„ONS BLAD”
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
Rheumatiek
Kloost erbalsem
Un
s—
Rrnibotir wordt stitdo durdir-
---4
Advertentieprijs»
No 3s>tf
POSTGIRO 1D48M
b-
djn
UIT DE PERS.
HERDENKING.
verdrijft de
W
Dingdag *1 Oeteber 19*4 - postgiro imw& «Se J aargang
Abonnementsprijs»
ter kwartaal voor Alkmaar fipeVkt V 2.—
Koor buiten Alkmaar ;*ï*7*f; J f285
Met Oeflluafreerd Zondagsblad0 60 f booger.
De Oostersche Kerk.
Van 1—5 regels f 1.25; elke regel meer f 0.25; VedM^
per regel f 0.75; Rubriek «Vraag en aanbod* b| vof
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
alle abonné’s wordt op aanvrage gratis een poli» verstrekt welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 1OO,—f 60,—, f 35,—, f 15,1
BUITENLAND.
MOSOEL.
FEUILLETON.
Het roode testament.
1
■C
d.
hoorde
Wordt vervolgd)
a
Wél ontvang
tjjnscho Kerk g.
gedaanten.
De Oosterlingen hebben een zeer sterk ont-
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 63»
HET BEZETTE GEBIED.
De Franschen zouden hedenochtend vroeg
bet kasteel en de haven van Mannheim ont
ruimen.
De geallieerde douane-kantoreu te Erna
en Dusseldorp zijn gisteren opgeheven.
Vanwege den generalen staf der Fran-
sche bezettingstroepen te Dusseldorp wordt
V«« Roomboter niet te onderscheiden
en de helft goedkooper in De (arnyter's
hoogfljne Melange. Per pond slechte 80 et
Alléén in De Grnyter’i winkels!
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
f'
Op welke wyze nu leven onïe Oostersche
„huisgenooten des geloofs"’ hun Katholicisme
uit?
Over ’t algemeen mag en moet getuigd
worden, dat de Oostersche christen in ’t
algemeen ook de schismatiek zeer gods
dienstig is, diep leeft in zijn geloof en niet
tsrugdeinst voor groote moeiten en opoffe
ringen, waar het geldt de vervulling van
jodsdienstplichten.
Dit laatste blijkt o.a. heel sterk uit de wy-
le waarop de Oostersche katholiek zich door
rasten versterft:
De vasten-regels zijn er zeer streng en
worden er ook zeer angstvallig onderhouden;
bovendien zjjn er in het Oosten veel meer
-asten- en onthoudingsdagen dan in het Wes-
len.
De Groote Vasten begint er een week vroe
ger dan hier, en is daar nog geenszins ver
zacht; voor iederen dag is het hoofdregel,
dat men tot 12 uur nuchter blijft en dat men
aa zonsondergang nog slechts een kleine col-
Wij lezen in het „Ctr.”;
Te Amsterdam is Zondag de stichting van
de Eerste Internationale in 1864 herdacht en
de lof daarvan gezongen door eenige sociaal
democratische redenaars.
Maar de heer Van Kol, die nog lid dier
Eerste Internationale is geweest, moest in
zijn rede toch ook memoreeren, dat zij in
1871 utteenspatte en in 1876 werd opgehe
ven.
De eenheid, door Marx en de zijnen bedoeld
is uitgebleven.
Het socialisme heeft veel strijd in de we
reld gebracht en ook veel strjjd tusseben de
socialisten onderling.
Zij splitsten zich in tal van groepen met
tal van benamingen.
En nergens was de strijd heviger, dan
juist in en tusschen de elkander bekampende
revolutionnaire partijen.
Zoo was het in 1871 en zoo is het nog.
Er zjjn thans verschillende Internationales;
en evenzeer als de verdwijning van Marx’
schepping leveren zij het bewijs, dat het so
cialisme geen eenheid en geen vrede brengt,
de beide onmisbare voorwaadBen voor het
welzijn der maatschappij.
bijzonder oplettend.
„Bloedarmoede.”
Dat was toch de ziekte, die hij dacht, dat
Paul ook had en waarover hij zich zoo on
gerust maakte.
De twee vreemdelingen waren Jacques
lAgarde en Pascal Saunier, of zoogenaamd
dokter Thompson en zijn secretaris.
In het publiek en overal, waar zij veron
derstelden, dan men hen hooren kon, spra
ken ze niet alleen zóó, dat geen verdenking
op ben kon vallen, maar ook zóó, dat zij zich
hoe langer boe meer in hun rol oefenden en
tegelijk reclame maakten voor den toekom-
stigen specialist.
Voorzeker was bloedarmoede geen on
bekende kwaal voor de tweede helft der
negentiende eeuw en een .bewijs daarvan
is, dat verschillende schrijvers er al van
gesproken hebben onder de namen „hype-
mia, panhypemia, spanemia, chlorosis en
nog andere, door welke namen alleen een
betreurenswaardige verwarring veroorzaakt
kon worden en de nasporingen der weten
schap op een dwaalspoor gebracht konden
worden en in onzen tijd is die kwaal aan
merkelijk uitgebreid door omstandigheden
en do omgeving, waarin zij zich ontwikkelt,
’t Ia een toestand, waarbij het bloedvocht
onvoldoende in in kwantiteit en tevens ook
in kwaliteit.
„Je zult binnenkort voor mij een memo
randum moeten oversohrjjven, dat ik van
de katholieke bisschoppen ambtshalve sena
tor in het parlement.
Dezen vooruitgang dankt men in Roemenie
aan de betrekkelijk goede volksvoorlichting,
aan de aldaar niet onbeteekenende provin
ciale pers.
Geen wonder, dat men vooral door middel
van nieuw te stichten katholieke provinciale
organen in heel het Oosten de schismatieke
wereld tot den gelukkigen overgang wil
trachten te brengen.
Er is echter méér noodig, en wel voorM
meer priesters!
Liefst priesters uit het ei^cn land,
doch zoolang deze nog niet in genoegzaam
aantal aanwezig zijn, kunnen ook priesters
van den Griekschen ritus uit het Westen
iri het Oosten grooten apostolischen arbeid
verrichten.
Voor de toekomst is echter het oog geves
tigd op de Oostersche jeugd: er moet een
nieuwe priesterstand gevormd worden, en
reeds hebben sommigen in hun ijver voor ’t
Oosten het denkbeeld geopperd, hier te
lande of in België een opleidingsinstituut
voor Oostersch-katholieke priesters te stich
ten, voor Oostersche jongelingen dus.
Tot verkrijging van deze en andere hulp
middelen ter bekeering van het Oosten 13
echter naast veel geestelijke en moreels
medewerking ook veel materieele hulp
noodig.
De Oostersche Congregatie te Rome
waarvan 21 H. de Paus zelf prefect, waar
van Z.Em. Kardinaal Tacci secretaris en
Mgr. Is. Papadopoulos accessor is zoude
voor den apostolischen arbeid in het Oosten
moeten kunnen beschikken over groot© fun-
datie's voor jeugdvorming, priesteropleiding,
pers, kerkenbouw, enz.
Door dóArtoe bij te dragen, zou de katho
lieke wereld van het Westen zich onverge-
lijkelijko geestelijke verdiensten vergaderen:
bij een door God gezegend welslagen der
apostolische actie toch zouden millioenen
zielen voor do ware kerk van Christus her
wonnen worden!
Zal een offer, tot dit doel gebracht, ooit
te groot kunnen heeten?
latie gebruikt; in den loop van het jaar
zjjn alle Woensdagen en Vrijdagen vasten
dagen* terwjjl aan de hoogfeesten van Kerst
mis, Petrus en Paulus, Maria-ten-Hemelop-
neming en Kruisverheffing telkens een 10-
daagsche vasten vooraf gaat.
Als bjjzonder strenge vastendagen zjjn
voorts te vermelden: de eerste dag der 40-
daagsche vasten, de Vrjjdag en de Zaterdag
van de Goede Week, de Vigiliën van St.
Joseph (18 Maart), van Maria-Boodschap
(24 Maart), van Pinksteren, van den H. Jo
hannes den Dooper (23 Juni), van de H. H.
Apostelen Petrus en Paulus (28 Juni), van
Maria-ten-Hemelopneming (14 Augustus), van
Allerheiligen (31 October) en van Kerstmis
(24 December): voorts wordt er streng ge
vast viermaal in t jaar op den vierden Vrjj
dag en Zaterdag.
Het gebruik van eieren en melk (om van
vleesch in ’t geheel niet te spreken) is op de
Vrjjdagen en Zaterdagen van de verschillende
vastentijden en op Witten Donderdag slechts
eenmaal per dag geoorloofd.
Do monniken gebruiken er gedurende heel
den vastentijd geen vleesch, en bovendien
geen olie, geen wjjn, geen visch, geen eieren,
enz.
De gewone bevolking kan zich bezwaar
lijk aan een zóó strengen regel houden, doch
’t is opmerkelijk, hoezeer de geloovigen in
het algemeen de vrome monniken in dit op
zicht trachten na te volgen.
Hier heerscht nog de gestrengheid en de
vaak vrijwillige zelfverloochening uit de eer
ste tjjden van het christendom, en de men-
schen zjjn aan deze tucht zoozeer gewend,
zoozeer gehécht, dat zij zélf van geen ver
zachting der vasten wetten zouden willen we
ten.
Men heeft ofis gevraagd, of in het Oosten
ook evenals bjj ons do verplichting tot Mis-
hooren bestaat.
Ons antwoord zal sommigen op het eerste
gehoor misschien vreemd klinken:
In het Oosten bestaat die verplichting
niet!
Maar waaróm niet?
Omdat het in het Oosten nimmer noodig
geweest is, die verplichting officieel vast te
leggen!
Een zeker spreekwoord zegt: „De Wester
ling richt de kerk naar zijn work, de Oos
terling richt zjjn werk naar de kerk.”
Dit moge ietwat te stout gesproken zjjn,
een feit is het, dat de Oosterling uit zich
zelf religieus genoeg gezind is om ook
zonder uitdrukkelijke verplichting den
Zondag te heiligen door net bijwonen der H.
Mis, enz.
Dit duidt op een diep-religieus primitief-
christeljjk leven, hetwelk in den loop der
eeuwen heerlijke vruchten van heiligheid
heeft vóórtgebraebt.
Een dergeljjk religieus gevoel bezielt ook
nog de schismatieke broeders, wier sterk-ge-
bleven geloofsleven velen toesohrijven aan de
ook door hen steeds in hoogo eere gehouden
H. Eucharistie, waarin ook wjj ons voor
naamste aanknoopingspunt met het Oosten
hebben te zien.
Ill (Slot).
Het doet ons, Katholiekei» van het Wes
ten, in het eerst vreemd aan, wanneer wjj
vernemen, dat daar ginds in het verre Oos
ten millioenen échte Katholieken wonen, die
hun geloofsleven in zich geheel gelijk aan
het onze in velerlei opzicht op geheel an
dere wijze uitvieren.
Dat komt, doordat wjj hoewel we de
wereld zoo vaak betrekkcljjk „klein” noe
men! op zulk een klein gedeelte van den
aardbodem leven, omdat onze gezichts
kring zoo beperkt is, omdat we nooit an
ders zagen en (over ’t algemeen ook) nooit
anders léérden dan datgene, wat ons in het
dageljjksch kerkelijk' leven eigen was.
’n Feit is het. dat alle wereldburgers, wAar
ter aarde zjj ook wonen mogen, aan kortzich
tigheid lijden juist omdat de wereld voor ons
menscheljjk bevattings- en aanvoelings-ver-
mogen zoogróót is!
Echter: juist omdat wij katholiek d.w.z.
algemeen over heel de wereld genoemd
worden, moeten wij er ons aan wennen, de
ééne, heilige, katholieke en apostolische Kerk
van Christus als universeel over heel het
aardrjjk te zien:
Eenigo uiterljjke vormen mogen in ver
band met historie, traditie of volksaard
verschillen, indien de hierboven genoem
de kenmerken der ware Kerk van Christus
aanwezig zijn, dan behoeven wjj aan de waar
achtigheid van het Katholicisme niet te twij
felen.
God is voor onze menscheljjke oogen zoo
oneindig groot en onze kortzichtigheid leidt
ertoe, dat wjj geneigd zjjn. Hem te zien vol
gens ons aan plaats en rijd en ontwikkeling
gebonden voorstellingsvermogen; het is
echter zaak, dat we althans leeren aanne
men, leeren begrijpen, dat Andere volken
naar eigen aanleg, naar eigen ontwikkeling
en naar eigen historie, „’s lands wjjs,
’s lands eer! dienzelfden God in dezelfde
ééne, Koomsche Kerk op een ietwat andere
wijze huldigen en daarbjj aan ietwat andere
regels van kerkeljjke lucht onderworpen zjjn.
Wie voor het eerst in een Dominicaner-
kerk het H. Misoffer ziet opdragen, verwon
dert zich over eenige van den algomeenen
ritus afwijkende ceremoniën, en wio
steeds gemeend heeft, dat de ritus in de
Westcrsche Kerk overal geheel gelijk is, ver
neemt niet zonder verbazing, dat te Milaan
een Ambrosiaan&he, in eenige plaatsen van
Spanje een Mesarabische en in eenige plaat
sen van Frankrijk een Gallicaansche ritus
gebruikelijk is.
En toch zijn de geloovigen van deze ritus
sen evenzeer Roomsch-Katholieken als wij,
qvenals ook de Katholieken der Ooster
sche K rk met haar geheel anderen ritus,
welke -- zooals we in ons vorig artikel za
gen in haar eenheid nog een zekere ver
scheid ‘nheid biedt.
ke, moorkleurige wangen zjjn een onweer
legbaar kentceKen. Die jongeman heeft al
veel te veel gewerkt. Dat is gevaarlijk. Als
ik zjjn vader was zou ik angstig zjjn, maar
misschien ziet hij niets.”
Raymond had moeite zjjn ontroering voor
Paul te verbergen.
„En toch,” vervolgde de geneesheer, „hoe
dreigend de toestand ook is, ben ik er van
overtuigd, dat ik hem weer gezond en frisch
zou kunnen maken”....
Eensklaps stond Raymond van zjjn stoel
op.
Wat er in dat oogenblik in hem omging^
valt niet te beschrijven.
„Wat is er vader?” vroeg Paul.
„Niets jongenik wou roepen.”
„Heeft u iets noodig?”
„Jawjjnje ziet, de flesch la
leeg.”
„Daar is de kellncr juistBreng oog
een flesch."’
„Van den zelfden wjjn?”
„Ja, nietwaar vader?”
Raymond knikte toestemmend en de kelL
ner ging heen.
"Oostersch-katholieke statie’s ook statie’s
van den Latijnschen ritus gevestigd zjjn.
Hoe lichtelijk kan er voor den oppervlak-
kigen beschouwer en voor den oningewjjdo
ten deze geen verwarring ontstaan!
Mogen wjj meerdere getuigenissen uit het
Oosten gelooven, dan is de tjjd voor aposto
lische actie thans zeer gunstig: evenals
overal ter wereld, zoo is ook en vooral
in het Oosten een zoekende strooming op te
merken; de schismatieken voelen, dat zij
bjj gebrek aan eenheid in hun geloofsleven
den noodigen steun missen, én ze zoéken
steun.
Deze mentaliteit heeft hier en daar alreeds
tot schoone resultaten geleid, vooral in Roe
menië breidt de katholieke Kerk zich uit, en
als is de schismatieke Kerk daar nog steeds
Staatskerk, de katholieke godsdienst is er
al reeds officieel als twééde in rang erkend,
en evenals de schismatieke, zoo zjjn daar ook
Hoo zal nu het Oostersche apostolaat be
oefend kunnen en worden worden?
Wjj zeiden het reeds: de Oostersche Katho-
’lieke Kerk zal de schismatieke wereld voor
God moeten herwinnen: do Westersche Kerk
toch staat naar het uiterljjke te vér van het
Oostersche godsdienstleven af, dan dat de
schismatieke broeder door directe apostoli
sche actie uit het Westen gemakkelijk tot
bekeering zou kunnen komen.
Tot op zekere hoogte is het zelfs al jam-
plan ben aan de goedkeuring van de Aca
demie van Geneeskunde te onderwerpen,
dat is voor-mjj van de meeste waarde.
In dat memorandum zal ik aantoonen, dat
de bloedarmoede zich kan voordoen en zich
inderdaad voordoet op alle tjjdstippen des
levens.
De bloedarmoede kan voortkomen uit be
lemmering in de voeding....’’
„Ik heb het bewijs dat op den ouderdom
van één tot twaalf jaar, op de tien kinderen
ten minste acht aan bloedarmoede lijden.”
Raymond luisterde nog altjjd, terwjjl Paul
niet bemerkte, dat zijn vader lette op het
gesprek van de twee onbekenden.
Voortgaande zeide de dokter, dat op
’t tjjdstip waarop het lichaam het meest
versterking en rust noodig heeft, men
het uitput door buitensporigheden of over
matig werk. Stilzittend werk en bovenma
tige studie brengt veelal armoede te weeg.
„De geleerden zjjn er meer ontvankelijk
voor, dan de menscheh, die zwaren hand
arbeid verrichten.”
,Js u vóór het gebruik van jjzer voor de
ze ziekte?”
„Zeker, ik ben er vóór. Het jjzer is een
der grondbestanddeelen der vloedvaten.”
„Myns inziens is magnesium veel meer
te verkiezen boven ijzerhoudende middelen.
Mün behandeling zal een vermaardheid ver
krijgen.”
wikkeld gevoel voor schuld; weten zij
zich aan eenige zonde schuldig, dan haasten
zij zich, van dien last bëvrjjd te worden, en
alvorens het heiligdom te betreden, knielen
zij in de z.g; kerk der catechumenen voor
den priester neer, die hun de stool over den
schouder hangt, de belijdenis aanhoort en
de H. Absolutie schenkt.
Over het H. Priesterschap in do Oostersche
Kerk valt te vermelden,’dat de priester-stu-
denten huwen mogen, zoolang zij nog niet
tot sub diaken gewijd zjjn; is men eenmaal
subdiaken, dan mag men geen huwelijk meer
aangaan en dan mag men bjj eventueel
overlijden der vrouw niet opnieuw huwen.
Bisschoppen moeten echter ongehuwd zijn,
evenals allo ordepriesters; vandAAr, dat
vrijwel steeds orde-priesters tot bisschop
aangesteld werden en worden.
Het blijkt in het Oosten duidelijk, dat bet
volk aan den ongehuwden priester verre do
voorkeur geeft boven den gehuwden, en
een gelukkig verschijnsel is het, dat er in ’t
Oosten langzamerhand veel priesters het ab-&
sólute coelibaat beoefenen.
De Oostersche katholieken kennen natuur
lijk dezelfde H. H. Sacramenten als wji; al
leen bestaan er enkele afwijkende gebruiken
bij de toediening dorzelve.
De Doop heeft plaats in een afzonderlijke
doopkapel buiten het eigenlijke schip der
kerk; dit houdt nog verband met het his-
■torische feit, dat ongedoopten in den ouden
tijd het heiligdom niet mochten betreden en
eerst verschillende graden van heiliging
moesten hebben doorloopen, alvorens geheel
als geloovigen, als christenen, erkend te
worden.
P© eerste christenen toch hebben zich na
tuurlijk op min of meer gevorderden leef
tijd bekeerd, en in verband met de gevaren
der verraad-rijRe tijden moesten de bekeer
lingen verschillende proeftijden dóórmaken:
vandaar ook nóg de ceremonie in de Griek-
sche H. Mis, waarbjj vóói de lezing van de
geloofsbelijdenis alle catechumenen worden
weggezonden en het bevel klinkt: „Tas thy-
ras! Tas tliyras!” ,^Sluit de deuren! Sluit
de deuren!”.
De eerste H. Communie en het H. Vorm
sel ontvingen de geloovigen daarginds bjj
ééne plechtigheid uit de handen van eenen
bisschop, en nog thans worden de H. Com
munie en het H. Vormsel beschouwd als innig mer, dat hier en daar in het Oosten naast
bjj elkaar te behooren.
Men wacht met de toediening van deze
H.H. Sacramenten niet tot het kind een ze
keren leeftjjd heeft bereikt: reeds tegelijk
met het H. Doopsel ontvangt het kind de
H. Communie (in de gedaante van wjjn) en
het H. Vormsel.
Tot pl.m. 1400 is zulks ook in de Wester
sche kerk gebruikelijk geweest. VDorheen
ontvingen do mannen de H. Communie in de
handen of in Ijjnwaad, de vrouwen enkel in
lijnwaad: in heel oude (vervolgings-)tjjden
mocht men de H. Communie ook mede naar
huis nemen om baar aldaar te nuttigen;
thans echter wordt alleen nog in de kerk ge
communiceerd en wordt de H. Communie
niet meer door de geloovigen aangeraakt.
igt de geloovige in de Byzan-
de H. Communie nog onder twee
Volgens berichten uit Konstantiaopel is ’t
Turksche antwoord op de jongste Engelsche
nota inzake den status quo in Irak aan den
Engdscben gezant ter hand gesteld. De no
ta verklaart, dat den Turkschen bevelhebber
opdracht is gegeven alle wrjjving te vermij
den en geeft den wensch der regeering te
kennen, dat de zaak spoedig door den Vol
kenbond geregeld zal worden.
DE BURGEROORLOG IN CHINA.
De branden die in afzonderlijke plekken
van het westelijk stadsgedeelte van Kanton
hebben gewoed zjjn alle gebluscht. Slechts
één twintigste gedeelte van de stad is ver
brand of verwoest. Chineesche banken en
banken van leening zjjn vernield, en verder
porselein winkels. Slechts weinig woonhuizen
en in het geheel geen zakengobouwen heb
ben schade geleden. De schade wordt in to
taal geschat op 10 millioen dollar.
Een afdeeling van 50 man Britsch-Indische
grenadiers met machinegeweren zijn naar
Kanton gegaan waar zjj zjch naar de Euro-
peesche wjjk hebben begeven als voorzorgs
maatregel.
Over de heelc uitgestrektheid van het front
bjj Sjanhaikwan heeft een zware slag ge
woed.
De troepen van Tsjang Tso Lin vielen
voortdurend aan; doch de aanvallen werden
af geslagen.
Bij Tsjioemen bleven de strijdkrachten van
Tsjang Tso Lin in het defensief. Er zjjn daar
versterkingen voor aangekomen, die bestemd
zijn om mee te doen aan een omvattende be
weging, waarvan belangrijke resultaten wor
den verdacht.
DE STRIJD OM MEKKA.
De een maand geleden door den Sultan
van Nejd uitgevaardigde proclamatie is te
Djeddab thans ontvangen. Zjj beschuldigd
koning Hoessein de rechten der heilige
plaatsen verwaarloozen, te^en Nejd te in-
trigeeren cn het volk van Nejd te verhinde
ren pelgrimstochten naar Mekka te onder
nemen.
De actie van den Sultan, zoo vervolgt de
proclamatie, werd noodzakeljjk toen koning
Hoessein tijdens zijn jongste bezoek aan
Transjordanië de verdeeling van Nejd
eischte, waardoor de eenheid van Arabiit
zou worden verbroken. De Sultan verklaart,
dat hij geen bedoeling heeft ten opzichte
van Hedjas of het Kalifaat; zjjn eenig doel
is te zien, dat het Woord Gods het hoogste
is, dat zjjn godsdienst wordt geëerd en dat
de eer der Arabische wereld beschermd is.
DE MOORD OP MATTE0TTI.
Eenigen tijd geleden is melding gemaakt
van een bericht, dat te Marseille, op aan
wijzingen van den Italiaanschen consul-
generaal, een medeplichtige aan den moord
op Matteotti, den oud-kapitein van do na
tionale militie, Malacria, was gearresteerd.
Thans meldt de „Giornale d’Italia”, dat
de Fransche regeering zijn uitlevering, wel
ke door Italië was gevraagd, heeft gewei
gerd.
«8.
Deze knikte alsof hij begreep.
Paul en Raymond hadden hun gesprek
weer hervat, toen de kellner het eerste ge
recht kwam brengen.
Gedurende de volgende oogenblikken
hoorde men niets anders dan het geklik vau
vorken en messen.
Do twee vreemdelingen spraken met el
kaar, maar hoewel ze zorg droegen niet te
hard te praten, verstond toch Raymond,
die een bijzonder fijn gehoor had, een groot
deel van het gesprek.
W’at Paul betreft, hij hoorde volstrekt
niets.
„Ja, dokter”, zei de jongste der twee
mannen, „ik verzeker u, u heeft genoeg ge
zag in de wetenschappelijke wereld, om
in korten tjjd in Parijs een clientele van
den eersten, rang te hebbdh en zoo groot,
dat u ze ternauwernood zult kunnen be
dienen"’.
„Ik wil je voorspelling gelooven, Pascal,
maar ik wil zjjn, wat men hier in Frankrijk
noemt een specialist. Ik wil een van de ge-
duebtste en meest verspreide ziekten over
winnen, „Bloedarmoede.”
Raymond, die tol dan toe slechts terloops
KCb’t’hrd. werd door dit laatste woorP
Jacques schoof dicht naar Pascal en fluis
terde, zoo stil, dat Raymond het niet meer
verstaan kon:
„Een vermaardheid", waardoor we in de
gelegenheid zijn, ons met ernstig werk be
zig te houden."’
Pascal glimlachte:
„In hoeveel tijd denkt u met Uw nieuwe
geneesmiddelen een geval van bloedarmoe-^
de te kunnen keeren
„In hoogstens zes maanden voor erge
aandoening. Voor een mindere aandoening
ongeveer twee of drie maanden.”
,,Kjjk”, voegde hjj er bij, naar Paul wij
zend, die jongeman daar, die daar met z’n
vader zit, zie je hcpi?”
,Ja....En?”
Raymond had het geboord.
Een ontzaglijke angst maakte zich tan
hem meester.*
„Die jongeman lijdt aan volslagen bloed
armoede.”
Raymond huiverde over het geheele
lichaam, alsof hjj een doodsklok hoorde lui
den.
Dan vervolgde Jacques:
„Bjj hem heeft de kwaal zich erg ontwik-
weld en als de uitbreiding ervan met tegen-
gehouden wordt, is zjjn leven er mee gei*"
moeid.”
„Waarom denkt u, dat die jongen aan
bloedarmoede Ijjdt?”
.^Vooreerst om zjjn gelaatskleur. Die
