PAPA PERAULT.
op.
gren ittrivrr bent, h dood, en h!) hoeft
voorzin,sk van triomf aal»
In kleine gezefscdtapn® werkt versehR
wat ik er
Dl
maar een
Stens veertien dagen. En dan zal ik
en
dlssrment
onderdak bil alapende
aril de
P«muN
gewen <t
Maar
Perraufl
.1*
Het
rol Kende
e
- M man, wiens
leren rich door de dagelijks tern g keer®-
nog andere werd® verworpen en m«B
besloot op de zerk van vrouw Perrault M
«erd.
kwam
om
beloonlng rijn vrienden had getrao-
HU mocht dus au b* dit groote
Perrault een goede gedachte gehad
heeft, toen I
babbelziek. Zij verti%V*du vragen om een traan ra op dte van papg
.Wat kan men den dood® andere geven'
en gebed,” vroeg Perrault met
HIJ bleef een oogenblft pal riar-t, ,F1
van verbazing'. ,ocn ,r*d kij *>«l CP haar
j
„H«f> Je weer pitat tn Je zij,“ vroeg j-iJ
ecblra acbeen
atmosfeer van hartelijkheid erfl rijn droo-
gtfek niet achlerbltjven, want, ad Mof,
een der redenaar»
moe naar den briefschrijver"'
Perrault, terwijl rij haar jak
rauh Wierp niet aRes wat hl) vond, door
elkander meer IwseM het eerst naar
Jjsrfs «raar hit het sorteerde om het afron-
aleehts onder bet genot r-
eo zuren landwfjn behandel,
--J hun 1
den barge- g, „Mouffetards” niet
-maar
roep niet meer sou
sou dan een holste knopen aan de sode
ju ritde der vestingmuren met een rain n mi, omieiiae, ne
ar bh om kool en bonnen te kunnen plan- met bitteren nadruk,
ten Zoo sou pupa f-L_
doen --- - --
vriend® moeten ultnnodta® om bij hem
van de buitenlucht te genieten
Puna 1
grinnikte
rite vrouw, srie die laatste voorslag wri
beriri. bemerkte opeens era
„Hel ral iets bisouders wegen en
ons altijd toebehooren.
I „ft Is een aardig sommetje! ft Overkomt gen
gebruinde gelaatstrek mil niet dftwjjls, dat ft mijn klant® teard.
s<Jn nachteltyke wandeling.
Den volgenden dag keu vrouw
van voddenraper uitoefent 1
genoemden Perrault dat rijn
terwijl hij den man met het dra gelere ie met rijn ronde brillenglas®
stjn golvend® baard verbluft aan.
mompelde hij: „Zegt a bet nog
Drieduizrad francs! Drieduizrad
Hij scheen de beteekenls dier
woord® maar niet te kun® begrijpen.
Ja, hier staat het zwart op rot! Ik heb
nooit e® beter geschreven brief geles®
zyn niet ia staal meer te
1 <4
Du heele buurt was verrukt over ïf
voorstel!® der beide verslet® mand®
bet portret van M*dor, d® bond. Op dg
zerk van zijn meesier stond hij afgeboeid,
wroetrad, als bezig met rijn werk; op
i van rijn meesteres lag hij slapradd
Pt re Laehatse. Zij hield® herkran® waa werd® rij toeh eenparig
voor levrasgetrouw» afbeelding® vete
Ondertnsseh® bloeide bet stukje groni
op het kerkhof als J>ra tuin door de zorg»
dat voorrecht toe kwam en de „Mooffte
tards” vielen hem daarin bjj.
sijn hard hoofd was binnengedrongen.
Vrouw Perrault was niet Mijv® staan
om de buil® wachtende nieuwsgierig®
het n’raws te vertellen; rij leidde haar
man haastig rechtstreeks naar de pau-
-- parochie stond juist
op bet punt om uit te gaan, maar keerde
aanstonds te huis terug om naar het
-vi /uw te luisteren. Ter-
dat rij als vrouw die eer moest graieten»
maar Perrault, dte eigralQk niet meer
wist of hij ouder was das rijn vrouw*
e® zonderling vuur schitterden De ge-
schrijver had aas enige mnaeteen,
--7_ -j wach
ten, het nieuwtje van de erfenis medege
deeld ra bet gerucht daarvan was al door
-L toen bet eerbied
waardige echtpaar terugkeerde De heels
i tn oproer, terwijl papa Per-
te achting ache® gesteg®
vrouw tenminste bemerkte,
met era eerbied behandeld ward,
die haar rossend aandeed De gaarkeek®
van Michal waa op feestdag® de versa-
w«l de vrouw -- - Mwh*“
tafet legde Hij keek, over zijn bril heen. ^o3r rijn vrienden.
terugkeeren.’
.Moet ju dat werkelijk
▼roeg Peggy
plicht Het li'kt me verschrikkelijk.
dat je nogmaals naar dat ake'tge huts
■acet terugkeeren.”
i „Het aai met voor tang zijn." ant
en rij voeJd® rich
De „Mouffetards" do® niet aan poli derdotn
,.B® -
vodden kunnen beoor- raait,* vroeg rijn vrouw, terwijl rij haar vooralsnog hun plan geheim. BIJ de be-
-.Li.-iaru a^. s v A_*e_ _r»__ 1—M®®/
het P*P« Perrault stom als e®
ra waarover
odan seg Ik dat bet geheete gDde daardoor
De oude man stoof op. JLoop naar de aarrri® winti"
maan met Je gro®tentuinI Ik wfl Jouw In kleine geselsriiapp® werkt vtis.hR
l Xon Ik fn die ven meraing aanstekelljk-, Mot vond hier
somerhitle ga«n upitlranP Dat nooit! Dan d»»r aanhengrro F® sekere trots -----y ug
roed noehvsn afkeuring eenlg blftkmaar nog liever mijn teg®woordlge beroep: Regelde rich af tn de blftk® ra de hots- h ond*-
- - - - - -dat ken ft tof in de ptnrtjes! Kom ft bij <”n« der „Mouffetgrds", die rijn meraing beset de stiptheid venj._ -
diep rood op een
broeders offer® sou.
Vangst nemen der erfenis sekere formaS-
trit® vervuld toetten moet® worttea».
"•urn*® dit sonderiinge paar, wanneer
—1 aan rich self werd overgelat®, niet
zou kunnen voldo®. Daarom zette hij
rijn steek weer op ra verzocht beiden met
h<wn mar de zeerot»rie te garn Onder
dere wandeling richtte de priester riine
raadgeving® over de belegging van het
geld tol de vrouw, daar de men te versuft
schron om tets te begrilpen. Op de secre
tarie bepaald® de beambt® er rich spec,
dig foe rmnw Pemaf! te onderrragien;
hllfkbaar hidden rfj den on den man toot hl
hatven Idioot. Ook weigerde hij hardnek-
1 puz ontvang® brief teg® e®
ambtriijk ontvangbewijs af te geven; om
vsntf pafte een rfln pftp en kool- ra boonenrirtn niet
•hrimrinnig: hij gaf noch van zomerhitte gaan spitlraf Dat nooh! Dan aanhangers F® zekere trots
liever mijn tegrawoordlgu beroep: stdegelde rich af In de Nfkk® ra
„Naar - - - -
de kinder® In koor, terwijl de oude men
k®. Verandering® tn het maatschappe
lijk lev® boezem® hun geen belang In. n|
daar rij zelfs het eenvoudigst begrip van Voor altijd. Voor
De snaar was getroffen, em nu hier rust in deemoedige boop op
te die m beide harten eenzelfdra toon deed e® land, waar ge® vuilnis bestaal!" Dil
trill®. De beide oudjes, die in hun
gijn verdere levensdagen daar door te dr,ai,,r ervdoppe meermal®
brengen Ook zei hii te hopen dat we k
spoedig zullen tróuwen en dan hier
zullen komen zoo vaak mijn werk
mij toelaat van Londen weg te gaan.
Kom laten we nu een t
naar Elsie gaan, voor Ik naar Slag
moot terugkeer. Vooruit, zet nou niet
zoo’n gezicht, Peggy, het ie maar voor
korten tijd."
.Ik zal pro boeren dapper te zijn.'
Ml PeWT h*>f tranen drogende. „Het
rijn zich e® meer edel® werkkring voor tnrasch®
Toch wur® er ook 1» dit over
•enige voorstanders
e®
sn gaf zijn woord, dat hij e® heet® eenmaal los
Ms d or voor de tracts tie rijner gilde- ssrzelea. „En daarop zuil® niet sndraa
wanneer hem het dan onze nam® geacbrev® staan: „Hier
geld sou word® uitbetaald. Nu werd dit rust® Jeaa Désirt Parrault Odette
onzen ou-
r r
.Ne® dal zal ft noot! mei fie( geld gewekt bouwde sfj fn Ssar verWtflng Iran D?gjrl Berrsaf!. Vodamnf®, SU
«ner zoo duidelijk gebleken scherpzinnig
heid nu den vorm van voorzichtigheid vroeg zijn vrouw.
had aangraom® gaf niet veel boop op u-
vervulling van den® wrasch. „Goed geld woordde hij.
asoet niet aan sterk® drank word® weg-
gsatneten.* beweerde zij. Papa Perrault de, wantrouwende blikkju aan, als vrees- ev’le bruidsdag®, to® zij met elkander rijtu ggwone zachtmoedigheid. „Zelfs d«
door de hem omgevende de rij. dat hij zijn verstand verlor® had. d« bossch® van Sceauz ging® wande- rijkste Ite 1"
-Ik zal era mooi® grafste® lat® ma- 'en
nserigm toestand te ontwaken: hij knikte ken.* ging hfl voort, want nn zijn torg! Ifchlte hun rimpelige gericht® omvnt-
--*-* u“ -:_J was, sprak hij door tonder beiden in een telfd® stralenkrans.
De volR®de winter was neer sfreng
vrouw Perrault werd hoe linger hog
zwakker. Haar vroeger zoo energieke bte
z. 1 de lev®dighcld
haar rimpelig gelaat verdwe® zachte
taan Haar gewone bezigheden viel®
haar zwaar; zij leed aan e® kwellenden
L_ zij zelf en da gansehe buurt
beachonwde dat als ran win lork waai, daar»
voddroraper te en moot tegen mat kracht op te trod®, zou oobte
- ’1 verrad® met de wettm dat
tedereen*"apröek{ natuur. Zij bleef dus aan haar werk. f
De lente kwam ra da erocuss® begoïfc
nan op het graf te Moei®, maar het oude
moedertje voelde zich nog steeds zwak M
dof. Op zeker® avond, toen het uur val
arbeid® aangebrokan was, hing papa Per»
dsri aan
door het -
r® drank behoorde BIJ mlks «rirgmha-
den was l
Memmteg
Zifn tiuiiW ---- - w
ever aan groertro tuin, elk® dag soep denraper.
met versrhe groent® en era onderdak bij slapende
regenachfir weer T
de zuidzijde van Parijs ligt e® straat, dia hij hun liefdes- ra r
op dra middag onder de heldere straten ven hun verzoek schrift® opgestald
der soa ben®, niet erg aantrekkelijk ia. Papa Perraeft ra rijn vrouw k®d® d®
Hat te «r dan buitengewoon atU; viese gewichH»® mui van gericht: rij betra-
hondra hgg® er op de drempela der dra echter ne pas voor de eerste maal
buisdeur®, na® aat op binn®plaatajes dra drempel van rijn werkkamer, terwijl
waar reals» vu beenderen, kompan
papier rijn opgestapeid ra de altwaaraiin-
g® van
gewoonüjk da atmosfeer
„Beu jij Parrault?" vroeg de man vu
in aen instelling gezond. Het pouk
heel tijdje geduurd, vóór wantrouwen van den ambtenaar aankeek i
„Natuurlijk is hij dat ik bra zijn To®
vrouw,’ riep het kleine vrouwtje met e®al
verbazende rapheid vau long levradige francsT
gabaren. t
Da beambte zocht in zffn zwartleder®
brievratascb ra baalde e® groote ®va-
loppe te voorschijn. „E® aangeteekende ,k heb ondervinding van," aaide
brief", rri hij, „kun je schrijven’" t
„E® brief voor mji?’ mompelde de
voddenraper
„Hij kan niet auhiflt®," riep vtmw m*B 1 0O*', terwijl zij met haar gebaj-
°°k ranigszins moeielijk tne te doen wondering, die haar man van zijn tegao- broer, die gierigaard, die je nog niet
M ra raa*rara - a
tulgd, dat hij, na een maandje goed haar Vrestand .iet hiér dan
verpiragd te zijn, wel weer betrekke- teek® neer, e® knrla, hier
dat ken ft tot in de pmrtjes! Kom ik bij <”n< der „Mouffetards", «Be rijn
s gcïïe'-S
daehte kwam NI heer op. -tel haar oude ik dacht!" werd deze zuk ara punt van altro- ter Neef nog naari Ml
man e® aeer bijzonder plan had.
het echtpaar dra voor do heftige uitbarsting vu haar- --- i i -
recht te do® kom®. De vorm der letters „Beste man, ft geloof Met dat ik Vatte
heb je gelijk te," antwoordde onderwerp van mraig rumoerig nacht ral kun® werk®," enlwoordda
„daarom heb ik zooveel te onderhoud Het meerenderi. met vrouw rij bedrakt.
1 aan het hoofd, hechtte meer
te word®' Kijk, in het alge- waarde aan veraterlngra «n kruü® Papa
naar Engeland, omdat'ze hem daar fn k® waren
Frankrijk niet noodig hebben. Sir overdekt
Marston heeft voor een goede verple-
Ot een
hij begreep wie ik was en dat mijn moe
der niet meer in leven was, maar toen
het eindelijk tot hem was doorgedron
gen, begon hij te hullen als een kind,
zichzelf beschuldigend van alle moge
lijke dingen. En wat wol zonderling is,
van dat ©ogenblik schf’nt hij vee! r -
beter te zijn. Hl) is natuurlijk heel F un Ja. raar V te toch ro« duid tm
oud en zwak, maar hoeft een volkomen p de dag.” schreeuwt vrouw Porr.uHh.ar
helder verstand Ik heb eeni lang ge- _Hij ww, m® te -! oor, terwfli rij met haar r^
sprek met hem gehad, viol het^ me Perrao't mei haar schede stras. De ver- rechterhand op de vlakke linker sloeg,
begrijpen. Maar ik ben or van over- woordlgheid v® geest beroofde?1 scherpte ren* Pw francs wou leunen, tora Je
era T
neer, era kruis, hier op dere drieduizend francs nagelat®, begrflp Je
lijk goed zal worden Ik heb hem ook plaats," beval hij En erwljt de vinger n”i' Drieduizend francs!"
over lou gesproken en wat er op Chii- van d® beambte op het blad bleef rus- En 001 verklaring kraeht bQ te
schold van hem nam. zet hij. het kasteel <*n kruis tra wijl zijn band hevig beef- ^nde beweging mak® op de linkerhand.
i man
gaan „Ja, Ja, driedizirend franca,"
zon-
der dit zfjn Mft helderder werd. Hij bleef
-j
nM, maar een ilimme fedarhte schoot
rfln rrouw door het hoofd Het geld
mocht niet |n hul» komen- zij vreesde
voor dieven en wees wantronwig de dieo
aten van den schrijver af, die zich aan
bood <xn de som in ontvangst te nemen
-- „u de bren*" zq
daar sHe nacht® vndrfen ra bron® uil- h k,d ”’r*k Set
voorremra mt naar d® pastoor te gaan.
E® renuwachtigc bewering van d® ou
den man toonde, dat een straal van be-
t nn tai
binnengedrong®.
«We hebben een i
gehad, maar me dunkt dat we er
de toekomst des te gelukkiger door
zullen zijn.”
Peggy keek tlImlachend naar hem
en toon ze net oog richtte op de
wijl naar Slagmoot terug te koeren en glinsterende, dóór de zomerzon be-
gichzelf aan te geven.
Het was reeds zeer onregelmatig wat
hij nu deed, zet hij per telefooq tot
Sir Marston, en hij voegde eraan toe,
dat het eigenlijk zijn plicht was, Scot
land Yard te verwittigen, die dan Ray-
Biond Mallison ontniddellijk weer zou
arresteeren. Ab deze echter wilde be
loven onmiddellijk weer terug te gaan,
dan zou hij de zaak verder op haar be
loop laten.
Toen ze tn Merston waren aangeko
men, werd alles aan mevrouw Bond en
do verbas de meisjes verteld waarna
Raymond met Peggy den tuin inging
en even later liepen zij in de richting
naar bet huisje van Eist Don da.
wlk moet haar even opzoeken," zei
hij. .Ik Wil haar overtuigen, dat er ziel m® het e»n. tet rij op <te tuaguto te <ten tetter!Ifkra zin, seer groote gvwlch- ’Z^h^id
—n u a.» IV sport rtsaa van bet maatschappelijk te- righeid. Onder rijn verbleekte gro®* muts
v®, wjj zijn hier te de wijk der voddra- kvramra «enige spaarzame haartjes te 'iort u
rapers ra dere .iraat is de Jlue Mouf voorschijn, terwijl rijn volle baard zijn
friard.’ Zi' werken gedurende dra nacht, groote bril hens r—--- - -
terwijl rij overdag slapao. belaas dikwijls garen HJf bad red kennis van geachre- dat hH
araauAra ^raw rara* la ra raai trauma OlftST V**" W*ra ara arara -a SS s I kitV
"BenW'’te’daartoe"vér- o«g ai «w. afhangt vun d® dat het
J iHpeT nf minder m»ilm inhoud der hrnn> welk m
dewijnflesch.
Op zukeran ochtend ontatond er e®
oploop tn d' Rue Mouffetard door het
ongewone feit, dal er een postbeambte te de arme luidjes daar vóór hem en
WPOrdde Raymond. .Een week, hoog- d. ^r«,' kwam HIJ had ron brief voor brak langraam het regel
gtsns veert.en dagen. En dan zal ik .papa Perrault" zooali hij te de buurt Zlte wriluldrode stem beefde ren
weer vrij zijn om bij je terug te komen genoemd werd. Era schaer haveloos» nfg. terwin hlf teldou reorlss, „De onder- Ondanks
en in de toekomst zu ien we mets meer kinderen kwam uit de binnenplaatsjes pre'rot van Reean heef! vnn
te vreezen hebben Zie jra hoe meer aangrioopun
er over deze geschiedenis gesproken wug te wijzen Zij draafd® naast hem
met nitgestrokten vinger het huisje dat Jean DZriW Prrrantl nog leeft ra het a
Perrault aan, terwijl an- beroep
zelfs over met water te. Werd er ge-
“75 Ferrault, maar bij
_.jren betutring van rvmpathie kwam rijn
hield® rook® raergie tot zij'n vrouw wend da Jkzéï ,nn« tos Biot was <te eerste die hel plan
voor de araiga ver- het je zeggen Het algemeene graf” Is e® mri wriwfflradheid begroette dn»
om het leren te graieten gehande. Herinner je je Totin? Ik ben bet vertrouwen genom® werd. Op reka-
J mee geweest op rijn begrafe üs In zijn te
rra was hij mij onverschillig geweeri,
maar to® ik zag he
rade, dat eik reddraraper zich verdlra- e® .troobos lag, in
Bterift moest mak® voor rijn gflda hij werd genaaid en in
teelde voor papa Perrault als hoofdvod- loen Toeide ik
derrrsper aan te stri!®: m!k ren zou den op rijn borst „Het
van <te
staat rite betere prite® te bedingen. Dit afval
voorstel werd met groot® bijval begroet, dood voor mij teg, voelde ft, dat tk van
Een koortsachtige glans schitterde In de bem gebood® had. En daarom ging ft obelisk
oog® van den rad® nyan, maar hij Neef mee, to® hij begraven werd. Ik zag. boe voorts nog
terughoudend ra zei mets. h(j in het algemeene armengraf werd
To® kwam er em redenaar, vete teer neergelaten ik dacht: „Daar ügt hij kooP v*n
barliger van gemoed dan zijn gezeRen: rat Niemand kende bem bij rijn leven,
toen wist dat hij altijd buiten de vesting niemand kant hem na rijn dood. Hier r-
werken rondzwiréf an dan met hand® vol staat noch rijn naam. noch aan rakel had. „Ik vind.” bewostt Blut, te, eq
bloem® thuiskwam. Hff beweerde dat als herinnerlngsteekm aen hem. Toen sri ft
bfj driednls®d francs bezat, hij rijn be- tot mij zelf: „Perrault, Perrault, heg al-
srifl® uitoef®® hij g> meene graf is e® schender" --- -
-Era aigeme® graf of era ander dat alleen de vervuRtng van rijn wensCh, maar
zflde dar restlngmurra mat era tom te mff bet zelfde.’bewrords vrouw Perm ntl waraeer ara voddraraper te ara mo
„Ik verlang wat ge- graf «Itt. "P ean plaats d!« Iedere® te het
- i Perrttitt ook moeten mak In dit leren, b.v. een kleinen tuin
ra dan sou hR 's Zondan rijne met gro®tra!" -
mb dek fent. ot «m fettnfformde man
trad op bent toe en vroeg, de band op
gijn schouder leggend: „Moeutur Ju-
Ut» Barros it'tst ct pas 7’
.J-ja," stamelde Barroe. .Die ben
ft. O I"
.Dan zal fk u moeten arresteeren.
Er zijn verschillende aanklachten to
gen u Ingediend, mijnheeru zult dus
zeker wel met me mee aan land willen
gaan. U zult hier in de gevangenis
worden opgesloten, tot de autoriteiten
te Londen hun getuige hierheen hebben
gestuurd. Loopt het onderzoek gunstig
af. dan zult a worden vrijgelaten,
wordt echter het noodzaketijko bewijs
voor uw schuld geleverd, dan ruft n
naar Engeland worden ultgeleverd."
Dat altes klonk zeer correct en be
leefd, maar de toon waarop het gezegd
werd, deed Barros een koude rilling
Over dLjeden gsan. Hij keek om zich
heen, of er zich ook een kans mocht
voordoen om te ontsnappen, maar gaf
het denkbeeld daarvan onmtddeHIjk
op, toen hij zag dat de politie-commis
saris voistrekt niet alleen was
i .Best." zet hij met vaste stem. .Ik
cal met o meegaan. Maar er is nog oen
oude heer hier aan boord...."
.0, Don Argo Marne bedoelt u 7'
gei de commissaris. „Die is al aan land
gegaan. Om hem hoeft u je niet be-
gorgd te maken, want er zal uitste
kend voor hem gezorgd worden."
Een uur later, toen Barros veilig
achter de gesloten deur van de kleine
plaatselijke gevangenis zat. waren Gi-
jette en zijn vrienden reeds weer op
weg naar Engeland. Laat in den na
middag van den volgenden dag kwa
men zij te Menton aan. in gezelschap
ran sir Manton Manley, die het heele
verhaal al te booren bekregen had, en
die den minister van justitie al tele
fonisch verzocht had, om het Raymond
Mallison. zoolang Barros nog niet voor
gijn rechten stond, zoo gemakkelijk
mogelijk te maken. Het was een eet-
bazingwekkend geval, maar de mi
nister kon toch geen gronden vinden
om van de wet af te wijken en raadde
Mallison ten sterkste aan zonder ver
en,
e® «pook.
Sinds wertla jar® beriood ds wereld
k—bui,e“ de Rlle Mrafieterd voor hren
oogenblikje !^ht* in MnU1 ’vflmzhoop®; hij
ntet ren lantaarn en een lang® baak in
<te hand en e® hond bij rich haddra
‘„7 bij wees naar tefeno«erpe*telde rich- ,*r- k*rn twam ten alotte tot een veer-
hR een tteg®, „maar te ona ei«ra graf zuil® wij e®bmn< De nare® «raden tn teerle»»era roi«"«d. terwijl hij haar met era blik vut
ramen rijn en iedereen zal kunnra rohrileld word®, maar het woord „vod- onhe»tem1e roeea aankcek.
2_: denrner" dat hier een eerheerltnilnf Z
„Dat ton we! aardig wenen," tei rronw T*n bet gflde betrof ron In ro!ke groo- ts," antwoordde re. Hij keek haar apra^e»
j aan,
over djn
-foor r® nef ran rimpel» rufte eanrenrme ÜJdfc<® Un voorie-
■ra," aai de aehidjrw
De oude man zweeg nog altijd ra keek
Er werd met reut gvw^reeuw ap de g».
:J P,P* Perrault eedronkra,
door zchreeuwrade ..Zoo. ara, vriend, veroorloof mt) a mu bel dat te gretiger aannam, omdat hij
I waa e® sterk- mijn berie wraarhrn aan te bied® be- dao reit ook mee kon drinken Er werd
In e® grijze kite, wire drat <fe schrijver, die aen beleefde vor urairuk voigehoudra. dat hij de riada-
de been® men fewend was Maar papa Perrault wlys «trekt», waal dat bij rijn pa
rol- bleef zprakelooa ra keek den uaan ver- |ok verdlande Man herinnerde rich boa
Het door grauw »«ft •••- bij bij twee getegenbedra rent, toen hQ
baar oinrande gelaat drukte da „Drieduizend francs!" riep vrouw Par- era rilvarra theelepel.je ra «ena tora hij
I verbazing rtt. Achter bem aan ra uit, naar adem snakkend uil, „wie beeft een rijveren vork in era vuilnishoop ga
man,
red® om na mijn dood een» netjes Perrault
L_y_7n I.
meene graf ral daar ligg® tk hier” Perrault wenachte flinke, eenvoudige lat- toe
dérilft te vertnopen Vergeleken Ml me- hij wees naar tegmoverpestelde rich- Men kwam ten slotte tot oen veer
^Tri>eri*d van ^1®rd HR waa in Sreauz te samen zijn en Iedereen zal kunnra gebeiteld^worden, m«ar het onhratemde roeea aankcek.
gehuwd kort voordat bfl met zijn broe- weten, dat wij man en vrouw rijn!"
der d® rirolrt>ard tn twlrt geraakte, wet ..rrtte -
waardoor hR zfin geboortedorp verliet Prreault zachtjes E® gevoel van verba
«lachte zelden dronk hij brandeariln: ring kwam over haar Nj dit vreemde plan,
slechts op nattonele feetedasvn nam htl „Ik zal een afbeelding van onre mand
drinkeelarra geleld el» htl werd en onzen haak op de grafzerk laten bei-
ralache begrin dat bil feesfvle lel®* begon de oude opnieuw.
-- „Wij zoudea er den hond ook kunnen teekenia Voor vrouw Perraufl ra voor werk®!" I
hij altijd te «ra koddig ernstige laten opzeilen.* meende zjjn vrouw nite wtenig® ,z|i greep met baar magere Send M
„Dat ;s “ar ock. dia schal—.! Hij .„r-- - - - y- - j—>BI m,( n«< eersz ra one
verloor zich te droomerljen met ons mee, als was hij zelf een vod- eat in pare" er bij te sett®, o® groote mooie graf rusten," reide net esM
zei Perrault, terwijl h|j het aantrekkingskracht te b«rittra Latijn sou doffen gttanlach.
ra een onderdek bij slsprade dier een vriendlijken tik gaf, era goede uitwerking hebben ra gaf aan r*__.
tn tegenstelling mei dil waarop het zijn kop ophief, mt. vragende de heele raak «ra voornaam cacbet Maar gedachte aan zijn graf geen vrooiljbete
i Perrault wilde te ara grooterra trek op ri’n gelaat HIJ hield haar haai
kring vereeuwigd d*^ T",t bekeek haar ingezonken wgnge^
Z' - *- - uojf® ontmoet tra elkander. Pegs
M nog
Meeker Hij liet haar hand tea, terwjjlh|
Na dere uitsprask gfng het gezelschap herhaaldet „Tk b® sterk. Ik kan vm«
altijd de „Mouffrtarda" nam® dat bericht eerst verpleging zijner toekomstige bê»
_a 1-—kt- tra>®aa waara* PgJ- Jt*
de onverschiRIghetd gm die voor verfraaiing zorgdra; ver»
i spreken.* ging hij nog steeds T8n «>de echtpaar voor die snijdende ^^„4* vakbroeders leverden bQdragear
vrouw aan te zien. Hij spotternij® werkte ais domper op de den Tonn „n worteh en raden. Bio<
wróef met rijn band® over algemeene roooIRkhdd de spotters kwa- T(jnd op leker® nacht era waggeworpral
tot het ontmoedigende bewustzijn, TOlenrt®ft in ren geberiten pot; bij naai
rij hun krolt nutteloos verschoten hem nMr verpleegde hens*
tot «r frissche blaadjes ra nieuwe knop»
de gedachte vun d® ontfprol—To® werd do rozezu
1
namelijk wsar papa Pers
1 i
verwonderlijk genoeg hal
middelpunt ran belangstelling
„Ik geloof dat het met mQ afjeloor-l
w - Ir
te letters kom® te staan, dat bet leder, |OOs (an, terwijl een smartelijke trek
die teren kon fn bet oog mrest veil®, over riln gezicht vloog. „Dat is niet
met betrekking tot de bettehrafr ven waar." zei hij ruw. „Je brat al een maal
dat woord schren heel het verdere deel wa( moa hebt rust noodig. Maar ik’
van het grafschrift van ondergeschikte b»- Ik h® sterk en kan wel voor twet
Voor vrouw Perraufl en voor werk®!'
niet weinig® mei haar sebe® hel aan-
„Dat ia waar ook. die schelm! HIJ loopt bod vun den steenhouwer oen „Requleu- rijne. Man, ft zal nog het'eer st tal OM
zei Perrault,terwijl hij bet aantrekkingskracht te b«rttt« Latijn sou doff® glimlach.
een vriendelijken tik gaf, ren goede uitwerking hebben sn gaf aan Maar voor dra eerst® keer braebf Ig
BV aan rijn graf fora vroeiijlm
vooroilzicht op rost good voedsel ws» oogen lijn baas aankrek tn met zyu ha- papa PerrauH wflde m ren grooterra trek op ri’n gelaat. Hij hield haar baa4
Mn bittere aanrenwha veloo» staartje kwispelde. '7*
Zoo praalt® zij door tot diep te den de geteerd®, en hij besliste dat die spreuk Hun
MchL Voot de rera»'“ ,(j w er ln dj» moedertaal op soa worden go- fault's toch al bleek gelaat werd
itepT PerrtUli rwreg nég altiid, maar ap uit te gaan Papa Perrault kreeg ein plaatst -
bet ere» niet meer hei zwligen der dom ddijk de toestemming zijner roouw, wat Ne i--
held Hil greep met ri’n handen naar riln betreft rijn wrasdi om haar als zijn echt- over tot het vaststellen van bel opschrift, twag werkenl" En alle® gteg b| «R
m snietn en staarde met zonderlingen genoot» aan het nageslacht bekrad te ma Het volgende dient als voorbeeld van
ken. Toen baar fantaste eenmaal was op- betge® men al zoo voorstelde: „Hier rast
-rj ra
zijn vrouw met de mand op dra rug
de hand
•ra waardig voorkom® rfj,, 1Jj0
ren stukken rag .nel fén enkel® Mik.
een gewichtig document was be<-
„Ik ral era mooi® grafste® latea
sprak hij door zonder beiden in e® telfd® stralenkrans
TL
log hjj O
i etei vu
s eeta groen® kist ge-
t 1 merr En bij sloeg
I sch^pn mQ niet ver
had: maar to® hij daar K™f vanaf dra weg
Een koortsachtige glans schitterde ln de hem gebood® bad. En daarom ging ik
wordt, de» te beter u het voor on» We wes®
wülen juist, dat de heele geschiedenis nn papa
goo uitvoerig mogelijk in de kranten d*re ,r^*P
komt, want ik moet de wereld in het
gelaat kunnen zien, zonder de kans te
Joopsn, dat iemand ar op zinspoelt,
dat toch wal mat a'ies heeletnaal pluis
gal zijn geweest. Dat a noodzakelijk.
goo*ei ter wille van jou al» van mij."
„Dat weet ik ook wei” zuchtte Peggy
^Je moet niet denken, dat ik zoo zelf-
tuchtig ben om alleen mijn eigen beiang
te zien. En wat zal er met den armen
•uden man gebeuren 7
men
„Maar min, b® Je krankzinnig gerear- dat
vuil®. 1
stulrer bested® zoo om bet land van het de hand
rerdlrad®. Nu kreeg hfl
--w ui /ne nwrrawe-
is erg dwaas van me. dat weet ik wei, rrid bij schrikte voor dat roerende be- ^„P Z''”*
meisje ter wereld moest zijn.
schenen zoe, zag ze daarin het beeld
van de toekomst zonnig en schit
terend.
gezocht mek welker verkoop zij hm» ie-
▼en sonderhond i
opernt een boodschap ai! tfte buitmwe’
te huilen, als ik het gelukkigste soek terug
tl® are re —lO 1 «u*re_rere^ retire K OTTt
Zij dwong haar lippen tot een gitm- riep vrouw
lach en Mallison legde zijn arm om dichtknoopte,
haar heen eo trok haar dicht tegen „Na® d® briefsetefrerherhaald® iééie "Öé'hérdér ‘déé
zich aan. - *- y 7
„Zoo B het beter," fluisterde hij. no« steed» d® brief stond te bekijk®
in schijnbaar te kunnen
roouw pakte hem bij rijn
wijl zij
brief aan zijn borst gedrukt. En gevolgd
zij <ten weg in naar e® hout® arinkel-
nithangbord hel beroep
maar
op
over lou gesproken en wat er op Chii- »»n d® beambte op het blad bleef rus- En
Stone Castle gebeurd B en toen ik af- t«K teek®de papa Perrault mei moeite h**1- rechterduim a® tei-
graag eens te willen Zien. Het is immers d«- Tora hij nu met hef tamelijk lange H>tr «“regie «ehera op den oud®
voor hem gekocht met zijn eigen geld *^uk handen stond, mompelde hij over te gaan Ja, ja, drieduizend frs
en hij schijnt er wei wat voor te voelen. -E», brief voor mij.’ ra hij ^h“Jd2„h<[ wwktuigl^.
_‘__1 «hl. _.L
terwijl zijn gelaat vertrok ris zag hij P*1 °p rijn plaats staan verroerde zich
maar
vrouw
niet
verschrikkelijken tijd ronder tot dten toch noodzakdijkra «tap verhaal der oude
besluiten Zijn ^ond begreep hl), dat voor bel In ont-
mouw ter-
bem meesleente. hield hij d®
door eraige lieden van hun soort, sloegen het
rij <ten weg in naar ren hout® winkel
tje, waai een uithangbord hel beroep van
d® bewoner verkondigde. Voor het lezen
van era brief vroeg hij H® tot twintig
eratfmes: voor het schrijven, al naar de
grootte, vijftig of vijfenzeventig ren times
of ara franc Zijn beroep had wel eenige
overerakomst me! dat van d® barbier
der middeleeuw®. Hij krade al de aan-
gelegrahed® van al de bewoners van
te aan (ter armoedige voorsteden aan deun «rijk: langer dan e® kwart eeuw had
®e*-hr^ kig dra I- -
ambteiijk ontvangbewijs af te
er dra buitengewoon stil, view gewichHe® man ren gericht:' rtj' betrs-
«r op du drempels der dra echter tra pas voor de eerste maal vondige redwrenng® ra da ueniesiJZ®
ras op binn®plaatsjes dra *«*k"™r. Irewljl wkering® van rijn vrouw noodig.
ra af de anderen bult® bieren «taan. p
Achter e® tafel, dte met aanige boe- bui»—”7
rottende groente rerpesteo er ken ra wat achrfjfmatrelaal bedekt waa,
Dra bewoores rat de geleerde man: bet was iemand van.
op dit feest: „Het do®,’ reide hij plotseling „Wij zullen hel evanal» baar man. hun gezamralijk graf veertig jarra lang in afvri heeft gearbeid
woord „broederschap* is ara leug®, als gebruik® om e® tuin te koop® dat monument
bet geluk van e® der leden niet het ge- wei, maar niet om er groent® op
luk van allra ial" Vrouw Perrault echter, plant®, slechts bloem® en gras!’
„Wat'voor tuin sal dat dan worden," «reiijkslevm zro eenzelvig geweest
- werd® nu l
„E® lap grond op bet kerkhof," ant- elkander de gedacht® toe, die zich in hun Perrault om era gebed.
hoofden Verdrong®
Zjjn vrouw keek hem met doordring® tol elkander aangetrokkén, evenals tn de dan tranen
i van Secans ging® wande- rijkste
De glans van Mg haardvuur ver- doen!*
haar rigeunerlev®
ketlng worstel® teem snijd®dan
srlnd ra doordringenden reg®
niet meer hel zwfigra dra dom ddijk de toestemming zijner vrouw, wat
met zl’n handen naar riln betreft zijn wrasd) om I
i staarde met aonderllngen graoota aan het nageslacht bekrad te ma
Jctb
feest het onderwerp van rite gesprekken CddgMhe, zjjn echtgenoot»,ra noren on- oude echtpaar maakte dra vofgm- die
De „Moaffetards" do® niet aan poli der dom dn dag e® geheimzinnige wandeling naar aftrhoon ar nauwelijks een 'hond in te
Bek De geestdrift van die mann®. die „B® je krankzinnig grworden. Per- he* kerkhof T‘
Slechts lomp® ra vodden kunnen beoor- raait,* vroeg rijn vrouw, terwijl rij haar vooralsnog hun plan geheim. BIJ de be- Toor
deelra_ ia niet gemakkelijk op te wek borstelige wenkbrauw® samrotrok, loofde tractatle zijner gildebroeders Neef g|aar<p
sn het P*P* Perrault stom als e® rt«ch. Toch
Versta je? "red na eenig® tijd het plan bekend en
uanr zij reus ure reuvouomsi u«np »an voor altijd. Voor eeuwen roor altijd de „Mouffrtards" nam® dat bericht eerst vuldige verpleging zyner toesomsuga ra>
zelfverheffing niet hebb® en niat in staat gedurende al de volgende eeuw® zul- een ongeloovig lachje, later met fel- wonar,. waren nochtans nlat da eraM
1 onzen naam lenen en 'en «pot op, maar de onwrerwchimKHelri fen dle
zien Hii spotternij® werkte ris ren domper op de den Torm van wortels ra rad®. Bio<
N ■"*'--*1 t u
tot het ontmoedigende bewustzijn, rolenl(ruih gebarsten pot; hij natel
hem mee naar
tot et
op. „Wal heb je er aan. of je buurt gewend aan
na Ja dood in e® iB._.
werden overschrerawd: omdat je je in je lev® afslov® moet?" er
„Wat je daaraan hebt,’ riep de oude spot dan zweeg pep»
de eerote. die hel plan
met welwiflradheid begroette
Ik ben bet vertrorrwvn genomen
ren dag kwam hij van era toeht terug ra bef e(nd<) Tgn hnn loopbaan.
-mavuui» VtHeMe aan rffn kameraden, <ne in Ml-
h’fj Tnbé^dljk^ '■heT. gaarkeuken rerrameld waren, dat ----
VUÜ Hnn® doek MJ op het keAhof e® «iftje «ra» hef f Bon aoorfaan. Da roouw meenda
nemen en den frond die al aan^etoent - --
wei, ferlen had Het wna op de tweede
----„Jn ,rn_ „q me, v®. rfl, omdat de eerste Je «M/r wu» Hij
ander® rites opkoop® tn achtelijk toe, dal hij beef rijn leren tn rertrtaarde met terengetwr®, aat ne zijn ouderdom hetB
t:* l - - _*.J gdeefd had: maar to® hfl daar F»f v»naf dra weg kon wortra g««l«.
----- want dat bM vooraan lag twasehra a®
obelisk era pvramtde. Hij deeMe
j mede, dal het overaebot der
drieduizend francs bestemd wa» voor aan -
I ren grafmonumrat en de kos
ten der weging- wredra mal
Hier pastoor bet geM te bewaring grammen
HBU. VUSte, srarwvrr,,^ ^rreww» J
met de vuist op de tafri sloeg, „ft vind Jes
dat Perrault e® goede gedachte gehad KS—
hff dit graf koeht Het is niet hoest, maar
te steil® Toch waren er ook in dit over ons l
stadsgedeelte eenigc voorstanders der Toort, zonder zijn
schrikkelijke revolutie e® van hen frrtinsde
zwoer te een hoogdravende rede. dat. zijne knieën,
wanneer bem drieduizend francs ten deel t B„„«. -
zond® vallen, hij tot aan den laatst® - Hep zij nogmaals hief dreigend haddra. Langzamerhand werd de geheele
stiriver besteden zoo om bet tand van het da hgnd op. „Wal heb je er aan. of je buurt gewrad aan de gedachte van dra
deapnliswe te bevrijd®. Maar deae holle na Ju dood tn e® mooi graf ligt, als aankoop van e® graf en eenlg® sprak® Be( Tee| vertoon op da eereplaaM
woorden werden overschreevwd, omdat je Je in Je lev® afslov® moet?" er self» over met srstente. Werd er ge- _plaalt daar u. 7’7'
meu vreesde dat zfl de vreugde van deze „Wat je daaraan hebt,’ riep de oude d»” rveeg papa Ferraufl. maar bij r>B|( waarKJWjn!Pkbeid zon ruK
drinkpartli ronden knnn® verstor® De man, terwijl hij zich met ontzagwekkrade betuiging van rvmpathie kwam zijn (en Zoo verwonderlijk genoeg bad
meeste aanwezig® htetd® rook® ra «ergie tot zijn roouw wraddu „Ik ad MM was de eerste die hel plan
brandewfjndrinken voor de eraige ver- het je zeggen Het algemeene gnf is e® welwfflradheid begroette eo dus <ewor|J<B roor ®»e m®ach®; had
ttandige manter om bet leren te graiel® «ahande. Herinner Je je Totin? Ik b® het vertrouw® genom® werd. Op seka- voorzmaak van triomf aaft
ra e® kapitaal van drieduizend francs - - - - - - - - -v"-’«eM terne en
op te mak®. Biot, wten» J>egr1pp® wat
minder begrensd waren, beweerde tn e®
Dikwijls vroegen de beide oudje» rikaria
der af. wie van hen beid— dra ander M
niets met mij gebeurd is en dat Ik
binnenkort weer heelemaal vrij zal
zijn. En dan moest ik maar een auto
huren van het hotel en naar Slagmoor
doen 7' S,“‘F der rechtvaardigen.
sneer-of minder groot® inboud der bran- welk papa P-rrault hou overreikte tra
ren t!® erattwretuk^ op de p,^ p^Vlt. meegetroTZd
%-a.wu, otn het frwichflf fest
van het nauwkrang gesrhrevrai adres op „n de arfem, te vteran. Het was aan
“»k van algema® belaag grword®. dte
,Li. bTtn^ b^ ^ite^rate st^brefde ren wel- SdriTko^Z^
Era Khaar hareloos» ni« terwijl hif hsidon mortal. De ondre O»dank, hun Franwhen oorsprong riln
uit de binnenplaatsjes pre'ert ren Sceatn heef! ven dra bnrge- da Jrfouffetards" niet erg spraakzaam-
ien postbeambte d® mretter van het drie en twintigste arron maar Dq ,w<i)# fcon roerig» beaprekin-
en dfssement _yan. Parijs bericht ontvang® g® met suft a® overdaad van woorden
h* krachttermen gevoerd, dat men as,
vooral door de feit®, terugkeerende ga
b® vooruit gewield waa om bericht graoranten Perrsull dat zijn het ratel® van artDIcrUIb» kon
dra ouden man Ie waarschuw® broeder A-ma nd Lëoat Perrault roor eo- vergelijk®.
To— da beambte e® vuil binn®- nig» weken gestorven te en hem e® som r
plaatsje opstapte, kwam hem a® gebogen van drieduizrad francs heeft nagetatrar «ondheid i
geit»!te tegemoet, door achrseuw—de „ïoo. aoo, wised, veroorloof ml) dia bet da»
kinder® vevgesedd. Het was o® sterk- mijn beste wensrben^ aan te bledra." be- daB ook koe drinken Eg'
gebouwde m»n 1
de oreral gelapte broek om
ftaddrade Beschimmeld» schoen®
tooiden stjn kteedlng
grfje haar omrande gelaat drukte de „Drieduizrad francs!" riep vrouw Per- aan zilver® theelepel.ja een», toen hij
grootste verbazing n't Aehter bem aan ra uit. naar adem snakkend nil, „wie beeft e® zilveren vork in era vuilnishoop ge-
kwwn ara klein vrouwtje geloop®, ooit sooiets gehoord: drieduizrad franc»!” vond® had met de daarvoor ontvan-
dia zal nl«t vergeten worden, «rier groote bruine oogen »luw en vinnig
W« hebben hem met om meegenomen Ktatttardan; haag l --
van dra grafste® besHsara
slinger beweegt Vrouw PerrauH e«b<
k—Biwie damn,
II dicntr* zzzxzT-tei, wttt-u aiv-ra^ M<aa vurn ^zuia» vrass nigg»" -
„Het fo ran vul wrak.’ merkte gijn n»"® belang voor de geheete wtft M® „Kom oosre, haast Je wat: ft wordl
vrouw wal voorzichtiger ep. bang gewor- besHste dat er twea zerk® zond® ko- tijd om te gaan werk®, am hij Opgas
-wa - .limit »st het echtpaar «ten voor do heftig» uitbarsting van haar m® de opschrift® beter tol hun wekt.
vo^^a.rd^ri hl £d MMor reciri te do® kom® De vorm dra tetter. „Be,te man. ft geloof «H. dal ft V.H»
tvsicheD hen SmeHft vodden
a] fn de kamer ver^pMd, wwnt p»n« Per- haar
- meer
begaven
