„ONS BLAD”
A
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
Het Eucharistisch Congres.
Zaterdag »6 Jail 1924
POSTGIRO IM MX
N« 17V.
18e Jaargaag.
Abonnementsprijs j
De Oostersche
H. H. Missen.
FEUILLETON.
Avonturen van een Lord.
Advertentieprijs:
v«n I—5 regels f 1.25; elke regel meer f 0.25; ?ecbS
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod” bQ va
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
pn alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 1OO,—f 60,—, f 36,—, f 15,
ste Avondmaal gevierd.
UIT DE PERS.
w
I
^A.*.*.*.** *-***’ A
POSTGIRO 1MM3.
Grieksche
een
di<
tien de Pontificale H. Mia
het Stedeljjk Museum. Hont-
igen en gebeden van de z.g. proskome-
)f toebereiding, vooral do „slachting van
ADMINISTRATIE No. 43»
REDACTIE No. 333
Een aarzelende w
somtijds overviel, maakte
Jj°ven zjjn tegenzin om het respect van den
nen, en dit gevoel dreef hem in tegenover*
sectio
Broeder
en
in
van
met
hei-
mgres, mgr. Hey-
eeld, dat de slui-
i hebben in
de Willibrorduskerk, maar in het Stadion.
bis-
•klahama, en de Italiaansche pa-
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Wél mocht de Zeereerw. Pater van Keu
len C.S.S.R., die vóór de offerande de ge-
loovigen toesprak, wijzen op het schoone
van den Byzantijnschen ritus, en zulks te
meer, nu alleen door middel van deze schoon
heid de honderd vijftig millioen Schismatie-
ken in het Oosten misschien eenmaal weder
om teruggevoerd zullen kunnen worden tot
den éénen schaapsstal, waartoe deze kudde
van Grieksche katholieken behoort in kin
derlijke onderdanigheid aan den Paus van
Rome.
Moge de Grieksche kerk nog eenmaal haar
grooten Roomschen triomph vierenl
„Daar kom ik aan toe. Ziet u eens, wij
hebben allemaal hetzelfde respect voor de
bank als wij voor de kerk hebben, en de
vloot en den koning en soms het gouverne
ment, maar niet altijd, niet wanneer ze bij
voorbeeld krankzinnige goudwetten maken
inplaats van op vriendelijke wijze naar u toe
te komen en de zaak op een kalme manier te
behandelen, zooaKjk dat doe."
„Dat ben ik met u eens, my lord, maar ik
hM> weinig tjjd en ik zou me verplicht ge
vielen
„Juist juist. Die denkbeelden zijn dan ook
niet van mij. Ik wist van de crisis weinig af
tot voor een dag of vier, toen mr. Alexander
Corbitt, van Selmyn’s bank. U kent hem mis
schien?”
,„lk ken mr. Corbitt, ja.”
„Wel, dat zijn zijn denkbeelden en ik ben
het met hem eens weet u.”
„Mr, Corbitt is een autoriteit op financieel
gebied,” antwoordde de gouverneur op een
toon alsof hij hem laakte inplaats van hem
te prijzen
„Nu wat ik niet begrijp, aangaande dat
goud, is dit. Een soverein weegt 123 grein
en een fractie de breuk ben ik vergeten
maar u zult hem wel kennen. Ik heb die din
gen uooit kunnen onthouden. Zoodra als ik in
de decimalen verward raak, ben ik verloren.
Ik kan uitrekenen dat 2 plus 2 4 is, maar
wat daar boven gaat.”
,.Ik verzeker u, my Lord,” onderbrak de
De volgelingen van Ds. H. E. Gravemejjer
die onder de congresbezoekers de beruchte
misleidende vliegende blaadjes verspreiden,
hebben na den dienst(!?) in de Nieuwe Kerk
waar tegen Rome werd uitgevaren, Donder
dagavond in het gebouw „Salvatori” te
Amsterdam, een anti-paapsche vergadering
in den ouderwetschcn trant gehouden. Men
trachtte daar tegelijk de godsdienstige en
politieke hartstochten gaande te maken. Ten
slotte had men de onbeschaamdheid, „een
boodschap tot Kardinaal van Rossum” to
richten van zóó beleedigenden aard, als al
leen aan onopgevoede lieden kan worden
ingegeven.
Intusschen zullen deze en dergelijke wan
klanken van onverstand of hartstocht in
niets afbreuk kunnen doen aan de betoo-
ging, welke tot dusver een zoo schitterend
verloop heeft genomen.”
gouverneur „dat heel wat menschen zoover
nog niet komen. Als u de vriendelijkheid wil
hebben, om niet te zeggen de goedgunstig
heid, om mij precies te zeggen wat u wenscht
dan wil ik u verzekeren dat bet antwoord
kort en krachtig zal zijn.”
„Heel goed. Om dan de zaak maar eens in
het hart te treffen, zjjn er 12 onsen in een
pond goud of 16
De gouverneur trommelde met zjjn vingers
op de tafel. Hjj keek zjjn bezoeker aan, maar
zei niets.
„Heusch als ik in die decimalen of gewone
breuken verward raak dan is dat al erg ge
noeg, maar als ik niet weet of één pond goud,
waarmede ik iets uit te staan heb, 12 onsen
of 16 onsen heeft, dan wordt de zaak wan
hopig ah juist, u heeft haast. Nu hoeveel
zou dan de waarde zijn van een staaf goud
wegende 100 pond. Geeft u mjj maar eens een
ruwe schatting.”
Ix>rd Stranleigh”, zei de gouverneur
op gevaarlijk kalmen toon „is u hier geko
men, onder den indruk dat de Bank van
Engeland een kinderschool is?”
Lord Stranleigh bloosde totdat zijn wan
gen zoo rood werden als die van een meisje
dat haar eerste aanzoek ontvangt. De ver
achting van den man voor hem, was zoo
duidelijk, dat de arme Stranleigh dacht dat
hij ze haast kon voelen; het was als ware
de atmosfeer er vol van. Hij volgde toen
een andere richting.
verstikte de hoop die hij eens evoed nu
hij begreep dat deze glimlach idioot nooit de
neus ex mechanica kon zijn; een god in ge
stalte was hij gelijk maar een dergelijke
glimlach zou zelfs Jupiter tot een gek heb
ben gestempeld.
„Wat kan ik voor u doen, my Lord?” zei-
de hij barsch.
„Wel, mijnheer” lijmde Stranleigh, „daar
zjjn verschillende zaken waarin u mij van
dienst kunt zijn. In de eerste plaats vindt u
het zeker wel goed dat ik ga zitten, niet?
Het schijnt me toe dat ik beter praten kan
als ik zit Ik ik ben nooit in staat geweest
om een speech te maken, alleen omdat men
er bij staan moet.”
„Ik hoop, my Lord, dat u het niet noodig
zult vinden op dit oogenblik een speech te
maken.”
„Neen, neen, ik wilde alleen maar eens
kalm met u praten," zei zijn Lordschap, zon
der uitnoodigingr gaande zitten en zijn stoel
dichter bij schuivende. „Ziet u eens# van
cijfers heb ik geen verstand, en van zaken
weet ik zoo weinig af dat ik er twaalf rechts
geleerden op na houd om mijn zaken te doen.
„Ja, ja, ja,” beet de gouverneur hem toe.
„Kijk eens, gouverneur zoo nu en dan doe
ik wel eens wat zonder het advies van die
menschen. Eigenlijk dom, niet, er twaalf hon
den op na te houden en zelf te staan blaffen.
„Ja, maar wat heeft dat alles nu uit staan
met de bank van Engeland”.
WERKLOOSHEIDSBESTRIJDING.
In de jaarvergadering eener Britsche in-
dustrieele maatschappij heeft de voorzitter,
kolonel 0. C. Armstrong, de positie der
Britsche nijverheid in ’t algemeen en in
verband met de werkloosheid besprekend
een denkbeeld geopperd, dat ook buiten zijn
land verdient te worden overwogen.
Hij wil aldus lezen wjj in het „Hdbd.
volgende tien minuten beschouwd zou wor
den als dé grootste gek in Londen. Toch be
schouwde hjj zichzelf niet als zoodanig, en
zjjn talent gevoel van humor verhinderde
hem in gesprek zooveel wijsheid te leggen
als in overeenstemming scheen met deze som
bere kamer.
Toen de secretaris van den gouverneur
dezen Lord Stranleigh’s brief gegeven had,
had het hoofd van do bank volstrekt ge
weigerd zjjn tjjd te verknoeien door een lid
van de aristocratie te ontvangen van wien
hjj niets af wist, maar de secretaris wiens
zaak het was alles te weten, had geantwoord
met een korten zin, die de aandacht van den
gouverneur had getrokken.
„Het is de rijke Lord Stranleigh.”
Het woord rjjk was de stroohalm geweest
waaraan de drenkeling zich vast had ge
klemd. Hier was de verlichamcljjking van
den geest van Piccadilly en Bondstreet ge
steld tegenover den door zorgen gekwelden
dictator van Threadneedle Street; een som
bere uitdrukking op het gerimpelde voor-'
hoofd van den eenen, een idiote glimlach
op de lippen van den ander.
Op het gezicht van dien glimlach zag de
gouverneur dat zjjn eerste gedachte de juiste
was geweest, maar hjj had voor zich de her
culische taak gesteld om *t insL waarover hjj
presideerde binnen 5 dagen aan 70 millioen
pond te helpen, of anders zou hjj voor het
oog van de wereld geblameerd zjjn. Wanhoop
Tot de aangrijpendste en luisterrjjkste
plechtigheden, welke bjj gelegenheid van
het Internationaal Eucharistisch Congres in
de hoofdstad gevierd worden, behooren
vooral de Pontificale H.H. Missen volgens
de Oostersche ritussen (Byzantjjnseh, Oud-
Slavisch en Grieksch), welke in deze dagen
in de Kerk van O. L. Vrouw van den H.
Rozenkrans, aan de Jacob Obrechtstraat zjjn
opgedragen.
De congressisten, zoowel van Amsterdam
als van elders, van ’t nabije binnenland zoo
wel als van het verst verwijderde buiten
land, priesters zoowel als leeken, maar
prièsters vooral! do congressisten schij
nen dit algemeen begrepen te hebben,
immers: waren MIe Pontificale H.H. Missen
gedurende de Congresdagen druk, zeer druk
bezocht, in de Obrechtstraat kwam er aan
den stroom van geloovigen vóór het tijdstip
waarop de Oostersche H.H. Diensten in deze
dagen zouden aanvangen welhaast geen
einde; vooral Donderdag, toen naar ’t
algemeen heette do H. Mis met den
gróótsten luister (volgens den Byzantijn
schen ritus in het Grieksch) zou worden op
gedragen, was do belangstelling overweldi
gend: reeds lang vóór half 10, wanneer do
plechtigheden een aanvang zouden nemen,
was het groote, luchtige kerkgebouw, met
iets Byzantynsch in zjjn bogen en lijnen en
decoratie’s, tot in do uiterste hoeken ge
vuld, en nog immer ontlaadde de stadstram
aan de naastbjje halte stróómen van geloo
vigen, nog immer brachten auto’s en
rijtuigen méér bezoekers aan!
Het is ons een raadsel gebleven, hoe ten
slotte alle geloovigen zich een plaatsje ver
overd hebben, en hoe men toen eindelijk
de plechtigheden aanvingen in het mid
denpad genoegzame ruimte heeft kunnen
maken om den bisschoppeljjken celebrant
Mgr. Isaia Papadopoulos, vergezeld van zjjn
in wit en groen en geel en paars rjjk uitge-
doschten pricsterstoet, vanf den hoofdin
gang te laten vóórtschrjjden naar bet pries
terkoor, waar op uitnemende wijze de
Sec tie-vergaderingen.
In de Belgische sectie behandelde pater
van Clé gisteren het onderwerp: De heilige
mis van eerherstel; in de Fransche sectio
sprak Francois Veufllot over de Broeder
schappen van het heilig sacrament en an
dere eucharistische vereenigingen; in de
Duitsche. en Oostenrjjksche vergadering
hield prelaat D. Lansbach een lofrede op SL
Thomas van Aquino ter gelegenheid van
diens zesde eeuwfeest.
Ook vegaderden de Amerikaansche sectie
onder leiding van mgr. Tiben, Bisschop van
Denver, de Italiaansche sectie (onderwerp:
De Kiudercommunie, ingeleid door Poletti)
en de Spaansche, Poolsche, Engelsche en
lerscbe sectie.
In de sectie van de Oostersche kerken
sprak mgr. Chaptal, tit. bisschop van Ission-
de, over de werken van christelijke naasten
liefde, onder de Russische uitgeweke
nen in Europa; en pater L. Bauduin, hoog-
leeraar in de dogmatiek aan het Benedic-
tjjnsch St Anselmus-college te Rome, over:
De liturgie in de predikatie der Oosters* he
kerkvaders.
Mgr. Hollmann ernstig gewond.
De Hoogeerw. Heer Generaal der Kruis-
heeren Mgr. Hollmann, op weg naar het
Congres zjjnde, is te Haarlem, afstappende
van de tram, zoodanig komen te vMlen, dat
hjj naar de Maria-stichting moest worden
overgebracht Door de geneesheeren onder
zocht, bleek, dat de beide enkelvliezeu zjjn
gescheurd. Heden wordt Z.H.Eerw. vervoerd
naar het klooster der Kruisheeren St. Aga
tha en, naar gissing, zal Z.H-Eerw. ongeveer
vier weken bedlegerig moeten zjjn.
De plechtigheden in het
Stadion op a.s. Zondag.
Zondagochtend om 9 uur zal Z.Em. de
Kardinaal-legaat uitrijden naar het Stadion
om daar te n
op te dragen.
De stoet, die weder zal worden gevormd
door de clairenee vaa Z. Em. en 13 rijtui
gen, zal den volgenden weg nemen:
Joh. Vermeerstraat, Gabriel Metsustraat,
J. W. Brouwerplein, De Lairessestraat, Va-
leriusplem, Valeriusstraat, Amstelveensche-
weg (Lage gedeelte). De terugweg zal wor
den genomen langs de volgende straten:
Amstelveenscbeweg, Lomanstraat, Ockeghem
straat, Valeriisslraat, Valeriusplein, Emma-
laan, Prins Hendriklaan, Koningslaan, Wil
lems Parkweg, van Baarlestraat, Paulus Pot
terstraat, langi het Stedeljjk Museum, Hont-
horststraat, Joh. Vermeerstraat-
jTe 3 uur rijdt Z. Em. weder uit naar het
Stadion voor de sluitingsplechtigheid, langs
denzelfden heerweg als de vorige.
De terugtocht wordt genomen langs de vol
gende wegen: Amstelveenscbeweg (Lage ge
deelte), Lomanstraat, Ockeghemstraat, Va
leriusstraat, Valeriusplein, Emmalaan, Prins
Hendriklaan, Koningslaan, van Eeghen-
straat, van Baerlestraat, Jan Luyckenstraat,
Hobbemastraat, Museumstraat, Honthorst-
straat, Joh. Vermeerstraat.
Algemeene vergaderingen.
Gisteravond zjjn opnieuw algemeene ver
gaderingen gehouden in de St. Willibrordus
kerk, het Concertgebouw en het Stadion.
De Scholo Cantorum luisterde de vergade
ring in de Willibrorduskerk op met Gregori-
aansche en Latjjnsche gezangen.
Als Vlaamsch spreker trad daar op de
heer Frans van Czuwelaert, burgemeester
van Antwerpen, met het onderwerp: Het
streven naar eerherstel afgeleid uit de na
tuur zelve van de devotie tot het Goddeljjk
Hart, uit de verlangens, uitgedrukt door
Christus zelf bjj verschijningen en uit de
voorbeelden van de H. Margaretha Maria.
Als Waalsch redenaar trad op de heer
Sinzot, lid van de Belgische Kamer, met het
onderwerp: De Kerk en het eerherstel door
het Misoffer.
Pater Janvier, Fransch dominicaan, sprak
ten slotte over het eerherstel, gelegen in
de Eucharistische congressen, en de beteeke-
nis van het congres te Amsterdam in dit
verband.
In bet Concertgebouw sprak mgr. J. A. S.
van Schaik, president van het Klein-Semina-
rie Culemborg, over de Sacramenten
Mirakel, d. L de wonderen in verband
het altaar-sacrament, waartoe meestal
ligschennissen aanleiding waren.
Verder spraken daar mgr. Kelley,
schop van Oklal
ter Vincenzo di Lorenzo over eucharistische
onderwerpen.
De vergadering in het Stadion stond on
der leiding van den heer Charles Frencken,
lid van de Provinciale Staten van N.-Bra-
banL
Pastoor Willenborg, te Bloemendaal, be
sprak hier het godsdienstonderricht in het
huisgezin, de intronisatie in de huisgezinnen,
het mishooren als middel ter voldoening aan
den plicht van aanbidding, voldoening,
dankzegging en smeeking.
De heer G. M. Hermans, lid van de
Tweede Kamer, beval in een rede aan het
gezamenljjk bidden in de gezinnen, ook met
de dienstboden, en het zooveel mogeljjk be
vorderen van de godsdienstige stemming in
het huisgezin.
De voorzitter van het coi
len, heeft gisteren meegedeel
tingsvergadering niet zal plaats
Lord Stranleigh ging «aar beneden met de
groote lift bjj het station van den onder-
grondschen spoorweg en eenigen tjjd daarna
verscheen hjj weer aan de oppervlakte bjj de
Bank van Engeland. Hjj was in anti-chambre
een paar minuten voor den vastgestelden
tjjd, en precies op de minuut werd hjj ge
roepen en binnen geleid in de tegenwoordig
heid van den gouverneur, want stiptheid is
een deugd van koningen en gouverneurs van
de Engelsche Bank.
De strenge, bevelende uitdrukking op het
gelaat van den geldmonarch maakte dat hjj
zich klein gevoelde als een worm. Stranleigh
die veel beleefder was tegen een bedelaar
dan tegen den koning, verzette zich tegen
dat gevoel. Hjj zeide tot zich zelf:
„Goede hemel als ik maar een man ont
moet die ontzagwekkend genoeg is, zal ik
mjj in mjjn ziel in bochten wringen zooals
Schwartzbrod dat zjjn lichaam doet.”
Een aarzelende wjjze van spreken, die hem
somtijds overviel, maakte zieh nu ook van
hem meester. Zoo kwam ook nu bjj hem
Ijzeren man op een of andere wjjze te win
nen, en dit gevoel dreef hem in tegenover
gestelde richting. Hjj wist dat hjj voor de
zal zijn gslacht vermelden?”
Als de priester nu vervolgens de lans
schuin in de rechterzijde boort, heft hjj de
hostie op met de woorden: „Want Zjjn leven
is van de aarde weggenomen.” Daarna vol
gen nog eenige lansstooten en deze ceremo
nie eindigt met de herdenking: „Een der
soldaten doorstak Zjjno zijde met een lans”,
aan welke woorden do priester na
wjjn in den kelk gegoten te hebben ter
stond toevoegt: ..En aanstonds vloeide er
bloed.”
Welk een heerlijke, symbolische herden
king van Jezus’ slachtoffering!
Wanneer nu na vele aandoenlyke gebeden
de H. Gaven gezegend zijn, eindigt het eer
ste gedeelte der H. Mis en vangt de z.g. Mis
der Catechumenen aan.
Vooral hiér treft het, hoe in den Griek-
schen ritus het volk in de kerk voortdurend
medeleeft met bet H. Offer, daartoe in de
eigen taal (de huidige Grieken toch verstaan
deze Grieksche taal zeer goed, al is ze ook
meer „dood” en meer verstard dan het eigen
Ijjke nieuw-Grieksch) telkens en telkens met
Mlen aandrang aangemaand door den dia
ken, die zich daartoe tot het volk begeeft;
de gemeenschap tuschen volk en priester
blijkt ook uit de herbaalde zegeningen van
het volk met dc hand en met van bran
dende kaarsen voorziene kandelabers,
tenslotte vooral ook uit de uitdeeling van ’t
tijdens de H. Mis gewjjde brood onder de
geloovigen, die in het oosten dit brood daar
toe zelf medebrengen en in de korven naast
het altaar deponeeren.
Met de lezimr van het Evancelic is de
Mis der Catechumenen die door den dia
ken zeer nadrukkeljjk worden weggezonden
uit de kerk, omdat zij de heiligste gedeelten
der H. Mis nog niet mogen bjjwonen, ge
ëindigd.
Het zou ons te ver voeren, indien wy den
ganschen luisterrijken Dienst ook maar in ’t
kort eenigszins beschrijven wilden.
Volstaan wjj met het allerindrukwek-
kendste: de Consecratie en de H. Communie.
Het moment van déze consecratie zal ons
onvergefelijk blijven: als evenzoovele Apos
telen by het Laatste Avondmaal stonden de
priesters rondom de offertafel geschaard,
als heiligenbeelden, met zegenende hand, den
rechterwijsvinger in extase-verwachting op
geheven, terwijl de priester-bisschop als
een andere Christus het brood nam en
met luider stemme half-zóng de woorden:
„LAwete, fdjete, toeto moe esti to so
ma....”
„Neemt en eet, dit is Mijn Lichaam.”....
Met dezelfde plechtigheid had de conse
cratie van den wjjn plaats.
Heerljjk moment ook, dat der H. Commu
nie! eerbiedig, in grenzenloozo veroot
moediging baden alle priesters de voorberei-
dingsgebeden, waama de algem. H. Com
munie onder twee gedaanten plaats had,
waarbij den priesters een deel der H. Hostie
in de hand gelegd werd; daarna „dronken
de priesters één na één uit den heiligen
kelk.
Hier werd in waarheid wederom hét Laat-
Voorzeker hebben de plechtigheden, di«
ruim 2% uur duurden, op alle aanweziger
een onuitwischbaren indruk gemaakt.
Dank zjj ook het koor van Hollandsche
zangers, dat onder leiding van den heer
Piekert de Grieksche gezangen gezien de
ontzettende moeilijkheden op waarlyk
uitnemende wjjze ten gehoore bracht.
De uitspraak van het Grieksch moge niet
steeds even zuiver geweest zjjn (welk een
verschil met de uitspraak der echte Grie
ken!), de schoonheid en de indrukwek
kendheid van het geheel waren er niet te
minder om!
Ontroerend was het, te zien, hoe vier en
twintig Amsterdamsche Zusterkens tijdens
deze H. Mis de Communie ontvingen volgen:
den Griekschen ritus.
priesterkoor-inrichting van
kerk was aangebracht.
In andere omstandigheden zou een derge-
Ijjke overvolheid van een kerkgebouw
men benutte zelfs de Communiebank en
iemand had zich zoowaar een plaatsje bo
ven op den biechtstoel verschaft! vau
storenden en onstichtelyken invloed geweest
zjjn, thans was aller aandacht zóózeer ge
spannen en richtte aller devote geest zich
zóó uitsluitend op de verheven plechtighe
den, welke gevierd gingen worden, dat men
zich door zjjn omgeving Biet ondevoot af-,
leiden liet.
Het heilige schouwspel daarginder,
evenzeer als onze Latjjnsche H. Mis: de ver
nieuwing van het Golgotha-kruisoffer
hield aller aandacht onweerstaanbaar ge
boeid, aller geest opgebeven in gewjjder
sfeer.
Vóór het priesterkoor was een met heili
genbeelden in Byzantjjnschen stjjl rjjk be
schilderde wand aangebracht, waarin ziïh
drie hoogpoorten een groote in het mid
den en twee kleine terzijde bevonden,
welke met een in plooien neerhaugend licht
kleurig gordjjn waren afgesloten; op de
zen wand domineerden vooral de beeltenis
sen van Christus en van de H. Maagd.
Wanneer de Bisschop en zjjn priesters
Mlen donkere, bebaarde, imponeerende ver
schijningen met hun git-fonkelende en toch
droomerig-diepe oogen in plechtige pro
cessie, met gewaden van Oostersche vormen
en kleuren-verscheidenheid omhaugen, voor
de poorten der z.g. Ikonostasis (beelden-
wand) genaderd zyn, neigen de priesters
diep ter aarde en vangen de hMfluid gezeg
de gebeden aan; wauneer deze verricht
zjjn, wordt na de bede „Open ons de deur
Uwer barmhartigheid” het voorhangsel der
groote poort opengeschoven en begeven de
priesters zich naar de beelden vau Christus
en van de H. Maagd om deze met eerbied te
begroeten.
Dan treedt de stoet het heiligdom binnen:
door de groote poort ziet men op den ach
tergrond een gordjjn, ’t welk thans bet ge
wone altaar aan het oog onttrekt, en waar-
vóór op de xttaar-verbooging onder
een baldakyn drie zetels zyn geplaatst.
In bet midden van het heiligdom bevindt
zich het altaar voor den Griekschen dienst:
een schijnbaar gewone vierkante«tafel, met
kleeden en heiligen-afbeeldingen (op iederen
hoek een der vier H. Evangelisten) volgens
Grieksch ritueel bedekt; de tafel bevat
Mleen de voor de priesters benoodigde Mis
boeken, naar wy later konden opmerken
met de hand geschreven, voorts een
Cricifix en enkele waskaarsen.
In een hoek ter linkerzijde staat de Cre-
denztafe), ter rechterzijde zien wjj twee
korven, met brooden gevuld.
Inmiddels worden de heilige handelingen
voortgezet: de priesters kussen het Evange
lieboek en het Altaar, zóó dat zij ook met 't
voorhoofd het altaar raken, de celebrant
en de diaken wasschen zich de handen,
waarna de bisschop voor het H. Offer ge
kleed wordt met onvergeljjkelyke praal en
plechtigheid, evenals de diaken, welke in
den Byzantjjuschen ritus in alle opzichten
de leider der plechtigheden is en ook gere
geld de gemeenschap tusschen de geloovigen
en do offerende priesters onderhoudt.
Na de kleeding wanneer den Bisschop
ook de Byzantynsche kroon is opgezet
gaat de diaken naar de Credenztafel en
plaatst daarop den kelk en de pateen, eerst
ieder afzonderlijk, en later beide te zanten
met een veluiq bedekkend; voorts bevindt
zich daar de „heilige lans”, een tweesnij
dend zwaardje, met een kruis als heft, cn
tenslotte een spons tot reiniging der heiligo
vaten en der handen van priester en dia
ken.
Treffend en schoon hoezeer ook
vreemd voor onze begrippen zjjn de han
delingen en gebeden vau de z.g. proskome-
die of toebereiding, voorM de „slachting van
het Lam”; wanneer de priester de offergaven
geordend heeft, neemt hjj in de linkerhand
de hostie een rechthoekige hostie van
godeesemd brood, waarop in Grieksche let
ters te lezen staat: „Jezus Christus overwint;
driemaal maakt dc priester met de lans
het kruisteeken over het brood, telkens zeg
gend: „Ter gedachtenis van onzen Heer,
God en Zaligmaker, Jezus Christus”, dan
doorsteekt hjj de rechterzijde der hostie met
de woorden „Gelijk een schaap werd hjj
ter slachtbank geleid”, en wanneer hjj
de linkerzijde doorsteekt, klinkt het uit zjjn
mond: „Als een smetteloos lam, stom voor
den scheerder, opende Hij zjjn mond niet;
bjj dezelfde handeling in het bovenste ge
deelte spreekt de priester: .Jn zjjn nederig
heid is Zjjn oordeel verheven”, en bjj de
doorboring van het onderste gedeelte: „Wie
WANKLANKEN.
„De Tijd” schrijft:
„Enkele bladen en kringen trachten door
het uiten van wanklanken de grootsche har
monie te verstoren, waarmee op het oogen
blik de verborgen God der altaren wordt
gevierd. De anti-papisten en socialisten vin
den elkander met de Dageraadsluidjes in de
actie tegen het Eucharistisch Congres.
Zoo schrijft „Het Volk” een even plat als
dom artikel, dat wel materialistisch, maar
niet historisch is, om aan zyn lezers duidelijk
te maken, dat de Katholieke Eucharistie
„zich in niets onderscheidt” van de Ger-
maansche heidensche drinkgelagen en offer
maaltijden, zelfs niet van de Mithras-, Isis-
en Bacchus-bacchanalen. Ook worden „do
weelde en rjjkdom, die bij dit Congres ten
toon gespreid worden”, natuurlijk door ver
keerde voorstellingen uitgebuit voor de ron
de propaganda.
ernstig gewond,
iraal der Kruis
heeren Mgr. Hollmann, op weg
de tram, zoodanig komen te vMlen, dat
hjj naar de Maria-stichting moest
t
zocht, bleek, dat de beide enkelvliezeu zjjn
