d„ B ^„.4kr- Pro^,d. ~*nter-,.- - I "*SI •L wwt „Waarom tegen te houden. Maar ik geloof fbkkenng na veroulweurdzgiug lat u het doen al." oogez». „Ge Oji aanmau- Toau hjj etaxMijk terugkwam, w»s bij Etn /amtlitraad. te en doodgewaande gevangene op het dien hij, om zoo te zeggen, den avond slim was En den. naam. heer Mallison ontsnapte, omdat hij de bepaald tijdstip beeldde „Zoodra het getij omloopt. op het tafeltje achter In het lokaal toe- illusie. Toen ik me over de desillusie ver- bemannlng van het jacht uur 's middags.' beet ander antwoord gekregen te nemen. de Introductie bezorgde en wat de ge- ‘3 Gilfttis triomf. kunt mij niet sfwljten. Cedlie", van lijn ouden vriend Robert Farenaburg intfoed op hem vond zitten wachten „Ik dacht dat je nooit zou komen. TWEEËNDERTIGSTE HOOFD STUK. zijn plannen op de een of andere on- l waren hij wist dat hij hier van aangezicht «prak ze, genoeg dal ge altijd welkom zijl, uulnugerl" Nu wist Turetoa wal er gebeurd was. waar bij aa al dun Uid «uq vriend weer ontmoeten soa, weed hc, beste heengezet, besloot ik me aan de film _.nj— nj_. --j en passant wil ik u nog even mijn dank I waar- een paar dagen geleden mijn toestemming gaf om die films somber ghsli thuis kwam. en I baasd houden als de anderèn. Als doet zooals ik je zeg. zullen jelui a mau de verwacbluigeu, die allen vaa bem koestel den, teeüjk beschaamde, en dal ujn bchlzmmgluad en buien allesbehalve een tusschen twee men schen* is niet denkbaar. Het moet u heel onaangenaam hebben getroffen bevoegde autoriteiten veel beter dan ik. maar ik wil u wel vertellen, mijn heer Barros, dat menschen van uw slag bij ons In Engeland, als ze In uri positie verkeerden, zouden zeggen dat getrouwd zouden lijn? Ik ben alleen h.et om te seggen dat Cedlie je afwezigheid niet langer verdragen kant” Turslon -ag de kleur wijken uH bet g» laat van den eernamen, verouderden man die ze Je beloofde binnen enkele uren achter de tralies zal zitten en als je hem daar geen gezelschap wil gaan houden, dan zou Ik je aanraden, een beetje beleefder te zijn." „Wat wilt u dan van me?' vroeg Carlos aarzelend. „Ik wil, dat je me de waarheid zegt en niets anders. Ik wil dat je me ver telt, hoe je Don Argo Marne uit Ar gentinië gesmokkeld hebt en wat j» toór van I nen heuvel ridh baar nu in eigen woning schoone 2_ 1-- aan leggen. Ze was «es-en-twintig jaar, en hij reikte, zag bij niets dan korenvelden en had al lang gehoopt, dal zij en da zoon grasvlakten. Ondanks den opwekkeodra „fk bah I der buitenlucht, voelde hij zich avondcoaUmm weinig vermoeid, an was blijde daar Tur-taa. heb. Is er wat met veder?" Turslon schudde bei hoofd. „Dan moet hei Cecilia zyul Hoe lang befi „Zij wil mets van mij weten," antvoonfe iemand uit het huis daarginds naar buitete komen, gekleed mei ia bet gewone pak van den koiooisl, maar in onberispelijk avond* oostuum. Hjj verbleekte. Tuuy als heer gekleed midden in de eenzame woestenij koa maar Mn ding beleekenen: zeker was bij onder den invloed der eenzaamhidd krank «innig geworden! Misschien was bet Tony ook mei, ofschoon bet voikesuea syte gestalte leek. Om aan de kwellende onzekerheid Md einde te maken, sneide Turston op bel buis toe, terwijl Tony hij herkende bead nu duidelijk aan de beek die langs het blokhuis stroomde, een beker wateg schepte en weer naar binnen ging. „Hallo, oude jongenI" riep Turstosk Het volgende oogiufcttk verscheen dg jonge man weer op den drempel Eenige manuien lang staarden do beide jonge iisaM oen elkaar zwijgend aan. „Waar komt gjj vandaan, Tureton?" „Van een station, dal den onmogeijjUn naam Moose John draagt," antwoordde da andere luchtigjes „Hebt ge wal voor mij te eten? Acht mijlen door de wildernis maken iemand geducht hongerig.” Weer keken de beide mannen eikaar emt oogenblik aan en Tony moest rich afwen» den om de tranen te verbergen, die bem 10 de oogen kwamen. Ook Turslon trachtte zijn aaniliiming te verbergen onder scherts. „Tony in avoudcostuum aan het water scheppen uit wat vrees was. Hij had Intusacnea zijn gelaat In de gewone goedige plooi gehouden, zoodat niemand van de andere gasten In de zonnige eetzaal iets merkte van het drama, dat onder hun oogen werd afgespeeld. Trouwens, de tafel die Stephen Malliaon had uitgekozen stond eenigszins apart In een hoekje, zoodat Gilette het spel, dat hij zich had voorgenomen 'te spe len, onbelemmerd kon beginnen. Barros zat daar met open mond, als een visch die plotseling uit zijn na tuurlijk element gehaald Is en keek „Hoe kom je hier?" vroeg hü nc „Eerst wal te sten, 'Teoy. Daa „Maar is er dan misschien tets met mljri Ik heb den aigeioopM nacht van hem gedroomd!" „Neen, by is alken wal veranderd, meaa ik zou je toch raden gauw deze wildernis schooljongen, die den ernst des tevens te verlaten aa naar huis terug te keuren.* nog niet heeft keren kennen. „Kom binnen," sprak Tony kortaf. JU* Cedlie was dien avond buitengewoon ge honger hebt, zal hier wei iete van «W opgewekt Nooit was haar gelaat schooner, gading zijn." j Nadut de bezoeker zijn eetlust redd gri> I „Ik wacht,” zei Barros uitdagend. „Dan zal ik maar beginnen. Mijn naam Is Gilette en ik ben rijk met aard- een ik mezelf Uit, toen Gnette opstond om te ver trekken „Waarom zoo'n haast „ik heb een afspraak.” zei Gilette droogjes, „hoewel de andere man er niets van af weet. Ik ben Barros nu den boelen dag gevolgd en au zou ik 'wel een paar woordjes willen spreken met den man. dien ik maar zijn onder bevelhebber zal noemen. Jij doet beter maar naar bed te gaan en daar te blij ven tot morgenochtend. Ik moet nu weg, omdat m'n afspraak een zaak van het hoogste gewicht is.” EENENDERTIGSTE HOOFDSTUK. Ziet Don Argo Marne's dochter was zeer bevriend met Sir Marston Manley en deze stelde zeer veel belang in haar zoon. Maar hij wist niet, zooals u, dat mevrouw Mallison twee jongens had.” Gilette wees naar de beide Mallisona „Dat was een heele verrassing," ver volgde hij, „maar als u mijn beide vrien den even wilt aanzien, mijnheer Bar ros, eigen handelingen. Het zou het beste voor je zijn als je Je maar In het onver mijdelijke schikte en eerlijk opbiechtte, al is je getuigenis dan ook niet absoluut noodzakelijk." „En als ik de waarheid zeg, senor 7' „O, ik denk er niet aan om met Je te onderhandelen en beloften te doen voorwaarden neem ik niet aan. Je hebt alleen maar te kiezen, of je wilt optreden als getuige tegen Barros of dat je voor hetzelfde feit als hij terecht staat. Misschien ben ik wel geneigd, om je later, als de zaak Is afgeloopen, te helpen, al beloof ik dat ook nog niet vast. Je hebt dus maar te beslissen. Als je weigert iets te zeggen, dan zit je binnen een uur in de gevangenis. Ik geef je vijf minuten om met jezelf te overleggen.” Maar Carlos had geen vijf minuten noodig. Hij liet plotseling zijn weife lende houding varen en begon zoo rad in zijn eigen taal te spreken, dat het bijna onmogelijk was hem te volgen. „Ho, ho, stop even!" riep Gilette uit. „Begin nu nog eens van voren aan en spreek, asjeblieft, Engelsctu" Het duurde eenigen tijd voor Carlos zijn verhaal gedaan had, maar toen hij eindelijk klaar was, beschikt" Gilette tegen my beetemaal veranderd." „Dat moogt ge geruit denken, als ge ,u," antwoordde Cecilie langzaam „en of u wat met de geschiede- jacht door de politie wordt weggehaald Ik zou, als ik jou was, me even ver- vroolijk. „Mijnheer Barros, mag Ik vu een geheimen angst, dy zeer remeden, boe I- mijnheer Raymond Mallison n s.ellen,?” je gage ontvangen en zeer waarschijn lijk zal het niet eens noodig zijn, |e als getuige te laten oproepen, zoodat ik Je dan ook niet langer zal behoeven op te houden." Na dit gezegd te hebben slenterde Gilette terug naar zijn hotel, dat na- en vader met de grootste zorg en liefde op- de lijnen om gevoed. Nu begon hij oud te worden, en van een vast lief speet hem soms, dat hij haar altijd aoo bij rich gehouden had Want »oc gaar ne sou hij t' den man, die rien, vóór hij sijn hoofd kwam neer te daar vóór dien lyd zal ik bem nog wei injMuelan." wéndde zich om en ging been, laai om de tranen In ta rien. die bet meisje met geweld •n te drinken hebben, zal het hun wel niet veel kunnen schelen, waarvoor het schip gebruikt wordt Het komt aan boord alsof er niets gebeurd is en de lippen. gitten. En zelfs ten aanzien van je zelf alvast vertellen dat Je vanmiddag nitt toen plotseling oen niefiwe bezoeker kwestie van en f stoel tegenover Je schijnt te vergeten, dat Ik een van ultgevoerden aanslag als het ware uit die geboren dramaturgen ben, die niet het graf was opgestaan, om hem ter kunnen nalaten ook een beetje op het verantwoording te roepen. Dit effect te werken. Ik durf wel zeggen, op zich zelf al erg genoeg, maar er „Goeden avond, tony", riep de offi cier, Jk heb al teug naar je loepen zoe- Turston was vjjf jareu ouder dan Tony; zag er uit als een man van groots t geestelijke kracht: syn bij het raam en Gilette zorgde er wel je 100 *f«ewe“n bebL" bo«emd« -ertrouwen voor, niet te luid te spreken. W*r rkkkerden Tero“t' Ma" Ton? «-‘uurüjk met te een Barros. „je hebt geen recht mij rulke dingen te loopen?" vroeg hij ruw. „Ga bever naar „Dat dacht ik vannacht ook. Zei leggen, en bet wordt boog tijd, dal ginds" en hjj wees in de richting van Gilette vroolijk. „Toen ik ontdekte iemand je eens duditig de waarheid zegt Geelde'i woning „daar weet ge immers, kaals as l ---- - s_ _Va 11 „1 _a„12s Lt 21_ k_ HX*a L..—a s «st<ts„a -II. _12a 1-S aan den wal was en daF het uw ling was mijnheer Stephen Mallison aan boord te lokken, besloot ik, daar ook aanwezig te zijn. Dat heb ik nu wel niet precies gedaan, maar toen u aan hooghartig, rijn vader den man zag slaan, aan wiena toch bijna te machtig. Plotseling zag hj| tegenwoordigheid bij de bitterste teieuntei- Hhg wan zijn leven weet Hij keek rond, of bet mogelijk was furston te ontwijken, maar die gedachte M vurstandlg. Ik wfl u natuurlijk niet eau zflu we voor elkander bestemd ge- dwingen om te spreken, dat kunnen de iedereen verwacht dat we trouwen aJ- aia_ia.1 a. - - j fulUn" „Dan zal iedereen teleurgesteld wor den," sei ze rustig. 3^4" antwoord ia sa büjtl neeul" Jdaar daar moet dan toch een -eden voor zjjn,” sprak hy woe»l-opgew«mri€n. zo aan den grond zaten. Als u op het *j wüt ge my die met ©ogenblik wilt opstaan en ons wilt bet toch wte." verlatpn. dan bent u daarin volkomen „Waarom aou ik a rekenschap geven vrij en ik zal geen enkele poging doen. bealmt?” vroeg bot jonge mesje baar om u 1 alet. dat u het doen al. Barros keek hem aan. maar deed, zooals Gilette wel voorzien had, geen enkele poging om heen te gaan. „Ihgdacht wel, dat u voor reden vat baar zou wezen,” zei Gilette, „u zult natuurlijk wel nieuwsgierig zijn om te snit," antwoordde Cecilte hooren hoe het komt, dat een ontsnap- «maar waar is bet met!" te en doodgewaande gevangene op het -t w«* ***r. en als ik maar half zoo oogenblik met u aan dezelfde tafel zit 8cluklti« *1» kapitein Turslon, zou hy me nooit te den weg gestaan hebben," klonk bet nogmaals onstuimg tril den hield hy slechts een oogenblik vaal Na mond van den jongen man. die korte aarzeling stepte hy recht op den 1 'sx na*at u „Kapitein Turslon bedft zijn geluk officier toe, om de zaak maar te eens idèh getracht aj, jwl IOO ao«m«i wilt zelf ge- met heen af te maken. maakt. En wie dal niet doet, is ook geen man,” sprak Cecilie nu snijdend-scherp. GUette’s gelaat stond ernstig, toen hij het hotel verliet en met snelle passen voortschreed n ar het oud gedeelte van het stad e, waar het vervallen logement stond, waarin eenige uren vroeger Barroa zijn werktuig Carlos had opgezocht. De kleine gelagkamer baadde om zoo te zeggen In het licht en toen Gilett er binnentrad, ^ep hij regelrecht naar den hoek waar Carlos in gezelschap/zan drie anderen, blijk baar ook behoorende tot de bemanning s van de Espagniola, wijn zat te drinken. Carlos keek min of meer onrustig op, toen hij den Engelschman voor zich zag staan en sprak hem brutaal aan. „U wilt me zeker spreken, niet, want u zal daar toch niet alleen maar staan om te luisteren, wel 7' „Juist, Ik wilde u spreken," zei Gi lette kortaf. „Maar ik wil u wel ver tellen, dat er voor mij niet veel te luis teren valt. U zou beter doen mijn taal te apreken, want op mijn Spaansch kan ik nu Juist niet grootsch gaan. Maar gaat u liever even mee naar bul ten." „Waarom zou ik mee naar buiten gaan vroeg Carlos. „Wel, in de eerste plaats omdat ik het u vraag en als u bet niet zou willen doen, dan zou ik genoodzaakt zijn, u met mijn eigen handen naar bulten te sloepen. En mocht dat niet lukken, weet dan, dat niet heel ver af de politie gereed staat om me bij te staan.” Dft alles zei Gilette zoo doodkalm, dat het op den Spanjaard don noodigen Indruk maakte. Hij stond aarzelend op, maar volgde Gilette niettemin naar bulten. „Ik dacht wel dat je zou komen,” Tony schudde bat hoofd. „Over tien dagen zal bei konen hier r^> <te laatste vijf jareu al her- .Daar is niets van bepaald," waa het rijn en kan ik een nieuw buis gaan bow haaldelyk tot hem gesproken. Maar toch kalme antwoord. „En ge bobt ook geen wen hier naast het oude; het zal m(j leed recht, dat te denken." f 2- Zoo verdween Tony uit bet kalme teven gestreden, die mjj tot een man gemaakt in het Schotsche dorp, zonder Ie vermoe den dat hij daar een jongemeisjeshart in ■ehteid en wanhopig achterliet Maar hij moest toegeven, dat de jonge- boven op den beuvsl wal uil kamen ten en saint zyu sigaar te geuteteu. Het doel van zyn reis was byaa baraikt, Wat aoa Tony «eggen en boe sou hy den waarborg opleverden voor do toekomst joogemsm terugvuulen? Een dunna rooka zmaw Geoba woia sleag op ut een woning te de vertet •^Ëa roe oude vriend wwa daa ook altijd De Usdwan die bean tot hier gebracht had« op de dagen, dal Tony bate been dat punt als do woning van zya vneod aaugewvxen en besa loen verlaten. Het duurde met lang, of de oenaamd Na de krasse verwaten, dte Cecfite aaa stilte rootkan baai been begon ham te afwijung had toge-ruegd. waa de drukken. I jonge man, te plaats van terstond naar „Hoa te bel mogetyk, dat Tony hot hieg bau terug te koeren, een grooten «werf- vier jarsn uilgehuuden beefl," sprak bj| pend. Tony an ge vergeel tucht door de heuvelen te den eulrak by rinhieif Diet zou myn dood geweest Uk vergeet mets," ’tel hy baar sooteer begonnen. syn.” f te de rede. „Maar van hoi oogeariiik af Toen hjj eindelijk terugkwam, was M| Turrion was niet licht ontroerd, uuny dat dte Turslon teer gekmnen ia, bon je bet met «icb aelf eens geworden. Zjjo go- nu hj) opgestaan waa ea do plek begon tg legal mjj beetemaaJ veranderd." laat stond strak an somba. ea bot werd naderen, waar hjj na al dten lyd steg] nog donkerder, toen bij vóór bet buia van van had kunnen nemen!" lachte hij. Faraensburg glimlachte, maar gaf geen „Mijn God," mompelde hij, „dat ik ooit gen, gaf hij terstond op, bij de overwe- verklaring van hel «onderlinge fosL zoo iels van hear hooren moest!" ging, dat er mei iemand die boos is, ba- „Hoe kom je teer?" vroeg tej nog eaasg, „Ja Tony," ging het meisje voort, .Je mers toch niet te redeaeeren valt „Eerst wal te eten, Tony. Daa aal ik tocb speet bet bem niet, dal zfjn verleüen." eenmaal goed tiiuiet en wal slag jonge vriend eens flink boos waa gewor- „~2 J) nemen, den, want alles was hem uil sijn luie vader gebeurd? waar ik hem vond. U kent Sir Marston Maar ik ben je geselschap moede. Zeven leven koa doen opslaan, kon niet anders toch zeker wel van naam, en Iwhxig jaar, en nog ben je er even ver dan goed doen. Hij hield van den jongo- vandaan, je eigen brood te verdienen, als ling, zooals men houdt van een aardigen tien ja ren geleden!" schooljongen, die den ernst des levens „Dat is waar," protesteerde Tony rwak, „maar ben ik daar minder om? Denk eens tuurlijk een ander was dan dat, waarin zijn stoel, met een gevoel alsof hij plot- mijnheer Mallison u onverschillig is Barros en Stephen Mallison hun intrek seling het gebruik van zijn beenen had „Ik weet niet wie hij is,” zei Barroa hadden genomen en begaf zich ter verloren. Voor het eerst In zijn leven snijdend. ruate, zeer tevreden met wat hij tot misschien, ondervond deze sterke man dusver bereikt had. 's Morgens aan het ontbijt komend, vond hij naast zijn bord een telegram liggen, dat den vorigen avond laat was aangekomen. De inhoud daarvan scheen hem zeer te voldoen, want hij lachte voor zich heen toen hl] het bericht las Na het telegram in zijn zak gestoken te heb ben, ging hij een briefje schrijven, dat hij aan een der bedienden in het kan- - van het hotel gaf, met de bood- hem weet. Ik kan je wel vertellen, schap het dadelijk te overhandigen dat Ik vrijwel op de hoogte ben. dat hij als men er straks naar zou komen vra- maar half verantwoordelijk is voor zijn gen. Tegen één uur ongeveer ging hij naar het andere hotel, waar hij Ste- den een na den ander aan, alsof hij phen Mallison in de eetzaal geduldig trachtte te doorgronden wat dit alles beduidde. Hij begreep natuurlijk, dat ^14 w» «u 1wu au a. aa J a a a a. a ^4 a «ka a aa zei Stephen. „Ik heb hier een tafel begrijpelijke manier mislukt voor drie personent” ‘Lzt t” z: „Laat liever voor vier dekken,” zei tot aangezicht zat tegenover een man, Gilette. C - 2 „Voor vier Wie is dan de vierde 7' te voren vermoord had en dat het „Dat zal Je gauw genoeg merken, slachtoffer van zijn anderen ultgevoerden aanslag als het ware uit vandaag, HOE HIJ EEN MAN WERD. «”’'detokd tol vi|f J*re" he-‘ «chren h»ar iet» te zeggen, dal de criri» nu gekomen waa Bij tekander stonden daar een jonge Cecilie wa» de eenige dochter ven een man en een meisje op dien koeien herfst- plaltelandsburgemeester; haar moeder was morgen. Zy zag er diep bedroefd uil. haar vroeg geitorvan, en ze wat door haar diepe droi gelaat wu» doodsbleek, maar ze hield vader met de grootzle zorg en liefde op bel hoofd tb uk rechtop en de lijnen om gevoed. Nu begon hij oud te worden, en Ttrrrion stond op den top van klei- haar kleinen mond «praken van een vast oet speet heen soms, dat hij haar altijd nen heirvel en keek in alle richtingen om besluit zoo bij rich gehouden had Want roe gaar- ridh been Hij bad ver gereisd om bet burg. Neen," sprak ze, en dat enkele ne zou hij haar nu in eigen woning schoone landschapje bewonderen, dat woord was genoeg voor den man, die rien, vóór hij zijn hoofd kwam neer daar aan zijn voeten lag Zoover het oog daar vóór haar stond, omdat hij wizt, dat leggen Ze was zes-en-lwintsg jaar. en hij reikte, zag bij niet» dan korenvelden en sa meende wal ze zei. had si lang gehoopt, da! zij en de zoon grasvlakten. Ondanks den opwekkeoden „Je k*-- - spiak hjj onstuimig. „Van onae jeugd aX een paar zouden worden, zei Gilette. „Hij hoopte komen, dat zijn uur gekomen was. - -> Dat was duidelijk genoeg te lezen over alle details die hem nog ontbra- zullen hooren, dat je er den heelen in den loerenden blik die in Gilette's ken. De meeste had hij wel is waar nacht niet geweest was en daa z<^u glinsterende oogen lag. Daar zat de man, die meester van den toestand was en dien blijkbaar door en door ongerustheid kende. Barros zou er heel wat voor hebben willen geven, om te weten, wie Ikomen voldaan. Mg „Ja, dat denk ik ook,” zei Mallison Gilette eigenlijk was en welk belang verstandig gehandeld, droogjes. „Maar hoe heb jij het van- hij bij de zaak had. Je zal Je geld wel niet ochtend gehad „Dat te nop al eipe „Ik heb nog nooit zoo’n goeden dag, f r* a> L1 a A J gehad hebt en eenigen tijd geleefd hebt Gilette. „Ik heb nu de heele zaak door- waarde heer, zelfs u met al uw scherp- van het vette der aarde. De bemanniffg grond. We zullen Barros hier straks zinnigheid en uw moed, zult niet geheel zal natuurlijk uitbet aald worden, maar het vuur aan de schenen leggen, en als vrij zijn van nieuwsgierigheid en daar- A W 1* AAM AA A 1- «UA A r"^A a A AA KX A AAA V» A. - I - - J V L. - X «V *ei”Gilette. „Ik heb al meer met men- Luister nu eens. ik weet, waarom de hem te zeggpn heb, dan"zal de politie dat ik u verteTwie'ik ben?” pchen van jouw slag te doen gehad, kapitein en de geheele bemanning binnen komen en hem in hechtenis ne- Luister nu sons goed naar me. Je speelt verlof hebben gekregen om den nacht men. Ik heb alles voorbereid, het be den wal door te brengen. Maar wijs tegen hem zit ferm in elkaar zoo- t we nu feitelijk alleen maar hoeven sche goederen gezegend. Tot op niet te maken heeft Wanneer denk te wachten, tot het spel kan beginnen.” bepaald tijdstip beeldde i’„ v' Nauwelijks had Gilette ultgespro- in, dat ik bestemd was om een beroemd „l/.uouj» „ut viikvijt, ken, of Barros kwam met veel vertoon drama-schrijver te worden, maar dat „En hoe laat licht Je het anker? de eetzaal binnenstappen. Hij kwam was, helaas niets anders dan een jeugd- „Zoodra het getij omloopt, ver- op het tafeltje achter in het lokaal toe- illusie. Toen ik me over de desillusie je_huip duizend klaarde Carlos. ^dus zoowat om drie stappen met z'n gewonen beminnelijken die mij deze ontdekking bracht, had „Dat klopt met wat ik gehoord heb,” stijfde tot nis te maken hebt, maar als je denkt dat ik me op die manier laat over bluffen....” „Er is heelemaal geen sprake van overbluffen,” zei Gilette. „ik consta teer alleen feiten, zooals Je zelf heel goed guit weten. Het is wel hard voor Je, dat je op het laatste oogenblik van je geld zal moeten afzien, maar mannen als jij. die zich laten vinden om mee te doen aan misdadige ondernemingen, moeten dergelijke dingen nu eenm»i' riskeeren. Je zult Je duizend p n nooit te zien krijgen, omdat de man „Wal wil je?" «prak Toety «owtbes, „Het vorige jear heb ik teer te Cannria J een bed anócr antwoord gekregen Cecilie'» vader aarielde. duiiend dollar over gelegd, dit jaar luutri Engeland kwam, tot de ontdekking hebben. „Om je de waarheid le zeggen, ja. beate het er meer dan twee duiaend zya, e* ‘”J '1 Ze tag hem bet pad door de weide lang» vriend. Mijn dochter heeft bem gisteren daarna.,..” —field was door mevrouw Mallison en gaan, dat naar het hui» van zijn vader haar hand geweigerd. T 1» bard voor a, Jk weet niet hoeveel duiaend dollars voerde, en ging niet naar binnen, vóór hij maar ge «uil toch kwalyk kunnen tegga, ia, maar het i» weinig ta vergelghtag van uit het geiiétit verdwenen waa Eerlijk ge- dat bet tneiaje ongetijk heeft" wat je in het vaderland wacht en daarorn •proken, verwachtte «e weinig van de „Ik dacht het wel. De jongen ia al sinds ben ik hier gekomen om je mee ie nemen.* poging, die lij gedaan had. Minder »cherp maanden rich telf niet. Én gaal CeciUe nu don vandaag, maar toch in denidfdcn met Turalon trouwen?" ia met» van bepaald," was het rijn en kan ik een nieuw buit gaan h«ri* niets zijn, vergeleken bij die van Barros kon er met mogelijkheid bestaan tus- als hij hier komt. Maar, tusschen twee schen zijn grootsch opgezette misdaad kaakjes, waar zit hij? Ik was al bang, en een man die bij een film-troep dat ik hier te laat zou komen en ik werkte Maar toch, toen Barros’ ge- zou dat gezicht toch voor niets ter dachten teruggingen naar den avond wereld hebben willen missen.” van het bal, was hij absoluut niet „O, die komt wel,” lachte Mallison. meer zeker van zijn zaak. Daar wa- „Hij heeft een boodschap gestuurd, ren toen dingen! gebeurd, die hij in dat hij over een uur hier zou zijn en het licht van de situatie van het hoopte met mij te kunnen lunchen oogenblik, niet langer louter aan het Een gewiekste kerel, wat 7' toeval durfde toeschrijven. Barros be- „Dat was beslist een handige zet sloot te vechten, maat hij begreep vol- A A A WW 1 AÓ A l—I 4 I .AA «X A t— A -A U - X aZI .a A -A a 1— W - w a - - A Dat was duidelijk genoeg te lezen dat je aardig verbaasd zal staan te kij- zou nog wel erger komen. ken, als je ziet wie die vierde is. Wie was bijvoorbeeld die derde man Maar, beste kerel, je verbazing zal en wat deed hij hier Welk verband doen bet te vertelen, want hier is de »lrl;d beeft." JMi kan zijn, maar Cedlie kwijn! v— van verdriet Ik keer niet terug «onder Jatf Tony." Uit de verte klonk hoefgetrwppel „Ze koenen mjj haten," sprak fMMV „Waarvoor?" JMti sullen wt hooren," bei «it woord, dal op vertegen loon gegeven wjrl „Ik heb oek de verklaring vaa Mf •eg gritómJ." „Dat te nog al eigenaardig," zie hij. „Dat is’t zeker." zei Gilette lachend, verklaarde „anders zou ik niet hier zijn. Maar, het vette der aarde. De bemanniffg grond. We zullen Barros hier straks zinnigheid en uw moed, zult niet geheel dat is een zaak van Don Argo Marne, ik alles tegen hem gezegd heb wat ik om is het misschien maar het beste. pchen van jouw slag te doen gehad, kapitein een zeer gevaarlijk spel. Om duidelijker de geheele bemanning binnen komen en hem in hechtenis ne- Manley niet r „Dien naam kent iedereen," mompel de Barros. „Ja, dat geloof ik ook. Kijk, mijn- aan Theobeid en aan Win»lonl" heer Mallison ontsnapte, omdat hij de .TheobaW» vader te graaf, en Winston haar toon onderhoudender gewce»l, maar kuststreek heel goed kende en toen hij te de loon van een millionair. Ma*r jouw Turslon bemerkte op b/ar gelaat de sporen daan had, traden de beid» mannen van da Hangman Rots sprong, wist vader is even arm ais de mijne, en daar- van een geheimen angst, d^ maar al te naar hij heel precies wat hij deed. Ziet U, aan had je moeten denken." «eer verrieden, boe knnstmatilg haar een sigaar aan. - „Dua te bet bepaald neen, Cecilte? Neea vroolljkheid waa Hij bed geen gelegenheid voor altijd?" „Tiiny, al» te oort trouw, dan zal het rijn met een man en niet met een luiaard of verkwister, een man sooate Jootll bitter in. „Nu, trouw dan maar met bem. maar eens o> HÜ dan zult u zelf moeten toegeven, j™»1 u dat ik de waarheid spreek. Een groo- o°«en - 7 mu had terug gehouden. Met een zwaar hart tere gel kenis tusschen twee men- IOIO 5»;- le jja( a||cs tot hem gezegd, wal haar o verstand haar ingaf. Indien ze aan de in- ledig en vond ik dat stuk op «ijn tafeL j er iets van?" Cecilie'» vader aartelde. - IJ toen u ongeveer twee jaar geleden in -j-on„ r J‘ te komen, dat u indertijd om den tuin geleld was door mevrouw Maili haar dienstbode Elsie Dorida.” Slot volgt. De Jonge man vesnade* bet verwyt niet ken, maar memand wist waar je waa* „Trouw dan met Turston,” sprak hij, hij nadat je mij zóó afgewezen hebt" rijn met een man en buiten en Turston bood- syn vriend „Dank je,” sprak deze, „bet nietrw» dlf om het meisje alleen te spreken, zocht je meebrengt is het eenige vrat ik noodig deze ook niet en ging vroeg naar huis. aAaV" Den volgenden morgen kwazn Tony's vader al vroeg naar Cecilie'» woning. Met Turston, natuurlijk,” viel bij ongerust gelaat kwam baar vader bem je aj met baar getrouwd?" tegemoet en nam zijn bezoeker bet stuk 1 J - papier uit de hand, dal dese hem over- do Turslon. „Hoe kon» Je er aan dat wij reikte. „Wat te <tat!" riep de oude maai ver- Cccille's schrikt. „Dus te hij weg?" „Ja, de knecht verklaart dal hij gisteren avond op den gewonen lijd naar bod ge gaan is, maar van morgen was zijn kamer daar voor bem. spraak van baar hart hkd toegegeven, zou Begrijpt gij Cecilie'» vader aarzelde „Om je d« waarheid le zeggen, ja, beste het vriend. I haar hand geweigerd, 't Is hard maar ge mee «P Cl dat mijn menschen nu reeds gereed jne zoo voor, dat het een samengeraapt zeg vooral geen woord van one aange- 'toodje is, wat er op het jacht dienst naam onderhoud aan onzen vriend lo, u ziet, dat wij al op u wachten. Komt ressante opnamen In de onderaardsche doet Daar ze evenwel niet weten wat Barros. Met andere woorden, jelui u hierbij ons zitten?’’ gewelven van het kasteel.” het werkelijke doei van de reis is, heb gaan aan boord gewoon aan je werk Heelemaal in de war sleepte Barros „Ha!” riep Barros uit „Maar gaat eelwkllwf» 11 t v - „Om te beginnen bfj’het begin.” ver- **n te zijn, je helpt een zekeren Barros, dat is een kwestie, die hiermee eigenlijk dat weer naar boord terug te keeren „Dadelijk na het ontbijt senor.” toen u mijnheer geven? ik sch-iam mij over in onstuimige drift voort „Ge bobt .J uw» deden, tot ze gooide, was ik op rn'n post om hem op een mdsje ten huwelijk te vragen. Wordt mij te beguuten te minachten Maar ge zuM te pikken. Ontkent u dat nu maar piet, een maa en vraag begrijp was oztder deze «triemende «ton u»et van hem,” natuurlijk als hij hier binnen kwam te ken. De meeste had hij wel is waar nacht niet geweest was en daa ztui al geraden, maar nu had hij er de on- hij zich natuurlijk hebben gehouden, weerlegbare bewijzen van, zoodat hij alsof hij hevig ongerust over je was. precies wist, wat hem nu te doen stond. Maar wij zullen zijn 01 Hij deed nog enkele vragen en verklaar- spoedig kunnen wegnemen.' de zich toen volkomen voldaan." J-‘ J*- ,1- - „Je hebt zeer t vriend,” zei hij. „Je zal je geld wel niet ochtend gehad krijgen, maar daartegenover staat, dat je in elk geval een prettige reis of liever nafcht, gehad,” gehoord wat u mompelde, toen u uw sigaar in zee gooide. En wat mijnheer Raymond Mallison betreft, die heb ,t ik °P den avond van uw feest heel toevallig ontmoet Hij was dienzelfden morgen in Zijn gevangenlskleeren ont- bezit verwend eo bedorven, doordat Je snapt en had zich verborgen in het er nu landhuis van Sir Marston Maniey, hebt de menschen voor je in te en twintig jaar, en nog ben je er even ver van en verwachtingen van Je koesterde, diep on gelukkig gemaakt. Wie gel je bet recht - op de hoogeschool zyn geld te verkwisten MK Stapte was Ik in een bootje toch daarroor JOO wejni< lerUg t« af dat gij hier gekomen zyl," ging «te jonge Viak bij de ladder en toen u mijnheer gerezi? Ik schaam mij over u en begrijp man t. - ‘-*-1 Mallison neersloeg en hem overboord niet, waar ge den moed vandaan haalt, zoolang gesnoefd op zwvtMa n/a» IL z-sa «a’a aaaó a a Uaa. aa k.JSLL a_ _aa..aa ««ti i- I,aaI..aaa *a eeo ti/n gdaaL te pikken. Ontkent u dat nu maar piet, een umji en Traag dan eerst, dal een er uw trekken wet voor thuis krijgen!” want ik heb alles gezien en ik heb zelfs "ouw ernstig aan je denken aai." En weg waa de Jongeling, terwyi Tur- ----rr- Langzaam waa onder deze striemende ston met een zonderlinge mengeling van een beekl Kerel, als ik dkkr eest kiakjg woorden een diepe blos den Jongen man droefheid en verbazing op bM gelaat bleef in bet gelaat gestegen. slaan. Zijn eerste gedachte, Tony te vol- die ©ogenschijnlijk de eigenaar is van t het jacht Espagniola, waarop hij den je ouden rijken Don Argo Marne uit Ar gentina ontvoerd heeft, om hem op te •luiten in een oud kasteel in Devons hire. Jij krijgt voor j BHL. pond. De bemanning van het Jacht uur middags.” glimlach op het gelaat, die echter ver- heengezet, besloot Ik me aan de film weet niet beter of ze zijn op een smok- „Dat klopt met wat Ik gehoord heb, stijfde tot een uitdrukking van ont- te wijden. Maar dat weet u reeds en fcelschip, waarmee geweren gesmokkeld zei Gilette. „Je vertrekt morgenmld- zetting, toen hij daar Stephen Mal- worden en zoolang de mannen goed dag naar de Engeische kust en Barros üson zag zitten en naast hem Gilette, betuigen voor de welw'illendhe:d betaald worden en overvloedig te eten maakt de reis mee.” die niet meer in zijn zeil-kostuum ge- mee u „Juist, senor.” zei Carlos. kleed was, maar daar zat. zooals hij troep „Goed. Ga jij dan met de bemanning werkelijk was, met een glimlach om op Chilstone Castle tê maken Ik hoop, f „Hallol riep Gilette hem toe. „Hal- zijn met het doen van een reeks inte- I aan onzen t Met andere woorden, jelui u hier bij HeelMM fic met hen niets te maken, ofschoon en maakt alles klaar om in den middag zich voort _r jk er niet aan twijfel of, als ik de het anker te lichten en je zorgt er vooral stoel vallen. Hij was al weer bijna „Om te beginnen bfj’het begin." ver- geheel meester van zich zelf en opende volgde Gilette, „ik ben ook de man die vrijheid nam op den avond in t uw gastvrijheid misbruik zwijgend plaats te maken, vermomd als een gevangene. t dien Ik noemde me toen Martin, maar dat doet er eigenlijk minder toe. Mijnheer en u zou natuurlijk ai even graag weten, waarom mijnheer Stephen Mallison hier met zijn broer samen te, nog maar enkele uren gele/ hebt hem onschadelijk te’ maken, met andere woorden, te vermoorden.” Barros keek onrustig de zaal rond, maar geen der} andéref gasten scheen M begrijpen, iets te bemerken van hetgeen er ge- „Trouw dan met beurde aan de tafel daar fn den hoek •-n,,ar 8«lukk*S xuJt S* bem “i®1 Uctaunelyke en -- I. -X* -- f.- - Weer flikkerden baar oogen van veroot- in. Maar Tony waardiging. „Hoor eens Tony," zei se vastberaden, „je hebt geen recht mij rulke duigen le loopen?" vroeg hy zeggen, en bet wordt boog tijd, dal gindz" en hy weee in de ricbliag van dat de heele bemanning van uw Jacht Het spijt mij dat ik bet niet al tang ge- bedoo- <tean heb. Je hobt de laatste vijf jaipn je leven verspild, eenvoudig verspild. Maar hij was ook te verstandig om dezen daardoor je vader, die zulke groole lompen uitval te bea ut woorden, en er vloog zelfs een glimlach van medelyden over zijn gelaat „Cedlie te veranderd van het oogenblik j ons zitten?’’ taal in de war sleepte Barros r t en liet zich zwaar op zijn u voort, asjeblieft. politie gewaarschuwd had, de heele voor, dat Barros het je niet kan aan- geheel meester van zich zelf en opende vo troep nu al achter slot en grendel zou zien, dat er iets gaande Is. Ik wil Je wel reeds den mond om Iets te zeggen, de ben Ik heelemaal niet van plan wraak zult vertrekken, tengevolge van om'- de zaal door liep standlgheden buiten je wil. Je zu't het nam op een r*' „Ik weet niet wie u bent,” zei Carlos beleven, dat Barros van zijn eigen waarop Barros zat t „Nu zijn we compleet," zei Gilette Martin was onbewust de man die mij mi. uu-k d Uj u de introductie bezorgde en wat de ge- voor, vangeniskleeren betreft, die heb Ik geleend van mijn vriend hier, mijnheer Raymond Mallison. U kent mijnheer Mallison toch „We hebben elkaar nooit ontmoet,” zei Barros ontwijkend.. „Letterlijk genomen Is dat misschien wel mogelijk, maar u zult me toch friet Barros gaf eensklaps een ruk aan willen vertellen, dat het bestaat^ van Barros en Stephen Mallison hun intrek seling het hadden genomen en begaf zich ter verloren. „Ik weet niet wie hij is, „Och kom, waarde beer, weeat u

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1923 | | pagina 7