VOOR DE
I
I
HET VERBORGEN SCHILDERIJ
I I HAAR CHARLES OARVICE DOOR A T. I I
s I—
S F [7
KiiiiiriiHiiiiiiMiiiiiiiiiiiiia'iiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiHHiiHiiiiiiiiitfiiHf'iiiiiiiiiiiniiiiii- :iiiiujiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiin55
KiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiTiiiiiiijiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiuiiiiiiiiiiiciiiiifiitHHinitti.-iini jiiiiiiiikii'iiiiiiiiiiiii::
jtotto stottert Nanto,
“LD UIT DE -
MOPPENTROMMEL
CS
3
...Claire maakt; met een bijna koninfe.
bik gebaar een afwijzende handbeweging.
TOMMER n TWEEDE JAARGANG W3
l we
HUISKAMER
3=
ca
de
venten."
frotrw
feertte.
„Maar wit begrijp ik dan niet vroeg
zei hij.
Getold
en neer
zeg, dat
4 ik ver de»
t
S
i ia
hen
„Dat dat ik u liefheb," zei hij.
..Wilt u mij even doorlaten of zegt
_i--- L M1 x-
dat
den
toestaat,
r een
een naast
zijn been en toen de houthakker op hem
toes;-•'ra- -”-JJ
J voor aan.
Hij maakte een afwerende beweging
met de hand, terwijl zijn gelaat even rood
begrijpt mij niet,” Bei hij, „trw
S
SS
S3
opeens
haar-
dag. „Ik zeg u, dat het mijn beurt is.”
De ander haalt evenzeer een vuurwapen
te voorschijn. „Ik zeg c. dat bet mijn
beurt is F
Twee schoten knallen....
^^der^M
in zijn lichaam heeft, dat ito
Hik van u zou kunnen door-
Claire’s gelaat werd donkerrood.
„Ik ben er
ooit uw
eendame van mijn stand een
in tot een bedrag dat, naar ik ver- hen zeer genadig behandeld hebben. II
trouw een
zal zijn voor den arbeid door u reeds
geleverd."
Hij teekende het briefje met den naatn
ij niet van bewust, dat is
ns gekwetst kan hebben,
zei ze. „Mocht dat toch het
'den bediende wantrouwend
roept mevrouw mat flikkerende beschouwende) „Zeg eens Jan je hebt
a-a. a- ut-gereten F'
EEN DURE VOORSTELLING.
Onder de vele anekdoten die'over
wordt mij alles duidelijk!' Ferdinand Lang den hof-acteur in om-
toch i
nemen
mij," zucht Latijn.
BESTRAFTE LEUGEN
De heer Knobbeldam maakt met zijn
PRACT1SCH.
Wat heb jullie van d huwelijksreis
meegebracht?
De keukenmeid uit bet hotel, waar we
't lekkerst gegeten hebben
tegen."
Opnieuw grijpt dé professor ia den zij-
gespannen verwach.
Toni elk zijner ba- heeft
nooit
it Sookkel's zij,
ikkan, en donk
i gou-
verlicht
lil Hij opent de kartonnen doozen en
OOK EEN VRAAG.
KWne Jan kwam tal den wtokei en vroeg
een pek kanariezaad.
Ie ‘t voor je moeder? vroeg de win
kelier.
Neen natuurlijk niet, was 1 antwoord,
’t is voor de vogels.
ZIJN GELD VERLOREJ.
Schoonvader tot zijn schoonzoon Ven-
daag zal Mt je voor 't laatst ten den hebben.
Ik heb alles verloren en bezit nflts meer.
Goede hemel, dan ben ik per slot van
rekening toch uit liefde getrouvd.
DE PESSIMIST
Jantje: Pa, is t waar, lat er onder
dieven nog zoo iets als eer bwtaat?
Pa: Neen jongen Die zjn geen haar
beter dan andere menschen.
ris besloten, den herbouw van den
vleugel niet voort te zetten. Met Lee,
d«n aannemer, is een l r,
gemaakt ea ik iluit hierbij een cheque tafel uitspreidend. „U zult zien, dat
Ten win, w1» anders dan da beminde van
hvi iue«sje. «en zekere Portel, barbier
fan beroep,' luidt bet antwoord van me
vrouw Tom.
„Ach watl Portel!. Die kerel keu ik
«iet eens,”
Uit.
„Maar hij kent jou, en heeft je reeds
dikwijls bij den geheimraad ontmoet."
„Bij den geheimraad?".... Aha! nu be- Snokkel
Ik Toni niet weten.
Nanni steekt de vlecht bij zich en ver
laat de kamer.
,to de kapitein op eigenaardigen toon, Jk
denk ergens voor de kust van Ierland
als de mist optrekt zullen we eens
kijken. Maar
elk geval
ten inlooj
ons toch
ce, den houthakker, en ijveriger dan hij
het op de Susan met Joslin had gedaan.
Tegen den avond van den vierden dag
waren ze bezig een b zonder lange spar
te kappen. Zij hadden den stam reeds ge
deeltelijk doorgehakt, toen Gerald zag,
dat de lus van net touw, dat ze er om ge
bonden hadden om een te vroeg vallen
te verhinderen, was losgeraakt en naar
beneden gezakt. Hij wees er Terence op
en klom in den boom, om de lus weer aan
te halen. Juist toen hij daarmee bijna
gereed was, uitte de houthakker een
waarschuwende kreet. Gerald keek naar
beneden, om te zien wat er aan de hand
was en voelde in hetzelfde oogenblik, dat
de boom begon te wankelen en voor hij
naar beneden kon springen, viel de boom
met een zwaren l
werd een eind weggeslingerd, maar daar
-WW weige
ring m te trekken. Bedenkt u wel, ik geef
u alleen maar den raad Neem uw afwij
zing van mijn zoon terug n i
dan zal
w tvwiu 4CggCU.
- --
VERSCHRIKKELIJKE MISDAAD.
Bediende „Mevrouw de Gravin, hier
is de bestelde bouquet."
Gravin (c
ide) „Zei
toch niet aan de bl
oerwouden.
„Ik zou wel eens willen weten, of ik
nog met een bijl kan omgaan," zei hij
glimlachend in zich zelf op de deur van
de hut toeloopend.
De houthakker, een stevige jonge
kerel, kwam op zijn kloppen naar buiten.
„U kunt misschien wel een onderko
men vinden in het dorp," zei deze, in
antwoord op Gerald’s vraag, „maar mis
schien ook niet. Als u wilt kunt u wel hier
blijven, als u met mijn eenvoudig boeltje
genoegen wilt nemen.”
Dat was juist wat Gerald wensebte en
den volgenden dag werkte hij met Terea-
XL
„Dat weet ik zoo precies niet." antwoord
denk ergens voor dë kust van Ierland
a- optrekt zullen we eens
waar we ook zijn, ik zal in
I de dichtstbijzijnde haven moe-
loopen, om te repareeren."
„Het spijt me natuurlijk ter wille van u,
maar wat mij betreft doet het er mets
toe het is mij alleen om een vacant ie te
doen.”
Tegen den middag trok de mist op en
zetten zij koen naar een der kleine baaien
aan de zuid-oostkust van Ierland. De ka-
pttein kende de plaats en deelde Gerald
mee, dat hij, daar de noodzakelijke repa
raties wel eenige dagen in beslag zouden
nemen, volkomen vrij was, om die aan
land door te brengen, daarbij de opmer
king makend
„U bent bij me gekomen voor een
tochtje naar Frankrijk en .det om hier
voor de lersche kust te zwalken. Neemt
u een week verlof en als ik niemand kan
krijgen om u te vervangen, of als u lust
hebt om verder met ons mee te gaan, kom
dan na verloop van dien tijd weer terug.”
Gerald nam het aanbod aan, maar
wilde niet aan wal gaan, voor het schip
er zoo behoorlijk mogelijk uitzag. Ten
slotte scheidden hij en de kapitein zoo
vriendschappelijk mogelijk.
„Hier hebt u uw gage tot vandaag en
daar u die wel terdege verdiend hebt,
reken ik er op, dat u ze met trots zult
aannemen."
Gerald nam het geld aan, rond er voor
uitkomend, dat hij het noodig had en
na c_ *“u
ben, stapte ij aan wal.
op een
eek’
zaak ook verder
Haastig grijpt Snokkel naar de Hecht
in de vensterbank en rospt:
„Deze ongelukrvlecht had ik dus zon
der mijn weten aan u ontnomen?"
„Niet ontnomen, alleen maar
’gin ik te begrijpen, wien je bedoelt
«eb hem daar reeds dikwijls bij Nanm
•angetroffeuzoo heet bet dienstmeis-
<e van den geheimraad''.
„Nannil" Hoe teeder je lippen
Voord uitspreken," beet mevrouw
processor toe.
„Daar heb ik met op gelet!" bromt
Snokkel i
„HuichelaazI Die Nanni moe* toch een
bekoorlijk schepsel zijn...."
„Waarom Toni?”
Omdat je haar zulk een kostbaar
deau hebt gegeven...."
,1k?.... Aan Nanni?"....
„Wie anders/ z-ij heeft het haar be
minde zelf bekend, terwijl zij hem de
gouden oorringen liet zien...."
De protestor bedenkt zich„Hml
Oorringen heb ik, voor zoover ik het mij
herinner, gekocht; maar niet voor een
dienstmeisje, maar wel voor jon, jij booe
Hij frijpt
„Waar zitten
ren Zij vsitroewt haar man nog niet ge- onder.
heel en al.
„Wat wfl je nog. Kef kind?’’ luidt LANDELIJK EENVOUDIG.
kokkels vra^ Koning Anton van Saksen had de ge-
JJoor gtlffirMitr misleid, heeft raijn'ieer woonte, wanneer hij zich op een zijner
proic—or mijn doos met een haar- buitenverblijven bevond, op zeer gemoe-
mmmmbm," stottert N»~u delükc wiizc met d" boezen te praten schaak/
DE WOESTIJN.
MHIy: ..Hij setde, <M de aarde voor bem
ren woestijn geweest is, voor hij mij kende."
PoBy: „Dan begrijp ik, waarom hij ais een
kameel danst."
PROFESSORAAL
Professor: Gij kont u dus voorsteflen, nrijhe r
herren, met hoeveel blijdschap Cohanbn de -
orWdokkmg van Amerika naar Spanje telegra-
EEN WETENSCHAPPELIJKE
VRAAG.
Waarin bestaat de overeenkomst tus-
schen een practiseerend geneesheer en
een aardappelplant?”
Antwoord Beide hebben de bloesems
Ten adem.... Wat zal zij nu moeien hoo- boven den grond, maar de vruchten er zijn wij dagelijks een uur bij elkander.” Bouillon?'
Jantje: Als hijdk» anders had.
NIET VOLGNS DEN STAND.
Mevrouw 0. W. Ik moet zeggen, dokter,
lent ge hem dan dat ik het voorstijven van een mosterd-
dageKjks een partij pleister voor
wroezüaeirtM
OOK EEN UITVUCHT.
Dame. Waarde professor, u zal
ook de eer bewijzen op on* soirée musicale
Ie verschijnen?
Professor Wanneer" 11 deze plaats vin
den?
Dame: Heden over teertien dagen.
Professor: Over veertig dagen’ Ach. hoe
jammer, dan kan ik onrogelijk komen. Dan
wordt er juist een neegvan 'mij begraven.
VOORNAMELUCHT
- Neem me niet kwjijk. maar hoe kan
pak dragen, waaruit ie pas de
t benzine vrwijderd hebt. Je
uur in de v®d geneer je je
daar niet voor?
Integendeel, iedessn denkt nu, dat ik
een automobiel heb.
Uif DE SCHOOL.
Meester: Wanngr leefde Godfried van
verzocht hij den cheque te
verscheurde glim- werd als het hare.
lerence zei niets, maar nam tzcraiu ncnena zoowel ae orici „U begrijpt mij niet,” Bei hij, „UW
voorzichtig op en legde hem in de hut. Gerald had hem inderdaad in de kaart woorden bewijzen dat.”
Ja, het is gebroken,” zei hij. gespeeld want de trots, die hem er toe ge- «»-u-;1- J-
Gerald glimlachte pijnlijk. „Ik weet bracht had, den cheque terug te sturen, werktuigelijk spelend met de diamau-
wat een gebroken been is als ik het ^u, J—-----
voel, zei hij, met een poging om vroolijk tuigd, ook zijn terugkeer beletten. Zijn
sCuijucu. „Kuui u het eetten?” plotseling vertrek was echter iets dat ti„ul
De houthakker schudde het hoofd, Motdaunt maar niet begreep want, met- u mij vlug wat u te zeggen hebt/* cc:
„Neen, maar gelukkig is er toevallig een tegenstaande Gerald’s opheldering, voel- met zachte stem, waaruit gewonde trot»
dokter in het dorp. Blijft u hier maar de hij toch, dat alleen het verlangen naar sprak.
„»i :v kzIm --v-rHsnne vraag u alleen, mij aan te hooren F
zei hij heesch. „Het is waar, dat ik u lief-
niet verder ey; met eenige stukken, die ^Claire moest hetzelfde zijn,'
Toen verloor hij het bewustzijn.
SARCASTISCH.
Een reiziger vraagt aan den kruier,
die zijn konen naar het station heeft
gebracht Hoeveel ben ik schuldig
„Dat weet ik niet,” was het antwoord;
,jk voor mijn deel krijg vijftig cents van
u
der bosschen ingaande ademde L
de heerlijke dennengeur met" weibel
in.. Na eenigen tijd tusschen de
als de kolommen
draal omh<
houten hut. on
stond en de geheele omgeving herinnerden ben. Hij sloot de deur en hep eenigen op de tafe,
Mm ie« *4> A Kot Ke-ioEio «m z4z> CU freer *?-•- 1 -
toen verscheurde hij het in kléine snip- vallen,’ toen "zijn oog viel op het hoofdje woest glinsterden'.’
ongetwijfeld als een bele diging beschou
wen, wanneer ik u vraag, mijn vrouw te
willen worden.” I
oraaunr naar ter zijuc. „U vergist u,” zei Claire, zich tot
Hij vertelde niet aan zijn vader dat ht) kalmte dwingend. „Geen enkele vrouw
-ets van ccri
- >rief aan den ouden Sapley, Sapley en allen in Regina waren het eens haar om haar hand vraagt
■jedaan, Regina te verlaten en of het niet om hem zijn ongeval mee te deelen en te toen na dagen en weken van geen van haar sne' even aan „maar.
“f-. -““T" J** hij zou terugkeeren, zoodra beiden iets gehoord werd, dat
den kapitein te verbreken en regelrecht het hem maar eenigszins mogelijk was. J‘*
naar zi,— T l““* 1tzJ
keeren. Maar hij schrikte er voor terug, been werd gezet
„Jai bvomt
“j’okkel opnieuw, terwijl hij ovw de bril- te* verbonden doch
sglazen heen de vlecht aanstaart, die van..*. 200 florijnen
weer uit den zak beeft te voorachijn vdst met het geld zo:
gehaald. Hij echudt bedenkeüjk bet kale wonder dat hu spoedig in schulden stak la volle lengte op, en antwoordde
i- w overtreffende. Koning >iDe Koning Frankrijk heeft mij tot
Lodewijk was zijn redder. De leden van luitenant benoemd God heeft mij tot een
Mevrouw Tod begint opnieuw te nik- hof-theater hadden een feestte ter schilder gemaakt. Ik zal als schilder bij de
rv., i «mm kat wuftsmaria itinilp valraro t. t
loop zijn komt de volgende voor
In 1827 was hij reeds aan het hof-thea- (u
op een jaarwedde Uniforin een officier aan te doen als hij
En de komediant op g-jteld was aan het hof te
100 1 komen. - --e:~^J
herhaalde malen met den open en de Koning Jrad ^nen.
die hem niet had zien binnenkomen
rad achter haar stoel en vroeg haar de
oogen oehoudend „Wie ben ik
„Och dat is Lang weer riep lachend
mevrouw Kramer „je weet den Koning
toch uitnemend na te doen.”
„Zoo,” antwoordde de Koning niet
weinig verrast, „word ik hier nagedaan
Nu, dat wil ik wel eens zien. Lang, waar
ben je I”
Alle gestamelde verontschuldigingen
van den doodelijk verschrikten jongen
man hielpen niets, hij moest den Koning
nadoen, waar deze bij stond. Eindelijk
zegt: „Mijnheer de pro- moe<jr ging aan een tafeltje zitten
*we< den en riep, den koning in stem en gebaar
preaes nadoende „Riedel, zeg eens Rie
del, brave Kabinetsrath, kom eens hier
„Brayo,” riep d_
nemend I Verder, verder I"
En Lx
morgen
honderd,
f door ram. Bruto
aal d«n ^»”-kI*nk ia „thou" wesrgavau.
Het doel van baar methode ie kinderen op
jeugdigen leeftijd teek en en, schrijven en ge-
hudleer te onderwijzen; de snelle associatie
van ideodn bij ben te ontwikkelen en tong en
-- lippen te gewennen aan het aften
Een van de aanwezigen „Ik. ken. «oodat kennis van kleuren, h
Een ander „Neen, ik r bij toekenen en uitspreken van wi
De eerste haalt een revolver voor den vreemde talen geen moeilijkheid
Tl» aemm, «O kous* «a 99 - 1
JUMPERS.
Het Eagelacbe woord is afkomstig aft bet
jaar 1605. Men sprak toen echter slechte
- van oen „jump" (sprong) on bedoelde daar-
piet onverstoorbare kalmte, mode een buisje oi een korten ea loosoa
,Uw beurt is ’t, mantel, die tol aan do heupen reikte. DH,
-.-—7. 1 een »«ur grove stof vervaardigde, kloo-
op de twee lijken wijzende) „Sientje, dingetuk werd uitsluitend door mannen ge-
„u a-. i---- dragen en wel bij bet uitoefenen van zeer
zwaren arbeid. Zoo behoorde het toenmaals
i en havea-
'oolexpedities
berichtten, dat dj Eskimo's in 'a vormlooM
jump" zagen rondloopen. Eerst legen het
einde der zeventiende eeuw werden ae
jumps ook in de vrouwelij’ke garderobe op
genomen, doch slechte als buudrachL Eén
eetrw later, dos omstreeks 1800 legde de
Engelsche admiraliteit beslag op het woord
jump, vervolmaakte bet tot jump-rr en gaf
‘l
matrosen Jbij^ voorkeur op het tusschendsk
:rs, die thans xoo-
i dus reeds een
WAARSCHIJNLIJK. GEKLEURD ONDERWIJS.
Een professor bezocht zijn collega en Mejuffrouw L S. Gore onderwijzeres te
vindt dezen naast een stoel op den grond Harrow, beeft een plan opgemaakt om kin-
Zittende en lezende, ^daar, waarde oolle- deren te onderwijzen door middel van klen-
verwis- ga, waarom at ie nu eigenlijk op den ren ter vervanging van klinker*. Qj wil
roept Snokkel vol ergernis seld. professor!" lacht bet meisje. JHj vloer?" b.v. den .00"-klank in Jood" weergeven
lag in de doos”, voegt Nanni er bij. ^Zoo, ztxi, hm.... ja, nu bennner ik door blauw, den „sa'-klank ia „steam" door
„0.... de doos! Die.... die staat nog mij, dat ik iets heb hooren vallen, dat is groen, den „a"-klank in „bat” door zwart
in de gehoorzaal op den katheder," zegt waarschijnlijk de stoel geweest waarop en de J"-klank in „tin" -1-
1 en zucht. Waarover? Dat mag ik zat —IA— "_bl—b t*. «1
EEN KLEIN INTERMEZZO.
Het tooneel verbeeldt een barbiers
winkel in Texas.
De barbier „Wie volgt?"
Een van de aanwezigen „Ik."
Een ander „Neen, ik F
wanneer een eerlijk maa
Hij keek
u*oi wtu <*au mijnheer^
wat u me vraagt, kan ik u niet geven."
„Wacht u nog,” zei hij, de handen
samen knijpend. „Antwoordt u me niet
nu. Laat het niet uw laatste woord geweest
zijn- Morgen....”
„Of ik een eeuwigheid wachtte, of al.’
1 zou
zei Claire, strijdend te-
iccKcucu. naar nci uv» cu naai vcxvuLwaaruiging.
sombere ochtend en het groote gebouw „Stel u dus met mijn antwoord tevreden
„Waarom haat u mij Y* vroeg hij met
zachte stem. z
het reusachtige gebouw. Zou dat „Ik geloof niet begon zij en eindig-
van hem zijn, of liever, zou hij het de toen.
zoover brengen, dat hij zich den man Hij beet zich op de tippen en ging voor
noetgen van de meesteres ervan? haar op zij en toen Claire wilde heen*
en tijdschriften die er de oude Sapley binnen. Hij*
rustig liggen, dan zal ik hem gaan halen.” een vacantie geen voldoende verklaring vraag u alleen, mij aan te hooren F
„Ik zal m’n gemak wel houden, heb was voor rijn vlucht. Gerald was immers hfj heesch. „Het is waar dat ik u lief-
daar maar gee 1 zorg over,” antwoordde xoo geheel opgegaan in zijn werk 1 Waar- heb, juffrouw Sartoris maar u zult het
Gerald met een spijtig lachje. om had hij het dan in den steek gelaten
De houthakker maakte het hem zoo Daar hij echter geen bevredigend ant-
den dokter. Toen hij weg was scheurde Mordaunt haar ter zijde.
iets van Gerald gehoord had en de oude is beleedigd,
vroeg hij zich af, wat hij nu zou doen, of een enveloj
f een
van haar sne’
ver
dwijnen van Gerald en dat van Lucy
„Ja, het is’ gebroken,”
Ger; ’L -
wat een gebroken been is als ik het
te schijnen. „Kunt u het zetten?"
Aen- Zij gevoelt zich zeer ongelukkig....
De professor te aan het venster getre
den, wischt 11
Zakdoek de glazen
eener zekere
’lotseling ging de
I^to*briFaf"n Hij ging terstond naar mevrouw Kramer
ZESTIENDE HOOFDSTUK
Op zekeren dag ging Mordaunt Sap- een maar tot morgen, mijn antwoord
is m*a* aamLmta «teasIrlrAM tTlOCSt R*««e«^** mra< astheMeslAMaJ
teeltenen, naar het kasteel Het was een gen haar trots en haar verontwaardiging.
de donkere wolken en laat mij voorbij.”
„-w w». iviuruauni mcvi, vw» ®P
Sapley van huis was. Mordaunt opende iiep eenige oogenblikken staan en keek
het en toen hij het gelezen had kwam er naar het reusachtige gebouw. Zou dat
- - -7 een glans van voldoening op zijn gelaat, ooit van hem zijn, 01 uwer,
rechte stammen geloopen te hebben, die Dat het noodlot hem op een dergelijke ooit zoover brengen, dat hij zich den man
-a van een statigen kathe- manier in de kaart speelde, scheen hem kon noemen van i~-4-**mu-
rezen. kwam hij bij een een aanwijzing, dat de zaak ook verder Hij ging de bibliotheek binnen en bla- gaan werd juist de deur geopend en trad
eenzame plek waar de hut voor hem een gunstig verloop zou heb- derde in de kranten en tijdschriften die er dc oude Sapley binnen. Hq zag geel en
Mt; siert de deer te !t“ etei^ee verspreid lagen; plotseling zijn lippen bewogen zich als in hevige
nem aan zijn verbhjf m de Amenkaansche tijd met het briefje in de hand op en neer liet hij het blad dat hij in de hand hield aandoening, terwijl rijn kleine oogje*
:rs en, zich aan de tafel zettend, schreef van een artike- daarin, dat luidde „De „Een oogenblikje,” zei hij, met dw
j het volgende antwoord niet ontdekte moorden van de laatste hand wenkend. „Ik stond buiten neem'
vijftig jaren.” Zijn gelaat was nog bleek zeg maar niets Mordy, laat het nu verder
Waarde Heer I toen Claire binnentrad en hij was zoo ge- aan mij over ik heb elk woord gehoord.
Het spijt mij uitermate te moeten heel vervuld tnet de gedachte, dat hij Juffrouw Sartoris,” hij richtte zijn 00.
hooren, dat u een ongeval is over- moest zorgen, dat hij heel gewoon deed en gen met een dreigenden blik op Claire
komen en ik hoop van harte, dat het dat de uitdrukking van zijn gelaat niets Jaat mij u den raad geven uw weinet
geen ernstige gevolgen voor u zal heb- mocht laten merken, dat hij op dat oogen- r -
ben. Met het oog op onvoorziene blik niet zag, hoe moe en neerslachtig zij 1
omstandigheden heeft juffrouw Sarto- er nitvig. zing van mijn zoon ter
„Goeden morgen, juffrouw ik heb zijn vrouw wilt worden,
hier de stukken omtrent Moorcroft en geen woord zeggen.”
schikking Westacres," zei hij, de papieren op de r'i-i— -
1 gekookt en zijn
28.000 maal, maar
weigert hij mij naar het circus mee te
tn Daaronder staat eveneens in 't
doch met een andere hand ge-
schreven ;De vrouwen zijn nooit tevre- d«zen Mam „j een kie<<ii1>g.tX, dat d.
zuchtte, den.” L - -
wij hopen-, RECHTMATIGE KUNSTENAARS- droegen. De'kleurige jumpers,
TROTS. seer in de mode rijn, hebben
De beroemde Fransche schilder Gudin •“Ben stamboom, doch zijn van zeer eon-
was eens te Londen op een schitterend voudife afkomst,
diner van den Hertog van Cambridge cmtrrr wfci isrv
de beroemde Fransche schilder.” Eene
buiging, verdere voorstellingen aan' an
deren. Eene poos later vroeg de Hertog
„Wie was dat? Wat is hij? Is hij een
schilder Een groot schilder Stel hem
nog eens aan mij voor. Hare Majesteit is
eene liefhebster van schilderijen. Hij moest
aan het hof gepresenteerd worden.”
Een ceremoniemeester fluisterde hem
toe, dat hij als schilder geen recht had
om aan net hof te verschijnen, maar als
voormalig Fransch officier wel. De Her
tog deed Gudin dus den voorslag om de
aam tto als hij
gesteld was aan het hol te
Gudin achtte zich met fierheid
- antwoordde
Uxtewijk was zijn redder. De leden van hritenantXncimdVG^d hêefimij tot e7n
Ua* *1>aaWaa H-azS.Iam aam Iaam^ma L
Koningin komen, of in ’t geheel niet.
OP T RAPPORT.
Sergeant. De fueelier X. te uit de
tweede verdieping van de kazerne geval
len en heeft zijn beenen gebroken.
Kapitein. Wie heeft hem dat gecom
mandeerd?
eere van het vijftigjarig jubilé
mevrouw Kramer. Plotselii
ringsgeeebenk voor zijn Toni weer.
grijpt naar de oorringen en reikt die zijn
vrouw toe met de woorden: „Liefste To
ni! Hier te nog een
verjaarfeest!Maar ik emeek je, geen
ijverzucht, j
- l^tmowirr
verjaardagtkindl"Hij grijpt in den tend: „Hoe kon mijnheer de profeaaor gekrast, dat vertaald luidt als volgt Tot
zijzak van zijn jas.... „Waar zitten ie echter ook een
dan toch?" vraagt hij verbaasd. Opnieuw vlecht ontnemen en
■zoekt hij.... „Waar heb ik dan toch de presenteeren?
'kleine doos gelaten, waarin ze lagen,"
Begt Snokkel verlegen.
jak'van zijn jas. In
fing volgt mevrouw
yregingen.
Daar valti
He langen,
«tocht
Een lichte gil wasrirlinkt van mevrouw
JToni's lippen.
Verschrikt laat to profaaaor de vlecht
pareer ia ton zak verdwijnen.
y .Trouwaloaaer steunt de diepbeiss
<£gde houw.
-lotoT
„De vlecht! de viechti.... Van srie te
•e?" 1
«ogen en met door smart ontsteld
„Van wie ae te?.... Dat weet ik zeil
«iet." bromt mijnheer de profeeeor verle
den.
„Hal nn
ju-ijscht mevrouw Toto
■Jal
fin<
k-4
hij weer
hoofd en mompelt: ^onderling, zeer zon.
ierlingF
Zakdoek de glazen van
staart voor zich uit. De vlecht beeft hij
op de vensterbank geworpen.
Gusta treedt binnen en meldt, dat zoo-
even een meisje vaa den geheimraad ge-
ocoiacn is en naar mijnbeer den professor
gevraagd heeft
„pteeds erger!” zucht mevrouw Saok-
sel.
„Wat wil het meisje?" vraagt de pro-
/esror op verdrietigen toon.
De deur wordt reeds geopend en Nan-
hi, met twee kartonnen doozen onder
den arm, treedt binnen, maakt een hoffe
lijke ouiging en 1
lessor heeft deze twee
gvht-iraraad vergeten. Mijn mevrouw
zendt mij daarom met de doozen hier-
heen. opdat mijnheer de professor niet in
genheid kome....
„i'a! mijn lief slangetjemijn gou-
d -n oorringen!'' roept Snokkel veilLki
e- echtgenoote een pleizierreis, komt ook
ste Monte Carlo en gaat in ’t Casino nair
de koning lachend, „uit- het bgn|tlpel kijken Mevrouw Knobbel -
t, verder dam, Wie het spel scheen te bekoren,
ging voort „Riedel, je moest ’raagt haar echtgenoot of hij tec;
ten tooneelspeler Lang eens dat ook zij haar geluk eens door
-nuauciu, neen liever tweehonderd flo- enkelen inzet beproeve, waarop ÜeUlSl
fleemt uit de kleine de gouden sieraden, rijnen sturen de arme drommel heeft haar staanden heer op zeer bescheiden
.rouw Toni kan haar oogen nau- ze we| verdiend.” en beleefden toon zegt, dat de dames in
gelooven. Algemeen gelach natuurlijk, waarin de den regel geluk hebben als zij haren inzet
Ds professor betast nu ook met liefde- honing van harte instemde alleen ver- plaatsen op het cijfer 't welk haren ouder
vol'en blik de slang, zijn wonderdier, in zocht hij Lang nu maar uit te scheiden, dom aanwijst Spoedig besloten zet me
de f-note kartonnen doos. Hij lacht ver- daar de „voorstelling” hem anders te vrouw Knobbeldam een goudtientje op
£cnocgd juur kwam. Den volgenden morgen had No. 25. De kogel rolt op No. 35. -
N’enri slaat nog altijd op dezelfde Lang de 200 florijnen „Ge hebt uw verdiende loon,” sprak ik nu een pak dragen.waaruit
nl.-; ls. Zii kijkt «enigszins verlegen. toen haar echtgenoot, „als ge de waarheid vlekken met benzine vrwijderd
„Uier, goed kind!" roept Snokkel. Hij EEN WETENSCHAPPELIJKE had gezegd, zoudt ge hebben gewonnen ruikt een
Nanni een fooi VRAAG. daar niet
„Mijnheer ce professor!" zegt het be- Waarin bestaat de overeenkomst tus- OUDE BEKENDEN
schaamde meisje op zachten toon. schen een practiseerend geneesheer en A, „Kent gij dien heer, die ons znoeven
Snokkel luistert verwonderd toe. een aardappelplant groette
Mevrouw Toni luistert met ingehou- Antwoord Beide hebben de bloesems B. ,^eer zeker sinds twintig jaren
- - - 1 1»
A. „Hoe heet hij?”
B. „Dat weet ik niet.”
A. „Waar komt hij vandaan
B. „Dat weet ik ook niet.”
A. „Maar hoe kent
B. „Wij spelen
behoorlijke vergoeding geloof dat dat ook uw bedoeling was?”
'J - “4±i Terwijl hij nog de papieren ontvouwde,
keek hij haar van terzijde aan.
„Neemt u me met kwalijk, juffrouw,
--- - c1 maar “*8 ik °°k vragen, of er iets ge*
van zijn vader en maakte de handteeke- beurd is, dat u hindert zei hij e nstig
ning van zijn vader ook op de cheque na. Claire legde de pen neer en keek hem
Toen hij den brief persoonlijk gepost met zichtbare verbazing ?an.. Hij wacht?
had voelde hij zich zoo tevreden als de op- te een oogenblik en toen, begrijpend dal
rechtste en braafste man maar zou kun- hij, öf te weinig, öf te veel gezegd had, ons
nen zijn.' nu te zwijgen, vervolgde hij s
Gera d Wayre totaal ter zijde gescho- „U kijkt verbaasd. Hoe moeilijk moet
ven de weg was vrij voor hem I het voor iemand in uw positie zijn, otn
zich voor te stellen, om te begrijpen, da»
Koen hij den brief en den cheque ver- een man, al mag die dan ook uw minder*
zonden had, wachtte Mordaunt Sapley rijn in positie, uw bediende als zoo-
zorgvuldig op het antwoord, dat hij be- danig beschouwt u mij immers hij
slist v rwachtte. Hij rekende op Gerald’s evengoed gevoel heeft als u «elf, dat hr'
trots, die hem, naar hij verwachtte, in de eea hart in zijn lichaam heeft, dat éto
1,3art zou spelen en het behoeft zeker niet woord, een Hik van u zou kunnen door
gereed, dat zijn vertrouwen in dit opzicht boren 1”
niet beschaamd werd. Na enkele dagen „.iM»
1 sprmgcu, viw wuiu kwatn er een kort briefje van Gerald
slag op den grond. Hij waarin hij zijn spijt betuigde, dat )uf-
«.u «uu maar daar trouw Sartoris besloten had den bouw mijnheer, -
hij niets voelde wüde hif opstaan. Toen nfet door te zetten, maar dat hij zich na- geval zijn, neemt u daar bij dezen dar
voelde hij echter een stekende pijn in tuurlijk bij die beslissing moest neerleg- mijn verontschuldiging
- La L.‘„ *4am F» aaa i»*a aam
j1 gen tevens --- -
toesprong om hem te helpen, zei hij kalm mogen terugzenden.
„Ik heb mijn been gebroken.” Mordaunt Sapley verscheurae gmn-
Terence zei niets, maar nam Gerald lachend zoowel de brief als den cheque.
gespeeld want de trots, die hem er toe ge-
zou. daarvan voelde Mordaunt zich ovw- ten ring aan haar vinger.
Ta1LaIaIIm 7itn
plotseling vertrek was echter iets dat
een vacantie geen voldoende verklaring
was voor zijn vlucht. Gerald was immers
zoo geheel opgegaan in zijn werk Waar
om had hij het dan in den steek gelaten 1
den kapitein de hand gedrukt te heb-' gemakkelijk mogelijk en ging toen naar woord op deze vraag kon vinden, zette willen worden.”
ij aan wal. den dokter. Toen hij weg scheurde kiTa.^-u--- TT **»m«„* w
Toen hij door het kleine dorpje liep, Gerald een blad uit zijn notitieboekje nam
LL - loppe uit zijn portefeuille en
hij, alles wel beschouwd, verstandig had schreef -
gedaan, Regina te verlaten en of het niet om hem zijn ot
beter zou zijn, zijn overeenkomst met zeggen dat hij
zijn^werk op het^ kasteel terug te Terence kwam terug met den dokter, het met elkaar in verband moest staan.
L t en Gerald, hoewel half
om in den eersten tijd Claire ferug te bewusteloos van de pijn, dacht er toch
zien. nog aan, den dokter te verzoeken, zijn
Het landschap achter het dorp was bui- brief te posten en den kapitein van de
tengewoon woest, maar tevens rijk aan Susan te laten weten, dat hij 1
die schoonheid, die voor het lersche met hem zou kunnen meegaan,
'andschap zoo karakteristiek is. De heu- Toen verloor hij het bewustzijn.
vela, die uit de zee schenen op te rijzen, Gerald's met potlood geschreven brief- tak scherp wit tegen de donkere woll
waren dicht met pijnboomen bezet en een e kwam „op Regina aan, toen de oude af. Mordaunt bleef, voor hij het terras
Mevrouw Toni ademt verHcirt op.
Zachtkene etaat zij van de sofa op. De
hevige ongesteldheid te eensklaps ver
dwenen. Zij loopt naar den m diepe ge
dachten verzonken echtgenoot, legt haar
arm zijn hall en fluistert: „Dat ie heden
op mijn verjaardag oen echte comedie vol
misverstand, mijn beste Gustaaf!"
JHml ja. ja!" spreekt de profeaaor op
halfluiden t?00- tot een derden klant) „Uw beurt is ’t, ma
Nu eerst herinnert _hti «x* het etja- (Venter tot zijn wederhelft en nH
rmgsgetcbenk voor zijn Tom weer. Hij wiirendel „Sentte. 4;-
och laat dat karweitje even weghalen.1
kkhTps^to op ie NIETSNIEUWS ONDER DB ZON. tot d. „itrueting d„ Leendrager.
-7 j - Pompep werd onlangs de keuken arh«ider*. Deelnemers aan rooi
geen wantrouwen meer!.... van een heerenhms opgegraven en men -
Toni lacht en spreekt spot- vond een Latijnach opschrift op den muur
-- l. ?ekrM i
dienstmeisje henr baar- heden heb ik zijn eten
en hem zijn vrouw te kamer schoongemaakt, i
SaaLa 1,1 n s se* U<, ewuss
„Hml Hml Het is vandaag om zoo te
zeggen, een kritieke dag voor 1
Snokkel
Waarom de professor zoo
mevrouw Toni, naar
ervaren.
