SvS&SBE
jag zij een man plotseling te voorschijn hoek. gestrengheid en kracht toegepasten - - - - - -
I
I»
Een heldhaftig meisje.
De dochter van den
dokter.
Na l|dan, verblijdan.
vol‘
kwam het verlangen.
Verwonderd opent zij het schuurtje
hM ging. Deze vreugde was de jotige-
we
Terwijl Lage, nog met v^p haar verba
len g hebt laten wachten.”
Natuurlijk werd proces-verbaal opge-
van spotternij en chicane*, veafig.
sr
neder,
begon re weenen
Toen hij de keuken binnentrad, stond
Zich m het dichte kreupelhout terug. Een gegrepen.
dat nj ternauwernood kon
S
j-
tevel, en
het hen»
vet ken
zerk zout
de hem r
Ei W
b# de d
gekwetst zou wezen, indien hij slechts
rustig op zijn plaats bleef. Indien hij
met trachtte te ontsnappen, was er geen
gevaar om er uit te vallen, zelfs al was hij
geheel bewusteloos. Intusschen ging het
voel mij veel zwabber dan e*tiige oogen-
gij mij zeker vergeven F’
tra,
woon-
l het
i en
over
en
aangename stemming thuisgekomen i
had de zaak aan njn zoon Bertus utf
schrilste kleuren geschilderd.
„Wjr zeg je tra. Bertus F besloet
je kunt
anden ipi
Het cnp.
Onze schets loopt ten einde. De knecht
ging gewillig mee naar den burgemeester,
wien hij alles bekende. Nog laat in den
avond kwamen het hoofd der gemeente,
de heer Nooy en Bertus bij de ongelukkige
weduwe en haar dochter, om deze geheel
in haar eer te herstellen en vergiffenis
te smeeken voor de harde woorden, .haar
toegesproken.
En toen hij Bertus voorstelde als den
ontdekker van haar onschuld en vertelde
hoe deze in haar was blijven vertrouwen,
toen smeekte Bertus. dat Laze zijn vrouw
zou worden en toen ook de heer Nooy
met vochtige oogen haar toestemming
vroeg, ook ten blijke dat zij hem vergeven
had, toen legde Laze met een blos op haar
lief gelaat haar hand in die van Bertus en
de weduwe strekte zegenend de handen
over de hoofden der jongelieden uit. Dien
nacht deden geen van allen een oog dicht
visioenen van geluk omgaven hen.
Toen Je klok twaalf had geslagen, ver
helderde een glimlach het gelaat der we
duwe. laze zou thuis komen, en jawel,
Jaar kwam zij met een opgeruimd ge-
Ongeveer vier uren ren zuiden van
Karlsruhe, de hcotdplaats van het groot-
Uinkt sent een gegichel en als zij een zou bang, dat re dit leven met kunt voi-
S** verder luid gesprek
taoteci» om met ons te toepen wat een
vwbssiding, zoo'» kale madam.”
rara troeft
hann», nu eindelijk de hulp gekomen
zenuwachtiger en minder bedaird
dan gedurende al den
levensgevaar was bjoot|
c.-
„Nu Piet, 't LS bij haar ui huis ook ar- giruien, als uj ook nek wordt
j eu aan nog zooveel verbeelding
in staat stellen, eenmaal op eigen
aan en haar brood te verdien_r
dat rij niet aan het treurig noodlot werd
[even, rich aleoüdevrijrter en
familieleden
s beer
werd
noodige kan geven, dan deert de arbeid
mij met en ben ik gelukkig, 't Eemge wat
\2_~~ -2Z.M— Maar ge” kunt die mij ilindert, is, dat op de wasschenj zoo
veel goed wegraakt, en dat juist nu ik
er m betrekking ben. Hoe ik ook oplet.
- - jje.
af en weet wie we ajn.”
r ,.Nce», moesje, mijnheer verdenkt mij
■w hang» voor Je ramêu, waarvoor met hij roost mij zelfs wel eras doch
w». Ben kiem lapje grond met een taexel-
,Ach, Laze,’* begon Je zieke, „ik 'oen
houden. Een zware betrekking en dan
„Kók Jo, daar gaat se 1 Ze is weer te oog de huishouding hier en Je verzorging
van ons cw^we werkelijk, 't zal boven
je krachten gaan, en wat moeten wij be-
wThenj wonen. Hoewel geheel ver
lamd. hoopt de weduwe nog vele jarea
te leven, om nch gelukkig gevoelen bij
haar lu'z», die eerst maar «en maxkmad
was, doch tra een gelukkige huisvrouw
en moeder.
de schelm van buiten, in de cent hand het
kind en in de andere een lang, scherp mes,
de deur begon te bestormen, onder het
uitbraken van vloeken en verwenachin-
gen.
„Open de deur,” riep hij met een zwa-
ren vloek, „of ik zal ze open breken I"
„Als je kunt, moog je dat doen I"
antwoordde het moedige meisje. „De
Hemel zal de rechtvaardigen beschermen
ik ben met bang voor je I”
„Dood bet kind I” riep Hein, „dan zal
zij wel rede verstaan."
Hoe stoutmoedig Johanna was, toch
rilde zij bij die woorden. Voor een oogen-
blik begon haar vastberadenheid te wan
kelen, doch ook slechts voor een oogen-
blik. Zeer voorzictiuu besloot zij daarom
te blijven volhouden. En niet te wankelen
zoolang zij leven had. of totdat er hulp
zou opdagen.
„Als je de deur niet opent,” riep de
I met
■frïïjn mes aan stukken snijden, en dan
den molen boven w hoofd in brand
Achter he< huis i» e-n goed onderhou
dt» QKMMauMie en een 1
Uk huis Mive bestaat uit twee v« trekken
W» tan Weine kcuiten. De weinige meu- -w-
Wtab vra de eenvoudigste soort, doch vroeger dan op andere Jagen gesloten
waschmeisjes waartnede vroeger
overleden vrouw zich bemoeide.
Dr. Wiedetnaén was sinds jaren prac-
tiseerend arts in een Zuidduitech land-
<w- -vwwrva ^VTOVlIlMa anew* ■■Witaxvii CU 1
tabakswalm der herbergen, bij lange pi}- sehe ronverw, alles zonder
ten .lage de origineelen beter dan in de den ouden tijd.
- I
allei fenivelletrd Word! «n de type Ui de
plaats van h«t individu is getreden.
Dr. Wiedemann Jfing echter zelfs onder
de orgineden van zijn landelijke we
plaati voor een zeer aparten zonder!
door. In alle opzichten week hij van
gewone af, had zijn eigen opvattingen
grondstellingen, was onbekommerd o
het oordeel van zijn medemenschen,
werd door zijn intieme kennissen schert
send den „volksopruigr'' genoemd. Ah hij
haastig, met groote stappen, door het
plaatsje wandelde, dan zeiden de men-
schen: „Daar gaat de dokter met zijn
vooruit gangheenen.'
Ook over de opvoeding had Dr. Wiede
mann afzonderlijke denkbeelden, die Van
den normalen regel totaal afweken:
jong echtgenoot nad hij herhaaldelijk Ml
nitvdetig uiteengezet, hoe hij zijn zoon
tot een flink mensch, naar zijn denkbeel
den. zou grootbrengen, msar.,,. de ooie
vaar scheen hem ni^t bijster vriéndelijk
gezint: want op een, goeden dag bracht
hij hem een klein meisje en liet t verder
desrbij Een poosje bromde Dr. Wiede-
mann op het noodlot; daarna, toen zijn
duidt I Open de deur dnn »ocK meisje I” K.*"»» *«r ,°?.d w,f t?7,OT^n' a,m
kort en bondig mee, dat hij, bij gebreke
van een iongei, zijn meisje volgens zijn
begrippen zou opvoeden. Men vond bet
en allergrappigst, dat Wiedemann
zijn dochter alles liet ïeeren wat voor een
vrouw van eten dokter en het jonge men- geworpen, doch het gezicht van haar zijn, een onderzoek in te stellen. Ge be
te niet ontgaan. Het onderhoud was dien overgebleven achtjarig dochtertje, haar grijpt, dat niemand u verdenkt, doch
want da ingenieur en juffrouw Eliae had-
daa maaatul het woord. Eensklaps ver-
MOMdan lii, want beiden hadden m 't
gahaal niet bemerkt, dat eerst de dokter
en daarop aiju vrouw zich uit de kamer
verwijderd hadden. Er ontstond een vet
tenen pauze. Daarop een zacht gefluister
Mas.... een kus en de >onge
veouw Mond glimlachend naast de twee
Ml was de eerste, die het paar in harte-
ijjhe woorden gelu k wenst hte En de
ingjeniew amuseerde zich met de verras-
ajgg van aua vriend Schwarz, die beurte-
inge hat paar en zijn jonge vrouw aan kee k
„Lite,” begint de burgemeester, „ge
waika^oop tot zijn vreugde ook in vervul- volgens haar man en vim kinderen weg I scherij veel goed wegrukt, en nu is het
- - In ‘t eerst ward zij door wanhoop neer- onze plicht, bij allen die daar werkzaam
en meesteres, hoorde zij die7 van v-.Ie
huurlieden. Haar hoop was vetwezenfrikt.
Het vreemde verschijnsel, dat de molen
op Zondag ifl vollen
aandacht getrokken,
rich uit de kerk i
oorzaak te gstarnemeh. Her perste,
hun onrust opwekte, was d*
die als het ware door een wonder was
«m» ires irvwnjc n/t, ireuweiK
ellendelingen voor hem bestemd hadden. *e j
zijn armen en klopte luide op de deur
van zijn woning. Johanna, die al dien tijd - -- -
.ioor ben gevoel van plicht en een buiten- fronwon. m»»r toen zij eenige scMttevMt-
gewonen moed ondersteund was, scheen van 1
plotseling haar geestkracht te verhezen. ”n ,ch0r.!>en.
Ej was inderdaad zoo overspannen, da^ £X£ZlinT Mo"'
zij geen tegenwoordigheid van geest ge- harer ^e, va„’ <f»g
noeg had om de deur te openen. De mole- dag. en het duurde niet heel lang, of
naar begon haar moed in te spreken, en
die woorden schenen haar het bewustzijn
terug te geven. Zij trok de grendels terug,
en binnen één oogenblik stonden allen
in de gang op elkander gedrongen. Johan
na vertelde alles in weinige woorden en
de geestkracht, die haar m het gevaar had ,«t»Hing der „inferioriteit”
staande gehouden, scheen haar nu eens-
klaps te verlaten. Bewusteloos viel zij in
de armen van de naastbijstaanden neder,
en met veel moeite kwam zij, na verloop
van gsruimen rijd, weder tot zichzelve.
Dadelijk werd de molen in rust gebracht
en het gevoellooze lichaam van den boos
wicht uit het groote rad gehaald. Hij had
niet het minste bewustzijn van hetgeen
ét met hem gebeurde, en toen hij eindelijk
weder bijgekomen was, was hij zoo zwak
en terneergeslagen, dat hij geen enkel
woord kon zeggen om de misdaad te ver
klaren, die hij had willen uitvoeren. Hein,
die intusschen ook uit de gevangenis te vrouw rij
voorschijn gehaald was, verzon integen- leerde Emma Wi
t*-- lowwa v tm ooioinjien Kvniwn. izvzr, wn
te hem niets. Beide misdadigers werden Jebla««eerde viveur. wien Europa te eng
i, en die de laatst» jeren in
werd
de
be-
looswihr
zelve hem Emma had voorgesteld, week
hij niet meer van haar zijde Terwijl een
Zij „ik ben half dood van schrik, en ge-
- wwgpwss
blikken geleden. Als gij allr weet, zult dwaas
gij mij zeker vergeven I”
arrvnter aties nei ïeeren w
„Je vergeven, meisje t Ik zl» mét dat er knaap scheen bestemd te zijn;
iets te vergevett is, tenzij dat je ons zoo fremasiale opleiding gaf; hij
Is "het wel te verwonderen, dat Jo-
i was
was
tijd, dat rij aan
‘gesteld geweest 1 chamelijke
Ln Js woning van J«n heer Nooy gaat hertogdom Baden, ligt het dorp Bulach.
het warm toe. De heer was, na bij Jen dat ach op een kleinen zfstand met twee
burgameestar het in beslag genomen goed aorens sdnldcrachog tegen de bcschnjke
-■*----- - t ver van dit dorp
steno, veie jaran geleden, een oude molen.
„Ik weet mets van dat goed af, noch
Een betrekking koe zij met aannemer, hoe het hier is gakomen. mijnbeer, en ik
omdat zij voor de aeke moest zorgen, en verzoek u niet te schelden en nnj te las
werk aan huis bracht met voldoende op. teren voor gij mn hebt bewezen, dat ik
Daar kwam tedding in den persoon van het goed heb gestolen," zegt Laze op
den heer Nooy. een vroeger mend van boegen teen, met den blos der veroet-
haar vader, die vooestelde dat Laze m waar digi ng op het gelaat.
zijn wMchinnchting zou komen om alles Natuurlijk werd proces-verbaal opge-
te schikken en bet oog te houden op de maakt en bet gevonden goed, door den
zöa veldwachter in een paar bundels gepakt,
medegenomen
Eerst zag Lize er erg tegen op. Kwam 2
met Bertus, de zoen van den heer Nooy breekt al het wee pas los. Een vloed
i mi wjjigcc.
„Mijn God. wat moet ik beginnen,
geschandvlekt voor de wereld Wat zal
er nu van mijn arme moeder worden t
O, kon ik nu maar sterven
Daar staat zij, nog met haar tobbetje
onder den arm, der wanhoop ten prooi
en beven haar tjilpen de vogels en kirren
de duiven, en de ondergaande zen kleur-
ziles in een gouden glans.
moet ik nu wel wachten op je jawoord T
Je weet hoe dolveel ik van je houd.”
„Och, dat zeggen alle mannen,” ant
woordt het meisje lachend. „Geef eerst
een bewijs, dat je de waarheid spreekt,
dat je wat voor mij over hebt.”
„Dat heb ik gegeven. Je verwenscht
die nuf, die ellendige Laze, en nu heb ik
gezorgd, dat zij je niet meer hinderen
zal Ik heb herhaalde malen goed wegge
moffeld en nu ben ik, toen ik van Teun
den veldwachter had gehoord, dat er
huiszoeking zou gehouden worden bij
allen, die aan de wasscherij werkzaam
zijn, vannacht er mede naar het huisje
van Lize gegaan en heb den heelen boel
achter het hakhout in het schuurtje ver
stopt. Nu....**
„Schurkdondert het opeens den
spreker in de ooren. En nog voor de man
kon opspringen, dalen de vuistslagen
van Bertus hem bliksemsnel op het hoofd.
„Als je met gewillig meegaat naar den
burgemeester, sla ik je de hersens in I”
Gillende ontvliedt het meisje het too-
neeel en de knecht, laf van aard, smeekt
om genade en zweert dat hij alles zal
bekennen.
Het onderhoud Ster,”
gtval ook ntet mWresianter.
.-«maken slenterde hij daarop naar
earner, nadat hij juffrouw Niedhch naar
overgetfi
overt onige
te Uten
I «W -- uu>w/n nr;in>y wvrv Vt/I-
En zeker was alle'gevaar nu voorbij; «trekt ni«t verwaarloosd; zij turnde,
want behalve de stemmen van haar rretster rwom en reed, en Zondags vocht do
1 «n dan nog zooveel verbeelding „Ach moeder, denk daar toch met aan,
t» hebben Ik sou met met haar willen ik ben >ong en sterk en ais ik u maar liet
•Mfcn» ai schopt se nog zoo’n branie
Zo wiUen mks van de bedoeling hebben
on «ton 1-- ---
sctegnheibgei) nooit vertrouwen ze heb
ban ze achter de mouwen, dat zeg ik je
Nog lang ging dit hovuen en lasteren ik kan Jen schuldige met ontdekken,
vooit, gelukkig zonder dat de bespiettene Jat alleen geeft mij zorg.”
bat boorde „O. trek ie Jaar mets van aaxv Like-
Aan het eind van een dwarsiaantje in de De heer Nooy kent je al van ie geboorte
ara» achterwijk van het dor? staat een af en weet wie we ajn.”
htein> doch net musje hagelwitte gor-
aci Moeiende jjlanten in potten prij- k heb hart voor de zaak en het veelvuldig
«an> Ben klein lapje giond met een kiezel- zoekraken i J •-
pad m 't midden en aan weerszijden een van Je beste klanten doen verliezen.
Manat Mbompcrkje, geven aan het geheel En ia snel de tafel te
«Uk «en aangenaam voorkomen. Jat de y»wa»»chen, de russens Imecht met een der waachmeujes hem vloek .M.. mnsr md -awr'te
5°!üen k'kust, spoedde zitten. Juist /wilde Bertus zich snï ^ër- ben, ëëtóit d^met* het* te'Verzwijg
X f mer je
w s. - - naa,n van L12e aio plast» geketend leven betalen
Het verschrikte menje deed haar best
7 was In elk knap onderhouden, g«v«n den indruk, en Lize begeeft zich na den maaltijd met
■es.santer. In gepeins dat hier steeds een zorgende hand de wei- een kleine tobbe naar het moestuintje,
zijn tuge bezittingen in stand houdt. om groenten te snijden en te wasschen
f In de voorkamer voor het raam zit, voor den Zondag. Juist had zij zich naar
teMr woning begeleid had. Veertien dagen in kussens gedoken, op een groot» neten het schuurtje begeven om gereedschap
later had hij de wilskracht, zich niet meer sto«i een vrouw van ongeveer vijftigjan- te halen, toen zij zich bij haar naam hoor-
blj den dokter te laten zien, maar toen gen leeftijd. Het bijna grijze haar, de diepe de roepen en omkijkende, den burge-
kwam het verlangen, in den „lieven rimpels op het voorhoofd, de doffe oogen meester met een veldwachter en den heer
kring” «en uurtje te vertoeven, weer bo- en de pijnlijke trek om den mond zijn Nooy het tuintje zag binnenkomen. Ver
ven. Juffrouw Elisc kwam daar ook. En zoovele teckenen van langdurig lijden, baasd staart zij de drie
dat wm hem met eens onaangenaam. Weer En wel heeft zij geleden, de weduwe
ging hij dan, nadat hij bij heur huis af- Van Dongen 1
scheid van haar genomen had, nadenkend WWH
en langs e» grooten omweg naar zijn kig« vrouw van den welgezeten timmer liefst niet in huis.”
kamerlag d»ar nog wel twee uur wakker manabaaa Van Dongen en sprongen vijf
ia bed. Toen hij nu na «enige dagen zijn kinderen vol levenslust om haar heen, en laat de bezoekers binnen,
vrtend w««r opaocht, „hoopte” hij reeds. Doch daar kwam die vr«eselijkste aller
ook juffrouw Elise daar te ontmoeten, ziekten de cholera en rukte achtereen- weet, dat er den laatsten tijd op de was-
ais aet nine herkend te hebben, in geen bergen afteekent. Niet
en
^d«
de toornige man. „wil je tra nog hebben,
dat ik de hand van die dievegge voor je
zal vragen?”
„Ja, vader," anrwoordde Bertus. met
vaste stem. „Al zegt de geheele wereld
dat het goed bij Lize a gevonden, nj is
onschuldig, en ik zal met rusten voordat
tk den schurk heb gevond», die dit
schelmstuk heeft uitgevoerd.’’
„Je deedt beter, Bertus, laar te vergeren tn de keuken heag
't Is toch maar een werkmeid Met deze maal gereed re maken, vóór de terug-
woorden verlaat de vader driftig de kamer, komst van haar meester en diens echtge-
Op aen avond van denzelfden Jag 'iep aoote, trad ge neef onverwachts Hein
Bertus in oiep gepeins in een «gelegen Lachtwoud binnen. Deze Hein was een
laan van het dicht bij het dorp gelegen luie man. die voor mets deugde, en daar-
bosch. Zijn hoofd gloeide voortdurend om ook met meer m het huis van den
peinsde hij op middelen om zijn Lize molenaar mocht komen.
ui eere te herstellen, en telkenmale balde Toen hij de keuken binnentrad, stond
hij Je vuist, als hij dacht tan de gebeurre- 'onanna met heer rug „aer hem gekeerd,
nissen van den dag. om tut era kast tn dra hoek era schotel
Plotseling hoorde hij fluisterende stem- met vleesch re krijgen. Hein haalde een
l voor de zaak en het veelvuldig men. Verwonderd blijft hij staan en toen dolk van onder zijn ja« te voorschijn, en
van goed, heeft ons al een paar !tij meende deze lui te herkennen, trok hij nadat hij haar zoo stevig bij de keel had
l'“’ m— ach in het dichte kreupelhout terug. Een gegrepen, dat zij ternauwernood kon
Mruyg Mn».wiper ére, geven am bet geheel Bn ia snel de tafel te hebben afgeno- jugenouk daarna komt, arm in arm, de idemhalen. nep hij met era "reeselijken
J‘ u 1 't knecht met era der waschmeisjes hem vloek „Nu moet je mij zeggen, waar het
even voor blijft stilstaan der sre*» heoben opgeschud on haar voorbij, die op de daar staande bank gaan geld van je meester is I Ik moet het heh-
1~~" - heboen goeden dag gekust, spoedde aften. Juist <>wtlde Bertus nch stil i_ L—4m. u». -
kleine schuur, bet meisje ach weer naar d« wasschenj. wijder», toen hij bij het hoeren van den want, bij den hemel, ie snit het
naam van Lize aan ajn plaats geketend leven betalen
't Is Zaterdag-middag. De werkplaats bleef staan «n onwilekeung luisterde. F 2 2
wordt medegedeeld.
Op era Zondagmorgen ging de eigenaar
van den molen met zijn huisgezin naar
de kerk van het aaastbijgelegen dorp. Ce
molen, waaraan het woonhuis verbonden
was. werd tDevertrouwd aan de zorg van
het dienstmerae Johanna, die reeds
remge jareii bij den molenaar gewoond
had. Bovendien moest nj nog het oog
houden op era klein kind van omstreeks
vijf jaar. Juist rei wijl de getrouwe Johanna
was om het middag-
komen, het kind grijpen en daarmede. t -
‘oigens het ontvangen bevel, recht op werk tot stilstaan te brengen, of otn zich proefd hadden, werden
J«b molen umloopen. Niet soodra had zij iut zijn netelige pontie te rede'e war n lijken dood
hst gevaar gezien, dat haar bedreigde, of geheel vruchteloos. Zijn geschreeuw was werd het doodvonnis uitgesproken,
last plan van verdediging was genomen, verschrikkelijk, zijn krtten waren akelig
Z) gmg in den mol» en sloot en grendelde om aan te hooren. Johanna snelde naar
i« deur schijnbaar de ernige -oegang te plaats, waar hu was. en zag hoe hij als
teg het gebouw, want de vensters waren het ware m zijn éigen val was geloop».
41e van stevige ijzeren traliën voorzien. Natuurlijk redde zij hem met. Ej wwt
Zü ging mi voor een bovenvenster zitten, zeer goed, dat hij meer verschrikt dan
vjBt besloten, daar de terugkomst van
h»r meester en daarmede gaar bevrij-
ding of wel haar dood, indien die on
vermijdelijk was, met geduld af te wach
ten. j
Nauwelijks was aj daar gehom», toen
avond «eer levendig, bijna uitgelaten. Lize deed haar beseffen, dat haar taak mogen niemand uitzonderen."
hier nog met was geëindigd erf zij voor Terwijl Lize, nog niet v^p haar verba-
haar overgebleven kind moest leven en zing bekomen, naar woorden zocht om
zorgen den spreker te antwoorden, roept opeens
En zoo verkocht zij huis en zaak en de veldwachter, die al dadelijk aan het
ging uit schoonmaken, dm daarmede snuffelen was gegaan
met het overgebleven geld op fatsoenlijke „O, kijk, mijnheer de burgemeester,
manier met haar tand rond te komen, en we behoeven niet meer te zoeken hier
zoo sleten de twee nog enkele gelukkige is het goed al.”
laren. En tot aller verbazing en ergernis haalt
Maar 't noodlot had de weduwe wel de man daar achter een stapel hakhout
verlaten, doch met tnt het oog verloren een geheele bezending half g-wasschen
res laar later kreeg zij een veriamnung linnengoed spreien enz., te voorschijn,
en sedert wa« zij hulpbehoevend. De heer Nooy wordt rood van woede en
Haar dochtertje moest van school af. zou, indien de burgemeester haar met
deed het huishouden en verzorgde de had beschermd. Lize te lijf zijn gegaan,
zieke. Het kleine kapitaaltje vegsmolt ,^oo dievegge." knarst de heer Nooy.
gaandeweg en toen dat geheel op was. .as dat voor al de vriendelijkheid, die wij
moest het. intusschen tot een schoont jon en je lamme moeder hebben bewe-
VgteMM tangs het station B. gaande, maagd opgegroeide meisje, omziërr naar jen t”
dte Mrate taan buks inslaat en ten einde etn middel van bestaan,
loeft dan zuh ge daar aan de overzüde
tent vaart tei van waascherven »«n, waaz-
ntedter «ahete door stoom gedreven ew
tetaw rifen palen. waarom hjnen zun
fnapaosMu om het helder gewmschen
fora te dtoofra tal vaa droog- ra wanch-
actente» woarait het meestal nMt maat-
vaabo feaaeg der waschmeisies khakt,
vmdt anta dtear tumchen het groen der
braam l 4» reuk van zeepsop ra btaek-
wahat, vewoengt Mch met de beflijke
faearea vaa roe» ra vwoitjes.
t b twaalf wen op den naasten toten
«rahraa I sebaftvue. Vit alle wassche-
tehte Beam aeiiten ra krachts zich naar
baat afoedoe om hue middagmaal te ge-
braibra Ara de grove kteefen, opge-
«amofte mouwen, wit geschuurde tacm-
paa aaa bovenal ara de ruwe taal, afge-
vteaaM door had gelach, kan men be-
ararbra dut deze vrouwen met tot Jen
bactaMéden werkmansstand beboeren.
Vil dn wasschenj „Nooit Gedacht’* ocht thuis. Haar moeder een hartelijktn
vm dna beer Nooy, komt er tusscheu kus geven en daarna naar het keukentje
da ttedate nMtates «én, die zich door hou- sneden, om het eenvoudige maal gereed
dief ra Weeding van alle ovengen gunstig te maken, was dadelijk haar werk «n
OwdanclMidt. Het heldere boezelaar, de eerst, toen zij de dampende schotels op
Mtt% doch eenvoudige schoenen en het de netjes gedekte, bij dra stoel van Je
aMt aorg opgemaakte Monde hoofdhaar, zieke staande tafel opgebracht had, kon-
trebben oonuduellijk de aandacht. De den de twee vrouwen een oogenblik met
Mdeee WM— vneodelijk groetend, gaat ellqar praten,
«f sul ra alleen haar weg. Achter haar „Ach, Lize,” begon de zieke, „ik ben
hij wilde echter niet naar haar smeeken
luisteren.
„Ik ben niet hier gekomen om mc door
jou te laten bepraten,” riep hij toornig.
„Geld moet en zal ik hebben. Mijn toe
stand is wanhopig en daarom moet ik tot
een wanhopig middel mijn toevlucht
nemen. Kies dus je leven of het goud I”
Het bleek haar spoedig, dat zij niet op
fijn medelijden kon rekenen en naar
mate haar dit duidelijker werd, kwam
pok haar gewone vastberadenheid terug.
„Welnu, Hein,” zeide zij eindelijk op
lachten tooh, „wat gebeuren moet, moet
gebeuren I Maar als je het geld neemt,
zal ik meegaan, want dan kan ik natuur
lijk niet langer in dit huis blijven. Ach,
goede Hein, ik smeek je, laat mij toch
los, je zult mij nog doen stikken. Wees
(toch redelijk als je me zoo vasthoudt,
kan ik je onmogelijk ’t geld en ie pa
pieren bezorgen en als je het hebben evereu* WW UWWI lëlCI VpCIKy UK]
wilt, moet je haast maken, want de familie jehurk van buiten, „zal ik h«t kind
lal aanstonds uit de kerk thuiskomen.” n-71*-
De schurk liet haar los. den molen boven je 1ew>w lit cxiaiiu
„Heb toch medelijden met mij,” her- «teken. Het zal een heerlijk brandje zijn,
urn zij toen op smeekenden toon. „Ach hoor
Bein.„Ik stel mijn vertrouwen in den Aller-
„Stil toch F schreeuwde hij. „Begin hoogste I” hernam het onverschrokken
nu met te pree ken I Ik ben met gestemd meisje. „Nooit zal jij een vtléf binnen
on naar die gekheid te luisteren. Ik zit deze muren zetten, zoolang ik het beletten
is het nauw ra ik moet geld hebben l" kan f’
„Kom F zei zij nu op een geheel an- De booswicht legde het kind voor een
deren toon. „Maak voort. GauwHet oogenblik op het gras neder, teneinde
geld is ia de slaapkamer van mijn mees- brandstof te verzamelen, om zijn laarste
ter." bedreiging ten uitroer te brengen. Onder
Vlug als een haas Hap zij de trap op, het zoeken bemerkte bij nog een anderen
terwijl hij haar op de hielen volgde, toegang tot het gebouw. Het was een
Spoedig had zij de deur van de slaap- groote opening in den muur, die in ge-
kaser geopend en hem een koffer aan- meenschap stond met het groote rad «n de
gewezen, waarin het geld geborgen was. andere machinenén van dén molen. Deze
beitel, die in een hoek van de kamer lag,
„daarmee kun je hem openbreken en
terwijl jij alles inpakt, zal ik even naar
dokter, die een», als student, een baas op
de «abel wa« £ewee«t, zelf» met hadM’-
Toen Emma zoo ver met hear stitdifn
was. dat zij de Universiteit kon bezoeken,
gang wm, had hot| ha,r va<J<r haar Baar zjMd,,
en allen ha<H<-n Mj met ijver en vlijt de medische faculteit
naar huis gehaast, om de bezocht. Van Zörieh fing de kleine, flinke
F.f eerste, wat Emma Wiedemann naar Amerika en keer
de kleine jongen. n’< ée Vereenigde Staten met den doe-
»»n oennHer ter«titel weer. Zien niets aantrekkend van
ontsnapt aan hét’ traurige lot, hetwelk de ra v’eS*
ellendelingen voor hem bestemd hadden. l5eh in tame|j,fc ,ta<Ji en
De moleaar droeg den kiemen knaap op hegon alda.r de zware taak om als arts
1 te bractiseerra.
Eerst bejegende men haar met wan-
Kort daarop werd er bruiloft gevierd en
Thans, au J« mannen vertrokken zijn, kwam d« n«ke in het groote huis bij de
l van
nu *n Jan bij hen, en had zij met ia sun tranen vliet over haar bleeke
blikken meer Jaa gewone belangstelling
gelezen Maar nood breekt we* en zoo
aanvaardde zij de betrekking op de was
scherij.
cn de schurk was genoodzaakt even regel
matig onophoudelijk mede te draaien.
Tevergeefs beloofd* hij het meisje
haar geen leed te zullen doen tever
geefs smeekte hij haar, medelijden te
hebben met zrjn etlendigcn hulpeloozen
toestand, alles was vruchteloos. Zonder
dus geholpen te worden, werd hij med«-
geslingerd, totdat hij, ten laatste van alle
vevotl beroofd, niets meer zag of hoorde.
Johanna durfde den booswicht niet op
den schijn vertrouwen «n daar zij vrees
de dat het misschien een list van hem was,
liet tij den molen in volle werking.
Ren luid geklop werd er op de deur
gehoord, en de verschrikt» Johanna
sprong op. Met haastige, maar wankelende
schreden snelde tij naar de voordeur, en
herkende de welbekende stem van haar
meester, die teer luid riep l
„Maar wat kan dat toch beteekenen,
de deur goed gesloten er de molen in
volle werking! Johsnna I Johanna I open
de deur en vertel ons, wat dat alles be
nut i vpen ne treur dan 'och, meisje I r-mma tien ,a«r oud wa« geworden, nam
„Ach, geduld, pieester f’ antwoordde [’’J 't,>en besluit ra deelde zijn vrouw
icren wat voor era
ra h««r een
i wilde heer
i beenen
'enen, op-
ztch «iRondevrijrter
tante door f
ringeloren Ook
ontwikkeling
mannen aan.
„Lite,” zegt de heer Nooy op vnendelij-
ken toon, „maak het schuurtje even open,
Vijftien jaar geleden was tij de geluk- de burgemeester wil u spreken, maar
e** vtvMiui welraveteis tammer. limfw» Uee«« M
kamer lag d»»r nog wel twee uur wakker mansbaaa Van Dongen *n sprongen vijf
bedreiging ten uitvoer te brengen. Onder
terwijl hij haar op de hielen volgde, toegang tot het gebouw. Het
- - r -rv iiiwusg uiu i
rawer geopend en hem een koffer aan- meenschap stond met het groote rad
- I i wvn mvraili
..Hier F zeide zij en aj gaf hem een 'oegang was geheel vrij, om de eenvoudige
i reden, dat de inwoners het voor ónmoge
lijk hielden, dat iemand langs zulk een
gevaarlijken weg zou trachten binnen te
ntijn kamertje gaan om de noodige kleeren komen. Verrukt over de ontdekking, nam
en het geld, dat ik in vijf jaren bespaard de kerel dadel., k het besluit deze schoone
heb, bij elkander te zoeken.” kat» met ongebruikt te laten voorbijgaan.
De schurk liet zich geheel door haar Johanna, die al de bewegingen van den
openhartigheid misleiden. vijand met gespannen aandacht had gade-
„Ga meisje, maar blijf niet lang weg. geslagen, bemerkte weldra, dat hij spoe-
Lk zal m een paar minuten gereed zijn,” dig bij haar zou wezen, indien .gij geen
was al wat hij zeide. middel vond om den indringer tegen te
goedig was zij uit de kamer en het gaan. Ej zag al het verschrikkelijke van
Was Jiec'-ts het werk van een oofenblik haar toestand duidelijk in. Wanhopig zon
c n.den sleutel tn het slot om te draaien aj op middelen om den booswicht buiten
e i hem zoodoende op te sluiten. Daarop het huis te houden want zij begreep wel,
s ufde zij aaar de buitendeur van den dat daarvan haar leven afhing. Daar valt
•delen en nep tot het kind, een vijfjarig haar een gelukkige gedachte m.
sdnapre en het eetuge levende wezen, dat „Als ik den molen eens m beweging
de nabijheid zag bracht Daardoor zal het hem waarsrhijn-
loop naar vader, zoo hard lijk ónmogelijk worden om binnen te
Teg dat hij thuis moet komen, dringen, als het niet te laat is en boven-
>rden wij allen vermoord dien, het is Zondag De molen wérkt
l, dar bij de deur zat re spelen, nooit op Zondag 'tr Men kan hem van
ide dadelijk aan dit krachtige verre zien, en zonder twijfel zal mijn
ep, zoo hard ajn kleine beenen meester of de een of ander van de buren,
roelierra. den weg op, langs over dat gezicht verbaasd, mij ter hulp
ij wist, dat zijn ouders uit de snellen!”
|en terugkomen. Johanna spoor- Zoo gezegd, zoo gedaan. Daar zij haar
tg aan. toen hij al een eind ver geheele leven bij en in den molen had
doorgebracht, was het voor haar een werk
^e ach op een steenen bank van een oogenbtik om alles in beweging
éur neder, om haar geschokt te brengen. Alsof de Vooraemgheid haar
sed/een wetmg tot bedaren te bren- wilde bijstaan, woei er een flinke bries
«k begon te weenen van vrees. Een de zeilen stonden spoedig vol. De groote
ngefluit van uit het getraliede venster as begint te draaien, de raderen komen
de kamer, waarin Hein opgesloten allengs in beweging, het hoofdrad wenJ
trof echter plotseling haar oor en telt ach eindelijk om zijn as alles kraakt
lead haar van schrik opspringen. en knapt de geheele molen is in volle
„Karei. Karei hoorde aj hem roe- werkingHet kloeke meisje had geen
pe». gnjp her kind, en kom hier Ik ben beter oogenblik kunnen kiezen, want
.itgr opgesloten 1 Breng den jongen hier tuist was Karei er in geslaagd door de
ets dood her meisje zonder aarzelen opening m den muur te dringen zoodat
Johanna keek naar het venster, van- hij zich op de as midden in het groote rad
«sar de hand van den gevangene iemand bevond. Zijn schrik was echter onbe- ---4,r- s-ar-
wrakte. cn zag daarop naar haar jongen schrijfelijk, toen hu, tegen zijn wil na- en onder een sterk geleide naar de gev.in- "c"e -
T.-u« •”*-
veld een uitgedroogde sloot zou overgaan.
ha»r talent h»d afgelegd.
>en Wik in de diagnose,
ven hear omzichtigheid ra energie bij de
i men te zwijgen; het
taf
Êghr
ma Wiedemann gold als een der meest ge
liefde en gezochte artsen. Zij behandelde
slechts vrouwen, en deze waren weldra
zonder uitzondering, haar geestdriftvoHe
aanhangsters en partijgangaters. De man
nen bromden nog een poosje op het ener
gieke meisje, da't t gewaagd had, de leer-
van het vrow-
welijk geslacht zoo overtuigend te ontze
nuwen, maar ten slotte begonnen ook zij
zich steeds meer voor haar te intereseec-
ren Ofschoon nauwelHks mooi zijnde, be
zat Emma toch -en bijzondere aantrek-
king»lrr»bht voor de heeren uit den be-
sehaeiden stand.
Zoo vond Emma talrijke vereerders, die
zij met koele beleefdheid behandelde ra
op een afstand hield. Erg «entimrateel
wa» zij niet. En den armen dwaas, die
haar zijn leed had geklaagd, zou zij den
pols hebben gevoeld en onder haer ge
neeskundige behandeling hebben geno
men.
ïn het huis van overste Von Mooswffz,
vriens vrouw zij het leven had gered,
vJiedematm op een avond
deel allerlei voorwendsels doch het baat- baron Von Boldingen kennen. Deze, een
gebonden, aan de overheid overjjeleverté geworden
Ai zijn pogingen om het groote. zware zelfs zij, die slechts moord of roof be- hij niet meer van haar zijde Terwijl een
-1 tot een schande- achoone pi«ni«'r met klanfeke schouder»
veroordeeld. OveA^beiden het klarvier mishandelde ra een heer met
ean ooievaarshal' liederen van Brahma
met een suikerzoet traortje zong, spraken
Emma ra Boldingen levendig met elkaar.
De Baron beviel haar, niet otndsrt hij rai
knappe, voorname men van veel crvaiMg
was. waar wijl hi| haer niet het h<*
maakte. Hij vroeg naar haar .sfudMn, de
ervaringen van hear praktijk en vertelde
van zijn tljgerjachten in Bengalen, van
--zijn reis naar de Noordelijke streken, van
stadje. Ver van de groote steden, in den gevechten met Indianen ra met CMnee-
“.rr: mirgv pi,- sene hancisj aues mmmmi*
pen en kaartspel, ontkiemen nog heden of snoeverij, als een gezellig verteller uit
r ten dege de ori^neelen beter dan ia de den ouden tijd.
rad regelmatig en onophoudelijk road, centra van beschaving en industrie, w—•- T>m slotte wat «r een onsdehtbote, «»-
