OERRBD WORM - HDUtfll 54
Van Houten s Chocoladeletters
I
l. T. Franse-Meiler,
■UOTTU ALKjbAAB
Roelof v. d. Pol.
Doezen Borstplaat en Marsepaln
J. BROOTHUIZéN
„«BTOEHBBnr
NIE R 0 P’s Goedkoope Rijwielhandel
Wed. S. Halma - Magdaienensir.
Steeds de nieuwste Boekwerken i
voor eiken leeftijd
Het BESTE adres
G. J. van der Hulst
Van der Meulen’s Boekhandel
Prijzen en Dualiteiten NEMtat beter.
Sigaren. Pilntn enz.
is toch voordeelig I
ook voor
St. Nicolaas-Cadeaux
ah
Rijwielbanden, a'le soorten Lampen
Handwarmers, Spatlappen
JasbesGiiermers
Batterijen en Zaklantaarns enz. enz.
L. COKET op de Laat
St hlsoiaas-Gadeaiu
in
Dames- -■
Woltering-Wackera - Mints - Rlkmaar
Een mooi H. Hartbeeld
R. K. jggmiiottisok voor Jongens in MjIsJos
VAN 10—16 JAAR.
in „DE GtZONDE APOTHEEK"
Koorstraat hoek Laat Alkmaar
St. Nicolaas-Cadeaux
BDVERTEEREN DOET VERKOOPEN
Opgemaakte
Fruitmanden
LaoBkS rut. n Scnsumnsir
JE ADRES
St. Nicolaas St. Nicolaas
Ge.1 ou< iets uit da saak van
Speciaal voor St. Nicolaas
hebben wij onze collectie aangevuld met de nieuwste
■nufje, in
HANDSCHOENEN, DASSEN, OVERHEMDEN,
WOLLEN- en ZIJDEN SHAWLS, WOLLEN VESTEN,
DAMES- en HEERENPAKABLUlfcS, BRETELLES,
POCHETS, KNOOPEN en. eax.
Het magazijn „De Paus van Rome”.
BUITENGEWOON GROOT on prachtig ia daar do oollectio
in H. HARTBEELDEN, die in alle soorten, maten en pryzen
in do nieuwste kleuren en modellen voorhanden zyu!
Naar Bod, iackaritUacka Vonken aai. enz.
31 an de Oudei»!
Ij. h. wagenaar,
H0UTT1L 68,
St Nicolaas-
Cadeaux.
i
I-
LAAT 92.
Schooiertjes St. Nicol aas.
Profiteert van onzen uitverkoop. Ziet etalage
VERBETERING.
Hand werken
Boor do groott kcue knol U nair priis ca zio slagoo I
Kerstgroepen n Stallen ia mie ni>ea.
I GROOTE KEUZE ZIE EfALAGE
liep
dood-
het sta-
Vraagt daarom
voor
Mooi en groot ia
de keuae ia
▼oor
De St. NieolMOOodoaux werden door ons
verpakt In luxe verpakking.
stond,
eens bij
wu het een groot
lie al eenigen tijd
J.H. HAGENAAR,
totrrru. fta,
St. Nicolaas-
Cadeaux.
HOEDEN. Je adres.
Door Joh. v. d. Hoek.
Verkrijgbaar bij
verschillende plaatsen
per terecht kwam, drong niet
ij zocht wat-ie vond. Den jon-z
voor
LAAT 134 4e huis v. de R.K. Kerk
het 'donker en
Dior kaul U knopan
I.UXK POST met GRATIS MONOGRAM
GEZELSCHAPSSPELEN
KLEURBOEKEN - PRENTENBOKKEN
LEERWA1&M KERK BOKKEK EN NOG VEEL MEER
Efl Qü ptijZCB Nou. U moet maar eens gaan kijken
In de advertentie van den heer C. MID.
DEI.BEEK, Verdronkenoord, voorkacande
in dit en het vorig St. Nicolaavaunmer,
staat o. m.
St. Nicolammoppaa,
dit moet zijn
ST. NICOLAASPOPPEN.
goede beeken levep
>lke het stempel dra-
voor St. Nicolaas is bij
vindt U bij ons in ruime keuze, zoowel
voor Dames als Heeren.
Zeer geschikte
geceekend, begonnen en
afgewerkt.
1 een kiosk. De
erkoop vanavond
J ze Schooiertje
een politieagent
Aan bevelenu,
Zoekt U voor de St. Nicoiaas
of een ander Religieus cadeau,
wendt U dan onmiddallyk tot het adrea hiervoor speciaal
bekend door geheel Noord Holland;
Eiken, zwarte en vergulde Medaillons,
Staan- en Hangkruizen,
Koperen. Nikkeien, Verzilverden en
Doublé Godslampjes.
Complete Siel'en, Engelen, Wij waterbakjes,
Kandelaars, Kerkboeken, Kozenkranzen in Etuis enz.
KERSTBOEKEN in de nieuwste titels zooals:
Gij stelt er prijs op dat Uw kinderen 1
nietwaar? Vraagt dan bfl voorkeur boeken wel
geo van den R. K. Keurraad voor Jeugdlectuur.
GIJ WEET DAN ZEKER DAT DIT BOEK IN ALLE
OPZICHTEN GOED 18.
Vraagt daarom aan St. Nicolaas bytyds voo» Uwe klederen een
der onderstaande boeken.
Prys per deel ingenaaid I 1.25, fr. p. p. I 1.40; gebonden in heel
linnen baud f 2.—, fr. p. p. f 2.20, na ontvangst van postwijael of
postgiro 11860.
DE ERFGENAAM, door Cecilia, geïllustreerd 156 bladz.
„On» eigen Blad”, 1 Mei 1026, schrijft.door heel het boek
ademt een friasche en reine atmosfeer. Zonder vroomdoeuerij wordt
duidelyk bewezen, dat alleen echte godsdienstzin bet leven soozeer
veredeld, en kracht geeft, om selfs levensidealen prijs te geven ai
de naastenliefde dit vraagt. Taal ea vorm laten niets te wenseter
over.
„Het Noord Holl. Dagblad”, 16 Juni, schrijft..... Een aardig
boek dat wij in handen van al onze Roomsere jongens en meisje,
zouden willen tien.
ARANKA, door Cecilia, geïllustreerd 162 bladz.
„On» eigen Blad", 16 Augustus 1025, schrijft.De onderviu
ding beeft mij geloerd dat dit vlot geschreven boek met genoegen
door de jeugd geleien zal worden.
„Geldertch Volksblad", 16 October 1026, schrijft.Een onder
houdend boek, waarin de katholieke levens en wereldbesahou
wing tot uiting komt. Het zal door niet te jonge kinderen met
smaak cn nut worden gelezen; ook ouderen, die dus geen literal 1
genot zoeken, sullen bet met onvoldaan ter zijde leggen.
Aanbevolen voor onze R. K. bibliotheken.
DE JEUGD VAN CHRIS KRAS, door Flip Keyenburg..
geïllustreerd 165 bladz.
„De Katholieke School", 10 Sejit., schrijft.Dit boek is ge
schikt voor de jeugd van 8—12 jaar. Het is een verhaal van gul
tenstreken maar zoo dat het niet onpaodagogiscb is. Het boeit de
jonge lezen en het geeft tevens goede lessen tonder dat ze opzet
telyk uitgedeeld worden. Wjj bevelen dit boek, geschikt voor jon
geus en meisjes, aau. 1 Eigent zich goed als geschenk voor de
komende feesten.
HANS MEERMAN, door Hendr. M. Smits, geïllustreerd
176 bladz.
U>« Katholieke School", 22 October, schrijft..... Wjj geven <k
verzekering dat dit vlot geschreven boek een voor de jeugd hoog
gewaardeerd geschenk is.
LOTGEVALLEN VAN KEES PAF, door hem self verteld ez
gekrabbeld, gevolgd door HEI DAGBOEK VAN GRIETJE, dóot
C e e i 1 i a, geïllustreerd, 167 bladz.
Katholieke School", 6 November, schrijft..... Een prettig
su boeiend leesboek voor de jeugd is weer voor Patronaats- en
Schoolbibliotheken alsmede als geschenk voor kinderen verkrijg
baar.
WEER VEREENiGD, door F. B. van Vlijmen.
Hiervan zijn nog geen recensies verschenen.
HEUVEL-OPI door Anay Hulsmans.
Dit zeer boeiende boek, door de bekende schrijfster, is bestemd
voor de rijpere jeugd van 15 jaar en ouder. Het is daarom bij uit
stek geschikt voor pensionaten en kostscholen. Het te gedrukt op
■waar romanpapier eu gebonden in linnen stempelbxnd. Prijs i®8*"
naaid f IJK) fr. p. p. f 2.20, gebonden in linnen stempelband f 2.50
fr. p. p. I K8O.
„Nieman! fleusch niemand, meneer!
Maar moeder is zoo ziek en kan geen
geld missen... En over drie dagen is
net Sint Nicolaas en.... "en Schooi
ertje begon te snikken. Zooals-ie, klein,
tegenover den groeten agent stond, leek
het net wel of-ie op z*n knieën lag en
smeekte.
De agent voelde zich in het nauw ge
dreven. Wat die jongen daar zeide, was
w~ar. Dat kon-ie direct zien. „Maar ga
dan wat meer de stad inf” zei-ie vrien
delijk en kocht zelt ook gauw een krant
Gaf vijftien centen.
Toen de jongen politie zag was-ie in
een hoek gaan staan. Nu kwamrie op
Schooiertje toe. Schooiertje vertelde al
les met een verdrietig gezicht.
„Hindert niet!” zeide de jongen. „Ik
ben veertien. Ik mag! Dan zal ik tus-
schen de menschen gaan. Jij moet maar
schreeuwen en mij helpen dragen. Ver
koop je er nu en dan eens een dan ga je
nog de gevangenis niet in.”
Schooiertje deed dat. Een half uur la
ter waren alle kranten verkocht en
Schooiertje liep zoo hard ie kon naar
huis om zijn verontruste moedertje ge
nist te stellen. Hij had winkels gekeken,
zei-ie. Nu hij haar een verrassing wilde
bereiden was dat toch geen jokken.
De twee volgende avonden was Schooi
ertje weer krantenjongen. Het ging goed.
Toen-le met den jongen deelae hadden
ze ieder vier gulden verdiend. Schooier
tje juichte. Zooveel geld!
Hij ging naar een winkel waar-ie al
avond aan avond uren had staan kijken.
Zoo'n wollen manteltje wilden-ie voor
z'n moeder koopen. f 4.75 stond er op.
Te weinig. Hij telde en telde. Maar het
tekort bleef. 67 centen ontbraken er.
Mistroostig dwaalde Schooiertje door de
stad rond. Dat-ie voor een der deftigste
zaken had staan kijken en dat-ie op
honderd verschillende plaatsen veel
goedkooj
gelukl H
gen!
Hij vroeg hem 67 cent ter leen. De
jongen was er wel voor te vinden als-ie
morgen-avond goed zijn best deed. Het
was het „bedrijfskapitaal" dat-ie moei
lijk kon missen. Schooiertje beloofde.
Kreeg het geld en holde naar den win
kel w'ar-ie een paar minuten later hij
gend naar adem achter een toonbank
stond, bedremmeld door het vele licht
en de verwonderoe gezichten.
Een verkoopster vroeg hem iets. Hij
wilde dat wollen manteltje hebben dat
voor het raam rag. Voor zijn ziek moe
dertje. Dat vaa f 4.75.
Maar het ging niet als Schooiertje had
verwacht. De verkoopster deed heel ver-
Alkmaar
Schooiertje zwierf langs de breede
hoofdstraat. Hij liep op het trottoir, stak
over, zag door de winkelramen. En wan
neer het hem te pijnlijk werd naar al
dat moois te zien zonder eenige hoop er
ooit iets van te zullen krijgen, dan liep-
ie schuchter een donkere zijstraat in en
floot zacht voor zich uit.
Hij droeg een manchester broek, zijn
kousen waren kapot en zijn klompen la
gen als een plank zoo vlak op de straat.
Over zijn kiel heen droeg-ie een kort
bonkertje.
De zakken en de voering waren ver
sleten en hij stak er zijn handen dwars
doorheen in zijn broekzakken, de eenig
bereikbare warmte. Zijn magere nek
hing terzij gezakt tusschen zijn hoogop-
getrokken schouders.
Alleen wanneer-ie voor een winkel
stond waarin de aanlokkeiijkste rijkdom
men voor zijn jongenshart lagen uitge
stald, dan ontplooide zich zijn nek en
zijn grage oogen begeerden.
Schooiertje was el* jaar oud. Zijn va-
der was dood. Zijn moeder moest hard
werken om voor hen tweeën den kost
te verdienen.
Nu was ze ziek Al bijna drie weken
ernstig ziek. De dokter zeide dat ze wel
spoedig genezen zou zijn. Maar die drie
weken hadden al veel van de weinige
spaarcenten opgeslokt en de kleine be
dragen die moeder nu en dan ontving van
de mevrouwt waarbij ze werkte, waren
maar nauwelijks voldoende om in het
allernoodzakelijkste te voorzien.
Over drie dagen zou het Sint Nicolaas
zijn! Hij herinnert zich met een dof
heimwee nog de feesten van vroeger
toen vader er nog was. Nu zou het zoo
niet zijn. Maar wat gaf dat? Als-ie nu
tenminste maar iets kon yerdienen om
moeder een prettige Sint Nicolaas te
verschaffen.
Ja kon-ie dat nu maar. Al meer dan
een week zochten zijn hersentjes naar
het middel om dat te bereiken. Alles
had-ie w len doen en gedaan, zonder dat
het wat gaf. En slagen moest-ie!
Het vuur van dit besluit kon zijn moe
deloosheid niet verdrijven. Hij moest
naar huis, sedert-re uit school was geko-
m n zwieri-ie nu al zeker een uur zoo
rond. Moeder was al dien tijd alleen en
telde zeker de minuten.
„Kijk uit je doppen!" schrikte een ru
we stem hem op.
Hij bleef verward staan. Op den stoep
voor hem zat een havelooze jongen kran
ten te sorteeren. Hij was er bijna boven
tion kwam had-ie nog niets verkocht.
Vol moed begon Schooiertje weer te roe
pen. Het lukte. Een heer vroeg haastig
een krant, haalde toen Schooiertje die
zoo gauw niet vinden kon, zelf een exem
plaar uit zijn arm en gaf een dubbeltje.
„Kan.kan-u het niet passen?”
vroeg Schooiertje.
„Hou maarl” zeide de beer en
door
Hou maarf Een dubbeltje! Dat was
twee-en-een-hafve cent winst. Schooi-
ertje juichte. Eer breede menschen-
i stroom kwam van het station. Er was
een trein binnengeioopen. Schooiertje
schoof zijn kleine nietige gestalte tus
schen de reizigers en schreeuwde dat
het «en lust was.
Wat er toen met hem gebeurde wist-
ie niet. Van alle kanten werd er aan zijn
stapel kranten getrokken. De exempla
ren vlogen weg. Schooiertje werd er ang
stig van. Hij zag heeren op hem toeko
men, hoorde als bevelen de namen van
kranten platten en verder, niets dan
geld, geld, geldHet werd in zijn hand
gelegd, gedrukt, in zijn zak gestopt....
Hij verademde toen het duwen voor
bij was. Hij had nog acht kranten over.
Er kwam nog een heer. Hij beval drie
kranten. Schooiertje zocht en werd rood
tot achter zijn ooren. Hij had het ge
vraagde niet meer,
De heer lachte. Nam twee kranten
en gaf een kwartje. „Koop daar maar
chocolade voor, beste jongen, maar mor
gen beter oppassen, hoor,zei-ie vrien
delijk.
Een kwartje! Nog zes kranten over.
Hij telde het ontvangen geld. Jnist kwam
de jongen aanloopen. Schooiertje vroeg
hoeveel kranten hij had gehad. De jon
gen noemde een getal? Schooiertje telde.
Hij had twee-en-zestig centen te veel
ontvangen. De jongen prees hem een i
reuze-knul.
Naast den ingang stond
juffrouw vond dat de verb
slecht ging. Plotseling zag
Met veel gebaar riep ze
Vertelde wat er gebeurde.
De r litieagent riep Schooiertje en I
nam hem even wa’ terzijde. Hij vroeg:
,,Hoe oud ben je?”
„Elf jaar meneer" Schooiertie was
nooit bang geweest voor de politie. Hij
vond vele agenten zelfs bepaald vrien
delijk. De agent antwoordde:
„Dan mag je toch niet werken! Kleine
jongens mogen dat nooit! Wie heeft je
uitgestuurd?"
„Niemand, meneer!"
„Wil je soms mee naar het bureau?
Neen? Vertel dan drommels gauw wie
je uitgestuurd heeft:”
op gestapt.
Gewillig ging Schooiertje opzij en liep
verder. Een plotse gedachte sloeg door
rijn brein. Hij bleef staan. Die kranten!
Daar hoefde je toch niets voor geleerd
te hebben. En misschien werd er wel
goed geld aan verdiend. In elk geval, er
werd aan verdiend. Hij ging terug naar
d a jongen.
„Kan ik een paar van die kranten van
je koopen?" vroeg hij.
„Je kan ze allemaal wel koopen!” spot
te de jongen grof
„Zoo bedoel ik het niet. Ik wou ze
zelf ook verkoopen!”
„Zoo!” zeide de jongen. Eri hij ver
telde hoe er voor de kranten allemaal
vaste koopers waien Schooiertje bij
voorbeeld zou ze nooit krijgen. Ze kos
ten zeven-en-een-balve cent en je moest
ze verkoopen voor negen. Schooiertje
vond dat nogal veel. Anderhalve cent
op een krant! Hij wilde er een stapel
van heboen. Toet vroeg de jongen:
„Maar wat geel je ervoor?”
Schooiertje staa-de voor zich uit. Nu
mislukte dat ock alweer. Maar de an-
I dere jongen die zich als een vriend tot
1 Schooiertje voelde aangetrokken, wist
raad.
„Geef mij je jas als onderpand!” sloeg-
ie voor. „Ik heb het reuze-koud en jij
bent nou wel warm!"
Schooiertje was wel koud maar gaf
toch de jas, die den anderen jongen veel
te .klein was. Toch trok-ie hem aan.
Toen zei Schooiertje schrander:
„Geef mij nu een stapel kranten dan
ga ik naar het station. Wat ik onderweg
▼erkoop is winst Op het station komen
nu de meeste treinen aan. Ga jij met den
anderen stapel dien kant op, verkoop
wat je verkoopen kan en haal aan het
kantoor nieuwe. Daarmee ga je ook naar
het station!”
De jongen vond het goed. Schooiertje
aanvaardde zijn nieuwe beroep.
Hij kwam langs een kerk. Eigenlijk
vond-ie dat-ie maar door moest gaan.
Het was juist de goede tijd. Maar neen!
Hij wilde het welslagen van zijn onder
neming afbidden.
In de kerk was
stil.
Heel anders dan dat je ze gewoon lijk
zag. Schooiertje had een gevoel of-ie
hier eeuwig wilde blijven en tegelijk ook
of-ie maar weer aanstonds wegloopen
wilde. Maar hij bleef. Bad eenigen tijd
'wrijf en Begon dan met zijn kranten te
venten. Zoo hard-ie kon riep-ie de na
men die-ie bovenop gedrukt zag staan.
Zijn heldere, schelle jongensstem trok
aller aandacht.
Toen-ie na tien minuten aan
wonderd:
„Wie stuurt ie hierheen, ventje?”
„Niemand juffrouw!”
De verkoopster boog haar knieën en
kwam vertrouwelijk voor hem zitten.
„Hoe kom je dan aan dat geld?"
„Ik heb het verdiend.... heusch eerlijk
verdiend, juffrouw...,*' stamelde hij met
een snik.
„Een leuk jong!" lachte de verkoop
ster naar een collega. Doch deze zeide:
„Ik zou er de juffrouw maar bij halen."
De juffrouw kwam. Nog een chef ook.
Allemaal deftige dames stonden om
Schooiertje heen. Een gevraag maakte
hem zenuwachtig. Het woord: politie!
werd gefluisterd en toen begon Schooier
tje te snikken.
Hoe het kwam wist Schooiertje niet
maar hij dacht aan de kerk waar hij
had gebeden. En toen scheen het hem
eensklaps dat er een wonder moest ge
beuren. Men wilde hem naar een kan
toortje brengen. Toen gebeurde het won
der.
Een dame boog rich over hem heen.
Het moest tenminste een dame zijn.
Schooiertje zag niets dan een bontman
tel.
„Ben jij niet Jantje Koopmans?”
vroetf een zachte stem.
Schooiertje zag op. Het was mevrouw
van den dokter, die moeder behandelde,
welke over hem heen gebogen
Zij was zeer milddadig en al
Schooiertje thuis geweest.
Hij werd meegenomen naar een stil
hoekje en streng ondervraagd door me
vrouw van den dokter. Hij vertelde al
les. En toen zeide de lieve dame heel
j zacht dat-ie van zijn geld het manteltje
I mocht koopen. Voor de rest zou zij
wel zorgen.
En zij zorgde voor de rest.
Den volgenden d
feest in de kamer
somber was geweest van verdriet en
ziekte. Plotseling zeifle Schooiertje, op
den grond rittend tusschen Jiet fonkel
nieuwe speelgoed:
„Moes! Nu moest vader er nog bijzijn!'
Toen begon moeder te snikken en
Schooiertje snikte mee. Maar er was
toch wel een grooie vreugde in het ver
driet van moeder en kind.....
OVERHEMDEN. Je sdree.
