I
VOOR DE
f
=nrl
Ui
I
^b“<^TS2”p&”
::i:iiiii!iiiiiiiiiiiiii:iiiiiiii'!i:iiiiii;i!iiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir’iiiiiiiii!iiiiiiii iiiiiiiiuiJiiiiir iiii:ii;iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii:ik
[ïTuiniiniiiiinniiiiiiiiiiniiiiiii iiHinLHiiiiiiiiiuiiiniiniinirin’iniijHiHirjmiiiiiiniiiiinjHi;
I I - I
HET VERBORGEN SCHILDERIJ
■1
■'H"’ 8r“f ’7"k,L“1' ’hl'"**” ^”41CX>iS’ D.dm”X". t« £*tet
J
de deur ging knarsend open. Zij
-11- j
SS» S
V -2“ i-FEX-dïT 1
Jv
■■■I
1
S
-
_jLuit de i—p
MOPPENTROMMEL
U «chür 4 km m...»>Kht.n t. 4» k rpj-l»
7 h"d"
Kü -Ik dit i?“‘« d“' G"id *5
HET GEWICHT DER VLIEGEN.
e
ms de „Punch” luit op de Sand-
ertoe
waarin Regina lag,was een driehoekig lijk en hij geeft
Zuid-Westen wind gold ah regenvoor-
daar
Hiermede werd bedoeld, dat ah het ook
t
AANSTOOT.
10
Meteen itrektehjj de hand uit naar De boeren hakken alles om, del ven'de
bij angstig. De donder maakte zijn ge-
stoot ging kuilend door het gebladerte.
zij haar hoorde roepen kleurde zij he
vig en scheen op het punt te staan
staan en i
gedrukt, hijgde ze hoorbaar.
Claire reed op haar toe.
„Goeden morgen, I
om, door den tuin naar den vleugel waarvoor hij hier zou zijn gekomen*
avond had gesproken. De muren wa- tot het bewoonde gedeelte van het
„Maar deze kamer is nog kort
J ult
belt
No TWEEDE JAARG.
-r
Veest, vrouw
jen, want ah hij kortaf "„vrouw"
ig voor hem.
bij die felle
Een Amerikaan neet) den noogst nut-
-te. u_. --u.
te berekenen. Hij heeft
- -.-ka op een pond
En nu zijn er nog mensenen, die al
wat lawaai maken, ah ze op een
'i of vier meè-
toeristen, enz. die zich
noemen, maar
mijnheer Wayre Is echter een
Lucy Hawker en Claire, die het meisje echte gentleman."
kende en van haar hield, riep haar
zachtjes.
zonnehoed zag Lucy er bekoorlijk uit men laten zien.
„Wh dacht ja dan dat het was 7'
vroeg zij.
Lucy speelde zenuwachtig met de
linten van haar hoed en keek verlegen, pel 'vinden,
Zii had gedacht dat het Mordaunt toen wea
„Zuid-West,
„Regennest."
Van een Noorde wind was men ook
1 weer
had haar paard tot staan gebracht en
GELUKKIG TOEVAL.
Er is èèn ding, dat me bizonder in dat
knaapje bevalt, zoo sprak de goedige oom
nadat hij zich een uur lang door ziin een
jarig neefje aan haren en baard had laten
trekken en in de maag stompen.
.JEn dat is V' vroeg met een gelukkigen
--1 - 4
„Dat het geen tweeling is."
OF ZE KNAP WAS1
„Is je meisje erg knap
„Nu, ik wil haar niet roemen, maar ik
wil je alleen vertellen, dat ze in de tram
nooit behoeft te blijven staan.”
HUISKAMER
I I NAAR CHARLES GARVICE DOOR A. T. IJ
BRUTAAL.
Vlak naast het politiebureau werd op
zekeren nacht ingebroken en gestolen-
en in den haard lag aseb
In een geanimeerd gezelschap, wart
druk geklonken werd, merkte een bui
tenlander, in wiens woonplaats klinken
geen gewoonte is, op Waarom stooten
ze toch zoo dikwijls met de glazen aan f
Wel, luidde het antwoord van den
gastheer, u weet, in vine vtrtlas, in den
,:-t de waarheid mi de waarheid
[tijd aanstoot.
Ook werd als waarheid verkondigd
„Oostenwind met regen,
„Staat ie drie, dan staat ie negen.”
Men wilde met deze bewering te kennen
geven, dat ais de Oostenwind onder de
gegeven omstandigheden drie dagen duur
de, men er van verz kerd kon zijn, dat de
zelfde windrichting op minstens negen
[en kon gesteld worden.
.'en pzichte van een te verwachten
O^ftenwind gold ook dit rijmpje
„*t Zonnetje rood,
„Binnen dri: dagen Oostenwind,
„Of regen in de sloot.
Bij onw der gold dit rijmpje
„Al is de donder nog zoo kloek,
„Hij brengt den wind weer in z’n hoek.”
„Maar een kring om de zon,
,.Z~-.„jv en kind’ren om."
Een ander rijmpje gaf dit te kennen
„Een liggende maan,
„Doet zeelui staan."
„De moord zal waar-chljnlijk in dat
bed hebben plaats gehad," zei me
vrouw Lexton, huiverend, „laten we
Zij betraden een vertrek tegenover
den slaapkamer en mevrouw Lexton
d
„o, wel
de glimlach om zijn mond we’en zijn gezien had, dat Mordaunt een paar vrouw Lexton.
te worden en Jet babbelen met^-chem die zoo bekend staat als een handige huis- SCHIPPERS ALS WEERVOOR-
van den smid, die z o on uusügbekend houdster.”
stond, ee. scheen te toeken dan te ver- „ja, dat is het juist Waarom hebben
mijden. a ze eigenlijk zooveel goeds van mij ver-
„Naar I uiten vroet Herbert ver- teld I Veel bewijzen had ik er toch met
baasd. „Is mevrouw met dit weer naar van gegeven. Het is allemaal zoo mooi in
buiten gegaan 1" theorie, weet je. En dan heb ik van een
Blootshoofds snelde hij den tuin in. meisje, dat heelemaal nooit met zulke
Allerlei onmogelijke veronderstellingen dingen omgegaan en van het werken harde
en histories van menschen, die plotseling handen heeft, verlangd dat ze nooit iets
krankzinnig geworden waren of zich in breken zou. Ik wou Bertha laten zien,
een aanval vari zwaarmoedigheid te kort hoe voorzichtig men zoo’n vaas behande-
Ladden gedaan, sp-okten hem door het len moet, en pas had ik ze in mijn han-
boofd.
denkt. Bertha is er heelemaal onschuldig die in hoofdzaak in St. Claude wonen
aan. Ik heb die vaas gebroken en die mooie ook worden wd de blokken zelf verzon-
kristallen glazen van oom Albert ook den. Voor daAanplanting behoeft geen
Een hartelijk gelach klonk tusschen haar zorg gedrageWe worden, daar uit afge-
gesnik door. hakte stukjes weer nieuwe planten ont-
„Wou je haaf laten tien boe je met zulke spruiten, hetgeen de mogelijkheid van la-
kostbare dingen moet omgaan V’ vroeg gen prijs veroorzaakt. Een vijftiental jaren
hij feeder. geleden werden alleen de wortels uit
fiUa," snikte «IJ, „en toen de vaas gebro- hooggelegen plaatsen gewonnen, omdat Zuid-Westenwind’,' mén'er'óp'kon reke- rijf’cënten. vandaan
Ken was, -C rr/kh— u «a« rdt:* kt l.ujZTZ.
gezet, zóó, dat je er mets van kon zien, de latere jaren .heeft de groot ere, vraag was! Bij tt verwachten vriezend weer als
Kina, en neo je uaarvwr jcxcxi cu ic nnunvut. ununa. l/ciuwc uius«n^uau- van een rtoorae win a was men oui -
zulk een schrik en angst op het lijf chons) worden naderhand tot kantige al niet gediend. Vooral de visschers had- '7,i^n.,,i?* vln /T*
lid? Maar die Bertha schijnt dan stukken of in stukken die eenigszins den den iets tegen den wind, en geven dit m)cldeIen z^se salarissen beta-
vreeselijk lomp te wezen 1" vorm van een pijp hebben, klaar gemaakt, nog wel te kennen door het gezegde -
man, 't is nog veel erger dan ie en dan verzonden naar de geldschieters, „Noordenwind vangt visch noch vogel." hervatte de zwetser, „daar
's Winters haatte 't bij de schippers
„Zuid-West met snee (sneeuw),
„Noord-Oost in zee.”
SPELLERS.
Reeds van ouds. in ung v rvlogen tij
den, wedijverden de schippers met de
boeren in de vaardigheid om het spoedig
te verwachten weer te voorspellen. Meer
malen slo gen zij den bal raak, doch
schier even dikwijls kw m het geheel
ander» uit dan voorspeld was. Gewoonlijk
hield men bij het voorspellen van het ogenf?) arbeid verricht, bet gewicht der
weer rekening met den stand van zon kamervliegen te berekenen. Hij heeft
en maan, wolkenvorming, het voortplan- bevonden dat er 48.000 stuks
hoofd. den of - knap was het. Te moet namelijk v“ «elulde“' gaan.
U-üIy, Lilly, ben je hier buiten?” riep heel langzaam en voorzichtig zoo’n vaas 1Jog ln °Men ü,d ga“ de “ed
hij angstig. De donder maakte zijn ge- afdrogen. En ik, die haar zoo dikwijls
roep onverstaanbaar, en een nieuwe wind- beknord heb over haar langzaamheid bij
Stoot ging uilend door het gebladerte. 1 het afdrogen van ons porcelein.
Wezenlijk verschrikt ging hij verder, En ben je nou niet een beetje boos op
telkens roepend, tot opeens de zoete stem mij, man? Natuurlijk kan je nu niet
van
„1-
buiten gaat juist toen ik over de veranda „Integendeel, kindje,” sprak Herbert
.binnenkwam. Kom gauw in huis, je bent hartelijk, Jk heb nog nooit zooveel van
je gehouden als op dit oogenblik. Geef
„Nu, jij toch ook," sprak hij, zwaar mij die scherven van onze huwelijks-
hrik, geschenken we zullen ze trouw bewaren
t als het kostbaarste, wat we in huis hebben.'
En hij kuste haar de tranen uit de oogen.
wenschte te spreken. Hij haastte zich
naar haar toe.
„Ik heb gisteravond een hond van
B c--■ -
over hem heen kijkend. „Ik heb hem
ln den stal laten opsluitenals u er weer geheel meester, maar nog altijd
cm'.211L. 21.
wel geven." iets magnetiseerends in Claire’s oogen
Na eenlg wringen draaide de sleutel
en «.ij
i ze. „Wat'zie je er prachtig uit I kwamen ln een smalle gang met aan
Heb je”een prettig ritje gemaakt?" het einde een
Ja," zei Claire, afgetrokken. trap. Overal lag een dikke laag stof
Zij vroeg zichzelf af, of zij mevrouw tot schrik van mevrouw Lexton V.<r
Lexton haar ontmoeting met Gerald pelde plotseling een muis_ voor haat
Xi/-..—-- -a-hvoeten c- _r ujjchu
de oogeA neergeslagen en met de punt xlch schamend over haar aarieling, de deuren van de kamers
'-n .haar laarsje zenuwachtig in de zei ze. vanmorgen een avontuur gemeubeld en dik onder het stof.’ciairx
-- -y 7j( MB_en dat Hm lunch klaar staat. Ik beleefd, ik ging naar de kapel en ont- keek al even nieuwsgierig rond als me-
gen mij, alsof ik zelf een hond was I ie zeggen dat ri^n run n mMtte dor mi)nhe„ Gerald Wayre, vrouw Lexton
haat me: nog erger, ze ziet op me heer - ik dacht a 1 haarkam gevonden „Ik kan me best begrijpen, dat de
alsof ik een stuk vuil was I Vader moet ergens ergens m a architect" zij gttfó- menschen ln het dorp gelooven dat
-"JhiJ maakt schetsen van de kapel." lachte - „en nogjen^eelebort mm. het hier^spoekt,” zei mevrouw Lex-
i „O,” zei mevrouw Lexton, zonder voor. Maar wat
duidelijk blijkende verwar- groote belangstelling, „la hij een
„Dat geloof ik wel," zei Claire met
een onverschilligheid, waarvan ze zich gaan,
bewust was, dat ze gemaakt was. „Ik
- _r een -
M tot 4. >pi.« I» h« 1«!4 m,k” ’ï*"-,b Ee"
waarin Regina lag.was een driehoekig Hik en hl) geeft ons
u nog geen sprake van geweest."
MILD.
Dienstmaagd „Mijnheer Kwakkelberg,
buiten staat een man, die u dat prachtige
bouquet heeft gebracht, hij vraagt of er
~>k nog iets van uw orders ia."
Kwakkelberg „Jansje, geef den man
- ----r- -wü ik niets dan te-
i, hebben we de stukken in elkaar deze geheel vrij zijn vyi wormgaten. In nen, dat op de Noordzee de wind N. O. lukbgen om mij heen zien."
i het mistig was, heette het
1
1 „Oostenwind met mist
„Vnezeman in d< kist/
eer opgevuld. Zeer mooie Nog tal van andere rijmen, op weer-
;ave stukken worden ook wel voor het voorspelling betrekking hebbende, zijn
van gedraaide siervoorwerpen onder het schippersva; in omloop,
w» ik met dat in de meubelmakerij gebruikt. De betrouwbaarheid van vele dezer
m den tuin, om de scherven in den Het maken van de pijpen gebeurt voonpellingen is al niet veel beter dan ^jn
Ik heb me W> meestal m de landen van grootverbruik die, welke de vermaarde weerprofeet ?Ceft altii
zelf, waarbij vooral N.-Amerika en Enge- Professor Falb indertijd de wereld in-
SesenaamuJ J lpd-o<
..—4
Toen ze thuis kwam stond de lunch er hier zeer oud en eenigszins geheim»
al op tafel en mevrouw Lexton wacht- zinnig uit i
te al op haar. Claire nam aan tafel „Wat prachtig 1’* riep mevrouw
plaats, zonder eerst haar rijkleed voor Lexton uit ^En wordt deze vleugt#
een ander costuum te verwisselen. heelemaal niet gebruikt 7'
„Ik hcop dat je je niet verveeld „Neen, al jaren lang niet Ik gelóóf
lil was, maar dat kon ze niet zeggen. En hebt, Mary 7' zei ze vragend. dat deze vertrekken onaangeroerd zijn
Toen Mordaunt haar nakeek stierf ze vroeg zich af, of juffrouw Sartoris „O, wel neen,” antwoordde me- gebleven sedert den dood van Lord
Het klinkt misschien Wharton’s grootvader. De menschen
---r rI
vloek uit prak. Toen keerde de genomen had. Plotseling kwam er een om je de waarheid te zeggen, ik heb en dat ze de spookgestalten nu en dan
Iaj-U u»ar fonts uront yii id*A in haar nn l« *<«4 Tl» it_-
met een onderdrukte zucht avond had gesprotten, ue muren wa Jaa. vS a„.
Je kunt mijnheer Wayre in de ka- ren hier gehee met klimop begroeid, kwteel da« zou,hij dus door geko-
il vinden” zei CJaire nog en reed die zelfs gedeeltelijk over de vensters me" k/^n®n xlln-
en w» heen was gekropen. Het gebouw zag Terwijl zij naar de deur wccc. schril»,
^lit
niet nog angstiger dan ik al ben I"
„O, neen, juffrouw," zei Lucy. „Of
Ik dacht dat u iemand anders was."
Claire glimlachte en keek haar vrien
delijk en bewonderend aan. In haar gauw als je kan moet je toch weer eens
weer rekening met den stand van zon kamervliegen
ten van geluiden, en bewegingen van die-
an het voor- karbonade of kotelet drie
n spreken meestal in gebraden vliegen vinden
welk weer verwacht
PRETTIG TELEFONEEREN
Volgens de „Punch” luit op de Sand-
;en hier een plaatsje vinden. In het Wich-Etlanden het woord voor „hallo"
schippersrijm toch werd beweerd als volgt „kal^kaohakanhoritoihankoi.**
a. Hierop schijnt de aanleg van een tele-
„Maar een knng om de zon, ONTGOOCHELING.
„Daar scnreien vrouw en kmd ren om. vandaag yj een waar
zegster geweest, die me voorspelde, dat
ik gauw een nieuwen mantel zou krijgen."
Hij „Zie je wel, dat die waarzegsters
nooit de waarheid spreken
GOED GEANTWOORD.
De jonge man, die een landbouwcur-
sus had gevolgd, had een hoog idee van
zijn kennis en vertelde den ouden, ervaren
bóer iets over kunstmest.
„Och," zei hij, „je zult zien, dat het
nog eens zoover komt, dat ie alle mest
stoffen voor een bunder land in je jaszak
steekt.”
„En den heelen oogst in den anderen,"
zei de boer.
arborea en bereikt op de
20 meter. Het echte bruyèrehout is
„x«uv, cu uuixuc jc uai oij uic ieue —————1 afkomstig van de wortelstuk-
donderslage i Voelde je je daarbuiten k*n
zoo veilig en dacht je er niet aan, -
wel ziek kon worden? Bertha weinig brandbaar en mooi donker
ucu jk uiti uciuu over gespro- D--7-
ken vroeg ze plotseling op haar oude voor POpekoppen.
heftige manier- j
„Hoor eens, vrouwtje," sprak Herbert
heel ernstig, „je verbergt iets voor mij
Diezelfde Bertha, die je voor eenige we
ken nog zoo scherp beoordeelde en die
ie wegsturen wou, kan nu geen kwaad
’meer bij ie doen? ofschoon te dagelijks “dS sterTón^k^0
wnbehowli'jker wordt. En je schijnt 'al mdustne sterk opgekomen,
- tenuwachtig te worden, als haar naam
maar genoemd wordt. Dan loop je in zulk
een noodweer een half uur lang zonder
reden buiten er moet bepaald iets
gebeurd zijn, dat ik niet weten mag.”
«AAM »M4M ISOTMel
tje bevend,' „heusch, er is niets gebeurd.'
tan, die beurtelings rood en bleek
„Wees toch verstandig kind,”
hij nog meer verontrust, „je hebt me al
eenmaal misschien onnoodigen angst aan
gejaagd. Zeg mij wat er aan scheelt.
Z>enk je dat ik gisteren je behuilde ge
er hiér in huis omgaat, als je met wilt dat
(k Bertha
i „O neen, doe dat asjeblieft niet I Dan
taf ik je liever zelf zeggen, wat niet langer
me die voorspiegeling deed. Wat be-
i-ij- L x-.L *5 aL aama
gezien had, hoe ze zooeven tegen me niet goed, wat ze moest denken van
was," sprak hij in zichzelf, woest met de zoo
zijn stok naar de bloemen langs den ring van het meisje. „Ik hoop, dat je- kunstenaar 7
weg slaande. lui een goeden commensaal aan hem u~
„O, ja, juffrouw,” zei Lucy met
te genieten. Het dorp was van hier te geestdrift. „Hij is de beste die we ooit heb alleen maar het begin van
haast geen last was. Willen we vanmiddag gaan rijden, slaapkamer
BRUYèREHOUT,
Bruyèrehout heet ook wel wortelhout
bang was voor onweer, jij gaat nu in zulk J^et Engelsch^ bnarwood)^en dient in
pijpen. De boom, waarvan het afkomstig
’1 arborea en bereikt op de
j, Canansche eiland. soms wel een hoogte
afkomstig van de wortelstuk-
geslach» te werk, en
oude rijmpjek uit, i
kan worden.
Eenige dier meest algeme ne rijmpjes
•ww-w vf.vv.Mw WM* arwwv awwcm 1 L..-— T. I
i jn vrouwtje vlak achter hem klonk meer zooveel van mij houden als vroe-
,Hier ben ik, beste man.* Ik zag je naar ger, maar ouoe
je heelemaal niet gemist Ik heb een voor de vensters zien. Ik meen dat
een
glimlach toch
-1 we el
niet eens in gaan p W
„Ik heb al een paar oude sleutel!
zei Claire., „ik hoop
dat er een bij is die past. J a, deze zal
het wel doen. Wat gaat dat slot stroef!’*
vermolmde eikenhouten!
I eft
trip»
over den vloer. Zij openden
j- y--_,,^rs
alle groote vertrekken, ouderwetsch
A..U-1U-J’ - - -
keek al even nieuwsgierig rond als
„Ik kan me
buiten gaar juist toen ik over de veranda
in je bloote hoofd 1
ademend van den doorgestanen »<1
„waar ben je toch zoo lang geweest
kind 1”
„Zoolang?” klonk het verbaasd. „Ik
ben nog geen kwartier buiten geweest?"
„Bertha zegt van veel langer,” sprak
Frank scherper dan hij bedoelde. „Tij,
die'nog zoo kort geleden zoo vreeselijk
wnVew wïr 'bulten ïw’ai' ben"jeTe-
weest, vrouw?” F--"
„Ik? In den tuin,” sprak ze verte-
ren, want als hij kortaf „vrouw" zei,
was ze altijd een beetje bang voor hem. v^fi,20 m.e
„Zoo, en durfde je dat bij die felle uitsluitend - 0
- - luiten ken J et ts dan ?eer fijn van vezel naar a—.
alle kanten op gelijke wijze te snijden,
„m* vmaum Zeer weinig brandbaar en mooi donker
"“Wuz heb* je" mét" Bartha over gespro- gekleurd, zoodat het een ideaal hout ia
De boom komt voor in het geheele ge
bied rondom de Middellandsche Zee en
ook op de Canansche eilanden. Sicilië
*1 was de voornaamste producent, die de
allerbeste kwaliteit leverde, maar toen
de vraag sterk vergroot werd (ongeveer
in 1910) is ook cp Corsica de bruyère-
■_j •- u ----• aldaar
een iets mindere en iets hardere kwaliteit
verkregen wordt.
Het is merkwaardig, dat alleen de wor
gen en tot een belangrijke bron van ver- het onweer begon.
- - - dienste geworden zijn, doordat Fransche Zoowel bij schippers ah bij boeren gold
„O neen, man, sprak het jonge vrouw^- firma’s, vooral door de overgroote viaag het rijmpje:
«e bevend, Ujeusch, er mets gebeurd. ertoe „leid| d< Corsicanen hebben aange-
Jï? spoor’ om zich op den oogst dier wortel» „Meeuwen op *t land,
7prak te gaan toele8gen- Tegenwoordig worden „Storm achter de hand."
Reegis lang weet men echter, dat de - -
veel meeuwen om geheït andere beweegrede- gumlach de jonge moeder.
w„. ---- ook nen er de voorkeur aan geven, om zich n” --':~Z
Xichtje niet gezien heb? Vertel mij wat A Tafl d? 'Taa?‘ In 1915 werd °P het kod te verzamelen.
geploegde akkers, waar voor de meeuwen
heel wat lekkere beetjes zijn te snappen.
Ook bij het krimpen van den wind
*“l uuul hadden de weervoorspellers een rijmpje
ook van de gr ome exemplaren, heeft bijna bij de hand, dat aldus luidde
waar je me zoo voor gewaarschuwd hebt Joet* iWeer van Mer Daarmede werd bedoeld, dat zoo de etT?”.met Wlt °P de deur v»n het
J die,,»» *°*d lteIt en vooral waarde heeft, wind door het Zuiden tot het Zuid-Oosten Pobüebureau geschreven „Blinden-Insti-
Bert»>41. «xh t N». D. „ld
dat zou te overkomen zijn. Maarze staat wordt op Corsica vooral gerooid op de nog Zuid-Westen wind gold ah regenvoor- ja MODERN.
daar toch op haar gewone plaau I veel voorkomende communale landerijen! speller, immers Twee <zend gulden,” zei een zwetser,
h Meteen strekte hij de hand uit naar De boeren hakken alles om, delven de dle m de Rad kwam wonen, „bepaal ik als
het kostbare v»n neef- en wortels en brengen ze per ezel naar kleine „Zuid-West, Mlan3 voor m‘in kok, drie duizend voor
de vaas wiel m «ukken .op den vloer. zagenjtjes, <h« Eet voor den aankoop be- Xgennest ®l>“ “cretaris, duizend voor mijn kamer-
t „Dus heeft ze het ding tóch gebroken noodigde geld voorgeschoten krijgen van 8 dienaar.”
Arm kind, en heb je daarvoor jezelf en je Fransche firma’s. De ruwe blokken (ébau- Van een Noorde wind was men ook ”M“r hoe is ’t mogelijk sprak eea
man --r -
gehaald? Maar die Bertha schijnt dan stukken of in stukken die eenigszins den
toch vreeselijk lomp te wezen 1" ««-m
„O man,
Ik heb die vaas gebroken en die mooie ook worden wi
««allen glazen van oom Albert ook den. Voor <1^
Een hartelijk gelach klonk tusschen haar zorg gedrageL
ww» 1
„Wou je haar laten tien hoe je met zulke spruiten, hetgeen de mogelijkheid van la-
kostbare dingen moet omgaan vroeg gen prijs veroorzaakt. Een vijftiental jaren
hji teeder. geleden werden alleen de wortels uit binnen de zeelten"’sneeuwde met een
Al. «m irte ril. ..en toen de vaas gebro- hr - - -
£ën'was,
gezet, ZOO, oat j« er rncia v*n »vu „„v.. »ia-g
Ik was bang dat j« «r te veel verdriet van ertoe geleid, dat ook de andere plaatsen
zou hebben F geëxploiteerd werden, zoodat ook veel
„En toen," klonk het hartelijk, „heb minderwaardige stukken in den handel
je Bertha te vriend moeten houden, opdat komen, die wormgaten vertoonen die
ze het niet vertellen zou, nietwaar?” gaten worden naderhand, nadat de pijp
Ze knikte berouwvol. Bijna klaar is, weer opgevuld. Zeer mooie
„Ja, maar de glazen heb ik alleen ge- en g;
broken ik liet ze vallen, toen '^«_»«hoon maken
WOU 1
weer
grond te begraven...»
geschaamd."
neen,"
lippen bewogen alsof hij binnensmonds minuten geleden afscheid van haar wel een beetje onvriendelijk, maar ln het dorp zeggen, dat het er spookt
terug, want zij idee in haar op. je heelemaal niet gemist Ik heb een voor de vensters zien. Ik meen dat e;
„Ik dacht dat het misschien mijn- beetje rondgeloopen in den tuin en heb in een van die kamers eens een moord
lêr WavrA Irnn riin niflrmirv ta èvarkUn ilr <*vom1aa«»1 <a
De glimlach op Claire's gelaat min- niet droomde en alles werkelijkheid „Wat interessant I” riep me
derde, maar ook zij kleurde nu even. was. Maar ik heb zeker de helft nog Lexton huiverend uit, „kunnen
„Mijnheer Wayre 7’ zei ze op ver- niet gezien." ni«t A»n.« ln »ad« V‘
gevonden? mijnheer Sapley," zei ze, wonderden toon.„Dan zullen we na de lunch nog eens u
„Ja, juffrouw,” za Lucy, zich nu een rondgang maken," zei Claire, meegenomen," i_„
1 Mevrouw Lexton keek haar bewon- dat er een bij is die past, ja"deze
vraagt zal de stalknecht u het dier blozend onder Claire’s blik. Er was derend aan. J— - -
„En ik heb nog altijd moeite te ge
bleven neergeslagen. Toen hij haar geheim lazen, „mijnhee Way e, de zei
uitdrukking op zijn gezicht. Had zij
het gebeurd'
Wayre gezien Maar haar gelaat was
als dat van den Sphinx en toen zij weg
reed beet Mordaunt op zijn snor en
uitte andermaal een verwensching.
Hij k eurde en zijn k'eine oogjes en het was Lucy alsof d>e oogen haar looven, dat jij werkelijk Claire bent,”
aankeek was er een onrustig vragende vreemdeling d e bij ons woont?’
U. U-J -*} „O," zei Claire, „ik wist niet dat hij
het gebeurde tusschen hem en Gerald bij jelui in huis was. En keek je naar
hem uit 7’
„Ja. Juffrouw," antwoordde Lucy Wayre zou verteliënën“toen opéew?
- - w van haar laarsje zenuwachtig in de zei
,Wat denkt ze wel I Ze spreekt te- aarde wroetend, „ik ik wilde hem
was,” sprak hij in zichzelf, woest met de
'a hii schilderen was.” heeft Hij te architect"-rij menschen in het dorp gelooven
mek dl" v<3^*Hnr zei'ÏÏirTnoVsteeï kortU’Zij wtet kij ^’aTkt Tcheteen van de kapel." ton, het is er hier griezelig' genoeg
ziel de hem toch eigenlijk Als hij eens zei Claire, n>. - ---een prachtige meube-
v.j k-- *-I Mn jj-nap len I Het is zonde, Claire, dat hier ak
lemaal zoo te laten verwaarloozen.”
k.hh-n een onverschilligheid, waarvan ze zich zei Cl ire.
Aan den bocht van den weg blee hebben L met was> dat gemaakt was. Jk Zij gingen naar de verdieping, waar
Claire even staan om van het uitzicht „O. J*. )unrouw, 7 de kamers even volledig gemeubeld»
-1-i ervan was een.
en <ie bedgordijnen hingen^
ry y*" er, door den tijd vergaan, in flarden.
nlez.er Vader zegt dat je voor Mevrouw Lextoï zei, dat ze er de Op een stoel lag een zijden deken, als.'
vfsschersschuiten dansten. hem plezier vader zegt v00rkeur on Zou geven, eerst eens of die er den vongen avond was neer-
Toen zij weer verder wilde rijden, zag Je 8’™'^ Corner hier een hee- wat meer van het kasteel te zien, dat gegooid.
ze een meisje komen uit een poortje wi b^"‘t z dje zich wilde ze zoo spoedig mogelijk goed
in de heg die een we.de omsloot. Met lebodn°er^en8nZmaar het ni,t kennen.
de hand boven de oogen keek ze den re is echter een Claire lachte. Ma --
wee af dien Clatre gereden had. Het was zijn mijnbeer wayre enthousiasme te meeslepend, hier vandaan gaan.
Lucy Hawker en Claire, die het meisje echte het zoo goed ge- Man," ben hier n? al Zij betraden een vertrek tegenover
k.kf 7A< Claire Ie bent zooveel jaren en toch rijn er nog ver-
Jn*» niet bij’me geweest Lucy." trekken in het kasteel, die ik nog nooit uitte een kreet van verbazing.
Lucy had «laire niet gezien en toen n b J ^g geWooalijk zoo gezien heb. Tijdens het leven van Lord
nuH.n dTn ïns op Co!rt Regina, om Wharton en^ehSude^ ?en Ze ^^emeu^d ^'een wooni
büd t. loepen. Zij «eet echte' mef hur’óoor Xlt 1») ïojd Ie heb ik nooit'het knmor met eiken meubelen en donte.
met henrot...» bet hnrt g 1-8. ..Hengen in me voei.n opkomen om grtgte *«_4...W»4«. A».
-■ Ld)« m'et bloemen g„.l4 Inop •''”d“'^
Lucy zei ze. keek verward, sloeg de oogen neer en gedeelte is groot genoeg voor éénpe de ander8 kainax -
■^bnkt’ï.t Heb ik nep., eenn-echtik met de. -et in en k b„ 8-o-«l J
ie doen schrikken 7 het gras. ht tot Jk #en mand aan dit bureau zitten schrijf
„O, neen, juffrouw," zei Lucy. „Of „Nu
het °veel'drakke^^uf^iuw/’ Jnder^a^nTeb ^getrokken, £n venl” zei mevrouw Lexton Hie^
eigenlijk-Ja, ik schrikte wel even, heb ik het vee! d™^dlut,rouW’ kunnenwV dadelijk onzen onderzoe- hgt de pen en een paar papiersn^pers. J
.k deeb. dn. i.m.nd enden e~ teR
UIT EEN VAKBLAD.
Niet weinig huismoeders zijn er echter
die soms goocheltoeren met rollades
willen maken. (Slagersvakblad).
RESULTAAT.
Onderwijzer „Hoe heet jij, m’n jon»
gen
Nieuwe jongen „Juul, mijnheer."
Onderwijzer „Julius, niet Juul. Ver-
Hiermede werd bedoeld, dat hoe tijdens knoei toch zoo’n^noaen naam niet zoo.
een donderbui ook de wind van richting hoe heet jij
--mocht veranderen, hij ten slotte toch weer Andere jongen (na eenige aarzeling)
telstukken een behoorlijken prijs opbren- uit denzelfden hoek zou waaien als toen «Pietius, mijnheer.”
dienste geworden zijn, 'doordat Fransche
tleid, de Corsicanen hebben aange-
om zich op den oogst dier wortels
të gaan toeleggen. Tegenwoordig worden
dan ook ongeveer 6.000.000 K.G. ervan
geëxporteerd, tegen nog geen derde deel
hiervan in 1911 n oarvóór nog
minder. De prijs han’t natuurlijk
weer sterk af van de vraag. In 1915
—-lts 3 francs be
taald en in 1911 5 francs, terwijl in 1920
tot 30 frs. betaald werd en in 1921 weer
slechts 16 fres. De dalende koers van den
- franc heeft natuurlijk op den nominalen
Js te verbergen F nep u handenwringend een „jjgenden invloed. Het hout zelf,
i r w
j Maar spreek dan toch, Lilly I Maak geen waarde daar het sterk krimpt
--j— •*- -• krom trekt en zeer zwaar is. zoodat
