1
„ONS BLAD”
Deposito'» onderpand
Rekening-Gourant vergoeding
THEObOORGlLlSSEN
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
POSTGIRO 104863.
->
i
A^/ertentieprija i
Van I5 rcgeh-f 1.25; elke regel meer f 0.:
per regel f 0.75; Rubriek .Vraag en aanb
uitbetaling per plaatsing f 0.60
f 60.-, f 35,—, f 15;
M. POSTGIRO 104863. POSTGIRO 184863. Ufe
Abonnementsprijs»
Per kwartaal voor Alkmaar s J I
voor buiten Alkmaar f 285
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
Uin idle abonné’s wordt op aanvrage gratis een
heen, verscheen met een flikkerend mes in 1
de hand bü de deur, en wiem rich rw» Dr.
Lancast.
Voorwaar een hachelijk oogei
Men zag als 't ware geen hand
BUITENLAND.
De dokter is gek, riep Bloomfield uit.
Neen, zeide ik, niemand onzer is beter
bij s|jn verstand, dan die buitengewone man.
Ik veronderstel, dat hij Bill Harker gaat op-
weken,
fWordt vervolgd)
De dank der natie?
polis verstrekt, welke hen verzekert legen ongevallen tot een bedrag van f 500,f 400,—, f 200.—, t 1OO,—
UIT DE PERS.
„misdoet”?), dan nóg krijgt
Kim MUSaSTtUT u u - iistkbsu
xxn.
FEUILLETON.
De verborgen schat.
27.
POSTGIRO 104863.
ijll IUAVIIUIq V T VII.
Het ergste voor my zou zijn, dat ik vier
liep zoo snel hij kon
huis!
moet de beer
als
niet mogen veronachtzamen
alleen uit gril ol wispeltu?ig-
vecht jjewond, leefden er nog drie: de kapt
en een der muiters, maar deze
j onder de handen van den ge-
naeeheer...» In weerwil van de beste zon-
ADMINISTRATIE No. «33
REDACTIE Na. «33
i-i
npzic
ickau
wel verdiend,
mk zeggende voor Uw welwillendheid
in deze, verblijf ik,
Hoogachtend,
Iemand, die ook in de politiek eer
lijk wenacht te blijven.
plaatst. Aan dezen mijn dank voor 'n
trouwen, dat de
kostbaar maakt.
Ik weet heel goed, uit welken hoek de
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
dus ergens anders op slaan, maar wéarop Jat
weet de beer Bomans evenmin* als ik.
Nog bedenkelijker en erger voor den heer
Bomans vind ik echter hetgeen te Alkmaar in
de kiesvereeniging gebeurd is. Op haar laat
ste vergadering vroeg één der aanwezigen,
waarom de heer Bomans niet als no. 1 op de
lijst gesteld was. De waarnemend voorzitter
antwoordde, dat de R. K. Rijkskieskring-or-
ganisatie Haarlem daarvoor zorgde.
Ik weet niet, of deze enormiteit wetens of
onwetens verkocht is, maar zij dient in elk
geval aangezien zij in flagranten strijd met
de waarheid is recht gezet. De heer Bo
mans werd in den kieskring Helder al gecan-
dideerd vóórdat de naam van den huidigen
eersten candidaat aan éénige kiesvereeniging
bekend was. In 1918 en in 1922 kwam do
heer Bomans dan ook als no. 1 op de Helder-
sche lijst voor.
Wat is dan de reden dat men au in 1925
uu de heer Bomans metterdaad bewezen
heeft, een uitstekend afgevaardigde te zyn
hem weren wil, waarby men du kans loopt
een eminent Kamerlid te verliezen?
Dit gevaar is niet denkbeeldig want bet
Adviseerend College moet juist zijn conclusie
ten aanzien van bet al dan niet op het Po
litiek Advies plaatsen van een candidaat,
trekken uit bet aantal kiesvereenigingen,
waarin de candidaten gesteld zijn.
Zeer terecht Schreef „De Maasbode” dan
ook in haar hoofdartikel van j.l. Donderdag
avond: „En dan maakt bet reeds een groot
verschil, of een candidaat in alle hoeken van
den rijk skiesk ring de gewilde man is geble
ken en op tallooze vergaderingen voorgedra
gen is, dan wel op een enkel lijstje van een
of andere kiesvereeniging prijkt”.
Nu krijgt het door de handelwijze van
meerdere kiesvereenigingsbesturen den schijn
alsof de heer Bomans hier niet gewild is en
men dus allicht verkeerde gevolgtrekkingen
zou kunnen maken.
Ik maak me sterk, dat wanneer meer
dere kiesvereenigingsbestuursleden op dit
motjef mr. Bomans niet uitgeschakeld hadden
willen houden (om een plaatsje uit te winnen
voor een ander, of, i» eea eukel geval, nrts-
eohien wel voor ziebself?) mr. Bomans
dan met glans overal als no. 1 was geplaatst.
Mijnheer de Redacteur, ik bob gemeend, U
iu bet algemeen belang plaatsing van
dit ingezonden stuk te moeten verzoeken.
Wellicht, dat U er aanleiding in vindt, ook
Uw meaning in deze aangelegenheid kenbaar
te maken.
De heer Bomans heeft het aan ons waar
achtig i
U dai
oogen; ik hoorde het geknal
schoten, gevolgd door een
kreet. En toen -
Dingsby:
een belangrijke stap
van de» vrede in de
gen slaagde men er niet in, den armen Joe
Dean tot bewustzijn te brengen; tegen mid
dernacht gaf hij den laatsten snikWat
den kapitein betreft, die was ernstig, maar
niet doodeljjk gewond; een kogel had bom ’t
schouderblad verbrijzeld, een ander Je spie
ren van de rechterkuit deerlijk gehavend.
Dr. Lancast verklaaj-de, dat er geen gevaar
bestond, als de gewonde zich rustig hield en
DE BRITSCHE MIJNINDUSTRIE.
De vertegenwoordigers der Britsche mijn
eigenaars en mijnwerkers hebben na een be
spreking besloten, een commissie te vormen,
die een onderzoek zal instellen naar den ge-
hyelen toestand in de Britsche mijnindustrie,
met do bedoeling om middelen te vinden do
bestaande depressie te bestrijden.
De commissie bestaat uit aOht leden van
elk der beide groepen; het zal zijn eerste bij
eenkomst houden op 18 Maart.
Het genome» besluit wordt beschouwd als
voorwaart* *ot behoud
mijn-lnrfttftrie.
RUSLAND EN AMERIKA.
Men gelooft, dat Ruslaird nieuwe pogingen
wil aanwenden, te» einde de erkenning der
Vereenigde Staten te verkrijgen. Dit wordt
opgemaakt uit bet feit, dat ’t, twee uren na
dat de Amerikaansche staatssecretaris Ru
ches zijn post had laten varen, een overzicht
publiceerde van de economische toestanden
van Rusland, dat voor 1924 een zeer grooten
vooruitgang constateert.
In enkele kringen te Washington wordt het
mogelijk geacht, dat de kwestie van de ver
houding tusschen de Vereenigdo Staten en
Rusland opnieuw iu het centrum der belang
stelling zal komen te staan gedurende de te
genwoordige zittingsperiode van den Senaat,
dit ondanks de herhaalde verzekering dat de
politiek der Vereenigde Staten in dit opzicht
i*et veranderd is.
POLEN EN DE VEILIGHEIDS-
BESPREKINGEN.
Reuter veneemt van officieelc Poolscho zijde
dat volgens Poolsche opvatting de jongste
Duitscho voorstellen er op neer komen, dat
Duitschland l
menstelling van
ven te zetten en een wig te dryven tusschen
bestond, als de gewonde zich ru.-^ig hield
zelfs geen woord over de lippen Dracht.
Wat mij betreft, ik had maar een lange
snee over de vingers; Dr. Laneast plakte er
een reepje pleister op, en trok my, tot straf
voor myn ,jompheid eens goed by de
ooren
Wy nuttigden eenig voedsel, en toen gin
gen de squire en de dokter raadhouden bij
den kapitein. Zij hadden nauwelijks tien mi
nuten beraadslaagd, toen Lancast opsprong,
eyn hoed en zyne pistolen, greep een mee in
zyn gordel, en de kaart tusschen zyn kleeren
■Uk, een musket over den schouder wierp,
naar de palissaden liep, erover heen sprong
en in het boach verdween.
Ik zat met Bloomfield in een hoekje, want
wy mochten niet hooren, wat er in den
„krijgsraad” besproken werd.
Onder bovenstaand weemóedig-vragend
opschrift schrijft ons een inzender, !;die ook
in de politiek eerlijk wenscht te blyven":
Alkmaar, 6 Maart 1925.
Mynheer de Redacteur,
In het belang vau de goede zaak en in het
belang van een persoon, op wiens naam een
blaam geworpen wordt, verzoek ik U plaat
sing vau het volgende.
Wy, Nederlanders, zjin toch een eigenaar-
j iig en ondaukbaar volkje. Meer speciaal
geldt dit op politiek gebied. In politici» zijn
wij absoluut voorbeeldeloos en uit ons ge
wone doen.
Nachten offeren wy op, om een door ons
voorgestane» en gewilden candidaat verkozen
.e krijgen als lid van een of ander bestuurs
college. Heeft ons werken resultaat, is
jnze candidaat verkozen, en doet hij één-
of. tweemaal iets, dat toevallig niet met onze
eigen meening of wenschen overeenkomt,
dan ja, dan wederom is niets ons
teveel, om den candidaat na hem eerst
zoo hoog mogelijk op een zetel gevestigd te
hebben zoo diep mogelijk naar beneden
te halen.
Dat is een verschijnsel, Mijnheer de Iledac-
.eur, diep-treurig, maar waar.
De toestand wordt evenwel erger, als men
zich daarbij van middelen bedient, die niet
door den beugel kunnen, ja zelfs leugens
of halve waarheden, die slechte op klets
praatjes berusten, debiteert, om maar zyn
doel te bereiken
Ik geloof niet, dat er onder onze Kamer
leden één is, die zich er op beroemen kan,
niet het „slachtoffer” van dergelyke prak
rijken geweest te zyn. Natuurlyk heeft de
een meer, de ander minder van zyn politieke
vrienden(?) te verduren.
Men zal my echter toegeven, dat ie beer
mr. J. B. Bomans één der beste en ver-
Jienstelykste vechters voor de Rooinsche
zaak wel zeer gevoelig de waarheid moet
ondervinden van bet bekende: „Heden ho
sannah, morgen kruisigt hem!”
Daar moest ik aan denken, toen ik in
Uwnummer van 19 Februari' onder" plaatse
lijk. aieuws van Lutjebroek hot verslag va»
ie vergadering der R. K. Kiesvereeniging
las. Daar werd de klacht geuit, dat onze Ka
merleden, die als spreker optreden, te bvoge
honoraria declareeren. De penningmeester
wist zelfs mede te doelen, dat mr. Bomans
eens 80 declareerde.
Ziedaar weer eéh van de zeer vele onchris
telijke insinuaties bedoeld om het vertrou
wen in een afgevaardigde te schokken.
Ik ben zoo vry geweest mr. Bomans be
doeld verslag toe te zenden, met het ver
zoek om inlichtingen. De beer Bomans was
zop vriéndelijk hieraan te voldoen en uit
zyn antwoord bleek my, dat hy nooit decla
reerde voor een spreekbeurt. Als men den
heer Bomans niet vrijwillig honoreerde,
schreef hy nimmer een rekening, zelfs niet
voor gemaakte kosten. Als voorbeeld moge
het volgende dienen: Een kiesvereeniging
op een flinke plaats in Noord-Holland riep
den heer Bomans met spoed op, om te debat-
teeren met socialisten en communisten. Do
beer Bomans kon slechts op tijd zyn, als hij
een auto nam. De kosten hiervan bedroegen
15. Hij sprak een uur en debatteerde daar
na nog langer. Geen cent werd hem vergoed
en de heer Bomans beeft er niet aan gedacht
zelfs de gemaakte kosten te declareeren.
Ik vraag my af: welk ander standpunt
Bomans in Godsnaam innemen,
do kiesvereenigingen zoo’n verkeerd
«tandpunt innemen?
Over geheel Nederland heeft de heer Bo
mans circa 600 maal gesproken. De gemid-
tegen hetzelfde spel achter den rug, waar- i
tegen ik mij niet opgewassen gevoel. Aan
myn kant zou daartoe het eerst noodige ont
breken: vertrouwen in de leiders. Ik zou dan
aait de kiescampagne niet kunnen Jèelne-
men, want men zal toch van mij niet denken,
dat ik ga spreken, onder leiding, die zich tot
taak heeft gesteld mij het voetje to lichten.
En daarom: ik weet heel goed, wat ik ge
daan heb, en ik heb het gedaan uit volle
overtuiging. Ik durf zeggen, dat ik werk als
een paard voor de Katholieke zaak in de
Kamer en daarbuiten. Aan gemis aan offer
vaardigheid voor de partij gevoel ik my
niet schuldig. Maar, om een zetel te behou
den, een candidatuur te aanvaarden voor
Drente, daarvoor zou ik my in de gegeven
omstandigheden schamen. Ik ben geen turf,
die men naar welgevallen kan trappen.
Ik zelf treed echter verder geheel op den
achtergrond. Zonder Kamerzetel zal ik met
Gods hulp en genade myn weg door net le
ven wel vinden. Myn levensvreugde zal van
het verlies geen minuut schade ondervinden.
Ik vraag geen vertrouwen en ik vraag geen
zetel, en verlang ze alleen maar aanvaard
ze dan ook dankbaar als ze vrijwillig wor
de geschonken, zonder persoonlijke consi
deration te laten gelden. Vordert haar be
lang, dat Friesland eu Groningen, zich met
Drente over een anderen candidaat versta,
dan doe men het, zonder aarzeling. Men
moet, by het besluit nemen, niet eens maar
denken, dat er zooieLs is als een aftredend
Kamerlid.
hoorde ik
stem
Ik gehoorzaamde werktuigelyk,
met een groot mes gewapend, naai
l“'
vóór Mutton. Hy brulde als een tyger, zwaai-
jebroeksche Kiesvereei
heer Bomans by
den kieskring „Helder” hier en daar zeer ze
ker verongelijkt: waar door het Adviseerend
College te Utrecht tekening gehouden be
hoort te worden niet de wenschen der kie
zers dus ook met de aantallen der can-
didaatstellingen van bepaalde personen
i daar krygt men te Utrecht omtrent den volks
wil inzake een Candidaluur-Bolnans een zeer
I onjuist denkbeeld, doordat van enkele zijden
l de idee gepropageeid is: „Bomans hoort in
Haarlem thuie, Boinans wordt door „Haar-
lem” gesteld”.
ter hand! Allen naar buiten!....
Ik greep een mes uit den hoop, wilde er
nog één nemenen sneed my leelijk in
de vingers. Maar op die kleinigheid lette ik
niet.... Juist zag ik Lancast, die zyn aan
valler tot aan den voet des heuvels nazette
en hem een steek m het hoofd toebracht
Kinderen, riep de kapitein, blyft bij het
In weerwil van bet schrikkelijk rumoer,
zekere verwondering in zyne
Met deze en andere! onjuistheden
moge men te Utrecht by het opmaken van
het Politiek Advies rekening houden.
Voorzcover zulks goed en nuttig is, moet
1 daar de volkswil iu aanmerking genomen
worden, doch bovendien beeh men daar
te bedenken, inhoeverre de voorloopige ean-
didaaistèllingen in werkelijkheid den volks
wil tot uitdntkking brengen.
.-■Er-KJUffRUD
VAN VtJUREN.
„Ons Noorden^ plaatst esst hoofdartikel
- van den heer A. C. A. van Vuuren, waarvan
het slot als volgt luidt
Uit de relaas van feiten blykt duidelijk, Jat
de leiding in Drente myn contact met de kie
zers zeven jaar lang eer heeft tegengewerkt
aan bevorderd. Dat onder die omstandighe
den de atmosfeer tegenover my is vergiftigd
verbaast my dan ook allerminst. De kiezers,
die trouwens voor een groot deel w-iken
onder socialisten en communisten, begrijp ik
volkomen. Het verwondert my nog meer,
dan ik zeggen kan, dat blijkens de opgave
in „Ons Noorden”, van de negen Drentsche
Kiesvereenigingen, die zich hebben uitge
sproken, vyf my ur. 1 op de Ijjst hebben ge-
i ver
omstandigheden dubbel
«nn
droeg zes gulden en een paar centeu. Hier- I genoeg van hem’; uit zuivere 6variatio-
van moeten af de kosten voor logies, eten
en soms nog voor de reis.
Wat tenslotte Lutjebroek betreft, de
neer Bomans sprak er NOOIT. De zaak moet
Duitsche zijde, daar Duitschland Met het oog op do houding der directie
van Duitschland i wordt een algemeene staking niet uitgesloten
in Westelijke richting Engeland dadelyk zou geacht. Naar verluidt, ié ook op de gisteren
gehouden conferentie van de vakvereeni-
I gingsvertegenwoordigers deze mogelijkheid
betreft, is ernstig.onder de oogen gezien,
nn uit du 1 Ook te Berlijn is een snoorv
heining, do twee anderen erbuiten. Een dier
laatste scheen niet erg gewond; want hjj
sprong onmiddellyk op en vluchtte naar de
bosseneu.
Vier leden der bende_ waren erin gesluagd, I
over de palissaden te klimmen, en zeven of
aeht anderen, die blijkbaar over een groot
aantal geweren beschikten, hadden zich in
’t kreupelhout verborgen en staakten geen
oogenblik het vuur.—
De vier, die over do palissaden waren ge
sprongen, kwamen onder vreeselyk ge
schreeuw op ons toegeloopen. Zy, dio in H
kreupelhout verscholen zaten, schreeuwden
nog harder waarschijnlijk om hun vrien
den aan te moedigen. Wy, van onzen kant,
bleven óók schieten, maar niet één kogel
trof doel.... In eenx oogwenk hadden de
vier aanvallers den heuvel beklommen, en
nu waren zij aan 't blokhuis.
Het eerst van allen stak Ken Mutton zijn
leelijk gezicht door het middelste gat.
Stonnloopen! brulde hjj.
Bijna op hetzelfde oogenblik greep een
ander den loop van Dean’s geweer, rukte
hem 't wapen uit de hand en wierp, met een
kolfstoot, den armen jongen bewusteloos
ten gronde. Een deixle liep om T blokhuis
Ik gehoorzaamde werktuigelyk, en liep,
met een groot mes gewapend, naar de oost
zijde van 't fort. Plotseling stond ik daar
vóór Mutton. Hij brulde als een tyger, zwaai
de zyn vreeselyk wapen.... Maar ik had
geen tijd om bang te zijn, want snel als de
bliksem, sprong ik terzyde, struikelde over
een zandhoopje en rolde hals-over-kop naar
beneden, waar ik, half verdoofd, een paar
seconden bleef liggen. Intusschen was
Bloomfield toegesneld en had Mutton on-
schadelyk gemaakt. Een ander muiter was
de hand bij de deur, en wierp zich op Dr. f door een kogel uit een der schietgaten ge-
T-j troffen, en lag, met zijn nog rooiend pistool
inblik!in de hand zieltogend op den grond. Dr.
Lancast haa een derde buiten gevecht «e-
tsteld, en de vierde achtte het raadzaam, de
yzingjvekkenden vlucht te nemen en liep zoo snel hij kon
de stem van kapitein 1 naar de palissaden.
I Schiet! riep Dr. Lancast! En gy kinde-
Naar buiten, kinderen!.... De messen ren, gauw weer naar binnen!....
Doch aan zyn eerste bevel werd niet ge
hoorzaamd. De vierde aanvaller kon Je pa- j
lissaden bereiken, wipte erover en ging zich
aansluiten bij zijne vrienden in het bosch.
Nu hadden wij ieder oogenblik een nieu
wen aanval te wachten. De kruitdamp bp-
gon op te trekken. Helaas! wij zagen, dat
de eerste overwinning duur was gekocht.
Dean lag nog steeds roerloos uitgescrekt.
Michan was door een kogel in 't hoofd ge
troffen en ademde nauwelijks meer. Temid
den van de ruimte stond squire Warliugton
en ondersteunde den kapitein: beiden waren
akelig bleek.
De kapitein is gewond, zei Warlington.
Zjjn ze weg? vroeg Dingsby
Zy. die konden...., antwoordde Lan
cast.
En hy maakte zijne toebereidselen, om de
gewonden te verbinden
i en
behoef naar hun beweegredenen niet te ra
den. Zij zyn eehter de leiders en daarme
de heb ik te rekenen. Het zal van hen niet
afhangen als men, indien mijn naam zou ko
men op het Bondsadvies in Utrecht, op mij
niet stemt Zij zijn dit na de vergadering
te Nietiw-Amsterdam aan rich zelf ver
plicht. Volgens het Kiesreglement is het
niet uitgesloten, dét ik desniettemin Nr. 1
zou worden. Ik zou dan candidaat werden/
van Drente’s Katholieken, tegen ien wil
van de meerderheid. De beweging op touw
tijd gezet, zou by de stemming niet zonder uit-
t:*- f werking blijven en een eventueele afval,
_J I door hun campagne voorbereid, zou dan op
uiet te spreken) wil men wel weer mijn rekening worden geschreven.
s „wat anders en bovendienj I’
staan altijd rempla^anten-in-spe genoeg jaren in Drenthe weer zou moeten optornen
voor de
Hier was het antwoord niet zoo gemakke
lijk. In noordelijke richting waren er een
vry gaat aantal échoten gevallen. „Zeven”,
dacht de squire. „Acht of negen”, verklaar
de Bloomfield.... Ten Oosten en ten Wes
ten was er maar één keer geschoten. Meer
dan waarschijnlijk zou dus de hoofdaanval
in *t Noorden plaats hebben; het schieten
aan de drie andere kanten was meer als een
krijgslist te beschouwen. Maar zulks gaf ka-
pitein Dingsby in geenendeele aanleiding om I
andere bevelen te geven.
Slagen de schurken erin over de palis
saden te klimmen, verklaarde hy, dan ne
men zij ’t eerste schietgat, dat zy onbezet
vinden en schieten ons heel kalmpjes één
voor één dood.
Die laatste woorden waren nog niet koud
op zyne lippen, toen er uit noordelijke rich
ting eene bende kwam aangesneld. Tegelij
kertijd werd er van alle kanten hevig ge
vuurd; een kogel drong het fort binnen, trof
het geweer van Lancast en maakte het on
bruikbaar.
Vlug als apen beklommen de muiters de
palissadeg. De squire en Bloomfield schoten
élk tweemaal: drie aanvallers werden ge
troffen. Eén viel hals-over-kop binnen de om
klaar! Die van hun geneigdheid tot hej
aanvaarden van een zetel o\cr het algemeen
genoeg doen blijken.
Waar de volksgeest zich in dézen zin
dus zonder gegronde motieven tégen zit
tende Kamerleden uitsprecki by de nadering
van verkiezingen, daar achten wy zulks
een treurig verschijnsel, dat opze kiezers-
masea geen eer aandoet.
Na iedere parlementaire periode kunnen
de kiezers de voorkeur geven aan wiete) zy
wenschen, doch zij hebben hierbij te be
denken, dat zij daarbij de totale verdiensten
van een Kamerlid voor het algemeen (Ka
tholiek) belang
dat zy niW i
heid (of erger!) een rittend Kamerlid mogen
„afdankeu” en dat zij hun eventueele ge
zindheid in ieder geval niet met unfiire
middelen behooren te propagecren.
Wjj moeten verklaren, dat meerdere op
merkingen in bovenstaand stuk hetwelk
wij om zijn bijzondere, actueele beteekeois
heden op déze plaats in ons dagblad opne
men ons als het ware uit het hart gegre
pen zyn. -- -
Inderdaad is het waar, dat de volksgunst 1 wind waait en heb het viertal, dat de i.nder-
zieh vooral ten aanzien van zittende i grondsche campagne voert, laijg doorzien
Kamerleden vaak allermiserabelst gedraagt;
inzender veronderstelt, dat een Kamerlid
eerst dan in discrediet gemaakt, wanneer
hy één- of tweemaal iets „grdjan” heeft, i
wat „toevallig niet met onze eigen meening
I of wenschen overeenkomt”; wij voor ons
Wat nu bovenstaand stuk betreft:
Nog af gezien van het güppertje der Lut-
achten wij den
de candidaatsteilingen iu
van pistool-
gelegenheid zou krijgen do sa-
van Europa zooals die door do
vredesverdragen gemaakt is, op losse schroe
ven te zetten en een wig te drijven tusschen
Frankrijk en Polen. Dat Duitschland zieh be
reid verklaart toe te treden tot een waar
borg van zyn Westelijke grenzen, is (jeen con
cessie van P J“
wel weet, dat elke schrede
t zou
doen opkomen tot ondersteuning vau Frank
rijk.
Wat zijn Oostelijke grenzen I
Duitschland er volgens de Polen op uit de
Van de vyf personen, bij het vrees el ijk ge-
gewont
tein, Dean e
stierf weRra
VI w V .v* VVI1IVU1UV -WIJ VVV» VII3
gelooven, dat een Kamerlid om „in de
decadentie” te geraken, de „snoodheid” niet
eens zóó ver gedreven behoeft te hebben.
Ook al „misdoet” hij niets (hoeveel kiezers
kunnen deskundig beoordeelen. of een Ka-
r-- merlid iets ,1—
delde bruto vergoeding per spreekbeurt be- i „men” na verloop, van niet te langen
On AAn noov» *»AnéA>. Hij.» .mn U ..*a 1
zucht (om van minderwaardige motieven
maar uiet te spreken) wil men wel weer
eens
er f
door' de verdnigen sedert lang geregelds
kwesties nopens Polen, Tsjecho-Slowakije et)
Oostenrijk opnieuw te berde te brengen. Po
len weigert steun te verleenen aan de Duit»
sche pogingen om den bestaanden Europee-
schen toestand te schokken, hetgeen tot een
nieuwen wereldoorlog zou voeren. Polen blyft
vasthouden aan de vredesverdragen en kan
niet inzien, dat er sedert de onderteekening
en de ratificatie dier verdragen gronden op
gekomen zijn voor een ongeldig achten dier
verdragen. Polen kan zulk eon onderwerp
dan ook zelfs niet in behandeling nemen.
CHAMBERLAIN TE PARIJS.
De Engelsche minister van Buitenland-
sclie Zaken, Chamberlain, is gisterenavond
om kwart over zessen te Parijs aangekomen.
Hij werd begroet door den Engelschen ge
zant te Parys en den Franschen minister van
Buitenlandsche Zaken.
Gisterenavond had in het Engelsche ge-
zantschapsgebouw een intiem diner plaats,
waarbij behalve Chamberlain aan zaten de
Engelsche gezant, Herriot en mevrouw en
gezantschaps-attaché’s.
Heden zal Cbamberlain op den Quay d’Or-
say dejenueeren, waarna hij gelegenheid zal
hebben zich langdurig met Herriot te onder
houden. Eerst hedenavond om kwart voor
negen zal Chamberlain zyn reis naar Genève
voort zetten.
DE REGEERINGSCRISIS IN PRUISEN.
De leiders van de sociaal-democratische,
de democratische en ceutrumgroep in den
Pruisischen landdag hebben gisteren weder
om Marx candidaat gesteld, zoodat zijn her-
kiezing als zoodanig a^. Dinsdag met stellig
heid te verwachten is.
Naar uit parlementaire kringen verluidt
heeft Marx met de Duitsche volkspark ge
sproken ever de kabinetsformatie en ge
vraagd, of de volksparty de z.g. kleine coali
tie van centrum en democraten zou dulden.
Hierop werd ontkennend geantwoord. Ook
op de vraag, of de volksparty tevreden zou
zyn met bet huidige kabinet, als minister
Severing om gezondheidsredenen zou aftre
den en door een ander sociaal-democraat
zou worden vervangen, luidde het antwoord
ontkennend.
HET SPOOR WEGCONFLICT IN SAKSEN.
De spoorwegstaking in Saksen heeft zich
gisteren verder uitgebreid. Behalve te Leipzig
en Dresden hebben ook te Riesa en Zwii
de spoorwegarbeiders het werk neergvlegd.
Het aantal stakers bedraagt thans ongeveer
2700. Het goederenverkeer kon echter door
bet tewerk stéllen van hulpkrachten overal
gaande worden gehouden.
Tot de voornaamste eischcn van de stakers
behoort een loonsverhooging van zes pfennig
per uur en een verkorting van den werktijd
van negen tot acht uur.
De kans op bylegging van de staking
schijnt niet zeer £root te zyn. Naar verluidt,
zal de spoorwegdirectie bij de hedem te hou
den besprekingen met de vertegenwoordigers
der vakvereenigingen geen concessies inzake
de looneischen doen, daar zij niet vooruit wil
loopen op de desbetreffende beslissing van
den raad van beheer, die van 17 tot 20 Maart
a.s. bycen zal komen.
Met het oog op 3e houding der directie
r
geacht. Naar verluidt, ié -
gehouden conferentie van
I gingsvertegenwoordigers deze
Ook te Berlijn Ls een spoorwegconfict uit-
