„ONS BLAD»
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
CRISIS.
UIT DE PERS.
FEUILLETON.
DE GEHEIMZINNIGE
MOORD.
postgiro 1M863, lAeaderdaf Ui XovfmUr 19*5 postgiro i««*x 19e Jaargang
VOOR EEN BENOEMING.
Abonn»mMteprgE<
fer Irwtrtta! voor A Urm—r
Voor buiten Allan—r f285
Met Oefllutfreerd ZondapMad 0.00 f hooger.
Het gezantschap bij
den Paus.
Jtwertentfe prijs»
Van I5 regeh f 1.25; elke regel meer f 0.25; VedaM
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" b| vat
uitbetaling per plaatsing f t>
>Ne abonné’e wordt op aanvrage gratie een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot eren bedrag van f 600,—, f 400,—, f 200,—, f 1OO,—f 6O~—f 35.—. f 1<C
orienl
4
Walter,’1
hadden
paar ko
waarop
lüke
amen i
door
we!.
ADMINISTRATIE No. 43>
REDACTIE No.
J het
den heerSalomons in Haddon-
garden’en de winkels van nog
voorname Londensche juwelh
juiste oogenblik hebben gekozen,
is gebeurd en daarmee uit. En in
alle gevallen ia, sells al weet men weer in
„Wat nu?” vraagt de „Residentiebode”,
na geconstateerd te hebben dat de Chr. His
torischen, die zich voortdurend voor de
zweept van ds. Kersten gekromd hebben,
thans hun zin hebben:
Het ligt vo‘or de hand, dat het allegaartje
van links plus de Chr. Historischen nu maar
eens toont, wat het kan.
Alleen de Katholieke ministers namen tot
nog tóe, volgens do aankondiging van den
heer Coljjn, ontslag. Zullen de overigen ook
heengaan? Zoo niet, hoe moet het kabinet
dan opgekalefaterd worden? Zal de heer Co*
Ijjn voortregeeren met nog enkele Chr. His
torischen en Anti-Revolutionnairen in Je re-
geering, om bij de eerste de beste gelegen»
heid weer om te vallen?
In elk geval zijn thans weer ds. Kersten
en de heer Snoeck-Henkemans aan bod. Dat
zijn de twee, die de kruik kapot hebben ge
slagen; zij hebben dus te staan voor de seber-
ven.
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Ml vrouw Be;
haar
schreien
st glijden, telkens het zeemleer met r
Izjjde vaststikkende, om te voorko
men dat de pakjes op elkander schoven.
Er vorliepen verscheidene uren met deze»
arbeid. Toen hij er mede gereed was, bleef
hy nog een tijdlang bij den haard zitten, naar
’t scheen in gedachten verdiept. Eindelijk be
gaf hij zich ter ruste, na den kostbaren gor
del onder zjju hoofdkussen geborgen te heb- r
ben.
Den volgenden morgen bezocht hjj
r-< T
magazijn van --
garden en de winkels van nog eenige andere
voorname Londensche juweliers, om hals
sieraden en modelljj daarvan te bezichtigen,
ten einde, zoo als hij zeide, zijne keus te be
palen omtrent den vorm van den collier,
dien hjj voornemens was te laten vervaardi
gen. Hij vond echter niets, dat r.~'
smaak was, en Vertrok des middags
Maudesley-Abbey, na den goredl om zijn
midden gegespt te hebben-
De majoor Vernon was twee avonden
vroeger te Lisford in „de Kroon” teruggo-
keerd. Reeds den volgenden dag was hij het
met den notaris eens geworden omtrent den
koop van Woodbine-cottage, terstond had
hij bezit genomen van de villa. De bedaagde
huishoudster van den vorigen bewoner had
hem, toen hij de woning was komen bezich
tigen, verzocht om haar in zijn dienst te ne
men, en daar hij van niemand anders voor»
zien was en de notaris haar bijzonder aan»
beval, had hij juffrouw Manders laten weten,
dat bij aan haar de zorg voor zijn huis-hou-
ding opdroeg. Daags nadat hjj Woodbine-
cottage betrokken had, kwamen er eemge
kisten met goederen en kleedingstukken
aann, die hij de beide vorige dagen in da
hoofdatad gekocht had.
- (Wordt vervoigd.x
Zooalt, men weet, b in het Alkmaarsoho
róchtbank-coDege een vacature ontstaan,
doordat Mr. Th. Maassen benoemd is tot
rechter in. de rechtbank te Haarlem.
Hier doet zich voor de regeering thans
een goede gelegenheid voor om te Alkmaar
eindelijk eens „tb voorzien in een lang ge
voelde behoefte” en voorzoover er natuur
lijk katholieke sollicitanten zijn een kar
tholiok te benoemen.
Reeds jaren geleden hebben wij, naar aan
leiding van een tamelijk geruchtmakend feit,
opgemerkt, dat er in de Alkmaarsehc recht-
bank geen enkele katholiek zitting heeft,
en dat het hoogst gewenscht is, eindelijk
eens te breken met den sleur, waarbij toe
vallig nooit een katholiek voor een be
noeming in aanmerking kwam.
Het moest tot op hedfen den induik wek
ken, dat hier de katholiek uit een staatsbe-^
trekking gewedrd werd naar oud beproefd
recept.
Thans willen wij er nog eens op aaudrin-
gen, dat men de katholieken, die in dit ar-
ropdissementsgebied zoo’n groot deel jjer
bevolking uitmakende, eindelijk eens recht
doet geschieden door de benoeming van een
katholiek rechter.
Niet alleen ook niet in de eerste plaats
met het oog op de billijkheid, welke aller
minst gediend wordt door bepaalde betrek
kingen speciaal aan niet-katholieken te gun
nen en te geven, doch ook en aller
eerst om het groote belang, dat er, zoowel
voor de innerlijke waarde als voor het uiter-
lijk prestige der rechtbankgestea, in gelegen
is, de katholieke mentaliteit, het katholieke
inzicht en de katholieke stem ia baar midden
niet te missen.
Reeds tó lang is hier, een tekort gebleken.
De „Msb.” schrijft:
De teerling is geworpen!
Eindelijk mocht het dan aan de vercenig-
de strijdkrachten van benepen anti-papisme
en sluwe politieke berekening gelukken,
een einde te maken aan de Nederlandsche
missie ten Vaticane.
Benepen anti-papisme. Immers op zake-
gronden is de aanneming van het
idement-Kersten tot schrapping van den
betrokken begrootingspost niet te motivee-
ren. Zoowel de belangrijkheid van de lega-
tie zelve (door een uiet-katholiek minister
herbaaldelijk met nadnik betoogd) als de
contmuiteit in onze buitenIpndsche betrek
kingen pleitten met luider stemme voor haar
behoud. Wie voor die stem in de Kamer
de ooren sloot, deed dat, omdat in hem ver
keerd begrepen liefde voor de „Protestant-
sche natie” dan wel afgekeerdheid jegens
Rome het klare geluid eener objectieve
waardeering overstemden. Van de groeiende
Hetze tegen het groeiende Katholicisme is
dit Kamer-votum een droevig symptoom.
Het houdt zooals vanzelf spreekt ’n
rechtstreeksche krenking in der autoriteit
van het Pauseljjk Hof, met hetwelk Neder
land opnieuw abrupt de relaties verbreekt.
En niet op den H. Stoel, welke als zooda
nig van die relaties zeker wel de minste
vruchten zal plukken, komt het odium van
deze onwelwillende handelwijze. Aan Neder
land op zjjn smalst zal ook het grootste part
der moreele schade toevallen, die het onver
mijdelijk gevolg moet zijn van deze breuk.
betaalbaar, terwijd hij den juwelier, als een
bewijs zijner tevredenheid, een banknoot van
dertig pond aanbood boven het commissie
loon,dat deze hem in rekening braeht.
De heer Walter ging dien avond tegen ge
woonte vroeg naar zijn slaapkamer. Nadat
hij de deur van dit en van een daarin uitko
mend vertrek op slot gedraaid en zich ver
zekerd had, dat hij niet bespied werd, haalde
hij de diamanten, en een ander pakje, ’t welk
hij uit zjjn kabinet had medegebracht, te
voorschijn. Dit laatste bevatte een zeemlede
ren gordel of geldriem. dien hij den avond te
voren bij een zadelmaker in den omtrek van
Whitefieldchapel gekócht had, benevens
eenige strengen sterke koordzjjde en een
paknaald. Een tijdlang verlustigde hij zich
in le beschouwing der edelgesteenten, die,
terwijl zij over de tafel rolden licht schenen
uit te stralen. Hij verdeelde de achthonderd
steenen, die in de ecrins lagen, in vjjf-en-
twintigtallen, welke rjj, na ze in vloeipapier
gewikkeld te hebben, één voor één in den
gordel liet
de koord:
In een artikel, geschreven voor het beken!
worden voor het kamervotum, maar waarin
met den bekenden uitslag reeds rekening
werd gehouden, vraagt „Het Huisgezin” of
van de zijde der katholieke Kamerfractie in
het jongste verleden niet een verzufan is be
gaan:
Mgr. Nolens heeft vannacht» in de Kamer
verklaard, dat, werd het amêndement-Kw-
sten aangenomen, de vraag zou worden over
wogen, of steun kan worden verleend aan
welk kabinet ook, dat bestaat uit groepen,
die haar steun hebben gegeven aan de op
heffing van het gezantschap.
Had dit niet moeten gezegd zijn vóór de
„Het Vaderland” schrjjft:
Dat een sociaal-democratisch-Katholiek-
vrjjzinnig ministerie uit deze crisis zou kun
nen voortkomen, lijkt ons al heel onwaar
schijnlijk; de Katholieken kunnen toch moei
lijk thans de hand toesteken aan hen, die
hun zoo groeten slag toebrachten, om die te
weigeren aan de anti-revolutionairen, die hen
in deze zoo trouw hielpen. De eenige uitweg
lijkt ons een nationaal Kabinet uit Rechts
efl Links samengesteld, dat tot taak blijft
houden de saneering van onzen financieelen
toestand.
Dat het moordende gezwel in de Coalitie
steeds grooter afmetingen aannam, het was
bekend, en men heeft nu niet meer zich af
te vragen of zjj, die er toe mee hielpen, om
dat duidelijk te maken voor een ieder, daar-
voor het
De zaak is gebeur
„li„ s_
de coalitie een nieuw middel te vinden, om
de macht uiet uit handen te geven, dit ge
wonnen, dat het weer een stap nader is, om
het verhoud der onwaarachtigheid tot het
velleden te doen betooren.
Bljjft de heer Coljjn aan, hoe --al hij dan
zjjn kabinet aanvullen, aldus vraagt de „Te
legraaf’, en antwoordt:
Krachtens de woorden van mgr. Nolens
van hedennacht is samenwerking niet te ver
wachten tusschen de R. Katholieken en die
groepen aan welke de afschaffing van het
gezantschap bij den Paus te wijten is.
De anti-revolutionnairen heH>en den ge-
zantpchapspost gesteund, de chr. historischen
niet De vraag welke de heer Colijn dus
vermoedeljjk het eerst zal willen onderzoe
ken is of de combinatie der R. K. met de
anti-revolutionnairen tot een parlementaire
meerderheid ware uit te breiden.
Of dit mogelijk zal blijken, komt ons twij
felachtig voor.
Blijkt deze mogelijkheid inderdaad niet
aanwezig en zal men dus* naar een andere
groepeering streven, dan komt de beteeke-
nis aan de orde van het tegenstemmen v.n.
der sociaal-democraten. Deze hebben o.a.
verleden jaar voqr den gezantschapspost
gestemd. Nu nièt.Maar te voren hadden zij
bij het Voorloopig Verslag inzake de- alge-
meene beschouwingen medegedeeld niets te
zullen nalaten om bij een stemming de
wrakheid der caolitie te demonstreeren.
Weliswaar was de motiveering van zjjn
stem door den heer Vliegen in dit verband
niet zeer gelukkig. Maar ook doet zich de
vraag voor of de soc.-demoyaten en vrijz.-
democraten wel gerekend mogen worden
feitelijk tot de eventueele afschaffing van ’t
gezantschap te hebben bijgedragen.
Hun houding toch is er een geweest van
tactiek, en in een regeerfng, welke steunde
op R. K„ Vrjjz.- en Soc.-Democraten, zou
zeer wel de gezantschapspost dadelijk weer
weder betrad, en beloofde George dat hij na
verloop van eenige dagen zou terugkomen
om weder met hem naar zjjn grootvader te
gaan en hem nieuwe kleeren te koopen.
Daarna ging hjj naar zjjn logement, om zich
aan een uitgezochtx maaltjjd en een flesch
Bourgogne te goed te doen.
Den volgenden morgen schafte hij zich bjj
den koster der Westminster-abdjj ‘documen
ten aan, die hem nog ontbraken. Daarop ging
hjj naar de verkooplokaal van Parrits
Comp. in Albemarle-street, wjar hjj verwacht
had Henry Walter te zullen vinden. Hjj be
greep echter spoedig dat Salomons, dien hjj
den vorigen dag in gezelschap van den ban
kier gezien had en die thans aanzienlijke
aankoopen deed, voor hem handelde. Hjj ging
vervolgens naar Portland-place, waar hjj zoo
lang in den omtrek van Henry Walter’s hotel
rondslenterde, totdat hij de zekerheid ver
kregen had dat deze daar nog vertoefde, en
keerde toen naar zijn logement terug om zijn
valies te pakken. „Nu naar Lisford!” zeide hij
bjj zich zelven, „want anders zou Woodbine
cottage mij misschien ontgaan. Ik zou wel
eens willen weten, welk een gezicht Henry
Walter en lord Haughton zullen zetten, als
zjj booren, wien zjj^bt buurman gekregen
hebben!"
HOOFDSTUK XXIX,
HET REISPLAN.
Des avonds van den tweeden dag der ju-
weelenverkooping werd de heer Salomons bjj
is geplukt op een tijdstip nu ze nog groen
is.
Dergeljjk politiek ongeduld wreekt zich
meestal en ook nu naar alle waarschijnlijk
heid. De coalitie, die men vandaag poogt
dood te maken, door een voorstel als dat
van den heer Kersten niet te beoordeelen
naar eigen verdiensten, maar te meten met
den maatstaf van mogelijke parlementaire
consequenties, zou zeer wel nieuwe kracht
kunnen putten uit de omstandigheid dat men
haar vroegtijdig dood poogt te verklaren.
Wjj betwijfelen daarom, of voor een ge
zonde en normale ontwikkeling van ons po
litiek leven hetgeen gebeurt) is wel toejui
ching verdient.
Ten aanzien van de tegenstemmers be
hoort onderscheid te worden gemaakt tus
schen degenen, die regelmatig en principieel
hun stem hebben uitgebracht tegen bet ge
zantschap bjj den paus en degeuen, die uit
politieke berekening het amendement-Kers-
sten hebben gesteund. De verantwoordelijk
heid dezer laateteu voor het gebeurde is
uiteraard veel grooter dan van de eerste.
Het „Hdbld.” schrijft o.a.:
Wij denken er niet aan ons te begeven
in profetieën.
Eén feit verdient echter bijzondere aan
dacht. De coalitie is getroffen in baar
Achilleshiel, op een tijdstip, toen die coali-
tie-politiek nog niet had uitgeleefd. De
vrucht, die van groote waarde zou zjjn ge
weest, als ze rjjp van den boom was gevallen
Henry Walter op Portland-place aangediend,
terwijl deze nog aan tafel zat. Hjj liet den
juwelier in zjjn kabinet noodigen, waar hjj
zich spoedig bjj hem voegde.
„Ik ben naar wcnsch' geslaagd, mjjuhjer
zeide Salomons, nadat beiden plaats
gnomen. „Gisteren heb ik reels een
pen gedaan; maar de nummers,
Jij voornamelijk het oog hadt, kwa
men eerst heden in veiling, en ik oordeelde
het dus beter om mjjn bezoek uit te stellen,
totlat ik u volledig verslag kon doen en al
ret gekochte ter hand stellen. Er is njj, ver
volgde hjj, een pakje op de tafel nederleg-
gende, „geen enkel der loor u aangestreepte
nummers ontgaan.”
„En hebt gjj voordeellg ingekocht, of was
er sterke mededinging?” vroeg le bankier.
„Tot mijn spijt heb ik van de ruimte, die
gjj mij gelaten hebt, gebruik moeten maken.
Ik heb in ’ticheel een-en-dertigdirizend acht
honderd ponl besteed, maar ik ben overtuigd
dat, zoo gij de steenen later weer te gelde
wilt maken, men er u gaarne veertigduizend
pond voor zal geven.”
Zijn teveredenheid vermeerderde nog, toen
de heer Salomons de ecrins achtereenvolgens
op het tafelkleed uitstortte, en de koopen
met hem in den catalogus naging. Nadat de
steenen weder ingepakt waren, schreef de
bankier een assignatie tot een bedrag van
een-en-dertig-duizend achthonderd pond,
twee dagen later o^ het kantoor zijner firma
op de begroeting gebracht en aangenomen
kunnen worden.
Het ging, behalve bij den steeds ietwat
anti-papistischen vrijheidsbond links niet
en terecht tegen het gezantschap, maar wel
tegen de coalitie en tegen het kabinet-Colijn.
Of een dergelijk kabinet evenwel nu direct
uit de ontstane verwarring ontspringen zal,
is twjjfelachtig.
In elk geval gaan wjj weder een periode
van interessant politiek leven tegemoet.
„De Tjjd” vraagt:
Legde de linkerzijde het er op aan, om met
behulp van die Christeljjk-Historischen, die
zich tot een daad van nationaal onfatsoen
leenen, ons uit de Regeering te dringen? En
zal nu de leiding der naaste parlementaire
toekomst aan den predikant worden toever-
trouwd, die reeds eerder te verstaan gaf, dat
jongste verkiezingen het
en Protestantsch Zaken-
De politieke gvvolgen der gevallen beslis
sing hebben zich al aanstonds scherp afge-
teekend, al laten zich de uiterste conse
quenties nog moeilijk overziën.
Aan de rechtache samenwerking is
dit verloop van zaken een, misschien
onherstelbare slag toegebracht. De verkla
ring door mgr. Nojens in de avondzitting
van gisteren afgelegd, last hieromtrent
geen twjjfel. En het ligt overigens voor de
hand, dat hoe gewichtig opk de belan
gen mogen geacht worden, bjj een besten
dig samengaan der reohtsche partjjen betrok
ken aan zulk regeerings-accoord de fei-
teljjke grondslag ontvalt, wanneer men het
omtrent essentieele punten niet eens bljjkt
Van de katholieke fractie mag voorshands
wyrden verwacht, dat zjj in isolement haar
kracht zoeken zal.
Dat de breuk zi<h al aanstonds tot in den
boezem van het Kabinet heeft doorgezet, is
op te maken uit de veAlaring van den mi
nisterpresident betreffende de ontelag-in-
diening door de vier Katholieke ministers.
Een volslagen kabinetscrisis staat dus on
getwijfeld voor de deur.
Met het hopelooze vooruitzicht dat de
parlementaire wagen vaster in het moeras
zit dan ooit. Want dat de „democratische”
linkerzijde eenig effect zal hebben te ver
hopen van haar manoeuvre, is van te voren
uitgesloten.
Nóch naar links, nóch naar rechts thans,
glimt er meer een lichtstraaltje aan den po-
litieken horizon; voor een parlementaire
Regeering, in den vollen zin des woords, is
de kans momenteel verkeken.
Wat onheil toch kan blinde staatszucht
brouwen!
62.
Pickshaw haalde een lessenaartje voor den
.dag, waarin Agatha vóór haaf trouwen hare
brieven bewaarde, en daarin vond men onder
andere papieren ook, hare huweljjks-acte.
Wolterschocker stak dit document bij zich,
en vernam van Pickahaw, waar hjj de geboor
te- en doopacte van zjjh kleinzoon kon beko
men.
„Kom, beste jongen,” zeide hjj tot George,
nadat hjj het doel van zijn bezoek bereikt
had: „het wordt nu tjjd om aan den terug
tocht xe denken.”
„Mag ik niet bjj grootvader en tante blij
ven?” vroeg de knaap zeer teleurgesteld.
„Neen, George; gjj weet wel wat wjj vrouw
Beppo beloofd hebben, en dat gjj naar school
moet om een knappe jongen te worden.”
„Maar h|j komt toch van tjjd tot tjjd zjjn
grootvader en zjjn tante eens bezoeken, niet
Waaw ®^nl,eer?” vroeg de oude man.
j: le*tOT» mijnheer Pickshaw. Ik kom u
d^an ‘hebt.^gen °P welke 8ch<x)1 ik kem ge-
Het was reeds donker toen Wolterschocker
rouw Beppo terug kwam. Hjj gelastte
zorgvuldig op den knaap te pasten, die
iena de woning van den orgeldraaier
We zullen ons in dit unfaire gedoe niet
verder verdiepen.
Alleen nog maar dit:
Het bljjkt thans weer eens duidelijk, hoe
vrjjwel alle krachten in den lande samen
spannen, wanneer het gaat tegen de Katho
lieken, wanneer men meent, den Katholieken
onaangenaam te kunnen zjjn en hen in hun
prestige te kunnen schaden.
Het gezantschap bjj den Paus is tenslotte
geen Katholiek, maar een algemeen belang;
doch dat algemeen belang offert men gaar
ne op, als men maar meent een katholiek be
lang te kunnen treffen.
Ligt hierin voor alle Katholieken niet een
zeer sterke vermaning om zich tegen het
gemeenschappelijk te duchten gevaar
hechter dan ooit aaheen te sluiten?
Latqp wjj de teekenen des tjjds begrjjpen!
Intusschen zit men met de stukken!
We staan voor een chaos. -
Wat nu?
Het woord is aan de heeren, die de huidige
regeering onmogeljjk gemaakt hebben.
Laten zjj nu een regeering vormen op
grond van déze politieke overeenstemming:
wjj wenschen geen gezant Bij den Paus!
’t Is belachelijk!
En toch: op grond hiérvan heeft men het
aangedurft (zjj het in werkelijkheid dan ook
om andere, nog minder faire motieven!) de
huidige regeering weg te werken.
Men staat natuurlijk machteloos; maar
in al zijn machteloosheid, niets behoorlijks
kunnende opbouwen, ontziet men zich toch
niet, lomp en ruw af te breken.
Wjj zien tot op dit moment niet, op relke
wjjze de parlementaire wagen weer aan 't
rollen gebracht zal kunnen worden.
Hoe zal er een behoorlijke regeeringsmeor-
derheid te vinden zjjn?
We beleven niet door onze schuld!
wél een allergevaarlijke en aUennoeiljjkste
crisis!
Onze veronderstelling, dat het gevaar voor
afstemming van ons gezantschap bij den H.
Stoel, ditmaal grooter was dan bjj een der
vorige gelegenheden, is héél spoedig maar al
te5u*8t gebleken.
hi betrekkeljjk weinige uren is het pleit
beslist geworden:
Eergisterenavond diende Ds. Kersten, te
zamen met den staatkundig-gereformeerden
heer Zandt bjj de behandeling der begrooting
voor buitenlandsche zaken een amendement
in tot afschaffing van het gezantschap bjj
den Paus; de leider der R. K. fractie gaf
daarop niet onduidelijk te kennen, dat het
met do coalitie gedaan zou zijn, indien het
amendement zou worden aangenomen tenge
volge van een vóóntemme^, <0|teukOaJjti>/
broeders. V.
Hierna verklaarde nog .de heet'Wi
mens de sociaal-democratjsche fra<
de 8. D. A. P. voor het amendement zou
stemmen onder het voorwendseltje, dat het
gezantschap nu nu de Volkenbond voor
den vrede werkte! niet meer van groot
nut was, doch in waarheid om (zooals reeds
in „Het Volk” te kennen gegeven was) de
samenwerking der rechtsche partijen onmo
gelijk te maken.
Dat spelde weinig goeds!
Zóó ging men den nacht in
Toen gisterenmiddag de vergadering word
roortgezet kwam ook de heer Marchant nog
met een vjerklaring: hij was ietwat eeriijker
dan de beer Vliegen:
de Vrjjzinnig-Democraten zouden voor het
amendement stemmen, omdat het amende
ment „een politieke beteekenis van verre
strekking” had gekregen, omdat er thans
gelegenheid was de coalitie kapot te maken!
Toen was over het gezantschap bij den
Paus en tevens over het lot van de coalitie
beslist:
52 tegen 42 ging bet.
Wèg was het gezantschap!
Wég was de coalitie!
Wég was de regeeringsmeerderbeid!
in weinige uren tjjds kunnen er wél groote
dingen gebeuren!
Het is een allesbehalve verheffend tijdver
drijf, nA I* gaan, op welke wijze en met wel
ke motieven dit schitterend resultaat werd
bereikt
Het anti-papisme van enkele heeren, die
als eenig politiek doel het negativisme
den stryd tegen Rome nastreven, was de
^Auleidiug.
Met hen verklaarden zich solidair onze
christelijk-hjptorische coalitie-bjoeders ja
wel: broeders! die de bevrediging van
bun anti-Roomschheid bleken te prefereeren
boven het christelijk coalitie-belang, wat
naar hun eigen zeggen identiek is met bet
belang van land en volk.
Daarna zetten de 8. D. A. P.-ers; en de
Vrijzinnig-demokraten hun „politieke” stap
pen:
„politiek” in den slechtsten en minderwaar-
digsten zin van het woord.
'C Was duidelijk op te merken en voor een
ieder trouwens ook voor de hand ’iggend,
dat deze Kamer-groepen op een weinig be
hoorlijke wijze misbruik wenschten te maken
van de precaire verhoudingen, welke er In
de coalitie waren ontstaan, om de rechtsche
samenwerking en daardoor de rechtsche re
geering, onmogelijk te maken.
Het doel heeft hier wel heel bijzonder de
óiiddelen geheiligd.
Acht men bet gezantschap bij den Paus on-
noodig, dan heeft men voorheen door
vóór dat gezantschap te stequnen op
schandelijke wjjze staatsgelden verknoeid;
acht men dit gezantschap niet onnoodig, dan
had men nu niet voor het amendemenVKers-
ten mogen stemmen.
Dat is zoo klaar als de dag.
Politieke smoesjes leggen daarbij geen ge
wicht in de schaal.
veilig zijn
Of een
pl^u
val het oordeel des lands niet zouden vree»
op den uitslag der j
beste zou passen een r
kabinet met desnoods een enkelen Katho
liek?
Of zal aan Liberalen, Vrjjbeidsbonders en
Vrijzinnig-Democraten een kans worden ge
geven, als straks de S.D.A.P. tot de ont
nuchtering komt, dat zjj etin is geloopen met
haar speculatie om spoedig in een nieuwe
Kabinetsvorming te worden betrokken? Wjj
kunnen kalm afwachten, hoe de tegenstem
mers leiding zullen geven aan den verwarden
toestand, dien zjj hebben geschapen.
Hoe dit weze, nu de Christeljjk-Histori-
schen in tegenstelling met de moedige
Anti-Revolutionnairen er de voorkeur aan
gaven, meer naar de verlangens vaji de anti
papistische elementen onder ons kiezersvolk
dan naar de hoogere belangen van het va
derland te handelen, staan wjj vermoedeljjk
aan een keerpunt van de politiek, in wier
voorzichtig beleid ^1 samenwerking met
hoeveel opofferingen onzerzijds! de oelangen
van volk en vaderland beide zoovele jaren
geweest.
Kamerontbinding met een raad
pleging van de kiezers wellicht een nieuwe
orienteering zal brengen? Dat wjj in dit ge
val het oordeel des lands niet zouden vree-
zen, behoeft geen betoog.
De belangrijke beslissing, die heden geval
len is, zal aan den anderen de rechte houding
moeiljjker maken dan aan ons.
collier,
naar zjjn
naar