VOOR DE
I~l 1111J r
r
n
ZXSX
XJMULKK
ELCK WAT WILS
-Ja WtU^ÜT ^aa’d^d
had. Dit kwam dea laatetea'tijd aog-
«enige otra
nejufiroaw Beatris teepasis was
verdient vaadaad diëa~ile»ach.*
Moede
HUISKAMER
K
richt
nuten
der wereld vond men zijn
lichee If
verder gedaan kon worden,
liet
dan.
ONS ZOEKPLAATJE
te Waarom
I
DENKT V OOK NIETT....
Waar ia d e voerman
Men zou telkens tot 7 tellen in de rich-
Je
te.
Een ander medisch advies luidt, dat
men kinderen hun eigen beagheid moet
laten zoeken.
maar een» tooveren
Hij nam een etui uit lijn binnenzak
de smart en den
«chcn willen bijbrengen,
erkennen, dat z:j een 1
ging 't leve» waar
ionge'
Een dokter zegt, dat slapeloosheid
verdreven kan worden door groote hoe-
Een lichte blos vloog over haar bleek
gezicht: JUeve God ik dank UI"
groote
kan i
groot aantal menschen verdroi
blikten naar een langwerpig
J dat het leven hoogere
stelt, dat. van I
kan, toer een
In het vang xoekpiaatje vindt men het
kind, door het plaatje met de rechterzijde
voor zich te nemen tusschen de takken
van het groote geboomte ziet men dan
licht de gestalte van een kind.
dan ooit ebrokken wierp
sleurde do
ia den stijgbeugel
voordat heti
ipgegeten ik heb het goed gezien
net waar, ik kan goed tooveren?"
Louise was aan het bed neergezonken
en hield het kind weenend en lachend om
onderdrukt geluid haar naar
Had die dokter hcusch niet hoeven te
Plots
viel hi< dan, als een onweer hij helderen overgelaten.
til als bewegingemiddel kon gebruiken, ging werden
-naar het park, Indian --
dan groef hij met zijn schopje in het zand, daarmede in^Titti'a opvoeding
*1 -na zeer beis -
een „vere<
een
waren een van de ergste be,
jteweest, daar de .jsf hom bi
uw woord," vroeg mevrouw nijdig.
reeds gestaan?
was de gelukkige, wi«ns dood u
hoopte, mijn lieve juffrouw,"
1 Harold.
I* «I
ongeluk,'
Maar daarvoor zijn toch tegenwoordig
de prijzen wel een beetje hoog.
wegen. Elke zevende mocht de kamer ver
laten. De waard had meegedronken en
wou ook meedoen.
„Zal ik dan maar beginnen zei kor
poraal Sabelkwast
„Best!" riepen allen. Elke zevende
verliet op zijn beurt de herberg. Ten
slotte zat de beetgenomen waard als laatste
alleen. Wat keek die op z’n neus l
Waar zat de slimme korporaal?
Leg een» lucifers zooals in de figuur en
probeer het te vinden.
De oplossingen geven we den volgenden
keer.
-w waar papa," ea hierbij zv
in dan tuin en ia de hal, waar- iets als pluche voor den
i een Eea nieuwe juffroirw lm
[strekken, zich gewond geen aandacht Schenken.
idea, zich over zijn kind neer.
‘ien Voelde Titti jjjn
Titti, dat ongelukkige kind s> -g hij zijn donka
heel boekje met fijne gefialts biddend of slapend hij kon boi
aan het geliefde meisje
zich op wijlen heffen en haar zorgeloos vl
hart met tnhood willen vullen haar h
liefde. me<t»1Hden en hulpvaardigheid voor d
Er werd gedronken en de waard deed
goed moe.
Toen het tijd was om te vertrekken,
kwam men overeen, dat alles betaald zou
TITTI’S TOOVERKUNSTSTUK
1
Iedereen wist, dat dr Harold Eckart open huis voor iederaen. Zijzelf wan bij
wederom iou trouwen, lL
jaar oor i
wal Het
Louise Wesseling om voorloopig de op
voedster te zijn van zijn driejarigen moe-
derloozen roon. En toch had zij geen
oogenblik geaarzeu-, toen Harold Ei
ANDERE KUNSTJES MET
LUCIFERS.
1. Hoe kun jc uit drie lucifers, die nut
tn tweetn gedeeld mogen worden, zes
maken.
2. In het vierkante lokaal eener her
berg zaten 21 soldaten aan lange tafels,
die langs drie wanden stonden. Aan elke
tafel zaten er zeven. De waard zat alleen
aan den vierden wand, achter het buffet.
snikkende Ella, dk zich aan zijn borst Bij zijn huisdeur trof Harold zijn jon-
wilde klemmen, vast van zich sftrekkend. gen collega, dokter Andries, die hem in
n. t-j het |(Or) me<jtc|ee|de. wat hij intusschen mij r
gedaan had,, helaas nog steeds zonder wanneer ik dat mensch niet
gevolg. „Ik geloof dat het 't beste is, dat tot moeder geef.
Ik zal daartoe dood van
„Ella?
lijke gezichten getrokken, zich gewond geen aandacht Schenken Diep hoog hij meegaven, dat dat lieve kind zal blijven
gehouden en de maag vastgehouden, zich over zijn kind neer. leven?"
waarom allen vreeselijk hadden gelachen Voelde Titti rijn vaders blik? Moede „Hij zal leven wees daar verzekerd
Toen was Titti, dat ongelukkige kind s. -g hij zijn donkere oogen op en legde, vanT'
plotseling ook begonnen met te slikken nog slaapdronken, zijn armpjes om zijn va- Een lichte bios vloog
et, te hoesten en gezichten te trekken en ders hals L
er .Vader, ik ben zoo aaarl Papa, moet „Wij moeten scheiden. Louise,'' hervatte
h» toover- men altijd zooveel innemen, als men een hij, „omdat ik aan mijn lieve bruid aan
na te hebben tooverkunsèstukje ma kt Heeft mijnbeer de trouwste moeder van mijn jongen, geen
.t-. u_i-(*T
zij begreep hem
zijn jong gestorven gade voorbij laatste. Zij reed met de jonge officieren plichl
it was daarom dwaasheid van van het garnizoen, speelde golf en tennis, len
arrangeerde picnic. en partijen, en was
overal te vinden, behalve thuis. Daar Maar -
krakeelde het dienstmeieje met het snib- Lucia mooier en levenslustig,
xk- bige kamerjutiertje, waarbij de knecht H»t kind,?^ Belachelijk! Wi
hart haar dit aanbod deed „totdat het de beide partijen I
ventje weer een moeder hebben zou" de. Als dan Hare
zooals hij er voorzichtig aan toevoegde gen do-pen moe en afgemat naar I
En Louise Wesseling wist wat iedereen kwam, smachtend naar rust, liefde
in de stad ook wist, dat de jonge we- warmte, klonken hem reeds van verre zit
duwnaar Ella Gould, de eenige 1
van een millionnair, tot zijn tweede vrouw
wilde maken.
In do oc
keuze van
zij genoeg
verse beide
vinnekroon. een ouden, klinkenden
Hij wenkte
„Ik verklaar
nu op dezen dag
z
vrees. d** w'i morg*“ reeds moeten schei-
J“!"
Zij verbleekte als een stervende. Stom kleed
>og zij het hoofd.
„En wilt u
Ditmaal willen wij stilstaan bij 't kunst
je van de snoepachtige lucifers. Wij ne
men daartoe een gewone kom met water
«a leggen eenige lucifers in den vorm
<ener ster, met de koppen aaar elkander
gericht. Indien wij nu een stukje zeep
even in het water stippen, midden in de
Incifen, zullen deze alle snel naar den
rand van de kom wegdrijven.
Dan n men wij echter een klontje sui
ker en stippen dit in J>et water en ziet,
alle lucifers koenen op het klontje af en
dringen zich er tegen aan als snoep, ch-
figo kinderen -- - - - --
Dit verschijnsel staat in nauw verband worden door hem, die als laatste over- verklaren, dat wist iedereen wel.
met de ouutandighaid. dat het klontje 'n bleef bij de volgende telling
deel van het water opeuigt. maar de zeep Men zou telkens tot 7 tellen in de rich- Hier ea daar wordt aan de schooikinde-
rieh ia het water neerlaat ting, waarin zich de wijzers der klok be- ren les erin gegeven, hoe ze de straat moe-
„Ik verlang antwoord."
Langzamerhand, door Ella's zenuwach
tig schreien en snikken onderbroken, ver
nam hij wat er gebeurd was. Hij, Haro! we hem be-x-stralen, en
was natuurlijk van alles de schuld alles in orde maken.”
Waarom liet hij het dan ook niet door Harold dankte hem, besprak nog even vrouwl"
een ander overnemen. Men had gewacht wat er verder gedaan kon worden, en I”'
en gewacht, men was moe en slecht gahu- ging eindelijk met rwaren-stap de trappen
meurd geworden, eindelijk, alleen om het op _r
kind bezig te houden, hidden zij noten Ia de kinderkamer brandde de lamp wij eerst met ons
schalen laten zwemmen, spelen gespeeld Trots het rozige licht, zag Titti er zeer
en Jacques ’.Vaber had een l_-1-2. - '--- -
stukje vertoond Een paar lange, scherpe einde van het bed knielde een roerlooze
stopnaalden en een te:! lijj.-j -* -‘-J k“ 1
naainaalden had hij ingeslikt, en toen iee- op het oogenblik
DE SNOEPACHTIGE LUCIFERS.
Reeds meermalen vestigden wij de aan
dacht op alleraardigste kunststukjes, die
zonder veel omslag en met zeer alledaag-
sche werktuigen kunnen worden uitge
voerd.
va»'
Eau-
tuigschriftea voorzien. Deze
«n bad als Titti ondeugend was deed
hetzelfde als Titti zich de maag bedor
ven I ---
1 veel
op zijn vader toe, die het in de valke
het uit steal gegoten.
het park. Indian
wekkende ge- pende
Ier" had, in da bijric
aaazoek zou leiden.
het krul-
had.
j
galeiboef verscheen hij voor dea vee
zei: Jiet een sofa,
zweefde bem aoo
i geest
Allen uit de middeleeuwen, die den
pent „vrijen" wel achter den r< h
natte vlek op hit helle tapijt achter Hat muisgrija costuum, ea van vele
kind bezig te houden, hadden zij noten
tOoverkumt- bleek en verzwakt uit Aan het voeten- denl'
toen allen hem ontsteld vroeger wat
gaande was, had hij gezegd,
kur .stukje van oom Weber i
en i
Jacquea was
plaats gevlogen waar hij ze had
ja, (j;
ha„ direct naar den dokter zijn, jij stout kindl"
welke zijn voet plotseling deed stilstaan gestuurd en Titti was met bem naar huis „Papa, ik wil u heel zacht wat zeggen." Wair twee beminnen
eg, moeder, gereden. Dit was slice, slice wet er ge- fluisterde Titti blozend.
niet langer beurd was. Diep boog Harold zijn oor tot vlak bij Geschiedt
„Hij zal toca niet sterven, niet eterv i." het bleeks mondje met diepe, diepe
Wie weet hoe lang die akelige kwajon- huilde Ella, opnieuw Harold's arm am- zuchten richtte hij zich weer op
„Hij
kwam beweging en twee, door tra- een aanzoek? 0. Titti. kom je vader ter
verduisterde oogen zagen Harold hulp en zeg Uita waar do naalden zijn."
smeekend aan. Titti geheel en nl wakker ea vol
J)af is mijn schuld," klaagde Louisa, sahdacht knipoogde zijn vader scholm-
i mevrouw, „Door mijn dwazen hoogmoed moet dat achtig toe „In de rokken van tante ste-
:ondigingen kind zoo
verduisterde oogen zagen Harold hulp en zeg Uita
aan. Titti l
mijn schuld," klaagde Louise sahdacht. knipoogde zijn
„zoo tel geluk heb ik niet. 0, hoe ik msar ah ast verzenden," vroeg mevrouw, „Door mijn dwazen hoogmoed moet dat achtig toe „In de rokken
hem naat. dien brutalen kwajongen en die nog altijd de stapels aankondigingen kind zoo lijden terwijl ik toch mij» Ie- ken zei Oom Weber beeft ze ook niet
hoe hij het mij zal vergelden als hij eerst in haar hand hield. ven voor hem had willen geven o, ik oi
Harold nam ze uit haar hand. „Ach ja. weet het. u' kunt mij niet verontschuldi- nl
erg gebaad Voor dat bad ik heelemaal vergeten Hij wierp geul Nooit zou dit gebeurd zijn, wanneer
r-t brlz-jen in het glimmende haardvuur, ik bij hem geweest-
van Harold behoort, heb ik alles wegge- weer zij spoedig vlam vatten en verteer- „Louise," begon Harold geroerd, doch strengeld.
gooid Moeder, meent u werkelijk, dat hij den op dit oogenblik ging de electriache bel „Nietwaar, >k kan ook tooverkunst-
sterven zal?" „En uw woord," vroeg mevrouw nijdig, over en Mathias verscheen in de deur: stukken maken." praalde Titti. zichtbaar
Mevrruw wilde juist verzekeren, dat terwijl Ella wezenloos in den gloed staar- ..Dokter of u zoo spoedig mogelijk bij juf- «evleid.
frouw Gould wil komen, zij valt van de „Ja. dat kan je, Titti." beaamde zijn
„Geen macht ter wereld en geen valscb eene flauwte in de andere. vader, „eigenlijk had je er heel wat an-
Harold Eckart richtte zich hoog op ders voor verdiend, dan deze kussen en
„Dokter Andries moet nog in de buurt
Hij nam een etui uit zijn binnenzak en
geleden. Ik laat de gebeele verdere haalde daaruit een eenvoudigen breeden
ideling van juffrouw Gould aan I
geluidloos reed het voor, de villa Gould
- Verbaasd ging Haróld door de wijd ge
opende deur van de vestibule, de trappen
op waarop de dikke, purperen looper
deren stap onhoorbaar maakte en open
de de deur van de eetkamer. Daar stond
en lag alles nog zooals hij het verliet
maar zelfs in de aangrenzende kamer
klonk geen enkel geluic meer.
Harold schreed door bet leege salon, gedaan
waar de hoogs, glinsterende kerstboom gegeten. Jacques was natuurlijk direct moeten innemen," vroeg hij.
slechts op aansteken wachtte, tot voor naar plaats gevlogen wear hij zo had „Ja. Titti, en nog veel meer moet je
nevrouws boudoir waar hij eindelijk -erborgen, en ja, alle naalden waren ver- Innemen, totdat alle naalden er weer uit
«temmen hoorde, opgewonden stemmen, dwenen. Men ha„ direct naar
met hem naar huis
„Stuur die aankondigingen weg, moeder, gereden. Dit
nog voor hij thuiskomt; au niet langer beurd wat.
wachten en uitstellen, dan is hij gebonden „Hij zal toen niet sterven, niet sterv i,” bet
gen nog ligt!”
„Hij kan sterven." antwoordde me-
i verandering te brengen, zoo
zich deerlijk vergist te hebben.
Titti was zij in die petje gekleed als zij sset bem uitgtef-
-. jU
geweest Kwam ea kon hij doen wat hij verkooa. De „juf"
haar toe, dan lag op de chaise longue en las romans,
op, of zij ver- of stond voor den spiegel om haar hazen
toch lief te anders op ts maken. Zij maakte dat zij
dat Louise wegkwam als Harold haar erop betrapte,
1, toen zij dat zij de zijden kleedcren va» de overle-
park ging, dens paste, terwijl Titti nergens was te
Hij vinden. Eerst na urea zoeken vond men
haar dadelijk ea haar hart hem ia oen uitspanning bij de stad, waar
toekwam en haar an d'r rokken vast- zich bezig l
ren op die
Emma hoort mij heelemaal aichtbaar
haast geen oogenblik waarin zij Ha- oogen
Vaa het oogenblik d„. donkere kamer
Mevrouw Luoie kwam dan van
f een peardenritjo, steeds
gegolden. Te laat had <eld van een escorte vrienden en
Het lachend plagen en afscheid nemer.
i tot in de stille slaapkamer van
1 er achter de gesloten deuren
een jong, hoogstmodern en van zijde rui- dikwijls opnieuw rumoer; harde en aan-
-_L 1 van beide zij- P*^
niet, toen zij een par later Titti's eerste den. Doch reeds bij de allereerste scène
„aankondiging" vernam. De banden stijf gaf mevrouw Lucie haar man te kennen, leven, welken hij zich r
op baar van pijn kloppend hart gedrukt, dst zij niet getrouwd was om op haar wanneer hij eenmaal rn<
was zij staande gebleven en had het ele- twintigste jaar voor huishoudster te spe- 1 -
gante wagentje nageetaard. waarin Titti len. doch dat zij van haar jeugd en haar leven geven
uitgereden was. geld wilde genieten.
Later eerst veel later bad zij het Waarom liet hij haa. alléén genieten,
gewaagd, de -ipgedirkte baker aan te Waarom gaf hij aan het gezelschap va»
spraken. Deze had haar toegelaten, ga- boerenkaffers en bedelvrouwen de voor- bedekten den weg waarop Titti
vleid door de schuwe bewondering die keur boven haar? Stond hun. met haar m* h,o<* “*r h«’ P,r*t E
ts nemer, «n die zij aan haar en wereldbadplaatsen en groote stedïn. baar korporaal haar óntrouw was' gSwor-
.r... n„ n.,t Ln wensd*..
Het -tatblauwe zijden voorhang schoof Hij altijd met zijn dierbaar beroep en met 00“ ”Hi dit ontgelden
zij ter zijde om Titti te laten zien. Titti zijn bewering dat het leven hoogere F*
lag met geopende oogen op het kanten eischen stelt, dat. van het geld zijner in het zicht.
Iriaeoe^i,
donkere, diep droomende sterren geleken,
ais die welke de arme Louise zoo veel en de o ngeviag bestond,
leed en innige vreugd» verschaft hadden zooveel opbri
Diep boog zij zich over het kind, om een leven, kon hij I
van die w
Titt klemde zich achter met beide hand- nog weg. en bovendien zij h.id nu een-
jes ta Louise zrdeachtig golvend haar maal geen talent om een 1
vast, en het kostte veel moeite, die spe
lende handjes met veel goede woorden
weer te doen loslaten. Sinds deze in-bezit-
nemmg deelde de kleine Harold Titti
genaamd de plaats in Louise's hart met
zijn vader.
Van dokter Harold Eckart's huwelijk
boorde men weinig stkhtslijk». Mevrouw
Lueie hield van gezelschap en hield eea
Zoo weinig had Titti va»
moeder gezien, dat hi| aauwelijka haar
afwezigheid bemerkte. De ontvaagsaloM
i gesloten en Titti kreeg een „juT'.
Dr. Harold Eckart gemeead had
verandering te
Titti werd nu alleen als sen modepop-
wel- stand kwam, wat niet in het minst de na- 100 geheel en al vergeten alsof hij maar snders ksslc
J de wereld was t
het kind dan eens naar
eens
maande het onophoudelijk I
Zoo gebeurde het dan,
esseling eens op esn morgen,
'_a lentedos getooid» p
en lang, ook nog lang piotseling tegenover Titti stond.
du herkend» L----- -
in dn nog donkerder «prong op van vreugde, toon hij op ha«r hij onder 'n vrachtwagen gekropen was es
'n fiets- P«kte-
i verge- ri«P Titti weenend. „snuit even tjes, welke
sanbid- n'oe
niet
Louise knielde direct bij hem neer, en t» verwijderen. Toen dr. Harold Eckart
..««.m.u... m«*k*« »«er zorgzaam en zacht -n het aanstalten maakte, om
het kind en tot den eenzamen man. Dan WM inderdaad hoog noodig het kleine bestraffen,
uet een onkchuldiöen blik n<&r hem
Sedert troffen zij elkander vaak ta bet en seide, terwijl hij zijn zitvlak met L.
1
Toen kwam er een dag ta Titti's jong heb toch
- - - BOj xon
reeds een grijsaard
zou zijn tenminste indien God hem een
1 «oa Een triestige
herfstdag, vol natten voorbijtrekkenden
u nevel en vallende bladeren C
bruine, bonte bladeren vielen neder
.-A^.-<an f
ima was
ma's band naar
in een zeer
ood barer modernen- Slechts een oogenblik had Titti een
Nu moeet hij wasbleek, verstard gericht goriest dan
--sa' leeg ijdel poppetje droeg hem zij» vader verder, tagde har
was, slechts voor levensgenot geschapen, ta bed, ea bevel Emma met harde stem
Hij bad gehoopt dat zij «aders sou niet van het bed va» het kind te gaaa
-r— -i worden, als bet kind er maar eenmaal to.dat bij haar -floste,
als het rouw- ieder amusement de eerst», en ook de was. Het moederschap met zijn heilige Titti's mo«<if* was dood.
‘iten zou haar karakter wel verede- Midd'n ta juichenden overmoed Hj s. t
en verdiepen en uit het verwende vroolijken rit door het bronagekleurde
eigenzinnige kind eea vrouw maken, eikenhout, was het paard vaa een door
na het kraambed .errees mevrouw den vrind opgewaaiden papiersnipper ge
ler dan ooit ebrokken wierp zijn rijdster af en
at dacht hij sleurde de ongelukkige, die met een voet
in’d. kMkea" aai^n d«n eigenlijk? Zij bezorgde voor het'kind ta den stijgbeugel ffangen bleef, een elsd
larold Eckart van vergek- de beate baker die te krijgen was; zij wik- m«e. voordat het dea andeswa gelukte het
--Sx—. huU helle het in kantjes en strikjes, wat wou razende dier tot staan te brengen. Zij had
i ,n hij uog meer? een vreeselijke wond aan het achter-
nge we- warmte, klonken hem reeds vsn verre ait Toen Titti menschelijker werd en bet hoofd, vennoedelijk doordat z$ tegen een
dochter het sousterrain van zijn elegante villa, de wiegje ontgroeid was, hield zij zich wel boom geslingerd was en «^«rf zonder bij
ruziestemmen tegemoet Dan bromde de eens na het eten voor anderen met hem kennis te zijn gekomen ouder bon handsm.
oude Mathias, de koetsier, in fijn baard bezig. Veoder bleef alles bü bet oude en Op een baar van takken wes het lijk toen
een krachtige., vloek op de kijvenden. Titti groeide op onder de hoede van de naar buit georacnt.
la Gould wat «rmetel, daar terwijl hij het paard aftuigde baker, of was, indien deze „ook wel eens Na de begrafeni
aanbid 'ers had. waaronder er En de mooie bruine oogen /an Harold mensch wilde zijn en zij vond dit ta- zijn gewonen gang.
lene waren, die haar een gra- keken dan somber als de nacht Plots melijk dikwijls twodig aan zichzelf
2Jnaam. viel hi’ dan. als een onweer bij helderen overgelaten. “l0* W.
en een met schulden belast Riddergoed als hemel tusschen de srijechende vrouwen ,Tp*“ Titti zipi stevige bruine
tegenga wicht voor haar geldbuidel kon- in. En dan werd het zoo stil zoo stil. - ---
den aanbieden. Maar Harold Eckarts hoo- dat men het klagend kleine stemmetje hij dagelijks met de „juf
ge, krachtvolle gestalte, rijn zwarte oogen. hooren kon van het eenzame, angstige, o*n groef
die zoo droomerig konden kijken, sche- veronachtzaamde kleine kind, dat boven terwijl F
nen bij Ella Gould meer te gelden dap al stond te snikken. sprekken met
die ooi» andere dingen. Dan vloog h^in drie stappei. de tra hoop dat dat tot
Maar hij hij moeet toch ook va» op, en tilde, tirwijl zijn gemoed in op- Het bestaan van
haar houden, daar hij zelf een zeer i
gesteld mam was. <2- ---
vruohtgabnuk had van Titti's moederlij- den arm. Titti 1
erfdeel waardoor bij zelfs rijk was, en 1 t--
volstrekt geen bruidschatjager genoemd pa's breede borst rusten,
t—- - - WW
Wanneer Louise Wesseling dacht aan maakte en hem in zijn bedje legde; papa
kind dan
toe viel
antwoordde rijn geroerde trekkeu verstarden tot ijs trsnen maar daarvoor moet ie nu nog
dochter al- 1
leen om deze gehuichelde liefde voor mijn zijn, hij verliet mijn buis nog geen vijf mi-
I-1-J _U-HJ-nut<n beleden. Ik laat de geheel» verdere haalde daaruit een eenvoudigen breeden
aanzinnigi behandeling van juffrouw Gould aan hem gouden ring „Kijk, deze ring had je
imiteerde met veel talent stuiptrekkin over." vader ronder jouw tooverkunstsiuk zwaar
;prong wild op. „0 God. o God, het g«n ei klemde zich aan zijn kniein vast Mathias vertrok. Verschrikt rag hem gedrukt, als de ketting vsn een galeiboef
krijschte haar moeder, een Harold stiet haar van zich en met een Louis» aan nu echter kan hij voor mij den sleutel
zwakke poging doende, de situatie te red- uitdrukking van walging en de bitterste „Wilt u uw brujd nj(t minstens een van bet Paradijs worden Daar vraag
den, „je praat wartaal, mijn arm. arm verachting op rijn gelaat, welke rij nira- troostwoord doen toekomen,bad zij aan je Uita heel lief, of zij hem. beb-
kind!" mer vergat, schreed hij de. als versteend schuw. ben wil, en altijd, altijd bij ons wil bltj-
„Wie kon stervsn," hervatte Harold, ds staande moeder voorbij, naar buiten „Ik heb geen beuid meer." vet. vraag het maar Tittil"
snikkende Ella, dk zich aan rijn borst Bij zijn huisdeur trof Harold zijn jon- Zij trad onwillekeurig terug. Titti nam met een gewichtig gezicht het
wilde klemmen, vast van zich aftrekkend. g«n collega, dokter Andries, dia hem in „O, Louis» denk toch niets laags van gcuden bandje en schoof het met gepas-
niemand karr mij veroordcelen, len ernst, aan de bleeke hand die in de
aan mijn kind zijne lag. Een warme golf van overstelpen-
wien liefste wensch de dt zaligheid, ging over Louise heen.
mijn kind is." „Nu, Louise, lieveling, krijg ik nog altijd
0 neen, zoo slecht is geen geen antwoord, of moet de blinde dwaas
eerst knielend smeeken?"
ongeduldig met de'nënd Hij gleed naast haar neder op zijn
u dat allemaal later wel knieën En zoo. terwijl bet kind om ieder
van afrekening, willen van de beide menschen een arm sloeg.’
Iven klaar komen. Ik kusten zij elkaar voor de eerste maal....
Buiten dwarrelden de vlokken steeds
dichter en dichter en weefden een wit
over de aarde, als wilden zij al het
dorre en sombere bedekken voor den na-
mij niet minstens de hoop derenden vredesdag.
ten oversteken. Zoo zullen de leerlingen,
die later auto of motor rijden, tenminste
straks een met te onderschatten kennis be
zitten van de strategiek hunner natuurlij
ke vijanden
de fluweelen gordijnen zulk
'eldbuidel kon- isu En dan werd het zoo stil
- dat men het klagi
-2- 1 ven het eenzame, anj
droomerig konden kijken, sche- veronachtzaamde kleine kind, dat
Dan vloog h^in drie stappas, ds tra
Maar hij hij moest toch ook vso op, en tilde, tWerijl zijn gemoed in op-
„a zeer -- --- 1i T-
die bovendien nog het latige kinderjuffrouw gold, zijn kind op “ooit op
2-j arm. Titti liet dan, moe van het tic. --
het snikken, zijn pijalijk hoofde aa» pa- merkte zij dit nie.
volstrekt geen bruidschatjager genoemd pa's breed» borst rusten. *7?”
kon worden. Het was papa, die zijn kleertjes los- rijn.
Wanneer Louise Wesseling dacht aan maakts en hem in zijn bedje legde; pepa -
haar kmderjaren, dan was er in haar le- die bij hem zet totdat de moede kinder- d°or “«t in
ven haast geen oogenblik waarin zij Ha- oogen toeviel en lang, ook nog lang plotseling
rold Eckart niet stil, doch zonde: hoop daarna, van deze vreedzame haven, in de herkend»
bemind bad. Van het oogenblik du. donkere kamer en
hij als assistent bij dokter Born, voor het toekomst staarde,
eerst ir. de stad kwam, had haar eerste f
bakvischjes-dweeperij en haar heimelijke tocht of
meisjes-droom L m l - -
zij bemerkt dat hij verloofd was. Wells- ders. thuis,
waar had zij toen haar droom stil be- I’
graven, doch haar liefde was niet gestor- schalde
ven Et. zij stierf ook niet, toen zij voor L-
het eerst aan den arm van haar afgod ontstond
schend wezen zag. Ook stierf haer liefde klagende woorden vielen
De handen stijf gaf mevrouw Lucie haar
gebleven en had hi
hield met wagensmeer te (me
nlekken zijner bruin» been
foor zijn gescheurd» kousen
waren. Met zeer veel moeite
gelukte het de wagensmeer va» zijn huid
1
hem hiervoor te
sloeg hij ztin donkere oogen
mschuldigen blik naar hem o|>,
bandjes bedekte: „Niet slaan, vader, ik
w j maar alleen de gate» ta mijn
herinneren kousen dichtgemaakt, omdat u zich wel
zou moeten schamen, als ik er zoo have
loos bijliep, nietwaar papa?"
Harold Eckart staarde rijn jongen aan
en vroeg niet verder waar hij deze wtje-
Goudgele, Tandaan haalde. De juf werd echter
-?_en oatetepn en Titti deed de eerste zelf-
J aan Em- ,tandi;; daad van zijn leven, hij ging
'x r mm* naar don barbier en liet zich rijn hoofd
toornige stemming, omdat |ah,al n J kaalknippon Zijn lohhen
haar nnfrAtiw»
ledirkte baker aan
I haar toegelaten. g«-
uitge.-
Lat
gewaagd,
tó-
zoo sprekend in Louise's zachte oogen geld, niet de heele wereld open? Seizoen-
was waar te nemer, «a die zij aan haar en wereldbadplaatsen en groots - -- -
eigen deftige persoonlijkheid toeschreef. kortom slice wa’ het hart kan wenscheide® begrijpen valt moest
Het -latblauwe zijden voorhang schoof Hij altijd met zijn dierbaar beroepen met ook d'* “«“gelden. iattaB »te»de erg pijn gedaan
zij tor tijde om Titti te laten zien. Titti zijnbewering dat het leven hoogere Eindelijk kwam de Eckartache villa Van vreugde stralend, er uitziend al»
.IJL, TL"* ma»r reeds van ven» 2
oogen die geheél dezelfde, vr< uw te leven. Belachelijk! Zijn praktijk kon Emma zien dat er daar iets schrikten vader, streek rich o«rer rijs
die hoofdzakelijk uit het volk van de stad gebeurd was. Lichten brandden ach- kale» schedel ea j
arme Louise zoo veel en de o ngeving bestond, en die nauwelijks ter de vensters van de bovenverdieping,
vreugde verschaft hadden, zooveel opbrach dat zij ervan konden terwijl er i 2_ '_J,
zich over het kind, om een leven, kon hij toch wel laten schieten. In- vaa de deuren «rijd open stonden, rich een
leiae, bruine vuistjes te kussen plaats dat hij geld ontving, gaf hij het groot aantal menschen verdrong.
--blikten naar een langwerpig donker -- ---
jes ta Louise zrdeachtig golvend haar maal geen talent om een heilig» Elisabeth waaruit oen du» stroompje sijpelde en eau voudig als s»n kwaksr, glad gekapt
te zijn. CTF" u C-H *2“*' LI -1—
Harold Eckart had de noodlottige fout —het was een vreeselijk gezicht toen Ut- ti
van zoovelen egaan. Hij had een be- U's vader, die er overheen gebogen ge
koorlijk kind als zijn vrouw genomen. Be- staaa had. zich oprichtte, met een ge-
toorer door haar lieftalligheid, haar op- richt als was het uit staal gegoten, net
gewektheid en jeugd, had hij haar tot kind stiet een ahrden schreeuw uit en al
tUde on vast, vast tegen zich aan- het menu vaa Titti te beperken.
.Vader, ik ben zoo
men -
te hebben tooverkunstatukje ma kt Heeft mijnheer de trouwste moeder
alle naalden te hebben op- Weber met zijn droge lever ook zooveel aenzoek kan doen in mijn eigen huisl^
i---i,m. --i-- uii zij ataarde hem een zij begreep bem
<et heelemaal
.Xouise." zeide hij zeer zacht en fee
der „kent u bet oude versjni
van ganscher harte,
Zij moeten dragen de scheidingssmarten,
„12.21 een wonder, en worde» zo saam
gebracht
Waarom staa. je me zoo aan? Geloof
klemmend. la de aa» bet voeteneinde rustend» ge- dat dit oogenblik slecht gekozen is voor
THij stiet hear verachtelijk van zich af. st-
vrouw Gould's stem. „Je ksn thans niet „Zooveel geluk zult gij hopelijk niet heb- nen
verder feest vieren* ben, mijn waarde juffrouwl"
„Hij en sterven," lachte Ella bitter, -.En de rloving? Zullen wij de brieven
geluk heb ik niet. 0, hoe ik maar ah ast verzenden." vroeg
dien brutalen kwajongen en die nog altijd de stapels aanki
'21 yen Toor
maar eens in mijn handen ta Nooit heb Harold nam ze uit haar hand. „Ach ja. weet het.
ik in mijn leven iets zoo 2-1 —2 7
iet domme schepsel, wien «1 dc liefde de brieyi
U.U—u-u n- _n_ waar zij spoedig vlam vatten en verteer- „Louise," begon Harold
werkelijk, dat hij d«“ »P dit
„En uw woord,” vroeg mevrouw nijdig, over t
wilde juist verzekeren, det terwijl Ella wezenloos in den gloed staar- „Dokter of
men op zulk een buitenkansje altijd hopen de-
kan, toer een onderdrukt geluid haar naar
de deur d-.- .d zien 'jr ar ginds hoog opge- eerbegrip zal mij er toe brengen mijn kind
richt tuas.t'in de fluweelen gordijnen ruik een moeder te geven.' -JJ-
stond Harold boe lang had hij daar hij uit de hoogte. „Dat ik uw
I 2
kind tot mijn vrouw wilde nemen, wist u.
Ella schreeuwde als een wi
„Wie
zoozeer
vroeg
Ella