van
THE PERFECT FOTO
IBS RIERWS
ie huis tom
voor ONGEKEND
LAGE PRIJZEN
Alkmaar - Mient 2 hook WaaanleiP
Ko 2
ZEVEN
W. L.
Ook vergrootmgen
I
Tafereelen uit het
Evangelie.
EPISTEL FN EVANGELIE.
acMjn«
ACHT EN ZEVENTIG DAGEN IN HANDEN
VAN CHINEESCHE ROOVERS.
Italiaansche missionarissen
heben tot stand gebracht
1M0.
van, vrienden?
i stichters (3 in-
[en) B "grijpt ee
zeide hun: Gaat ook
en wat billijk is zal
gen.
Missiehuis, Hoorn
Postr. 120937.
OFFICIEEL KERKBERICHT
het „Noord-Hollandsch Dagblad”
I te redden
en bc-
(Begrijpt ge er iet$
'Ja, nog maar zcvén
eens en 4 bii poxiee^t1
er ie*s van? Of had'ik vai
b'n *'i<‘itwi',ar te hovne v/tv-achUn^ciL?
Had ik van Noord-Hofnnd te hoo^e
verwachtten? Neen, immers Er zul
le" on di“ z v~n n*'"' h nd -den votaen
Ik zal kort zijn dezen keer
IVraagt uze'f eens af:
(Zal ik er een sigaar mind r om roo-
ken, een lintje minder op mijn h^ed
dragen, als ik ineens of bii ,g^Pelten
stichter van het Missiehuis word?
Is het antwoord: |a
Welnu, zooveel te jnooier uw ofet.
Is het antwoord: Neen
Dark! dan O L Heer, Di? u in staat
gesteld heeft. Die u de geldelijke mid
delen gegeven heeft om ZIJN ei UW
Mic-i'huis zoo gemakketijk te h ripen.
Nog steeds vol hoop,
Father LEFEBER,
Directeur.
den geheelen dag ledig? Zij zeiden hem: Oin
dat niemand ons gehuurd heeft. Hij zeide hm.:
Gaat ook gij naar mynen wijngaard.
Toen het nu avond was geworden, zeide de
heer van den wjjngaard tot zyn rentmeester:
Roep de arbeiders en geef hun het loon, te
beginnen van den laatsten tot den eersten.
En die van het elfde uur kwamen en ontvin
gen ieder een tienling. Toen echter ook de
eersten kwamen dachten zy meer te zulle;,
ontvangen; doch ook zij kregen ieder een
tienling. En na dien ontvangen te hebben
morden zy tegen den lieer des huizes en zei
den: Dezen, die het laatst zyn gekomen, ^leb
ben slechts één uur gearbeid en gij stelt hen
gelijk met ons, die den last en de hitte vf.n
den ilag hebben gedragen. Maar hy antwoord
de één hunner: Vriend, ik doe u geen onrecht,
zyt gij niet voor een tienling met mij ov r-
eengekomen? Neem dus het uwe en ga; 'k
wil aan dezen, die het laatst gekomen Is,
evenveel geven ais aan u. Of staat het mi»
niet vry met het mijne te doen wat ik ver
kies? of ziet uw oog boos, omdat ik goed
ben? Zoo zullen de laatsten de eersten en de
eersten de laatsten zyn.”
DE BLIJDE BOODSCHAP VAN HET RIJK.
V.
Maar benevens die waren er nog traditio-
C... neele vastendagen, wel niet verplicht, maar
vrijwillig onderhouden door de Fariseën en de
gestrengen. En vooral vastten veel Farizeén
vrijwillig twee dagen in sommige weken, op
den Maandag en Donderdag; de ijverigste»
deden dat het gansche jaar door.
Dat vasten was droef en rouwig. Ik* vas-
ters lieten dat blijken in hun houding naar ge
lang de strengte van huir vasten. Bij een lich
ten vasten durfden zy zich nog wasscben en
hoofd en baard zalven; maar bij strengen vas
ten waschten of zalfden zy hun hoofd niet,
lieten baard ongekamd en ongezalfd hangen:
by allcrstrengsten vasten bleven alle min
zame handelingen achterwege, zelfs het te-
gengroeten uit belecfdheeid, en liepen de bot
ters over de atraat met vuil en norsch gezicht
en met de oogen naar den grond.
Bjj Jesus moest zelfs het boeten minzaam
en blijmoedig gedaan worden.
„Wanneer gij vast, toont dan geen droe-
wat zeker de plundering zyner goederen ten
gevolge zou hebben gehad trachtte myn
heer Lou zich in het onvermijdelijke te schik
ken: toen de roovers aankwamen, vonden zl)
alles gereed om hen te ontvangen.
„Weest welkom, hoeren”, zei mr. Lou, ,Jk
had h gisteren rl verwacht." (..Met groai»n
angst” had hii er bii kunnen voegen, maat 'Ho
woorden zouden zyn mooie toespraak bedor
ven hebben).
De roovers namen zonder veel complim jn-
ten al het goede aan, wat mynheer Lou hun
bad bereid.
De brave man moet'naderhand groote leegte
hebben geconstateerd in ziin voorraad kam 'i
want de roovers waren nitgehongerd en niet,
gewoon zich veel te schamen. Aanstonds bij
hun komst hadden, de bandieten er voor ge
zorgd, een van de voornaamste leden der fa
milie als gijzelaar te grijpen. Men had hein
ontdekt dicht bii het dorp in een sloot, waar
in hij zich in zyn angst verscholen had. en
aanstonds gedwongen mee te gaan het dorp
in. Daar hij zeer diklijvig was en er zeer ont
hutst uit zag, werd hij op algemeen gelach
onthaald. Ik verwachtte nier een |dundcring
op groote schaal; doch gelukkig voor de fa
milie Lou, ontvingen de roovers plotseling
order, haastig op te breken en zoo groot was
de haast, dat zelfs de dikke gijzelaar wer I
vergeten.
zaak van Jesus' blyde boodschap. Wel bande
Hy Gods gerechtigheid niet buiten, die elk
een vergolden zal naar zijn werken. Maar God
is tevens goed, en eerder goed dan gerech
tig. Uit vaderlijke liefde voor zyn kinderen
geeft Hij hun meer dan zij verdienen.
Die vrijgevigheid van den Vader maakte
Jesus duidelijk met zyn hoorders te wyzen op
het doen van een edelmoedigen wynbouwer
met zijn werklieden.
In den herfst, als de druiven rijp hange.t,
staan de werklieden op de markt of op d«
open pleintjes bij de dorpen. Werk zoeken zij
zelf niet; zy staan of zitten neergehurkt te
praten, of liggen te slapen ganseb den dag
door. Als zij nu en dan een dagloon van e',n
tienling kunnen verdienen of zelfs maar ecu
half dagloon, hebben zij genoeg om een voile
week van te leven; brood, koren en vruch
ten toch zjjii goedkoop, en veel behoeften
hebben zy niet. Zy kunnen dus afwachten, do
aanwerver» zullen wei komen, want zij wetia
waar de lodiggangers zyn.
Jesus zeide dan:
„Het ryk der hemelen is gelijk aan een hoor
des huizes die in den vroegen morgen uitging
om arbeiders voor zyn wijngaard te huren.
En als hjj met de arbeiders was overeenge
komen voor een tienling daags, zond hy hen
naar zyn wijngaard.
En omstreeks het derde uur ging hy uit ca
zag anderen op de markt ledig staan. En hij
gij naar myn wijngaard,
ik u geven. Zij dan gin
gen.
Wederom ging hij uit omstreeks het zesde
en het negende uur en deed eveneens. Om
trent bet elfde uur ging by nit en vond ande
ren staan on arid* hun. Waarom staat yii hier
Kwellingen van vijanden verduren zonder
weerwraak of tegenstand was niet Oostersch,
en zelfs niet gewoon menschelyk. Daarom
was het oude gangbare strafrecht ongenadig'
strenge wedervergelding gold als hoofdregel.
De wraaklust kon daar hoogtij vieren. „Als
iemand een mensch gedood heeft, wordt l.y
zelf gedood. Als iemand aan zijn naaste eer
gebrek zal toegebracht hebben, gelijk als hij
gedaan heeft, zoo zal ook aan hem gedaan
worden.... Ziel om ziel, oog om oog, tand
om tand, hand om hand, voet om voet, breuk
om breuk.”
Die strafregel werd niet altyd botweg toe
gepast, want dikwijls kwamen de dingende
partyen overeen, dat de schuldiga door ec i
geldboete de lichaamsverminking kon ont
gaan. Maar zelfs dan nog gold de strafregel
als maat: de veroordeelde moest de gakls-
waarde\an het lichaamsdeel uitbetalen.
Betwistingen van minder belang kwamen
dagelijks voor. Een geringe landman had by
zyn gebuur een paar maten zaaigraan ge
lee*, mits teruggave by den nieuwen oogst;
en nu had de droogte zijn koren schraal doen
opkomen en kon hy niet terugbetalen. Hel
vee van een fokker bad een deel van den
akker van een buurman afgegraasd en plat
geloopen. Een winkelierf had geld gelee.id
om aankoopen te doen en zjjn kinderen als
nand toegezegd: de zaken gingen slecht en ntf
ons dit aangedaan? Zie, uw vader en
zochten U met droefheid. En Hij zeide tot
hen: Waarom zocht ge Mij? Wist ge niet, dat
ik behoor te zyn in hetgeen mijns Vidi rs is?
En zy begrepen het woord niet, dat Hij tot
hen sprak En Hij ging eet hen mede en
kwam te Nazareth En Hij was hun onder
danig. En zyne moeder bewaarde al deze
woorden in baar hart. En Jezus ging vooruit
in wijsheid en leeftijd en behagelijk heid bij
God en menschen.
„Want indien gij bemint die u liefhebben,
welk loon zult gij dan ontvangen? doen ook
de tollenaars dat niet? En indien gij uw br ve
ders alleen groet, wat bijzonders doet gij dan’
doen ook de heidenen dat niet?
Weest derhalve volmaakt, gelyk ook uw
hemelsche Vader volmaakt is”.
LIENTJE EN PIETJE.
U kent Lieu nog wel. 't Gaat best met haar.
Alg ze eenigszins kan, gaat ze iederen lag te
Communie en op de fabriek probeert ze, zoo
goed en zoo kwaad als 't gaat, ook anderen
te brengen naar Onzen Lieven Heer.
Een van de fabrieksmeisjes had onlangs
b.v. tegen haar gezegd: „Je mag me ecu
stomp geven, iederen keer ais ik vloek. Jij
vloekt nooit. Ik wil *t ook afloeren.”
En een ander: „van Lien kun je veel lee-
ren. Ze is altyd vroolyk. Zou het komen door
dat ze bidt?”
Onlangs in den Kersttijd, werd er
nachts geroepen, ’t Is twaalf uur. Ik schrik
wakker.
„Mevrouw, mevrouw”, gilt het angstig
weer. Een kinderstem, ’t Is een van onze kin
deren, dat kan niet anders. „Mevrouw”, klinkt
het weer door de open brievenbus. Ik doe de
deur open en voor me staat Lien, bleek, ont-
aan, met op haar arm, slapend tegen haar
aan, 'n klein kereltje.
Ik begreep de situatie, „'t Kindje van je
zwager zeker, Lien?” „Ja, mevrouw”, k ben
zoo bly, u me gehoord hebt.” „Hebt je
lang gebeld en geroepen? Kom maar gauw
binnen.” Even maar, mevrouw, tweemaal ge
loof ik.” En toen medelijdend naar het jon
getje: „och, ’t slaapt zoo lekker. Zyn vader
heeft het bij ons voor de deur gelegd. Tante
Catrieh, waar hij de kinderen uitbesteed'had,
wil’ze niet meer hebben, omdat hij altyd dron
ken is. Mag ik hier blijven, mevrouw?” Eén
nachtje maar.- Moeder durft Pietje niet in huls
te houden, omdat vader ook altijd dronken is
„Wanneer gij vast, toont dan geen droe
vig gelaat zooals de huichelaars: want zy mis
maken bun gelaat, opdat het den menschen
blyke, dat zy vasten. Voorwaar, Ik zeg u: zij
hebben hun loon ontvangen.
„Maar gjj als gij vut, zalft dan uw hoofd
en waacht uw gelaat, opdat niet de menschen
uw vasten bemerken, maar uw Vader, die in
het verborgen ziet, zal bet u vergelden.
Dat Vaderschap van God wee de hoofd
en als hy ’t kind van myn zwager dan ook
nog er by heeft, is hy nog rmtender.”
Ach, ik kon me den toestand bij Lien thuk
zoo goed voorstellen: ja, de vader zou woo
dend zyn en nog meer te keer gaan dan an
ders. als hy dit kin ook nog te verzorgen bad.
„We kenden Pietje niet verstoppen, me
vrouw, in ons ééne kamertje. Mogen ve één
nachtje hier blijven? Vader zal moeder vast
weer slaan, als hy Pietje zou vinden. Ik zei
dadelijk tegen myn moeder: ik ga met Pietje
naar mevrouw van het Catechemunaat.”
Lu de warme zaal, op een kermisbed, heb
ben ze dien nacht geslapen: Lien met neefje
Piet.
Toen we Lien ’s morgens kwamen wekken,
ze nog rustig met baar arm beschermen?
om hem heen. e
Ze bracht hem ’s morgsen gauw naar huls
vader zou wel al uit zyn en dan vas T
veilig, kwam toen vlug terug geloopen
naar de kerk om nog te Communie te "-aan
en dankbaar nog eens omkijkend en knik
kend en wuivend haastte ze zich naar de fa
briek.
Dien nacht was Pietje veilig geweest.
conferentie over het leven in China,
waarbij niet werd vergeten alles wat de
Italiaansche missionarissen in China
heben tot stand gebracht en geleden.
Herinnerd werd nog aan de Martelaren
van den Boxeropstand, wier proces te
Rome aanhangig is om hun zaligverkla-
riitr te V'rirr:ij*»n <a d“ Palan't! ver
geten hun Martelaren niet: mogen de
Alkmaarders hun in dit opzicht navol
gen! Men zou toch best in de kerk van
St. Dominicus of in de kloosterkerk van
Nieuwe-Niedorp, welke men als de
voortzetting van het oude Frahciscaner-
klooster kan beschouwen, een gedach
tenissteen kunnen laten aanbrengen,
zooals men dit in vele landen ziet ter
gedachtenis aan de gesneuvelde soldaten
van den wereldoorlog. Wie wil dit idee
te s verwek lijk n? zij w.-rjn trouwe
sexiaten van Kosiin7 h' s»us wiens
koningschap heden door den Paus te
Rome voor het eerst gevierd wordt.
Hiermee besluit de Paus het jubeljaar.
Een ander jubeljaar is op komst, het
eeuwfeest van het zalig afsteryen van
St. Franciscus van Assisi. In Italië is
men druk in de weer met de voorberei-
ding ervan. In vele steden en dorpen
zuilen straten naar dezen grooten Hei
lige genoemd worden en te Rome en
Milaan zal men een standbeeld voor
hem oprichten. Er komen ook jubilé-
postzege s van Franciscus uit Ik heb
de ontwerpen gezien, doch slechts een
ervan kan mij behagen. Daar ziet men
den zachtmoedigen Heilige omringd van
I een schoone natuur en op den achter
grond het kapelletje van Portiuncula,
waar hij zijn orde stichtte. Het is te
hopen dat die zegels niet direct door
opkoopers worden weggehaald.
Het buitenlandsch porto wordt mor
gen weer verhoogd, daarom sluit ik den
brief, die nog voor een Lire weg kan
vandaag.
Onze vijanden moeten wy beminnen, zoo
wel als onze vrienden.
Jcsus zeide:
„Gy hebt gehoord dat er gezegd is: Uw naaste
zult gij beminnen en uw vyandèn haten. Maar
Ik zeg u: Bemint uw vijanden, doet wei
aan die u haten, en bidt voor die u lasteren
en vervolgen, op<lat gij kinderen moogt zyn
van uw Vader in den hemel, die zyn zon doet
opgaan over slechten en goéden en laat rege
nen over rechtvaardigen en onrechtvaardi-
gen.
EERSTE ZONDAG NA DRIEKONINGEN.
evangelie.
Lesin q uit den brief van den R. Apostel
Paulus aan de Romeinen. C. 12, 15.
Broeders: fk bil u bij de barmhartitrheld
van God. (1st gij uwe lichamen als eene le
vende. heilige en Gode welgevallige offeran
de opdraagt, hetgeen uw eeredirnat is door
uw versfand aangegeven. En maakt »i niet
geljjkvnrmig aan deze wereld, maar her
vormt u zelven door de vernieuwing van uw
gemoed, zoodat gij mengt onderscheiden wel
ko Gods goede, welbehagelijke en volmaakte
wil is. Ik zeg dan door de genade, die mij
gegeven is tot ieder van u. geen hooger ge
dachte van u zei ven te vormen dat het be
taamt. maar met bescheidenheid over u zel-
vet te denken en volgens de, maat van h^t
geloof, die God aan een leder heeft toebe
deeld. Want gelyk wy aan één lichaam vele
ledematen hebben, zonder dat alle ledematen
dezelfde werking hebben, zoo zijn wij, velen,
één lichaam in Christus, en zijn wy elk af
zonderlijk ledematen de een van den ande
ren in Christus Jezus onzen Heer.
Vervolg van het heilig Evangelie volgens
Lucas. C. 2, 42—52
Toen Jezus twaalf jaar oud was, en zij
ap gingen naar Jeruzalem, volgens fcentge-
hruik, en na afloop der feestdagen terug
keerden, bleef de knaap Jezus te Jeruzalem
en zijne ouders wisten het niet. Maar in de
meening dat Hij bij het reisgezelschap was.
legden ze eerie dagreis af. en zochten Hem
onder de verwanten ei bekenden En daar
Hem niet vonden, keerden ze. Hem zoe
kende. naar Jeruzalem terug. En na drie da
gen vonden ze Hem in den tempel, zittende
in het midden der leeraren en hen hoorende
•m ondervragi ndi Allen intusseben. die
Hem hoorden, waren verbaasd over zyne
schranderheid en zijne antwoorden. En Hem
ziei.de stonden ze verslagen. En zyne moe-
4i r zeide tot Hem: Kind, waarom hebt Ge
ik
Mongolië, in het begin van Februari iederen
nacht nog van 20 tot 25 graden kan vriezen;
somtyds is het nog kouder ^mLynag ik zeg
gen, dat ik. tijdens mijn ge^ngeSwiafi^niet
te veel te lijden heb gehad van de koude, die
hier zeer droog is, en waartegen men zich
beschut door het dmiren van vellen, kleedt*
ren hadden de bandk-ten mii niet aftrenomen.
Hier h"b ik weer een korte eorresnonden-
tie met d° naters Kerkhof® en Schilder®; jjj
vroee-en mTi. wat nrii het beste middel foe-
schcen om mii te verlossen en stuurden rr>i|
teretfler tiid eenirre mondvoorraad.... Ik
scheurde dan weer een blad uit het eenige
notaboekje, dat ik on zak had en schroef
met oen potloodje, dat het zeer waarschijnlijk
was, dat de bandieten'mii beschouwden als
een pand, teneinde hun inlijving van het le
ger van den gouverneur tc verkrijgen. Zij
wilden dezen laatste in moeilijkheden bren
gen.
De roovers waren van oordeel, dat zij
sterk genoeg waren, om de aanvallen van het
leger ie weerstaan; zoo dus zou de gouver
neur, my willende bevrijden vanwege de
eischen der buitenlandsehe gezantschappen,
wel verplicht zyn met de roovers te onder-
derhandelen, en dan zouden dezen amnestie
en inlijving eischen.
Zoo ook hadden dc bandieten verleden jaar
ten opzichte van pater van Praet gerede
neerd.
Gedurende deze laatste jaren is de poli'ie
ongeveer overal in China zoo zwak geworden,
dat zij zich bijna niets aantrekt van je
slachtoffers der rooverij, indien dit Chinee-
zen zijn.
Om dus drang ui' <e oefenen op de overhe
den, geven dc roovers er de voorkeur aan
om vreemdelingen als gijzelaars te nemen.
Is het niet treurig, dat het zoover met
een land gekomen is? De mandarijnen, on-
vcrschillig voor het algemeen welzijn, la
ten honderden hunner lan.igenooten vermoor
den zonder zelfs te trachten hun dood te wre
ken: en de bedreiging der vreemde mogend
heden is noodig om hen te doen besluiltm,
er iets tegen te doen. Het gezond verstand
zou eischen, dat zij ééns voor goed besloten,
die rooverijen Ui onderdrukken om hun volk
en voor het buitenland dc eer p
te houden van een volk, dat tyden gekend
heeft van grooten voorspoed. Maar helaas! do
tegenwoordige mandarijnen geven er dc voor
keur aan te laveeren, en, om zich tydelijk uit
de moeilijkheden te redden, verfoeilijke mii-
delen te gebruiken, die den ongelukkige.!
toestand des lands nog verergeren.
Ik had juist den tyd gehad om mijn briefjt»
aan de confraters te schrijven, als de soldu-
ten ons opnieuw begonnen te achtervolgen.
Na en onafgebroken rit van nagenoeg twoo
uur werd mij gezegd, dat wy tegen do stad
lokoto waren. Op liet onverwachtst botsten
wij daar weer op andere soldaten en vlucht
ten dan de zandbergen in, langs den Gelen
Stroom, eerst oostwaarts, later noordwaarts,
totdat wjj.’ na dien „full speed” te hebben
volgehouden, eindelijk een weinig konden
ademen. Ik was uitgeput van vermoeienis
en van honger. In een klein huisje vond ik tco
vallig eenige gekookte doch ongeschil Ie
aardappelen; zij waren misschien voor de
beesten bestemd. In ieder geval, in den nood,
waarin ik verkeerde, meende ik er my w ’l
eenige te mogen toeëigenen. Het was eea
voorzienigheid, want er ik aan het „dessert”
was. klonk weer uit alle t*>nden dat akeligo
„Kai pa" ofte „Voorwaarts”!
Onnoodig zeggen, dat de gansche streek
met schrik geslagen was. Zoodra een dorp is
komst der roovers kon voorzien, sloeg dc gau-
sche bevolking op de vlucht. In een der dor
pen die wy nu doortrokken, woont de fatniliu
Lou. Deze heidcnsche familie is zeer gezi-n
in de streek, niet slechts om haar rykdom,
maar vooral om de middadighenl van haar
hoofd. Het is een zeer liefdadig man, die da
armen en de bedelaars gaarne helpt. De roo
vers konden natuurlijk dezen grooten rykaar
niet voorby gaan. Verre van te vluchten,
De missionaris pater Van Clippele geeft in
de zooeven verschenen Annalen van Scheut
liet vervolg van bet verhaal vau zyu lotge
vallen;
Nauwelijks ws® ik één dag in de groote
bende, of wy werden door de soldaten ach
tervolgd.
In allerijl moesten wij, tusschen de ko
gels door, vluchten en reden tegen den avond
Terisou binnen. Daar dc bandieten zeer opge
wonden werden door dezen aanval, vreesde
ik het ergste voor de schoone kerk en aar
dige residentie dezer christenheid. Terwijl d"
bandieten het opgeëischte eten binnenspeel
den, kwam een der catechisten mij groeten
cn den priesterlijken zegen vragen; hij stelde
my gerust en vertelde, dat hij reeds den
hoofdman was gaan bedanken, omdat deze
verbod had gegeven één voet te zetten in
kerk of residentie. Dit ordewoord werd stipt
nagekomen. Ik meende dus dezen nacht eens
rustig te kunnen slapen, doch te midHernaclit
werd alarm geblazen en vierklauw® vlucht
ten wy dc velden over naar Si-ing-tze (13
K. M.) ver, rustten daar een weinig, maar
nog voor het kraaien van den haan ging het
verder tot by myn christenheid van Che ia-
oe-soe-hao, waar wy hoofdman Liou terug
vonden.
In het voorbijgaan zij gezegd, dat het in
kon niet terugbetalen. Kinderen verdeelden
vaders nalatenschap, en kwamen niet over
een op de waarde van de onderscheidene doe
len; de eene kreeg den akker, de andere het
vee; elk meende verongelijkt te zyu. Al die
menschen brachten hun geschillen voor de
rechtbanken.
Vlagen kwellingen echter, waar geen var
haal tegen'was by rechtbanken, vielen cp b<t
volk gelyk sprinkhanen op den akker.
Vreemde soldaten reden door het land, mtt
opdrachten van hun officieren, den tetrark of
Pontius Pilatus. Zy haalden den landman van
achter de ploeg, deu wijnbouwer uit zyn
gaard, den herder van zyn kudden weg -n
dwongen hen voor hun paarden heen tc stap-
pen en den weg te wyzen. Soldaten voerden
graan en olie naar de garnizoenstad, naar
Sephoris, Kapharnaum, Tiberias, Jericho uf
Jerusalem, maakten in de dorpen de eze.s
en muilezels los, en dwongen de bezitters uw®
te gaan en zakken en kruiken te vervoenu».
Door gidsen en vraehtvoerders werden de sol
daten hartelijk vervloekt, doch binnens
monds.
Buren die in verlegenheid zaten om geld
of zaaigraan of mondlost, kwamen aanklop
pen om geld of waren te leenen. Gedien
stige menschen leenden die. kleinigheden
gaarne, uit goedheid. Maar niet iedereen wat
daartoe genegen.
Want voor het leenen mocht geen intrest
gevorderd worden tusschen Joden: de Wet en
de Rabbyaen verboden dat streng. De geld
schieter mocht enkel de geleende som tov »r-
deren. Dtkwyls echter werd dat verbod ont
doken: de leener gaf een geschenk aan den
geldschieter, ’t zy vóór 't xy na de leening.
BRIEVEN UIT ITALIë.
Aan al mijn oud-stadgenooten
4enden in de omgeving van Alkmaar
wensch ik van harte een Zalig Nieuw
jaar. Moge het U allen vee! lief en weinig
leed brengen en vermeerdering van
liefde tot God en tot den naaste, ver
meerdering ook van geloof door de
voorspraak van onze roemvolle Alk-
rr.aarschc Martelaren, door Petrus Op
meer reeds de patronen en voorsprekers
onzer stad öenoemd. Met genoegen kan
ik meedeelen, dat hun naatn ook in het
buitenland weer bekend begint te wor
den. Een Nederlandsch kunstschilder, de
heer Pieter Cornells de Moor, die voor i
studie te Florence vertoeft, was zoo
goed een penteekening te^ggken der
rranciscaansche Martelaren. Als voor
beeld gebruikte hij daarbij de schilderij
uit het klooster te AAlwerpen, waarop
vijf der Martelaren zijn afgebeeld, en de
af.dj g van d n Garci an P Da i ël
van Arendonk, welke in de sacristie der
kerk vaiTurnh u. lew ard w d Van
deze penteekening hebben wij kaarten
laten maken, welke engros en en detail
verkrijgbaar rijn aan da drukkerij van
ons College „San Bonaventura" te Qua-
racchi (Firenze), Italië. Er verschenen
ook eenige kleine artikelen over onze
Martelaren in Italiaansche tijdschriften,
terwijl andere binnenkort zullen ver
schijnen in België en elders.
Oi zê drukkerij w rJ on ams bezocht
door het aloude gilde van boekverkoo-
pers p piennak r ei drukkers te Flo
rence. Tot dit gilde, in den loop der
eeuwen eenigszins gewijzigd, behoorde
eenmaal ook de grootste dichter Dante
A li hi rj. H t g ld k vam hier ij i ,a r-
lijkschen afzonderingsdag houden. De
leden gingen in onze kapel gezamenlijk
ter H. Communie en woonden de H. Mis
bij, opgedragen door den Pater-Directcur I
onzer drukkerij, 's Middags was er in
onze studiezaal een gemeenschappelijke
maaltijd, waarbij veel gespeechd werd,
o.a. over den H. Bernardus, den patroon
van het gilde. Een pater, die meer dan
twintig jaar missionaris in China was i
geweest, hield op hun verzoek een kleine
