VOOR DE
R
g
8
nxxs
r
KEES MELDERS
NUMMER 9
8XXX
4J
VIERDE JAARGANG 1924
ONS DAMBORD.
No. 53 (auteur P. Kleute Jr_ Den Haag)
----- hart vloog het schip, vooruit naar het land •- --
l
breien.
rijt
HUISKAMER
zij gedankt, dat die dwaasheden
V.
VERSCHILLENDE OPVATTING.
ZESDE HOOFDSTUK.
een paar vriéndelijke woorden en haar
Dat weet ik ïneneer daarom rijd ik
dat dit een groote beleediging is
eerste
klein wezentje,
aan
echtgenoot genomen hebben. Dat zij,
aan
bezoek
hoefde te
gereedschapverder was het stil in huis
Hij meende dat zijn vrouw uit was eti
t.
37—31
42x31
47—42
42x31
19x30
18x29
12x21
21—27
23x32
11—17
14—20
13—18
beurd.
Leentje was heel stil. Zij genoot van
17x28
11x22
22x31
31x22
16x27
27x38
34—30
30—25
40—34
32x21
46—41
18x49
49x 8
15—20
4-10,
9—14
3x14
onregelmatige partij
13—18
9—13
11—16
22x31
9x20
10-14
8—12
23x34
5—IC
18—23
16—27
23x32
13—18
10—15
24—29
Tene legde kalm zijn werk
„Als mijn werk je niet bevalt baas,
dan kun je mij ontslaan en we,
12—18
7—12
1— 6
17—21
21-26
11— 17
4— 9
17—21
20-24
15x24
2— 7
7—11
12— 17
zijn kindje dood geboren werd,
allerlei uitvluchten gezocht om
Alleen aan de feestavondjes in zijn
huis kon hij zich niet onttrekken
25—20.
33.
34.
35.
36.
37.
38.
39.
40.
41.
42.
43.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20
21.
22.
23.
24.
25.
vrij was.
la de begroeting van de dames werd
druk gesproken, natuurlijk over al wat
Amerika te zien en te beleven gaf.
Ta 't is een heerlijk land maar de men*
schen zijn er te zakelijk, te druk
DOOR TINK LANOCRHORST
30—24
25x23
21—17
16x27
Zwart geeft op.
ges
Zij was eigenlijk veel te
Goede oplossingen mocht ik ontvangen
van P. v. Dijk Gz. en H. Korstanje.
Gaarne houd ik mij aanbevolen voor
lokzetten, problemen, slagzetten eind*
spelen enz.
Professor ondervraagt een ziek moeder-
I. f 1
waaruit de professor besluit, dat zij aan
malaria lijdt, hij keert zich tot zijn stu
denten en zegt
„*t Is malaria, heeren.”
Het vrouwtje (boos)„Wat zeg
is 't maar larie Ik wou, dat je zelf
zoo’n koorts- had 1”
Jelgersma en 1
ken dat hij vóór Kerstmis niet" terug
kon zijn, maar in elk i
In haar hart speet het Ida ook,
lig zou ze dit niet bekend hebben.
olgende afruil 2429
23—28 en 18x20
26x37
21—26
26x37
17—22
Alle correspondentie deze rubriek be
treffende te zenden aan den heer W. N
Stuifbergen, adres bureau van dit blad.
VOLGENS DE LETTER.
Boer (die in, de winkelkast van een
modezaak een bordje met „laatste mode”
leest).
c„God l: 2
•indeHjk eens ophóuden. r Zij, „Die weg is erg steil. Zou ik geen zicht
IN HET SEIZOEN
„Mijn beste raad, beste mevrouw is,” .?-r'ng-n'
Zei een professor tegen zijn bezoekster,
„dat u veel baden moet nemen, veel
frjssche lucht genieten en u niet te warm
kleeden.”
„Zoo, wat heeft de professor gezegd
vroeg haar man bij het thuiskomen zijner
vrouw.
„Dat ik eenigen tijd op een badplaats
•an zee moet doorbrenger), daarna een
•eis maken door Zwitserland, maar voor-
ll, dat ik zoo gauw mogelijk eenige
lieuwe, lichte costuums noodig heb.”
ONDEUGEND.
i»Noem je mij een ezel 7 Weet je wel, Ik heb nooit om dit baantje of
dat dit een groote beleediging is V’ sitie gevraagd. Als ik het niet naar je 'zin
„Voor den ezel of voor jou?” t kan doen, dan wil ik wel weggaan.”
inzicht van den speler kan leiden, dan
eerst is Vos in z n element Alle spel-
ressources schraapt zijn bijzonder ont
wikkeld combinatie-talent dan te zamen,
schijnbaar plaatst hij schijven in de lucht,
doch wee den speler die hiermede wil
trachten hem te verslaan. Achter eiken
zet zit een verborgen bedoeling, langs de
schijnbaar zwakke plekken in zijn positie
loopen de lijnen zijner slagdreigingen en
vaak blijkt eerst vele zetten later, waar
om hij juist op een bepaalde ruit stelling
:n
toen heer zit des ochtends aan het ont
bijt en is verdiept in het lezen van brie
ven. De barbier treedt binnen doch de
heer wenschr niet te worden gestoord.
Barbier (groetend). „Morgen?’
Heer (teruggroetend). „Morgen."
Heer (zijn geldat betastend, met een
uitstellend gebaar tot den barbier). „Mor-
feil.
Barbier (vragend). „Morgen
Heer (bevestigend). „Morgen."
Barbier (groetend). „Morgen.”
Heer (teruggroetend). „Morgen."
BELANGSTELLING.
Xewari geen op»
Analyse J. H. VOS.
PARTIJSTAND Na 60.
Deze stand kwam voor in een partij,
gespeeld om het kampioenschap van
Nederland 1923, tusschen Meester T. H*
Vos met zwart en Meester C. J. Lochten-
NIEUWE GARANTIE
Heer (die zijn portret laat maken)
„Wordt het portret goed gelijkend f”
Photograat „Ik sta twee jaar in voor
sprekende gelijkenis.”
OP EEN ACCOORDJE.
Rechter „Ge zij» wegens bedelarij
tot drie dagen gevangenisstraf op water
en brood veroordeeld
Bedelaar „Mijnheer de rechter 1 kunt
ge mij niet wat beter kost geven, dan wil
overwinning van den sympathieker) Gez.
Samenzijnspeler.Vos behaalde in zes par
tijen negen punten, een mooie score,
daar de wedstrijd zeer bezet was, boven
dien was hij de eenige speler die
geenc*>partij verloor. In geen enkele
zijner partijen stond hij slecht, wei nam
hij vaak gevaarlijke stellingen in. Doch
juist in het riskante spel voelt Vos zich
thuis. Komt de partij in bijna onbereken
bare stellingen, waar theorie en ervarinj
veen rol meer welen en slechts het juiste c« Amsterdam in Mei 1924.
Zwart’s laatste 1520
waar op wit de heer J. H. Vos, de partij
Zwart
8.
9.
10.
11.
12.
Een minder goede zet, verhindert de
ontwikkeling van den langen vleugel,
wij hadden de voorkeur gegeven
19—23, 14 x 23 enz.
37—32
41—37
37—31
31-27
26x37
Vereenvoudigt het spel, Vos wil in de
partij nog niet te veel riskeeren.
6—11
21—26
17— 21
21—27
26x17
18— 23
ij van zijn kantoor karakter en bij hem waren al de anderen wezentje gemaakt, dat alles beoordeelde wonderd. Oude vrouwen zien zulk
December werden Onervaren of aanmatigend en trotsch. Als naar het uiterlijk, naar rang en stand en altijd aankomen, brengen vaak
gedaan. Zoo spoe- Johan de Vroom geweten had, hoe Leentje ak Kees de zelfde tongen was geweest twee partijen
mogelijk wilde hij terug komen thans over hem dacht, zou hij stellig spoe- m4ar niet een welgestelde fabriekseige- onrechte den
op Kerstavond toen Ida een groot diger naar Holland zijn teruggekeerd. Nu naar bovendien
r'Xo 2 -r X --- j van echtgenoot genomen hebben. Dat zij,
niet Den vórigen dag had zij een groot een mailboot en dacht aan het naderen ze niet hem getrouwd was, eindelijk
Kerstpakket ontvangen met geschenken van de Hollandsche kust en aan de rijn karakter had leeren waardeeren was Zij wenschte het paar geluk en gedwee
voor zich zelve, Leentje en mevrouw toekomst, die nog duister was, en waar- werkelijk geen wonder. Het was reeds gingen ze naar de eetkamer, waar Kees en
toen w Jda hen aj wachtten Kees had Ida ver*
Het dienstmeisje teld wat zou gebeuren en hen daarom al-
bracht pen kaartje aan Ida en die riep leen gelaten Zonder dat Johan iets be-
hoefde te f-
„Daar is mijnheer Vroom, die vraagt, en Leentje
Een sergeant doet het onmogelijke om
gsturen. zijn manschappen op één lij
leze po- en roept eindelijk wanhopig uit
„Kom nu eens hier en kijk eens, lum
mels, hoe je door elkaar staat
J. H. Vos, wit.
A. K. W. Damme, zwart.
1. 32—28 16—21
2. 31—26 18—22
Zwart wil, zooals uit de eerste twee zet
ten reeds blijkt, een
spelen.
3.
4.
5.
6.
7.
Nu had ik mijn verhaal kunnen efadl-
geluk van Kees en Ida en Leentje en Jo
han verder voort te borduren. Mw
voor het vertrek van de laatsten gebeurde
-ts waar Leentje erg gelukkig
mee was. Men had aan heer Korting 7n
een ondertrouwkaart gezonden en
Lintje*
gescneid en een juffrouw aanga»
Leentje en haat bruidegom war*
BEROEMDE NEDERLANDSCHE
DAMSPELERS
GROOTMEESTER I. H..VOS.
Onze bekende, wij mogen wel haast |jeeft genomem Vos’ spel heeft een eigen
zeggen beroemde, Grootmeester J. H. karakter, hij behoort met tot een bepaalde
Vos, leerde het damspel kennen bij ge- school Hij accepteert dan ook eiken stand
legenheid van een simultaanséance in he< mits deze gelegenheid biedt tot listige
Vereenigd Amsterdamsch Damgenoot- wendingen. Want listig voor alles is zijn
•chap in 1911. Reeds in 1913. dus nau- speU,lvl
welijks met 2 jaar speelroutine speelde hl) terug nOg speelde
mede‘in den wedstrijd om het kampioen- F
schap van Amsterdam en plaatste -
zich vierde, na overspelen met den ^tijen? waarna Dkmme“ c^gaï'ïn
derden prijswinnaar. Tot 1918 speelde 1923 Vos evenals vorig jaar het
Vos niet veel tengevolge__van zijn nu- kampioenschap van Nederland te winnen.
-. AL en derde eindigden toen de
•Jenzelfden wedstrijd aa tweede aan, doch niet minder bekende dammeesters Her-
- - - man de Jongh en A Visser.Ook toen kwam
de heer Vos ongeslagen uit den strijd.
Rest nog te vermelden dat de heer Vos
sedert 1919 lid van Gezellig Samenzijn is
en al dien tijd reeds aan het eerste bord
speelt
Hieronder laten wij een stand volgen
1 een partij gespeeld in de damclub
Gezellig Samenzijn te Amsterdam.
Dochter *Die piano is werkelijk van
tje, dat een relaas geeft Van haar ziekte, mij, niet waar, papa Juffrouw Peper man is een voorbeeld
-zeker, lieve kind.”* van zuinigheid. Zij zegt, dat ze vijftien
„En als ik trouw dan mag ik die mee- 'Mr me» P»V kou^“ heef’
nemen nietwaar dun' doof er elken w‘°tet nieuwe voetec
„Ja. zeker, beste meid, maar dat zou *J_ ‘lken zoraer nleuwe aan te
j je, ik maar niet te veel rondvertellen,” ant-
eens woordde de voorzichtige vader.
EIGEN RIJTUIG.
DE EENIGE KANS. 'C
„Je praat altijd in je slaap, Frits”, zei een tijd geweest dat ik in mijn eigen
mevrouw Klein tot haar echtvriend. rijT"-J
„Dat is de eenige kans om nog eens L
merkte Frits droogweg zeker
Moeder (midden in den nacht haar °P-
tienjarigen jongen wakker schuddend).
„Manus, de her e school staat in brand.
kom, sta gauw op.”
Manus (zich in de oogen wrijvend).
„Is de meester ook al verbrand?"
32x21
38x27
21x12
25x23
1 nog is 1—7.
30x19
19—14
14—10
10- 5
5X25
25x 9
Na enkele zetten won zwart
De oplossingen van de vorige proble
men zijn
Wit 48—43, 43 x 23, 47 x 20, 20-14,
15x2.
Zwart gedw.6 x 28, 13 x 42, 28 x 46,
46x10.
No. 54 (Auteur A.F. Hoogvelt, Haarlem)
Wit 34—30, 28x30, 39—34, 30—25,
25x14. 35x2.
Zwart gedw. 25x23, 37x46, 46x43,
48 x 30, 10x19.
Zwart speelde 1721, waarop Wit zich
liet verleiden op het kaatsingzetje te
spelen, door 44—40? (25—20, 40x18,
28 x 26). Nu volgde echter
121—27
2.
3.
4.
5.
Sterk
6. I
7.
8.
9.
10.
11.
„Ik heb zoo naar je verlangd kindje.
X „J
smaak ingericht en.... f’
„O Johan zeg toch niets meer. Ik zou
gaan denken dat je mij moest omkoopen.
Zonder al die dingen wil ik heel graag je
als hij van zijn kantoor thuis kwam en zij getoond hadden, die haar, bij de geringste d** vet! v*n het meisje hield, was En Johan Vroom sloeg zijn arm om
hem zoo bekoorlijk tegemoet kwam in de toenadering van haar kant, tot vrouw ge- toch nie’ geschikt om confidentie’s aan Leentjes schouder, kuste haar en zei tot
- jen hebben, maar onder hen booten. Zij was eigenlijk veel te opper- Mevrouw Jelgersma, die haar bloemen naar
rdie haalde bij Johan de Vroom vlakkig om diep in het gemoedsleven de eetkamer had gebracht
van anderen te kunnen zien Haar op- „Mevrouw, mag ik u mijn aanstaande
spreken Juist z'n leeftijd, de leersckyxd die hij door- voeding van Ida had het bewezen. Zij vrouw voorstellen 1”
Het was gemaakt bad, waren oorzaak van zijn mooi bad van het meisje dat oppervlakkig De oude dame was volstrekt niet ven*
wonderd. Oude vrouwen zien zulke dingen
1 tot elkaar, waardoor r en
den naam van koppela en
zou ze hem nooit tot krijgen, voor iets, dat zonder haai .ulp
gebeufd zou zijn, maar misschien jets
tater.
Zij wenschte het paar geluk en gei
gingen ze naar de eetkamer, waar Ke
Ida hen al wachtten Kees had Ida
wat te zeggen.'
HOOGER BEROEP.
,Was dat niet meneer Top die daar zoo
de rechter aan zijne oudste dochter.
Pap»-”
1 ik heb je immers gezegd dat ik
permrtteeren
gegaan en mama vond het goed.'
OP REIS.
zeggen ^rd^^riuk gewensch»
-J En toen ging men aan tafef Het sloeg
goeden dag zeggen 1” juist twaalf uur, de heer des huizes vulde
Kees was al weg, naar de hal, waar de glazen en de eerste kelk champagne
zoolang bleven praten, dat de dames maar °P het nieuwe paar.
J was
schrijven wat achteruit geschoven van het lamp-
hij nooit meer. Alleen wanneer zijn vrouw dat hij voor ’n poosje naar Holland kwam’ bem te kunnen ontvangen. Mevrouw haar zekerheid dat zijn li<
en ’t «varen meest droeve wijzen. Leentje zekerheid zeggen
kwam hem dikwijls gezelschap 1--
en babbelde dan honderd uit over haar voor haar stond
werk, over kleine leuke voorvallen in haar 1
leven onder de armen en zieken en beurde stijgen als ze dat las. Zij voelde dat
hem op met haar hartelijke liefde. r- -- •-«
Kees had nooit met haar gesproken over nog eens vragen zou zijn vrouw te willen
het doode kindje, en de schuld di<
38— 32
43— 38
49— 43
44— 40
50— 44
36—31
41—36
31—27
33— 29
29x20
34— 30
39— 33
44-39
Hier had zwart zich geheel kunnen
herstellen door de vol
26—31 11x44;
26.
27.
28.
29
Zwart stfat nu slecht, de lange vleugel
is krachteloos terwijl door het spelen aan
den korten vleugel ook hier de zaak hope
loos wordt.
30. 28x17 11x22
31. 31—26 22 x 31
32. 36 x 27 14—20
Er is niet veel beters meer, 611 kan
niet door 3228 op 8—12 volgt 2722,
25x14
30—25
40— 34
34—29
39x30
33—28
27—21
32x21
38x27
21—16-
27—21
steun ontbrak ders betrad zijn woning in twijfel over de twee heeren elkaar hartelijk begroetten wcrd gedronken, niet op het nieuwe jaar.
Ja A J»A L*aa JaAA m a A JaA Ja t - - - - M«A««V„„A «A.AAA
ze echt hartelijk mee omging nu de vrien- Die twijfel was ontstaan, na het schrijven boven ongeduldig werden. Leentje
- -u" ,"v van zijn schoonmoeder het --- •- r «uuncn
waarover hij eerst ongeioovig het hoofd licht vandaan, omdat.zij voelde hoe ze gen en aan de lezers kunnen overlaten het
had geschud, maar dar hem later met kleurde en hoe haar oogen glansden geluk van Kees en Ida en Leentie en lo
ze van elkaar tuemen, al vonden ze net zoete hoop en verlangen vervuld had Niemand behoefde dat te zien, nu nog
niet beslist noodzakelijk parkietjes na te Hij opende de huisdeur en betrad de hal. niet tenminste en misschien nooit, want
haar alles was geweest wat een goede sous-terrein, hoorde hij de stemmen van niet eens meer als vrouw wenschen. Hij
had in Amerika toch wel vrouwen out- Trina
moet die meer waardig waren zijn vrouw een paar dagen later werd
liefs zeggen zou over haar uiterlijk.Als ging dus eerst naar zijn eigen kamer, ze uit gedaan en zou ze het vanavond diënd.
Weer was het winter geworden. Een
drukke «rinter voor Ida, die veel uitging.
Drie van hare vriendinnen, waarbij ook
de vroolijke Mien Brendes, waren ge
trouwd en Ida had de feesten, daaraan
verbonden, meegemaakt. Kees was stil
hij had Kees, die verwonderd het hoofd schudde. de° haard en vroeg, hoe ze wist, wanneer geen gevoelsmenschen. Koud en egc
t aan al Neen, dat zou schoonmama zich stellig bij thuis zou komen, vertelde zij, dat hij zijn ze en de vrouwen ook. Die dachi
Het was intusschen bijna twaalf uur
-eworden. Ida begaf zich naar de eet
kamer om te zien of het souper gereed
geut voor den gast Kees volgde haar en
wan-
hem op met haar hartelijke liefde. neer Johan terug zou komen, hij haar
uit te zoeken om de tafel nog wat te vet-
toonen. Na het tje, keek haar aan, legde zijn hand op
het doode kindje, en de schuld die Ida er worden, en van haar antwoord hing
aan had, maar zij had alles begrepen, toen beider lot af. Wanneer zij nu weigerde zou
AWW 1„aaw Via# ava—»a1 „aa aA A a7£__ T - t_
dame geloofde natuurlijk ze zijn ziel kennen geleerd, had hij zich {jaalde zijn viool wat in lang niet was ge-
van kmdje’s dood. Het was een teer en rondborstig, edel en onzelfzuchtig en dik-
klein wezentje, tzz-z: Ld L—..tL zz, L~ -- -- ---
maar de dokter wist wel anders, al gaf hij tusschen de regels door zooveel hartelijke komstdroomen. Uit Genua had ze een het omhoog en zag in haar blik, dat u ja
de oude dame gelijk, om haar dochter te genegenheid dat u er door geroerd werd, telc“—cztzzzêz-., L-a B-
sparen. Ida had het niet bemerkt, dat Kees en met betraande oogen de brieven weer lukkig einde van het laar werd gewenscht
hooren I Zoo dacht, Leentje. terwijl be
neden over haar gesproken werd. Johan
had, terwijl hij zijn jas uittrok dadelijk
naar Leentje gevraagd en gehoord cat
ze boven was. Toen vertelde hij Kees dat
hij haar niet had kunnen vergeten en ae-
zen avond nog eens beproeven wildf of
het meisje hem tot den gelukkigsten man
van'de wereld wilde maken. Hij hoopte,
dat Kees zou weten, of Leentje van hem
- --L t
op het hoofd, duwde strekt niets en kon alleen zeggen, dat ze
T -r I nog
speelde, jubelde uit zijn groot geluk, Ni
__oLiefde, die wel ges'
dat Ida er slecht begon uit te zien, plaag- n*et dood was zijn liefde die hem al
man. Zij schreef dit uïfs aan toe“ bij later naut zijn vrouw zat, bij
mits deu gelegenheid biedt tot listige
spel, het tintelt van geest. Enkele maanden
ug nog speelde Vos een match tegen
Damme en nam schitterend revanche op
zijn eerste nederlaag. Hij won de eerste
derden prijswinnaar. Tot 1918 speelde 1933 wist Vos evenals vorig jaar het
fc'K.7.d.'
zijn groote capaciteiten bleken eerst in
den wedstrij8 om den Meestertitel. Met
niet minder dan 14 van de 14 te behalen
punten kwam Vos uit den strijd. Een re
cord dus I In den wedstrijd om het kam
pioenschap van Nederland 'in dat iaar
eindigde hij tweede achter L. Prijs, met
één punt verschil Met zijn onregelma
tige partijen maakte hij vooral in deu pe- in
riode vele slachtoffers en eerst in een F
vijfkamp met A. K. W. Damme, B. Sprin
ger Jr., A. Visser en C. J. Lochtenberg,
allen bekende meesterdammers, werd zijn
succestocht onderbroken Damme be
haalde den eersten prijs terwijl Vos na
een beslissingspartij met Springer twee
de werd.
In 1921 toen Meester Damme het kam
pioenschap van Nederland «rist te be
halen eindigde Vos wederom tweede.
Ook speelde Meester J. H. Vos in dit jaar
een match van twintig partijen die ein
dige met de kleinst mogelijke nederlaag
(1921). In de zes door Vos gewonnen
partijen bleek weer, hoe uiterst gevaarlijk
VOs’ systeem is, zelfs voor de sterkste te
genstanders. En eindelijk in December
1922 zette de heer J. H Vos de kroon op
het tverk. De strijd om het dam-kampioen-
schap eindigde toen in een schitterende 3j« v0[gt uitmaakte
-j-a._u__ a— Wü 28—22
26x17’
31—26
32—27
26—21
38—32
42x 41!
Een schitterende slag 1
Hier volgt de eerste partij uit de match
H. Vos A. K. W Damme, gespeeld
hij hoopte niet en tonden bij hen den oudejaarsavond
Ida veranderd was. Ze zag er zoo innig
!- gekleed, dat het een echte feestdag werd,
,r hoewel het diner uer eenvoudig was
en er geen vreemden tegenwoordig
der vriendeli
mevrouw Jelgersma haar het geval ver- het voorgoed uit zijn. In zijn brieven had «ten speelde
telde. De oude dame geloofde natuurlijk
dat er geen bijzondere oorzaak was geweest geheel gegeven zooals hij als mensch
-A> J1 TT fs«-•
„wa va» vuwattevs Ctl vm was» f - -q—- -
zonder levenskracht, wijls las Leentje die brieven na, en las er muziek en droomde haar eigen toe-
-a! aaJaaa a1a..AA_t_j -_i1 1H TT»* rLa„>.„ L-d aa aaa
de oude dame gelijk, om haar dochter te genegenheid dat u er door geroerd werd,
sparen. Ida had het niet bemerkt, dat Kees en met betraande oogen de brieven weet
wegsloot en nu opeens scheen haar dat geluk al-
Zij ging den Laatsten tijd veel meer met 'een maar uit de handen van Johan ge-
mannen om uit gegoeden stand, be- g«Y*n te kunnen worden. Zij had behoef-
af en behoefde zij zich niet meer te scha- stuurders van liefdadige genootschappen, te iemand over haar gevoelens te spreken
ken aflegde of ontving.
In December was Kees 1
gegaan om er zaken te doen en te
over een filiaal van zijn fabriek. 1
de eenige maand dat hi£van zijn kantoor
vandaan kon, want in
haast geen zaken meer
djg -—•1J_
maar op
geulschap genoodigd had was hij er nog stond hij op kerstavond op het dek van
niet Den vorigen dag had zij een groot een mailboot en dacht aan het naderen me’ hem getrouwd was, eindelijk
Kerstpakket ontvangen met geschenken van de Hollandsche kust en aan de rijn karakter had leeren waardeeren was
hij had zijn spijt uitgespro- van de sluier zou worden opgelicht door laa’ *n den avond
i. n paar tengere vrouwenhanden, die er zoo werd aangekondigd.
geval met oude jaar grooten invloed op zouden uitoefenen
Ida ook, maar stel- Leentje zijn Leentje misschien En zijn verheugd
Nu haar man weg was, voelde zij een waar meisje dat hij lief had, woonde, op het nog niet te laat is om te komen
groot gemis. Gewoonte was het nog niet hem wachtte misschien J“
Daarvoor waren ze nog te kort getrouwd En nu was het oudejaar en Kees Mel-
Neen, zij voelde dat haar f-—- -•« --
en een levensdoel Zij had niemand waar de ontvangst die hij daar zou hebben
dinnen getrouwd waren. Als zij het geluk van zijn schoonmoeder het
van verliefde paartjes zag, die er zich vol- 1
strekt niet voor schaamden te toonen dat I
ze van elkaar hielden, al vonden ze het zoete hoop en verlangen vervuld had Niemand behoefde dat te "zien,
ia a _«a Lj - --
doen, dan voelde ze wel, dat Kees voor waar bet heel stil was. Beneden in het Vroom kon wel veranderd zijn en haar er nojj iets,
haar alles was geweest wat een goede sous-terrein, hoorde hij de stemmen van
vrouw kon wenschen Als zij zich voor de dienstmeisjes en het geraas van keuken-
een feestje kleedde, verlangde zij er naar gereedschapverder was het stil in huis
dat Kees haar zou bewonderen en iets Hij meende dat zijn vrouw uit was en te worden. Mogelijk had hij daar een keu- adres’
Hij. „Ik mag nu arm zijn maar er ts
jtuig reed.”
Zij. „Ta, en toen duwde je moeder er
sker achter.”
KNÉIPPKUUR.
A. „Wat ga je nu doen Ga je tapijten
1 je tuin leggen
B. „Ja, de dokter heeft mij bevolen,
blootsvoets in den tuin te loopen.” n -
r ik graag wat langer zitten.
GOEDE RAAD.
Zekere Franschman geeft een plan aan L>a
de hand om het fooien geven aw Mama „Als ie nu met stil zit, krfig je
kellners te ontwijken. „Betaal de rekening getD enkel koekje meer.”
precies afgepast Zekere onwillekeurige Verwende tongen „En »l« mij niet
uitdrukking van verbazing zal op het ge- gauw alles geeft, zeg ik aan den conduc-
J van den 1""-- t
ezel kunnen krijgen om mij naar boven goed „getraind’L.
9t T^aa w*aa« aa a_
u voor mij betalen.”
t
Hij. „Leun maar op mij, lieveling." „Ik heb uitmuntend gegeten gij bestiert
de zaak veel beter dan de vorige eigenaar".
IN DE GEVANGENIS. Terwijl hij dan verrukt is, dat gij hem voor
Onlangs werd eene gevangenis gein- den r—--*--*-*--
specteerd Eenige gevangen waren bezig gaat gij heen.’
een muur te metselen in den tuin en de
inspecteur sloeg met aandacht het werk
gade. Na eenigen tijd zeide hij
veel té dicht op elkaar, zoo zullen, ze niet
vasthouden.”
De gevang)
neer en zeide
juist heen ging toen ik binnen kwam in je tuin leggen
vroeg de rechter aan zijne oudste dochter. B. „Ja, de dokt
„la, papa.”
„En ik heb je immers gezegd dat ik
zijn bezoeken hier niet langer wilde
permrtteeren
„Ja, papa, maar ik ben in hooger beroep de hand
- I
precies afgepast Zekere onwillekeurige
van verbazing zal op het ge- B
.j kellner zichtbaar zijn, hoe teUr, dat ik al vier jaar ben. en dan moet
I” hij ook is. u voor mij betalen.”
Dan staat gq op en zegt tot hem
»d gegeten gij bestiert TWEE SCHOORSTEENEN.
T*e^H Wj^dan’verrukt^ri.'dat^gij'ltem^roor «W t „’t Schijnt dat deze fabriek
gein- den restaurateur zelven hebt aangezien, goede zaken maakt, ik z:e reeds den twee-
bezig gaat gij heen.” denschoorsteen.
Dorpeling MZeker door den ilei-
---- schoorsteen verdwijnen de renten
u,u «..u*. tui „Vooruit koetsier,«rijd er op los 1 Tijd en door den 8T°oten het kapitaal.
„Kijk eens hier man, je legt de steenen is geld.” n-_ .—.a—,
j.-u----Dat weet ik r)j'd ik DIE WAS ER OOK ACHTER.
juist zoo langzaam.” Klant„Wat 1 verkoop je die horloges
voor een rijksdaalder per stuk Daar kun
MOEILIJK. je-toch niets aan verdienen.”
21 Horlogemaker „Ik verdien er ook niets
op één lijn te krijgen aan.’
Klant„Waarvan leef je dan
Horlogemaker „Ik verdien mijn geld
met reparaties, die er aan komen
Speelt nog op een klein aardigheidje,
neemt wit nu de schijf winst met 3024
35x33, dan volgt zwart 14—19, 18x49,
44 -- -- -- -
45
46
47.
Toen hij de deur opende kwam hem een
geur tegemoet van bloemen, en hij zag
bloemen op zijn tafel, op den schporsteen,
op zijn lessenaar en daar zat. in een mak
kelijken stoel bij den brandenden haard,
Ida en zij stond haastig op en snelde in
zijn armen, kuste hem met tranen in de
oogen en zei
„Man, lieve man, wat ben ik blij dat
ze eens af en toe alleen at, snakte ze naar 'e teru8 bent.” -----
r1r En Kees? Kees deed heel dwaas. Hij was gaan houden, maar Kees wist vol*
eetlust verging bij die eenzaamheid. Haar kuste Ida zachtjes
moeder was zooveel zij kon bij haar, maar haar in haar Stoel terug, greep zijn viool
had ook nog andere plichten, andere e“ speelde, jubelde uit ““t -----
vrienden en een eigen huis. Zij Zag wel Z1.ln bride, die wel geslapen had, maar druk gesproken, natuurlijk over al wat
dat Ida er slecht begon uit te zien, plaag- riet dood was zijn liefde die hem al Amerika te zien en te beleven gaf.
de haar wel eens dat ze treurde om den het leed van den zomer deed vergeten 1 Ja ’t is een heerlijk land maar de men*
en somber geworden sinds den dag dat afwezigen man. Zij schreef dit zelfs aan En toen hij later naast zijn vrouw zat, bij schen zijn er te zakelijk, te druk ea
zijn kindje dood geboren werd, en hij had Kees, die verwonderd het hoofd schudde. haard en vroeg, hoe ze wist, wanneer geen gevoelsmenschen. Koud en egc 1st
niet aan al Neen, dat zou schoonmama zich stellig bij thuis zou komen, vertelde zij, dat hij zijn ze en de vrouwen ook. Die dachten
die feestelijkheden mee te moeten doen verbeelden! Hij wist veel te goed, hoe wei- beloofd had. oudejaar thuis te zijn en nu alleen aan geldhuwelijken. Hoe de man
-j- ---ejgen n,_ om ^em gaf had zij, van Kerstmis af tot nu toe, lederen was. vonden ze bijzaak. Nee, die vrouwe*
Dan Leentje had geregeld brieven uit Amen- ^8 dV haard in zijn kamer aan laten ma- moest hij niet I
was hij beleefd en zeer hoffelijk voor zijn ka ontvangen en Johan de Vroom had ge- ken> had er bloemen neergezet en was die Bij die woorden keek hij Leentje aaa
vrouw, maar met haar mtftiek maken deed schreven dat het zeer goed mogelijk was, dagen thuis gebleven om zeker te zijn en wat het meisje in zijn oogen las, gal
hij nooit meer. Alleen wanneer zijn vrouw dat hij voor ’n poosje naar Holland kwam, hem te kunnen ontvangen. Mevrouw haar zekerheid dat zijn liefde onveran*
uit va, speelde hij op zijn kamer viool Wanneer dat zou wezen kon hij niet met Jelgersma en Leentje kwamen dineeren derd was gebleven.-
-j-aa-m-j maar hij hoopte niet en zouden bij hen den oudejaarsavond -1
houden onwelkom te zijn, als hij eens onverwacht vieren. De oude dame zag dadelijk hoe
a Ida veranderd was. Ze zag er zoo innig
Leentje voelde het bloed naar het hoofd gelukkig uit, en had zich zoo smaakvol was en ook een couvert meer was neer-
J-* *■-* - f: gezet voor den gast Kees volgde haar en
het diner zeer eenvoudig was de oude mevrouw was bezig wat bloemen
-J j wa- uit te zoeken om de tafel nog wat te ver-
ie Ida er worden, en van haar antwoord hing hun ren om voor gekleed te zijn, of een bijzon- sieren. Toen zette Johan zich naast Leen-
j |aa( tooagjj. Na het tje, keek haar aan, legde zijn hand op
piano en zong en Kees haar smal koud handje en vroeg
„En nu mag ik zeker wel dat handje
grijpen en het mijn leven lang niet meet
loslaten
Leentje boog het hoofd maar hij tilde
telegram ontvangen, waarin haar een ge- wilde zeggen, maar nog aarzelde.
JBH__Dkkig einde van het jaar werd gewenscht „Ik
veranderd was, of, als ze het bemerkt had. wegsloot en nu opeens scheen haar dat geluk al- En mijn huis is in orde en geheel naar iou
scheen ze het heel goed te vinden. Nu ÏL; 2__ 1J* --
«ras ze van die onstuimige verliefdheid mannen om uit gegoeden stand, be- 8ev*° te kunnen worden. Zij had behoef-
- Jige genootschappen, te lc®ana over naar gevoelens te son
men voor de dienstmeisjes, die wel eens dokters en regenten. Er waren er een paar maar Kees was van avond niet van Ida weg Zonder al die dir
gezien hadden hoe Kees haar omhelsde geweest die haar meer dan belangstelling te. krijgen en mevr. Jelgersma, ofschoon vrouw worden 1”
1 zijn kantoor thuis kwam en zij getoond hadden, die haar, bij de geringste d'e zeer veel van het meisje hield,
hem zoo bekoorlijk tegemoet kwam in de toenadering van haar kant, tot vrouw ge- tocb niet geschikt om confidentie’s
smaakvolle toiletjes, waarin zij haar bezoe- Vraagd zouden hebben, maar onder hen booren.
was er geen, die haalde bij Johan de Vroom
naar Engeland al was hij niet zoo jong meer. Integendeel van anderen te kunnen zien Haar op- „Mevrouw, mag i
- -- d: hij izzz van Ida had het bewezen. 2ij vrouw voorstellen
gemaakt had, waren oorzaak van zijn mooi bad van het meisje dat oppervlakkig
karakter en bij hem waren al de anderen wezentje gemaakt, dat alles beoordeelde
