„ONS BLAD11
Me 2S
POSTGIRO 104863.
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
Korte berichten.
EINDR
FEUILLETON.
DE MOORDENAARS
VAN FUALD6S.
Weewdag *7 Januari postgiro imsei SOe Jaargaaf
BUITENLAND.
1 1 11
Abonnementsprijs!
Per kwartaal voor Alkmaar ♦- »e*ew>wl.
voor buiten Alkmaar s‘ f 285
plet Geïllustreerd Zondagsblad 080 f hooger.
PERSOONLIJKE POLITIEK.
-(o>—
Aavertsntleprijzi
Van 1—5 regel*-f 1.25; elke regel meer f 0.25; VadMV
per regel f 0.75; Rubriek .Vraag en aanbod" b| vo<
I uitbetaling per plaatsing f 0.60.
t 400,—. f 2oo,—t f 100,—, f co,—, f 3&,~f
WEINIG BEMOEDIGEND.
alle abonné’* wordt op aanvrage gratl» een polis verstrekt, wlke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,
KERK EN SCHOOL.
Kardinaal Mercier f
Ml
ten, omdat alleen van een levendigi
ruil over de geheele wereld een h<
van
pre-
4
i
ADMMHSTRATK Nou 4M
REDACTIE M» M>
i. Die tuin
zeker be
schuldigen waren veroordeeld; was hot wer-
- o -■ 1
nog niet alle schuldigen op de bank voor de
*J voor
te weten dan zij wist; was zij Jeoht*
“7 t
Jeoljjko vrouwen nu eenmaal bij voorkeur
wij? Raadsels, die slechts konden worden op-
gelost door den mond van degenen, wien
men tot straf voor een inderdaad niet te onu
kennen misrijf h“t eeuwig zwijgen moest op-
leggen 1
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
vervolging, ook nog nadat de voornaamste
schuldigen waren veroordeeld; was hot wer
kelijk waar, gelijk zjj oogenblik uitriep, dat
jury hadden plaats genomen? Of gaf tij
meer t
belangwekkend, gelijk de volksmond dat
wil? Raadsels, die slechts konden worden op
gelost door den mond van degei
men tot straf voor een inderdaad n‘._‘.
ontdekte dat men ook in den commissaris van
politie, die aanvankelijk het onderzoek zoo
slap had geleid, een medeplichtige herkende.
Dat leidde tot een nieuw geding, ter zijde
van het groot© geding, waarvoor men zelfs
te Rodez nauwelijks aandacht meer had. Er
waren ongetwijfeld bezwarende verklaringen
ook tegen deze andere notabelen van hot
kleine stadje in het Zuiden van Frankrijk,
zjj waren, ook nadat men Bach en
Bancal gehoord had, niet van vol-
EEN REDE VAN BALDWIN.
In een te Londen gehouden rede zeide de
Britsche premier Baldwin o.a., dat bet afge-
loopen jaar er een is, waarop alle unionis
ten met een zekere mate van tevredenheid
kunnen terugzien. Het politiek en financieel
crediet van Engeland in het buitenland is op
hooger peil gebracht dan sinds den oorlog,
er is een aanzienlijke vooruitgang in de Eu-
ropeesche situatie en het Dawes-plan is in
beginsel een succes gebleken. Het ie van het
grootste belang, omdat het in Duitschland
definitieve resultaten heeft opgeleverd, na
melijk een sluitende begrooting en een ge
stabiliseerde valuta.
Op hat oogenblik ondervindt het Duitsche
ASPIRATIES VAN EX-KONING GEORGE.
Ex-koning George van Griekenland zeide
in een interview met een correspondent van
de „British United Press” te Rome: ,Jk zal
opnieuw den Griekschen troon bestijgen; ik
weet wel niet wanneer, maar ik ben er zeker
van, dat dit eens zal gebeuren.” Verder ver
klaarde hij, tegen eiken militairen staats
greep en tegen iedere propaganda ten gunste
van de monarchie te zijn. Vroeg of laat zal
bet Grieksche volk, dat monarchistisch ge
zind is, de dynastie terugwenschen, verklaar
de de ex-koning.
zantsehap w
nomen. Ech
regel beraamd, waardoor weder op deze
ojAeffing van het gezantschap zal worden
teruggekomen, met terzijdestelling .-an le
prineipieele overwegingen, die aan chr.-
hist. zijde ten grondslag lagen aan de
medewerking tot deze opheffing (jhr. v.
Nispen van Rome naar Weenen, met be
houd van een secretaris te Rome.')
Het verheugt ons, dat een einde geko
men is aan het gemartel, nu twee maan
den lang, om een cement te vinden tot
samenbinding van tweeërlei bouwsteen,
waartusechen verbinding nu eenmaal on-
i mogelijk is.
Ieder, die eerlijk en ernstig den aard
van het gerezen conflict onderzoekt
ieder die eenige studie maakt van de
De acte van beschuldiging inzake het
valsche bankbiljettenschandaal in Hongarije
is tegen 25 personen gericht Van hen bevin
den zich vier niet in hechtenis.
In de Engelsch-Itaiiaanache schuldon-
derhandelingen is prineipieele overeenstem
ming bereikt. Naar verluidt, zullen do jaar-
lijksche annuïteiten vjjf millioen pond ster
ling bedragen. De bedragen beginnen dit jaar.
Uit Cairo wordt vernomen, dat volgens
ontvangen berichten uit Hodeidah, Ibn Sa-
oed op het punt staat» een nieuwen oorlog te
beginnen, die hem. in geval van overwinning,
practiseh tot beheerscher van het geteelo
Arabische schiereiland zal maken.
Twee nieuwe dorpen in Marokko be
hoorende tot de Beni-Mestora, hebben ziefi
onderworpen.
Bisschop Zadravetsj is uit zijn functie
van militair aalmoezenier in Hongarije ont
heven.
De Fransche posttarieven worden mot
ingang van 1 Februari a.s. met 25 pCt. ver
hoogd.
In een mijn bij Newcastle (N.Z. Walej)
zijn blijkens een bericht uit Sidney twaalf ar
beiders omgekomen bij een mjjngasontplof-
fing.
De koning van Engeland heeft de be
noeming goedgekenrd van Harold Baxter ^iV
termaster tot gouverneur en opperbevelheb
ber Li het protectoraat van Somaliland.
Het aantal werkloozen in Groot-BriUan-
nië bedroeg op 18 Januari 1.215.900 of to
wel 5.503 minder dan de week te voren en
53.833 minder dan verleden jaar op hetzelf
de tijdstip.
schavot sloepen, waar hij tot zichzelf kwam
om uit te roepen: „Wat zal mijn familie daar
van zeggen.”
Jansion daarentegen, dio zich bij de te
rechtzitting veel gednikter had getoond,
ging zonder aarzeling het einde tegemoet; hij
bleef tot op het laatste oogenblik ’rijn on
schuld volhouden; beklaagde zijn vrouw en
kinderen, maar bekende zich noch direct
noch indirect schuldig. Zoo kwam het einde,
dat algemeen voldoening gaf; waarin men
een gerechte straf zag, die aan de jury slecht*
weinig tijd tot beraadslaging had gekout,
geen aanleiding tot twijfel had gelaten.
Inderdaad, zoo in één zaak, dan wel in
deze hebben de debatten de schuld van de
beklaagen onherroepelijk vastgesteld. Maar
toch is ook nu, ruim honderd jaren na het
gebeurde, het geheimzinnig waag om de taak-
Fnaldèe bljjven hangen. Men weet wat er ge
beurd Is, maar nauwkeurig waarom bet ge
beurd te, hoe het gebeurd is, en op wiens in
stigatie het gebeurd te, weet men niet. In de
gevangenis toonde Baadde voortdurend ze
kere égards jegens Jansion; deze bleek Ie
voornaamste in de bende der schuldigen;
5.
Groote opschudding in do zaal en bij de
rechters; het verwachte oogenblik was daar.
Bleek stonden de beschuldigden in de bank;
de getuige zelf was flauw gevallen, zonder
dat iemand haar had kunnen opvan^en. Don
volgenden dag opnieuw voorgebra» ht, sprak
zij haar verklaringen niet tegen, maar wilde
niets meer zeggen. Gevraagd of zij Jansion
ook herkende men nam stilzwijgend aan,
dat zij Bastide herkend had zei zij niets tot
zijn vrijspraak, noch tot zijn veroordecilng te
kunnen medewerken. Jausion was het, die
meer dan eens, én toen men hem naar het
gerecht voerde én toen hji in de zaal voor de
rechters stond, haar smeekte om toch .le gq-
heele waarheid te zeggen; wat kon zfj weten,
dat Jausion kon redden?
Het laatste gedeelte van de openbare be
handeling was aan een nador verhoor van
Baeh, die reeds bekend had, gewijd. Dat leid
de er toe, dat men nieuwe beschuldigingen
Mr. Marchant, do leider der Vrijzinnig-de-
mokraten, de man, die zich den laatsten
tijd al eens méér kenmerkte door een weinig
sympathieke persoonlijke politiek, beeft zich
nu tegen Mr. Limburg gekeerd, en wél, om
dat deze Mr. Limburg nog eenigszins par
tijgenoot van Mr. Marchant, den euvelen
moed heeft getoond, te willen streven naar
de vorming van een extra-parlementair ka
binet.
Zoo heet het tenminste.
En we willen aannemen, dat dit motief Mr.
Manchant mede geleid heeft tot zijn overigens
onverdedigbaar-hatelijke aanvallen op Mr.
Limburg.
Wij kunnen ons echter niet ontdoen van
den indruk, dat Mr. Marchant bij dit alles
zijn teleurstelling over de mislukking, welke
zijn deel werd, een rol laat spelen:
hij beeft het indertijd niet tot een kabinet
van „uiterste noodzaak” kunnen brengen, en
zie, daar gaat een partijgenoot een extra
parlementair kabinet vormen, waardoor de
„uiterste noodzaak” wel niet voorgoed uit
geschakeld, maar toch in ieder geval uitge-
steld wordt.
En een kabinet-uiterste-noodzaak was een
kabinet-Marchant geweest.
Zoo’n kabinet bad er moeten komen,
een ander deugde en deugt nietl
Dies krijgt Mr. Limburg, die eerlijk meent
's lands belang te dienen door een zoo ge
schikt mogelijk extraparlementaire regeering
te vormen, ’s heeren Marchants banbliksems
naar het hoofd geslingerd, en nog wel in
een scheld-symphonie, welke wjj van een
grijs staatsman niet hadden mogen -verwach
ten.
Meent Mr. Marchant, dat op deze wijze de
hoogste belangen van den staat gediend
moeten worden?
Eerst maakt hij moedwillig een regeering
kapot, dkn ziet hjj geen kaus, do brenk
te herstellen, én tenslotte wil hjj nog
trachten de pogingen van een partijgenoot,
die blijkbaar méér verantwoordelijkheidsbe
sef heeft dan hij, te verijdelen.
Omdat diena oplossing niet precies zijn
oplossing is.
En zoo iemand durft de Katholieken nog
verwijten, dat zij zoo weinig tegemoetkomend
zijn in de oplossing van de crisis.
i
streng beperkt, maar de regeering zal met
alle kracht middelen trachten te vinden om
den onderstand aan de werkloozen op een
hoogerjpfiü-te-hrgngen, dat echter binnen de
grepaén vaftsde w$t\moet blijven.
hf overcenstetMrfngknet de regeeringen der
bondsstaten zijn op heé rjjksarbeidsministerio
plannen in voorbereiding tot verbetering van
de volkshuisvesting.
De regeering ziet echter in dat c.redieten al
leen niet toereikend zullen zijn, en daarom
heeft ze met medewerkig van verschillende
organisaties op landbouwkundig gebied maat
regelen uitgewerkt, die de productie zullen
doen stijgen en de vaak belemmerende bepa
lingen, die nog bestaan zullen opbeffen. Met
het afsluiten van verdere handels verdragen
zal de regeering den grootsten spoed betrach-
;en waien-
lerstel van
het economisch leven te verwachten te. Alle
andere maatregelen zullen altijd min of meer
slechts noodmaatregelen blijven.
De regeering ziet in de economische crisis
die Duitschland doorleeft, een deel van een
overal optredende crisis die in de eerste
plaats door zelfgenezing uit den weg moet
worden geruimd. Het zal daarom het streven
der regeering zijn om de nog aanwezige ge
zonde economische krachten te versterken,
en niet in te grijpen op gebieden waar deze
gezondmaking zich reeds, aan het volt reuken
is, of zich aankondigt. Maatregelen tot ver
gemakkelijking van den uitvoer vallen echter
weer onder de middelen waarvan de regee
ring gebruik zal maken.
De kanselier eindigde: Onze eerste plicht
is de wederoprichting van bet Duitsche "olk
en van het Duitsche economische leven; de
regeering hoopt, dat alle partijen en alle dee-
len des volks dezen moeizamen arbeid met
hun beste krachten zullen steunen.
welke was de verhouding tussehen FualJés
en Jausion, welke geheime beweegredenen
hadden den laatste geleid? Sommigen meen
den, dat het verleden van Jausion daartoe
haar motief gaf.
Eén merkwaardig •ding nog tot «lot. Op
den avond van den moord had men in Je Ru©
des Hebdomadalres luitspelers vernomen.
Later had men van dezen niet meer criioord,
en men nam aan, dat zjj door de Justitie om
verschillende redenen waren terzijde gesteld.
Twee luit-spelere werden teruggevonden,
maar eerst in 1841, toen men de fundeerin-
gen van een huis, een eindje buiten Rodez
staande, moest opruimen, ontdekte men laar
de skeletten van twee mannen, en daarbij de
koorden van hunne instrumenten, die on
danks den tijd niet waren vergaan.
had toebehoord aan Jausion! Een
wjjs van schuld, zoo hebben degenen gezegd,
die van zjjn schuld overtuigd waren. Maar ia
het een zeker bewijs? Kunnen niet anderen
in laten avond, zonder zijn weten, zelfs tegen
rfjn wil, die lijken daar hebben begraven? En
wat moet man tenslotte denken van mevrouw
Manzon, die vanaf dat oogenblik uit de open
baarheid verdween? Vreesde a| werkelijk
maar
vrouw
doenden aard om hen te straffen. Zij werden
vrijgesproken, en niemand in Rodez^dio er
zich bezwaard door gevoelde!
Maar de moordenaars van Fualdès werden
veroordeeld. Bastide. Jansion, Colard, vrouw
Bancal en Bach werden ter dood veroordeel J.
Anne Benoit tot levenslange gevangenisstraf;
slechts de echtgenooten van de hoofdbe
klaagden, eveneens te Alby voorgevoerd,
werden vrijgesproken, gelijk uiteraard mot
Manzon geschiedde. Tegelijk werd Bach In de
genade des Kontags aanbevolen, welke hjj,
rij het ook slechts zeer gedeeltelijk, verkreeg.
Met het schavot in de nabijheid was nlotae-
ling de tegenstand van Bastide gebroken;
bijna levenloos noest men hem naar het
Al ligt de coalitie momenteel ook in
scherven, over 't algemeen blijft men
toch gaarne hopen, dat nog weer eens de
goede, oude tjjd zal weerkeeren, waarin, de
drie rechteche partijen innig samenwerkten
en waarin bet mogelijk was, positief-ehriste-
Ijjke staatkunde te voeren.
Vandaar het oprecht verlangen naar een
jehoorlyk extra-parlementair Kabinet, waar
door tjjd gewonnen wordt en waardoor mis
schien gelegenheid ontstaat, wederom tot
dkander te komen.
Wanneer men echter sommige uitlatingen
ran chr.-hietorisehe zijde opmerkt, dan zou
nen gemakkelijk ertoe komen, voor de toe
komst alle hoop te laten varen.
Ziehier wat b.v. het Ohr.-Historisch Ka
merlid Snoeck Henkemans schrijft in zijn
Wad „Koningin en Vaderland”:
„Het voorstel tot opheffing van het ge
wordt door de Kamer aange-
iter wordt daarna een maat-
Roomsche leer omtrent de verhouding van
de Kerk tot den Staat, gelijk deze o.a.
duidelijk tot uiting komt in de jongste
encycliek van Paus Pius XI van 11 De
cember 1925 en die let op de scherpe
wjjze, waarop door Groen van Prinsterer
en de Savornin Lohman positie werd ge
nomen tegen die Roomsche leer hij
moet tot de slotsom komen, dat een ver
zoening tussehen deze twee beginselen
onmogelijk is.”
Niet waar? dat klinkt weinig bemoe
digend.
Toch willen wjj blijven hopen.
Niemand weet, aldus de „Libre Belgique”,
wie Kard. Mercier zal opvolgen. Z. H. de
Paus heeft het recht om in België zonder
eenige offieieele tusschenkomst in volle vrij
heid de aartsbisschoppen en bisschoppen te
benoemen. Natuurlijk wordt die keus wel
bepaald door inlichtingen, welke de Pause
lijke gezant te Brussel en de Belgische ge
zant bjj den H. Stoel verschaffen.
De namen worden genoemd van de vica-
rissen-generaal Mgr. v. Cauwenbergh, Mgr.
v. Roey, van Mgr. Ladeuze, den Leuven-
schen rector-magnificus, en van Pater Rot
ten O. P.. lid van den Belgischen Senaat.
Maar niemand weet iets. Het .Jlandelsbl. van
Antw.” schrqft in dit verband:
„Niet-katholieke bladen begaan de onbe
scheidenheid namen van mogelijke opvol
gers voor den thans afgestorven primaat te
noemen en daar allerlei beschouwingen aan
toe te voegen, die met de belangen van de
Kerk in 't algemeen en die van het bisdom
in ’t bjjzonder, niets te stellen hebben”.
Niemand weet ook wanneer de benoeming
zal afkomen. Vermoed wordt na ongeveer 8
weken. Tussehen het overlijden van Kard.
Goossens en de benoeming eertijds van Mgr.
Mercier verliepen juist veertien dagen. Hjj
werd twee maanden na diens sterven ge
consacreerd. Of de nieuwbenoemde primaat
kardinaal wordt, staat •niet raet; sinds de
stichting van het koninkrijk België zijn
echter alle aartsbisschoppen van Mechelen
kardinaal geweest
fn de Belgische Kamer en den senaat
werd gistermiddag door de presidenten de
zer lichamen de nagedachtenis gehuldigd
van den kardinaal-aartsbisschop van Meche
len.
In de kamer zeide de socialistische pre
sident Brunet o.m., dat hjj. hoewel het geen
gewoonte ie, ah een primaat van België
overlijdt, het zjjn plicht achtte, de kamer
het overlijden van kardinaal Mercier mede
te deelen.
„Een groot burger”, zoo zeide hij, „is ons
ontvallen. Aan het leven van dezen prelaat
zjjn te veel roemrijke herinneringen uit on
ze jongste geschiedenis verbonden, dan dat
wjj niet met eerbiedige ontroering voor hem
het hoofd zouden buigen.
Hjj was een vurige vaderlander, die ge
durende de bezetting de incarnatie was van
den onafhankelijkheidsgeest van alle Belgen.
Zoowel geloovigen als ongeloovigen wer
den door zjjn woorden gesterkt De oorlogs
jaren uit het leven van den kardinaal be-
hooren tot onze geschiedenis. De natie zal
fier een trouwe en dankbare herinnering
aan hem bewaren.”
Minhter-president Poullet sloot zich na
mens de regeering aan bjj do woorden van
den voorzitter.
Onmiddelljjk na deze toespraak depo
neerde Poullet een wetsvoorstel, waarbij de
regeering gemachtigd wordt om wjjlen den
kardinaal op staatskosten te laten begraven.
Een tiental minuten later diende (ie rap
porteur van dit voorstel. Carton de Wiart
het volgend verslag in:
„Een land, dat de mannen eert, die het
goed hebben gediend, vereert zich zelf. Kar
dinaal Mercier behoorde tot dezen, die aan
België de grootste diensten hebben bewe
zen. Ik vraag, dat de kamer dit wetsvoor
stel zal goedkeuren”.
Bjj het debat, dat volgde zou de eerste
wanklank komen van de socialistische ban
ken, toen Ernest verklaarde, zich niet tegen
de begrafenis op staatskosten te verzetten,
omdat de kardinaal werkelijk bet land goed
beeft gediend, maar hjj zou willen dat de
wet zou worden toegepast, die verbiedt, een
menseheljjk lichaam in een kerk, tempel, sy
nagoog, op een plein en dergeljjke te be
graven.
Vervolgens was het de frontafgevaardigde
Declercq, die oppositie voerde. „Ik heb
achting voor den kardinaal uit religieus
oogpunt”, zei hjj, „maar ik maak reserves
voor zjjn politiek ten opzichte van de Vla
mingen. Als geloovige zal ik God bidden
om zijn ziel genadig te zjjn, uit politieke
overwegingen echter zullen wjj ons bjj de
stemming onthouden.
Vandervelde verklaarde daarna, dat hjj
reeds in 1921, toen hij minister van justitie
was, een verzoek van den kardinaal om in
de St Rombouts te worden begraven, had
ingewilligd. „Ik blijf bij mjjn belofte”, con
stateerde Vandervelde.
De socialist Destrée sprak in denaelfden
geest, waarna het wetsvoorstel met 95 tegen
twee stemmen der communisten en 5 ont
houdingen der frontpartij en van Ernest
werd goedgekeurd.
Mgr. Micara, Pauseljjk nuntius te Brussel
ontving van kardinaal Gasparri het volgen
de telegram:
„De Heilige Vader, die zeer getroffen is
door het onherstelbaar verlies, dat do Ka
tholieke Kerk en de edele Belgische natie
hebben geleden door het afsterven van den
doorluchtigen kardinaal Mercier, verzoekt
Uwe Excellentie om zjjn innige deelneming
kenbaar te maken aan het aartsbisdom Me
chelen, aan het Belgisch episcopaat, aan het
geheele land en ook aan de souvereinen, die
zooveel genegenheid en eerbied aan den il-
lusteren en grooten prins der Kerk hebben
betoond.
KANUNNIK THARS1CIUS BOOTSMA O.
PRAEM.
Heden, 27 Januari, geniet de ZeerEerw.
HceMR^nunnik Tharsicius Bootama, particu
lier secretaris van Z. D- H. Mgr. Heylen, Bis-
sebop van Namen, b$t voorrecht zjjn zilve
ren priester-jubilé te vieren.
Deze cosmopolfet is sinds 1907 de particu
liere secretaris van mgr. Hejjlen eu jarenlang
lid van het Permanent Comité der Internati
onale Eucharistische Congressen, waarvan hjj
er reeds 15 bijwoonde. Amsterdam, ja Neder
land, leerde hem vooral goed kennen bjj de
Eucharistische Congressen van Amsterdam
en op de Canisius-feesten te Njjmegen, waar
bjj als caeremoniarius der kerkeljjke plechtig
heden fungeerde.
Zooals de film van het 27e Internat. Eucha
ristische Congres te Amsterdam hem ver
toont, zóó is Tharsicius: immer bij zjjn Bis-
schop, alles voor zjjn Bisschop, de immer
lachende Tharsieius. Tijdens den grooten we
reldoorlog vooral heeft mgr. Hejjlen de trouw
van Tharsicius ondervonden. Liever '.iet hij
zich met zijn Bisschop opsluiten met groot
levensgevaar dan heen te gaan naar het
neutrale Holland.
Nu deze sympathieke zoon van Nederland
zjjn zilveren priester-jubilé viert, zal Holland
zjjn Tharsicius niet vergeten.
God spare hem nog vele jaren!
Onzo hartelijkste gelukwenschen.
zakenleven moeilijkheden door een niet onna-
tuurljjke credietscbaarschte en men heeft
daar nu zelf het probleem der werkloosheid.
Wjj allen hopen, aldus Baldwin, dat dit zal
voorbqgaan, omdat wjj nu beseft hebben dat
wjj geen arme maar voorspoedige buren noo-
dig hebben, indien de handel in Europa zal
vooruitgaan.
In Frankrjjk toonen de toestanden heden
een scherp contrast De Fransche valuta is
aanzien'ljjk in waarde gedaald en dit geeft
aan de Fransche industrie een nieuwen voor
sprong, hoewel ik geloof dat bet op vele con-
curreerende markten tjjdeljjk zal zjjn.
Voor Italië is het afgeloopen jaar er een
van gestadigen vooruitgang en activiteit ge
weest.
De geheele wereld beeft een zucht van
verlichting geslaakt, toen bet verdrag van
Locarno te Londen geteekend werd, omdat
dit de eerste maal sedert den oorlog was, dat
Frankrjjk, Duitschland, Italië, België en En
geland óp voet van gelijkheid bijeenkwamen.
„Ik weet echter maar al te goed”, vervolg
de Baldwin, „dat de geest van Locarno voort
durend moet doorwerken, hetgeen iete veel
moeiljjkers Is”.
DOODSTRAF VOOR JOURNALISTEN.
Volgens een door de „Chicago Tribune”
uit Athene ontvangen telegram heeft Pan-
galos een decreet uitgevaardigd, waarbjj al
len medewerkers van kranten wordt verbo
den artikelen te publjceeren tegen de go-
dwongën leening. Overtreders zullen opge
hangen worden.
CHINA EN RUSLAND.
Het persagentschap „Taae” deelt officieel
mede, dat de consul-generaal der Sovjet-Unie
te Moekden en de commissaris voor Buiten-
landsche Zaken der drie Oosteljjke provin
cies een overeenkomst hebben onderteekend,
waarin de grondslagen voor een accoord «jjn
vastgesteld, hetwelk in de eerste plaats de
invrijheidstelling van den beheerder der
Chmeeeche Oosterspoorwegen, Iwanof, en al
le ambtenaren regelt. Na deze invrijheidstel
ling zal de spoorwegdienst weder normaal
functionaeeren. Andere kwesties zullen bij
latere onderhandelingcn besproken worden.
Het Sovjet-volkscommisaariaat voer BuHen-
landsche zaken heeft reeds bericht gekre
gen van de vrijlating van Iwanof, torwjjl ook
reeds een aan vang is gemaakt met bet in
vrjjheid stellen der andere persqpen. Men
kan een vreedzame oplossing van het con
flict als verzekerd beschouwen.
DE DUITSCHE REGEERINGS-
VERKLARING.
Voor een zeer goed bezet huls heeft de
Duitsche rjjkskanselier Luther gistermiddag
het nieuwe regeeringsprogram ontvouwd. Hjj
begon mot te herinneren aan de sluiting van
het verdrag van Locarno waarvan het eerste
noodzakelijke gevolg Duitschland’s toetre
ding vormt het voornaamste punt op de
agenda der buitenlandsche politiek; onmid
dellijk daarbij aansluitend volgt voor de re
geering de plicht om te werken aan de reg.>
ling der beloofde uitvloeiselen van het ver
drag van Locarno, vooral ten gunste van do
bevolking der bezette gebieden.
De huishoudelijke commissie zal epoedig
gelegenheid krijgen om de nadere plannen
van do regeering in dit opzicht te onderzoe
ken en te bespreken. Een vermindering der
sterkte van het aantal bezettingstroepen
komt hierbij in do allereerste plaats in aan
merking.
Ten aan zien van de binnenlandsche poli
tiek, verwjjst de kanselier allereerst naar zijn
verklaring van 19 Januari 1926 in lit Huis
afgelegd, vooral wat betreft de betrekkingen
van het rijk tot de bondsstaten. Do eerste
plicht van iedere regeering is, den algemec-
nen nood te helpen lenigen en de kanselier
kondigde wetsontwerpen aan tot bezuiniging
op de uitgaven en tot een meer gelijkmatige
verdeeling der belastingen, zoodat deze van
economisch standpunt drageljjk en van soci
aal standpunt meer rechtvaardig worden ge
heven. Een hervorming der inkomstenbelas
ting is reeds in behandeling.
Door do grondwet is het recht Jer regie
ring tot besteding van de openbare middelen
