VOOR DE
gnmniimmm iiiEiiniiimmiiiiiiiiiiiiiiimS
a
1
DE DUBBELE MAN
kaar hut rseasOK van man. M. wnrra
GEAUTORISEERDE VERTALING DOOR A. T.
L...
rich
w
en stond, om
kajuit
:omen
I UIT DE f-
MOPPENTROMMEL
No. 37 TWEEDE JAARGANG 1<?2»
Barros schudde het hoofd,
was 1
doen wat a
zeggen
een
mg
was
boord en,
het in werkelijkheid uw bedoeling was, u te stemmen. Hij wist absoluut niet bezat M ar u spot een beetje met dagend,
r u‘*- 1-*--*-*-■*-*-
te leven van hetgeen uwscherpzin- tuurlijk ver in uw voordeel. U zorgde Argentinië, die
GEKWETSTE MA
daarvoor zult u moeten boeten." kajuit van
!°en u hem al die lêügèns^vertéld'e
AFDOEND MIDDEL.
TEGENSPRAAK.
rens u het geld dat aan zijn zorgen was
toevertrouwd, uit te betalen. Dat was
alles heel onaangenaam voor u, mijn
heer Barros, te meer, daar u heel goed
wiet, dat Pennington en mijn vriend
Raymond Malllson met elkaar bevriend
waren. Een enkel woord zou uw heele
plan kunnen doen mislukken en daar-
vertrok bij haar geweest en ik kan u* u in het kasteel te houden en op het
.-.I— -•-* -J ■- ,_u uw
haar sprak, door een derde gehoord ,*cht
„U bent al heel slecht Ingelicht,
„Dat ben ik, om u de waarheid te
antwoordde Gilette met
KUNST-VACANTTE.
toon zat te vertelle.n begon hij te be- stond en zij niet meer met elkaar om-
trijpen, dat de heele waarheid bekend gingen.’’ -
was. Met een handbeweging noodigde „U schijnt nogal zeker van uw zaak uw bewijzen voor dat alles r 1 -
hti GUette uit om door te gaan. te zijn," zei Barros met een grijns. „Op mijn woord, u bent een mooie zijn dochter zou weerzien. Het
-- n"*“* -'t uw bedóeling om L_
Stephen Malllson, die wei bereid zal te baren, naar Chilstone Castle te
-,-n— j-, «- - -j van
aan wal
den volgenden morgen
zou het jacht alweer zijn vertrokken.
natuurlijk het fortuin van den Don. Raymond Mallison'» gewoonten en op derd van de plek
Malllson ver
maar toen u in
u dat er nog een tweede Mallison rond- dat u op dezelfde manier, Pennington’s
wel een onaangename verrassing voor
u geweest zijn, toen u hem voor hét
eerst zag en onbetwistbaar zeker er
voer. dat hij een zoon was van wijlen
majoor en mevrouw Mallison. Zoolang
hij vrij rondliep bleef de kans bestaan,
dat uw daden aan het licht zouden ko
men en op uw gewone koelbloedige
manier besloot u, hem uit den weg te
ruimen. Maar u eet heelemaal niet,
mijnheer Barroskom. laat ik u nog
eens een glas van dezen uitstekenden
wijn inschenken.”
Barros liet hem begaan. Hij nam het
glas op en ledigde het haastig.
„En nu komen we aan een ander
buitengewoon toeval,’’ ging Gilette
op denzelfden tuchtigen toon voort.
„Eenige Jaren geleden had Don Argo
Marne zekere groote belangen in Enge
land en ter behartiging dier belangen
wendde hij zich tot 'n Engelschen ad-
vokaat, met name Pennington. Nog
voor de zaak in orde was, stierf Penning
ton en ziji
volger. Er lag een belangrijk bedrag
vast in een bank en u besloot, om u
van dat geld meester te maken. Maar
Walter Pennington was achterdochtig
en twijfelde aan de handteekening
onder een zeker stuk, die volgens u
door Don Argo Marne gezet was.
Hij wilde naar Argentinië schrijven,
om zekerheid te krijgen en hij vertelde
JESTETT.
Inmiddels liep Barros terneergesl**
gen de straat op, tot hij aan het strand)
- naar bet jacht!
zoover hij koa
de geheele bemanning aaa
daar het getij gunstig
onaan- een half pur het anker te lichten, voo^
gename vragen. Daarom besloot u dus, het Gilette en zijn vriend mogelijta
e“ hom naar Engeland te brengen, geweest zou zijn iets te ondernomeaj
U bent daaff voordat naar bter om hem min oi meer als gevangene bji Maar HftuwsUktel had Barros een vqtf
wist het beroemde vlekje. We deden beter^
nu maar zoo spoedig mogelijk
te keeren en ik
voor dat niemand in de toekomst hoofd-
L 2 L— ^.1 kun»’
„nog met, maar dat zal niet lang ging ik naar Argentina* terug om mijn nen aanhalen van de bonte koe met
ton en zijn zoon Walter werd zijn op- meer duren,” vervolgde Gilette. „In onderzoek voort te zetten. Ik wist het beroemde vlekje. We deden beterj
F» i.o k-t——«v k.j-tv ~..-i k_k voldode bewijzen natuurlijk, dat Don Argo Marne kinds nu maar zoo spoedig mogelijk naai,
voor, dat u Don Argo Marne op de was en dat u met zijn bezitting deed Engeland terug te keeren en ik vrees,'
gemeenste manier bedrogen en met wat u wilde. Ik ben tal van malen vlak Raymond, dat jij dan naar Slagmoor
opzet alle brieven, die zijn dochter hem in uw nabijheid geweest, zonder dat zvlt moeten gaan, om je daar bij dea
omstreeks haar huwelijk schreef, ach- u het wist. En toen u eindelijk alles directeur weer aan te melden. Het zal
tergehouden hebt Het eenige antwoord voor elkaar meende te hebben en als natuurlijk maar voor een paar dageM
dat ooit te Merston aankwam was door esn landedelman in Engeland ging le- zijn, maar het zal moeten gebeuren??
u geschreven en u had er zijn hand- ven, achtte ik den tijd tot handelen Inmiddels lieo Rarrn» 1-3
schrift in nagebootstook was het idee gekomem Ik wist wel, dat u den Don g».. .v>o«><. «p, ioz n
u ronduit wat hij van plan was, alvo- van u uitgegaan om mevrouw Mallison niet in Argentinië zou kunnen achter- kwam, waar hij zich
-1 een jaargeld aan te bieden in ruil voor laten, dat was te gevaarlijk. Er waren liet overbrengen. Voor
den afstand van haar zoon. U bent daar zooveel menschen, dij hem gekend zien
naar Engeland gekomen en hebt het hadden en als hfj eens gevonden mocht uol gollJ gunsug w®»
kind uit handen van Elsie Dorida aan- wotden. zou dat aanleiding hebben-zou het niet moeielijk wezen om binne?
genomen, die misschien nfet in staat- kunnen geven tot voor u heel
is uw gezicht te herkennenze heeft
echter wel degelijk uw stem herkend, om hem
dpHutn «b «nfce 3«gai teler Wcri PerranN «weeg, wel jton&n a!te bteonSer- ha. om<W d« wrf da ongeliJkbeM «ener BU DE BEVORDERING
„Ik be^in moed te krijgen om voort „Maar gaat u door, ik wil n niet sto- schurk,” zei Gilette lachend. „Hier zit
- -r 1 «arwerMwe 'V1 S1
zijn te vertellen, dat u met hem een brengeden hem daar in het holst
hem, zonder cpzien
den armen ouden heer,
-_j en
hem versterkte in het geloof, dat hij
was
bedóeling
wel vertellen, dat'elk woord, dat u tot oogenbllk is hij aan boord van
haar sprak, door een derde gehoord ^acht.
is. Jarenlang hebt u mevrouw Mallison u
het jaargeld betaald van het geld «ei Barros.
van uw patroon en misschien zou er u~
,tt„ i om besloot u hen Beiden tegeujK on- aan uw schurkerij eindelijk een einde ge- zeggen, niet, -
gingen.
te zijn,'* zei Barros met een grijns.
eenrf
te gaan,’r zei deze. „Als iemand iets ren.”
vertelt, dan b het heel aangenaam voor „Dat b hee! vriéndelijk van u,”
hem, te bespeuren, dat hij zijn toe- zei Gilette, „U had alles wei overlegd afspraak maakte om hem op den avond den nacht, als iedereen sliep,
hoorden niet verveelt en ik ben er van en begon uw plan uit te voeren. U van den aanslag op Pennington in diens te brengen en den volgenden
overtuigd, mijnheer Barros, dat ik u kreeg het prachtige idee om gebruik woning te ontmoeten. En nog denzelf- *iJM vcrirosKen.
heelemaal niet verveel. U bent onge- te maken van de buitengewone gelij- den avond vertrok u naar Liverpool, Dat b natuurlijk allemaal marreen veN
veer twee jaar geleden in Engeland kenist sschen de beide Mallisons. Het om daar naar Argentinië scheep te haaltje, dat lx u doe en ah u wat voelt
gekomen met de bedoeliag om Don viel u natuurlijk niet moeilijk om den gaan, met u meenemend den man, die voor de bioscoop, dan zult u het mis»
Argo Marne’s zaken te vereffenen. Ik jongeman, die u ah klein kind bij de maar al te graag getuigenb af wilde leg- schien dezer dagen
zeg dat in deze bewoordingen, omdat ik Allisons had gebracht, uit te vinden en gen ten gunste van zijn broer, ab hij kunnen
uw gevoelens niet wil kwetsen, hoewel hem vriendelijk en erkentelijk voor maar geweten had, dat hij een broer „En I
u hier ah een land-edelman te vestigen wie hij eigenlijk was en dat was na- mij. Herinnert u je nog dien man ta „intusschen kunt u
- J -• i ongeluk had ge- wilt Ik heb gezegd wat ik te
waar u Don Argo of ander hebt te vragen en ah klaa»
bent met de lunchi
>nd«n kwam, ontdekte mond Mall’üön van hub, terzeFfderTifd DRIEëNDERTIGSTE HOOFDSTUK woor^e’zeggln^de zaaru^Hn
tweede Mallison rond, dat u on dezelfde manier. Penninvton’s _,.v a. Hij ZOU
liep ik bedoel namelijk Stephen’s bediende uit diens woning wist te ver- //rf laatftt woord
tweelingbroer Raymond. Het moet wijderen. En nu kom ik tot gissingen.
Ik veronderstel, dat u zelf naar Pen- f
nington’s woning ging toen hij daar het
wel op de fiin»
i zien ook. Intusschen....”
„En intusschen vroeg Barros uit*
J
„Intusschen kunt
nigheld u had opgebracht ik bedoel er voor om op de hoogte te komen van kregen, ongeveer twee mijlen verwij- had, tenzij u misschien nog het
natuurlijk het fortuin van den Don. Raymond Mallison’» gewoonten en op derd van de plek rrox? *--*■* _w_.
U was er in geslaagd mijnheer Stephen zekeren avond kreeg u, door handig ge- Marne had verborgen Z’ bent met de lunch
genoeg te verwijderen, bruik te maken van de telefoon, Ray- Barros stond open Hep, zonder
zich misschien meer op zijn gemak ge*'
voeld hebben, wahne$r de anderen hetn
hadden trachten tegen te houden.
maar maar zij schenen zoo zeker van hu»
nington’s woning ging toen hij daar het was hem duidelijk genoeg aan te zaak te zijn, dat Barros er zich nog on-
alleen was, met de bedoeling hem te zien, dat Gilette hem eindelijk te pak- behaaglijker door voelde, dan anders
vermoorden. Waarschijnlijk hebt u ken had. Hij dronk zijn glas weer leeg het geval
gedacht, dat uw opzet gelukt was, of en wendde zich toen, als een in het nauw
misschien werd u gestoord, maar hoe gedreven dier, tot zijn kwelgeest.
dat ook zij, de aanslag mislukte, hoe-
wel uw plan toch kon slagen, daar de „O zoo In dat geval zal ik --
OOK EEN VERONTSCHULDIGING
zou zijn geweest. Hij dacht
aan de vluchtze hadden hem hier
ode kans opengelaten en daar zou hij.
„Ik herinner mij niets,” zei hij heesch. van profiteeren.
toegebrachte verwonding ernstig ge- heugen een beetje moeten opfrisschen. Mallison, toen Barros de deur uit was.
noeg was, om het hem onmogelijk te Ik bedoel den man, die half verhon- „Wordt het hem in ernst zoo gemak»
maken tegen u te getuigen. Hij is gerd en uitgeput aanklopte aan het kelijk gemaakt?"
echter In den laatste» tijd veel beter huis waar Don Argo Marne woonde. „Hij zal niet ver komen.” zei Gilette
geworden en juist voor ik Londen ver- U hebt hem ezien en u was maar al te droogjes, „voor de rest zal de politit
liet om hierheen te gaan, hoorde ik, blij, dat u hem weer kwijt was. Het wel zorgen. Als.we Barros weer ont»
dat hij, als zijn beterschap blijft aan- was een man met een verwarden baard moeten, zal dat in de rechtszaal zijn,
houden, een heel wettige getuige zal en uiterst gehavende kleeren. Die man waar de heele geschiedenis publiek
kunnen zijn, wanneer we zoover zijn, was ik, mijnheer Barros en daar kwam go«d worden en jouw onschuld
dat er met u afgerekend moet wor- ik het eerst op het spoor van uw schur- glansrijk zal aan den dag komen. We'
den." kerijen. Toen ik te weten gekomen was kunnen het ons niet vèroorloven, def
„Dat kunt u nu allemaal wel heel wat er in deze helft van de wereld ge- zaak op andere wijze op te lossen. Alle-
mooi zeggen," antwoordde Barros, beurd was en ik mijn vriend Raymond kranten moeten er over spreken, zoo-
„maar u hebt geen enkel bewijs voor Mallison had zien veroordeelen ---- 1- --
wat a zegt" een misdaad die hij nooit bedreven had, schuddend het spreekwoord zal
„Nog niet, maar dat zal niet lang ging ik naar -
elk geval heb ik er
dar
I
MS
HUISKAMER
Een j»»r verliep. Vrouw PernintT*» gref-
C
20
Tn vvrtoop ven HJ<f naakt* de steeds
ta stellen
Een hengelaar
Vagebond (die in de restauratie goed daar dat de vrede
a
S'
don.
roe aan
elke omstandig-
«>ra«
J
3=
er niek door getroost Nadat de oude
vrouw
:1 te geven,
oe?
BEDEIAARSTROTS.
Heer: Schaam iet Kan je niet
Man: Welnu, iaat haar dan alken
dad uftgaaa.
op grplaot
gesp rc«
Een bedelaar, in een jk
rijken bankier die den
en ve>
geven en zeide: Geef ifaij vijftig gulden.
ik mijvoor het honorarium een nieuwen
t een prachtigen pela-
Vrouw: ‘t Wordt met onze dienst
maagd toch al te erg, dag aan dag komt
zij eerst des avonds laat met haar werk
[eroed, maar als zij haar uitgaansdag
leeft, dan is alles om «Irie uur kant ea
Schrijfster: Zoodra, lieve Juiie, mijn
artikel „Tegen de ijdelheid en zucht voor
opschik der vrouwen" verschijnt, koop
jL -v. l
fluweeben mantel met
rand.
t D-
Nn al thuis, jongens?
Ja, we hebben vacant!» wegens de
vrarmte.
Wat, in den wintert
Ja, de ondermeester had de kachel
te hard opgestooktl
ffiaar hij wijde voor
.wereld weenen
«ogenblik L,
>eelsfe maal
b mijn oude vrouw gelukkig!"
Maar J-"‘-
ïijn vrouw
'lie groeve gevuld, de bloemen
•p g-plant cu
pa luri zijn vrienden t»»j Micbd.
ferpr-ywgf zeer I. -
jpnder haaide de glorievofle gebeurtenis- der
sen vau <jjcn dag op en elke omstandig- P
SLECHT VERHOLPEM.
Professor: Gij krat test geleew Sari
noodzakelijk hot ia, dat wg twee °egsu
hebben. Drukt men bot oom oog toe, den
hoeft men een ganoch ander gezicht op de
voorwerpen. Daar hebt ge o.v Polypbo
moe; deze man kon, omdat hij slechts Mn
oog had, den vluchtenden Odyussue mot
en. Rechte en
links naast hot schip, vielen de etsen en in
zee.
Stndcst: Excuter n>c» prot
maar Polypbemos was immers blind;
Odyssees had hem hot eenige oog, wat H|
bezat, uit ge brand.
Proiimnr- Zeker, dat kwam er and
w
op voor, dat bet uur vu scheiding ge-
komen waa Dien nacht ging papa Fer-
rault Wet zijn gewone ronde doen; eenigen
fijner kameraden stelden hem voor als
plaatsvervangers atra-tochten te maken.
Gedurende haar ziekte had. de oude
der bezoekers van Péne Lacheise.
Perrrutt bezocht die plaats zoo
derde. Do moedige vrouw bad zich tot duidelijk
op de laatste stappen vau baar ruwen wa«en 1
zij ons genadig,'
vrouw,
Bedelaar: Dus nog niet genoeg, dat klaar,
arm ben en moet gaan bedelen, zou ik
men. „Kifk een». een voddenraapster! Ón
mogelijk!" En met wfld gr open den mond
„Ach, ik zeg je,” antwoordde bij, plot- stonden zij het graf aan te gapen!"
acting het stilzwijgen verbrekend, waarin En‘’’de „Monffetsrds” vodden, dat zij
hij vervallen was, „dat al* twee men- ht de eer en de achtte* der wereld gw boetedag?
oltlid’” Zoo stierf hfj toe roept: Vlegel, wat doe je daar? vallen geef ik vijftig cent; kis
Neem me niét kwalijk, mijnheer, ’t vraagt moet men een aanbel
is maar een drukfout, antwoordt de jon
gen gevat
crisis hun onmacht en papa Perrault werd trouw ah een vogel rijn nerf en genoot
2 - - - T1B nitroepen der bezoeker». Dan
lang stil gelegen had, opende zjj p|a(*t zijn vrienden met levendigheid
tegen middernacht plotseling de oogen en te vertelton: ^lj Hepen maar onverschillig
wenkte hem. Hij boog zich over haar voort, totdat rfl aan onzen grafsteen kvra-
been.
„Hét is gedaan," zei ze zacht
lek :lr «aw Lm o n f wnowi ri»
acting het stilzwijgen verbrekend, waarin
J vervallen was, „dat alt twee men-
nchen te ramen gearbeid hebben en gelo- stegen waren!
den, zoo als jij en ik, en de goede en
Slechte dagen lange jaren te zamen heb- L ^21: 2_ 2_
ben gedragen, dat zij dan ook samen zte- levendige gedachte aan den dood op bet
jen sterven!" gemoed van papa Perrault een diepen in-
..O, wij zullen spoedig samen rusten, druk. Hij verviel in droomerijen en scheen goeie Mevrouw Smit is toch zoo mal met
s-_j ui genadig," antwoordde de --t i.i_a-v_i—u i- a_. n.
en zij ging den eeuwigen
w. kwam bij een
naam heeft van
drukkerij en zeer niild te zijn en veej aalmoezen te
geven en zeide: Geef mij vijftig gulden.
j Maar man, zei de ypankier, ik ken
zet met genoeg, om zoon
i Wat doet er da(
rl_I neer. l-*af doet_pz-rffoveel toe, dat ik zelfs
Toornig snelt de eigenaar óp dén knaap uw^ verzoek niet begrijp; in degelijke ge-
aanbeveling heb
ben, of wel
Bij die woorden zette de vrager, niet
zonder fierheid, den hoed op het hoofd,
TERUGBLIK. «r een tik op en zeide: Zeg eena
Zij:» Waarom zie je mij zoo aan, mijnheer, zou jij mij soms willen leeren
bedelen?
Hij: Ik zon wel eens willen weten,
zoo goed in je ge-
BLUF.
Een paar zwemmers van belang zfjn
aan 't bluffen. De eens verhaalt, dat hij
water bleef. En de andere laat er op vol
gen, dat bij alle dagen bijna tien minuten
onder water vertoefde en eens wellicht
nog langer daar zou zijn gebleven, want Hj
was ia slaap gevallen.
maakte hem wakker.
den weduwnaar op u. ouwe! Kom. ?is tijd om te gaan wer- “^fe^ajA^^^^^aaS“a^e^ onl*M’ het
met een gemeene, steenen pijpl
Mevr. C.riot Mevr. D.: Die Mevrouw
Smit! Bah ik weet niet wat ik liever zie,
dan een vrouw, die rookt!
Mevr. D. tot Mevr. E.: Och. T te zoo
hard voor die fatsoenlijke familie Smit!
Rook en en drinken, en dat voor een
vrouw I *t te meer dan schande!
En zoo voort!
--W.WOO £WWWW*VB»o
Daar alle maatregrfen voor de begrafo- minuten
Bis sl van te voren tot in hfzonderheden Z C 1
getroffen i het hms. zonder het eten te
daarvan geen verdere moeilijkheden me- hfj
de. Een rouwrijtuig was voor den pas- krees
loor bestemd; papa Êerrault had van bet <fe t
bezin af aan het vaste plan gehad, te voet “v» -»- - -
te gaan, als het zfjn vrouw gold. In j/8 bH-"d da president,
«wart gekleed e» blootshoofds volgde hfj hoor(je f,*
%lak achter den lijkwagen, die met zü-
Veren versierselen opgesmukt was endoor 'm. „k n. j j -
twee met vederbosm^ versierde prardan «rtauraU. aen stuk worst zit te v.ror-
ge trok ken werd.
KORT EN BONDIG
Toen aaa aen ruwen, ouden matrooe
eens door een lid van een genootschap go-”
vraagd werd een beknopte beschrijving
OPRECHTHEID. te gevsn vsn de zeden en gebruiken van
President: Je verklaringen zijn zoo eaa eenigazins barbaarsch volk th een
Roe Mouffetard verlaten, of hg onbepaald en weifelend. Ben je zoo ba- streek, die hijtoulangs had bezocht, deed
«v bet koortsachtige gevoel vaa IOrgd een onwaarheid te zeggen? hij dit met zier woorden; Zoden, geen»
- - - - vrouw over Getuige i décharge: Integendeel, gebruiken, 'smerig.
WEER ERNST.
Kernacbtig zijn de woorden van een
j sergeant, die tijdens bet beleg
van Parijs in 1871 met zijn pas onder do
wapens gekomen manschappen onder do
wallen der belegerde stad stond te exer-
ceeren en toevallig van een voorbijgaan-
den collega tan het sluiten van den vre
de hoorde.
Aangepakt kerels, zeide hij, fk boor
ï- Jj is gesloten; ‘t te dus
uit met de gekheid en de dienst wordt
dus weer meenens: Op de schouders ge
weer, één, twee drie, enz.
ONTROOSTBAAR.
Ach, zoo zuchtte een jonge wedvare,
ik weet welk oen nobel karakter mijn VERVALSCHING.
eerste man had, maar wte west hoe dat dtier di<eo
van au» tweede zifn zalf v^atechtog op rferiri gïSS.
vnne nw BAT TV ri,p deT *“weaigen, an de
o »V°7R PE vw brutaliteit gaat daarin zóóver, dat er ra-
Rechter (tot den beschuid^e): - Wan- me1 tIelïoorta rond]oop<a rtok.
‘T’ t blii”n beweren, dat S mraschen-
g)e beschuldigde zwijgtJ. ooren san het hooid hebben staan.
Rechter: Welnu, wanneer uw ge-
f
Beschuldigde: Ach wat. a stuurt me
toch geen cadeautje.
EEN PRAATJE.
Mevr. A. tot Mevrouw B.: Och die
het Iedereen duidelijk dat haar ainde na- ,'Vicn van die gédcnkwaardlge begrafenis herkenning tot bet laatste oogenhiik Echtgenoot» van dan tot Majoor bavor-
j voor 1~ L L -- ---I -- r
met da met rwarta kleeden ba- kapel van bet hospitaal gebracht, tot de Juffrouw Mari», wees aoo goed ar nota
levensweg staande gehouden. De pastoor dekte paarden, waarvan de rifveren fran- vastgerielde tfjd voor do begrafenis
«ras sedert den dag. waarop rfj baas in jes tot op don grond afhingen; de bewoa- gekomen zfn. 1_ --
'de kwestie der erfenis om raad gevraagd daring dar menschen, het uitwijkende van dan volgenden dag traden de dragers maar ran Majoosnluadoraa is tem
had, fai vriendschappelijk verkeer met preridents-rijhrig, de eerbewQnn van dan binnen an namen jniat do baar op om T«teous»«L
haar en haar man gebleven. En op seka- president; do staat ap bet kerkhof deze naar ballen te brengen, taan eaa
«en dag bereidde hij dea ouden man ar de koorsangera, wier gezang sfjn troep ta lompen gekteede mannea blnnea-
droefbeld troostte, toen ds kist met de droeg. Het was Btot mot sQn vnlgetto-
beide fanmorteOcBkransea ia de groove gee. Een vreugdekreet ontsnapte hun.
werd neergelaten Hij zag dat alles nog toen zij bet lijk berkenden ais dat van
steeds voor rich en voelde geen behoefte papa Perrault en ta segetocht ward hot
ta het gew>nh te mengen; steeds weggedragen om een even eerroge even mo,.
mompeMe hQ met bevende lippen: „MQn grootsche begrafenis te krQgen als hfl atff - - - - - -
Vrouw tevergeefs getracht hem door de ,>„4, vrouw is gelukkig!" een jaar geleden rijn vroaw gegeven had. pjn ste«nworpên”nirf raki
gegeten heeft, doch geen geld bezit om
te betalen): Nu weet ik niet, of ik mij
als gentleman zal gedragen en op pas
sende wfjze mij in de doos zal laten stop
pen, of dat ik het zoo aan zal leggen,
dat men mij op minder nette wijze de
deur nitwerpt.
NAÏEF.
Geneesheer —s, Als de ontsteking niet
ophoudt, rullen we ije moeten aanwen-
Elsje (kleine patiént): O, dokter, dan
maar vamlle-ijs als 't blieft.
EEN DRUKFOUT.
gejuKKig, mu- -v— j -w. w—-- Een heer bezoekt een
hrr'.r.alde hij bij zich zelf. Het rijtuig van ster hield hem tegen en bad naast zijn bed. plaatst zijn cilinderhoed op een bank,
den president der republiek kwam den Hij bewoog zich onrustig heen en weer Eenige oogenblikken later komt een
li 'oet tegen en moest uitwjjken om het en sprak: „Daar, om den hoek! Juist jongen van de drukkerij binnen en zet
jjijj |e laten passeêren. De president nam seh^r de pvramide! Zie. daar komt mijn zich, zonder het hoofddeksel te hebben
z n hoed af.^Deze eer overweldigde bijna oude vrouw mij iaebend tegemoet: haar gezien, pp den hoed neer,
papa Perrault; hij kreeg een gevoel van gelaat is kalm en helder: nu zijn wij voor T J--!-
ve’rsükkmg. alsof iemand hem de keel altijd samen, voor 1
dichtkneep. Hij had wel kunnen snikken, jg christelijke benisring.
T:rr ge«n 8«to van «to De zuster bad no« eenige minuten bij
ca in dit grootsche, verheven het lijk, toen stond zij op om de laatste
zijns levens. En voor de zoo- toebereidselen te maken. De doode be-
yecistc 1 herhaalde hij zijn inwendige hoorde waarschijnlijk tot die onbekende
verzu hüng.- JO, wat 1* ril gdi^zka«l Wat volksklasse, wier bestaan in het midden
„„J. der wereldstad van groote geheimzinnig- j? -
die heerlijke droom ging Voorbfj. heid om geven te Niemand was gekomen vroeger
werd in het grof neergelaten, om na te vragen of recht van bloedver- ,icct v H k--,?:—
_L, J- I waCT wantschap te doen gelden. Hij scheen dus
dienselfden avond zat pa- aanspraak te maken op de milddadigheid
Het van den staat, op een kostdooze begrafe-
levendig; de »eu na den Mz en een plaatsje in het algemeen grof ken’
armen.
sen van 1^— v-e --- Hrt ’U* w*rd in rawe greenen kist ik
beid wald breedvoerig besproken. AHeen gelegd, maar dese werd nog niet geato- w ank nog moeten werkrat
gedachte aan bet mooie grrf op te troo- Een j.ar roriiep. Vrouw Perrauff, grof-
J opf'kkenngen van oude gf0D<} Bo<
Vroolijkhmd en sprak opgewekt. Het bloem», die haar man en de bunrtbewo-
rnooie graf sou nn met meer ledig weien; narl verzorgd*» Het prachtig bloeiende
hij zou er trotsch op kunnen wjjzen graf, mm de nagedachtenis ven ~n vvd
Mggen: „Het te mijn vrouw, die hier rust" denrs.pster gewijd, trok de opmerkza.m-
Maar deze vroeger zoo levendig gevoerde held
beschouwingen toonden bij deze laatste Pjp,
te gaan.
%lak achter den lijkwagen, die met zfl-
opvangen
- --maar
de angstige uitdrukking in de reeds glazig
- - t
bet hart had. Geen menscheflj-
was in staat hem weer het ge-
seeren van den stoet oe mannen nei oooia, bnnk zijner
ten. Op het zien van al die teek «urn vaa bij rfjn b^fd
(pv: irivu we--—o r
ge’cge» gestalte richtte zieh opI, m Ie(JerefB ken, mtJn b|oemfflr
ge. u k g. m.jn oudje. z:j >s gelukkig." Hff wilde ópstaan, tn.ar de verploeg-
president der republiek kwam den Hij bewoog rich onrustig heen en weer
- wswav -^aawbSw MIV*
schadelijk te maken. Het toeval speelde komen zijn, ab u niet had ontdekt, een glimlach. „Ik was gisteravond laat
Barros haalde dfen adém. Utt elk u in de kaart, toen er tusschen Pen- dat zij een tweeling het leven geschon- aan boord van het jacht en stond, om
woord dat Gilette daar op .'pottenden nington en Mallison oneenigheid ont- ken had. Dat heeft u ontmaskerd en heel precies te zijn, aan de deur def
Irwin Taf varfallan hawAR htl - ■♦aaA -- -<1 ata* waa» -..!♦ -aa***»
tot hel laalste oogenblik
zijn geest: de mooie lijk- vasthoudt. Het lijk werd in <to dooden- d^d*» Kapitein (tot de gouvernante): -»
_i zou nemen, dat aan u van heden rf
In da morgenschemering "tol moer de opvoeding vaa kapitetaa-kto»
vertrouwd.
gemoed vu papa Perrault een diepen ta-
God rij ons genade." utwoordde> de blijkbaar te vergeten, dat zijn vrouw niet haar kinderen! Verbeeld je dat. toen ik
°i 8 vTr°DW’ DJ dal eeuw‘*ai “eer bij hem eras. Een paar maal had giateren kwam, zij au het bellen blazen
Slaap blnna*. men bera “ff*- *11 hij zijn mand over m»P hen waa, door een zteeaen pijp.
De ruwe, onhandig» pogingen der „Mouf- den echouder hing, booren zeggen: „Haast Mevr. B. tot Mevr. Q: Een raar
retards" om
Perrault's manter te ueosten. konden de Tengevolge rou' deae vejtantoer-
bev:ge smart w z:jn nel niet ’eTmin<to- bartering hij op rokeren morgro,
ren. „Waar twee te samen geleefd heb- toen rj „n len<kw.m, de
ben. moeten ook beiden te romen ster- gaarkeuken vu Michel binen en Inplsats
ven." riep hij wéd zonder zich tot te- ron rijn et» daar te verorberen, zonal,
mand in t bisouder te richten, slechte hq ondw doek
nljof bet uitschreeuwen vu een de -elijk twee portie, mee naar huis. Pas toen htj
gevoelen hem vert.chting kon aanbrsn- tehoud over twee borden had ver
gen in zfjn groot verdnetdeeld. zag hfl rijn vergissing in. Eenige
- - -_._i bleef hij verbluft ritten, toen
wanen, bracht de uitvoering hebben aangeroerd. Maar nauwelijks had
r ra --
j weer u.. --
tegenwoordigheid zijner
oa been gebeurde. Plotseling
een fnid geschreeuw en geweid
wagenwielen en toen hfj om keek, be
nen versierde paarden paarden
Tslee aanspreker» met deed L. -
gilveren rf.ven hepen vooruit Op dit gw W eroteviribt het volgend oogenblik
richt voelde P»P« Perrojütju ^o«gerai gingen paarffe» - v--
r - *---o-V »aw»w 5&4.V5U w«t IK IC zc
Londen Irw.m nntd.l,». mnnd Malltvsn van hule fnrr.Kder Hld DOttUklnCDTIcerr „aaaa.a.,..-
A, (tot B., vegetariër i» en ia de Pniisuch
- - achter rich Onwillekeurig beren): Zoo mannetje, eindelijV heb
hfj een zprong voorwaart», verloor ik je geznaptl
"“i B.: Je vergirf je, vriend, ik eet
- - rwielen over hem heen. »lechts bet knoflook uit de worst
troort e» trots >n rijn hart opkomen De Bewusteloos werd bij een hospitaal bin-
„Mouffetards" liepen twe san twee in h(j TerlcWIkmde dagen EEN ALTERNATIEF,
lange rij achter hem; voor ben was Bet doff< bewusteloosheid bleef liggen,
een triomf toch! «j er een extn som Slechts voor een paar oofmbiikken ont-
betaald teneinde een langeren weg te ma. waBkte h« «n robem wat te willen zeg-
ken dan anders, over al de boulevards gen. De dokter en de verpleegsters bogen
been. Het was een prachtige middag, die zieh over hem heen en konden deze woor-
frëlen naar bu:len had gelokt. Groepen opr.^en, „Het kerkhof ginds!" Zij
van manna en vrouwen'bieren staan om begrepen niet wat hij zeggen wou,
irfien «eldzamen optocht te zien van mannan -■-
in gelapte kkeren achter een eerste klasse wordende oogen scheen aan te duMen. dat
lijkwagen. Volgens het vrome gebruik ta hfj let» op-- -
katholieke landen ontblootten bij het pa»- hulp
«ecren van den stoet de mannen het hoofd, bruik rijner ledematen terug te geven. j‘
terwijl de vrouwen het krairtoeken maak. Den tweeden dag t«en dn avond hief
ten Op hel zien van al die teekesun ven hl] rijn hoofd van het kotsen eu «ei: „Ge
eerbied rfoeg Pmanlt’» hart snellen rijn daarheen! Ik zeg het u; de plek IPkt wrf
een tuin
oudje, zij is gelukkig," Htf wilde
r.ra.. rowvaa »w«l U «Krill Ut5 „O zoo? In dat geval zal ik uw ge- „Is dat alles?” vroeg Raymond
