VOOR DE
xiiiiiiiüiiHiiiimiiiiiiiiir niiiiii iiiiiiiiwiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii:iiiiiiiii!II1ii:iiiiiih :iiiiiiiiiiiiiiiiiii iiiii imimiüiriiiiiiiiiiing
L
71 -
*71
J 3
IIIUMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUUS
DOOR EEN MISVERSTAND.
f
-1 UtT DE -
MOPPENTROMMEL
NUMMER 27DERDE JAARGANG 1924
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit:niiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii:HiiiniiiiiiiiiiiijiiiiiiniLiiiiiii
r
van hem te weten komen. moeten trekken, dat deze haar niet meer
ï"--■ 1
;de
Daarna deed zich een hoog geluidje
J=
Het meest verkeerde Marie in die ziek-
j
OP SCHOOL.
liefdesverklaring zou brengen dragen, om de trekking te beginnen. Hij
bracht door een der secretarissen
rechter van instructie uitnoodigde,
dat
was,
Hij gat verder kond, dat in de meest
schipper, niet ver van de brug van Billan-
Zich vergist, evenals
Lucy was zichtbaar
woordde, vroeg de rechter hem
4
boek is aangegeven, weet ik niet. Maar
van
vrouw vermoord ping afwachtte, overtuigd als het was,
FRAGMENT VAN EEN FEESTREDE.
men wat er van haar geworden is.
Onder deze gevoelige mannen bevond
wilde.
medegedeeld, dat een vrouw
r
i
te spreken. Aangehouden vierentwintig gen.
I
HUISKAMER I
man toebehoorde.
„En nu, mijne heeren, tot den prac-
woët» man
■d en weil-
in *t midden moeten dragen, wijl anders
het evenwicht in gevaar komt,
Eén echte patriot moet voor zijn va
derland weten te sterven, zelfs al zou het
hem zijn leven kosten I
Heer„O, zeer zeker Mevrouw, 't
meest houd ik van hazepeper.”
OP SCHOOL.
Onderwijzer: „In welke verhouding
uBVULJjbft VAT» 1KU1B
Een zeer „fatsoenlijk" heer maakt een
aan
voor een ongelukkig huwelijk, het besluit
had genomen van het huwelijk af te zien en
Maar dat verlangen om zich spoedig
van de bezoekster te ontdoen, verdween
voornaam om tegen haar een woord te
zeggen. De dienstbode brengt bet kaartje
binnen en zegt „Mijnheer, daar is een
stomme heer, om u te spreken."
het oogenblik n.l. waarop zij el kan- niemand anders de moordenaar rijt.'
--*1 Opnieuw bewaarde Raoul Berteux het als bij tooverslag, toen hij de vrouw zag
ouderdom, beroep enz vragen te doen." De rechter schreef een klein briefje,
„Dat is volkomen nutteloos, mijnheer," riep zijn jongsten bediende en zond hem
alles gezegd, wat ik te zeggen heb. U zult met "wachten?’
VERSTROOID.
Professor van Rimpelen is zoo ver
strooid dat hij in zijn kamer bij ’t uitklop
pen zijner pijp luide „binnen” roept.
NAAR GELANG.
Voor hoeveel kan ik met je schuit naar
BIJ DE MANOEUVRES.
Overste „Maar Luitenant, ziet ge dan
uw
HOOGERE SCHEEPSBOUW.
Een Amerikaansch scheepsbouwmeester
heeft een giek vervaardigd die zoo nauw
aan
merking genomen, is het niet gewaagd de
TELEURGESTELD.
Jan „Nu krijgt u nog vijf centen
Gast „Och I hou die maar
Jan „Dank u Mijnheer 1”
Gast „En breng me daar nog een
halfje voor 1"
„Daann heeft men
„Ja, dat ben ik."
„Welnu, mijnheer, ik ben gekomen
om een betreurenswaardige dwaling te
u te helpen de
verder kunnen ontwikkelen. Maar zoo- gloeiden van geestdrift,
dra Marie tot het oude komediespel haar
toevlucht nam, meende zij pleizier te
hebben, en ze zuchtte, wanneer de ver
veling haar weer overviel, alsof er misschien
hier of daar nog een melktandje was
overgebleven.
ters V. Z. F. d. M., welke ik uw zacht
Ziel ten zeerste aanbeveel. U
edel hart vinden en gelukkig
OOK EEN DIERENVRIEND.
Oude dame „Gij zijt zeker ook een
hem in het Paleis van Justitie te Parijs stond bekend, dat hij tot de gouvernante
was i - -
weinig verrast er een dossier op zijn reeds van geruimen tijd her dagtee kende tuigend bewijs worden geput, dat gij
de in de Seine gevonden ongelukkige een
vrees dat gij er hier een zoudt laten staan?”
*Wat is dat riep de zanger, die zich
spoedig hersteld had. „twee hoeden I
dat is inderdaad te veel voor iemand,
die zijn hoofd kwijt is 1”
opmerk- soldaten in den ransel schiet.”
zaam te maken. Luitenant „Dat heeft niets te be-
Een lange pauze trad daarna in Me- duiden. Overste, ze hebben de oude
antwoorden Er is een
court uit de Seine het lijk opgehaald van rechter van instructie. „Dat is niet te ge- 1
een jonge elegant gekleede vrouw, dat looven l” En deze overtuiging vatte ai Maar zij is ongevoelig gebleven
j- aanstonds bij hem post, dat, mocht Raoul mijn wanhoop, voor mijn tranen. Toen in de beschuldiging van Raoul Berteux.”
diepe wonde vertoonde. De trekken waren Berteux zich aan het hem ten laste gelegde was het, dat een dolle drift zich meester
bijna onherkenbaar misdrijf hebben schuldig gemaakt, niets maakte van mij en ik niet meer wist wat
van zich doen hooren, opdat daardoor
j zou gaan.
In de afzondering evenwel, waarin zij
„Maar hij heeft bekend."
De verbazing van
om, op haar gelaat.
7 „Ik weet niet of hij bekend heeft,"
zoo zeide zij, „noch waarom. Wat ik weet, is,
aan de rechterzijde van het hoofd een
ge ter rechtvaardiging van inspannenden arbeid, den rechter van
ie, die juist zijn kabinet verlaten vroeg de rechter vaninstrurtie"
werd medegedeeld, dat een vrouw „Omdat dit het eenige middel wm.
men, heeft haar gedrag tot geen bizondere
aanmerkingen aanleiding gegeven. Den
dag harer verd wijning is zij bij het vallen
van den avond uitgegaan om een bood
schap voor mijn dochtertje te doen.
Uw steeds getrouwe V.
De moeder zag den brief met eemgen A. komen,, een werkman aan een
bekend voor. antwoordde deze, kost het tien stuivers,
Mane deed zeer haar best, om haar als je de schuit aan de lijn laags den kant
voorttrekt, neem ik je voor niemendal mee.
LABLACHE TER AUDIëNTIE.
Lablache, de beroemde baszanger,
maal naast een man een plaats in een ging. Die moeten bedanken, zoo lang tellen. Zelfs de beschrijving van den als was te Napels bij den Komng ter audiën-
familiegraf vinden zuchtte de ver- het nog tijd is, en liever hun boete be- offer gekozen bruidegom laat ik achter- tje ontboden in de wachtkamer vroeg hij
iatene. - - - -
Zij, die zich aan die droeve gedachten
was
tenminste even gemakkelijk ging als
het uitstrekken in een fauteuil.
„Is er dan geen redding mogelijk? lijke karaktervoortreffelijkheden, enz.,
Zal ik alleen begraven worden, of een- hebben wij niet noodig in onze vereeni- der geschiedenis behoef ik niet te
ging. Die moeten bedanken, zoo lang tellen. Zelfs de beschrijving van den als was t( Napels bij den Komng ter audiën-
wege, ten spijt der nieuwsgierigheid aan de aanwezigen verlof zijn hoed te mo
gen ophouden, omdat hij zoo erg ver-
„Wat beteekent ex, vriendje, als het
voor een woord staat „Gewezen,
Hoogvereerde mffrouw Marie. Meester j» „Goed geef eens een voor-
Een mijner beste vrienden, een wak- beel(J j» „Extra-trein I”
kere maar schuchtere natuur, wil trou
wen Daar het hem, door zijn blooheffl,
aan dames-kennissen ontbreekt, zal hij
in etn der eerst verschijnende bladen een r
honderd ”rij~bdaaldëm huwelijksaanvraag plaatsen onder de let- iuü'tert,' daT de roeiers aÜen dé scheiding
t“ J --- -
voelende
zult een
maken.
„Al deze omstandigheden," dus luidde neervallen op een stoel, die achter hem meisje, smaakvol
een L"
eenige oogenblikken te voren was ge- de houding van Raoul Berteux in
- - - -- van 1-.
den procureur der republiek, die den conclusie te trekken, dat Luc*y Volney en brengen,
rechter van instructie uitnoodigde, zoo J -
s, oe lig mogelijk het onderzoek in deze ed dezelfde persoon zijn en dat Berteux hernam de rechter.
lang verblijf in het water zeer waren op weest zijn, waardoor hij misschien in daarna tot bezinning gekomen, haar lijk
Bezet. drift was ontstoken. Een lage, gemeene in de Seine te doen verdwijnen en
Men heeft pp het lijk geen papieren en schurk kon deze man onmogelijk zijn.
Hij liet de -boeien afnemen, zond den
„Niets, de middelen daartoe ontbreken hem wenschte te spreken.
mij te eenen male. Men heeft niet precies Hij gelastte, dat men haar sou toelaten,
den dag en het uur kunnen vaststellen, terwijl hij met zijn hoed in de hand staan
waarop de misdaad gepleegd is. Ik kan bleef, als iemand, die gepresseerd is ca
mij dus niet op een „alibi” beroepen.” die vast besloten is, een onderhoud, waar-
„Maar uit uw verhaal uwer verhouding aan hij zich niet kan onttrekken, zoo koet
i voor mij het over- mogelijk te maken.
i en
van de zware aanklacht, waarop
-t zou heb-
nu was zij
voor te lichten
die ik voor haar koesterde, mijn sme:teloos heden zou openbaren, die hij den Rechter haar beminde onwillekeurig
- u-a Toen binileatrad
een bevel tot gevangenneming van zekeren familie en de opvoeding, die ik heb ont- Reeds dne weken ongeveer wachtte zijn armen en verzocht zü hem vermffenis
Raoul Berteux, klerk ten kantore van vangen, niet in staat zijn om de verden Raoul Berteux, opgesloten in de gevange- Bewogen drukte hij haar aan ziin hart
een notaris in het quartier Monceau, dien king, die op mij rust, op te heffen, wat nis te Mazas, het oogenblik af, waarop en zeide
men verscheidene avonden om het huis zal ik mij dan verdedigen zijn zaak naar het Hof van Assisen zou „Ik wist wel, dat je mü niet -oudt late,
van den officier had zien rondzwerven „,Ik vraag alleen, wat ge tot uw verde- worden verwezen, toen, na een dag van veroordcelen.”
en die daar verscheidene malen tevens diging, wat i - - -
had aangebeld om juffrouw Lucy Volney de misdaad in het midden hebt te’bttn- insi
De vereeniging deed haar plicht en jouden was. Terwijl hij in een druk ge
sprek verdiept was, werd hij onverwachts
bij den Komng geroepen, en in der haast
het jonge vergetend, dat hij den hoed op het hoofd
-VAN I EIGENWAARDE
„Ik heb gisteren een zeer geestigen
gebleven. In zijn donkere ziel rijpte brief van den beroemden Professor X.
een duivelsch plan. Hij had vroeger eenige ontvangen, ik zal u aanstonds mijn ant- staat de maan tot de aarde.”
Daarom eere aan hem, die het Per- maanden als commensaal bij de moeder wooed voorlezen.’ Leerling: „In eeoe goede, meester.”
DUBBELZINNIG.
A. Waarom zijt gij in den laatstcn tijd
harer moeder. dragers van een heilige plicht, welke was haar volkomen onverschillig. zoo melancholiek?.
Zij ging vol hoop uit en kwam wanho- in dezen tijd zoo gruwelijk wordt ver- De bladen werden nagelezen en ja, B. Helaas! Ik wilde trouwen, doch de
pend terug. De mannen namen geen no- waarloosd. daar stond de advertentie. vader mijner beminde zegtdat hij zijn
titie van haar en in de oogen van haar Hij gaf verder kond, dat in de meest Marie schreef een lief antwoord. Daarin dochter niet aan een kunstschilder geeft,
medezusters meende zij de boosaardige verspreide bladen der hoofdstad en in de schilderde zij den stillen drang van haar
et, een oepaa>uen
afkeer regen het ouwelijke uie meisje
De aanwezenden stieten hun glazen jpgevar Sederi dien tijd kende hij slechts visite bij een fanilie en reikt zwijgend
aan en namen daarna weder hun plaats een mgs' dat een of ander dol toeva> het dienstmeisje zijn kaartje hij ts te
naar lot mei he< zijne tou kunnen ver
binden
Wisi hij haar in den loop van het jaai
de zweet- aan den man te brengen, dan had hij met
fd af. Hij was al.een zijn vereemgingspbcht volbracht,
hartelijkheid op te wekken, had zich niet tevreden over zichzelf en zijn wangen maar ook het dreigend gevaar dat hem
boven het hoofd zweefde, weggenomen
En hij kreeg het valsch vermoeden, daj dierenvriend, mijnheer
hooren, 't welk aan een niet meer jongen Mane zich sedert langt bezig hield met
de huwelijksiacht door annonces
De leden der vergadering, 'die den
tischen arbeid onzer vereeniging. Den wijn rijkelijk hadden laten vloeien, om
dooden de eere en den levenden de daad hun zorgen te verdrijven scheidden tegen
In 't vorige jaar zijn naar onze statuten de morgenschemering in de meest opge-
12 leden uitgehuwelijkt In *t loopende wekte stemming
jaar komen twaalf andere
?en vader beklaagde zijn arm kind, als zische insectenpoeder tegen het jong- van Mane gewoonu
hij van het kantoos thuiskwam, en de rol gezellendom heeft uitgevonden.”
van zieke beviel Marietje zoo goed, dat
zij die telkens wetjr koos
In de pauzen tusschen de aanvallen in.
van hoofdpijn of koorts bladerde Marie De redenaar een weldi
n een sprookjesboek of ving ze vliegen met breede borst, langen b
Dit vroeg ontwikkeld talent, om door luidende stem, dr<
bewegingen van stil lijden medelijden en droppels van het t
EENE VOORZICHTIGE VROUW.
„Lieve man I Ik ben uit met de Jan
sens. De sleutel van de deur heb ik voor
Tegen den middag ie onder de pendule gelegd. Je liefhebbea-
aan de beurt, bracht de brievenbesteller Mane Maule de Mane.” Dit bnefje van zijn vrouw
testemming op dagen, dat huiselijke ar- Zijn er liefhebbers, die zich willen aan- een brief. vond een man 's avonds op de tafel van
beid haar riep. En wanneer dan haar bieden, of moet er geloot worden Met sidderende handen opende zij zijn huiskamer, nadat hij een hall uur
moeder in keuken of kamer bezig was. De mannelijke nederigheid, welke niet dezen. hld staan schellen en kloppen, en er einde-
Zou dan eindelijk de vervulling baret1 lijk met veel moeite in geslaagd was door
bekeek zij met welgevallen haar goed tot het resultaat der loting. De namen der vurige wenschen aanbreken? een achterraam naar binnen te ktMnen.
Ja I Zij liet een vreugdekreet hooren
En wanneer dan haar bieden, of moet er geloot worden
De mannelijke nederigheid, welke niet dezen,
vloog er een glimlachje over haar gelaat genoeg geprezen kan worden, voerde
en -
onderhouden handen. aanwezigen werden op strookjes ge-
Klonk de schel, dan meende zij, dat schreven, in een houten urn geworpen en wierp zich aan de borst harer moeder,
eindelijk de langverwachte vrijer daar en zorgvuldig geschud. Daarna,werd aan die verschrikt de kamer kwam binnen
was, of dat de brievenbesteller een brief den jongste van het gezelschap opge- stormen. Deze greep het schrijven en las:
met een T
Op elke ontgoocheling volgde een zucht, verklaarde vooraf, dat de dragers der
Het kwam Marie voor, dat zij werkelijk twaalf eerste namen verplicht waren,
ziek was en een dokter noodig had. Maar binnen 't jaar in het huwelijk te treden
moeder, die spaarzaam was, wilde hier langs den weg van de annonces. De ver-
niets van weten. eeniging zou de kosten dragen.
Dan maakte Marie zichzelf wijs, dat Wie op den volgenden gedenkdag niet
zij ongelukkig was, en zong met hier en getrouwd was, zou L__2_ï
daar een valsch toontje een of ander boete moeten betalen aan de kas der ver-
ballade of liefdelied, om uiting te geven eeniging.
lan haar smart. De loting had plaats. Zij, wier namen
Moederlief kwam dan gewoonlijk met werden afgelezen en ook zij, wier namen
een echt huismiddeltje voor den dag. in de urn bleven, gaven door een zuur
Marie moest dan haar peignoir uittrekken of vroolijk gezicht hun gevoelens te ken-
medezusters meende zij de boosaardige verspreide bladen der hoofdstad en in de schilderde zij den stillen drang van haar A. Heeft hij dan reeds schilderijen van
woorden te lezen „Neen, die is voor ons meest gelezen provinciale bladen huwe- hart en vergat ook met, om het bedrag u gezien
niet meer gevaarlijk.” lijksadvertentiën geplaatst zouden wor- vare haar spaarboekje, de sierlijke meu-
En dan ging zij gelooven, dat zij werke- den. Daarvoor was het noodig, dat de beien, waarmede zij haar toekomstig
lijk op weg was, om een oude juffrouw te twaalf huwelijkscandidaten beroep, gods- huis zou sieren, haar goede opvoeding
worden. Een gemengd gevoel van toorn dienst en
en<-
haar moeder, om naar huis terug te keeren den zij gerust verzwijgen. De antwoorden
„Ja, zoo moet de zaak zich wel hebben
T ----- --- Vin <K*U I„«
het spoor der waarheid zou kunnen bren- voorloopig verhoor. Na de vragen betref- instructie op. „Maar ik heb u nog andere wel uitleggen."
AA., ki;-naam, ouderdom, beroep enz vragen te doen.” De rechter schreef een klein bnefje,
waarop Raoul Berteux met de grootste „Dat is volkomen nutteloos, mijnheer,” riep zijn jongsten bediende en zond hem
kalmte en de meeste vrijmoedigheid ant- gaf de beschuldigde te kennen. „Ik heb daarmede weg. Een uur ging voorbij
-a 4. j-kugexegdi wat te Zeggen heb. U zult met wachten
„Ge weet, van welke misdaad men u geen woord meer uit mij krijgen.” Gedurende dien tijd vertelde Lucy
En hij deed, zooals hij gezegd had. Volney, hoe zij tengevolge van een paar
Noch^dien dag, noch de volgende dagen woorden, die zij met haar verloofde had
,Jk heb niets meer te zeggen,” her- als vroeger beminde, en hoe zij, bevreesd
De instructie werd dus gesloten.
Inmddels was aan de pers medegedeeld, spoorloos was verdwenen.
2 ,f van ,Lucy Volney Zij had zich tot een vriendin gewend
Weet een van u een knappe dame die
weinig plaats innam als in 't leven nog met te veel uit den tijd is, zoo staat
*.n die tochmaar hoor, wat een der het hem vrij, haat op galante wijze op niet dat de vijand van die hoogte af
leiders der vergadering zegt„Mijne het doel van onze vereeniging
heeren Diep geroerd, herinner ik u de
beginselen onzer vereeniging. Het is
*en oud en goed gebruik, om de mannen mgeen werd het niettegenstaande zijn ransels aan.
te eeren, welke in dezen donkeren tijd moedig besluit een weinig benauwd om het
ten Echt zijn geweest, welke ons vaan- hart. Het gold hier een weg in een on
del hoog hebben geheven, 't vaandel, bekend land, waaruit geen jonggezel
4— 1 terugkeert.
dat ook wij trouw zullen blijven.
„Den uitvinder van de huwelijks
annonce wijd ik dit glas wijn. Gezegend
zij zijn aandenken. Hij heeft de echte- ach een soort van Judas, die bij deze GEVOEL
loosheid, die kanker van onzen tijd, met huwelijksloting van het huwelijk vrij T<* l
vrucht bestreden. Hij leeft in den geest was
in waarheid met ons voort.
PRACTISCH.
In een herberg verlangt een bezoeker
allerlei mannelijke deugden en verheven gedachten met de noodige bij zijn bier een stuk kaas. Daar dit er
i droefheid greep Marie aan en zij dwong nauwkeurig opgaven. Hun gebreken kon- overdrijving op te geven. verre van smakelijk uitziet, roept hij den
i Bovendien werd haar laatste portret waard en eischt hij een beter stuk. Deze
Zij voelde zich werkelijk ellendig en en aanvragen, welke op de advertentiën twaalf of tien jaar geleden gemaakt echter keert het eenvoudig om, zoodat de
het liefst maar gestorven, als dat inkwamen, waren het bezit van alten, bij den brief ingesloten. goed-uitziende kant boven komt te lig-
De leider ging aldus voort„Lief- En vervuld van zoete gedachten sliep gen en zegt „Zoo hoort het 1”
hebbers van schoonheid, geld, vrouwe- zij den daarop volgenden avond in
dat zondagskind. Het verdere verloop
ver
talen. i
Het is genoeg, dunkt mij, dat wij el- onzer lezeressen,
overgaf, dacht met, dat de verlossing zoo ken man een dragelijke vrouw bezorgen, T
nabij was en dat de hemel zich eindelijk die niet te oud en niet te leelijk is, en een beval den zachten band des huwelijks aan.
over haar erbarmd had. uitzet meebrengt. Een drietal maanden slechts en het
Op 't zelfde uur, dat zij alle hoop had Het pleizier van een bruiloft, die wij luisterrijk huwelijksfeest van
opgegeven, hield een der driehonderd allen als vrienden komen i
vereenigingen in de hoofdstad een ge- is zoo groot, dat men eenige onaange- werd gevierd. dien hij zag staan en volgde den hof-
Toasten en gelukwenschen volgden bediende. De Komng ontving hem over
aar dige, humane grondstellingen ken- nemen. Gij zijt toch noch schoone, noch en hij, die zich daarbij het best bevond, |uicj lachend en vroeg aan den verschrik-
merkte. Of deze vereeniging in ’t adres rijke, noch in alle opzichten deugdzame was de briefschrijver, die zijn bescheiden ten Zanger „Wel, mijn waarde Lablache,
boek is aangegeven, weet ik niet. Maar mannen. Aan u allen kleven eenige kleine invloed in deze zaak ook niet openbaarde, hebt gij twee hoeden meegebracht uit
ik kan naar waarheid verzekeren, dat rij gebreken. Anders waart gij geen lid der M r
werkelijk bestaat. vereeniging geworden, die netjes voor u
f tot stand brengt, datgene, waartoe gij
Zoowat drie dozijn in rok gekleede alleen geheel onbekwaam bleek. Gij zijt
heeren zaten rondom een tafel in een nu tenminste zeker.dat gij geen blauwtje
restaurant. Zij vierden het gedachtenis- loopt,
feest van een man, die op het kerkhof
rven
Verscheen er een dergelijke advertentie
Weder sprak de man met de hooge in de bladen, dan was de zaak gezond,
moedig offerlam volgde Marie den wil stem. Hij begroette de gekozene als de Wie de onbekende weldoener
dragers van een heilige plicht, welke was haar volkomen onverschillig.
I zoo gruwelijk wordt ver- De bladen werden nagelezen en ja,
daar stond de advertentie.
enrich kleedden, om met haar de frissche nen anderen hielden zidh teruggetrok- twijfel aan: het handschrift kwam haar schipperWamfter je in de schuit gaat,
lucht in te ademen, wat met andere woor- ken bij de algemeene gelukwensching.
den zeggen wilde, dat beiden de meest be- Ook waren er, die verdrietig of onte-
zochte wandelwegen opzochten. vreden waren, dat het fatale huwelijksjaar moeder allen twijfel te ontnemen.
Als een goede dochter, maar met een nog niet voor hen was aangebroken,
uitdrukking op het gericht van een zacbt-
- - Gedurende dien tijd vertelde Lucy
beschuldigt En hij deed, zooals hij gezegd had. Volney, hoe zij tengevolge van een paar
„Ik weet het, mijnheer.” F"u J’--J-1
„Wat hebt ge daar tegen in te bren- kon de rechter van instructie iets meer gehad, "gemeend had. de conclusie te
gen van hem te weten komen. moeten trekken, dat deze haar niet meer
De beschuldigde zweeg eenige oogen-
blikken, alsof hij naar zijn woorden zocht, haalde hij telkens
en waarin mededeeling werd gedaan van Vervolgens zeide hij op doffen toon
het verdwijnen van mejuffrouw Lucy „Niets, totaal niets.” e
De rechter, die een hardnekkige ont- dat de moordenaar
die zich reeds ontdekt was. En deze had zich gehaast op het platte land en hati mtemamTiett
--- t had scherp gezet om de beschuldigde de ontdekking wereldkundig te malten. van u—
„Sedert deze juffrouw,” dus schreef in het nauw te brengen, was wel eenigs- De meest uiteenloopende en de meest haar spoor verloren
„Ge bekent dus schuldig te zijn
„Zooals u wilt, mijnheer.”
zouden zich binnenkort in het huwelijk stilzwijgen enkele oogenblikken. Dan binnentreden, die hem om een onderhoud
zuchtte hij diep en terwijl hij zich Eet had verzocht. Zij was een slank blood
--en eenvoudig tegelijk
bij de stukken gevoegde nota, „en stond, biggelden de tranen hem langs de gekleed.
wangen en riep hij uit„Waarmede kan ik u van dienst zijn t”
„Welnu, ik heb daartegen niets in te vroeg hij op hoffelijken toon, onder de
bekoring der mooie blauwe oogen, terwijl
„Denk er om dat is een bekentenis,” hij haar uitnoodigde te gaan ritten.
-„Is u belast met het onderzoek in de
zaak te beginnen. en niemand anders, de moordenaar is.” „Een bekentenis, het rij zoo,” luidde zaak-Raoul Berteux?" vroeg zij.
Onmiddellijk begaf de rechter-commis- Dit alles voorloopig ndtier te onderzoe- het antwoord van Raoul Berteux, die op- -
saris zich aan den arbeid en zette hij zich ken, was de taak van den rechter van in- staande een besluit scheen genomen te
hebben. „Schrijft u maar op, dat ik die
- -vrouw heb vermoord,” voegde hij er herstellen, of tenminste u U
vuldigheid na te zien en aan een onderzoek zou, op wien zoo zware verdenking rustte, eenigsrins opgewonden bij. „Ik beminde zaak-Berteux tot een oplossing te breagta.
te onderwerpen. Eenige oogenblikken later trad, ver- 1
Het eerste, wat hem in de handen kwam, gezeld van een dienaar der gerechtigheid wen. Op het laatste oogenblik heeft ze
was een rapport dat twee dagen oud was en stevig geboeid, het kabinet van den haar woord terug willen nemen. Ik heb 7
en dat was opgesteld door den commissa- rechter binnen een jongmensch met in- haar gesmeekt, mij niet te verlaten, ik vermoord
onbeschroomden heb haar herinnerd aan ai de blijken mij „U ziet het mijnheer, anders zou ik
genegenheid, die rij geaccepteerd met levend voor u staan.”
-- -J „Maar het lijk dan. dat in de Seine is
Bewogen drukte hij haar aan zijn hart
„Ik wist wel, dat je mq niet zoudt laten
„Maar waarom hebt u dan bekend?**
„Omdat dit het
bruiloft, die wij luisterrijk huwelijksfeest
meevieren, paar dat samen 80 a 90 jaar telde had? greep hij den eersten den besten,
s i —I—J
gelukwenschen volgden bediende. De Komng ontving hem
wichtige vergadering, die zich door eigen- naamheden wel op den koop toe kan
en de opvoeding, die ik heb ont- T
._i om de verden Raoul Berteux, opgesloten in de gevange-
notaris in het quartier Monceau, dien king, die op mij rust, op te heffen, wat
van den offider had zien rondzwerven „J*
en die daar verscheidene malen tevens digiag,
en niemand anders, de moordenaar is.”
Dit alles voorloopig ndtier te onderzoe- het antwoord van Raoul Berteux, die op-
neder om één voor één alle stukken, structie en hij gaf dus bevel, dat men on-
die het dossier bevatte, met groote zorg- middellijk den persoon vóór hem brengen
Dien morgen was de rechter van in- uren na het vinden van het lijk, had deze
itructie, Elié Gérard, het kabinet, dat jongeman zonder eenige aarzeling ter-
----y--- VkV gVUTWUUUlW „IVAsUU Uil UW VCUld
aangewezen, binnentredend, niet in betrekking stond en dat hun relaties tot Lucy Volney kan
•chrijftafel te vinden, waarop met blauwe van 1
potloodletters geschreven stond „zeer der op de wandeling hadden ontmoet. 2ij
dringend." s
Bij afwezigheid van zijn griffier, die hebben begeven,
nog niet op *t bureau was, deelde de jong
ste bediende hem mede, dat het dossier
Zier veranderd en I
terwijl het gelaat en de handen door een anders dan jaloezie de oorzaak kon ge- ik deed. Ik doodde de ongelukkige.
1t_
drift was ontstoken. Een lage, gemeene in de Seine te doen verdwijnen
7 de sporen der misdaad uit te wisschen.” dat hij gelogen heeft.”
geen enkele andere aanwijzing gevonden. Hij liet de boeien afnemen, zond den „Ja, zoo moet de zaak zich wel hebben „Maar met welk doel
De eenige aanwijzing^ die de justitie op garde of veldwachter heen en begon het toegedragen,” merkte de rechter van .Laat hem hier komen, hij zal het daa
gen, bestaat daarin, dat haar linnengoed4 fende
gemerkt is met de letters L. V.
Uit het geneeskundig onderzoek is ge
bleken, dat de vrouw gedood is door een
mes- of dolk:teek en daarna in het water
is geworpen. Alle pogingen om haar iden
titeit vast te stellen, zijn tot heden zonder
gevolg geweest.”
Dan volgde een brief, drie weken gele
den aan den prefect van politie verzonden
door een officier, in garnizoen te Parijs,
f_ ---j __j_-
het verdwijnen van mejuffrouw Lucy
Volney, een Engelsche van geboorte en
bij hem in dienst, als gouvernante zijner kenning had verwacht
dochter. had scherp gezet om
en
de beschuldigde de ontdekking wereldkundig te ma\en.
de officier, „bij mij in huis werd opgeno- rins ontstemd over dat ontwoord. dramatische verhalen deden de ronde.
Raoul Berteux was tie held geworden leefde, was haar bij toeval een nieuwsblad
een somber drama, waarvan hetjpu- in handen gekomen, waaruit rij kennis
„Watzooals ik wil? Spot ge met mij?" bliek met het grootste ongeduld en met nam
„God beware mij. Maar wat zal ik onvermengde belangstelling de ontknoo- Raoul Berteux zich binnenkort'
~r - -- L, j een vrouw vermoord ping afwachtte, overtuigd als het was, dat ben te verantwoorden. En
Zij is echter niet teruggekeerd en het en mij heeft men aangehouden als den de beschuldigde der jury wel meer zou opgekomen om de justitie Vuur uenren
is met mogelijk geweest te weten te ko- dader. Indien de onuitsprekelijke liefde, mededeelen en zeker wel die bizonder- en ook om het leed te herstellen, dat zü
men wat er van haar geworden is.” die ik voor haar koesterde, mijn smetteloos heden zou openbaren, die hij den Rechter haar beminde onwillekeurig
Eindelijk bevond zich onder het dossier verleden, de achtenswaardigheid mijner van instructie geweigerd had. Toen hij binnentrad, wierp rij zich in
te onderwerpen. Eenige oogenblikken later trad, ver- haar, zij had beloofd m j te zullen trou- Ik ben Lucy Volney?’
Het eerste, wat hem in de handen kwam, gezeld van een dienaar der gerechtigheid wen. Op het laatste oogenblik heeft ze De rechter sprong niet weinig verrast op.
was een rapport dm twee dagen oud was en stevig geboeid, het kabinet van den haar woord terug willen nemen. Ik heb „Wat I Lucy Volney! Die is dus niet
ris van politie van Auteuil. nemend ui terlijk en
„Hedennacht,” zoo stond er, „heeft een oogopslag. ner j,
„Die man, een misdadiger dacht de heeft, haar formeele belofte, en ten slotte
- heb ik mij aan haar voeten geworpen, gevonden
j voor
