Germania Schoenhandel, Voor f25.- Gazelle of Raleigh-Rijwiel bij J. HILLE, Ritsevoort 26,' Alkmaar. Telefoon 466. Heerenkleedingmagazijn .DE DUIT" HO U T STEUN; im da les Wielen. het „Noord-Hollandsch Dagblad” Gontroleeren van Boeken ~JS. J. A. KEESOM, Iseeraar JU. O. Belastingaangiften. Veritas" - Machines Machines vaiat f 1O.- Gratis Borduur- in Stoplesson. GUUS KLüNNEN Johs. MARJOT ZOON, Dames- en Heerenkleedermakers. I IL versGh gebrande Pinda’s is bij «KJeeding* naar Maat. SCHOENEN, worden deze tegen zeer l&ge prijzen {verkocht in BIJL’s Schoenwinkels, 15 gn 18, Alkaaag TELEFOON 81 I Naaimachines I Wilt gij Timmeren Koopt dan uw lirkniitUii- üag u Pittu. Costuums Bsgenjnssn /z Pantalons r Jongens- ZJv pakken /’O I Liat bosk Nuiobrouwarstraai 86 Dameskleedingmagzijn. Hoogstraat hoek Hieuwesl. 101 Donderdag 14 Augustus 1924 Het Accountantskantoor I enorme voorraden in allq I VEBDBONKEMOORD C 72. ALKMAAR. Toch dat nie- of het den wezen- :er den wa- kPlSTEL EN EVANGELI JAN VAN DER POL, Int 148a, Telefoon 217, in de Banaan. Het goedkoopste adres voor het opmaken vu Fljno Fruitmanden. 'riPQïïHICHT 1888. Ziet etalage. Vergelijkt prijzen. DE VEELVULDIGE H. COMMUNIE. SIDONIUS DE JONG, MIENT 19 ALKMAAR. de (soorten ^Alkmaar Waaplein Telefooa 15». Ml Niemand zoo ruim gesorteerd In film-, Tennis- en Wandelschoenen, In grijs, wit en zwart, als P. A. STROOMER, ^Spoorstraat 03—65 Alkmaar. Vtrtegemnoniigef der Wood*MIIne robber loten en MWi«b. ALKMAAR.’ .5? KERKBERICHT I ling van godgewijde zaken streng verboden en gestraft werd. (Uit: Biecht en Altaarsacrament) FA Tafel naderen: wat vooral hiertoe strekt dat de christenen, door het H. Sacrament met God vereenigd, daaruit sterkte halen om de begeerlijkheid te bedwingen om de dagelyk sche zonden uit te wisschen om de dood zonden te voorkomen, waar de menschelyke zwakheid aanblootgesteld is; niet echter zoo zeer om aan onzen Zaligmaker lof en eer te bewijzen, noch om den communiceerenden als *t ware tot belooning en vergelding hun ner deugden te strekken. Zoo noemt de Kerk vergadering van Trente het H. Sacrament a.jjim zonden, tot voorkoming Meteen wordt door hi aarde strengheid voortkwam,'uit den weg dreven strengheid voortkwam, uit den weg geruimd: neen, de H. Communie is door Chris tus niet voornamelijk tot eigen vereering, maar tot nut des menschen bedoeld, in 't bizonder niet op de eerste plaats als een „be- looniug” maar wel als een kracht- en genees middel. Jezus schenkt zich zelf niet zoozeer omdat we goed ,zyn” als wel opdat we beter zouden „worden”. We weten nu dat het be kende; „Sacramenta propter hominee” d.L de Sacramenten zijn, tot ’s menschen voordeel ingesteld, de algemeene regel, waardoor de eiseh v. eerbied voor de Sacramenten ander zijds dient getemperd? ook op het hoogheilig Sacrament betrekkelijk ruim toepasselijk is. Nieuw blijk voorwaar van Christus’ liefde, die ook aan onvolmaakte christenen veelvuldi- gen toegang tot zich verleent, terwijl in het Oude Testament al te gemeenzame behande- delyken genadestraal kent? Kan men, in het algemeen over geheimen spreken, kan men geheimen ouder woorden brengen? Kan men iemand, die doof geboren is, een partituur leeren lezen? Hij zal misschien in staat zijn, in zijn geest een zekere voorstelling ervan op te wekken maar het eigenlijke: de klank dringt niet in hem door. Maar wie zou dan zoo vermetel zijn om den zielenklank v. ’t le ven in God, van de aanraking Gods, van het groeien in God, te willen „beschrijven?” De „verlegenheid” waarmee de kath. geloofsge sprekken liever ontwijken, is misschien in den grond niets anders dan eerbied voor do onuitsprekelijkheid onzer geheimen. Om het katholicisme te leeren kennen bestaat er. slechts één middel: katholiek te zjjn. Ge heime leerstellingen kan men uitspreken, maar het beleven van, het leven in geheimen is onuitsprekelijk. En daarom is het goed? als katholieken niet zoo spraakzaam zijn. Zij behooren niet tot de „clasa dlscutidora,” zooals Donoso Cortes de bourgeoisie ge noemd heeft. De gemeenschappelijke over tuiging van alle geloovigen, onverschillig van welke religie, is de zekerheid van een hiernamaals, van een andere wereld, van èen eeuwig zijn, waarvan de zinnelijk waar neembare wereld een afschaduwing is. De gemeenschappelijke overtuiging van allen die zich Christen noemen, is de zekerheid, dat dit eeuwige zjjn eens op aarde inden tijd verschenen is, als mensch geleefd heeft en, waarachtig God en waarachtig mensch zijn de, voor ons aan het kruis gestorven is. OEN TIENDEN ZONDAG NA PINKS Epistel uit den eersten brief van H. Apostel Paulus aan de Corinthiërs. XII, 2—11 Broeders, gij weet, dat gij, toen gij hei denen waart, tot de stomme afgoden gingt zoo als men u leidde. Hierom maak ik u be kend, dat niemand, die in den geest, Gods spreekt, Jezus loochent. En niemand kan Je zus Heer noemen, dan door den heiligen Geest. Onderscheiden nu zijn de gaven, maar het is dezelfde Geest. En onderscheiden zijn de bedieningen, maar het is dezelfde Heer Onderscheiden zjjn de werkingen, maar het <s dezelfde God, die alles in allen werkt Doch de openbaring des Geestes wordt aan een ieder tot voordeel gegeven. Den eenen wordt door den Geest gegeven het woord der wjjsbeid, eenen anderen het woord der kennis door denzelfden Geest; eenen ande ren het geloof door denzelfden Geest; eenen anderen de gaaf van genezing door dien jen en Geest; eenen anderen het wprken van wonderen, eenen anderen de profetie, eenen anderen de onderscheiding des geestes, eenen anderen het spreken van verschillende talen, “enen anderen de verklaring der talen. Dit dies nu werkt een en dezelfde Geest, aan ten iegelijk in het bijzonder uitdcelende, ge lijk hij wil. Evangelie volgens den H. Lucas, XVIII, 9-14 In dien tijde zeide Jezus deze gelijkenis tot eenigen, die, als rechtvaardigen, op zich zelven betrouwden, en de anderen vers den: Twee menschen gingen naar den per maand kunt U de gelukkige bezitter worden van een HgT GOEDKOOPSTE ADRES VOOBj RIJPE BANANEN t' en voor steeds EEN BISSCHOP EN ZIJN MOEDER. Dr. Andreas Rass, bisschop van Straats burg, beroemd om zjjn godsvrucht en zijne geschriften, was in Schlestadt geboren, als de zoon van zeer rijke landlieden. Op zjjne reizen om het H. Vormsel toe te dienen in zjjn uitgestrekt diocees, kwam hjj ook in zjjn geboorteplaats. Met allen luister werd hjj ontvangen. Bloemen werden er gestrooid onder zjjne schreden, en van alle kanten weergalmdo het: „gezegend die daar komt in den naam des Heeren!” Allen knielden neer, en hjj, de bisschop zegende ze met hand en woord: „De vrede zjj met u!” Zoo naderde men tot de ouderlijke woning. Daar stond zijne eerbiedwaardige moeder, met de zilverkroon des ouderdoms gekroond, en trad op hem aan. Met kracht en waardigheid, niet weer te geven, sprak zij haar zoon toe, en hield hem de plichten van zijn verheven ambt voor, „dat hjj de boozen moest bestrijden en het volk Gods tot God leiden.” Diep getroffen zweeg de groote bisschop, want dat hjj ’n groot bisschop was, verre boven het gewone verheven, dat getuigt de geschiedenis zoo lang zijn moeder sprak. Toen knielde zjj neer en zeide: „en nu, hoogwaardigste Heer, geef ook mij uw ze gen.” Aller oogen stonden vol tranen, en die van den bisschop niet het minst en zijn hand beefde, toen hij haar zjjn zegen gaf. Zjjn moeder in haar eenvoud vermoedde niet eens, hoe waarlijk verheven en groot was, wat zij zooeven had gedaan. TEGEN HET GEMENGDE HUWELIJK. Toen jaren geleden de Katholieke Kerk den strijd aanbond tegen het gemengde hu-- welyk door ook buiten de religieuze en po litieke vereenigingen aan te dringen op katholieke organisaties, was de spot en hoon niet van de lucht. Van alle zijden kwam do critiek los, schier elke partij had op deze afscheiding wat af te geven. De Katholieke Kerk is natuurlijk haar weg gegaan en haar voorbeeld vindt voortdurend meer navolging. Eerst bij de Gereformeerde Kerken, waar men maatregelen nam tegen het gemengde huwelijk, later gevolgd door, andere protestantsche secten. En nu lezen we weer in het Ned. Isr. Weekblad, dat in een bijeenkomst van Is raëlieten, te ’s-Gravenhage dezer dagen ge houden, het vraagstuk ter sprake is gekomen om iets te doen tegen de toenemende assi milatie en de vermeerdering van het aantal gemengde huwelijken. Er werd aangedron gen op het stichten van speciaal Joodsche HET RIJK GODS IN ONS. Het is een vreugdevol-stemmend feit van onzen overigens zoo troosteloozen tijd, dat niet alleen vele andersdenkenden den weg naar de kerk vinden, maar dat ook hoogbe gaafde katholieken die langen tijd dwaallich ten volgden, door het eeuwig Licht, dat uit straalt van het Tabernakel, werden aange trokken en daardoor tot andere, betere men- schen herschapen werden. Tot dezulken be hoort de Oostenrijksche letterkundige Her mann Bahr. Van een dolend kind-der-wereld is hij een gelukkig kind-van-God, geworden. Over het rjjk Gods, dat in hem gekomen was, sprak hjj in redevoering te München, de volgende heerlijk-schoone passages. In een gesprek met een protestant, voor wien onze katholieke wereld een groote aan trekkingskracht heeft, viel het mjj op, dat'hjj zich steeds berip op uitspraken van piepjonge bekeerlingen, die om zoo te zeggen nog niet droog achter hun ooren zjjn. Glimlachend vroeg ik hem, waarom hjj ook niet met oude re, reeds langer ingoleefde katholieken ver keerde. „Maar van de zulken verneemt men niets,” zoo gaf hjj ten antwoord, „zij zjjn op geen enkele manier te bewegen om een dog matisch gesprek te voeren. Zij worden ver legen, zjj schijnen onzeker.” Ik verontschul digde dat door mijn vriend er op te wijzen dat het in ons geloof niet alleen gaat om weten schap en om kennis van dogma’s, maar om uitoefening en beleving, en van deze innerlijke beleving kan men moeilyk iets mee deelen aan degenen, die zelf daaraan nog niet deelacbtig geworden zij»» Moe zóu men over *t Eucharistisch geheim kunnen spreken met iemand, die niet uit eigen aanraking den God Prima Boerenschoenen vanaf f 4.95. Jongen»- en Meisjesschoenen, prima hout gepend vanaf f 8.50. Damesschoenwerk en Pantoffels tegen scherp ooncurreersnde prijzen. Maar de katholiek heeft uit eigen innerlijke ervaring en onmiddellijke persoonlijke deel name de overtuiging, de zekerheid dat dit eeuwige zijn, dat eens op aarde in den tijd geleefd heeft en voor ons aan het kruis ge storven is, dat dit eeuwige zijn nog steeds onder ons leeft, waarachtig God en waarach tig mensch te gelijk, sacramenteel lichame lijk tegenwoordig onder ons toegankelijk voor ons, en onze smeekbede aanhoorend. Maar dat niet alleen. De katholiek heeft de zekerheid, dat die waarachtig onder ons te genwoordige Godmensch zich aan ons mee deelt, zich zelf aan ons, aan ieder van ons ingeeft, zoodat wij steeds meer afnemen in ens zelf en toenemen in Hem en daardoor ons rondom ons steeds meer lat enafnemen in ons zelf en laten toenemen in Hem en zoo alles steeds meer laten opgaan in Hem, het aardsche leven der menschheid aldus voor bereidend voor het rijk Gods. Dat is het waardoor de katholieken som$ zoo bevreem den, omdat zij daardoor als het ware een eigen volk vormen onder de volkeren der wereld. Wij zijn geboren tot wedergeboorte. Als wedergeborenen behooren wy op aarde voortaan aan beide rijken: wij zijn lijfeigenen der natuur en geesteigenen der bovennatuur, ieder van ons is een blad aan den boom van zijn land en zijn volk, een blad, dat, als bet van een boom valt, moet verwelken en ver dorren. Maar al zijn wij bladeren aan den boom van onze natie wij, wedergeborenen, zijn tegelijk nog meer: wy zijn ranken aan den wijnstok des Heeren. Wij hebben een tweede vaderland: waar ik het beste bid, is mijn vaderland, heeft Huysmans gezegd. In do aardsche orde geboren groeien wy, we dergeborenen, wy, uit kinderen der wereld in kinderen Gods herdoopten, langzamerhand over de werkelijkheid der natuur uit naar een hoogere werkelijkheid, zoodat wy, nog in den tyd zijnde, reeds een ademtocht van de eeuwigheid ons voelen beroeren: nog blade ren zynde aan de boom der natie, zijn wij door sacramenteele kracht reeds ranken aan den wijnstok des Heeren, zwellend van het bloed Zyner wonden. En terwijl wy iederen dag, dien wy beleven, dien wij, als weder geborenen, eucharistisch beleven, weer een sukje naar het hiernamaals toegroeien, in het hiernamaals ingroeien en met het hierna maals vergroeien, trekken wy gelijktijdig ons heele doen mede naar boven, steeds meer naar boven, zoodat hier op aarde de tyd reeds door de eeuwigheid overgroeid wordt.... Het ryk Gods daalt op ons neer, ons aard rijk breidt zich omhoog naar het Rijk Gods en daar waar beide rijken elkaar ontmoeten, op het punt waar zij elkaar aanraken, daar houden wij onzen gezegenden Advent, daar komt het rijk der hemelen, advenit regnum coelorum, daar komt het, daar nadert het: het is er nog niet, doch reeds zien wij het met de oogen des geestes, reeds dringt zijn verwarmde, levenwekkende zonnestraal tot one door en met kwellend ongeduld smee- ken wij ontroerd: adveniat. adveniat, ad- lad pel om te bidden; de eëne was een phariseër en de andere een tollenaar. De phariseër stond, en bad aldus by zich zelven. O God ik dank U, dat ik niet ben gelyk andere men schen, roovers, onreebtvaardigen, overspelen zoo als ook deze tollenaar. Ik vast tweemaal in de week; ik geef de tienden van al, wat'ik bezit, Maar de tollenaar stond van verre en wilde zelfs zijne oogen niet ten hemel heffen, maar hjj sloeg op zijne borst, en zeide God, wees mij zondaar genadig. Ik zeg u: Deze is gerechtvaardigd naar zyu huis,ge gaan, meer dan de andere. Want al wie zich verheft, zal vernederd, en die zich vernedert zal verneven worden. nCIEEL De heerlijke uitwerkselen der H. Commu nie, groeien aan uiteraard in verhouding tot de veelvuldigheid der Communiën. Persoon lijke heiligmaking en godsdienstige hervor ming der maatschappij waren zoo goed mo- gelyk verzekerd, konden de geloovigen over ‘t algemeen tot de dagelyksche Communie gebracht worden. Daarom was het uitvaar digen door Pius X van het dekreet „Sacra Tridentina Synodis” op 20 Dec. 1905, waar bij de veelvuldige Communie aan alle chris tenen toegankelijk verklaard werd, een ge beurtenis van het allergrootste belang. In de eerste eeuwen van het christendom bloeide, althans in vele streken, het menig vuldig gebruik van het H. Sacrament. Doch in den loop der tijden verflauwde die zalige gewoonte zoozeer, dat de kerkvergadering van Lateranen in 1215 ten minste één Com munie ’s jaars verplichtend moest stellen. De kerkvergadering van Trente (Less. ZJII cap. 6) zegt uitdrukkelijk: „Deze heilige vergadering zou wenschen, dat in elke Mis de aanwezige geloovigen, niet slechts op geestelijke wijze door liefdevolle begeerte, maar ook door sacramenteele nuttiging communiceeren zouden.” En de Catechismus van Trente zegt: (d. Euch. Sacr. n. 54) dat „de pastoors de geloo vigen dikwijls moeten opwekken, opdat ze niet nalaten, zelfs dagelijks hun ziel door dit Sacrament te voeden, zoowel als ze da gelijks lichamelijke spijs noodwendig ach ten: de ziel heeft aan het geestelijk voedsei niet minder behoefte dan het lichaam aan het stoffelijke”. Later echter, vooral onder den invloed van het jansenistisch rigorismus, de voor de gods vrucht verderfelijkste ketternij, welke ooit in de kerk bestond, werd door sommige leer aars de vraag opgeworpen en streng beant woord, welke gesteltenissen tot veelvuldig communiceeren vereischt zijn. Reeds waarschuwde Innocentius XI in zijn dekreet „Cum ad aures” (12 Feb. 1679) tegen al te groote gestrengheid. Nog verwierp Alexander XIII (7 Dec. 1690) de stelling van Bains, krachtens, wel ke tot communiceeren allerzuiverste liefde vereischt is. Toch bleven er in de meening der meeste godgeleerden nog sporen van vreesachtige terughouding, welke tegen het einde der 19e eeuw tot vry heftigen penno- strjjd aanleiding gaven. Eindelijk in 1905, tot eensgezindheid der gemoederen en tot weli- gen opbloei van het geestelijk leven, besloot Flus X de waarachtige katholieke leer dui delijk te verklaren. Zijn dekreet „Sacra Tri dentina Synodis” is wel niet een gëloofsbo- paling „ex cathedra” met het zegel van ’s Pausen onfeilbaarheid bekrachtigd. werd dit zoo plechtig uitgevaardigd, c mand er aan twijfelen mag of het c’ Ujken wensch van onzen Zaligmak< wn geest der Kerk vertolkt. Wie halsstarrig zijn eigen menschelyk goeddunken daarbo ven stelt, blijft niet vrij van zonde, uit ge brek van ootmoed en onderdanigheid. Op de eerste plaats betuigt het dekreet met ®*®nk de hoofdwaarheid waaruit al de prak- Msche bepalingen als gevolgen voortvloeien «Het ia de wensch van Christus en van de Kerk, dat alle geloovigen dagelijks ter H, ENORM GROOT 18 DE KEUZE IN VITRAGES, ALLOVERNET8 MATTEN, KARPETTEN, ZEI LEN, LOOPERS, ETO. ETC. Lage pryzen. in ALLE MERKEN voorradig. I I Grootste keuze. Laagste prijzen. I Alleen-vertegenwoordiger der Ie klas Reparatie-Inriehting. Olie, Naalden, Onderdeelen^ n I NAAIMACHINE-TAFELTJES. B INRUILEN VAN GEBRUIKTE B MACHINES. Q Laat 148 hoek Krebbesteeg, TELEFOON 871. 55TB DE BT A FrVFl veniat regnum tuum: laat toekomen Uw Rijk Terwijl wy wandelen in de innerlijke te genwoordigheid Gods, gloeit iedere stap, ieder werk, iedere daad langzamerhand zóó van Gods tegenwoordigheid, dat heel ons aardsche leven doorschijnend wordt en over al als ’t ware een glans van Gods aanschijn laat doorstralen. Dit is de beteekenis, die voortaan ons leven en ons handelen op aarde heeft: wy leven op God aan en zoo verandert voor ons alles in een verrukkelyken. groeten lofzang Gods, in een van de lippen van iedere daad opjubelend: Tantum ergo Sa- cramentum veneremur cemui! het tegengift tot uitroeiing der dagelyksche der doodzonden”, iet hoogste gezag op dreven strengheid voortkwam, uit den weg Speciaal adrés ▼oor» Steeds ruim gesor teerd in"! j

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1924 | | pagina 9