VOOR DE
irsa
•1— Fï
F
i kiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii:!iiiiiiii;iiiiiihiiiiiiiiiiiihiiiiiiiii:iiiiiiiiiiiiiiiiiu iniiiiiiii;ii:nii iiii:ii.iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihiiiiR
1
C
HOE EEN STEENTJE ROLT
NUMMER 29. DERDE JAARGANG, 1924.
jg-i ró
a.
^7
UIT DE
MOPPENTROMMEL
„Die krijg je."
BAAS BOVEN BAAS.
HUISKAMER
s
DE REGELEN DER LOGICA.
BEDELAARSPOLITIEK.
EEN CRITIEK VAN SCHILLER.
Ik ver-
1
BIJ DE WEDRENNEN.
tijd dineerde hij bij den ontvanger.
In zulk een stemming was hij, toen hij op
de
verwacht. Hij bracht daar een avond door,
NAAR OMSTANDIGHEDEN.
heeft geen cent,’
De dokter had oogenschijnlijk
een
vrouw
1
B. Den hemel zij dank neen, daarvoor
is zij te verstandig.
te middel om b.v. een in zwijm gevallen
student weder spoedig tot zich zelven te
brengen V'
CandidaatHem in 't oor roepen dat
er een i
dood leert kennen Dan heeft niemand er
meer wat aan."
doch slechts met lantaarpe «w-oe-
derd worden."
u
u
toenmalige abonné's der „Ster" een an
dere jonge dame het schoonste meisje der
Sedert eenige jaren intusschen behoor
de zij tot de habitue's der concerten, bals
vanger Fürchtegott Niedlich en l
echtgenoote Anna, geboren Kneifzange
vroeger slechts gelukkig scheen,”
i na
dert ongeveer vier maanden getrouwd was.
Hij had hern sedert dien tijd nu en dan
IETS VERGETEN.
De rentenier Kom te Kornheim reed
i
en i
den, zooals bekend was, in het casino
ZELFCRITIEK.
Rechter Uw echtgenoot beweert, dat
EEN VERSTANDIGE VROUW.
A. Zeg eens, is het waar, dat uwe echt-
EENVOUDIG ANTWOORD.
Onderwijzer. Hoeveel tanden heeft
hij voor straf twee porties hebben.'
DE ENGELSCHE TAAL.
a
TWEEERLEI.
Hoe de procureur Havik schrijft, wan-
UIT DEN GOEDEN OUDEN TIJD.
„Je hebt me dus goed begrepen, welke
van al die medicijnen je nu het eerst moet
gebruiken V
„Zeker, dokter 1"
„En deze laatste is voor de slecht*
spijsvertering."
„Maar ik heb geen slechte spijsverte-
nog een kind was, konden de ouders het
eens worden, of zij dezen
naam ioi i-ui of oetti zouden verkorten
later, toen het meisje noodzakelijk de bals
van gegeven, hoe hij, die reeds laag
dat ik uw proces van contra H. gewonnen eJ^‘
heb.”
Hoe hij schrijft, wanneer hij het proces
verloren heeft.
„Ik heb de eer, u te berichten, dat gij
uw proces contra H. verloren hebt."
neer hij een proces gewonnen heeft.
„Ik heb het genoegen, hierbij te melden
t aan
zat eiken avond bij haar. Hoogstens twee- tafel gebromd, maar was het langzamer-
innen te doen, want men moest
een of andere wijze rijn wrevel
„Kijk," - zei een boer, die voor het
eerst van zijn leven een wedren bij
woonde „eerst laten ze je een half uur
wachten eer ze beginnen en kibbelen ze
over een kwart seconden als het gedaan is.
SLECHTE CORRECTIE.
b'igii
pne
gewoonsten Moezelwijn, den overigen luchten.
mogens niets geleden, want de directie
der onderneming, waarbij hij aaagesteld
was,
hem.
Naar de meening zijner
de hoofdiageneur zich eigenlijk juist In den
laatsten tijd als vrijgezel bijzonder wel
gevoeld hebben. Want eiken avond, d<en
God liet komen en worden, zat hij aan de
stamtafel van „De Ster” tot twaalf, ren
uur, ja zelfs in den allerlaatsten tijd tot
twee uur, en dronk zijn dertien k zeven
tien glazen en vertelde de vermakelijkste
geschiedenissen en lachte over de getrouw
de mannen, die geen huissleutel mede kre
gen en daarom vóór elf uur naar huis moes
terf. En dan des morgens. Precies om
twaalf uur zat hij weer voor zijn glas bier
en dan glansde zijn gezicht alsof hij een
kens weef opnieuw aan te hoeren, hij wat
daar zoolang gebleven, omdat hij bang
was geworden voor de eenzaamheid, om
dat de aanblik zijner beide gemeubileerde
kamers hem een gruwel was, omdat hij
op rijn kast alleen niet kon leven. En zoo
hij des morgens geregeld rijn glas bier
ging drinken, geschiedde dat ook om
dezelfde reden hij wilde vergetelheid
drinken, vergetelheid van rijn jammerlijk
mislukt bestaan. De tijd, de verschrikke-
jaar uit „opmaakte.” Mooi, nu
was
VOORBEELDIGE STRAF.
Kapitein „Van Klepperen, je hebt
wederom zoo slecht gedragen, dat ik
eens voorbeeldig wensch te straffen Vas
ten zal, dunkt me, wel het beste rijn. (Tot
onderofficier). „Wat wordt er vandaag ge
geten
Onderofficier„Erwtensoep, kapi
tein.”
Kapitein Erwtensoep Nu dan moet ring, dokter.”
Gast „Wat lijkt u toch sprekend op
uw man, Mevrouw SmitIs dat niemand
nooit opgevallen?"
Tweede Gast„O zeker Toen ze
t samen wandelden hoorde ik
„Kijk die moeder
eens op haar zoon lijken." (Gastvrouw
Smit kijkt wat zuinig).
Tweede Gast (zich verbeterende) „Ik
bedoel, dat die persoon zeide „Kijk,
wat lijkt (lie oude heer op zijn mama
EEN DURE ADVOCAAT.
NIET EERLIJK VERDIEND.
Een Engelschman had een hoogen prijs
opofferend toonde rij zich uitgeloofd voor die vrouw, die een ge-
rij heelen dag in een kamer vol vrouwen zou
-■ doorbrengen, zonder spreken. Een vrouw
won den prijs, doch bij onderzoek bleek,
dat zij stom was.
Een advocaat sprak eens over een col
lega, die als zeer dom bekend stond.
>udt ge wel willen geiooven," zeide
hij, dat M. de duurste advocaat is. Nog
voor geen duizend gulden krijgt ge een
goede consultatie van hem.
Dokter. Gij moet meer beweging ne
men, wat is uw ambacht
Patiënt. Ik ben metsetaar.
Duizendmaal dank voor die moefe
jas, geachte heer, jammer dat ik haar niet
kan dragen, zij zou mijn gansche affaire
totaal bederven, niemand zou mij een aal
moes geven.
tafel geweest is, gaat al sedert acht jaar
naar geen bal meer, alle toespelingen op
deze of gene meer of minder jonge damei
over wie men hem kunstmatig aan het i
praten tracht te brengen, stuiten machte- i
loos op hem af. Hij is geblaseerd het
weekste stuk rundvleesch komt hem altijd
nog wat hard voor, van de groenten
eet hij langzamerhand alleen nog maar
de Maart-asperges. Fransche kippen sma
ken volgens hem als zaagsel in olie, en
roomtaart als nagerecht eet hij alleen nog
des Maandags, nadat hij, wegens den kater
van den Zondag, de laatste drie schotels
onaan^roerd heeft gelaten en deze
roomtaart eet hij, alleen omdat zij de keel
«enigszins verzacht, die door de bowl van
den vorigen avond wat weerspannig is
geworden.
Ik kan mij voorstellen, dat de lezeressen
«enigszins nieuwsgierig zijn, den naam
van onzen verloofden vooreter te verne
men, en ook eenige mededeelingen over het
jonge meisje, dat het zoo ver wist te bren
gen, hem te onttrekken aan de abopne-
mentstafel,om hem voortaan voortbreng
selen van haar eigen haard voor te zetten.
Daar beide in twee couranten gestaan heb
ben, zie ik niet in, waarom ik de discretie
tot het uiterste moet drijven hij heet
Max Kónig en zij Elisabeth Niedlich.
Hij is hoofdingenieur en rij is de oudste
dochter van den ontvanger. „De oudste
dochter,” die uitdrukking heeft een leelij-
ken bijsmaak, maar dat ligt alleen aan ons
spraakgebruik. De oudste dochter is name
lijk bij ons altijd nog veel jonger dan een
„oude dochter.” De oudste dochter van
den ont»«>ne» ik w««t werkelijk op het
EIGENWAARDE.
Zwijnenhoeder, (door de gemeente ont
slagen). „Mijn ambt kan men mij ontne
men maar mijn va kkennis niet.
Een jong rijmelaar bracht Schiller eem
een van zijn producten, met verzoek hem
daarover zijn gevoelen te zeggen. Schiller
voldeed aan zijn verlangen en onder
streepte dadelijk de vrij talrijke gebreken.
Eenige dagen later kwam de jonge verzen
maker terug en legde hem zijn veranderd
knoeiwerk weder voor, ,,’t Is zeker veel
iae- beter’.” xeide Schiller, „maar, vriendlief,
■liik a’ wr*jft men een pijnappel ook nog zoo
1 zorgvuldig op, toch kan men er nooit
een ananas van maken.”
CONFUSIE.
Wel, wel, waarde heer Van Rinkelen
GEEN BLUF. verbeeld je eens hoe slecht mijne oogen
Juffrouw Lina beweert stoutweg, dat zij worde». vette hield ik u voor nujn-
waart en nu zie ik eerst dat gij mijnheer
uw broeder rijt
SPOEDIG VERZOEND.
Een landbouwer werpt een jood, die
hem bij het koopen van haver bedrógen
heeft, van de trap. Daar hem deze mani
pulatie spoedig leed doet, opent hij het
venster en roept den in ’t slij k spartelenden
Jood toe „Mozes, ik heb nog haver noo-
üg!”
Mozes (alsof er niets ware voorgeval
len). Hoew m mag ik zenden
htïmrinnig» band tusseben hen beiden onlangs met zijne vrouw en zijn koetsier
ontstaan en toen de baron Emma verlof Martoin naar de stad om verschillende
vroeg, haar een bezoek te mogen bren
gen. werd hem dit gaarne, zonder eenige
gemaaktheid, toegcataan Weldra volge
rij Emma's doen en laten.
Toen zij eens samen een nacht aan het
bed van een riek kind hadden gt
dat Emma voor de wanhopige ouders
weten te behouden, en
Man „Vrouwlief, het is nu elf uur,
mij dunkt dat de kinderen nu toch g<-
wasschen en gekleed moeten wordea.
ackct iemand oeweerae eens in een ge- hl-' ?cb.r*jfaf*l) Stoor
zelschap, dat een dame /zelden een brief dat*"k hede^in’onS^vereS^”
een voordracht moet houden over de
plichten der vrouw.”
EEN GOED KOOPMAN.
„Hoe duur zijn je peren, mijnheer
vroeg een jongen aan een handelaar.
„Zeven voor zes cent, ventje 1”
„Zeven voor zes cents Dat is zes voor verleden
vijf cents, vijf voor vier cents, vier voor n08 iemand zeggen
drie cents, drie voor twee cents, twee voor
een cent en een voor niets. Geef me er dan
maar één?”
EEN PLAATSVERVANGER,
nij," begon bij, „dat ik een h«
toen ik in het vaderland te- 8emeen 8ebry»k Uanten ten
Winkelier. Daarvbor heb ik mijn oud
sten jongen achter de toonbank geplaatst,
heeft die ongemanierde slungel weer niets
gezegd?....
OFFICIEELE KENNISGEVING.
„Er wordt bekend gemaakt dat het
ievea, zal ik mij voor uwe vee niet met kaarsen en brandende pijpen
verbeeld je eens hoe slecht mijne oogen
duizendmaal een huwelijksaanzoek heeft heer uw vader, later meende ik dat gij^het
Dokter. Nu, dan hebt ge beweging ge- afgeslagen.
noeg. En dat ‘s 8een bB,fToen d‘e weduw-
Patiënt. Dat hangt er van af of ik in dag- naar met zes kinderen haar vroeg, heeft
Ipgp werk, of dat ik het werk heb aange- zij inderdaad gezegd „Neen duizend-
nomgn. m441 neen
ALTIJD VOORZICHTIG.
O
Hij. O Mathilde de eerste maal dat ge
mij zoudt griei
voeten dooden.
Zij. En de tweede maal
leegt straten naar huis gingen gaf de eene vriendin te gaan bezoeken. Binnen
Baron Emma met .rijgende geestdrift zijn twee uren wag en voor.
haar hand te vragen. I,e* ln bet rótutg brengen en gaf den
Ditmaal bleef de bittere spotternij om koetsier bevel in te spannen. Een zeker
haar lippen weg, maar ook de warme gevoel zeide hem echter dat hij iets ver-
uitdrukkinj
kige zou 1
werd beantwoord.
„Ik heb sympathie voor u, mijnheer de
baron,” antwoordde Emma kalm, „en on
gaarne zou ik aldus van u willen schei
den, maar uw aanzock kan ik niet aan
nemen
„En waarom niet, Emma?” -- --
„Omdat u, ernstig genomen, een bemin- angstig „Maar, papa, waar is Mama
nelijke leegloaper rijt. Boldingen. Het „Mama 1.... zte ie wel Martin, dat
ontbreekt u aan een ernstig beroep, ik we iet8 vergeten hebben l"
vrees zelfs aan allen levensernst
Beiden zwegen «enigen tijd. Vóór de
deur van het huis, waar zij woonde, reik
te Emma hem de hand, nam afscheid en
sche taal,” zeide onlangs iemand, die eeni- «*k zeg je, waarde collega, bij mijn
sen tiid in Engeland had doorgebracht laatste gastspel had ik een bijval, die on
en” zeggen wil, dan beschnjfelijfc groot was. dertigmaal terug
zoo is het met ander ger°«P«n, kransen telloos.”
„Nu, en ik In de vorige maand het
ik op aanhoudend verlangen van het pu
bliek, in een treurspej twee maal moetea
kranlrTinniot u/nrrlon StCrVCn/’
haalde dadelijk den kogel uit zijn arm.
De kalmte en koelbloedigheid, waarmede
het slanke, bleeke meisje, zonder te aar
zelen, de operatie verrichtte, deed niet
slechts de achting, die Boldingen voor
haar gevoelde, toenemen, maar deed haar
schijnen.
„Weet u wel,” mompelde hij, „dat u be
paald betooverend was, toen u mij
opereerde?”
„Wanneer zult u toch eens verstandig
worden, baron?” antwoordde Emma, la
chend.
Boldingen bleef, op verlangen van de genoote eene geleerde vrouw is.
gravin, op het kasteel en werd door Em-
ma uiterst zorgvuldig verpleegd. Zoo
energiek en hard rij op het oogenblik
was, toen zij de noodzakelijke operatie,
niet lettende op de pijnen, die zij den
gewande berokkende, had verricht,
even zacht en 1
nu, aan bet bed van den baron, waar i
menigen nacht waakte, toen de wond
koorts- verergerde.
Toen ten slotte haar kunst en verple
ging, geholpen door de gezonde natuur
van den patiënt, over de ernstige ver
wonding hadden gezegevierd, en Boldin
gen op een dag
een
eerste maal de frisschn lucht mocht in
ademen, greep hij onverwachts Emma's
handen en keek haar trouwhartig in de
bezielde oogen.
„Geloof mij,” begon hij, „dat ik
ander was, l„».. .k k. k.. -
rugkeerde, en'dat deze catastrophe mijn nunste „goeden dag zegt^
bckcering heeft voltooid, of twijfelt --
ge aan mij?"
„Neen.”
„Zult ti met mij spotten, wanneer ik u
beloof, dat ik een nieuw, ernstig leven
wil aanvangen?”
Emma schudde het hoofd.
„Zult u mij niet weer wegzenden, het
zij naar Afrika of naar de Noordpool,
als ik u nogmaals vraag, mijn gezellin in
den levensstrijd te worden?"
Emma lachte, maar ditmaal was het
oen schoone, van g
en zoo legde zij de hand in dc zijne.
TE VEEL VERLANGD.
De heer Van Pimpelen komt *s avonds
vraag, laat thuis. Zijn wederhelft ontvangt hem
met een geduchte strafrede, die in een he
vige woordenwisseling ontaardt. De eir-
naar van het huis, wien dit nachtei
verzoeken mijn salaris vooruit te betalen, schandaal eindeltjk begint e vervelen,
dnngt in hunne woning en zegt „Ik ver
zoek u beleefd rust, mijnheer/'
,,’t Doet mij leed, mijnheer Smidt, ant
woordde V. Pimpelen, „doch ik heb ze
zelf niet.”
a
Weer had zich in het stadje een bekende oogenblik niet precies hoeveel dochters
persoonlijkheid verloofd, die alle be- de ontvanger eigenlijk heeft, maar dit
jaarde dames en moeders reeds opgegeven weet ik stellig en daar mijn lezeres-
hadden. Men moet weten, wat dat zeggen sen het geval niet kunnen controleeren
wil. Als de bejaarde dames een jongeling moeten zij mij wel geiooven is pas 26
opgeven, als zij niet meer gelooven.dat jaar oud. Dat zij Elise heette, is een toeval.
hij nog een jonge dame of eene weduwe In de registers van den burgerlijken stand
met slechts één kind zal trouwen, dan staat zij als Elisabeth vermeld. Toen zij
moet het met het celibaat van de :n r
jongeling al zeer slecht gesteld zijn. Als hij er niet over
namelijk een goede positie heeft, mag hij naam tot Lisi of Betti zouden verkorten
gerust 43 jaar oud zijn en even zooveel ha- later, toen het meisje noodzakelijk de bals
ren op zijn hoofd hebben, zonder dat moest bezoeken, kwam men het overeen
men geheel twijfelt aan zijn echtelijke haar Elise te noemen,
neigingen, bezit hij echter bovendien nog Elise was op achttienjarigen leef-
een vermogen, dan komt het zelfs op een tijd althans naar de eenparige meening
paar jaar meer en een paar haren minder der toenmalige tafelabonné’s van „De
niet aan een reeks van moeders, die gaar- Ster” een van de schoonste meisjes
ne schoonmoeders wenschen te worden, van de stad. Dat moest zij twee jaar lang
nemen hem ook dan nog, evenals de re- onbetwistbaar gebleven zijn. Toen echter
geering een voorstel van een afgevaardigde, werd naar de eenparige meening van de
in nauwgezette overweging toenmalige abonné's der „Ster” een an-
Onze nieuwverloofde, die door, de dere jonge dame het schoonste meisje der
commissie van schoonmoeders als ver!©- stad. Elisa kwam in het tweede gelid,
ren beschouwd werd, was een der steun- Sedert eenige jaren intusschen behoor-
pilaren aan de stamtafel van het hotel de zij tot de habitué's der concerten, bals
„de Ster,” waar hij reeds acht jaar als en casino-partijen. Zij was het middelpunt
vooreter bij de middagtafel gefungeerd waarom men zich groepeerde; de jongere
had. Een vooreter is een vrijgezel, die meisjes sloten zich van voren, de oudere
langzamerhand, door de verloving der van achteren aan. Toen de verlo-
indere abonné’s, zoo ver opgeschoven is van Elise bekend werd, was de vreugde
in leeftijd, wijsheid en tafelnummer, dat over het verbluffende feit bij alle vrien-
hij op het snijpunt zit van den hoek, dien dinnen, 't zij zij jonger of ouder waren,
de twee rijen tafels der eetzaal van een ho- groot. De kans, nu ook een man te krij-
tel vormen, waar hij al sedert jaren een gen, was weer iets gestegen,
meer of minder gunstig oordeel over het Ja, maar hoe kwam het, hoor ik de le-
eten laat verluiden. zeressen i'
Wie tien jaar vooreter van een middag, hoofdingenieur, de vooreter, de koppige i.De Ster” en" dronk 'daarbïj airi'j'd'‘de7< toch^op
men behoefde zich
dat de
BELEEFD.
Een Parijsch dentist zal aan een dame
verdween. Een paar dagen later hoordé een slechte kies trekken. Maar hoe hij
zij, dat Boldingen opnieuw op reit waa ook zijn best doet, de operatie wil maar
gegaan. niet lukken, tot 'de man ten slotte in
Tivee jaren later logeerde Emma in den wanhoop, maar tot zelfs in zijn wanhoop
herfst op het slot van haar vriendin gra- beleefd, uitroept „Uit uw mond, Me-
X vanht‘Boh'- vrouw, kan werkelijk onmogelijk iets
mer woud. Bi) gelegenheid van een groote ...„u J
jachtpartij verscheen plotseling baron sIechts komen.
Boldingen onder de gasten der gravin. De
ontmoeting tusschen Emma en hem was
zeer hartelijk en weldra heerschte weer
de vroegere onbevangen toon van twee hij 's avonds om elf uur is thuis gekomen,
goede kameraden tusschen hen. gij echter houdt vol dat het twee uur is
Een ongelukkig, of liever een gelukkig geweest
B°ldln5e“ bi' dc Vrouw. Dat is ook zoo, om twee uur
allereerste dnji acnt op grootwild van - A
een kortzichtige» buuróian «en kogel in gln'! de ^“P001' e“ ‘k heb toen
den rechterarm kreeg, De wond was niet n0«' om m‘> te overtuigen, op de klok
levensgevaarlijk, maar ernstig genoeg, en gezien.
daar er geen dokter aanwezig was, be- - j -•
sloot Emma Wiedemann, spoedi_
dige hulp te verleenen. Zij legde hem.
avond goed,” 1
over, hoe de hoofdingenieur op het denk- zegel der geheimhouding verder verteld,
beeld gekomen w: -
verple-
den patiënt, over de ernstige
gezegevierd, en
het bed verlaten en in
leunstoel bij bet venster voor de mensch
Leerling. Een mondvol meester.
Eenzaam was hij en alleen. Geen dier-
En als hij met zijn bruid over de straat baar wezen bekommerde zich om hem.
t van ge - Deze gedachte had zich bij hem wel is waar
de gemengde Hij was waarachtig tien jaar jonger ge- maar hij bemerkte, hoe hij zich tegen rijn
het dat deze wij ze profeet zich verloofde hebben op den haargroei, zal ook de kale
brengen
w d-t „Ik ben inderdaad in een
postwissel voor hem gekomen is.” positie. Morgen is het de verjaardag mi;-
r— ---1 jj-_
een geschenk, een kleine surprise t
dat ik niet weet hoe ik uit deze verlegen
heid zal geraken.” „Zeer eenvoudig,
amice, geef haar niets, dat zal wel e«i
groote surprise voor haar rijn."
DE PLICHTEN DER VROUW.
netelig*
ner vrouw, en zij is gewend op dien dag
DE REGELEN DER LOGICA. een geschenk, een kleine surprise t ont-
Professor Gaat u hier maar zitten, vangen de zaken gaan echter zoo slecht,
mijnheer Brommer. da' lk niet weet hoe ik uit deze verlegen-
Nieuw aankomend student „Maar mijn b^d geraken." „Zeer eenvoudig,
hemel professor, hoe weet u dat ik Brom
mer heet."
Professor Door de regelen der logica
mijn vriend de pedel gaf mij uw naam
op en daar ik al mijn studenten ken, kende
ik u daaraan dat ik u niet ken."
'T POSTCRIPTUM.
Zeker iemand beweerde eens in een ge
zonder postcriptum schrijven zou Mijn
eerstvolgende brief zal u dit wederleggen,
verzekerde mevrouw N. Eenige dagen la
ter ontving de heer een briefje van haar.
Onder de naamteekening stond „P.S.
Is dit niet een brief tonder naschrift En
nog later. N.B. 1 Wie heeft nu verlo
ren Ik of jijt'
Rechter. Maar dat kan immers wel een Bedelaar, (in de courant lezende.) De
lig dc noo- ande- geweest zijn? overledene bankier Straalman was een
----- -Vrouw. Neen, mijnheer)’de rechter, de weldoener der armen, die in 't verbor-
nog in hst open veld, het ««rste verband overige bewoners van ons huis zijn allen gene veel weldeed. Lam, dat men die
aan. Het hem naar het alot brengen en fatsoenlijke menschen. onbekende weldoeners altijd eerst na hun
haalHr» danoltilr non Unrf r»l uit Tim ne>m 7 J1 i 1_ e. _s
VOORZICHTIG.
Patroon. De zaak is dus in orde, morgen
komt ge als bediende in mijn dienst.
Bediende. Veroorloof mij eene-
oogen ook bekoorlijker dan ooit mijnheer, speelt gij op de beurs
Patroon. Wat beduidt die vraag?
Bediende. Omdat ik in dit geval u wilde
slechts de achting, die Boldingen
in
tnkoopen te doen. Het lijstje waarop alle
‘|c voorwerpen, die aangeschaft moesten
1 worden, geschreven waren, had hij in
t rijn portefeuille. Spoedig waren zij in de
riek” kïnd haddên" gewaakt, aan 't hotel de Kroon aange
had komen Na weinige oogenblikken ver-
toen rij daarna lieten Korn en de koetsier het hotel
in het flauwe, matte ochtendlicht door de om de inkoopen te doen, Mevrouw om
Baron Emma met stijgende geestdrift zijn
zijn vereering te kennen,
zijn liefde te verklaren en
vragen.
de bittere spotternij om
'r warme
tig van het oog, dat den geluk- geten had. Hij vroeg Martin of alles aan
hebben, gezegd, dat rijn gevoel, werig was. De lijst werd met de artikelen
vergeleken alles present. Zoo reden rij
huiswaarts 't idee iets vergeten te hebben
wilde hem echter met verlaten. Ook Mar-
tin kon met gissen wat dit kon rijn Ein
delijk te huis gekomen zijnde, komt Korn’s
dochter het rjjjtuig tegemoet en roept
Het „Mama l..
„Niets„is gemakkelijker dan de Engel-
gen tijd in Engeland had doorgebracht.
„Als men b.v. „laarzen” ze;--
zegt men „boots” en
woorden ook."
OP ’T EXAMEN. j
Professor „Wat houdt je voor het bes- krankzinnig worden te
t* nen K w *r» -riniim
GOEDKOOPE VERRASSING.
nieur te vangen, daarover behoefde men
Seen woord meer te verliezen, maar rij was
in die kunst toch ook niet veel knapper
dan andere moeders van huwbare doch
ters, en de hoofdingenieur was dan ook
feitelijk niet „gevangen", daarvoor liep
hij waarlijk al veel te lang mede, hij had
zich vrijwillig in de boeien der liefde laten
slaan. Ook hadden zijn geestelijke ver
mogens niets geleden,
koesterde groote verwachtingen van;lijke vrije tijd werd zoo tenminste dood
geslagen, de tijd, die hem, als hij rijn
vrienden noest- Werk verricht had, op rijn eenzame kamer
zoo lang viel. Ja, het moet gezegd worden,
het morgenglas, het frissche morgenglas
beviel hem niet eens, hij had er last van,
maar hij nam hét toch, omdat de anderen
daar ook zaten, voor een deel misschien
om dezelfde reden als hij. Vroeger had hij
de pauzen in zijn werktijd trachten aan
te vullen door de lectuur- Maar dat kon
hij in den laatsten tijd niet meer. Hij kon
zich op die wijze niet losmaken van de ge
dachte, dat hij een troostelooze toekomst
tegemoet ging. Want indien de afkeer van
het levenslange kroegleven met de jaren
toenam en dat kon niet uitblijven
prijs uit de loterij getrokken had. Gere- moest er eindelijk een tijd komen, dat hij
geld tweemaal in de week, de Zondag wanhoopte. Een genoegen zou het rijn,
niet meegerekend, dronk hij met den die verschrikkelijke eentonigheid der
leeraar Stock of met den rechter Lang- abonnenten -middagtafel, waar de spij-
sam, die beiden erkend^ celibatairen wa- zen wisselden, maar de gezichten niet
ren, des middags een goede „flesch" en Wat had hem als kind de ééne schotel bij
daarbij werd geklonken op het celibaat, moeder gesmaakt, en hoe onverschillig
op de vrije mannen in den vrijen staat, was hij nu voor de vele schotels, die de
En nu aan de stamtafel in „De Ster kellners met een leelijke demonstratie
verscheen hij zoo goed als nooit meer, hij presenteerden 1 Hij had vroeger nooit
nieuwsgierig vragen, dat de maal in de week at hij nog,des middags in hand
oude vrijer, die al sinds jaren geen bal
meer bezocht, die spottend lachte als er
sprake was van een uitstap van het casino
naar het heerlijk gelegen dorp, twee* uur ging 1 Het was niet te geiooven, dit
gelegen van het stadje, die al voor vijf luk stralende gezicht, die gelukzaligheid 1 nog niet tot klaarheid doorgedrongen,
jaren zijn lidmaatschap van -_J J.1...
zangvereeniging opgezegd had, hoe kwam worden. En als de liefde invloed mocht wil daarmede sprongsgewijze bezighield,
i.t dat deze wij ze profeet zich verloofde hebben op den haargroei, zal ook de kale In zulk een stemming was hij, toen hij op
met Elise Niedlich, dochter van den ont- plek op den schedel van den hoofdinge- zekeren dag eensklaps besloot eindelijk
vanger Fürchtegott Niedlich en zijn nieur langzamerhand weer verdwijnen, eens gebruik te maken van de invitatie
echtgenoote Anna, geboren Kneifzange „Nu ben ik werkelijk gelukkig, terwijl van zijn vriend dokter Schwarz, die se-
Inderdaad, het had de geheele wereld ver- ik tl._
rast, de geheele stad sprak er drie dagen moet de hoofdingenieur vier weken
over, de meest geroutineerde babbelaar- zijn verloving, zijnen besten vriend, den nog wel eens óp straat ontmoet, maar nu
sters, die zich door den verfoeilijken leeraar Stock, verzekerd hebben. En nog nooit meer in „De Ster”, waar hij vroeger
moord in het provinciaal deel van het dag- veertien dagen later, heeft hij dan ook ook geregeld te vinden was. De hoofd
blad met in de war lieten brengen, ston- zijn hart voor dezen vriend uitgestort. En ingenieur had cr zich zelf geen reken
den eenvoudig verstomd bejaarde, gezet- daar het dezen vriend te moeielijk viel, de schap
te heeren, die in de kroeg konden zitten bekentenissen van dezen te elfder ure nog alle familiebetrekkingen afgebroken had-!
zonder iets te zeggen dan „het bier is van- gelukkig geworden vrijgezel alleen in ertoe kwam, „het geluk van den dokter
avond goed,” hielden er beschouwingen zich om te dragen, heeft hij ze met het eens te willen zien." Ja, dat had hij niet
"T.."/;.- s— Ttiuci vcncid, verwacht. Hi) bracht daar een avond door,
vas Elise Niedlich te waardoor ook ik in de gelukkige gelegen- zoo gezellig, als hij in lang niet beleefd
trouwen. Ja, als zij geld gehad had, zou heid gekomen ben, in het belang van liad. Inderdaad, men LvLucfó.
men het kunnen hebben verklaren. „Zij allen, die nog niet reddeloos verloren waarachtig met te verwonderen,
werd Openiiik gezegd zijn voor den burgerlijken stand, voor dokter nu des avonds thuis bleef.
en daaraan nog een lang klaaglied vast- haar verdere verspreiding te zorgen. P
geknoopt over de wijze, waarop de familie Neen het was slechts schijn; aan de zeldzaam geluk gehad bij de kéuzé'riimr
van den ontvanger diens inkomen jaar in stamtafel van het hotel „De Ster" heeft echtgenoote. Die kende het. Zelfs de
v- ja> m00j Je hoofdingenieur zich in den laatsten aardigheden der jonge vrouw, of hij dan
zij vroeger geweest, zeker, maar Marie tijd niet lekker meer gevoeld. En ofschoon niet ook spoedig „wilde toebijten had-
Purnb, Greta Strok, en Martha Muller— hij in den laatsten tijd dikwijls zeer laat den voor hem iets pikants gehad.’En hij
van de familie Muller uit de Lindenstraat naar huis ging, had, terwijl zijn kennissen kwam terug en ontmoette dn» op zekeren
en nog verscheidene andere meisjes had- dat geheel anders uitlegden, de onbe- avond de vriendin van des dokters vrouw
den, zooals bekend was, in het casino haaglijkheid van zijn ik haar toppunt be- de dochter van den ontvanger Niedlich*
haar balboekje al lang vol als Elise nog reikt. Hij was daar niet tot bij tweeën ger Dat was voor hem eerst eenigsrin* oné
door de zaal flaneerde. Dat de vrouw bleven, omdat hij er pleizier in vondf aangenaam, maar hij onderhield zich odk
van den ontvanger „verschrikkelijk veel zooveel „heelen” en .dxalven” naar met deze jonge dame in den looo v
moei»-” had -o den hoofdin“e. beneden te spoelen en de oudste uien tel- den «ond beter dan hn zelf verwacht had
