VOOR DE I~l 1111J r r n ZXSX XJMULKK ELCK WAT WILS -Ja WtU^ÜT ^aa’d^d had. Dit kwam dea laatetea'tijd aog- «enige otra nejufiroaw Beatris teepasis was verdient vaadaad diëa~ile»ach.* Moede HUISKAMER K richt nuten der wereld vond men zijn lichee If verder gedaan kon worden, liet dan. ONS ZOEKPLAATJE te Waarom I DENKT V OOK NIETT.... Waar ia d e voerman Men zou telkens tot 7 tellen in de rich- Je te. Een ander medisch advies luidt, dat men kinderen hun eigen beagheid moet laten zoeken. maar een» tooveren Hij nam een etui uit lijn binnenzak de smart en den «chcn willen bijbrengen, erkennen, dat z:j een 1 ging 't leve» waar ionge' Een dokter zegt, dat slapeloosheid verdreven kan worden door groote hoe- Een lichte blos vloog over haar bleek gezicht: JUeve God ik dank UI" groote kan i groot aantal menschen verdroi blikten naar een langwerpig J dat het leven hoogere stelt, dat. van I kan, toer een In het vang xoekpiaatje vindt men het kind, door het plaatje met de rechterzijde voor zich te nemen tusschen de takken van het groote geboomte ziet men dan licht de gestalte van een kind. dan ooit ebrokken wierp sleurde do ia den stijgbeugel voordat heti ipgegeten ik heb het goed gezien net waar, ik kan goed tooveren?" Louise was aan het bed neergezonken en hield het kind weenend en lachend om onderdrukt geluid haar naar Had die dokter hcusch niet hoeven te Plots viel hi< dan, als een onweer hij helderen overgelaten. til als bewegingemiddel kon gebruiken, ging werden -naar het park, Indian -- dan groef hij met zijn schopje in het zand, daarmede in^Titti'a opvoeding *1 -na zeer beis - een „vere< een waren een van de ergste be, jteweest, daar de .jsf hom bi uw woord," vroeg mevrouw nijdig. reeds gestaan? was de gelukkige, wi«ns dood u hoopte, mijn lieve juffrouw," 1 Harold. I* «I ongeluk,' Maar daarvoor zijn toch tegenwoordig de prijzen wel een beetje hoog. wegen. Elke zevende mocht de kamer ver laten. De waard had meegedronken en wou ook meedoen. „Zal ik dan maar beginnen zei kor poraal Sabelkwast „Best!" riepen allen. Elke zevende verliet op zijn beurt de herberg. Ten slotte zat de beetgenomen waard als laatste alleen. Wat keek die op z’n neus l Waar zat de slimme korporaal? Leg een» lucifers zooals in de figuur en probeer het te vinden. De oplossingen geven we den volgenden keer. -w waar papa," ea hierbij zv in dan tuin en ia de hal, waar- iets als pluche voor den i een Eea nieuwe juffroirw lm [strekken, zich gewond geen aandacht Schenken. idea, zich over zijn kind neer. ‘ien Voelde Titti jjjn Titti, dat ongelukkige kind s> -g hij zijn donka heel boekje met fijne gefialts biddend of slapend hij kon boi aan het geliefde meisje zich op wijlen heffen en haar zorgeloos vl hart met tnhood willen vullen haar h liefde. me<t»1Hden en hulpvaardigheid voor d Er werd gedronken en de waard deed goed moe. Toen het tijd was om te vertrekken, kwam men overeen, dat alles betaald zou TITTI’S TOOVERKUNSTSTUK 1 Iedereen wist, dat dr Harold Eckart open huis voor iederaen. Zijzelf wan bij wederom iou trouwen, lL jaar oor i wal Het Louise Wesseling om voorloopig de op voedster te zijn van zijn driejarigen moe- derloozen roon. En toch had zij geen oogenblik geaarzeu-, toen Harold Ei ANDERE KUNSTJES MET LUCIFERS. 1. Hoe kun jc uit drie lucifers, die nut tn tweetn gedeeld mogen worden, zes maken. 2. In het vierkante lokaal eener her berg zaten 21 soldaten aan lange tafels, die langs drie wanden stonden. Aan elke tafel zaten er zeven. De waard zat alleen aan den vierden wand, achter het buffet. snikkende Ella, dk zich aan zijn borst Bij zijn huisdeur trof Harold zijn jon- wilde klemmen, vast van zich sftrekkend. gen collega, dokter Andries, die hem in n. t-j het |(Or) me<jtc|ee|de. wat hij intusschen mij r gedaan had,, helaas nog steeds zonder wanneer ik dat mensch niet gevolg. „Ik geloof dat het 't beste is, dat tot moeder geef. Ik zal daartoe dood van „Ella? lijke gezichten getrokken, zich gewond geen aandacht Schenken Diep hoog hij meegaven, dat dat lieve kind zal blijven gehouden en de maag vastgehouden, zich over zijn kind neer. leven?" waarom allen vreeselijk hadden gelachen Voelde Titti rijn vaders blik? Moede „Hij zal leven wees daar verzekerd Toen was Titti, dat ongelukkige kind s. -g hij zijn donkere oogen op en legde, vanT' plotseling ook begonnen met te slikken nog slaapdronken, zijn armpjes om zijn va- Een lichte bios vloog et, te hoesten en gezichten te trekken en ders hals L er .Vader, ik ben zoo aaarl Papa, moet „Wij moeten scheiden. Louise,'' hervatte h» toover- men altijd zooveel innemen, als men een hij, „omdat ik aan mijn lieve bruid aan na te hebben tooverkunsèstukje ma kt Heeft mijnbeer de trouwste moeder van mijn jongen, geen .t-. u_i-(*T zij begreep hem zijn jong gestorven gade voorbij laatste. Zij reed met de jonge officieren plichl it was daarom dwaasheid van van het garnizoen, speelde golf en tennis, len arrangeerde picnic. en partijen, en was overal te vinden, behalve thuis. Daar Maar - krakeelde het dienstmeieje met het snib- Lucia mooier en levenslustig, xk- bige kamerjutiertje, waarbij de knecht H»t kind,?^ Belachelijk! Wi hart haar dit aanbod deed „totdat het de beide partijen I ventje weer een moeder hebben zou" de. Als dan Hare zooals hij er voorzichtig aan toevoegde gen do-pen moe en afgemat naar I En Louise Wesseling wist wat iedereen kwam, smachtend naar rust, liefde in de stad ook wist, dat de jonge we- warmte, klonken hem reeds van verre zit duwnaar Ella Gould, de eenige 1 van een millionnair, tot zijn tweede vrouw wilde maken. In do oc keuze van zij genoeg verse beide vinnekroon. een ouden, klinkenden Hij wenkte „Ik verklaar nu op dezen dag z vrees. d** w'i morg*“ reeds moeten schei- J“!" Zij verbleekte als een stervende. Stom kleed >og zij het hoofd. „En wilt u Ditmaal willen wij stilstaan bij 't kunst je van de snoepachtige lucifers. Wij ne men daartoe een gewone kom met water «a leggen eenige lucifers in den vorm <ener ster, met de koppen aaar elkander gericht. Indien wij nu een stukje zeep even in het water stippen, midden in de Incifen, zullen deze alle snel naar den rand van de kom wegdrijven. Dan n men wij echter een klontje sui ker en stippen dit in J>et water en ziet, alle lucifers koenen op het klontje af en dringen zich er tegen aan als snoep, ch- figo kinderen -- - - - -- Dit verschijnsel staat in nauw verband worden door hem, die als laatste over- verklaren, dat wist iedereen wel. met de ouutandighaid. dat het klontje 'n bleef bij de volgende telling deel van het water opeuigt. maar de zeep Men zou telkens tot 7 tellen in de rich- Hier ea daar wordt aan de schooikinde- rieh ia het water neerlaat ting, waarin zich de wijzers der klok be- ren les erin gegeven, hoe ze de straat moe- „Ik verlang antwoord." Langzamerhand, door Ella's zenuwach tig schreien en snikken onderbroken, ver nam hij wat er gebeurd was. Hij, Haro! we hem be-x-stralen, en was natuurlijk van alles de schuld alles in orde maken.” Waarom liet hij het dan ook niet door Harold dankte hem, besprak nog even vrouwl" een ander overnemen. Men had gewacht wat er verder gedaan kon worden, en I”' en gewacht, men was moe en slecht gahu- ging eindelijk met rwaren-stap de trappen meurd geworden, eindelijk, alleen om het op _r kind bezig te houden, hidden zij noten Ia de kinderkamer brandde de lamp wij eerst met ons schalen laten zwemmen, spelen gespeeld Trots het rozige licht, zag Titti er zeer en Jacques ’.Vaber had een l_-1-2. - '--- - stukje vertoond Een paar lange, scherpe einde van het bed knielde een roerlooze stopnaalden en een te:! lijj.-j -* -‘-J k“ 1 naainaalden had hij ingeslikt, en toen iee- op het oogenblik DE SNOEPACHTIGE LUCIFERS. Reeds meermalen vestigden wij de aan dacht op alleraardigste kunststukjes, die zonder veel omslag en met zeer alledaag- sche werktuigen kunnen worden uitge voerd. va»' Eau- tuigschriftea voorzien. Deze «n bad als Titti ondeugend was deed hetzelfde als Titti zich de maag bedor ven I --- 1 veel op zijn vader toe, die het in de valke het uit steal gegoten. het park. Indian wekkende ge- pende Ier" had, in da bijric aaazoek zou leiden. het krul- had. j galeiboef verscheen hij voor dea vee zei: Jiet een sofa, zweefde bem aoo i geest Allen uit de middeleeuwen, die den pent „vrijen" wel achter den r< h natte vlek op hit helle tapijt achter Hat muisgrija costuum, ea van vele kind bezig te houden, hadden zij noten tOoverkumt- bleek en verzwakt uit Aan het voeten- denl' toen allen hem ontsteld vroeger wat gaande was, had hij gezegd, kur .stukje van oom Weber i en i Jacquea was plaats gevlogen waar hij ze had ja, (j; ha„ direct naar den dokter zijn, jij stout kindl" welke zijn voet plotseling deed stilstaan gestuurd en Titti was met bem naar huis „Papa, ik wil u heel zacht wat zeggen." Wair twee beminnen eg, moeder, gereden. Dit was slice, slice wet er ge- fluisterde Titti blozend. niet langer beurd was. Diep boog Harold zijn oor tot vlak bij Geschiedt „Hij zal toca niet sterven, niet eterv i." het bleeks mondje met diepe, diepe Wie weet hoe lang die akelige kwajon- huilde Ella, opnieuw Harold's arm am- zuchten richtte hij zich weer op „Hij kwam beweging en twee, door tra- een aanzoek? 0. Titti. kom je vader ter verduisterde oogen zagen Harold hulp en zeg Uita waar do naalden zijn." smeekend aan. Titti geheel en nl wakker ea vol J)af is mijn schuld," klaagde Louisa, sahdacht knipoogde zijn vader scholm- i mevrouw, „Door mijn dwazen hoogmoed moet dat achtig toe „In de rokken van tante ste- :ondigingen kind zoo verduisterde oogen zagen Harold hulp en zeg Uita aan. Titti l mijn schuld," klaagde Louise sahdacht. knipoogde zijn „zoo tel geluk heb ik niet. 0, hoe ik msar ah ast verzenden," vroeg mevrouw, „Door mijn dwazen hoogmoed moet dat achtig toe „In de rokken hem naat. dien brutalen kwajongen en die nog altijd de stapels aankondigingen kind zoo lijden terwijl ik toch mij» Ie- ken zei Oom Weber beeft ze ook niet hoe hij het mij zal vergelden als hij eerst in haar hand hield. ven voor hem had willen geven o, ik oi Harold nam ze uit haar hand. „Ach ja. weet het. u' kunt mij niet verontschuldi- nl erg gebaad Voor dat bad ik heelemaal vergeten Hij wierp geul Nooit zou dit gebeurd zijn, wanneer r-t brlz-jen in het glimmende haardvuur, ik bij hem geweest- van Harold behoort, heb ik alles wegge- weer zij spoedig vlam vatten en verteer- „Louise," begon Harold geroerd, doch strengeld. gooid Moeder, meent u werkelijk, dat hij den op dit oogenblik ging de electriache bel „Nietwaar, >k kan ook tooverkunst- sterven zal?" „En uw woord," vroeg mevrouw nijdig, over en Mathias verscheen in de deur: stukken maken." praalde Titti. zichtbaar Mevrruw wilde juist verzekeren, dat terwijl Ella wezenloos in den gloed staar- ..Dokter of u zoo spoedig mogelijk bij juf- «evleid. frouw Gould wil komen, zij valt van de „Ja. dat kan je, Titti." beaamde zijn „Geen macht ter wereld en geen valscb eene flauwte in de andere. vader, „eigenlijk had je er heel wat an- Harold Eckart richtte zich hoog op ders voor verdiend, dan deze kussen en „Dokter Andries moet nog in de buurt Hij nam een etui uit zijn binnenzak en geleden. Ik laat de gebeele verdere haalde daaruit een eenvoudigen breeden ideling van juffrouw Gould aan I geluidloos reed het voor, de villa Gould - Verbaasd ging Haróld door de wijd ge opende deur van de vestibule, de trappen op waarop de dikke, purperen looper deren stap onhoorbaar maakte en open de de deur van de eetkamer. Daar stond en lag alles nog zooals hij het verliet maar zelfs in de aangrenzende kamer klonk geen enkel geluic meer. Harold schreed door bet leege salon, gedaan waar de hoogs, glinsterende kerstboom gegeten. Jacques was natuurlijk direct moeten innemen," vroeg hij. slechts op aansteken wachtte, tot voor naar plaats gevlogen wear hij zo had „Ja. Titti, en nog veel meer moet je nevrouws boudoir waar hij eindelijk -erborgen, en ja, alle naalden waren ver- Innemen, totdat alle naalden er weer uit «temmen hoorde, opgewonden stemmen, dwenen. Men ha„ direct naar met hem naar huis „Stuur die aankondigingen weg, moeder, gereden. Dit nog voor hij thuiskomt; au niet langer beurd wat. wachten en uitstellen, dan is hij gebonden „Hij zal toen niet sterven, niet sterv i,” bet gen nog ligt!” „Hij kan sterven." antwoordde me- i verandering te brengen, zoo zich deerlijk vergist te hebben. Titti was zij in die petje gekleed als zij sset bem uitgtef- -. jU geweest Kwam ea kon hij doen wat hij verkooa. De „juf" haar toe, dan lag op de chaise longue en las romans, op, of zij ver- of stond voor den spiegel om haar hazen toch lief te anders op ts maken. Zij maakte dat zij dat Louise wegkwam als Harold haar erop betrapte, 1, toen zij dat zij de zijden kleedcren va» de overle- park ging, dens paste, terwijl Titti nergens was te Hij vinden. Eerst na urea zoeken vond men haar dadelijk ea haar hart hem ia oen uitspanning bij de stad, waar toekwam en haar an d'r rokken vast- zich bezig l ren op die Emma hoort mij heelemaal aichtbaar haast geen oogenblik waarin zij Ha- oogen Vaa het oogenblik d„. donkere kamer Mevrouw Luoie kwam dan van f een peardenritjo, steeds gegolden. Te laat had <eld van een escorte vrienden en Het lachend plagen en afscheid nemer. i tot in de stille slaapkamer van 1 er achter de gesloten deuren een jong, hoogstmodern en van zijde rui- dikwijls opnieuw rumoer; harde en aan- -_L 1 van beide zij- P*^ niet, toen zij een par later Titti's eerste den. Doch reeds bij de allereerste scène „aankondiging" vernam. De banden stijf gaf mevrouw Lucie haar man te kennen, leven, welken hij zich r op baar van pijn kloppend hart gedrukt, dst zij niet getrouwd was om op haar wanneer hij eenmaal rn< was zij staande gebleven en had het ele- twintigste jaar voor huishoudster te spe- 1 - gante wagentje nageetaard. waarin Titti len. doch dat zij van haar jeugd en haar leven geven uitgereden was. geld wilde genieten. Later eerst veel later bad zij het Waarom liet hij haa. alléén genieten, gewaagd, de -ipgedirkte baker aan te Waarom gaf hij aan het gezelschap va» spraken. Deze had haar toegelaten, ga- boerenkaffers en bedelvrouwen de voor- bedekten den weg waarop Titti vleid door de schuwe bewondering die keur boven haar? Stond hun. met haar m* h,o<* “*r h«’ P,r*t E ts nemer, «n die zij aan haar en wereldbadplaatsen en groote stedïn. baar korporaal haar óntrouw was' gSwor- .r... n„ n.,t Ln wensd*.. Het -tatblauwe zijden voorhang schoof Hij altijd met zijn dierbaar beroep en met 00“ ”Hi dit ontgelden zij ter zijde om Titti te laten zien. Titti zijn bewering dat het leven hoogere F* lag met geopende oogen op het kanten eischen stelt, dat. van het geld zijner in het zicht. Iriaeoe^i, donkere, diep droomende sterren geleken, ais die welke de arme Louise zoo veel en de o ngeviag bestond, leed en innige vreugd» verschaft hadden zooveel opbri Diep boog zij zich over het kind, om een leven, kon hij I van die w Titt klemde zich achter met beide hand- nog weg. en bovendien zij h.id nu een- jes ta Louise zrdeachtig golvend haar maal geen talent om een 1 vast, en het kostte veel moeite, die spe lende handjes met veel goede woorden weer te doen loslaten. Sinds deze in-bezit- nemmg deelde de kleine Harold Titti genaamd de plaats in Louise's hart met zijn vader. Van dokter Harold Eckart's huwelijk boorde men weinig stkhtslijk». Mevrouw Lueie hield van gezelschap en hield eea Zoo weinig had Titti va» moeder gezien, dat hi| aauwelijka haar afwezigheid bemerkte. De ontvaagsaloM i gesloten en Titti kreeg een „juT'. Dr. Harold Eckart gemeead had verandering te Titti werd nu alleen als sen modepop- wel- stand kwam, wat niet in het minst de na- 100 geheel en al vergeten alsof hij maar snders ksslc J de wereld was t het kind dan eens naar eens maande het onophoudelijk I Zoo gebeurde het dan, esseling eens op esn morgen, '_a lentedos getooid» p en lang, ook nog lang piotseling tegenover Titti stond. du herkend» L----- - in dn nog donkerder «prong op van vreugde, toon hij op ha«r hij onder 'n vrachtwagen gekropen was es 'n fiets- P«kte- i verge- ri«P Titti weenend. „snuit even tjes, welke sanbid- n'oe niet Louise knielde direct bij hem neer, en t» verwijderen. Toen dr. Harold Eckart ..««.m.u... m«*k*« »«er zorgzaam en zacht -n het aanstalten maakte, om het kind en tot den eenzamen man. Dan WM inderdaad hoog noodig het kleine bestraffen, uet een onkchuldiöen blik n<&r hem Sedert troffen zij elkander vaak ta bet en seide, terwijl hij zijn zitvlak met L. 1 Toen kwam er een dag ta Titti's jong heb toch - - - BOj xon reeds een grijsaard zou zijn tenminste indien God hem een 1 «oa Een triestige herfstdag, vol natten voorbijtrekkenden u nevel en vallende bladeren C bruine, bonte bladeren vielen neder .-A^.-<an f ima was ma's band naar in een zeer ood barer modernen- Slechts een oogenblik had Titti een Nu moeet hij wasbleek, verstard gericht goriest dan --sa' leeg ijdel poppetje droeg hem zij» vader verder, tagde har was, slechts voor levensgenot geschapen, ta bed, ea bevel Emma met harde stem Hij bad gehoopt dat zij «aders sou niet van het bed va» het kind te gaaa -r— -i worden, als bet kind er maar eenmaal to.dat bij haar -floste, als het rouw- ieder amusement de eerst», en ook de was. Het moederschap met zijn heilige Titti's mo«<if* was dood. ‘iten zou haar karakter wel verede- Midd'n ta juichenden overmoed Hj s. t en verdiepen en uit het verwende vroolijken rit door het bronagekleurde eigenzinnige kind eea vrouw maken, eikenhout, was het paard vaa een door na het kraambed .errees mevrouw den vrind opgewaaiden papiersnipper ge ler dan ooit ebrokken wierp zijn rijdster af en at dacht hij sleurde de ongelukkige, die met een voet in’d. kMkea" aai^n d«n eigenlijk? Zij bezorgde voor het'kind ta den stijgbeugel ffangen bleef, een elsd larold Eckart van vergek- de beate baker die te krijgen was; zij wik- m«e. voordat het dea andeswa gelukte het --Sx—. huU helle het in kantjes en strikjes, wat wou razende dier tot staan te brengen. Zij had i ,n hij uog meer? een vreeselijke wond aan het achter- nge we- warmte, klonken hem reeds vsn verre ait Toen Titti menschelijker werd en bet hoofd, vennoedelijk doordat z$ tegen een dochter het sousterrain van zijn elegante villa, de wiegje ontgroeid was, hield zij zich wel boom geslingerd was en «^«rf zonder bij ruziestemmen tegemoet Dan bromde de eens na het eten voor anderen met hem kennis te zijn gekomen ouder bon handsm. oude Mathias, de koetsier, in fijn baard bezig. Veoder bleef alles bü bet oude en Op een baar van takken wes het lijk toen een krachtige., vloek op de kijvenden. Titti groeide op onder de hoede van de naar buit georacnt. la Gould wat «rmetel, daar terwijl hij het paard aftuigde baker, of was, indien deze „ook wel eens Na de begrafeni aanbid 'ers had. waaronder er En de mooie bruine oogen /an Harold mensch wilde zijn en zij vond dit ta- zijn gewonen gang. lene waren, die haar een gra- keken dan somber als de nacht Plots melijk dikwijls twodig aan zichzelf 2Jnaam. viel hi’ dan. als een onweer bij helderen overgelaten. “l0* W. en een met schulden belast Riddergoed als hemel tusschen de srijechende vrouwen ,Tp*“ Titti zipi stevige bruine tegenga wicht voor haar geldbuidel kon- in. En dan werd het zoo stil zoo stil. - --- den aanbieden. Maar Harold Eckarts hoo- dat men het klagend kleine stemmetje hij dagelijks met de „juf ge, krachtvolle gestalte, rijn zwarte oogen. hooren kon van het eenzame, angstige, o*n groef die zoo droomerig konden kijken, sche- veronachtzaamde kleine kind, dat boven terwijl F nen bij Ella Gould meer te gelden dap al stond te snikken. sprekken met die ooi» andere dingen. Dan vloog h^in drie stappei. de tra hoop dat dat tot Maar hij hij moeet toch ook va» op, en tilde, tirwijl zijn gemoed in op- Het bestaan van haar houden, daar hij zelf een zeer i gesteld mam was. <2- --- vruohtgabnuk had van Titti's moederlij- den arm. Titti 1 erfdeel waardoor bij zelfs rijk was, en 1 t-- volstrekt geen bruidschatjager genoemd pa's breede borst rusten, t—- - - WW Wanneer Louise Wesseling dacht aan maakte en hem in zijn bedje legde; papa kind dan toe viel antwoordde rijn geroerde trekkeu verstarden tot ijs trsnen maar daarvoor moet ie nu nog dochter al- 1 leen om deze gehuichelde liefde voor mijn zijn, hij verliet mijn buis nog geen vijf mi- I-1-J _U-HJ-nut<n beleden. Ik laat de geheel» verdere haalde daaruit een eenvoudigen breeden aanzinnigi behandeling van juffrouw Gould aan hem gouden ring „Kijk, deze ring had je imiteerde met veel talent stuiptrekkin over." vader ronder jouw tooverkunstsiuk zwaar ;prong wild op. „0 God. o God, het g«n ei klemde zich aan zijn kniein vast Mathias vertrok. Verschrikt rag hem gedrukt, als de ketting vsn een galeiboef krijschte haar moeder, een Harold stiet haar van zich en met een Louis» aan nu echter kan hij voor mij den sleutel zwakke poging doende, de situatie te red- uitdrukking van walging en de bitterste „Wilt u uw brujd nj(t minstens een van bet Paradijs worden Daar vraag den, „je praat wartaal, mijn arm. arm verachting op rijn gelaat, welke rij nira- troostwoord doen toekomen,bad zij aan je Uita heel lief, of zij hem. beb- kind!" mer vergat, schreed hij de. als versteend schuw. ben wil, en altijd, altijd bij ons wil bltj- „Wie kon stervsn," hervatte Harold, ds staande moeder voorbij, naar buiten „Ik heb geen beuid meer." vet. vraag het maar Tittil" snikkende Ella, dk zich aan rijn borst Bij zijn huisdeur trof Harold zijn jon- Zij trad onwillekeurig terug. Titti nam met een gewichtig gezicht het wilde klemmen, vast van zich aftrekkend. g«n collega, dokter Andries, dia hem in „O, Louis» denk toch niets laags van gcuden bandje en schoof het met gepas- niemand karr mij veroordcelen, len ernst, aan de bleeke hand die in de aan mijn kind zijne lag. Een warme golf van overstelpen- wien liefste wensch de dt zaligheid, ging over Louise heen. mijn kind is." „Nu, Louise, lieveling, krijg ik nog altijd 0 neen, zoo slecht is geen geen antwoord, of moet de blinde dwaas eerst knielend smeeken?" ongeduldig met de'nënd Hij gleed naast haar neder op zijn u dat allemaal later wel knieën En zoo. terwijl bet kind om ieder van afrekening, willen van de beide menschen een arm sloeg.’ Iven klaar komen. Ik kusten zij elkaar voor de eerste maal.... Buiten dwarrelden de vlokken steeds dichter en dichter en weefden een wit over de aarde, als wilden zij al het dorre en sombere bedekken voor den na- mij niet minstens de hoop derenden vredesdag. ten oversteken. Zoo zullen de leerlingen, die later auto of motor rijden, tenminste straks een met te onderschatten kennis be zitten van de strategiek hunner natuurlij ke vijanden de fluweelen gordijnen zulk 'eldbuidel kon- isu En dan werd het zoo stil - dat men het klagi -2- 1 ven het eenzame, anj droomerig konden kijken, sche- veronachtzaamde kleine kind, dat Dan vloog h^in drie stappas, ds tra Maar hij hij moest toch ook vso op, en tilde, tWerijl zijn gemoed in op- „a zeer -- --- 1i T- die bovendien nog het latige kinderjuffrouw gold, zijn kind op “ooit op 2-j arm. Titti liet dan, moe van het tic. -- het snikken, zijn pijalijk hoofde aa» pa- merkte zij dit nie. volstrekt geen bruidschatjager genoemd pa's breed» borst rusten. *7?” kon worden. Het was papa, die zijn kleertjes los- rijn. Wanneer Louise Wesseling dacht aan maakts en hem in zijn bedje legde; pepa - haar kmderjaren, dan was er in haar le- die bij hem zet totdat de moede kinder- d°or “«t in ven haast geen oogenblik waarin zij Ha- oogen toeviel en lang, ook nog lang plotseling rold Eckart niet stil, doch zonde: hoop daarna, van deze vreedzame haven, in de herkend» bemind bad. Van het oogenblik du. donkere kamer en hij als assistent bij dokter Born, voor het toekomst staarde, eerst ir. de stad kwam, had haar eerste f bakvischjes-dweeperij en haar heimelijke tocht of meisjes-droom L m l - - zij bemerkt dat hij verloofd was. Wells- ders. thuis, waar had zij toen haar droom stil be- I’ graven, doch haar liefde was niet gestor- schalde ven Et. zij stierf ook niet, toen zij voor L- het eerst aan den arm van haar afgod ontstond schend wezen zag. Ook stierf haer liefde klagende woorden vielen De handen stijf gaf mevrouw Lucie haar gebleven en had hi hield met wagensmeer te (me nlekken zijner bruin» been foor zijn gescheurd» kousen waren. Met zeer veel moeite gelukte het de wagensmeer va» zijn huid 1 hem hiervoor te sloeg hij ztin donkere oogen mschuldigen blik naar hem o|>, bandjes bedekte: „Niet slaan, vader, ik w j maar alleen de gate» ta mijn herinneren kousen dichtgemaakt, omdat u zich wel zou moeten schamen, als ik er zoo have loos bijliep, nietwaar papa?" Harold Eckart staarde rijn jongen aan en vroeg niet verder waar hij deze wtje- Goudgele, Tandaan haalde. De juf werd echter -?_en oatetepn en Titti deed de eerste zelf- J aan Em- ,tandi;; daad van zijn leven, hij ging 'x r mm* naar don barbier en liet zich rijn hoofd toornige stemming, omdat |ah,al n J kaalknippon Zijn lohhen haar nnfrAtiw» ledirkte baker aan I haar toegelaten. g«- uitge.- Lat gewaagd, tó- zoo sprekend in Louise's zachte oogen geld, niet de heele wereld open? Seizoen- was waar te nemer, «a die zij aan haar en wereldbadplaatsen en groots - -- - eigen deftige persoonlijkheid toeschreef. kortom slice wa’ het hart kan wenscheide® begrijpen valt moest Het -latblauwe zijden voorhang schoof Hij altijd met zijn dierbaar beroepen met ook d'* “«“gelden. iattaB »te»de erg pijn gedaan zij tor tijde om Titti te laten zien. Titti zijnbewering dat het leven hoogere Eindelijk kwam de Eckartache villa Van vreugde stralend, er uitziend al» .IJL, TL"* ma»r reeds van ven» 2 oogen die geheél dezelfde, vr< uw te leven. Belachelijk! Zijn praktijk kon Emma zien dat er daar iets schrikten vader, streek rich o«rer rijs die hoofdzakelijk uit het volk van de stad gebeurd was. Lichten brandden ach- kale» schedel ea j arme Louise zoo veel en de o ngeving bestond, en die nauwelijks ter de vensters van de bovenverdieping, vreugde verschaft hadden, zooveel opbrach dat zij ervan konden terwijl er i 2_ '_J, zich over het kind, om een leven, kon hij toch wel laten schieten. In- vaa de deuren «rijd open stonden, rich een leiae, bruine vuistjes te kussen plaats dat hij geld ontving, gaf hij het groot aantal menschen verdrong. --blikten naar een langwerpig donker -- --- jes ta Louise zrdeachtig golvend haar maal geen talent om een heilig» Elisabeth waaruit oen du» stroompje sijpelde en eau voudig als s»n kwaksr, glad gekapt te zijn. CTF" u C-H *2“*' LI -1— Harold Eckart had de noodlottige fout —het was een vreeselijk gezicht toen Ut- ti van zoovelen egaan. Hij had een be- U's vader, die er overheen gebogen ge koorlijk kind als zijn vrouw genomen. Be- staaa had. zich oprichtte, met een ge- toorer door haar lieftalligheid, haar op- richt als was het uit staal gegoten, net gewektheid en jeugd, had hij haar tot kind stiet een ahrden schreeuw uit en al tUde on vast, vast tegen zich aan- het menu vaa Titti te beperken. .Vader, ik ben zoo men - te hebben tooverkunstatukje ma kt Heeft mijnheer de trouwste moeder alle naalden te hebben op- Weber met zijn droge lever ook zooveel aenzoek kan doen in mijn eigen huisl^ i---i,m. --i-- uii zij ataarde hem een zij begreep bem <et heelemaal .Xouise." zeide hij zeer zacht en fee der „kent u bet oude versjni van ganscher harte, Zij moeten dragen de scheidingssmarten, „12.21 een wonder, en worde» zo saam gebracht Waarom staa. je me zoo aan? Geloof klemmend. la de aa» bet voeteneinde rustend» ge- dat dit oogenblik slecht gekozen is voor THij stiet hear verachtelijk van zich af. st- vrouw Gould's stem. „Je ksn thans niet „Zooveel geluk zult gij hopelijk niet heb- nen verder feest vieren* ben, mijn waarde juffrouwl" „Hij en sterven," lachte Ella bitter, -.En de rloving? Zullen wij de brieven geluk heb ik niet. 0, hoe ik maar ah ast verzenden." vroeg dien brutalen kwajongen en die nog altijd de stapels aanki '21 yen Toor maar eens in mijn handen ta Nooit heb Harold nam ze uit haar hand. „Ach ja. weet het. ik in mijn leven iets zoo 2-1 —2 7 iet domme schepsel, wien «1 dc liefde de brieyi U.U—u-u n- _n_ waar zij spoedig vlam vatten en verteer- „Louise," begon Harold werkelijk, dat hij d«“ »P dit „En uw woord,” vroeg mevrouw nijdig, over t wilde juist verzekeren, det terwijl Ella wezenloos in den gloed staar- „Dokter of men op zulk een buitenkansje altijd hopen de- kan, toer een onderdrukt geluid haar naar de deur d-.- .d zien 'jr ar ginds hoog opge- eerbegrip zal mij er toe brengen mijn kind richt tuas.t'in de fluweelen gordijnen ruik een moeder te geven.' -JJ- stond Harold boe lang had hij daar hij uit de hoogte. „Dat ik uw I 2 kind tot mijn vrouw wilde nemen, wist u. Ella schreeuwde als een wi „Wie zoozeer vroeg Ella

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1925 | | pagina 9