F ■TI T VOOR DR TOl/ A \il i ?Ï1 1 1U de dubbele man fl '«Ctfi w 41 3 IP b g V 0->S 2 a UM <U g g j« a-a a R Cl, H a S qiz; g «ë-0 J® S| s w 11 ■=^ag Ot3 oj *0 <i> W <2 x w a S O p -H -p b£ -3 M|g a &fl g s-a™ S-f w 2 o 3 5 &~s be® g^H 8 4^ Q tf^-öS M «1 «SS fl «tt- P*-«^ S §tS 5 S.S--.2 q MiSfl g.S fe S 3 ||\3 ff .9 g 3 3 - M IT-a 9 -a 113 i.S I k. 4J e i !:1 ie af lil! IsJlHI >5 s cu sia1» ftï« su wao o.S^ tr a ta T3 O QJ .—4 H J1 03 *-3-S - H3 co "S -- - ja rt W m cS 1 O t> O S fel-a "o.a t 2 bC 0 «I H *3 9 gaj°« -fjgf X3 t*- 4-i -*- -»f X3 fl«d2o g S Si a p K- "C f er M H? O w - - 2 XJ a a> „q o on p. 0> t? 2 5 e*1^ J2 fcC el fl •g.tH o 9 S "E i>,£"*i-> g°® g a P Sns g=gC •5 6 ^TMTP&i W lilTF^ HUii aj^LU - - - eens wat zou <e ervan denken als we eer aeLectiv i de ui. name. ce detec ver vree R'uctei ver baasu Daar aar .au mi nog n e ge dacnt l Wa; jcntei geer. Kwaao det Een nai uur ater waren L.pton en Procter oil Basi Y nkers een der beroemdste detective» van New York Nadat deze vernomen nad wat de zaak was ze nij .Mijne heeren een astiger zaakje dan t uwe is dunki mi], met mogelijk Een rijke longe man die bepaaid wu trouwen met een kunst rijdster van zijn dwaasheid te genezen is bijna onbegonnen werk Duizend raaa ie»er zou k een moordenaar opspor«~ oi sen spoorloos verdwenen bankroover zijn buit afhandig maken Dan zou k succes vunnen beloven Intusschen k wil zien wat k doen kan Laat den mpressario er buiten en doe de kunstenares een aanbod van vijftig duizend dollar ol meer als zij daaelijk op reis gaat Dat za k we. iaten Wat zouden wij daarmee bereiken naar alle waar schijniijkheid V De dame strijkt het geld op iaat zich tuschen lunch en diner in het huwelijk verbinden met den tot over deooren verliefden longen man. die over drie maanden meerderjarig is en beiden gaan met het geld op reis en wij zijn getopt Neen dat is geen werk voor Basii Yinkers. Mij schijnt slechts één uitweg mogelijk Den ion gen man den blinddoek van de oogen nemen en hem laten zien dat hii door met die dame te huwen twee menschen ongelukkig maakt Hoe dit echter ten uitvoer te brengen is daarmee ben ik het op dit oogenblik met mijzelf nog niet eens." Hij vroeg nog om een fotografie van den longen man en Proctor gai hem, om tijdverlies te voorkomen voor loopig een medaillon van zijn horloge ketting dat aan de eene zijde het p.or tret van zijn overleden vrouw, aan den anderen kant dat van zijn eenigen zoon bevatte Daarop gingen de beide heeren huiswaarts Wat Lipton aangaat, deze besloot zijn dochter voorloopig nog niets te zeggen Kon de detective niets uit richten, dan was het nog tijd genoeg om haar de treurige waarheid mede te deelen. Basil Yinkers ging naar het circus op het Madisonplein en nam een biljet dat hem het recht gaf tijdens de pauze de stallen te bezichtigen In de eerste pauze maakte hij kennis met een stal knecht en toen de voorstelling weer beginnen zou. stopte hij hem een rijke fooi in de hand en vroeg daar te mogen blijven om de manege aan de achter zijde te kunnen zien Zoo kreeg hij dan ook de kunstrijdster te zien wier ongezadeld paard door een rijknecht gebracht werd Zij onderzocht de vergulde teugels zeer nauwkeurig en streelde het edele dier den hals Tom de rijknecht sprong terug wat geheel den indruk maakte alsol hij gevreesd had een klap om de ooren te krijgen De ama zone lachte riep hen iets in het Roe m ensch toe en sprong op den rug van het paard waarbij zij de hulp van een stalmeester die haastig tcege schoten was, afwees. Met luid applaus werd zij in de ma nege begroet en nog luider klonk dit toen zij het renperk weer verlaten had Haar paard, dat de zweep vaak genoeg gevoeld had beefde geweldig In de flanken Wijl het op het allerlaatst nog even gestruikeld was gaf zij hem ten afscheid nog een slag over de voor pooten De scherp waarnemende de tective die niet zeer fijngevoelig was vond dit toch een handelwijze welke van groote ongevoeligheid getuigde Tom voerde het dier weg Zij echter huppelde naar haar loge waarvoor een jonge man had post gevat en gewa pend met een geweldige bouquet roode rozen De detective haalde snei het me daillon voor den dag. vergeleek de trekken met die van den man daar vóór hem en knikte zichtbaar voldaan Zeer diep boog de jonge man voor de amazone en reikte haar zijn bou quet. Met een ne»*lw>*»»d« glimlach nam zii de bloemen aan en reikte hem tver. naai nand iij nadden sikaai diilKbaar ook ets willen zeggen docr ill tende geen u.ngeisch en hi| geen Roemeensch Zoo .ets scheen echtei reeds meer gepasseerd te zijn want de kamenier kwam vlug de ioge uit om als tolk dienst te doen De detective hoorde hoe zij onder anderen voor naar meesteres vertaal de U wordt bedankt voor den vrien delijken onei dien de post vandaag bracht Tot moTgen De amazone verdween Watty ging stralend van genoegen heen en ook Yinkers zocht naar het gezelschap van den stalknecht, met wien hij ken nis gemaakt had. Den vo genden dag wa' de detective weer n het circus Evenar den von gen avond b. ei hii bij zijn vr ena den stalknecht tot de kunstrijdstet uit de manege terugkeerde Weer stond Watty Procter met een bouquet gewapend bij de oge De amazone was echter ang n et zoo vriendelijk ais den vorigen avond Zij iet dr bloemen doo naar kamenier die weer sne te voorst M'r as g ko men a nnemen knikte even en er dween n haar oge De onge Procter stond verbluft en met open mond haar na te staren Door een kier van de deur zei de kamenier nog Mademoiselle aat u verzoeken, haar niet anger astig te vallen.' Nog wijder gaapte zijn mond Hij ba greep er absoluut niets van Als een druipstaartende hond sloop hij weg Den derden avond was Yinkers weer op iijn jost Toen de kunstrijdster verscheen om de manege binnen te gaan zag hij tot zijn niet geringe vreugde dat zij blijkbaar n slechte uim v/as Tom kreeg zonder eenige reden ten slag met de rijzweep Haar toeren .n d - manege waren echter nog schitterender dan de vorige avon den Haar stoutmoedigheid kende geen grenzen Herhaald- lijk werd zij door het opgetogen publiek toegejuicht Eindelijk kwam zij terug Haar oogen fonkelen en haai gelaat gloeide Zij sprong van het paard dat Tom heel handig opving en ijlde naar haar oge Ondank: de onvriendelijk- ont vangst en de afwijzing van den vor gen 3Vond stond Watty Procter weer met een groote bouquet gewapend als schildwacht bij de deur der oge Zij ontstelde een oogenblik doch stevende toen rechtstreeks op hem al Watty 'Cheen te schrikken van de uitdrukking van haar gezicht sn hield de bouquet voor zijn gelaat ter beschutting Wat nu voigde was het werk van eenige seconden Zij rukte hem de bouquet uit de hand en slingerde die tegen den grond Toen naderde zij hem op korten afstand en klets daar had hij een klap om de ooren te pakken een klap van zulk een kracht dat den jongen man hooren en zien verging Hij turr>, de terug tegen den muur en hie d de tand tegen de pijnlijke wang Mademoselle Dia dema ep h m in het Ro. meensch nog ets Uk dat zekei geen vleierij was en sloeg toen de deur der oge met een slag achter zich dicht Na eenige oogenblikken wipte Mr e er ut en Basil Yinkers hoorde hoe zij den afgestrafte de boodschap bracht: .Mademoiselle heeft u gisteren toch duidelijk gezegd dat zii niet langer lastig geval-en w worden En nu bent u er weer Zij voelt zich beleedigd en k moet u zeggen excuseer mij mijnheer dat k het woordelijk over breng dat a u haar nog eens as tig valt zij haar rijzweep za gebrui ken. De kamenier boog en verdween Watty Procter echter wien de tranen over de wangen nepen sloop het circus uit en begon doelloos door de straten te slenteren Yinkers vo gde hem stap voor stap Twee volle uren ater pas sloeg de ionge man der- weg naar de rijfde Avenue in en daai aangekomen trad ii het ouderlijke huis binnen Toen mompe de de geslepen detec tive Mijn poging s geslaagd Hoe ech'er was het wonder bewerkt dat de ptrcucriame haf veree der, die m'llloennalr en haar blindelings to«- .edaan was een slag om de oorer oe red env. nad Basi Yinker was aoor aen sta. ttnechi met wien hij kennis 5emaaki naj ook n aanraking gekome met Tom len rijknecht Daarbi- had bi] op het oog ok met Mabe bekend te worden Toen Tom dit echte hoorde verklaarde hij ham kon bondig dat Mabe zijn ve ootde was .Zoovee te eter, ze Y' -kers en begon toen Tom uit te nooren ./ver ijn dienst bij de kunstrijdster Nu dien was hij ai .ang mot sn het kostte den detec tive weinig moeite sem dien ge^ee- tegen 'e maken Hij moest never een boerderij koopen dan kon hij met Mabe daarop gaan wonen Of Tom met Mabel zooiet wilde verdienen Nu ot Tom wilde- Een eigen boer- ierij waa. hij paarden kon houden dat was naast zijn huwelijk met Mabei zijn vurigste wensch. Twee uur -ater had de de ective een onderhoud met Mabe en hoorde hoe de gevoelens der kunstrijdster tegenover Procter waren Als een goudvisch was hij het hengelen waard Van genegenheid was geen sprake Met koele berekening speculeerde zij op zijn geld Da hij een goudvisch was wist zij ook uit zijn brieven die Mabel moest vertalen Zij maakte dit op uit het it at hij haar een prachtigen diadeem met brilianten die bi den juwelier Wiilems vlak over het circus tentoongesteld was en de blikken van alle voorbijgangers trok had toege zegd De etective was nu niet alleen vol daan doch had wel willen opspringen van vreugde in zijn geest was in een ommezien een sluw plan opgedoken, dat hem stellig tot het doel moest voe ren. Behalve de hoeve voor haar verloof de beloofde hij Mabel nog een comple ten uitzet, toen ging hij zitten en schreef iets op een ve) papier dat de kamenier ui: he hoofd moest leeren Ondanks het ate uur reed de detec- 'ive toen naar de vijfde Avenu en had Jaar een lang onderhoud met Proc ter Den anderen morgen gingen zij samen naar den winkel op het Madison plein toen deze nog nauwelijks open was De multi-millioennair en invloed rijke Procter was een algemeen beken de persoonlijkheid en had bovendien bij den juwelier reeds meer inkoopen gedaan Met de meest ijverige voorkomend heid vroeg deze dan ook waarmee hij Procter van dienst kon ijn Deze ver langde n geheim onderhoud en werd daarop met zijn geleide in een ijkamer gelaten Hier zette hij den verbaa den iuwelie uiteen dat hij /ehoord had van den kostbaren brillan en-diadeem -n de etalage d e door zijn zoon geko ht f besteld wa m de uedoe ing die heden aan de kuns rijdster Diadema te atei zenden Wij) zijn zoon nog niet meerderjarig was eischte hij krachtens zijn vaderlijke macht dat de bestelling me zou worden uit gevoerd hij zou echter zorgen da de uwelier er g en schade bij zo hebben Williams toonde zich tot deze schik king volkom n ber id en deelde op de v aag van den ,ade ook mee dat het si raad nog nr-t betaald was Dat zou in den voormiddag geschieden Procter kocht het kunststuk dat tienduizend dollars kostte voor zich zei en betaa de dadelijk me een chèque Nu nam Ba ii Yinkers het woo d en na e mg ond rhandelen werd bet volgende overeengekomen De [uwelier zou iegenover Watty niets aten bemerk n van de bemoeiingen zijns vaders en zich houd n ot de be stelling stipt zou worden uitgevoerd Daarom zou hii van den jongen man het geld kalm nog eens in betaling aannem n n het voorloopt op een bank deponeeren Later zouden daar voor dan misschier andere nkoopen gedaan worden Eeniger e1 bedenking behoefde hij me te koester n want het bet o' geld da eer onmondige z ch tegen den wil ijns vader ver schaft had en waarop dez nu krach tens de bevoegdheid die de wet hem verleende, beslag legde, om verkwis ting te voorkomen, ntmrchon son n dc ,ver p-aate var ie uweuei eer dergeujk sieraa.- worden vervaardigd, maar :oo -nech inogeiijK in piaat» van -ouo xoper -n voor ae -teener gewoon g.as Geu.Kenis was niet noodig, we. lordige afwerking en valschheid Ae -tu moest echter zoo elegant mogelijk zijn Zoc moect de diadeem n opdracht van den heer Procta bezorgd worden want hij Procter - wa» de gever Ais ie dame die hes ontving meende dat het van Procter Jr kwam dan was dit naa- zaak et gin^ het Williams n ets aan. De uwe- ier lachte n zijn vuistje hij begreep dat het te doen was om den ongen Procter uit de strikken van een baat zuchtige ntrigante te redden en ver klaarde dat men zich op hem kon ver laten Zoc was net gekomen dat de armt Watty Procter den slag om de ooren kreeg en zich geveelde alsof hij uit dt ucht geval i -n was. Den volgenden dag kwam de jonge man niet buiten hei huis Hij was to taal op Een dag ater gevoelde hij behoefte aan verandering van lucht zijn vader kwam hem hierin tegemoet en stelde hem voor een vertrouwde van hem en Lipton naar Cuba e vergezel len. waar de Keide fi ma's Procter en Lipton voor gezamenlijke rekening groote zaken deden. Watty stemde dadelijk toe en hef doel der reis bracht als vanzelf mede, da hij voor ijn vertrek bij Lipton afscheid ging nemen. Hier vond hij de meest hartelijke voorkomendheid bij Lipton's dochter waardoor hij ten zeerste getroffen werd. Hij bedacht met geheimen chrik da hij op 't punt gestaan ad de voor hem bestemde echtgenoote voor altijd te verliezen en het afscheid was zeer ha telijk. Toen Watty na twee maanden, naar Cuba terug kwam, werd he verlo vingsfee van Fluissy en Watty gevierd en op hun huwelijksdag schonk Procter het kostbare stuk dat hij bij den juwelier geko ht had. aa zijn s hoondo hter. No. 19 UIT EEN OPSTEL VAN KLEINEN KAREL Het water is reer nuttig omdat men daarover op de eilanden kan komen. EENE ADVERTENTIE. Die bewijzen kan, dat mijne cacao schadelijk is voor de gezondheid, krijgt tien bussen gratis. GOED OVERLEGD. Mevrouw A. Als ik bij hel diner iet» opdien, dat mijn man met graag lust, dan eet hij er ook bizonder weinig van. Mevrouw B, En mijn man doet juist het tegendeel, want als er wat over schiet, wordt het hem 's avonds weer voorgezet. EEN NIEUW DELIRIUM. Mevrouw A. Waarom hebt a uw dienstbode weggezonden? Zij was toch zeer netjes en zindelijk. Mevrouw B. Zindelijk is het woord niet Zij waschte den heelen dag: ik geloof waarlijk, dat zij aan zeepwaanzin lijdt OP HET KANTOOR. Patroon. Hoor eens, Meijer, begin nu toch aan den brief. Eersl kauw je een uur aan den pennenhouder en dan neem je nog tijd voor de spijsvertering. PRALTISCH. Kleine Paul. Tante, tirijg ik ook van u iels op mijn verjaardag? Tante. Zeker, als je maar goed oppast. Paul. Maar dan als 't u blieft niet iets nuttigs. GOEDE TROOST. A. Als je geen geld hebt, troost je dan met het bewustzijn, dat ik je vriend ben. B. En in hoever moet dat een troost voor mij zijn? A. Welnu, ik heb het ook niet EEN GOED ECHTGENOOT. Zeg eens, vrouwlief, de haas die oom gezonden heeft, was zóó uitstekend, dat ik hem alleen heb opgegeten; vergeet jij ecliler niet, oom hartelijk er voor te be danken. TWEEDE JAARGANG 1922 ^iiiiiiKiiiiiiiniiiissiiiiiinHHiit lunmiHiiussiuiiiiiimi imiiMimmiiniui ^inmnniiiuiiiiiiiK •J Ll r r- ^iixiiiiiiiiiiiiiiiiiii[iii!i(ii:iiEiiiii!2iuiiiiiiiiiiiii2iiiiiiiiiiiii!:3iHiHiiiiiiiiiui minim; ii:iu muüui:imim.imiiimi:iK NAAR HET ENQELSCH VAN FRED. M. WHITE GEAUTORISEERDE VERTALING DOOR A. T. EERSTE HOOFDSTUK, De Man in Motley. Db groots zaal in het Royal Windsor Hotel was vol diner-gasten vol, maar niet overvol, want de directie stond nooit toe dat de zaal over-bezet was, zelfs niet op feestdagen en aan iedere tafel met de rose lampjes zaten eenige vertegenwoordigers en vertegenwoor digsters van jeugd en schoonheid, la chend en met oogen, schitterend als de edelsteenen die er schenen te drijven op een schuimende zee, omzoomd door rose en mauve chiffon en luchtig kant werk. Er was iets zee intiems in deze gedekte tafels, alle bezet door de aar digste en lief te wezentjes die men zich kon denken En toch s heen dat alles daar één g oo harmonieus geheel, alsof allen, die daar bijeen waren, eigen lijk tot één groot familie behoorden Het was er wa m en aanlokkelijk op dien gedenkwaardigen Oudejaarsavond, vol licht en vroolijkheid en bloemen gtur Zei s de gedacht aa Verdriet oi ongeluk zou er ets onzinnig: g vonden zijn en toch waren die zorgeloo e men schen niet anders dan schepselen van vleesoh en bloed met hun aandee- in verdriet en lijden, dat nu eenmaal voor ieder onzer is weggelegd Niet echter op dezen avond, te mid den van een weelde van bloemen en van het vroolijke lachen, nu ieder der aan wezigen zich verheugde in zijn bestaan. Dergelijke opmerkingen maakte, hali lachend, half filosofisch ook Roy Gi- lette to de drie anderen met wie hij aan Sir Ma ston Maniey's tafel in het midden van de zaal zat. ,,Voor mij die zooveel gereisd heb blijft dit blijde leven toch altijd nog een vreugde," schertste hij voort „Voor een man van de wereld Sir Marston, is het hier of hij tien romans door elkaar leest Wat een onderwerpen, wat een intrigues zou ik hier niet kunnen vin den voor mijn film-drama's, die eens de wereld zullen doen verbaasd staan wanneer ik de gave had om in de zielen der menschen te lezen," Gilette wees met zijn fraai gevormde hand om zich heen en keek zijn vrienden lachend aan. Zi,n glad geschoren, fraai gevormd gelaat was beslist innemend. Sir Marston lachte ook, maar het was een glimlach waarachter de beroemde schilder met zijn witten baard en groote gouden lorgnet met succes zijn afgunst wist te verbergen Toch hield hij er nog altijd van, om te gaan met de jeugd en met deze weer jong te wezen, wat dan ook de reden was, dat hij dezen avond ook weer jeugd en schoonheid om zich heen verzameld had. „Het doet me genoegen te hooren, dat je eindelijk eens wat za) gaan doen," zei hij. ,zelf de longste onder ons kunnen zich niet onttrekken rn hun verantwoordelijkheid Maar de film Neen, hoor eens. beste Roy „En waarom niet 2" Cflette, „Er is een root toekomst weggelegd voor de film wanneer maaT eerst de cow-boys ophouden haar onveilig te maken en de Charley Chaplins dood en begraven zijn. En 't grieft me werkelijk mijn beste oude vriend, die beroeps- jalouzie op te merken. Een schilder, die koningen onder zijn vrienden telt, moest boven zulke zwakheid verheven zijn." „Zeker," antwoordde de beroemde kunstenaar, „ik moest blij zijn te weten, dat je iets nuttigs doet. Maar meen Je het werkelijk, kerel Hoe staat het met dat prachtige stuk, dat zelfsHeri- don in de schaduw zou moeten stellen En die roman, die de menschen zelfs den naam van Dickens zou doen ver geten Het meisje met de rose chiffons lachte vroolijk. Er dansten schalksche kleine duiveltjes in haar zacht-blauwe oogen En zelfs de ongedurige Gilette was zich volkomen bewust van de be- toovering die er van uitging, al wist hij ook heel goed, dat die nooit geheel voor hem bedoeld was.Maar niettemin was hij niet blind voor de fraaie ronding van haar gelaat en de frissche jeugdkleui, die aan Peggy Ferris zoo'n bizondere charme verleende. Niet dat hij verliefd was op deze bijna vlekkelooze Devons hiresche schoonheid het hart dat in dezen avontuurlijken jongeman klopte behoorde aan de meer statige en zelf bewuste schoonheid van Hetty Bond, het groote, donkere meisje, dat naast Peggy zat. Er bestond niets tusschen Roy Gi lette en Hetty Bond dan alleen de wetenschap, dat Gilette op een goeden dag. wanneer hij genoeg zou hebben gekregen van het reizen en trekken en zwerven, zijn hart aan Hetty's voeten zou komen eggen. Het diner was bijna afgeloopen en de Oudejaarsavondstemming begon meer en meer te komen. Er klonken lachjes en kreetjes, wanneer eenige van de vele aanwezige kinderen de pistaches uit elkaar trokken, die daar zilver en blauw en goud op de verschillende tafels lagen. Aan alle kanten klonken scherpe lach-salvo's op. Gilette had een pistach tuk ge rokken me Peggy en de narrenkop die er in gezeten had, lag op de afel. Op Roy's gezegde, dat zij de muts moest opzet en had zij nog geen antwoord gegeven Om de waar heid te zeggen, keek ze Ben beetje pein zend naar de twee ongebruikte couverts die nog op de ta el stonden „O, hij zal wel dadelijk komen," lachte Gilette. „Als e je bekoorlijk heden t-verlevert aan zoo'n koudbloe- digen man van de wetenschap, Peggy, dan moet je tok de kon ekwen ies daar uit trekken. Maar voor Pennington is er absoluut geen v rontschuldiging voor z'n wegb'ijven te vinden- ik hoop maar, dat die twee niet weer met elkaar aan het twis en zijn ger. akt." Dit was de ec ste z nspeling op het fait, d** gazeLcfa%q qiat compleet wa E hadden nog wee mannen aan wezig moet n zijn, Walter Pennington, een advokaat van naam en Raymond Mah-on, Peggy's verloofde een man di be chouwd werd als een der op komende sterren aan den wetenschap pelijken hemel De beide mannen waren een dikke vrienden geweest, maar door een misve nd waren ze van elkaar vervreemd en dit dinertje was bedoeld om hen weer ot elkaar te brengen. Op Mallison was nooit zoo vast e rekenen maar het niet verschijnen van Pennington was on- vergeeilijk. Men was dus maar zonder hen begonnen en nu begon Peggy een beetje zenuwachtig te worden. „O, Raymond zal wel op tijd komen voor den Kerstboom e. "/het bal," zei ze luchtig. „Toe, vertel ons eens uit voerig van uw nieuwe onderneming, mijnheer Gilette. Gaat u werkelijk een film-onderneming op touw zetten Hier in Engeland „Wat moet ik doen 7' zei hij. „Ik kan mijn stukken niet opgevoerd krij gen, als ik niet zelf een schouwburg open en dat lijkt me wel een beetje al te krankzinnig. En geen enkele uitgever wil mijn romans ook maar inzien. En daarom prob.er ik het met de film. Ik heb een groot film-tooneel in Sheen en een flinken troep spelers, die op het oogenblik in Devonshire mooi wzer a wachten. Tusschen twee haakjes, ze ijn niet ver van Merston, Sir Marston." „Schitterend," riep Peggy uit, „Dat is vlak bij mijn huis Weet je, dat Ray mond Mallinson daar ook ijn opvoe ding heeft genoten En Sir Marston's zomer-atelier is dicht in de buurt. Het komt me voor, dat ik een interes santen zomer te gemoet ga. Wat een schitterenden achtergrond zal je daar hebben, met al die prachtige rotsen en klippen I Is het misschien een groote historische roman, dien u daar gaat fil men, mijnheer Gilette „Wel neen," zei Gilette, „een modern verhaal van misdaad en bekoring. Ik kwam op het idee toen ik verleden jaar zooveel maanden in Argentinië door bracht. O, wat een schurk Een man met het gelaat van een heilige en de manieren van een salonheld. Ik noem het „Het Verhaal van een misdaad". De misdaad is nog niet voltooid, maar ik hoop daarmee wel klaar te komen. Er komt heel wat in voor over lippen- lezen, wat Mallison we! zal interessee ren Hij is een kraan op dit gebied en daarom zou ik hem ook zoo graag eens ontmoeten, al ben ik zelf ook geen stommerd op dit terrein." „O, Roy is er enthousiast over," riep Peggy uit. „Hij zegt, dat met een be hoorlijk onderwijs in lip-lezen en braille schrift, blinden en doofstommen in de toekomst even goed...." „Zou je denken viel Hetty Bond hier in. „Het klinkt als een sprookje. Ikjzou wel eens een staaltje er van willen zien." „Dat kan 'e gedaan krijgen," zei Gilette onmiddellijk. ,,Ik heb er voor mijn groote film een grondige tudie van gemaakt Let eens op die twee menschen aan de tafel daar ginds. Door het gepraat om ons heen en het lawaai hier, i. het onmogelijk, ook maai een enke woord te verstaan, van wat zt, zegden, nietwaar? Kijk nu een naaj de lippen der vrouw. Wacht even. Zie zoo. Zij zegt. dat het geroezemoes haaf hoofdpijn bezorgt en dat ze een uurtjt naar een specialiteiten-theater wil gaan. om daarna weer hie terug te komei. tegen dat het bal begint. Een oogen blikje dan zal ik je zeggen waar 26 naar toe wil. Kijk, nu spreekt de man Hij roept den kellner. Een paar hand schoenen tegen een rijpe banaan,Hetty dat hij dien man zal zeggen hem twee stalles voor „The Palace" te bezorgen!" Tot juffrouw Boud's groote verba zing gebeurde het precies zooals Gi lette gezegd had Zij hoorde den kellner het woord ..Palace" zeggen, zag hem vlug naar de telefoon loopen en terug komen met de mantel der dame, waarop deze met haar begeleider de zaal ver liet. „Nou, wat zeg je er van'?" riep Gl. lette uit. „Zoo iets moest den spiritist toch de oogen doen opengaan maat natuurlijk zal dat wel niet gebeuren. En als Mallison komt en aan mij is voorgesteld Allemenschen Als je van geesten spreekt daar is er een Ik zou nog voor geen miljoen willen, dat hij me zag. Neem me niet kwalijk, Sir Marston." Met deze woorden nam Gilette dood bedaard de groote gouden lorgnet van den neus van den verbaasden schilder en zette zich die zelf voor de oogen. Toen greep hij de papieren muts, die nog op de tafel lag en verborg er zijn sluike donkere haren in. Torwijl hij dat deed liep een der gasten tusschen de tafeltjes door. Hij was niet in avond toilet, maar droeg een dikke donkere overjas en hield een slappen hoed in zijn- gehandschoende hand. Zijn kleeren wat ren zeer elegant, zijn welgevormd gelaa getuigde van intelligentie en om zijn ippen sp elde een vriendelijk lachje. Een zilverwitte baard h ng hem tot op de borst en zijn glanzend witte haren zouden zeker overal de aandscht hebben getrokken. Hij ging da vestibule in en verdween aldus uit het gezicht I „Wat een interessante man," riep Peggy uit. „Het leel| wel of u bang voor hem was, mijnheer Gilette." „Om U de waarheid e zeggen, ik was doodsbenauwd, dat hij mij zou zien," erkende Gilette. „Ik ik ik wist niet, dat hij in Engeland was." Gilette's vroolijke ongedwongenheid en het gemak waarmee hij zich bewoog, waren plotseling verdwenen, wat Sir Marston opviel, toen hij de hand uit strekte naar zijn geroofde lorgnet „Wat is er aan de hand vroeg hij. „Me zou haast zeggen, dat je 'n spook gezien hebt. Op mijn woord, je doet je voorvaderen geen eer aan, met zulk een houding. Heeft dezi vriendelijk uitziende vreemdeling iets uitstaande met je onsterfeü k ii m verhaal?' Gilette scheen met groote inspanning de gedachte aan iets afschuwelijks van zich a te schudden toen werd hij plotseling weer de oude. „Laten we daa' maar niet verder over praten," zei hij, „V/ij, beroemde schrijvers, houden er niet van, ont knoopingen ai in de eerste hoofds ukken t£g£yea.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1922 | | pagina 8