I
I
1
„ONS BLAD11
I f
THE0D00R GILISSÉN
H. Doeltnsiraai 12—14, Rmsterdam.
Effecten - Coupons
Prolongatiia - - Dtposito’s
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
POSTGIRO 104463.
Ne. 114
POSTGIRO 104863.
i
H. L.
i
(Wordt vervolgd.)
i
FEUILLETON.
Het stomme meisje.
2.
Zeteréeg K Mei 1M5. POSTGIRO 104863. I»e J*4i*ffU(
Abonnementspryai
Per kwartet!’voor Alkmaar i< X—
voor buiten Alkmaar f 2 85
Met Oeffluztreerd Zondagsblad 0 60 booger.
I
I
i i
Verspreide Berichten.
BINNENLAND.
BUITENLAND.
ONTVANGSTEN BIJ HINDENBURG.
BRIEVEN
UIT DUITSCHLAND.
a towertentiaprljo
Van I—5 regeisf I.25j elke regel meer f Vi'irlM^
per regel I 0.7$; Rubriek „Vraag en uanboa* bfl vot
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
alle abonné'e wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert rogen ongevallen tot een bedrag van f 5OO,—, f 400,—, f 200,—, f 1OO,—f 60,—, f 35,—, f 15^
-_T-_ ---ww-.ww------ r -- - - L n t. - r .jj_ I l-l_l 11—11 L
Korte Berichten.
1
o
•i
1
inblik” kon wor-
nis?
i
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE N*. M3
BENOEMINGEN AAN HET HOF.
Benoemd is tot opperhofmaarschalk de ka
merheer i. b. d. Jhr. V. E. A. Boreel, tot he
den hofmaarschalk en tot kamerheer i. b. d.
de Hofmaarschalk Mr. F. F. De Smeth.
IN IN MAROKKO.
gerhuislid Guest ul in
;ende week in een inter-
i
rer-
f-secre-
Spiegel-
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
t voor de Grond-
ichikt belang, een pro-
en zal, als niet tot de
atlas reglement
(anisatie tra
deze vergade-
DROOGTE EN KOUDE IN SPANJE.
Uit Madrid wordt gemeld, dat de oogst
in Spanje wordt bedreigd door de gevolgen
van een droog, koud voorjaar. Vijf en zevi n-
tig procent van den wijnoogst in de provin
cie La Mancha is verloren. Wanneer binnen
de volgende veertien dagen ook geen regen
valt, loopt de graanoogst groot gevaar.
spaan kan onderscheiden? Jong i
niet waar, en lief! Ik, natuurlek,
van Ku-
van Horo-
Het ware moeilqk juist te zeggen wat !iy is,
*ant er bestaat niets, wat hij niet is.
Ook in dit geval wist de factor raad.
Ik ben dien wijvenpraat moede, sprak
Salvator rustig hij was altijd rustig. F.n
toch moet ik weer een meid hebben. Kon ik
J*,jU krijgen die stom is, gaarne verdub
belde ik haar loon.
.P0*1-daarin kan ik u dienen, antwoord
de Jbhaa Rosenstiel met een peinzenden lach.
-
Zoo het zijn moet!
laar<bos1Sene\8Cb!,<^e zÖn r°oden, ruigen
Dadelijk dus het
het “eisje? -
Doofstom?
vT~ Neen, stom alleen!
nam, in «■8* voor het verge lijf, bleef Hin
denburg op zjjn poet en leidde den terug
tocht der troepen met een toewijding, die bij
allen hartelijke waardeering vond. Zijn uitor-
lyk ie in overeenstemming met zijn nobel
inneiiqk. Eene indrukwekkende verschijning,
ernstig en eerbiedwaardig, maar ook zeer
sympathiek door iets patriarchaals. ’n Man v.
hoogen leeftijd 78 jaar maar nog on
gebogen en met klare ietwat droefgeestige
oogen in het friasehe gelaat. Met jeugdigen
tred schreed hij een oere-compagnie langs ver
boven zijn begeleiders uitstekend. Zijn voor-'
gauger Ebert bracht hij warme hulde! Hij
zal geen gevaar blijken voor den vrede
veeleer een waarborg!
schillende wenechen der bondsstaten reke
ning te houden en deze wenschen te zullen
bevorderen in de mate uwer kracht. Deze
verklaring heeft een aan genamen indruk ver
wekt. Niets kan meer bijdragen tot het wel
zijn dar bondstaten dan wederzjjdsche eer
biediging van elkanders rechten. Moge onze
gemeenschappelijke arbeid op dezen grond
slag een zegen worden voor het gehcele
Duitscbe volk en de bondstaten.
De rijkspresident dankte de aanwezigen
daarop voor hun toespraak en de gelukwen-
schen, die zij bij monde van‘Braun tot hem
hadden gericht. Ik verzeker U, zeide hij, dat
ik het als een van mijn eerste plichten be-
schouw, de goede verstandhouding tussehen
het rijk en de bondstaten te bevorderen. Het
rijk omvat allen in de eensgezindheid, die al
leen macht verleent. Rijk en bondstaten^XM
door het lot onderling verbonden £>dh deze
tijden van nood en lijden inniger aan elkaar
gehecht dan ooit te voren. Laat ons onze
beste krachten wijden tot versterking dezer
eensgezindheid. Wy willen steeds, als God
het wil, zijn: één volk en één rijk.
Na de ontvangst hebben de rijkspresident
en mevrouw von Hindenburg aan de verte
genwoordigers der bondstaten een déjeuner
aangeboden.
FANTASIE ROND DEN EX-KEIZER.
De Romeinsche Tribuna is by de Duitsche
presidentsverkiezing wat uit het spoor ge
raakt. Een correspondent van het blad is
voor de verkiezing naar Doorn gegaan en
heeft in do woonplaats van den gewezen
keizer zonderlinge ervaringen opgedaan. Zoo
beweert hij, dat de keizer, toen het succes
van Hindenburg bekend werd, dadelijk een
groot feest aanrichtte en na afloop als een
spring- in ’t veld in zjjn tuin rondhuppelde
Hindenburg zelf is al tweemaal na zyn ver
kiezing te Doom geweest, o.a. om de toe
stemming van den keizer te vragen. Deze
(de keizer) is nu van plan binnenkort naar
Berlijn terug te keeren en er een triomfalen
intocht te houden. Voor Italië acht de schrij
ver dit minder prettig, want Wilhelm draagt
Italié nog altijd een doodelijken
haat toe en vertelt ieder, die 't hooren wil,
dat het verraderlijk land een ernstig lesje
heeft verdiend.
Do welingelichte journalist vertelt verder
dat Wilhelm tijdens zyn verblijf te Doorn
enkele malen naar het buitenland is geweest
naar Duitschland, Frankrijk en België. Zyn
tweede huwelijk is al gezegend met vijf
kinderen, drie jongens en twee meisjes, die
in Duitschland vertoeven om .er echt Duit
sche melk te veroberen en echt-Duitsche
lucht in te ademen.
Laat ons hopen dat do lezers van de Tri-
buna al dit moois met een korreltje zout
weten te genieten!
Duitsche ryk goed voor. Als het weer nor
maal blyft, wordt dit jaar een recordoogst
verwacht.
Te Hattersheim by Frankfort a. d. M.
is gisterennacht de groote olie- en koren
molen Josef Hattemer verbrand. De schade
beloopt een millioen goudmark. 1
De inkomsten der Ooetenrijkscho belas
tingen hebben gedurende de vorige maand de
uitgaven belangrijk overtroffen.
De ovrleden premier van Nieuw Zee
land is Donderdag ter aarde besteld. De At-
torney-generaal, sir Francis Bell, bezocht na
de begrafenis den gouverneurgeneraal en
werd door dezen als premier beéedigd.
Te Breslau zyn 10.000 metaalbewerkers
en in Beneden Silezië 12.500 metaalbewer
kers uitgesloten.
Het Madriieenscbe blad „El Liberal” is
zwaar beboet, omdat het aan Duitsche en
Fransche bladen caricaturen van Hindenburg
had ontleend.
dacht Salvator en dampte krachtig uit zyu
„chibuk”, een lange Turksche pijp.
Zij kan dan dadelijk haar goed halen,
zeide Rosenstiel, en ging met Barbara weg.
Buiten schreeuwde hem Sarka na: „Daar
is nu de zielverkooper met zyn zuivere wnarl
Barbara bleef staan, en wiero haar een blik
toe, die meer zegde dan honderd woord >n.
Sarka verstomde en keerde naar de keu
ken weer.
Salvator was naar buiten getreden, en nu
zag Barbara hem nog eenmaal met haar groo-
te, blauwe oogen aan. Dan neigde -y het
hoofd en stapte de hofdeur uit.
Is het zoo goed? vroeg Rosènstielacht.
Ja, gaf hem Salvator ten antwoord.
Wil de juffer moderijden? vroeg nu Ro
senstiel, terwijl hij het hoofd in de keuken
stak.
Wat zou ik hier no<’ doen?
Gansch vereerd, juffer Sarka.
De kokin keek rond, alsof zij nog iets •r-
geten had; baar ingepakte koffer was echter
reeds lang op den lijnwaad overspannen wa
gen des factors geladen. Eindelijk zuchtte 5 ij
diep en ging weg.
K. georganiseerde kiezers
digde wordt aangewezen.
Des namiddags te twee uur zal in dezelfde
zaal een Politieke Landdag worden gehouden,
waar als spreker zal optreden de Weleerw Pa
ter Cassianus Hen t zen O. F. M. terwyl ook de
HoogEdelgestr. Heer Mr. Dr. A. P. N. Koo
ien, Voorzitter der Tweede Kamer der Sta-
ten-Generaal, de vergadering zal toespreken.
Deze vergadering is toegankelijk voor een
ieder op vertoon van een bewys van toegang,
kosteloos bij de secretarissen der Rijkskios-
kringen verkrijgbaar. Het Bondbestuur ver
trouwt, dat deze vegadering door zeer vele
personen uit alle oorden des lands zal wor
den bijgewoond.
Namens het Bestuur van den Algemeenen
Bond voomoemd:
Mr. A. J. M. J. van Wijnbergen, voorzitter,
J. C. Aarts, vice-voorzit ter.
Mr. J. N. J. E. Heeerkens Thyssen.
Mr. Frans Teulings, le secretaris.
J. Verheyen, 2e secretaris.
Mr. A. C. E. M. de Groot, Adj.-Secretaris.
nenham op te eten.
Ik zwijg alreeds.
Wat is dat van de gravin?
Rosenstiel knipperde met de oogen.
Later, juffer Sarka, dan ben ik gansefi
tut uwen dienst!
Een half uur later kwam de factor met en
meisje aaugestapt: het was de groote, roode
anjelier, die wy te voren op den akker der
weduwe Molodotna gezien hebben.
Hier is uw nieuwe meid? sprak hij en
blikte fier naar Salvator, als een schouw
burgbestuurder, die een nieuw stuk voort
brengt, en, van den bijval verzekerd, wacht
tot de toejuichingen aanvangen.
'De stomme xas met aanvallige zek?raeid
binnen getreden, en stond nu bescheiden,
doch zonder vrees, vóór den landheer. Bei
den zagen elkander een oogenblik aan, ter
wijl de rokken van het meisje ruischten en
l.aar n.odlederen schoenen kraakten. Zij had
eerst naar den grond getuurd. Dan verhief
zy echter rustig haar oogen en blikte Sal
vator in het gelaat.
Zy kende hem toch reeds. Hij beviel l.aar
echter nog beter, zooals hij daar stond, groot,
niet bet minste gebogen, zooals het bij slanke
menschen gcwoonlyk voorvalt, met rijn
strenge gelaatsstrekken, waaruit thans ech
ter de oogen goed en trouwhartig blikten.
Hoe heet gij? vroeg hy. A t
De stomme zag op den factor neder.
Barbara Wolodkjewitzch, haastte zich
ALGEMEENE BOND VAN R. K. R1JKS-
KIESKRINGORGAN1SAT1ES IN
NEDERLAND.
Agenda der Algemeene Vergadering van
den Algemeenen Bond van R. K. Rykskus-
kringorganisaties in Nederland, te houden
op Zaterdag 20 Juni 1925, des voonniddags
te half twaalf, in de groote zaal van het
Jaarbeursgebouw te Utrecht.
1. Openning door den voorzitter. 2. Notu
len der Bondsvergadering van 80 en 31 Janu
ari j. 1. 3. Mededelingen. 4. Finantieel ver
slag van don Penningmeester. 5. Rondvraag.
De secretarissen der Rykskieskriagbestu-
ren worden verzocht niterlijk 5 Juni de jut-'
men der afgevaardigden ter Algemeen,
gadering op te geven aan den adjunof!
taris Mr. A. C. E. M. de Groot, v.
straat No. 8 te ’s-Gravenhago. y
Volgens art. 11 van het
zendt elke Rykskieekring,
minste één afgevaardigde naj
ring,terwijl voor elk begonnen 5000-tal R.
een afgevaar-
Voortreffelijk! riep Salvator lachend uit.
Gij zyt waarlijk een kostelijk man, Elias!
Men doet er zyn best voor!
Doch zoo licht zou Rosenstiel er niet van
af komen. Wanneer hy ras het huis wilde uit
sluipen, wachtte Sarka hem af.
Rosenstiel maakte zich zeer klein, terwyl
schreeuwde de kokin hem toe. Ergens zoo’n
dom ding, dat geen pollepel van «en schuim
ig zy ook,
r ik ben te
oud en zeker veel te deugdzaam voor dit
buis!
Razend voer zy om en rond; hare armen en
boenen schenen het lichaam los te laten
on rond to vliegen.
Lieve juffer.
Ik ben geen juffer!
Lieve vrouw SarkaRosenstiel
kneep zijn oegen half toe en trok zyn schou
ders op, zoodat zijn hoofd tussehen deze ver
doken was. Hy geleek een slak, die zich in
haar huisje verschanst, voor u is er altijd
plaats genoeg.
Weet gij er ergens een?
Gy hebt slechts te kiezen.
Praatjes, niets dan praatjes!
Daar is reeds de gravin Mazoracki, die
een kokin zoekt, £an de predikant
sanow, dan de distriktsrcchter
denko.
Zwyg! Ik ben gereed u met het slagmes
in de band de dwingen, mim ganschen zwö-
L1THAUEN EN DE H. STOEL.
Stevaui meldt, dat, door de otunogeAjk-
heid van' het verzoenen der standpunten -
van het Vaticaan en van Lithauen, dat zich
tekort meent gedaan in zyn nationale belan
gen door de. bepalingen van het concordaat
tussohen het Vaticaan en Polen betreffend©
het bisdom Wilna, Lithauen zyn zaakgelas
tigde by het Vaticaan heeft teruggeroepen.
EEN OPSTANDIGE BEWEGING.
Uit Teheran wordt gemeld dat krachtige
straf-expedities zijn gezonden naar het
Noord-oostelijk deel van de Perzisch-Russi-
sche grens teneinde den in genoemd gedeel
te verblyf houdend stam der Turkomannen
te ontwapenen, die de daar in dn buurt lig
gende dorpen en steden terroriseeren en ver
schillende daaruit ontvoerde meisjes open
baar verkoopen. Men vreest voor een con
flict met Sovjet-Rusland, want de Perzische
troepen kunnen kich verplicht zien ook de
Sovjet-Turkomannen te moeten aanvallen.
Ook de bij do strafexpedities gebezigde vlieg
machines zouden bommen op Russisch ge
bied kunnen laten vallen, doch de Perzische
regeering is vast van plan de belangen van
Sovjet-Rusland zoo veel mogelyk te ontzien.
DE FRANS4
Het Engelsche
den loop van deT
pellatie san Baldwin de vraag eteHen, of de
legeering officieel© inlichtingen heeft ont
vangen over de levering van oorlogsmateri
aal door Engelschen aan de Riffynon en over
het gerucht, dat er Engeische vliegers in bet
leger van Abd-el-Krim dienst doen, en wel
ke maatregelen de regeering heeft genomen
om schending van de neutraliteit door En-
gelsche onderdanen te verhinderen.
De Franschen hebben eergisteren de poë
ten Bibaan en Darmerich van levensmidde
len weten te voorzien en den post M’Ghala
weten te bevrijden. Voorts hebben zy de ver
sterkte helling van Khemis aangevallen en
zich meester gemaakt van do vijandelijke
loopgraven, waarbij zy den vyand zeer groo
te verliezen toebrachten.
O
De Duitsche rijkspresident von Hinden-
bur heeft gisteren in zjjn paleis de minister
presidenten der Duitsche bondstaten ontvan
gen. Rijkskanseüer Luther, ryksminister
Sebiole en staatssecretaris Meisner woonden
de ontvangst by.
Verschenen waren vertegenwoordigers van
alle achttien bondstaten.
Braun, de Pruisische minister-president,
wenschte Hindenburg namens de bondstaten
geluk. De keuze van het Duitsche volk,
zeide hij o.a., beeft u aan het hoofd van de
Duitsche republiek geroepen. Wy, de verte
genwoordigers der bondstaten, scharen ons
vol vertrouwen aan uw zijde en zyn bereid
met U het Duitscbe volk te dienen. Gij hebt
mynheer de rijkspresident, beloofd uw krach
ten in dienst van het heil van het Duitscbe
volk te stellen. Dit heil is het heil der Duit-
sche Bondstaten. Uw arbeid is innig v erbon-
oen met den onze. Gy hebt reeds verklaard
het als uw taak te beschouwen met de ver-
ZWART—WIT—ROOD
EN
ZWART—MOÓD—GOUD.
Berlijn, 13 Mei 1925.
Het afzweren van de oude Duitsche drie
kleur zwart—witrood'was geen verstan
dig besluit van de mannen, die in Weimar
waren bijeengekomen, om de nieuwe Grond
wet voor de Duitsche Republiek vast te stel
len- Ze hadden moeten begrijpen, dat veralJ'
dering van kleuren, een punt
wet van zoo ondergeef v
vocatie is en blyvt
oude kleuren wordt teruggekeerd van een
groot, zoo niet het grootste deel hunner land-
genooteh, dat zoo maar niet op eens met
alle traditie kan breken. En zjjn deze kleu
ren niet een onuitwischbaro herinnering aan
een voor Duitschland groot en bloeiend tijd
perk! Heeft de republiek het zwartwit
rood afgewezen, dat zoovelen is lief geble
ven, deze wijzen J<t waftroodgood der
republiek af en wel in zoo groot getal, dat
zelfs in een stad, als Berlijn, waar Dr. Marx
ver in de meerderheid was, bij alle gelegen
heden tot vlaggen zwart—witrood domi
neert. In het Zuiden, Westen en Centrum
der stad werd Maandag en Dinsdag druk ge
vlagd, in do meeste straten uitsluitend zwart
wit—rood, terwyl in enkele straten het
zwartwitgoud maar heel sporadisch
voorkwam. Overal, de oude vlag uit do ven
sters van parterre en van alle étagee. Men
kent hier geen woningen, die zich over meer
dan één étage uitstrekken, uitgenomen in de
villa-wyken. Een vier-, acht- of meer kamers-
wouing bevindt zich altijd in ééno verdieping
Mk ’t parterre of „drie hoog”. Vandaar het
vlaggen uit elke étage. Soms zag men uit
verschillende vensters van dezelfe étage de
oudo en nieuwe kleuren van verschillend
gezinde buren. Ja zelfs op een balkon de
hangende tuin en het geliefkoosde zomerver
blijf der Berlynsche families die boven wo
nen, kwam het verschil van gevoelen in dc-
ze teere kleuren-quaestie binnen den fatni-
Hekring dramatisch tot uiting. Een overbuur
had waargenomen, dat Mevrouw een papie
ren vlaggetje zwartwitrood plantte in
dén middelsten bloempot op den rand van
het balkon al in den sónemer van dien zomer-
schen Zondagavond, als Mijnheer wellicht
was uitgegaan, om aan zjjn Stammtisch im
Ratskeller nog even een ernstig woordje te
spreken en zyn biertje te drinken. Maandag
morgen om half 8 nam de overbuur waar,
dat Mijnheer als gewoonljjk op het balkon
verscheen, om even naar het weer te zien en
naar zyn ontluikende plantjes. De monarchis
tische kleuren in den middelsten bloempot
schenen hem te mishagen, want als onkruid
wiedde hij ze uit zjjn „tuin”. En verdweeü
dan. Om 1 uur zag de overbuur de republi-
keinsciio kleuren in den middelsten pot en
als hjj om 4 uur weer een blik naar de over
zij wierp, waren ook deze verdwenen. Wat
er zich tuschen man en vrouw mag hebben
afgespeeld, blyft aan onze fantasie overge
laten, het resultaat was tegen den avond
merkbaar: in den bloempot uiterst-linkseh
de zwartwit- roode vlag van mama en in
den uitersten bloempot rechts de zwart
roodgouden vlag van papa. Een compro-
’t Kan zjjn. Maar waarom zaten die bei
den dan elk onder zjjn eigen kleuren al maar
te staren op hun krant van toen het nog
klaar-lichte-dag was tot later nog dan do
overbuur het hoog-tjjd vond, om bed-toe te
gaan? Ah! Ihr Herren von der Weimarer Ver-
tassung! Met uw artikel, de rijkskleuren be
treffende, hebt ge maar onheil gesticht, on-
noodig een twistappel te meer geworpen in
den groeten kibbelenden Duitschen familie
kring.
Verschillende republikeinsche bladen er
kennen de fout, andere trachten ze 'goed te
praten met de bewering, dat de sociaal
Rosenstiel te zeggen.
Zjjt ge waarlijk stom?
Zy knikte eventjes.
Zij spreekt geen woord, bekrach’igde
de factor.
Dat zij enkel maar de geloofbelijdenis der
Stommen toebehoorde, eu ten gevolge e» t er
vrome belofte een streng stilzwijgen cnw'er-
hield, achtte hjj niet noodig te zeggen. Waar
toe zou het dienen? Dé mensch behoort toch
niet alles te weten.
Gy bevalt mjj, sprak Salvator, zoo het
u aanstaat, kunt gij aanstonds by mij in
dienst komen. Wel te verstaan, als de pach
teres u laat gaan.
Barbara knikte weder. Hare rechterhand
lag rusrig op haren gordel, maar de linker
verschikte met een weinig verlegenheid de
plooien barer „sukmana” eenen mantel van
helderblauw laken. Zy had zich in Zondags-
gewaad gedost, met het witte, bontgestikte
Russische hemd, de borst met groote rwde
koralen en gelen barnsteen versierd. Zjj was
zoo liefl Er zjjn gewis nergens, zelfs niet op
de Romeinsche velden en op de helling van
den Kaukasus zoovele schoone landmeisjes
als in Galicië. Meer dan een koninklyk schoo
ne vrouw gaat daar in schapevacht en ba>re-
voets ter bronne; maar deze was toch boven
mate lief, met dat eironde wezen, dat blank,
met lichtbruine tressen omgeven voorhjofd,
dien rechten, fjjnen neus, en dien kleiien,
vastgesloten, als verzegelden mond. Zóó
democraten geneigd waren, zich met hun
andersgezinde landgenuoten onder de nieuwe
„Reichëbanner” te schaien. Maar de sociaal-
democratie erkent officieel geen nationale
kleuren. Ze heeft immers haar internationale
roode vlag. Nieuw is eigenlijk het zwart-
rood-goud niet, het waren de kleuren van
het oude Duitsche Keizerrijk met Oostenrijk.
Bij de revolutie van 1848 namen de demo
craten deze vlag weer op, die daardoor een
revolutionnair aanzien kreeg en na de revo
lutie in 1918 den sociaal-democraten met
eenig „succek-voor-hel
den voorgesteld als „de nationale vlag”.
Wat de roode heeren er wel by gedacht heb
ben, toen ze deze nationale vlag aannamen?
Ten minste zullen ze er zieh over ver
heugd hebben, dat althans weer een symbool
van het oude regime zou verdwijnen. Het
zwart-rood-goud kan later wel opgeruimd
worden, „later”, als ze geen bourgeois
partijen meer naar de oogen hoeven te zien.
Het is niet aan te nemen, dat het Centrum
enthousiast was voor deze kleurverwisseling.
De vlag der democraten van 1848 heeft de
democraten van 1918 begeesterd. Dit en de
naive illusie: allen met de soci’s onder één
vlag was de aanleiding voor het voorstel der
democraten: „Reicirbanner-Schwarz-rot-gold”.
En de democraten, die wel niet talrijk zijn,
maar over heel knappe koppen beschikken
en in Weimar als zeer geschikte bemiddelaars
tussehen Centrum en sociaal-democraten op
traden, oefenden groeten invloed uit. Cen-
tram-democraten -soci ’s 1
Hoe roerend toch het samengaan van deze
drie! Je snikt van ontroering, als je In de
pers der beide laatsten leest, hoe ze roemen
de goedheid en den vromen adei, de fier
heid en standvastigheid van de lieve R.-
broeders, die zich nooit o, nooit! door
het zoet gefluit van Duitsch-nationale en
andere schavuiten zullen laten verleiden tot
ontrouw aan hun heel- en half-roode broe
ders. We kennen de sociaal-democratie, maar
de Duitsche democraten worden elders nog
niet naar hun werkelijk© waarde geschat.
Daarvoor zjjn ze nog te afhankelijk. Ze zyn
ook niet sterk genoeg, den rooden
vriend te helpen in een verwoeden strijd
juist tegen den anderen „vriend” van he
den, het Centrum; ze zyu partijgangers, inter
nationale Genossen van Herriot e*. De ba^
nier, die zich dit trio uitkoos het zwart-rood-
goud, een symbool der eenheid? Ach neen!
Symbool der Republiek!-
In het Noorden en Oosten der stad werd
lang niet zoo druk gevlagd als elders. Hier
wapperde meer het republikeinsche dun
doek, maar toch in vele straten glunderde
hier en daar de oude driekleur. Echter
langs den weg, dien president Hindenburg
zou gaan van het station van aankomst naar
de Wilhelmstraese! Die weg zelf is een lange
vorstelijke weg: breede Cbarlottenburger
Chaussée met bet hooge dichte geboomte
van den mooien „Tiergarten”, een Berlynsch
Vondelpark in groot formaat en recht in het
verlengde van deze Chaussée, de boulevard
„Unter den Linden" met zjjn historische
Bzandenburger poort aan de Pariser-Platz,
eigenlijk een verbreeding van „Unter den Lin
den”. Hier wapperden „officieel”, naar voor
schrift van artikel zooveel der Weimarer
Verfassung de republikeinsche Reiohsbanners
Schwarz-rot-gold, maar de duizenden die zich
langs dien weg hadden geschaard, om den
nieuwen president te begroeten, wuifden hem
toe met papieren vlaggetjes van dezelfde
kleuren, die Mevrouw van de overzjj is. toe
gedaan. Talrjjke rechtsche vereenigingen
hadden zich ,^n haie” opgeeteld met hunne
iwart-wit-roode banieren. Nergens vertoonde
zich een groep met de nieuwe kleuren.
Gebrek aan sympathie voor den nieuwen
president kan hiervan niet de oorzaak zjjn,
want door allen, zelfs in sociaal-democrati-
söhe kringen wordt hem oprechte hoogach
ting toegedragen en terecht. Toen in 1918
byna alle overheidspersonen van het Keizer
rijk plotseling verdwenen en zelfs de geduch
te Ludendorff vermomd naar Zweden de wyk
De staat van beleg in Lissabon is gis
teren opgeheven. Er hecrscht volkomen
rust.
Mussolini liet den burgemeester van
Assisi weten, dat de 700ste verjaardag van
St. Franciscus van Assisi op 4 October a.s.
tot nationalen f^tdag van Italië zal wor
den verklaard.
Een 17-jarige mijnwerker uit Cecho-
slovakye, die in de myn Winterslag bij
Gench (B.) ondergrnds werkte, is door een
groot stuk steenkool, dat zich van het ge
welf losgemaakt had, verpletterd.
De graanoogst staat er in het geheele
I
