I
fes, .’ETlsJïïu
MT
J
U. „dm, M -„ji, X£ÏSL^‘,*,,“
DE KLOMP GOUD.
Fifflmw: .“.•ju-wis— jiiiintiaimiaiiiiiiitiii iiiin ii«jjaimiMi
.poUtuT^t."
JS'
I I
*chl^heTi!^e
beukten, was het’ h^^na°£^Sï^
L -- - - J(oel
ToeritaZ. «-• „Kom, het pas* me niet om over mijn vriendin, laat haar al
rauwelijks zscéi **<I 6«wust, meerderen te praten, "r—s naar weik ze u
UIT WARE LIEFDE.
j Jkto g4 bóooder |oed wdt uitzien,”
Hij rivei even aeide een Pransch schrijver eens tot Ma
ten slotte toch dame Ernest, „raadpleeg dan uw beste
l.*t bij dan teugd te
-Mitertuu wü r
neld gevu om tabak ia hoopentel hq haven., ver’derop au de ktm, hgx
uitdrukking ik heb hem r*
woede en wilde Juk. wrar aup^f Sta ^rden
.voord gaven, maar iea in da UaiMoogja. „Zetar
om t>eleefdhei<tehi*e
tija gvteat s ara plotselinge i
tetf atet te ’*r“r“ hem.
«Scheer «rag F hg. bent era
echte hedefaar F
ralfc nesswalijks ach ar van
tal» *Ür‘b
raa« (w-, W I, «OOTDSTVK.
j-rf STS? i
—s eraI. FF Fr-1- ,«~l
Jp
zijn
om schulden
-lasa.
en
--- -- - -
kapitein te denken. De wind Jan?**
wEn mij geef je een uitxet, hé onlief,'
merkte de
•4HHU
op de a«to, _di* schuin te;
Uorbifrijden;
gekr
„om
dagen werden weken en Mordaunt voelde
09 S*,T*1
don nam id i
Voor h*é
Toartmaotaehai
dirast naar de
en zusters
en studeeren,
joed hart deed
verwijten.
iuk en toch is het zonde, zich te ver
engen over een geluk, dat ons eerst
„Neen,
loeft ook niet, TsenQelief.
tabak
-Ot «»ch--
coor het paard ea scheen van pias te zün.
i.ct bij den teugel te grijpen
„Misschien wil mynheer mij
;e we kt er van gemoed dan
badplaats terug, en na
kon eindelijk Tine’s lang
waren allengs beter
aangenaam zelfs. Tegenover
Lexton bijvoorbeeld i
h** 8evol8 was, kwam voor
te incasseeren. Ga dus
-j wel graag meegaan, als mijn
fen niet zoo’n pijn deden.”
is een
nigjeworpen
d‘‘ei de dief
En wel een
koor.
Avonds rood men
een andere straat onbeheerd steen, maar
snoer klomp good.
rooiden bloedsomloop. Men rtgl. dot ader-
spatD er een gevolg van kunnen afin
bet. ooral voor de vrome, aeer nadeeHg i_
Mpels ontsieren het gelaat. Wanneer
menerst bet gezicht wascht met zoo heet
ges^zdlen de rimpels langzamerhand
- MJU sm aas usmsi L^UVUCIl,
naar de kajuit en bijna onmiddelijk daar
op kregen wij order de zeilen te hijschea
„Da'* een romantische geschiedenis 1”
zei Gerald, nu vol belangstelling. „Weet
u ook wie dat meisje was en waarvoor zij
j Mo boord van diens
„Daar ben ik nooit achter gekomen
*“J reserveert! 1
het mooi weer was
dame op het
haar nou.
uitverkorene
stijve vormen niet
dan ook weldra de
i voet met elkander om.
Theda sloeg nauwlettend het l
der beiden gade en kon een zeker gevoel
van zorg niet van zich afzetten. Op een
zomernamiddag toen men op de veranda
gezeten had en Rudolf met Tine in den
tuin wandelde, zei ze tot haar man „Kijk
eens Hendrik, hoe vertrouwelijk die bei
den gijn. Wat een ongeluk zou *t zijn, als
Rudolf eens werkelijk verliefd werd.”
„O." antwoordde de rentmeester la
chende, „die wordt zoo vlug niet verliefd.
r'_:_ ,’L te goed. Ze gaan met elkaar
om als een paar kameraden, verder niets.”
„Maar was het niet beter,” aldus de
jonge vrouw, „hem tt waarschuwen, hem
mee te deelen, dat Tine niet trouwen msg 1
Je kon hem dat zoo onder de hand we'
eens zeggen man.”
„Dank je wel, wijfje. Ik zal wei opf*
een. Een jongmensch zeggen, dat hij op
je niet verliefd mag worden!
Net zoo .goed als stroo bij vuur brengen.
--j, dat Ru
niet weet, dat zij rijk is en als hij een
mder geld, dan weet hij
schraalhans voortdurend
..«■•«••iswi ie MJU ual
terug te kee- dwerade poort te
1 cznu. «rx»e
Het verbaal was zoo buitengewoon, tra uit een pak
-1 er uren later nog aan dacht, hij onmiddefttjk
Het trof hem, dat zelfs hier, op de open -
zee, Court Regina en de dingen die daar
mee verband hielden, hem volgden en hij
- -dC C vu—
bekende meisje, dat haar lot aan Lord
Toen het nacht werd had hij echter
weinig gelegenheid om aan het verhaal
van den kapitein w—am*u« WM4U
draaide, op die plotselinge, min oé meer
gevaarlijke manier van het Bristol-kanaal
en al heel spoedig rolde de Susan hevig op
een zware zee. Den heelen nacht waren
nen, een lieven indruk door haar
Hij ontving baar vriéndelijk op zijn
politieagent, „nu rijd je Bet me
Charing Croee. Maar een
bBeftr
Hat voertuig xette zich te bt—«gin»
welijks was Mj een eindje op fang of d<
vloog de straat over.
Plotseling kwamen de beambten
kantoor weer de straat opger,
h4 been? Waar is hij heen?" riepen ze.
„Naar het politiebureau m C
(«breeuwde men. „Daar slaan ze
dra boek om."
E„
dan, naar het ongeveer 10 minuten verwij
derd bureau. Maar daar wist Ten van een
autemobiel met een politieagent nerts ji.
En er kwam er ook geen era
De reden evenwel waarom
opdouw da straat op weren, gerend na
anti nageloopen, was r1- Jz‘. z:
groste ontzetting ontdekt hadden, dat de te-
rugjeworpen gele klomp niet dezelfde w»s,
gekaapt had, maar een andere
heel andere een geel stuk
de gestolen auto te meer dan eens bekend,
r aai “U- Bent MO waren
te ser....n wu. nrnesr, „raaapi
joo^e man r
~a vrouw.'
nocrt^cTtroii'“nïrra« <-roes zwam op een zekeren
noest getrouwd geweest, Mjjj afwandelen Hij Dep met zijn ün-
°P- hij gedurig rijn muts een beetje naar bène-
meer, die ze
voorbeeld.”
3
Jenks had al
naadmi diep in
rookead, bfi de
maar zonder zi
mi
i over
C-T --WW--w—ww vaavaMMM
lieer glimlachende een sntnfje. Thecla, die een paar jaar geleden met een Daar klonk de stem van Tteecte ®e Tfam
T -- e-‘'-r flinkca man, die rentmeester was van riep, zoodat beiden met geweld hun
staat een woord te uiten, maar de tra- graaf v. Bornhoff, getrouwd was. roering bedwongen. Ben oogenblik laten
J -- 1 De beide vriendinnen waren in gere- trad de vrouw des huizes het prieiel hte
duidelijk van haar inwendige ontroe- gelde briefwisseling gebleven en zoo wist met een brief in de hand. Zij bemerkte
v»>w, ook Theda wa de groots edenie sn vast tezatond, dat isas was rnin“
Na een korte pauze, ring de notaris
voort „U bent daardoor een rijk meisje
geworden, beste juffrouw, zeer rijk, en
daar b^p memendri'^Ti^
r ouaen cuent zult eeren, want op zijn
J3“ - ^loodin*t,c een" zonderlinge manier had hij u zeef hef.”
„En zijn er geen verwanten, die door
dit testament benadeeld worden!" vroeg
Tine.
„Neen,” was 't antwoord, „’t Geheele
vermogen (een half millioen ongeveer,
tusschen haakjes) zou aan den staat ver
vallen zijn, als er geen testamént
weest."
Nu kwam er C2_^
haar trekken. Dat geluk was bijna te
groot Dikwijls genoeg L2JL-
fatsoenlijk gebrek geleden. ZooU
was er
t en armoe thuis -
in een oogwenk, aan alles ’n einde gekoi
Wat keek ze de letters aan Dat was.
neen d-*- - L‘
Seller, een aardig blondinetje
ccn-
en-twintig jaar, had daar itnst een brief
^kregen van den ouden notaris Meier,
eens te komen bezoeken in een
gewichtige zaak,” luidde het schrijven
Haar vader, een wegens aanhoudende
iekelijkheid zeer vroegtijdig gepensio-
t wat dj
er van denken moest Tine, de oudste
van de zes, hadj sedert zijn vrouw vijf
jaar geleden was gestorven, de zorg voor
de huishouding op zich moeten nemen
en was zoodoende tamelijk zelfstandig
geworden. 7'7’"““'",
eeuwt, dat ik hem er uit „Kind," sprak de oude man, „eerlijk ,ets ko° hen,nEeretl'
flt kan niet O, help toch opgebiecht, je hebt toch geen schulden z,elne
^r, mm» U.,t '.üi. J uw toiletten zien, -*a ae
maar de lord is dood vraag haar welk te u sou aaoraden.en stil Er konden twee
den rentmeester tegemoet, als hfj vaa
zijn bereau kwam. Ze hielp de joage
vrouw bfj den huiselrjken arbeid en riste1
na zetten ze zich samen op de veranda aq
„ram -- w genoten, met een handwerkte zich onledig
W":
pnvé-kantoor en schoof haar een stoel „O, ik zal nooit trouwen,” verzekerde
toe tegenover den zijnen. Tine terstond ingenieuftenman, ontga
en zoo werd zijn onverwachte aantoosnst
met vreugde begroet.
In een landelijke omgeving is men van
J! gediend en zoo gingen
beide logé’* op kame-
gevoel
^orgpesteq)
deren.”
„Hier hier, mijnheer! Achter in
pakhuis!"
In het pakhui* was L„l
Zoodra da beambte evenwel een paar pas
sen naar binnen gedaan had. sloeg de ijze
ren deur met een slag achter hem dicht Het
eerste oogenblik stond hij erg beteuterd en
geloofde aaa een toeval. Doch al heel spoe
dig werd het hem duidelijk, dat hij in een val
gelokt waa. Hij schopte en sloeg al* era
bezetene met rijn vuisten tegen de deur
Maar eerst na een minuut of tien kreeg reen
er op de plaat* erg in.
Zoodra de jongen met den politieagent in
de poort verdwenen was kwam er beweging
op de auto, die schuin tegenover bet ven
ster stood. De chauffeur Het zijn voertuig
voorbijrijden; maar klaarblijkelijk kon hij niet
£»d sturen, want met een snelle bewegrig
reed hij het venster in, dat in duizend stuk
ken brak. Ia minder dan geen tijd
l«to weer teruggestuurd; doch
öd had hfl een goudklomp gegr<
dj m de kast van zijn voertuig liet verdwij-
In den winkel stood men eenige seconden
i*v de ongehoorde vermetelheid ven den
mbreker als aan den grond genageld. Maar
een oogenblik daarna holden de beambten
de straat op en met behulp van
gangers. die ook van den schrik bekosnen
waren, trokken zij den cbanflrar de rato
aft die reeds met de eene hand het steur
bad gegrepen om zich zoo snel mogeUjk nit
da voeten t* maken. Doch nu verscheen een
politieagent, dia de poort uitgeeneld kwam,
ra pakte den mover bij den kraag
Het was evenwel niet degene. <fie in het
magarijn gelokt was, maar een ander, die uit
bet magazijn daarnaast was gekomen en wel
die, welk* twee dagen te voren naar zijn j
vriend Staven een kijkje was komen nemen.
„Ho, hot ventje," riep hij. ,5tap maar weer
eren in! Voor den dag met den klomp goud!”
D* gesnapte roover scheen zich in rijn ie*
te schikken Onder luid hoera van de tel-
ken* dichter wordende menigte wierp hij 1
den rwaren klomp goud door het groots, gat
*ra> de ruit weder de winkelkast in. ïtel‘
zoo. oude jongen,beval verder de
me* naar
beetje gauw alaje-
va--zp—V ss wavrilj Vite tilCUk
I. Nan- £k< h*> m*f was, en dat toen het
was ge-
een glans van vreugde over
hadden ze thuis
1 Hl
Jtooa
^,u<ucn-en armoe thuis geweest. Nu was
gemaakt voor dc huishouding in een oogwenk, aan alles’n einde gekomen.
„Zeker met, pe,” antwoordde ae met Nu kon haar lijdende vader misschien
„U weet genezen, als hij naar een badplaats gmj
waarvan de dokter gesproken had.
„Dat je een dappere meid bent, zeker konden haar ongere broers
A-. i-- --m jt een opvoeding ontvangen,
-rin ze zin hadden. Haar
Voor bat raam m«t d« goudklompen liep de
wachthebbend* politieman op en neer; zoo
druk was bet nu ni«t Toen bij n* soo weer
N| dan ingang van de poort was gekomen,
voeld* hij zich plotseling au zijn tnossw
trekken Een half opgeschoten longen stossd
voor hem, die de poort uit was komsn co*i --
ten *n wien de tranbn met tuiten over de ambtenaar, wist ook met
wangen liepen, terwijl hij over al zipi lede
maten sidderde
Wat is er au de hand?"
„0 mijn vader! Mijn vader!”
„Wat is er dan met je vader?’
Jitj is in een kelder gevallen, die vol wa
ter stut en hij schreeuwt, dat ik hem
moet trekken, maar f
|Mnr."
„Waar ia bet?” r-,
„Hier mijnheer, een pur passen maar de ten krachtig hoofdbewtgen. „w
poort door, la het pakhuis daarr toch, dat ik....”
Hij trok den politieagent, die fluks nog „Dat je een dappere meid bent,
•vu naar het vutter met de goudklompen kind, en dat je met je avondwerk -
keek. mu. „Na," dacht deze, „zoo druk is laat opzitten met de naald een mooie waarin ze zin hadden. Haar goed
het op het oogenblik niet, dat fk me g;u toegift, bij mijn schraal pensioentje, af llaar tenifje oogenbhkken
twee of drie minuten zou kunnen verwij- en toe verdiende. Maar ik.... Ove- „O, notaris, sprak ze, „dat is
J-rigens schrijven zulke heeren gewoonlijk 8*1“^ en toc^ bet zonde, zie
het met zoo beleefd, al* het is om schulden heugen over een geluk, dat i
het tamelijk donker. Ik zou
rijn gemak en «ooder zt";n geren afkeer ven hem te bóven gekomen
pijp «t den mond tt nemen, bromde hij Het was waar, dat hij voor haar niets an
te ih h*s> w der* was dan de man die haar zaken-
-keek hem aan. nun en mets 1
”X,00,*, Tr0*8 bij. luwuowu mu mu* uw wuaaj* naar de Middellaocsche ze* waar
„Gisteravond op het rotspad," ant- gaan dan zijn vader en waa blij om de ver- de lord en d* jonge dame au svaJ gingen
woerdd* Jenka. sonder de ooeen on te andenng. Q— vr.lgeaden <l-B
Het kwam noest bü haar op, dat hij er «oder hu naar Eng<
-enken, iets meer voor r*n.”
haar te werdu dan haar rentmeester en vcr
daarom was zij tegenover ham dan ook det Gerald
zij alles met hem op vrt
Sapley maakte ach steeds meer gezien.
gtooora.
op zün jacht.
JUd hij
^dat wi«t ik met.'
hjd^b^/nter hwr in WrginTTdê kust is hier „Heeft niet veel van een plezierreisje,
niet era gracht kt voor jachttochtjes, het wat T’ zei hij. „U hebt zeker niet op «oo-
weer is zoo ongestadig hier het eene veel slecht weer en zoo’n hard werken
uur is het ten zoo te zeggen, pnebbg en gerekend toen u au boord kwam, wel
het andere huilt er een storm, we hadden mijnheer
wrihte d. -chmt gewoonlijk in een der veihg teojhm
zfin eerste maal, dat ik een storm mee muk
t u en ook niet het eerste zware werk dat ik
neus te doen krijg. Een mensch moet de din-
gen nemen zooata te komen. Mapr> waar ri«n.
zijn wet"
ik ftefct oM, een opinie aft te spreken, wed aoor, zien zen verwenschen-
daar ik m«t Ue omstandigheden ken, de, dat luj zich door de oogen vu dien
naar ik ku aset nalaten te zeggen, dat d« »chnk op het lijf
k niets vu geloof.” vp wj wan DCT KW
Claire hief de oogen op en keek hem au ee0 zonderling lachje den zich ver- heb hooren vertellen, dat
•rwfj! eensklaps de hoop weer iz ~4--
evendig werd. Hij zag haar blik en ging
-inva] voort.
..’ayre u ik zijn nooit Mordaunt kwam site dagu op hst
vrienden geweest,” zei hij kasteel, als plaatsvervanger vu zijn vader
recht Claire raakte er au gewoon de zaken •fteaa uw up UCl MMCtl
vaste met hem te bespreken in plaats vu met ontmbet, die Burdon heet
ken. dat ik niet'geloof, den ouden Saplev. Mordaunfs manieren
_^_i waren allengs beter geworden bijna haar geestvermogens gestoord! Ja dat
au wat b«m hier tót laatste gelegd wordt.” aangenaam zelf*. Tegenover mevrouw k ze,” u de kapitein. We voeren naar
•ra—- - Lexton bijvoorbeeld was hij bizonder Latree au de lersche kust en daar ring
■e, bijna onhoorbaar, vriéndelijk en meer du eens constateerde de lord met haar au wal. We hadden
-1 hij deze dame du ook, dat Mordaunt Sapley order gekregen voor de baai op stroom
n.” “n buitengewoon aangenaam longtnensch te blijven wachten tot bij zou terugkeeren. fb
Laat in den vond het was juist erg 1
Stukje bij beetje wist hij zich op een donker hoorde ik, toen ik at wacht
i,w, die zijn vader in verrukking had, de sloep vu den lord weer op het
„mm- L--_ i -m
Burdon hadden g«vo»d<n worden, die bef zoodra will*.
een aardig
en al
ra raw**, WVMLC
kwamen bewonderen ook wel Ini
beeren, of rij die
tfen zonder naar
directie ran de i
voor gezorgd, dat
aan
oogen met aan wn<
op Mordasmt. Deze
ivoade en wno* j‘*um w*w groi u«-
.voord gaven, maar iate m da kkin* oogjes
Da kleer week
itlingt vreas, dia h<
„Ik heb
Jank.
met klem*, onrustige
van Gerald
P aangezien.
oogen op hem
rich met op c
Lord was een goede zeeman
nog nooit wit om z’n i-
—behalve eens en dat was
da vrouw aan boord hadden.”
een tochtje, met gasten!"
belangsfrihng te «oosten, dra tet nieaii.
sri da kantetn hngwam, Jhst
een gaaten?" mm»
ra. jnaar zei
uZ***4' meerderen te praten.
schijn».di streek heel goed te kennen,
jaren lang. In dëtTlaatsten tijd is er heel
lid »m rag ww teAJUUVU UU1 OOK W
wat veranderd ik heb gehoord, dat de Tegen den morgen ging de wind liggu, rtrat»n vu Londen
Lord al zijn bezittingen heeft nagelaten doch toen kwam er een dikke mist op- ,i,cK* «ou--c
au de jonge dame die bij Item urwuonde. zetten, die nog veel gevaarlijker wra. Ze
”2^ K>o,’' *“dden des nachts htw stang verloren
„Hu wa* een zonderling, merkte de en bet schip had het zwaar teverutwoor-
kaptem, na een oogenblik stilzwijgen, op. den gehad en toen Gerala over het natte
„Ik ben eerst kajuitsjongen, daarna eerste glibberige dek naar den kaoitein rir*
matroos ra tra slotte Jtaarman geweest om hem iet. te vragen, zag hij aan
«rier- vroev Gerald
„Had hij een jacht r vroeg Gerald, met bepaald in zijn schik was met dra
met.” stud vu zaken. Hij lachte grimmig toen
dat t. ri lang geleden. Hu Gerald bij hem kwam.
m ?.e~— dz huri ic „Heeft niet veel van
met erg geschikt voor jachttochtjes, het wat F’ zei hij.
mmr m ~41_ V.--1—
gerekend toen u
mijnheer F’
zet een 1
en ook niet het eerste
er met pa en Juultje over.
zult met je Robert trouwen en ge-
-1" ze, .tea ik blijf bij papa
De zieke keek lug ta ernstig zijn oud-
«>u, en za toen „*t Is inderdaad een
buitengewoon geluk, waarvoor we God
met genoeg kunnen bedanken.”
„Ja, pa, antwoordde Tine. „Eén ding
.njt me echter.
„Wat dan,” vroeg de vader.
„Dat onze arme moeder bet niet meer
beleefd heeft,” vervolgde re met trillende
üppen en vochtige oogen.
Stom het hoofd buigend, zat de oude
man en drukte het goede kind de handen.
„Maar nu, paatjelief zullen we t-7-
nen met toebereidselen te maken voor
een paar weken vacutie
„Zeker, zeker, lieveling, natuurlijk!”
Seller wel niet geheel hersteld, maar toch
voeger, van
Zijn stoS gXt^?e“
turn
in T‘“' ^eP getroffen en niet fiinken
water ra hri dasm. en koud“b.d “en. die in haar oogen' Hramë^spraken
1 ver-
„Zeker meneer,” zei Tine. JS?
:mmers onze huisheer, zoolang ik mij
inner.
„J“i»t," hernam de notans. „Maar ik
bedoel eigenlijk, u I
lid uwer familie.
Het meisje bloosde even.
„Ik had werkelijk verschillende keeren
aanleiding om hem nader te loeren ken
nen.” r;.'.dzzd—
dood en pa is altoos sukkelende -
-S-J 4 - --
lijks de huur."
„Precies,” was 't utwoord
gemak ra nader
ik heb ze gezien."
Mordauot keek hem
„Wanneer!" vroeg hij. een aangenamer mensch om me* om te mndje'naar de
Mnedasiat schera era oogeabhk ia de aan zou ktsnnra draken, iet. meer voor ren." V
w*, door dez* woorden, en zei toen driest:
„Maar wet bewijst dat dan nog! Niets.
Era man ku toch wel praten met een
elopgevoed mesje als Lucy Hawker,
tonder dat hij daarbij iets verkeerds in
den zin heeftMag ik u naar uw rijtuig
"elriden, juffrouw Sartoris. Ik zal de
zaak onderzoeken en s het resultaat laten
petra sh u het goed vindt."
k H, graag,” zei Claire kalm.
ijttug reed weg en toen het uit
drt was, kwam bij Mordaunt de
De kleur op zijn gelaat, gevolg
nummer f* zfln dat hfl feeocht had. Hl
j en
rood. Een arbeider we* juist bezig
khuis te rollra. Op de
-ds to*.
„Hallo, Sterra," rt*p hg.
D« arbeider keek op.
--H*. Jan? Ne. bom dan aaear
een soort medelijden met het 00- hierheen!"
Zij gingen het pekheis in, weareit Steven
vatra ara het rollen was ra naman, dc era
op «en kist, de rader* on een vaatje plaats.
„Du* je hebt mijn boodschap oetvangra,
„J*. wat ia er ara de h-nd?"
„Heb je al van de goudklompen fsboord.
die men tegenwoordig in AustraHt vindtV"
„J* wilt me toch xeker niet over zien te
- balen om daarheen te reizen? Dat zon moei-
mng hard aan het werk. De zeilen moes- te te vergeefs zijn."
~“4— 4, Sm... „Nu maar, zoo's ffnk brokje zou ja «och
met naakte masten, voor den wind voor- wal willen hebben?”
c----*6^aa |pVWUt! SLtt nu maar Bever wat J* van adf heb-
de storm aan tot een orkaan. Het werk bra wouF
dat hiervan het gevolg was, kwam voor „Goed. Voor het raam hiernaast liggen drie
Gerald als een welkome afleiding ra toen prachtige Australische klompen goed Uk-
m; - 4* stekend om de lui daarheen t* lokken
dat moet gezegd worden. Maar evenmin als
beb ik late om naar die verre streken te
L J- beproeven.
sou ik toch.
1 hebben. En
*ens probearra ep
hjj sch&it m* ander* al te g er aar
Kjk to«L Steven. En 1
„Voortdurend ia t
het venster geposteerd.
- J «rijgen. Dat
beeren. Doch in de eerst*
een klein* automobiel
toch w«l toevertrouwd
door te
l> dat vaak hun
Mj dikwijls
j raw* uarau WBUl V3
««^4 --- «BWvwiisa
wat veranderd ik heb gehoord, dat de Togen dca üiüfgcn ging de wind Ug_
Lord ai zijn bezittingen heeft nagelaten doch toen kwam er een dikke mist
aan de jonge dame die bij hem inwoonde." zetten, die nog veel sevaarüjker was-
„Dat b zoo," zei Gerald. hadden des nacht* hun steng verioren
„Hij was een zonderling," merkte da m, l—1
l En boe is met de bewaking
wei rien te krijgra. Dat moet j* iongra pro-
de -T'- dj eerst* plaat* bebbra we
klein* automobiel noooig. Ea je* is bat
„„J om met era automo
biel. <fi* *v«n zonder toezicht staat er van
door te gaan ra hem later dra bierraf daar
weer te liten staan!"
^n wat wou je dra?’
„Over era paar dagen, latra wc x -ggen,
overmorgen trek een l.direa nel' iOn
set era beetje aett* chauffi rjwn its oa ra
-raraw USW u.ul voor. Later
spreken wa nog wc] af boe laat perci** En
vergeet vooral niet morgra vroeg j* jongen
te sturra, dien zal ik dan ook wel nader in
lichten. Voorioopig zal ik je nog iets laten
ZB riondra o0 ra gtngra weder de pteet*
op. waar Stevra era deur opendraaide.
„Drommels.' sprak Jsa. „out b de beis*
van era polltteagrat.”
l'wee dagen later Heid tegra drte uur m
J-Jdag. wanneer het in PaB M*H ge-
tot Ma- woonlijk soo druk te*t meer is era auto
van middelmatige grootte schuin tegenover
dra winkel van de Stoomvaartmaatschappij
konden tw«e personen p'.aits op ae-
-M» ra drasrahte «ra» ararie <ra j*kbs**r
nog veel het geringste wat het landgoed betrof, dat
wendde rich' met êen hng met zijn vader, scheen hij
ters te deelen. Hij was het, dié voprstelde
zakken en zijn pijpje kwijt te 1
ep ffienschen gestaan, duld met pachters, die niet aan hun ver-
in de gesprekken te piichtmgen konden voldoen.
De man had een hoekig, mager Zijn vroegere onaangename r'zzzz
jeaox met klein*, onrustige oogjes hud scheen hij geheel te hebben afgelegd ra wandelde hijmet de
JU Mordaunt, «erwgl die woorden ter hij was nu •Jf;'1-- c- ~~2 J
7-' y -- zi‘k> vo°tt* S**® da8 voorbij, of Claxre sprak” hem. eóoils'
durend scherp aangerien. Nu er rechts- Soms dronk hij 's middags thee met haar 1
«treek* tot hem gesproken werd en aller en mevrouw Lexton en daar hij altijd vol ,7,-u y^om,
oona op hem aaricht waren, voelde hij eerbied was, was Claire vrijwel haar vroe- Wharton is toch
Klfll «Wk Vttra I a an a Is rara mra *4is —F?» asmmrara - t--*-
_De kapitein has id* de schouders
He omstandigheden kem dat irij nch door de
dat het wet geen «waan meer zal zunnen
er u iets van te vertellen. Op zekeren dag
---—m~~» 7- --j-,-v- >ra~*- dan kwam de lord met een der vrouwelijke
k mets van geloof." Jenk* raapte het geldstukje op ra keek bedienden van hm kaneel aan boord. Ik
Claire hief de oogen op ra keek hem aan een zonderling lachje den zich ver- heb hooren vertellen, dat se langen tijd op
•erwtjl eensklaps de hoop weer in haar wijderenden ruiter na. het kasteel geweest is en dat ze de kin-
•vendig werd. Hij zag haar blik en ging ~Jtj bent een brutale f mompelde hq. dermeid van den lord geweest is. Hoe ze
gü°jn^°ktl^° inv*1_ro^t theette weer ik met meer.”
teg goede 1...- --
„wu heelde, niet van elkaar, maar
u recht en daarom moet ik als mijn
overtuiging uitsprei
dat mijnheer Wayre schuldig kan zijn
aan wat hem hier ten laatste gelegd wordt.'
Claire stond op
»Dank u,” za 1 ‘_C—1-
„Zoodra mijnheer Wayre terug s, zal L
u zrif ook voor done woorden danken.
De oude Hawker schudde het hoofd, ^as-
«Hij zal niet terugkomen." zei hij,
hebben hem met haar gezien hij wijze,
.eeft haar van mij
„Wie heeft mijnheer
tezienï" 1 - -----
ineaNhen, die oog strijd buiten de deur hebben voor alles en vooral voor alles wat
ftonden, wendend.
Ben oogen
cende stilte -- ---
-ven ook al gesproken had, half onwillig op zijn vader had gedaan. Er
„Ik heb ze gezien en er rijn er 1 .2
ze gezien hebben, Jenks bij- hem niet interesseerde en in
Hij wendde rich met ten Kng met zijn vader, scheen hij
uitdrukking op het gelaat tot Claire’s inzichten ten aanzien van de pach
tten kustwachter. tJ*‘'
geruimen tijd met zijn een zeker percentage van de pachtgelden met Lord Wharton
zijn zakken en zijn pijpje kwijt te schelden en die pleitte voor ge- tacht kwam
groep menschen gestaan, duld met pachters, die niet aan hun ver-
pre kken te piichtmgen konden voldoen. De lord was vrij 0
kig, mager Zijn vroegere onar-—
had scheen hij rêhi
ter hij was nu altijd
ge^n dag voorbij, m
Soms dronk hij 's mu
stel, zijn vrouw te worden
Tine schrikte even
toen
-Dm waar, notaris inderdaad heeft
hij mij dat eens gevraagd, maar
ik toen de beleefdheid l_ -
ra op een kalme wijze hem afwees, had
nbtra van hte voornamelijk zijn oorzaak in onze toen lukiri» zijn,” zm ze,
rrad. „Waar i* «*«r kommervoUe omstandigheden. Maar ra word een suikertante.
Charing'C.ora,’ vader “et> ‘ets over dat bèiachehjk
ginder juist stel meegedeeld."
D« menschen liepen wat tij Loepen kon- zooals u moest, en niemand kan u kwa-
maniaren de bemanning.
neweu aigeieBu wanueld* hij met de iooge
thee met haar behandeld of^- -
wt - die Zijn „.W0 u*u, uc siuep van oen iorn v
van mij weggenomen bracht, van de welwillendheid te verze- schip toe roeien.
«ft mijnheer Wayre met Lucy keren, niet alleen van Claire, maar van J3* lord en mevrouw Bur<
vroeg Mordaunt, zich tot de »Uen op het kasteel. Hij scheen een oog te een jonge dame meegebracht,
die nog strijd buiten de deur hebben voor alles en vooral voor sites wat jong ding, al was ze ook erg bleek en al
jtdend. Claire aangenaam kon zijn. zag ze eruit alsof ze gehuild had Toen ik
tnblik heerschte er een druk- Onwillekeurig begon ri), echt vrouwe- haar aan boord hielp glimlachte ze en
1 toen zij de vrouw, die zoo- 1ÜL pp hem te steunen, zooals zij 't eerst dankte mt uiterst vriendelijk. De lord ge-
gesproken had. half onwilhu 00 ziin vader had —daa- Re vas met leidde haar aan rijn arm naar beneden,
ttrof, dat naïf kat«**t L»s***« *4<4ra1**t - -b
n menigte roor hef venster
Maar altijd
tegenst el
vol komen
door era colli
aangenaam
weinig kijkers voor het raam, dan liep hij
-> *n neer tot aan 1 L- -
.(«artiste bui’ hsd dra ingang door
poort: op
Kolossaal
m m«< kelder*
Ie honderd sfdeeHngen
van zijn opwinding, verdween en rijn öehalv* de oude kapitein en Gerald, wa-
relaat kreeg weer die uitdrukking van ren er drie mannen en een jongen aan
tn toen deze met het dier terug kwam meld, era ranrieman rs *n oo allerlei .ra wor dra wind voor-
t prang hfj in het zadel en reed in snellen manieren :iethij blijken, zich daarvan L???. eef aanbrak groeide
dop naar Thraxton. Bij den bocht van bewust te zijn. Bij een pijpje en era gte
.'.en weg, kwam iemand van dra rijweg grog, dat vaak hun maaltijden volgde
ai* naar Regina afboog, en versperde hem begon htj dikwijls een praatje
„ra wra. Het was Jenk*, de kustwachter. „Iteng hier m de buurt 'i
~w«c wst u *r, y
Jenks keek naar den leegen pijp die
ca) in de hond hield en schudde het hoofd.
SNiat dot fk weet, mijnheer," zei hij,
r.of altijd naar zijn pift> kijkend, Uk wilde
.ijnbeer maar om een blaadje tabak vrs-
pen.”
Op Mordaunt** getest kwam een trit-
ruk king van ergernis. JMoet je me daar
voor op dit oogenblik ophouden riep
’uj ntjaig uit. „Jij vraagt altijd maar om
Jenks tuurde aog altijd naar zfin püpr
„Dat moet u me niet kwalijk nemen,
-lynheer. Ik ben *en arme man en tabak
i* duur."
Mordaunt snauwde hem andermaal at
ga uit den weg
niet. Hij stond vlak
laten jagen, dan kwam de lord met een der vrouwel^ke
Jk heb op^het kasteel era oude (terne Tan d< de
"^dT dame era beetje in «‘‘«’debt* klomp woog 37 Engsl^b. poudra
urn» ra werd geschat op era waarde vu 60.000
r’chte' d' ,ink* 22
u ze, zei de kapitein. We voeren naar |D4eI,ch, pondw b„ tIkaar t<|
er zoo wat voor cea 150.000 guldra.
En de stukken lagen voor hef venster uit-
r**tald met het gewicht en de wurdt *r
dB om landverhuizer* naar die strekea te
lokkra.
Aangezien er onder hen. welke dten »«h«f
1l- I tonden
i Pro-
goudklompen kondra srij-
AuitrsBI te gau. had de
*toomv**rtm*atschappij er
1 er doorlooprad een poli
tiepost san het etalage-vcnster stond.
De politieagent stond in d«n regel, dewijl
bijna den geheelen dag zich een groote
menigte voor het venster verdrong, aan den
ingang vu bet huis vlak naast het raam.
Maar altijd aan een bepaald* plek gebon
den te zijn, al wordt men ook na drie uren
leg* sfgelost. is nu juist niet erg
Waren er dus eras toevallig
«en
het volgende hui*.
een poort; op de ruime binnenplaat* stond
een Kolossaal magazijn met kelder* er on
der, die wel in over de honderd afdeetlngen
aan de meest vereehiüende zaken verhuurd
waren.
Van, Charing Crocs kwam op «ra zekeren
kerhand in dra^ak en met den rechter trok
man die haar zstora wsan- jjat kan' ik m«t^m«:T Ik'bsb^shocrd "5?r
jit hij bepaald vaa eec cnanffeKr bad
neeE' gekregentelken, keek MJ naar de tmrnnwr,
£te^^Tjii^<te^£ XA vu 7e huizen Toen hAfl dra Hgsng van
-ader ra wss blp om de vsr- delord ra de jonge dameaan wal gingen. d. poort aan(!eIand. ,chera hfl bfi bet
Dra volaenden dao Irraeen w> nmim. r
11) ver
keek de plaat* Is bet
met v>-
sra tend
m J^pT" anb^-dd^Ti"-
hem afwees, vooral »pijt_me echter.”
_“2 tz J u was,
maar rijn ui terlijk was niet erg gunstig.
Toch was ’t een goeie kerel. U hebt waar- L
de beembten schijnlijk steet^ gemeend, gelijk de mees- lij
.ZZ. --p uvuvn&tMj* KT“
deze, dat ze toe hun moedig had.
Nu hij leefde wel zoo. Maar toch was
j u„
Ik kan u verzekeren,
ul --
punt in rijn leven v»as. Hij heeft u
j-_ tot hij mij nu,
era half jaar voor rijn dood zoowat, be
noemde tot rijn executeur-testamentair.
En nufomt de rtmsaing voor u.
Daarbij komt nog,
it rij rijk is en als
Van de zonderlinge voorwaarde.
:dig had.
!u hl"
meisje neemt zonder
-1 - 1 heel goed, dat *«ir*unans voorrourena
ionge goed mt da kamer was, bfj hem het menu zal opmaken. Heb maat
met luultie over. geeo zoffc i^ioopen.”
Hierin evenwel bedroog de wakkers
rentmeester zich totaal. Rudolf toonde
zich meer en meer veranderd droomerig
werd hij, nu eens stil, dan weer uitbun
dig vroolijk, kortom hij maakte allephasan
door van die riekte, die men verliefdheid
noemt. Ongeveer evenzoo was de toestand
bij Tine, ’t Koa ónmogelijk voor een op
merkster al* Thecla een geheim blijven»
Ze beminden elkander.
„Je had het hem moeten zeggen,” zei
Thecla tot haar man op zacht verwijten*
den toon
kind de handem
'k kan u verzekeren, dat de gedachte aan een badkuur in S. Bn ate u weer beter ea aoen-
het zonnigste, wellicht ’t eemge zonmge bent, geeft u mij een paar weken vacantie Elndehjk dea
“"tz^r^Ur? ^riingP* natuurlijk F m« langer zwijgen. Wi zochg
Ben pa^^n^^e.oude j?‘<£
-- - -v Ook u veel beter en opgewekter van fcemoed dan n,n
Mt tskruiste beraon zfttra fa nadeelijf b<da^>t tn,«>P testament, hij vroeger, van de badplaats terug, en na «mW
xnden blondsosiloop. Meu zegt, det «der- heef5 erfgenaam ge- eenige dagen kon eindelijk Tine’» lang tuSw«rhrl* P.JS3
maakt Ra van genoegen over rijn stoel gekoesterde lievelingswensch vervuld wor- ^W>Chfa* ^aen losbrak.
k. f1®*0 y^er schtuvtade nam de oode den het bezoek aan hare trouwe vriendin p llrya,> 50 t«n*l WW
Th^rla <4«’te naar iaar p.
riep, zoodat beiden met geweid hun caaK
rr*!ino k«4—- --vzii-
de daarran verbonden voorwaaro’e. Nu
schreef Tine, nat ze spoedig zou kom»d
logeeren, en voegde er het dringer 's
verzoek aan toe, toch vooral aan e
iets te vertellen van het geld zij wflete
voor ieder de eenvoudige, arme Tine Selicx
blijven.
Thecla en haar man lachten om Tine’s
„gril", zooals ze *t noemden, maar kwa
men toch overeen, dat men au haar
wensch moeit voldoen.
Toen een paar dagen later de jonge
dame aankwam, kende Theda baar bijna
met terug, zoo gunstig had de welvaart
op haar ingewerkt. Haar vroeger bleeke
wangen waren rozig geworden.haar oogen,
die vroege», tengevolge van 't aanhoudend
werken met de naald, soms zoo ia-ver-
moeid konden zien, straalden na met
vrooltjken glans, en afa een zilveren Hokje
klonk hare vroolijke stem door het huia.”
,,’t Is jammer, dat zoo’n meisje met
trouwen mag,” zei 's avonds de rentmees-
u Na ter tot zijne vrouw. „Dat sou een aardig
vrouwtje geworden rijn."
„Ja,” antwoordde Thecla, „rite «oef»
dingen ritten met altoos b.j elkaar. Zoo-'
lang als zfj geen leegte om haar heen voelt,'
‘en S100’ ia ze gelukkig. Hopen we, dat ze de Uefde
- niet leert kennen, ’t Zou voor haar een
x vm scnuiaen u‘u»t“ vyci een geiuz, aar ons eerstongeluk zijn.” Tine sleet gelukkige dagen,
maar gerust heen, door den dood van een mensch gewordt ^e haalde met haar vriendin de grappen
au, als mijn voe- De oude man der wet lachte even. yrotgtr weer voor den dag,en teltora-
--Jen." „Onzin, kindlief, zei hij. „De erflatra klonk Troolijk lachen beiden
pa, blijf geruat. Ik ben met heeft »l» vastgehouden tot hij werd j—-
ongeroepen door vriend Hein, en omdat
Meier hij ’t toch niet mee kon nemen, heeft hij
oude gemoedelijke man, die 't be- *f beste gebruik er van gemaakt. Overi-
paald goed met ons meent. Ga, in Gods- gen» >s 't “og niet zoo heel zeker, dat u
niira
schouwt. Want hij waa egoist tot over het
'i een voorwaarde aan de aanne-
ing der erfenis verbonden.”
„Welke?” vroeg het meisje haastig.
„Deze...niet te trouwen.”
„O, ik zal nooit trouwen,” verzekerde
Tine terstond.
„En naar aanleiding dezer voorwaarde,”
1 Oera Over nu,n »chri,ven. is "t niet?” begon vervolgde de heer Meier, „blijft het geld
ku d de °o<le hee^ °P tovialen toon. „Ik geloof vastgezet, en krijgt u de inkomsten, die
tra.ii.-ÏÏ 00werkelijk, wei een verrassing in petto jaarlijks om en bij de twintig duizend
j'te hebben. U kende den onlangs gestor- bedragen. Wilt u ook nu nog de erfenis
ven heer Meulman, in de A.-straat aanvaarden
v„u „as „Wel zeker, notans. Van nat af zal tk o(
^üie0^ hj”P tOOVerfee «Md^chappelijken
,^nur ik „Welnu, juffertje, dan zal ik de uwe
kende hem beter, rijn,” zei de oude heer glimlachende, ,Jk
de'Vo'órbK van andere zijde dan eemg ander lijk nog al wat op een fee. Nog heden zal
hd uwer familie lk u de rente Via vorig jaar ter band
stellen. Het huis, waarin u woont, is van
nu af uw eigendom, verkoopen evenwel
m -wm wa mag u ’t niet, vóde er tien jaar verioopen
sprak ze. „Moeder is reeds lang zijn.”
uwm en pa is altoos sukkelende zoo- Nadat nog eenige op de zaak betrek- q i
doende bracht ik geregeld hem maande- king hebbende kleinigheden besproken
lijk* de huur.” waren, ijlde Tine, stralend van geluk, ,k
„Precies," was 't utwoord van den “aar hui», om de haren het vreugdevolle
vriendelijken ouden heer, „en bij deze bericht te brengen. Dat was een vroolijk-
gelegenheden, teerde de oude Meulman heid in de rader* zoo sombere omgeving,
uwe lieftalligheid waardeeren.-Houd me Tal van wenschen en klein* plannen wer-
met voor een indnngerigen nieuwsgierige, den geopperd aan "t oor der jonge „too-
beste juffrouw. Ik ben door den overie- verfee.”
dene zelf, die mijn dient was, nauwkeurig „Nu mag ik toch zeker voor ingenieur
„hoogte gebracht en in 't geheim studeeren, niet TineF’ vleide de oudste
d. Nierivaar, de oude man deed 16-jarige Hugo. die en die
voor zijn jaren zonderlinge voor- „En mij geef je een mtzet, M zuriief, ajs jmjo
- - Juultje, de 1 jarige, die zoowat hal; Daa gevo^ hi| doodelijk van
en antwoordde en half verloofd was met een jongen Daarbij komt nog. dat Ru
klerk van *t gemeentehuis
Van de zonderlinge voorwaarde, aan
ik dacht, de erfenis verbonden, zei Tin* mets. Eerst
I* auto toen de, brieefdhad nog inacht nam, sprak ze
voornamelijk rijn oorzaak in
ik^heb memand ter wT^Ï,
“d*m"e«g'ed^<L" xe> toen i
„U hebt gehandeld, juffrouw Seller,
lijk nemen, dat u 1
daar hij met alleen veel te oud voor 1
- -erg gi
Toch was t een goeie kerel. U hebt
de te menschen, dat hij het betrekkelijk
