VOOR DE HUISKAMER
I
VIJFDE JAARGANG \929
NUMMER 15
0
H
Wenken
voor Verkooper».
o
6
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOPOOOOOOOo
De Blinde Zuster van
Warschau.
DE BRUIDSDIAMANTEN
k.» .H mis bSeïï”,,■£.*36 SSte iXTX «1ÏÏ HOOFDSTUK XXXVL
v.,7"
1
Hij beziet het artikel niei tooals de rei-
inilllllHUIIIHIIIHtlIHHII
HllilIlillUtlIlllll
■rtmHtmmmmimiiHHmiimnmmiiiiimiiiiiiiiiimiimmiiiiiimiiiiimiitiiiiuitimwnM
«miiiiinnmmmiimitmmmiimiimmi
Intusschen deelde Lancelot zijn plan
-x M
I
Allemaal wolven. Er waren wolven bij dig genoeg. Hiermee in overeenstemming ïien> heden de vroege Duitsche meesters, gemaakt te worden,
de vleet in de wouden achter Starnberg waren de gewoonten der familie. Het morgen de Spaansche, gisteren Rembrandt T
ja, en beeren ook, wat dat nu aangaat, gebed en het ontbijt waren om zeven uur, en de Nederlanders. Den volgenden mor- mee. om de Kerstdagen over te blijven.
WACHTEN.
Onlangs bij mooien maneschijn,
Stond hij te wachten,
„Niks geen bijgeloof 1 Ik krijg des Za
terdags m’n weekloon 1”
Klant
van
Barbier
München, indien Lancelot er in had
toegestemd.
„Nooit.”
Hij zag haar twijfelachtig aan.
„Dus hebt ge geen begrip van boet»
mensch maken welk voordeel, welke be
zuiniging geeft het me.
Zeker, ook voor de door concurrenten
't KON NIET WAAR ZIJN.
Als vader 's avonds thuis komt vertelt
DE REDEN.
,rDus jij zou op Vrijdag nooit nooit op
OOOOOOO-OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO 0
--'o
O.W.
Ie O.W.er „Zeg, George, waar ga je
heen V’
2e O.W.er „Ik ga mijn zoon aangeven
bij den Burgerlijken Stand.”
Ie O.W.er „Kom, kerel, is dat nu een
stand voor jou.”
OP DE HUWELIJKSREIS.
Zij (sentimenteel) „Ach, als nu ons
schip eens verging het moet zoo heer
lijk zijn samen te sterven.”
Hij „Ik kan zwemmen”.
Zij „Och. hoe immer 1"
gen brachten zij door tusschen Grieksche
en Etrurische vazen. De volgende week
zullen zij de Italiaansche scholen en de
schetsen van oude meesters nemen. De
Hollandsche school neemt natuurlijk al
leen een dag in beslag, en de tentoonstel
ling van moderne schilderijen vraagt meer
dan één bezoek. Dan zijn er verzamelingen
edelgesteenten, medaljes en gravuren,
om niet te spreken van beeldhouwgale-
rijen in de Glyptotheek, de historische
fresco’s in de Festsaalbau, etc. etc. Ata
systeem van opvoedkundig zien is het
blinden-onderwijzer zou sturen. Tot haar de gedachten over te laten gaan en dan
verwondering, maar niet tot haar wan- te,
hoop, vernam zij, dat er in haar land nie-
tochtelijk van paardrijden. Maar deze voortreffelijkheid van het materiaal, eft.
sport ging haar iets berokkenen, wat haar
wereld beschouwde als het grootste onge
luk, dat haar kon overkomen. Op zekeren
dag struikelde het paard en de gravin
werd roet geweld tegen den grond geslin
gerd. Toen zij weer bij bewustzijn kwam
klok tien uur, waarop
een zwaren, ouden Dt
larvan zij waarschijnlijk niet
“>u maken, daar zij zag, dat
loofdzak^ijk werken waren over
deerdheid en wijsbegeer-
-Ter voordeel mee bereiken. Een goede
en werd tot Zuster geprofest. En toen reiziger dient dus de capaciteiten te heb-
- a _a<_ _f!_ -Uv—aaa«»,«4’^
de Kerk, haar nieuwe orde. Onder te geven, adviseur te zijn voor hen. En is hoekje
dat begon met „st” en eindigde op een „k.”
Bn in het midden stond een ,a.”.
Zoo’n liberaaltje
(ST. ANTONIUS.)
Waarom word Ik toch zoo teleurgesteld
En door angst-gedachten satanisch
gekweld..
Daar komt zij 1 Gelukkig I Met vroo-
lijken zin
Vliegt zij den hoek om en draait de
Bakkerstraat in,
Ja zij ts hetIk herken de metalen stem
Van de reeds lang verwachte electri-
sche tram.
;eland terug- Hij was een oud man, die, terwijl anderen
i blijven roem behaald hadden, zelf ongelukkig
was geweest, en zoodoende onbekend
was gebleven in de dagen, toen eer en
fortuin in München bijna voor het
zoeken te krijgen waren. Schwanthaler
en de volgelingen van Shwanthaler hadden
t aan
koop van het artikel, dat hij verkoopt,
reeds adviseur 1 Men heeft in dat ad-
voor wie deze poorten der ge
het publiek
te bezingeq wat een uiting van con-
currentie-vrees is I immers als er geen
ander dergelijk machien bestaat dan zou
het dwaasheid wezen aan zulke „vergelij
kende” argumentatie tijd te besteden
doch de argumenten naar voren te bren-
voelde zij haar oogen strak verbonden, gen, die veel meer mdruk op tederen
Een groot aantal geleerde doctoren spra
ken haar vonnis uit totale blindheid.
„Tegenwoordig ziet men haar de blin
den verzamelen, geld collecteeren om ze aangeboden merken gelden deze argu
te voeden en te kleeden, de manden en menten, doch geldt ook niet voor iedere
andere dingen welke zij maken, verkoo- behoorlijke zeepsoort, dat ze een frisch
pen, een inrichting besturen, welke tege- schuim geeft en de handen zacht en schoon
lijk een asyl, een werkhuis en een school maakt Toch koopt men de zeep, waarop
is. Zij leert nieuwe beroepen om ze weer met die argumenten in de couranten de
aan de blinden te leeren, leidt blinden- aandacht is gevestigd. Wie *t meest over
onderwijzers op, leidt novicen in het re- tuigend en *t aantrekkelijkst weet te zeg-
OOK EEN KUNST I
Een leeuwen temster bracht een leeuw
in een kooi en liet het beest toen gra
cieus een ilontje suiker uit haar mond
nemen.
„Dat kan ik ook riep een jongmensch
uit het publiek.
„U I" zei de leeuwentemster met een
ongeloovigen glimlach.
„Zeker 1” antwoordde de jongeman,
,even goed als de leeuw 1”
HOE DAT KWAM.
„Ik doe alle moeite, Henk aan zijn ver
stand te brengen, dat adverteeren loonend
is, maar hij wil het niet inzien.”
„Kan ik best begrijpen 1 Ken je zijn
vrouw? Ja? Nou, die heeft hij op een
l
Ook voor het reizigers vak geldt wat
u j0
„N neen geen heel juist. Ik heb
er iets aan gedaan in was.”
„In was?” sprak hij haar haar na.
Beiersche volksliederen, waarbij zij zich- Toen van toon Veranderend „Welnu,
zelven op de guitaar of citer begeleidden goed,” zeide hij, „ge kunt het probee-
en soms, als een paar buren in kwamen ren. Alleen denk er om ge moet wer-
loopen, zetten zi) stoelen op zij en wals
ten, zooals alleen Duitschers dit kunnen.
Zoo gingen de dagen voorbij en het
leven scheen Winifrieda Savage een too-
Engelanc
ar dagen 1
om haar gevestigd te zien, en naar eenige
van de merkwaardigheden van München
te toonen.
Het was niet eer de derde week voorbij
ging dat de familie Kreuzmann geheim
zinnig begon te lachen, en op te merken,
dat het dem Herrn Baron veel tijd kostte de prijzen en den roem gehad en Krü-
Fraulein Winifrieda de merkwaardighe- ger, een droomer en een kluizenaar, waa
den van München te laten bezichtigen, in de koude buiten blijven staan.
„Nu, nu, wij zullen zien”, zeide Frau
Kreuzmann „maar geloof mij op mijn
woord, eer hij weggaat, zullen wij een
verloving vieren”.
„Als zij niet reeds verloofd zijn 1” on
derstelde Brenda.
Zou zii dan bet uur geheel vergeten zijn?
Of staat zij te droomen op ’t Konings
plein
Terwijl hij hier in de Bakkerstraat
Geduldig op haar te wachten staat
Och kom toch eindlijk ik verlang zoo
naar jou
Mijn handen en voeten zijn stijf van
de kou.
werkelijk zoo voottreffelijk is, zoo de
verkooper hem met tegelijkertijd kan
overtuigen, dat 't gekocht en druk van
hem gekocht zal worden
Op redelijke gronden moet hij hem
kunnen aantoonen dat het artikel hem
duizend, tweeduizend gulden zuivere
winst zal opbrengén
Om aan te toonen, dat dat vet wacht
kan worden, zal de verkooper van het ar
tikel in zekeren zin dikwijls even weder-
verkooper in dienst van den ander zijn,
d.w.z. hem een lesje geven, hoe het kan
worden aangelegd om het product te ver-
kcopen Iedere gevatte teiziger zal direct
voelen, dat dat op ’n heel bescheiden tak-
'ische manier meet gebeuren
Maar men heeft ook wel artikelen te
verkcopen, die niet voer wederverkoop
bestemd rijn, b.v. machines, die bespa
ring aan arbeidskrachten of aan tijd geven
of die schadelijke abuizen onmogelijk
maken
Daar is 't als aangewezen om niet de
hij haar altijd en altijd weer.
Maar zij antwoordde steeds, dat zij
minder vermoeid was, dan bij hun ver
trek.
Het was 8 uur 's avonds,
München bereikten,
familie Kreuzmann aan het
De goede mensche’n hadden hun
Engelsche gasten nog niet in de eerste
twee dagen verwacht, maar zij haastten
zich naar buiten, de vreemdelingen te-
het middagmaal om één uur, het avond
eten om acht, ’s Morgens, terwijl haar
nichtjes het lichtere huiswerk deden, ging
Frau Kreuzmann naar de markt en be
reidde het middagmaal.
Intusschen werkte de predikant 's zo
mers in zijn tuin, ging 's winters met zijn
geweer uit, bezocht armen en zieken en
kwam eens kijken in de school der ge-
Hij had menig grijs beertje geschoten in meente. Na het middageten als de vrou-
zijn jonge dagen vöör hij getrouwd was. wen aan haar naaiwerk bezig waren of
Beeren waren echter in later jaren zeld- bezoeken in de stad aflegden, was het zijn
«woonte naar de koninklij-
- --te gaan, en daar bleef hij
blind' Het probleem, hoe voor deze hul-
pelcoze soldaten te rorgen was er een,
dat de rutoriteiten niet konden oplossen.
Er waren geen [«stichten vcor blinden
<n geen scholen.
„Niet vele jaren vcor het uitbreken van
den werelc'corlcg was Gravin Czocka
het sieraad van een der adellijke cude fa
milies van Polen. Haar schoonheid, leven
digheid en helder verstand waakten de
•erge [ravin tot de :on, waarom de gezel-
rckapswereld van Warschau wentelde.
Ze was verloofd met een jongeman van
gelijken stand en de dag van haar huwelijk
was reeds vastgesteld.
„De mooie jonge edelvrouw hield harts-
«k over de geschie-
:hrijvingen en som-
I, bracht hij een avond
was het nieuwe tehuis
heden” Tinnen" vier'muren. de Kreuzmanns af woonde, in een verval
gelijk zult ge ’t interressant gaan vinden.
Er is geen vak, geen taak, waarin ge
mand was.die de blinden kon onderwijzen, niet belang gaat stellen, zoo ge maar met advertentie."
„Toen wist ik”, zei ze eenvoudig, „§wat denktzooveel uur per week ben ik ge-
mijn levenswerk moest zijn. De helft noodzaakt m’n „kostelijken” t’ijd er aan
van mijn leven heb ik het gebruik van te besteden en den overigen tijd benut
mijn oogen gehad, en de andere helft ben ik voor m’n „pleziertjes”, doch ook in uw moeder „Vanmorgen hééft de ooievaar
ik totaal blind geweest. De laatste helft rusttijd en ontspamungsuren die oogen bij den schoenmaker een zusje gebracht.”
is veruit de gelukkigste geweest. Het is en ocren open houdt voor dingen, ideeën,
een groot voorrecht blind te zijn, want die u zakelijk te pas kunnen komen,
schenen met moeite die korreltjes te kun- mijn leven is veel rijker geworden dan
nen vermalen. Maar eindelijk begreep toen ik mijn gezicht nog had.”
ie ’ttoch en onverschillig schofechouder- 7 J* 1
r. - -- --- l een 8°*^ reclametijd
en zoo móet je *t nemen,” waagde ik zelf lezen had geleerd, verzamelde zij schrift te lezen of iets anders nuttigs teis gaan Wat ’n bijgeloof
GEEN EINDE.
Onderwijzer „Wat heeft op oeze we-
viseurschap dus enkel consequent te zijn reld geen einde
en het wat verder uit te strekken. De be- De kleine Izadk „De totale uitverkoop
loaning ervan zal niet geringer zijn dan bij mijn vader.
Veel verkoopers falen, omdat niet al- die van het gjewone „adviseurschap”.
ligieuse leven en bestuurt een religieuse gen, verkoopt en behoeft heusch niet
communiteit in een woord, ze is een bang te wezen, dat hij reclame maakt voor
van de meest begaafde vrouwen in ge- zijn concurrent I
heel Europa.” C
Tóen ik de kleine zuster vroeg, waar voor ieder vak zoó ié-: verdiep
zij de roeping had gevonden voor haar mogelijkheden, daal zoo mogelijk tot den
werk onder de blinden, vertelde zij met grond ervan af, probeer boven uw vak-
haar zachte teert stem, hoe zij op 'haar genooten uit te komen door originaliteit
ziekbed had gevraagd, dat men haar een die ge zult verwerven door er wezenlijk
Een correspondent van
Warschau schrijft Een kleine zwart-ge-
kleede figuur stond stil op het trottoir
van de drukke straat en onmiddellijk hield
ille verkeer op om haar den weg te doen
oversteken. Een jonge Amerikaansche
attaché, die naast haar stond, keek een
oogenblik naar haar en zei tot mij „De leen de goede, laat *t zijn allervoortreffe-
merkwaardigste vrouw in Warschau". lijtate eigenschappen van het artikel naar
Onder het oude Keizerrijk zou aan een voren dienen te worden gebracht, maar
lid van de Russische Koninklijke familie omdat deze feitelijk niet meer dan een in-
vrije passage zijn gegeven door de straten leiding zijn en het verkooper, daarna
van hét oude Warschau. Maar het was pas begint.
slechts een bescheiden nonnetje, dat zoo Een goed zakenman koopt, niét om
werd geëerd dien dag en iederen dag. 'n voortreffelijk artikel in voorraad te
W»nt wanneer Zuster Elisabeth, de sticht- hebben •- hii koopt wanneer hij de waar-
„En ge zijt bepaald niet moe vroeg jagers in hun schuilhoeken hadden ge- hoorde tot de weinige bevoorrechten, nagenoeg volmaakt was. Maar daardoor
bracht. tJ--
Zoo babbelde hij en ging de tijd snel ook na de uren voor
voorbij Na een poosje sloeg de koekoeks- geopend zijn.
t dominé Kreuzman In dien stoel, in dien hoek had de ?oe- beeldhouwwerken, particuliere ateliers
- 'uitschen bijbel voor de man zijn middagen gedurende de laat- i.~„
i avonds, toen zij den dag haalde, een hoofdstuk hardop ste twintig jaren doprgebracht, om daar e° hun n’®en
en zij vonden de voorlas en Gods ^gen inriep over zijn de bouwstoffen op Je zamelen voor een z,) meestal s namiddags heen, omdat de
J--J geleérd theologisch£oek, dat volgens en- artisten zelven dan gewoonlijk rustten
kelen nooit afgewerkt zou zijn en vol- Intusschen bleef Winifrieda er bij, dat Zij
;ens anderen zelfs nooit was begonnen, gaarne zou leeren boetseeren. Met hei
“"idsjtijn familie voor, oog hierop gingen zij de meeste atelier:
u u- München rond en bezochten
o.a. dat van zekeren Herrn Krüger, the
assist en t-professor was aan de Akademie
van beeldende kunsten, en niet ver van
WAAR IS DE VADER
Schilder Ik heb zoojuist twee schil
derijen klaar gekregen, waarover ik gaar
ne uw meemng zou willen vernemen.
Het eene stelt mijn vader voor naar een
,ganz allein” oude photographic, het andere Charlotte
Voorbij is al lang de bepaalde tijd, Corday in den kerker.
Maar niets is te zien waarheen hij ook Criticus (na lange beschouwing) :Zegt
kiikt. ii mij, als ’t u belieft, wat de vader is lr
je, Uwedeles redenatie is ook r.og on- cm zoo te zeggen.
luist van louter natuurlijk standpunt. God „Heilige Elisabeth notdt ze genoemd”,
ichiep den mensch vrij. Schitterend zei de jonge attaché, „haar geschiedenis
Maar de mensch slentert niet op z’n ccoie is een der mirakels der reconstructie van
.eentje over de aardbol, zonder zich tret Polen het mirakel van de blinde, die
-anderen te bemoeien. God schiep hem als de blinden leidt. Toen de Pcolsche sol-
een sociaal wezen, d. w. z. hij heeft in zich daten begonnen terug te keeren uit den
een natuurlijke drang naar gemeenschap., corlog, was een jarrrrerlijk aantal hunner
Waaruit volgt, dat hij ook rekening moet
houden met de andere leden van die ge-
meenschap, en zich als bescheiden deeltje,
y*’hcrieltje, stipje van een grcot geheel, moet
onderwerpen aan coorschrifttn die gelden
voor het algemeen belang. Wat u zélf
dan ook troüw doet 1 Ga maar ra.’n Heel
>4- alledaagsch voorbeeldje. U gzat natuurlijk
‘graag door voor ’n fatsoenlijk mersch.
Maar dan heeft u u cok te houden aan vcor
schriften en wetten. U zult b.v. op een
diner nooit met uw vingers eten 'n
schaaltje aflikken zou je misschien wel
eens willen maar ncoit dóen u zult op-
ttaan, als u aan anderen wordt vcorge-
4 .steld en misschien tegen heug en meug
„aan gen aam” zeggen, al meent u ’t cok
niet u zult niemand in de rede vallen enz.
enz. Volgt u deze regelen niet op, dan
krijgt u te hooren dat u onbeleefd is, en
nog heel wat meer. Maar manlief, wat is
f dat anders dan gebonden zijn aan de wet-
ten van de politesse Bent dus niet vrij?
v Waarachtig wel, u kunt u cok nergens
aan storen, maar..,., ten koste van u*v
goeden naam. En is het dan verkeerd, dan
de Roomschen die zich óók aan niets
konden storen, zich, om wille van hun
onsterfelijke ziel onderwerpen aan de wet-
ten van de Kerk, die zij de éénig ware
weten
- En zoo is ’t met alles I Als u vanavond in
't pikdonker naar huis gaat en u komt in
botsing met ’n fietser-zonder-licht, die
je broekie beslijkt en je kaasbolletje over
,J de keien laat hobbelen, dan zult u ’t er
bijster mee eens zijn, als die rakker op 't
politieboekje komt.... Maar.... is die
man dan niet vrij Mag ie z’n lantaarn
niet aansteken of uitlaten zooals ie zelf
wil? Hebben anderen het recht hem dit
voor te schrijven
Hetr liberal, u ziet 't.' Als ’n mensch
mocht doen wat ie wou, dan zou *t gauw
een pap worden.
Zelfs dié partijen, die het hardst om
vrijheid schreeuwen, hebben voor hun
leden wetten gesteld. Laatst nog zijn ’n
paar van die lieve jongens de partij uit ge
trapt.... omdat ze omgang hadden met
luidjes, met avie ze zich vanwege het be-
stuur niet mochten bemoeien."
„En nu, waarde heer, is ’t woord aan u.”
Onrustig schoof ie op z’n stoel heen
en weer. Z’n vrijheidsminnenda hersens
ving had plaats gevonden. vigen kleinen ouden man in zijn afgtdra-
fc„Hebt ge opgemerkt, hoe hij haar met gen zwart fluweelen muts.en
200 kwam men overeen, dat zij onmiddeJ-
hun liefde in hun oogen Ie toonen.'
„Zulke mooie oogen, als der Herr Baron
heeft, zoo mooi en zoo vol uitdruk
king,” zuchtte Brenda.
Maar Frau 1"
wenkbrauwen en schudde afkeurend het
hoofd. Geen jong meisje had er iets mee vlijtig, werk goed, en ik zal u alles geven
te maken of een heer c-
gen vol uitdrukking had. „Der Herr Ba- „eteekend
„Ik heb nooit geteekend, behalve een
klein beetje, een heel klein beetje met
zeide Winifrieda verlegen.
„Boetseeren in klei hebt ge ook nooit
waar zou hij blijven? ’t Duurt van
avond zoo lang,
Zoo zucht de jongeling en zijn hart is
bang.
jes liepen
Winifriedi
tina ruimde de tafel
oude man zijn met
weer, waarvan de tromp aardig was uit- brachten haar bij heur kippenhokken en
schouder van den schutter te rusten, en de koe en de hoenders voor.
van zijn gemeente- celot die
en
tijds, hoewel zeldi
in de club door. E
van Winifrida dit was de gang der dage-
een vroolijke huismoeder, met een lederen Toen geleidden de meisjes haar naar lijksche bezigheden binnen vier muren. o-reuzmanns ai woonae, in een vervai-
taschje, dat van haar gordel afhing, greep haar kamer, en Frau Kreuzmann bracht Nadat hij haar gebracht had, zou Lan- len hoeve op den linkeroever van den Isar.
Winifrieda bij beide handen, kuste haar haar een kop van een of anderen heeten celot onmiddellijk naar F--- J-1-
op beide wangen, en heette haar welkom (frank, nadat zij te bed was gegaan en keeren. Hij zou een paar
thuis. De grijze predikant, in zijn af- lang vöör elf uur was het geheele gezin
gesleten, zwarte jas en tsrt* „“t.
hielp haar koffers binnenbrengen. De
twee nichtjes blonde, lachende meisjes
mw gevlochten haar en geborduurde v
mutsjes, en rokken juist even kort genoeg, aan üjdta zijn weinig Mken in het
om een aardig voetje en schoenen met
gespen te laten zien namen haar hoed
en mantel af, brachten haar
grooten stoel bij den kachel, wreven haar
koude handen en zeiden hartelijke woor-
hoefden, al werden zfj in het Duitsch
gesproken.
ken”.
Alsof zij te München gekomen ware
-- om te zijn! Alsof werken niet juist het
verdroom. Daar het jonge meisje slechts eenige was, wat haar geest verlangde.
Er was geen gevaar, dat zij niet war»
wonderlijk goed in elkander loopende vertrekken aan het ugeltXeJn ku“‘ken“s k«> »u M Kerstma.
hij er mee betrapt en geschoten, uitstrekte, en door een reeks bergen be- gevaar te veel indrukken opeens te krijgen Terwijl Lancelot en Winifrieda d»
rnaar, dat gewei ginds drie en grensd werd. Christina bewoonde de naas-
eene den mooisten, dien hij ooit had vond, dat, zooals Lancelot had voorge-
meegebracht Keek Frïulein naar dien steld, in een atelier kon veranderd wor-
krans van staarten Of ’t vossen waren den.
Neen, neen geen vossen. Wolven. Dit alles was, zooals men ziet, eenvou-
de vleet in de wouden achter Starnberg waren de gewoonten der familie. Het morgen de Spaansche, gisteren Rembrandt
BIJ DEN KAPPER.
stichtte zij, onder goedkeuring en zegen ben oen zijn cliënten een goede „service” Klant „Allemachtig, u hebt me een
van de Kerk, haar nieuwe orde. Onder te geven, adviseur te zijn voor hen. En is hoekje van mijn oor gesneden
de zusters is een derde deel, evenals de dat ook niet ’n gezonde opvatting Barbier „Zal ik het even voor mijn
ordestichtster, totaal blind. Deze werken Is niet ieder eerlijk man. die een ander heer afronden
de Universe te in de werkplaatsen aan haar^blindenarbeid. op redelijke gronden adviseert tot
die zich aan wetterrweet te binden.... blinde meisjes en leerde ze lezen.
En nu.... bonjour I"' Spoedig werd de kleine kolonie van
Stijf kneep ie z’n lippen op mekare en blinden te groot voor het huis van haar
keurde me geen groet waardig. Maar toen vader. Er werden elders kamers gehuurd wordt. Zonde van den tijd en van de on
ik 'n eindje van 'm af was, hoorde ik 'm en daar kwamen de vrouwen eiken dag gebruikte of misbruikte energie.
een éénlettergrepig woordje mompelen bij elkaar om te studeeren en te werken. Men moet dus de argumenten trach- de tranen vandaan haalt.”
De gravin, die zich reeds lang tot het ten te vinden, die den zakenman zullen Jantje
religieuse leven voelde getrokken, trad suggereeren op die en die manier zal terhoofd hebben
in het novitiaat van een religieuse orde ik
DE TRANENBRON.
Moeder„Onze Marietje huilt den
heelen dag ik weet niet, waar het kind
---J. -d
Jantje „Mama, ze zal toch geen wa-
daa dé Kerk niet verplicht, wetten, voor ster en eerste overste van de Orde voor schijnlijkneid inziet om met oen verzoop
te schrijven, waardoor ce de zaligheid van bescherming van blinden in Polen, ver- ervan redelijke winst re behalen.
haar kinderen meer en meer verzekert? schijnt in de straten van haar geboorte-
Trouwens, afgezien van 't godsdienst!- stad, neemt het. volk haar in zijn hoede ziger het laat hem vrijwel koud of 't
jé, Uwedeles redenatie is ook r.og on- cm too te zeggen.
„Heilige Elisabeth wordt ze genoemd”,
„Kan niet waar zijn,” zegt kleine Piet.
„Hou je mond, bengel,” zegt vader
En wie in den trein zit, moet z’n tijd „waarom kan dat niet
niet vtrleuteren door te praten over zaken, „Omdat er op het bordje voor het raam
Zoodra de jonge gravin ze was twee waar men geen inzicht in kan hebben, duidelijk staat: een jongen gevraagd,”
de te „Tja,.... as je ’t zóó neemt.” En en twintig ten tijde van haar ongeluk tenzij men een universeel genie als een zegt Piet,
met mislukte charme smeet ie 'n klak in staat was het bed te verlaten, had ze Leonardo da Vind of zoo iemand was,
bier door z’n liberale keelgat zóó’n een brief gestuurd naar Parijs en lessen doch doet men beter een idee uit te wer-
plas, dat je z’n Adamsappel zwellen zag. gekregen in Braille-schrift. Toen tij zich ken of
nog. „Hij alleen is een hoogstaand man, rondom zich, in haars vaders huis, andere dat uwe ideeënmachine in werking zet of
die zich aan wettel weet te binden.... blinde meisjes en leerde ze lezen. u op andere wijze nuttig kan zijn.
Het is fameus, zooveel als er in trei
nen „droog gebittertafeld” en geslapen
zijn middagi
itig jaren dc
fen op
logisch!
af ge wé
in las hij ’s ave
gewoonlijk uit een
Het was geheel in overeenstemming met
haar eigen wensch, dat zij - dien weg
W!» - ...1 Z» ,o. „eb, door SXJiï,
hebben willen gaan van, Londen naar steenbokken en gemzen waren er niet ke bibliotheek
meer zoo veel als vroeger. Dat was de lezen in zijn eigen stoel en zijn eigen hoek- -
schuld van de spoorwegen, die vreemde je, totdat de schemering inviel. Hij be- bultet> twijfel, dat Lancelot s rondgang
Adl l KUll ICIl “—fl' 0 I 7 T
-jeleerdheid kostte hij veel tijd. Dat was het ergste
r bestemd, mogelijk het beste er van.
-r--7- Dan waren er, behalve schilderijen en
In dien stoel, in dien hoek had de
man zijn middagen gedurende de
oprgebracht, om daar
te zamelen voor een
poek, dat volgens en-
bracht.
de koude buiten blijven staan.
Hij was oud en arm en vulde zijn karige
bezoldiging aan door het aannemen van
leerlingen. De leerlingen kwamen twe®>
maal in de week klassicaal bijeen en had
den verlof dagelijks in zijn atelier te wee»
"Maar KÏtchen was er van overtuigd, ken. Winifrieda vatte bij het eerste ge
kat vooralsnog geen vormelijke verlo- zicht liefde op voor de plaats en den droe-
ving had plaats gevonden.
v„Hebt ge opgemerkt, hoe hij haar met
Aangenomen minnaars' zijn niet' bang ÓTfc7zi£\«ri££T w
worden opgeaomen.
„Ge zult hier nog drie andere dames
vinden,” zeide hij. „Ge zult niet alléén
Kreuzmann fronste de zijn. Maar ge moet werken. Kunst moet
men dienen zij is geen tijdverdrijf. Werk
«V» w-.—-1
m°°ie oo8'" of oo- wat ik weet. Hebt ge veel naar de natuur
ron” had intusschen zijn intrek genomen
in een hotel in de stad, en hoewel hij in de
betrekking van gids Winifrieda iederen n
morgen voor een of ander uitstapje kwam- potlood,
halen, zorgde hij er voor, niet al te dik-
wijls van de gastvrijheid der familie ge- gedaan
bruik te maken. Alleen wanneer hij daar
toe opzettelijk uitgenoodigd was, bleef
hij een avond. Bij deze gelegenheid zet
ten de meisjes haar mooie mutsjes op en
bakte Frau Kreuzmann een „Apfel-Ku- zeide hij.
chen” voor het avondeten. Na het souper
maakten zij gewoonlijk wat muziek. Dat
wil ik zeggen Kitchen en Brenda zongen
souper, verzameld gezin en over de vreemde
lingen onder zijn dak.
„Denkt ge, dat ge het hier prettig zult gen
vinden?” zeide Lancelot, toen hij Wini- Dai
frieda goeden nacht wenschte. j,
--- -- „Ik houd meer van de plaats en van de denis of met reis!
gemoet, om hen te begroeten, en waren menschen dan van eenige plaats of eenige
er niet minder hartelijk om, omdat zij menschen, die ik ooit zag I” antwoord-
onverwacht kwamen. Frau Kreuzmann, de zij met een gelukkigen glimlach.
77...i Toen geleidden de meisjes haar naar lijksche be:
taschje, dat van haar gordel afhing, greep haar kamer, en Frau Kreuzmann bracht
heette haar welkom (frank, nadat zij te bed was
.f lil 2,1)11 *6
korte broek, ln slaap.
HOOFDSTUK XXXV.
Met oprechtheid v1 openhartigheid
-
leven aangenamer of gemakkelijker dan
het sluiten van nieuwe vriendschapsban-
naar en den< gitchts wanneer de dingen met zijn
- schijnen, wanneer er een of ander
-vertoon gemaakt wordt vertoon van
den van welkom, diefgeen vertaling be- wetlde> of stand, of scherpzinnigheid, of
--3 vroomheid reikt eerlijkheid niet uit.
K^yroken. Dan komen beleefde platheden, terughou-
Intusschen hernam Christina, die even dlng en wederzijdsche verveling in plaats
was binnengekomen om haar deel in de van een vrije, hartelijke gedachtenwisse-
bcgroeüngen en kussen te ontvangen, UnR. Maar bij de familie Kreuzmann was
rustig haar oude plaats in het gezin ef geen sprake van eenig vertoon. Het
haalde schoone borden en glazen Xttte waren goede, eenvoudige menschen
stoelen boven aan de tafel voor Wini- eenvoudig, vriendelijk, landelijk, eer-
fneda en Lancelot met een bankje voor hjk dg jag
zich-5*!f„“n het b*n«fcn«frKle en een Toen Winifrieda Savage vier en twin-
oogenblik later zaten zij allen aan het tjg uur onder hun dak had doorgebracht
avondmaal, dat volgens de goede, aarts- voelde 2jj er zich zoo goed thuis, alsof zij
vaderlijke, Beiersche gewoonte, uit heete haar geheele leven daar geweest was. Zij
pudding, bruin brood, gestoofde vruchten begonnen haar, om het zoo eens uit te
en eigen gemaakte kaas bestond. drukken, te bevrijden van alles wat het
Het was een groote kamer met witge- hunne was. De predikant nam haar dien
kalkte muren en een reusachtige balk, eersten morgen na het ontbijt mee naar
die van het eene einde der zoldering naar zijn studeerkamer hij liet haar zijn boe-
het andere liep. Geen kleed lag er op de ken zien en noodigde haar uit ze, wan-
vloer, maar vlekkeloos rein waren de neer zij lust gevoelde, te leenen een
planken en heldere witmoesselinen gor- voorrecht, wjaarv--
dijnen hingen voor de vensters. In een veel gebruik zou
der hoeken stond, met glanzende tichel- het hoofdzakWi
steenen belegd, een groote kachel, wier Duitsche godgzl
openstaande deur een straal warm licht te, met enkele Grieksche en Latijnsche
over den grond uitgoot. Aan de wanden klassieken er tusschen.
hingen in eenvoudige zwarte lijsten eenige Daarop geleidde Frau Kreuzmann
goede gravures, een geweer, het gewei haar door het geheele huis, liet haar voor-
van eenige herten en andere jachttro- raad ingelegde vruchten en groenten en
pheeën. kaas zien, ontsloot haar tallooze kasten
Toen nu het avondeten was afgeloopen en toonde met onschuldigen trots haar
sprak de predikant het gebed uit, de nicht- voorraad sneeuwwit linnen, waartusschen
jes liepen naar boven om de kamer van welriekende lavendeitakjes lagen. Toen
Winifrieda in orde te maken, en Chris- kwamen de beide meisjes Kitchen en
op. Toen nam de Brenda haar halen om den tuin, den
zilver beslagen ge- boomgaard en de huisdieren te zien. Zij
gesneden, om gemakkelijk tegen den bijenkorven, en stelden haar aan Ponny,
schouder van den schutter te rusten, en de koe en de hoenders voor,
vertelde hun', hoe hij het dertig jaar ge- Haar eigen kamer was juist zooals Lan- verdroom. Daar het jonge meisje siecnts
leden op zijn trouwdag van zijn gemeente- celot die beschreven had: een van drie .ééa zeeg onvoldoende opvoeding genoten,
leden gekregen had. Een wonderlijk goed u, u
geweer van het ouderwetsch model einde van een gang, uitziende op een vlak hoofdzakelijk uit de familieportretten der
geen beter was er I Menigen steenbok landschap, dat zich tot aan den horizont Langtrey s geput had, liep zij met weinig
had hij er mee betrapt en geschoten, uitstrekte, en door een reeks bergen be- gevaar te veel indrukken opeens te krijgen
Kijk maar, dat gewei ginds drie en grensd werd. Christina bewoonde de naas- en alles hopeloos te verwarren. Het pleit- schoone kunsten bestudeerden, naderde
een half voet lang van den wortel tot den te kamer ter eener zijde, terwijl aan de te voor Lancelot Brackenbury als mentor de winter met rassche schreden. De eerste
top. Dat was van een koningsbok. dat andere zich een groot ledig vertrek be- in de kunst, dat hij dit gevaar voorzag, sneeuw viel, het eerste dunne ijsviicéje
en er tegen waakte door een juiste verdee- dichtte de oppervlakte der slooten, en
ling van zijn programma. Hij liet zijn nieu- Ds. Kreuzmann haalde zijn sleebellen
weling nooit meer dan één school tegelijk voor den dag, om opgepoetst en glimmend
