nssBg-lJla
EEN OORVIJG.
r
sl
tiro®'
grfi.
SCTQ a*
ff? <M
m
<5 4 1
C-K tre
■"'S-Jgfr X)
Mi
S.B 3
Sla 41 afL" a.B b s-ö-'-frfi-ü S"" tS
o.S«2g^? S-« I
1*.% E e4LBS?B "-S S&5 &£ïrff2 S'
.so
^S^g* S*ög
B i?'w s- «SOÏiSi'.a-S'&Ö'S-S'ü sn«! B 3 SVS ff-R1
y§ safe&S s ?.?B.s;s !Eg-$-?g ftp s ?.s ?"t?a*s
S^iTa
3.3
S 2 ftS"
o°
g.1 x-rc etc 2-,S'U3 2
5L rtro fï a 3
O *2 rt B J5" riq
<T><T n> £5- 2-- 5* P- 3 rD ft>
V r-t- 05 I X^Xfï *^C/> I CO Ji
5*5!"
0 <v
na
ftS,
E.®a~§0R'=i§'O'^2z
fs»|ï|>!i«8j|
a 4,u»igBö
?*e.r fz
^±^*2: O t-* OS
•o 35 QC »-b OS
CS®W ^k. M> Of m
oa
x
Oi Ox C O fed
C
vz
05^
2-c
F .UT
«i«
CD
»-*
2?-*
Riaar komaan, dat is gelukkig niet ge- Marston met dezel de toonioozs stem "loen FLcner £ag, dat ae overjas en
beurd Zou u mij een grooten dienst voort. „Zijn vader stierf vóó hij werd hoed van ijn meester nog an den kap-
willen bewijzen, Sir Marston Het is geboren hij wa in het eger en is in stok hingen, werd hij ongerust. Toen
het toppunt van brutaliteit om het te he gehe m getrouwd Hij en zijn vrouw hij daarop, op zijn kloppen aan de ka-
durven vragen dat weet ik wei maar waren heel arm daar haar vader haar merdeur geen antwoord kreeg, ging hij
ik ben ten einde raad het is een wan- verstiet toen zij tegen zijn wil getrouwd naar boven en vond Pennington dood
hoopsdaad. Zou u zoo goed willen zijn, was en haar nooit heeft willen terug- op den vloer liggen, met^een diepe
dien man te volgen om te weten te zien Hij was een vreemdeling een wonde in he a hterhoofd.
komen waar hij heen gaat Ik zou er u Spanjaard, die rijk geworden was als „Goed, maar waarom wordt Mallison
niet mee lastig vallen, maar..veefokker in Argentinië En trotsch verdacht 7" vroeg Gilette.
„Vooruit maar lachte de beroemde als Luci.e naar ik heb hooren ver- „Ja, dat ziet er leelijk uit, vervolgde
schilder „De avontuurlijke geest is nog tellen. Er werd gezegd dat Marne nie- Sir Marston. „Toen Fischer door de
niet dood n mij. En misschien heb ik mand goed genoeg achtte om mee om gang naar Pennington' kamer liep,
dan ook wel het groote voorrecht op je te gaan ontmoette hij Mallison, die naar hij
onsterfe.ijke film vereeuwigd te wor Gilet e maakt een beweging, alsof dacht, Pennington een bezoek gebracht
den hij met een gloeiende kool werd aange- had. Hij droeg een klein zwart taschje
„Wel, op mijn woord, dat is meer dan raakt en sclleen groote haast te hebben. Fi-
waarschijnlijk. Maar het wordt 'hoog „Welken naam noemde je daar sche was zeer verwonderd Mallison
tijd. Al u e dus werkelijk niets op vroeg hij .Marne? Maar dat is de naam daar te zien, omdat hij wist dat deze
tegen hebtvan den man dien u zoo-ven voor mij met zijn meesier in den laatsten tijd op
Sir Marston verdween met een vlug- gevolgd hebt. Sir Marston, mijn groote zeer slechten voet stond, wat dan ook
heid. die ijn jaren eer aandeed Gilette filmverhaal draait heelemaal om een de reden was, da.t hij extra aandacht
liet zich met een zucht van ve lichting man die Marne heet en die in Argen- aan hem besteedde Hij zegt. dat hij
in zijn stoel achterover vallen. Op dat tinië woont. Dat is toch zonderling i zelfs tot Mallison gesproken heeft, maar
cogenblik was de groote zaai geheei M'ijn verhaal maar gaat u verder dat deze het onaangenaam scheen te
gevuld usschen de bloemen en Vertel mij a) wa u weet van Mallison. vinden, daar gezien te zijn en niet ant-
plantenversieringen begonnen tal van Zijn vader stierf zei u woordde Maar Mallison is bovendien
gekleurde lampen te schitteren en de „Ja oen hij nog niet geboren was en nog door twee andere personen gezien,
lucht was vervuld me het vroo ijk liet zijn weduwe in zeer kommervolle eveneens bewoners van het pension. Ook
gelach der gasten Van al.e kanten omstandigheden achter Dat is gebeurd deze beide hebben hem aangesproken,
hoorde men het k appen der knalbon een paar jaren vóór ik mijn atelier in Maar ook hun gaf hij geen antwoord,
bons. Gilette zag den blos op de gezich- Me ston kreeg, je weet wel. dat oude terwijl hij zich haastte uit het gezicht
ten der dames in zijn gezel chap hooger huis waar ik zome s schilder. Je bent te komen en de schaduw opzocht. Deze
worden naarmate het uu vorderde er meermalen geweest beide personen waren de eersten die op
Gilette knikte Hij kende dat heer- het hulpgeroep van Fircher afkwamen
lijke plekje, waar Sir Marston schilderde en alle drie verdachten onmiddellijk
en golf speelde en weer nieuwe krachten Mallison van den moord. Ongeveer een
opdeed, heel goed. Er was in heel Enge- uur geleden hebben ze hem op zijn
land geen romantischer en geen moofer kamer gearresteerd, en daar hij niet
den we niet een dansje wagen, schoone plekje te vinden Nu en dan had Gilette kon of wilde vertellen waar hij was ge-
dame De muziek noodigt e ons zoo er zel.s wel een gepicnickt n Man y's weest tot het oogenblik waarop hij
lokkend toe uit." afwezigheid, maar. zonderling genoeg, thuis kwam om zich te verkleeden om
Een paar mmuten bleef Gilette zoo hij had de ongelukkige Mallison of diens naar hier te komen, nam de politie hem
schertsen toen hij in eens S r Marston, meisje nog nooit ontmoet. Eerst veer- mee naar Brent Street, waar hij nu nog
inde deur zag staan, die h m wenkte, tien dagen geleden had hij Peggy voor is. Ik zal hem morgenochtend gaan op-
De groote man scheen min o meer ge- het eerst gezien toen zij van Merston zoeken, want ik ben ervan overtuigd,
ag teerd, wat terugsloeg op Gilette. naar Londen was gekomen, om daar dat er een of ander betreurenswaardig
Onder het mompelen van een excuus een paar weken bii haar oude school- misverstand in het spel moet zijn."
tot de dames stond hij op en volgde vriendin Hetty Bond door te brengen. Gilette bleef eenige oogenblikken
den ouden man naa de veranda. „Mevrouw Mallison en haar jongen staan peinzen. Het leek hem bijna een
„Wat is er?" vroeg hij gejaagd, de arme kerel over wien wij nu spre- misdaad, dat al die ongebonden vroo-
Peggy scheen een beet e afge rokken,
wanneer haar oog op de nog altijd onbe
zette plaatsen aan hun tafel viel
„Hij komt niet!" zei Gilette vroolijk
„O, die mannen der wetenschap Zou
„Is hij weg
ken
zei Sir Marston, „wocn .le in lijkhe d hier voortgang kon hebben,
„Ja, naar Liverpool, om daar de Merston en leefde daa van een kleine op het oogenblik dat een medeschepsel
boot naar Amerika te nemen," ant- toelage die haar vader haar gaf. op den strijd moe t aanbinden voor zijn
woordde Sir Marston ,Hij heeft hier voorwaarde dat zij hem niet lastig zou leven Van de plaats waar hij stond kon
In het hotel gewoond en staat ingeschre- vallen en in de provincie zou b'ijven hij I et slanke bevallige figuurtje in het
ven onder den naam Marne. Maar laten wonen Tot aan haar dood heeft zij rose kleedje en de gelukkige lach in
wa daar maar niet verder over spreken, haar vader nooit weergezien en van het Peggy's oogen zien De vioolijkheid
Roy er is iets verschrikkelijk g beurd. oogenblik af, dat hij in staat was in zijn had nu haar hoogtepunt beraiki en in
In de gang heb <k je vr end Rivers ont eigen onderhoud te voorzien, trok hij dichte drommen hoste en danste de
moet, die naa je zocht. Luister goed. ook zijn handen geheel van zijn klein- lachende menigte door de zaal op de
Ze hebben Pennington dood op zijn zoon af. Waarschijnlijk is de oude Marne tonen der luchtige muziek Het was
kamer gevonden verwoord." nu al lang dood en begraven." Gilette alsof zijn hart er door ver-
Vermoord riep Gilette ontzet, „Ik ben er vas van overtuigd, dat scheurd werd.
Uit. „Da's niet mogelijki Wanneer?" hij dat niet is I" riep Gilette uit. „Maar „Goed, maar niet vanavond," zei
„Zoowat een uur geleden. Maar dat over dat deel van de gexhiedenis zu'- Gilette. „u kunt vanavond niet meer
is nog niet het ergste. Raymond Mal- len we te gel gener tijd nog wel eens naar Malison toe gaan, want het zou
lison is gearresteerd als zijn moorde- spreken. Laten we het voorloopig maar meer d n wreed zijn, om dat arme meis
naar." alleen hebben over het drama in Rut- je daar maar te laten lachen en pret
„Mallison ?'kfluis erde Gilette heesch. land Inn Het gebeurde toch n Rut- maken nu dit verschrikkelijke nieuws
„Groote God, Sir Marston wie moet dit aldn Inn Zocht Rivers naar mij, toen haar te wachten staat Wilt u de dames
gaan halen, of zal ik het doen
tenminste," ant- .Neen, man. ik zal wei gaan
woordde Sir Marston „Hij zei, dat jij Sir Marston
TWEEDE HOOFDSTUK.
„W1VV1,U WH HIWIÖUWU t* U1UWu vait. muu «-»vvnw
afschuwelijke nieuws aan Peggy Ferrin u hem hier zooeven zag
vertellen „Dat gelooi ik tenm
.oudere menschen
zei
zijn
een der laatsten was. die W Iter Pen- meer vertrouwd met het verdriet, die
nington vanmiddag nog gesproken hebben meer gelegenheid gehad er
liet verhaal van den huisknecht. hebben en hij kwam hier omdat je kennis mee te maken. Neen. Roy, ik zal
De beide mannen keken elkaar ver- hem verteld had, dat je hier zou dinee- wel gaan."
Echrik. aan. Sir Marston scheen plot- ren." Gilette bleef in angstige spanning
Beling tien jaar ouder geworden te zijn. „Heeft Rivers anders niets gezegd wachten Hij had vanavond heel wat
Hij zag er bleek en on daan u t, terwijl „Heel weinig Naar wat ik er van beleefd, veel meer dan hij gedroomd
Gilette daar stond zonder te bedenken, begrepen heb, is Pennington omstreeks had te zullen beleven Dat film-verhaal
da hij nog altijd de papieren muts zeven uur naar zijn kamer; in Rutland van hem dat gebaseerd was op tra
droeg. Inn teruggekeerd en ging toen r gel gische en misdadige gebeurtenissen die
,Z t toch om 's Hemels wil da ding recht naa zijn slaapkamer, die boven hij in Argentinië op het spoor gekomen
af," steunde de kunstenaar, „he staat zijn werkkamer gelegen is. Hij i zijn was liet hem zelfs hier in Londen niet
zoo a.schuwelijk op dit oogenblik." bediende, dat hij buitenshuis zou gaan met rust Nog geen uur geleden was hi|
Werktuigelijk bracht Gilette de hand eten en n e s meer noodig had Even er plotseling aan herinnerd Vaag be
naar het hoofd, ommeide de muts in later werd er getelefoneerd en Fischer, gon hij zelts al eenig verband te ver
elkaar en wierp haar op den grond dat is de bediende, ging l isteren wie er moeden tusschen dit nieuwe hoofdstuk
De schitterend ve. lichte zalen waren belde. Het was een boodschap voor van zijn Argentijnschen roman en de
nu tjokvol en in de verte speelde en hemz lf namens ijn broer vroeg geschiedenis van Mallison's ongeluk
strijkj meesleepende dansmuziek. Van iemand hem. even in De Groene Man" Gilette had een onfeilbaar inzicht in
de plaats waar hij stond kon Gilette de een klein net restau ant in Armory- de psychologie van de misdaad en In
beide meisjes aan hun tafel zien zitten st eet te willen komen, daar ijn broer zijn onderbewustheid was hij reeds
;kijken naar het vroolijke gedoe om haar hem noodzakelijk moest spreken. Fi- bezig de verschillende op zich zelf
'heen scher ging naar boven klop e aan de staande feiten met elkaar in verband te
„Vertel me alles wat u weet," vroeg kamerdeur van Pennington en kreeg brengen
Gilette. „Wanneer is het gebeurd en op ijn vraag toestemming om even Toen zette hij het geval bruusk uit
waar Wat heeft Rive gez gd Ik uit te gaan Hij is mi s hien drie kwar- zijn gedachten HI1 zou nog tijd genoeg
kan het niet gelooven. Ik heb nooit iets tier weg geweest en kwam kw d ter g hebben, om er over na te denken. Het
anders dan goeds van Mallison gehoord, daar hij blijkbaar voor den gek gehou
Ik was blij hem vanavond te zullen ont- den was zijn broer was niet eens thuis,
woeten." maar voor een paar dagen uit de stad,
eerste was nu het afgrijselijke nieuws
aan Peggy mee ti deelen. Hij zag haar
lachend komen met aan iederen arm
„Ik heb Mallison al gekend, toen hij omdat hij ergens in de provincieen een klein meisje. Hetty liep, meer be-
'j®og uiaar een kind was," ging Sir ka weitje had op te knappen.
zadigd, vlak achter haar, maar ook
naor oogen glinsterden van pret. En
achter haar liep de schilder, bleek en
zenuwachtig. Het was niet gemakkelijk,
van de aardige kinderen, die nog steeds
aan Peggy's armen hingen af te ko
men, maar ten slotte gelukte dat toch
en toen ging Sir Ma ston de andeien
voor naar een stil hoekje in de veranda.
Eerst toen begon Peggy te beg ijpen,
dat er iet niet in den haak was.
,Wat is er toch aan de hand vroeg
ze -'imlachend, „O, u hebt zeker ge-
ho. j, dat Raymond niet komt. Het is
alles behalv mooi van hem. En van
Pennington ook
„Neen, hij komt niet kind," zei de
schilde vriendelijk. „Je moet dapper
wezen, Peggy, want er is ie s ergs ge
beurd."
Pegg cheen dadelijk te rad n op
wien het slechte nieuws betrekking had
en beet zich op de lippen.
„Wat is e me Raymond?" vroeg ze.
„Ik heb het laatste uur voortdurend
het gevoel gehad, dat hem eenjongeluk
dreigde Al hij dood is, zeg hei nu
dan maar dadelijkik zal den slag
weten te dragen."
Toen vertelde de oude man Peggy,
zacht en vriendelijk, ai wat hij gehoord
had Hij zag haar bleeke wangen kleu
ren met het rood der wo de en veront
waardiging juist zooals hij verwacht
had.
„Ze zijn gek I" riep ze uit. „Het is
krankzinnig om zelfs maar te veronder
stellen, dat Raymond ooit an zoo iets
ook maar zou d nken, laa staan dat
hij h t zou doenl Sir Marston, ik moet
naar hem oe. U moet me dadelijk bij
hem brengen. Hij verwacht me natu r-
lijk."
Sir Marston schudde reurig het
hoofd.
„Ik vrees, dat dat niet mogelijk
zal zijn," zei hij. „De autoriteiten staan
zoo iets niet toe. We zuil n alles doen
wat mogelijk is om den besten verdedi»
ger voor hem te krijgen en morgenoch»
tend zal ik zien, wat er verder gedaan
kan worden Het is mogelijk dat ik,
als ik er den M nister van J astitie om
verzoek, een speciale permissie zal
krijgen, om den ik bedoel om M lü-
son te bezoeken Je bent het dapper e
meisje, dat ik ooit ontmoet heb, Peggy,
en God weet, hoe je dien moed nog zal
noodig hebben."
Maar toen ze eenmaal met Hetty in
een taxi op weg naar huis was, kwam da
reactie. Toen kwamen de verkwikkende
tranen haar te hulphartstochtelijk
snikkend wierp ze zich aan de borst
van haar vriendin En tot diep in den
nacht bleef ze met Hetty de tragisch»
gebeurtenis bespreken.
„Hij kin het niet gedaan hebbent*
zei ze wei voor de honderdste maal.
„Onmogelijk O, jij kent Raymond
niet Niemand kent hem zooals ik hem
ken. Het is om krankzinnig te worden,
hier te blijven zitten nietsdoen, terwijl
Raymond misschien denkt, dat we
hem allemaal den rug hebben toege
keerd Zeker, ik weet wel, dat er iels
was tusschen Raymond en Walter
Penninigon. maar dat wa eigenlijk
maar een onbeteekenend meenings-
verschil over een verklaring in een
proces die Raymond als deskundige
had afgelegd Raymond dacht, dat
Pennington trachtte zijn getuigenis
afbreuk te doen. waartegen hij opkwam.
In de club werd de kwestie verd"r be-
proken en het gevolg was een si i e."
Hetty was niet bij machte Peggy in
haar verdriet te troosten Zij kon een
voudig niets doen. voordat Peggy
otaal uitgeput zich naar bed liet
brengen al zei ze ook, dat ze toch niet
zou kunnen slapen Maar bijna on
middellijk viel ze in een diepen, maat
rusteloozen slaap. Toen ging Hetty
weg.diep onder den Indruk en innig
met het zoo zwaar beDroafde meisie
mee voelend.
DERDE HOOFDSTUK.
De g oene bril.
Sir Mar ton Manley was het volko
men met chzeif eens wat hi z >u doen,
voor hij dien avond van Gi ette af-
sch d nam Hij zou alle in het werk
stellen, om dit gehe mzinnige geval te
ontwarren. Van het oogenblik i*
zijn buitenverbiij in Merston, aan
de kust van Noord Devon gekocht had,
kende hij Raymond Mallison, die nu
zuchtte onder n verdenking, welke een
voudig iedere n die hem kende krank
zinnig voorkwam. De groote kunste
naar had een hoog denkbeeld van
Mallison. die zich een goede positie
had weten te verwerven enkel door
hard we e en groote kennis Hij kende
de opof.eringen, die het Mallison's
moeder gekost had om haar jongen een
goede opvoeding te doen geven. Hij
wist, dat mevrouw Mail son's inkomen,
dat bestond in een toelage van haar
vader, die aan den anderen kant der
wereld woonde, zeer klein was, al liet
Marie Mallison zich daarover ook
slechts weinig uit, terwijl zij er ook
niet van wilde hooren, dat Manley
een deel van de kosten die de opleiding
van haar jongen met zich bracht, voor
zijn rekening nam. Te vergeefsch
wees de groote schilder er op, dat hij
kind noch kraai in de wereld had, die
zijn hulp zouden kunnen noodig hebben
en dat hij in elk geval Raymond in zijn
testament goed zou bedenken Zoo
had hij de studie en de verde e loop
baan van den jongen man met bijna
ouderlijke belangstelling gevolgd tot
hij zich ten slotte naam gemaakt had.
Dat had natuurlijk eenige jaren ge
duurd en in dien tijd had Sir Marston
zijn beroemde doeken geschilderd, nu
eens in zijn groote woning in R gent's
Park, dan weer in zijn vriendelijke oude
buiten te Merston. In laatstgenoemde
plaats liep Raymond Mallison vrij in
en uit en vaak bracht hij er de vroolijk-
heid aan den daar eenzaam wor en !en
Manley, die er als eenig gezelschap
had een oude werkvrouw en naar man.
een visscher, die 's winters als het huis
gesloten werd, naar hun eigen huisje
aan het strand verhuisden.
Hier was Roy Gile.te nu en dan wel
eens een weekje geweest, gedorende
het visch-seizoen en gewoonlijk woonde
hij dan in de visscherswoning. Nooit
had hij er echter Mallison ontmoet,
daar deze toevallig telkens wanneer
Gilette kwam, voor zijn studies af
wezig was.
Het was dus duidelijk, dat Gilette
niet een even groo e belangstelling in
het drama koesterde als Sir Marston.
We zullen later zien, in hoeverre deze
veronderstelling van Sir Marston juist
was.
Nadat hij van Gilette afscheid geno
rr.e al. gaf hij zijn chauffeur las. om
naar het Lagerhuis te rijden, waar hij
aan het licht in den toren kon zien, dat
de zitting nog niet geëindigd was. De
overhandiging van zijn kaartje aan een
bode had de gewone magische uitwer
king en een paar minuten later bevond
hij zich in het particuliere kabinet
van den M nister van J ustitie. Deze
was juist egevierend te voorschijn
gekomen uit een debat met een tegen
stander in het Lagerhuis en was dus
in een goede stemming.
„Wel. wat kan ik voor je doen, beste
kerel vroeg hij.
Sir Marston viel met de deur in huis.
Hij vertelde in bizonderheden wat er
gebeurd was en vroeg ten slotte een
oevelschrift waarop hij den gevangene
alleen zou mogen spreken.
De heer Caïverley trok een beden
kelijk gezicht
„Maar m'n waarde," zet hij „dat
is iets heel buitengewoons wat je me
daar vraagt. Als je soms denkt, dat er
een wet is voor de rijken en een andere
voor
„Een andere voor den po cu "viel
Sir Marston hem droogjes in ae rede
„Daaraan heb ik we gedacht. We zijn
oude vrienden en daarom kan ik open
lijk met je spreken. Het lot van den
jongeman ligt me zeer na aan het hart
al wee hij da ook zelf niet. Ik heb
hem gadegeslagen sedert hij nog maar
een klein ventje in de korte broek wan
en nooit heef hij mij ook maar in iets
teleurgesteld. En komaan Ik was
verliefd op zijn moeder, die ik zeker
zou getrouwd hebben, als zij er niet
de voorkeur aan gegeven had trouw te
blijven aan de nagedachtenis van zij
vader Er is hier iets gebeurd, wat nie
in den haak is en ik ben besloten er
mij ook mijn nalve lortuin moeten
kosten. Nu weet je er alles van. Als je
maar wil, kan Jij mij dat bevelschrift
geven.
Wordt voortgezet.
Toen de naar hui teruggekeerde
Archibald Lipton op den corridor de
kamer zijner eenige dochter voorbij
kwam, meende hij een onderdrukt nik
ken te hooren Hij stond stil Kon hij
zich vergist hebben Neen, nu hoorde
hij het duidelijk Zou zij al iets gehoord
hebben van de dolle dwaasheid waarin
Watty Procter vervallen was
Snel trad hij binnen. „Fkssy, wat
is er Wat scheelt er aan
Zij sloeg de armen om vader's hals
en snikte: „Vader ik weet niet wat
er met Watty aan de hand is. Ik heb
hem sinds v rscheidene dagen niet
gezien en hij iaat n ets van zich hooren.
Jack Wheeler zijn vriend zweeg ver
legen toen ik hem naar Watty vroeg.
Ik weet niet wat er aan de hand is."
Lipton dacht na. Zonde en schande
was he van dezen Watty Procter
Wat moest hij nu zeggen Het beste
zou zijn haar dadelijk de geheele bit-
te-e waarheid mee t deelen dat de
jongeheer heei zijn genegenheid ge
plaatst had bij een uit Europa gekomen
kunstrijds er uitRoemenië mademoisel
Ie Diadema van wie de schre uwerige
reclam be ichtte dat zij al wat op
dit gebied ooit geleverd was in de scha
duw stelde Tot zijn schrik had Lipton
gehoord dat de iwaashoofd in zijn
club verklaard had dat hij voo nemens
wa de kunstrijds er te trouwen al
zou zi h de geheele were d daartegen
verzetten Welke voo uitzichten wa
ren daarmed ook voor hem vernietigd I
Hij n de vader van den verblinden
jonkman waren ove eengekomen, bij
het huwelijk hunner kinderen ook hun
firma's samen te smelten tot één firma?
Lipton en Procter die zoo uitmuntend
in staat zou zijn alle concurrentie het
hoofd e bied n
Lip on haalde diep adem en sprak
„Je behoeft je niet ongerust te maken.
kind
Niet pa i O ge ukkig dat ik mij te
poedig angstig gemaakt heb."
Nu kreeg d vad -r het benauwd.
Hij had willen zeggen dat er voor zijn
dochter w;l en andere pretendent
zou komen opdagen nu haar aanstaan
de ech genoot met wien zij echter nog
niet officieel verloofd was zich haar
genegenheid onwaa dig hed gemaakt
En nu had zij uit zijn woorden nieuwe
hoop geput en ou het zooveel zwaa der
"allen haar de waarheid mede te deelen.
.Och pa," klonk het weer ,ga u er
eens heen Watty's vader noemt me
immers nu al zijn ,choondoch ertje
U kunt er bes heengaan en hooren
wat er aan de hand is."
Lip on beda ht dat bij hun geheime
over enkomst hij werkelijk wel eens
met Procte onder vie oogen kon
gaan praten Misschien konden zij
samen he middel vinden om den ion
gen man weer op vers andige wegen
terug te b engen
,Dat kon ik we- doen," antwoordde
hij ijn dochter en dadelijk maakte hij
zich gereed om naar Procter's villa in
de 5 Avenu te gaan
Nicoiaas Procter was woedend van
zijn kantoor thuisgekomen en had
terstond zijn zoon aten ontbieden
Dadelijk was hij tegen hem uitgevaren
I k dacht een beroerte e krijgen toen
;k vanmidda ve nam wat e gisteren
avond n de club voor dwaasheden
verkoch hebt Een circusrijdster wi
je trouw n1 Ben je dan heelemaal
krankzinnig geworden
.Vaderantwoordde Watty op
vasten toon ,ik heb juffrouw Diade
ma lief n zal haar ot mijn vrouw
maken k laat ml] door niets daarvan
afhouden
Procter brak in een ul bundig gelach
uit Een kunstrijdster een spring-in
de-lucht zou een ady wc-den /an den
kring der vie honde d voornaamste
familiën een lady Procter! Is wer-
om te lachen. -Sla ie eens voor
het hoofd met de vuist, mijn zoon en
het dolzinnige van je plan zal je duide
lijk wo i den"
,Voor mij zal het nooit ie s dol
zinnig hebben vader,omdai ik besloten
ben nooit te beproeven om mijn toe
komstige echtgenoote in onze k ingen
toegang te verschaf en Zij zal er zeker
gaarne afstand van doen Ik heb het
p an een landgoed te koopen om daar
rustig te leven
„lk zou me de haren uit het hoofd
rukken, als ik zooiets moest beleven 1"
„Houd u kalm vader tn geef het op.
mij van mijn plan af te brengen."
„Nu is 't genoeg I" bulderde Procter.
„Wijl je voo verstandige woorden
en goeden raad ontoegankelijk ben,
zal ik je bevelen Ik eisch dat je op
staanden voet allen omgang met de
kunstrijdste vermijdt Anders zal ik
je met alle middelen daartoe weten te
dwini en."
„Vader ik hoop dat u e anders over
zult gaan denken, lk kan mijn geluk
niet opg ven."
„Op dien weg ligt je geluk niet.
Dat is, zooals alles in de wereld van
kunstrijders en dergelijke lui chijn
en bedrog. Overweeg mijn woorden
voor ie iets verder doet of belooft."
De zoon ging heen en de vade die
wist wat hij van de stijfhoofdigheid
van zijn iongen kon verwachten bleef
in diepe gedachten verzonken zitten.
Ja hij kon hem alle geldelijke mid
delen onthouden hij kon hem zelfs
onterven en dit wilde heel wat zeggen
een vermog n van tien millioen dollar
Wat hij echter niet kon was hem zijn
moederlijk erfdeel twee millioen ont
houden at hij eenmaal meerderjarig
was En dit werd hij over drie maanden.
In radelooze overpeinzing staarde hij
met donkeren blik voor zich uit. Zoo
vond hem Lipton.
„Zoo. ben jij het zei Procter een
weinig verlegen en drukte zijn vriend
de hand
Wat mij hierheen voert, Procter
kun je wel raden."
,Ja, dat geloof ik wel, Je hebt
gissen, zeker van V/atty's streken
eghoord
„Juist. Laat ons daarover eens een
verstandig woord spreken. Het spijt
mij van den jongen maar ik hoop dat
hij van zijn dwaasheid te genezen is."
„Je weet zeker all s nog niet
„Hij schijnt het zonderlinge plan
te koesteren een kunstrijdster van het
ei-cus aan het Madisonplein te trou
wen. Dat is och zeker alles
,Nu ja daar zou hoogstens nog bij
te voegen zijn dat hij in zijn verblind
heid niet van zijn plan af te brengen
is. Al wat ik beproefd heb bleef vruch
teloos. Hij zal zich voor zijn leven on
gelukkig maken."
„Zijn jeugdige onbezonnenheid moet
natuurlijk voorkomen worden oor
ijn eigen geluk en da van mijn doch
ter en voor ons hoon plan onze fir
ma's samen te smel en Ik vermoed
dat het die dame vooral om geld te
doen is Nu zal zij haar financieeie za
ken wel door een zaakwaarnemer laten
behandelen. Dit zijn geslepen lui. Laten
wij met d en man e*ns gaan praten
Mademoiselle Diadema liet haar za
ken werkelijk doo een impres ario be
handelen een zekeren Rudolf Root,
een gesiepen Amerikaan die haa^
gouden bergen beloofd had van een
kuns eis door de Vereenigde Sta en
Ten gevolge daarvan was een ontract
voor een laar gesloten De kunstrijd-
ter zelf een R meensche verstond
de taa: van Amerika niet waa om zij
ook haa- eigen d.enstper.onee, mee
over den grooten plas genomen had na
melijk een kamenier Mabei en een rij
knecht Tom Beiden waren circuskin
deren en hadden het laatst behoord
tot hetzelfde beroemde R meensche
circus waaraan ook de kunstrijdster
verbonden was.
Lipton en Proc er lieten zich bij
den mpressario zznme den Procter
noemde zijn naam en vroeg hem zon
der omwegen, of hij bekend was met
de verloving van zijn zoon met de da
me wie zaken hij bphar igde
Mister Rudolf Root d ukte de pal
men zijner hand samen en zei
„Als impressario moet ik met aïlei
wat mijn protégée aangaat op de hooj
te zijn mijnhee Dat is de zaak ei
niets meer."
„Goed zoo," mengde Lipton zich il
he gesprek, „lk zie, dat men mete
praten kan Laten wij de aangele
genheid waarvoor wij u opgezocb
hebben, dan ook als een zuivere zaal
behandelen."
Hierop zette hij hem in korte woor
den uiteen wat zij verlangden. Hl
ou natuurlijk tegen een ruime scha
deloosstelling bewe ken dat made
moiselle Diadema met de eerste gele
genheid weer naar Europa terugkeerde
Root zette een bedenkelijk gezicht
„Mijne heeren ik ben niet ongene
gen, zaken met u te doen maar he*
is de vraag of ik daartoe in staat ben
De kunstrijdster is door mij voor eet
jaar geëngageerd voor een toer dooi
Amerika Wij zijn echter overeenge
komen dat na verloop van de eersti
maand elk van ons het contract teger
het einde van het eerste kwartaal kal
opzeggen Dit nu wil ik doen als t
mij een schadeloosstelling van 25.W
dollar betaalt."
.Accoord!" riep Procter. „Natuur
lijk in de veronderstelling dat het
gelukt de onmiddellijke afreis der dam<
te bewerken."
„Voor dat geval mijne heeren
moet u nog 25 000 dollar betalen.'
.Vijftien duizend," bood Procter
half uit gewoonte.
„Neen 25.000 want er gaan e)
10.000 af als boete voor de ve brekint
van het contract, dat ik voor de loo
pende drie maanden met het circui
hier heb gesloten en nog 10.000, dii
ik minstens de kunstrijdster moot aan
bieden om haar te bewegen onz«
overeenkomst dadelijk te niet te dooi
en zich naar Europa in te schepen.'
„Goed dus in he geheel 50.00C
dollar," zei Procter met een zuur ge
zicht. „Dit bedrag is disponibel, zoo
dra de stoomboot afgevaren is."
Procter liet zijn adres achter en z$
scheidden.
Ofschoon de hooge prijs, dien h!
betalen moest, hem wel wat aan hei
hart ging, was hij toch met de ge
maakte overeenkomst in zijn schik
Hij noodigde Lipton uit toen zij in 4
vijfde Avenue gekomen waren mee
naar binnen te gaan om op hun gemai
nog een sigaar te -ooken.
Nauwelijks hadden echter de beid»
heeren in de rookkamer zich op hun
gemak gezet toen Procter dringeno
aan de telefoon werd geroepen.
Mister Rudolf Root telefooneerd^
van het circus„U heeft mij in eei
leeliik parket gebracht. Dade ijk ns
uw vertrek liet ik mij bij mademoisell»
Diadema aanmelden en begon haai
mijn voorstellen uiteen te zetten V»
kwam ik daarmee ech er niet
sprong op, schreeuwde mij toe. dat zij
voor het loopende kwartaal beslist
aan haa contract vasthield schold
mij voor een verrader en dergelijk»
meer en liet haar rijzweep op een be
denkelijke wijze voor mijn oogen dan
sen. Wijl zij een zee losse hand heeft
waarvan in de eerste plaats haar rij
knecht weet mee te praten was ik
blij de deur weer achter mij dicht t»
hebben, zonder dat mijn jas uitgeklop*
was Kort en goed in onze aangele
genheid is voorloopig niets te berei
ken"
,A11 right," antwoordde Proctei
somberbelde af en bracht Liptot
op de hoogte met de mislukking vai
bun plan ,De domme jongen zal zijr
geluk n et op kunnen als hij de echt
genoot van deze slagvaardige amazon»
geworden is." besloot hij zijn rolaas
.Eigenlijk verdiende hij zijn lot 1"
Lipton wa zeer te urgesteld. Hei
lag ech er niet in zijn aa d zijn plau
dadelijk op te geven Peinzend blies
hij den rook zijne sigaa voor zicb
heen.
„Deze kunstenmaakster chijnt t<
weten," ging Procter voort ,dat zij
met mijn braaf zoontje twee millioen
kan vangen. Het i jamme van het
ge'-d
„Ja, zeker is het jammer bevestig
de Lipton ,Wij mogen echter nog
niet de vlas strijken. Procter 1 Hooi
