J
4’
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: 433
zenuwpijnen
Kloosterbalsem
Rheumatische
No. «5
Mr. P. v. S.
(Wordt vervolg 1.)
FEUILLETON,
roode testament.
Het
150.
verdrijft de pijn
Verspreide Cerichten.
Vrijdag 30 Januari 1935. postgip- 104863. iye Jaargang
BUITENLAND.
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaar 4 f Z—
Voor buben Alkmaar ..f2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 080 f hooger.
Advertentieprijs
Van 1—5 regels f 1.25; elke regel meer f0.25: StctaO
per regel f 0 75; Rubriek .Vraag en aanbod" b| vof
uitbetaling per plaatsing f 0.60
e kan alle abonné’s wordt op aanvrage gratie een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 6OO,—, f'4OO -. f 200.-. f 1OQ_ f fio L f as f ia*
„Hoe gaan do zakch?”*vroeg Angele aan
Jacques.
Voor het laatst
„St. Wlichaëi”?
BRIEVEN UIT FRANKRIJK.
POSTGIRO 104863.
POSTGIP" 104863.
-*-*6
1
f.
Staats-
'men een 30 millioon katholieken tegen zich
X
t
1
I
de oorlogsschulden, de meest improductieve,
oogenblikken later
kwam
eon
in den nami idag
I
Cheval
de
eom-
inspeetcur der
4*
Eenige
op c.en
gevaar-
oogst, die het hoofdvoedsel
j1 oplevcrt, door de hevige r< o
de vraag, of De lerschc regeering organiseert steunmaat-
I. V.-I- -- 1 am a 1 1 zxknn cin LrO rx/1 C t Ai^
4
Te meer, waar de Verecnigde Staten gaar
ne in de wijze van Afbetaling redelijk wen-
sclien te gemoet te kc~;n.
Dit neemt echter niet weg, dat Frankrijk
momenteel in de knel zit en de regeering der
intergeallieerde schulden zorgen baart.
Die zorg zou minder groot behoeven te
zijn, indien de Regeering niet in handen was
van mannen die er op uit zijn tweedracht te
zaaien in het eigen land, de waarachtigo
landsbelangen doen achterstaan bij radicaal-
«ocialistische partijbelangen.
Het is verbijsterend te «icn hoe op een
oogenblik dat bet onder schulden getinkt
gaande Frankrijk meer dan ooit de sympathie
vin het Buitenland noodig heeft, de Regee-
ritig onomwonden te kennen geeft alle ban
don met Rome te willen verbreken. Wilde zij
zich niet neerleggen bij do overtuigende ar
gumenten van Briand, geen gehoor geven aan
den roepstem van Frankrijks katholieken,
wier rechten met voeten worden getreden,
noch rekening houden met de wcnschen van
2 millioen herwonnen katholieke inwoners
van Elzas-Lotharingen, zoo had toch de fi-
nanciecle overweging een woord van wijs
heid moeten medespreken. Want, boe Herriot
er ook over denkt, Rome is en blijft het we
reldcentrum, het middelpunt van geheel de
Christenheid,' waar reeds het eigen belang
van ieder volk gebiedt bet politieke oor tot
luisteren te leggen. En niet ongestraft jaagt
-on —nu- i.-.u-i:-!- --- -- -« ij
in het harnas, zftter niet als dezen wonen in
een land waarvan mert schuldenaar is, in
dit geval Amerika.
Reeds beeft dit kabinet door aaukondi-
j van een godsdienstvrede verstorende
politiek in het binnenland, bet slagen van
een leening in gevaar gebracht, zoodat bet re.
sultaat meer oogcnschynbjk dan in werke
lijkheid een succes mocht beeten. Het voegt
daar thans door afschaffing vau het gezant
schap bjj hot Vaticaan te willen doorzetten,
een onverzoenlijkheid cn sectarischen geest I
aan toe, die weinig bevorderlijk zullen zijn
in het buitenland medelijden te wekken vuur
den behoeftigcu schuldenaar.
Zeker de financieele balans zou niet eens
klaps rooskleurig worden, indien een spheer
van algemeene sympathie in het leven werd
geroepen, maar vast staat dat een tegenover i
DE REDE VAN HERRIOT.
In de Fransche Kamer heeft Herriot giste
renmiddag verklaard, dat zijn houding.tet
opzichte van Duitsehland in geen enkel tip-
zicht wordt gedicteerd door een geheim ver
langen, aan den Rijn te blijven. Met kleiz
zeide dc premier, dat hij de kwestie der KeuL
sclio zone met alle kracht, die in hem was,
bad besproken, omdat dit, na de Fransche
teleurstellingen, de laatste gelegenheid is ’t
vraagstuk der Fiansehe veiligheid tc regelen
„Ik verdedig’’, vervolgde Herriot, „slechts
liet vredesverdrag en werk, terwijl ik steeds
van oordeel ben, dat arbitrage, veiligheid ea
ontwapening oor onzichtbare banden aait eU
kaar zijn verbonden, steeds aan de instelling
van regime, hetwelk ons, naar wy moeten
hopen, <ie definitieve veiligheid zal geven,
dank zij den middelen ter bereiking der vei
ligheid, welke do Volkenbond biedt.
Frankrijk zal do ontwikkeling van iederen
vorm van democratie .steunen, doch daarbfy
de verzekering van zyn binnenlandsche vei
ligheid en de beveiliging zijner grenzen niet
uit het oog verliezen.”
..Ik doe eindigde Herriot'!, „een beroep
op bet gezond verstand van alle menschen
in alle landen, 'die den vrede willen, vooral
in Duitsehland, opdat wy allen zullen kun
nen werken in vrijheid en vrede.”
Hierop besoot de Kamer met 541 tegen 33
stemmen Heriot’s rede van eergisteren in het
openbaar te doen aanplakken.
HET ZEEROOVERSWEZEN IN CHINA.
Het mindertieidsrapport der commissie van
onderzoek, vertegenwoordigend de handels
belangen in Hongkong, dringt aan op een
versterking der marine-patrouilles, teneinds
zeeroovery te verhinderen.
Dit systeem moet in de plaats treden var
de methode «Ier internationale bescherming
aan boord van handelsschepen.
MISLUKTE AARDAPPELOOGST IN
IERLAND.
Berichleu uit Ierland maken melding van
de x reeselijke ellende in Zuid-West Ierland
ten gevolge van het feit, «lat de aardappel-
1 van de bevolking
oplevcrt, door de hevige regens is' mislukt.
tegelen en zal levensmiddelen en brandstof
fen distribueeren.
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
„ONS BLAD”
in goede richting uit te gaan.
Onverdraagzaam eenerzyds ten opzichte
van de katholieken en al te toeschietelijk an
derzijds waar het de ondermyners gebit van
ieder staatsgezag, heeft de Regeering van
den llei^Mei het vertrouwen van alle wel-
denkenden, die hun beter inzicht niet opoffe
ren aan de belangen der Loge, in binnen- en
buitenland verloren.
Dit is niet de manier om een crediteur gun
stig voor zich te stemmen.
Aan nieuwe bezems die blijven schoon ve
gen heeft Frankrijk behoeft^; aan mannen
vooral die het financieele vraagstuk wen-
schen op te lossen buiten partyoverwegin-
gen om.
EEN INTERVIEW MET KRASSIN.
Naar gemeld wordt, heeft Krassin, dio op
het oogenblik te Moskou vertoeft, «enige
mededeelingcn gedaan inzake de Russische
politiek.
Ten opzichte van dc schulden zeide hij:
De houding van Sovjet-Rnsland ten opzich
te hiervan is zeer duidelijk: wij kunnen de
schulden van de Czaristische regeering niet
erkennen. Om deze reden kon ik den ver
tegenwoordigers van dc Fransche regeering,
die wezen op de noodzakelijkheid van een
compromis, geen toezeggingen doen.
Voortgaandc zeide Krassin: „Naar n>jjn
meening zou dc Sovjct-rcgecring kunnen
toestemmen in'de erkenning van zekere ge
deelten der schulden, indien dc Fransche re
geering de verplichting op zich zou nemen
de Sovjet-regeering credietcn op langen ter
mijn te verschaffen, welke voldoende zyn
voor den economischrn wcderopbjtiw van
Rusland.”
De moeilijkheden, waarmede beide l.’.nden
bij de onderhandelingen te kampen hebben,
zijn volgens Krassin o.a. dc onzekere binnen-
landsche toestanden in Frankrijk.
Dc voorzitter van do Russische
bank, Taratouta, die Krassin naar Parijs
vergezelde, heeft verklaard, dat als resultaat
van zijn onderhandelingen met de Frart-che
bankiers, in Frankrijk een speciale bank zal
worden opgericht ter financiering van den
handel met Rusland cn aan de .Sovjet-bank
zal een groot creditt worden verleend, on
der garantie van de Fransche bankiers.
50 pCt. van het kapitaal der bank in Frank
rijk zal worden verstrekt door de Sovjet-
regeering.
Verwacht wordt, dat Krassin '»a een ver-
Hijf van ongeveer 14 dagen te Moskou, naar
Parijs zal teragkeeren.
ZUID SLA VIE EN DUITSCHLAND.
Ten gevolge van dc botsing op een verkie
zingsvergadering waarhy het Zuid-Slavische
Kamerlid Kraff, voorziter van de Duitsehc.
Party, gewond werd, heeft de Duitsche ge
zant te Belgrado een stap gedaan bij don
minister van buitenlandsche zaken en men
zegt, dat er van Berlijn uit officieel gepro
testeerd zal worden.
De Zuid-Slavische pers protesteert tegen
dezen stap van Duitsehland en meent te we
ten, <lat de regeering aan den Duitschen ge
zant verklaard heeft, dat hij zijn bevoegd
heden te buiten ging.
DE ZAAK MATTEOTTI
Het onderzoek naar de zaak-Matteotti is
in een nieuw stadium gekomen.
Het feit, dat Senator de Bono, dc vroegere
hoofdcommissaris van politie en commandant
der Fascistische militie, door den bekenden
w*. uuu. r\jtiiiuvu, Ronio111sc 11 eii adxocaat Slgnor Don.iti is bi
deze Regeering zal daartoe weinig bijdragen gehuldigd de daders en medeplichtigen van
-c*:-- •-- den moord op .Matteotti te hebben begun
stigd, beeft den Italiaanschen Senaat er toe
gebracht, zich tot Hoogc Raad te con-tiu-
eeren gelijk in zijn bevoegdheid ligt-.
Thans heeft de Senaatscommissie, welke
is -belast niet ’t onderzoek naar de zaak-de
Bono, de documenten opgèvraagd betref
fende het geheide proces-Mattcotti.
De rechterlijke autoriteiten hadden hun
onderzoek reeds byna beëindigd en zouden
juist plaats en datum voor het verboor vast
stellen; thans maakt echter de intei xentia
van den Senaat,,dat de rechterlijke actie ge
heel wordt geschorst. Het is nu
het verhoor voor do gewone rechtbanken zal
plaats hebben of voor den Senaat. Als do
straat.
Ken bediende verscheen.
„Laat Corbier'roepen.”
Eenige oogenblikken later kwam een man
van ongeveer vijftig jaar binnen.
„U zult uw tegenwoordige zaken moeten
laten nisten, Corbier" zei de magistraat
„en u aan mijnheer Fromental, inspecteur
van de recherche ter beschikking stellen.”
Corbier boog toestemmen.!. -
,,’t Is een ernstige zaak, die veel spoed
vcrei’cht.”
„Ik reken op uw toewijding, antwoord
eerst op de vragen van mijnheer Fromental.”
Dan vroeg Raymond naar de afkomst el»
familie van Jacques Lagarde.
„Weet ii, dat bij na zijn in vrijheid stePing
hier nog geweest is."
Corbier schudde ontkennend hot hoofd.
„Ik heb hem persoonlijk gekend, dan r< u
ik hem wel gezien hebben.”
„Maar hij moest hier een erfenis halen.”
„Maar hij kon wel ’n gevolmachtigde stu
ren.... Maar u kunt by notaris Labaye in
formeeren.”
„Had Lagarde hier geen familie?”
„Een neef, maar het zou me grootelijks
verwonderen als hy bij hem geweest was.”
„Zullen we naar den notaris gaan?”
„Goed, zoo spoedig mogcljjk dan.”
Toen zij bij het huis van den notaris kwa
men, werd hun medegedeeld, dat deze niet
eerder dan in den middag te spreken was.
Het moge dan al, evenals naar Tipperary,
een lange weg xyn die dient afgelegd, om
schuldenvrij te voorschijn te treden, bet uur
zal kunnen aanbreken, als de wil van eens
gezindheid niet langer ontbreekt in vrede
dien weg te zoeken.
Parijs, 28 Jan. 1925.
gestelde meening niet anders dan ongunstig
kan werken.
Voegen wjj daarby dat dit kabinet op het
gebied van bezuiniging weinig beantwoordt
aan de groote woorden by de verkiezingen
gesproken en een financieele politiek volgt
die het land ten ondergang moet voeren,
geïnspireerd als zij is door do socialistische
steunpilaren van deze regeering. Al behoeft
dan ook in beginsel niet te wofden getwy-
feld aan Frankryks capaciteit tot betalen op 1
den langen duur van zyn oorlogssciiuldcn,
die bestaan kunnen, niet op het oog. Ten
minste deze theorie gaat niet op voor de
verschillende landen die nog altjjd de meest
phantastische cijfers op hun begroetingen
hebben te plaatsen, willen zq niet te kort
schieten in hun pliicht van eerbiedwaardig
schuldenaar. De vrees wel degelijk armer te
worden door de rente en aflossing te verze
keren van noodgedwongen oorlogsleeningcn,
beheerscht zoodanig de gemoederen, dat door
alle mogelijke middelen getracht wordt, zoo-
al geen streep door de rekening te balen dan
toen een dusdanige regeling te verkrijgen
dat'de executie byna pijnloos is. Frankrijk
is wel de meest en het zwaarst getroffen
schuldenaar. Op zich zelf is het niet veront
rustend dat de schuldenlast van dit land se
dert 1914 met ruim 300 pCt. is gestegen.
Amerika en Engeland cn zelfs het buiten
den oorlog gebleven Nederland hebben bun
schulden even angstwekkend zien toenemen.
Geheel de wereld leeft onder- nieuwe voor
waarden, de waarde van het geld is der
mate verminderd dat zelfs milliarden cijfers
veel van hun beteekenis hebben ingeboet
en bovendien, de Fransche schuld ruim 300
milliard groot behoeft niet ineens te worden
afgedaan.
De mogelijkheid is dan ook groot, dat
con van buis uit rijk land als Frankrqk, op
den langen baan zijn verplichtingen kan na
komen. Maar geen der oorlogvoerende lan
den, België daargelaten, heeft zoo geleden in
het eigen land, heeft zulk een groot verwoest
gebied moeten herstellen, is zoo zwaar ge
troffen als Frankrijk door verlies aan men-
schenlevens, waar reeds de bevolking te klejn
was om de bronnen productief te maken en
zich nog steeds in sterk dalende richting be
weegt.
Daarom is Frankrijk de meest beproefde
schuldenaar, terwjjl het als overwinnaar fei-
telyk recht had een tevreden schuldeiicher
te zjjn. Het is daarom ook, aat het Frank
rijk zwaarder valt dan ieder ander land, zyn
schulden te betalen.
In menig opzicht schijnen zelfs Duitsch-
land en Oostenrryk gelukkiger. Die sehjjn
bevat inderdaad waarheid, indien wy al- noliti
leen rekening boudtm met den nieuwen toe
stand, ingetreden na een volkomen failliet
en de totale ontwaarding Ln.iner munten,
die bet mogelijk hebben gemaakt met een
seboone lei binnenlands te beginnen
Frankrijk heeft 'dat niet gewild, beeft zjjn
burgers niet de dupe laten worden van een
inflatie en heeft, hoewel een sterke depri-
cratte niet voorkomen kon wördeffTfëtracht
de franc niet tot een peil te doen zakken,
waarop mark en kroon waren gedaald.
Veel leed is hierdoor vermeden. Het zou
niet moeilijk geweest zijn voor den Franschen
staat op deze wijze een groot der schulden
af te doen, Frankrijk heeft al te groote ver
wachtingen gebouwd op betaling door
Duitsehland. De desillusie kon niet uitblijven
cn nu het op betalen aankomt drukt des te
meer een schuld die men gemeend had ge-
makkelyk op het Duitscho Ryk af te wente
len.
Het heeft eveneens gehoopt dat Amerika
zich een uiterst minzaam scbuldeischer zou
tuoncn, de oorlogsschulden wellicht als niet
bestaande zou beschouwen. Men moet wel
zeer naief zyn om te meenen dat bet za]ie-
lijke Amerika rechten zou prijsgeven, zuiver
en alleen uit de idealistische overweging dat
Frankrijk, geworden tot het slagveld in den
wereldoorlog, heeft geleden en betaald met
zyn bloed voor-alle' geallieerden. Eerlijk ge
zegd zou dit. ook wel wat te veel zjjn geëischt
Amerika is Frankrijk te hulp gekomen,
heeft eveneens menschenoffers gebracht en ai
is het niet de kampplaats der strijdende vol
ken geworden, het is toch zeker niet de aan
leiding tot dezen wereldoorlog geweest, in het
midden gelaten wie inderdaad de oorlogs-
schuldige is. Naast die geheel vrijwillige
hulp heeft Amerika leening op leening toe
gestaan én is de terugbetaling een alleszins
billijke eisch.
Het antwoord bleef lang uit.
Eindelyk om vyf uur i~ J
kwam het. Het luidde aldus:
„Pascal ontving brieven en geld uit Pa
rijs van een zekere Angele Mortin. waar
schijnlijk familie van hem. Jacques ont
ving nooit brieven of geld. Eenige we
ken vóór invrijheidstelling heeft hy brie
ven van notaris uit Joigny ontvaagen.
Naam van notaris onbekend. Bij invrij
heidstelling had Pascal 300 francs, Jac
ques 500 francs.”
„Gaat u naar Joigny?" vroeg
missaris.
„Ja.”
„Wanneer?"
„Vanavond nog.”
Des avonds pm acht uur vertrok Raymond
uit Parys.
Hoewel het tc Iaat was om zyn onderzoek
te doen, had hy /och besloten dien trein te
nemen, om den anderen morgen vroeg Je
kunnen beginnen.
„Slecht.”
„Waarcm?”
’’We zullen het huis van Chatehix moeten
onderzoeken."
„Dat zal gevaarlijk zijn."
„Gevaarlijk, maar noodig.”
„Heeft u een middel?”
„Ik heb er een, maar we zullen er later
wel eens over spreken.”
Des middags sprak hij Martha en liet baar
de bekentenis doen, dat zij Paul Mmitide.
Hij gaf na lang dralen zijn toestemming
tot groote blijdschap van het meisje
Raymond was in Joigny afgestapt en had
zyn intrek genomen in „Hotel du heval
Blanc.”
V
Den volgenden .lag vroeg begaf Pascal
zich al naar het Pandhuis en onmêlik'lhjk
na de opening kreeg hfj do medaille inge-
wlssdcL
Hy keerde naar den herberg terug en
ging vandaar met Lureau, die naar Leus
vertrok, naar den trein.
Het was juist tien uur, toen Raymond
zich by het parket m Joigny vervoegde en
den procureur of zijn plaatsvervanger ver
zocht te mogen spreken.
Door zijn waardigheid van inspecteur der
recherche te Parys, werd hij onmiddellijk
toegelaten.
Hjj legde in ’t kort den toestand bloot.
Toen hii alles had verteld, belde de magi-
Hoogc-Raad-Commissie zou komen te beslui
ten, dat Senator dc Bono verhoord moet
worden, zal de gehcele affaire Matteotti dooi
den Senaat worden geïnstrueerd.
De oppositiebladen zeggen, dat dit slecht'
ëcn poging zou zjjn om de zaak-Matteotti
uit dc handen der gewone rechtbanken te
nemen, ten einde haar in handen van een
politieke rechtbank te leggen.
Andere bladen beweren daarentegen, dat
een verboor door den Senaat afgenomen,
slechts te zekerder zou waarborgen, dat
recht zal worden gedaan.
NA DEN STAATSGREEP IN CHILI.
Het Chileensche gezantschap te Rome h< ft
een telegram ontvangen, waarin gemeld
word, dat leger en vloot van Chili een over
eenkomst hebben gesloten tot samenstelling
van een junta met burgerlijke cn militaire
leden. Alessaudri zal het bewind weer óp
zich nemen; de bjj dc jongste gebeurtenissen
gearresteerde personen zullen op x-rije voeten
worden gesteld en de regeering zal représail
les verhinderen.
UIT DEN THURINGSCHEN LANDDAG.
Kluchitzncr, de Tburingsche minister vau
financiën, heeft in den landdag bij de verde
diging van zijn begrooting verklaard, dit
naar aanleiding van zekere geruchten djf
gt en lid van do regeering er over dacht,
Thnringen te versjachere.n. Over de kwestie
van <lc aaneensluiting van Thuringcn bij een
buurland, als deze ooit mocht worden opge
worpen, zou het volk zelf hebben tc besli.*-
sen.
„luiten we intusschen naar dien net*
gaan,” stelde Corbier voor.
Ze gingen heen.
Die neef, een wapenmaker, ontving de
bezoekers vriendelijk.
,.Ik kwam 11 een kleine inlichting vragen,
begon Corbier.
„Waarover?"
..Over iemand van uw familie.”
„Zoo.... over wie?”
„Over uw neef, Jacques Lagardn.^*
„Zoo....”
„Is hy onlangs nog hier geweest?
„Neen, nooit."
Ze spraken nog even en daar CorLi.r zag
dat ze hier niets te weten konden komen,
verlieten zij den wapenmaker.
Ze gingen naar den notaris, waar zy de'
zelfde vragen stelden als by den wapen-
maken.
Ze kregen een bevestigend antwoord.
,Js hy zelf gekomen?”
„Ja, hij is zelf geweest, hij heeft ongeveet
twintig duizend francs hier gehaat i.'"
„Hoe lang is hij in Joigny gebleven?
„Zes of zeven dagen.”
Zij bedankten de notaris en vertrokken.
„Neen, ik meen dat hij nog een vriend b»
zich had.”
„Wat hij alleen?”
ven.
Des middags kwam op bet hoofdbureau
van politie het volgende telegram.
„Op avond invrijheidstelling Pascal ge
zien met Jacques in Joigny.
Raymond stuurde een telegram terug om
te vragen, naar de betrekkingen van de
Sinds wy vóór eenige dagen ons artikeltje
„Het politiek accoord” schreven, is de partij
politieke toestand voorzoover zekere
teekenen niet bedriegen er niet op ver
beterd.
Al spoedig, nadat de Roomscbo pers over
de door Prof. Aengene.it bereikte resultaten
jet hare gezegd had, kwam „De Morgen”
met de mededeeling, dat „St Michael'’
ondanks de vrijwel algemeene verwachting
heusch niet zoo spoedig zou verdwijnen:
eerst diende de door „St. Michaël" ge-
wenschte reorganisatie volledig een feit
geworden te zjjn, dan zeu „St .Michaël” oj>-
houden te bestaan.
Waar zulks nu vóór de verkiezingen ab
soluut onmogeljjk genoemd moet worden,
beteekende deze bewering van „De Morgen”
gesteld, dat zq juist was een streep
door de heele rekening van Prof Aengenent
Dat stemde niet erg prettig, noch ook zeer
hoopvol.
’t Is waar, dat uit ccn zinsnede in het
voorloopig communiqué van Prof. Aenge
nent gelezen kon worden de bedoeling, wel
ke „De Morgen” daarin wilde leggen, doch
voor de hand lag deze bedoeling niet;
men denkt by het lezen van dtrgelijke stuk
ken nu eenmaal niot zoo direct aan spits
vondigheden!
Wc willen gaarne hopen, dat „De Morgen”
die immers niet bet officieel orgaan van
„St. Michaër’ is zich vergist heeft, en dat
niet bjj geurek aan goede trouw in onze ge
lederen net herstel van de eenheid in onze
party worde belemmerd of verhinderd.
Dat is één.
Bovendien verluidt inmiddels, dat men
van de zjjde van „St. Michael" de vertegen
woordiging der kiezers in he« „Centrale li
chaam” zou willen bewerkstelligen op een
wyze, welke niet ten onrechte ernstige be
denkingen ontmoet.
Men schijnt hier aan te sturen
groepsvertegenwoordiging, welke
iyk kan worden.
En de veridezlugsmethode voor het
„Centrale lichaam” aov men van de zijde vau
„St. Michael” geheel tot In de finesses vast
gesteld wcnschen tc zien, alvore^» tot ont
binding vau „St. Michaël" over te gaan.
Ons dunkt, dat de resultaten, welke Prof.
Aengenent bereikte, op deze en dergeljjke
wjjze niet illusoir gemaakt mogen worden.
Men geve ter Bondsvergadering aan „St.
Michaël’’. het volle pond, in den geest als
door Prof. Aengenent bedoeld. in eerlyk
wederzydsch vertrouwen vei onderstelle meu
in elkander de goede bedoeling.
Doch om niet het onmogelijke te eischen
en daardoor niet alle pogingen tot herstel
der eenheid vruchteloos te maken, enche
men vanwege „St. Michaël" niet een al te
strakke definiëering, welke nu eenmaal niet
in een vloek en een zucht opgesteld kan
worden, zonder dat de degelijkheid van een
besluit tot het een of tot het ander eronder
lijdt.
Het einde der besprekingen ter Bondsver
gadering moge wezen, dat „St Michaël”
gezien zeer royale en eerlijke toezeggingen,
waarop absoluut gerékend kan worden
besluit, zichzelf ontbonden te verklaren,
zóó, dat de xrraag, boven dit artikeltje ge
steld, haar bevestigende beantwoording zal
krygen.
Terwijl het goede, dat in „St. Michaël”
stak,"ten volle tot zjjn recht zal komen.
RONDOM FRANKRIJKS OORLOGS
SCHULDEN.
Niemand is ooit armer geworden door het
betalen van zyn schulden, heette het weleer
in den volksmond. Hierby Lad men zeker
I o -- niK.iu ivajiuunu ciuuiut) vv
.elegram met de vermelding van het signa- te vragen, naar de bc
ernent. Het telegram eindigde met do woor- ontslagen gevangenen.
R* Uzxé n 11 1
„Morgen zullen wy misschien meedcelen.
waarheen do ontslagenen vertrokken zjin.”
Pascal vertrok den volgenden ochtend
naar Joigny.
In Joigny ging hij naar do herberg „du
Martin Pecheur.”
De herbergier ontving hem hartelyk en
trachtte te weten te komen, wat hij kwam
Joen.
Pascal vertelde bet.
Na by den herbergier gegeten te hebben,
gmg hjj naar het pandhuis.
bediende, die hem te woord stoni zag
ie papieren na en bevond alles in orie.
„Morgenochtend om negen uur kunt u
het pan i laten balen.”
„Wat, nu niet?” vroeg Pascal verbaasd.
„Neen, mynheer.”
„Waarom niet?”
„Het sluitingsuur k al voorbij, r mogen
geen panden m?cr afgegeron worden."
Er bleef dus niets anders over voor Pas
cal Jan tot den volgenden ochtend te bl^-
