W4
1 X»
<1
nig worden, doch mijn
over un den drank. Hij
meet om brood te koopen, tot" men" Op
1
W
Heldenmoed van een
knaap.
voor dien vervloekten hartstocht, Vaders -
Een Kinderkut.
maAMtje geleek en
la Ules was zij voor Max wat deze in zijn uiterlijk plaats gegrepen. De jonge venne, „wat mij aanleiding geeft u op gpei
Max ópende zijn oogen
Teleurstellingen.
_jsr DirlitL és töeh seu' ik *s«öekéfl „MiJaMkr,” seiü-J ,’'u
■- willen, een paar woorden «net o te spr«* schenk niét wterd,
-S- a -j. *-
malr bon WSnschen, en toch....
maar hij gaf meh niet gemakkelijk over wist de reden. Trouwens hij deed zijn
ik werkelijk geëngageerd,
a.-
tt doenr-
„Hoor tens, mijn vriend," gelde hfj.
„Hoeveel is het?” vroeg ik.
I
aan
Toen Dorothée weer wakker
„Vergeef mfl, mijnheer de kapitein,
44W 1*V httf Itttirtt»* m«A» SeMMsU.
i
nie
Toen den kapitein dit ter oore kwam,
„Wilt ge een echjj matroos worden.
van g*»uk I
l en L”
van hun lieveling een heerlijk
vervelen en ik wilde een»
maal
man. Jules Darlin heeft geen onwaarheid
behoeven te spreken. Et werd van de zijde
van het Credit Pon fier geen onderzoek
ingesteld naar de echtheid der hand*
teekening.
Een twaalfjarige knaap was als scheept-
„Arm kind, lees dat riep ze uit en
ontplooid* zachtjes een
„Pardon, mijnheer, maar mag ik uw
hij begreep nog altijd niéts.
I V vro» hür
„Bn, mijnheer," oAtwdotdde kijft M-
„ik Mb het gtdoegeü, ti mede
„Welnu, einde goed, alles goed I** wide
de heer Darlin met de goedhartigheid en
vergevingsgezindheid van een man, die
„Helaas,antwoordde Davenne, „voor
j j mee je naar believen handelen kunt,”
Hoeveel dronkaards zouden wel doen,
door aan
jongen «ei
.1 voor je vader.”
„Is dat nu een vraag, DorothéeJ”
den benepen klank dït
„Eet je"pap" lievsr op|
te nieuwsgierig, en dat staat
Het kind dacht, dat ze vader en moeder
pijnlijken trek op het gekat.
::t ik niet, liefje," antwoordde
Jk hoop, dat God mij ftog
Wat ik
.4 de namen zijn verdicht of-
h«t feit niet in ons vaderland,
•ewonti ner lt
maar tt T_
ftjn «r veten,
wedrennen, L
Het was kort voor die verificatie zou
plaats hebben, dat de uitbetaling van
i van de stad is toch al te vriendelijk van u, die moeite
van dertig gedaan te hebben, en als ik het geld
„Mijn beste Hetty
„Ik ben uw beste Hetty niet f’ barstte
het antwoord, ik los, op het punt van woede en veront-
1waardiging te gaan schreien.
„Het dient nergens toe er nog meer van mijn verloofde.
binnen, die zit te werken." woorden over te verspillen. Ik geef geen
Ik werkte ijverig door en deed net les aan de St. Andriesschool Die Lucie wierp het in mijn schoot,
alsof ik Jmw» «rS bemest* .voordat iw Hooper zal niet weinig verwonderd zijn, I'
kt zijn fauteuil en genoot den geur eener na aftrek der renten en onkosten."
QO O® n©lllf>0. heerlijke sigaar, toen een hevige ruk
aan de bel hem deed opschrikken. Wie
vertellen is werkelijk ge- duivel kon hem nog zoo laat, het was
negen uur, komen lastig vallen?
Hij stond op en maakte open. Een
parijs* heeft plaats gehad. Daar man met bleek en ontdaan gelaat, stond dat het refu niet het hoofd droeg van het
LT^rich niet kunnen onthouden
-e^a^e’ franken te wagen en nie
Nu meende de gelukkige winner toch
„Kunt gij mij een oogenblik te woord van zijn bezoeker ontslagen te worden en drinken of tuetf
Zins zonderling kind.
Zij wilds volstrekt vtn haaf vtdtt de
genieten mijn huwelijks- reden weten waarom hij BM lang Aiét
i aan Lucie thuis wis geweest, en waarom bij, na
Twijfelt ge er nog aan vroeg ik, Hooper, ik bedoel mijnheer Dutton. hedenochtend te Zijn gekomen, dezen
2 r Het huwelijk werd op de volgende avond weer moest vertrekken.
Kapitein Etienne Maury trachtte haar
»n wil ik niet.”
Deze Woorden troffen den scheeps-
kapitein hij bukte zich neer, nam d*n
kleine in sija armen en riep t „Neen, neen, week van September'het best zou zijn.
I kleine held l Houd uw belofte, en zoo
u nog iemand tot drinken verleiden wil,
zeg het mij j ik zal u in bescherming ne-
..MijnMér,” geide deze, „ik ben het ga-
dat U mij wilt geven,
Idig. Al acht dagen
geleded, heb Ik uw geld in ontvangst
:nomM en ik heb op het punt gestaan,
t te verlietza.”
den en bood hem een stoel aan. En toen bekende Lucien Davtrtne Zah
„U zult weldra begrijpen," zeide Da- den heer Darlin zijn hartstocht vOor het
I en hoe deze hem langs de steile
„Dan zal ik alle zaken regelen en u
alles zoo spoedig mogelijk laten weten, alleen om afscheid te nemen van zijn rothée?
men. En om u voor uw straf, die gij on- Ik heb den Regenten reeds gezegd, dat Hetty voor hij voor goed verdwijnt,
rechtvaardig geleden hebt, schadeloos ik wel dacht dat gij de betrekking zoudt Ween niet, mijn engel, maar vergeet dat Pruisen
te stallen, heb je hier een tientje, waar- Willen aannemen
^ijmee je naar believen handelen kunt." „Welke regenten?"
„Ja, dat weet ik,'
en l‘
op „maar ik houd niet van onderwijs Hooper’a hand te kussen I
geven.”
„Houdt ge niet van onderwijs geven?
Wel, ik dacht,...
;wjm hij tegen dat „Het kan mij niet schelen wat gij dacht,"
tn oij ons aan. Ik riep ik driftig. „Ik heb geen lust die be
zat voor het raam en hoorde hem zijn trekking aan te nemen 1”
voeten op den mat vegen. F
„Kom binnen, Dutton, en steek een gesperde oogen aan.
pijp op,” zeide mijn Vader op zijn ge
wone gastvrije manier.
„Neen, dank u," was 1...
,4k wilde juffrouw Hetty spreken."
„O zoo,” lachte mijn vader 1 „Ga dan
maar naar
Sterven riep Ze mij tot zich en zei jo
Mn, je weet, wat de drankzucht van uw H
vader gemaakt heeft. Beloof je atervende worden door het, zöoals gewoonlijk, rood ridderlijke manier, dat hij niet langer Pruisen, dat waren vreemd»
moeder, nooit, in welke omstandig- worden van de punt van mijn neus. zonder mij leven kon, en ik, ik zag de had moeten vechten, dat de eestte troepen
heden ook, sterken drank te drinken, „Dus ia het t ja?” noodzakelijkheid eigenlijk volstrekt niet van die vreemden naar Parijs trachtten
want ik zou zöo gaarne willen, dat je je
l i ondergang zult Weten te bewaren. „O, Mijn beid» mêiSjes zullen ook eenmaal en begon met twee naaisters en een ma- trek, te HarVille, had gestuurd; om'MItt-
J mij nu aan de aan mijn moeder gedane „Zij zullen mijn dochters Zijn," gaf
lukkige smeekend op de zijne gericht,
stak Darlin de hand m rijn vestzakje. ,Wat wu doeB f Htm m
werd vernieuwd en Davenne ondervond, Maar, als die man 1 -
Wat dat was. Steeds rente en aflossing als het eens niet anders was dan een
aan een T
grooter. Slechts door een gelukkig toe- te komen en de hand verliet het vest-
*- j w weder |,oVen zakje weet.
Ik zal morgen aan het Credit Fon-
Daar bood zich een nieuwe combinatie fier komen,” zeide hij, „om het geld in
r aan, nog aanlokkelijker dan .de eerste, ontvangst te nemen en dan zal het mij u;t eo MB tWare steen viel Mm van
^Platje, lief Pietje!” een kreet van Maar hij mOest wat geld hebben om er aangenaam zijn u daar te ontmoeten en te jjart
blijde verrassing en toen een stortvloed gebruik van te kunnen maken. En de beloonen voor uw moeite.” De Dgvedae heeft woord gehon-
Vtn tranen hand van den armen jongeling greep in Tegelijkertijd stond de heer Darlin j thana etn kt»p-
Goed, Hef arm Pietje. Daar stond het de kas, die aan hem was toe vertrouwd, op, om aan te toonen, dat de audiëntie af- -
r .1.1 even slecht geloopen was.
Maz toegekeerd, uit als de eerste en na korten tijd van af- Maar de heer Davenne verroerde zich
l zoo voor wisselend geluk en tegenspoed in het niet,
spel, steeg het te kort in de kas tot tien
duizend franks. Bij de eerste verificatie Mb
der kas zoude Lucien Davenne daar zooals gij misschien meent,
„Neem mij niet kwalijk, mijnheer, ik
u niet alles gezegd. Ik kom niet,
1 om eeh
"'„Maatje, lief Maatje, ik zal veel van u staan, onteerd. Dat wu het einde, belooning te ontvangen, die ik niet ver-
r.!‘i om Het was kort voor die verificatie zou diend heb.”
heer bate slaande, „wat lief van u 1” plaats hebMn, dat de uitMtaling van „Maar,” onderbrak hem Darlin, „het
En het tot tranen toe bewogen tweede een coupon eener obligatie v
’moedertje tilde het ventje op haar schoot Parijs een ander jongmensch
lin, voor Mt loket der groote financieel* genoegen zijn." van Liverpool'-efvoer, opgenomen. Ter-
i „U hoeft niet naar het Credit Fonfiar nauwernood was men in volle zee, toen
den Verlosser werkte. Hij vertoonde zijn strookje te komen. Ik heb het geld bij mij.” hem reeds dóór eenig» matrozen een
i Hij haalde uit zijn zak losse bank- borrel werd aangeboden.
.1.1a* iuhald» en juichte. „Nieuw, nieuw ürtbetaald en" reilde zich verwijderen, biljetten, goud- en zilvergeld en begon „Neem mij niet kwalijk, mur ik mag
teven," daar binnep in de woning van toen hij bedacht, dat zijn coupon» op het op de tafel na te tellen. Darlin stond geen drank drinken," antwoordde de
Vtn Kennel was Mt eveneens Paschen, waren en moesten vernieuwd worden, verstomd. Nooit Md hij op zijn werk- knaap. De matrozen lachten daarover,
want in Mt hart van den kleinen Max Hij keerde dus terug op zijn schreden, tafel zoo’n som aanschouwd. Hoe, het maar vermochten niet hem diartoe te
-jong plantje zijn legde de zaak uit, liet zijn obligatie daar Credit Fonfier liet zijnen cliënten hat bewegen.
«n herleefde dé liefde weer en kreeg daarvoor een Mhoorlijk getee- geld aan huis bezorgen en dat nog wel ’s Toen den kapitein dit ter oore kwam,
htyf der tweede moeder juichte kend re?u. Over veertien dagen kon hij avonds na negen uur. Hij Mgreep er zei hij tot den kleinen scheepsjongen:
ea labelde van galuk I terugkomen en ging heen na Mhoorlijk niets van. En de man telde maar door. _2__,
Van W»«n*l en zijn vrouw vierden in zijn naam en adres te hebMn opgegeven. „Mijnheer Darlin," zeide Lucien ein- dan moet ge ook een borrel leeren drin-
,J~-*'"h Een .maand ging er voorbij, zonder delijk, „wilt gij zoo goed zijn, na te tel- ken."
Bat hij er aan dacht, zijn obligatie te gaan len. Hier leggen negen duizend, zes- „Vergeef mij, mijnheer de kapitein,
terughalen. honderd achtttien franks en vijf en zestig maar ik doe het liever niet,” smeekte de
Op zekeren avond zat hij Mhagelijk centimes. Dat is de som, die u toekomt knaap.
De kapitein, die niet gewoon was,
Darlin telde na. Alles was in orde. zijn bevel door eep scheepsjongen mis-
„Hebt u een re?u gereed?" vroeg hij. kend te zian, riep een der matrozen toe
„Ja, mijnMer.” „Neem dien strik, en laat hem op zijn
„Laat ik dan teekenen." rug dansen, wij zullen zien, of hij niet toe-
Darlin teekende, maar merkte toch op, geven zal.”
t De matroos nam het touw en sloeg
dte bi) gelegenMid der met den hoed in de hand, voor de deur Credit Fonfier. gruwzaam op den armen knaap los.
en zeide Nu meende de gelukkige winner toch „Welnu," zei da kapitein, „wilt ge nu
„Ach,” smeekte de knaap,” ik wil het vlak bij mij was. Toen schrok ik op, dat ge met zulk mooi weer niet bij haar madame Rocheperde, behelzende dat hij
hever met doen.” riep „Lieve hemel 1" en tiet mijn vin- zijt.” gisteren naar Frankrijk was gegaan, da|t
„Niet!" bulderde de kapitein," dan gerhoed zoo natuurlijk mogelijk vallen. „Moet ik begrijpen....” Engeland en de Engelschen Mm'be
klauter je naar boven tot in de uiterste „Verschrikt ge van me, juffrouw Het* „Ge moogt begrijpen wat ge wilt!" gonnen te vervelen, en dat hij in Mt
spits van den hoofdmast, daar zult ge ty vroeg Dutton. riep ik uit en blies met mijn Wetkdoos den warmer klimaat van zijn geliefd gdtoorta-
den nacht doorbrengen,” „Wel neen, mijnheer." aftocht. „Goeden avond, mijnheer Dut- land een schitterende carrière ging gWMn.
De arme knaap mat met de oogen de „Nu, wat denkt ge wal, dat ik U wilde ton.” fiat was mijn eerste aanzoek óf „Wit het oude leelijke meikj» MtNft.
„zij heeft de poets verdiend. Een gedeelte
7an mijn honderd bond Mb ik vóór tnijn
sdrDacht zij dandètik,
14
mij gaan wegwerpen Voor haar dwaatheid^m
kte ik ketuiis met geachte madame. GuatSW.”
overspannen jongen te kalmeeren.
IA Januari trouwde Van Hannel en de ming.
voof Max zoo treurige dagen waren l _t
einddl|k Voorbij. Toen kwam Else Fran- plotseling allen lust verloor in de
ds -
de moederplaats m te nemen.
Haar taak wa» echter moeilijk
„Ge moogt begrijpen wat ge wiltl” gonnen te vervelen, en dat hij in Mt
its van den hoofdmast, daar suit ge ty vroeg Dutton. riep ik uit en blies met mijn Wetkdoos den warmer klimaat van zijn geliefd gSMorta-
„wci neen, mijnnecr. aftocht. „Goeden avond, mijnheer Dut- land een schitterende carrière ging gOttesn.
„Nu, wat denkt gé wal, dat ik u wilde ton.” Gat was mijn eerste aanzoek óf „Wft het oude leelijke meikj* betreft,
ten minste het eerste, dat ik bijna kreeg, met wie ik verloofd was,” schreef hij,
tanschen nacht, „Ik weet Mt waarlijk niet, mijnheer,” Lucie Hooper i» nu met hem getrouwd „zij heeft de poer
aan het touwwerk vastgeklampt, te moe- en ik boog mijn hoofd diep voorover, en ik hoop dat zij er pleizier van heeft.
*en doorbrengen, doch hij was genood- „Ik heb al zoo lang gedacht, juffrouw Twee jaren later, toen ik eenigen tijd overtocht besteec
taakt te gehoorzamen. Hetty, dat ge bestemd waart om het in madame Rocheperde'» pension door- GustaVe Emil» Dupin mij aait Mütf zóu
Den volgendsn morgen, toan de kapi- sieraad uit te maken van een anderen bracht 't buitenleven wa» mij gaan wegwerpen? Voor haar dwt
tein op het dek heen en weer liep, herin- kring dan waarin ge hier verkeert.” vervelen en ik wilde een» wat meer in de verwaandheid wordt zij gestraft.
nerde hij-zich den kleinen veroordeelde. Ik gat geen antwoord, maar bedacht wereld leven - -L*- -L L2:Z
„Hè, daarboven 1” nep hij hem toe, in Stilte, dat als wij eenmaal getrouwd Gustave Emile Dupin, een vriéndelijk Dat was het einde van mijn engage-
doch ontving gten antwoord. waren, er een vleugel aan Mt huis Van Franschman met donkere oogen, eene ment.
„Klim ntat beneden, hoof je?” An- Dutton bijgebouwd zou worden de lispelende stem en een gitzwarte snor. Ik heb nooit een andere kaas gebod,
der maal geen antwoord. eetkamer was veel te klein dat ik 124 ..ij
Een matroos klauterde de touwladder roode overgordijnen zou aanschaffen in haar hart nog niet aan een ander geschon- maar ik blijf mij toch altijd btschouwen,
op en vond het kind half bevroren. Uit plaats van die oude, verschotengfo*"* «-w» k;;. «i. J.-» .„k.-a.f.-ic. >.la
vrees, in set te vallen, wanneer Mt schip en dat de' oude olmenboom gerooid
duikelde, had de kleine den maat met worden, zoo gauw als maar i
beide armen omklemd en hield zich zoo Dit alles spookte mij juist met de minuut t
vast daaraan, dat de matroos hem slechts door het hoofd, terwijl ik zat te luisteren riep hij, „ik ben u trouw, moet ik niet treurd bij de gedachte aan eakal» mijner
Met moeite daarvan kon loemaktn. Hij met de oogen op den soom van mijn een leven lijden van marteling, ais mijn vriendinnen uit den tijd der jeugd»-die
bracht hem nu Op het dek, waar men hem japon gericht. aangebedene mijn hand zou weigeren?” een troosteloos
zoolang Wreef, tot hij weer tot bezinning „Denkt ge dat ge ertoe soudt kunnen
kWam. ?-■ ,--r
''x'’4 Toen schönk de kapitein hem een glas hebbenden veder te verlaten? Ik weet
~.ebgnac ia en zei t
„Ziedaar, jongen, drink dat eens on.”
„Ach, mijnheer de kapitein, ik mag het
niet doen,” zuchtte de knaap. „Ik zal u
hand van den armen jongeling greep in
boomstokje, Dt tweede poging viel al
Ik heb nooit een andere kaas gehad.
I nu als oude Vrijster ingerteht,
seide hij, „mag ik hopen?” als iemand, die schandelijk oMMad-is.
Ik wist niet wat te antwoorden, maar Al mijn tijdgenootéu zijn getrouwd,
„Lief meisje, waarom aarzelt gij?” gen weggelegd, waarover echter niet ge-
„Verschnk£ ge van me, juffrouw Het-
„Wel neen, mijnheer."
hoogte van den mastboom eti sidderde vragen?”
bij de gedachte, daar den ganschen nacht, Uk weet het waarlijk niet, mijnheer,
B r
„Ik heb al zoo lang gedacht, juffrouw
Hetty, dat ge bestemd
vogeltje voor Hem op een
het lieve kopje naar F*
Zijn bekje Mlf open, alsof het
hem wilde ringen.
In »»n Wip trok Max zijn kousjes
en snelde naar de woonkamer
houden,” riep hij uit, zijn armpjes
Ea het tot tranen toe bewogen tweede een coupon eener obligatie
en kuste de befloersde oogjes. jaren, een jeugdig schrijver, Jules Dar- ontvangen Mb, zal het mij werkelijk een jongen aan boord van een stoomschip, dat
Het was Paschen I De geloovigen vier- inrichting bracht, waar Lucien Davenne
dan de opstanding van
sa 4* natuur vierde hare wedergeboorte papier, ontving de som die moest worden
--en
toen hij Mdacht, dat zijn coupons op het op de tafel
„Ik wensch mij geluk dat mademoiselle Ik heb mij
óp en vónd het kind half bevroren. Uit plaats van die oude, verschoten, groene, ken heeft,'
--i- u_. .-c._ j_. -zou 4 w.
mogelijk was. Gustava nam mijn handen in de zijne, maar voor mij waren steeds teint
bestaan voortaieepè^,
W
Dorothée was groot voor haar leeftijd
haar groote heldsre oogen duidden
4- - J- J
zeggen, waarom, maar u moét met toor- warme nestje verlaten,” lachte hij.... dame Rocheperde's pension benijdden lijk bij kinderen van omSttHlB Khtjari-
had er op gezinspeeld dat hij graaf was.
Wat zou dat heerlijk klinken, en hoe
t ervan t
M kendma king te zenden
T*"* man. t- -**??-« j --»•* -
-ror -■ -- - - -*o aavasaaa^ swo swwm osnow vssss was ssw^i waive aassva
MtX gevoelde zeer goed, dat deze met den dar I rdiger. Zijn vroolijkheid de beambte van hst Credit Fonder, gebracht hoe hil in den uitetetttl nóód
gatie van de stad Paffjs hebt afgegeven trouw zou ontdekt worden, acht.dagen
Nu herkende Darlin den Mzoeker, ^dt'de^bligati» van den* heer’Oarim
hij Mgreep nog altijd niets. uitgekomeh, Jan zich zelven Md Uit-
„En vroeg hij» k betaald en een repu valschclijk met den
naam van Darlin onderteekend, Md af
gegeven, hoe hij de geheel* som Md
gewaagd om alles te winnen en hoe Mt
geluk hem nu gunstig geweest was, zoo-
dat hij niet alleen de tien duizend fran
ken der obligatie kon uitbetalen, maar
Macht en al
vreemde dame gespeeld Md en
de juffrouw alle moeite had om den twintig jaar, in ieder opzicht aanMvelent* mijnheer.
Maar ik kan u wel honderd pond ster- stout, maar ze had het niet kunnen helppo.
Zij at haar pap sulletjes op en dacht *r*teft
Jo mijn beschermengel 1 Nog maar een of pa nu zou doodgaan.
„Papa is ztk*r boos op mij," dadtt«ü,
„en zal mij niet goedendag willen kussen."
Zij klom stillakens naar boven, ging voor
WCUUWTISeir VSIII UilUUStWettli IVVIUJU; vwaey y>V*l (A AVM AWZ g >am uv w aaawaa ara Sassv» IIVIIM.IW jxw.a» w «*a KZVMJtt nilkVU Cil ra* lur.ll»»
met twee dochten, een vroolijke prater ge van uw invloed vooral op mijn meisjes want mijn uitxet had mij meer gekost het hoofdje in de kussens, tót rij van vsè-
tn had de aangenaamste manieren. gebruik maaktet, want Malvina is ge- dan ik gedacht had en die gaf ik hem. moeienis in slaap vial.
jfceken, maar hij hield dikwijls bij ons
tuinhek stil, (onze woningen lagen naast rede,
elkaar) en bleef een gezellig praatje ma-
Ijen en van de zangvereeniging en an
dere bijeenkomsten gingen wij altijd
samen naar hui».
Op zekeren avond kr~
Eet begon te schemeren
viel ik hem in de die. Dutton met zijn alledaagsche hof-
Meft aan hst Credit Pon fier achterdocht
gekregen en het zou kunnen gsMuren
dat men kwam onderzoeken, of het refu,
dat ik in mijn ka» Mb, wel echt is. O,
maken ten' einde hem óp de Mn
ging het op een sparen, maar al ontzegde of andere manier wat af te troggelen, ekh
hij zich al het overtollige, ja zelfs h*t banknoot)* of een góüdeft Ldüis. 1
dat tij Aetje maar begraven had, omdat mogelijk op den gestelden datum den hij Wgs bleek, misschien en reeds
zoo vsal, dat het Else soms bang om ’t scMp in de andere holde
harte Wórd. Spoedig Md er een geheele verandering
♦a «Maa a-a- -21 - U— --.ft -
vroeger altijd in de puntjes, werd dit uur te komen lastig vallen. Ik ben helling tot den rend van den afgrond had
nieuwe moeder in eter veel op sijn eigen verstêmde, i werd somber, terugfe- aan wien u éteigen tijd geleden etn obii- en ööftenblik vreuehdé dit zijn on-
„hur woonde er trokken. Iedereen bemerkte de verari- gatie van de stad Partje hebt afgegeven ttouw j
volstrekt aist in zijn hart)* tegen haar, «tering en Mkltagde hem, maar niemand on» de coupons te vernieuwen.” aatedaa ds tten dutaend franken waar-
maar hij gaf rich met gemakkelijk over wist de reden. Trouwen» hij deed rijn F*-j k ‘L 8
u'tms Mm ónmogelijk vertrouwelijk werk steeds met de grootst* nauwge- maat
■test dte nieuw* mama te zijn. Soms ech- z»theid en men schreef rijn drosfgeestig-
Mtf als lij iets Op denzelfden zachten Mid toe aan een ongelukkig* liefde. Ja,
toon tot hem zeide, dan had hij een aan- het was *en liefde, die Mm Md ongs- zoeker,
vsebting om Mar om deq Ml» t« vliegen, lukkig gemaakt, maar de liefde tót te desten, dit UW obligatie bij laztHe
Van Hannel merkt* dit zeer goed en dit
daad Mm pijn.
maar gehoor gaf hij sr nog niet aan. Ook het spel.
Van Hannel merkt* dit zeer goed en dit Op zekeren dag naar Auteuil gaande, is met tten duikend franken.'
daad Mm pijn. Md hij het in zijn hoofd gekregen vétl
Etadriijk gebeurd* sr iets gewichtigs véél geld te winnen, in ééns tijk
voor Max. „Piet,” zijn geliefd kanarietje, worden. Hij Md een onfeilbaar middel
tttetf an Max had daar veel verdriet Van. ontdekt, om afgaande op de voofspellin- voor de moeit», die gij u getroost Mbt
Ven vogels, Soodst hij op gijn aanstaanden Hij beproefde zijn onfeilbaar middel men'tnededetlen. —’Het is waaf, ik héb
verloor niet alleen alles^ maar stak de trekkingslijst nog niet ingezien, maar Mn'duteend franken "heeft"gewonnen.
u - „Helaas,” antwoordde Davenne, „voor
Op dien traungen morgen vond Else hulp te zoeken bij zijn vrienden, wendde kunnen schrijven, dan zou ik mij aan -a da u ooa -tet seéindiad. M*n
ML klfclfiSfi M*X SChfcisnd bii het doods hi? vwh tnt 0* Anketerb kitot ktekktoa»ti> vw
vogeltje ea »affl«n openden ze toen het vertrouwde den ijverigen Mambte van De beambte liet Min dootpraten en de
gee te drukken. Toen Max naar school tegen eeh matige rente van twaalf per- alles maar een voorwendsel was om van
‘■"C Z 1 voor 2_.
werd voorzichtig in een doosje hij zijn speelschulden kon betalen. Nu bruik te
rich verwonderde over het
j. v’ - tt—----- az« ueei A^asaaaaa sviraen «vm lv ww-
verteld» zij Mm eenvoudig, noodige, het was den jongen man Oh- man zag er allesbehalve welgedaan uit, denken. Hij zag d» oogen van «en onge-
Mt vóór Max zoo droef zou rijn dat wissel van Gobseck_ te voldoen. Deze stjk Darlin de hand in rijn vestzakje
hem eens bedroog g,jukkig maken
-- .-T >Hoo|i m.jn wiïBd<» (j,)
goede fooi „wat glj van m,j vraagt, is niet in dsn haak.
Maar ik sal u niet in het verderf storten,
indien gij mij sw»«rt nooit meer te spe
ten I"
„O, ik zweer het u,” riep de ongehik-
PascBen kwam en daarmede Max' Mtalende^ werd tóch de schuld steeds Mndig middel om
Vroolijk schoon scheen de zon door val bij het spel kon hij
dd ramen en ‘t jonge groen koesterde Op komen,
rich i® hare warmte 1
er ooit een Gustave geleefd heeft 1" L
En toen, antwoordende op mijn drin- kreei
„De regenten van de St. Andriesschool. gende vragen, bekend» hij dat hij een
UVUUCI u» vraaa avwaraawA. W1WC1 VdU CCU UdllVIVZOv 11 vasva IdllgSdaul, XJW UMj
Daar viel mijn wetkdoos met een slag seerd had, dat die vriend niet aan rijn lange jaren in het leven houdt. Bid mMr
zmizI f f aawAAAA Ha Qf An— «,..^11 .La/ Am z4a> 1 J It
vrede en een goeden naam weervinden, driesschool, en ik dacht aan een huwe- dus verplicht was té betalen.
„Niet meer dan een ellendige honderd wonderd
>d roiuuV, en morgen heb ik geld stem,
overvloed ik heb mijn schikkingen haar
■vertellen, waarom ik een oude jonge- meisjes juist nu naar een kostschool te aapkomen. Maar vandaag helaas Hetty, s*cr teelijk voor ktein* meisjes.”
rel in vertrouwen waarom treft mij geen bliksemstraal uit Het kind dacht, dat ze vader ea moóder
ik hoop spoe- den hemelWaarom blijf ik nog leven!" veel verdriet Md aangedaan. Ze was erg
V Lam *e Lz\mz4a«v-| *-irxraz-f - L J U— A a 1-.. A—
ling leenen, Gustave!"
op- enkelen dag en dan zal uw Gustave al de
voeding als van.... schatten zijner voorvaderen aan uw
„En,” ging de dwaze oude weduwnaar voeten leggen
-J-t it had juist nog honderd pond over, haar bedj* zitten en schreide bitter,
gebruik maaktet, want Malvina is ge- dan ik gedacht had
Hij kwam niet bepaald om mij op te n*igd tot knorrigheid en Sara Jan*Hij boog zich over mijn hand en kuste
^i... u- u.-.tj j.'i-u- u:: r. a.. ;l(” viel ik hem in de die. Dutton met rijn alledaagsche hof- Toto Dorothée weer wakker Weeft,
hief mijn hoofd ongeduldig makerij Md er nooit aan gedacht Lucie was het donker. Zij lag ia b»d ook^üa
haar nachtponnetje gekleed.
In zijn natuur was geen greintje poérie. „Moeder zal mij hebben uitgekteed,"
„Morgen 1 O, Hetty, morgen!” fluts- dacht rij, terwijl rij rechtop ging zftètn
terde hij teeder. en zich de oogjes wreef.
„Ik tel de minuten, de seconden!" „Pa is zeker weggegaanBa MJ Maft
En hij ging heen, fier en trotsch al» een mij niet eens goedennacht gaktrit.. Wat
echt ridder het werd morgen, maar wie is het stil in huis 1 Allen zijn aekar ante
Dutton staarde mij met wijd open- kwam, geen bruidegom! het uur voor bed. Ja, z« kon moeder ia haar slaapkgliMr
de bruiloft bepaald verstreek; maar nog zwaar hooren ademen.... *t Was sakes
steeds geen Gustave. laat.. Hoor, daar slaat de kerkttMe*iU
Ik Mgon zenuwachtig te worden, toen Elf uur.... Waarom heeft pa ma aiet
eindelijk madame Rocheperde binnen- wakker gemaakt en gekust? Mfaecfeftri
snelde met een briefje met het fijne schrift komt hij niet terug, en schtettn da Ptakria
hem dood.”
Om haar hate droeg rij aan aas aftdsft
koordje een medaljon met Mt p
Het was een schrijven van Gustave aan haarvader. Het kind»kaste.h«w
Had Van Hannel een kijkje kunnen ne- i
man in de kamer van Max, dan zou hij nog sommen, wel eens 1L L.
beter den rin dier woorden hebben be- Wat hier volgt, verhaalt ons, hoe iemand
grepen. Op de canapé uitgestrekt, ver- i2
borg Max zijn blond kopt» in can kussen voor Mt wedden werd genezen. en al onbekend. Zeker, hij Md dien man
en hij schreide zoo hartstochtelijk. Het is vijftien jaar geleden en de tMns meer gezien. Mm allerlei verrassingen zou brengen,
zichzelf beschuldigend, dat hij met die overal zeer geziene koopman Lucien M
dat Davenne, was nog bediende bij het Cre- naam weten ik herinner mij niet wel.’
rijd moesje nu wel boos zou zijn, dat dit Fonfier. Een jonge man van zesen*
i Ik ben Lucien Davenne.'
waardig, zeer gezien bij de chefs en direc- Darlin kende dien naam niet en trok de
teuren der groote financieele onderne- schouders op,;.
TL. i—- -
treurige dagen waren Hoe kwam Mt dat deze jongeman Met Dlrlin^én tóch zou'ik d verzöekea
Toen kwam Else Fran- plotseling allen lust verloof in de ver-
ris Voet altijd in zijn woning, om bij Max maken aan rijn jaren eigen en aan niets ken op een^ andere plaste dan vogr de want ik Mn zéér schul
•- m—meer dacht dan aan de wedrennen van deur.”
Haar taak wat echter moeilijk en de LongcMmps, van Auteuil, van CMntilly, Nog meet verbaasd, noodigde de heer „en
klein» Max keek Zoo treurig en schreide ven Suresnes en van de eene wedding- Darlin rijn bezoeker uit binMti te tre- het
in vertrouwen natuurlijk zal ik u eens heb er
juffrouw ben gebleven. Eens, weliswaar, zenden. Ik kan h»t u wel in vertrouwen waarom treft mij geen bliksemstraal Uit
ben ik bijna geëngageerd geweest en eens zeggen, beste Hetty....
heb ik op het punt van trouwen gestaan, dig te trouwen met Lucie Hooper.”
maar het is misgetoopen. Nu heb ik er Lucie Hooper nog wel, een kind van
maar in berust, voor zoover men dat van achttien jaar, met een rosig gezichtje
f een vrouw kan verwachten, maar ik ben en die evenveel verstand had van
■‘niet altijd zoo geweest.
Hij was een welgedaan, levenslustig
weduwnaar van middelbaren leeftijd, voort, „en ik zou zoo gaarne willen dat
pelde de moeder, en toen Mt èand, v»s*
,.„2„J over
pond sterling, en morgen heb ik geld stem, naar haar opzag, «ag het traato in
ging hij kalm voort, „ik in overvloed ik heb mijn schikkingen haar oogen.
bijzondere reden voor, mijn z<jo getroffen, dat morgen mijn wissels wordt vsel 1
ij gif ons geen geld wildet aannemen.”
r.p Hoe weinig ondervinding ik ook in
kékéfen dag ons huis vérkocht, ffiét al zulke zaken Md, toch gevoeld* ik dat d* sou ik
wit er ld was. Dit brik mijn irm* moe- tijd om t* spraken nu gekomen was.
der het Mrt, rij begon te kwijnen fü Stiérf --
korten tijd daarna. Eenige urén voor h*ar mijn best doend* om te blozen, maar
m*t de pijnlijke zekerheid dat ai mijn maand bepaald. Het was wel wat over- 7'—,
teedere aandoeningen kenbaar zouden haast, maar Gustave verteld» mij op zijn te beduiden, dat hij al dien tijd
nooit, in welke omstandig- worden van de punt van mijn neus.
h<ti
„Natuurlijk,” antwoordde ik schilksch. in het nog langer uit te itrilen ik schafte te komen, om dit weg tt nefflto, ea dltde
„Ge houdt immers veel van kinderen? mij dus «*n witzijden bruidltrilet aart generaal hem en zijn solditea ta den om-
gen te houden. Vader had nu één dlgje
él' ?“inMer,” ging de kleine voort, „wilt Mroep doen op ów tijd en genegenheid.'
mij nu aaa de aan mijn moeder gedane ’r‘- •-
belofte ontrouw maken? Neen, dat kan ik vol geestdrift ten antwoord.
r» txri 1 «Ir mat «mmmAmao X/wrarlft «ta
weinigen wagen op die dagen groote staan, mijnheer Darlin, het is voor een om het oogenblik te verhaasten, dat hij
hun geheele fortuin, zaak van gewicht!” alleen zoude zijn met zijn scMt, bood
- L-- j MijnMer Darlin keek rijn bezoeker hij Daveaa* d» Mnd, waarin *»n banh-
in eens en voor goed van zijn hartstocht aan. Dat gericht wu Mm niet g«M*l biljet van vijftig franks Stik.
- - --- - Maaf het wag bepaal dat dese avond
Mm allerlei verrassingen zou brengeS.
w In plaats dat de scMtbezorger met de
ap—-K 7---.--.r-" gewone dankbetuigingen het bankbiljet
„Mijn Marti ral niet veel zeggen, aannam, viel hij weenend op de kniefh
tlnkaaf TV kaft T ««/Mtoo* T^-AOOAmma neder.
„Hij is bepaald gek,” dacht Darlin eti
slaagde er niet zonder veel moeite in
„Ik ben een'onpeMflde voor u, mijn- rijn bezoeker te doen ópstaan.'
meer dacht dan aan de wedrennen van deur.”
Nog meef verbaasd, noodigde de heer
trekking is uitgtMmen en betaalbaar
*- - - é- - - - H
„Niet móge lijk,” riep Darting uit.
„Toch te Mt zoo,” was het antwoord, ook de ku had in orde gel
„Maar dan dank ik u duizendmaal rijn schulden Md betaald.
Xij hield erg vo»l van dieren en vooral gen der sportbladen, v»eï geld te winnen, mij persoonlijk dat goedé nieuws te ko-
vaa vogels, soodat hij op pi» aanstaanden Hij beproefde zijn onfeilbaar middel men fliededeelen. Het fe waar, ik Mb
varjttwMg een groote kooi gevraagd had, en ‘4
MB meer kanaries t» kunnen hebben, zich diep in schulden. Te fier om u Md mij" evengoed een klein briefje
fVA «éd s I» awAlleiaia II »vm«.roAM rl TZIaa V..ï_ -a J - JA. H
dea klriaea Max schreiend bij het dood* hij rich tot eén woekeraar en Gobseck het loket vervoegd hebben?'
vogeltje aa samen openden ze toen het vertrouwde den ijverigen beambte van De beambte liet Mta doorpriftfi en de
deurtje om den kleinen^ vogel de oogjes het Credit Fon^ier wei en leende hem heer Darlin begon te vermoeden, dat dat
^rai^liad Ete haar plan gevormd Mt cent
gelegd en naar den opzetter gebracht t
toéfi Max rich verwonderde over het
leeg» köoitja,
drie maanden zooveel dat Zijn geluk en zijn goede Steffibifig ge- .meek u. wees MrmMrtte sa ver-
v makpB ten e(nde heffl pp de fcn klor daft( d>t h>t nJd ^tteXkrt acht
een sparen, mur al ontzegde of andere minier wat af te troggelefi, een dagtB in -w en htt Muit echt is.”
het overtollige, ja zelfs h*t banknoot!* óf een göbdert Ldüis. De Dt httr D«rlm scheen ritte te M-
aangebedene mijn hand zou weigeren?”
„Gustave, waarom spreekt gij zoo?”
besluiten uw thuis tn uw goeden lief- g*id» ik, ik begon bang te worden.
tv „Dus ge wilt de mijne zijn?"
wel, dat Mt v«»l ia, dat ik vaa u vraag „Ja,” stameld» ik, wat kon ik anders
Hetty.” zeggen
„Ja," atamtld* ik.... „maar...." Nu was ik werkelijk geëngageerd, en *n It
„Maar het vogeltje moet eenmaal het al de weduwen en jonge meisjes in ma- meer ontwikkeling aan, dan men gtWÓOn-
nig worden, doch mijn vader gaf rich als gij het aanbod, dat ik u doen ga mij Gravin Dupin! wint Gustave g*n leeftijd ontmoet, 't Wl* HA HMgfr
chine san mijn uitzet. L—-
Het was den dag, voor den bepMlden vrijaf gekregen en nioest hedennacht wter
Donderdag, dat ik bezig was mijn kof- bij zijn soldaten zijn.
„En wanneer kondt ge...." fers te pakken, toen Gustave met ver- Het kind was over deM opheldering
„Wanneer ge maar wilt." warde haren en scheeven du binnen- niet voldaan. Waarom motsten de Frïft-
„Hm ja ik geloof dat de eerste vloog. schen hu tegen de Pruisen vechten En
..l t... u... Mijn henui, Gustave, wat is er ge- waarom moest pa juist daaraan mMdoétt
„Ik zal dan gereed zijn," stamelde ik. beurd?" Waarom liet hij niet andefftn vechttfl’m
„Uw Gustave is vernietigd hij komt bleef hij niet liever bij moeder «tt Do-
- -
„Pa vroeg rij eensklipi, „ridlta de
_L_a u doodschieten?"
De kapitein, onaangenaam glMfftA,
eeg een j
„Dat weet i
dezen heldhaftigen schseps- Ik bedoel de betrekking van leerares." wissel van een handelSVriend geëndos- hij langzaam, Jk hoop,
ia voorbeeld te n»menhoe T ------
vele arme families zouden dan welstand, op den grond Leerares aan de St. An- verplichtingen kon voldoen th dat hij veeï
lijksaanzoek I O, wat wu dat een mis
rekening En daar zat Dutton even vrién
delijk en glimlachend als altijd.
„Ziet ge,” ging hij kalm voort, „ik
een F”Jj—
