Adverteereu doet verkoopen.
H.J.P. Rijwielen
Bonbons en Suikerwerken,
Schoenhandel H. J. de Graaff
M.V. WILHELMINA BERGEN N.-H.
HODkLEElYK
V. H00I1EV,
BONBONHUIS Hoogstraat 9, Alkmaar.
Oödegiaclit 136.
fotografisch Atelier.
Ghamponeeren, Onduleeren
Kappen, Haarverven. Maat
werken. Poetiehe’i. Opma
ken. Onates. Kappen in
Manicure.
J. B. VAN MERWIJK,
C. BIJT J
Schagen - Telephoon t
P. GLAS,
De juiste Toom
slaat u aan, indien u uwe artBcftlen
koopt bij den goedkoopen GroMofrfti
GALANTERIE*
IMELK EN MELKPRODUCTEN
„MAISON MARCEL”, Laat 148 a, Alkmaar
Z
T
Berijdt
Door groote omzet
zeer lage prijzen
Zadelmaker^ Stoffierdirij
SCHAGER GRAFSTEEHHOÜWERIJ
Stationsweg naast catt Visser.
Hit adres voor GrafmoRummhii
R.K. Industrie- en Huishoudschool
Restanten Opruiming
minnaar Haarlem
Kolhorn - Hmia-Pealowaa
Aparte Dimas- eo (ioderlipuloDi,
Beleefd aanbevelend,
)^~^<.,dhaa0C
de
f
3ï
Firma Gebr. Rotgans,
Molenstraat G13 Schagen.
Oeriiplomeerd Opticien T.O.
Heer-Hugowaard
HET beste ADRES voor
Koe- en Paardendekken,
Koetouwen en Dekkleeden,
Werktuigen en Pioeggareelcn,
tegen scherp concurreerende prijzen
Beleefd aanbevelend,
Onto*, Rijtuig* u Meuhelbekleeding.
Goede kwaliteit
Hygiënische Bereiding
Billijke prijzen
LAAT D 70 (nabij de KapeifiWSBI
ALKMAAR*
SPECIALITEIT IN
BELEEFD AANBEVELEND.
Met Januari a.s zal ook voor inter
nen gelegenheid gegeven worden tot
het volgen van een damescttrsus voor
Koken en Knippen
PROSPECTUS OP AANVRAGE
3 jast HparMiMrt
lu nm
Dcor het RIJK erkende
te Moerdijk -
Laat 113 - Alkmaar
B. HEILIJGEBS
BcgMttMtfMi I 135 SCHRSEN.
Koffieroom, Karnemelk, Boter, 1 voorzien van
Sla»room, Karmemelkpap, Kaas, J Rijkscontrolemerk
ALOM VERKRIJGBAAR BIJ ONZE WEDERVERKOOPERS.
Speciale inrichting voor
UIT NIEUW-GUINEA
ADVERTEEREN DOET VERKOOPEN.
hen
vóórhield
hi
ton
met den ernst van
onder
1 thuis
halen.
Kalm
den
niet
achtig legt:
ik liever het
dan de ziel.” fcn de reden? Het paard voedt
men 1
hemd reinigt men 100 wat elke week. En de
ziel Paard en hemd verkoopt men in
den regel niet beneden den prijs, maar de
ziel
Aanbevelend,
I
in een klooster
tot het
Hoorwnatrwwt SS.
(„Sancta Maria”).
in alle soorten Natuursteen
I DRUKKERIJ „WREDRO”
vervaardigt alle voorkomende DRUKWERKEN in den kortst mogelijken tijd, tegen zéér, matige prijzen.
Bestuurd door de Zusters van
het Alierh. Hart van Jezus
LEEST EN DOET UW VOORDEEL.
Koopt en vraagt by uw Winkelier een groo
ten doos Standola Scboencraem, in swart,
middel- en lichtbruin.
Dit is de allerfijnste Schoencreaem, een
behoud voor uwe schoenen.
1000.wordt uitgeloofd aan ben die
bewijst, dat Standoia-Scboencream anders
bevat dan zuivere Amerikaanscêe Terpen
tijn en de beste wassoorten.
Betaal toch geen 30 of 26 cent voor een
doos welker kwalieit u evengoed, ja veelal
beter voor 15 et. kunt bekomen.
Elke 15 of 10 et. teveel betaald Is wegge
smeten geld. Vraagt „Standola" bjj uwen
winkelier
■ifoor Engros by
W. RUITER ZONEN, Fuideen 107.
ALKMAAR.
Wederverkoopers vraagt prijs bij ons aan.
Vraagt Standola Scboencream.
aan den
anderen
deren dezer aarde? Van waar dat niet tel-
r geestelijke
onvergankelijke goederen? Het komt, om-
1" niet
laat leiden'door den geest des geloofs,
niet meer naar de waarde, die «fl
Speciale inrichting voor hei OVWMHin
ien vergrooten vm Verbleekte Portretten
van dierbare overleden Familiebetrekkingen.
Voor juiste gelijkenis en goede efwerkinv
wordt ingestaan.
di
heb^^M - 0 g~ '1
enkel naar de waarde die zjj hebben met het
oog op een
aardsch genieten.
Hoe nt
neer te m
hun iachi
ben in d<
tVij hebben steeds KOOPJES in
hebben gehouden, kan ik bet U tamelijk
nauwkeurig aangeven. Het aantal zielen be
draagt pl.m. 6200 en daarvan zijn Christenen
1745, allen verspreitl-wonende o vos dit ge
weldige district. Van deze 1745 Katholieken
in het aantal communicantenpl.m. 850.
ziet dus, dierbare missievrienden, dat de mis
sion arts niet stil behoeft te zitten.
Geve God, dat het aantal missionarissen
vertienvoudigd worde. Helpt gij ons, dierbare
missievrienden, want ooi heden bHjven Je
zus’ woorden waar: Vraagt sn ge zult ver
krijgen.”
P. E. v. BAAR, Missionaris.
Nieuw-Guinea.
nen berg (pl.m. 40 M. hoog), waarop de statie
gelegen is. Met vreugde werden we ontvan
gen en konden terstond aan de gemeenschap
pelijke tafel gaan aanzitten.
Bier zou ik een drie weken blijven om nog
meer aan klimaat en gebruiken te gewennen.
L*ikwjjls ging ik hier zieken bezoeken. Dat
gaat echter niet zoo gemakkelijk als in Hol
land.
Nu eens berg op, dan weer berg af, dan
weer door dicht struikgewas en eindelijk
komt men aan de hut, waar de zieke ligt.
Soms is het huis zoo vol rook, dat men ving
af moet maken om weer buiten frisschen
lucht in te kunnen ademen. Wasschen doen
ze zich niet meer, wanneer ze ziek zijn; stof
fig en smerig zijn ze dan natuurlijk heel erg.
Zijn ze erg'riek, dan eten ze ook niet meer
en gaan van zelf dood. Alleen drinken, mee
nen ze, is genoeg.
Wanneer men zoo den geheelen dag
weg is, is men moede als men ’s avonds
komt en kan goed rusten. Zoo gingen de
drie weken snel voorbjj en wederom kon ik
myn koffer inpakken. Om negen unr in den
avond hoorden wij de fluit: „de Gabriri
komt”.
Vlug derhalve naar beneden naar de brug
om met een kleine veerboot naar de Gabriel
gebracht te worden, die wat verder in zee
bleef liggen. Na afscheid genomen te hebben,
steeg ik in en daar ging het dan naar Bogia,
mijn ij nienw;e werkkring, waar ik een andere
medebroeder zon gaan helpen.
In mijne kabine ligt de post van alle sta
ties. Alles nog door elkaar. Eerst eens gauw
ziPn "f Pr °°k van bolland bij is, of mijne
n B dierbaien ook nog aan mij gedacht hebben.
t0 Jawel hoor! Hier een brief van Vader en
n I Moeder, een van Broers en Zusters, nog een
l„ van mijn dierbare Ouders, nog van andere
n I bekenden. Een vreugde iets te vernemen van
myn dierbaren uit’ Europa. Nu had ik arbeid
tot diep in den nacht en slechts eenige uur
tje kon ik mij ter ruste leggen om te slapen.
Om acht uur in den morgen kwamen we
in de haven van Bogia aan. Reeds Stonden
een paar medebroeders aan wal om me te
ontvangen. Een klein bootje bracht me aan
wal en te paard ging bet vorder den berg op,
waar de statie ligt, een 12g M. hoog.
Hier ben ik dus sinds begin Februari en
ik hoop dat deze statie mijn werkkring mag
blijven. Nog veel moet hier gewerkt worden
en nog goed kunnen we terstond drie of vier
Paters plaatsen. En dan hebben we nóg onze
banden vol werk. Want hoe uitgestrekt is 't
Bogia-district!
De statie zelf ligt aan de kust, maar ver'
het binnenland in wordt ook gemissioneerd
en tellen we reeds Katholieken. Gaat ge te
voet met me mee door het binnenland, over
berg en dal? Dan zoudt ge een dagmarsch
moeten maken van pl.m. IQ uur. Doch een
anderen keer wil ik U zuwAen reis eens be
schrijven. Al gaat de tocht dan ook niet te
voet, maar te paard.
Maar misschien verkiest U liever effener
bodem om dan langs de kust een bezoek te
brengen aan de verschillende bjjstaties?
Dan heeft U echter niet pl.m. 10 uur, maar
niet minder dan 1415 uur werk om vau ’t
Noorden naar het Zuiden te gaan. Dat ia dus
geen parochie als in Holland, waar de men-
schen bjj elkander wonen. En hoeveel zielen
telt dan eigentfk zulks een district? Daar we
de laatste maanden mist nog een volkateUW
EN DAN?
Op zekeren dag kwam een jongeling bij
den H. Philippus Koreas. Opgetogen, met
van vreugde stralend gelaat jubelde hij het
uit: Eindelijk is .myn hartewensch vervuld
Ik mag in do rechten gaan studeeren. Vader
en moeder hebben toegestemd! Nu ga ik
flink aanpakken om spoedig mijn titel te bo
en rustig hoorde de heilige den jon
geling aan, en toen deze ophield, vroeg hy
met vriendelyko deelneming: En dan?
Dan? Wel dan word ik advocaat, sprak
de jongeling.
En dan? Zoo hernam weer de heilige.
Dan, wel dan zal ik my een grooten naatn
en roem verwerven. De menschen zullen naar
my toestroomen, mij hun moeilijke proces-
,sen toe vertrouwen.
En dan? vroeg weer de heilige.
Dan?.... dan zal ik een hoop geld ver
dienen, een schoon huis bouwen, rytuig en
paarden houden. Ik zal een ryk huwelijk slui
ten, een genoeglijk en vroolyk leven Iriden.
En dan? zoo ging de heilige verder.
Dan?Dan? Zoo sprak aarzelend de
jongen, die blijkbaar niet wist wat te ant
woorden, tot op eens zijn zoo juist nog van
vreugd stralend gelaat betrok, en ernstige
gedachten, gedachten aan dood en graf en
eeuwigheid zijn geest vervulden. Dan, zoo
sprak hij zachtkens zal ik sterven.
En dan? Zoo vroeg de heilig© en nu voor
’t laatst, met diepen ernst in zyn stem, wat
zult gy dan doen, wanneer het laatste proces
komt waarin gy zelf de aangeklaagde, de
Alwetende God echter de rechter Ik, en waar
van de uitspraak luiden zal: hemel of hel!
Spraakloos bleef de jongen staan, als was
hy door den bliksem getroffen. Dat laatste
„En dan” had zyne ziel geroerd. Dag en
nacht stond het hem voor den geest. Hij kon
het zich niet uit hét hoofd’zetten. Na korten
tyd liet hjj de studie in de rechten varon,
verliet zelfs de wereld,
en leidde een voorbeeldig leven
oogenblik van zijn zaligen dood.
Wel blykt uit het hier verhaalde hoe een
enkel ter juister tyd en plaats gesproken
ernstig woord van grooten invloed kan zjjn
op ’t leven van een mensch.
Als een levenslustig maar wat lichtzinnig
jongeling, wiens idealen niet verder gingen
dan aardsch© eer en roem, geld verdienen
een lollig leven leiden, kwam hfl tot den
heilige en de enkele maar tot bet eind toe
herhaalde vraag: En dan?, bracht hem tot
nadenken, schonk hem levensernst, en schok
te in ham wakker de sbnboerende roeping tot
behooren tot de dagelijkse e voedingsmiddelen van IEDEREEN.
Daarom wordt van Regeeringewege soo scherp toegezien, dat
hiermede geen knoeierijen meer plaats hebben.
Wilt_U vorzekerd zijn vdn
Grafkransen Schoorsteenmantels
Granieten Gooteteenen en Bladen
Vraagt monster.
Beleefd aanbevelend,
overtuigt U dan, dat ze afkomstig zgn van de
Dierbare Missievrienden,
Heden kom jk <fan alien groeten vanuit
bet warme Nieuw-Guinea.
Eenige maanden reeds verwjjl ik in dit
heerlijke 'land, het land mijner toekomst,
mijn nieuw vaderland. Hier zal dan mijn ar
beidsveld zjjn en aso we later zullen zien met
recht een arbeidsvèld. daar ieder missionaris
een groot gebied te missioneeren heeft.
Slechts een paar weken vertoefde ik op
de zoo mooi gelegen hoofdstaitie, St. Michael,
de meest zuidelijke statie van onze Missie,
waar Zijne Doorinchtige Hoogwaardigheid
Jfgr. Fr. Wolf resideert.
Den 8sten Januari ging ik naar een ande
re statie, een dagmarsch naar ’t Noorden. De
zee was spiegelglad, wy konden bet dus wa
gen met een kleine roeiboot de kust langs
te varen. Vier inlandsche jongens roeiden,
één aan 't stuur en daar ging het in den
vroegen morgen om vyf uur van wal. Reeds
om vie? nur had ik de H Mis gelezen want
’t zou eerst 10—11 uur worden, eer we weer
voet aan wal zonden zetten. -
Op de statie was alles nog in diepe rust en
daar schoof ons bootje rustig, maar vlug over
den gladden waterspiegel, nauwkeurig ge
hoorzamend aan de regelmatige slagen der
roeispanen. Spoedig waren we de haven uit
en verdween Je statie „St. Michael” uit onze
oogen.
Nuzagen we slechts nog zee
eenen en een oerwoud aan den
kant.
Het zonnetje kwam ook reeds kyken en
spoedig was het warm, zoodat by gebrek aar
een parasol, de parapluie werd opgestoken.
In het water begon het ook levendig te
worden. Visschen, groot en klein, kwamen
aan de oppervlakte van het water om in de
heete zonnestralen wat te spelen. Op bet ge
zicht dier menigte visschen begonnen *de ka-
nakken reeds te watertanden: ze houden zoo
veel van visch! Doch ze waren te ver om na
te springen en dynamiet, om daarmee in eens
een menigte te dooden hadden we ook
niet.
Even later vloog er een menigte vliegende
honden aan den oever van boom tot boom.
Roeien ging niet meer, hun oogen waren al
leen gericht op deze vliegende „stukken
vleesch”. zooals zy de vogels noemen. Daar
we ook geen geweer by on, hadden, was het
beste, maar weer verder te varen, opdat de
tegenwind op zee die plm. 10 uur opkomt ons
niet te veel zou tegenhouden. Maar vlug ver
der dus.
We voeren nog een groote kokosplantage
voorbij, toebehoorend aan een Ihiitecheii
heer. Hoog steken de kokosboomen bun kop
pen in de lucht, beladen met den ryken schat
van kokosnoten, de rykdom van den bezit
ter.
Om ruim 10 uur. waren we op de plaats
van bestemming aangekomen, om vandaar-
uit te voet onzen tocht voort te zetten. Na
onze dorst met een kokosnoot getesebt Ie
hebben, gin we met ons tweeën, een
eerw. Broeder en ik op marseh. ’t Was warm
dien morgen en het was nog wel een marseh
van ruim twee uur. Grootendeels ging het
door boech, zoodat slechts weinige zonnestra
len tot ons doordrongen. Toen hebben we uit
volle borst de liederen uit de Leeuwerik ge
zongen, alle, die we van buiten kenden.
Juist om 12 uur beklommen we den klel-
kloosterleven.
leven tegenwoordig in een materiaüs-
tizehen tyd, dat is in een tijd waarin velet
verlangen niet verder reikt dan naar stoffe
lijke goederen, naar ner en rykdom en genot
op aarde, in een tyd waarin velen alle hooger
streven alle begeerte naar deugd en vol
maaktheid vergeten. Wy leven in een tijd
waarin veleri niet meer aan den hemel den
ken, als aan een loon dat zy door hun ar
beid, door deugd en goede werken moeten
verdienen, in een tyd, waarin velen niot
meer weten: wat de hemel is, en anderen zoo
leven, als dachten zy, dat de hemel is een
heel, heel klein cadeautje, dat O. L. H. hen
op den dag der vergelding wel geheel gra
tis zal werpen in den schoot, mits ze maar 't
geloof bewaarden, al deden ze ook niet do
werken des geloets.
Velen zjjn becorgd voor vele zaken: hoe zf)
zich zullen kleeden, hoe zij eten en drinken
zullen, zich vermaken, en roem inoogsten bij
de menschen, maar zy vergeten het eenige
noodzakeljjke: God beminnen en dienen. Do
spreuk van Thomas a Kempis: 0, Ijdelheid
der Ijdelheden, en alles is ijdelheid, behalve
God te beminnen en Hem alleen te dienen
klinkt als een dwaasheid in *t oog der licht
zinnige wer^dlingen, die niets anders naja
gen dan juist datgene wat die vrome schrij
ver zoo terecht ijdelheid noemt.
Ja, zoo ver gaat men in dwaze overschat
ting van de ijdele en vergankeljjke goede
ren dezer aarde, dat men naar de hoe groot
heid van het bezit aan tjjdelyke goederen den
mensch gaat schatten, in plaats van hem te
schatten naar zyn innerlijke waarde en deugd
Of is het niet waar, dat menig mensch zich
zelven beter en hooger acht dan zyn buur
man, omdat hy een rjjksdaalder in de week
meer verdient dan deze?
Is het niet waar, dat menige slet uit de
achterbuurten onzer stpden met verachting
neerziet op onze buitenlui omdat zij wat ru
wer voor den dag komen, wyl zij niet heb
ben aangeleerd de meer verfijnde beleefd
heidsvormen der stedelingen?
En toch, als men de innerlijke waarde van
beiden moest vergelijken, zou men den bui
tenman niet zelden een ongeslepen diamant,
die stadsche een met klatergoud behangen
pop kunnen noemen. Is het niet waar, dat
menig meisje zich meer en beter acht dan
haar vriendin, omdat ze een hoed draagt
van mooiere stof, een kleed van nieuweren
snit? Meent niet menig jongeman in onze
dagen een heele piet te zijn, wiens roem
in dag- en weekblad moet verkondigd wor
den, omdat hjj een beetje handiger dan een
ander den voetbal voort kan schoppen?
Van waar dit alles? Van waar die over
schatting van de ijdele en vergankeltjke goe-
len, niet achten der hoogere, der gees
en -
dat men zich bij het denken en doen
meer 1-
maar door den geeat der wereld. Men schat de
lingen ---
ebben met het oog op de eeuwigheid, maar
M W —A.
vergankelijk, snel voorbijgaand
het voor veleu zfln, wan-
midden van hun jacht naar remaak,
*it naar rijkdom en eer, een vriend
den weg trad, en me< den ernst van
een Philippus Nereus
vraag: En dan?
Hoe nuttig zou het voor velen zijn, zoo
ze gedwongen werden na te denken, ern
stig en diep na te denken over die vraag:
En dan? Velen zouden als de jongeling,
waarvan ik in het begin sprak, tot de Ibevin
ding komen, dat bet leven, dat ze tot nu
toe leiddeii, niet waard was geleefd te wor
den, wyl het heelemaal niet tjeantwoordt aan
het groote doel va^ *R menschen leven bier
op aarde, wyl het niet was een doelbewust
voortstreven op den weg die voert ten he
mel, maar een ronddalken en dwalen op
weg, die voert ter helle. En zoo zfj al
als die jongeling tot bet besluit kwamen cm
in te treden in een klooster (een besluit, dat
trouwens niet voor iedereen het meest ge
schikte is) ze zouden dan toch licht wel ko
men tot een andere opvatting van het le
ven, ze zouden de zaken op het ondermaati-
sche leeren beschouwen in het licht der
eeuwigheid, en daardooz de waarde der din
gen leeren schatten niet naar uitwendigen
schijn aileen maar ook naar hun innerlyko
waarde.
Wat zou dat een gunstigen invloed heb
ben op hun zieleleven. Dan zou niet meer op
velen toepasselijk zjjn wat St. Augustinus
misschien wat scherp, maar toch zoo kem-
„Van de meeste menschen zou
paard of het hemd willen zijn
En de reden? Het paard voedt
meermalen daags en de ziel Het
ziel Paard en hemd verkoopt men in
