VOOR DE
uuiiiiioiiiJ iiiLn iiiiiniiiHinmiiiiiCiK
itiii iiinuninriiimmu::
DE DUBBELE MAN
|ïïiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii:iiiiiiiii;iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii:iiiiiiiiiiiiiiiiiii
b?dden
LASTERTONGEN.
-1 UIT DE f
MOPPENTROMMEL
No. 36
TWEFPE JAAHGANO 1*1
-en
w i ca
S
b
C
S5
et rapt
e
getiapt. Waren bet nette menacben, dan slachtoffer».
19
we
xncht.e duidelijk
.dat had ik haast
meer naar
ZOU
heer
vaa de
len-
d“e d.an h®' >acht naderden,
steven en
en met
onhedachtraap»
moet worden c~
neer, wanneer V' antwoordt de
eens naar u zelf
eerst uw
ze nu zeker trachten u r
in handen te krijgen. Maar dat zal
nu*
.Neen, neen," zeide de oude man,
lts Wanen
.Dank zij mijn voorzichtigheid," zei
HAAR HUT INOaunCH VAN *R«O. M. WWT»
GEAUTORISEERDE VERTALING DOOR A. 1.
VOORZICHT G.
w jrdt op heet daad et~~2.
i burn nitko-
woord.
Haar moeder en
naar
wel l
terug met
ie moeten
ens oen."
Kom v o mijn part met
maar voorlcopig krijg
y”wD, dat l« afspraak tesaclMa ml) <m
feu iuvuar buren. W y xiju overeen ge-
lumCM, UMl wy MUUCU CUmCaC UC4 Ud-
Keu uil dc bUMlumide wereld iu eexc -ou-
den buudca, om mei ouder uc gaau m dcce
y mm iMfidi1*
JJal aal ik aan Cedille vertaUseu*
Sprak Turualoa. „Hel aal baar beval hm
klaar verlet uxe nn eerar, waarrour ae je
kuiuea bales.*
Jk bea de eemige hier aren is des «o»,
trek, de iele vaa geueeakiuade afweet Ook
heb ik hier een kul inediajuea, aa aoe
Lumen ae ia geval vaa mekte nog al eaaa
Op mij «f.*
De deur ging open en een lange, magere
Kan trad auuder complimenten leunen
Uk aoek mr. Fareuuiurg," aprak hy.
i „Uie ben ik," antwoordde Tuny.
.Mijn eumg kind ligt xwaar ikk en als
ik het verbecen moei, aterll myn vrouw
geker ook vaa verdriet Gaal ge meet”
.Keer naar uw kind terug." sprak
far euwurg. Jk volg dadelijk."
Een uur later eU ad Turaion vol ver-
bmiug ia ue Uuukarter vaa «ca der Cana-
deevebe kolonialen ml den omüek, bugee-
tig bei looueel op doek le brengen, dat
hij daar uanucbouwde. en bet aau Cecibe
te lenden. Daar lag de man, die vroeger
too scherpe verwyten over uju Imbeid en
licblziiimgbeid bad mueten boonm, ge
knield voor bel bedje van een kind. Hij
achten alles om rich been te vergelen in
de teedere zorg voor de ueke kleine, die
Zich op rijn ge.aal afspiegelde. En met
eer stond bij op, vóór hy de wanhop.ge
jonge moeder gerust kon stellen met de
.verzekering, dal haar kind binnen drie
dagen weer hersteld sou zjjo.
.Tony, je bent een man geworden,"
sprak Turvlon op den terugtocht
De ander glimlachte droevig.
..Ik kan roo weinig voor ben doen, <m
moet oog beel veel leeren," sprak hjj.
Uk aal dit alles terstond aan Cedlle en
aan uw vader schrijven." verklaarde
Turston. Maar de brieven werden eerst den
(Volgenden dag geschreven, en
die -Turslon 'bagage bracht, i
Paar Moose John. F
verplicht
pilde niet mee.
Toen alles afgeioopen was en
- -- - -
rij de zieke
rek geweest
Weet a, dat mijnheer Henri bezoek
s ^«e
HUISKAMER
.Ik oen niet gek. nep de ouae man
uit, .ik ben nooit gek geweest Alleen
.-.2.1.1 li me zoo gekweld,
weg
geloopen is, zonder een woord van af
scheid aan haar ouden vader En dat zij
nooit een enkel woord schreef, om mij
voorzorgen geno te vertellen waar ze was.”
Qww»«saa sawwvu.
Ah zijn tijd kwam, zou hij echter wel
weten hoe te handelen.
Eén ding echter was.er dat hij geheel
an al over het hoofd had gezien. Hij
was Barros cz 2‘.„_
het strand gevolgd, met een
juist inzicht v_ 6..u
gebeuren en hij was er in geslaagd zelf
wo- Uinv uuw muinson aan naar vaae naa toch tl die jaren een goed vriend voor hlaar staat en ga dan heel gewoontjes
richt, onderschept.en dat hij voor de beant- me geweest je zult zien, dat ik niet de eetzaal binnen. Loop op Farroa
rede- woording van de eerste paar zijn toe- ondankbaar ben. Ben je er wel zeker toe en reik hem de hand. Het zal een
pen, maar ik begrijp toch niet, waarom vlucht genomen had tot bedrog. Zelfs J-* ---w
blies zoo g heimz'nnig moet gaan." nu was de arme gebroken vader nog men zijn en het geld veilig is hij je ziet binnenkomen en dat genot-
.Dat zu t n spoedig genoeg begrij onder d n indruk, dat zijn kind nog in „Het geld Is goed verzorgd, verlaat zal ik smaken, want fk zal natuurlijk-
pen,” antweordde Barro. ongeduldig 'even was. Gflette troostte zich met de u daar maar op sei Barroe met een **"wezig zijn. En meer w-et Ik 'e cp
„U sflhljnt vergeten te zijn..., herin gedachte dat de vergelding nu niet .r^i~. ..ua—uui-- >- u--•
pert u Ie niet meer, hoe ziek u geweest lang meer zou uitblijven. die Gilettë de d glimlachen. „Ik heb na ht.
bent? Jut»*'zal nu binnenkort wel opge- in Aigentinié *11»* los gemaakt en
co nversatiezaal betrad, waar hij tot
zijn vreugde zijn vriend een sigaret
zag zitten rooken, alsof er niets ge
beurd was. Hij had zich verkleed en
verkwikte zich met een flesch wijn, die
voor hem op tafel stond.
„Heb ik goed gedaan vroeg MJ»
„Uitstekend,** antwoordde Gilette,
„en ik -zou wel willen, dat Je bleef doen
alsof er niets gebeurd was. Ik heb
-- J..-...1, waar®
hij klaarblijkelijk tot den ochtend wil
nooit een enkel woord schreef, om mij
Dit was een nieuw wapen voor den
man die op de trap stond te luisteren frww aas wssgVMUJU vp 3UI
en hij verzuimde niet er goede nota van weest. Dat was, toen daar bij
e nemen. troebel*" u»«~" ««U" -a—
„Wat had u dan verwacht ging zaakt
en diens slachtoffer langs Barros voort U kunt toch niet ver- te verlaten. En u belooft u.
met een vrij wachten, dat de kinderen altijd bij dat ik mijn kind zal weerzien?’
van hetgeen er zou gaan hun ouders blijven. Kijk bijvoorbeeld
kit -Hebt u, toen u
vader
Gilette liep heel voorzichtig de trap
weer op en bleef op het dek staan
wachten op hetgeen er nu verde zou
gebeuren, tr was echter niets te vree-
zen. want blijkbaar was het Barroa’
al bedoeling tot den ochtend aan boord
van de Espagnoiia te blijven, daar
Gilette hem in een der hutten hoorde
stommelen en even later de geur van
een sigaar tot hem doordrong. Hij ging
zachtjes langs den ladder naar beneden
n roeide naar land. Toen hij de boot
vastmaakte, was er niemand op de
kade te zien. Hij wandelde naar Malli-
son’s hotel, dat nog niet gesloten bleek.
Jïtb 't vernomen, Mina?" vro
vrouw de Geer aan har» vriendin,
gan Duinen ia geëngageerd.”
„Met Maria Ep_
het nu toch eindelijk tot een verloving ge-
komen? Maar Maria ia toch ziek, meen
ik?”
ia van Marie Eggert geen tprake, Pjte in de borat juist ala bij d<
Mina, 't Ia een lieve, levenalustige jonge dood haan vadert,
dame, waarmede hij gitteren gearmd over
«traaf liep. Een vriendelijke vertehijmng. ia de apotheek
En rij keuvelden, dat het een lust was Zi| i
Is bepaald met haar familie ia ,J>« Ster” jongedame zil,
gelegeerd, want van Duinen bracht te -De Ster" u„,
daarheen,... Die arme Marie Eggeral bloedverwanten van mijnheer Henri, dneh
Toen ze i
was. vond zij hij dien van Duinen genade
Maar thans.
HIJ wachtte tot dit gebeurd was en
kroop toen onhoorbaar d
af. tot hij bij do groote kajuit kwam,
waarvan de deur open stond. Z6« zeker
had Barros zich v;-
dat nij zelfs niet de
nomen
viel. Zeg dan
weer tot be-
in een kleine winning bracht en dat je, hall onbo«
hear Oppen Zwaar ademend en met geslo
ten oogea lag U| rueilooa u> d« kussens
Gelijktijdig met de moeder verschenen
de dokter en mijnbeer van Duinen ia de
ziekenkamer.
„Henrif” taikts de arme diepbedroefde
vrouw.
„Mijn God. wat te hier geschiedt" riep
Zij wenkte hem onder tranen naar bet
aangrenzende vartrak en deelde been da
li van allee mede.
„Die latteraar.r schreide hij hartetoch-
un. u- - 2.L-^ian vermoe
den! Ik schreef aan mijn zuster, sen tijd-
ts komen, om ia de ziekenka
mer ai te lossen ca de dierbare zieke te
verplegen. Ik weet, hoe Marie sa zij sl-
kand„r Kef k-Kk—'nstereaavond te zij
met Pa gekomen, en ik wilde juist van
daag, voorzichtig, huae komst aan Marie
- -. va» «evtamaivu
delijk, dat Barro van den beginne af stonden hem in de oogen. tijd een go
alle hartroerende smeekbrieven van „0, Barros,’’ zei hij, „wat ben je blijf Bjtrros
mev ouw Mallison aan haar vade had toch al die jaren een goed vriend voor klaar staat
rr.w evwwww jw
rede- woording van de eerste paar zijn toe- ondankbaar ben. I
van, dat alle maatr gelen goed geno
men zijn en het geld veilig ts sw^ww-
„Het geld is goed verzorgd, verlaat !k smaken, want Ik zal natuutWfc-
u daar maar op." wi Barro» m»t Mn aanwezig zijn. En meer w-et Ik 'e cp
igenaardige uitdrukking in zijn stem, het «ogenblik niet te vertellen. Gaoden
lie Gilette de H olimlsrhen II» Rscht.
-.Hè, waar ga ja heen riep Stephen
de Indiaan, rereprsidds zich als
nam ze mee 1
--De kapitein was wei tot bet ziekenvertrek
te heipen oogsten, want Tony dcn door.
F—
-----Tonton lengateUend” komen opzoeken <m
zijn jongen vriend in den grond veranderd dyuppeltgewijzs het venijn v«a den
had gevonden, spraken ze op een avond “ilge’tort.
«ver het vaderland en de toekomst.
„Ik zal eeuigen tijd naar Montreal moe-
ten gaan om daar le studee.en," ver
klaarde Tony.
komt, tot het laatste oogenblik in on
u nu maar naar bed: als F’JV 1 _2 j.
u '9„ka*m houdt, hoeft u niets te vree- jf ®r ni«t het flauwste vermoeden
kelijk
„LUI 6nU‘ SV -ULI4 IMVl IMUM UUML «CUPS
Tony schudde droefgeestig het hoofd, bet geve» geweken en
maar dien avond kwamen er brieven uK herleven.
liet vaderland, antwoord op die welk» Maar do verloren krachten konden
Turbton gezonden had. Twee waren -r bjj ••rvtallengsken» terugkeeren, en niet en
in Cecilie't handschrift Turston waa voL voorzichtigheid bleven als bij den aanvatte
«(rekt niet verwonderd <*-• T""p r“ '•e .i.H. -luj «ren voor.
Ii,nen nam en die buiten ia de eenzaam
heid ging lezen.
Het duurde lang eer de jonge man
TROTS.
Toen de «duider Meissomer eens voor
bij een restauratie in de Champ^ Elysees
ging maakte een oude bedelaar een diepe
buigin; voor hem, wat zooveel als het
vragen van een aalmoes moest be tee kenen
„Ik heb geen kiem geld bij mii,” zeide
Meinonnier in zij o zak tastend.
Geef me dan te minste mijn buiging
terug," ernam de oude man bele«digd
IJVFP-
«eel heb ik je te dankenr
En een warme handdruk
Vriendschapsverbond der -
«an wie de een zooveel voor den ander ware geweeet als vóór den dood haan
g laan had. veel meer «elf» dan deee den.
Judtete vermoedde. Later op den dag, toen de koorts g<
ken was en de dokter c*.. g«u««.nuaaei
had voorgeechreven, werd het dienstmeisje
naar de apotheek gezonden, om het recept
te laten bereiden.
Zij verscheen met het drankje in de
ziekenkamer, terwijl Marie's moeder even
afwezig waa.
^{ier juffrouw," fluisterde
Nath Hersc ot den btwaa der van
een part, museum, die hrm alle been
iat zien) „Dank wel voorfropig;
hedenm ddag kom ik terug met mijn
vrouw en ta ere ie moeten dit
schoon? museum ook
Conae e I'
-'tl'””* i* heeie familie
Hendrik en Bertha maken hun h«rwe- j^n guld n.’
ksreisie naar Engeland. I» avond en
e zitten dwepend p het k der stoom- GEVAT,
j t, en kijken naar het dra ie d licht Jan. de kne ht, weri door
van een de haven-vuurtorens angs de ctrept, tt~;;1
k st. I ’t eind ze t Bertha, die nog op de canapé lag.
-“t “~tti zag
Ho ge Idig en o rzetten zfin toch
no« ootferwimd, getond ea rijk waarom hebben ze hea dan niet sum me- dj» -• 1 i, M-inli-f N- leeft de wind
.Fr8.. - vrouw en u voer<estel«l?" t h h r on »el-f dat lie t daar --
De rieke werd doodst-leek Een donker -ker »J ze- ma»! titrer 1 zen, en telkens tige schtlde-
fr1’4 t—f,” emderheak Mina bioedelxoompje vloeide anophoudelijk van slakau bet *MZ aan
baar vriendin .Nu haar blozende wenden
ea baar tortuia verdwenen ujn iaat h»|
haar laaghartig zitten."
Met een verachtelijk trekje om de lip
pen had zij deze woorden, luid genoeg, om
ook door de overige bezoekers, die zich ia
de zaal verapreid hadden, verstaan te
worden, besproken. sevo. waz r» nier
^taar boe weet n, mevrouw," vroeg de jonge maa radeloos uit
een lief jong meisje, dat mevrouw de Geer i
ea haar vriaodm genaderd was, „dat die i—
mijnheer vaa Duinen met die onbekende oorzaak
loage dame verloofd te?” mieraari acnrcide hi)
Beide dames zagen het jonge meisje met telijk Hoe had ik zooiets kunni
vertoornde blikken aan. den! Ik schreef aaa mijn zuster, oen tijd-
„Foel. hoe onbeschaamd, Agnesl Waa- laag hier te komen, om a ia de ziekenka-
neer dames vaa onzen leeftijd ca onze oa- mer af te lossen ea da dierbare zieke te
dervinding een jongmensch ea een meisje vcrpUg-.». IL »««i,
gearmd over straat zien loopen, ziea wij kander lief hebben,
tl dadelij'k aaa t~ -1
tl daa niet verloofd zijn.”
„Henri i
geweest”,
beertje in het gesprek.
„Maar hij hield tL
Marie Eggers," meende een
propos, met wie te
Door die overwegingen heeiemaa ge
rustgesteld, ging Barros volkomen kalm -
aaar beneden. Hij wist bovendien, het verdriet he ft 6
dat hij geheel alleen op ‘t lacht was. met en het verlies van mijn kind, dat
uitzondering van dien ongevaarlijken
ouden man. Gilette had op dien anderen
man gerekend en hWd daardoor mis
schien wat minder vtc—a—*
men. dan hij anders zou gedaan hebben.
Als zijn tijd kwam, zou hij echter wel
weten hoe te handelen.
uit en
Jaa. de kne ht, werf door zfin
etrapt, terwijl hij, zoolang als hij
„Wat dóe je’ dair. Je*," vroeg de
meester.
„O, m nheer." a twoordde de imecht
.ik ken geen grooter genot daa w pracb-
„u.ij.. (egenover de canap te
b«wonderen.
TW cRUii QMS HR1JVIN
M ekc: w len.’-bap u K u. aschrifl
wor ;ea lauw ovg be chrtve ..als
een ware anc’ta v n e vit zen er tftr
de oogholte mei uitstort™ sa* blo c m
het omn gend c weefsel, dat in e op
gezwollen toesta. d „Wij het ben
het er at (1 voor ehouden," cegt
e ande bL.d hieraan toe „dat een
blauw oog” tueb nden w s ca bet
gevolg wa neer een kl.tne m-n een gzoote
en e„gt aar n mt”
GEVAT.
De Over te van eer -egunent spnk
ver het gewicht van zijn dienst «t over
Je traagheid z er officieren.
nd daad," aidus rk.« ree hij, ^ik
te «lijk mijn ntmeest r, m n hnte-
t en mijn kwartiermeester”»^-.
„E noe uw trompetter bové-fidien."
ntw -ordde een dame van Let ezek-
--Jen de gevolgen schap.
moeder troostte hem. ofschoon
.1 opgegevea.
Marie leefde nog slechts enkele dagen.
LAATSTE EERBEWIJZING.
De vrouw van een dokter verzocht on-
langs haar echtgenoot, die de gewoonte 1
ha<L *li een zijner patiënten uit den gegoe- „«schreven ~d»7
den stand gestorven waz, achter het lijk
naar het kerkhof te gaan, deze gewoonte °P m
te staken, want, zeide zij. ge hebt dan veel p w
van een kleermaker, du ujn afgemaakt zekeren, best professor, dat heb ik
werk naar huis brengt.
Een di’’ t r
Huisheer Wa r bea i I
Diet Door e o-ensta e ensttr.
Hun eer Dzt ié er Jen n. 't Vei ster
is immers n estot n.”
Die i „Jj dat i> mij e k «ld, ik heb
et dich gemaakt ,~n en kor een mijner
c Bega’ va i d zeifd gelegenheid ge-
uik mak n.”
OP SCHOOL.
0 den» zer Kwa h ven, kn-’t ge
m j nu em e sprekwoo de noemen,
wrl i t onlangs e gel r
Niet7.... N i, i al e eens pen.
Wi- b.v. heeft oud in den mon F’
Kwabbe.t v.-n„Mij mama, sinds
uit aj b., den tan arts is geweest.”
VERSTROOID.
Professor is verdiept in berekeningen
over bet tijdstip waarop een komeet weer
De udste zijner kim kinderen doet
het woord. „Grootpapa, wij omen u
feleateerea met uw verjaardag en hopen
wijls belev n moogt.
i gezeg dat al* u
on* een gulden zoudt geven, wij - ien
--oen hen» onder
weg met te verliezen.”
-t-o wu»u aav>zaz H*"*1"* GWI1 1IIW gCWöLOll
veel meer int resseerde een ouden te hebben, want ze heeft heelemaal
e,-- uo woutvu, ie zijn, zei oarros opgewekt. „V/e Den waardoor je in zee
even- die u haar schreef, niet beantwoord, zullen in het holst van den nacht aan het köude water je
war. IIr <i«nk det M t. «InWVU -y-.. u--.--; <jol, ual JB, nalI onDB_
aan iets of iemand anders te denken, haven vlakbij en voor de bewoners wust, naar land gezwommen bent.
Maar het zaj nu niet lang meer duren, den volgenden ochtend wakker worden. Hij zal niet anders kunnen doen, dan
of u zult haar zien.” zal het jacht weer ver in zee zijn. Het zicb te houden of hij Je gelooft, ode
-r Gilette streed, terwijl hij stond te Mnige wat nu zaak ts, geduldig *-■■•
en keek „Barros vriend lijk aan. luisteren, tegen een in hem opkomend wachten tot de geschikte tijd
„V/el.zei Barros, „daar zijn we verlangen om de kajuit binnen te En gaat u nu maar
eindelijk en ik h op maar, dat u nu stormen en d n man die daar zoo koe
tevreden bent’’„ bloedig stond te liegen bij de keel te
„0, ja, zeker," zei de ander in het grijpen. Het wa hem nu volkomen dui-
Spaan.ch. en tea) die Gilette vrij delijk. dat Barro
goed verstond.
„Ik ben op weg naar de nieuwe
hing die u voor m hebt ingei
Het heeft misschien wel zijn goede
De snae 1
vriendelijke rij zelve alle boop had
-1 1 -- .„«M
maar de zekerheid, dat Henri haar niet men V” -
nn om mevrouw de Geer ontrouw was geworden, had haar ia haar
geschaard ea wacbttea ia spanning, op laatste uren met dankbaarheid ea vreugde
bate... --*vervuld.
De laster telde intusechen weer nieuwe
Ba ros ongedu1’ het hier in Engeland opnieuw belegd.
rat.» tiiA ,„k*-r we op Chilstcne Castl zijn, kunt
u zelf de afrekening nazien en dan kunt
u controleeren hoe ik alles beheer^.
„Maar wat moet ik doen?' vreet
Allison. 8
„Absoluut niets, ten minste op het
dat tegen de lunch hier komt, wat
kon Giiöttc uitstekend de kajuit over*
was gsmeubeld en hij zag wat hem
elke
onaange-
thans, na het vertrek
de zieke ia gloeiende kooi ta
Haar moeder vond baar ijlende
een donkere bloe op de wangen.
En dat alle» door een
w»»r ut woord, een samenraapsel van vermoedens,
mei mjj die ook het moederlijk oor bereikt had-
OP GROOTVADERS VERJAARDAG
de beproefde moeder twijfelde
het rechtschapen karakter van
jen schoonzoon, ra stellig
zon ook Marie onder *n medelijdend lachje
- -o—valt AZiii 5*1JUV
van zijn z*ak geacht, infaam om te zeggen, dat ik mijn lieve kon aanbieden.
weten,
weten.”
af te al gelooft hij Je niet. Ik wil den schurk
tot het laatste oogenbiik in ongerust
heid houden. Houd je in elk gevai, alsof
-*-* I- -„..i van
hebt wat ar werkelijk met Je gebeurd
De oude man keek op: de tranen Jk geloof dat ik Je dan tegen lunch.
tijd een goede grap kan beloven. Maar
ben je bHK Barros uit den weg tot de lunch
ui-t en ga dan heel gewoontjes
me geweest je zult rien, dat ik niet eetzazd binnen. Loop- op Pajroa
Km.— i-
genot zijn, Barros’ gezicht te zien als
me>
ieuri
'g^/MtourUjkl Zoo. te to< Jk.T/be° d* tpothiei
heeft gekregen?
De zieke voelde plotseling een riekende
Ien achie-
^iet meisje van mevrouw de Geer waa
ook ia de apotheek en vroeg me, of er b
alles vaa wist, 't Moet een aanzienlijke
zijn, di« m«t hare familie in
„De Ster* gelogeerd* te. MegeHjk zijn het rooit zooiets
ze hen dan niet s.ui
vrouw en u voe-«e»te1d?”
helderd wo d n," zei T
dig „Ik ben in den laatsten tijd achter Als
een heeleboel dingen gekom n en ik
moest u we) op deze manier naar hier
smokkelen, omdat de mensch n daar- heb.
ginds zeiden dat u krankzinnig was en
ik er u niet aan wilde blootstellen,
dat ze u naar een krankzinnig n-
gesticht sleepten. In Engeland is het
veel beter voor u en u zult er u gelukkig
gevoelen, omdat u toch ook de tau
wel eenigszms verstaat"
„O, ik kan wel Engelsch spreken,"
zei de oude man. „Jaren en jaren gele
den, toen ik nog heel klein was, ben ik
een poos in Engeland op schooi ge-
- 2ons die
troebelen waren en mijn vader genood-
1-t was voor eenigen.tijd het land
l me dus,
”A“a77“ VTa“’ ï00dat >»ij binnensUpte'en de grocté
„Geduld, geduld, zei Barros. „Zelfs k.s..a - ua
._o-B---'•oen u nu gaat alles nog niet zoo gemakkelijk
met een boot weg te komen, voor de trouwde, eerst uw vader geraad- als u schijnt te denken. Op dit oogen-
b»ide anderen van wal staken. Toen p-eegd blik weten ze in Argentmié natuurlijk
deze dan ook het jacht naderden, lag .0, dat was heel wat anders,'' mom- al, dat u het land hebt verlaten en
hij veilig verborgen onder den achter- pelde de oude heer. „Doiotes was de zullen ze nu zeker trachten u weer
steven en wachtte daar rustig het dra- dochter van mijn vader’s besten vriend, in handen te krijgen. Maar dat zal ze
ma af, dat hij wel voorzien had. En We werden sam^n opgevoed we niet lukken.”.
nu het gebeurd wa en hij den dood woönden naast elkaar en het werd
vat het slachtoffer had kunnen voor- altijd als vanzelf sprekend aangeno- „dat zal ze niet lukken.
AJ ?^°,UUt "le, men W1J SuTen I0UAen n "S-‘“ -I “M" ’vvrzivuHgnmu, ze> Barros aan achter gei;ten
aan het feiL dat hij vroeg of laat het wen en zoo de bezittingen der beide Barros, omdat ik al de noodige maat- hi) kiaarblijke!|jk tot den ochtena wil
Jacht zou moeten verlaten en nu wiide families vereenigd zouden worden, regelen heb genomen om uw verblijf- bijjven En wat meer ze<rt ik heb ce-
hij Malliaon wegsturen in de eenige boot We hielden al van elkaai. toen we nog plaats geheim te houden, ik ben zelfs von(»-n ^«rb.erien e
die beschikbaar was. maar kinderen waren. Maar mijn eigen genoodzaakt geweest, uw naam aan jj^d ?n* h^tjt me
Het Wm zeer stil, z66 stil, dat elk dochter te nemen en voor u door te gaan. ancen maar, we de camera en onze
lacht e duidelijk waarneembaar was. „Uw eigen dochte Ik heb u vroe- Maar in dat oude kasteel in Devonshire acteun nj#t hl„ hebben om het .)ot
„Wacht nog een oogenbiik, zei hij, ger al verteld, dat zij met een Engelsch- zal niemand kom n zoeken. U herinnert t nemen. Maar dat zullen we later
„dat had ik haast vergeten. Pik je man trouwde, dien zij leerde kennen u toch wel alles wat ik u van dat oude we) joeQ
eigen boot op, ga daar in over, sleep de toen zij bij haar tante in Cheltenham kasteel verteld heb
mijne hierheen en bind die aan de lad- logeerde en ze heeft u niet geschreven
der, anders zou ik hl r den heelen nacht omdat Jj wist, dat u haar voor een dat
moeten blijven." ander had bestemd en u haar nooit vanrouujpuruuK u>vw, «m minste op net
mii 1 vergeven. En dat hebt u ook niet leed en getrouwd is met een dochter oogenbiik. Als Barros morgenochtend
kajuitstrap gedaan," uit en oud Engelsch geslacht en dat tegen de lunch hier komt, wat zeer
„Dat is een leugen 1" gilde de oude hij haar ir.ct dc ëtjkd.
man, „dat is een leugen. En het is van zijn galjoen redde
:„f„„»<m -i—a s»_ jt— j-
voorzorg had ge- meisj ooit vergeten heb. Dat had ze kasteel i
om de deur te sluiten Onder kunnen weten, Barros, dat had ze vertrekken.
op de trap staande, het hoofd gebogen, kunnen weten." 1,6-„ „..ju uwmer uw “‘1°ax je e
kon Gilette uitstekend de kajuit over- De oude man maakte een gebaar avonds te zienMaar zal het niet ge- volkomen wel bevindt, niettegenstaan-
zien. Hij zag dat ze uiterst weelderig van vertwijf ling. vürlfjk
was gsmeubeld en hij zag wat hem „Dat schijnt ze toch niet geweten te gaan
vaal maar int --- L**/» .*«mJ
man met een smal, bleek gelaat en een niet geschreven en :elfs de brieven,
éi--- k.-.AI U11-- »- -
onsen leeftijd ea onze on-
I jonfmensch ea eea meisje
bun spraakzaamheid, oi xe
»«iiuuiu ujn- oaag, voorsichUg, huae komst sea Marie
vaa Duinen te altijd wtepelturif mededeel— 0, die aiachuwelijke las-
wierp een fatterig uitziend ter, mijn >d. wat zullen de gevolfen
hij hield toch veel vaa de goede
oude dame. -Maar i
hij d«j> verloofd?"
Allen stonden
hetgeen zij xou antwoorden. 1
„Zij te met haar familie in „De Ster" ai-
(-*--•
too de verloving in hun eigen woon plaat»
gevierd kunnen worden. Zij hebben zeker
eiet een» ruimte thuis, om eea feestje te
organiseer—Ba.... dit, terwi 1
Marie Eggers riek ligt.’
„U hebt gelijk, mevrouw*, riemde de
meeste gasten hiermede in.
De laster te ate e— soeeuwbel, die on
der het voortrol!— steeds grooter wordt
De onvoorzichtigheid ven mevrouw de
Ge-r lat— we 8t iqj ite uitdrukking
kiezen zou haar te-wou uitwerking ongeluk
niet miseen.
Hetgeen ia haar salon besproken was, eerïte-- -
'2: _D e— loop— d vuurtje
door het provinciestadje drong helaas)
i van Maria Eg-
Een „goede vri—dia” was haar „be-
vragen, wanneer de sóq>
opgedaan T” „Ja, wan-
tzxcii; óe hoogleeraar
had te met de taak belast om de »rfpnn«es 27«ten September 1925,
X’£_“,?e ye““S^P onderT’*^ V morgens te 7 uur 16 minuten 33»/.
gwwal. xüvku m QC WCCK ÖCZOtKt de be g^coodcxi
was sedert d— plotseling— dood vallige jonge dame den geleerde in zijn
r vader aan het kwijnen geraakt, laboratorium, om zijne belangwekkende WRAAK.
--i—j-im. Bene dame, die er vast op had gerekend
tot een theevisitie te worden uitgenoodigd
«rin teleurgesteld was, riep toornig
ur. „O, dat doet niets terzake, ik zal mi)
wreken. In de volgende week geef ik
een groote theevisite, maar ik noodig
nte mand mt»
NIET ZOO LUID.
Een prul-j-oeft las aan Talleyrand zijn ZELFVERRAAD.
Toevallig zag laatstgenoemde Monoloog van een vagebond (die een
aan de deur achter diens-hand horloge in de hand houdt.) Als ik nu niet
nstonds sprak hij ^Niet zoo r«acr wist, da tik gisterenavond iemand
u«uura wu >u»u, wat ik u bidden mag. Merkt ge gevraagd had hoe laat het is, dan zou
hun bests vermogen alles ia het werk met dat dc kerel het hoort f” rt me onbegrijpelijk zijn, hoe dit horloge
Ju. om k— -n— in mijn vestzak is gekomen.
ONNOOD G VERZEKERING.
o kt r, dit groot*
en al zonder hulp-
_2t verz ik u
,„u eer.
B. „Nu, dat behoeft ge mij met te ver-
keren, best professor, dat heb ik op
de eirste bkdzijde, die ik gelezen heb,
reed- kunnen bem rken.”
BN ZONDERLINGE GEZONDHEID
K opman oo buurman, hoe gaat
t met uw vrouw V'
Buurman „Ach, die u vandaag ma
Koopman En wat scheelt haar dan F
Buurman Niets."
K o man „Niets Maar a ka 1$
immers met riek zijn.”
Buurman „Dat is het tei t mijn
vro w voelt u m t wel, ate z* niet
oo’n klein beet) onpaaaeujk ia.”
GOED DOORZIEN,
sxv -a w-
lamp aangestokenen bij haar schijnsel verontrust—de mededeeling oi
grijzen baard, bijna het prekend
beeld van den ouden man, wieo»
schijning bij de film-opname Barros
op den avond van zijn feest, zoo ver
schrikt en verontrust had.
De oude man zat daar op een bankje
---* aan.
zei Barros „daar zijn we
tevreden bent
IN DE SOCIËTEIT.
Pimpelmeier komt met zijn vriend
Grokgraag, beiden legèrement ému, ui.
de sociëteit. Eerstgenoemde heeft het
v-n de vnj hooge trap te vallen,
i'-arie nu f „riep Grokgraag, die
^v^inenT D^d^iT^’z^J
”n,aar geloof dat ik al beneden ben. „Mevrouw iaat vragen, wanneer rf*
ECHT.
De beroemde chemicus, professor N..
«wa* -J— *- -L- --
VOO -,r--
- geven. Eens in de week bezoekt de be-
Mane was sedert den plotseling— dood vallige jonge dame den geleerde in rijn
van haar vader aan bet kwijnen geraakt, laboratorium, om zijne belangwekkende
K xuu^.cu, Zij hoestte onophoudelijk. da dokter voordrachten te hooren. „Wat is dat voor
„Het Canadeesche arts- “O absolute nut ea de uiterste voorxich- een vloeistof, professor,” vroeg zij sens, - vast op had gerakend
diploma ia niet aoo moeilijk ea met weinig «ijjeid aanbeval—M— vreesde «—van- »P een Heschje wijzende. n *,Zïéuroe«t.M
JjoUen ie bekomen. Toor lengontrteklag- Uwe Doorluchtigheid te benzine.”
„En gaal ge dan niet naar huil?* o<n w'nler den rug was, was »Och,” zeide zij, „dat riekt precies als
9--u begon de zieks u handschoenen»
herlsrsn.
Maar f
Turston gezonden bad. Twee waren -r bjj •«rriallengskena terugkeeren. cu
- - jrot voorzichtigheid blev— ala bij denw
dat Tony dra van dc ziekt* bet onverbiddelijk wacht* den lakei
gapen. En aanstonds sprak hij ^Niet
haar verloofd* hadd— zoo luid, wat ik U bidden mio Merkt <v*
terugkeerde. De kapitein had reed» de gextelo, om haar elk« aandoening,
Imnn n a n aL a«« me* Kis ka*- WWFft*»4 »ra«a a—J J •- -
zag bij dat het gelaat v— zijn vneod nam» tijding te besparen.
«chillerde van vreugde. Maar _w>
„Dus je gaat toch meer naar buis, .deelnemend» vri—din" lag de heratell'
Jutiy,” vroeg bij. J 1*c"
„Ja”, knikte de andere. „We gaan mor
gen En wat denk je dat xe schrijft? Ik
moet dadelijk den bouw van bet nieuwe
buis slaken. Alleen in het oude, waar ik woord, een samenraa;
een man geworden b—wil xe 1 w
ponen." den.
„Dus komt xe hier?" Maar
„Ja. Ze schrijft van dit plekje grond, niet aaa
«Jso* het een ptaradjjs iz 0 Turston, boe- haar toekomstig'
zou ook Msrie onder *n medelijdend ïachjï feleatee»en met uw i
bezegelde bet de verdachtmaking— tegen haar verloof- dat u dlen da? no8 di
beide mannen, de bebb— aang^hoord, Indies xjj gezond En dan mama
u— -- ons een gulden zouat
goed moeten wegsteken,
Jewe-
«en geneesmiddel
de spotheek gezond—,
*oi ,uj, gor rn veneiu, aat zij met een nngeisch- zal niemand kom n zoeken. U herinnert n,°l n*’r neooen, om net sict
vergeten. Pik je man trouwde, dien zij leerde kennen u toch wel alles wat ik u van dat oude °P>tj nenJ,ett- Maar zullco we later
r in over, sleep de toen zij bij haar tante in Cheltenham kasteel verteld heb wel doen.
.Zeker,” zei Marne, „ik herinner me
een mijner voorouders, ten tijde
van de Spaansche Armada schipbreuk
oud Engelsch geslacht en -- -
met de rijkdommen die hij waarschijnlijk wel het geval zal zijn,
—i,„_ _jj, een rtjk |even moet je hem glimlachend begroe.en,
O ja, het is een oud alsof aJie» volkomen in orde was. Ca
met alle mogelijke geheime glimlachend op hem toe en steek h«m
waa in ik mij overdag hand toe. Ik denk dat hij wei raar
kan verbergen om mijn dochter des zal^ ópkijken^ als hij^ merkt, dat je -e
A ,7 - w, •••wkvgviw vactii*
vaarlfjk voor me zijn, daar'aan''land de het avontuur van vanavond Jt
- moest maar doen, alsof e zelf denkt
„0, daarover hoeft u niet ongerust een aanval van flauwte gehad te heb-
te zijn.” zei Barros opgewekt. „V/e ben waardoor je in zee viel. Zeg dan
11
man, wiens ver- ik denk, dat ze te gelukkig was, om het kasteel aankomen
