F
■TI T
VOOR DR
TOl/ A \il
i
?Ï1
1
1U
de dubbele man
fl
'«Ctfi
w 41 3
IP
b g V
0->S
2 a
UM <U
g g j« a-a
a R Cl, H
a S qiz; g
«ë-0 J® S|
s
w 11
■=^ag
Ot3 oj *0 <i> W <2 x w
a S O p -H -p b£ -3
M|g a &fl g s-a™ S-f
w 2 o 3 5 &~s be® g^H 8 4^
Q tf^-öS M «1 «SS fl «tt- P*-«^
S §tS 5 S.S--.2 q MiSfl g.S fe S
3 ||\3 ff .9 g 3 3 - M IT-a 9 -a
113
i.S
I k. 4J
e i !:1 ie af lil! IsJlHI
>5 s cu sia1» ftï« su
wao o.S^
tr a ta T3
O QJ .—4 H
J1 03
*-3-S -
H3
co "S
-- - ja
rt W m
cS 1 O
t> O
S fel-a
"o.a
t
2
bC
0
«I
H *3 9
gaj°«
-fjgf
X3 t*- 4-i
-*- -»f X3
fl«d2o
g S Si a
p K- "C f er
M H? O
w
- - 2 XJ a
a> „q o
on p. 0> t?
2
5 e*1^ J2
fcC el fl
•g.tH
o 9 S
"E i>,£"*i->
g°® g a
P Sns
g=gC
•5 6
^TMTP&i
W
lilTF^
HUii
aj^LU
- - -
eens wat zou <e ervan denken als we
eer aeLectiv i de ui. name.
ce detec ver vree R'uctei ver
baasu Daar aar .au mi nog n e ge
dacnt l Wa; jcntei geer. Kwaao det
Een nai uur ater waren L.pton
en Procter oil Basi Y nkers een der
beroemdste detective» van New York
Nadat deze vernomen nad wat de
zaak was ze nij .Mijne heeren
een astiger zaakje dan t uwe is dunki
mi], met mogelijk Een rijke longe man
die bepaaid wu trouwen met een kunst
rijdster van zijn dwaasheid te genezen
is bijna onbegonnen werk Duizend
raaa ie»er zou k een moordenaar
opspor«~ oi sen spoorloos verdwenen
bankroover zijn buit afhandig maken
Dan zou k succes vunnen beloven
Intusschen k wil zien wat k doen
kan
Laat den mpressario er buiten en
doe de kunstenares een aanbod van
vijftig duizend dollar ol meer als zij
daaelijk op reis gaat
Dat za k we. iaten Wat zouden
wij daarmee bereiken naar alle waar
schijniijkheid V De dame strijkt het
geld op iaat zich tuschen lunch en diner
in het huwelijk verbinden met den
tot over deooren verliefden longen man.
die over drie maanden meerderjarig
is en beiden gaan met het geld op reis
en wij zijn getopt Neen dat is geen
werk voor Basii Yinkers. Mij schijnt
slechts één uitweg mogelijk Den ion
gen man den blinddoek van de oogen
nemen en hem laten zien dat hii door
met die dame te huwen twee menschen
ongelukkig maakt Hoe dit echter ten
uitvoer te brengen is daarmee ben ik
het op dit oogenblik met mijzelf nog
niet eens."
Hij vroeg nog om een fotografie
van den longen man en Proctor gai
hem, om tijdverlies te voorkomen voor
loopig een medaillon van zijn horloge
ketting dat aan de eene zijde het p.or
tret van zijn overleden vrouw, aan den
anderen kant dat van zijn eenigen zoon
bevatte Daarop gingen de beide heeren
huiswaarts
Wat Lipton aangaat, deze besloot
zijn dochter voorloopig nog niets te
zeggen Kon de detective niets uit
richten, dan was het nog tijd genoeg om
haar de treurige waarheid mede te
deelen.
Basil Yinkers ging naar het circus
op het Madisonplein en nam een biljet
dat hem het recht gaf tijdens de pauze
de stallen te bezichtigen In de eerste
pauze maakte hij kennis met een stal
knecht en toen de voorstelling weer
beginnen zou. stopte hij hem een rijke
fooi in de hand en vroeg daar te mogen
blijven om de manege aan de achter
zijde te kunnen zien Zoo kreeg hij
dan ook de kunstrijdster te zien wier
ongezadeld paard door een rijknecht
gebracht werd
Zij onderzocht de vergulde teugels
zeer nauwkeurig en streelde het edele
dier den hals Tom de rijknecht
sprong terug wat geheel den indruk
maakte alsol hij gevreesd had een
klap om de ooren te krijgen De ama
zone lachte riep hen iets in het Roe
m ensch toe en sprong op den rug
van het paard waarbij zij de hulp van
een stalmeester die haastig tcege
schoten was, afwees.
Met luid applaus werd zij in de ma
nege begroet en nog luider klonk dit
toen zij het renperk weer verlaten had
Haar paard, dat de zweep vaak genoeg
gevoeld had beefde geweldig In de
flanken Wijl het op het allerlaatst
nog even gestruikeld was gaf zij hem
ten afscheid nog een slag over de voor
pooten De scherp waarnemende de
tective die niet zeer fijngevoelig was
vond dit toch een handelwijze welke
van groote ongevoeligheid getuigde
Tom voerde het dier weg Zij echter
huppelde naar haar loge waarvoor
een jonge man had post gevat en gewa
pend met een geweldige bouquet roode
rozen
De detective haalde snei het me
daillon voor den dag. vergeleek de
trekken met die van den man daar
vóór hem en knikte zichtbaar voldaan
Zeer diep boog de jonge man voor
de amazone en reikte haar zijn bou
quet. Met een ne»*lw>*»»d« glimlach
nam zii de bloemen aan en reikte hem
tver. naai nand iij nadden sikaai
diilKbaar ook ets willen zeggen docr
ill tende geen u.ngeisch en hi| geen
Roemeensch Zoo .ets scheen echtei
reeds meer gepasseerd te zijn want
de kamenier kwam vlug de ioge uit om
als tolk dienst te doen
De detective hoorde hoe zij onder
anderen voor naar meesteres vertaal
de U wordt bedankt voor den vrien
delijken onei dien de post vandaag
bracht Tot moTgen
De amazone verdween Watty ging
stralend van genoegen heen en ook
Yinkers zocht naar het gezelschap
van den stalknecht, met wien hij ken
nis gemaakt had.
Den vo genden dag wa' de detective
weer n het circus Evenar den von
gen avond b. ei hii bij zijn vr ena den
stalknecht tot de kunstrijdstet uit de
manege terugkeerde Weer stond Watty
Procter met een bouquet gewapend
bij de oge
De amazone was echter ang n et
zoo vriendelijk ais den vorigen avond
Zij iet dr bloemen doo naar kamenier
die weer sne te voorst M'r as g ko
men a nnemen knikte even en er
dween n haar oge
De onge Procter stond verbluft en
met open mond haar na te staren Door
een kier van de deur zei de kamenier
nog Mademoiselle aat u verzoeken,
haar niet anger astig te vallen.'
Nog wijder gaapte zijn mond Hij ba
greep er absoluut niets van Als een
druipstaartende hond sloop hij weg
Den derden avond was Yinkers weer
op iijn jost Toen de kunstrijdster
verscheen om de manege binnen te
gaan zag hij tot zijn niet geringe
vreugde dat zij blijkbaar n slechte
uim v/as Tom kreeg zonder eenige
reden ten slag met de rijzweep Haar
toeren .n d - manege waren echter
nog schitterender dan de vorige avon
den Haar stoutmoedigheid kende geen
grenzen Herhaald- lijk werd zij door
het opgetogen publiek toegejuicht
Eindelijk kwam zij terug Haar oogen
fonkelen en haai gelaat gloeide Zij
sprong van het paard dat Tom heel
handig opving en ijlde naar haar oge
Ondank: de onvriendelijk- ont
vangst en de afwijzing van den vor gen
3Vond stond Watty Procter weer met
een groote bouquet gewapend als
schildwacht bij de deur der oge Zij
ontstelde een oogenblik doch stevende
toen rechtstreeks op hem al Watty
'Cheen te schrikken van de uitdrukking
van haar gezicht sn hield de bouquet
voor zijn gelaat ter beschutting
Wat nu voigde was het werk van
eenige seconden
Zij rukte hem de bouquet uit de hand
en slingerde die tegen den grond Toen
naderde zij hem op korten afstand en
klets daar had hij een klap om de
ooren te pakken een klap van zulk
een kracht dat den jongen man hooren
en zien verging Hij turr>, de terug
tegen den muur en hie d de tand tegen
de pijnlijke wang Mademoselle Dia
dema ep h m in het Ro. meensch nog
ets Uk dat zekei geen vleierij was en
sloeg toen de deur der oge met een
slag achter zich dicht
Na eenige oogenblikken wipte Mr e
er ut en Basil Yinkers hoorde hoe
zij den afgestrafte de boodschap bracht:
.Mademoiselle heeft u gisteren toch
duidelijk gezegd dat zii niet langer
lastig geval-en w worden En nu bent
u er weer Zij voelt zich beleedigd
en k moet u zeggen excuseer mij
mijnheer dat k het woordelijk over
breng dat a u haar nog eens as
tig valt zij haar rijzweep za gebrui
ken.
De kamenier boog en verdween
Watty Procter echter wien de tranen
over de wangen nepen sloop het circus
uit en begon doelloos door de straten
te slenteren Yinkers vo gde hem stap
voor stap Twee volle uren ater pas
sloeg de ionge man der- weg naar de
rijfde Avenue in en daai aangekomen
trad ii het ouderlijke huis binnen
Toen mompe de de geslepen detec
tive Mijn poging s geslaagd
Hoe ech'er was het wonder bewerkt
dat de ptrcucriame haf veree der, die
m'llloennalr en haar blindelings to«-
.edaan was een slag om de oorer oe
red env. nad
Basi Yinker was aoor aen sta.
ttnechi met wien hij kennis 5emaaki
naj ook n aanraking gekome met
Tom len rijknecht Daarbi- had bi]
op het oog ok met Mabe bekend te
worden Toen Tom dit echte hoorde
verklaarde hij ham kon bondig
dat Mabe zijn ve ootde was .Zoovee
te eter, ze Y' -kers en begon toen
Tom uit te nooren ./ver ijn dienst
bij de kunstrijdster Nu dien was hij
ai .ang mot sn het kostte den detec
tive weinig moeite sem dien ge^ee-
tegen 'e maken Hij moest never een
boerderij koopen dan kon hij met
Mabe daarop gaan wonen
Of Tom met Mabel zooiet wilde
verdienen
Nu ot Tom wilde- Een eigen boer-
ierij waa. hij paarden kon houden
dat was naast zijn huwelijk met Mabei
zijn vurigste wensch.
Twee uur -ater had de de ective
een onderhoud met Mabe en hoorde
hoe de gevoelens der kunstrijdster
tegenover Procter waren Als een
goudvisch was hij het hengelen waard
Van genegenheid was geen sprake Met
koele berekening speculeerde zij op
zijn geld Da hij een goudvisch was
wist zij ook uit zijn brieven die Mabel
moest vertalen Zij maakte dit op
uit het it at hij haar een prachtigen
diadeem met brilianten die bi den
juwelier Wiilems vlak over het circus
tentoongesteld was en de blikken van
alle voorbijgangers trok had toege
zegd
De etective was nu niet alleen vol
daan doch had wel willen opspringen
van vreugde in zijn geest was in een
ommezien een sluw plan opgedoken,
dat hem stellig tot het doel moest voe
ren.
Behalve de hoeve voor haar verloof
de beloofde hij Mabel nog een comple
ten uitzet, toen ging hij zitten en schreef
iets op een ve) papier dat de kamenier
ui: he hoofd moest leeren
Ondanks het ate uur reed de detec-
'ive toen naar de vijfde Avenu en
had Jaar een lang onderhoud met Proc
ter Den anderen morgen gingen zij
samen naar den winkel op het Madison
plein toen deze nog nauwelijks open
was De multi-millioennair en invloed
rijke Procter was een algemeen beken
de persoonlijkheid en had bovendien
bij den juwelier reeds meer inkoopen
gedaan
Met de meest ijverige voorkomend
heid vroeg deze dan ook waarmee hij
Procter van dienst kon ijn Deze ver
langde n geheim onderhoud en werd
daarop met zijn geleide in een ijkamer
gelaten Hier zette hij den verbaa den
iuwelie uiteen dat hij /ehoord had
van den kostbaren brillan en-diadeem
-n de etalage d e door zijn zoon
geko ht f besteld wa m de uedoe
ing die heden aan de kuns rijdster
Diadema te atei zenden Wij) zijn
zoon nog niet meerderjarig was eischte
hij krachtens zijn vaderlijke macht
dat de bestelling me zou worden uit
gevoerd hij zou echter zorgen da de
uwelier er g en schade bij zo hebben
Williams toonde zich tot deze schik
king volkom n ber id en deelde op
de v aag van den ,ade ook mee dat
het si raad nog nr-t betaald was Dat
zou in den voormiddag geschieden
Procter kocht het kunststuk dat
tienduizend dollars kostte voor zich
zei en betaa de dadelijk me een
chèque Nu nam Ba ii Yinkers het
woo d en na e mg ond rhandelen
werd bet volgende overeengekomen
De [uwelier zou iegenover Watty niets
aten bemerk n van de bemoeiingen
zijns vaders en zich houd n ot de be
stelling stipt zou worden uitgevoerd
Daarom zou hii van den jongen man
het geld kalm nog eens in betaling
aannem n n het voorloopt op een
bank deponeeren Later zouden daar
voor dan misschier andere nkoopen
gedaan worden Eeniger e1 bedenking
behoefde hij me te koester n want
het bet o' geld da eer onmondige
z ch tegen den wil ijns vader ver
schaft had en waarop dez nu krach
tens de bevoegdheid die de wet hem
verleende, beslag legde, om verkwis
ting te voorkomen, ntmrchon son
n dc ,ver p-aate var ie uweuei eer
dergeujk sieraa.- worden vervaardigd,
maar :oo -nech inogeiijK in piaat»
van -ouo xoper -n voor ae -teener
gewoon g.as Geu.Kenis was niet noodig,
we. lordige afwerking en valschheid
Ae -tu moest echter zoo elegant
mogelijk zijn Zoc moect de diadeem
n opdracht van den heer Procta
bezorgd worden want hij Procter
- wa» de gever Ais ie dame die hes
ontving meende dat het van Procter
Jr kwam dan was dit naa- zaak et
gin^ het Williams n ets aan. De uwe-
ier lachte n zijn vuistje hij begreep
dat het te doen was om den ongen
Procter uit de strikken van een baat
zuchtige ntrigante te redden en ver
klaarde dat men zich op hem kon ver
laten
Zoc was net gekomen dat de armt
Watty Procter den slag om de ooren
kreeg en zich geveelde alsof hij uit dt
ucht geval i -n was.
Den volgenden dag kwam de jonge
man niet buiten hei huis Hij was to
taal op Een dag ater gevoelde hij
behoefte aan verandering van lucht
zijn vader kwam hem hierin tegemoet
en stelde hem voor een vertrouwde van
hem en Lipton naar Cuba e vergezel
len. waar de Keide fi ma's Procter en
Lipton voor gezamenlijke rekening
groote zaken deden.
Watty stemde dadelijk toe en hef
doel der reis bracht als vanzelf mede,
da hij voor ijn vertrek bij Lipton
afscheid ging nemen. Hier vond hij
de meest hartelijke voorkomendheid
bij Lipton's dochter waardoor hij ten
zeerste getroffen werd. Hij bedacht met
geheimen chrik da hij op 't punt
gestaan ad de voor hem bestemde
echtgenoote voor altijd te verliezen en
het afscheid was zeer ha telijk.
Toen Watty na twee maanden, naar
Cuba terug kwam, werd he verlo
vingsfee van Fluissy en Watty
gevierd en op hun huwelijksdag schonk
Procter het kostbare stuk dat hij bij
den juwelier geko ht had. aa zijn
s hoondo hter.
No. 19
UIT EEN OPSTEL VAN KLEINEN KAREL
Het water is reer nuttig omdat men
daarover op de eilanden kan komen.
EENE ADVERTENTIE.
Die bewijzen kan, dat mijne cacao
schadelijk is voor de gezondheid, krijgt
tien bussen gratis.
GOED OVERLEGD.
Mevrouw A. Als ik bij hel diner iet»
opdien, dat mijn man met graag lust, dan
eet hij er ook bizonder weinig van.
Mevrouw B, En mijn man doet
juist het tegendeel, want als er wat over
schiet, wordt het hem 's avonds weer
voorgezet.
EEN NIEUW DELIRIUM.
Mevrouw A. Waarom hebt a uw
dienstbode weggezonden? Zij was toch
zeer netjes en zindelijk.
Mevrouw B. Zindelijk is het woord niet
Zij waschte den heelen dag: ik geloof
waarlijk, dat zij aan zeepwaanzin lijdt
OP HET KANTOOR.
Patroon. Hoor eens, Meijer, begin nu
toch aan den brief. Eersl kauw je een uur
aan den pennenhouder en dan neem je
nog tijd voor de spijsvertering.
PRALTISCH.
Kleine Paul. Tante, tirijg ik ook van u
iels op mijn verjaardag?
Tante. Zeker, als je maar goed oppast.
Paul. Maar dan als 't u blieft niet iets
nuttigs.
GOEDE TROOST.
A. Als je geen geld hebt, troost je dan
met het bewustzijn, dat ik je vriend ben.
B. En in hoever moet dat een troost
voor mij zijn?
A. Welnu, ik heb het ook niet
EEN GOED ECHTGENOOT.
Zeg eens, vrouwlief, de haas die oom
gezonden heeft, was zóó uitstekend, dat
ik hem alleen heb opgegeten; vergeet jij
ecliler niet, oom hartelijk er voor te be
danken.
TWEEDE JAARGANG 1922
^iiiiiiKiiiiiiiniiiissiiiiiinHHiit lunmiHiiussiuiiiiiimi imiiMimmiiniui ^inmnniiiuiiiiiiiK
•J
Ll
r
r-
^iixiiiiiiiiiiiiiiiiiii[iii!i(ii:iiEiiiii!2iuiiiiiiiiiiiii2iiiiiiiiiiiii!:3iHiHiiiiiiiiiui minim; ii:iu muüui:imim.imiiimi:iK
NAAR HET ENQELSCH VAN FRED. M. WHITE
GEAUTORISEERDE VERTALING DOOR A. T.
EERSTE HOOFDSTUK,
De Man in Motley.
Db groots zaal in het Royal Windsor
Hotel was vol diner-gasten vol, maar
niet overvol, want de directie stond
nooit toe dat de zaal over-bezet was,
zelfs niet op feestdagen en aan iedere
tafel met de rose lampjes zaten eenige
vertegenwoordigers en vertegenwoor
digsters van jeugd en schoonheid, la
chend en met oogen, schitterend als de
edelsteenen die er schenen te drijven op
een schuimende zee, omzoomd door
rose en mauve chiffon en luchtig kant
werk. Er was iets zee intiems in deze
gedekte tafels, alle bezet door de aar
digste en lief te wezentjes die men zich
kon denken En toch s heen dat alles
daar één g oo harmonieus geheel,
alsof allen, die daar bijeen waren, eigen
lijk tot één groot familie behoorden
Het was er wa m en aanlokkelijk op
dien gedenkwaardigen Oudejaarsavond,
vol licht en vroolijkheid en bloemen
gtur Zei s de gedacht aa Verdriet oi
ongeluk zou er ets onzinnig: g vonden
zijn en toch waren die zorgeloo e men
schen niet anders dan schepselen van
vleesoh en bloed met hun aandee- in
verdriet en lijden, dat nu eenmaal voor
ieder onzer is weggelegd
Niet echter op dezen avond, te mid
den van een weelde van bloemen en van
het vroolijke lachen, nu ieder der aan
wezigen zich verheugde in zijn bestaan.
Dergelijke opmerkingen maakte, hali
lachend, half filosofisch ook Roy Gi-
lette to de drie anderen met wie hij
aan Sir Ma ston Maniey's tafel in het
midden van de zaal zat.
,,Voor mij die zooveel gereisd heb
blijft dit blijde leven toch altijd nog een
vreugde," schertste hij voort „Voor
een man van de wereld Sir Marston,
is het hier of hij tien romans door elkaar
leest Wat een onderwerpen, wat een
intrigues zou ik hier niet kunnen vin
den voor mijn film-drama's, die eens de
wereld zullen doen verbaasd staan
wanneer ik de gave had om in de zielen
der menschen te lezen,"
Gilette wees met zijn fraai gevormde
hand om zich heen en keek zijn vrienden
lachend aan. Zi,n glad geschoren, fraai
gevormd gelaat was beslist innemend.
Sir Marston lachte ook, maar het was
een glimlach waarachter de beroemde
schilder met zijn witten baard en groote
gouden lorgnet met succes zijn afgunst
wist te verbergen Toch hield hij er nog
altijd van, om te gaan met de jeugd en
met deze weer jong te wezen, wat dan
ook de reden was, dat hij dezen avond
ook weer jeugd en schoonheid om zich
heen verzameld had.
„Het doet me genoegen te hooren,
dat je eindelijk eens wat za) gaan doen,"
zei hij. ,zelf de longste onder ons
kunnen zich niet onttrekken rn hun
verantwoordelijkheid Maar de film
Neen, hoor eens. beste Roy
„En waarom niet 2" Cflette,
„Er is een root toekomst weggelegd
voor de film wanneer maaT eerst
de cow-boys ophouden haar onveilig te
maken en de Charley Chaplins dood en
begraven zijn. En 't grieft me werkelijk
mijn beste oude vriend, die beroeps-
jalouzie op te merken. Een schilder, die
koningen onder zijn vrienden telt,
moest boven zulke zwakheid verheven
zijn."
„Zeker," antwoordde de beroemde
kunstenaar, „ik moest blij zijn te weten,
dat je iets nuttigs doet. Maar meen Je
het werkelijk, kerel Hoe staat het
met dat prachtige stuk, dat zelfsHeri-
don in de schaduw zou moeten stellen
En die roman, die de menschen zelfs
den naam van Dickens zou doen ver
geten
Het meisje met de rose chiffons
lachte vroolijk. Er dansten schalksche
kleine duiveltjes in haar zacht-blauwe
oogen En zelfs de ongedurige Gilette
was zich volkomen bewust van de be-
toovering die er van uitging, al wist hij
ook heel goed, dat die nooit geheel voor
hem bedoeld was.Maar niettemin was hij
niet blind voor de fraaie ronding van
haar gelaat en de frissche jeugdkleui,
die aan Peggy Ferris zoo'n bizondere
charme verleende. Niet dat hij verliefd
was op deze bijna vlekkelooze Devons
hiresche schoonheid het hart dat in
dezen avontuurlijken jongeman klopte
behoorde aan de meer statige en zelf
bewuste schoonheid van Hetty Bond,
het groote, donkere meisje, dat naast
Peggy zat.
Er bestond niets tusschen Roy Gi
lette en Hetty Bond dan alleen de
wetenschap, dat Gilette op een goeden
dag. wanneer hij genoeg zou hebben
gekregen van het reizen en trekken en
zwerven, zijn hart aan Hetty's voeten
zou komen eggen.
Het diner was bijna afgeloopen en de
Oudejaarsavondstemming begon meer
en meer te komen. Er klonken lachjes
en kreetjes, wanneer eenige van de vele
aanwezige kinderen de pistaches uit
elkaar trokken, die daar zilver en
blauw en goud op de verschillende
tafels lagen. Aan alle kanten klonken
scherpe lach-salvo's op. Gilette had een
pistach tuk ge rokken me Peggy
en de narrenkop die er in gezeten had,
lag op de afel. Op Roy's gezegde, dat
zij de muts moest opzet en had zij nog
geen antwoord gegeven Om de waar
heid te zeggen, keek ze Ben beetje pein
zend naar de twee ongebruikte couverts
die nog op de ta el stonden
„O, hij zal wel dadelijk komen,"
lachte Gilette. „Als e je bekoorlijk
heden t-verlevert aan zoo'n koudbloe-
digen man van de wetenschap, Peggy,
dan moet je tok de kon ekwen ies
daar uit trekken. Maar voor Pennington
is er absoluut geen v rontschuldiging
voor z'n wegb'ijven te vinden- ik hoop
maar, dat die twee niet weer met elkaar
aan het twis en zijn ger. akt."
Dit was de ec ste z nspeling op het
fait, d** gazeLcfa%q qiat compleet
wa E hadden nog wee mannen aan
wezig moet n zijn, Walter Pennington,
een advokaat van naam en Raymond
Mah-on, Peggy's verloofde een man
di be chouwd werd als een der op
komende sterren aan den wetenschap
pelijken hemel De beide mannen
waren een dikke vrienden geweest,
maar door een misve nd waren ze
van elkaar vervreemd en dit dinertje
was bedoeld om hen weer ot elkaar te
brengen. Op Mallison was nooit zoo
vast e rekenen maar het niet
verschijnen van Pennington was on-
vergeeilijk. Men was dus maar zonder
hen begonnen en nu begon Peggy een
beetje zenuwachtig te worden.
„O, Raymond zal wel op tijd komen
voor den Kerstboom e. "/het bal," zei
ze luchtig. „Toe, vertel ons eens uit
voerig van uw nieuwe onderneming,
mijnheer Gilette. Gaat u werkelijk een
film-onderneming op touw zetten
Hier in Engeland
„Wat moet ik doen 7' zei hij. „Ik
kan mijn stukken niet opgevoerd krij
gen, als ik niet zelf een schouwburg
open en dat lijkt me wel een beetje al te
krankzinnig. En geen enkele uitgever
wil mijn romans ook maar inzien. En
daarom prob.er ik het met de film.
Ik heb een groot film-tooneel in Sheen
en een flinken troep spelers, die op het
oogenblik in Devonshire mooi wzer
a wachten. Tusschen twee haakjes, ze
ijn niet ver van Merston, Sir Marston."
„Schitterend," riep Peggy uit, „Dat
is vlak bij mijn huis Weet je, dat Ray
mond Mallinson daar ook ijn opvoe
ding heeft genoten En Sir Marston's
zomer-atelier is dicht in de buurt.
Het komt me voor, dat ik een interes
santen zomer te gemoet ga. Wat een
schitterenden achtergrond zal je daar
hebben, met al die prachtige rotsen en
klippen I Is het misschien een groote
historische roman, dien u daar gaat fil
men, mijnheer Gilette
„Wel neen," zei Gilette, „een modern
verhaal van misdaad en bekoring. Ik
kwam op het idee toen ik verleden jaar
zooveel maanden in Argentinië door
bracht. O, wat een schurk Een man
met het gelaat van een heilige en de
manieren van een salonheld. Ik noem
het „Het Verhaal van een misdaad".
De misdaad is nog niet voltooid, maar
ik hoop daarmee wel klaar te komen.
Er komt heel wat in voor over lippen-
lezen, wat Mallison we! zal interessee
ren Hij is een kraan op dit gebied en
daarom zou ik hem ook zoo graag eens
ontmoeten, al ben ik zelf ook geen
stommerd op dit terrein."
„O, Roy is er enthousiast over," riep
Peggy uit. „Hij zegt, dat met een be
hoorlijk onderwijs in lip-lezen en braille
schrift, blinden en doofstommen in de
toekomst even goed...."
„Zou je denken viel Hetty Bond
hier in. „Het klinkt als een sprookje.
Ikjzou wel eens een staaltje er van willen
zien."
„Dat kan 'e gedaan krijgen," zei
Gilette onmiddellijk. ,,Ik heb er voor
mijn groote film een grondige tudie
van gemaakt Let eens op die twee
menschen aan de tafel daar ginds. Door
het gepraat om ons heen en het lawaai
hier, i. het onmogelijk, ook maai een
enke woord te verstaan, van wat zt,
zegden, nietwaar? Kijk nu een naaj
de lippen der vrouw. Wacht even. Zie
zoo. Zij zegt. dat het geroezemoes haaf
hoofdpijn bezorgt en dat ze een uurtjt
naar een specialiteiten-theater wil gaan.
om daarna weer hie terug te komei.
tegen dat het bal begint. Een oogen
blikje dan zal ik je zeggen waar 26
naar toe wil. Kijk, nu spreekt de man
Hij roept den kellner. Een paar hand
schoenen tegen een rijpe banaan,Hetty
dat hij dien man zal zeggen hem twee
stalles voor „The Palace" te bezorgen!"
Tot juffrouw Boud's groote verba
zing gebeurde het precies zooals Gi
lette gezegd had Zij hoorde den kellner
het woord ..Palace" zeggen, zag hem
vlug naar de telefoon loopen en terug
komen met de mantel der dame, waarop
deze met haar begeleider de zaal ver
liet.
„Nou, wat zeg je er van'?" riep Gl.
lette uit. „Zoo iets moest den spiritist
toch de oogen doen opengaan maat
natuurlijk zal dat wel niet gebeuren.
En als Mallison komt en aan mij is
voorgesteld Allemenschen Als je
van geesten spreekt daar is er een
Ik zou nog voor geen miljoen willen,
dat hij me zag. Neem me niet kwalijk,
Sir Marston."
Met deze woorden nam Gilette dood
bedaard de groote gouden lorgnet van
den neus van den verbaasden schilder
en zette zich die zelf voor de oogen.
Toen greep hij de papieren muts, die
nog op de tafel lag en verborg er zijn
sluike donkere haren in. Torwijl hij
dat deed liep een der gasten tusschen
de tafeltjes door. Hij was niet in avond
toilet, maar droeg een dikke donkere
overjas en hield een slappen hoed in zijn-
gehandschoende hand. Zijn kleeren wat
ren zeer elegant, zijn welgevormd gelaa
getuigde van intelligentie en om zijn
ippen sp elde een vriendelijk lachje.
Een zilverwitte baard h ng hem tot
op de borst en zijn glanzend witte haren
zouden zeker overal de aandscht hebben
getrokken. Hij ging da vestibule in en
verdween aldus uit het gezicht I
„Wat een interessante man," riep
Peggy uit. „Het leel| wel of u bang
voor hem was, mijnheer Gilette."
„Om U de waarheid e zeggen, ik
was doodsbenauwd, dat hij mij zou
zien," erkende Gilette. „Ik ik ik
wist niet, dat hij in Engeland was."
Gilette's vroolijke ongedwongenheid
en het gemak waarmee hij zich bewoog,
waren plotseling verdwenen, wat Sir
Marston opviel, toen hij de hand uit
strekte naar zijn geroofde lorgnet
„Wat is er aan de hand vroeg hij.
„Me zou haast zeggen, dat je 'n spook
gezien hebt. Op mijn woord, je doet je
voorvaderen geen eer aan, met zulk
een houding. Heeft dezi vriendelijk
uitziende vreemdeling iets uitstaande
met je onsterfeü k ii m verhaal?'
Gilette scheen met groote inspanning
de gedachte aan iets afschuwelijks van
zich a te schudden toen werd hij
plotseling weer de oude.
„Laten we daa' maar niet verder
over praten," zei hij, „V/ij, beroemde
schrijvers, houden er niet van, ont
knoopingen ai in de eerste hoofds ukken
t£g£yea.