VOOR DE HUISKAMER
‘Bi
^*ssrL.
VIJFDE JAARGANG 19M
NUMMER 18
|OE BRUIDSDIAMANTEN ROMAN
I ooo-ooo ooooooooooooo-aooo<H><H>-(>-o<>-o<><H><H>
Mrs. Pennefeather haalde ongeioovig scheurend is."
Oogenblikkelijk had Winifrieda haat
z.G1) en ik xijn zoo verschillendzei- armen om haar heen geslagen.
hij m het begin van 't jaar I860-verkeer-
breiding in Noold-Italië had gekregen..
„Om het anders te zeggen dan een „at- het strooien van zout op den staart van een
het huisje bekend was, tot onze kippen aangaat, die ellendige dieren
Mr. Marrables hield stilhij hield Roef
dat regenschermen zouden afgeschaft
t»
at, hoe het bereid werd ook
zeggen. Maar inderdaad, een „attendant
EEN
De meeste leden van zijn aloud geslacht
Student„Steek dan licht op ik zoek
seerd. Om die moeilijke taak te vervullen
te betalen,” zeide Winifrieda.
willens en wetens weggesmeten, en Kerst-
ant
tornt
>ets van dien aard te doen. Aan een rechts-
i brief van dan
r4gog zulk een
antwoordde Mrs. Pennefeather Ge hebt er geen begrip van, hoe vast Dsr-
l een
De heer op kamers lachtte bitter.
„Doe den provisiekelder op slot, juf-
en laat hem van honger sterven 1
regenscherm op te steken.”
.En toen begon het te regenen?"
„Juistik zie dat ge mij nu begrijpt
Welnu, indien dat stuk land zoo waarde-
pond Welnu, ik heb een bankje
pond in mijn beurs, of wacht eens.
Geen en een groote tuinschaar in de poort, talent voor weelde te hebben. Nu ben ik
hond blafte, geen gelaat verscheen voor van huis uit bepaald millionaire en
bet venster.De deur stond wijd open en ik heb geen zes stuivers om te doen «at
gaf gelegenheid, om in een kleinen armoe- ik zou willen. Dan maakt bet mij wanho-
dtgen gang te zien, met een rei tuinstok- pig, die ellendige
litate'
niet ot de j<
profiteerd 1
HOOFDSTUK XXIII.
„Koen binnen,” zeide een stem op een
uit te spuwen en zich daardoor te laten
uitlachen.
Der gelijke raadgevingen voor de hoog-
sten in den lande en nog wel deftig in het
edelmoedige liefde voor Kerk en Paus,
willen wij U in enkele bladzijden verha-
’eesche troepen met succes te keeren. Daar cm den Paus ter hulp te snellen,
bij kon men slechts volledig vertrouwenop Ej;
STUDENT.
Student„Hola I Wie is daar
Inbreker. „Als ge uw leven liefbebt,
mét de hêdëndaa^ch'e.'dienu'mètzöo erg wee* dan kalm ™stig.Ik «*k «Hd.
Welnu, lieve Winifrieda, dat ongelukkig ^zal kunnen krijgen, als ik er niet voor naar roepen
ge, was verkocht onder de de Bank ga kan ik teel vroeg zij.
„r - -
VRIÉNDELIJK.
„Bestaan er hier ook snelheidsbepalin-
gen in het dorp?” vroeg de automobi
list.
„Neen,” zei de boer, „hoe harder je
M
5
„tachtig jarig leven”
lisbruikr
EEN ZITTEND LEVEN.
„Heeft hij een zittend leven of....*
,Kon je denken Hij is altijd op de
M
t Erasmus het niet zou gewaagd
form terug en voerde dit daarom met goed- hebben deze in druk te doen verschijnen,
indien het niet hard noodig was geweest.
Inderdaad werden dan ook de welle
ven dheidslessen van den beschaafden
Erasmus zeer op prijs gesteld, ten minste
n krijk als in Engeland wer-
Minstens tweemaal in de week moet
pen, om Mr. Fawcett, zooals zij ’t noemt vruchten en groenten en slechts een een-
eens flink de waarheid te zeggen.” voudig bloemenrandje ter weerszijden
Mr. Marrables keek versteld. van het middelpad. Winifrieda deed het de schouders op"
„De waarheid zeggen Genadige he- hek open en ging langzaam dit pad op. „Gij en ik zijn zoo verschillend zti-
mclMijn lief, lief kind, ge moet tot el- Geen geluid gaf eenig bewijs van leven de zij. „Gij hebt geen vijf kleine kinderen
ken prijs uw uitstekende tante beletten, op de plaats, er was geen enkel teeken t
- -van bezigheid, behalve een vilten hoed geplaagd door bet gevoel een onbeperkt hartverscheurend. Tob er niet zoo over,
me dat niet dadelijk uitgezonden om blauwbessen te zoeken
voor een bessenpudding. De blauwbessen
„Als.... ah ik vijf ,pond had ge- hebben natuurlijk gedaan, maar zij we-
h0U.y zeide Winifrieda vuurrood wor- t_ J-
HMCaldicotts eeuwig
ken versierd en een groote partij hoepels, te zien reizen en trekken en och-setf ver
tuingereedschappen, wandelstokken en maken, terwijl de arme Derwent in de
paraplutes. laatste vier jaren geen maand vacantie
Daar zij geen hoedjes op de stokken heeft gehad. Wat I weêr bloemen wek
Onmiddellijk was de vrijbuiter thans beroemden aanvoerder der Vendeërs te-
bereid om de plannen van de Piëmontee- gen de goddelooze benden der eerste
sche regeering tegenover Zuid-Italië uit Fransche republiek. Nauwelijks had deze
te voeren en door verraderlijke middelen vernemen, dat de Paus verdedigers vroeg,
Irwam' Vippl Vipf l-ariH nn p«*i Irp1 p 1*22 J
getiteld. De geschiedenis vertelt
jonge Hendrik er erg van ge-
heeft en van zijn pa, die het
ook wel noodig zal gehad hebben, even
min.
Vele van de vermaningen van Erasmus
baald.
Dat was maar goed ook, want vader
Cats had er slag van om het den mensqhen
duidelijk in het Hollandsch te vertellen,
die nam geen blad voor zijn mond. Het is
- -
In den volksmond werden rij al spoedig vermaand wordt, dat hij de spijzen, die
"loogheid zal aanbieden niet
zal aannemen, maar dat hij
was de aanleiding daartoe, beleefd zijn bord moet ophouden. Vereer
„Zouaven” waren oorspronkelijk on- ®ocht hij zijn vorstelijken mond en dito
- - vingers niet met de tong aflikken en dan
die vingers aan z’n kleed en den genoem
den mond aa n zijn mouw verder schoon
vegen, maar behoorlijk het tafellaken
Ook zijn vorstelijk hoofd niet krabben
van Tsaar Peter, van de verschillende zorgen van den inwendigen measch” enz.
raam gelaat, dat ons glimlachend aanklikt zamen,” was het antwoord van den held, eerst later in groot getal verschijnen.
Uit de Fransche en Belgische vrijwü-
vormde Lamoricière een apart
Spoedig volgden vele Belgen, zoowel
opperbevelhebber ea gouverneur der ko- leden van den adel als de eenvoudige kreeg" Wj"^’n^ï«m«7hèê*zich te ge- ..*.on je oen zen i mij is amj
boerenzoonen der Vlaamsche landouwen, dragen in de kerk, in zijn slaapkamer, bij vlucht voor zijn crediteuren!”
te voeren en door verraderlijke middelen
kwam 81 spoedig neei^het land op enkele of hij snelde met zijn dertien jarigen zoon gen, recepten, kookboeken enz. kunnen twee eeuwen zal toegaan
benden.
antwoordde de kleine man glim-
Lachend. zullen iederen dag in het Paleis Royal di- ontbijt en ik kreeg een gedachte, een m-
„Het moet u wel benieuwen, waarvoor neeren en iederen avond naar de opera val èen, zelfmoord en een heerlijke ver-
„Neen, neen, op mijn eer niet, neen zes nieuwe japonnen en een aantal vod- wil Derwent niet dat ik het opschrijf F
„Het is voor een geschenk aan aan den, en vertellen, dat zij al dien tijd in,
_2LJ het hótel Meurice ziek gelegen heeft. O
waaraan een dame zat te schrijven. De
Zij aarzelde. dame keek om, legde snel haar pen neer,
„Ik, ik denk, dat ik nooit eenig geld sprong op en heette haar gast met uit-
i en kussen welkom.
„O, beste kind F' zeide zij, „dat is lief
.Ge behoeft natuurlijk niet persoon* van u 1 Mij storen, wel zeker I Ge hebt
:er waardig man, ik kende lijk te gaan. Ge zult een chique teekenen
hem van kleine jongen af verzuimde het op u-zelf of op den houder, en uw ge
trouwen Ruben naar Singleton zenden
om het geld te innen.”
Nog aarzelde Miss Savage.
„Hebt ge nu eenig geld noodig, nu
een talent om juist te komen, wanneer
men u het meest noodig heeft.”
„Ik ben blij, dat ik kwam, als gij mij
noodig hadt,” zeide Winifrieda. „Wat is
er?”
locs geweest was als het er uitzag, zou nie- oogenblikkelijk V’ vroeg Mr. Marrables, word zoo geplaagd I De kinderen? Och 7“,“^, volk,t onhandelbaar? Hebt ge
mand er oat over gedacht hebben, te wien plotseling een licht opging. „Mijn lief ja, de kinderen zijn heel wel. Ik heb ze
vragen, of de parapluie opgezet was of kind, waarom hebt ge --u-.._u—^1
niet. Het bleek echter veel waard te zijn, gezegd
De gestorven Squire wierp zich in de ar
men van Fawcett en Clarke dezen, «Is
geslepen menschen van zaken, ontdekten
de fout en hingen er het proces aan op.
Neen, neen, neen.... geen dank. Ik ben
a-'v iidgjii vrfu uni giwicu nciu was gw-
Het Noordelijke gedeelte van het Pau- r.oeg om een groot aantal jongelingen uit
aelijk gebied en de kleinere staten waren de edelste geslachten van Frankrijk naar Fransche of Oostenrijksche leger reeds „civüité”. Hoever zich dat
reeds door sluwe list en luw geweld in Rcme te doen snellen en zich onder zijn jaren gediend hadden, werden de vrijwil- k
de macht geraakt van het Piëanontecsch banier te scharen ter verdediging van Pe- ligers klaar gemaakt voor de zware taak,
leger. De beruchte vrijbuiter Garibaldi trus erfdeel. Het waren vooral de telgen der die hen wachtte.
zou nu met steun van het Italiaansche cud adellijke families van de partij der z.g. Al spoedig zouden zij hun heldenbloed zélfs in'het’beffhTderTade eeuwTezen
gouvernement een opstand verwekken legitimisten, die slechts den hertog van vergieten voor Paus en Kerk.
in het koninkrijk der beide Siciliën. Bordeaux, den afstammeling der oude (Volksmissionaris.) haar prachtig toilet, ook opviel, omdat zij
Guiseppe Garibaldi geboren in Nizza konmgen, als wettig vorst van Frankrijk
in 1807 had een hoofdrol gespeeld erkenden en zich niet in den dienst van „nvre»; --•
in al de troebelen van, zijn Italiaansch keizer Napcecn III wilden begeven. De GE"OOhTEN AAN TAFEL, jaren. De beschaving
vaderland. Jarenlang had hij daarom als bercemste namen van den Franschen Manieren en gewoonten aan tafel.... uitgegaan, dat is zeki
ten dat niet, en het houdt hen uit de voe
ten.”
„En Mr. Pennefeather
slechts ai te gelukkig, als ik u de zaak ge zult liever goud geld willen hebben, ken voor Zondag te schrijven. De Caldi- G™? °P de meest bevredigende wij»
werkelijk duidelijk heb gemaakt.” Het zal mij benieuwen of ik vijf souverei- cotts zijn weer weg, zooals gij wel gehoord **rn>«»d op gsheel
„Ik schijn er nu wezenlijk meer van te nen'heb.” -t, u
weten, dan ik er ooit te voren van wist,” „Ik zou liever het bankje hebben," veertien dagen naar Parijs; dat betee- Neen, het is over een geestenhistorie,
zeide Winifrieda aarzelend. zeide gij gretig. „O, dank u, Mr. Marra- kent natuurlijk een maand zooals ge-
„Dank zij mijn verhaal van de para- bles, Wat zijt ge toch goed I Ik ben zoo woonlijk laten zij den armen Derwent het
pltue het was echter geen spotternij, och blij, dat ^ik bet bankje heb. Maar hoe zal werk doen.”
lieve hemel, neen! Ik heb nooit iets gezegd, ik het u teruggeven.”? „Men heeft haar geraden den een of an- lieven brief 1 waarin mij vijf pond werd
dat half zoo vernuftig was.” „Ge zult mij de eerste maal, dat ikjiaar deren beroemden Franschen dokter te aangeboden voor een spookhistorie in het
„Maar maar ik vrees, dat ik dé ver- Grange-House kom, een chèque schrij- raadplegen.” IZ
nuftige uitlegging moeütjker te verstaan ven,”
vind dan de wetsformule.”
„Hoe? dat meent ge nietNeen, neen,
dat meent ge niet, lieve Miss Winifrieda ik al dit geld noodig zal hebben
„Ik weet, dat ik heel dom ben,” zeide
Winifrieda.
5 „Ik zou het uw vijand niet willen hooren Mrs. Pennefeatber’s kleintje.
„Indien ik een gissing' gewaagd had, ik ken ze zoo goed 1 Caldicott legt zijn niet
term” zou een taai stuk zijn voor Minerva Miss Winifrieda, wat ik niet deed,” zei- rol van geestelijke en zij die
zelf. Daar was iets anders, dat ge mij wildet de Mr. Marrables hoffelijk, „zou ik er
zeker van geweest zijn, dat ge het voor een oversteken witte banden en Anglicaan-
theek. Moet ik een chèque schrijven voor Wilt ge mijn beste groeten aan Miss vallen van flauwten alles wordt te Do-
Langtrey brengen Goeden morgen 1” ver achtergelaten om 1.
Hij nam zijn hoed af, vierde de teugels weer te worden meegepakt.”
uw en was in een oogenblik verdwenen.
Miss Savage bleef een oogenblik de
t nog wel, maar
'afelgewoonten
gaan. Geen geschiedschrijver denkt er
aan om te vermelden om maar eens wat
te noemen dat men zijn hoed op het
tegenheid gebruik zou maken om geheel staf. Deze edele Franschman Jiad als niet de moeite waard zou zijn geweest, rijdt, hoe liever we het hebben des te
net gebied van den Paus mede te verove- legitimist niet kunnen dienen in het toen- zooiets nog eens te vertellen. De oude zes- eerder ben je het dorp weer uit.’*'
ren. Fc-u* -1_ ~.Z1__-■*- --
bezette wel Rome om den Paus te bescher- bloed in zijn aderen dwong hem tot de r*i*n 'eer*? ons ïChter die oude gewoonte
men, maar Pius IX kende de dubbel- militaire loopbaan. Daarom nam hij dienst
zinnige politiek van Keizer Napoleon III, in het Oostenrijksche leger, waar hij op-
den toenmaligen heerscher van Frank- klom tot den rang van kolonel. De dag
rijk, te goed, om niet te voelen, dat hij op echter dat Oostenrijk in oorlog kwam
den steun der Fransche troepen niet kon met Frankrijk, zag hem zijn degen terug- van "drie eêuwei
9.
„Het zou mij verwonderen, als ge het geleerde de waarheid te zeggen staat ge-
deedt,” zeide Mr. Marrables droogjes, lijk met het scheren van een tijger at met ag, kwam Miss Savage, die met de ge- eieren Lief kind, ge bederft mij I Wat
„Om het anders te zeggen dan een „at- het strooien van zout op den staart van een woonte van het huisje bekend was, tot onze kippen aangaat, die ellendige dieren
tendant term” was een soort van wettelijk alligator. Zij zou zeker iets zeggen waar- het besluit, dat de kinderen uit waren, zouden geen ei leggen, al stierven wij al-
z regenscherm, dat de advocaat boven het voor zij gedagvaard zou kunnen worden Zij ging dus recht naar het einde van den len van honger.”
hoofd van zijn cliënt hield uit gespreid, Bovendien ts het buiten den regel. Zulke gjng en klopte aan een gesloten deur,
niet omdat het waarschijnlijk was, dat dingen worden altijd door den zaakwaar- vertrouwend dat zij Mrs. Pennefeather acht” een"' huid, *die’ ee’w
Toen Napoleon III zich door een staats- De leren kwamen in zoo groot getal bet spei enz. Erasmus schreef dus een
greep van de opperheerschappij had mees- 800 dat er onmiddellijk een heel ba- boekje, natuurlijk in het Latijn, „de Crri-
len de geschiedenis van bet korps Pause- ter gemaakt, wilde Lamoricière den eed faillon van Sint Patrick uit gevormd kon -,J --.u
lijke Zouaven, bun krijgsverrichtingen, van trouw aan de nieuwe regeering niet worden. De Ccstenrijksche keizer gaf
de heldendaden vooral van Neer lands zo afleggen, en moest enkele jaren in bal- aan vele zijner officieren en duizenden
nen. lingschap gaan. In zijn vaderland terug- soldaten verlof om in Pauselijken dienst
Sedert 1846 zetelde op Petrus’ Stoel gekeerd, leefde hij thans stil op zijn kas- over te gaan. Zij vormden daar de Duit-
„Mijn tante wenscht Mr. Fawcett zelf haar handschoen zij ging de laan in en iemand spijtig. Geef mij duizend pond gewetensvraag geldt. Mevr het niet ar
te betalen,” zeide Winifrieda. h1—f _i uj»- -
„Zelf 1 Hoe bedoelt ge dat Niet per- gang gevend naar een klein wit huisje, te beoefenen.'
zoonlijk toch, argent comptantV dat prettig tusschen boomen verscholen
”,a:comPra"t>" en bi»na ’dimoP Het huis Winifriida. warme kleeren noodig voor den winter.
woordde Winifrieda lachend. „Ik gelöof, was weinig beter dan een hutje en de tuin „Van armoede houden Neen, dat zou Hier ging Mrs. Pennefeatber’s stem in
dat zij die gelegenheid denkt aan te grij- een echt huttentuintje, stijf beplant met ik niet denken Wie doet dat een onwillekeurig snikken over.
”Ik *id< **t hertver-
b..** auiMsicii „Neen, neen," zeide zij, „het is een te-
te voeden en te kleeden. Gij wordt niet leurstelling het is verdrietig, niet
het Italiaansche cud adellijke families van de partij der z.g.
in het koninkrijk der beide Siciliën.
Bordeaux, den afstammeling der oude
in 1807 had een hoofdrol gespeeld erkenden en zich niet in den dienst van
Kerstnummer. O kunt denken hoe blij
„Gekheid, daar weten wij alles van. Zij ik was. Welnu, ik ging wandelen na het
zullen iederen dag in het Paleis Royal di- ontbijt
of come die gaan. Zij zal thuis komen met schijning'. Juist wat ik noodig had l En nu
Een klein gerimpeld, fijn besneden ge-
1 uitnemend
schoon was geweest, een paar schitterend
bruine oogen, een snelle spraak, een in
nemende glimlach, opgewonden maniv
ren, een draadkale, zwarte japon, die als
gegoten zat om een lief figuurtje dk
was Mrs. Pennefeather. Nu was Mrs.
Pennefeather, de vrouw van den eerwaar
den Derwent Pennefeather en de moeder
der bovengenoemde vijf kleine Pennefea-
thers, de eenige vriendin van Winifrieda
Savage's meisjesjaren en de eerwaarde
Derwent Pennefeather was de hulppre
diker van den eerwaarde Valentine Cal
dicott, den predikant van Langtrey. Van
den predikant een aangenaam man met
een bloeiend voorkomen, die met een
Manchester erfgename gehuwd was
het genoeg te zeggen, dat hij zijn tijd ta
melijk wel verdeelde tusschen reizen bui
tenlands en visschen thuis, terwijl hij zijn
kerk en parochie bijna geheel aan zün
hulpprediker overliet
„Maar ge hebt mij uw grieve* oog niet
Jwat er is? Och, alles, en nog wat. Ik Winifrieda glimlachend
Lady Gwendoline nog niet vergiftigd, of
zijt ge er nog met in geslaagd den Graaf
te vermoorden
Mrs. Pennefeather schudde het hoofd.
„Dat is bet niet wat mij hindert," ant
woordde zij met een onverschillig gezicht,
vermoorden van de aristocratie
„Hij is knorrig, beste bezig zijn pree- b'itor'dert roeping was. „Ik heb den
1 vermoord op geheel nieuwe manier,
zult hebben, denk ik. Zij zijn voor een *urow g«> denk ik, opgetogen zult qn.
vk -"luhrfnris
„Een geestenhistorie
„Gisteren kreeg ik|gen
uitgever van Gag en Magt
briefje overreikte zonder onderteekening Constantine in Algiers, die hun wapenen
hadden voor den meestbiedende
de potentaten der rooyerstaten daarvoor gebruiken.
die uitnoodigmg op dat late aan de kust van Afrika. De Franschen -
mont, te vereenigen. Met geweld en met bij toch maar te gaan. winnen en hen tot een beroemd hulp- schoonlikken. Eerst goed uitkijken of *t
de schandelijkstc middelen zou zij haar ----J -•-*
doel eindelijk bereiken.
balling buiten Italië moeten verblijven adel vond men onder die vruwillizers hoe héél anders zijn ze tegenwoordig dan zelfs zoover om het materieele door allerlei
- in vroeger dagen 1 Hoeveel meer
worden in onzen tijd in acht genomen ge- taal ten minste, te verbloemen, dat men
Amerika aan de c|
die daar aan de
Een kleine Fransche legermacht malige Fransche leger. Maar het ridder- tiende- en veertiende-eeuwsche schilde-
w» - - - - j
- 9 -
kennen. Het was met een zekere voor
liefde, dat onze voorvaderen zich aan ta
fel lieten portretteeren. En daaraan is
kunnen nagaan, hoe het aan zoo’n disch
-rik geleden toeging.
Behalve de schilderijen is er echter nog
a_*
kan geput worden. De z.g. „Civilitës”.
rx_. 1-j--
zouden tegenwoordig zeggen handboeken
van mevrouw Etiquette. In tegenstelling
meer ,ju sérieux" genomen worden en
uitkomst heeft bewezen, niet zonder ge- slachtveld of op het schavot den helden- de alleshöogsten in den land geschreven?
Hoofdzakelijk bevatten die welkjes niét j>e WRAAK VAN DEN HEER OP
KAMERS.
De heer op kamers hoorde zijn hospita
naar boven komen.
„Och gut, meneer, help me toch eens I
ZOU T WAAR ZIJN
Moeder „Zeg eins Mies, welke „Ka-
w“ vln vannacht hard-
het dan ook te danken, dat we zoo’n beetje °P gedroomd hebt?”
kunnen nagaan, hoe het aan zoo’n disch Bakvischje „O, dat was.... eh....
dat was „Karei de Groote,” moeder I”
rekenen. Het Pauselijk leger was veel te geven aan zijn Öostenrijkschen keizer. 2
zwak om den dreigende inval der Piëmon- Thans was hij een der eersten geweest een bron waaruit veel wetenswaardigs in DE SLAAPKAMER VAN
Baron ‘de~Charette h^'oók'de'Ócuten- ^°*k>es weUevendheid. We
de vreemdelingenregimenten, waarin voor- rij ksche uniform gedragen, en die om
al Zwitsers en Duitschejs dienden want dezelfde reden afgelegd.
ouder de Italiaansche troepen werkten T~ 2 *u
de handlargtrs van het èéne Italic, en de waren voor ruim een halve eeuw op het die zekér niét' dTeneT ais" kerboeVvom mee.”
joogsten in den land geschreven.
Hoofdzakelijk bevatten die welkjes nV
zoozeer, wat men doen moet, maar meer
vader Cats in zijn „tachtig j
gaan zij tegen de misbruiken en slechte
manieren tekeer.
Zijn der dan van onzen grooten Erasmus. Even- geloopen. Wat moet ik beginnen ?tj’
chault de Lamoricière. Deze edele Fransch voor Paus en Kerk. schaafd man, die zijn tijd eigenlijk vooruit
man had zich in de kolonie Algiers in de Dit zijn slechts ^nkele, de beroemdste, wa3- Iien zekere pa van tsorgonoië had een
oorlogen tegen de krijgshaftige Kabylen onder de vele klinkende namen der I00n» Hendrik en opdat Hendrik nu eens
en dezen tijd doorgedacht met in Zuid- zooals een baron Athanase de Charette
len,deel.te nMn'“’ d‘ 1’ Contne’ luitenant-kononel UUBUCTU, --- --
in den dag waren, der Zouaven, met meerdere famiheleden, honderd jaar geleden. Wie oude schilde- te voeden, en zich in het leven te houd-n.
t Wem» JJ_ S_ V V S« 1 wv-'
de opstand tegen het Pauselijk gezag los- de Rarécourt, den graaf de Becdelièvre, den
„Waarom niet?”
JDat moogt ge wel vragen 1 Hij houdt
t van spookgeschiedenissen hij aegt,
van zieke af dat het lichtzinnigheid is over zulke <Ü«-
op het oogenblik zelf, dat zij het Kanaal gen te schrijven.”
vragen. zeker van geweest zijn, dat ge het voor een oversteken witte banden en Anglicaan- „Gelooft Mr. Pennefeather dan aan
.Alleen over het aflossen van de hypo- vriendelijk en weldadig doel noodig hadt. sche vesten, schele hoofdpijnen en aan- spoken
theek. Moet ik een chèque schrijven voor Wilt ge mijn beste groeten aan Miss vallen van flauwten alles wordt te Do- „Hij gelooft noch ontkent hun bestaan,
het geld?" Langtrey brengen? Goeden morgen!” ver achtergelaten om op den terugweg Hi? zegt, dat wij niets weten vaa enlicka-
„Ge zult ongetwijfeld allereerst een Hij nam zijn hoed af, vierde de teugels weer te worden meegepakt.” meiijke geesten in ons tegenwoordig be-
chèque moeten schrijven maar uw en was in een oogenblik verdwenen. „Ge zijt onbarmhartig van morgen.” staan, en dat bet in allen geval geen aak
voornaamste zorg zal zijn, het bedrag met Miss Savage bleef een oogenblik de „Men kan het niet bijbrengen, barm- is zich met zulke onderwerpen in te toten
den zaakwaarnemer van Miss Langtrey sjees naoogen, die zich snel verwijderde, hartig te zijn op honderdvijftig pond Het ia nutteloos met hem te tedeneena.
op te maken, en hem volmacht te geven Daarop vouwde zij haar vijf-ponds bank- ’s jaars,” 5»;-_ i
de zaak in orde te brengen." nootje heel klein op en verborg het in luchtig. .Armoede ontzenuwt en maakt went öp zijn stuk kan
„Lt* TI gt -- - j_ 1___ 2____ j
bleef staan vcfor een klein tuinhekje, toe- per jaar en ik zal «proeven alle deugden geriijk Vqf pond, kindlief I v«f pond,
cyan ff wvcnH naar Vlpin vtrif hni««A kaAsfanan” ^7^**
ge^ houdt niet van armoede,” zeide mis toomt aan, en dê kinderen hebben
„Van armoede houden Neen, dat zou
een gedeelte Noord van Noord-Italië in toesnellen. Enkele dagen later begon een
comité tot werving van soldaten voor het vinden van den opperbevelhebber La-
Noord-Italië Pauselijk leger zijn arbeid in België. 1--
1Den Isten April kwam Lamoricière in sierlijke, zwierige uniform, liet niet
koninkrijk Italië opperbevel bekleed. gemoed der Romeinen, die al spoedig de den rij nog eens nageschrevén?'
De naam van den grooten held was ge- Franco-Belgen slechts Zouaven noemden. „Minstens tweemaal in de week moet
t Door de bekwame officieren, die in het je je wasschen", staat in een Fransch
-- j-t reinigings
proces uitstrekte, staat er echter niet bij,
maar wanneer we zoo iets lezen, dan moe
ten we toch aannemen, jlat er lieden van
stand waren, die het zoover niet brachten.
1 we
nog van een groote dame, die behalve door
'i
zoo schoon gewasschen was
Tot zoover de „ciyilité’s’’ uit vroeger
is er wel op voor-
uitgegaan, dat is zeker. Wij gaan thans
__n zelfs zoover om het materieele door allerlei
in vroeger dagen Hoeveel meer égards termen te bedekken en te trachten, in de
durende den maaltijd dan honderd, twee- toch in de allereerste plaats eet om rich
In 1848 verscheen hij in Rome, toen daar markies Georges de Pimodan de la Vallée rijen bestudeert wie films ziet uit de tij- Wij spreken van „tafelen”, van ’t vel
de opstand tegen het Pauselijk gezag los- de Rarécourt, den graaf de Becdelièvre, den van Tsaar Peter, van de verschillende zorgen van den inwendigen measch” enz.
brak. Spoedig echter werden de oproer- graaf Gaspard de Bourbon-Chaléto, Henn Lode wijken, komt tot de conclusie, dat Dat deden ze in de 17e en 18e eeuw nog
makers met Fransche hulp verjaagd de Cathelineau, de afstammeling van den van tafelmanieren, tenminste van ’t niet. Wanneer wij ze nu nog eens aan tafel
- j. geemwij daaronder verstaan, nog niet veel konden zien, die deftige patriciërs, dan
spr«e kon zijn. zouden we ze wel moeten uitlachen, maar
O#r dit zelfde onderwerp schrijft de omgekeerd zou het wel het zelfde geweest
„Hotelhouder” rijn. Andere tijden, andere zeden, en ook
„Uit oude geschiedenissen en rekenin- andere manieren. Wie weet hoe het over
vestingen na in handen van zijn roof- naar Rcme. Zijn zoon werd later zwaar we wel te weten komen, wat men vroeger
benden. gewond in den slag van Mentana en was cl, lï __2
De geregelde troepen van Piëmont zou- de 33ste Cathelineau, die voor de zaak boe men eigenlijk at, de
den de heerschappij in Napels spoedig van het recht en het geloof zijn bloed 0UÏ va5. vrot8er “i.n te
gaan overnemen. Hun weg leidde door vergoot.
Pauselijk gebied. Markies de Pimodan werd door Lamo-
ledereen begreep, dat men van die ge- ricieére verkozen tot chef van zijn generale hooghield. DaTwas zaTgewccrb dit het
volg. Het leger moest dus uitgebreid wor- dood gestroven, in de Vendeé-oorlogeu
den en opnieuw geoefend én georgani- voor God en hun wettigen koning. -
seerd. Om die moeilijke taak te vervullen Zijn vader was in 1832 ter dood ver- E,venab
was een man noodig met groote onder- oordeeld wegens een poging om de Bour
vinding enjmet klinkenden naam. bons weer op den troon te plaatsen.
Dien man meende de Pauselijke Mi- Thans zou baron Athanase met rijn ~5ë Jririiitë” ri van niemand min- D’r is ’n groote rat in dén provisiekelder
nister van Oorlog, Mgr. de Marode, ge- vier broers de glorierijke traditie van 1a2
vonden te hebben in graaf Christophe Ja- familie hoog gaan houden in den strijd als vader Cats was hïj ook een zeer be
schaafd man, die zijn tijd eigenlijk vooruit
kele, de beroemdste, was- Len zekere pa van Borgonoië had een frouw
netjes zou leeren eten, droeg zijn oude
eens te leeren. Behalve de tafelmanieren
te
gang en klopte aan een gesloten deur,
het ooit zou gaan regenen, maar voor het nemer gedaan. Ge moet Miss Langtrey thuis zou vinden,
geval, dat het kon, mocht of zou gaan re- bepaald overreden, dat denkbeeld op te
genen." geven.”
„Hoe btepottelijk 1" „Ik zal het beproeven," geide Wini-
„Niet alleen bespottelijk, maar lastig, frieda, „maar ik denk niet, dat het veel
wat erger is. Maar, hoe hoe dit zij, dit be- baten zal. Neen, Mr. Marrables, ga, als licht pruilenden toon. „Wei lieve tijd I
lachelijke kunstmiddel werd een twintig het u belieft, niet de laan in. Ik wil liever Waarom klopt ge aan Waarom komt ge
jaar geleden door een besluit van het Par- naar huis wandelen.” niet binnen
lement afgeschaft, een allerverstandigste Mr. Marrables hield stilhij hield Rorf „Omdat ik u niet wilde storen,” ant-
maatregel de uitwerking ervan was, atoof stijf vast, terwijl Miss Savage uitstapte, woordde Winifrieda naar binnen kijkend,
er een besluit was aangenomen, inhoudend en gaf haar het mandje over. Het was een armoedige, kleine kamer,
„Weet ge zeker, dat ge mij niets anders half eet- half schooivertrek, met een veel-
worden, en dat, wat tot nu toe regenscher- te vragen hebt zeide hij, toen hij een gebruikt schrijftafeltje in een der vensters
men genoemd werden, op zouden houden peinzenden blik in haar oogen las.
zoo te heeten, en in allen geval niet meer
zouden behoeven opgehouden te worden.
1_2_
stukje land, det
oude wet, enlde zaakwaarnemer van uw
oudoom (eencei
Paus Pius IX. Iedereen kent zijn min- teel. „De Paus vraagt mij, ik moet gehoor- sche bataillons. De Nederlanders zien we zijn later nog eens door vader Cats her-
van de vele portretten, die vroeger een toen Rome's afgezant hem het verlangen
eereplaats bekleedden in de Katholieke van Zijne Heiligheid bekend maakte, ligers -
huisgezinnen, en die men cok thans nog Reeds den volgenden dag verliet hij rijn korps, dat der Franco-Belgen, onder be
ats een familiereliek hier en daar bewaard edele gade en kinderen, en aanvaardde vel van den graaf de Becdelièvre, een vete-
riet. Jangs een omweg over België en Duitscb- raan van den Krimoorlog.
Zeer moeilijk was de toestand waarin land de reis naar Rome. F
Den 19den Maart kwam tegen 8 uur Zouaven genoemd, onder welken naam men zijne H
de. Zoo juist was de vrede gesloten tvs- des avonds de Redemptorist Pater De- ze hun beroemdheid hebben verworven, met de hand
schen Oostenrijk en Frankrijk, verbonden champs later kardinaalaartsbisschop Hun kleeding
met het koninkrijk Sardinië-Piëmont, van Mechelen zijn klooster te Brussel w
waardoor dit laatste land een groote uit- binnen, toen de broederportier hem een afhankelijke Kabylen uit de provinci
hreiding in Noold-Italië had gekregen.. I
De regiering van dit land zag hierin het met de woorden „Kom onmiddellijk veil 1
begin er verwezenlijking van haar plan Rue Terre-Neuve no. 105”. De Pater onder
gehea* Italië onder den scepter van Vk- aarzelde om c"
tor Emmanuel, koning van Sardinië-Pië- uur op te volgen, maar eindelijk besloot wisten deze natuurkinderen voor zich te noch rijn tanden reinigen, of zijn bord
winnen en hen tot een beroemd hulp- schoonlikken. Eerst goed uitkijken of ’t
Aan het opgegeven huisnummer ge- corps om te vormen. Hun grijze uniform niet te warm is wat hij in zijn mond steekt,
komen werd hij aanstonds binnengeleid werd door vele Fransche officieren als wan^ *n<^CTS tou hij verplicht rijn, het weer
Italië bestond toen nog uit het kotun- bij niemand minder dan Lamoricière, die de meest practische beschouwd die er
krijk der beide Skilien, dat Zuid-Italië hem zeide „Reeds 3 uur wacht ik op u. toentertijd bestond. Ze liet den hals vrij,
ea het eiland Sicilië omvatte, uit den Ik vertrek morgen naar Rome.” Hij ont- omknelde niet de borst, hield het lichaam 3lcII w n
Ker kei ijken Staat in Midden-Italië, be- vouwde den Pater zijn plannen en be- warm, de beenen geharnast. De kom- Latijn geschreven, zijn wel tee kenend
nevens uit enkele staatjes ten Noorden pleitte de noodzakelijkheid vele jonge- mandant des Franco-Belgen vond deze voordietijden.Hetspreekttochwelvan-
daarvan eindelijk had ook Oostenrijk nog manner onder rijn commando te zien eigenschappen in geen enkel ander uni- zelf, dat Er;
bezit.
Het grootste deel van Noord-Italië Pauselijk leger zijn arbeid in België. moricière voor zijn legerafdeeling in. De
vormde met het eiland Sardinië het ko- Den Isten April kwam Lamoricière in sierlijke, zwierige uniform, liet niet na o
oinkrijk Sardinit-Piimont, dat eenigen tijd Rome aan en werd onmiddellijk met het indruk te maken op het ontvankelijk Tnriw_ 1
daarna den naam van ’•-*-* -- -zoowel in rrani
aannam.
