-„ONS BLAD”
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
Ü5?
UIT DE PERS.
FEUILLETON.
Het roode testament.
Abonnementsprijs*
9er kwartaal voor Alkmaar lAM t 1—
Zoor builen Alkmaar f 285
Aet Geïllustreerd Zondagsblad O 80 f hooger.
lan alle abonné’s wordt op aanvrage gratis
BRIEVEN UIT FRANKRIJK.
BUITENLAND.
It
een
kon
O
stelt
heeft het geluk niet geki
Eu geen oogenblik s<
Mr. P. v. S.
Parijs, 3 December 1924.
beroept,
XXIX
men
deden, hebben
overleefd.”
Aldus,
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. B33
Ze zochten een tafeltje, maar nergens was
er meer een onbezet.
Amedée zag Pascal alleen aan een tafeltje
zitten en wees het aan Virginie.
kan
ver-
Je
de
maar een rustig plekje
.1 boomen...,. een oort
kalm op.
„Dat ia 't juist dokter, wat ik niet weet
•n waarom ik too ongerust ben”.
„Heeft u dan geen navraag gedaan?”.
is de
lerheid,
zij vergeet dat deze alleen in hun hoog
leginse-
rd heb-
—leerd, maar vaarwel hebben gezegd
fes te gemakkeljjker den ladder van
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Sinds Jen vorigen dag was Pascal op zoek
naar den behangersknecht, Amedée Duver-
nay en zijn vrouw. Hij had op handige wijze
het adres van Amedée gevonden en bespied
de nu het huis.
Den vorigen avond had hij Amedée zien
thuis komen van zijn werk en hem met een
makker naar een naburige herberg zien gaan.
H|j was ook binnengegaan.
Pascal droeg de livrei en had geheel en
al het voorkomen van een huisknecht van
goeden huize.
Hü ging dicht bjj het tafeltje zitten, waar
Amedée met zjjn kameraad zaten en be
stelde een glas madera.
Je bent laat vandaag,” begon de ander*
„J>,” antwoordde Anmedée, ik kom juist
iig kerkgezang beeft gecomponeerd.
abriel Fauré, Anatole France, Jaurès, 3
Frank rijks groote mannen, hebben wij
Irt na elkander de laatste eer zien bewjj-
,Jk heb gevraagd, maar zonder eenig re-
»>taat’..
„Nu heb ik vergeten hun naam te vragen,
maar dat komt over acht dagen wel in orde,”
zt ide Jacques bij zichzelf.
Hij schelde.
De picolo verscheen.
„Heb je die twee heeren gezien, Jie het
eerst bfj mjj zjjn geweest?’’....
„Ja, dokter”.
„Zou je ze weer herkennen, als je ze zag?”
„Ja, dokter”.
„Als een van beiden of alle twee komen,
laat ze dan terstond bij mjj”
„ïk zal er voor zorgen, dokter.”
„Laat nummer twee binnenkomen
De picolo verdween.
EEN ECHT LEUGENTJE.
„De Tijd” schrijft:
Mevrouw De Vries—Bruins bad do vorige
week in de Tweede Kamer verteld, dat bij
een bezoek door H. M. de Koningin-Moeder
aan de Kweekschool voor vroedvrouwen te
Heerlen leerling-verpleegsters als quasi-
patiënten zouden hebben gefungeerd.
In een schrijven aan den Minister van
Arbeid qualificeerde het bestuur der school
deze uitlating van het 8. D. A. P.-sche Ka-
„besHste onwaarheid”. Dat
1 in
gepubliceerd. En nu vinden wij in „Het
.1
wan den parlementairen redacteur, waarin
'„’"de:
;,Onze fraktie heeft voor het amende
ment gestemd, het naar zijn innerlijke
wdardo beoordeelende. Men kent het ver
nietigende vonnis door onze deskundige
partijgenoote De VriesBruins in een
zeer gedokumenteerde rede geveld over
de Heerlensche school, waar men bjj een
bezoek der Koningin-Moeder leerling-
vroedvouwen in de bedden stopte om het
tekort aan patiënten te maskeeren.”
De „zeer deskundige partijgenoote” steun
de haar „vernietigend^ vonnis” onder meer
op een deskundig^ leugentje. En van de te
genspraak nam de gedocumenteerde parle
mentaire redacteur heelemaal geen notitie.
dat wq in alle bescheidenheid
stand te brengen.
De reglementen, waarop gij u 1
zijn slechts een voorwendsel en we moeten
bekennen, dat de ministers van den Juli-
Koning en minister de Persigny ten minste
'-oprecht er voor uitkwamen, toen ze de con-
van St. Denis, waar ik een karwei had
„Moet je er morgen weer heen?”
„Neen, ik heb morgen vrijaf en ik heb Vir
ginie beloofd met haar naar buiten te gaan,
daar is ze dol op”.
„Waar ga je heen?"
„Dat staat nog te bezien, ze had nog geen
keus gedaan.... Maar, als ik nu thuis kom,
zal zij het wel weten"
„Ls Virginie nog altijd naaister?"
„Ja, nog altijd.”
„En heen ze werk?”
„Ze heeft nooit te kort.... en 't is een
lust haar te zien werken, maar.... ik moet
nu naar huis.”
„Wat heb jc een haast!”
„Ja, ik ben al te Iaat eu Virginie wilde
vanavond ook nog met me uit.”
„Waarheen?”
„Naar het Alhambra, dicht bjj de Chateau-
d’Éaustraat. Kom. ons daar opzoeken als je
tjjd en lust hebt.... Tot ziens"....
De twee namen afscheid.
Pascal betaalde en des avonds kou
hem het Alhambra zien binnengaan.
’t Was er vol.
Ternauwernood kon Pascal nog een tafel
tje bemachtigen.
Hef publiek genoot van de voordrachten
der artisten, maar Pascal luisterde niet.
Hij hield bet oog op de deur. Plotselln
verscheen er een glimlach om zjjn mond. H
had Amedée en Virginie bemerkt.
Advertentieprijs
Van I—5 regels, f I-.2S; eH»e regel meer fOJB
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbot
uitbetaling per plaatsing f 0.60
polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400.—, f 200.—. f 1OO.—f 60.—. f 36.
ferentie van St. Vincentius a Panto vervolg
den.
Maar terwijl onze conferenties het goede
i ze dergeljike regeeringèn
Zouden w ij hier
deze stoelen zijn
dat het rapport van (jen minister van buiten-
lanJsciie zaken aanleiding zal geven tot la
tere bijeenkomsten, die een meer officieel
karakter zullen dragen en waar de verschil
lende aangelegenheden nader zullen worries
besproken.
DE STAKING IN DE POOLSCHE
TEXTIEL-1NDUSTR1E.
Woensdag diep in den nacht hebben
arbeiders te Lodz besloten têgeu hede-a
algi imene staking aldaar at te kondigen, als
daar de textielstaking niet op bevredigende
Mussolini en van de vertegenwoordigers van
de andere geallieerde landen tal van inlich
tingen te ontvangen omtrent vraagstukke*
van buitenlandsche politiek, maar hjj zal niet
in staat zijn tijdens zijn bezoek beslissingen
te nemen of tegenover Mussolini en Herriot
verplichtingen aan te gaan.
De Britsche regeering verwacht echter,
106.
„Welnu, ja, dokter, ’t is zoo,” antwoordde
Paul Vastberaden„U heeft zich niet
vergist, ’t is zoo”.
„Paul,” riep Raymond verbaasd
„Ja, vader, 't is de liefde en daarom voel
ik mij juist zoo terneergeslagen.”
„Is zij dan van minderen stand misschien?”
„Minder?Och, vader, zij staat® ver
boven mjj verheven, maar er is een onover
komelijke hinderpaal tusschen haar en mjj..
Ik kan haar niet meer vindenZe is voor
my verdwenen”....
„Maar je kent haar toch, jongen?”
Jk ken haar niet.ik weet haar naam
aiet eens..^. Ik heb haar slechts eenmaal
mogen zien en sinds dien is mijn gerustheid
verdwenenHaar beeld is my steeds bjj
geblevenMaar ze is vertrokken, ik weet
niet waarheen en ik weet niet of zij ooit zal
terugkomen”.
„Misschien is de jonge vrouw, die u be
doelt, getrouwd,” merkte dokter Thompson
wijze is bijgelegd. Deze staking zal hjjna alle
bedrijven, behalve de kranten, omvatten.
Gisterenavond werd er op het ministerie
van arbeid een conferentie met de werkge
vers gehouden, waarin de regeering zou
voorstellen het geschil door arbitrage bij te
leggen.
Van deze vergadering is nog niets bekend.
MELLON’S BOODSCHAP AAN HET
CONGRES.
Mellon, de secretaris van de schatkist der
Vereen. Staten, heeft in zijn jaarijjksche
boodschap aan het congres de voorspelling
geuit, Jat er verscheidene voorspoedige en
normale jaren voor de Ver. Staten zullen
aanbreken, evenals dat na de verkiezing van
1896 het geval was. Hij baseert deze stelling
oy het feit, dat het volk zich bjj d. verkie
zingen met een overweldigende meerderheid
heeft uitgesproken tegen de verschillende
theoriën. die met de wetten der e<9»non»ie in
strijd Zijn. Mellon stelde verdere belasting
verlagingen in hef vooruitzicht. De reeds t<>e-
gepaste. zijn van groot belangagebieken voor
het zakenleven. Hij waarschuwde tegen het
gebruik- van het belastinggebied als eeu ter
rein voor socialistische proefnemingen of Mr
bestrijding van succes-in zaken.
EEN SAMENZWEERING ONTDEKT.
Te Qrosswardein (Nieuw-Roemenië) heeft
de |M*litie een communistisch complot ont
dekt, waarby dc studeeiende jeugd georga
niseerd werd ter bestrijding van de oligar
chie vau het-Centraal Comité der Roemeeu-
sche Communistische Party.
Er hebben tal van huiszoekingen etf ar
restaties plaats gehad.
DE VERORDENING VAN DE
RIJNLA NDCOMMISSIE.
De Rijnlandconnuissie heeft al haar veror
deningen aan een herziening onderworpen,
teneinde ze in een geest van verzoening
aan te passen bij de huidige omstandighe
den. Zy besloot, dat de eerste reeks 8 Decem
ber van kracht zal worden. Dit zijn verorde
ningen, die iu zeker opzicht aan de wen-
schen van de bevolking en het Duitsche be
stuur tegemoet komen, met name ten aan
zien fan hej, van kracht worden van de
Duitsche wetten in het bezette gebied, het
recht van veto op benoemingen en van af
zetting van ambtenaren, uitzettingen, bet
vlaggen bij plaatselijke feestelijkheden. An
dere verordeningen, die overbodig geworden
zijn, worden ingetrokken, zooals die tegen
ongeoorloofde prijsopdrijving en verzeiidiug
per postpakket.
Uitzettingen zullen voortaan alleen ge
schieden, nadat den betrokkene de reden van
den maatregel is meegedeeld en hij gehoord
is. Veroonleelingen tot gevangenisstraf zul
len voortaan buiten Duitschlaud alleen vol
strekt worden, indien de Rynlandeommissie
zulks speciaal heeft besloten.
De commissie overweegt verder een ver
zachting van de bepalingen ten aanzien van
de vrijheid van drukpers en persoonlijke vrij
heid.
„Mynheer,” hernam dokter Thompson, ,Jk
ben geneesheer en neem op mjj, uw zoon
naar het lichaam weer gezond te maken,
doet gij nu het overige”....
,Jk beloof het u dokter, dat zal mijn jongen
in alle omstandigheden helpen
De dokter begon een recept te schrijven.
In de aangrenzende kamer had Martha het
geheele gesprek gevolgd en haar hart kromp
ineen, dat Paul om harentwille leed en zy
hem niet kon helpen.
Maar:aanstonds was het bezoek, ge
ëindigd en de bezoekers zouden bjj haar ko
men om het consult te betalen en de namen
te laten opteekenenDan zou ze Paul
spreken.
Ze ging vh»g op baar plaats zitten eu legde
het register open.
„Hier is het recept, volg de voorschrif
ten stipt na, en kom over acht dagen weer
by mjj terug,” hernam dokter Thompson.
„Zou ik u mogen vragen, mynheer,” z^ide
Fr omen tal, „hoeveel ik u verschuldigd ben?”
„Mijnheer, uw zoou is mjjn eerste patiëut
en ik stel er prys op, mjjn eersten patiënt kos
teloos te behandelenU zjjt vrienden voor
mjj, geen onbekenden..... Over acht dagen
verwacht ik u weer terug....”
De dokter reikte zijn twee bezoekers de
hand en bracht hen naar een andere deur in
de kamer. t
„U kunt hierlangs gaan.... *t Is niet noo-
dig vandaag Uw recept al te laten boeken..
schouwing geen innerlijke voldoening
schenken,
Oh, welk een machtig prediker zou hjj ge
weest zjjn, als zijn schoone vredesgedachten
hun oorsprong hadden gevonden in den gods
dienst, die ook aan zijn wieg heeft gestaan.
Welk een ontroerende kracht zou er van zijn
bezielend woord zjjn uitgegaan, indien hjj
niet alleen den klassenstrijd had gepredikt,
maar naast de lotsverbetering van het volk,
dat volk had kunnen wjjzen op idealen die
niet eindigen met dit aardsche leven.
Voor Anotole France en Jaurès, voor bei
den zjjn de kerkdeuren gesloten gebleven bjj
hun dood, die zioh geopend hebben kort na
hun geboorte om hen het H. Doopsel te doen
ontvangen. - - - -
En de uiterljjkp fluster hen door eau tal-
rjjke menigte na'hun dood
kil en troosteloos moest du
iedere hoogere wjjdiua oatbi
Niet alleen het gelovige Frankryk heeft
dit gevoeld, menige ongeloovige getuigenis
ie daar om dit te bewijzen.
Hoeveel treffender wae de uitvaart van
een Gabriël Fauré in de Madeleine, diep on
der’ den indruk tobben de aanwezigen kort
geleden dat kerkgebouw verlaten, toen dezen
grooten musicus de laatste eer was bewezen.
Hier niet de gedwongen praal van een
politiek bedoelde manifestatie, maar de stille
wijding van kerkeljjken hitster en godsdien
stige schoonheid.
Een knielende menigte die met aandacht
en ingetogen de heilige handelingen volgt,
devoot luisterend naar de ruischende orgelto
nen, die opstijgen’en het spel in herinnering
roepen van hem die zoo vaak ter eere Gods
de toetsen van het orgel heeft bespeeld, zoo
menig kerkgezang beeft gecomponeerd.
Gi
vin
ijrt
Jen.
Aerinnering bjjbljjven, als aan iets heel moois,
Imidat zjjn heengaan werd herdacht in een
omgeving die dit leven niet als einddi
maar als doorgang naar de eeuwighi
Frankrijk, neen niet Frankrijk, de huidige
Regeering meent, dat God en Godsdienst
overbodig zjjn om een land het levensgeluk
te brengen. En dat bewustzijn stempelt haar
tot vervolgers en vernietigers van een ge
loofsovertuiging die Frankrijk groot" heeft
gemaakt.
Vrijheid, gelijkheid en broederschap,
leuze van de anti-elericale meerdi
maar
ste betëekenis zjjn te vinden in de b<
len, die de meesten harer in hun jeugi
ben gei
om des
aardsche glorie te beklimmen.
Zullen zy eens het zelfde moeten
als Anatole France „ik ben geen dag, geen
uur gelukkig geweest?”
Wie het geloof in God als de hoogste en
eenige bron beschouwt van waarachtig ge
luk, kan daaraan niet twjjfelen.
Monseigneur Seipel heeft het onlangs nog
openlyk tot zijn Oostenrjjksche volk gezegd
„de wereld zal eerst rust en geluk hervinden,
als zij terugkeert tot het geloof, dat volks
misleiding heeft doen verloren gaan.”
Die volksmisleiding dreigt in Frankrijk
steeds grooter vormen aan te nemen.
Zij heeft daartoe zelfs gebruik gemaakt
van twee groote dooden, waarvan de een
zelf verklaart het geluk nooit te hebben ge
kend, de ander het niet heeft kunnen bren-
geen aan de door hem opgeruide massa.
Slechter voorbeelden had een Regeering
moejlijk kunnen kiezen om het volk de ze
geningen van een ongeloovige maatschappij
te vóórspellen.
BIJ DE LIJKBAAR VAN FRANKRIJKS
GROOTE MANNEN.
Het is een bekend gezegde, dat groote
mannen uiterst zelden groot zijn in de oogen
hunner kamerdienaars. De waarheid laat ik
in het midden, maar zeker is, dat een kijkje
achter de schermen, of in het huiselijk leven
van menige beroemdheid, vaak een aure-
ooltje doet vallen. Al wordt het werkelijke
talent van een kunstenaar, door veelal on
bescheiden onthullingen, niet aangetast, een
poëtische geheimzinnigheid door de buiten
wereld zoo vaak om haar grootheden gewe
zen, wordt er door verscheurd. Illusies van
werkelijke grootheid gaan in rook op. Dit is
ten deels ook het geval door het merkwaar
dige boek „Anatole France op pantoffeltjes”
door zyn secretaris Brousson, kort na den
dood van zjjn meester, de wereld in gezonden.
Velen zullen, na lezing, den grooten letter
kundige in een ander daglicht beschouwen.
De twjjfel aan zyn werkelijk hoogstaande
en democratische begrippen, die hem na zijn
«lood voor het „Bloc des gauches” gemaakt
hebben tot een welkome buit hem ais een
hunner te beschouwen en met uiterljjke praal
te begraven, wordt er in ieder geval door
versterkt. Het is echter niet op die pikante
onthullingen uit zyn dageljjkeche leven om
trent personen en toestanden dat ik de aan
dacht wil vestigen. Ik ga zjjn cynische opmer
king ,,wy werken voor de bourgeoisie, dat is
de eenige klasse die leest", al te pynlyk in
den mond van een man dien men voor de
mocraat bjj uitstek wil laten doorgaan, stil
zwijgend voorbjj.
Maar er is eeu uitlating in het boek van
Brousson, dié niet genoeg overwogen
worden. Frankrijke grootste schrijver
klaart onomwonden: „Er bestaat op geheel
de wereld geen schepsel, zoo ongelukkig als
ik. Men waant mjj gelukkig. Ik ben het nooit
geweest, geen dag, geen uur”.
Hy die bewierookt is als weinigen, het le
ven in zjjn volheid heeft genoten tot in boo-
gen ouderdom, beschikte over buitengewone
geestesgaven en materieelen welvaart, hy
heeft het geluk niet gekend.
Eu geen oogenblik schijnt de gedachte by
hem opgekomen, dat zjjn levensbeschouwing
daarvan de oorzaak is. Hjj beseft niet dat de
ontkenning van een Opperwezen, dat hem
tot genie heeft gestempeld, de bron is van de
leegte in zjjn uiterlyk zoo rjjk mensch be
staan. Zelfs in de laatste maanden van zjjn
leven, toen hjj het einde voelde naderen
heeft Anatole France, opgevoed iu zjjn jeugd
<n het katholieke geloof, niet begrepen of
willen begrjjpen, dat alle aardsche glorie dan
eerst het ware geluk brengt, indien zjj haar
oorsprong vindt in een hooger geloofsleven.
Hoe arm toont zich door deze eene uitlating
niet deze groote man, benijd wellicht door
velen, bewonderd door duizenden over geheel
de wereld. En welk een les is daarin niet ge
legen voor allen, die meenen buiten God en
godsdienst het geluk te kunnen vinden.
Welk een tegenstelling met alle werkelijk
groote mannen die overtuigd waren van het
„Unum necessarium” en daarin de levens
vreugde hebben gezocht en gevonden.
Een andere grootheid dezer, wereld is met
uiterljjken luister onlangs naar het Pantheon
overgebracht. De talentvolle redenaar, de
uitbundige volkstribuun Jean Jaurès, aan
wiens warm kloppend hart voor het volk wij
niet willen twijfelen, maar die verblind door
politieken hartstocht een cultus heeft gemaakt
van zyn democratische beginselen en velen
heeft verwijderd van een geloovige levensbe
schouwing, is hy gelukkig geweest temidden
van een wereld die hij meende te kunnen
verbeteren zonder God?
Nog is geen ingewijde opgetreden om
ons dat te verhalen geljjk by Anatole Fran
ce het geval is.
Maar er valt niet aan te twjjfelen, dat
ook Jaurès het ware geluk niet heeft ge
kend, omdat zjjn materialistische levensbe-
„Pardon, mynheer,
plaats mogen neuten
misschien onbezet?”
„Wel zeker, mijnheer," antwoordde Pascal
zeer beleefd, „neemt u,gerust plaats’’....
„Dank u.”
Ze gingen zitten cn Amedée bestelde twee
bock.
Pascal wierp een loerenden blik op het
kettinkje aan Virginie's hal?, waaraan bet
medaillon met de medaille hing.
„We vertrekken morgen maar met den
eersten trein,” begon Virginie tegen Amedée.
„Natuurlijk, maar we moeten eerst weten,
waarlicen."
,^Ja.... Ik zou n
willen met water Bh
verlaten eiland"....
„Met een restaurant, nietwaar?”
,^a, ja."
„Bongival dan?”
„Neen daarheen niet."
„Waarom niet?”
„’t Is er niet mooi genoeg.”
„Dan naar Corbeil?”
(Wordt vervolgd)
HATELIJKE VERVOLGINGSMAATREGE-
LEN DER RADICAAL-SOC1ALISTISCHE
REGEERING IN FRANKRIJK.
Sinds vele jaren organiseerde de conferen
tie van den H. Vincentius a Paulo to Mayen-
m. Alleen aan die van Fauré zal ons de »no een tombola ten bate der armen van de
plaats.
De waanziuuige ver vólgingswellust van
den Minister van Biimenlandsche Zaken (de
Vrijmetselaar Chautemps) liet den onder
prefect van Mayenne deze loterij ten bate
der" armen verbieden, onder voorwendsel
dat „de reglementen der regeering bet ver
boden.”
Mynheer Henri Gustave Lelièvre, president
van de Conferentie van St Vincentius A
Paulo, gaf .den onder-prefect het volgende
waardige antwoord:
,Jk ben onbekend met de reglementen,
waarop uwo weigering steunt, Mehalve ge
durende een kort tusschentjjdje, dat niet sa
menvalt met de mgest gelukkige en meest
glorierijke periode van deze eeuw, hebben
deze reglementen opéénvolgendo onderpre
fecten toch nooit verhinderd om verlof te
getuigen geven voor onze loterij, welke bjj de bevol-
lair. «teen king van Mayenne zoo geliefd is, omdat haar
liefdadigheid jegens de armen een traditio-
neele deugd is.
De reglementen serjfven voor om een toe
stemmend. advies te vragen van den burge
meester. Mjjhheer Lintier, burgemeester van
Mayenne, merkte mij onlangs op, dat hij
steeds een gunstig advies had gegeven.
Juist in deze dagen zijn de behoeften der
armen enorm toegenomen door de levens
duurte, welke voor alle ambtenaren toch het
motief geweest is om met aandrang om
loonsverhooging te vragen, wat zo steeds
verkregen hebben. De inkomsten, waarover
de leden der conferentie beschikken, zjjn niet
toereikend om aan den nood der armen te
gemoet te komen, en tot welke, politieke
partjj de bevolking van Mayenne óók be
hoort, ze heeft altjjd, haar dankbaarheid ge
toond jegens ons, door hare medewerking
met de loterjj, ten bate van het goede werk,
dat wjj in alle bescheidenheid pogen tot
dergeljjke regeerlngèn
Mijnheer Henri-Gustave Lelièvre.
Wjj nemen aan, dat deze laatste zinsnede,
behalve bet constateeren van een feit, óók
de verwachting uitdnikt van Lelièvre, dat
zijn goed werk óók dit hateljjk bewind zal
overleven. We gelooven stellig dat deze zin
snede een profetie inhoudt, dat óók dit haat-
regiem, dat nu in Frankrijk beerscht, slechts
van voorbijgaanden aard is. K. 8.
DE OPSTAND te RE VAL.
Gisteren zjjn nog zes deelnemers aan den
communistiscben opstand iu Estland terecht
gesteld, waardoor het totaal op 39 js ge
bracht. Nog honderd gevangenen zullen voor
den krygsraad te velde terecht staan, welke
geen andere keus heeft Jan vrijspraak of ter
dood veroorde ling.
Gisterenmiddag zijn op staatskosten de 2H
ambtenaren en staatsbedienden begraven,
die Maandag den dood gevonden hebben.
De regeering ontkent, dat bet leger ten
deele gemobiliseerd zou zjjn en samengetrok
ken aan de Russische grens, geljjk berichte))
in buitenlandsche bladen gemeld hebben.
DE VER. STATEN EN HUN
VORDERINGEN OP HET BUITENLAND.
In de boodschap van Coolidge aan het
Congres der Ver. Staten heeft de president
o.m. gezegd dat hjj voorstander is van een
fundeering der schulden wil hjj niet hooren.
De voorspoed van de wereld eischt dat do
schulden zullen worden betaald, doch de
president wil geen dwangmaatregelen toe
passen. Op zjjn hoogst zullen nieuwe kredie
ten worden geweigerd. Wel zou van Ameri-
kaanschen kant rekening kunnen worden
gehouden met de afwijkende betaalkracht
der verschillende landen, maar: betaald moet
er worden.
Het Congres is zeer tegen dfe opvatting
van Coolidge dat er onderscheid behoort to
worden gemaakt tusschen de verschillende
schuldenaars. Men trekt het in twijfel dat
aan frankrijk grooter concessies behooren
to worden gedaan dan aan Engeland. Boven
dien was overeengekomen, dat Engeland
door de betaalregciing niet zou worden be
nadeeld.
In de commissie voor do regeling der
schulden, is do minderheid ervoor dat indien
aan Frankryk gemakketjjker voorwaarden
worden verleend, ook de aan Engeland be
rekende 3H pCt. rente moet worden ver
laagd.
DE BURGEROORLOG IN CHINA.
Naar gemeld wordt, is Woe-Pei-Foe, die
onlangs uit Hankou was vertrokken naar Lo-
Jang (Honan-foe) waar hjj vroeger zijn
hoofdkwartier had, thans uit die plaats ge
vlucht. Deze vlucht van Woe-Pei-Foe is een
gevolg ervan, dat de militaire gouverneur
van de provincie Sjan-si met zjjn strijdmacht
tegen Woe oprukte en dat Woe’s troepen
aan het muiten waren geslagen.
Naar gemeld wordt hebben de aanhangers
van Woe-Pei-Foe de spoorbrug tusschen
Hankou en Peking opgeblazen, die, naar men
zegt, de langste brug in China is. Woe-Pei-
Foe is te Sin-jang-tsjou, aan de grens van
Honan en Hocjsj, aangekomen.
CHAMBERLAIN’S BEZOEK AAN PARIJS
EN ROME.
Bljjkens eeu officieuze mcdedeeliiig aau de
Engelsche pers zal Austen Chamberlain bjj
zjjn bezoek aan Parjjs op weg naar Rome op
nieuw uiting geven van Engeland’s
sympathie en vriendschap voor Frankrjjk en
van den wensch om met Frarikrijk samen te
werken tot oplossing van kwesties, waarbjj
beide landen betrokken zjjn, terwjjl hjj de
hoop zal uitspreken, op zjjn terugreis uit
Rome een langduriger bespreking met Her
riot te kunnen voeren.
Minister Chamberlain hoopt in Italië van
rnerlid als een
protest werd reeds Maandagavond
blad guu. UI. j <i* ..zie
Yolk” van Woensdagavond een hoofdartikel
j Frankrijk heeft
0D8
