Germania Schoenhandel,
Voor f25.-
Gazelle of Raleigh-Rijwiel
bij J. HILLE,
Ritsevoort 26,' Alkmaar.
Telefoon 466.
Heerenkleedingmagazijn
.DE DUIT"
HO U T
STEUN; im da les Wielen.
het „Noord-Hollandsch Dagblad”
Gontroleeren van Boeken
~JS. J. A. KEESOM,
Iseeraar JU. O.
Belastingaangiften.
Veritas" - Machines
Machines vaiat f 1O.-
Gratis Borduur- in Stoplesson.
GUUS KLüNNEN
Johs. MARJOT ZOON,
Dames- en Heerenkleedermakers.
I
IL
versGh gebrande Pinda’s
is bij
«KJeeding* naar Maat.
SCHOENEN,
worden deze tegen zeer l&ge prijzen
{verkocht in
BIJL’s Schoenwinkels,
15 gn 18, Alkaaag
TELEFOON 81
I Naaimachines I
Wilt gij Timmeren
Koopt dan uw
lirkniitUii-
üag u Pittu.
Costuums
Bsgenjnssn /z
Pantalons r
Jongens- ZJv
pakken /’O
I
Liat bosk Nuiobrouwarstraai 86
Dameskleedingmagzijn.
Hoogstraat hoek Hieuwesl. 101
Donderdag 14 Augustus 1924
Het Accountantskantoor
I
enorme voorraden in allq
I
VEBDBONKEMOORD C 72.
ALKMAAR.
Toch
dat nie-
of het den wezen-
:er den wa-
kPlSTEL EN EVANGELI
JAN VAN DER POL,
Int 148a, Telefoon 217, in de Banaan.
Het goedkoopste adres voor het opmaken vu
Fljno Fruitmanden.
'riPQïïHICHT 1888.
Ziet etalage.
Vergelijkt prijzen.
DE VEELVULDIGE H. COMMUNIE.
SIDONIUS DE JONG,
MIENT 19 ALKMAAR.
de
(soorten
^Alkmaar Waaplein
Telefooa 15».
Ml
Niemand zoo ruim gesorteerd In
film-, Tennis- en Wandelschoenen,
In grijs, wit en zwart, als
P. A. STROOMER,
^Spoorstraat 03—65 Alkmaar.
Vtrtegemnoniigef der Wood*MIIne robber loten en MWi«b.
ALKMAAR.’
.5?
KERKBERICHT
I
ling van godgewijde zaken streng verboden
en gestraft werd.
(Uit: Biecht en Altaarsacrament)
FA
Tafel naderen: wat vooral hiertoe strekt dat
de christenen, door het H. Sacrament met
God vereenigd, daaruit sterkte halen om de
begeerlijkheid te bedwingen om de dagelyk
sche zonden uit te wisschen om de dood
zonden te voorkomen, waar de menschelyke
zwakheid aanblootgesteld is; niet echter zoo
zeer om aan onzen Zaligmaker lof en eer te
bewijzen, noch om den communiceerenden
als *t ware tot belooning en vergelding hun
ner deugden te strekken. Zoo noemt de Kerk
vergadering van Trente het H. Sacrament
a.jjim
zonden, tot voorkoming
Meteen wordt door hi
aarde strengheid voortkwam,'uit den weg
dreven strengheid voortkwam, uit den weg
geruimd: neen, de H. Communie is door Chris
tus niet voornamelijk tot eigen vereering,
maar tot nut des menschen bedoeld, in 't
bizonder niet op de eerste plaats als een „be-
looniug” maar wel als een kracht- en genees
middel. Jezus schenkt zich zelf niet zoozeer
omdat we goed ,zyn” als wel opdat we beter
zouden „worden”. We weten nu dat het be
kende; „Sacramenta propter hominee” d.L de
Sacramenten zijn, tot ’s menschen voordeel
ingesteld, de algemeene regel, waardoor de
eiseh v. eerbied voor de Sacramenten ander
zijds dient getemperd? ook op het hoogheilig
Sacrament betrekkelijk ruim toepasselijk is.
Nieuw blijk voorwaar van Christus’ liefde, die
ook aan onvolmaakte christenen veelvuldi-
gen toegang tot zich verleent, terwijl in het
Oude Testament al te gemeenzame behande-
delyken genadestraal kent? Kan men, in het
algemeen over geheimen spreken, kan men
geheimen ouder woorden brengen? Kan men
iemand, die doof geboren is, een partituur
leeren lezen? Hij zal misschien in staat zijn,
in zijn geest een zekere voorstelling ervan
op te wekken maar het eigenlijke: de klank
dringt niet in hem door. Maar wie zou dan
zoo vermetel zijn om den zielenklank v. ’t le
ven in God, van de aanraking Gods, van het
groeien in God, te willen „beschrijven?” De
„verlegenheid” waarmee de kath. geloofsge
sprekken liever ontwijken, is misschien in
den grond niets anders dan eerbied voor do
onuitsprekelijkheid onzer geheimen. Om het
katholicisme te leeren kennen bestaat er.
slechts één middel: katholiek te zjjn. Ge
heime leerstellingen kan men uitspreken,
maar het beleven van, het leven in geheimen
is onuitsprekelijk. En daarom is het goed?
als katholieken niet zoo spraakzaam zijn. Zij
behooren niet tot de „clasa dlscutidora,”
zooals Donoso Cortes de bourgeoisie ge
noemd heeft. De gemeenschappelijke over
tuiging van alle geloovigen, onverschillig
van welke religie, is de zekerheid van een
hiernamaals, van een andere wereld, van
èen eeuwig zijn, waarvan de zinnelijk waar
neembare wereld een afschaduwing is. De
gemeenschappelijke overtuiging van allen
die zich Christen noemen, is de zekerheid,
dat dit eeuwige zjjn eens op aarde inden tijd
verschenen is, als mensch geleefd heeft en,
waarachtig God en waarachtig mensch zijn
de, voor ons aan het kruis gestorven is.
OEN TIENDEN ZONDAG NA PINKS
Epistel uit den eersten brief van
H. Apostel Paulus aan de Corinthiërs.
XII, 2—11
Broeders, gij weet, dat gij, toen gij hei
denen waart, tot de stomme afgoden gingt
zoo als men u leidde. Hierom maak ik u be
kend, dat niemand, die in den geest, Gods
spreekt, Jezus loochent. En niemand kan Je
zus Heer noemen, dan door den heiligen
Geest. Onderscheiden nu zijn de gaven, maar
het is dezelfde Geest. En onderscheiden zijn
de bedieningen, maar het is dezelfde Heer
Onderscheiden zjjn de werkingen, maar het
<s dezelfde God, die alles in allen werkt
Doch de openbaring des Geestes wordt aan
een ieder tot voordeel gegeven. Den eenen
wordt door den Geest gegeven het woord
der wjjsbeid, eenen anderen het woord der
kennis door denzelfden Geest; eenen ande
ren het geloof door denzelfden Geest; eenen
anderen de gaaf van genezing door dien
jen en Geest; eenen anderen het wprken van
wonderen, eenen anderen de profetie, eenen
anderen de onderscheiding des geestes, eenen
anderen het spreken van verschillende talen,
“enen anderen de verklaring der talen. Dit
dies nu werkt een en dezelfde Geest, aan
ten iegelijk in het bijzonder uitdcelende, ge
lijk hij wil.
Evangelie volgens den H. Lucas,
XVIII, 9-14
In dien tijde zeide Jezus deze gelijkenis
tot eenigen, die, als rechtvaardigen, op zich
zelven betrouwden, en de anderen vers
den: Twee menschen gingen naar den
per maand
kunt U de gelukkige bezitter worden
van een
HgT GOEDKOOPSTE ADRES VOOBj
RIJPE BANANEN
t' en voor steeds
EEN BISSCHOP EN ZIJN MOEDER.
Dr. Andreas Rass, bisschop van Straats
burg, beroemd om zjjn godsvrucht en zijne
geschriften, was in Schlestadt geboren, als
de zoon van zeer rijke landlieden.
Op zjjne reizen om het H. Vormsel toe te
dienen in zjjn uitgestrekt diocees, kwam hjj
ook in zjjn geboorteplaats.
Met allen luister werd hjj ontvangen.
Bloemen werden er gestrooid onder zjjne
schreden, en van alle kanten weergalmdo
het: „gezegend die daar komt in den naam
des Heeren!”
Allen knielden neer, en hjj, de bisschop
zegende ze met hand en woord:
„De vrede zjj met u!”
Zoo naderde men tot de ouderlijke woning.
Daar stond zijne eerbiedwaardige moeder,
met de zilverkroon des ouderdoms gekroond,
en trad op hem aan.
Met kracht en waardigheid, niet weer te
geven, sprak zij haar zoon toe, en hield hem
de plichten van zijn verheven ambt voor,
„dat hjj de boozen moest bestrijden en het
volk Gods tot God leiden.”
Diep getroffen zweeg de groote bisschop,
want dat hjj ’n groot bisschop was, verre
boven het gewone verheven, dat getuigt de
geschiedenis zoo lang zijn moeder sprak.
Toen knielde zjj neer en zeide: „en nu,
hoogwaardigste Heer, geef ook mij uw ze
gen.”
Aller oogen stonden vol tranen, en die
van den bisschop niet het minst en zijn hand
beefde, toen hij haar zjjn zegen gaf.
Zjjn moeder in haar eenvoud vermoedde
niet eens, hoe waarlijk verheven en groot
was, wat zij zooeven had gedaan.
TEGEN HET GEMENGDE HUWELIJK.
Toen jaren geleden de Katholieke Kerk
den strijd aanbond tegen het gemengde hu--
welyk door ook buiten de religieuze en po
litieke vereenigingen aan te dringen op
katholieke organisaties, was de spot en hoon
niet van de lucht. Van alle zijden kwam
do critiek los, schier elke partij had op deze
afscheiding wat af te geven.
De Katholieke Kerk is natuurlijk haar weg
gegaan en haar voorbeeld vindt voortdurend
meer navolging. Eerst bij de Gereformeerde
Kerken, waar men maatregelen nam tegen
het gemengde huwelijk, later gevolgd door,
andere protestantsche secten.
En nu lezen we weer in het Ned. Isr.
Weekblad, dat in een bijeenkomst van Is
raëlieten, te ’s-Gravenhage dezer dagen ge
houden, het vraagstuk ter sprake is gekomen
om iets te doen tegen de toenemende assi
milatie en de vermeerdering van het aantal
gemengde huwelijken. Er werd aangedron
gen op het stichten van speciaal Joodsche
HET RIJK GODS IN ONS.
Het is een vreugdevol-stemmend feit van
onzen overigens zoo troosteloozen tijd, dat
niet alleen vele andersdenkenden den weg
naar de kerk vinden, maar dat ook hoogbe
gaafde katholieken die langen tijd dwaallich
ten volgden, door het eeuwig Licht, dat uit
straalt van het Tabernakel, werden aange
trokken en daardoor tot andere, betere men-
schen herschapen werden. Tot dezulken be
hoort de Oostenrijksche letterkundige Her
mann Bahr. Van een dolend kind-der-wereld
is hij een gelukkig kind-van-God, geworden.
Over het rjjk Gods, dat in hem gekomen
was, sprak hjj in redevoering te München,
de volgende heerlijk-schoone passages.
In een gesprek met een protestant, voor
wien onze katholieke wereld een groote aan
trekkingskracht heeft, viel het mjj op, dat'hjj
zich steeds berip op uitspraken van piepjonge
bekeerlingen, die om zoo te zeggen nog niet
droog achter hun ooren zjjn. Glimlachend
vroeg ik hem, waarom hjj ook niet met oude
re, reeds langer ingoleefde katholieken ver
keerde. „Maar van de zulken verneemt men
niets,” zoo gaf hjj ten antwoord, „zij zjjn op
geen enkele manier te bewegen om een dog
matisch gesprek te voeren. Zij worden ver
legen, zjj schijnen onzeker.” Ik verontschul
digde dat door mijn vriend er op te wijzen dat
het in ons geloof niet alleen gaat om weten
schap en om kennis van dogma’s, maar
om uitoefening en beleving, en van deze
innerlijke beleving kan men moeilyk iets mee
deelen aan degenen, die zelf daaraan nog niet
deelacbtig geworden zij»» Moe zóu men over
*t Eucharistisch geheim kunnen spreken met
iemand, die niet uit eigen aanraking den God
Prima Boerenschoenen vanaf f 4.95.
Jongen»- en Meisjesschoenen, prima
hout gepend vanaf f 8.50.
Damesschoenwerk en Pantoffels tegen
scherp ooncurreersnde prijzen.
Maar de katholiek heeft uit eigen innerlijke
ervaring en onmiddellijke persoonlijke deel
name de overtuiging, de zekerheid dat dit
eeuwige zijn, dat eens op aarde in den tijd
geleefd heeft en voor ons aan het kruis ge
storven is, dat dit eeuwige zijn nog steeds
onder ons leeft, waarachtig God en waarach
tig mensch te gelijk, sacramenteel lichame
lijk tegenwoordig onder ons toegankelijk
voor ons, en onze smeekbede aanhoorend.
Maar dat niet alleen. De katholiek heeft de
zekerheid, dat die waarachtig onder ons te
genwoordige Godmensch zich aan ons mee
deelt, zich zelf aan ons, aan ieder van ons
ingeeft, zoodat wij steeds meer afnemen in
ens zelf en toenemen in Hem en daardoor
ons rondom ons steeds meer lat enafnemen
in ons zelf en laten toenemen in Hem en zoo
alles steeds meer laten opgaan in Hem, het
aardsche leven der menschheid aldus voor
bereidend voor het rijk Gods. Dat is het
waardoor de katholieken som$ zoo bevreem
den, omdat zij daardoor als het ware een
eigen volk vormen onder de volkeren der
wereld.
Wij zijn geboren tot wedergeboorte. Als
wedergeborenen behooren wy op aarde
voortaan aan beide rijken: wij zijn lijfeigenen
der natuur en geesteigenen der bovennatuur,
ieder van ons is een blad aan den boom van
zijn land en zijn volk, een blad, dat, als bet
van een boom valt, moet verwelken en ver
dorren. Maar al zijn wij bladeren aan den
boom van onze natie wij, wedergeborenen,
zijn tegelijk nog meer: wy zijn ranken aan
den wijnstok des Heeren. Wij hebben een
tweede vaderland: waar ik het beste bid, is
mijn vaderland, heeft Huysmans gezegd. In
do aardsche orde geboren groeien wy, we
dergeborenen, wy, uit kinderen der wereld
in kinderen Gods herdoopten, langzamerhand
over de werkelijkheid der natuur uit naar
een hoogere werkelijkheid, zoodat wy, nog in
den tyd zijnde, reeds een ademtocht van de
eeuwigheid ons voelen beroeren: nog blade
ren zynde aan de boom der natie, zijn wij
door sacramenteele kracht reeds ranken aan
den wijnstok des Heeren, zwellend van het
bloed Zyner wonden. En terwijl wy iederen
dag, dien wy beleven, dien wij, als weder
geborenen, eucharistisch beleven, weer een
sukje naar het hiernamaals toegroeien, in het
hiernamaals ingroeien en met het hierna
maals vergroeien, trekken wy gelijktijdig ons
heele doen mede naar boven, steeds meer
naar boven, zoodat hier op aarde de tyd
reeds door de eeuwigheid overgroeid wordt....
Het ryk Gods daalt op ons neer, ons aard
rijk breidt zich omhoog naar het Rijk Gods
en daar waar beide rijken elkaar ontmoeten,
op het punt waar zij elkaar aanraken, daar
houden wij onzen gezegenden Advent, daar
komt het rijk der hemelen, advenit regnum
coelorum, daar komt het, daar nadert het:
het is er nog niet, doch reeds zien wij het
met de oogen des geestes, reeds dringt zijn
verwarmde, levenwekkende zonnestraal tot
one door en met kwellend ongeduld smee-
ken wij ontroerd: adveniat. adveniat, ad-
lad
pel om te bidden; de eëne was een phariseër
en de andere een tollenaar. De phariseër
stond, en bad aldus by zich zelven. O God
ik dank U, dat ik niet ben gelyk andere men
schen, roovers, onreebtvaardigen, overspelen
zoo als ook deze tollenaar. Ik vast tweemaal
in de week; ik geef de tienden van al, wat'ik
bezit, Maar de tollenaar stond van verre
en wilde zelfs zijne oogen niet ten hemel
heffen, maar hjj sloeg op zijne borst, en zeide
God, wees mij zondaar genadig. Ik zeg u:
Deze is gerechtvaardigd naar zyu huis,ge
gaan, meer dan de andere. Want al wie zich
verheft, zal vernederd, en die zich vernedert
zal verneven worden.
nCIEEL
De heerlijke uitwerkselen der H. Commu
nie, groeien aan uiteraard in verhouding tot
de veelvuldigheid der Communiën. Persoon
lijke heiligmaking en godsdienstige hervor
ming der maatschappij waren zoo goed mo-
gelyk verzekerd, konden de geloovigen over
‘t algemeen tot de dagelyksche Communie
gebracht worden. Daarom was het uitvaar
digen door Pius X van het dekreet „Sacra
Tridentina Synodis” op 20 Dec. 1905, waar
bij de veelvuldige Communie aan alle chris
tenen toegankelijk verklaard werd, een ge
beurtenis van het allergrootste belang.
In de eerste eeuwen van het christendom
bloeide, althans in vele streken, het menig
vuldig gebruik van het H. Sacrament. Doch
in den loop der tijden verflauwde die zalige
gewoonte zoozeer, dat de kerkvergadering
van Lateranen in 1215 ten minste één Com
munie ’s jaars verplichtend moest stellen.
De kerkvergadering van Trente (Less.
ZJII cap. 6) zegt uitdrukkelijk: „Deze heilige
vergadering zou wenschen, dat in elke Mis
de aanwezige geloovigen, niet slechts op
geestelijke wijze door liefdevolle begeerte,
maar ook door sacramenteele nuttiging
communiceeren zouden.”
En de Catechismus van Trente zegt: (d.
Euch. Sacr. n. 54) dat „de pastoors de geloo
vigen dikwijls moeten opwekken, opdat ze
niet nalaten, zelfs dagelijks hun ziel door
dit Sacrament te voeden, zoowel als ze da
gelijks lichamelijke spijs noodwendig ach
ten: de ziel heeft aan het geestelijk voedsei
niet minder behoefte dan het lichaam aan het
stoffelijke”.
Later echter, vooral onder den invloed van
het jansenistisch rigorismus, de voor de gods
vrucht verderfelijkste ketternij, welke ooit in
de kerk bestond, werd door sommige leer
aars de vraag opgeworpen en streng beant
woord, welke gesteltenissen tot veelvuldig
communiceeren vereischt zijn.
Reeds waarschuwde Innocentius XI in zijn
dekreet „Cum ad aures” (12 Feb. 1679) tegen
al te groote gestrengheid.
Nog verwierp Alexander XIII (7 Dec.
1690) de stelling van Bains, krachtens, wel
ke tot communiceeren allerzuiverste liefde
vereischt is. Toch bleven er in de meening
der meeste godgeleerden nog sporen van
vreesachtige terughouding, welke tegen het
einde der 19e eeuw tot vry heftigen penno-
strjjd aanleiding gaven. Eindelijk in 1905, tot
eensgezindheid der gemoederen en tot weli-
gen opbloei van het geestelijk leven, besloot
Flus X de waarachtige katholieke leer dui
delijk te verklaren. Zijn dekreet „Sacra Tri
dentina Synodis” is wel niet een gëloofsbo-
paling „ex cathedra” met het zegel van ’s
Pausen onfeilbaarheid bekrachtigd.
werd dit zoo plechtig uitgevaardigd, c
mand er aan twijfelen mag of het c’
Ujken wensch van onzen Zaligmak<
wn geest der Kerk vertolkt. Wie halsstarrig
zijn eigen menschelyk goeddunken daarbo
ven stelt, blijft niet vrij van zonde, uit ge
brek van ootmoed en onderdanigheid.
Op de eerste plaats betuigt het dekreet met
®*®nk de hoofdwaarheid waaruit al de prak-
Msche bepalingen als gevolgen voortvloeien
«Het ia de wensch van Christus en van de
Kerk, dat alle geloovigen dagelijks ter H,
ENORM GROOT 18 DE KEUZE
IN
VITRAGES, ALLOVERNET8
MATTEN, KARPETTEN, ZEI
LEN, LOOPERS, ETO. ETC.
Lage pryzen.
in ALLE MERKEN voorradig. I
I Grootste keuze. Laagste prijzen. I
Alleen-vertegenwoordiger der
Ie klas Reparatie-Inriehting.
Olie, Naalden, Onderdeelen^ n
I NAAIMACHINE-TAFELTJES. B
INRUILEN VAN GEBRUIKTE B
MACHINES.
Q Laat 148 hoek Krebbesteeg,
TELEFOON 871.
55TB DE BT A FrVFl
veniat regnum tuum: laat toekomen Uw
Rijk
Terwijl wy wandelen in de innerlijke te
genwoordigheid Gods, gloeit iedere stap,
ieder werk, iedere daad langzamerhand zóó
van Gods tegenwoordigheid, dat heel ons
aardsche leven doorschijnend wordt en over
al als ’t ware een glans van Gods aanschijn
laat doorstralen. Dit is de beteekenis, die
voortaan ons leven en ons handelen op aarde
heeft: wy leven op God aan en zoo verandert
voor ons alles in een verrukkelyken. groeten
lofzang Gods, in een van de lippen van
iedere daad opjubelend: Tantum ergo Sa-
cramentum veneremur cemui!
het tegengift tot uitroeiing der dagelyksche
der doodzonden”,
iet hoogste gezag op
dreven strengheid voortkwam, uit den weg
Speciaal adrés
▼oor»
Steeds ruim gesor
teerd in"! j