werden alle
toebereidselen voor het vertrek geno
men en gisterenmorgen reed de sultan
in het geheim per automobiel naar het
vlootstation, begaf zich aan boord van
de admiraalsloep en scheepte zich in
op de „Malaya", waar hij werd ont
vangen door den Britsehen admiraal
en den fungeerenden hoogen commis
saris. De Sultan wenachte klaarblijke
lijk de Selamiikplechtigheid niet af ta
wachten, die 's-middags plaats had,
daar hij een aanslag op zyu leven
vreesde.
De definitieve plaats van bestem
ming van den Sultan zal aan Malta
worden medegedeeld.
Cttrzon naar Parijs.
Lord Curzon, de Engelsche minister
van buitenlandsche zaken, is gisteren
middag vergezeld van deskundigen
naar Parijs vertrokken.
^Naar een Engelsche vertellingj.'
Allen's schuldige vlucht met Wen-
G?ds wetteLn onder den voet ge
treden, hare reinheid en eer eesrWi
vlekt; alles was beter dan een plotse
linge, onvoorziene dood, dab een laf
hartige moord in het geheim op haar
gepleegd.
Gij meent dus dat zij dood is
Mary!
Ja, antwoordde zij.
Dan zult gij mü tevens zeggen
waarom gij dat denkt? zeide ik, van
heden af moet er geen halfvertrouwen
meer tussehen ons bestaan!
Canut, ik zal het u zeggen.
Zy klemde zich vaster aan mijne
borst, als voelde zij zich beter be-
jchermd in mijne armen, en als vrees-
Te zy, hare bekentenis met haar eisen
even te zullen beproeven.
Hare stem beefde eerst, maar werd
krachtiger naarmate zy zich meer op
wond; zij klonk eindelijk vast en moe-
hg.
ïfil verontwaardiging sprak zij:
Canut, ik geloof dat zij dood is.
Ik heb nooit iemand ontmoet die ik
minder in staat acht huwelijksbanden
te breken en de bescherming van ha
ren echtgenoot te ontvlieden. Ik ge
loof het om twee oorzaken: ten eerste,
omdat mijn broeder door haren dood
zijn vrijheid herkreeg; ten tweede, om
dat mijn broeder altijd zoo begeerlijk
naar rijkdom is geweest, dat ik hem
in staat acht elk middel te baat te ne
men om de hinderpalen te overwinnen
die zijnen gouddorst in den weg staan.
Jaren geleden, toen ik hem meer ver
trouwde en minder vreesde, verkocht
hy zijne ziel voor geld.
Hy moge begeerlijk zijn, Mary
ik heb verscheidene menschen ge
kend die dat gebrek hadden maar
hij zou toch zeker de hinderpalen eer
biedigen die door God zelve hem zijn
m den weg gelegd?
Dacht ik dat ook, toen gij my
den morgen na Ellen's vlucht, ge
knield voor hem zaagt liggen? vroeg
zij; ik smeekte hem toen op myne
knieën, in zyn eigen belang my te
zeggen waar EUen zich bevond. Hy
deed het verhaal van hare vlucht, van
zijne wanhoop, van Wen ford's ver
raad. en op. dat alles vroeg ik hem,
waar EHen was, en herhaalde die
vraag zoo dikwijls dat hy mij krank
zinnig noemde.
Het is zonderling dat gij hem
van grootere zonde verdenkt dan ik.
Ik heb het masker zien vallen,
zeide zij, op gespannen toon; hoe gaar
ne ik ook aan zijne deugd wensch te
gelooven: de overtuiging zijner godde
loosheid is bij mij te sterk. Ziedaar, nu
is het er uit.ik heb het nu aan u
bekend even als jaren geleden aan
Janet.
r— En Janet?
Die gelooft nog in hem. Zij
schuift alles op de droefgeestigheid
waaraan ik verscheidene jaren geleden
heb. Maar zy zegt dit misschien om my
te troosten; misschien sluit zy met op
zet hare oogen voor de onwaardigheid
van hem, dien zij van kinsbeen af
heeft lief gehad.
Maar Ellen's brief.... Wenfords
brief?
Ik zal daar straks op' terugko
men, zeide zij rillend, en u uitleggen
waarom ik geloof, dat die nagemaakt
waren. O, Canut! riep zy hartstochte
lijk uit, ik offer Herbert aan myne lief
de voor u op; ik, die had voorgeno
men liever te sterven dan hem te be
schuldigen.
Woorden kunnen hem niet bena-
deelen, en als hij zoo slecht is als gy
denkt, dan zyt gij verplicht te spreken
mij ter wille van Ellen den sleutel tot
het verdwijnen mijner ongelukkige zus
ter in handen te geven; eer, plicht,
zelfs het leven van anderen staan op
het spel en gebieden u te spreken.
Dat geloof ik ook, zeide zij, ter
wijl zij moed vatte; luister dan nu, en
zeg my, of ik mijn leven lang achter
dochtig ben geweest; of ik hem on
recht heb aangedaan. Janet verzeker
de my jaren geleden, dat ik hem niet
begreep, dat myn zenuwachtig gestel
mij zonder reden angstig maakte r—
dat ik niet toegevend genoeg was voor
sommige zijner daden, die niet te
verschoonen waren dat Ik mijn gs-
heele leven wreed tegen hem geweest
ben. Als gij even zoo denkt, ben ik
voortaan de gelukkigste vrouw yan
de wereld!
Zij zweeg en hief haar hoofd van
mijnen schouder op om rechtuit te
staren, met de eene barer blanke han
den tegen haren boezem gedrukt, als
of de geesten van het verleden zich
voor haar schaarden en zij nauwelijks
moed genoeg bezat om ze onde* de
oogen te zien:
Het verleden was vreeselyk duister,
maar uit liefde voor mij eh Ellen, ging
zy tot dat verleden terug.
Ik zal mjjn verhaal zoo kort mo
gelijk maken, zeide zij verder: Ik hoef
niet van mijn ongehuwd leven, slechts
even van mijn gehuwd leven te spre
ken. Gy weet, dat mynheer Zitman
met een groot vermogen naar zijne ge
boorteplaat» terugkeerde; hy was veeL
ouder dan ik, barsch, en even gierig
als mevrouw Ray. Hij was zeer ryk,
kwam veel, weldra dagelijks bij mij
nen vader aan huis, en vroeg my ein
delijk ten huwelijk. Myn vader en mijn
broeder dwongen my als het ware tot
dat huwelijk. Zy verbitterden mijn le
ven te huis, en om aan die ellende te
ontkomen trouwde ik mijnheer Zitman
God moge het mij vergeven!
Waarom verhaalt gij dat? zeide
ik. Ik moest niet naar uw verhaal wil
len luisteren? gy zyt nog niet zoo
sterk en gezond als voorheen! Morgen
Ik ben sterk genoeg, sprak zij
verder, ik zet mijne taak nu moedig
voort. Ik verwijt mij sedert lang mijn
stilzwijgen, en ik zal niet rusten, eer
ik gevoel dat ik weer uwe liefde en
uw vertrouwen in, mü Jmaêt, zooak
voorheen. Ik was niet gelukkig met
mynheer Zitman. Ik werd nog onge
lukkiger na den dood van mynen
vader, toen myn broeder, met wien
myn man zeer was ingenomen, bij ons
kwam wonen. Men bewaakte my, men
wantrouwde en bespiedde mij, men
behandelde my als eene nul in het huis
waarheen men mij gelokt had. 11: wan
trouwde Herbert het eerst. Hij speelde
eene valsche rol; hy huichelde vriend
schap en liefde voor ons beiden, maar
zette ons heimelijk op listige wijze te
gen elkander op Als hij met my alleen
was, schilderde hy in levendige trek
ken hoe gelukkig ik my als jeug
dige weduwe zou gevoelen als ik weer
vrij was, zooals voorheen kortom,
hij speelde den bek oorder tot ik hem
het stilzwijgen oplegde, en voor al
tijd de ooren sloot voor de wreede ge
dachten die hij by my had opgewekt.
Myn man ging omstreeks dien tijd
voor zaken met mynen broeder naar
Londen; toen hij vertrok was hü
gezond en krachtig, en binnen de
week daarna stierf hj!
(Wordt vervolgd,]