Muziek
1
1
1___„ONS BLAD”
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
Klooster Kiebèrt
Alkmaar.
ioo.
i
w.J
BUITENLAND.
Van alia •bonnA’a wordt op aanvrage gratia een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 5OO,—, f 400,—, f 200,—, t 1OO,—f 60 f 35— f is"
74
Abonnementsprijs
Ier Irwsrfaa! voor Alkmaar f Z—
/oor buBen Alkmaar k f 2 85
Aet Oeflluatreerd Zondagsblad 060 f hooger.
Het slijk der aarde,
FEUILLETON.
In krijgsgevangenschap.
BRIEVEN UIT FRANKRIJK.
DE LIEFDE TOT ZIJN LAND IS IEDER
AANGEBOREN.
J
1
was
r
(Wordt vervolgd)
i
K
4
U1TGEBREIDE KEIZE
ADMINISTRATIE N<k 433
REDACTIE Na 633
de gewoonten en gebrul-
a i,
-.,,u
al te teer geneigd deze te stellen boven die
van zijn geboortegrond.
Neen wjj wenschen niet het voorbeeld
te rol
hun J
bijsmaak hebben
pCt. van
de Rijks-
■■<3
noemen, maar
- - „---J een
Nederlandsch musicus, een zangeres van be-
gaven, een pianist van talent, een
slspeelster die haar lauweren reeds
lad verdiend, een bandje vol menschen
val tot ’t andere, viel zij in een soort van
verheven droom.
Plotseling werd zij opgeschrikt door
DE TURKSCHE OPENBARE SCHULD.
De Turkscbe raad voor de openbare
schuld verklaart, als antwoord op de mede-
deeling, onlangs door Angora gedaan, no
pens de vermindering met meer dan 50 pet.
van de begrootingsposten voor de schuld
en bet afsnijden van de verbinding van do
agentschappen der schuld met den raad,
dat hij uitvoerig zal antwoorden na de zaak
te hebben overwogen. Ondertusschen ver
zoekt de raad den commissaris voor de fi
nanciën te verklaren, op welke artikelen van
het Mochairem-besluit de actie van de re-
geering is gebaseerd.
;eld toch maar weggegooid tot ver-
\ing van de „verderfelijke plannen”
Hoe méér we dus plukken, des te minder
r.van
overl
Advertentieprijs
Van 1—5 regel* f 1.25; elke regel meer f 0 25; Vertap
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod* bfl vo<
uitbetaling per plaatsing f 0.60
- - - - - - aanwezig zagen om hun praestaties .toe te
juichen. Hoe geheel anders betoone'n zich
de vreemdelingen in een wereldstad als Pa
rijs, uit andere landen in de meeste geval
len.
Zeker wij weten het wel, hun aantal is
grooter, maar dat neemt niet weg dat ook
de Hollanders talrijk genoeg zijn een zaal
te vullen, met eenigen goeden wil een. uit
verkocht huis te bezorgen aan hun landgo-
nooten die vol illussies hun kunst in den
vreemde komen brengen. Wij meenen goed
te doen op dit verschijnsel eens de aandacht
te vestigen. Niet uit zucht om klaagtonen
jtan te heffen, alleen uit oprecht verlangen
verbetering te brengen in een toestand die
zooal niet beschamend, toch,zeker bedroe
vend dient genoemd. Te meer waar Neder
land zelf steeds gereed staat buitenlandsch»
kunstenaars met open armen en volle zalen
te ontvangen, waar hun eigen landgenoot en
te samen met de Hollanders steeds klaar
staan hen lof en financieele winsten too to
kennen. Gelukkig, dat gevoel van saamhoo-
jj_iza. -a r*v .j
mate toe. Het vereenigingsleven grt
band tusschen de leden der Ned. ko
in de laatste jaren nauwer toegetrokken,
’t Nachtlicht was geplaatst in de scha
duw der aanrecht-tafel; ’t medicijnfleschje
met een paar glazen water gereed gezet, en
Blanca ging zelf rustig bij ’t bed zitten.
HOOFDSTUK \1L
GlSTlflb IN IRAK.
Uit Bagdad wordt gemeld, dat de situatie
ernstiger is geworden in verband met het
verzet van de meerderheid der nationale ver
gadering tegen het verdrag tusschen Enge
land en Irak. Slechts veertien van de hon
derd afgevaardigden spraken zich voor het
verdtag uit.
Talrijke arrestaties vonden plaats, waar
van twaalf werden gehandhaafd. Twee af
gevaardigden werden door revolverschoten
gewond. De bladen mogen niet verschijnen.
De situatie wordt nog meer gecompliceerd
door het feit, dat de Wahabieten aanvallen
op de grens-stammen ondernemen.
HET BEZETTE GEBIED.
De administratie van do Duitsche rjjks-
spoorwegen deelt mede, dat tot het einde
April in het geheel 26.000 ambtenaren en
arbeiders van de rjjksspoor wegen met 36.000
familieleden uit het bezette gebied zijn ver
bannen. Van dezen zijn tot het einde April
4400 beambten en arbeiders weer in het l»e-
zette gebied tocgelaten. Het aantal familie
leden is officieel op het oogenblik niet vast
te stellen, maar wordt op 8000 geschat. Op
zijn hoogst is dus nog slechts een zesde of
een zevende deel van de verbannen ambte
naren en arbeiders der rijksspoorwegen tot
dusver in het bezette gebied teruggekeerd.
Het wakkere Alkmaarsche muziekkorps „St Louis” met in zjjn midden den direc
teur, de Eerw. Broeder Gerardus, en den dirigent, den heer Willy Köhler.
De muzikantjes zijn in een nieuw uniform gestoken en zien er In bun nieuw „uiterlijk
omhulsel” kranig uit.
DE DICTATUUR IN SPANJE.
Uit Madrid wordt* gemeld dat het directo
rium aan alle gouverneurs en regeeringsver
tegenwoordigers in Spanje heeft voorgesteld
lid te worden van de Union Patriotica. Ge
lijktijdig wordt iedere actie der vroeger be
staande politieke groepen verboden en
deelt het directorium mede, dat het van mee-
ning is dat het scheppen eener krachtige
organisatie als 'nasis voor regeeringen die in
de toekomst zullen komen, zoomede de op
lossing van het Marokkaansche geschil de
belangrijkste taak is, die het directorium
heeft te vervullen.
-
1
verwijderen, en tot haar mocht terugvoeren
’t eenige wezen, dat zij in de geheele we
reld beminde. Nu en dan sloeg ze een blik
op den slaper. Hoe flink, hoe edel scheen
zijn gelaat, met de diepe lijdenstrekken op
't hooge voorhoofd, met ’t goudblonde haar,
verstrooid op 't kussen. Zij dacht aan ’t huis,
aan gene zijde van den Rijn, waar de zuster
van den krijgsman, 'n meisje zooals zij, op
hem wachtte, wellicht biddende op hare
knieën. Zij kon haar zich zoo goed voorstel
len, 'n kind zooals hij had gezegd, met ’n gou
den hart! Ha. haar dierbare vader had gelijk!
De oorlog was ’n booze zaak, en zelfs vijan
den van Frankrijk hadden een geliefd tehuis,
het geliefde wezens, die hun gaan en komen
met liefderijke bezorgdheid gadesloegen.
Al hare vrees was verdwenen, hare ziel
was vervuld van de groote stijte en de
plechtigheid van den nacht. Nooit te voren
had zij zoo zeer de schoonheid van mensche-
lijke liefdadigheid, de heiligheid des levens
gevoeld. Zij wist te wol, hoe haar vader, in
zjjn vriendelijke genegenheid voor ajle le
vende wezens, zou goedkeuren, wat zij had
gedaan. Hoe vurig, hoe teeder wenschte zij,
dat hij weldra mocht terugkomen, zoodat de
tranen in hare oogen sprongen. Zij zou hem
gtaag alles vertellen, zijn vriéndelijk gelaat
zien, en zijn liefdekus ontvangen!
Terwijl zij aan dit alles dacht, en hare
droeve gedachten volgde van 't een o voor-
Plotseling werd zij opgeschrikt door ’n
wilden kreet uit ’t ziekbed. Opstaande zag I
zjj, dat de gewonde man wakker was ge
worden, en op één elleboog leunend, wild
in 't rond keek. Toen zjj naar hem voorover
boog, sprak hij snel in ’t Duitech, hij zag
rond, zonder iets te zien, met een uitdra^-
king, als staarde hij in een versehrikkfnjk
visioen.
Mijnheer, wat is het? Ach, tracht u
zelf gerust te stellen, riep zjj uit.
Wie is daar? Wie spreekt? riep hij in
’t Duitsch. Zie, zie, dat gelaat! Kunt ge ’t
niet zien, daar tegen den muur?
Doodelijk verschrikt, en bevende, volgde
zij de richting van zijn blik, doch zag niets.
Leg u weer neder en rust! zeide zjj,
terwijl z|j de peluw recht legde.
Plotseling richtte hij zijn oogen op haar
met ’n blik van herkenning, niet zacht en
vriendelijk, zooals vroeger, maar wild en
vol pijn.
Zjjt gij ’t freule Blanca? kreunde hij,
ditmaal in 't Franscb. Ik meende, dat 't hare
stem was, van mijn kleine Antje. Hoe lang
heb ik hier gelegen?
Sinds dezen namiddag, toen ge gewond
werd.
Ja, ja; ik herinner ’t mij. Gij bracht
me hier. Ben ik op- 't kasteel de Granpré.
POOTGUO 1MMT i8e
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Eenigen tijd geleden is bekend geworden,
dat een deel der Kamerleden zichzelf geheel
vrijwillig 10 ]>Ct. van de „schadeloosstel
ling” uit ’s Rijks schatkist gekort heeft;
de hierbedoelde Kamerleden hebben geen
wetswijziging noodig geoordeeld om tot een
verlaging van eigen inkomen omwille van
de algemeen noodige bezuiniging te kunnen
geraken: zjj storten eenvoudig 10
hun schadeloosstelling’ terug in
kas, en de salarisverlaging, de bezuiniging
niet alleen van beteekenis voor het finan-
tiee! algemeen belang, doch óók, en méér
nog, van beteekenis alsvoorbeeld,
de salarisverlaging, de bezuiniging is een
Mt.
Het geschiedt zonder ophef, er worden
geen namen gepubliceerd: nobele menschen
plegen tevens bescheiden en nederig te zijn
wars van mooidoenerij, wars van lofprijzing.
Wie voelt geen respect voor deze vrij
willig opzichzelf bezuinigende Kamerleden?
Wie juicht bet niet toe, dat aldus van
bovenaf het goede voorbeeld gegeven wordt
waarom vooral van socialistische zjjde steeds
zoo hard geschreeuwd is?
Ja, doch vraag niet meer. Ga weer lig
gen, bid ik u.
Weder trok de donkere blik vol schrik
en angst over zijn gelaat, en, terwijl hij
weder in zijn eigen taal in zich zelf sprak,
zonk hij terug op 't bed; doch alvorens
Blanca kon gaan zitten, zag hij weder op
met starende oogen, terwijl zweetdroppels
op zijn voorhoofd parelden.
Kom naderbij, murmelde hij, nog nader.
Ik denk, ik denk, dat ik ga sterven.
Neen, neen; ge zult leven!
Of ik leef of sterf, ik heb 'n plicht te
vervullen, ’n heiligen plicht. Iets waar
schuwde mij in den slaap, een stem, zijn»
stem. Neig uw oor tot mijt ik moet spreken.
Nu niet, morgen.
Mgrgen kan 't wellicht te laat zijn. Er
ligt mij iets op de ziel, dat mi) geen rust
laat. Ik heb ’n geheim. Ik heb een belofte
af gelegd, ik moet.... moet die vervullen!
Van nacht niet, sprak 't meisje; ge zijt
te zwak, 't zal u dooden.
Zijn gelaat drukte bijna vastberadenheid
uit, toen hij hernam:
Doe’ mij dezen laateten dienst. Laai
mij miin hart ontlasten: laat mij mijn belofte
vervullen,
Juist dezer dagen is nu wederom een
goed voorbeeld „van bovenaf” bekend ge
worden:
de Koningin Haar eenmaal gegeven
woord gestand doende zal in verband
met de algemeene salaris vermindering voor
het Rijkspersoneel per 1 Mei, vrijwillig af
stand doen van een deel van haar inkomen.
Toen do nacht vorderde, bleef de gewonde
man rustig doorslapen, terwijl hjj slechts nu
en dan op zijn peluw zich omkeerde en in
zich zelf sprak. Een uurwerk op den schoor
steenmantel van de kleine zitkamer sloeg
de halve uren, en telkens gaf Blanca op den
gestelden tijd de medicijn in.
Middernacht kwam, t Geheele huis was
in rust, De wind liet zich bij vlagen hooren,
en dreef de gevallen sneeuw tegen de muren
en het terras omhoog, doch in de woning
en in de ziekenkamer was t eenig geluid
’t zwak getik der klok en de zware adem
haling van den zieken man.
Blanca voelde geen lust tot slapen; haar
hart was ook te diep bewogen, baar gemoed
te zeer ontroerd, om haar de oogen te doen
sluiten.
Z|j zat geduldig te wachten, denkende
aan ’t wisselvallig fortuin van den oorlog,
aan do vreemde gebeurtenissen, die den
jongen officier in dit huis hadden gebracht,
en boven al aan haar vader. Van tijd tot
tijd bad zjj, dat God spoedig de schaduwen
van den oorlog van b^gr land mocht doen
talisme is de verfoeiljjkste ondeugd van de
gansebe menscheljjke samenleving, maar.,
een socialist blijkt van dat slijk der aarde
juist allerminst vies te zijn, en als een
socialist voor zichzelf het kapitalisme kan
„beoefenen,” dan schijnt de „verfoeiljjkste
ondeugd” al spoedig een der beerljjkste
mensenelijke deugden geworden te zjjn.
De roode Kamerleden krjjgen thans een
schoone gelegenheid om voorzoover het
hun in hun finantieele omstandigheden mo-
geljjk iseen treffend bewjjs te leveren
van hun onthechting aan het aardsche sljjk
en om te toonen, dat zjj hemelboog verbe
ven staan boven de van geld-gevulde bui
dels rijk voorziene, hebberige „kapitalisten”
welke wjj in „Het Volk" steeds zoo pathe
tisch beschreven, en in de „Notenkraker”
steeds zoo „treffend” geteekend vinden!
Zjj mogen deze schoone gelegenheid niet
onbenut voorbjj laten gaan!
beidspersonen en op een misschien-mogeljj-
ke verl
Door
belangstelling onwillekeurig ook weer eens
in het bijzonder op de „schadeloosstelling”
onzer Kamerleden
En opvallend is het nu, hoe een zekere
beer N. Tj. Swierstra er in „Het Volk” als
de kippen bjj is, om (de roode Kamerleden
kunnen dat zelf niet zoo goed doen!) te be-
toogen, dat de Kamerleden zich geen 10
pCt. van hun salaris moeten laten korten;
de heer Swierstra zou bet ,^eer ver
keerd” vinden, wamteer de socialistische
Kamerleden gingen meedoen aan wat hjj
oeschmrwt llr'* „een vertooning jnet heel
leeljjko bijbedoelingen”; de schrijver, die,
naar wjj hope», niet „alle harten naar z’n
eigen” rekent, is zelfs zoo nobel, te insinu-
eeren, dat de bezuinigende Kamerleden dit
„schoone gebaar” maken uit.„grot
eigenbelang”, om er per slot van rekening
o.a. door lagere belasting nog beter
van te worden.
Overigens wordt volgens hem het bezui
nigde geld toch maar weggegooid tot ver
wezenlijking van de „verderfelijke plannen”
onzer regeering.
Hoe méér we dus plukken, des te minder
geld bljjft er voor de politiek van Coljin
over!
En daarenboven: vele Kamerleden hebben
de schadeloosstelling toch werkelijk volle
dig als salaris noodig?
Het laatste willen wij niet betwisten,
doch, waar ieder Kamerlid er voorloopig
vrjj in blijft, zijn schadeloosstelling” zelf
al dan niet te verminderen, en waar boven
dien tot op heden zoozeer de discretie Is
betracht, behoeft geen enkel Kamerlid zich
genoopt te gevoelen, ’n deel van zjjn 5000
in Rjjks kas terug te storten, Indien hjj
dat deel als inkomen werkelük niet missen
kan.
Wat ons echter bet meest opvalt en waai
wjj bij dezen in het bijzonder de aandacht
voor vragen, is: dat het juist weer de so
cialisten zjjn, die strijden voor den mam
mon!
Geld is het sljjk der aarde, en het kapi-
land op deze Olympfade te Parijs gespeeld
van de grootste betetkenis is voor het wel
slagen in 1928.
Met groote vreugde is de tqding begroet
dat Nederland in 1925 zal deelnemen aan de
internationale tentoonstelling op het gebied
van decoratieve en industrieele kunst.
Hoe grooter in de tijden daaraan vooraf
gaande de samenwerking zal zjjn tusschen
de leden der Ned. Kolonie te l’arjjs, hoe
nauwer de band zal bljjven tusschen ons
moederland en ons tweede vaderland, des
temeer zal de kans op een volkomen succes
zjjn gewaarborgd. Zoo zal dan in dit jaar en
in he volgende de Vaderlaudsche driekleur
figuurlijk en werkelijk in Frankrijk's hoofd
stad meermalen wapperen.
Het is niet do minste taak tan de Ne
derlanders te l’arjjs de schittering van die
Vaderlandsche kleuren te verhoogen door
daden van krachtige eensgezindheid en op
rechte liefde tot het land, waarvan alleen
de grens ons houdt gescheiden.
Zoo moge het zjjn, wy zijn dit aan ons
zelf en ons dierbaar vaderland verschuldigd.
Parjjs, 3U April 1924.
Mr. P. v. 8.
x
Door deze daad wordt onwillekeurig de
publieke aandacht weer eens extra geves
tigd op de inkomens van allo overige over-
L. J»—11»
van deze inkomens,
daad richt zich de publieke
21.
Bianca keerde weder naar ’t bed. Hart
mann, die nog steeds bewusteloos lag, mom
pelde in zich zelf in de Duitsche taal. De
oogen van het meisje vulden zich met tra
nen, zjj nam de hand, die op de deken lag en
bracht haar aan de lippen; daarna, bevreesd, j
dat hy onrustig zou worden, telde zjj tien
druppels van de medicyn, en zette ’t glas
met zorgvuldigheid aan zjjn lippen. Hjj
dronk onbewust, en na eenige minuten, werd
zjjn ademhaling kalm, en hjj lag als in die
pen slaap.
De oude huishoudster trap op de teenen
de kamer binnen.
Ge moet niet hier bljjven, freule, zeide
zjj. Ga naar bed en neem rust; ik zal hier
waken tot den morgen.
Doch Blanca was standvastig; daar zy
•ens haar zinnen erop gezet bad, om haar
plicht te doen, was zjj besloten om dien te
vervullen. Na korten tjjd, zond zjj jufrouw
Févereau voor den nacht weg, terwjjl zjj
•ent nazag, of alles in de ziekenkamer ge
reed was gezet. Niet zonder veel protest
net de oude vrouw zich bewegen, om te
faan; doch eindelijk, ziende, dat hare jeug
dige meesteres vastbesloten was, ging zjj,
boewel onwilMa. weg.
Donderdag zijn er 29 Christen-ambtenaren
bij de vischmarkten; die tot dusver ressor
teert onder de administratie v. <le openbare
schuld, ontslagen.
HET KIESSTELSEL IN ENGELAND.
Het Engelsche Lagerhuis verwierp gisto-
ren met 238 tegen 144 stemmen het liberale
wetsvoorstel, strekkende tot invoering van
het stelsel van evenredige vertegenwoordi
ging en van voorkeurstemmen bij de parle-
mcntsverkiezingën. Voorstellen van denzelf-
den aard werden vroeger ook reeds herhaal-
deljjk door het Parlement verworpen.
righeid neemt, wat Parjjs betreft, in sterke
mate toe. Het vereenigingsleven groeit, de
band tusschen de leden der Ned. kolonie is
in de laatste jaren nauwer toegetrokken,
gedachten aan een eigen clublokaal zjjn le
vendiger dan ooit, maar zooals het wezen
kon, is het nog bjj lange na niet.
De gelegenheid biedt zich aan in de eerst
komende maanden in het byzander van die
zoo gewensebte belangstelling blijk te ge
ven.
Willem Mengelberg beeft dank zjj de me
dewerking van onzen gezant Jhr. Loudon,
steeds op de bres gestaan waar het de be
langen geldt van de Ned. Kolonie en de
waardeering van Ned. kunstenaars en zjjn
komst aangekondigd mot gr heel zjjn orchest
en zijn niet genoeg te pryzen toönkunst-
koren.
Omstreeks half Mei za1 ho^ Theatre des
Champs Elysées staan in het teeken van de
Nederlandsche muziek, zooal niet vat de uit
te voeren werken betreft, dan toch ten op
zichte der uitvoerende ifonstenaars. Met
groot verlangen wordt die komst tegemoet
gezien in de Franscbe muzikale kringen. Mo
ge ook de Ned. Kolonie door een talrijke
opkomst getuigen van haar vreugde hare
waardeering en ondubbelzinnige belangstel
ling. Er is meer. De bekende opera-dirigent
van Baalte zal een opvoering komen geven
met Nederlandsche krachten van „TYistan
en Isolde.” Ook dien avond mogen de Ne
derlanders niet ontbreken om hun applaus
te doen weerkiinkeu to samen met de
Fransche belangstellenden. En wie de aan
plakbiljetten beziet weet dat in de Salie
Plejjel zich binnenkort onze begaafde pianist
Paul Roes zal doen hooren, die recht heeft
velen onder zjjn gehoor te vinden. Wjj be
zitten bovendien in onze Hollandse he zan
geres Joy Mac Arden, Mej. ijzerman, se
dert eenigen tjjd aan de groote opera te Pa
rijs verbonden, een kunstenares van eerste
grootte, wier praestaties verdienen door on
ze landgenooten met aandacht te worden
gevolgd.
Van de kunst naar de sport is een heele
stap. Maar do aanstaande Olympische spe
len dringen er ons toe, ook voor4»nzo land
genooten die daaraan zullen deelnemen, in
breeden kring belangstelling te vragen. Hoe
groot hun aantal wezen zal, is nog niet be
kend. Maar zeker is dat een Ned. Comité
te Parijs ijverig bezig is onder leiding van
onzen consul den beer Schuurman en vele
anderen, een blijde ontvangst voor te berei
den. Alle krachten worden in het werk ge
steld hun verbljjf te veraangenamen, hun in
alles behulpzaam te zjjn, wat hun komst
kan vergemakkelijken.
De leden der Ned. Kolonie moeten het
zich tot een plicht rekenen het comité door
financieele en persoonlijke medewerking In
staat te steHen zjjn plannen tot uitvoering
te kunnen brengen. Vergeten wjj niet dat de
eerstvolgende Olympiade in Nederland zal
worden gehouden en dat de rol door Neder-
De Hollandsche tulpen staan te bloeien
in de tuinen van het Louvre. Kleurig en
fkurigvpreken zjj niet alleen van de nieuwe
Lente die in al haar heerlijkheid en zonnige
weelde, de laatste gdachten aan een al te
langen winter heeft weggenomen, zjj roepen
ook een bljjden groet toe aan ons allen, die
in den vreemde de liefde tot hun land vol
komen hebben bewaard.
Die liefde tot zjjn land is, geljjk Vader
Vondel zong, een ieder aangeboren.
Niet een ieder helaas weet haar onge
schonden te bewaren, eens de grenzen van
zjjn land overgetrokken. Al te velen zien er
een eer in dat Vaderlandsche stof zoo spoe
dig mogeljjk van zich af te schudden, de
eigen taal ook in den dageljjkscben omgang
met landgenooten door die van het land van
inwoning te vervangen. Men past zich niet
slechts aan, wat een goede en noodzakelyke
eigenschap is, aan de gewoonten en gebrui
ken van dat tweede vaderland, men is vaak
tjjn geboortegri
sn wij wenscKen niet bet voorbeeld na
dgen van onze Duitsche naburen die
„Deutschland fiber alles” een bitteren
gegeven. Evenmin ge-
wensebt komt het ons voor, geljjk het mee
ren deel der Fraaschen doet, de grens van
een land te beschouwen als een moeilijk te
betreden brug, waarop men halverwege ge
komen, het allerliefst weer terugkeert, zon
der een blik buiten zjjn eigen land te heb
ben geslagen. Maar wat wjj wel verlangen,
is die oprechte vaderlandsliefde, die bljjft
waardeeren wat het eigen land aan goeds
bezit, die telkens weer, voor korter of lan
ger tjjd doet terugverlangen naar het plek
je, waar eens onze wieg heeft gestaan.
Een vaderlandsliefde die zich uit in den
vreemde in een saatnhoorigheid van land
genooten, een onderlinge waardeering, een
krachtigen steun van hen die dezen juist in
het buitenland zoozeer behoeven.
En die vaderlandsliefde, bekennen wjj het
eerljjk, laat wat do Hollanders in den vreem
de betreft, meermalen te wenschen over.
Minder dan andere volken staan wjj als
één man gereed Nederlandsche kunstenaars
met open armen t* ontvangen, hun de tol
onzer bewondering te betalen, door breede
opkomst de zalen te vullen, waar zjj hun ta
lenten komen ontvouwen. Hoe dikwijls heb
ben wjj gestaard in de kilte van een concert
zaal, als een Hollandsch kunstenaar, zelfs
van meer dan gewone beteekenis, althans
aanspraak meende te mogen maken op de
belangstelling van zjjn landgenooten.
Wij willen geen namen noemen,
dikwjjls hebben wjj ons geschaamd als
JLT
sliste l
tooneels]
lang ha.
