I
r»ONS BLAD”
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
111.
POSTGIRO 1MM&
POSTGIRO 1MM3. 4*
Afrvertentieprijsi
Van I—5regeli< 1.25; elke regel meer f 0.25; YectaM)
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod* bfl voc
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
f 400,—, f 200,—, f 1OO.—, f 60,—, f 35,—, f 15,«
Korte Berichten.
Het prooessie-verbod
i.
FEUILLETON.
Aan de speeltafel.
BINNENLAND.
Verspreide Berichten.
Abonnem«ntspr4jai
Per Irwartaa) voor Alkmaar i 2-—
Hoor buiten Alkmaar - I 283
Met Oeflluatreerd Zondagablad O W f hooger.
fran »iio abonn4,a wordt op aanvrage gratia aen poli» verstrekt, welke hen vorzakert togen ongevallen tót een bedrag van f 500,
BUITENLAND.
EEDSAFLEGGING VAN
HINDENBURG.
1
den, het getal dier pr
breiden (waarvan Bi
t
den
DE
op
(Wordt vervolgd.)
ii
ADtMNISTRATOINo. 4M
RVDACTW No. «33
Proefschrift, Joor Dr. A.
by dé'andere volken
Itechen naam te be-
i van den ongerechtvaardigden smaad,
die er thans, nog op rust. Door zelfrespect tot
Hoe kwam een regeering, ala die in 1848
aan bet bewind was en die zich toch overi
gens juist onderscheidde door voor dien tijd
zeer liberale opvattingen, er toe, een derge-
lyk artikel In de Grondwet te doen opnamen.
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
er toe, een derge-
Grondwet te doen optnmen.
Temeer vraagt men <üt zich ai, waar de
Grondwet van 1815, onder een zeer-conser-
vatieve en fel-protestante regeering tot rt.nd
gekomen, het volgende milde artikel (193)
bevatte:
-• „Geene openbare oefening van Gods
dienst kan worden belemmerd, dan :n ge
valle déCelve de openbare orde of veilig
heid zoude kunnen storen’’
Legt men beide artikels, dat van 181S en
1848 naast elkander, dan is bet verschil tus-
schen beiden wel geweldig groot; zóó ruim
als het eerste gesteld is, zóó bekrompen is
het tweede.
Nog eens, boe kwam Be regiering van 1848
er toe een dergelijk artikel in de Grond vet
Ie doen opnemen.
Zij geeft er zelve het antwoord op in naar
memorie van toelichting op bedoeld Grond
wetsartikel: „de regeering heeft ten aanzien
van het eerste punt (de bewaring der orde l y
de openbare uitoefening van den godsdi-nst),
mot aandacht overwogen of het oorspronke
lijk ontwerp van herziening dat niet
streng gesteld was waarlijk aanleid’ng
kónde geven tot openbare godsdienstoefe
ning op openbare plaatsen en wegen <n of
daaruit spanning en onrust konden geboren
worden. Zij heen geoordeeld hieromtrent al
len twyfel te moeten jregnemen en daardoor
gewis veler wensch te bevredigen.”
Dr. Borret S. J. gaat-dan verder: „Maar
er waren er ook velen, wier wensch niet be
vredigd was. En dit kan niet verbazen. Waar
om moest het in zich goede beginsel, dat de
openbare uitoefening van den godsdienst
nooit aanleiding mag geven tot rustverstoring
met zulk een overdreven angstvalligheid w< r-
■stuk en dtf werk-
opnieuw ernstig
- om tot
bevredigende werkverschaffing te komen,
Met het C. N. V. en het A. N. V. wordt
samengewerkt om te bereiken, dat eertijds
door het Rijk aan de werkloozenk assen ver
leende gelden, worden kwijtgescholden.
Verder zal een poging worden gedaan om
weg te nemen de onbillijkheid in de klassen
indeling ten opzichte van de werkloozen-
uitkeeringen, welke is ontstaan door de sar
menvoeging van gemeenten.
Vastgesteld werd een leidraad, die door de
plaatse! yke arbekLsvereenigingen kan worden
toegepast oin de R. K. Volksbonden en
Werkliedenvercenigingen te outilleercn voor
de uit de stichting van het R. K.
Werkliedenverbond voortvloeiende bree-
dere taak zal aan de goede samenwerking
tusschen stands- en vakorganisatie te bevor
deren. Deze leidraad zal aan de Verbonds-
vergadering ter goedkeuring worden voor
gelegd.
Besjroken werd een plan tot samensmel
ting van „Het Roer” en „De R. K. Vakbe
weging” tot één orgaan voor de leiders.
De besprekingen leidden nog niet tot een
definitief resultaat en zullen in de volg'nde
vergadering worden voortgezet.
zoo veel arme stadskinderen, die tusschen
onze huizetpkolossCn van kommer ontkomen.”
„U denkt ook hier weer aan uw kleine
leerlingen, juffrouw Dehnhardt? Zulke ern
stige gedachten zyn nu niet bepaald geschikt
voor een bruiloft.” t
Zij knikte peinzend het hoofd. „Ik kan er
niets aan doen. Mijn karakter is nu eenmaal
zoo.”
„U hebt veel droevigs moeten verdragen.
Maar zou de tijd ook deze wond niet kunnen
helen?” zei hy, terwyl hij inwendig dacht:
„Het is niet de dood van haar vader alleen
waaronder zij lydt zij kan dien ander niet
vergeten. 0 die schurk!”
En eenigszins bitter voegde hij eraan toe:
„Wij moeten de* teleurstellingen van het
leven maar nemen zooals ze vallen, evenals
immers aan de rozestruik ook niet alle knop
pen bloesems worden. Onze beste bedoelin
gen, onze edelste gevoelens, hoe dikwijls wor
den ze miskend en smadelijk beloond.”
Een lichte bleekheid vertoonde zich
haar gelaat bij zyn laatste woorden, waar
aan zij een geheel ander» beteekenis gat
den doorgevoerd? Zoo kwam er in plaate-
van een holder omschreven beginsel een be
krompen toepassing, in plaats van oen consti
tutioneels bepaling een politiemaatregel in
de Grondwet.”
Hieruit blijkt dus duidelijk, hoe de regee
ring, uit overdreven gevoel om geen aanstoot
te geven aan bepaalde personen, andere
personen en vooral de Katholieken een
groot onrecht aan deed.
Vooral aan de Katholieken!
Want al is artikel 171 van de Grondwet
ook zeer in het algemeen gesteld, practüch
drukt het alleen in voHe zwaarte op den
Roomsch-Katholieken eeredienst.
Pater Borret zegt hiervan:
„Ook zendingsfeesten en straatpredikatiën
zyn mogelyk, die wol degelijk krachtens art.
171, lid 2, verboden zijn. Van vervolging de
zer is echter nergens sprake. Er is geen roden
aan de kerkgenootschappen die grootere vrij
heid in de openbare uiting hunner godsdien
stige gevoelens te misgunnen, maar m^t des
te meer klem moet men daarom opkomen te
gen een grondwettNijke bepaling, die wegens
naar onduidelijke redactie, krach^ns de offi
cieel daarvan gegeven toelichtin^met vr.lle
zwaarte uitsluitend op de leden van één kerk
genootschap drukt. Behalve een verst iende
politiemaatregel moet men er tevens een ha
telijke uitzonderingsbepaling in zien. Derge-
lyk artikel mag niet langer onze grondwet
ontsieren.”
het dat hij meer met de anderen schertste dan
met haar.
Dat was me een prettige «lag, deze dubbele
bruiloft in de Ki<*kers-familie. De meisjes
pronkten in splinternieuwe japonnetje,
schoonpapaatje had zijn ouden rok bij den
kleermaker wat laten verwijden, omdat de
ronding van zyn buikje dusdanige vormen
had aangenomen, dat dit klecdingstuk in zyn
oude gedaante niet meer bij machte was het
welgedane buikje te omspannen. Het kleine,
dikke mannetje was diep bewogen; hij om
helsde de beide bruidjes telkens weer en gaf
haar wqze. lessen mee in den echt, hoe men
een man diende te eeren en te behandelen.
In de kerk gedurende de preek snoot hjj «n-
ophoudelyk zijn neus. By de verklaring van
den tekst, dat de vrouw haar vader en moe
der had to verlaten, om zich geheel en al ::an
den man te wijden, toen wer«l het hem eerst
duidelijk, dat hij voortaan twee plaatsjes in
zijn familiekring leeg zou vinden. Toen gle
den een paar groote tranen langs de roode
wangen van den kleinen, ronden heer KUkor,
en hij was na de huwelijksvoltrekking opval
lend stil en terneergeslagen.
Alsen had Ottillio in een rijtuig afgehaald;
zij reden samen haar de Kiekers en naar do
kerk .Ottillie droeg een witte, zwaar zijden
japon en een eenvoudig, doch kostbaar sie
raad in haar blond haar. Maar geduren le den
rit wisselden zy slechts weinig woord?n met
Men heeft dan ook al spoedig vrij alge
meen de grove onbillijkheid van dit artikel
ingezien. Thorbecke en Heemskerk, twee
beusch niet overdreven Katholiek-gezinde
staatslieden, zyn er beiden met nadruk te
genop gekomen.
En by haast iedere grondwetsherziening, die
op die van 1848 volgde, is gepoogd den in
houd van artikel 171 te wijzigen of geheel
te herzien.
Helaas steeds zonder succes.
Men heeft het nooit zoo ver kunnen krij
gen, dat onze Staten-Generaal recht deden
en bedoeld artikel herzagen.
Zoowel de pogingen in 1887 en 1905, als
die in 1910 ondernomen, leverden niets op.
Even’kwam er weer hoop, in 1918. by bet
optreden van het eerste ministerie Ruys de
Bcerenbrouck. Nu de Katholieken de leiding
hadden in het Nederiandsche staatsbestuur,
zou de zoozeer begeerde voldoening wel ein
delijk gegeven worden en het hatelijk artikel
171 worden gewijzigd. Doch het liep weer
op niets uit. Het stevig voortbestaan der
coalitie woog te zwaar by de leiders. Mr. Bo
mans zegt het zoo juist: „om de coalitie te
behouden zag zy (dat is de R. K. Kamerfrac
tie) telkens haar liefste wenschen verdoezeld
of begraven en zy werd een weg. opgedre
ven, dien zij van nature niet wilde gaan,
steeds ter wille van de coalitie, die z ker
offers waard is, doch tenslotte moeilijk l echt
kan blijven door éénzijdige, often.
A. W. v. d. EELAART.
1) Zie „Het zesde Hoofdstuk onzer Grond
wet”, academisch,
Borret 8. J., e.
En toch had hy gewenscht, dat het rijtuig
nooit stilhield en zij maar steeds verder met
elkander reden, al was het dan ook zoo stil
en zwijgzaam.
Het bruiloftediner had schoonpapaatj«' in
een Berlijnsoh restaurant laten aanzichten.
Dit restaurant stond bekend voor een goede
keuken, en bovendien lag achter de zaal een
heel aardige,tuin, die voor deze gelegenheid
voor de bruiloftsgasten gereserveerd zou wi r-
den.
Het was een vroolyke, echt gezellige brui
loft, waarvan de genoegens ook hierdoor niet
verstoord werden, toen schoonpapaatje in
een lange toespraak over de waarde van den
huwelyks-staat van ontroering niet over het
begin heen kon komen en byna weenend
weer moest gaan zitten, waarop de reide
schoonzoons aanstalten maakten, aan d« ze
voor den ouden Kieker blijkbaar troostvolle
behandeling deel te nemen.
Na den gezelligen maaltyd begon natuur
lijk het dansen. Alsen danste met Ottilie en
wederom kwam die dag weer in zyn herinne
ring, toen hij voor de eerste maal in het
lage benauwde zaaltje in een café op de „Ha-
senheide” met haar gedanst had.
Hy waagde daarop een toespeling te maken
en. zij glimlachte wat zwaarmoedig. Zij spra
ken toen verder over de vroolijke Tine en
Alsen vernam dat Tineke al reeds een geluk
kige verloofde was.
Het was een gelegenheid voor hem cm bet
daagd:.ex-keizerin Zita, koning Boris van
Bulgarije, zyn broer en zuster en voorts twee
dozijn onttroonde vorsten, hertogen en prin
sen. Als allo uitgenoodigden zullen verschij
nen zullen wij weer een soort Erfurter-pro-
ces beleven.
Het Sovjet-congres heeft een nieuw cen
traal uitvoerend comité der Unie van Russi
sche Sovjet-republicken gekozen, bestaande
uit 300 loden, waaronder Kalenin, Rykof,
Stalin, Zinowjef, Trotski en Tomski.
Te Oporto is het tot een relletje geko
men tijdens een vergadering van de republi-
keinsche-radicale party. Een der bezoekers
die door stokslagen werd gewond, doodde
zijn aanvaller door 8 revolverschoten. Daar
na werd hij gearresteerd.
De toestand van den graaf van Yperen
(Lord French), die onlangs geopereerd werd,
is achteruitgaande.
Een groote brand heeft gewoed te Mayo
de tweede plaats in het gebied van den
Yoekon, de binnenhaven voor het zilvermijn-
gebied in de Kenohills. Het hotel, de winkel
en andere groote gebouwen zijn verwoest.
Te Johannesburg hebben Zuid-Afrikaan-
sche fascisten communistische sprekers, die
tegen den Prins van Wales spraken, niet be
dorven eieren en. tomaten van hun spreek
gestoelten gejaagd.
Voor den krijgsraad te Kofno hebben 5
mannen ea 2 vrouwen terecht gestaan we
gens spionnage voor Polen. Een der mannen
is ter dood veroordeeld, een andere man en
een vrouw tot levenslange tuchthuisstraf, 2
anderen tot 10 jaar tuchthuisstraf.
Volgens de officieel* aankondiging zal
het nieuwe statuut van Tanger 1 Juni in wer
king treden.
Binnenkort vinden tusschen de Hon-
gaarsche, Italiaanscho en Joegoslavische
spoorweg-scheepvaartmaatechappyen onder-
handelingen plaats met het doel door tarief-
▼erlagiugen «Ie haven van Fiumc weder in het
economische leven van Hongarije te betrek
ken.
Artikel 171 vah de Grondwet luidt: „Alle
openbare godsdienstoefening binnen gebou
wen en besloten plaatsen wordt toegelaten,
behouden de noodige maatregelen ter vtrze-
kering der openbare orde en rust.
Onder dezelfde bepaling blijft de openbare
godsdienstoefening buiten de gebouwen en
besloten plaatsen geoorloofd, waar zy thans
naar de wetten en reglementen is toegela
ten.”
Op dit artikel, dat ongewijzigd da
teert vanaf 1848, berust het voor de Katho
lieken even hatelijke als onrechtvaardige pro-
cessie-verbod.
Eu het is vooral bet tweede lid van dit
artikel waar het hier om gaat.
Zeker, ook bet eerste lid bergt in zich een
gevaar, waarop reeds de heer Luyben by de
openbare behandeling van bedoeld artikel in
1848 wees, nj. „«lat, by eene, hetzij gewone,
hetzy buitengewone kerkelyke plechtigheid
binnen bet kerkgebouw, de politie binnen’.ro
den en orders geven kan, die alleen in de
macht van den aldaar geplaatsten herder be
boeten te staan.”
Maar vooral het tweede lid en dan in het
bijzonder het laatste gedeelte „waar ;y thans
naar de wetten en reglementen is toegelaten”
is van een grievende onbillijkheid en zeker
onrechtvaardige beperking.
Immers weid het hierdoor niet alleen vo«-r-
goed ónmogelijk, om in plaatsen, waar men
vóór 1848 procesaië’s in het openbaar
en zonder de minste stoornis bad kunnen 1h*u-
den, het getal dier processie’s daar ooit uit te
breiden (waarvan Buys zoo terecht zegt:
„Wanneer de bevolking zich niet ergert aan
vier dan zal zij zich toch ook wel niet er
geren aan zes processiën?”), maar werd men
zelfs gedwongen om in het vervolg steeds
door dezelfde straten te trekken, waar men
vóór 1848 doorheen trok.
Hierdoor ia aan een kerkdijken «eredienst
eene onduldbare beperking opgelegd!
37.
«Die bevalt mij buitengewoon goed,” vide
zij eenvoudig. „Ik leef geheel en al mee met
myn kleine leerlingen ik ben den hemel dank
baar, dat ik eenmaal myn examen gedaan
heb, waardoor ik my nu aan dit beroep, dat
my lief is geworden, kan wijden. Ik heb thans
voor mijn gansche leven een taak, die my
volkomen bevre«ligt.”
Op wat voor toon sprak zy deze woorden!
Geen ziertje onderworpenheid scheen daarin
te liggen, alsof zy werkelijk gelukkig was
met naar lot. En toch kwam er daarna een
smartelijke trek om haar lippen, zooals hij
duidelijk zag.
Was het mogelijk? Zou zy per slot van re-
'S^aning toch dezen mensch, dien mijnheer
von Flügge bemind hebben en erover treuren,
dat hy spoorloos verdwenen was?
Hy voelde in zyn binnenste een knagende,
smartelijke pijn opkomen. Hy stond cp om
afscheid te nemen; Ottilie’s vriendelyko uit-
noodigingen en dankbetuigingen beantwonri-
de hij slechte met eenige holle beleef«Hieids-
phrases.
Op den bruilofteavond by de Kiekers ont
moette hij haar weer, maar in dit vroolyke
.nmoer was voor een rustig gesprek onder WK
Xbr.opgen geen gelegenheid, en zoo kwam elkander.
DE RIJWIELBELASTING.
De opbrengst van <te rywH4b«dastingplaat-
jee over April bedraagt 64(1725 en over do
maanden Jan. tot en niet April 3.743.568.
R. K. WERKLIEDENVERBOND.
Maandag 11 Mei vergaderde het Ver-
bondsbeetuur.
By het begin der vergadering had de heer
Kuiper een warme felicitatie in ontvangst
te nemen met zijn 50sten verjaardag.
Het werkloosheidsvr:
Joosheidsverzekering werden
onder het oog gezien. Do pogingen
Cf)Il irronzln wL- ..Lg*:a-.
zullen wor«lën voortgezet.
vertedene weer eens wakker te s«&ud<1 jii,
maar bij kwam niet zoo ver. Ottilie werd dcor
een der bruidegoms ten dans gevraagd en Al
sen moest met de bruidjes dansen. Daarna
kon hij baar in de verwarring van al die groe
pen menschen niet meer terugvinden.
Hij had hct„verbazend warm gekregen en
hij was wat somber gestemd. Hij haï zich
alles van te voren heel anders voorgesteld,
dan het hier hedenavon«i toeging. Daarom
verliet hij stilletjes de zaal oin in den tuin
wat frissiMie lucht te scheppen en zijn gedach
ten wat afleiding te verschaffen.
De lucht was ook hier eenigszins zwoel,
maar toch deed ze hem goed. De tuin was
niet groot en achterin door een veranda af
gesloten. Toen hjj dichterbij kwam, bemerkte
hij in het donker een witte gestalte, die hem
langzaam tegemoet kwam.
Zij ontstelde en bleef staan, toen zy hem
herkende terwyl zij haar hoofd over een half
verdroog.lj rozenstruik boog, die met enk«4e
uitgebloeijc kelken en verlepte knoppen aan
den rand van het pad stond.
„Hebt u al genoeg van het dansen, juf
frouw Dehnhardt?” verhief by zyn stem op
licht schertsenden toon. „Of wilt u op een
bruilofteavond plantkundige studies ma
ken?”
„De zaallucht dreef my naar buiten. Maar
’t is hier al niet veel beter. Kykt u eens naar
diö armé rozen; zy zyn al verdroogd, nog
voor de knop ontloken is. Een echt beeld van
komstig, de grondwet, het opperbevel van do
weermaciit op my. Met fierheid en vreugde
begroet ik leger en vloot. Ik heb de ontwik
keling van de weermacht vanuit het stille
Hannover gadegeslagen. Rechtuit en doelbe
wust geleid, is zij het Duitsche volk vóórge-
gaan op den weg, waarlangs slechte het her
stel bereikbaar is: door beproefde tucht en
trouw tot in het kleinste toe voorwaarts tot
het welslagen. Haar grondslag ligt in de tra-
ditioneele betrachting van plicht en öffer-
vaardigheid; haar handelen echter geldt het
heden en de toekomst. Volbrengt, getrouw
aan volk en staat, uw eed en do taak die de
grondwet u stelt. Met volkomen vertrouwen
reken ik op do Duitsche weermacht by mijn
arbeid voor do welvaart en den bloei van het
vaderland.”
BOUWBEDRIJF CONFLICT IN RIJNLAND
Maandag heeft te Dusseldorp een conferen
tie plaats gehad der West-Duitsche bouwar-
beidcrs-orgaiiisaties. welke de kwestie van
den stryd in het Rynsch-Weetfaalscho bouw-
bedryf besprak. Het afwyzen van do arbitrale
uitspraak door de werkgeversorganisaties
wordt door de werknemers als een provocatie
beschouwd, welke slechts beantwoord kan
worden door een onmiddellyk aanbinden van
den stryd.
De conferentie besloot eenstemmig de alge-
meene staking in het bouwbedrijf in Rijnland
en Westfalen te beginnen met gisteren te pro-
clameeren.
DE STRIJD IN MAROKKO
Volgens zekere berichten moet Abd-el-
Krim den Heiligen Oorlog hebben geprocla
meerd en zijn broeder Achraed naar Sjesjoean
hebben gezonden om nieuwe contingenten
op do troepen van de Djebala-stainmen.
DE GEBEURTENISSEN IN BULGARIJE.
In het proces betreffende de aanslagen op
den Bulgaarsehen koning en in de kathedraal
te Sofia werden Maandag door den krijgs
raad de volgende vonnissen gewezen: de kos
ter Zagroski en de beklaagden Friedmann,
Abaujeff, Stanek, Dimitrof, Gantscharof, Pe-
trini, Kossofski en Kero werden ter dood
veroordeeld, Daskalef en Kambeorof werden
reep, tot zes en drie jaar gevangenisstraf
veroordeeld. De veroordeling van Abedjeff,
Dimikrof Gamtecharof, Petrini en Koesowski
geschiedde bij verstek.
EEN MISLUKTE AANSLAG.
Een zekere Mari Luisa Janregui is gearres
teerd, onder de beschul«Kging veancbeidene
pogingen te hebben gedaan om den M-?xi-
caansehen president Calles te naderen en te
dooden. De gearresteerde, die moet hebben
bekend is naar een krankzinnigengesticht ge
zonden.
EEN MANIFEST VAN DEN KONING
VAN ITALIë.
Volgens een telegram uit Rome zal de
Koning ter geladenheid van den 25sten. ver
jaardag van zyn troonbestijging, een manifest
tot het volk richten. Dit is byna zonder pre
cedent en men hetdit er groote beteekenis
aan. Hij zou daarin een beroep doen op «Ie
eendracht en een vrij ruime amnestie verkon
digen. Dit manifest zou samenvallen met het
verlaten door Mussolini van de sterke regeer
wijze en zelfs een voorspel zyn voor het in
treden van niet- fascisten in het ministerie.
SENSATIONEEL PROCES.
Een op zich zelf onbeduidend, maar door
bijkomende omstandigheden sensationeel pro
ces zal dezer dagen het gerecht van Viareggio
bezig houden.
De talrijke oud-bedienden van den hertog
van Parma, die bij Viareggo een groote villa
bewoonden, hebben tegen de erfgenamen van
den hertog een aanklacht ingediend wegens
sinds 1918 niet uitbetaalde wettclijke vastgo-
stelde pensioenen.
De praetor van Viareggio heeft o.m. do
volgende personen voor de rechtbank ge-
buitenlandsche politiek te voltooien en
Duitachland als vreedzaam, gelijk gerechtigd
lid tot den Volkenbond te doen toetreden.
Hindenburg dankte voor deze woorden
waarna hy, gelijk hij uitdrukkelijk zeide,
overeenkomstig do republikeinsche Grondwet
den eed aflegtte.
Hierna verklaarde hij nog, dat de Rijksdag
en de Rykspresident te zamen de belichaming
zijn van de volkssoevereiniteit, welke den
grondslag vormt van het gehcele huidige
Duitsche staatsgestel.
„Dat is”, besloot hij „de diepe beteekenis
van de Grondwet, tot welker nakoming ik
my zooeven door mijn eere woord plechtig heb
verbonden.’.’ x
verliet Hindenburg, de
'jksminister de zaal.
Voor het Ryksdaggebouw bracht de Ryks-
kanselier een „hoch” uit op den president,
In de voniecdo vergaderzaal van den Duit-
schen Rijksdag heeft Hindenburg gisteren-
mid«lag den eed op de Grondwet afgelagd.
Incidenten hebben zich hierbij - niet voorge
daan.
Bjj het binnenkomen van den Rykspresi-
«lent riepen de afgevaardigden: ^jeve de
Sovjetrepubliek!” en verlieten daarna vóór
de eedsaflegging, als één man de zaal.
De voorzitter van den Rijksdag Loebe,
sprak in zyn begroetingsrede de hoop uit dat
het Ebert’s opvolger zou mogen gelukken het
door «lien aangevangen opbouwendo werk
voor te zetten, de begonnen pacificatie in de
I
Na de eedsaflegging v
Rijkskanselier en de Ryl
Rjjkedaggeboi
br» LrbnVv’ zzif
hetwelk door de geweldige menschenmassa
die den president stormachtig bij zyn ver
schijnen begroet had, werd overgenomen.
Vervolgens inspecteerde Hindenburg m. den
Ryksweer-minister de opgestolde eerewatdit
en reed daarna terwyl do tonen van het
„Deutschland über Alles” weerklonken naar
bet presidentieel paleis.
Na de plechtigheid in den Rijksdag begaf
rykspresident von Hindenburg zich gisteren
middag in gezelschap van den rykskansélier
naar zijn paleis in do Wilhelnistrasec. Toen
de auto de binnenplaats'opreed, werd op het
dak van het gebouw de standaard var. den
rykspresident geheschen. Aan den ingang
werd von Hindenburg ontvangen door dr. Si
mons «Ho sinds het overlijden van Ebert
plaatsvervangend rykspresident is geweest.
In de studeerkamer werd hy vervolgens ont
vangen door mevrouw Simons. Hierna droeg
dr. Simons zijn functie aan Hindenburg over.
Om half twee bood dr. Simons den nieuwen
rykspresident een lunch aan. Aan den maal
tijd heeft dr. Simons een korte toespraak ge
houden.
Gisterenmiddag om 4 uur is dr. Simons
naar Leipzig teruggekeerd.
Rykspresident von Hindenburg heeft een
proclamatie tot he( Duitsche volk gericht,
waarin hij zegt:
Den 26cn April heeft het Duitsche volk my
tot zjjn rykspresident gekozen. Vandaag heb
ik myn nieuw» belangrijke functie aanvaard.
Getrouw aan den door mij afgelegden eed zal
ik met al myn krachten het volk dienen, de
grondwet beschermen en gerechtigheid be
trachten jegens iedereen.
In deze plechtige ernstige stonde roep ik
ons gansche Duitsche volk tot samenwerking
op. Myn werk en myn streven behooren geen
enkeling, geen bepaald ras, geen geloof en
geen bepaalde party, maar het geheele door
het harde lot verbonden Duitsche volk in al
zyn geledingen.
Ik vertrouw op den bijstand van
eeuwigen God, die ons ook door den zwaren
tyd van ellende genadiglijk zal heenleiden.
„Wij willen gemeenschappelijk er naar
streven door eerlyken en vredelievemien ar
beid ons een gerechtvaardigd» aanspraak op
achting en waardeering bi'
te verwerven en den Du!1
vrijden
-
achting door do wereld; door zelfvertrouwen
tot vertrouwen van anderen. Wij willen allen
er naar streven door de ontwikkeliiig van het
Duitsche bedrijfsleven en het Duitsche ge
meenschapsleven ieder van onze volksgenoo-
ten zyn dagelyksch brood zyn aandeel aan de
Duitsche cultuur en een waardige positie in
de maatschappij te waarborgen.
Het staatshoofd belichaamt den gemeen-
schappelijken wil van de natie. Daarom reik
ik in dit uur iederen Duitecher in gedachte
de hand.
De rijkspreeident heeft de volgende dagor
der gericht tot de weermacht:
„Het vertrouwen van het Duitsche volk
heeft my aan het hoofd des rijks geroepen.
Ik neem met ingang van vandaag, overeen-
