■B
VOOR DE HUISKAMER
w
DAMMEN
ELCK WAT WILSjI
DE FAMILIE MAUBERT
a
a
ó,cS-
3
21
22
I
14-20!
ST 7
UITLEVERINGSKWESTIES.
I
1
des te meer wor<- de tijd van slapen in-
wie hetzelfde in Amerika doet,
te
(NAAB HET FRANSCH)
in
Cécile haalde de speld er uit.
morgen zult ge naar
.Zeer goed
volmacht dat is,” zei Isabella met boos
zwart 2024.
Stand ‘na 18en zet van
„Uitmun
11
12
13
14
15
16
17
18
Een
schijf
49—44
24x13
27x18
40
41
42
43
24—30?
15x24
16x27
„Kom, heeren, luistert toch en schenkt
een beetje meer aandacht aan mijn woor
den, ik vertel u het een en ander over de
apen, kijkt toch naar mij.”
De professor begreep niet, waarom de
19
20
20—24
25x14
15—20
23x34
19—23?
23x34
20—24
AAW» «WONr w a.
Cécile haalde uit haar
ipier te voorschijn, dat
formeeren.
11—17
6—11
1—6
14—19
9x20
20—25
29x20
35-30
39x30
47—42
een misdrijf
iter in adnra-
5-10
10—15
14-19
19—23
23—28
28x39
8—13
14—19
14x25
25x34
9-14
3-9
i men
sedert lang met daarop had waargeno
men.
tel
Hiermede gewapend, nam Céc
haar portefeuille de volmacht, die
9—14
13—19!
18x9!
12x23
wat meer speel-
n voorpost
deze atruil
:tg< -
Wie in
19x30
14x34
30x38
Onmiddellijk werd zijn uitlevering ge
vraagd, maar de Spaansche autoriteiten
gaan er niet gauw toe over een landgenoot
uit te leveren aan een vreemde mogend
heid. Er werd nogal gedraald en gedraaid,
zoodat eindelijk twee detectives van de
Yard naar Spanje werden gezonden om
deze affaire af te wikkelen. Marno werd
toen achter de trailies gezet, maar in de
uitleveringsovereen komsten tusschen alle
landen staat dat er vijftien dagen verloo-
pen moeten tusschen den datum waarop
het bevel <pt inhechtenis-neming is onder-
Alle correspondent!* deze rubriek be
treffende te zenden aan de heeren
«V. N. STUIFBERGEN en P. G. VAN EN
GELEN. NASSAU LAAN 49. HAARLEM
ien van de over-
Ja, want
1. 30—24
2. 28x19!
3. 40—34
4. 32 x 1 en wint.
Evenwel werd deze zet door zwart
gezien, die met 1520 volgde.
Gaarne houden wij ons aanbevolen vont
problemen, partijst^nden, slagzetten *ns.,
art geeft op. die bij gebleken geschiktheid geplaatst
ti* dse echter ïuttefi worden-
betaalt. hun functies kunnen verrichten,
i wacht
dat I
aan Isal
tUCCl kU uw - - --
Isabelle, die gezien had, dat mama het
er in had gelegd, haar van diefstal beschul- ---
digd. En toen zijn ze weer naar de kamer ma?r ^ok die weer terug.
T1Ptndoltilr era
„Dat zou ik denken, hij is er thuis als
een kind. Zoo eigen is hij er, dat hij nooit
tijna onafge- van de Sahara spreekt, maar altijd van
uw zuster vertrekt. Dat moet in elk geval
dijk geschieden. Me-
imgeving is tegen ons ingenomen,
udt hier niet van Parijzenaars,
2
3
4
Waarom Schijf 20 naar den rand
Zwart had beter gedaan deze schijf voor-
loopig op zijn plaats te laten (om
op 34—30 van Wit 2025 te laten vol
„En Thomas? Waarom is hij vertrok-
„Om ons in verlegenheid te brengen,
m ts> z4r~u>« A» »«iz4*e*«s
tfeuille het
vader haar
id gegeven, om de vaderlijke macht aan
-
„Ik zie wel, dat ik dat alles zal moeten
i dat ding aange-
idenkende) zou dat
mate wordt ontsierd.
Haarlem, April 1925.
Analyse van A. F. Hoogvelt.
PARTIJSTAND.
Onderstaande stand kwam voor in een
partij tusschen W. N. Stuifbergen met
wit en H. v. d. Geest met zwart, in den
wedstrijd Gez. Samenzijn IOns Ge-
beiet tevens 35—30.
Ook 17—21 en 32x21 had hiergoed
spel gegeven, terwijl zwart zich dan tévens
-hekstrftins had be**üd.
4.
„Hoe is dat gekomen?" vroeg Cécile lag op haar gelaat te lezen,j zooals
verwonderd.
„Mama had dat bankbiljet zooals ge
woonlijk met een speld vastgemaakt aan
een der bladen van het rekeningenboekje.
Dat heeft Victorine duidelijk gezien.
Ze heeft het boekje meegenomen, en er
verder niet aan gedacht. Ik geloof ook wel,
dat ze een glas wijn te veel gedronken zal
hebben. En toen ze het geld er uit wilde
nemen, was het verdwenen.”
„Zou het kamermeisje het gedaan kun
nen hebben
„Neen. Ze is in de linnenkamer geble
ven, tusschen het oogenblik dat mama
het bankbiljet in het rekeningenboekje
verdwenen is. Dat weet ik geheel zeker.”
in de oogen zag. ken op
Hij bloosde even, maar hield zich goed, met stof bede
Jit voorzichtigheid sloot Cécile de deur.
„Kunt gij mij zeggen, waarom de keu-
irneid, die al zoo lang bij ons is, en die
iige ontevredenheid
seft gegeven, plotseling is vertrokken
■oeg Cecile bedaard, steeds staande blij-
ind.
„Zij was geen vrouw. Zij was de duivel
i persoon. Ze had een afschuwelijk ka-
’tter,” zei Isabelle met opgeheven hoofd.
„Heeft ze dan gewacht totdat gij de
teereno, en aen aag waarop ae veraacnte tusscnen de Engelscne en Amenlaanscbe heen. Hoe oud*- de kinderen worden,
j--j- -*i--dit pimt, des te meer wor„ de tijd van slapen in-
Engeland een valsche balans gekort Volgens medische beschouwin-
lerk daar voor- gen behoeft de mensch tot zijn 20ste jaar
--ongeveer 9 uren en ook m het eigenlijke
tijdperk der ontwikkeling, dus van het
25e tot het 60e jaar nog 8 A 9 uren slaap.
In de latere jaren wordt de behoefte min
der. Wordt echter die behoefte niet vol
ledig bevredigd, dan kunnen de hersenen,
en zenuwen met voldoende tot rust komen,
■efereeren. Wit krijgt nu gelegen-
hekstelling te
8
9
10
Dat waren de eenige woerden, die hth
legram bevatte.
id, nam Cécile uit
"i ze van
haar vader had ontvangen, en toen ging
ze haar zuster opzoeken.
ging ieder zijn weg. Ze vond Isabelle onder de veranda,
hebben, dat er niets gemakkelijk uitgestrekt op den ruststeol
Cécile van haar moeder, verdiept in de lezing
H van ïen roman, dien Ernest de Livérac
Ongeveer tegen drie uur hield het rij- had achtergelaten.
„Isabelle, ik moet je spreken,” zoo be
gon Cécile. „Kom met mij mede."
„Ik heb nu geen tijd.”
„Dat komt er niet op aan. Ik heb zelve
ook maar weinig tijd. Kom met mij mede."
De toon, waarop Cécile die woorden
Zwart
Een goed gespeelde
loopig omzijn plaats te laten (om eventueel
en rustig zijn korten vleugel te ontwikke
len. Daarom was 1721 hier aangewezen.
44-40 5 10—14
50-44 6 17-22
Ook hier was 17^21 bOTen den tek8t'
ZSttepr
heid de
31— 26!
37—31
32— 27
33— 29
WW bet beste Heeft ten doel het lastig*
stuk op 29 achterwaarts af te ruilen, en
Kan wit door zwart’s laatsten zet 27.
heel en al hersteld, voordeel behalen
iets beter dan wit.
12—18
23x34
19—24??
>te blunder, die aan zwart een
44—40
40-35
Zwart heeft zich
en staat m.i. nu zeli
35—30
34—29
30x39
groot
kost.
25—20!
31—27
27—21
32x14
hier tamelijk zwak.
23
24
25
26
27
28
29
■eigt nu naar dam te gaan door
38—32, 49—43 b.v. en 25x3.
29
30
31
32
Nu heeft Zwart zich
ruimte verschaft, en tevens een
in het centrum geplaatst. Dat l
mogelijk was, vindt zijn oorzaak in den
28sten zet van Wit die uit positie-oogpunt
bezien minder sterk was.
37—32 33 7—12
48—43 34 -
Op 3832 gaat Zwart naar dam door
14—20, 12—18 en 16x49.
34
35
36
gel
lis
37
38
39'
De arrestatie van Briedée en zijn in-
vrijheidsstelling te Londen omdat de uit-
leveringspapieren een dag te laat kwamen,
het gemak waarmee hij de politie te Bonn
omkocht, en de handigheid waarmee hij
voortdurend aan de Nederlandsche jus-
'itie is ontsnapt, hebben hem tot een der
meest besproken boosdoeners van den
laatsten tijd gemaakt. Maar deze dingen
hebben ook weer eens in het licht ge
steld dat de uitleverings-overeenkomst
'usschen de verschillende landen nogal
gecompliceerd zijn, en dat een geslepei
misdadiger daarvan gebruik kan maken
wanneer hij 'de hulp inroept van rechts*
kundigen, en geld genoeg heeft om in het
vreemde land alles naar zijn hand te zet
ten. In de archieven van Scotland-Yard
zijn voorbeelden te over dat een eenvou
dig schijnende uitleveringskwestie in de
practijk zooveel bezwaren meebracht,
dat er lang en breed moest worden onder
handeld en in wetboeken gesnuffeld, voor
er van de uitlevering iets kwam.
Een paar van die gevallen zijn interes
sant gtnoeg om er wat van mede te dee-
len, het geval Marno bijvoorbeeld, waarbij
de schuldige nooit door de justitie achter
haald werd, hoeveel moeite Scotland-
Yard pch ook gaf. Marno was een Span-
faard, die in Whitechapel, te Londen, een
manufactuurwinkel dreef. Zijn gezin was
echter in zijn vaderland achterge‘
want Marno was alleen naar Engeland
gekomen om een slag te slaan. Hij ver
zekerde zijn inventaris hoog tegen brand,
en vorderde van de assurantiemaatschap-
pij 1500 toen op een goeden dag het
huis in vlammen opging. Bij onderzoek
bleek dat de brand niet per ongeluk was
aangekomen, en de maatschappij wei
gerde voorloopig te betalen.
Marno echter was een slimme vogel,
en kocht voor een paar shilling een jon-
sten bediende om, die een vel briefpapier
4met enveloppe verstrekte van de maat
schappij. Toen typte hij een brief aan
zichzelf,waarin hij z.g. een „bemiddelings
voorstel” deed, en ondertee kende met
den naam van de -directie. Op dien brief
w kreeg hij bij een voorschotbank 300
los, en ging daarmee hals over kop naar
zijn zonnig vaderland.
PARTIJ.
Gespeeld te Hoorn tusschen de heeren
W. N. Stuifbergen met wit en D. Appel
man met zwart.
Wit Zwart
34—30 1 19-23
Een goed antwoord, alhoewel het meer
gebruikelijke 2025, of anders 1721
m.i. de voorkeur verdient.
30-25
25X14
40—34
aan de aanvragers van de uitlevering wetgeving op dit punt
wordt overgegeven.
Marno had dus 15 dagen respijt om publiceert met het oogm<
in zijn cel na te denken wat, hem te doen deel van te trekken, plee,
stond. Den tienden dag werd hij ziek, en en komt met den strafrec
kon niet aan de Engelsche politiemannen king,
worden uitgeleverd omdat alleen de Spaan- Maar 2
sche politie en het ziekenhuispersoneel moet doog de benadeelde partij civiel
toegang tot den patiënt hadden. Zoo is de worden vervolgd. Krijgt die partij haar
vordering toegewezen, dan kan van
Een week later was Marno dood, dat is straf geen sprake zijn wanneer de ver- zoodat ze van zelf niet op normale wijze
overlijdenspapieren overhandigd, en de ïs hij daartoe niet in staat,
den vertrekken als ze gekomen waren.
„En Isabelle
„Ze doet wat ze wil. Ze ziet er zelfs
nog vfoolijk uit. Ze gaat naar
als ze wil, om allerhande gerechten voor
zichzelve klaar te maken."
„En mama?” vroeg Cécile ongerust.
„Wat heeft zij gebruikt?"
„Een glas melk, t_ --
toestand.
Cécile bracht beide handen aan haar Toen lei ze het biljet neer in het reke-
voorhoofd. ningenboekje en bevestigde het met de
Ze kon haar toorn bijna niet bedwingen, speld weer aan een der bladen, waarna
„Ik ga dadelijk naar mama zien,” zei ze. z* boekje in haar zak stak.
„Ga aan Clara vragen, of ik mag komen.” T"1“
Gérard ging heen, en kwam dadelijk naar beneden, en droeg aan Gérard op,
terug* c 1 Z
„Ge kunt komen,” zei hij. naar Cherbourg zendep, met een brief
leggen
gram gezonden, om hem te verzoeken, „Gij zult gaan, als ik'wil,
Isabelle gedurende eenige weken te Bot- nadruk. „Ik ben in het bi_
deaux te willen ontvangen, en ik verwacht dige volmachten, om hier alles te kunnen
elk _oogenblik een gunstig antwoord.” bevelen."
Én Gérard? Ook hij „Ik zou wel eens willen weten, welke
t zorg.” volmacht dat is," zei Isabella met boos-
„Ik heb een tweede telegram gezonden aardigen lach.
__j „Ziehier," zei Cécile, terwijl ze hare zus
vragen, of ze hem voor eenigen ter de vaderlijke volmacht toereikte.
tijd zou willen logepren. Maar dat is min- Isabelle nam het papier aan, las het aaa-
./Wanneer ik hier ben, dachtig door, maakte er een prop van, en
verkregen, wat ik wd.” toen verscheurde ze het.
Ge zult Isabelle dus doen „Wat komt het er op aan, of gij dat
Maar zal u het wel stuk vernietigt T’ zei Cécile, die de hand al
doen? had uitgestrekt, om het haar te beletten,
„Ze zal wel moeten gehoorzamen,*** zei maar zich bedacht had en haar liet benan
- --- ---- Cécile op zulk een beslisten toon, dat „De wü van papa blijft er niet mmdet
Ze verscheen in de eetzaal, nog vóór doctor Legendre in dat opzicht volkomen om bestaan."
„Niet minder, en ook niet meer," zei
„Ik wil hier blijven. Het bevalt mij
er heel
1*?^“ ^„Bordeaux zoudt ge toch kans
- --- 1. te
ontmoeten. Ah ik in je plaats was, zou
r ^UieB X°3
Nadat Cécile een kop versterkende
bouillon voor hare moeder gereed had ge
maakt, zag ze op de pendule.
Het was nog vroeg.
„Nu moet u wat gaan rusten, mama.
Ik ga intusschen eenige maatregelen ne
men."
Ze ging door den comdor, en klopte _t
aan de deur van de kamer van Isabelle, eenige troostende wporden gerust had kenmeid, die al zoo
Maar ze kreeg geen antwoord.
Toen trad ze binnen.
oEr heerschte eene onbeschrijfelijke
gelegd""heeft en het oogenblik dat hét wanorde in de kamer van hare zuster,
verdwenen is. Dat weet ik geheel zeker.” Sommige iaden stonden <vrwn
„Zoo,” zei Cécile, terwijl ze hem recht de deuren van de kasten,
in de oogen zag.) ken lagen op r---
Hij bloosde even, maar hield zich goed, met stof bedekt, op den grond stond een en daar het haar ontbroken heeft aan
„Kan ae tuinman net geaaan neooen enimer, »u v-'--.o-- - - r j-.-
„Neen. Hij was met zijn vrouw naar de “^.doek lag op een stroohoed. krachten te_verzamelen, is ze nu geheel zoudt nemen, om dat afschuwelijke ka-
Er heerschte een benauwde lucht in het zenuwzwakte, maar de naam doet er min-
vertrek. Q
Cécile opende het venster, om frissche dat haar krachten niet toenemen, de dood met mets meer kon bemoeien, en ik de
I
„De dood fluisterde Cécile angstig, dan zoo moeilijk te begrijpen
gvgvrvu vuauvul ut UUUUCACIlj VMUu Uil D
„Alles komt nu weer terecht, mama, haar geen spier ran haar gelaat vertrek- die ze moest aanwenden, wanneer haar gert te vertrekken V’
Maak u over niets ongerust. Ik heb alle ken. moeder weer bewusteloos mocht worden, „Ik wü msr
noodige volmachten van papa.” Ze groette Cécile met een lichte bewe- en die bewusteloosheid aanhield, nam hij hier heel goed.”
„Doe zooals ge wilt, kindlief, dan zal ging van het hoofd, en reikte haar zelfs afecheid.
Toen liet ze haar hoofd weer op de kus- scheen baar uitgestoken baad nAet'te'be- woord ven Laden ik er maar
aaw raatca. Eta weedzame dtdrukkitw merkaa. JCand laabefte."
uj geen
de be- KINDERBESCHOUWIRu.
van den Amerikaanschen wet- Kleine Wünpie, die heel lang met
i personen die in hun groote aandacht z’n tante, die heel leelijk
i hebben vervalscht en is, heeft aangekeken „Moeder, als tante
daarnaar naar Amen ka zijn gekomen om in den hemel een engel wordt, zouden wij
de gevolgen van hunptiaad te ontgaan, in ze dan nog kunnen herkennen
bescherming te nemen. Ik gelast dat
Whitaker Wright zal worden uitgeleverd BEMOEDIGEND VOORUITZICHT,
aan de Engelsche politie.” Patiënt: „Gelooft u dat ik genezen zal
Zoo werd hij dus naar Engeland ge- Ik heb wel eens gehoord, dat doktoren
bracht, stond terecht, en werd, na schul- een verkeerde diagnose stellen en patiën-
dig te zijn bevonden, tot eenige jaren ten behandelden voor longontsteking,
dwangarbeid veroordeeld. terwijl zij aan typhus sterven."
Maar hij onderging ze niet, want een D^ptter (kregelig)„U bent zeer slecht
uur na zijn verooraeeling pleegde hij zelf- ingehcht. Als ik ietnand voor longontste-
moord door het inslikken van een snel- king behandel, dan sterft hij ook aan long-
werkend gif dat hij in een sigaar had ge- ontsteking.”
borgen.
- FAMILIAAR.
MEER SLAAP. „Die vriend van je heeft veel in de
De ouderdom, waarop de behoefte aan binnenlanden van Afrika gereisd, niet-
slaap het meest moet bevredigd worden, waar?”
is die van de eerste kinderjaren. Het pas
geboren kind slaapt, als het gezond is, ge
durende de eerste weken bijna onafge-
broken voort, de oogenblikken van voe- Saar 1"
ding alleen uitgezonderd.
Tijdens de eerste jaren is men gaarne NOG NIET ZOO DOM.
geneigd, de kinderen zooveel mogelijk „Kellner, de kreeft, die je me gebracht
slaap te gunnen dan zijn ze ten minste heeft, heeft geen pooten meer. Hoe komt
zoet en rustig. dat
Met het begin van het 6e en 7e jaar „Ja, ziet u, die kreeften zijn zoo versch,
treedt er een groote verandering in. Op dat ze in de keuken nog het hardst met
den leeftijd van 10 tot 12 jaren krijgt het elkaar vechten, vóór ze op tafel komen.”
kind in den regel van 8 tot 9 uren slaap, „Nou, breng me dan één van de over-
terwijl het eigenlijk 10 tot* 11 uren noodig winnaars, wil je?”
nmiiiHimmmmiHimiiHmiiiiiiiiiHHiimiiimHiimiiiitimHimminiiiuiumiiiiHiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiHiiiiiiHmmiHHimii
De maaltijd duurde maar kort, en had
een rustig verloop.
De sleutelbos, dien Isabelle in het slot
van een der kasten had laten zitten,Jbevond
zich nu in den zak van Cécile.
Maar Isabelle zei daar niets van.
Na den maaltijd ging ieder zijn weg.
Men zou gezegd 1 L
bijzonders was voorgevallen, en
geen dag afwezig was geweest.
tuig van doctor Legendre voor de deur
van de villa stil.
Cécile ontving hem en geleidde hem
onderzocht
toestand van de zieke was al beter
Het opspelen der kroonschijf vind ik door Zwart’s 39sten zet in niet geringe
30—25!
45— 40
40—35
46— 41
35—30
30—24
43x34
Wit dreij
27—21,
de goede.”
„Zoudt u mij aanraden, papa terug te
roepen
„Neen, dat
een haastig saarnge- plotselinge terugkeet zou haar een gevaar-
Cécile nam het eruit, vouwde het voor-
__t er aan-
proces aandoen wegens laster. De den rechter bovenhoek een klein stukje korte dagreizen met haar naar Néris
- Tt_
Ze lei het bankbiljet op de tafel, en ging eenige dagen veel béter zal gevoelen.
ongelukkige geschiedenis. En de toestand na veel moeite tusschen eenige Heeding- zoo gemaakt heeft. Rust is voor haar het
-I.-L, T7- 1 CtllVlrPTJ «b Ir
Op een der bladen zag ze een Hein ver van hier, maar het is daar zoo rustig, en zoo antwoordde ze. „Ge zult hen zeker het
met een beleefde, doch hchtelijl
buiging zijn hoed voor hen af.
Jg dezer laatste treedt helaas maar al te
vaak de een of andere hersenziekte voor
:t lijk Mar- uit. den dag.
zien trouwens Hij was vol vertrouwen dat zijn uit-
geen^ oogenblik illusies gemaakt over de levering zou worden geweigerd^ en in PROFESSOR IN DE DIERKUNDE.
konden niets uitrichten in Spanje kan meer voot het geval interesseeren. Het
1
gaan en officieus in leven blijven. En het
mooiste was dat het Engelsche publiek
Scotland-Yard r*; --*•--•
toen het geval in de kranten kwam.
wet.
Een der bepalingen waarop uitleve- door
L u-, J. - gegeven
pst, t
bankier, die wat al te zeker van zijn zaak
i van
Spaansche wet. vordering toegewezen, dan kan
zeggen, den detectives werden zijn oordeelde de schadevergoeding I
rlijdenspapieren overhandigd, en de Is hij daartoe niet in staat, dan wacht De werkkracht, de ondernemingsgeest,
heeren konden weer met even leege han- hem de cel. het welbevinden, ze verdwijnen en in de
den vertrekken als ze gekomen waren. Op dit verschil tusschen Engelsche en plaats van dezen komt een zenuwachtige
Aan het station te Madrid nam iemand Amerikaansche wetgeving bouwde Whi- afmatting of onrust tot uiting en in het ge
net een beleefde, doch lichtelijk ironische taker al zijn hoop, en de beste advocaten volg dezer laatste treedt helaas maar al te
buiging zijn hoed voor hen af. van New-York vochten de zaak voor hem
Die beleefde man was het lijk Mar- uit.
no. De detectives hadden zich trouwens Hij was vol vertrouwen dat zijn uit-
L L.
echtheid van *s mans overlijden, maar ze beurskringen ging men zich met den dag
konden niets uitrichten in Spanje kan meer voor het geval interesseeren. Het
men alles met geld, ook officieel dood- duurde met lang of er werden wedden-
xt...... ”7^:1 schappen afgesloten op de beslissing van
commissaris Joyce en zelf gaf Wright
nog hartelijk uitlachte 1000 tegen 200 op zijn eigen kans van i»ui«=»ui uepecw iuci,
j. t--i-ontsnapping aan dé lange armen van de heeren zoo lachten.
Op den dag van de uitspraak werd
vele geldmannen zelfs 15 tegen 2 TWIJFEL.
op „good old WrightDes ochtends bij het ontwaken ziet hij
de heeren hadden zich leelijk ver- de waschkom in stukken over den yloer
ist, want Joyce leverde den ohthutsten liggen.
- 1 lier, die wat al te zeker van zijn zaak „Hemeltjelief,” zegt hij, opstaande,
hebben indien zij zoowel in het land waar was geweest, uit aan de mannen van „ben ik vannacht tegen
r" J. J -- 2. komenof (zich bedt
de verdachte vluchtte, een misdaad is in Zijn letterlijke uitspraak was ding_ misschien tegen mij aangekomen
den zin der wet”. -
Meer dan eens hebben vluchtelingen kanten beschouwd, maar ik kan mij geen
zich met goed gevolg achter deze bepalir- --
echter in zijn vaderland achtergebleven, die met eenige juridische handigheid vj
gelukt niet altijd, en vaak is het een kwes-,eigen land balansen
deren mapstraat die het lot van den ter
stad gegaan.”
Cécile dacht na.
Er kwam een vermoeden bij haar op.
Maar ze wilde niet daaraan toegeven. ----
„Waar had Victorine het rekeningen- lucht binen te laten.
boekje neergelegd vroeg ze. u Isabelle zou wel met ver weg zijn, want
„In de keuken." portemonnaie lag
„Is niemand in de keuken geweest, bureau, temidden van -- ---
voordat het bankbiljet verdwenen is?" werpen. dat zooveel mogelijk trachten te voor-
m luemanu uai oeKeiuicii, Die portemonnaie oefende een geheim- komen.
ook wel. Toen Victorine zinnige aantrekkingskracht op Cécille „Nog dezen morgen heeft mama een was,’
uit. aanval van bewusteloosheid gehad," zei
Ze kon hare oogen er niet van afwen- Cécile.
„Ja. Ik weet het. Maar wij mpeten haar woordde Isabelle op zegevierenden toon.
Tweemaal strekte de hand er naar uit, alle gemoedsaandoeningen bésparen, zelfs „Dat hebben wij immers papa en mama
de goede.” wel honderd maal hooren zeggen."
Weer wist Cécile niet, wat ze daarop
zou antwoorden. Haar bloed begon te
naar de kamer van haar moeder, die hij
dan den vorigen dag, maar de kwaal, sprak, was zóó beslist, dat Isabelle op-
waaraan de arme vrouw leed, behoorde stond, en haar zuster naar de billardzaal
niet tot degenen, die in vier-en-twintig volgde.
uur genezen. Uit voorzichtigheid sloot Cécile de deur.
En toen doctor Legendre haar door
gesteld, ging hij met Cécile naar den klei- nooit aanleiding tot eenige ontevrei
nen salon. heef'
„Gij zijt een brave en moedige doch- vre-
ter,” zoo zei hij. „Tegen u kan ik alles veni
xn, evenals zeggen. Uw mama is ernstig ziek. Wel is
Jeedingstuk- geen enkel van haar organen aangetast, in j
stoelen verspreid, sommige maar ze heeft al haar krachten verbruikt, rakter,” zei Isabelle met opgeheven
lij bloosde even, maar hieia Zien goea. “lcl 5lul oeaekr, op den grond stond een en daar hét haar ontbroken heeft aart „Heeft ac dan gêwaCui totdat gij uc
,Kan de tuinman het gedaan hebben met water gevulde emmer, en een natte hetgeen noodig was, om weer nieuwe teugels van de huishouding in handen
- - -J- ’’-nddoek lag cp ccr. strcohccd. krachten te verzamelen, is ze nu geheel zoudt nemen, om dat afschuwelijke ka-
Maar Isabelle was nergens te vinden, uitgeput. Wij geneesheeren noemen dat rakter te toonen?"
1.1 ÏL,i 22 „Natuurlijk. Ze heeft het masker af-
der toe. In elk geval zou, voor het geval geworpen op den dag, dat mama zich
r- dood met niets meer kon bemoeien, en ik de
er het gevolg van kunnen zijn.” teugels in handen moest nemen. Is dat
t „De dood?" fluisterde Cécile angstig, dan zoo moeilijk te begrijpen?”
op haar schrijf- „Ja. Zij zou in een aanval van bewuste- Cécile wist niet, wat zij -daarop zov
allerhande voor- loosheid kunnen blijven. Maar wij moeten antwoorden.
dat zooveel mogelijk trachten te voor- „En ze heeft ook het kamermeisje
„Natuurlijk wil niemand dat bekennen, E>ie portemonnaie oefende een geheim- komen.” meegenomen, dat zoo aan ons gehecht
begrijpt ge ook wel. Toen Victorine zinnige aantrekkingskracht op Cécille „Nog dezen morgen heeft mama een was, vervolgde Cécile.
Isabelle zeide, dat het bankbiljet niet uit. aanval van bewusteloosheid gehad,” zei „Het dienstpersoneel trekt altijd partij
meer in het rekeningenboekje was, heeft Ze kon bare oogen er niet van afwen- Cécile. voor elkaar, dat weet gij ook wel,” ant-
Isabelle, die gezien had, dat mama het den* „Ja. Ik weet het. Maar wij mpeten haar woordde Isabelle op zegevierenden toon,
er in had gelegd, haar van diefstal beschul- Tweemaal strekte de hand er naar uit, alle gemoedsaandoeningen besparen, zelfs „Dat hebben wij immers papa en mama
digd. En toen zijn ze weer naar de kamer maar Vok die weer terug. J-J- -
van mama gegaan, en toen is mama bewus- Eindelijk kon ze aan de bekoring niet
teloos geworden. Clara en ik hebben haar langer weerstand bieden, nam de porte-
weer tot bewustzijn doen komen. Ik heb monnaie in de hand, J--
den tuinman naar doctor Legendre gezon- Temidden van r -
den, om hem te verzoeken, zoo spoedig goudstukken zag ze t-o
mogelijk te komen. Maar de keukenmeid v°uwen billet van honderd francs,
en het kamermeisje waren al vertrokken, C_™z r.cm „et eruit, vouwde he
na een allerheftigste scène. Zij willen ons achtig open.^ep toen Mg Ze, dat
een j
geheele 01
Men hou,
en nu i
van mama is slecht. En ge kunt ufwel
begrijpen, hoe de huishouding geweest is.
ontbrak.
ring ook dikwijls afstuit, luidt
„een daad waarvoor een verdachte
wordt opgespoord, kan alleen de uitle
vering van die(n) verdachte tengevolge
zij bedreven werd, als in dat waarheen Scotland-Yard.
Zijn letterlijke uitspraak was
„Ik heb de zaak zorgvuldig van alle zijn
mg oogenblik voorstellen dat het in
die met eenige juridische handigheid wel doeling van den Z
rekbaar te maken is, verschuild. Maar het gever heeft gelegen
_*_x. _ix.fr J1_ 1x. i_—ir
tie van persoonlijk inzicht van een of an
deren magistraat die het lot van den ter
uitlevering aangehouden man in handen
heeft.
Met genoemde tractaats-bepaling heeft
Scotland-Yard nogal eens wat te stellen
gehad het bekendste geval dienaangaan
de was dat van Whitaker Wright, een
Londenschen bankier.
Deze Wright had valsche balansen op
gemaakt en gepubliceerd, en was nog net
op het nippertje naar New-York kunnen
vluchten toen men hem wilde arresteeren.
De Engelsche autoriteiten vroegen zijn
uitlevering, en binnen drie dagen na de
aanvrage zat onze man in New-York ach
ter slot en grendel. De politie-commis-
saris (welk woord eigenlijk niet precies
de bevoegdheden en de werkzaamheden
van een Amerikaanschen „Commissio
ner” omschrijft) die beslissen moet over
de al of niet uitlevering, kwam in een moei
lijk parket.
Hij heette Joyce, en gedurende eenige
weken concentreerde aller belangstelling
zich op commissaris Joyce, niet zoozeer
om de belangrijkheid van het geval, dan
wel omdat er buitensporig-hooge wed
denschappen werden afgesloten op zijn
uitspraak.
Wat de Mak interresant maakte, en een
soort puzzle bovendien, was het verschil
41— 37
38—33
29x20
42- 38
34—29
40—29
Deze zet is beslist zwak 1 De opzet is
natuurlijk schijf 39 te verwijderen om den
damslag 16—21, 2227 en 17 X 50 moge
lijk te maken. Zwart had echter de gelegen
heid om zonder nadeel uit de hekstelling
te geraken, niet ongebruikt mogen laten.
Waarom niet 1721, 1823 en 12x21
gespeeld Nu blijft de geheele korte vleu
gel van Zwart geïsoleerd, terwijl hij terde
ge in zijn vrijheid van beweging wordt
beperkt.
40x
die in hun groote aandacht z’n tante, die heel leelijk
ad, en opende die. „Neen, dat moet gij niet doen. Zij is nu koken, maar ze bedwong zich, al wat het
zilvergeld en een paar aan zijn afwezigheid gewoon, en zijn ook ten koste van de grootste inspanning.
--„En Thomas? Waarom is hïj
lijke gemoedsaandoening kunnen veroor- ken?”
zaken. Eerst moet uw moeder zich eenige
dagen rustig houden, en dan moet gi^met Om te, doen zooals de anderen.'
vertrekken. Ik ben zeker dat zij zich Over
is het nog erger geworden, door die naar het rekeningenboekje zoeken, dat ze Het is alleen de zenuwuitputting, die haar haar over te dragen.
---- „».i mnxir» getnaafct heeft. Rust is voor haar het „Ik zie wel, dat ik dat alles zal moeten
stukken vond. heSte geneesmiddel. Néris is wel tamelijk ophelderen met de betreffende personen,"
B o-O? een <^er b'aden zag ze een Hein ver van hier, maar het is daar zoo rustig, en zoo antwoordde ze. „Ge zult hen zeker het
De tuinman en zijn vrouw zijn hier nu stukje blauwgekleurd papier, dat door ge kunt de reis zoo langzaam mogelijk hun toekomende loon wel niet hebben
de baas." eeiJ-2SpflduW"d ^astgehouden. doen. Vóór alles is het noodzakelijk, dat uitbetaald."
u—u- j- ..u •- Isabelle schudde ontkennend het hoofd,
et er zelfs En toen plaatste ze het stukje papier zoo sppedig mogelijk geschieden. Me- „Waarmee zou ik hen betaald hebben
de keuken tegen den rechter bovenhoek van het vrouw Maubert heeft mij daarover iets vroeg ze. „Ik was niet in het bezit van
bankbiljet. gezegd, wat mij vele dingen duidelijk voldoende geld.”
Ja, het paste precies. heeft gemaakt. Zij heeft zoozeer geleden „Dat begrijp ik,” antwoordde Cécile.
Toen nam ze een stukje doorschijnend door de schuld van dat ongelukskind, dat „Welnu, Isabelle, morgen zult ge naar
plakpapier en herstelde het bankbiljet haar verwijdering nu een levenskwéstie Bordeaux vertrekken, naar Lucien. Hij
en van tijd tot tijd een zooveel mogelijk in den oorspronkelijken is geworden. En hoe zult gij dat aan- verwacht u.”
„Ik zal gaan, als ik wü,” zei Isabelle,
„Ik heb mijn broeder Lucien een tele- terwijl ze zich hoog oprichtte.
„Gij zult gaan, als ik wil,” zei Cécile met
jbelle gedurende eenige weken te Bor- nadruk. „Ik ben in het bezit van de noo*
Ze verliet de kamer van Isabelle, ging elk oogenblik
UOO. «.u vy, „Zeer goed.... C
om het rijtuig waarmee ze gekomen was, is een aanleiding tot
suui avuicu, sa mj. -w»**.*uwm6 ccn twttuc wkjjiaiu gcsunacn
In een oogenblik was Cécile boven, voor mevrouw Riclos, en twee telegram- aan mijn zuster Colette de Vautrait, om
Ze ging het groote, helder verlichte men, een voor Colotte en een voor haar haar te
vertrek van haar moeder binnen, en broeder Lucien. tijd zou i--
snelde naar haar legerstede. En toen begon ze zooveel mogelijk de der noodMkelijk.
„Ik verwachtte u al, kindlief,” zei orde in de huishouding te herstellen. kan ik van hegy^
mevrouw Maubert met zwakke stem, Op het gewone uur werd de Hok voor „Ui..uuu
terwijl ze beide armen naar haar uit- den maaltijd geluid, wat sedert eenige da- vertrekken
daas hier zoudt komen." 8 8 Bij dit’onverwachte geluid besloot las-
Slap vielen haar handen weet op de ds- beUe zich eindelijk te vertoonen. Cécile op zulk eenbeslisten toon, dat
kens terug. Toen sloot ze de oogen, en <*7 z -•»- 7
werd weer bewusteloos. Cécile en Gérard, en ging op haar gewone gerustgesteld werd. r
Toen ze weer tot zich zelve kwam, zat plaats zitten. En na haar nog eenige aanwijzingen Isabelle op spottenden toon.
Cécile naast haar legerstede. t Het binnenkomen van hare zuster deed te hebben gegeven omtrent de middelen, „Moet ik daar uit begrijp»
1.----- r
Maak u over niets ongerust. Ik heb alle ken. moeder weer bewusteloos mocht worden,
noodige volmachten van papa.” 7 t
„Doe zooals ge wilt, kindlief, dan zal ging van hst hoofd, en reikte haar zelfs afecheid.
slimst aoen Aa siata fAsmavêsl RJaesssMB*
