d„ B ^„.4kr- Pro^,d. ~*nter-,.- -
I
"*SI
•L
wwt
„Waarom
tegen te houden. Maar ik geloof fbkkenng na veroulweurdzgiug
lat u het doen al." oogez». „Ge Oji aanmau-
Toau hjj etaxMijk terugkwam, w»s bij
Etn /amtlitraad.
te en doodgewaande gevangene op het
dien hij, om zoo te zeggen, den avond
slim
was
En
den.
naam.
heer Mallison ontsnapte, omdat hij de
bepaald tijdstip beeldde
„Zoodra het getij omloopt.
op het tafeltje achter In het lokaal toe- illusie. Toen ik me over de desillusie
ver-
bemannlng van het jacht uur 's middags.'
beet ander antwoord gekregen
te nemen.
de Introductie bezorgde en wat de ge-
‘3
Gilfttis triomf.
kunt mij niet sfwljten. Cedlie", van lijn ouden vriend Robert Farenaburg intfoed
op hem vond zitten wachten
„Ik dacht dat je nooit zou komen.
TWEEËNDERTIGSTE HOOFD
STUK.
zijn plannen op de een of andere on-
l waren
hij wist dat hij hier van aangezicht
«prak ze,
genoeg
dal ge altijd welkom zijl, uulnugerl"
Nu wist Turetoa wal er gebeurd was.
waar bij aa al dun Uid «uq
vriend weer ontmoeten soa, weed hc, beste
heengezet, besloot ik me aan de film
_.nj— nj_. --j
en passant wil ik u nog even mijn dank
I waar-
een paar dagen geleden mijn
toestemming gaf om die films
somber ghsli
thuis kwam.
en I
baasd houden als de anderèn. Als
doet zooals ik je zeg. zullen jelui a
mau de verwacbluigeu, die allen vaa bem
koestel den, teeüjk beschaamde, en dal ujn
bchlzmmgluad en buien allesbehalve een
tusschen twee men
schen* is niet denkbaar. Het moet u
heel onaangenaam hebben getroffen
bevoegde autoriteiten veel beter dan
ik. maar ik wil u wel vertellen, mijn
heer Barros, dat menschen van uw
slag bij ons In Engeland, als ze In uri
positie verkeerden, zouden zeggen dat
getrouwd zouden lijn? Ik ben alleen h.et
om te seggen dat Cedlie je afwezigheid niet
langer verdragen kant”
Turslon -ag de kleur wijken uH bet g»
laat van den eernamen, verouderden man
die ze Je beloofde binnen enkele uren
achter de tralies zal zitten en als je
hem daar geen gezelschap wil gaan
houden, dan zou Ik je aanraden, een
beetje beleefder te zijn."
„Wat wilt u dan van me?' vroeg
Carlos aarzelend.
„Ik wil, dat je me de waarheid zegt
en niets anders. Ik wil dat je me ver
telt, hoe je Don Argo Marne uit Ar
gentinië gesmokkeld hebt en wat j» toór
van I
nen heuvel
ridh
baar nu in eigen woning schoone
2_ 1-- aan
leggen. Ze was «es-en-twintig jaar, en hij reikte, zag bij niets dan korenvelden en
had al lang gehoopt, dal zij en da zoon grasvlakten. Ondanks den opwekkeodra „fk bah
I der buitenlucht, voelde hij zich avondcoaUmm
weinig vermoeid, an was blijde daar Tur-taa.
heb. Is er wat met veder?"
Turslon schudde bei hoofd.
„Dan moet hei Cecilia zyul Hoe lang befi
„Zij wil mets van mij weten," antvoonfe
iemand uit het huis daarginds naar buitete
komen, gekleed mei ia bet gewone pak van
den koiooisl, maar in onberispelijk avond*
oostuum. Hjj verbleekte. Tuuy als heer
gekleed midden in de eenzame woestenij
koa maar Mn ding beleekenen: zeker was
bij onder den invloed der eenzaamhidd
krank «innig geworden! Misschien was bet
Tony ook mei, ofschoon bet voikesuea syte
gestalte leek.
Om aan de kwellende onzekerheid Md
einde te maken, sneide Turston op bel
buis toe, terwijl Tony hij herkende bead
nu duidelijk aan de beek die langs het
blokhuis stroomde, een beker wateg
schepte en weer naar binnen ging.
„Hallo, oude jongenI" riep Turstosk
Het volgende oogiufcttk verscheen dg
jonge man weer op den drempel Eenige
manuien lang staarden do beide jonge iisaM
oen elkaar zwijgend aan.
„Waar komt gjj vandaan, Tureton?"
„Van een station, dal den onmogeijjUn
naam Moose John draagt," antwoordde da
andere luchtigjes „Hebt ge wal voor mij
te eten? Acht mijlen door de wildernis
maken iemand geducht hongerig.”
Weer keken de beide mannen eikaar emt
oogenblik aan en Tony moest rich afwen»
den om de tranen te verbergen, die bem 10
de oogen kwamen.
Ook Turslon trachtte zijn aaniliiming te
verbergen onder scherts. „Tony in
avoudcostuum aan het water scheppen uit
wat vrees was. Hij had Intusacnea
zijn gelaat In de gewone goedige
plooi gehouden, zoodat niemand van
de andere gasten In de zonnige eetzaal
iets merkte van het drama, dat onder
hun oogen werd afgespeeld. Trouwens,
de tafel die Stephen Malliaon had
uitgekozen stond eenigszins apart In
een hoekje, zoodat Gilette het spel,
dat hij zich had voorgenomen 'te spe
len, onbelemmerd kon beginnen.
Barros zat daar met open mond, als
een visch die plotseling uit zijn na
tuurlijk element gehaald Is en keek
„Hoe kom je hier?" vroeg hü nc
„Eerst wal te sten, 'Teoy. Daa
„Maar is er dan misschien tets met mljri
Ik heb den aigeioopM
nacht van hem gedroomd!"
„Neen, by is alken wal veranderd, meaa
ik zou je toch raden gauw deze wildernis
schooljongen, die den ernst des tevens te verlaten aa naar huis terug te keuren.*
nog niet heeft keren kennen. „Kom binnen," sprak Tony kortaf. JU*
Cedlie was dien avond buitengewoon ge honger hebt, zal hier wei iete van «W
opgewekt Nooit was haar gelaat schooner, gading zijn." j
Nadut de bezoeker zijn eetlust redd gri>
I
„Ik wacht,” zei Barros uitdagend.
„Dan zal ik maar beginnen. Mijn
naam Is Gilette en ik ben rijk met aard-
een
ik mezelf
Uit, toen Gnette opstond om te ver
trekken „Waarom zoo'n haast
„ik heb een afspraak.” zei Gilette
droogjes, „hoewel de andere man er
niets van af weet. Ik ben Barros nu
den boelen dag gevolgd en au zou ik
'wel een paar woordjes willen spreken
met den man. dien ik maar zijn onder
bevelhebber zal noemen. Jij doet beter
maar naar bed te gaan en daar te blij
ven tot morgenochtend. Ik moet nu
weg, omdat m'n afspraak een zaak
van het hoogste gewicht is.”
EENENDERTIGSTE HOOFDSTUK.
Ziet
Don Argo Marne's dochter was zeer
bevriend met Sir Marston Manley en
deze stelde zeer veel belang in haar
zoon. Maar hij wist niet, zooals u, dat
mevrouw Mallison twee jongens had.”
Gilette wees naar de beide Mallisona
„Dat was een heele verrassing," ver
volgde hij, „maar als u mijn beide vrien
den even wilt aanzien, mijnheer Bar
ros,
eigen handelingen. Het zou het beste
voor je zijn als je Je maar In het onver
mijdelijke schikte en eerlijk opbiechtte,
al is je getuigenis dan ook niet absoluut
noodzakelijk."
„En als ik de waarheid zeg, senor 7'
„O, ik denk er niet aan om met Je
te onderhandelen en beloften te doen
voorwaarden neem ik niet aan. Je
hebt alleen maar te kiezen, of je wilt
optreden als getuige tegen Barros of
dat je voor hetzelfde feit als hij terecht
staat. Misschien ben ik wel geneigd,
om je later, als de zaak Is afgeloopen,
te helpen, al beloof ik dat ook nog niet
vast. Je hebt dus maar te beslissen.
Als je weigert iets te zeggen, dan zit
je binnen een uur in de gevangenis.
Ik geef je vijf minuten om met jezelf
te overleggen.”
Maar Carlos had geen vijf minuten
noodig. Hij liet plotseling zijn weife
lende houding varen en begon zoo rad
in zijn eigen taal te spreken, dat het
bijna onmogelijk was hem te volgen.
„Ho, ho, stop even!" riep Gilette
uit. „Begin nu nog eens van voren aan
en spreek, asjeblieft, Engelsctu"
Het duurde eenigen tijd voor Carlos
zijn verhaal gedaan had, maar toen hij
eindelijk klaar was, beschikt" Gilette
tegen my beetemaal veranderd."
„Dat moogt ge geruit denken, als ge
,u," antwoordde Cecilie
langzaam „en of u wat met de geschiede- jacht door de politie wordt weggehaald
Ik zou, als ik jou was, me even ver- vroolijk. „Mijnheer Barros, mag Ik
vu een geheimen angst, dy
zeer remeden, boe I-
mijnheer Raymond Mallison
n s.ellen,?”
je gage ontvangen en zeer waarschijn
lijk zal het niet eens noodig zijn, |e als
getuige te laten oproepen, zoodat ik Je
dan ook niet langer zal behoeven op
te houden."
Na dit gezegd te hebben slenterde
Gilette terug naar zijn hotel, dat na-
en
vader met de grootste zorg en liefde op-
de lijnen om gevoed. Nu begon hij oud te worden, en
van een vast lief speet hem soms, dat hij haar altijd
aoo bij rich gehouden had Want »oc gaar
ne sou hij t'
den man, die rien, vóór hij sijn hoofd kwam neer te daar
vóór dien lyd zal ik bem nog wei
injMuelan."
wéndde zich om en ging been,
laai om de tranen In
ta rien. die bet meisje met geweld
•n te drinken hebben, zal het hun wel
niet veel kunnen schelen, waarvoor
het schip gebruikt wordt Het komt aan boord alsof er niets gebeurd is en de lippen.
gitten. En zelfs ten aanzien van je zelf alvast vertellen dat Je vanmiddag nitt toen plotseling oen niefiwe bezoeker kwestie van
en f
stoel tegenover
Je schijnt te vergeten, dat Ik een van ultgevoerden aanslag als het ware uit
die geboren dramaturgen ben, die niet het graf was opgestaan, om hem ter
kunnen nalaten ook een beetje op het verantwoording te roepen. Dit
effect te werken. Ik durf wel zeggen, op zich zelf al erg genoeg, maar er
„Goeden avond, tony", riep de offi
cier, Jk heb al teug naar je loepen zoe-
Turston was vjjf jareu ouder dan Tony;
zag er uit als een man van groots
t geestelijke kracht: syn
bij het raam en Gilette zorgde er wel je 100 *f«ewe“n bebL" bo«emd« -ertrouwen
voor, niet te luid te spreken. W*r rkkkerden Tero“t' Ma" Ton? «-‘uurüjk met te een
Barros. „je hebt geen recht mij rulke dingen te loopen?" vroeg hij ruw. „Ga bever naar
„Dat dacht ik vannacht ook. Zei leggen, en bet wordt boog tijd, dal ginds" en hjj wees in de richting van
Gilette vroolijk. „Toen ik ontdekte iemand je eens duditig de waarheid zegt Geelde'i woning „daar weet ge immers,
kaals as l ---- - s_ _Va 11 „1 _a„12s Lt 21_ k_ HX*a L..—a s «st<ts„a -II. _12a 1-S
aan den wal was en daF het uw
ling was mijnheer Stephen Mallison
aan boord te lokken, besloot ik, daar
ook aanwezig te zijn. Dat heb ik nu wel
niet precies gedaan, maar toen u aan
hooghartig, rijn vader den man zag slaan, aan wiena toch bijna te machtig. Plotseling zag hj|
tegenwoordigheid bij de bitterste teieuntei-
Hhg wan zijn leven weet
Hij keek rond, of bet mogelijk was
furston te ontwijken, maar die gedachte
M vurstandlg. Ik wfl u natuurlijk niet eau zflu we voor elkander bestemd ge-
dwingen om te spreken, dat kunnen de iedereen verwacht dat we trouwen
aJ- aia_ia.1 a. - - j fulUn"
„Dan zal iedereen teleurgesteld wor
den," sei ze rustig. 3^4" antwoord ia sa
büjtl neeul"
Jdaar daar moet dan toch een -eden
voor zjjn,” sprak hy woe»l-opgew«mri€n.
zo aan den grond zaten. Als u op het *j wüt ge my die met
©ogenblik wilt opstaan en ons wilt bet toch wte."
verlatpn. dan bent u daarin volkomen „Waarom aou ik a rekenschap geven
vrij en ik zal geen enkele poging doen. bealmt?” vroeg bot jonge mesje baar
om u 1
alet. dat u het doen al.
Barros keek hem aan. maar deed,
zooals Gilette wel voorzien had, geen
enkele poging om heen te gaan.
„Ihgdacht wel, dat u voor reden vat
baar zou wezen,” zei Gilette, „u zult
natuurlijk wel nieuwsgierig zijn om te snit," antwoordde Cecilte
hooren hoe het komt, dat een ontsnap- «maar waar is bet met!"
te en doodgewaande gevangene op het -t w«* ***r. en als ik maar half zoo
oogenblik met u aan dezelfde tafel zit 8cluklti« *1» kapitein Turslon, zou hy
me nooit te den weg gestaan hebben,"
klonk bet nogmaals onstuimg tril den hield hy slechts een oogenblik vaal Na
mond van den jongen man. die korte aarzeling stepte hy recht op den
1 'sx na*at u „Kapitein Turslon bedft zijn geluk officier toe, om de zaak maar te eens
idèh getracht aj, jwl IOO ao«m«i wilt zelf ge- met heen af te maken.
maakt. En wie dal niet doet, is ook geen
man,” sprak Cecilie nu snijdend-scherp.
GUette’s gelaat stond ernstig, toen
hij het hotel verliet en met snelle passen
voortschreed n ar het oud gedeelte
van het stad e, waar het vervallen
logement stond, waarin eenige uren
vroeger Barroa zijn werktuig Carlos
had opgezocht. De kleine gelagkamer
baadde om zoo te zeggen In het licht
en toen Gilett er binnentrad, ^ep hij
regelrecht naar den hoek waar Carlos
in gezelschap/zan drie anderen, blijk
baar ook behoorende tot de bemanning
s van de Espagniola, wijn zat te drinken.
Carlos keek min of meer onrustig op,
toen hij den Engelschman voor zich
zag staan en sprak hem brutaal aan.
„U wilt me zeker spreken, niet,
want u zal daar toch niet alleen maar
staan om te luisteren, wel 7'
„Juist, Ik wilde u spreken," zei Gi
lette kortaf. „Maar ik wil u wel ver
tellen, dat er voor mij niet veel te luis
teren valt. U zou beter doen mijn taal
te apreken, want op mijn Spaansch
kan ik nu Juist niet grootsch gaan.
Maar gaat u liever even mee naar bul
ten."
„Waarom zou ik mee naar buiten
gaan vroeg Carlos.
„Wel, in de eerste plaats omdat ik
het u vraag en als u bet niet zou willen
doen, dan zou ik genoodzaakt zijn, u
met mijn eigen handen naar bulten
te sloepen. En mocht dat niet lukken,
weet dan, dat niet heel ver af de politie
gereed staat om me bij te staan.”
Dft alles zei Gilette zoo doodkalm,
dat het op den Spanjaard don noodigen
Indruk maakte. Hij stond aarzelend op,
maar volgde Gilette niettemin naar
bulten.
„Ik dacht wel dat je zou komen,”
Tony schudde bat hoofd.
„Over tien dagen zal bei konen hier r^>
<te laatste vijf jareu al her- .Daar is niets van bepaald," waa het rijn en kan ik een nieuw buis gaan bow
haaldelyk tot hem gesproken. Maar toch kalme antwoord. „En ge bobt ook geen wen hier naast het oude; het zal m(j leed
recht, dat te denken." f 2-
Zoo verdween Tony uit bet kalme teven gestreden, die mjj tot een man gemaakt
in het Schotsche dorp, zonder Ie vermoe
den dat hij daar een jongemeisjeshart in
■ehteid en wanhopig achterliet
Maar hij moest toegeven, dat de jonge- boven op den beuvsl wal uil kamen
ten en saint zyu sigaar te geuteteu.
Het doel van zyn reis was byaa baraikt,
Wat aoa Tony «eggen en boe sou hy den
waarborg opleverden voor do toekomst joogemsm terugvuulen? Een dunna rooka
zmaw Geoba woia sleag op ut een woning te de vertet
•^Ëa roe oude vriend wwa daa ook altijd De Usdwan die bean tot hier gebracht had«
op de dagen, dal Tony bate been dat punt als do woning van zya
vneod aaugewvxen en besa loen verlaten.
Het duurde met lang, of de oenaamd
Na de krasse verwaten, dte Cecfite aaa stilte rootkan baai been begon ham te
afwijung had toge-ruegd. waa de drukken. I
jonge man, te plaats van terstond naar „Hoa te bel mogetyk, dat Tony hot hieg
bau terug te koeren, een grooten «werf- vier jarsn uilgehuuden beefl," sprak bj|
pend. Tony an ge vergeel tucht door de heuvelen te den eulrak by rinhieif Diet zou myn dood geweest
Uk vergeet mets," ’tel hy baar sooteer begonnen. syn.” f
te de rede. „Maar van hoi oogeariiik af Toen hjj eindelijk terugkwam, was M| Turrion was niet licht ontroerd, uuny
dat dte Turslon teer gekmnen ia, bon je bet met «icb aelf eens geworden. Zjjo go- nu hj) opgestaan waa ea do plek begon tg
legal mjj beetemaaJ veranderd." laat stond strak an somba. ea bot werd naderen, waar hjj na al dten lyd steg]
nog donkerder, toen bij vóór bet buia van
van had kunnen nemen!" lachte hij.
Faraensburg glimlachte, maar gaf geen
„Mijn God," mompelde hij, „dat ik ooit gen, gaf hij terstond op, bij de overwe- verklaring van hel «onderlinge fosL
zoo iels van hear hooren moest!" ging, dat er mei iemand die boos is, ba- „Hoe kom je teer?" vroeg tej nog eaasg,
„Ja Tony," ging het meisje voort, .Je mers toch niet te redeaeeren valt „Eerst wal te eten, Tony. Daa aal ik
tocb speet bet bem niet, dal zfjn verleüen."
eenmaal goed tiiuiet en wal slag jonge vriend eens flink boos waa gewor- „~2
J) nemen, den, want alles was hem uil sijn luie vader gebeurd?
waar ik hem vond. U kent Sir Marston Maar ik ben je geselschap moede. Zeven leven koa doen opslaan, kon niet anders
toch zeker wel van naam, en Iwhxig jaar, en nog ben je er even ver dan goed doen. Hij hield van den jongo-
vandaan, je eigen brood te verdienen, als ling, zooals men houdt van een aardigen
tien ja ren geleden!" schooljongen, die den ernst des levens
„Dat is waar," protesteerde Tony rwak,
„maar ben ik daar minder om? Denk eens
tuurlijk een ander was dan dat, waarin zijn stoel, met een gevoel alsof hij plot- mijnheer Mallison u onverschillig is
Barros en Stephen Mallison hun intrek seling het gebruik van zijn beenen had „Ik weet niet wie hij is,” zei Barroa
hadden genomen en begaf zich ter verloren. Voor het eerst In zijn leven snijdend.
ruate, zeer tevreden met wat hij tot misschien, ondervond deze sterke man
dusver bereikt had. 's Morgens aan het
ontbijt komend, vond hij naast zijn
bord een telegram liggen, dat den
vorigen avond laat was aangekomen.
De inhoud daarvan scheen hem zeer
te voldoen, want hij lachte voor zich
heen toen hl] het bericht las Na het
telegram in zijn zak gestoken te heb
ben, ging hij een briefje schrijven, dat
hij aan een der bedienden in het kan-
- van het hotel gaf, met de bood-
hem weet. Ik kan je wel vertellen, schap het dadelijk te overhandigen
dat Ik vrijwel op de hoogte ben. dat hij als men er straks naar zou komen vra-
maar half verantwoordelijk is voor zijn gen. Tegen één uur ongeveer ging hij
naar het andere hotel, waar hij Ste- den een na den ander aan, alsof hij
phen Mallison in de eetzaal geduldig trachtte te doorgronden wat dit alles
beduidde. Hij begreep natuurlijk, dat
^14 w» «u 1wu au a. aa J a a a a. a ^4 a «ka a aa
zei Stephen. „Ik heb hier een tafel begrijpelijke manier mislukt
voor drie personent” ‘Lzt t” z:
„Laat liever voor vier dekken,” zei tot aangezicht zat tegenover een man,
Gilette. C - 2
„Voor vier Wie is dan de vierde 7' te voren vermoord had en dat het
„Dat zal Je gauw genoeg merken, slachtoffer van zijn anderen
ultgevoerden aanslag als het ware uit
vandaag,
HOE HIJ EEN MAN WERD. «”’'detokd tol vi|f J*re" he-‘
«chren h»ar iet» te zeggen, dal de criri» nu
gekomen waa
Bij tekander stonden daar een jonge Cecilie wa» de eenige dochter ven een
man en een meisje op dien koeien herfst- plaltelandsburgemeester; haar moeder was
morgen. Zy zag er diep bedroefd uil. haar vroeg geitorvan, en ze wat door haar diepe droi
gelaat wu» doodsbleek, maar ze hield vader met de grootzle zorg en liefde op
bel hoofd tb uk rechtop en de lijnen om gevoed. Nu begon hij oud te worden, en Ttrrrion stond op den top van klei-
haar kleinen mond «praken van een vast oet speet heen soms, dat hij haar altijd nen heirvel en keek in alle richtingen om
besluit zoo bij rich gehouden had Want roe gaar- ridh been Hij bad ver gereisd om bet burg.
Neen," sprak ze, en dat enkele ne zou hij haar nu in eigen woning schoone landschapje bewonderen, dat
woord was genoeg voor den man, die rien, vóór hij zijn hoofd kwam neer daar aan zijn voeten lag Zoover het oog
daar vóór haar stond, omdat hij wizt, dat leggen Ze was zes-en-lwintsg jaar. en hij reikte, zag bij niet» dan korenvelden en
sa meende wal ze zei. had si lang gehoopt, da! zij en de zoon grasvlakten. Ondanks den opwekkeoden
„Je k*-- -
spiak hjj onstuimig. „Van onae jeugd aX een paar zouden worden,
zei Gilette. „Hij hoopte komen, dat zijn uur gekomen was.
- -> Dat was duidelijk genoeg te lezen
over alle details die hem nog ontbra- zullen hooren, dat je er den heelen in den loerenden blik die in Gilette's
ken. De meeste had hij wel is waar nacht niet geweest was en daa z<^u glinsterende oogen lag. Daar zat de
man, die meester van den toestand
was en dien blijkbaar door en door
ongerustheid kende. Barros zou er heel wat voor
hebben willen geven, om te weten, wie
Ikomen voldaan. Mg „Ja, dat denk ik ook,” zei Mallison Gilette eigenlijk was en welk belang
verstandig gehandeld, droogjes. „Maar hoe heb jij het van- hij bij de zaak had.
Je zal Je geld wel niet ochtend gehad „Dat te nop al eipe
„Ik heb nog nooit zoo’n goeden dag,
f r* a> L1 a A J
gehad hebt en eenigen tijd geleefd hebt Gilette. „Ik heb nu de heele zaak door- waarde heer, zelfs u met al uw scherp-
van het vette der aarde. De bemanniffg grond. We zullen Barros hier straks zinnigheid en uw moed, zult niet geheel
zal natuurlijk uitbet aald worden, maar het vuur aan de schenen leggen, en als vrij zijn van nieuwsgierigheid en daar-
A W 1* AAM AA A 1- «UA A r"^A a A AA KX A AAA V» A. - I - - J V L. - X «V
*ei”Gilette. „Ik heb al meer met men- Luister nu eens. ik weet, waarom de hem te zeggpn heb, dan"zal de politie dat ik u verteTwie'ik ben?”
pchen van jouw slag te doen gehad, kapitein en de geheele bemanning binnen komen en hem in hechtenis ne-
Luister nu sons goed naar me. Je speelt verlof hebben gekregen om den nacht men. Ik heb alles voorbereid, het be
den wal door te brengen. Maar wijs tegen hem zit ferm in elkaar zoo-
t we nu feitelijk alleen maar hoeven sche goederen gezegend. Tot op
niet te maken heeft Wanneer denk te wachten, tot het spel kan beginnen.” bepaald tijdstip beeldde i’„
v' Nauwelijks had Gilette ultgespro- in, dat ik bestemd was om een beroemd
„l/.uouj» „ut viikvijt, ken, of Barros kwam met veel vertoon drama-schrijver te worden, maar dat
„En hoe laat licht Je het anker? de eetzaal binnenstappen. Hij kwam was, helaas niets anders dan een jeugd-
„Zoodra het getij omloopt, ver- op het tafeltje achter in het lokaal toe- illusie. Toen ik me over de desillusie
je_huip duizend klaarde Carlos. ^dus zoowat om drie stappen met z'n gewonen beminnelijken die mij deze ontdekking bracht, had
„Dat klopt met wat ik gehoord heb,” stijfde tot
nis te maken hebt, maar als je denkt
dat ik me op die manier laat over
bluffen....”
„Er is heelemaal geen sprake van
overbluffen,” zei Gilette. „ik consta
teer alleen feiten, zooals Je zelf heel goed
guit weten. Het is wel hard voor Je,
dat je op het laatste oogenblik van je
geld zal moeten afzien, maar mannen
als jij. die zich laten vinden om mee
te doen aan misdadige ondernemingen,
moeten dergelijke dingen nu eenm»i'
riskeeren. Je zult Je duizend p n
nooit te zien krijgen, omdat de man
„Wal wil je?" «prak Toety «owtbes,
„Het vorige jear heb ik teer te Cannria
J een bed anócr antwoord gekregen Cecilie'» vader aarielde. duiiend dollar over gelegd, dit jaar luutri
Engeland kwam, tot de ontdekking hebben. „Om je de waarheid le zeggen, ja. beate het er meer dan twee duiaend zya, e*
‘”J '1 Ze tag hem bet pad door de weide lang» vriend. Mijn dochter heeft bem gisteren daarna.,..”
—field was door mevrouw Mallison en gaan, dat naar het hui» van zijn vader haar hand geweigerd. T 1» bard voor a, Jk weet niet hoeveel duiaend dollars
voerde, en ging niet naar binnen, vóór hij maar ge «uil toch kwalyk kunnen tegga, ia, maar het i» weinig ta vergelghtag van
uit het geiiétit verdwenen waa Eerlijk ge- dat bet tneiaje ongetijk heeft" wat je in het vaderland wacht en daarorn
•proken, verwachtte «e weinig van de „Ik dacht het wel. De jongen ia al sinds ben ik hier gekomen om je mee ie nemen.*
poging, die lij gedaan had. Minder »cherp maanden rich telf niet. Én gaal CeciUe nu
don vandaag, maar toch in denidfdcn met Turalon trouwen?"
ia met» van bepaald," was het rijn en kan ik een nieuw buit gaan h«ri*
niets zijn, vergeleken bij die van Barros kon er met mogelijkheid bestaan tus-
als hij hier komt. Maar, tusschen twee schen zijn grootsch opgezette misdaad
kaakjes, waar zit hij? Ik was al bang, en een man die bij een film-troep
dat ik hier te laat zou komen en ik werkte Maar toch, toen Barros’ ge-
zou dat gezicht toch voor niets ter dachten teruggingen naar den avond
wereld hebben willen missen.” van het bal, was hij absoluut niet
„O, die komt wel,” lachte Mallison. meer zeker van zijn zaak. Daar wa-
„Hij heeft een boodschap gestuurd, ren toen dingen! gebeurd, die hij in
dat hij over een uur hier zou zijn en het licht van de situatie van het
hoopte met mij te kunnen lunchen oogenblik, niet langer louter aan het
Een gewiekste kerel, wat 7' toeval durfde toeschrijven. Barros be-
„Dat was beslist een handige zet sloot te vechten, maat hij begreep vol-
A A A WW 1 AÓ A l—I 4 I .AA «X A t— A -A U - X aZI .a A -A a 1— W - w a - - A
Dat was duidelijk genoeg te lezen
dat je aardig verbaasd zal staan te kij- zou nog wel erger komen.
ken, als je ziet wie die vierde is. Wie was bijvoorbeeld die derde man
Maar, beste kerel, je verbazing zal en wat deed hij hier Welk verband
doen bet te vertelen, want hier is de »lrl;d
beeft."
JMi kan zijn, maar Cedlie kwijn! v—
van verdriet Ik keer niet terug «onder Jatf
Tony."
Uit de verte klonk hoefgetrwppel
„Ze koenen mjj haten," sprak fMMV
„Waarvoor?"
JMti sullen wt hooren," bei «it
woord, dal op vertegen loon gegeven wjrl
„Ik heb oek de verklaring vaa Mf
•eg gritómJ."
„Dat te nog al eigenaardig," zie hij.
„Dat is’t zeker." zei Gilette lachend,
verklaarde „anders zou ik niet hier zijn. Maar,
het vette der aarde. De bemanniffg grond. We zullen Barros hier straks zinnigheid en uw moed, zult niet geheel
dat is een zaak van Don Argo Marne, ik alles tegen hem gezegd heb wat ik om is het misschien maar het beste.
pchen van jouw slag te doen gehad, kapitein
een zeer gevaarlijk spel. Om duidelijker
de geheele bemanning binnen komen en hem in hechtenis ne-
Manley
niet r
„Dien naam kent iedereen," mompel
de Barros.
„Ja, dat geloof ik ook. Kijk, mijn- aan Theobeid en aan Win»lonl"
heer Mallison ontsnapte, omdat hij de .TheobaW» vader te graaf, en Winston haar toon onderhoudender gewce»l, maar
kuststreek heel goed kende en toen hij te de loon van een millionair. Ma*r jouw Turslon bemerkte op b/ar gelaat de sporen daan had, traden de beid» mannen
van da Hangman Rots sprong, wist vader is even arm ais de mijne, en daar- van een geheimen angst, d^ maar al te naar
hij heel precies wat hij deed. Ziet U, aan had je moeten denken." «eer verrieden, boe knnstmatilg haar een sigaar aan.
- „Dua te bet bepaald neen, Cecilte? Neea vroolljkheid waa Hij bed geen gelegenheid
voor altijd?"
„Tiiny, al» te oort trouw, dan zal het
rijn met een man en niet met een luiaard
of verkwister, een man sooate
Jootll
bitter in. „Nu, trouw dan maar met bem.
maar
eens o>
HÜ
dan zult u zelf moeten toegeven, j™»1 u
dat ik de waarheid spreek. Een groo- o°«en -
7 mu had terug gehouden. Met een zwaar hart
tere gel kenis tusschen twee men-
IOIO 5»;- le jja( a||cs tot hem gezegd, wal haar o
verstand haar ingaf. Indien ze aan de in- ledig en vond ik dat stuk op «ijn tafeL
j er iets van?"
Cecilie'» vader aartelde.
- IJ
toen u ongeveer twee jaar geleden in -j-on„
r J‘
te komen, dat u indertijd om den tuin
geleld was door mevrouw Maili
haar dienstbode Elsie Dorida.”
Slot volgt.
De Jonge man vesnade* bet verwyt niet ken, maar memand wist waar je waa*
„Trouw dan met Turston,” sprak hij, hij
nadat je mij zóó afgewezen hebt"
rijn met een man en
buiten en Turston bood- syn vriend
„Dank je,” sprak deze, „bet nietrw» dlf
om het meisje alleen te spreken, zocht je meebrengt is het eenige vrat ik noodig
deze ook niet en ging vroeg naar huis. aAaV"
Den volgenden morgen kwazn Tony's
vader al vroeg naar Cecilie'» woning. Met
Turston, natuurlijk,” viel bij ongerust gelaat kwam baar vader bem je aj met baar getrouwd?"
tegemoet en nam zijn bezoeker bet stuk 1 J -
papier uit de hand, dal dese hem over- do Turslon. „Hoe kon» Je er aan dat wij
reikte.
„Wat te <tat!" riep de oude maai ver-
Cccille's schrikt. „Dus te hij weg?"
„Ja, de knecht verklaart dal hij gisteren
avond op den gewonen lijd naar bod ge
gaan is, maar van morgen was zijn kamer daar voor bem.
spraak van baar hart hkd toegegeven, zou Begrijpt gij
Cecilie'» vader aarzelde
„Om je d« waarheid le zeggen, ja, beste het
vriend. I
haar hand geweigerd, 't Is hard
maar ge
mee
«P
Cl
dat mijn menschen nu reeds gereed
jne zoo voor, dat het een samengeraapt zeg vooral geen woord van one aange-
'toodje is, wat er op het jacht dienst naam onderhoud aan onzen vriend lo, u ziet, dat wij al op u wachten. Komt ressante opnamen In de onderaardsche
doet Daar ze evenwel niet weten wat Barros. Met andere woorden, jelui u hierbij ons zitten?’’ gewelven van het kasteel.”
het werkelijke doei van de reis is, heb gaan aan boord gewoon aan je werk Heelemaal in de war sleepte Barros „Ha!” riep Barros uit „Maar gaat
eelwkllwf» 11 t
v -
„Om te beginnen bfj’het begin.” ver-
**n
te zijn, je helpt een zekeren Barros, dat is een kwestie, die hiermee eigenlijk dat
weer naar boord terug te keeren
„Dadelijk na het ontbijt senor.”
toen u mijnheer geven? ik sch-iam mij over
in onstuimige drift voort „Ge bobt
.J uw» deden, tot ze
gooide, was ik op rn'n post om hem op een mdsje ten huwelijk te vragen. Wordt mij te beguuten te minachten Maar ge zuM
te pikken. Ontkent u dat nu maar piet, een maa en vraag
begrijp
was oztder deze «triemende «ton u»et
van hem,”
natuurlijk als hij hier binnen kwam te
ken. De meeste had hij wel is waar nacht niet geweest was en daa ztui
al geraden, maar nu had hij er de on- hij zich natuurlijk hebben gehouden,
weerlegbare bewijzen van, zoodat hij alsof hij hevig ongerust over je was.
precies wist, wat hem nu te doen stond. Maar wij zullen zijn 01
Hij deed nog enkele vragen en verklaar- spoedig kunnen wegnemen.'
de zich toen volkomen voldaan." J-‘ J*- ,1- -
„Je hebt zeer t
vriend,” zei hij. „Je zal je geld wel niet ochtend gehad
krijgen, maar daartegenover staat,
dat je in elk geval een prettige reis of liever nafcht, gehad,”
gehoord wat u mompelde, toen u uw
sigaar in zee gooide. En wat mijnheer
Raymond Mallison betreft, die heb
,t ik °P den avond van uw feest heel
toevallig ontmoet Hij was dienzelfden
morgen in Zijn gevangenlskleeren ont- bezit verwend eo bedorven, doordat Je
snapt en had zich verborgen in het er nu
landhuis van Sir Marston Maniey, hebt de menschen voor je in te
en twintig jaar, en nog ben je er even ver
van
en
verwachtingen van Je koesterde, diep on
gelukkig gemaakt. Wie gel je bet recht
- op de hoogeschool zyn geld te verkwisten
MK Stapte was Ik in een bootje toch daarroor JOO wejni< lerUg t« af dat gij hier gekomen zyl," ging «te jonge
Viak bij de ladder en toen u mijnheer gerezi? Ik schaam mij over u en begrijp man t. - ‘-*-1
Mallison neersloeg en hem overboord niet, waar ge den moed vandaan haalt, zoolang gesnoefd op
zwvtMa n/a» IL z-sa «a’a aaaó a a Uaa. aa k.JSLL a_ _aa..aa ««ti i- I,aaI..aaa *a
eeo
ti/n gdaaL
te pikken. Ontkent u dat nu maar piet, een umji en Traag dan eerst, dal een er uw trekken wet voor thuis krijgen!”
want ik heb alles gezien en ik heb zelfs "ouw ernstig aan je denken aai." En weg waa de Jongeling, terwyi Tur- ----rr-
Langzaam waa onder deze striemende ston met een zonderlinge mengeling van een beekl Kerel, als ik dkkr eest kiakjg
woorden een diepe blos den Jongen man droefheid en verbazing op bM gelaat bleef
in bet gelaat gestegen. slaan. Zijn eerste gedachte, Tony te vol-
die ©ogenschijnlijk de eigenaar is van t
het jacht Espagniola, waarop hij den je
ouden rijken Don Argo Marne uit Ar
gentina ontvoerd heeft, om hem op te
•luiten in een oud kasteel in Devons
hire. Jij krijgt voor j BHL.
pond. De bemanning van het Jacht uur middags.” glimlach op het gelaat, die echter ver- heengezet, besloot Ik me aan de film
weet niet beter of ze zijn op een smok- „Dat klopt met wat Ik gehoord heb, stijfde tot een uitdrukking van ont- te wijden. Maar dat weet u reeds en
fcelschip, waarmee geweren gesmokkeld zei Gilette. „Je vertrekt morgenmld- zetting, toen hij daar Stephen Mal-
worden en zoolang de mannen goed dag naar de Engeische kust en Barros üson zag zitten en naast hem Gilette, betuigen voor de welw'illendhe:d
betaald worden en overvloedig te eten maakt de reis mee.” die niet meer in zijn zeil-kostuum ge- mee u
„Juist, senor.” zei Carlos. kleed was, maar daar zat. zooals hij troep
„Goed. Ga jij dan met de bemanning werkelijk was, met een glimlach om op Chilstone Castle tê maken Ik hoop,
f
„Hallol riep Gilette hem toe. „Hal- zijn met het doen van een reeks inte-
I aan onzen t
Met andere woorden, jelui u hier bij
HeelMM
fic met hen niets te maken, ofschoon en maakt alles klaar om in den middag zich voort _r
jk er niet aan twijfel of, als ik de het anker te lichten en je zorgt er vooral stoel vallen. Hij was al weer bijna „Om te beginnen bfj’het begin." ver-
geheel meester van zich zelf en opende volgde Gilette, „ik ben ook de man die
vrijheid nam op den avond in
t uw gastvrijheid misbruik
zwijgend plaats te maken, vermomd als een gevangene.
t dien Ik noemde me toen Martin, maar dat
doet er eigenlijk minder toe. Mijnheer
en u zou natuurlijk ai even graag weten,
waarom mijnheer Stephen Mallison
hier met zijn broer samen te,
nog maar enkele uren gele/
hebt hem onschadelijk te’ maken, met
andere woorden, te vermoorden.”
Barros keek onrustig de zaal rond,
maar geen der} andéref gasten scheen M begrijpen,
iets te bemerken van hetgeen er ge- „Trouw dan met
beurde aan de tafel daar fn den hoek •-n,,ar 8«lukk*S xuJt S* bem “i®1 Uctaunelyke en
-- I. -X* -- f.- -
Weer flikkerden baar oogen van veroot- in. Maar Tony
waardiging.
„Hoor eens Tony," zei se vastberaden,
„je hebt geen recht mij rulke duigen le loopen?" vroeg hy
zeggen, en bet wordt boog tijd, dal gindz" en hy weee in de ricbliag van
dat de heele bemanning van uw Jacht Het spijt mij dat ik bet niet al tang ge-
bedoo- <tean heb. Je hobt de laatste vijf jaipn
je leven verspild, eenvoudig verspild. Maar hij was ook te verstandig om dezen
daardoor je vader, die zulke groole lompen uitval te bea ut woorden, en er
vloog zelfs een glimlach van medelyden
over zijn gelaat
„Cedlie te veranderd van het oogenblik
j ons zitten?’’
taal in de war sleepte Barros r
t en liet zich zwaar op zijn u voort, asjeblieft.
politie gewaarschuwd had, de heele voor, dat Barros het je niet kan aan- geheel meester van zich zelf en opende vo
troep nu al achter slot en grendel zou zien, dat er iets gaande Is. Ik wil Je wel reeds den mond om Iets te zeggen, de
ben Ik heelemaal niet van plan wraak zult vertrekken, tengevolge van om'- de zaal door liep
standlgheden buiten je wil. Je zu't het nam op een r*'
„Ik weet niet wie u bent,” zei Carlos beleven, dat Barros van zijn eigen waarop Barros zat t
„Nu zijn we compleet," zei Gilette Martin was onbewust de man die mij
mi. uu-k d Uj u de introductie bezorgde en wat de ge-
voor, vangeniskleeren betreft, die heb Ik
geleend van mijn vriend hier, mijnheer
Raymond Mallison. U kent mijnheer
Mallison toch
„We hebben elkaar nooit ontmoet,”
zei Barros ontwijkend..
„Letterlijk genomen Is dat misschien
wel mogelijk, maar u zult me toch friet
Barros gaf eensklaps een ruk aan willen vertellen, dat het bestaat^ van
Barros en Stephen Mallison hun intrek seling het
hadden genomen en begaf zich ter verloren.
„Ik weet niet wie hij is,
„Och kom, waarde beer, weeat u