„ONS BLAD» Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: CRISIS. UIT DE PERS. FEUILLETON. DE GEHEIMZINNIGE MOORD. postgiro 1M863, lAeaderdaf Ui XovfmUr 19*5 postgiro i««*x 19e Jaargang VOOR EEN BENOEMING. Abonn»mMteprgE< fer Irwtrtta! voor A Urm—r Voor buiten Allan—r f285 Met Oefllutfreerd ZondapMad 0.00 f hooger. Het gezantschap bij den Paus. Jtwertentfe prijs» Van I5 regeh f 1.25; elke regel meer f 0.25; VedaM per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" b| vat uitbetaling per plaatsing f t> >Ne abonné’e wordt op aanvrage gratie een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot eren bedrag van f 600,—, f 400,—, f 200,—, f 1OO,—f 6O~—f 35.—. f 1<C orienl 4 Walter,’1 hadden paar ko waarop lüke amen i door we!. ADMINISTRATIE No. 43> REDACTIE No. J het den heerSalomons in Haddon- garden’en de winkels van nog voorname Londensche juwelh juiste oogenblik hebben gekozen, is gebeurd en daarmee uit. En in alle gevallen ia, sells al weet men weer in „Wat nu?” vraagt de „Residentiebode”, na geconstateerd te hebben dat de Chr. His torischen, die zich voortdurend voor de zweept van ds. Kersten gekromd hebben, thans hun zin hebben: Het ligt vo‘or de hand, dat het allegaartje van links plus de Chr. Historischen nu maar eens toont, wat het kan. Alleen de Katholieke ministers namen tot nog tóe, volgens do aankondiging van den heer Coljjn, ontslag. Zullen de overigen ook heengaan? Zoo niet, hoe moet het kabinet dan opgekalefaterd worden? Zal de heer Co* Ijjn voortregeeren met nog enkele Chr. His torischen en Anti-Revolutionnairen in Je re- geering, om bij de eerste de beste gelegen» heid weer om te vallen? In elk geval zijn thans weer ds. Kersten en de heer Snoeck-Henkemans aan bod. Dat zijn de twee, die de kruik kapot hebben ge slagen; zij hebben dus te staan voor de seber- ven. NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD Ml vrouw Be; haar schreien st glijden, telkens het zeemleer met r Izjjde vaststikkende, om te voorko men dat de pakjes op elkander schoven. Er vorliepen verscheidene uren met deze» arbeid. Toen hij er mede gereed was, bleef hy nog een tijdlang bij den haard zitten, naar ’t scheen in gedachten verdiept. Eindelijk be gaf hij zich ter ruste, na den kostbaren gor del onder zjju hoofdkussen geborgen te heb- r ben. Den volgenden morgen bezocht hjj r-< T magazijn van -- garden en de winkels van nog eenige andere voorname Londensche juweliers, om hals sieraden en modelljj daarvan te bezichtigen, ten einde, zoo als hij zeide, zijne keus te be palen omtrent den vorm van den collier, dien hjj voornemens was te laten vervaardi gen. Hij vond echter niets, dat r.~' smaak was, en Vertrok des middags Maudesley-Abbey, na den goredl om zijn midden gegespt te hebben- De majoor Vernon was twee avonden vroeger te Lisford in „de Kroon” teruggo- keerd. Reeds den volgenden dag was hij het met den notaris eens geworden omtrent den koop van Woodbine-cottage, terstond had hij bezit genomen van de villa. De bedaagde huishoudster van den vorigen bewoner had hem, toen hij de woning was komen bezich tigen, verzocht om haar in zijn dienst te ne men, en daar hij van niemand anders voor» zien was en de notaris haar bijzonder aan» beval, had hij juffrouw Manders laten weten, dat bij aan haar de zorg voor zijn huis-hou- ding opdroeg. Daags nadat hjj Woodbine- cottage betrokken had, kwamen er eemge kisten met goederen en kleedingstukken aann, die hij de beide vorige dagen in da hoofdatad gekocht had. - (Wordt vervoigd.x Zooalt, men weet, b in het Alkmaarsoho róchtbank-coDege een vacature ontstaan, doordat Mr. Th. Maassen benoemd is tot rechter in. de rechtbank te Haarlem. Hier doet zich voor de regeering thans een goede gelegenheid voor om te Alkmaar eindelijk eens „tb voorzien in een lang ge voelde behoefte” en voorzoover er natuur lijk katholieke sollicitanten zijn een kar tholiok te benoemen. Reeds jaren geleden hebben wij, naar aan leiding van een tamelijk geruchtmakend feit, opgemerkt, dat er in de Alkmaarsehc recht- bank geen enkele katholiek zitting heeft, en dat het hoogst gewenscht is, eindelijk eens te breken met den sleur, waarbij toe vallig nooit een katholiek voor een be noeming in aanmerking kwam. Het moest tot op hedfen den induik wek ken, dat hier de katholiek uit een staatsbe-^ trekking gewedrd werd naar oud beproefd recept. Thans willen wij er nog eens op aaudrin- gen, dat men de katholieken, die in dit ar- ropdissementsgebied zoo’n groot deel jjer bevolking uitmakende, eindelijk eens recht doet geschieden door de benoeming van een katholiek rechter. Niet alleen ook niet in de eerste plaats met het oog op de billijkheid, welke aller minst gediend wordt door bepaalde betrek kingen speciaal aan niet-katholieken te gun nen en te geven, doch ook en aller eerst om het groote belang, dat er, zoowel voor de innerlijke waarde als voor het uiter- lijk prestige der rechtbankgestea, in gelegen is, de katholieke mentaliteit, het katholieke inzicht en de katholieke stem ia baar midden niet te missen. Reeds tó lang is hier, een tekort gebleken. De „Msb.” schrijft: De teerling is geworpen! Eindelijk mocht het dan aan de vercenig- de strijdkrachten van benepen anti-papisme en sluwe politieke berekening gelukken, een einde te maken aan de Nederlandsche missie ten Vaticane. Benepen anti-papisme. Immers op zake- gronden is de aanneming van het idement-Kersten tot schrapping van den betrokken begrootingspost niet te motivee- ren. Zoowel de belangrijkheid van de lega- tie zelve (door een uiet-katholiek minister herbaaldelijk met nadnik betoogd) als de contmuiteit in onze buitenIpndsche betrek kingen pleitten met luider stemme voor haar behoud. Wie voor die stem in de Kamer de ooren sloot, deed dat, omdat in hem ver keerd begrepen liefde voor de „Protestant- sche natie” dan wel afgekeerdheid jegens Rome het klare geluid eener objectieve waardeering overstemden. Van de groeiende Hetze tegen het groeiende Katholicisme is dit Kamer-votum een droevig symptoom. Het houdt zooals vanzelf spreekt ’n rechtstreeksche krenking in der autoriteit van het Pauseljjk Hof, met hetwelk Neder land opnieuw abrupt de relaties verbreekt. En niet op den H. Stoel, welke als zooda nig van die relaties zeker wel de minste vruchten zal plukken, komt het odium van deze onwelwillende handelwijze. Aan Neder land op zjjn smalst zal ook het grootste part der moreele schade toevallen, die het onver mijdelijk gevolg moet zijn van deze breuk. betaalbaar, terwijd hij den juwelier, als een bewijs zijner tevredenheid, een banknoot van dertig pond aanbood boven het commissie loon,dat deze hem in rekening braeht. De heer Walter ging dien avond tegen ge woonte vroeg naar zijn slaapkamer. Nadat hij de deur van dit en van een daarin uitko mend vertrek op slot gedraaid en zich ver zekerd had, dat hij niet bespied werd, haalde hij de diamanten, en een ander pakje, ’t welk hij uit zjjn kabinet had medegebracht, te voorschijn. Dit laatste bevatte een zeemlede ren gordel of geldriem. dien hij den avond te voren bij een zadelmaker in den omtrek van Whitefieldchapel gekócht had, benevens eenige strengen sterke koordzjjde en een paknaald. Een tijdlang verlustigde hij zich in le beschouwing der edelgesteenten, die, terwijl zij over de tafel rolden licht schenen uit te stralen. Hij verdeelde de achthonderd steenen, die in de ecrins lagen, in vjjf-en- twintigtallen, welke rjj, na ze in vloeipapier gewikkeld te hebben, één voor één in den gordel liet de koord: In een artikel, geschreven voor het beken! worden voor het kamervotum, maar waarin met den bekenden uitslag reeds rekening werd gehouden, vraagt „Het Huisgezin” of van de zijde der katholieke Kamerfractie in het jongste verleden niet een verzufan is be gaan: Mgr. Nolens heeft vannacht» in de Kamer verklaard, dat, werd het amêndement-Kw- sten aangenomen, de vraag zou worden over wogen, of steun kan worden verleend aan welk kabinet ook, dat bestaat uit groepen, die haar steun hebben gegeven aan de op heffing van het gezantschap. Had dit niet moeten gezegd zijn vóór de „Het Vaderland” schrjjft: Dat een sociaal-democratisch-Katholiek- vrjjzinnig ministerie uit deze crisis zou kun nen voortkomen, lijkt ons al heel onwaar schijnlijk; de Katholieken kunnen toch moei lijk thans de hand toesteken aan hen, die hun zoo groeten slag toebrachten, om die te weigeren aan de anti-revolutionairen, die hen in deze zoo trouw hielpen. De eenige uitweg lijkt ons een nationaal Kabinet uit Rechts efl Links samengesteld, dat tot taak blijft houden de saneering van onzen financieelen toestand. Dat het moordende gezwel in de Coalitie steeds grooter afmetingen aannam, het was bekend, en men heeft nu niet meer zich af te vragen of zjj, die er toe mee hielpen, om dat duidelijk te maken voor een ieder, daar- voor het De zaak is gebeur „li„ s_ de coalitie een nieuw middel te vinden, om de macht uiet uit handen te geven, dit ge wonnen, dat het weer een stap nader is, om het verhoud der onwaarachtigheid tot het velleden te doen betooren. Bljjft de heer Coljjn aan, hoe --al hij dan zjjn kabinet aanvullen, aldus vraagt de „Te legraaf’, en antwoordt: Krachtens de woorden van mgr. Nolens van hedennacht is samenwerking niet te ver wachten tusschen de R. Katholieken en die groepen aan welke de afschaffing van het gezantschap bij den Paus te wijten is. De anti-revolutionnairen heH>en den ge- zantpchapspost gesteund, de chr. historischen niet De vraag welke de heer Colijn dus vermoedeljjk het eerst zal willen onderzoe ken is of de combinatie der R. K. met de anti-revolutionnairen tot een parlementaire meerderheid ware uit te breiden. Of dit mogelijk zal blijken, komt ons twij felachtig voor. Blijkt deze mogelijkheid inderdaad niet aanwezig en zal men dus* naar een andere groepeering streven, dan komt de beteeke- nis aan de orde van het tegenstemmen v.n. der sociaal-democraten. Deze hebben o.a. verleden jaar voqr den gezantschapspost gestemd. Nu nièt.Maar te voren hadden zij bij het Voorloopig Verslag inzake de- alge- meene beschouwingen medegedeeld niets te zullen nalaten om bij een stemming de wrakheid der caolitie te demonstreeren. Weliswaar was de motiveering van zjjn stem door den heer Vliegen in dit verband niet zeer gelukkig. Maar ook doet zich de vraag voor of de soc.-demoyaten en vrijz.- democraten wel gerekend mogen worden feitelijk tot de eventueele afschaffing van ’t gezantschap te hebben bijgedragen. Hun houding toch is er een geweest van tactiek, en in een regeerfng, welke steunde op R. K„ Vrjjz.- en Soc.-Democraten, zou zeer wel de gezantschapspost dadelijk weer weder betrad, en beloofde George dat hij na verloop van eenige dagen zou terugkomen om weder met hem naar zjjn grootvader te gaan en hem nieuwe kleeren te koopen. Daarna ging hjj naar zjjn logement, om zich aan een uitgezochtx maaltjjd en een flesch Bourgogne te goed te doen. Den volgenden morgen schafte hij zich bjj den koster der Westminster-abdjj ‘documen ten aan, die hem nog ontbraken. Daarop ging hjj naar de verkooplokaal van Parrits Comp. in Albemarle-street, wjar hjj verwacht had Henry Walter te zullen vinden. Hjj be greep echter spoedig dat Salomons, dien hjj den vorigen dag in gezelschap van den ban kier gezien had en die thans aanzienlijke aankoopen deed, voor hem handelde. Hjj ging vervolgens naar Portland-place, waar hjj zoo lang in den omtrek van Henry Walter’s hotel rondslenterde, totdat hij de zekerheid ver kregen had dat deze daar nog vertoefde, en keerde toen naar zijn logement terug om zijn valies te pakken. „Nu naar Lisford!” zeide hij bjj zich zelven, „want anders zou Woodbine cottage mij misschien ontgaan. Ik zou wel eens willen weten, welk een gezicht Henry Walter en lord Haughton zullen zetten, als zjj booren, wien zjj^bt buurman gekregen hebben!" HOOFDSTUK XXIX, HET REISPLAN. Des avonds van den tweeden dag der ju- weelenverkooping werd de heer Salomons bjj is geplukt op een tijdstip nu ze nog groen is. Dergeljjk politiek ongeduld wreekt zich meestal en ook nu naar alle waarschijnlijk heid. De coalitie, die men vandaag poogt dood te maken, door een voorstel als dat van den heer Kersten niet te beoordeelen naar eigen verdiensten, maar te meten met den maatstaf van mogelijke parlementaire consequenties, zou zeer wel nieuwe kracht kunnen putten uit de omstandigheid dat men haar vroegtijdig dood poogt te verklaren. Wjj betwijfelen daarom, of voor een ge zonde en normale ontwikkeling van ons po litiek leven hetgeen gebeurt) is wel toejui ching verdient. Ten aanzien van de tegenstemmers be hoort onderscheid te worden gemaakt tus schen degenen, die regelmatig en principieel hun stem hebben uitgebracht tegen bet ge zantschap bjj den paus en degeuen, die uit politieke berekening het amendement-Kers- sten hebben gesteund. De verantwoordelijk heid dezer laateteu voor het gebeurde is uiteraard veel grooter dan van de eerste. Het „Hdbld.” schrijft o.a.: Wij denken er niet aan ons te begeven in profetieën. Eén feit verdient echter bijzondere aan dacht. De coalitie is getroffen in baar Achilleshiel, op een tijdstip, toen die coali- tie-politiek nog niet had uitgeleefd. De vrucht, die van groote waarde zou zjjn ge weest, als ze rjjp van den boom was gevallen Henry Walter op Portland-place aangediend, terwijl deze nog aan tafel zat. Hjj liet den juwelier in zjjn kabinet noodigen, waar hjj zich spoedig bjj hem voegde. „Ik ben naar wcnsch' geslaagd, mjjuhjer zeide Salomons, nadat beiden plaats gnomen. „Gisteren heb ik reels een pen gedaan; maar de nummers, Jij voornamelijk het oog hadt, kwa men eerst heden in veiling, en ik oordeelde het dus beter om mjjn bezoek uit te stellen, totlat ik u volledig verslag kon doen en al ret gekochte ter hand stellen. Er is njj, ver volgde hjj, een pakje op de tafel nederleg- gende, „geen enkel der loor u aangestreepte nummers ontgaan.” „En hebt gjj voordeellg ingekocht, of was er sterke mededinging?” vroeg le bankier. „Tot mijn spijt heb ik van de ruimte, die gjj mij gelaten hebt, gebruik moeten maken. Ik heb in ’ticheel een-en-dertigdirizend acht honderd ponl besteed, maar ik ben overtuigd dat, zoo gij de steenen later weer te gelde wilt maken, men er u gaarne veertigduizend pond voor zal geven.” Zijn teveredenheid vermeerderde nog, toen de heer Salomons de ecrins achtereenvolgens op het tafelkleed uitstortte, en de koopen met hem in den catalogus naging. Nadat de steenen weder ingepakt waren, schreef de bankier een assignatie tot een bedrag van een-en-dertig-duizend achthonderd pond, twee dagen later o^ het kantoor zijner firma op de begroeting gebracht en aangenomen kunnen worden. Het ging, behalve bij den steeds ietwat anti-papistischen vrijheidsbond links niet en terecht tegen het gezantschap, maar wel tegen de coalitie en tegen het kabinet-Colijn. Of een dergelijk kabinet evenwel nu direct uit de ontstane verwarring ontspringen zal, is twjjfelachtig. In elk geval gaan wjj weder een periode van interessant politiek leven tegemoet. „De Tjjd” vraagt: Legde de linkerzijde het er op aan, om met behulp van die Christeljjk-Historischen, die zich tot een daad van nationaal onfatsoen leenen, ons uit de Regeering te dringen? En zal nu de leiding der naaste parlementaire toekomst aan den predikant worden toever- trouwd, die reeds eerder te verstaan gaf, dat jongste verkiezingen het en Protestantsch Zaken- De politieke gvvolgen der gevallen beslis sing hebben zich al aanstonds scherp afge- teekend, al laten zich de uiterste conse quenties nog moeilijk overziën. Aan de rechtache samenwerking is dit verloop van zaken een, misschien onherstelbare slag toegebracht. De verkla ring door mgr. Nojens in de avondzitting van gisteren afgelegd, last hieromtrent geen twjjfel. En het ligt overigens voor de hand, dat hoe gewichtig opk de belan gen mogen geacht worden, bjj een besten dig samengaan der reohtsche partjjen betrok ken aan zulk regeerings-accoord de fei- teljjke grondslag ontvalt, wanneer men het omtrent essentieele punten niet eens bljjkt Van de katholieke fractie mag voorshands wyrden verwacht, dat zjj in isolement haar kracht zoeken zal. Dat de breuk zi<h al aanstonds tot in den boezem van het Kabinet heeft doorgezet, is op te maken uit de veAlaring van den mi nisterpresident betreffende de ontelag-in- diening door de vier Katholieke ministers. Een volslagen kabinetscrisis staat dus on getwijfeld voor de deur. Met het hopelooze vooruitzicht dat de parlementaire wagen vaster in het moeras zit dan ooit. Want dat de „democratische” linkerzijde eenig effect zal hebben te ver hopen van haar manoeuvre, is van te voren uitgesloten. Nóch naar links, nóch naar rechts thans, glimt er meer een lichtstraaltje aan den po- litieken horizon; voor een parlementaire Regeering, in den vollen zin des woords, is de kans momenteel verkeken. Wat onheil toch kan blinde staatszucht brouwen! 62. Pickshaw haalde een lessenaartje voor den .dag, waarin Agatha vóór haaf trouwen hare brieven bewaarde, en daarin vond men onder andere papieren ook, hare huweljjks-acte. Wolterschocker stak dit document bij zich, en vernam van Pickahaw, waar hjj de geboor te- en doopacte van zjjh kleinzoon kon beko men. „Kom, beste jongen,” zeide hjj tot George, nadat hjj het doel van zijn bezoek bereikt had: „het wordt nu tjjd om aan den terug tocht xe denken.” „Mag ik niet bjj grootvader en tante blij ven?” vroeg de knaap zeer teleurgesteld. „Neen, George; gjj weet wel wat wjj vrouw Beppo beloofd hebben, en dat gjj naar school moet om een knappe jongen te worden.” „Maar h|j komt toch van tjjd tot tjjd zjjn grootvader en zjjn tante eens bezoeken, niet Waaw ®^nl,eer?” vroeg de oude man. j: le*tOT» mijnheer Pickshaw. Ik kom u d^an ‘hebt.^gen °P welke 8ch<x)1 ik kem ge- Het was reeds donker toen Wolterschocker rouw Beppo terug kwam. Hjj gelastte zorgvuldig op den knaap te pasten, die iena de woning van den orgeldraaier We zullen ons in dit unfaire gedoe niet verder verdiepen. Alleen nog maar dit: Het bljjkt thans weer eens duidelijk, hoe vrjjwel alle krachten in den lande samen spannen, wanneer het gaat tegen de Katho lieken, wanneer men meent, den Katholieken onaangenaam te kunnen zjjn en hen in hun prestige te kunnen schaden. Het gezantschap bjj den Paus is tenslotte geen Katholiek, maar een algemeen belang; doch dat algemeen belang offert men gaar ne op, als men maar meent een katholiek be lang te kunnen treffen. Ligt hierin voor alle Katholieken niet een zeer sterke vermaning om zich tegen het gemeenschappelijk te duchten gevaar hechter dan ooit aaheen te sluiten? Latqp wjj de teekenen des tjjds begrjjpen! Intusschen zit men met de stukken! We staan voor een chaos. - Wat nu? Het woord is aan de heeren, die de huidige regeering onmogeljjk gemaakt hebben. Laten zjj nu een regeering vormen op grond van déze politieke overeenstemming: wjj wenschen geen gezant Bij den Paus! ’t Is belachelijk! En toch: op grond hiérvan heeft men het aangedurft (zjj het in werkelijkheid dan ook om andere, nog minder faire motieven!) de huidige regeering weg te werken. Men staat natuurlijk machteloos; maar in al zijn machteloosheid, niets behoorlijks kunnende opbouwen, ontziet men zich toch niet, lomp en ruw af te breken. Wjj zien tot op dit moment niet, op relke wjjze de parlementaire wagen weer aan 't rollen gebracht zal kunnen worden. Hoe zal er een behoorlijke regeeringsmeor- derheid te vinden zjjn? We beleven niet door onze schuld! wél een allergevaarlijke en aUennoeiljjkste crisis! Onze veronderstelling, dat het gevaar voor afstemming van ons gezantschap bij den H. Stoel, ditmaal grooter was dan bjj een der vorige gelegenheden, is héél spoedig maar al te5u*8t gebleken. hi betrekkeljjk weinige uren is het pleit beslist geworden: Eergisterenavond diende Ds. Kersten, te zamen met den staatkundig-gereformeerden heer Zandt bjj de behandeling der begrooting voor buitenlandsche zaken een amendement in tot afschaffing van het gezantschap bjj den Paus; de leider der R. K. fractie gaf daarop niet onduidelijk te kennen, dat het met do coalitie gedaan zou zijn, indien het amendement zou worden aangenomen tenge volge van een vóóntemme^, <0|teukOaJjti>/ broeders. V. Hierna verklaarde nog .de heet'Wi mens de sociaal-democratjsche fra< de 8. D. A. P. voor het amendement zou stemmen onder het voorwendseltje, dat het gezantschap nu nu de Volkenbond voor den vrede werkte! niet meer van groot nut was, doch in waarheid om (zooals reeds in „Het Volk” te kennen gegeven was) de samenwerking der rechtsche partijen onmo gelijk te maken. Dat spelde weinig goeds! Zóó ging men den nacht in Toen gisterenmiddag de vergadering word roortgezet kwam ook de heer Marchant nog met een vjerklaring: hij was ietwat eeriijker dan de beer Vliegen: de Vrjjzinnig-Democraten zouden voor het amendement stemmen, omdat het amende ment „een politieke beteekenis van verre strekking” had gekregen, omdat er thans gelegenheid was de coalitie kapot te maken! Toen was over het gezantschap bij den Paus en tevens over het lot van de coalitie beslist: 52 tegen 42 ging bet. Wèg was het gezantschap! Wég was de coalitie! Wég was de regeeringsmeerderbeid! in weinige uren tjjds kunnen er wél groote dingen gebeuren! Het is een allesbehalve verheffend tijdver drijf, nA I* gaan, op welke wijze en met wel ke motieven dit schitterend resultaat werd bereikt Het anti-papisme van enkele heeren, die als eenig politiek doel het negativisme den stryd tegen Rome nastreven, was de ^Auleidiug. Met hen verklaarden zich solidair onze christelijk-hjptorische coalitie-bjoeders ja wel: broeders! die de bevrediging van bun anti-Roomschheid bleken te prefereeren boven het christelijk coalitie-belang, wat naar hun eigen zeggen identiek is met bet belang van land en volk. Daarna zetten de 8. D. A. P.-ers; en de Vrijzinnig-demokraten hun „politieke” stap pen: „politiek” in den slechtsten en minderwaar- digsten zin van het woord. 'C Was duidelijk op te merken en voor een ieder trouwens ook voor de hand ’iggend, dat deze Kamer-groepen op een weinig be hoorlijke wijze misbruik wenschten te maken van de precaire verhoudingen, welke er In de coalitie waren ontstaan, om de rechtsche samenwerking en daardoor de rechtsche re geering, onmogelijk te maken. Het doel heeft hier wel heel bijzonder de óiiddelen geheiligd. Acht men bet gezantschap bij den Paus on- noodig, dan heeft men voorheen door vóór dat gezantschap te stequnen op schandelijke wjjze staatsgelden verknoeid; acht men dit gezantschap niet onnoodig, dan had men nu niet voor het amendemenVKers- ten mogen stemmen. Dat is zoo klaar als de dag. Politieke smoesjes leggen daarbij geen ge wicht in de schaal. veilig zijn Of een pl^u val het oordeel des lands niet zouden vree» op den uitslag der j beste zou passen een r kabinet met desnoods een enkelen Katho liek? Of zal aan Liberalen, Vrjjbeidsbonders en Vrijzinnig-Democraten een kans worden ge geven, als straks de S.D.A.P. tot de ont nuchtering komt, dat zjj etin is geloopen met haar speculatie om spoedig in een nieuwe Kabinetsvorming te worden betrokken? Wjj kunnen kalm afwachten, hoe de tegenstem mers leiding zullen geven aan den verwarden toestand, dien zjj hebben geschapen. Hoe dit weze, nu de Christeljjk-Histori- schen in tegenstelling met de moedige Anti-Revolutionnairen er de voorkeur aan gaven, meer naar de verlangens vaji de anti papistische elementen onder ons kiezersvolk dan naar de hoogere belangen van het va derland te handelen, staan wjj vermoedeljjk aan een keerpunt van de politiek, in wier voorzichtig beleid ^1 samenwerking met hoeveel opofferingen onzerzijds! de oelangen van volk en vaderland beide zoovele jaren geweest. Kamerontbinding met een raad pleging van de kiezers wellicht een nieuwe orienteering zal brengen? Dat wjj in dit ge val het oordeel des lands niet zouden vree- zen, behoeft geen betoog. De belangrijke beslissing, die heden geval len is, zal aan den anderen de rechte houding moeiljjker maken dan aan ons. collier, naar zjjn naar

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1925 | | pagina 1