VOOR DE HUISKAMER
höc
DAMMEN
Alleoorrespondantla d*z* rubriek
betreffende te zenden aan de
Redactie derDamrubriek,NatMul.4O, Heaclem
ft
Sïvff ffi K' b'fissr- -i
- ff■„.sff.aff’s
end* meea bo“- dronk, rookte, lachte en zich vermaakt*
®n 8?*d- Hier nam Mr. Prouting plaats met Sa»
dro Quaranta-Sette, echter niet dan te
"'J‘7* gf*1-
voor haar t
1
Probleem No. 109.
.HM
vtoch
met roest bedekte anken
Ipen en verweerd soa
ikenbury op een kleit
ïf 30—25
DE BRUIDSDIAMANTEN
---•-- 23 32x 21 f 21—27
a..
vertrekken, verschoof hij dit vertrek nog men even gemakkelijk een schip door die van paarden verwisseld vertoefdeSandra
tot drie dagen na den aankoop der dia- sloppen en stegen zou kunnen besturen, Quaranta-Sette een uurtje in een aardig
manten. als een met vip paarden bespannen rijtuig; net plaatsje, dat zeer fantastisch in een hol-
faut'U« fa" ^r' goïdïn fattïn7eó'gevórd7bókïe- woning of vw'de^sdJSnl^
r Lord oï’<« to ..„„rr. in dm .""«totadS’toK" StoU'ü
toto* Sffn’ to'hS ff
w to to .to W. ffl
art
f
uie units en reent*
bimiimiiHnituHHniiiiinNtmuimiiinimiiiinmimiitnmmitiHHtnniiiiniiiHtHimmmi
„Zoover men hoort, even veilig als de
Stand na 17 16.
10—15
had, dat hij den volgenden dag wilde
i
v
11-17
a
:1S
4
hadden wij met dezen uitrui1
gewacht.
ting tjen schrijver bespieden. Eerst scheen
papieren, die voor hem lagen, over
\en daarna nam hij een- bundeltje
lokken, en
j even-
33 31—27
Gedwongen, daar bijna elke andere voort-
5— 10
6— 11
12x1
12-jarige jongen „Chauffeur vader,
dan kan ik altijd in een auto rijden.”
10-jarige „Ik wil aviateur worden dan
Auteur P. Kleute Jr., Den Haat.
J3x42
42x33
14x25
23x32
25x34
9—13
22x31
13—18
8—12
18—22
28—33 7 7
12x23
8—12
ende jonge
verminderde al-
--den doorrit
van een antiek paleis, en voor den man-
1 van
.oenlappei
verbaasden
„Waarom dat 7 F
„Als ze dood gut, zpudt u ze zeur
weer levend maken, niet waar 7 Ik dank
je lekker F
ge oogenblikkelijk mijn dienst.'
Mr. Prouting staarde voortdurend op de
drie kostbare hoopjes en L—.ff.
teekenend.
„Mijn bescheidenheid is nog nooit in
igewezen zet
kwestie van
SEÈÈStfcr,-
15
16 41—36
17 46-41
a*“ het meer.
een rots, het
-a staarden wij de gafl
deze cfk
te schrip
brieve 3,
bean tw oor
iets na te lezen
dan weder met.
Eindelijk vd
nieuwsgierighej
kramp in zijn
DE MODh.
„Ziet u, ik moet wat hebben, dm go-
makkelijk zit maar toch modieus en mo-
dem is, weet u I"
„Zeker, mevrouw u wenscht iets van
binnen ruim en van buiten nauw F
HIJ KON ER NOG WEL WAT BIJ
HEBBEN 1
„Ja, ik voel, ik heb kunstenursbloed
„Ik zou je aanraden wat tegen de bloed
ig armoede in te nemen.”
UIT DEN KINDERMOND.
Een klein meisje, dat nog niet goed
wist, hoe sneeuw er uitzag, stond voor
*2 het venster naar de dik besneeuwde stra
ten te kijken „O moeder,” riep ze op
eens, „wat een boel griesmeel.”
HET GEVOLG.
Strenge vader tot zijn drie jongens van
12, 10 en 8 jaar oud.
„Vertel me eens jongens wat jelui war»
Ji .35 36-31 -
Wit krijgt de gelegenheid zich
zins te herstellen en i
gebruik.
PARTIJ.
Gespeeld in den wedstrijd uitgeschre
ven door de Nieuwe Haarl. Courant tus
schen de heeren J. A. Stevens met wit en
N. R. v. d. Berg met zwart.
1 34—29 19—24
Liever hadden wij 2025 gespeeld
waardoor zwart in stut zou zijn geweest
«en hekstelling te forceeren.
2 32—28 14—19
3 37—32 10-14
4 41—37 18—23
Beter lijkt ons 17—22 toe.
5 29 x 28
6 47—41
7 39—34
™etJtc“tterta^e oogen en uk*
"s*1
*“J trok haar zacht naai
„Hoe heet gij 7” vroeg hij.
De knaap antwoordde voor haar t
fel.'to'rl
Crepi,
boren
onderzien naam van „Sandro Quaranta-
Indien zwart 11—16 dan wit 37—31
wint een schijf.
26 21—16
meer I
Bij den Maharana van Udaipur
mogelijk Tot onze groote verbazi
het mogelijk geweest om ver van
woonde wereld dien nacht nog alles
de jacht in orde te brengen, 't War -
lijk geweest een afdeeling soldaten te zen-
ff, h:t was mogelijk geweest 125 drijvers
van heinde en ver urnen te brengen, ’t Was
-- -
27 37-31
28 31—26
29 16x7
Wit 20-14, 49—43, 38—33, 33xU
25 x 1 gew.
wij als Oosterlingen
op .een voor ons ge-
den toren, ’“r
‘ffj konden over
zien. Vóór ons had geknield plaats geno
men zijn adjudknt, die als tolk fungeerde
en telkens, met saamgebrachte handen er.
eerbiedige buiging datgene overbracht
wat wij elkaar te zeggen hadden. Drie ho
velingen zaten, het geweer in de hand
op den uitkijk naar naderend wild Ach- snelle vurt ging
ter den toren dromde te zamen het gevolg scherpste boenten
met zijn olifanten, kameelen --J‘
F
verteller en in i-
jachtgeweer had hij ter zijde geplaatst
4—107
Waarom niet 21—27 gespeeld, met een
sterke schijf ia het centrum f Immers heeft
-*dan nog i-
ons, even te
de kerkdeu-
opta, en een geur van wie-
d. fe toK 25
u --en
-keukens gelijkvloers, op de eerste verdie
zwellend gejoel der 350 drijvers.
Ten slotte werd weer de enorme
geformeerd, waarin wij ons zelf als
dissonanten gevoelden- in onze
weetersche pakjes en onaesthetische zon-
t
deden wij den terugtocht te paard.
Beneden op den landweg was de bevol
king saamfeestroomd. De mannen L
tot in het stof, de vrouwen zongen
ouden vorst met schrille stemmen een lied
|ongewonen haast voort.
|s zelfs Mr. 1
d uitgeput. Hij had reeds
beenen van het op den
nood^ed wonge ndelen minder goeden uit-
'is' 39—34
De voorkeur verdient wel 30—25.
8-12
1-6
18—22
28x37
22-28
nu vrijwel voor zwart ge-
korten vleugel in laten sluiten terwijl de
lange vleugel uit elkaar geslagen is.
STAND NA 32 22—28.
Wit 1Z
zullen werden.
ongenoegen en afkeer van het
gezelschap te kennen gegeven
Het was een echt landelij ke table-d’hót*.
Inmiddels was Lord Brackenbury naa
10 Jffuk’ het strand gewandeld, waar de visscher»
BfisKS.t
de zag men een oranje geel zeil of v<
van netten op riemen te drogen ligger
ve d tusschen opgeschoten trossen, leegi
--1 en t__.
hoopen mosselschelp
De vader straft z'n jongste voor dit bru
tale antwoord met een dag opsluiting,
's Avonds stelt hij zijn zoon dezelfde
vraag en hem heen en weer schuddende
voegt hij eraan toe „Zul je nu antwoor
den 7”
„Ja vader,” snikt het kind.
„Nu wat wil je dan worden 7”
„Een weesjongetje als ’t u blieft”
HIJ WERD BENAUWD.
Een boer, die een kwade vrouw had,
verloor een schuur door brand en ging
naar het kantoor der verzekeringsmaat-
onsuitge- scluPPÜ, om geld te ontvangen.
„Neen," zeide de directeur, die hem
omgeving van den Maharana te woord stond, „gij ontvangt geen geld,
ons rustig nastaren. Óveral’fraaie oatTwrn mo«eujk geweest om den trein maar wij bouwen de schuur weer op."
™.7e„Xr?l a^n W*C1h?’> d‘ *‘-
met onvtrholen belang- Mijn vrouw
Een blunder 11 Wit profiteert hiervan
op schitterende wijze als volgt
41 37—22 33 x
42 43-38
43 35-20
44 32—28
45 34 x5
46 40 x7
Zwart geeft op.
OPLOSSINGEN.
Probleem No. 108 (Auteur The U»-
known).
geheel met ajn
sluiten terwijl de
35
36 31—27
37 26x37
38 37—31
39 48—42
40 42—37
Feüciti spreekt niet en krijgt ook geel
En de daad op het woord latende volge
stak de Lord het geld weder in zijn zal
Een «rlihhcri» Upi*» v»n bet kind trokken zich sa
^r dit 7eg naenen*twee dikke tranen roMen over haa
Dadelijk kwam de halve lire weder t
voorschijn en verhelderde zich ook wede
van het kind.
_iin kind, gij moet niet weenen
kom spreek maar sens, kleine, wat ga ji
Feliciti staarde "op het zilverstukje, da
haar door haar tranen nog grooter dan ge
woonlijk voorkwam, en schudde het Won
„Dus koekjes?.... Bonbons?....
Speelgoed 7”
Nogmaals schudde de kleine ontken
nend.
„Welnu, dan kan ik het niet raden.”
De jongen stampte ongeduldig met den
voet oo den grond
lijk geoefende mneten zien in net gcud, uie links en reents .Anna's" ronddeeit. over net mooie,
kort klonken de commando's, de lansen De adjudant verteld* ons, dat vaak zakken
werden bjj wijze van saluut in vlugge be- met 5000 stuks werden meegevoerd,
weging naar voren gebracht en de Mahara-
na steeg af te miaden van de eerbiedig
groetende edellieden en speerdragers. Hij
wenkte ons om hem te volgen en kort
daarna zaten wij als Oosterlingen met
9 gekruiste beenen
spreid kleed boven op
wij de gansche berghelling
zien, vóór ons had ge knie
legen paviljoen,
den Maharan.-
-- ons nu letterlijk
aan niets ontbrak Dankbaar hadden wij
van onzen vriendelijken gastheer afscheid
genomen, omdat wij met den ochtend-
:z_d—i vertrekken. Juist toen v';
tegen twaalf uur ter ruste zouden gaan
genomen, nu Z hoorden wij door de stilte van den nacht
--er van heeft beet gekregen den naderenden galop van een paard en
kan het hem niet hard genoeg gaan. Gaat tot onze verbazing zagen wij kort daarna
---- het hem te langzaam, dan krijgt de chauf- een der hovelingen van den Maharana af
genoot wilde hij teder kans gevengn uit- feur een por in zijn rug F. stijgen. Hij kwam met een boodschap voo-
drukkehjk voegde hij er bij „Ook als wt) 't Kwam ons voor, dat de oude vorst ons
het geluk hebben een panter te zien? kunt vandaag niet te klagen zou hebben Vee- „Zij», .ivugunu
u hem schieten.” Een bijzondere vrtende- drijvers joegen angstig hun vee de berghel- dat de jachtkansen
lijkheid, wetende dat tn Udaipur niemand, ling op, wagens hobbelden den weg af waren, dat Z.H.
behoudens de Maharana, het recht heeft en bleven in vervaarlijken schuinen stand uw vertrek tot den avondtrêin uit te stel-
om dit Wild te bemachtigen. tegen den berm hangen. len. Z. H. heeft mij vannacht om 3 uur
Jagen uit een schiettoren is nu niet zoo ,,’s Jongen,” zei mijn buurman, „dit is bij zich ontboden, om hem uw antwoord
buitengemeen sportief, maar tnen wil bij rijden! Goed dat hier geen maximum snel- over te brengen.” "'7 "7-TXT
een enorm* drijfjacht als d*z*, waarbij 350 heid bestaat.” Juist had hij het gezegd, of De verleiding was voor ons te groot en v^e* elken hoog m
man, voor het meerendeel soldaten in boven h*t motorlawaai uit klonk het aan- den volgenden morgen vroeg waren mijn D* xwijgt. „En jij 7’ vraagt
actie waren, althans eenige kans hebben houdend toeteren van een auto achter ons. vrouw, de heer Van Harinxma en ik in ge- vader, „wat wil jij worden V'
om het tusschen de struiken, vaak over 't Kon niet anders of het was een signaal zelschap van een adjudant weer met de „Dat zeg ik lekker niet,” antwoordde
een op grooten afstand voortrennend wild van den Maharana voor ,ons bestemd, auto op weg naar het 58 km. van ons ver- het kind
te bemachtigen, dan is deze manier van Wij remden onmiddellijk en de adjudant wijderde meer I i— ---
e( jagen onvermijdelijk. Trouwens vandaag verdween ia de stofwolk. Dadelijk daarop Bij den Maharana van Udaipur is Mies
was het boven alles de meer dan schil- kwam hij weer aangedraafd. mogelijk 1 Tot onze groote verbazing was
derachtige omtrek, de sprookjesachtige „Zijne Hoogheid zegt, dat wij harder het mogelijk geweest om ver van de be-
Ooatersche jachtstoet, die ons bekoorde moeten rijden, riep hij ons toe. En terwijl woonde wereld dien nacht nog alles voor
en daarom was dan ook de teleurstelling de wagen werd aangezet keken wij elkaar de jacht in orde te brengen, 't Was moge-
voor den jager niet M te groot, toen de eens bedenkelijk aan.... lijk geweest een afdeeling soldaten te zen-
begeerde panter zich niet vertoonde. In adem-benemende vaart stoven wij den, het was mogelijk geweest 125 drijvers
Klein wild kwam in groote getale voorbij voort. Het opwindend motorgeronk weer- van heinde en ver samen te brengen, ’t Was
opgeschrikt door het opwindend, aan- kaatst* dreunend tegen de rotsen. We mogeliik geweest om op eenraam plek-
slingerden naar recht* we slingerden naar je in het bosch voor ons drieën een voor-
stoet links we werden omhoog gesmeten, treffelijken lunch aan te richten en zoo-
eenige smakten weer neer en hadden bij dat alles doende was het voor mijn reisgenot* moge-
banale de sensatie van een tocht in de montagne lijk een wild zwijn* een hyena en een black
- rj-J russe m Wembley. Ten slotte ging het door buck te schieten. Het was mogelijk ge-
oehoeden. Om sneller te kunnen dalen het dtchte bosch, over de speciMe jacht- weest om ons 's middags in razende vaart
a.j— j paden van den Maharana. Ontelbaar was naar het station te brengen, waar ons uitge
bet wtld, dat wij zagen, black bucks, wilde 1 :J- J
bogen zwijnen, herten. Zij ontvluchten de nog
n den weinig bekende auto niet, maar b.‘
duaen vorst met senriue stemmen een lied ons 1
wvcrai
toe, dat op klonk eentonig en somber en en roofvogels in de boomei
aan ieder der vrouwen het de vont een dmwmm vaa» avanu IUCI
klein, fonkelnieuw muntstukje, een „an- stelling en verbazing.
aa” (ter waarde van ongeveer 5 ct.) ter
hand stellen. Nooit wijkt de vorst van deze Het witte jachtalot uo
gewoonte af fn op M zijn tochten wordt hij Toen doemde op, hoog op
gevolgd door een auto met een adjudant, witte jachtslot, en vlak daarna
maar weinig zetten op zijn kor- wonnen, wit heeft zich
a* —o 19 30—25 15—20
8 34—30 12—18 Vrijwel gedwongen daar 14—20, 18—
Beide spelers brengen schijven naar het 22, 1924 enz. door schijven verlies niet
oestrum, teneinde dit zoo sterk mogelijk gaat
te Maken 20 34 30
9 44—39 7—12 Bter vinden wij 39—33 waardoor zwart
10 49 -44 opgesloten wordt.
Ondanks de onregelmatige opening 21 3934 2024gedw.
heeft de stand thans een zuiver Hollandsch Wit tMmt te lang met het speler, van
aanzien gekregen. Echter ware 50—44 voor 3127, waardoor zwart dan aantech-
wit beter geweest, daar hij nu zijn korten tervleugel opgesloten kan worden.
vleugel moeilijk kan ontwikkelen. w*
11 28x17 12x21 21 3-8
Ben minder goede voortzetting. 17—21 SlechtZwart geeft hierdoor zijn pcei-
ws veel beter geweest. tie op den langen vleugel prijs.
12 31—261 11—17
Deze zet is vrijwel gedwongen, wijl aa- 22 5044
den spoedig schijfverlies volgen zou. Hier ware 31—27 de aanj
13 36—31 2429 en de winst was maar een
14 33 X 24 20 x 29 tijd geweest.
Zwart heeft weinig beten, en moest wel 22 50—41
24 31x22 16x27 zetting zwart een schijf verlies bezorgt.
Verrassend. Door dezen uitruil is zwart 34 '27 X 18 13 x 22
uit zijn netelige positie verlost en heeft 1
wits rechtervleugel opgesloten.
25 26—21
taaie uitslag zijn bedekt
waar het voet
richtende, verwijderde hij ztch strompe- straatjes, waar de hemel boven ons slechts middagzon
lend.
verbrokkelde gevels en dakgoten vol met sprak, waren voor hen verloren
HOOFDSTUK IV. zwaluwnesten is en waar de meeuwen een gezang en het luiden der schel was voor
schuilplaats zoeken tegen de stormen, hun aandacht voldoende.
Inmiddels bezichtigde hij dekalesso, de koetsiers zijn echter als ware het verzot len weg was gebouwd, die zoo stijl naar
trof met den voerman een overeenkomst, Weg“ ifhelde’ dlt het sch«n' vóór
wi w» het er^^^eel der laatste dazen wo’?t'lde zickde oranjegee- eeuwen een aardverschuiving de huizen
en was net grootste aeei aer laatste oagen |e, m oogvallende kalesso door een erer dc V-J 5 -
buitenshuis, waarschijnlijk op het water, dichte massa voetgangers, rijtuigen kar- daaren de’roü eiortel'g^t^ten
Den volgenden Maandag kwam hl) s ren en wagens tegen den berg op. Een zlihherioe
avonds laat, vermoeid en bestovep in het Het was een groote feestdag ter eere vah i
hótel terug, ging naar bed, nadat hij het een of anderen populairen heilige, en de groepen paltnboomen, op dê7^«enhet
rijtuig van voor den volgenden dag tegen oude schilderachtige stad was reeds van vlakke zeestrand lagen reien zwart» vi«
negen uur had besteld. den vroegen morgen als ware het in op- schersvaartuigen, en oo den ton van »m
Den volgenden morgen reed Alesandro stand. stijl voorgeE,^g^eer“n hMfX hM ^droef.de«e«cht’*
- —patenteerd Vetfurino no.47, ge- O, welk een prachtige, vroolijke, drukke het strand, stond «n uitaestrekt met i, ”Sül’ mi/n k^‘d’ W 1
urger van Genua en bekend dag De lucht^üde^n het klokgebrom, talrijke k^T^^ V’ -
- -- ---van al de kerkdeuren wapperden purper- sen beschaduwd klooster. ?P pH?0-ora«J«PPel«1 l
Destijds was er geen meer bekende geestelijken, bedelmonniken door de zon laars de mannen speelden Mora” en de ^J^k voorkwam, en schudde itet blor
Vetturino op den geheelen weg, dan San- bruingebrande matrozen met ringen in vrouwtjes zaten, evenals bij - - -
dro Quaranta-Sette, noch een beter reis- de ooren, visschers met veelkleurige gOr- praten de klokken luidden
koets dan die, welke Lord Brackenbury dels om het lijf en de rood* muts op één ren stonden
1 besteeg. oor. Achter alle donkere winkelvensters
Groot, ruim, maar niet lomp, met tal- en
loos* riemen, tasschen, zichtbare en
heune bergplaatsen, licht es
18 44-39
Waarom niet 21
wit dan n.
ten i
30 41—37
31 37-32
32 42 x 31
De stand is
korten vlei
j een groote, morsige eetkan:
waarin een groote menigte landlieden
Mr. Prouting plaats met Sa»
■imaasen zijl
aanwezigi
te hebben
rus'
groenende bergen,
boottocht zagen
woners r
«u.u noor ae wildernis. saamgebonden boomstammen ven
De Maharana noodigde ons uit om nof digde vlotten, 't Waren halve wilden,
en een bezoek te brenoe„ rOg
meer van Indië, vele tien- scha ving.
oppervlakte. Daar wij 58
van waar km. hadden at te leggen, werd de tocht in vo
l»„ «v»r. auto’s ondernomen en ondanks ons protest r.u«ci ia,, m uen avona, toen onze vv'1’
stond onze gastheer er op, dat wij zou- auto stilhield voor het zoo vol smaak inge- ui mijn aderen.”
den voorgaan, opdat wij niet in het stol richte, heerlijk-1
van zijn wagen zouden rijden. waar wij als s
Toen begon de tocht, over den slingeren- logeerden
den, sterk stijgenden en dalenden landweg
door het fraaie boschrijke, nauwe dal. In
-- de auto voort, door de
Vil
a en langs de steilste hel- trein zouden
et zijn olifanten, kameelen en paarden lingen, „want,” zoo zei de adjudant, die in tegen twaalf 1Usi
Onze gastheer was een onderhoudend onzbn wagen had plaats genomen, nu Z. hoorden wij door de stilte
jrteiler en in veel stelde hij belang. Zijn H. den smaak er van heeft beet gekregen den naderenden galop v_„
J h" tz: ~’;d. en kan het hem niet hard genoeg gaan. Gaat tot onze verbazing zagen wij kort daarna
ho* hartstoebtelijk jager ook, aan zijn reis- het hem te langzaam, dan kriiot d» rlwrf. e— a—
-stijgen. IJij kwam met een boodschap
ons
„Zijne Hoogheid befr«urt het dermate, -
j- voor u zoo ongunstig den wilt, dan kan ik met je opvoeding
met nadruk verzoekt om daarmee rekening houden.”
drukkelijk voegde hij er bij „Ook als wij
u hem schieten.
- ic »l*l-
m) nanacht om 3 uur
om jlem uw
brengen.”
Per auto door de wildernis.
K' ---VMW V*** VU4 I1V|
even een bezoek te brengen aan het groot
ste kunstmatige meet Vêu luuic, VC
tallen km2. in oppervlakte. Daar wij 58
auto s ondernomen en ondanks ons protest
stond onze gastheer er on. dat
k ide werd gedaan door verschillende hee-
ren uit de
maar bleven het was
een halt uur op ons te laten wachten. „Mij goed, maar dan moe» gil de
Maar wat bijna niet mogelijk was 7
Mijn vrouw had de onvoorzichtigheid ge- jjjg opheffen.”
had zich enthousiast uit te laten over een
aardig, jong olifantje. En het kostte ons
groote moeite om te voorkomen, dat de
Maharana het olifantje aan mijn vrouw me-
itige meer, tusschen oe
We maakten pr een
:htzagen er ook nog eenige be-
der eilandjes op hun primitieve uit
1J- - vervaar -
i, die
een zeer lagen trap van be-
jagen, met pijl en boog op
...krokodillen, die een ware lekkernij
voor hen vormen I
't Was heel laat in den avond, toen onze
..r mooi gel<
waar wij *ls gasten van
-_:j en waar het
nauwe, slecht geplaveide, hobbelige, beladen met vroolijke en lachende i<
glooiende straatjes rijden, berg op, meisjes. Later op den dag
if, zoo als men ze slechts in Italiaan- lengs het aantal wandelaar
te vergelijken, en schreef schë kustplaatsen kan vinden, straatje;,
nvewonen haast voort. waarin de huizen in de rots schijnen te zijn ule iaag aan net zeestrand verspreid waren. Ginvanni
Proutings A Sd’ ineen%rineL^m Gimnni heeft mij,.
ijzeren balkons rood van den roest zijn wel nog te kleufwas^am ad de gdoovigen het 8*1<1
u waar het voetpad, door den tand des tijds te bevitten?taiehfe di“wome^ch^ 8*».^
knieën liggen, en zich met moeite op- omgewoeld, als de baren der zee gegolfd is; het stof der straten en in de brandende I?aar 1“'e< W
richtende, verwijderde hij zich strompe- straatjes, waar de hemel boven ons slechts middagzon voor de deur der kerk de d* vertelt wat
Und’ ™d“d? «Me d- binnen. vingers van den knaap sJoten zki
krampachtig om het begeerde geldstukji
en deze sprong toen plotseling Ms een jon
ge wilde terug, schijnbaar bevreesd dat d
gever het geschonken* terug zou nemen
Feliciti, nu alleen in de macht van det
vreemdeling gelaten, scheen besluiteloa
wat zij doen zou vluchten of schreien.
„Wat 7 kunt gij niet spreken? Nu, goed
vóór MezzMire'l’’ W
eeuwen een uuucu
ver de klip had geworpen, en zij hier en
x— -- J---i hadden.
hij met gekwetste waardigheid.
„Zooveel te beter, ga nu.”
Mr. Prouting scheen nog iets te willen deftig!
wen. bleef een oovenblik staan, maar dadeli]
uie nun
om het portier te openen en hem van het- koopwaren op de trappen der ker ken had-
nntl-eton T^- f twi wcu au
van de vuile handen hielden hem voor„My lustig voorthamerde onder r--
lord" en hij liet het zich stilzwijgend wel- van een antiek paleis, en voor den man- stilzwijgen toen zij echter zagen, dat ht
gevallen. Hoe dikwerf reed* hadden zijn denmaker op den drempel van zijn kleine zijn hand in den zak stak, waagden n
imurim k»rtm„ k-vu- „f schoenlapper aan zijn het paar schreden te naderen.
ir door het sleutelgat, baarden hem die eer verschaft, en Mr. tafeltje; voor den verbaasden landman Lord Brackenbury bracht twee zflvoea»
M --- z-z - ZzztzZ. met een groene tak op den hoed voor den hMve lires (Gunueescha munt) te voor
paar minuten later kwam Lord armoedig gekleeden tolgaarder aan de schijn. Sedert lang is deze in onbruik ga
tbury te voorschijn, vergezeld van poort, waar net rijtuig de draaibrug over- raakt, evenals de Romeinsche paolo on a
len onder- gaande, de vestingwerken verliet, en de Napolitaansche carlin een halve fa
-weg, nog altijd klimmend, zich naar de had ongeveer de waarde van vier en twin
zeekust wendde. Gedurende een uur lang tig centen.
kwamen zij feestelijk gekleede bedevaart- „Ik zou oranjeappelen hoopen F zeü
gangers tegen, die allen naar Genua gin- de knaap met ichitterende oogen en ufo
gen nu eens ware het stevig doorstap- gestrekt* hand.
pende Kapucijner monniken, de
- ---- En nu rolde de gele kalesso onder den gordel opgeschort, of eëne i-
r-- “7~7 .7 zweepgeknal, paardengetrappel en gejuich Seminaristen in het zwart gekleed, dan
Langer dan een hMf uur bleef Mr. Prou- draf vdort. tA het schilder- weder een krakende Caretta, door een Brackenbury, zij
tin» den «eheiivee Hesnieden Rerat »rh»en acj1(. kan men echter niet lang oude, stijve met allerlei franjes en roode hand hebbende,
draven sooedig moeten de postillons door linten versierde rosinant getrokken en zich toe.*
de nauwe, slecht eenlaveide. hobbeliv* K.hd.„ --1."«-
er eenige van en scheen ze te sterk r-»--k,e xnaap
nu en dan hield hij op, om berg af, zoo Ms men ze slechts in Italiaan- lengs het aantal wandelaars. „Feliciti.”
- - sche kustplaatsen kan vinden, straat!*-, Nu hoorde men uit de visschersdorpjes, „En gij 7
waarin de huizen in de rots schijnen te zijn die laag aan het zeestrand verspreid waren, „Giovanni.
uitgehouwên, de steenen, met een groene, den zwakken galm der kerkklokken, en „Welnu. F<
,.to„ „.-toi.- K.J-V. j-a a xegd, wat hij met het geld wilde dioêt
krijgt er ook cent
gij er mede wil
met een enkel woord vertelt, dan verlaat het hótel aangedragen.
0» Albert 9t Mr. Proutinff versch
-„ncn<
m<t de toiletdöos en het reótaschje van hóek ein ko^7 muntstukje tpewi^»d« -
twijfel getrokken, Mjlord 1" antwoordde standeden de^knechö, we’lke'deb'ag^e d^To^ du^ïïn™^^ k^ drklwip“sc?ei«?^h«^e^7fat
°PTMn nu Mr. Prating met zijn gewone Xsj^l’ nZ^^chiTn™^^»1™ V0OT d' klnderen binneQ
?heid den stoep afsteeg, strekte zich ,™egeltj£ l v^ d^^on^n met ’eide bloem*°
zeggen, bleef een oogenblik staan, maar dadelijk een half dozijn vnile handen uit, zenkransen en gebedenboekjes, die hun te ^m ®rackenbwy wenkte hen
verliet toen het vertrek om het nortler te °°enen en hem van het. a?.Tr*. w Komen.
Lord Brackenbury draaide den sleutel
weder in het slot achter zijn kamerdienaar
- om deze opende nu zeer luid de buiten-
De hoofdgebeurtenis van het drama Prouting vond daarin een zoete troost.
was echter voorbij, en wat er nu gebeurde, Een 1
was niet waard bespied te worden. Hij zag Brackenbury te voorachijn, vergi
Lord Brackenbury de rest der diamanten den >«*ldetu6telhouder d<
damgen oberkellner en nu moest Mr.
in acht of negen pakjes verdeelen, deze zjjn b*urt het portier open
met Zijn cachet verzegelen en ze daarna in houden, zjjn hoed afnemen, en ten laatste
Zijn reisgordel bergen vervolgens nam hij op het knechtenbankje klimmen, hetgeen
zijn schrijfcassette en maakte zich gereed, hij dan ook onder het gelach en gejouw der
om, naar het scheen, zich gedurende een omstanders deed.
9 lange poos tot schrijven neder te zetten.
versierde potten
Madonna op
kerde een oliiri
quet welriekende 'bloemen' ’’jó' Un Eoea.
koop vaasje; op ieder plein vond men kra-
door
kranjenjen, bedjes, gebakken vuchj g*ï
.IJ en dergelijke eet- en
snoepwaren. Daarbij was het echt Genu-
r, fraai, maar v.1..;,:^
-e a U a T* voortdurtnde afwisseling van schi?’
trokken, die door Sandro zelf werden be- terende zonneschijn en hr.-'-; .v
Lord Brackenbury had evenwel post- straat in ee^bew^gb^- pTnorann'
---- ^D^kaluso stond voor, bespannen met
knop brengende, prevelde zijn gewoonhjk vier magere knollen, waarop twee armoedig wijl het plaveisel een net van miniatuur- nnen
»totot,u,y.„tob'ulo!d’.-1.to;. ff
hto? “nog ,oe’ -wanneer ,k OOIt mocht denvasthouders en balikluivers zwermde voor Mr. Prouting op het knechtsbahkie m bet *erloef-
bemerken, dat ge iets over hetgeen ge in om het rijluig een paar huis- gingen M die bonte beelden et|3 T,T k“«^ren'
mijn vertrekken hoort of ziet, aan de be- knechts met witte buisjes kwamen met bedrijvigheid verloren echter niet vó«J etterden hem en bedelden half schud»
dienden of knechts van het hótel ook maar mantels, reisdekens en hoedendoozen uit Sandro Quaranta-Sette’ die alles zag rich dringend om een* kleine gave,eet»
By^ffatoopd?.,».p
r.uchte vcclb<j v»«*«»<f«esew .oor ieder voorbij terwijl het jonge meisje haar gezichtje ach
cn - bcctdccc cchccd™ verborg. Ha
i, T’ -WM een Uein> bruin, blootvoetig paai
juichende kinderen voor voor hen was het duinzand, de steentjes
vr™ J?ucaronie ,e kooP de kleurige schelpen en het zeegras het
d °!.krara” ZI,n “Ufa wat voor de kinderen van't binnen
teeg, strekte zich sóiegekieï-"v'óóï“d^‘t^’m?*^ tan,d wtide frlale bloemen zijn.
zijn kleine zijn hand in den zak stak, waagden xi
tr aan r,
len landman
gekleeden tolgaarder aan
poort, waar het rijtuig de draaibrug
«**Lto. riea .hoort’ dit onberispelijk tamilierijtuig gewoonhjk eesch weder, Iraa
met* wu>^acua/CP tgezonfard dtTregee door 8rauw5 schimmels voortpe- eene voortdurende
fingikoarier."
„Het is goed, gij kunt gaan, voor van
avond heb ik uw hulp niet meer noodig."
Mr. Prouting, zijn hand aan de deur-
waarop
gekleede postillons, terwijl
