X arme Loi stond :orgen. 1 __l graf van eenige plek op de „y srike 1 4 «W»! T je zoo reëds naar bed gebracht Titti sliep deed het te hard als ze dronken meestal om zee uur, „dat was voor het - P - -- 'lem - over zijn gedrag reet vertrok. heuvel ge' palmtakkei met sen langen, ee»gtiin« geringschat- hij daarmee wil- f sierde daarmee het kind op. Daar- meestal zwijgend. ge- rok :t met de juffrouwen «and naar dien appel? En Adam ▼rouw. [de hij hem met zijn arm. oogen op, lalde iets en zoo zwaar I-2 kart half zinneloos op den vluchtig. Eens had hij zoo l te blijven de vader niet, dan haal ik intusschen den zoon. Ik heb hem. met Louise Wesseling hier verzocht." Mevrouw Gould keliik boek buis der familie Gould. De toon ia deze familie stond niet aan on er niet bij bent" Mi eea oaverklaarbaren Nik aaa «I aset eea zwarea stip naar zijn joagea, Hf neen, mee. mge .Zou u er toe 1 arm eg kereltje, de 'Need* tot hij wei kleine roerende pauze werden zij door litti'e juichende kreten hoen geholpen. Zoo kwam dan op een zoaaigen Novem berdag Louise in èc karts huis ea met iven: regel Als de beide bruine paarden huis toe brAhten, schit- engel. je engelbewaarder na- ie verboden meer dan één appel te eten. u ongepast de stad wilt verlaten, ekking aan te nemen?" /oorioopig "ij dri om rukte hem nog denzelf- leve* mis». steeds mét liefde plotseling voor de Haa eeaig doel was l de „Wesselings". was i w.reld welke zij nog Met den tijd gewende Harold zich hier zo-» aan dat hem al het andere goede ook meer opviel, zooals een mensch aan haar twee onzichtbare en vrede. Eckert nu naar hem het licht van zijn <eheel en „L De juf" had gezegc m dien nogmaals over het met kanten overhangen bedje ea -- - ding een merkwaardigen reuk, die uit fit- deugend ik ben als je tfs half geopend mondje kwam. Impul- „Schei uit met dat - - "rade ver- Harold streng! itti sloeg .2 - 1. Uita» liedje voorzingen, op dat beschonken, kunt tlapea." En opnieuw hamerend* begon hij met heb luide stem: ..Goeden avond. en dat terwijl ik er bij en loeienden «vind, er ook werkelijk mee „0. God, wat een Mevrouw uit, „wat len zeggen?" „Emma heeft gezegd, dat jij oogen hebt, en L< verdere openbaringen en maakte Titti op de goudvischjes opmerkzaam, die in een kamer-hassin monter heen en weer zwom men Titti bekeek de vischjes aandach- tuf. doch werd plotseling een klein sier lijk netje gewaar, dat tegen het prachtige voetstuk aanstond. „Maar nieuwe Tante," riep hij „Is dat l zoo klein? Emma heeft mij toch ver een somber gezicht zat te kijken, begroet- een droge levert" En ter Eckart niet belieft, hier te komen!" Ella siste als oen getergde slang. „Hoon maar, mama! Maar hij zal mij iedere minuut wachten, duizendmaal ver gelden, wanneer ik hem heb!" mar op en neer drentelde. Hij boog zich ben?" nogmaals over het mat kanten overhangen Tittie hield op met hameren en bedje en bemerkte daarbij met bevreem- koel: „0 vader als je sens wist, hoe 2 2 iet dat kloppen," beval trekkii J „Maar vader ik wilde je toch alleen woordde zij maar Uetas liedje voorzingen, op dat u bezig was dat twee smalle gevouwen gehakt, 2 "t Knip voor zich de kracht om te kun- Louise het rijtuig maar gelijk meegezon- L__. Per brief had zij hem met Nieuwjaar vloog hem om Op oen waardigd naar buiten, en meende, dat er nog wel andere doktere waren «n juist -r - - nu do champagne gebracht werd moest bij In het huis Govld maakte men inmid- vast en zeker blijven. Harold verklaarde 2-2 1 "2—11_. 2_, daar geen sprake van was: 1 kaarten, waarop de „verloving eer er een ander gevonden zou worden, hunner eenige dochter Ella" vermeld was de man misschien al dood gebloed, lag op een zilveren schaal Hij zou zeker voor tien uur weer terug De groots scène die nu i de met een opaegging door wat aaa Harold voel daar hij het anders zelf r* - den roep had me' do kwaadaardigste ben- schaap zonder kop in den gels op een onverklaarbaar goede en hoofdkussen in den end» zachte manier klaar te komen. Als Harold J Eckart nu tegen den schemer naar huis ging verhuizen, kwam, hoorde hij geen huilend of lachend De „juf". sloeg hem te erg. Alle juf- Heve kind zoo gezond," zeide zij. al te groots verbeelding voorstellen wat korten tijd haar juderhuis moest verlaten, te verschijnen e.i 1 -*■ toen de nieuwe juf in betrekking kwam en -olijks van zijn werk tot Toen do epidemie geweken was vroeger naar 1 vergeten had, dat zij |ing zij niet meer naar laar wensch de eerste om dezen avond aan was de sneeuw zonder ophouden blijven aan haar dooden te wij- vallen: loose, groote vlokken, welke een en dat hij als man van eer Titti werd alzoo, terwijl Louise haar voorstad Tormden'vielen aTs’^hte wal* goed te maken, hetgeen hij eenzamen gang naar het verafgelegen ten neer. Geluidloos rolde het rijtuig op deze Haroli Iers keek, en zag zijn kind, met een vreugdevol ge- stil zijn huishouden bestuurde Wat Louise j afwezig laat, aan den hals van een slank meisje Wesseling ook deed, zij deed het alles on- hangem dat op het vochtigs gras naast zichtbaar en al kon rij ook met de fijn-. "2 gevoeligheid der liefde al zijn onuitge- „Uital Uita." schreeuwde Titti ten sproken wensehen raden en vervullen ".waar hing hij aan Loui- dezen oenen raadde en vervulde zij niet. zelfs dat zij door haar tra- Hij zag haar slechte als hij zich bij haar nen heen lachend Harolds ter hulp gesto- opdrong Zijn verzoek om de weinige __22Z__ 2:.2.2; 2.1 .2._r_1 oprichten. Hij kende haar nog van vroe- haar te doelen, had zij met vriendelijke zoo groote verantwoordelijkheid wilde zij p zich nemen? En do menschen felici- schreeuwde zij toornig, „maar teerden Harold Eckart met zijn voortref- staanbare stroom steeg die nieuwe liefde groote 1 werkelijk dat in hem op. Het Kerstfeest naderde. Hij keerde Ella Gould stond aan hst venster ee staarde somber, in den gelijkmatig neer- .-»gna van een donkeren No- Zwaar vielen do Naderen van hoornen der laan op den grond en rop een tapijt, dat het ge schreden der menschen ge- 1 zware weemoed drong door tot op -sn. dl- ’■■'«rdoor in igenbUk atil. vallenden rei Zij zou zijn vemberdag. 2 i zij zou hom da- de I - hem onder één dak vormden daaro, eens zijn mogen leven! Anders hoe anders dan luid van de i sombere stemming vervielen, in El- en neuten keken z elkaar stil en opmerk zaam aan hst was alsof twee tegen standers elkaar maten. Dan trok Ella hem met goed gespeelde zachtheid naar zich toe. Titti echter verachtte als een echte jon ger. liefkoozingen van vreemde* en spar- van haar schoot naar beneden: hij ‘t met klimop omgroeide graf te en innig elbehagen In 't begin had 2 -- - "2 aan de diepe stilte, die ivormd. waarop do kransen en er^eerschte ongewoon buiten adem de >n geleidelijk aan dor werden, trap opgerend, de den: opengeworpe* om uit z_t dan plotseling verward, bijna beschaamd, taar on- voor I dagen lederen daf uren laag. oen man! Zij Ella Gould Het was schandelijk! Het was niet in te denken Woedend stampte zij met haar voet Mevrouw Gould, die huid bedekte chaise longue lag en roman bladerde, liet het boek zinken monsterde haar slecht gemutste dochter langstellend. met een langen, eepiglzins geringschat- „Nou, een tenden Nik. tuurlijk." „Wees zoo goed en laat je kwade lui- Titti maakte een eenigszias gedrukten men ergens anders op los, dan op mijn indruk. «Vertelt hij alles over?" vroe<> hij echte Smyrna." zei zij traag ..Dat kites, gespannen. kaa er toch niets ean doen, dat het dok*- „Ja. al je onhebbelijkheden vertelt hij lew4 «lat a OVCF M „Dan is de engelbewaarder een echte oude kletskous." meende Titti verachte lijk. „Maar Harold Harold!" „Zoo heet ik niet," zei het kind koppig, „ik heet Titti:" Ella deed alles om bij den jongen In een goed blaadje te komen en krenkte inmid dels Louise, door haar op weemoedigen toon te beklagen, en haar bij ieder woord de „vernederende betaalde betrekking” onder den neus te wrijven. Intusschen had Titti de „nieuwe tante" genoeg opgeno- en verraste plotseling allen daar- p haar gelaat naar de bediende juist de 1 w--- -een enkelen keer met voudig eten met hem ook reeds uit op- stemmetje moer, want de tuf had Titti trouwen sloegen hem wel, maar deze haar gedanst hoe eeuwig laag scheen «oedkundig oogpunt. naar bod gebracht Titti sliep deed bet te hard ah ze dronken was hem dat reeds gelede* Hij had gehoord. Daarom maakte Harold er dan ook een De verschrikte vader kon zich zonder dat de verwende Louise Wesseling binnen gewoonte van. 's avonds in Titti's kamer 2'" .2 -2_2 2.-222I. en aan zijn kinderlijke »pe- arm els Job, om een betaalde betrekking len deel te nemen, of moede, doch met in- aan te nemen. Maar van Titti's bekend- nig welbehagen, hen beiden te beschou- heid met Louise had hij nooit geweten. wen. Hij vroeg zich niet af. wat hem deze Over zijn somber gezicht kwam een oogenblikken zoo dierbaar maakte hij l,cbedroog er zichzelf mee, dit genoegen ki|k! Zoo komt men achter de aan het bijzijn van zijn kind toe te schrij* kV* leAMoeémwmaa wmaa maassa^*** l tla s s s a e - «ei hij vroolijk. leed dat hij de arme Louise met zijn „Kent u hem allang - „0, ja! He* Js al eer gaf Louise hierop ten antwoord, wiens het zoo vurig'in baar kinderlijk gebed g7- hart ven vreugde opsprong. U-™t '„.J, Uj„ .„L™ „Lieve Titti, trek toch niet de plooien zoo Hefdevol kijkend, t< sief schi wondering aan een paar wazige erna ongetwijfeld stoel naast fitti's bedje neerzonk en zijn zoon wezenloos aanstaarde Zoo doorschouwde dan ook Harold plot- tofiag de opvoei avonds ^rnst hebben, en likeur smaakte Titti zoor goed, waar hij bovendien voor- treffelijk op sliep, en den anderen dag nog In een afgematten slaperigen toestand behoefde te bemoeien Harold geraakte bijna in vertwrjfeling Weer dook de L - rerdrngeHjk. «JXr ^^"IhWluenza-p.ti*nte be- k--1tTj|lt had en die ook wel merken het dat zfi graag voor Harolds echtgenoote in saMorUng wilde booten. 23 .toe* noo bolangrteBond naar «nr&k han >oo over kin- er t w kindtrbelanfan kon tpeculattei U tUkan. „Wanneer je hem hebt," echode mama spotachtig. „Hij kan niet meer terug." zeide Ella koud. 'Mevrouw Gould maakte een verachtelij ke beweging: „Waarom niet," vroeg zij scherp. „Heeft hij reeds iets bindends ge zegd? Ik daeht, hij bezint zich rijkelijk lang en geeft jou in overvloedige mate tijd om op deze nieuwe gril terug te ko men." „De geheele stad weet het en spreekt ervan, dat weet hij ook. Hij heeft mij in opspraak gebracht en kan nu niet meer terug! Weet u er soms eenl Uw geliefden Jac. Weber neem ik onder geen enkele omstandigheid reken daarop.' „Zeer onverstandig van je. hij past dui zendmaal meer bij je, dan die weduwnaar met als toegift 'n verdorven bengel." „Spreekt u eigenlijk van een tuchthuis heef of van een driejarig kind?" „Maak u niet bezorgd, mama! Ik wil al leen Harold hebben, en ik moet hem heb ben en wat zijn kind betreft, er zijn nog wel strenge particuliere opvoeders en in 't slimste geval verdekte verbeterhuizen Overigens zal het lieve engeltje aanstonds net in natuurlijke grootte verschijnen komt teld dat je mijn vader in 't net lokte Het zal wel niemand verbazen, dat Tit ti's bezoek met een groot fiasco eindigde, sprong uit haar gemak- en dat zijn roep als ondeugende bengel keliike houding overeind, wierp heftig bet een vasteren vorm aannam. Iedereen boek op den grond en gaf bet aan haar bewonderde Ella Gould, die men steeds voeten sluimerende hondje een trap, dat als o-oervlakkig en harteloos bad be- kamer schouwd. Zul' e ernstige plichten, en een vloog. „Hoe onaangenaam en hoe gedach- tenloos." i '2 zoo ben je nu altijd ik zal blij zijn als lelijks keuze. Had hij dan onsympathiek. De dochter Ella echter, heuvel die steeds met innige belangstelling naar j_2_ _2_ zijn zorgen infoeu-erde nam hem on- ea waar Loi bewust in. Dat zij eveazoo over de mo narchie en over een mogelijke oplossing verget slijk en vader, der luchtvaartv binding met hem ge- Juist op een dag dat Louise wederom bij sproken bad, waaruit duidelijk bleek het graf zat, viel de verjaardag van Titti's -ruzie tegemoet kwam dat zij niets anders wilde dan zijn te- gestorven 'moeder, en Titti giag aan de Louise 2 g.-ii oordigheid. ontging hem natuurlijk hand van zijn vader met een krans van der da hanglamp voad. waar zii te zamen rozen aan den arm naar het kerkhof. Het plaatjes keken, huizen was een dag als toen, een dikke mist den, of een ander stil si moest hij het nog welke zich in n fijnen natten regen oplos- ta 1-J-‘ laar doen, ofschoon hij haar vol sa- te; *n dag vol oneindigen weemoed Zwa. staken de donkere populieren af tegen w grauwe lucht, en van de goudkleur'. op bedaarde prijne over zijn gedrag reet vertrok. beuken viel blao voor blad, als waren zij dubbel gevoelen. JjWMoH, - Maar de juffrouw stond op haar recht levensmoede, at De treurwilg met zijn Titglboorde aandachtig toe en bood aan en wilde niet „weggejaagd" worden zoo-, ver'eeld loot welke zich over Lucie sgmaals to bédden. Ns zij bet noemde. Dat deze acht we- T 2_ 2 „Mag ik zelf eens iets bidden, vader?" ken niet tot den gelukkigsten tijd van die langzaam als tranen op den verseben alles gewoed raakt, en het neeagt alsof Harold knikte Harold en Titti's leven behoorden be- krans nedervielen. het -oo altijd geweest is. en het too be- Harold staarde Herop in smartvolle, hoort te zijn. Zijn maNtijden stonden gedachten en hij schaamde zich steeds gereed, zijn wijn was steeds op hij geen tranen had. daar hij te juiste temperatuur, zijn tafel was altijd en stof of wanorde er niet meer. Op zijn schrijftafel ontbrak nooit een paar maal voor buikpijn een druppeltje reeds lang had losgelaten had hij geheel papiertje en voer het portret van de over- likeur, wat toch maar suikerwater is. ea al vergeten ledene stonden steeds versche bloemen, gegeven had. joe£ men haar weg! Wiar Wat was dat plotseling voor een jui- Maar toch ontbrak hem iets. hij ge- zou zij nog zoo n schitterende betrek- ebende kreet op deze plaats van dood voplde het hoe langer hoe king vinden als deze, wto geen huis- en somberheid? Harold koek zijwaarts het aanschouwen van de vrouw haar altijd op ar vinge Btork, dat Titti niet moer tot een verdere en do beer des huizes steeds opnoeming van zijn stille wenochen kwsm was? L22_. Op c“. juffrouw, nacht bij een ver afwonenden patiënt was f 2__ 2 den slaap wilde inhalen, verscheen Titti _2 een nen heen lachend Harolds ter hulp gesto- opdrong Zijn verzoek eenen, en zijn kon hand moest grijpen om zich te kunnen maaltijden die hij thuis kon gebruiken met en oprichten. Hij kende haar nog van vroe- haar te doelen, had zij mef vriendelijke erklaarde^ rustig maar zeker, dat hij gere feesten, al was het dan ook slechts beslistheid afgewezen Titti at nog niet a. n tafel on daarom at Louise Titti's een en kei en keer met voudig eten met hem ook reeds uit op- 'J la^g scheen «oedkundig oogpunt. „O Titti" zuchtte hij. „O. Tltt’ Titti." wVast drukte hij het warme lichaampje huis'terugkeerde, dat b'J hem beschutting zocht tegen zich ïïch vèrheegenS ia het vooruitzicht zich aan, en nu besloot bij zonder eenig uit- aog met zijn kind te kunnen bezighouden, stel, Ella Gould om haar hand te vragen lieve kennissen van mijnheer, mijn zoon,” kwam hem oen en ander toch wel wat bet kon niet anders! zei hij vroolijk. vreemd voor. Geeond was Titti wel, maar Titti was intusschen weer naar bene- „Kent u hem allang juffrouw?" -ju natuur was zoo geheel en al anders, den geklauterd daar hem een kistje met „0, ja! He* Is N een heel oude liefde!" begon zich dan ook ongerust te hamers en spijkers te aanlokkend scheen, gaf Louise hierop ten antwoord, anima. hamer was voor hem te zwaar en nart ven vreugde opsprong. zien, gevallen schaapje weer op, en gebruik- uit mijn japon Titti, kom! een I „Wat bedoel je, Titti? Je weet, ik heb de schitterende met bloemen versien J777*’1onophoudelijk- m*." <- Titti stelde zich in postuur en begon vermeerderden zijn zonden met de mi- ernstig: „En de Heer sprak tot Adam: nuut. Hij drong zich tusschen zijn vader Waarom at jij van dien appel? En Adam en Ella, welke plaatsen natuurlijk naast sprak: Heer, de vrouw, die U mij hebt elkander war. in, en schopte Ella Ns aangesmeerd, gaf mij daarvan." zij hem met lieve woordjes zocht te ver- Harold's gezicht vertrok zich krampach- wijderen. Een waardige oom van Ella. tig. hij zag Louise aan. neen, hij was on- wiens rood hoofd zoo kaal was, dat het weerstaanbaar, 1 j lachte, lachte, lachte - in den schijn van het licht bijna verblind en het niets vermoedende gezicht van de, krenkte hij door de informatiCwaar- Titti, zette hem er steeds meer toe aan. om hem Uita verboden had. over oom Plotseling stokte hij wat waren dat Merbels haar te praten „hij heeft hee- voor nooit gehoorde zilveren tonen, welke lemaal geen haa.-!" Den heer Jacques We- zijn lachen begeleidden? Ontzet staar- her. die. als ontroostbaar ex-vrijer met - de hij in Louise's gezicht, in welker plotse- J door te verklaren, zij heeft tóch seling rood wordende wangen zich twee te hij vriendelijk met: „Goeden dag, mijn- oogen, werkelijke echte oogen! Ook infor. kuiltjes groefden. Hil staarde haar'aan heer Weber, met J meerde hij met groote belangstelling of zij en moest zich aan de tafel vastklemmen, daar de heer Jacques, of deze nu vochtig dat geliefde meisje niet in zijn armen of droog was, In ieder geval een lever i zeer veel zorg bereid de. irgerde hem dit straatjongensrijmpje, 1 men hem altijd nariep, toch. „Het wordt werkelijk hoog tijd, dat dat rukte zijn jasje uit mevrouw1! werd tot netten geknipt en gesneden om geworden. Onder den kerstboom de Kerststemming te verboogen. En e en- verloving gevierd worden. vroeg hij, als de zilveren draden welke zich om den Titti was als helaas onvermijdelijk fixeerend „Uita had gezegd, boom weefden, gevoelde men reeds het mee geinviteerd, doch zou na ik zN ze aan de Nauwe tante geven, doch naderen van dezen vreedzamen heiligen direct naar huis gaan. je bent heelemaN Net nieuw moer, je tijd. Alles was afgesproken en in orde ge- bent N heelemaN verkreukeld!" Zeer onzacht werd Harold eenige dagen bracht, toen op het laatste oogenblik papa weer komt nietwaar Mevrouw lachte eenigszins gedwongen later door den ouden Gould uit dezen Louise, wier komst Ns Titti's „temster" 22-2 „dat lieve, onschuldige kina." droom gewekt Hij had om zijn bezoek men als vanzelf sprekend had aangenomen haar i 2„-22. „Excuseer, mevrouw,mengde Louise verzocht, en Harold, in de meaning, dat en waarovqr men heelemaal Net had ge- kuste. 0, ale Titti eur cc zich. Nep blozend van vertegenheid, in 't het een ongesteldheid gold, was voorgere- sproken, beleefd, maar zeer beslist wei- kreeg, dan wilde hij Net gesprek, maar mevrouw weerde haar den, en had Mathias gezegd, dat hij direct gerde om mee te gaan. Zij zou. wanneer geluk denken Net naar zijn hart'iuis- et terugkwam,. Mathias, die eerst de paarden dokter Eckart Titti niet meenemen kon, teren, dat den „Dat hindert niets. Juffrouw! Hoe gaat niet wilde toeoekken, en daarom onge- of wilde, hem er gaarne naar toe bren- voorbeeld van *t met u? We herinnere ons dikwijls duldig zijn boer verbeidde, moest lang gen; zij wilde ism aaa de deur ieder lijk en ach. v.,. uw lieven vader en ds heerlijke dagen wachten. Daar beneden hoorde hij den oogenblik weer in ontvangst nemen; in verlangd had ven vroeger! Nietwaar. Ella? Ja, het is ouden jould schreeuwen, ziek kon hij dus het huis, waar men -- *--J altijd zoo oatzettend treurig, wanneer niet wezen. Toen Jiarold eindelijk terug een dame was gi zich twee oogen voor Ntijd sluiten, en al- kwam, zag hij er zelf doodziek uit en zijn binnen. Het was ht los zoo verandert voor ds achtergeble- stem klonk oeesch. Hij wist nu, dat hij welke zij uitsprak om dezen avond venen!" Ella noodeloos gecompromitteerd had, haar droefheid en i LoNse neigde zwijgend. Zij nam Titti bij haar vertrouwen verloren en haar, hart den. zijn schouders en schoof hem zacht naar gebroken had, en dat hij Ns man van eer Titti EUr toe. Titti hield haar de rozen voor, verplicht was op met een zachten lach o Titti, voor wien sen I deur opende. was onget wig. dat Harold Ec wezenloos aanstaarde istbode van de zoo mw. Zij wilde dos gaf bet het tot aan den overkant van de Het was juist een ialuenza-epidemie Nt beteekende. a o e_ V 1TléAg** Harold kwam aauwelijki epidi punch, snoepte van welke Mina, „altijd de kinderka- den houten lepel sloeg koezand met ziel mor. l .en draNde zijn kopje voor nu Net opgezocht. Maar Titti luid dien Wachtte op ds kussende L pen w Harold!" was. stow Canon gerold als een egel, vermindering van zijn smart zocht verscheen juilrouw Beatrix in Harolds werkkamer, waar de probeerde te vindees Handenwrta- autoriteit bij het verstokte verkeerd ge- „Wat beeft hij in 'e hemelsnaam dan nu weer gedaan." vroeg hij. „Titti is wegens buikpijn naar bed ge bracht moeien worden. Hij heeft zNve- riagzout gekre, pen. Zijn gebe< plotseling togen haar ge- gelijk» wider verloor in eens zijn mogen Titti, en geheele vermogen. Verliezen hadden hem zij eens gehoopt gslok- -«or dat zij de wijds we- ds zielen der menschen. dl „Lieve God.” bad Titti, zijn donkere hoeft zeker wN Net gezegd te worden. oogen omhoog slaande, „weee toch zoo Bleek, met samengeperste lippen, ea de sombere goed en maak aaa mijn lam oen Ne uwen oogen vol tranen, als c_ __L 2 2 ’2 2-2 hop en Nauwe wieltjes. Auien" En: „He- cchNd liep de juf door het huia Haar trotsch on te waariieidslievend was, om 'n voorbeeldig gedekt zooals ilq omdat aangedaan Omdat zij Titti «slechts een Net voelde. Het kind wiens handje hij druppeltje roede laag had losgelaten had hij geheel Wat da verdrukte on- bijna dat hij geen tranen had. daar hij te juiste temperatuur, zijn tafel was Ntijd God laat juffrouw Beatrix toch ook was natuurlijk oen hemeltergend onrecht droefheid te kunnen huichelen welke hij bestonden eet, Amen". En: „Lieve God. laat haar toch door oen boezen man weghalen, want Ut vind haar heelemaN Net aardig, Amen." Ea Maar hier slikte juffrouw Beatrix zoo meer on wel goed< (eest die den hals van een slank meisje Wesseling ook deed, zij deed het alles on- volgde. eindig- w de juffrouw, aak bespaarde. 1 moeten doen. Wederom kwam er oen nieuwe juf._ Ne plotseling in zijn diepste negligé met J t in den anderen arm morgen toen Harold in den hem knielde, j een geroepen en overdag den verzuim- hoogste verblijd Z< slaap wilde inhalen, verscheen Titti ee. zoo zwaar zelis een t la's ziel, voor zoover zij iets bezat dat op een ziel geleek, wekte het slechts wrok, haat ea bitterheid, welke zij nog Net gevoeld had. Eenige reden tot bitter heid had zij weL daar de verwende, jonge erfgename. Ne tot nog toe Nechts had be- hoeven te willen om te bereiken hetgeen telde heftig zij wenschte. thans iets had wat Net naar .Afblijven! Niet aanpakkenl*' zeide kaar wensch ging Zii wachtte reeds acht zeer ongNant. -- i Het was „Zoo, zoo Harold!" dreigde zij schelm achtig. „zoo is het dan toch waar wat ik - va* I .-2-2 2.-2. 2_2 2 op oen, met een onaardige kleine jongen bent?" ia een Titti trok een nadenkend gericht: „Wie en heeft je dat verteld?” iNormeerde hij bo om n^men. 1 vurige, gloedvolle, duidelijks taal hij hizlf haar lieve kind in betere handen komt," flNs- 4 terde mevrouw, „deze LoNse schijnt hee- isde lemaal geen talent van opvoedster te hob- Ëlla trok Titti eindelijk op baar schoot, bitter ge- zocht de oogenschijnlijk mooiste kqal- liet recht bonbon voor hem rit, liet hem trekken, en verspild? Ja. hij had hield zich ook „erg geschrokken", bij hij met acht weken op- tijJ i Jen at het nooit stuk vleeocb van Titti ook op, of „je bent ren. 1 weer stout geweest en geen fruit heobea." - - 1 Titti sens tot haar „spijt" zeer dikwijls En ale rij hem werkelijk Hefhad. zou oud huis dat ia elkaar was gestort Een legde zij haar hand in do zijne Over deze omdeugesui en voelde de gevolgen ervan zij da' ook riet het kleine kind, dat hartverlammini niemand anders >p ds wereld had. daa den dag uit It- rijn vader, beminnen? De ar=c Met dergelijke gedachten hield Harold omringd, zich dikwips gedurende de avond-uren bitterste z< bezig en verkeerde ia dea geest ia bet thans bot eenige plek op de w -reld welke zij nog I hem haar eigendom kon noemen, want haar terde De ouders Ne hun eerlijken ouderhuis behoorde haar nog slechts kor- door 't bronsachtige looi der hoornen als Hollandschen naam veramerikaanscht had ten tijd, alleen maar ia naam Naast den 'n ster tegen. Deze ster heette rust, warm- r en Ne steeds met hun verwanten heuvel van 't met Ijlimop omgroeide graf te en innig in Amerika praalden. waren__hem zeer barer moeder had zich thans een rieuwe Harold dikwijls en er 'eleidriijk aan dor werden, trap opgerend ee thans dag in dag c“ 2 _22_ te denken over het verlies van haar on- voor Louise's ea Titti's verwonderde oogen U staan Geleidelijk wende hij er aan. dat hem geen diensthodan-lav aai en en dat bü Titti en om de groote ronde tafel on- i van blokken bouw- il spel speelden, ter- wijl de lamp dat stille schilderij be- w lichtte Dit tafereel van behagelijkheid en laru en iedere gewenschte sebadever- staken de donkere populieren af tegen de warmte liet hem hot treurige buiten zijn, goering had aangeboden indien zij N- grauwe lucht, en van de goudkleurige In piassenden reger beukc* “2:2 52zc ~77 ULJ. z"? “*r~ J- Maar de juffrouw stond op haar recht levensmoede, af De treurwilg met zijn - '1 loot v-7_- l„:_ Eckarts graf neigde, hing vol druppels, niet ris zij bet noemde. Dat deze acht En zij bedacht zich geen oogenblik. Van if' ld en vast zeide zij dan Jiet voobtigen blik l genoog over het verlaten kind boo- In oer-ouden, soliden rijkdom geboren reld in moest. Hij zelf voelde niets voor baar, maar en opgevoed, was hij onbekwaam, de go- f daarom mag je rij scheen zeer voel voor hem te gevoo- volgen van zijn handelingen te dragen, en geluk stralend, keken haar oogen in het Jen. stond hij volkomen machteloos voor rijn smeekende gekat yaa HaroL Titti was tot haar „spijt" zoor Nkwijls endeugL-2 12- aaa zijn kleine knnrraade maag Hot go- volg van deze strri-metbode was, dat Tit- ti eeret openlijk, daarna heimelijk in de 'dekast sloop, Nwaar hij riet Ntijd ne uitkoos wat voor hem het beste Toen hij tengevolge van 'n ge- ganzebout hevige pijn leed en in dan weer op den buik, dan weer te 222 -2-2 J van zijn smart zocht, verscheen juffrouw Beatrix in Harolds werkkamer, waar de totaal overwerkte man oen kwartiertje n*t probeerde te vlade* Handenwrin gend bezwoer ri| hem, Ns vader, zijn autoriteit bij het verstokte verkeerd go- hide kind te laten gelde* dean." vroeg hij. ia wegens buikpijn naar bed ge- m en moet nu gaan slh- boeit hij echter riet ge- Harold Eckart koek Juffrouw Beatrix keerde 1 Ns hdl Woorden volgde, hoorde gouden licht, dat hem zoo Nkwijls als een rijtuig voorrijden, en onwillekei naar I _1 ^-2_2_ 2__2 22 goed! Het behoefde reeds lang gedoofd wan Dan blikte hij kind ,i zoo te blijven, om i„2. 2222 iets anders in zijn hart te laten ont- moedde niet, dat daarboven die vurige ge- i er nog niet i' 2‘ i bestaan? Iets oneindig heerlijks, hadden. op. „God. boe vreeselijk onverschillig," meend. zij koel. „Gelijk men zulk soort steeg langza-m voor hem op, menschen Ntijd behandelt. Zeer vriende- nu meestal zwijgend, aan de ronde ta- baden, lijk, natuurlijk, met een groote dosis min- fel zat, en zijn blik op het bleeke, niets zaamheid. Daar komen te overigens al zeggende gezicht van Louise liet rusten, aan." <-n net niet laten kon haar te blijven aan- r Mevrouw Gould trad ten tweeden male staren totdat zij baar hoofd neerboog. Titti met zich mede te nemen, totdat de vrouw Gould kwam op Bijou toe die weer kwam aanslui- Daarbuiten tikten de witte vlokken tegen pen, doch keek op het zelfde oogenblik het renster en .net groote aandacht volg- -v - «<t jjjnj |,an gang. Het Kerstkindje vloog thans rond het hui», en keek of het briefje met alle wen. „Kijk eens aan, wat komt daar voor een schen, die Titti had. reeds op de venster- pel lieve kleine hartedief," vleide zij, Louise bank lag. Op de tafel schitterde het van E terloops toeknikkend. „0, wat heb je daar zilver en geud. roode appelen en bruine stond, voor heerlijk» roeen, i stemd?" Titti hand los en hieH de rozen op zijn rug. „Ben jii de rieuwe tente," -- haar sterk ven en hij besefte in het geheel niet het V a a -j arme Louise met zijn aan wezigheid bereidde. Daar zat zij nu aan zij zijde, gelijk zij smeekt bad; zijn schoon, donker gezicht '227 terwijl zij met zijn zoon op haar echoot at Hoe lang nog? Zijn verloving met Eüa Gould was iede- .glpeiende handen. Ale een -- erkelijk dat in hem je eenmaal rit huis bent Hoe kan je meilje, waarmee het publiek hem te za- T*_2 nou die Louise inviteeren? Men weet toch en koppelde, gecompromitteerd? De ge- deze dagen altijd eerst naar huis', heelemaal niet, hoe men ze nu behande heel» zaak kwam hem plotseling als een g—JJ -J” 'f' len moet! Hoe tactlooe van je, mij in zulk onmogelijkheid voor. Het wes nu alles zoo gids naar het geluk had toegeschenen, ademde iedereen dat veracht een laetiff parket te brengen, daar wij uitstekend en zoo goed! Het behoefde reeds lang gedoofd wat Dan blikte hij kind zou i toch vroeger zooveel meiden ouden Wes- slechts zoo te blijven, om niet den wensch omhoog, en zegende haar rust, doch ver- worden. Het seling verkeerd hebben." naar iets anders in zijn hart te laten ont- moedde niet, dat daarboven die vurige ge- man om zijn gezicht door ge- wat huil niet on-presentabel te maken, in de nog ever’ Zij hadden gedacht de verloving gestoken. Met groote belangstelling op Kerstavond te vieren in besloten fa- bij naar de vooroereiding van de Kt miliekring. Titti sprong hem bij zijn terug- aeer jubelend tegemoet, en trok hem liet- 22;h mee naar andere had hij dit vreedzame oord met open mond 2 1 na- - 1 gelegen en wilde zijn ge- L-2rlijk vieren. De ooraaak hiervan was een te rijkelijk nuttig v-as. Men knoopte hem zijn slob- 2i van uoft, waarasn EUa Gould kousjes dicht, stak hem in zijn jasje, e» schuldig was,*'daar Titti mar I 21' 2. 2— 2__22-.212- het kon riet anders! Titti was intusacben weer naar bene- 2 i een kistje met ook ongerust te hamers en spijkers te aanlokkend scheen -hamer was voot hem te zwaar en Ah M| ooi zee uur fat de kinderkamer daarom raapte hij het onder den stoel Ww»w oen zijn jongen te zien, gevallen schaapje weer op, en gebruik- uit mijn japon Titti, kom! wees lief! stiep Titti werkelijk reeds als een te Nt als hamer, om kleine spijkertjes in Laat Uita lo» Uita moet naar huis!" engel, en bipu was Harold hoofdsekud- zijn vaders ledikant te kloppen. Maar Titti hing als een klit aan Louise's ren dag te verwachten met Ella Gould. 4e*d weggegaan, toen het hem opviel dat ..Maar Titti riep Harold uit zijn ge- rok en brulde Ns een bezetene daar- de koude, leege dame van de wereld, dé de jnffrwsw m gedwongen lachte en on- dachten opgeschrikt „hoe kan je zoo bij ging zijn vader plotseling een licht op verwende, grillige gezelschapskoningin rustig ate een verschrikt» muis de ka- ondeugend zijn, en dat terwifl ik er bij „Lieve juffrouw juffrouw Weeeeling." die slechts een hart had voor rich zelf begon hij haperend „vergeef mij wan- alleen. Hoe zou het dan Titti vergaan? zei neer ik misschien wanneer mijn vraag Een smartelijke toorn aan een bitte- voorkomt! Ik hoorde dat u re verachting grenzende kwam in haar op om een een be- Waarom moest het dan juist deze Ella Gould zijn? War er dan geen rijk» en zoek ik er nog een, ant- knappe meisjes genoeg. Ne zich moeite V4#' ‘.‘I*’'1 “°4 wilde 4ïv*n orn Titti °P te voeden? Moest V k}emmen<1« «ristjes zij dan werkeloos en. zwijgend toezien, zacht van haar kleed los te maken. „Ik zonder hem voor een tweede, erge Ie- *--*> «oo weinig geleerd wat ik kan ten vensfout te waarschuwen, waarvan hij ---- -goeden nutte maken, dat het zeer moeilijk zri zich geen denkbeeld kon vormen? Achf nacht met ro n bedacht met door- zijn iets te vinden toch do» ik al mijn Zij kon allerminst spreken! Al haar «ren nen bedekt - slaap ouder het de»; - beet ervoor zenlooze liefde moest opgeofferd worden dekens zacht. Dr. Harold ademde Nep. Tegenover de- aan de conventioneel» huichelarij en leu- Kijk, nu heeft U er plezier in?" ze bleeke voorname gestalte deze ern- gen van de wereld, welke aan de vrou- Harold lachte inderdaad bartelijk stige treurige oogen, scheen zijn wensch wen verbiedt, te zeggen: „Ik waarschuw dea- uitlegging „met doornen bedekt" hem plotseling buitengewoon stout dan je, om-'st mij jouw geluk boven alles gaat- 1 vond hij werkelijk grappig. Hii tilde zijn zeide hij zeer snel: „Zou u er toe kunnen ik waarschuw je, krachtens de goddelijk! r--»—J jongen bij zich in het bed, kuste hem besluiten, bij dit arm#kereltje, de moe- at», reinste gevoelens, dat mijn leven verkeerde waardoor zij rith ook riet veel krachtig, en liet hem toen op het tapijt derplaats te bekleedt tot hij weer een geheel aan |ou wil wijden het ge- -glijden. moeder heeft? Ik zou u er zeer dankbaar voel van onzelfzuchtige Heide!" 2_^22_« „Schiet op Titti, laat je klaar maken voor zijn u kunt uw condities gebed En daarom zweeg rij het was echter gedachte aan oen nieuw en ga met mij mede op practijk." naar eigen verkiezing stellen! Wij beiden, toch reeds te laat! n o* De* eeuwige juf- En waar was Louiae in al dien tijd? Titti en ik, wij hebben onbeschrijfelijk j on- Lang had zij in het Park naar Titti uitge- veel meegemaakt met de juffrouwen van - - - keken hij was haar ontrukt. Van verre Titti." "ÏL-ie Ui aan EUa Gorid. wiens zag zij hem soms in zijn zwart rouwpakje Lorise s hart stond een ooi u .k teflueuM-patterie j>e- aan de hand van zijn „juL” Eu dan ver- Was zulk geluk mogelijk? gat zij haar eigen leed. Het groote nood- kind mogen verzorgen lot bad zich plotseling tegen haar ge- gelijk» zien met h vroeg keerd. Haar vader 2_ gedroomd had, maar tochl Een heel en al dempte. Een toe gedreven zich in gewaagde beurs- korten ti2d uitstel van wonderbaar nooit lag over ds aarde, en N i, - kijken kon origineel kind!" riep te n^men. Maar zijn oogen spraken bezat, welke hem zou hij daarmee wil- een vurige, gloedvolle, duidelijke taal en Louise's lachen verging doodsblee’ en dat gezegd, dat jij valsche sidderend draiide zij zich om en ging ..."Louise onderdrukte voorbij, rit ds kamer en hij hizld niet tegen. In zijn eenzame, d >nk<re kamer pein: hij nog lang. Was hij schuldig? Had de ben.' onverschilligheid voor zijn eigen hart, dit hij gestorven waande, zich zoo wroken had hij zijn vrijheid en van zijn eigen wil verspild' met halve woorden Ella Gould aan zijn den knal, de ooren dicht. Dan wikkelde aanzoek geloof laten schenken hoewel zij met Titti uit het omhulsel van de riet aan zijn liefde. Had hjj.nïet aan de bonbon, een. ontzaggelijke vloeipapieren ontzaglijke opoffering welke'zij zieh ge- das, e„ sierde daarmee het kind op. Daar- troostte om ier- en zijn kind een gezellig bij zag zij er zoo moederlijk en aardig uit, huis te bereiden, kunnen zien, dat deze dat zelfs over Harolds duister gezicht een andere hem liefhad? Moest dat meisje warme glimlach trok, dat zóó beminde riet ten gronde gaan.. Zonde, dat Titti deze idylle op eea wanneer den ketting brak, dien hij zelf wreede wijze verstoorde, door, toen allen smeedde, omdat haar liefde ineengegroeid geroerd naar die aardige groep keken met wa» met de wortelen zijns levens? luide stem te informeeren of „oom Gould" Harold Eckart legde zijn hoofd in zijn die mooie das zelf had gemaakt? Mathias sterke onweer- J>ad toch gezegd, dat oom ’Gould een dassenfabrikant was ea daarom ook zooveel geld had. In de doodsche stilte welke op deze I men beneden een :urig her- irikkeltjke dan toch eindelijk afgehaald ib ZOO te blijven, om niet den wensch omhoog, en zegende haar rust, doch ver-, worden. Het was echter wat andere. Een naar iets anders in zijn hart te laten ont- moedde niet, dat daarboven die vurige ge- man had, bij het verkleinen van een Ella haalde ongeduldig haar, schouders wake-.l Maar toch? Kon er nog niet at liefde oogen zich nog lang riet gesloten kerstboom, zich met 'n bijl op zijn hand /-.J L-. -stil. -beters bestaan? Iets oneindig heerlijks, hadden, maar dat twee smalle gevouwen gehakt, en bloedde vreeselijk. Spoedige Ie zij koel, „Gelijk men zulk soort steeg langza.m voor hem op, terwijl hij meisjeshanden, voor hem en rijn geluk hulp was hoog noodig. en daarom had -2—, »n voor zich de kracht om te kun- Louise het rijtuig maar gelijk meegezon- e berusten. den. Harold was reeds buiten Ella er brief had zij hem met Nieuwjaar vlood hem na Titti schreeuwde het ontslag verzocht en hem aangeboden gezelschap was uit elkaar gerukt, en me- - -222 2-zeer veront- huwelijksplechtigheid was >f|lslooPen zoo zeker vlas zij ervan! Den brief be waarde hij nog onbeantwoord op zijn hart L_X 1r>IJ1_a 4«J dels alles klaar voor het feest. Een sta- echter, dat daar geen l kaarten, waarop de „verloving eer er een t_2 vermeld was de man misschien al dood gebloed. rr - schaal Hij zou zeker voor tien uur weer terug zijn die voor mij be- noten, en nog vele andere fraai versier, gereed om g«.post te worden. Deze waren zijn. Titti kon men in een rijtuig naar huis selen meer. Rozenkleurig zijde papier anwege de verrassing in de stad gedrukt sturen. zou de Ella hief den zich heftig verxettenden Titti op haar arm; in haar voortdurende vrees leek haar in dat oogenblik het kind het souper de beste borg, voor het terugkomen van den vader. „Mijn lieve jongen blijft bij mij. tot - - THti?" Zij zag er weer zoo lief rit, dat Harold .me**^lt*kende warmte de hand I maar een Heve moeder I aan zijn eigen geheelen avond naar het zijn zoon onverantwoorde- vergeeflijk naar een ander -l'*' wa’ later geworden dan Harold Rèkart gedacht had, alvorens de gewonde verbonden en gered was. Daarbuiten had misdaan. Ella ging ten gronde, had kerkhof begon, baar vader gezegd, en dus: i 2 22 _2_27 Ueef bun als teerminnende ouders dan keuken gelókt, ea aldaar in zijn kleeren - zag .ont bet oliekoekendeeg. naar eenen kant" met en hoorde helaas en ooren in tien minuten meerdienstbodengesnap en „meeringen middag te bed gelegen en wilde zijn ge- over mijnheer verloving”, dan voor henr nezing behoorlijk vieren. goed en voor mevrouw Gould's soiree De ooraaak hiervan was een te rijkelijk nuttig v-aa Men knoopte hem zijn slob- jou gehoord heb, dat je een stoute gebruik telkens dan werd hij doo: den ouden Mathias werd verzocht, en Louis» bracht hem in naar zijn wachtenden vader in het rijtuig die gevallen alleen maar tot aan de deur, gebracht Zoo aan zijn vaders zijde sinds men haar ten huize Gould ten diep- het kleine warme handje in zijn koude, ste had gekrenkt „Zij deed gelijk die ap- ging Titti naar het eerste avondgezelschap pelenvrouw, Vader, U weet wel, Ne uit van zijn leven. den bijbel." H-;laas moet gezegd worden, dat hij rich Harold's duister gezicht boog zich over deze bevoorrechting geheel en al onwaar- rijn iongen. dig betoonde. Afgezien nog. dat hij aan w »e t e e »a„ e a j naar „Uita" verlangde.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1925 | | pagina 8