c
X
irgen 7
Herman was op oen stool gaan zitten
HET DIENSTMEISJE.
I
Court Regina, ja.
mogelijk op dea achtergrond houden
Mordaunt lacht* onwelluidend.
werkte me op tot den vertrouwden klerk
verwijt van. het komt eenvoudig van
Mordaunt liep langs een rfl-paadje
k d«er niet van gediend ben.
Een donker rood overtoog Saple/s
hij te veel gezegd had.
Angstig zag hij de bewusteloosheid
mee.
uit de taken terug en moeet van oen
„Mot juffrouw Sartoris ia het echter
niet zoo eenvoudig.**
„Zo ziet er anders on gevaarlijk ge-
•utmost heb,1
sputterend.
vroeg Mordaunt
„Een heel nette heer,” antwoordde
zij, .een zekere Gerald Wayre I"
it er erg moe Ingenomen zou zijn, als
gronden van ‘t kasteel betreden heeft1
hem overgebogen haar witte tanden mille, die u wel hoog zult houden. Mijn
.wat een voordooien jij toch bobt, ver-
C'
dan
.H|j zon me niet aangeraakt heb»
ging zij kalm voort Haar stem
zoo beschaafd, dat Herman
don indruk kroeg dat er een dame
tegenover hem stond. Zijn handen
boeiden nog van drift en zijn gelaat
,U noemt *t me toch niet kwalflk.1
4flk 7 zei Mj.
netje.l'
Nu herkende de koetsier don gaat
Marie stond nog óp dezelfde plaats.
.Ik dank u wel mijnheer,” zei ze
het onbekende meisje en kwelde hem zacht .ofschoon ik geloof dat u wat
Is noe kan klimmen. Je sou zelfs held vöorgeepiegeld, dat hij haar man je al mrt Je vader gesproken
1 H1j „tuurde naar Mordaunt mot een zou worden, dat hij do meeeter sou Hij voelde zich niet op zijn gemak,
ZZ^Z'M^diunt'on zo to’dë sluwe uitdrukking in zijn oogen, maar worden op Court Regina, dat hij op- maar glimlachte bemoedigend. .Nog
Van mag zeggen^ Mordaunt, ai ,_s3» xs__—genomen zou worden onder de bovoor- niet, Lucy; we hebben daarvoor nog
“w^rèrilt u toch naar toe 7* vroeg rechte aanzienlijke landelijke fami- tijd genoeg. Waarom huiver jo zoo
- - Hoe I Hij was er geheel van ontdaan. -Spreek gauw met hom, liefste I
Saolëv "schoof met zijn klauw-haad Hij leunde voorover op de tafel en de zei ze.
sapiey sen bttll Gerald Wayre op zijn voor- -Allee op rin tfld, zei hij bedaard,
hoofd had geteekend word duidelijk „Ik moet hem langzaam voorbereiden.
Je wantrouwt me toch niet, Lucy
.Meent u wat u zegt 7' vroeg hfl. .Neen, neen I" zei ze haastig, alsof
.Zeker meen ik dat," antwoordde ze probeerde zichzelf te overtuigen.
Nu voelde Herman weer de gevol»
gen van den slag op zijn hoofd. Zijn
leden waren als verlamd, zijn hersenen
.1.-J—om
„Hobo, mevrouw." Waarom vraag je’t keukenmeisje niet, op zijn hoofd, die hem een kreet van
”Nu ja, 't ia een traditie In uw fa- die ia dol op je." p“ *'-'-*- -‘-y. rfchtX,
„Omdat ik jou wil hebben en geen maar *t was alsof er een looden zwaarte
doen."
Hij keek zijn zoon met zijn kleine
spleetoogjes aan en Het in een grijns
rijn tanden zien.
Mordaunt keek zijn vader sprake-
zproken hebt,” i
Mordaunt, ik ben zoo I
hij zeggen zal. Denk je,
kwaad zal zijn
fonkelende oogen en nijgenden adem.
Driftig sprong Bosbergen op hem toe
ip hem in de kraag,
lurk," siste hij, „ik zal je loeren
een dame te beieedigea.”
De koetsier kon zoo gauw niet zien
wie zijn aanvaller was Sn hij verweerde
zich wanhopig. Maar Herman was een
geoefend sportsman met een lenig 11»
ohaam en krachtige Spieren. In een
begrijpen
die daa<*
bewogen, maar toch zou ook zij lilden
tchan-
weten wat nfl sou zeggen. Ik ben bang, anderen te vertergen, mengde hij non verliefd op een gewoon meisje, n kind
dat vader er achter zal komen, dat hij weer onder het luidruchtig gezelschap
ons zal zien of misschien wel onze oom- on was één uur lang do vroolijkste van
mensaalallen. Dan kwam do terugslag on on-
.Dan ia ze krankzinnig I” riep Mor- .En als Gooichfld -13 ---
daunt uit j -
.Noen, ze Is heelemaal niet krank- een shilling gaven, tikte ik
Zinnig, sol zijn vader, met half dicht- En toen kreeg ik oen kruk
was er
.Wat kunnen mi] je vader en je
Een oogenbllk liepen zo zwijgend
«Wat oen heerlijke stond, Mor-
heb
stemde oe den goeden toon van Oxford sa ook Maar bot ligt vorder hoofdzakelflk
aan jou jij hebt alle kaarten in han
den en als je goed speelt moet je win
nen. Denk er eens over. Do heer van
Court Regina I En je vader heeft
Goodchild's kantoor aangeveegd V
Mordaunt stond op en liep in de
kamer op on neer.
.Dat lijkt me onmogel
.Hoe zou u me daarbij kunnen
pen 7‘
Saploy raapte de papieren bijeen
zei t
wat begint u oud te worden I" vrijheid in de samenleving was
„Oud Maar lieve mevrouw, ik ben men niet gebonden werd do
pes zesentwintig en t eerste grijze kleinzielig standsverschil dat
haartje moot nog komen 1" „Bravo," -J--»’x
„O ja, zoo bedoel ik *t ook niet. Maar lerig stemmetje, maar
En uwoogen, zoo wereldwijs l’tSchijnt hoog op.
soms dat u over diepe 1 vensraadselen
zit te peinzen, in plaats van zooala de be'
andere Jongelui te genieten naar harte
lust van een zorgelooss jeugd I"
begi:
„Oud Maar lieve mevrouw. Ik ben
nas zesentwintig en ‘t oe
haartje moet nog komen 1" „Bravo," zei de dame met haar gil-
.0 ja, zoo bedoel Ik‘t ook niet. Maar lerig stemmetje, maar mevrouw ver- r.„
wat'n ernstige rimpel In uw voorhoofdl scharen trok de grijze wenkbrauwen graag tot vijand heeft Als Ik ergens uit om een tak te grijpen die ver ove»
--1 j_ui- i u mijn hoofd op gezet heb, schrik ik voor het water boog. Toen werd het zwart
aar wilt u heen, mijnheer Bos- niets terug om mijn zin te krijgen, voor zijn oogen
r'~‘ Een regelmatige riemslag klotste In
t Begon In Herman te koken. Hij het water, maar Herman hoorde het
Mordaunt ging met een rak rochtop te zien en te spreken. En let msar niet
op haar trotsche manieren, die zijn
.Court Regina 7“ riep hij verbaasd van niet het minste belang. Dat kan
je haar betaald zotten, als Je eenmaal
Sapley keek hem glimlachend aan. getrouwd bent Ga haar zoo dikwijls
7*h.ó t- L—Uil -laat----1--1- -S - t-
Jordaunt, de man van Oxford, werd .Dat Is hot eigendom van een jong vertrouwen te winnen zoo heb ik
.Waar dient het voor, daar over te die haar trouwt zal heer en meester te komen wat zo gn
-1ras»as -J a
helpen," zei hij. .Wie weet? In elk oom mentaal zorgen."
Hll trok haar tegen zich aan en
wol schijnt te denken het is zelfs streek hot zachte bruine haar van haar
maar bul- voorhoofd. .Dacht je dat ik niet kwam?
vroeg hij.
.Ik dacht wel dat je zou komen,"
Jt- zei ze, „maar ik kan niet lang blijven,
ge be- Mordaunt. Vader zit met den commen-
hij tot saai button on zo zouden ons kunnen
juffrouw Sartoris opgezion als tot een zien.”
koningin. Hij had haar schoonheid be- L
wonderd, maar op de manier zooals commensaal schelen,” zei hij.
een onderdaan de schoonheid zijner P
koningin bewondert. Zij had hem Iets naast elkaar.
toegeschenen, dst ver bulten zijn be- -Wat een heerlijke stond
reik lag. En nu word hem do mogolijk- deunt,” fluisterde zij. .Heb je..
held voorgeepiegeld, dat hij haar man Je al met Je vader gesproken r*
Hij gluurde naar Mordaunt mot oen zou worden^ dat hij do meeeter zou Hij voelde zich niet op zijn gemak,
genomen zou worden onder do bovoor- niet, Lucywe hebben daarvoor nog
■■nrianlllka lanXteKlVm tHd KooIums» Ia
Hoe I Hij was er geheel van ontdaan. -Spreek gauw mot hom, liefste I"
-Alloo op z»n tfld," zei hij bedaard.
Je wantrouwt me toch niet, Lucy
je haar betaald zotten, als Je eenmaal
ieede.._" .Court Regina, ja,” herhaalde hij. mogolijk over zaken spreken, zie haai
Mordaunt, do man van Oxford, word .Dat te hot eigendom van oen jong vertrouwen te winnen zoo heb ik
,t het pu- rood in het gelaat meisje nog ongetrouwd. En de man hot ook altijd aangelegd. Zie er achter
't .Waar dient het voor, daar over te die haar trouwt zal heer en meester te komen wat ze graag hoeft on mop-
als zij zelf. Neen, Ik geloof niet, dat piekeren 7' vroeg hij. worden van een der mooiste bezittln- per niet en vlei haar. Vlei haar vooral,
a, ik veegde zijn kantoor,” ver- gen In Engeland zal onder de lan- Mordaunt dat te de kortste weg naar
rend, alsof hij in het verleden keek, nemen." mogelijk op den achtergrond houden
.Ik juffrouw Sartoris trouwen f' laat haar de overtuiging krijgen, dat
riep Mordaunt uit JIJ en niet ik onmisbaar voor haar bent
.Waarom niet 7* grijnsde Sapley, Zo ia hier heelemaal al)een en Jij hebt
zich naar zijn zoon overbulgond en hem de eerste kana Gebruik je tijd zoo goed
kopje weer meenemen 7’
Spijtig reikte de jongeman haar het nooit zou hl) de
kopje over en keek de slanke gestalte meisje kunnen verbannen. Stil, wat lijk knikje heenging Voelde hij zich
na, die langs het gazon verdween. was dat Het zware geluld van oen
,,’t Is ellendig bromde hij. „Waar- grove mannenstem drong tot hem door,
om moet zoo’n bekoorlijk wezen 'n rt c~k-j rx.
dienstmeisje zijn En geest heeft ze men waren dichtbij, op het stille gras- den stillen weg naar don vijver opging*
„Waarom Is zij geen kind van voorname
buitengewone oogen. Bosbergen, Bos- Herman sloop naar den houten «rand familie Al was ze arm als een kerkrat*
bergenje hebt 't ongelukkig getroffenl" en spande zijn gehoor in. Wie durfde *t ik zou haar trouwen. Maar nu... miai
Met de handen in de zakken alen- wagen op zoo’n ruwen toon tot het echten zou
i
Verscheren lag^ln een rieten stoel en
naast haaf zat een jonge dame.
„Ha, mijnheer tJosber;
uitreed, hield ik
zijn paard vast en als ziln klanten mij
Ik aan m’n pet.
aan een van to
geknepen oogen op de papieren voor z'n lessenaars en schreef de adressen op scherp In de wtjd-open oogen kijkend, mogelfjk en als Je eenmaal wat bij
hem turend, als een roofvogel op zijn de brieven en kopieerde de acten. Ik .Je bent jong, ziet er goed uit en hebt haar In de gunst gekomen bent kom
prooi. .0, neen, heelemaal niet en de moet toch ook in die dagen wel oen de gelegenheid haar zoo dikwijls te dan bij mij en dan zal ik da rest wel
tnaa die haar in die veronderstelling goed hoofd gehad hebben, want Ik hor- ontmoeten als je wilt wat maar wei- '4---
nam. zou leelljk bekocht uitkomen, inner me npg, waarover die acten hen- nlg jongelui hebben. Als ik In jouw
Vrouwen zijn dikwijls ondoorgronde- dolden. Ik zou sommige ervan nu nog plaats was..,."
Ujk, Mordauntals je mijn srvaring uit mijn hoofd kunnen opzeggen. Ik Mordaunt lachte onwelluidend.
*ttdL zou js dat weten.” werkte me op tot den vertrouwden klerk .Je lijkt wei gek, vader," zei hij.
ppreekt Ik haat dis landelijke fami- vervolgde:
lies. Ze stellen zich aan of ze góden .Ik ben i
it
bun eigen voortreffelijkheid overtuigd, anders, waar
--j-1—«, T00rnxmt
dan zouden zo zich heel wat kleiner herinneren zich, dat ik het kantoor
bob aangeveegd on do paarden heb
.Dst zal wel waar zijn," zei Sapley, vastgohouden. Met jou is het echter
'.maar In hun eigen omgeving zijn ze wat anders.
.3 we moeten nu eenmaal net .Dat wil ik hopen,” mompelde
doen alsof we voor hen knielen on hon Mordaunt
verafgoden vooral wanneer we geld .Jij bent oen Oxford-man en oen
aan hen verdienen.” Llefkoozend streek gentleman Voor Jóu staat de wereld
bij met zijn hand over de papieren. openjij kan streven naar het bezit
Een paar minuten zei geen van bof- van dingen, waar ik zelfs nooit naar
den iets terwijl Mordaunt een cigarot heb durven kijken. Jij zal een rijk man
rolde en aanstak on de rook zijn vader zijn, Mordaunt"
Zijn stem werd zacht en zegevierend,
goed in vreemd contrast met zijn harde,
roofdier-achtlge trekken.
.J o kan niet weten, tot welke hoogte
--- 1 T- I».
ik ben. Ze beantwoordt nau- Een oude vrouw kwam zeggen dat
n groot; als ik haar tegen kom bet avondeten gereed was. Geen vaa
- fc.id.n dachten aan
de toekomst Eensklaps schoof Mor
daunt zijn bord weg en zei:
_lk zal hot probêeren."
Saploy knikte on stopte zijn lange
uit seringen stand, maar overigens ‘n
aardig wezen. Welken raad zoudt u
hom gegeven hebben, juffrouw Dal-
.Wie is die commensaal toch bewust zonderde hl) zich af om toe te bron, toen hij 't niet mot zich zeii eens
kunnen geven aan zijn Bedachten.. kon worden 7*
Vanuit do verte klonk hot rumoer der Juffrouw Lucy D.albron koek zeer ge
spelendo gaston. Een heerlijk blauwe wichtig.
Mordaunt schrikte. ^lj mogen or Augustusbemel welfde zich boven de „Als do Hef do in hom sterk genoeg
niets van weten,” zet hij. vlakke velden on de toppen dor beo- was om bom persoonlijk over die be-
„Neen, niet voor je met je vader go- men wiegden zacht in het gouden soa- zweren hoea te helpen, wel. dan had hij oogenbllk had hij dén man op den rag
c— x-k* (temde zij toe. .0. licht Een lichte tred deed hot grint *t meisje moeten trouwen. Wat dunkt liggen en zette hem de knie op do borst,
Mordaunt ik bon zoo bang voor wat knersen.
Je, dat hij erg Herman keek op en er ging een schok
door hom boen. Een w
Mordant kuste beur op het haar en zwarte japon, waarover een mouaseli- beletsel zijn, zóó groot dat het allo zal 't niet goed mot je afloopen, man-
„Dus a zou ml)a kennis aangereden Nu herkende do koetsier don gast
zoo fier als”een hebben van het meisje af te sten 7' van zijn meesteres en toen Herman
„Ja, dat zou mijn eerste raad zijn ge- hem loeliet krabbelde hij verlogen
gen een zilveren presenteerblad voor weest en ik geloof dat *t voor zijn gelpk overeind.
.Dan la bet goed. Je moet er met zich uit waarop 't theegerief licht rin- het beste was dien op te volgen.” .*t Was maar een grapje, mijnheer,
niemand over sproken. Maar dat zal je kolde. Ze bleef vóór Bosbergen staan Dien middag voelde Horman zich var- dat weet Mario ook wel,” z*i hfj mot
natuurlijk vanzelf niet doon. Ik zal en bood hem thee aan. drietlg. Zijn gastvrouw had zooveel leelljken grijns.
eerst met mijn vader spreken....*' Terwijl hij het fijne kopje tuaschen redenen aangehaald, die het ongelukki- .Ruk In,*' gebood Bosbergen en de
„En dan zullen we trouwen I** fluls- de vingers hield, trachtte Herman oen ge van een ongelijk huwelijk betoogden kerel droop af.
terde zij, haar gelaat aan zijn borst gesprek te bpginnen.
verbergend. j
.Ja, zeker,” zei hij, „natuurlijk.” Klaverhoeve, nietwaar7’
En hij greep in zijn zak naar zijn pijp
en zijn tabakszak.
Wordt ooorfpaset
zo weigerde het bevel tot uitzetten nederig begonnen Ik herinner me nog uit.
uit zijn woning^van.dien Stylee te toe- goed, dat tl*Goodchild’s kantoor aan-
ig gemaakt
;,dat het pu-
';Ret komt me toon voor, dat wfj het .Dat zm waar wezen.' i
landgood besturen, on niet zij," ent Mordaunt geeuwend toe. heb je wat gekrfd van het mooie uiter-
woordde Mordaunt. .Ik ben benieuwd wie bet zijn zal," lijk van ie anno moeder. Allee ligt in
Sapley beet zich op de lippen. mompelde Saploy, nog altijd zijn zoon Je bereik”
.Nu Ja, dat is wel waar, maar zij Is stoetsgewijze aankijkend. „Juffrouw Er volgde een stilte. Mordaunt bad
-■•■•••• - - i
dienen haar onaangenaam te zijn, zo zin zal volgen als ze van iemand sou nu, toen hij zijn vader in het havfk-
is heel anders dan de oude lord washouden, zou ze er niet om geven, wat. achtige gelaat koek, op den grond,
mot dien kon je doen wat je wilde, zijn maatschappelijke poeltje was." .Wat u>JU u toch Waar wilt u toch
als je maar wist hoe je hem moeet aan- I’
pakken on ik geloof wol, dat ik dat mond en keek zijn vader wat oplctten-
aan.
„Waar wfl u toch naar toe, vader 7* zou
waarnemen. Je bent jong sa hebt gold .Maak je daar maar geen zorg over,
je zult het tenminste krijgen. J ekan dat zal Je vroeg genoeg te weten komen.
schoof weer op zijn stoel heen en weer, een goed huwelijk doen Denk bij Aio jo oen raad van mij wil aannemen,
.Ik dacht er over, Mordy," zei hij, voorMd oom aan Court Reginx" zorg dan, haar zoo dikwijle mogelijk
.wat een voordooien jij toch hebt, ver- f' --
geleken met mij, toen ik van jouw in zijn stoel zitten.
Gisteren heb ik dat ondervonden, toen leeftijd was. Ik ben mijn leven heel
weigerde het bevel tot uitzetten nederig be^oi
kenen. En zo houdt er ook niet van, vw
dat hot den touristen lastig gemaakt
wordt Het Is haar moening,
bliek evenveel recht op het goed heeft
de.
u, tante 7* Toén schudde hij bom ruw dooreen
Mevrouw V o reeharen schudde hot on dreigdeAls jij nog eens hot hart
jong” meisje in eea hoofd. „Standsverschil kan oen groot hebt dose juffrouw lastig te vallen.
slingerde bet eindje van zijn sigaret nen schortje licht fladderde, kwam na- geluk uit hot hu
weg. darbij. Zo had een sierlijken gang on
Je bobt toch nog dan niemand iets droeg het blonde kopje
gezegd," vroeg hij. echte dame. Haar kleine handen droe-
.Aan niemand I” I
Dan lachte de beminnelijke oude gemoedsstemming zou hij in staat zijn de schuurdeur uit. Toen hl) don hoek en een donkere gestalte boog zich over
Ujk, Mordaunt; als je mijn ervaring uit mijn hoofd kunnen opzeggen. Ik
^ad, zou jo dat weten. rL.— .juj&i gv*., tkuoi, cm iuj* rsoruaunr kook zijn yacer spraxo-
.Zo is niet de eerste vrouw die ik van Goodchild, die dwaas en oud was, .Juffrouw Sartoris zou me niet eens loco aan. Hot vooruitzicht overweldlg-
-k-‘-sof Mordaunt tegen- zoodat hl) van mij afhankelijk werd en aankijken. Zo beschouwt me als een de hem. De man van Claire Sartoris I
mij tot zijn deelgenoot moest maken, soort bediende. Zo weet niet eens wht De meester van Court Regina 1
koek torululks naar bet landerige en maar trad er toch uit en begon voor wellj
Bijna allo clldnten gingen mot bulten Court Regina sou ze me niet beiden at voel
De oude Goodchild trok zich kennen.” de toekomst Ee
Sapley beet de tanden op elkaar en
ito
„Bs, d*r zit in Jou niet half zooveel r_
.Waar dient het toch voor, dit alles fut als Ik had. Neon, ik maak er Jo geen aarden pijp.
-- -verwijt van, het komt eenvoudig van
Sapley vervolgde, zonder op de het verschil in opvoeding. Zie je d’r Mordaunt liep langs een rtj-paadje
niets in, om do man te zijn van zoo’n het landgoed over In de richting van
zs— steenen
r - Van het dorp
ik éen soort chef van do bedienden bon. bestaan ik heb alles heel gemakke- land van de wereld 7' kon men hem niet zien, alleen maar
Ik heb ia Oxford gestudeerd on ben lijk verkregen. Voor ik vijfentwintig Mordaunt wierp zich achterover in van de schepen op zee. Hij stak een
sen gentleman en ik zeg u ronduit, dat was, was ik rentmeester over drie be- zijn stool en lachte. sigaret aan, floot toen schel en enkele
k Hoer niet van gediend bon.” r*“*‘
Saploy schoof onrustig op zijn stoel Ik had daar al lang
geen en weer.
„Zaker, zeker," .solde hfl,
moet wat Inschikkelijk zijn,
Regina, maar ook eea bloedverwante
van Lord Wharton."
.Ja en daaraan schijnt m Jo te wflloa ."Waar dient het toch voor„„” jo bont oen gontleman,’
herinneren, telkens wanneer zo tot jo begon Mordaunt weer. Maar Sapley als Ik jo nu eens hielp
nu wat je noemt rijk, maar, geloovfg uit
waren. Zo zijn me wat al te erg van zooals o zei, al bedoelde Jij het ook
dient hot voor Alle
lui hier uit den omtrek
Zt moesten eens naar London verbui
gen, c_
Voelen.'
gewas strook oen weemoedig windje
torden van het spel en wier gebruinde rechten, veelbelovend Jurist on poli- tegen je, maar dat wil Immers nog niet vreemd door do stilte,
«uichtjee straalden van gezonden tlcua." zeggen dat ik Je verloofde wil zijn. Plotseling voelde H
.w -
zoon geeuwend.
.Kan Jo nu nog al met haar opochle-
ten 7* vroeg Saploy, als terloops.
.0, dat gaat wol. Zo is mo wel wet
Sapley bladerde In zijn papieren on Ik kreeg do zaak geheel in handen. Ik eigenlijk
terneergeslagen gelaat van zijn zoon, mij self.
Jte ztet er
Biet Mordauj
Na het diner wilde hij'gaan visschon.
Maar u zult Hij liep achter do villa om naar de
schuur en zocht zijn gereedschap op. donken. U is zeer galant'
:oegoven dat Daar hoorde hij do welbekende stem Plotseling kreeg ze een kleur sa
leid bot bewuste meisje hem *n pooslo *t miln taak nlot is hier te blijven pra- van Mario, hot blonde dienstmeisje, zweeg verlegen. Ook Herman wist
wig, vulde enkele dagen rijn gedach- ten,1' lachte zo fijntjes. „Zal ik uw Als gemagnetiseerd bleef hll staan luis- niet meer wat hij zeggen zou: dat
teren on zijn hart klopte luid. Noen, meisje benam hem zijn gewone vrij»
gedachte aan dat moedigheid. Toen zij mot een vriondo»
kunnon verbannen. Stil, wat lijk knikje heenging voelde hij steil
was dat Het zware geluld van oen tegelijk verlicht on teleurgesteld.
’t Mag een burgermeisje zijn, maar
't Scheen dat er getwist werd. De stem- trotsch is ze toch," dacht hij, toen hi]
ook, dat spreekt duidelijk uit haar veld naast de schuur. „Waarom ia zij geen kind van voornam*
Herman sloop naar den houten wand familie Al was ze arm als een kerkrat,
en spande zijn gehoor in. Wie durfde 't ik zou haar trouwen. Maar nu...
-- x.. x,-te ni8t Mna billen
terde hij naar de tennisbaan. Mevrouw lieve meisje te sproken? Daarover bleef hij peinzen, terwijl
vi—i „Hoor eens Mario," klonk het, „dat hij zijn aas had uitgeworpen on op don
zijn allemaal maar praat)es.Je moet me bowogingloozon dobber zat te turen.
maar liever vijver met rossig goud. Door het struik^
x-x. strook oen weemoedig windje
Maar waarom nu Ik heb niets en het gesjirp van een krekel klonk
.Dat zm 1
ant Mordaunt geen
,lk ben boni
mompelde Saploy, nog altijd zijn zoon je bereil
J uffrouw
toch dé meesteres. Het zou tot niets Sartoris Is een meisje, dat haar eigen zijn sigaret laten uitgaan en die vtel
geven, wat. achtige gelaat koek, op den groi
u Itie waa. .Wat wilt u toch Waar wilt u
Mondaunt nam de sigaret uit zijn naar toe 7* vroeg hij weer.
wist" Hij grinnikte veelbeteekenend. der aan. pleats waa, zoi
- - -Saploy. niet op de vraag lettend, .dan
niot zoo eenvoudig." vr^^j T ,0U ’Oed -ron(lkllk.n en mijn kans
^o ziet er anders ongevaarUJk g^ Saploy glimlachte geheimzinnig en
Boeg uit meende Mordaunt -
Sapley schudde het hoofd.
.Dat bedriegt vaak, vooral bij vrou
wen. Dat meisje heeft een eigen wil.
gezonden tlcua.” zoggen dat ik jo verloofde wil zijn. Plotseling voelde Herman oen staf
;h. Of als een zich moer In 't bizonder „Hobo, mevrouw." Waarom vraag Je 't keukenmeisje niet op zijn hoofd, die hem oen kreet van
mót hom bezighield en ooquot naar „Nu ja, 't is oen traditie In uw fa- die is dol op je." pijn ontlokte. Hij wilde zich opzichten,
hem overgebogen haar witte tanden mille, die u wel hoog zult houden. Mijn „Omdat ik jou wil hebben on geen maar 't was alsof er oen looden zwaarte
glinsteren liet—Ja, dan had *t wel eens nichtje is dol op politiek. Zo is laatst ander. En Ik zkl Je hebben ook I Jo kent op zijn leden drukte. Hij strekte de
den schijn, dat Horman Bosbergen zijn uit Engeland gekomen en u weet dat me nog niet, dat zie ik wol, anders zou armen uit in een wanhopige poging
keuze op één gevestigd hield. Maar oen daar de vrouwen voei gelmancipeordor jo wel n toontje lager zingen." tot tegenweer, maar oen fonche stoot
uur later was dat vluchtige vuurtje weer zijn dan hier." „Je wilt me toch zeker nlot bang inzijnrugdeedhemlnhetwaterstor-
uitgedoofd, en voelde hij zich leeg van „Is u voor 't vrouwenkiesrecht," maken? Dan bereik Je je doei aller- ten. Zijn eerste beweging was zijn armen
gemoed, omdat hij geen diepte kon informeerde de jonge dame, terwijl zij minst.” en beenen uit te slaan om te zwemmen;
vinden in die oppervlakkige vroolljk- hem door haar lorgnet onderzoekend Een spottend gelach, dat Horman dan trachtte hij den lafhartigen aan»
heid en gezochte geestigheid. bekeek ais een vloek in de ooren klonk, Hot zich rander te ontdekken. Maar ofschoon
Mevrouw Verscheren, aan wie hot Herman dacht aan *t slanke meisje hooron. Hl) balde de vuisten. Wie be- hot struikgewas zich nog bewoog en eeft
mooie buiten „Klaverhoeve" toebe- in de zwarte japon, dat hij Hef had ge- leedigde daar het meisje Als die kerel haastige voetstap wegstierf
hoorde, on die zoo graag in de vacantie- kregen, maar dat door’n berg van maat- nlot gauw zijn biezen pakte, zouden er niemand meer te zien,
maand een zwerm van vroolijke onge- schappelijke vooroordoolen van hem andere dingen gebeuren. Hij boog zich
lui om zich ve eenlgde, had haar Jon- gescheiden
gen vriend wol eens op den schouder r --- -.j„
•*- B.-u- lou ,rilie»> dat er meer tuurde naar buiten, 't Was do koetsier, als verdoofd. Een zwakke kreet cin
dat een jonge kerel mot 'n pedant, gopom- hulp kwam over zijn lippen, toon hl]
.oor al^srlel madeerd gezicht, die dreigend tegen- zich al dieper voelde wegzinken....
st....’i over 't metaje stond. Angstig zag hij de bewusteloosheid
,.Je begint toch al bang te worden, naderen, die hem alle macht ontnemen
hé? Geloof maar, dat niemand me zou., wanhopig strekte hij do handen
mijn hoofd op gezet hok schrikJk voor het water boog. Toenrw»rd het zwart
Geef mo 'n zoen I" Een regelmatige riemslag klotste in
t Begon In Horman te koken. Hfl het water, maar Herman hoorde het
en keek somber voor zich uIL In deze sprong op en liep aaiden anderen kant nlot moer. Een bootje schoot naderbij
góden en
verafgoden vooral wanneer we geld
bij met zijn hand over de papieren.
E„ r__ u
den iets terwijl Mordaunt een cigarot heb durven kijken. Jij zal een rijk man
rolde en aanstak en do rook zijn vader zijn, Mordaunt"
(a het gezicht blies. Zijn stem werd zacht en zegevierend,
Ja zal vennoodeiilk wel een
huwelijk doen," zoi Sapley.
„Dat aos ik ook wal donken,” statu
te Mordaunt toe.
Ze is bizonder mooi, wat jfl er ook
oe o -s.--a_
fibm "v - ----
Vieesteres van Court Regina. Ze kern toch tegelijk mln of meer bevroeed.
derhan stellen.'* tv-*, -.tlf n taah naar toa 7' vr»
„Laat zo voor mijn part eea prins Mordaunt
verlangen." Sapley act--
Sapley keek hem oven vluchtig aaa. de papieren van zich af en loonde buil die Gerald Wayre op zijn
„Hot moot toch wel aardig zijn voor achterover la zijn stoel. 1
trien haar krijgt” zei hij. -Regina is „Br is niets op do wereld wat jo niet zichtbaar,
éflna uniek in rijn soort en do man die zou kunnen bereiken. Ik heb een gentle- u“
kaar trouwde zou een heel hoor rijn, man van jo gemaakt Jfl hebt geen „Zeker meen ik dat,
Efl zou ook tot de eerste families ge- kantoor s -e--’“ -«
WtMd worden." geboudan.
Herman Bosbergen zat in zijn wit
in den tuin van „Klaverhoeve". Zijn
uitdrukking en de hak van zijn lichten
schoen boor.de een tC
Vervelend, dat hij die gedachte maar bevalt 't mij beterdie Engelschen Hfl zag geen uitkomst moer dn ver
niet van zich afzetten kon. Waarom zijn zoo eigenaardig.*' langde er naar terug te koeren tot rijn was hoog-rood gekleurd,
moest hij nu ook juist hier verliefd Herman was een bewonderaar van drukke bezigheden. Daarin zou hfl ,U noemt *t mo toch niet kwalijk,*!
worden op een meisje, dat bepaald niet het Angel-Saksische ras en golntereo- misschien vergetelheid kunnen vinden, vroeg hij spijtig.
Nu glimlachte hot meisje Hef.
„Maar mijnheer, hoe kunt dat
X— tl I. -.1*-***
Plotseling kreeg ze een kleur en
nrle
Eigenaardig, beet I
„U zult toch moeten toego’
i blfli
uit, vindt' je ook mfl
,0 ja, heel goed zelfs," antwoordde paar honderd pond rente por jaar le- slate:
ven. en Ik kroeg ztjn hoela praktijk.”
op te halen 7' vroeg Mordaunt
„v, - L
te trotoch on te stijf. Ik kan dat niet vraag van zijn zoon acht te slaan:
kitataan. Zo kijkt mo aan alsof zo me .Het to nonsens om te zeggen, dat meisje Om heer te rijn 'van oen der de pier ën daalde langs
nauwelijks riet en spreekt tot me, alsof een man tard moet strijden om zijn mooiste buitenverblijven van Enge trap naar het strand af
tk bob la Oxford gestudeerd en ben Ujk verkregen. Voor ik vijfentwintig 1
waa ik rentmeester over drie be- rijn stoel on lachte.
zittingen. Tóen kreeg ik Court Regina. „Luchtkasteelen,” zei hfl. „Ze kijkt oogenblikken later Hep een jong meisje
‘Ik had daar al lang net oog op gehad, me niet eens aan. Ik ben voor haar de vlug de steenen trap naar de pier af
want ik wist, dat er wel wat van te zoon van haar rentmeester en niets en voegde zich bij hem. Het wss Lucy,
_,maar jo halen viel. Lord Whafton bemoeide meer." de dochter van kaptotn Hawker.
Mordy. rich nooit met Iets en Ik deed allee Een donker rood overtoog Sapley*s Mordaunt Sapley legde rijn arm om
is niet alleen do eigenares van Court naar m’n eigen rin." gelaat. Hfl zag er weerzinwekkender haar middel en kuste haar.
Weer streek hfl, als liefkozend, over uit dan ooit. „Ik dacht dat Je nooit kwam," zei hfl.
do papieren. „Jo hebt 'n Oxford-opvoeding on „En ik dacht hetzelfde van jou,’*
„Waar dient het toch voor„ jo bent oen gentleman," zei hfl. „En antwoordde ze, „wat ben Je laat.’f
„Ik had zaken af te doon,” zei hfl.
„1/ mfl helpen 7' riep Mordaunt on- „Heb je me niet hooren fluiten 7’
„Jawel," antwoordde zfl, „ik heb er
Saploy boet zich op do Hppen, alsof op gewacht Maar het kan wol zijn,
hij te voel gezegd had. dat ik Jo niet gehoord heb, want tk
„Ja, ik zou Jo misschien wel kunnen moest voor het avondeten van onzen
helpen,” zei hij. „Wie weet? In elk commensaal zorgen.”
geval, bot la niot zoo ónmogelijk als je Hl| trok haar tegen rich aan
heelemaal niet ónmogelijk
tengewoon waarschijnlijk."
Mordaunt staarde hem aan. Zfln ge
laat gowoonlijk zonder eentge uit
drukking, toonde nu levendl;
langstelling. Tot nog toe had
dat hfl al rijn moed voelde zinken. Tel-
Verleden jaar was u hier nog niet op kens voelde hfl zich aangetrokkén tot
1
„Neen mijnheer," antwoordde het weer de groot» vraag wat hfl doen moeet hardhandig is opgetreden. Ais Johan
meisje zedig, „ik ben hier pas enkele maar telkens ook werd hfl neergedrukt de kans krijgt zal hfl rich wreken,
weken." door zijn twijfel. Hfl wist hoe trotsch daar kunt u op aafl."
De Jongeman voelde, dat zij oen door- rijn vader was. Voor dezen man, die *i Zal hem moeilijk vallen," ant»
dringenden blik op hem richtte en een voorname positie bekleedde, zou *t woordde Herman, terwijl hfl het stof
weer onderging hij den eigenaardigen een geweldige slag rijn als rijn oudste van rijn broek klopte. „Ik kon toch
invloed van haar groots blauwe oogen. zoon met een gering dienstmeisje trouw- niet werkeloos aanzien dat do schurk
„U maakt bijna den indruk van een de. Zijn moeder was een zachte. Hef- u beleedigda"
flanellen tanniscoatuum op een bank Engelsche te zijn." hebbende vrouw, die beter begrijpen LUI1
i Haar mooi gezichtje lachte, zoodat kon welke motieven hem tot die daad ben,"
knap gezicht had een norsche twee rijen tanden schitterden. bewogen, maar toch zou ook rij lilden klonk
„Ik ben lang in Engeland geweest onder zoo’n keuze. Het zou een scl
'at In het grint, bij familie van mevrouw. Maar hier daal In de familie geven,
le gedachte maar bevalt *t mij beterdie Engelschen I
zich afzetten kon. Waarom zijn zoo eigenaardig." 1
x Xi— Herman was een bewonderaar van drukke bezigheden^
voor bom bestemd was En 't was geen seerd ging hij er aanstonds op in.
gril, waarlijk nlot 1 Er was wel sens „Eigenaardig, beet I I'
vroeger een bevlieging over hem neer- toch moeten toegoven, dat...."
£,korn*n’.<1Je °P wMdhrid leek. Dan „U zult toch moeten toegeven dat Daar hoorde hij ds welbekende'stem
bezig, vulde enkele dagen rijn gêdacl
I ten, joeg hem nu en dan een blos naar
de wangen maar dan was 't w ar
afgeloopen.
Want in den grond van rijn hart vgaa
Herman Bosbergen een ernstig man,
i die niet met harten speelde, ook met tiet
eigen niet Als hij een vrouw koos uit
den breeden kring van kennissen, dan
moest *t er een zijn, aan wie hij zijn
geheele levensgeluk durfde toever
trouwen. Hij stelde heel hooge eischen,
waarom de vrienden wel eens spottend
lachtea, doch waaraan hij hardnekkig
vasthield. *t Scheen soms dat hfl in
beslag genomen werd door een der lieve
