VOOR DE
HET VERBORGEN SCHILDERIJ
as-a
-322^1^.2588 '4 §*S£ S-?.! 8 s H Ml
c
NUMMER 48
xiiiiiii:iiiiisi>’iiii' num
tata
uit DE I-
MOPPENTROMMEL
TWEFDF JAARGANG
labMbrai r IT37TOtocnde „n d«
a -o a
J»-O H fe? fc»
I
HUISKAMER
le
en mom-
vroeg.
X
Kaat-
Claire’s
WEDERKEERIGE TEVREDEN-
„We
ate we
it
de owde men met een
S=
Snkele
W gee
even wilde spreken en ik weet niet
;eweest is.”
Claire.
0
•PÜna, 4 op
ver-
ncStte 1»
lijk toe.
kijkend, alsof
den houtves- beschaafdste
J ge-
l, I NAAR CHARLES GARV1CE DOOR A. T. II
DUBBELZINNIG.
A. (nadat hti
sctriedemi heeft
Weinige dagen later ging ook de andere ‘k
Xwvp vin rentmeester weer naar huis.
hij heesch, „omdat te
99
voor*
Cteire kleurde een oogenblik en ant
woordde ontkennend.
„Ik vraag het, juffrouw, omdat ik hem
„Waarom zou hij niet?”
trachtend heel gewoon te spreken.
„Ja, ziet u, mijnheer Wayre zag
gisteren hee tL;”’
zeggen ziek en ik
raad t*
men.”
maar geen
Claire liet het rijtuig stoppen,
zullen eens gaan hooren,” zei ze.
t
»*Ho8i je
geld0”. <U‘
u
zooveel fouten als onlangs,
nou g**“ rijd,
halen om voetbal te spelen.
NATIONALE TROTS
Amerikaan. In ons land leven we in ge
lukkige toestanden
geen rtaand leger te onderhouden.
Duittscher. Zijn dan alle soldaten
«went bereden?
ONGEWENSUH ik MEDEDINGING
Op een ooekenauene ver-rongen elkan-
der de Ueihebbers, verz^meUuu
iuw een kop- txbliophilen, de -.nverm .del.,
et verdiend.” el - boetverkoopiug, voo. de
na wrf r—- verkooper, en letten vol spa..
geroep Vlak oij de deur kon
mannetje opmerken, dat wat laat gekomen
■vas en deze ongunstige plaats voor lief moest
lemen. Desalniettemin volgde hi) den loop
van de verkooptng met levendige be
ling. Daar werd een zeldzaam werk
ebracht De kleine man werd
deed een bod. Van verschillende
d—i mededingers op, doch de kleine man
de deur bleef huh de baas. Slechts een
wier eigenaar door den kleinen
gezien kon worden, bleef wakker
Voorts moest de eevaarliik»
--- zei Claire#
er ..misschien is ze we1 naar een vriendin
i en is daar opgehouden, zoodat
vrij hem den ze er 's nachts gebleven is. „Ze zal strata
- “rizzzzz.”
De oude man schudde het hoofd.
1? Z«
hebben,
vanmorgen vroeg
jtffrc-—ze ia
weggeloopen. Gisteravond heeft
i meegenomen en ia
Johnson zijn woordenboek van En^eL
dChT’Vae"i’ eVtn5'" t0' z,’ne
tevredenheid als tot die van den uitgever
den boekhandelaar Millar. De blijd^tap
ne te women, zouoer ontmno kl' vf* ^aats,te raanusenpt
eX ter maakt den heer Samuel JohnsonX
™rP £t“L£ndt he“ he' h0TO«riutn
a7? u manuscript en dankt
God dat hij in t vervolg mets meerenet
-■ irereMiMW Meier n» eenioe hCTn doen hebben.”
„Zoo, vervoigde Meier na eemge Tnhnww ta.
dogenblikken, waarin de blozende Tine rohns„n -Samuel
4-I— k—a bedan«.„voor faet compliment
van den heer Millar en verheugt zich, toen vernam dat de
SÏL £??iibnefie te verne““. dat Ar> doofstom
OOK EEN MOTIEF.
(Uit een verkiezingsredevoerinp
het platteland) ^.../En
„dan biedt de verkiezing van den
---len, dat Grovenstein nog een vooru*„, uat
tij het testament nog een codicil was, be- minstens zes maanden van zijn lomphedi
palende dat: wanneer iemand uit ware bevrijd bent, want de zittii-
liefde de erfgename tot vrouw vroeg, zon- de Kamer duurt drt jaar
der haar geld te begeeren, en zij van haar woonlijk.”
erfenis om zijnentwille afstand zou willen
floen. (beide gtVallen hier aanwezig) dan
>aat het geheele vermogen zonder eemge
öeperkeude bepaling in vrijen eigendom vnaeromaer „Waarom geven we Mam.
T*"*' N,u meisje, hoe aan onze superieuren de voorgeschreven in de ka<t -- mc ue spijsaaart
eerbewijzen K J.Lu o °T8,Un7 krijgbaar i^
ik voor tooyerfee gespeeld,” Recruut „Opdat we niet in de a a le le’i* tc andere op?”
Jttvoigd» de notaria arnmkeod van ge woeden we met ui de doos geven, dat ze d. <ku„» ^g Uwi Kellner
DEELNEMEND
Booze schoonmoeder. Je oovesuctei)-
Ugheid, mijnheer mijn schoonzoon
Als zij werkelijk klassiek. I wist dat ik ernstig
ziek was, maar gij hebt nooit naar mijn
toestand laten vernemen
gezel- Schoonzoon. Dat is zoo, waarde schooo-
die bij mama, doch ik verzeker u, dat ik alle ds-
gen de doodsberichten in de courant heb
srvrouw, hem tot gelezen en ik was altijd zeer verheugd, ate
de babbelaarster ik uw naam daarbij met zag vermeid.
oraakzaamh»id »-
weggeloopen, zonder eea woord van af
scheid
„Wanneer is ze gegaan
„Gisteravond,” antwoordde hij, „en
zonder een woord te zeggen.”
„Maar bet is toch nog mogelijk, dat
je voor niets ongerust maakt,r~'
w__ o wt’ naar een vriendin
slecht uit ik mag wel gegaan en is daar opgehouden, zoodat
iï was zoo vrij hem den ze er 's nachts get'
te geven, een poosje vacantie te ne- wel terugkomen.”
De ouue man senudde het hoofd
Claire wendde bet hoofd af. „Mis- „Waarheen zou ze kunnen gaan
schien heeft hij dien raad dan wel opge- zou toch zeker bericht gestuurd hel
voted,” zei ze koeltjes. of anders tenminste vanmorgen j
jHet heeft er veel van, juffrouw, anders zijn thuis geweest. Neen, juffrouw,
zou hij wel hier zijn. Hij te gewoonlijk de vm me t—._2
langs den eerste op het werk. Het zou ook met ze een pakje kleerea maage.■vuieu co is
had daar oodig zijn, dat ik hem stoorde,” ging hij stilletjes weggeslopen. Ik zal haar noo4
k-_-„maar ik ben een van de terugzien.”
-- teekeningen kwijtmogelijk heeft mijn- „Maar waarom denk je dat?**
„Goeden avond, mijnheer, zei hij, bet hear die bij vergissing meegenomen. Ik „Omdat,” zei h"
s oodraai»nH tv j— j maar even naar zijn huis gaan. Goeden niet alleen gegaan ia.”
en, juffrouw.” „Niet alleen zei Claire, vaag
óre voelde zich nog bedroefder war- voelend wat er verder zou komen.
Zou hij nu al zijn weggegaan Het „Neen juffrouw. Zij is met hem weg»
kwam voor en de beide dames geloopen met dien schurk T
>«^«31 in. Claire bleef eerst zeer stil, maar Claire's oogen vroegen met wien, haar,
'at zegt u, mijnheer zei de jongen toen zij bemerkte, dat mevrouw Lexton uppen weigerden de woorden uit te sprt-
sptjt me wel, mijnheer, maar ik had haar bezorgd aankeek, dwong ze zich tot <•’>-
x> druk in de bar. En hebt u al dien een vrooli;kheid, die ze volstrekt niet „Met mijnheer Wayre,” zei de oud*
ewacht om te spelen voelde. Het scheen alsof er iets uit haar man.
et doet er niet toe,” zei Mordaunt. leven verdwenen was, alsof het licht, dat Claire greep zich aan d»
leb een beetle willen wand»i»« •-
AD REM.
Een kapper wendde ach tot Koohig
Fr eden k Willen IV van Pruisen, die reeds
als Kroonprins van zijn den haargroei
bevorderend middel had gebruikt, met
het verzoek Jen titel van hofleveraader
te mogen voeren. De Koning schrerf op
den rand van den brief „Zoodra uw
middel mij geholpen heeft."
MODERN.
Mevrouw: „g.» dat GcT” "P*
Dteuatmeiai.: 0. mevrouw, dat betoomt badplaats moet ik nu g^u
"1*4" PROBATUM EST.
Gast„Als van alle ui
de spijskaart staan, slechts die laatst
u~;-*-waarom schrijft gij dl de
Kellner „Dat geseteedt siësta om
(SMI MtbMt QP SB WtèÜKtlaW
IN DB BERGEN
Toenst „Zeg eens, vnend. kan tk in
uw hut overnachten
Boer „Ja, maar alleen overdag,
s nachts slapen wtj er zdf ia.”
EEN GOEDE SLAAP.
Een der bezoeken van een bierhtxs,
die door den slaap werd overmeesterd,
viel ten slotte van zijn stoel, doch bleef
langstel- rustig op den grond slapen, tot groot
ter tafel vermaak van andere gasten. Een zijner
onrustig en vrienden wekte jiem ten slotte met de
‘??t“ “*a<' volgende woorden ^Zeg eens slaapkop,
kleine man ,ta op, merk je niet dat ie van den stoel
bent gevallen
Verwonderd wrijft de slaper
--rf heb
““ge 5chred“ verder u Maar t verzoek moem nog wte tw«
P Ru keeren worden vóór de jolige
7 wat zeggen eigenlijk notans eindelijk zijn dorst kon lessch^n
luaaen we jou al eerder moeten inlich
ten Weet ie wel. dat Tine teel rijk ia? p-
Neen Nu, ze bezit ongeveer een hali
•till.oen en toch is ze door dat geld eigen
lijk maar heel ongelukkig geworden
„Ongelukkig, hoe zoo vroeg hij
„De erflater heeft de voorwaarde er
aan verbonden, dat ze nooit mag trou
wen Doet ze dat, dan wordt ze arm
en ook haar geheele familie.”
De jonge man werd tyleek. Hij vatte -- -
terstond de draagwijdte dezer mededee- grootsten concurrent hedennacht
ng Hij, de eenvoudige technicus, zonder !n"r°k geplee„_.
fortuin, die een zeer bescheiden inkomen weer Toor bem.
later slechts het zijne zou kunnen noemen,
hij kon de rijke erfgename niet om hart ZWITSERLAND
an hand vragen.
Zijn droom was ten einde. Met
gen hoofd en somber zwijgend volg
aujn schoonzuster in huis.
In dien tijd las Tine den brief van huis,
deelde mede, hoe flink hij zich begon te
eevoelen, dank zij haar geld en hoe dank
baar hij zijn kleine tooverfee was. Hugo
was reeds bezig zijn koffers te pakken om
«Is student naar G. te gaan. Leentje en
'Mientje hadden ieder 'n nieuwe japon ge
kregen en waren er zoo blij mee. Willem
wou voor dokter studeeren en moest dus
■eerst op 't gymnasium, of Tine 't goed
vond.
t Lang nog zat ze stil schreiend, maar toch
<werd ze langzamerhand kalmer, als ze
dacht aan de rol van „fee”, die ze thuis
moest spelen en aan 't geluk van hare fa-
jmilie. Toen ze een uur later in de huis-
lAamer kwam, kon ze weer kalm aan het
ijgesprek deelnemen.
F Druk was de conversatie evenwel met;
teeder wis te veel met zijn eigen gedachten
.liezig, en vroegtijdig ging dan ook dien
«rond het gezelschap uit elkander.
Toen den volgenden morgen Rudolf
Afscheid nam, werd er weinig gesproken
4iij drukte Tine de hand en zei enkel:
wóod zegene o.”
èogé van”den rentmeester weer naar huis,
knaar aan niemand deelde zij iets mede
Jran al datgene wat haar zoo diep bewoog.
Slechts de oude vader meende te bespeu
ren, dat zijn kleine fee niet meer zoo vroo-
Üjk was als vroeger en dat haar anders
zoo heldere oogen tra af en toe zeer ver
zacht blonken, maar ook nu zweeg ze.
Een jaar ging heen. Van Thecla was een
znkele brief gekomen, maar over Rn had
n woord geschreven.
_r een achtermiddag dat Tine afieen
6ij haar vader aan de theetafel zat, kwam
er bezoek van den ouden notaris en van
....Rudolf. Deze begroette de blozende
Tine kalm als 'n oude kennis, liet zich
haar vader voorstellen en liet verder aan
Meier het woord over.
Deze nu begon „Meneer Seller, ver
gun me, met uw dochter iets te behande
len V."-
Week geleden zijn ingenieurs-examen heeft
«fgelegd en sinds drie dagen zijn benoe
ming heeft ontvangen aan de groote ma
chinefabriek in B., heeft me opgezocht,
omdat ik executeur ben van het testa
ment Meulmati, wel bekend Hij deelde
mij mede u te hebben leeren kennen, u
lief te hebben en daar hij, sedert zijn be
noeming, in staat is aan een vrouw een
goed tehuis te kunnen aanbieden, wilde
hij u vragen de zijne te worden, zonder
een penning van h*““■*'*-
terwijl hij me vroeg of er geen maai
Jen voor te nemen waren, dat de
nis van Meulman dan aan uw familie ten
deel zou vallen. Wat zeg je daarvan
meisje
„Zoo,” vervolgde Meier na »«ige
met van geluk stralende oogen haar hand
had gelegd in de uitgestoken rechter van
den jongen ingenieur, „in zooverre is dat
dus in orde, hi papa Seller?”
Deze drukte met tranen in de oogen
de andere hand zijner dochter en zei
„Gaarne zal ik den man van haar keus
’ccrcn kennen, ik weet zij zal goed ge
kozen hebben.”
„Welnu,” hervatte de
heb ik alleen nog maar mee te
UIT DE KAZERNE.
Onderofficier „Waarom
aan onze suj
Recruut„Opdat
VOOR PRAAT-
hfcvrouw Klappermolen
hoewel zij van
wist, als haar
zij aan het
gelaat, zoo oj
op
pachtheer
dat M
ing van de'Tw^-
E»nger dn ge-
of onzen hond mankeeren mag elk oogen
blik staat hij stil en doet alsof hij wild
ziet, maar van eenden of patrijzen is geen
spoor te vinden.
B Ja beste vriend, ziet ge, de hond was
vroeger het eigendom van c
- ter en van dien heeft hij het liegen
Wel, meisje, deze jonge man, ieerd.
zfgclegc
ming hi
^STE HULP.
bo daa vooral aorgen dat
»<x* braad.
-.avzviw, 0*1 D€WL„
niais; mijn vrijer is aan de brandweer.
EEN LEKKER LESJE.
Waarom heb je al de taartjes, die
-Ma -«WIUVJV V —.^.wvu 1WVWUIJU.
bergen te klauteren. Als ik des -Geboden” En als sabelhouwen
j k?c^el 8°*d !aat bran- ve^r°e<ie_ stt-yders volgden op el
-e -w«-1 CD Iwe aaaav -v v
met een stok op de bee- neP 'l* fijne
paar uren m tte'ber- m ^uwachtigt dr» zijn bri
pelt iets zeer onvnendehj n.
„100 eenmaal, andermaal en ten laatste
maal 100 gulden roept de afslager, en het
werk gaat over in de uitgestoken handen van
r;:---over-
verwon-
.nYn,utJ!? tr“dt echter binnen.
Z-j gewapanJ
werpt een blik op het tol «en dame, dié als
vergissing meegenomen. Ik
juffrouw.
hij, den. Zou hij
4 in rijtuig kwam voor ---
stapten in. Claire bleef eerst zeer stil, maar
uawl men-
schen er aan hebben om in vreemde lan-
tul den op de I-
zomers thuis
»u uju i» iinc ueu unei vau uu» den en ga w dicht bij zitten en laat mij
van de hand haar» vaders. De oude m door iemancj met een stok op bee_ nep de fijnes-
nen slaan, dan heb ik hetzelfde genot, als ^>c, ach r"
wanneer ik hier een paar uren in ->
gen ronddwaal Pel,,^tS °°vn‘ndeh>
„100 eenmaal, andermaal «u
VROEG RIJP maai 100 gulden J” roept de afslager,
J werk gaat over in de uitgestoken haade
Kleine Fnts (tot zijn vader). Pa maakt het ü’ne »"mmetj«. Knorng wandelt de
als ’t u blieft mijne thema, maar met met wonnene naar huis en vindt tot zijne verwon-
xiveel fouten als onlangs. Ik heb denn« Z1>° vrouw met thuis. Na verloop van
geen tijd, mijne vrienden komen mij te“«e aj echter binnen, met
i om voefKal een tune lijk lijvig boekwerk gewapend. De
verbaasde echtgenoot - -r
titelblad, en een uitroep van schrik ontsnapt
aan zijn lippen „Hoe kom je aan dat boek V'
„Op een auctie is het
van het voorhoofd.
kooper kunnen krijgen,
drbcht aan de deur ais
opgeboden.”
Het kleine
d» gedrocht....
'u zult'ge wel GENEESMIDDEL
ZUCHT?
en^ hoewel zij
eenm.v
haar
praten was
een zeer ongelooflijk» ge- -
verhaald. „Nu zult ge
aan 't bluffen ben?”
in» mijn waarde, stel u ge-
rust, ik zal bet niet zeggen. h„r
wi3i, als naar tong
ZEER WAAR. h« weï“?k
zij aan het praten wai
Baron (terwijl lu, aan zijne vrienden rij-
ne broeikasten laat zien). oouen En
«T^lta n^enhm^ “dra gang Zwam, was er geen woord“tt£
palmenhuia ik zeg u zulke nalmenhuizen u
vindt men zelfs in Midden-Afnka met.
Op avond was zij in een gezel-
TAGRm-AT?T?C schap waar zich een heer bevond, dii bij
weinigen bekend was, en die weinigen beslo-
A. (m-1 rijn vnend B op de jaAt). Wat ^tan"' *”tVTOUW
onzen honH mwW—-- -
^jjd naar al te grov
straffen. In den loop van oen avond werd
derhalve die heer mevrouw TZ_r,
aangewezen als een van de geleerdste
MMWIV UIVVIU
nuappermoien was dadelijk in de wolken i
verlangde zeer aan hem voorgesteld te wor
den, waartoe zich weldra de gelegen bod voor
deed.
-- ixe gelukkige mevrouw Klaj
Zij wist den geleerde in een stil
ja» I
s»iaai nussetut
dat zij hem hare levensgeschiedi
i’ Toen het gezelschap uiteen ging, vroegen
haar vrienden hoe die heer haar bevallen was.
„O r riep zij in verrukking uit, „’t is een
Neen, hfi was zeker vsm, dat zij dit met
gedaan had hij herinnerde zich, dat het
aan haar arm hing, toen hij haar beet
pakte. Het moest ergens op het strand ----
liggen, dicht bij de plek waar zij was neer- aan bet ontbijt kwam,
gekomen. Hij keek achter zich de vloed -,"*-
kwam op, er zou geen tijd meft zijn, om
nogmaals naar de plek te gaan en nog vei
lig hier terug te keeren bij J1--"“u vpeu en zij uaa omnen
tegen de rotsen opklimmen, want zijn „Ik heb slecht gvshpen,” ari Claire ,°Jlde Hawker zat bij de tafel met bet
knieén knikten en zijn hoofd klopte heftig, kalm, „het zal wel beter worden, ate we - ~r-
Hij moest het pakje maar laten waar het een ritje gemaakt hebben.” °P zijn gelaat een uitdrukking, waarin zag
was I Maar? o God, welk een vreeselijk Zij had den nacht werkelijk -*---*- verdnet -
gevaar schuilde er in het vinden van dat doorgebracht. De twijfel, die altijd op een -Wat scheelt
„.1.;- a-- f .vu •- noe aaad volgt had haar voort- vr?3 XM-
bezig gehouden. Was zij eigenlijk “ot
er Gerald wel rechtvaardig ge- B 'W’ L®cy, juffrouw,”
u— voor ham wapende h««-h.
om voor hem te strijden. „t”Maar wat is er
vroeg voor een bezoek aan een ver afgelegen
-i en toen Claire, u»; l—l L
i de handen en starende naar de zee, waarop
op zijn horloge en was op Gerald zich op dit oogenblik bevond, op
1 het juiste uur te noemen, het terras op het rijtuig zat te wachten,
toen hij zich plotseling bedenkend, zei dat kwam Lee naderbij. Hij nam zijn pet af
het tien uur was, terwijl het al half elf was. en bleef staan. Claire stond op en wenschte
„Nog zoo vroeg? Ik dacht dat bet al hem goeden morgen.
lamr was,” zei de man. Goeden morgen, juffrouw.” zei Lee
„Neen, mijn horloge gaat goed,” tel fclOjLg en aarzelend vroeg hij „Hebt
Mordaunt. die door het licht van de lan- i umjabeer Wam van mown ai
een uoekenauctic ver-rongen clkan-
Ueinebbers, verzamelaars, muquairen
,u;ij- - t -jpen van
de taia van len
spanning op diens
men een 'dein
Plaats voor lief
d« verkooping met leveïidigT beter
ebracht. De kleine man werd
den 1
NIJD entale stem. „WUuocïu wnjn ae slaper zijn oogen
v-j,— nmmmels nu hebben n bil man met gezien kon worden, bleef wakker mt en zegt „Ja, een plof heb ik wel ge-
boord, maar ,k itecht met, dat ik het wm."
■^8tPlee8d; Wat n deerlijke reclame b„ der^elijke gelegenheden de
DINER-DIPLOMATIE
plichten der galanterie met in aanmerking d. Engelscht Sir Robert
k'tbet mannetje met af en bleef eenf agenaardige mamsr
«Ptyeden^Steg^op steg volgde het eene bod njn henTdaann Lt succes
--t- ~T* gevolgd om in de Kamer zijne voor-
van een veretterden tweestrijd. „50 gulden u tojgen IrroJkeenc._
voTgden“ör"’elk^der 60 hij namehjk de leden, van
TOigoen oj erawiuCT oy rtemmen onjeker was, ach
M.» mannfn» uf'1' W> P**’ ^e*13 smakelijke
h»» gerechten opdtechtt? maar hun ook eer
t zweet van het voorhoofd, goéd glas wijn schonk.
Toen een vnend bem eens vroeg,
waarom hij zijn gasten zoo heerlijk ont
haalde, antwoordde de slimme minister:
„Daarin volg ik den mandenmaker na,
die de teenen welke hij gebruikt, ast
maakt, omdat zij dan buigzamer zijn.”
EENZIJDIGE OPMERKINGSGAVE.
„Welnu, mevrouw,” zei een advn-
- 4.» ui getuige voor ie
rechtbank was verschenen, „gij hebt ons
gezegd dat-gij dien dag te twaalf uur etn
un mij gelukt het te vrouw P»"d ln vliegenden galop «w
zoo hebben we* iTv” kooP“- ‘k het boek nog veel goed- hui. «T^bij
te onderhoud kooper kunnen krijgen, indien met een ge- W^T^
drocht aan de deur als een dolleman had bleeding gegeven. Wees nu zoo goed Ctt
-v - te zeggen wat de kleur van haar paan
-mannetje vond nog de kracht w“-
deze vijf woorden uit te stamelen „Kaat- -Dat kan ik mq amt hattnaerea, «b
ja, i5- was jk p» woordde de dame.
een poosi
voor, 'ad
terug te
:p zich aan de tafel vast,'
drizzling overviel haar.
neen l” hijgde zij, „met met hem
u zult het natuurlijk ook niet kun»
naar huis nen gelooven, juffrouw," zei hij bitter!
x Regina „Hij heeft ons allen bedrogen. Ik heb
hem voor den eerlij ksten en den besteaj
ai b.< oohzdi >HX»
,We weten niet gpt we er van denken
moeten, juffrouw," zei een der vuschers.
„Er is daar” en hij wees u
woning „iets met in orde.”
„Wat dan Is er iemand ziek vroeg
Gteire. „Wie
.Xucy, juffrouw,” zei de man.
„Is Lucy ziek zei Cteire op het huisje
fOCioODtOÓ
»e* re gaan en nog vet- „je Ziet er vanmorgen niet goed uit,”
leeren hij durfde niet zei mevrouw Lexton. deur stond open en zij trad binnen. -
„uil- - Jk jjgb jjecht geslapen,” zei Claw D* °T»de Hawker zat bij de tafel met het zag hij Cteire
en zijn hoofd klopte heftig, kalm, „het zal wel beter worden, ate we hoofd de handen. Hij keek op en Cteire Vlak achtet
nakte ma-»r lattn waar het ten ritje gemaakt hebben.” °P brin ?eU*t een tr’-* uie
was l Maar? o’God, welk een vreeselijk Zij had den nacht werkelijk slapeloos verdnet te lezen was. vrijen avond zwaar gedronken heeft. IL
gevaar schuilde er in het vinden van dat doorgebracht. De twijfel, die altijd op een -wat scheelt er aan, kapitein Hawker bw*m met in het vertrek, maar blee
pakje door een ander I Hij maakte een beslissende daad volgt had haar voort- vr<*fï b“*ten, vlak bij de deur r__
kleinen omweg, zoodat hij van den tegen- durend bezig gehouden. Was zij eigenlijk H*1 stond op, zwaar op de tafel leunend ach een air van belangstelling
overgestelden kant de stad naderde. Juist tegenover Gerald wel rechtvaardig ge- ”Het B ®*ia Lacy, juffrouw.” zei htj te geven, De oude Sapley luisti
toen hij de eerste straat bereikt had, kwam weest Haar liefde voor hem wapende saamgetrokken wenkbrauwen naar Haw»
er een man met een handwagen bem te- zich, oen voor hem te strijden. ~”Maar wat w dan met Lucy vroeg ber s verhaal en H 7 2.
gemoet. Na het ontbijt werd het rijtuig besteld Cla«*- ttrde- plotseling
De man zei hem goedenevodS ete vroeg voor een bezoek aan een ver afgelegen JZe is weg r riep da oude man mat een ozv^digsgg, dat
hem hoe teat het was. Mordaunt keek, hoeve en toen Claire, met het hoofd in kreet van vrrtwijfrlirw. weer naar ue waflftei.
bij het licht van den lantaarn die aan den de handen en starende naar de zee, waarop „Weg c erdwf*en met “SJf K1
wagen hing, op zijn horloge en was op Gerald zich op dit oogenblik bevond, op „Ja juffrouw. Ze heeft me verlaten JT*1 “.2^ leeh,k dtog.”
het punt hem het juiste uur te noemen, het terra» nn h»« .nu-:-- --- m’n Lucy Plooelin8 dei
CteSTzweeg mer oogenblik en zei toen L~
i „Vertel me Ses, kapitein Hawtar mis- ze vaak den mis
schien maak je je nog maar ongerust voor
zei Lee
--De oude man schudde het hoofd.
t umjabeer Wayre vannywgm ri gazianT* Jfaask j
taarn werd beschenen en zich tot een
glimlach dwong. „Goeden avond.”
Hij ging verder tot hij bij het hotel
Hij stond op en, zwaaiend als een be- kwam. Een oogenblik bleef hij buiten
schonkene greep hij met beide handen staan, toen liep hij naar de biljartzaal die
naar zijn hoofd. Wat zou hij met het lijk aan de achterzijde was aangebouwd. Hij
doen Zijn oog viel op een stuk van een keek door het raam naar bfhnen er was
plank, dat blijkbaar van een of ander niemand in de zaal en het gaslicht was
wrak afkomstig, aan land gespoeld was. laag gedraaid. Behoedzaam opende hij
De vorm had of verbeelde hij het zich de deur en binnengaande, strekte hij zich
t een m zijn volle lengte op een der I
1-4 wand staande banken uit. Hij u»»r uouig zijn, aat
rook grond te ongeveer een kwartier gelegen, toen de haperend voort,
koortsachtige biljartjongen binnen kwam. teekenin»en 1»
.«.r ------ -ne<
gas opdraaiend. „Ik wist niet dat er ie- zal
mand hier was, mijnheer Sapley.” mo
Mordaunt rekte zich uit en geeuwde,
liep op het „Ik ben hier minstens al een uur, zei hij,
telkens om- op gevaar af, dat de jongen in dien tijd in
ij er niet naar durfde de zaal was geweest.
j „^^at ze
de handen uit om het aan te vatten voor „Het spijt
hij moed genoeg kon verzamelen om het het zoo druk in de bar. En hebt u al dien
aan te raken en toen hij het eindelijk deed tijd ge-u*
-- u— J „Het doet iriarual i
„Ik heb een beetje willen wandelen en het den teatsten tijd had verhelderd en
en begon zoo kwam ik hier. Ik voelde me een beetje verwarmd, overschaduwd was. Zij bleven
- moe en ben in slaap gevallen." een poosje op de hoeve en Qaire stelde
„Ja, u ziet er moe uit, mijnheer,” zei voor, 'adgs een anderen v
_j jongen. terug te gaan, zoodat ze
Mordaunt schoof naar een hoek van moesten.
u--* -
-.amp niet meer op zijn gelaat viel.
Op hem gerichte oogen zag, haar om haar „Dat zal je je wel verbeelden,” ueraio w
leven smeekende stem hoorde. Toen hij kortaf, Jk voel me nu weer zoo lekker Toen zij in de nabijheid
dan kuil met zand gevuld had, sleepte als *t maar kan. Geef me een glas brandy.” -
hij een paar groote stukken rots en steen De jongen ging onmiddelijk de zaal
op het gnf die hij zoo natuurlijk mogelijk uitMordaunt sprong op de bank en
schikte en toen hij klaar was, keek hij zette de daar boven hangende klok een
naar de zee. Over een uur zou de vloed half uur terug. Het was een zeer onregel- re M
de plek bedekken en alle sporen van zijn matig kronende klok, zooals hij wel wist, zei mevrouw Lexton, het
werk iritwisschen. maar ze kon hem toch van nut zijn in onnlnk
veilig 1 rik geval zou er twijfel door geschaj
Hij verliet de plek en na eenigen tijd, worden en twijfel is vaak de redding
toen de zee reeds gttonysn tot dsi sxxxdcuaar. Hfj haa, van het strand -tv-- .ie7h.i£i?7S»i-'vémmm
korf bij het pad waarlangs hij liep, bleef naar hier, hard geloopen de getuigenis den BLorektam^MT^iiwnd tikten
hü plotseling stilstaan, terwijl zijn gelaat van den karrevoerder, het uur ctet de klok d^niXe^^h^7
vuurrood werd. Het pakje dat Lucy ge- in de biljartzaal aanwees, zouden hem j- 1-K'’ff-he1irdP7’'
dragen had Wat was daarmee gebeurd? een ahbi verschaffen. ”w
Had zij het op den weg laten vallen ”We weten met wat we er van denken
VEERTIENDE HOOFDSTUK
Toen Cteire den volgenden-
u“* ---was ze U
grwooolijk en onder haar oogen waren
donkere schaduwen.
Je ziet er vanmorgen niet goed uit,”
vocaat
„Dat heb ik nset opgemerkt," hernm
wm ~n knaooe darae- feed snel dat ik aften
“en^ph^dS toaar^ujd had om te zran boe zij gektad
loskwam, was
te zien, wanneer
zoo levendig was
uitorukking van haar bewegelijk
guaat, zoo opgewekt schitterden dan nare
- -j zij kon wat aframmelen I Ate zij
aan den gang kwam,
schen te krijgen.
Op zekeren avond
schap waar zich een heer bevond,
weinigen bekend -- J!-
r-ue gastvrouw, hem tot
het middel te maken om J
groote spraakzaamheid te
van den avond werd KOELBLOEDIGHEID
mevrouw Klappermolen Fransche Generaal Cherin voerde
Die gelukkige mevrouw Klappermolen 1 it tSL^rd' renrijfwi)
S gdeerdt in 161 te i£t nXn gaan. Da-
te tr?OIien- ^dd dXk steeg Cherin af en bood den pnrtte-
‘T", °Venge va"den avO°d ;..,h^r l^vrienJelijk zijn paard aan om er op te
mond stond «en oogenblik sul, terwijl hij, X^De« weigerdTuel is waar, umr
met alle aandacht, naar de afwisselende uit- «„deliik gehoorzamen. N«u-
iketk’ Ss Suiij inden id el, of mt eene vü-
±v«£l£ leveitegeschiede- boerlaag w«d op b®
ms_verhaalde. ^hot velde hem dood ter
aarde. „Ziet gij wel," wendde de Generaal
zich koelbloedig, tot de anderen, ^Oe
r -u verruxxing uit, t is een hoo^ ^Mts J ai^jd de gevaarlijks» T
alleraangenaamst man Zoo geestig, zoo ver- weer te peard ®teeg
standig T En wat heeft hij eei> goeden smaak ^L
en een juist oordeel I 't Is een recht beschaafd 80
man
Men steile óch hare teleurstelling voor,
--_j man van zijn geboorte
was.
ONMISBAAR.
j vrouw tan lk niet
ven <rrT
-■ maar aij beeft 1
wrak afkomstig, aan land gespoeld was.
maar? eemge overeenkomst met cza
spade en dat hem een ftiee. Hij snelde
er op af en begon in den strook grond
graven. Hij groef met 1
haast, zoodat het zweet hem in stroomen
van het voorhoofd liep en hij keek met
op, vóór hij een gat gegraven had van
-- een meter diep. Toen eerst
hü zich weer op en 1'
Htj hep langzaam, tril
J.f hij er niet
zien. We! drie of vier malen strekte hij
-- re v»,reu vw „XII
hij moed genoeg kon verzamelen om het het
f --- f I mil wvvxa
óoornxr hem een huivering van het hoofd
tot de voeten.
Hij sleepte het lijk in het gat
hst met zand te bedekken. Wat hij gedu-
rende dit gruwelijke werk moest uitstaan „j
is niet_ te beschrijven een paar maten de k
was hij genoodzaakt op te houden, soo l„v«u,inii scnooi naar een hoek van moesten,
ellendig gevoelde hij zich. Het was hem, de bank, zoodat het licht van de biljart- 7”
alsof hij een verwijtenden blik in haar lamp niet meer op zijn gelaat viel. L
-------- -I->ït xal je je wel verbeelden,” zei hij te komen
leven uneekende stem hoorde. Toen hij kortaf, Jk voel me nu w»»r iekk»r -i.
J W - - - - -
>-Uire greep zich aar
een plotselinge duizeling
„O, neen hijgde zii.
„Ja, u i--uvs mei Kun
nen gelooven, juffrouw," zei hij bitterl
..Hij heeft ons r"- -
hem v--
-,-J min ter wereld gehouden,
te weten no bewezen
.WV.KJVM A IK lijn.
■rtrokken. Cteire liet zich in een stoel vallen. Erl
tvtu zij in ae nabijheid van Hawker’s scheen een plotselinge zwakte over haag
woning kwamen, zagen zij daarvoor een gekomen te zijn.
»1 groepje menschen die, blijkbaar met -Ik kan het met gelooven tnompeld»
1 groote opgewondenheid, iets bespraken. racer tot zichzelf, dan tot hem.
i Cteire zag ook Lee bij het groepje. „Het is niet mogelijk f’ zei nu ook me»
„Er schijnt iets gebeurd te zijn, Cteire," vrouw Lexton, diebij de deur was blijven
-- ici mevrouw Lexton, „ate het maar geen wis bliru evenzeer geschokt
-hem toch van nut zqn m ongeluk is.” Claire, want, zij was wel van Gerald
eik geval zou er twijfel door geschapen cteire lier h», .fnnn.» w- «“n houden en had zelfs nog minder
- -’’orden en twijfel is vaak de redding van zuilen eens gaan hooren za^ rt£^n Om dem te vtrdenken dan Claire,
was gekomen tot zeer den moordenaar. Hij had, van het strand re; „gTu ze' De oude man schudde anderma.il het
'aarianos hti K1**t UJ— 1-- hoofd.
’.Dat zou iedereen gezegd hebben me
vrouw,” zei hij, „maar.er is meer, dan dat
hij zoo plotseling en U gelijk met Lucy
is verdwenen. Hij is met Lucy 's avonds
oo Hawkers' 2P afgelevea P;ajtse° gezien. Dat weten
op nawxers de menschea je te vertellen nu het te
1441 voegde hij er bitter aan toe.
,,Ze wiartr’ altijd samen,” zei een vrouw
tu ‘u jfoep buiten d* deur stond.
„Ik heb hen gisteravond nog gezien
Juist toen ze dit zei, baande Sapley
zich een weg door de menigte,
„Wat hoor ik daar,” begon hij toen
u" “3 en nam z'n hoed af.
k achter hem kwam Mordaunt. Hij
er afgemat uit, zooals iemand die den
aVOnrt renre.- -<-- - -
--ieet
staan, waar hij
trachtte!
ley luisterde met
---a naar Haw»
Mordaunt, die ook luis-
re—
—t hem de kient
Wten joeg.
seinde oude
den kb ee 14
een van die denk»
- --4 vaak den misdadige»
invallen, wiens hersens gescherpt zijn
door vrees en waakzaamheid. Hij vanra
het vertrek in en zei met warmte -•
re „Ik gelo^er niets van. Neemt ti me stee
wri demtak kwriuk. NOrow Secsaria; «óschre.-.
