I
THE HHfEGT fOTO
lil
ft
IETS NIEUWS
Ie KUIS FOTO»
voor ONGEKEND
LAGE PRIJZEN
11
II
rn
Her RilwiBlta ii HailmKhiiii
ii JE ADRES
CJ. BURGER
Evangelie.
Alkmaar Niest 2 - haak Waag plein
Me SB
f
HEER HUGOWAARD (ZUID),
ig GmM- en Eltdrisckt
Zrtlaatiaras, Batterijen,
ff ff|
KERK EN SCHOOL
I*' II
I
BINNENLAND.
Tafereelen uit het
EPISTEL EK EVANGELIE;
-
H
AET
lieden,
Anne doch leergierige jongelingen gingen
lesg.
D<
beid ruimschoots vergoi
ook voor Soemba
is twee priesters,
n later een nadere
i, al* Rome tot de
eigen prefectuur Over-
gebrek aan per
il door de regee-
spoedig weer tot nieuwen bloei kwam, als-
2 Itgave van den Slnt-Michaëls-
Almanak sedert 1880, was ’t Missiewerk van
Steil ook onder de Nederlandsche KathoHe-
;ere studies
loesterberg,
ontvangen de (samen 170) studenten een
gymnasiale opleiding, nagenoeg geheel vol-
OFFICIEEL KERKBERICHT
van het „Noord-Hollandsch Dagblad”
WAT ’N KRACHT!
Wat kunnen sommige menschen toch 'n
kracht ontwikkelen!
Daar sta je gewoon weg paf van.
Je hadt dergelqke reuzen al in den ouden
tjjd, je hebt ze nog altijd.
Gespierd zijn ze om van te verschrikken,
en allicht zeg je: ik zou er liever mee eten
dan mee vechten, al weet je best, dat je oek
Mi 't eten de grootste portie niet zult krij
gen.
Ja, daar zijn schrikkelijk sterke menschen.
Doth denk je er wel genoeg aan, dat ka
raktersterkte meer waard is dan lichaams
sterkte?
Schat je de menschen die blijk geven ze
delijk sterk te staan wel hooger dan de ge
spierden?
Laat de massa juichen voor ’n sportheld,
best!
Maar we mogen niet verleeren nog veel
meer te juichen telkens als we flinke karak
ters ontmoeten.
laten we ons best doen, zedelijk sterk te
worden en te'blijven.
EEN JUBILBERENDB MISSIE
CONGREGATIE.
(Gezelschap van ’t Goddelijk Woord.)
Tot hier toe hebben wjj de Congregatie in-
haar-geheel, en in ’t bijzonder de ontwikke
ling in Duitschland besproken; zelfs waar er
aanleiding toe bestond, rijn we de Holland-
sehe af Jeelihg en de Floresmisslë in Oost-
Indië, die onder Hollandsche leiding staat,,
stilzwijgend voorbijgegaan, met de bedoeling
er later meer uitvoerig over te spreken.
Pater Am. Janssen had zijn Missiehuis te
Steill niet alleen gesticht voor Duitschland,
maar ook voor Oostenrijk en Nederland. Zoo
vinden we ook werkelijk haast van 't begin
af Hollandsche jongens onder de Duitsche
studenten, en verscheidene Hollanders zijn als
Missionaris vertrokken. Doordat de Stichter
in 1907 „Katholieke Missiën” overnam van
de directie der „Katholieke Illustratie” en dit
kwijnende tijdschrift door bekwame leiding
ook door de uii
Almanak sedert 1880, was 't Missiewerk
r.j: „i 2.
ken meer bekend geworden. *t Aantal Hol
landsche studenten te Steil nam dan ook
voortdurend toe, ondanks de moeilijkheden
die de Duitsche taal voor Hollandsche jon
gens van zelf meebracht. Dei) laatsten tijd
voor de opening van een Nederlandsch mis
siehuis waren in 't moederhuis zelfs 10 per
cent der studenten Hollanders.
Toen in 1909 ’t derde generale kapittel
voor de keuze van een nieuwen algemeenen
Overste werd bijeen geroepen, kwamen als
De Floree-miseie.
Niets kon de jonge Hollandsche provincie
aangenamer zijn dan een eigen Missie te be
zitten, waarop zij hare krachten kon concen-
treeren. ’t Was dan ook voor haar een blijde
verrassing, toen haar ’t jaar na de opening
van ’t eerste eigen Missiehuis in 1912 ook
een eigen missie-terrein werd aangewezen.
SPOORWEGPERSONEEL.
In de gisteren te Utrecht gehouden be
sprekingen met de directie der Nederland
sche Spoorwegen kwam aan de orde het ad
vies van den Loonraad en bet minderheid’-
rapport der drie samenwerkende organisaties
De Nederlandsche Verecniging, St. Raphael
en den P. C. B.
De directie deelde mede. in gen enkel op
ziekt te kunnen aanvaarden eenige loonre
geling, die meer financieele lasten op bet
bedrjjf zou leggen. In dit verband wordt het
minderheidsadvies van den Loonraad door
de directie niet opgevolgd, aangezien dit
advies een bedrag van f 500.000 meer per
jaar sou vorderen. De directie is wel bereid,
na te gaan, of ten wijziging in de loonrege
ling kan worden aangebracht, waarbjj met
enkele wenschen der organisaties zal wor
den rekening gehoudep en waardoor tevens
het maximum loon, als door het minderheids
advies voor de. eerste loonschaal ie voorgs-
steld, met f 25 per jaar zou worden verhoogd.
Op deze basis zal door de directie een
nieuw ontwerp-loonregeling worden samen
gesteld, waarover een nadere bespreking
met de organisaties zal plaats hebben.
INTERPARLEMENTAIRE UNIE.
Het Eerste Kamerlid, baron Wittert Van
Hoogland zal zich a.s. Donderdag naar Was
hington begeven tot bijwoning van de jaar-
Ijjksche bijeenkomst van de Interparlementai
re Unie. Aanvankelijk had de Nederlandsche
delegatie naar dezo jaarljjksche bijeenkomst,
waarvan het eerste gedeelte te Washington
en het tweede gedeelte te Ottowa (Canada)
zal worden gehouden, met den heer Wittert
van Hoogland, bestaan uit de heeren Bon-
gaerts, Kooien en Rutgers, die echter we
gens het aanvaarden van het ministerschap
thans niet meegaan.
dom Breda te Teteri
weg van Breda naar
was bestemd voor noviciaat en de hoogere
studies; doch de vlugge toename van ’t aan
tal fraters maakte ’t spoedig te klein voor
zijn oorspronkelijke bestemming. Te midden
der vooral financieele moeilijkheden na
den oorlog, scheen een nieuwe stichting nu
onmogelijk, maar door „toevallige” omstan
digheden kwamen de Paters in nadere rela
tie tot den alom bekenden missie-vriend, den
WelEerw. Heer Willem van Ierse), die als
oud-retraitant van Steil steeds een bjjzondei%
hoogachting voor Pater -Am. Janssen en zijn
werk gekoesterd had.
Hij bood, geheel uit eigen neweging aan
Pater Generaal Blum een gunstig gelegen
terrein te Helvoirt voor een noviciaathuis
aan. In 1921 werd ’t vottboid en herbergt
thans 't noviciaat en de philosophic.
’t Vorig jaar (1924) werd wederom een I
nieuw missiehuis voor lagere studies ge- I
opend: „Sint Jan” to Soesterberg, aan den I
weg van Utrecht naar Amersfoort Evenals
Uden mocht ’t zich over een grooten toeloop I
van studenten verheugen; direct kon men be- I
ginneA met een eerste klas van 20 jongens. I
Tot nu toe wonen de Paters en studenten in
een oude villa, doch dit jaar zal met een I
flinker gebouw worden begonnen. De eerste
jaren stonden de Hollandsehe huizen rechts- I
streeks onder den Generaal-Overste der Con- I
gregatie. doch nadat ’t vorig jaar de Neder]. I
afdeeling tot „provincie” werd verheven met I
Pater P. Bordes (uit Rotterdam) als eersten I
provinciaal, kan de ontwikkeling als voltooid I
beschouwd worden. Evenals de Provinciaal I
zjjn ook alle rectoren der huizen Nederlan- I
ders; te Uden (welke stichting als oudste en I
grootste der Hollandsche huizen een soort I
moederhuis van de provincie is) staat Pater I
Jan Bouina (uit Oude-Mierdum), te Teterin- I
gen Pater^lr. M. Geurt* \uit Sevenum), te I
Helvoirt Pater Fr. Ariaens (uit Venraai), te I
Soesterberg Pater Marinus van Es (uit Wate- I
ringen) aan ’t hoofd.
In de beide huizen voor de It
te Uden en ’t nieuwe St. Jan te
ontvangen de (samen 170)
C2-
gens ’t staatsprograni. Evenals op verschil
lende klein-seminaries werden de laatste ja
ren eenige studenten voorbereid voor het
staatsexamen; dit jaar is aan 3 studenten van
Uden ’t diploma toegekend. Een schoone vol
doening voor de jeugdige Nederlandsche pro
vincie 8. V. D. is ’t, dat bjj ’t „Gouden feest”
niet minder dan 20 jongelui 't kleed der Con
gregatie te Helvoirt hebben ontvangen.
Op ’t oogenblik telt de provincie: 26 pries
ters, 46 fraters in de hpogere studies en 39
fraters in ’t noviciaat, 31 broeders en 17
broeders-novicen.
Naar de beroemdste Rabbijnen kwamen
dan talrijke leergierige jongelingen toe. Som
mige leeraars gaven les onder de zuilenhal
len van het buitenvoorhof. De meester zat
op een der steenen banken; do leerlingen za
ten aan zijn voeten op den vloer, met de
beenen over elkaar. Anderen onderwezen in
een open gebouw op het buiten voorhof; bij
groepjes zaten daar leerlingen rond een
meester. Anderen nog gaven thuis onder
richting.
De leerlingen schreven niet op, zjj moes
ten onthouden.-De leeraar herhaalde zjjn uit
spraken tot zjj zjjn woorden onthielden: hij
zegde zjjn uitleg voor en de jongelingen zeg
den hem na overluid en in koor.
Meestal echter ging het onderricht met vra
gen en antwoorden. De meester stelde de
wetsvragen, liet de leerlingen antwoorden of
antwoordde zelf, en deed dan zjjn uitspraak
nazeggen. Den leerling stond het vrjj zelf
vragen aan den meester te stellen.
Daar de wetkennis nauwgezet moest over
geleverd worden, hadden de leerlingen twee-
ërlei plichten. Eenerzjjds moesten zjj 's mees
ters onderricht trouw onthouden. Een leer
stuk uit het wetsonderricht vergeten was zoo
erg als moedwillig zjjn leven bederven. An
derzijds mochten zjj niet anders voortleeren
dan hun overgeleverd was. Zelfs in de uit
drukking moesten zjj aan 's meesters woor-
den vasthouden.
niet bereikbaar, toch moesten er zooveel mo- De meeste leeraars vorderden schoolgeld,
geljjk naar dat ideaal opgedreven worden. Anne doch leergierige jongelingen gingen
afgevaardigden der Missie van Zuid-Sjang-
toen (China) naar Steil de beide Nederland
sche missionarissen Piet Nojjen (uit Helmond)
en Theod. Vilsterman (uit ZwoUe) en verder
Pater Frans De Lange (uit Spierdijk) als pro-
vinciaal-Overste van de Noord-Amerikaan-
sche afdeeling der Congregatie, ’t Tijdeljjk
verblijf van deze drie Nederlandsche missio
narissen in ’t Vaderland bracht al spoedig de
beslissing en voor de oprichting van een Ne-
derlandsch Missiehuis en voor de overname
eener Missie in Nederlandsch-Indië. Na de
goedkeuring van den Bisschop van Den
Bosch, Mgr. v. d. Ven te hebben verkregen,
werd in Uden een oud Ursulinenklooster
(„Nazareth”) gekocht, en den 8sten Septem-
ber 1911 deden Pater P. Nojjen, als rector,
met nog vier aifdere Hollandsche Paters,
eenige Broeders en 31 studenten hun intrede
in ’t nieuwe Missiehuis, dat van nu at „Sint
Willibrord” werd genoemd, naar den groe
ten Nederlandscben Apostel.
Nauwelijks waren vier jaren verieooen, óf
men ging er toe over, bemoedigd doo) den
snellen opbloei van St. Willibrordj eeU
tweede Hol), missiehuis te stichten) InJt Mi-
;en, aan den grooten
Osterhout. Dit huis
Komen zjj in de stadjes buiten als er recht
bank is, dan worden zjj aangezocht om mede
met de rechters te zetelen. Te Jeruzalem zjjn
de voornaamste wetgeleerden leden van den
Hoogen Raad. Hun bjjzitterSj tot zelfs do
hoogepriesters, buigen hoffelijk voor hen:
Wees gegroet, Rabbi!
De wetten, de overlevering der ouden, doof
de geleerden uitgesponnen, bleven geen lou
ter schoolvosserij. Zij drongen door in het
Jfoodsehe leven.
zin, voor den eeredienst, voor de rechtsple
ging, voor alles. Die wetten stonden niet ju
den Bijbel, maar werden er uit afgeleid. Het
was een berg die aan een haar hing.
Doch als de meerderheid der Rabbjjnen het
over een uitleg eens was werd dat een wet,
een bindend voorschrift Zjj waren derhalve
wetgevers naast Mozes en zelfs boven hem.
Want door hun akkoord konden zjj een wet
van Mozes wijzigen.
Dat uitgesponnen recht stelden de geleer
den echter niet te boek, doch leerden het
.mondeling voort aan vakgenooten en leerlin
gen. Door oefening en dagelijksche bespre
king kregen zjj een verbazemjj geheugen dat
do honderden uitspraken en bepalingen
woordeljjk vasthield. Dat voortgeleerde,
gangbare recht heette „de overlevering Jer
ouden”, en dat stond naast en boven Mozes.
Die overlevering was echter nooit afgesloten
maar groeide gestadig aan, eeuwen lang,
door den moeizamen arbeid der geleerden.
Elk geslacht deed er wat bjj.
Dit verwarde recht zou op het volksleven
drukken als een zware, vervelende last. En
kel uit de hoop der Rabbjjnen op het toekom-
BEHOUD VAN NATUURSCHOON.
Het Dageljjksch Bestuur van den A. N. W.
B. heeft aan den Minister van Binnen land-
sche Zaken en Landbouw een adres gezon
den, waarin bet te kennen geeft met zeer
groote belangstelling kennis te hebben geno
men van de circulaire van ’s Ministers ambts
voorganger, in Juni j.l. gezonden aan de
Commissarissen der Koningin in de verschil
lende provinciën inzake het treffen van
maatregelen tot het behoud van het steeds
meer verdwijnend natuurschoon.
Het wordt t£n zeerste gewaardeerd, dat
in die circulaire wordt toegezegd, dat met het
Departement van Financiën jn overleg zal
worden getreden omtrent fiscale maatrege- 1
len, welke genomen zouden kunnen worden
ten einde het behoud van natuurschoon voor
het vervolg zooveel mogelijk te verzekeren
en een wetsontwerp dienaangaande in uit
zicht wordt gesteld. Toch meent het Dage-
ZUURDEEG DER SCHRIFTGE
LEERDEN EN FARIZEêN.
HL
Al die voorwerpen worden ontsmet als
Ze Beslagen of met water afgespoeld
worden. Maar dan wordt haarfijn uitgemeten
uit wat soort beek of -put dat water moet
komen.
8teMen de geleerden hun voor-
s raten op over het wasschen, of liever, het
begieten der handen. Vóór het eten namelijk
oesten de vingertoppen steeds met water
negoten worden, want men kon onwetens
^r?ne>dlng?n aanB«raakt hebben. Er werd
omstandig uitgemaakt uit welke vaten dat
moe6t geschieden, welk water daar-
Wa>s’ dat uitgieten mocht, en
ver de handen moesten begoten worden.
fltver J?,rongen wetgeleerden bjj do
w uwo Israëlieten aan op het wasschen der
handen, het uitspoelen van bekers en krui-
aen en schotels, het reinigen van banken en stig leven schenen eenige blijde zonnestra-
va!~KbwWen en ander huisraad, het bespren-
Keien van eetwaren van de maritt.
Ujt de redekavelingen der geleerden groei-
«A. j* ieen _,we®Iderir verwarde wetenschap,
w/w, jnde?.„en «uizenden voorschriften
Hoor het dageljjksch leven, yooi bet huisge-
een paar steppen achteraan, geljjk trouwo
hondjes. Op de markt waar rjjen kramen
staan mot stoffen, wapens en gereedschap, en
pottenbakkers op den "rond hun versche
kruiken en pannen hebben uitgestald,
draaien de koopers en kijkers bjj de uitstal
lingen om, buigen diep voor de meesters en
brengen de rechterhand nog dieper naar den
grond: Wees gegroet, Rabbi!
Bjj feestmalen stappen zjj trotsch de gas
tenzaal door en gaan liggen op de voornaam
ste aanligbedden. In de synagogen treden zjj
door de banken heen naar voren, tot vlak
voor de boekenkast, en zitten om den syna-
googoverete. En overal buigen de lieden,
eerbiedig: Wees' gegroet, Rabbi!
E ----v.
bank is, dan worden zjj aangi
met de rechters te zetelen. T<
t Steeds voorradij
UwiellMtizm, 1
Lampjes enz.
Nog op te ruimen eenige GEBRUIKTE
HEEREN- en een zoo goed als nieuw
DAM ESRIJ WIEL tegen spotprijzen.
Verder NIEUWE en GEBRUIKTE
NAAIMACHINES.
Uitstekende Reperatie-inrichting.
Beleefd aanbevelend.
Met vreugde (zoo luidde ’t antwoord van Mgr.
8. Luijpeu 8. A. aan Jen Generaal-overste
Pater Blum), „sien wjj de priesters van Uw~
Gezelschap tegemoet, |ie onze Paters op
Timor komen.'aflossen; ei^ook voor Soemba
hadden we graag i
Over de andere enan
regeling getroffen w<
oprichting van eei?
I gaat.”
I Was toen reeds een volkomen afscheiding
te voorzien spoediger dan verwacht werJ
kwam de nieuwe regeling tot stand. In den
J zomer van 1914 had ze 3le phasen doorloo-
I pen en voortfuui vormden de Kleine SoenJa-
I eilanden Flores inbegrepen een "eigen
prefectuur, met Pater P. Nojjen als eersten
I A post. Prefect aan 't hoofd. De^aieuwe Pre-
I fectnur omvatte dus de eilanden; Bali, Lom-
I bok, Soembawju Soemba, Flores, Timor,
I A donare, Solor, Lombjem en nog eenige klei-
I nere eilanden. Samen bestaan ze een opper-
I vlakte, driemaal zoo groot als geheel Neder-
I land en tellen bjj de 3 miliioen inwoners. Bjj
I de overname bezat de Missie twee nederzet
tingen op Timor, met 2500 Christenen. Op
Floree strekte de Missie zich uit over ’t Oos-
I teljjke vierde gedeelte van 't eiland. Dank zjj
de jjverige werkzaamheid der Jezulten, had
de laatste jaren vooral een krachtige groei
ingezet. Er werden toen ongev. 29000 Chris
tenen geteld, waarvan pl.m. 7500 communi
canten waren. Als missieland was ’t zeker
bet schoonste stukje van Nederlandsch-Oost-
I InJië.
Dn overige eilanden «i— Rehatvo Soemba,
waar ven tjfdteng (vaa 188»—1807) werd ge
missioneerd waren buiten 't bereik der
Missie gebleven. In ’t geheel was dus vaa 't
gansche gebied nog geen twintigste deel in
bewerking genomen wegens
soneel, ’t weigeren van verlof door de regee-
ring en (op sommige plaatsen) de geringe
hoop op sueces wegens 't overbeenichende
Mohammedanisme. En van dat 20ste deel was
niet meer dan 15 pCt gedoopt.
F. C.
(Slot volgt.)
AANSLAG OP DE SURINAAMSCHE
MISSIE VERIJDELD.
De Missie in Suriname wandelt niet op ro
zen.
Op hare scholen gaan ongeveer evenveel
kinderen als op de openbare, maar van fi
nancieele gelijkstelling is nog steeds geen
sprake.
Wel staat de „bekostiging op den voet van
geljjkheid” in ’t Regeeringsreglement, maar
voor do doorvoering ontbreken de middelen.
En zoo is er nog maar alleen gelijkstelling
ten aanzien van de salarissen. Voor gebou
wen, onderhoud, leermiddelen enz. enz. is de
Missie nog altjjd vrjjwel geheel aangewezen
op haar schamele inkomsten en op de school
gelden, die zjj, naar Minister de Graait uit
drukkelijk verklaarde, kan behouden, zoo
lang de gelijkstelling tusschen openbaar en
bijzonder onlerwjjs niet geheel is doorge-
voerd. Het Openbaar Onderwijs had volgens
de Begrooting 1924 voor 5168 kinderen 35
scholen en kostte 388.655 of gemiddeld
per kind 75.20; het Bjjzondcr Onderwjjs der
beide groote Zendingen, de R. K. Missie en
de Moravische Broedergemeente had volgens
dezelfde begrooting voor 8808 kinderen 53
scholen en kostte 379.775 of gemiddeld
P“r kind 43.11.
Al is deze toestand reeds treurig genoeg,
tocii bestond Gouverneur van Heemstra het,
onder het voorwendsel van bezuiniging, een
ontwerp-verordening in te dienen, dat de
vruchten van jarenlangen missiesrbeid voer
een groot deel dreigde te vernietigen.
Niet alleen verzwaarde het ontwerp de
stichtingsvoorwaarden voor een bijzondere
school in hooge mate, maar zelfs elschte het,
op straffe van subsidieverjjes, voor al
tjjd voor de stichting eener bijzondere school
de autorisatie van het Koloniaal Bestuur. Dat
was een aanslag op de vrijheid van het bij
zonder onderwijs, zooals noch het Moeder
land noch de Koloniën sinds tientallen van
jaren hadden* gekend.
Ook op de schoolgelden had het ontwerp
bet gemunt Die moesten hooger opgevoerd
worden tot boven het bereik der ineeren-
deel« arme ouders, die hun kinderen naar de
Missiescholen zenden. Daardoor zouden velen
gedwongen zjjn geworden, hun kinderen van
die scholen af te nemen. En de helft der
verhoogde schoolgelden moest vervolgens,
in strjjd met de stellige verzekering van Mi-
nister De Graaff, in ’s Lands kas gestort wor
den.
Nog andere draconische bepalingen van
het ontwerp, die evenmin noemenswaardige
bezuiniging brachten, laten we nu maar rus
ten, ’t Is reeds duidelijk genoeg, dat de vol
ijverige Missionarissen, Mgr. Van Roosmalen
en zijne medehelpers, zich met de grootste
bezorgdheid afvröegen, waar het heen moest
als dit ontwerp werd aangenomen. Gelukkig
hebben de Koloniale Staten het thans verwor
pen.
Nu bestaat weliswaar nog de mogelijkheid
dat een Koninklijk Besluit de verworpen
verordening toch nog vaststelt. Maar dat zal
de Missie van een Rechtsche Regeering wel
niet behoeven te vreezen.
wel een paar dagen ah loonarbeider op den
akker, in tuinen of in winkels werken, om
de lessen te kunnen betalen. Enkele welwil
lende meesters vordeten geen schoolgeld.
Dat schoolgeld was echter zeer gering en
niet voldoende om van te leven. Vele geleer
den waren dan mede ambachts- of bedrjjfs-
lieden. Met timmeren, weven, winkelhouden,
wonnen zjj hun kost, en besteedden hun
vrjjen tijd aan onderlinge wetsbespreking en
;even.
toch aan eerbied en gezag werd hun ar-
2 .1 ‘ed, meer dan in geld.
Het volk boog voor hun vakkennis en heet
te hen: „Rabbi, mijn her”, of met meer na
druk „Rabboni”, en vereerde hen met de ti
tels „vader” en „leeraar”, die zjj met welbe
hagen aanvaardden.
De leerlingen moesten hun meester hooger
eeren dan hun eigen ouders. Als iemands va
der en zjjn leeraar iets verloren hebben, moet
de leerling eerst het verlorene van zjjn mees
ter zoeken. Want zjjn vader heeft hem enkel
in deze wereld gebracht; zjjn meester, die hem
wijsheid leert, brengt hem tot het leven in de
toekomstige wereld. Dragen iemands vader
en leeraar lasten, dan moet hjj eerst zjjn leer
aar en daarna zjjn vader helpen. Zitten vader
leeraar in de gevangenis, dan moet hjj eerst
zjjn leeraar en daarna zjjn vader loskoopen.
Als de meesters over de straat stappen,
kan iedereen het aanzien dat het voorname
mannen zjjn. Zjj sloven hun lijfrok niet op,
maar laten hem. sleuen. De .leerlingen kante»
len.
De tweede hoofdarbeid der Rabbjjnen was
het recht voort te leeren. Het ideaal van het
Jodendom was eigenlijk, dat elke Israëliet
een vakman in de wetkennis werd. Was dit
lijkseh Bestuur dat, gezien de steeds voort
schrijdende ontluistering van ons land, het
tiwn^ dringend noodig is na te gaan, welke
bepalingen in de fiscale wetten tot een zoo
groote vernieling van natuurschoon en af
schaffing van landgoederén voeren, als thans
valt te eonstateeren en dan tot wijziging van
die wetten, speciaal met het doel om bos-
schen en natuurschoon te behouden, ten
spoedigste over te gaan.
Het heeft daarom Jen Minister zeer drin
gend verzocht in deze met den meesten sj>oed
te willen ingrijpen.
Naar de Res.-bode meldt, zullen binnen
kort hertalingen verschijnen, welke het te
nietgaan van landgoederen en oude schil
derachtige molens zuilen tegengaan. De be
doeling is, dat deze bepalingen zullen van
kracht worden op 1 Januari a.s.
Nog dit jaar zal, zegt het blad voorts, het
wetsontwerp tot wjjziging van de Monumen
tenwet worden ingediend, daar het overleg
met de kerkcljjke autoriteiten, reéls tot re
sultaat heeft geleid.
Soemba,
eilanden. Samen besfaai
groot als geheel Neder-
3 miliioen inwoners. Bij
over
een niet.
Ie, en raakte de baar aan. De
geling! Ik zeg u, sta op. En de dóode
overeind, en begon te spreken. En Hjj gaf
hem aan zjjne moeder. En de vrees beving
hen allen, en zjj verheerlijkten God, zeggende
-T-2‘. ons opgestaan
sn God heeft zfln volk bezocht. 1
VIJFTIENDEN ZONDAG NA PINKSTER.
Epistel alt den brief van den H. Apoatel
Paulus aan de Galaten;
V, 25, 26, VI, 1—10.
Broeden, Indien wjj door den geest leven,
laten wjj dan ook door den geest wandelen.
Laten wjj niet begeerig worden naar ijdeler
eer, elkander tergende, elkander benijdende.
Broeders, zoo iemand door eene misdaad over
vellen wordt, onderricht hem, gjj, die geeste-
Ijjk zjjt, met eenen geest van zachtmoedig
heid; geeft acht op u zelven, opdat ook gjj
niet bekoord wordt. Draagt elkanders las
ten, en alzoo zult gjj de wet van Christus vol
brengen. Want, indien iemand meent iets te
zjjn, daar bjj niets is, die bedriegt zich zelven.
Doch een ieder beproeve zjjn eigen werk, en
aldus zal hjj in zich zelven alleen roem heb
ben, en niet in een ander. Want een ieder zal
sj|nen eigenen last dragen. Hjj, die in het
woord onderwezen wordt, deele van alle
goederen mede dengenen, die bem onderwijst
Bedriegt u niet; God laat zich niet bespotten
Want hetgene de menseb zal gezaaid heb
ben, zal hjj ook maaien. Want die in zjjn
vleesch zaait, -zal vin zjjn vleeach bet ver
derf maaien; maar die in den geest taait, zal
van den geest het eeuwig leven maaien. LA-
ten wjj dan in het goed aoen niet bezwjjken;
want, indien wjj niet bezwjjken, dan. zullen
wjj te Zjjner tjjde maaien. Dat wjj dan, terwjjl
wij tijd hebben, goed doen aan allen, maar
Iijjzonder aan de hoisgenooten des gelooft.
Evangelie volgens den H. Lucas,
VII; 11—16.
In dien tjjde ging Jesns naar enne stad, ge
naamd Nairn; en Zjjne leerlingen, en eene tal
rijke menigte gingen met Hem. Als Hjj nu
de poorten der stad naderde, zie er werd een
doode uitgedragen, een eenige zoon zjjner
moeder, en deze was weduwe, en daar was
veel volk van de stad met haar. Al» de Heer
haar sag, werd Hjj met mededongen
haar bewogen, en zeide tot haar: Weei
En Hjj naderde, -
ï^ei?r?u Btonden 8tfl* En Hjj zeide: Jon-
zat
hem aan zjjne moeder. En de vrees beving
Er is een groot Profeet onder
