„ONS BLAD Telefoon: Bureau: HOF ALKMAAR. POSTGIRO 104M& bul F' FEUILLETON. MISDAAD EN STRAF. N« SAO kiesC UIT DE PERS. „DE R. K. VOLKSPARTIJ”. DÉ TIEN GEBODEN. DRINGENDE AANMANING. EEN BISSCHOPPE LIJK WOORD. Jewertentinprijsi Van 1—5 regHs-t 1.25: elke regel meer f 0.25; Veda* per regel f 0.75; Rubriek -Vraag en aanbod" b| vof uitbetaling per plaatsing f 0.60 f 400,—, f 200,—, f 1OO,—f 60,—, f 35,—, f IS* REDELIJKE GRIEVEN? Abonnement* prijst •fertwaftatfroor Alkmaar - V- Kor buiten Alkmaar f 2 85 giet QeffliiAtreerd Zondag*M*d rO 60 f booger. püTjSie ebonné'a wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, 1 IW1G1KO IMfal 4 >4 aan UIT HET DUITSQH. je hoor! Voor het een vredelievend man ADMifOSTRAT* N«u 4M RKOACTHI Mm M* *«tie mij dan misschien een ezel geven om het orgel voor zjjn oogen op en wierp vol haat en woede toe. stoof hij sproi Zi. der bekeken. een een gen. (Wordt vervolgd.) i haar ideljjk NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD van genootschappen. Pak je weg, vl- Ik wil niets met je te doen heb- ipeningskwestie als met '£i n het eerst hun onver- half uit het achterhuis op de binnen- i v - - a a de rcgeering ook thans n< sociaal werk doet, ook tl sociale maatregelen van kracht laat. Het valt nu achteraf niet te kennen, dat de regeering 1918 wat te royaal gvwei de wjjze» bedenken zich en aarzelen ten slotte niet, zoo noodig hun geestelijke on macht te erkennen. Mogen wü ons met de kwestie dan niet bemoeien? O zeker! Wij mogen en wjj moeten cüchen dat de regeering niet méér offers aan man schappen en aan geld éischt, dan het lands belang onvermijdelijk Vraagt; wij moeten eischcn, dat de regeering medewerkt tot ver wezenlijking van de vredesgedaehte. Dochzijn wq in dat opzicht onder de ze regeering dan niet veilig? Over de hoegrootheid der militaire behoef te kan men van meening verschillen, men zal het daarover zelfs nooit eens kunnen worden, omdat steeds verschillende zienswij- zen, vooral ook met het oog op de toekomst, mogelijk zullen blijven doch jiemnnd zal kunnen bewijzen, dat onze regeering de perken te buiten gegaan En waar Roomsche Mini ons staatsprogram onderschrijven: tige medewerking met de plannen Volkenbond die met de voorstel- 't Eigenaardige nu is, dat de eerste de bes te socialistische baliekluiver in de ontwape- nin^skwestie een gevestigde meening heeft, doen dat de edelste en geleerdste koppen er nog maar steeds niet achter zijn, boe nien nu eigenlijk wel tot zooveel mogelijk ontwape ning zal kunnen komen. Wat weet de roode baliekluiver er van, dat de ontwapeningskwesMe een internationaal vraagstuk is en...*, dat men nog steeds de gave der voorspelling mist, welke ons zou kunnen beloeren, of en wanneer wjj een misschien wel heel sterk leger noodig heb ben. Wat weet hjj yan onze positie in Europa wat weet bij van belangen in Indie, welke desnoods verdedigd moeten kunnen worden? 't Is met de ontwap ieder ander vraagstol de domsten hebben wrikbaar oordeel de wijze» bedei Er zijn er, die heel wereldwijs willen^ «Sn en beweren: Het is waar, dat deze regeering het drei gende inflaticgevaar van Nederland heeft afgewend, doch ’t is baar eigen schuld, dat zjj een inflatie-gevaar heeft moeten keeren: de reehtsche regeering heeft in de eerste jaren van haar optreden te veel aan dure sociale maatregelen gedaan. DAArvan maken velen zoowel links als rechts deze regeering een grief; de N. K. P. had inderdaad vobr een goed deel dAAraan haar ontstaan te danken, en niet weinigen zijn er, die van meening zijn, dat te veel is nog te veel De „N. Haarl. Crt”, welker hoofdredacteur lang in Tilburg heeft gewoond en die dus bekend is met de bakermat van (de R. K. Volkspartij, schrijft het volgende: J („Sancta Maria”). van den katholieken kiezer (ook geldend voor de katholieke kiezeres). 1. Hjj ga op Woensdag 1 Juli in ieder ge val stemmen. 2. Hjj stelle het stemmen niet tot het laat ste oogenblik uit. 3. Hjj vergete niet zijn oproepingskaart mee te brengen. 4. Hij onthoude bet nummer der lijst van de R. ^^Staatspartij: no. 23. 5. Hq*fteninie op de katholieke lipt. 6. Hjj make daartoe maar één it puntje rood. 1. Hjj neme daarvoor bet witto puntje in het zwarte blokje voor den naam van den eersten candidaat. 8. Hjj doe overigens niets aan het stem biljet. 9. Hjj vrage, indien hjj zich vergist mocht hebben, een nieuw stembiljbt. 10. Hjj wekke kennissen, vrienden en bu ren op, ook te gaan stemmen op de katholie ke lijst een persoon; wie een naain mee heeft is voor driekwart geslaagd. Zoo was het voor mr. P. Arts niet moeilijk zich als plaatse lijke grootheid partjj te maken. Met het getij mee bad hq nu een» 'n strooming kleine njjvereu, middenstanders en sportieve jon gelui achter zich, verklaarde zich dan op eens voor de N. K. P.; nam dan weer de leiding van groepen werklieden, wanneer in een industrie als Tilburgde malaise vele slachtoffers maakte en het socialisme tijde- Ijjk triomfen vierde in die Roomsche stad. >artjj kwam voor den h<rer prijsje uit de loterjj. Hjj den wagen en de Roomsen gaven toch nog liever l.tm Ikspartn met R. K. er v<-or, bjj de I o. ui. dit zeide: „iu uwwu wmv.v uit balóorrigheid rood gestemd, waardoor de S. D. A. P. leiteljjk in den Raad bumm stand leefde. In 1923 is dat ovMi' gel leken. Ook de R. K. Volkspartij leeft boven haar stand. Duizenden kiezers zullen bereids ont dekt hebben, dat ze bedrogen zijn. De R. K. Volkspartij voert een realpolitiek. Een poli tiek op het behalen van succes zonder rich van idealen veel aan te trekken. Voorts laat zjj zich leiden door de idee: „Wjj willen niet De R. K. Volksps P. Arte als eea spande zich voer i gedoopte kiezers stem aan een Volkspartij met R. K. er voor, dan aan de sociaal-democraten. Vandaar dat bjj de jongste gemeenteraadsverkiezingen in Tilburg de socialisten weer terug liepen en de partjj-Arte, zich noemende R. K. Volks partij het tot negen zetels in den Raad bracht. Blijkbaar was op zulk een succes niet gerekend. Op de 1 ijst stonden een aantal lieden, die op het kantje van analphaOcten af zijn en met wie het nu in de gemeente raad heel moeiljjk huishouden ia. We zjjn op het oogenblik, dat wc dit schrjjven, in hit bezit van de raadsnotulen der gemeente Tilburg over den tjjd, waarin (je z.g. R. K. Volkspartij daar in de groot» industriestad mede aan het regeeren is. De lectuur is verre van stichtelijk. En nu en dan staat men verbaasd, als men niet van de deesons op de hoogte is Zoo is men algemeen van meening, dat de zich noemende R. K. Volkspartij het voor namelijk opneemt voor den kleinen man en wil trachten te herstellen, wat aan ambtena ren, Rijkswerk lieden, spoorwegpersoneel enz. door bezuinigingsmaatregelen aan loon en goede arbeidsvoorwaarden is ontnomen. Wanneer men echter nagaat, welke de practjjk is van menschen, die als R. K. Volkspartij zitting hebben in een openbaar bestuurscollege, dan komt men tot eigen aardige conclusies. Zoo lezen wjj in de raadsnotulen van Tilburg, dat het lid der R. K. Volkspartij, de heer Coolen zich ver zet tegen de salarls-regeling van het gc- meenteperaoneek welke hij te hoog acht en waardoor, naar ajjn meening, „de gememte- arêbeiders ’n bevoorecfite positie gaan inne men”. Zoo lezen wjj in de notulen van 7 Maart ’24 dat mr. P. Arts o.m. zeide: „De salarissen en honen, die door de gemeeiita betaald worden, prikkelen de ingezetenen in hooge mate. De R. K. Volkspartij zal dan ook elk voorttel steunen om de sslaritsen van het gemeentepersoneel te brengen op het peil, waarop de salarissen in het vrije be drijf staan.” Elders lezen wij, dat de Volkspartjjcrs niets moeten hebben van de Centrale Com missie van Overleg en dat een der leden voort telde om zonder voorafgaand overleg met de organisaties van het overheidsperso neel een salarisverlaging van 5 tot 20 pCL In te voeren. Dit is natuurlijk alleen moge lijk, wanneer men een zig-zag politiek voert en naar gelang de omstandigheden, kijkt naar de bovendrijvende strooming in zjjn eigei; groep. Wanneer men veel werk looien en ondersteunden onder zjjn kiezers heeft, kan het niet kwaad nu en dan eens op ,rie bevoorrechte positie van overheidspersoneel” af te geien. Het Ijjkt ons dan ook heel begi jjpeljjk, dat het Kamerlid van Rüzewjjk, vogi vitter der R. K. Raadsfractie in rilburg, tvgrootingsdebatten het vorig jaar t zeide: „In 1919 hebben vele kiezers verzoek van het Bestuur van den ring Helder is gisteren onder sanc tie van Z. D. M. den Bisschop van Haarlem onder alle H.H. Missen in het Bisdom Haarlem vanaf den kansel de volgende aan maning tot de katholieke kiezers gericht: In verband met de dringende noodzakelijk heid de R. K. kiezers, zoowel mannen als vrouwen, in kieskring Helder aan te sporen om als Katholieken op 1 J-ili a.s. huif stem plicht te vervullen en daarbjj tot behjud Den len Juli a.s. hebben onze Katholieken Ben gewichtigen plicht te vervullen. Wijl er zulke groote belangen Pp het spel staan, mogen wij niet nalaten allen, zoowel vrouwen als mannen, dringend aan te spo ren zich van hun plicht getrouw te kwijten en hun stem uit te brengen op de katholieke Ijjst. Ook de Religieuzen, zoowel vrouwelijke als mannelijke, mogen niet verzuimen hun stem plicht te volbrengen. Voor zoover noodig, geven wjj aan de Religieuzen verlof hun klooster te verlaten ten einde hun stemplicht to kunnen vervuilen. De Bisschop van Breda, t P. HOPMANS. itelqke Regeering sleehts nen en vrouwen, eendrachtig en zonder uit zondering, daartoe samenwerken door allen te gaan stemmen op de Katholieke, d. i. in onzen kieskring op de lijst van het stem biljet, genummerd met het getal 23; 3e. dat de Katholieke kiezers, door een drachtig aldus te stemmen, bandelen over eenkomstig den wensch, nadrukkelijk uitge sproken namens het Doorluchtig Episcopaat, do(g: Z. H. den Aartsbisschop op de eerste vergadering van den Tweeden Algc- meenen Ncderlandselien Katholiekendag te Nijmegen; 4e. dat allen terwille van dc eendr.icht in de Katholieke Partjj en tot steun der Katholieke organisatie dringend worden uit- genoodigd hun stem uit te brengen op num mer 1 van de Roomsch Katholieke Lijst 23 (Mr. Bomans). mannen te gemoet, lange, beenige gestal ten; hek waren vader en zoon, zooals men dadeljjk zien kon. De oudste had een zwarte doek voor het linkeroog, zijn rechtermouw slingerde ledig langs zjjn lichaam en zjjn linkerknie lag krom op een houten been, dat er met stevige rie men Aan bevestigd was. Op de linkerborst van zijn versleten uniformjas prjjkte eer. ko peren medaille; zjjn gelaat, dat door de zon gebruind was, toonde eenige litteekens. De zoon liep eenigszins gebogen onder het gewicht vgn een draaiorgel, dat op zjjn rug ning; zjjn pet stond hem in den nek, zoodat zjjn laag voorhoofd en rood borstelig haar zichtbaar waren. Zjjn breed, plomp gezicht duidde domheid aan, maar wie hem dieper in de groenachtige flikkerende oogen keek, be merkte dat hjj den blik van roofdier had. „Een kleinigheid voor een arm gebrekkig man?” vraagde de oude op ontmoedigen toon. „Ik geef zulk volk niets!” zei Katernberg barsch. „Ben je werkelijk kreupel en niet in staat om te werken, vervoeg je dan bjj de arnurerzorgers, of laat je zoon voor je ken. Het is zonde en schade, dat MsdwgMtm- de «sterke kerel als een iUe^éf langs de straat zwerft”. Zou deze of rdragen?” vroeg de oude tergend en «laats trad, kwamen hem door de poort lette daarbjj zijn oude politiemuts met een Wie met dc toestanden beneden den Moer dijk bekend is, weet, hoe gemakkelijk het is bij het goed-lachscbe Brabantsehe volk in de gratie te komen. Alles hangt daar aan 11 - m eener krachtige, onverdeelde R. K. Staats partij, in het waarachtig belang van Kerk en Staat, te stemmen op No. 1 der R. K. lij^t, willen wij er met nadruk op wjjzen: le. dat het behoud eener Christelijke Re geering voor onze katholieke taak van het allergrootste belang is; 2e. dat een Christelijke Regeering slechts mogelijk is, wanneer allé Katholieken, m&n- ont- in de jaren na geweest ia en dat zij daarom wat altijd een vervelend ding is later heeft moeten terugkrabbelen. Doch, mag men de regeering daarvan een ernstig! grief maken? Het beeld, dat de regeering te dien op- zidjte heeft laten zien, is overal om ons heen vertoond: er ia in heel de wereld geen laad aan te wjjzen, waar men het beter heeft gedaan; sterker, de schijnwelvaart van de gouden oorlogswinstjaren heeft iedereen, den particulier, den zakenman, de grootste han delmaatschappijen, bankinstellingen cn in- industrieele lichamen parten gespeeld. De geweldige inzinking van centraal Europa was niet te voorzien, nog minder, dat de val zóó snel zou plaats nebben. Het was overal een tasten in het duister. Het eenige verwijt, hetwelk aan het kabinet-Ruys te maken valt, is, dat het den nieuwen tijd wat te optimistisch heeft te gemoet gezien en „Denk aan de balk in je eigen oog! Jou weg zon je nog wel eens in een ander juis kunnen brengen. Mij bedriegt het masker niet, dat je draagt, al ben je ook honderd maai armvoogd en lid van verscheidene liefdadige lendeling! ben!” Hubert Katernberg haalde de schouders op en greep zijn hoed. Hij liet zjjn blikken langzaam over de aanwezigen gaan met een uitdrukking van diep medelijden en zeide: „Het doet mjj van harte leed-, dat u ge tuigen zjjt van dit pijnlijk toonee), maar <<p mijn gewten verklaar ik, dat ik bet beste wilde. Ik moet geduldig verdragen, dat men mij miskent. Gelooft men mij misschien op dit oogenblik niet, eens zal men het doen en dan aan dit uur terug denken. Vaartwel! God behoede u lieden!” Hq boog nederig het hoofd, stak zjjn spitse kin in den witten das en vertrok zon der zjjn schamper lachenden zwager met een blik te verwaardigen. Met een dreunenden slag werd de deur achter hem dichtgewor- pen. De magere heer bleef verschrikt staan, keek nijdig om, liep toen hastig de trap ai en mompelde daarbij eenige woorden, die niet bijzonder getuigden van een verzoenende ge zindheid. Toen hij «laats trad, 1« „Het is jammer, dat je geen tooneelspelcr bent geworden," sprak de dokter, die steeds bjj de deur bleef staan, alsof bjj besloten had dén mageren heer niet te laten vertrekken voor hij hem alles had gezegd, wat hem op het hart lag. „Dat Emma naar baar broeder verlangt, heb je vroeger al geweten, maar zoolang zjj gezond en sterk was, gevoelde je vrees, dat wij samen plannen tegen je zouden beramen. Zjj weet, dat ik bedrogen ben, maar zjj moest zwjjgen en jou en je zuster den baas laten spelen. Naar je zegt, zal zij nu niet lang meer leven, maar mq verwondert het, dat zij die dwingelandij en overheersching zoo lang heeft kunnen verduren; zjj heeft e<-n ellendig leven bij je gehad.” „Ik vergeef je die beleedigingen. Zoo ie mand u op de rechterwang slaat, keer hem dan ook de linkarwang toe.” Ja wel, maar je denkt daarbij: „met tic woorden.” Dat zou een vreugde voor je zijn, wanneer je mjj vergif kon ingeven; ik ken oog der wereld wil je schjjnen en nam .ik je hand en naam aan, je zou kunnen zeggen, dat ik Hmn ongeljjk erkend had. Komedie spel, niets dan komediespel l Waarpm wilde je Emma bij een levensverzekering laten inschrijven?” Katernberg sloeg den dokter een blik „Wat beduidt die vraag?” stoof hij op. „Wie h|eft dat gezegd?" „Heb je er niet over gesproken met mijn heer Mundorf? Hij heeft het je stellig afge raden?” „Zwjjg van hem!” „Waarom?” „Omdat hij niet waard is, dat de zon hem beechqnt. En als ik het leven mqner dier bare vrouw wil verzekeren, wien gaat dat aan? Is dat eem misdaad, dan moet men de maatschappijeirapheffen, in plaats van te dulden dat ze als heilrqke instellingen wor den geroemd. Als Emma mjj wordt ontnikt en het kapitaal wordt mjj uitbetaald, dan is dat geld een moederlijk erfdeel voor mijn zoon, die, naar ik hoop, een beter mensch zal worden dan zjjn liederlqke oom. Neem een voorbeeld aan den oom van mijnheer Grundscheid, dien wij in het armhuis hebben. Zoo ver zal jq het misschien ook nog een maal brengen!” Met fonkelende oogen was de dokter zijn zwager genaderd en stond nu zoo dicht voor hem, dat Rosa en Grundscheid beducht voor ongelukken tusschen beiden wildon komen-. Maar hq wenkte hen terug te blij ven en zeide: uitdagende houding schuin op het kale hoofd. „Heb je zqn preek gehoord, George? - Ik zou naar de bedeeling gaan! Voor den duivel, mqnheer, weet jo wel dat een oud-soldaat geen aalmoezen vraagt?” „En wat heb jo dan zooeven gedaan?” vroeg dc armvoogd. „Je bent een oude zon daar, Paff; ik ken jo reeds langer.” „Beu jq niet die kousenkoopman van do Markt?” viel George to. „Wq kennen je ook. Je koopwaar deugt niet, in drie dagen is zoo’n paar kousen versleten. ,^Juist, hq is het die mij laatst zoo bedro gen heeft met die katoenen kousen!” riep do oude triomfeerend. „En die magere scharmin kel wil ons de les lezen! Loop naar den dui vel en zqn grootmoeder, en als je niet spoe dig uit eigen beweging komt, zullen ze jo wel balen.” „Is het zoo gesteld?” riep mqnheer Kateru- berg toornig uit. „Denk jelui eOn geacht bur ger ongestraft te Bcleedigen, dan zul len wq je da;.w*< Anders leeren.” Goed- «yéorgel wjj zullen hem ook wat ifTZet het orgel even neer en geef hem pak ransel, dat hq zqn eigen ribben to zakdoek geknoopt naar huis moet dra- We hebben het reeds betoogd, zelfs indien onze huidige reehtsche regeering haar taak niet goed verricht had, zelfs indien erkend moest worden, dat deze regeeringsm tanen land en volk niet tot heil gestrekt hadden, dan kon men daaraan nóg niet het recht ontleenen, niet rechts, niet Roomsch te stem- bjj de stembus toch gaat het niet om deze bewtodsmannen, het gaat om de reehtsche, om de Roomsche zaak, en een zaak een richting, een leer wordt niet ondeugdelqk door het feit, dat sommigen van de aan hangers dier leer haar niet goed in pradtqk brengen. Al beeft men dus ook nóg zooveel grie ven tegen de thans aftredende regeering: man mag daarom nóg niet anders dan rechts, anders dan Roomsch stemmen. Anders stemmen of.... niet stemmen z<m bovendien al een heel averechtoch middel zijn om zjjn misnoegen recht te doen weder varen: nog afgezien van de onmetelijke schade, welke daardoor aan de heilige zaak zou wor- den toegebracht, moet de vraag gesteld wor den of wel êénige andere regeering ons volk fa de huidige omstandigheden gelukkiger sou kunnen laten leven. Voorzeker niqtl We zouden slechte uit den goeden koers geslagen kunnen worden, waarin wjj ons getuige de wederinvoering van den gouden muntetandaard gyljjktqdig met het groJte, sterke Engeland den leatsten tijd snel voortbewegen. Zoowel lichtvaardige, roode als al te reac- tionnaire politiek zou in den komenden tijd het volksgeluk slechts kunnen schaden, mis schien zelfs voor een goed deel vernietigan. Doch ter zake: Staat onze huidige regeering, zooals ze ons laad thans bqna twee perioden bestuurd beeft, nu werkelijk schuldig aan de verschrik kelijke wandaden, welke haar to tallooze dagbladartikeltjes en verkiezingspamflcttcn worden toegedieht? Laten we enkele van die „wandaden” eens dat het aanvankelijk geen beslag kon leggen - op een beproefden econoom als minister van financién, -passend in het kader der regee ring. De aangewezen krachten hielden zich afzqdig, en wenschteu hun vingers liever niet te baanden. En wat het optimisme be treft, er was evenveel aanleiding om eeu zwart als een blq gezicht te zetten. Wan neer in Duitschland niet de anarchie de overhand had gekregen, maar een krachtig leider direct na den wapenstilstand op her stel bad aangestuurd; wanneer de internatio nale politiek b. v. door krachtiger optreden van Engeland en Amerika tegenover Frank rijk een andere koers was uitgegaau, zou bet Nederlandsche bedrijfsleven en vooral onze doorvoerhandel een neg grooter vlucht hebben genomendan m de oorlogswinst jaren en zou niemand meer over het opti misme der regeering hebben geklaagd. Ach teraf is dat heel gemakkelqk! Het belachelijke is, dat degenen, die ter linkerzijde thans bet hardst schreeuwen ever de vroegere royaliteit der regeering, in 1918 met dure concessies aan revolutionnaire arbeiders nog heel wat verder hadden wil len gaan. In hun angst zouden dezulken Alles hebben weggeschonken zonder eenig systeem, zon der eenige maat, zonder eenig beleid. Wjj herhalen: achteraf kan het blijken, dat men te royaal geweest is: in de jaren, waar ’t om gaat, was deze royaliteit heel ver klaarbaar en ten slotte toch opk het ken merk van een nobel karakter: men wilde bet volksgeluk zoo groot mogelijk maken. Voegt hier blaam of.... hulde? Toen kwamen de magere jaren: sanering werd dringend noodig, wilde men een nood lottige inzinking voorkomen. Veel mooie en goede dingen moesten wor den teruggenomen; de arbeidsdag moest worden verlengd, loonen daalden, ja arife arikel 40, hetwelk de salarissen van rijkspersoneel wettelqk vastlegde, moest worden teruggenomen. Daar is wat schande van gesproken! En inderdaad was het op zichzelf ook geen mooie geste. nam, dochdat men het eenmaal vast stelde! Die aanneming is het gevolg geweest van hetzelfde optimisme, dat in de goede jaren tot te groote royaliteit leidde. Moest die fout waartoe trouwens z:x>- wat alle partjjen in de Kamer hebben mede gewerkt, niet hersteld worden? Wanneer men de zaak nuchter bekijkt, dan is er waarlijk geen reden om over de geschiedenis van artikel 40 zoozeer moord en brand te schreeuwen. Zouden de ergste schreeuwers daaraan hebben kunnen ontkomen, zonder het alge meen belang te schaden? ’t Ie alles harde noodzakelijkheid geweest met de inkrimping der staatsuitgaven. Al moge het waar zjin, dat sommige be zuinigingsmaatregelen anders te wensohen waren geweest, dat er wel eens wat onzeser en zonderling gehandeld is, we mogen eer lijkheidshalve niet vergeten, dat minister Co- Ijjn voor een geweldig werk stond, waarbjj al heel gemakkelqk groote fouten en onbil lijkheden begaan konden worden. In ’t algemeen mogen we dankbaar zjjn, dat de saneering niet nog veel pjjnljjker geweest is en dat voorloopig zulke geluk kige resultaten voor heel de bevolking van Nederland bereikt zjjn. Noemen wjj tenslotte de volgens velen te geringe geneigdheid tot ontwapening bij deze regeering. De ontwapeningaleuze is altijd een dank baar middel in de demagogie. ’t Lijkt zoo mooi: geen man en geen cent! en alles, wat we op die manier uitsparen, wél.dat kunnen we in onzen zak houden. En dat zjjn millioenen! ■*n is. linisters punt 4 van Krachtige medewerking van den Volkenbond di< len van Benedictus XV volkomen overeen stemmen ter oplossing van internationale geschillen door scheidsreehterlqke uitspraken en ter gelqktqdige en wederzjjdscbe vermin- vreezen, dat een reehtsche regeering met een sterke Roomsche fractie (men vergeve ons 4e uitdrukking) op militair gebied kromme en zal maken. aar eenige grieven” een beetje na- Kjjkt men goed, dan bljjft er maar een bitter beetje van over. Niet meer, dan wat er bjj iedere andere regeering van grieven zon overbljjven, Allicht minder! Dochwat spreken we nog van grieven!? Waar de reehtsche regeering zoo oneindig veel goeds tot stand gebracht heeft de beteugeling van het revolutiegevaar, de sa neering, de doorvoering der onderwjjsgeljjk- stelling, enz. daar zinken alle bedenkin gen in het niet, daar willen wjj dank en hulde brengen. Iets, wat we niet beter kunnen doen, dan door op 1 Juli te bewerken, dat we weer een sterke Roomsche Kamerfractie krjjgen, waar door de kans opmeen nieuwe reehtsche re geering vrijwel verzekerd wordt

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1925 | | pagina 1